| Εργασία 1: Αυτή είναι η δομή της παρουσιασίας μας και αρχικά θα δούμε κάποια πράγματα για την ψηφιακή διατήρηση γενικά. Η ψηφιακή διατήρηση είναι μια προσπάθεια για να εξασφαλιστεί η ψηφιακή πληροφορία, έτσι ώστε να παραμείνει προσβάσιμη και εύχρηστη. Στόχος της είναι η ακριβής απόδοσης του πιστοποιημένου περιεχομένου στην πόρδο του χρόνου και αποσκοπή στην διασφάλιση της αυθεντικότητας, της επαναχρησιμοποίησης της ψηφιακής πληροφορίας, ανεξάρτητα από τις συνεχίες αλλαγές που γίνονται στη τεχνολογία. Τα δομένα πρέπει να περιλαμβάνουν όσο το δυνατόν πλουσιότερο περιεχόμενο, είτε οπτικό είτε ακουστικό, να αποθηκεύονται σε πρότυπη μορφή αρχείων, κατάλληλη κατά περίπτωση, και να δημιουργούνται αρχεία με αντίγραφα. Για τη διατήρηση της αυθεντικότητας, οι μέθοδοι που εφαρμόζουμε πρέπει να είναι βιώσιμες έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η λειτουργία τους για εξοπιστία τους και για το μέλλον. Θύγονται ζητήματα δικαιωμάτων πληροφορικής ιδιοκτησίας, που θα δούμε και παρακάτω, και νομικά ζητήματα για την ψηφιακή διατήρηση της κουλτούρας και της πολιτιστικής κληρονομιάς. Τώρα, τα είδη των αντιγράφων που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να πούμε ότι διατηρούμε κάτι ψηφιακά, είναι τα γνωστά backup αρχεία, τα εφεδρικά αντίγραφα ασφάλειας. Σκοπός τους είναι η ανάκτηση τους, στη περίπτωση που το αυθεντικό αρχείο δεδομένων καταστραφεί μερικώς ή ολοσχερώσει ή χαθεί. Ένας δεύτερος τρόπος είναι η ανάκτηση από καταστροφή. Γιατί έχουμε σοβαρό πρόβλημα στην ιδιοκτησία? Είναι συνήθως ιδιωτική η ιδιοκτησία ή κάποια είδους δημόσια ιδιοκτησία. Γιατί έχουμε σοβαρά ζητήματα? Γιατί στις μέρες μας η ψηφιακή αναμετάδοση αρχείων και δεδομένων είναι αρκετά ανεξέλεγκτη. Αν κάποιος σας ζητούσε να προσδιορίσετε πόσο τσεκατό είναι κλεψίτυπα, πόσο τσεκατό είναι αυθεντικά, τι θα λέγατε? Το γνήσιο είναι γύρω στο 30%. Το κλεψίτυπο κάποιου είδους από λίγο μέχρι πολύ-πολύ φτάνει μέχρι 70%, μπορεί και παραπάνω. Άρα, θα έλεγε κανείς εμάς τι μας αφορά είναι νομικό ζήτημα. Ερώτηση προς εσάς στην κοινότητα, δηλαδή την ενεργασία, είναι νομικό ζήτημα? Γιατί είναι τεχνικό ζήτημα? Γιατί τα πανεπιστήμια, για παράδειγμα, ουδόπιτα ουδέποτε φρόντισαν να έχουν ιδρυματικό αποθετήριο. Οπότε, όταν όλοι μας, όπως και εσείς, φτάνουμε στο κονδικό σημείο, τι λέμε? Θα πάω στο YouTube, θα πάω στο Wikimedia, Wikipedia, Wikipedia, οτιδήποτε, αλλά κατ' αυτόν τον τρόπο, τη δουλειά μου την εκχωρώ σε ποιον? Σε αυτούς. Δηλαδή, δεν με κλέβουν οι άνθρωποι, κάνουν μια δική ανταλλαγή. Αυτοί μου δίνουν χωρέα για να θυμηθώ και εγώ τους δίνω το υλικό. Αν το καλοσκεφτούμε ποιος δίνει περισσότερο, εμείς. Επειδή μας λείπει το λίγο, κάνουμε το λάθος και δίνουμε το πολύ. Μα αποτέλεσμα μετά να γίνεται μαζική παραβίαση και εμείς να μην παίρνουμε κρέντη, ούτε γι' αυτό το λίγο που έχουμε. Δηλαδή, η εργασία σας τώρα, αν δεν λύσουμε το θέμα το οποίο καλείστε να λύσετε ως κοινότητα, ως τάξη καλούμαστε να λύσουμε, είναι αυτή τη στιγμή έτοιμη να την πάρουν τα κοράκια και να την κάνουν οτιδήποτε και εσείς να μην πάρετε καμία είδους κατοχείρωση. Άρα εμείς πρέπει να κάνουμε τον κόκο, να στήσουμε το φορέα και αν το έχει κάνει το πανεπιστήμιο, δεν θα χρειαζόμαστε να πηγαίνουμε σε YouTube, σε M-Tube, σε Taft-Tube, οτιδήποτε τέτοια εργαλεία για να το στήσουμε. Οπότε θα έκαναν εξασφαλήση και την πνευματική ιδιοκτησία. Θα έλεγα να είναι δικό μου. Επειδή ακριβώς δεν μπορεί να το εξασφαλίσει κανένας, αναγκαζόμαστε όλοι να κάνουμε paper. Τώρα το paper τι να περιγράψει όπως μου ρωτήσατε και εσείς για κάτι που είναι πολύ δεσικό. Θα περιγράψει κάποια πράγματα. Αυτό κάπως το λύσαμε. Θα πάμε σε ένα συνέδριο, θα πάμε σε κάποιο forum, σε κάποιο workshop, θα πούμε πέντε πράγματα. Αλλά την ουσία δεν την έχουμε λύσει, την εκχωρούμε έναν τυπινακείο φακής. Το ένα αυτό. Το δεύτερο, πάμε στην επόμενη διαφάνεια που πρέπει η ομάδα σε να απαντήσει. Ότι και τα συστήματα που έχουμε συνέχεια αλλάζουν. Δηλαδή, άμα μου στήσετε σε ένα τζούμλα τώρα, μπορεί σε τρία χρόνια να βγει καινούργια η δόση του τζούμλα. Αν το σύστημα δεν είναι fully compatible, δηλαδή να μεταφέρετε εσείς την καινούργια έκδοση, μετά από λίγα χρόνια το πανεπιστήμιο δεν θα μπορεί να το υποστηρίξει. Εργασίες που κάνουμε πριν 20 χρόνια μπορούμε να τις εμφανίσουμε. Αυτό το σώμα σε κάποιο CD, σε κάποια δισκέτα. Ποιοί είναι εργασίες σε Flash. Αν καταρρυγηθεί το Flash, η εργασία μας υπάρχει. Να λοιπόν η ουσία του πολύ ωραία αποσθέσατε, ότι αν δεν λύσουμε αυτά τα θέματα, πού θα είναι το digital archive που λέτε, τι χρόνο ζωής έχει, ποιος το προστατεύει, ποιος θα το κατοχυρώνει, εμείς είμαστε νεροκουβαλιτές στον ύπο της αντίδρασης. Για λίγο μας παίρνει το πολύ. Ένα άλλο είδος ψηφιακής διατήρησης θα λέγαμε, ότι είναι η διατήρηση ενός ψηφιακού αρχείου, το οποίο δεν διαφέρει πάρα πολύ από τη μακροχρόνια ψηφιακή διατήρηση, που αναφέρεται παρακάτως long term digital preservation. Το πρώτο είναι ένα αποθετήριο, που διασφαλίζει τη διατήρηση στην ψηφιακή μορφή των πληροφοριών μας. Το δεύτερο είναι ένα ψηφιακό αρχείο επίσης, που ξεσφαλίζει συνεχή πρόσβαση και χρηστικότητα των ψηφιακών δεδομένων, για μεγάλες χρονικές περιόδους. Κάποιες διαστάσεις της ψηφιακής διατήρησης έχουν να κάνουν τα φυσικά μέσα αποθήκευσης των πληροφοριών μας. Λίγο πιο ξεπερασμένα θα λέγαμε, αλλά θα δούμε ότι υπάρχουν και κάποιες εξελίξεις τεχνολογικές στο υλικό της αποθήκευσης, οπότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι εξυγχρονίζονται ακόμα και αυτά. Είναι τα archive disks, μια μεταξέλιξη των Blu-ray δίσκων με μέγεθος έως 1TB. Τα M-disk, εγγράψεις με DVD που αποτελούνται από μια στρώση αναόργανου ορικτού και η οποία αυτή στρώση τους δίνει και μια διάρκεια ζωής πάνω από 1.000 χρόνια. Οι λωρίδες από χαλαζία της εταιρείας Hitachi που υποστηρίζουν ότι θα έχουν διάρκεια ζωής μερικά εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια. Κάτι άλλο που δημιουργείται τώρα από ένα γαλλικό οργανισμό πυρηνικών αποβλήτων, αυτό που βλέπουμε εκεί, είναι ένα πρωτότυπο σκληρού δίσκου βασισμένο σε ζαφήρι. Στο οποίο οι πληροφορίες χαράσσονται οπτικά με λευκό χρυσό και αυτό τους δίνει διάρκεια ζωής πάνω από 1 εκατομμύρια χρόνια. Ένας άλλος δίσκος αποθήκευσης που χρησιμοποιεί βολφράμιο και νητρίδιο του πυρητίου δημιουργήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Τουεντε. Και ένα άλλο οπτικό σύστημα αποθήκευσης, δεδομένο σε χαλαζία από τους ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Σάουφ Αμπτον στη Μ.Βρετανία, έχει διάρκεια ζωής τα 3.060 χρόνια. Προχωρώντας από τα φυσικά μέσα, που είναι μια διάσταση της ψηφιακής διατήρησης, συνεχίζουμε στους μορφότυπους των δεδομένων, στις οποίες μορφές επιλέγουμε να αποθηκεύσουμε και να διατηρήσουμε τα ψηφιακά μας αρχεία. Οι προδιαγραφές του μορφότυπου θα πρέπει να φροντίσουμε να είναι ελεύθερα προσβάσιμες, αυτό που είπατε και πριν, αν θα συνεχίσουν να υπάρχουν ή όχι. Δεν πρέπει να υπάρχουν σε αυτές οι διπλόματα ευρεστητεχνίας ή άδειες. Θα πρέπει να χρησιμοποιούνται εβραίος, να μην είναι κάτι που χρησιμοποιείται από μια πολύ μικρή κοινότητα χριστών. Να έχει ένα επεκτάσιμο συνολολειτουργιών. Να υιοθετείται και από άλλα ήδη καθιερωμένα αποθετήρια και ψηφιακές συλλογές. Να υπάρχει μια επικοιλία εργαλείων δημιουργίας και απόδοσης του μορφότυπου, δηλαδή να υπάρχουν editors για τους συγκεκριμένους μορφότυπους. Ο τύπος να είναι διαλειτουργικός μεταξύ διαφορετικών εργαλείων και εφαρμογών. Να περιλαμβάνει δυνατότητες διόρθωσης σφαλμάτων. Σε πληροφορίες που αφορούν εικόνα, βίντεο και ήχο, ο μορφότυπος να μην προκαλεί απώλειες. Να βοηθήσει ένα μηχανισμό με τα δεδομένου που είναι πολύ σημαντικό σε ένα αποθετήριο. Και επίσης να διασφαλίζει την ακαιρεότητα των δεδομένων με σύγχρονες κρυπτογραφικές μεθόδους για λόγους ασφάλειας. Τρίτη διάσταση, το λογισμικό και οι εφαρμογές. Αν σωθεί ο πηγός κώδικας ενός λογισμικού, υπάρχει δυνατότητα ανικοδόμησης του λογισμικού και σε άλλα περιβάλλοντα. Επίσης, μπορεί να γίνει χρήση οπτικοποίησης με τεχνολογίες προσωμίωσης. Όσον αφορά το διαδίκτυο και τη διατήρηση ψηφιακών δεδομένων σε αυτό, βάλαμε εδώ ένα πολύ συνηθισμένο παράδειγμα που είναι αυτό. Το οποίο έχει να μας πει είναι ότι δεν είναι πάντα ασφαλές να αποθηκεύουμε τα δεδομένα μας στο διαδίκτυο, γιατί οι ιστοσελίδες κατεβαίνουν, οι σερβέρες μπορεί να μη δουλεύουν και τα λοιπά. Πέμπτο και πιο σύγχρονο από όλα, το υπολογιστικό νέφος ή ο ίδιος Cloud. Υπάρχουν προβλήματα που αφορούν την αντιγραφή δεδομένων από τους χρήστες μέσα στο υπολογιστικό νέφος, τον έλεγχο που μπορούμε να έχουμε πάνω στο μορφότυπο των δεδομένων και των μεταδεδομένων τους και επίσης, το πιο γνωστό από όλα και επίφοβο, οι υπηρεσίες υπολογιστικού νέφους μπορεί να παρέχονται μεν οι περισσότερες δωρεάν. Μπορούν όμως να τερματίσουν χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση, τη λειτουργία τους με αποτέλεσμα την απώλεια όλων των δεδομένων μας που προσπαθήσαμε να διατηρήσουμε ψηφιακά. Από τη μεριά μου θα μιλήσουμε για τις στρατηγικές ψηφιακής διατήρησης. Το Bitstream Copying όπως λέμε, που στην ουσία δημιουργούμε αντίγραφα ασφαλείας των δεδομένων. Εναλλακτική στρατηγική είναι το Refreshing, όπου η αντίγραφη των ψηφιακών πληροφοριών από ένα μέσο αποθήκευσης σε ένα άλλο ακριβώς του ίδιου τύπου. Άλλη στρατηγική είναι το Durable Permissive Media, όπου η μείωση της ανάγκης για ανανέωση και ελάττωση των ζημιών από τη φθορά των μέσων ενημέρωσης. Υπάρχει ακόμα και το Technology Preservation, όπου γίνεται η διατήρηση του τεχνικού περιβάλλοντος που τρέχει το λειτουργικό σύστημα, αλλά και των μονάδων μέσων που έχει αυτό. Το Digital Archeology, άλλη μία στρατηγική, όπου έχουμε τη διάσωση περιεχομένου από καταστραμμένα αρχεία ή βλάβες σε hardware και software. Μπορούμε να κρατήσουμε κάποια Analog Backup, όπου η διαδικασία της μετατροπής των ψηφιακών αντικειμένων σε αναλογική μορφή με τη χρήση διάφορων αναλογικών μέσων. Έχουμε το Migration, όπου η διαδικασία αντικειγραφής περιεχωμένου από τη μία μορφή σε μία νεότερη, δηλαδή από παλιά στις νέους δίσκους SSD. Και τέλος το Emulation, όπου η διαδικασία της πρόσβασης σε δεδομένα μέσω κάποιου συστήματος, το οποίο δεν είναι πρότυπο, καθώς δεν υπάρχει πλέον πρόσβαση σε αυτό. Λίγα πράγματα για την ψηφιοποίηση και την ανακατασκευή της πολιτιστικής κληρονομιάς. Γενικότερα η πολιτιστική κληρονομιά είναι ένα πολύτιμο σύνολο υλικού παραδόσων και γνώσεων που χρησιμοποιείται για καλύτερη κατανόηση του παρελθόντος. Όμως υπάρχουν σημαντικές δυσκολίες στη διαχείριση, τη διατήρηση και τη διάδοση των χώρων πολιτιστικής κληρονομιάς. Αρχαιολογικοί χώροι και μνημεία με την πάρδα των ετών αλλάζουν όψι, φθείρονται και σε κάποιες περιπτώσεις καταστρέφονται κιόλας. Για τη συντήρηση των αρχαιολογικών μνημείων υπάρχουν διάφοροι μέθοδοι ψηφιοποίησης και εικονικής ανακατασκευής. Η εικονική αποκατάσταση χρησιμοποιείται και για τη βελτίωση της κατανόησης του αρχαιολογικού μνημείου, χωρίς την προσφυγή σε περιμβάσεις οι οποίες μπορεί να φθείρουν το πρώτο υπομνημείο. Μέθοδοι όπως η 3D ψηφιακή αναπαράσταση και η απόδοση με γραφικά υψηλές ποιότητες προσφέρουν πιστή αναπαράστασης κοινών και εικόνων από το παρελθόν. Από εδώ και πέρα θα δούμε κάποια παραδείγματα ψηφιακής διατήρησης στην Ελλάδα. Το πιο χαρακτηριστικό που μας αφορά και όλα είναι το ψηφιακό σχολείο. Είναι ένα εκπαιδευτικό αποθετήριο που αφορά το σύνολο πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Περιλαμβάνει όλα τα βιβλία όλων των βαθμίδων σε συμβατική μορφή και τα περισσότερα από αυτά και σε μορφή διαδραστικού σχολικού βιβλίου με προσομοιώσεις, διερευνήσεις, πειράματα, εικόνες, εκπαιδευτικά παιχνίδια, 3D χάρτες, ασκήσεις και άλλα. Περιλαμβάνει περίπου 6.500 μαθησιακά αντικείμενα και 700 μικρής διάρκειας βίντεο της εκπαιδευτικής τηλεόρασης του Υπουργείου Παιδείας. Κάναμε ότι υπάρχει η εκπαιδευτική τηλεόραση. Ναι, και θα τη δούμε και παρακάτω από την ελληνική ραδιοτελεόραση. Οι εκπαιδευτικοί και τα μέλη της ευρύτερης εκπαιδευτικής κοινότητας μπορούν να αναρτούν τα δικά τους μαθησιακά αντικείμενα, αυτά που δημιουργούν, έχουν τη δυνατότητα να τα διαμοιραστούν, καθώς και να διαμοιραστούν σύγχρονες και τις πιο μοντέρνες, αυτές που χρησιμοποιούν στο σχολείο τους τώρα, εκπαιδευτικές πρακτικές. Η υποκατασκευή είναι το EEM, που είναι ένας προσωπικός χώρος διαμοιρασμού πρακτικών, συνεργασίας μεταξύ μαθητών και εκπαιδευτικών και θα χρησιμοποιείται ως προσωπικό αποθετήριο. Ένα από τα πιο σημαντικά και σπουδαότερα αρχεία στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι το αρχείο της ελληνικής ραδιοτελεόρασης. Αρχείο Νερί το ονομάζεται πλέον. Η ελληνική ραδιοτελεόραση έκανε συστηματική διατήρηση του συμβατικού αρχείου από το 1978 και μετά. Το 2008, μέσα από ευρωπαϊκά προγράμματα, ξεκίνησε την καταγραφή, τη διάσωση και την ψηφιοποίηση, καθώς και την τεκμηρίωση του οπτικοακουστικού της αρχείου, αυτό το αρχείο από το 1978 και μετά. Τα επιμέρους αρχεία που υπάρχουν είναι, εννιά αν δεν κάνω λάθος, είναι η ταινειοθήκη, το αρχείο ιδίσεων, το αθλητικό αρχείο, το αρχείο ιδίσεων ραδιοφώνου, το αθλητικό αντίστοιχο αρχείο ραδιοφώνου, η θεατρική βιβλιοθήκη ραδιοφώνου, η δισκοθήκη ταινειοθήκη, η μουσική βιβλιοθήκη και το φωτογραφικό αρχείο. Είναι το επόμενο που θα δούμε, το αποθετήριο ΕΦΤΕΡΠΗ. Όλα αυτά έχουν γίνει τα προγράμματα μέσω του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης, το οποίο τα συγκεντρώνει όλα στην ιστοσελίδα του και δίνει πρόσβαση σε αυτά. Λέει και με ποιους τρόπους ακριβώς έχουν γίνει, με ποιες σχεδιαστικές αρχές. Το αποθετήριο ΕΦΤΕΡΠΗ είναι η μοναδική διαδικτυακή συλλογή τραγουδιών για εκπαιδευτική χρήση στην Ελλάδα. Περιλαμβάνει παρτιτούρες και μαθησιακά αντικείμενα για τη διδασκαλία της μουσικής αγωγής. Κάθε τραγούδι παρουσιάζεται με μουσική σημειογραφία, δηλαδή με παρτιτούρες και συνοδεύεται από σύγχρονα εκπαιδευτικά μεταδεδομένα, κάτι που είναι ζητούμενο. Περιλαμβάνονται τραγούδια από ιστορικές πηγές και μουσικές ανθολογίες του 19ου και 20ου αιώνα και παραδοσιακά σύγχρονα τραγούδια τα οποία οι δημιουργοί τους, είτε τραγουδοποιοί είτε εκπαιδευτικοί μουσικοί έχουν διαθέσει δωρεάν στο αποθετήριο. Το αποθετήριο Εργάνι είναι ένα μικρότερο αρχείο, το οποίο όμως και αυτό, υπό την επίβληψη του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης, ψηφιοποίησε και διατηρεί αρχιακό υλικό, που αποτυπώνει 200 χρόνια τουρπικής ιστορίας στο βορειανατολικό Αιγαίο. Αναδεικνύει όλες τις πολιτικές εξελίξεις, εξελίξεις στην επιχειρηματικότητα και στις καλλιέργιες, της Λέσβου κυρίως, αλλά και του ευρύτερου Αιγαίου. Το αποθετήριο τώρα της Ελεύθερολογισμικού και Λογισμικού Ανοιχτού Κώδικα, περιέχει ανάλογο υλικό και δράσεις που αφορούν το ελεύθερο λογισμικό, καθώς και την εταιρεία και τα μέλη και τους δημιουργούς Ελλάκ στην Ελλάδα. Σκοπός του είναι να παρέχει ελεύθερη πρόσβαση στο συγκεκριμένο υλικό. Περιλαμβάνει μελέτες, οδηγούς, προσιάσεις, εικόνους και βίντεο, εμπλουτίζεται συνεχώς και ως το αποθετήριο μπορεί να συνεισφέρει με την καταχωρησή του όποιος είπε ότι είναι γεγραμμένος χρήστης. Τώρα δύο αποθετήρια που αφορούν την αρχαιολογία γενικότερα. Το πρώτο είναι η ζωοφόρος του Παρθενώνα, χρησιμοποιεί τις τεχνολογίες του διαδικτύου για να αναδείξει το πολιτιστικό περιεχόμενο της ζωοφόρου. Συμπληρώνει τον διαδικτυακό τόπο που βλέπετε για την ψηφιακή αναπαράσταση της ζωοφόρου, δείχνει με πολύ μεγάλη λεπτομέρεια εικόνες από όλο το διάκοσμο. Απευθύνεται τόσο σε ειδικούς επιστήμονες, δηλαδή είναι εξεδικευμένο, αλλά και στο ευρύτερο κοινό. Το επόμενο είναι το αποθετήριο εκπαιδευτικού περιεχομένου για την Ακρόπολη Γενικότερα. Είναι σωματών υλικό που έχει δημιουργηθεί από τον τομέα ενημέρωσης και εκπαίδευσης της υπηρεσίας συντήρησης των μνημείων στην Ακρόπολη. Αναπαρτιστάμε δυναμικό τρόπο ό,τι έχει διασωθεί αυτή τη στιγμή. Εκπαιδευτικοί μαθητές και γενικότερα επισκέπτες μπορούν να απλογηθούν στο αποθετήριο και να εμπλουτίσουν τόσο το μάθημα στην τάξη, αλλά και να προετοιμαστούν για μια επισκέψη στο Μουσείο. Αυτό είναι ο πανδέκτης. Περιλαμβάνει σημαντικές ψηφιακές συλλογές της ελληνικής ιστορίας και του πολιτισμού, με η κύρια φορέα του Εθνικού Ίδρυμα Ερευνών. Οι συλλογές είναι από το Ινστιτούτο Βυζαντινών Ερευνών και Ελληνικής και Ρωμαϊκής Αρχαιότητας, που ψηφιοποιήθηκαν και αυτά υπό την επιβλέψη του ΕΚΟΤΟΥ. Οι συλλογές περιέχουν πληροφορίες για την ιστορική και πολιτισμική κληρονομιά, που μπορούν να φανούν χρήσιμες τόσο στην επιστημονική κοινότητα όσο και στο ευρύτερο κοινό. Συνεχίζουμε στη δεύτερη ενότητα της εργασίας, η οποία καλέται Rich Content, δηλαδή πλούσιο περιεχόμενο ή εμπλουτισμένο περιεχόμενο θα μπορούσαμε να πούμε. Τι είναι τώρα αυτό? Είναι περιεχόμενο που αποτελεί από ένα συνδυασμό πληροφοριών, είτε κειμένου, είτε εικόνας ήχου, βίντεο, σχεδιακίνησης και πολύ περισσότερων πραγμάτων θα λέγαμε. Συνηθίζεται να καλείται και πολύ μέσα. Το περιεχόμενο αυτό στις σύγχρονες ψηφιακές τεχνολογίες παύει να είναι στατικό, αλληλεπιδρά και είναι δυναμικός στις αλλαγές. Είναι πολύ ωραία η προσέγγιση που έχεις. Θα αρχίσει ένα παράδειγμα για να γίνει κατανοητό αυτό. Θεωρήσαμε από αυτά που είδαμε μέχρι τώρα ότι εξυπηρετεί κυρίως σκοπούς πληροφόρησης αλλά και προώθησης προϊόντων, εμπορικής προώθησης, οπότε θα λέγαμε ότι για ένα μέσο χρήστη ο οποίος επισκέπτεται μία ιστοσελίδα θα μπορούσε να βρει σε αυτήν, πέρα από κείμενο, οι εικόνες που είναι τα συνθέστερα, να βρει ήχο, να βρει σχεδιακίνηση, να βρει δυναμικά ημερολόγια, να βρει εφαρμογές, διασύνδεση με άλλες ιστοσελίδες, εγχειρίδια, σημεία διάδρασης πάνω στις εικόνες, κάτι που μέχρι τώρα οι εικόνες ήταν στατικές έτσι όπως προσιάζονταν μέσα στις ιστοσελίδες, αυτά. Δηλαδή ο καθένας μπορεί να παράξει ενοιξκόντες, αλλά κανείς δεν έχει πρόβλημα, δεν δείτε ότι θα πάρει ο καθένας, εμείς διεκριστώνουμε συνέχεια η Ελλάδα και επαγγάλουμε η χώρα του ζωή. Ότι είναι πάντοτε ένα κλειπ με δύο κλειπ, πολλές φορές και τρία κλειπ πίσω από την τεχνολογία εχνής και λέμε γιατί. Παράδειγμα είπατε προηγουμένως για την πύλη της ελληνικής μουσικής που μεταξελίχθηκε σε ευτέρπη. Άμα εμείς χρειαστεί να ψάξουμε ένα τραγούδι που θα το ψάξουμε μεταξύ μας, όχι στην ευτέρπη πάντως, γιατί η ευτέρπη έχει κάνει θαυμάσια δουλειά, είναι πάντα ένα κλικ, πιο πίσω δύο κλικ τρία κλικ. Άμα είτε οι άλλοι μπορούν να κάνουν μαζική παραδίαση πνευματικής ιδιοκτησίας. Ναι, αλλά ο χρήστης δεν τα ξέρει αυτά, ο χρήστης λέει εγώ τη δουλειά μου θέλω να κάνω, δεν είναι. Άρα το rich content δεν είναι στην ευτέρπη. Έχει μια θαυμάσια δουλειά έτσι, και παλαιότερα στην πύλη της ελληνικής μουσικής, που έχει μια θαυμάσια αποδελτίωση, και θα έλεγε κανείς, όχι μόνο δεν εκεί, αλλά λειτουργεί η ευτέρπη και η πύλη της ελληνικής μουσικής σαν προθάλαμος για να πάμε στο YouTube. Δεν περνάς από την ευτέρπη, ούτως καταλήξεις στο YouTube ας πούμε. Άρα υπάρχει rich content αλλά εμείς δεν το προβάλλουμε και εφόσον δεν το αξιοποιούμε εμείς, κάποιος άλλος πάλι του δίνουμε λίγα και αυτός παίρνει τα περισσότερα. Πολύ καλά το προσεγγίζει το όμως, αυτό είναι το rich content αλλά είναι σαν δομικά υλικά. Το σπίτι, αυτή η αίθουσα που ζούμε δεν είναι τούβλα, τσιμέντο, σίδερα, είναι κάτι άλλο. Ενώ εμείς παρέχουμε το σίδερο, τα τσιμέντα, τα τούβλα που είναι το πιο ακριβό και το πιο δύσκολο να βρεθεί, μετά κάτι μας εμποδίζει και ούτε ποτέ βγάζουμε το τελικό προϊόν. Το τελικό προϊόν είναι rich content. Τα τούβλα, το τσιμέντο, τα σίδερα δεν είναι rich content. Όλοι μέσα, ο ήχος στο βίντεο δεν είναι rich content από μόνα τους. Αν αυτά δεν συνδυαστούν σωστά για να βγάλουν αυτό που πρέπει, δεν έχουν παράξει rich content. Πάνω σε όλα όσα αναφέρθηκαν, τόσο για το rich content, τόσο για τις κουλτούρες και για την ψηφιοποίηση γενικότερα του υλικού, και για την πραγματικότητα του υλικού και για την αυτοκτονική. Αμφιβολόγησης, αυτοκτονικής, αυτοκτονικής, αυτοκτονικής, αυτοκτονικής, αυτοκτονικής, αυτοκτονικής, αυτοκτονικής, αυτοκτονικής, αυτοκτονικής, αυτοκτονικής, αυτοκτονικής, αυτοκτονικής, αυτοκτονικής, αυτοκτονικής. Αποφασίσαμε να συγκεκριμηνοποιήσουμε όλο αυτό το δεδομένο σε πιο σύγχρονες χρόνια και προβήκαμε στην αναζήτηση κάποιων τεχνολογιών, οι οποίοι ήταν καινοτόμες στον διαγωνισμό το συνειδικτημένο και χρησιμοποιήθηκαν εκεί πέρα και πρώτη ήταν η αντιμπούινγκη τεχνολογία. Η συνειδικτημένη αφορά τη μετάδοση του ήχου και ο σκοπός της και ο στόχος της τεχνολογίας αυτής ήταν να επεξεργαστεί ο ήχος που ήταν προς μετάδοση με ειδικό φίλτρο που το φίλτρο αυτό εντοπίζει τις φωνές του κοινού και ο σκοπός του φιλτρέσματος όλου αυτού είναι να κοπούν κάποιες αντιδράσεις ανάμεσα στο κοινό που είναι και παρακολουθεί εκείνη τη στιγμή ζωντανά το διαγωνισμό. Να κόψει αρνητικές αντιδράσεις για να μην επηρεάσουν το κοινό που βρίσκεται έξω από το στάδιο που συμβαίνει αυτό γιατί πέρα από το κοινό που είναι μέσα εκείνη τη στιγμή στο στάδιο το παρακολουθούν και πολλά εκατομμύρια άνθρωποι έξω από αυτό. Και χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά φέτος συσκευασμένα για τη συμμετοχή της Ρωσίας η οποία υπήρχε μια φιλολογία ότι θα δεχτεί αρκετή αρνητική κριτική από όλους είτε μέσα είτε απ' έξω από το διαγωνισμό για την εξωτερική της πολιτική που εφαρμόζει γενικότερα και για τις εξωτερικές σχέσεις με τις γειτονικές της χώρες. Μια δεύτερη τεχνολογία την οποία χρησιμοποιεί από το 2013 είναι η ηλεκτρονική ψηφοφορία, πράγμα που έχουμε θύξει και στο μάθημα. Την χρησιμοποιεί από το 2013, η Σύγα για τότε το πρώτο της app, το πρώτο application, εφαρμογή για κινητά μέσα της οποίας όσοι έχουν καταστήσει την συγκεκριμένη εφαρμογή μπορούν να ψηφίσουν στο διαγωνισμό αυτό όπου τίθεται κάποιο όριο πέντε ψήφων ανάτομο και υπάρχει και επιλογή επίσης διαδικτυακά μέσω του site όπου κάθε χρήσης μπορεί να μπαίνει στο site της Eurovision το επίσημο και να ψηφίζει από εκεί την αγαπημένη του χώρα και πάλι μέχρι πέντε φορές και πάντα υπάρχει πιστοποίηση μέσω επιστοτικής κάρτας για να γίνει η ψήφος γιατί χρειώνονται κάποιος την ψήφο, δεν είναι ελεύθεροι, ήθελα να πω. Όσον αφορά γενικά τα δομένα συλλέγονται ψήφια από περισσότερες από 40 χώρες, η διάρκεια είναι μόνο 15 λεπτά και αναλογικά σε σχέση με τον όγκο της πληροφορίας που διαχειρίζεται η ψηφοφορία μιλάμε για πάνω από 200 εκατομμύρια ανθρώπους που ψηφίζουν. Άρα μιλάμε για μια ψηφοφορία που δεν είναι ενέμενη σε ιντομή αλλά αφορά μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού. Αφορά τα του που έγινε μετά την ηλεκτρονική ψηφοφορία, το επόμενο δήμα είναι ηλεκτρονικά τεστ. Ο Στάθης προχωράει πιο πέρα και λέει εδώ μιλάμε αντίδραση σε rich content. Δεν είναι ψηφοφορία τύπου εκλογώνου που εκεί θέλει πολλά βήματα να γίνουν. Εδώ λέει ότι έχουμε ένα πλούσιο περιοχόμενο και για πρώτη φορά η Ευρώπη ψηφίζει. Κρατήστε αυτό, για πρώτη φορά η Ευρώπη ψηφίζει. Ήδη και αν ψηφίσαι από το κινητό σου είναι μια ταυτοποίηση, έτσι κάθε κινητό υποτίθεται είναι δηλωμένο, δεν υπάρχουν κινητά που δεν είναι δηλωμένα. Άρα είναι μια αρκετά αντικειμενική ψηφοφορία για τέτοια κλίμακα, έτσι με αυτό το διακύβευμα. Αλλά επειδή μπορεί να γίνει και μέσω υπολογιστή, μπαίνει σύνδεση με την πιστωτική κάρτα, έτσι. Άρα για πρώτη φορά κάνουμε πολύ τρελαβήματα. Δεν μιλάμε δηλαδή για στατιστική επεξεργασία, μιλάμε για λογιστική επεξεργασία. Το καταλαβαίνουμε όλοι στην Ελλάδα, μιλάμε για το πρόβλημα της στατιστικής επεξεργασίας των χρέους. Εδώ δεν μιλάς για στατιστική επεξεργασία, δεν θέλεις στατιστική. Εθού ξέρεις, ο καθένας το έχει κάνει. Εδώ μιλάμε για λογιστική επεξεργασία. Αυτός, αυτός, αυτός, αυτός. Δεν είναι στατιστικά πλέον εδώ. Είναι συγκεκριμένα νούμερα και για πρώτη φορά μιλάμε για τρομακτικά νούμερα, για να ψηφίζουν 200 εκατομμύρια άνθρωποι για αυτό να γίνεται μεγάλη ακρίβεια σε 15 λεπτά. Από εκεί και πέρα μπορούν να μπουν οι στατιστικολόγοι, ψυχολόγοι, ψυχίατροι, κοινωνιολόγοι και να πούν την ψηφίσανε αυτοί οι άνθρωποι. Το οποίο είναι όμως άλλο θέμα, δεν της δικής μας επιστήμης. Εμείς για πρώτη φορά λέμε ότι επιτυχάνεται η ομαδική ψηφοφορία πολύ της μεγάλης κλίμακας με πολύ σοβαρή ταυτοποίηση. Επέδου λογιστικής επεξεργασίας θα έλεγε ένας οικονομολόγος και όχι στατιστικής επεξεργασίας. Αυτό γίνεται σε αντίδραση σε πλούσιο περιοχόμενο. Δεν είναι δηλαδή πολιτική εκτίμηση που έχουν πολλά βήματα να κάνουν. Το είδες και όπως το είδες αντιδράσεις. Έχει πολύ μεγάλη σημασία να δούμε τι συνέπειες θα βγάλει λίγο άπνω των κοινωνικών δικτύων. Είναι σπροθάλαμος κοινωνικού δικτύου μεταυτοποίηση και μαζική συμμετοχή. Κοινωνική, όπως είναι αναμενόμενο, σε κάθε ψηφοφορία είτε είναι ηλεκτρονική είτε είναι παραδοσιακή, τεθεί στο θέμα της ασφάλειας, όπου πρέπει να παρθούν τα κατάλληλα μέτρα για να μπορέσει να ξεσφαλιστεί το ότι το αποτέλεσμα δεν θα έχει υπερριαστεί από ιστορικούς παράγοντες. Ωστόσο, από τις πηγές που διαβάσαμε και ψάξαμε, είχε χρησιμοποιηθεί μια ιδιωτική εταιρεία που είναι ειδική στο να ελέγχει την ασφάλεια για τις εφαρμογές από την ιδιοργανώτερη επιτροπή του διαγωνισμού και είχε επιστοποιηθεί ότι πληρούσε κάποιες βασικές προϋποθέσεις για να μπορέσει να χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια από όλους τους χρήστες. Ωστόσο, όπως φαίνεται από τη διαφάνεια, φέτος η εφαρμογή για πρώτη φορά δέχτηκε μία επίθεση κακόβουλη για να επηρέσει το τελικό αποτέλεσμα της πληφοφορίας. Ωστόσο, αυτό στη διαδικασία της πληφοφορίας έγινε γνωστό και το κατάλαβαν οι ιδιοργανωτές. Οπότε, τι έκαναν? Διαγράψαν όλες τις ψήφους, είτε ήταν αυτές πριν την επίθεση, είτε μετά, που σημαίνει ότι χάθηκε κάποιο πολύτιμο υλικό για το τελικό αποτέλεσμα και υπήρχε πρόβλημα γιατί έλειπε κάποιο κομμάτι ψήφων που είχε ήδη τεθεί. Γι' αυτό δεν βρεθήκε λύση, απλά δεν λύθηκαν υπόψη αυτές τις ψήφοι που ήταν μέσω της εφαρμογής αποκλειστικά. Και οι ιδιοργανωτές είπαν ότι αυτό θα λυθεί υπόψη για την επόμενη χρονιά για να προχωρήσουν πιο αυστηρά μέτρα. Για την ψηφιακή μετάδοση, μια επίσης αρκετά σύγχρονη τεχνολογία που εμφανίστηκε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, τουλάχιστον. Στο εξωτερικό υπήρχε από χρόνια. Εκεί που και να το μη, ο διαγωνισμός ήταν από το 2003 μόλις. Ήταν δυνατή η ψηφιακή μετάδοση του στα 720p. Μιλάμε για HD television. Και παράλληλα, για πρώτη φορά σε ζωντανή εκπομπή, γίνεται η εγγραφή του γεγονότητας εκείνη τη στιγμή, σε υψηλή ανάλυσης βίντεο στα 720p και πάλι. Και, εν συνεχεία, βλέπουμε ότι το 2007 γίνεται και εγγραφή και ψηφιακή μετάδοση στα 1080p, που αυτό εδώ μας ήρθε πέρυσι. Και το 2013 εισάγεται η UHD TV, όπου ουσιαστικά μιλάμε για 4K εγγραφή και ψηφιακή μετάδοση του γεγονότος. Και φαίνεται από το 2003 κιόλας, λόγω της εγγραφής του γεγονότος αυτούς, σε HD στα 720p, όλη αυτή η εγγραφή οδηγεί σε ένα τελικό αποτελέσμα που εκλεφωρεί σε ειδικό DVD αλλά και ψηφιακό υλικό, όπου δεν εισάγεται απλά και η βραδιά με το βίντεο της βραδιάς, αλλά εσάχονται ανημέσεις πάνω στο βίντεο, μια ψηφοφορία την οποία μπορείς εκείνη τη στιγμή να επέμβεις και να διαμορφώσεις το τελικό αποτέλεσμα, λεζάντες πάνω στο βίντεο, οπότε όλο αυτό οδηγεί σε αρισκόντεντ από το 2003. Για το κόστος και την εξοκονόμηση, η οποία αναφέρθηκε για στο μάθημα ως παράγοντας, εξετάστηκε από την οπτική ότι κάθε χρόνο, ουσιαστικά, οι τεχνολογίες εξαλίσσονται. Σκοπός τους είναι να μειωθεί το κόστος της συγκεκριμένης τεχνολογίας, αλλά και να βελτιωθεί χρόνο με το χρόνο η τελική ποιότητα στην οποία θα στην εισφέρει. Και αυτό γίνεται, όπως φαίνεται και από το διαγωνισμό που εξετάσαμε, ότι για τα βασικά πράγματα που χρειάζεται για να γίνει αυτός ο διαγωνισμός, όπου είναι η εγγραφή του γεγονότηση, η μετάδοση αυτού, η καταγραφή των ψήφων, να τεθεί σε λειτουργία όλη η διαδικασία της ψηφοφορίας, φαίνεται χρόνο με το χρόνο, το βασικό τουλάχιστον κόστος αυτό, πέφτει χρόνο με το χρόνο. Και αυτό βήλται στο ότι η τεχνολογία εξελίσσεται, βελτιώνεται, αλλά και προσπαθεί να μειώσει το κόστος για να είναι συμφέρουσα προς όλους. Αυτό επινιχάνεται χρόνο με το χρόνο. Ωστόσο, οι χώρες, για να δείξουν μια διαφορετική εικόνα από μία άλλη, επενδύουν σε άλλες τεχνολογίες και άλλα πράγματα, που δεν είναι στο πλαίσιο των μαθηματών μας να εξετάσουμε, και τελικά, σε κάποιες περιπτώσεις, τελικά το κόστος ανεβαίνει. Αλλά αυτό δεν οφείλεται στις τεχνολογίες τις βασικές που χρησιμοποιούν, οφείλεται, ξεχωρώ, στα ρούχα, στα σκηνικά, σε άλλα πράγματα, που δεν μας ενδιαφέρει όσον αφορά το πλαίσιο των μαθηματών μας. Αυτό που κρατάμε είναι ότι οι τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται εξελίσσονται και μειώνουν το κόστος, τελικά, χρόνο με το χρόνο. Αποφασικά, θα πούμε ότι ένα ιστορικό ρεκόρ στον διαγωνισμό έγινε στο Ζαρμπαϊτζάν πριν δύο χρόνια, όπου συνολικά επενδύθηκαν 800 εκατομμύρια δολάρια, για να μπορέσει να επιτευχθεί αυτός ο διαγωνισμός και να μετατωθεί και να εγγραφεί. Και πράγμα, ήταν ένα γεγονός που ήταν όντως πολύ πλούσιο, αλλά έφερε και πολλές αντιδράσεις από τον ιστορικό κόσμο, γιατί δαπανήθηκαν τόσα πολλά λεφτά, ότι θα μπορούσαν να έχουν πάει κάπου αλλού, σε κάποιο πιο ουσιαστικό κομμάτι της χώρας. Ένα συνδυαστικό κομμάτι που επιλέξαμε να κάνουμε, είναι να συνδυάσουμε τις κουλτούρες, τη διατήρηση μέσω του YouTube, ουσιαστικά, που βλέπουμε εμείς για την Eurovision. Οπότε, επιλέξαμε το YouTube, το οποίο ούτως ή άλλως είναι ένα rich content περιβάλλον. Όταν προβάλλει βίντεο, μπορεί ο καθένας να ψηφίσει το βίντεο του συγκεκριμένου, να κάνει like στο βίντεο, να το κοινοποιήσει σε άλλα δίκτυα, να το εισάγει σε άλλες πλατφόρμες, να κάνει το δικό του κανάλι, να κάνει δικές του playlists. Οπότε, βλέπουμε ότι όλο αυτό οδηγεί σε μια πλατφόρμα που είναι καθαρά rich content. Φαίνεται ότι το YouTube, συγκεκριμένα για το διαγωνισμό της Eurovision, αν κάποιος αναζήτησε, μπορεί να βρει τραγούδια από την πρώτη πρώτη και όλος η Eurovision, που πρωτοήλθε στην Ευρώπη, κατά το 2013 ή το 1950. Οπότε, το υλικό αυτό που φαίνεται από το 1950 μέχρι σήμερα είναι τεράστιο, το οποίο ουσιαστικά έχει ψηφιοποιηθεί, υπήρχε αναλογικά πριν. Οπότε, το έχουμε σώσει στο YouTube. Και φαίνεται ότι μέσω του YouTube προωθείται, πέρα από την κουλτούρα της κάθε χώρας, μόνο στη Eurovision αλλά και γενικότερα, οι κουλτούρες που προβάλλονται εκεί πέρα είναι πάρα πολλές, γιατί αναβαίνουν βίντεο και προβάλλονται κουλτούρες από διαφορετικές χώρες του κόσμου, όπου ένα βίντεο μπορεί να αρχίσει από μια χώρα, αλλά να προβληθεί σε πάρα πολλές άλλες. Άρα, έτσι, πολλές χώρες και πολλά στοιχεία έρχονται σε ένα βίντεο να ενωθούν και να γίνουν γνωστά παγκοσμίως. Και σκοπός είναι η διατήρηση αναλογικού υλικού στη ψηφιακή μορφή. Οπότε, έχουμε και το θέμα της διατήρησης εδώ. Από μια συνέδρυξη της CEO του YouTube, είδαμε ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο, τόσο για τη διατήρηση, όσο και για τις κουλτούρες που εισάγονται στο YouTube. Είναι το Fun Subtitles. Τι γίνεται αυτό είναι ότι πλέον θα εισαχθεί μια κοινούχια υπηρεσία, αυτή η συγκεκριμένη, όπου οι χρήστες που είναι εγκεκριμένοι στο YouTube θα μπορούν να δημιουργούν υποτιτλούς για κάθε βίντεο που ενεβαίνει εκεί. Άρα, ένα βίντεο που είναι ενεβασμένο σε μία γλώσσα, θα μπορεί μέσω υποτίτλων να είναι κατανοητό και να μεταφράζεται σε όλες τις γλώσσες που είναι διεθέσιμες στον κόσμο και στην πλατφόρμα του YouTube. Αυτό διηγεί στην προηγουρισκότητα και άρα, μία κουλτούρα η οποία είναι τοπική, μπορεί εύκολα να γίνει προσιτή και στη γλώσσα την οποία ο άλλος παρακολουθεί και είναι χρήστης της γλώσσας. Το rich content εντοπίζεται και σε πολλούς κλάδους, όπως για παράδειγμα στην ιατρική. Με την αυτοματοποίηση της διαδικασίας και την ανάπτυξη πλούσιου περιχωμένου σε διάφορες εφαρμογές, μπορεί να συνεισφέρει θετικά στη βελτίωση των επιδόσεων αυτών. Μέσω της αυτοματοποίησης, για παράδειγμα, γίνεται εξοικονόμηση χρόνου, καθώς γίνεται δικατάσταση εργασιών, οι οποίες γίνονταν χειρονακτικά ως τώρα και αυξάνεται η προβλεπσιμότητα, καθώς η τυποποιημένη φροντίδα των ασθενών από εργαλείες αυτοματοποίησης οδηγεί πλέον σε προβλεπόμενα αποτελέσματα. Επίσης, στα εργαλεία αυτοματοποίησης δεν εφίσταται ανθρώπινη κόπος ή ανθρώπινη αλάθεια, οι οποίοι μπορούν να σε ενισφέρουν στην παροχή μιας σταθερής βάσης, όπου εκεί θα βρίσκονται διάφορες δραστηριότητες περίθαλψης. Επίσης, με διάφορα τέτοια εργαλεία, δημιουργείται χρήσιμο περιεχόμενο, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για εκμάθηση ιατρικών διαδικασιών και μετάδοση των γνώσεων, το οποίο ουσιαστικά θα είναι σαν μια βάση με δεδομένα, που θα βελτιώνεται και θα πλουτίζεται με κατάλληλες διορθώσεις και προσθήκες. Από την άλλη μεριά, είχαμε να μαλτήσουμε ζητήματα πνευματικής ιδιαικτησίας, συγκεκριμένα για την κατοχύρωση, σύμφωνα με το Άρθρο 18, που θεσμαθήθηκε το 1997, ο διεθνής όρος αποδίδεται στην ελληνική ως διανοητική ιδιοκτησία. Συνήθως περιλαμβάνει την πνευματική ιδιοκτησία και διάφορες γενικά δικαιώματα, την βιομηχανική ιδιοκτησία, που είναι εφευρέσεις, υποδείγματα χρησιμότητας, δικαιώματα επιφητικών επικοιλειών, σήματα, βιομηχανικά σχέδια και προσδεδευμένες γεγραφικές ονομασίες προέλευσης και τα δικαιώματα που προκύπτουν από τη δημιουργία ένας προϊόντος του νου, που είναι άειλο περιουσιακό στοιχείο. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύει κάθε πρότυπο πνευματικό δημιούργημα λόγου, τέχνης ή επιστήμης. Συγκεκριμένα μπορεί να εκφράζεται από οποιαδήποτε μορφή. Μπορεί να είναι έργα εικαστικών τεχνών, γραπτά, προφορικά κείμενα, μουσικές συνθέσεις, θεατρικά έργα, χορογραφείες, παντομοίμες, οπτικο-εκοστικά έργα, διάφορα σχέδια, έργα ζωγραφικής, ηγληπτικής, χαρακτικά έργα και λιθογραφείς, αρχιτεκτονικά έργα, φωτογραφίες, εικονογραφείες, χάρτες, τριδιάστατα έργα, που μπορεί να είναι γεωγραφικά, τοπογραφικά ή επιστήμης. Μπορεί να είναι μεταφράσεις, διασκευές, προσαρμογές, μετατροπές έργων ή εκφράσεων της λαϊκής παράδοσης, συλλογές έργων ή συλλογές εκφράσεων της λαϊκής παράδοσης, ή απλών γεγονότων και στοιχείων, ή ηγκλοπαίδιες και άλλες ανθολογίες. Βάσει τόσο του εθνικού, όσο και των διεθνούς δικαίου, η απόλωψη και άσκηση των δικαιωμάτων με ραθματικής ιδιοκτησίας δεν αποδεικνύεται σε καμία περίπτωση. Δεν απαιτείται συνοποσιτήρηση κάποιας τυπικής διαδικασίας ή σύμπρεξη κάποιας κρατικής ή μη υπηρεσίας για την αναγνώση των δικαιωμάτων με ραθματική ιδιοκτησία σε ένα έργο, όπως ισχύει για την εκκτήση δικαιωμάτων επί άλλων άλλων αγαθών, για την κατοχήριση σήματος, όπως έχει δηλώσει ο οργανισμός με ραθματική ιδιοκτησία. Κάποιες συνδεικτικές πρακτικές όμως που μπορεί να διασφαλίσουν τη ραθματική ιδιοκτησία κάποιου συνίσταται με μια πρακτική κατάθεση του πνευματικού δημιουργήματος ενώπιον συμβολεωγράφου και μπορεί να θεωρηθεί ως αποδεικτικό στοιχείο η χρονολογική περίοδος που έχει γίνει αυτή. Μια δεύτερη μέθοδος που ακολουθείτε είναι η αποστολή συστημένης επιστολής, με αποστολή και παραλήπτη τον ίδιο το δημιουργό, όπου θα πρέπει να φυλαχτεί η απόδειξη όσο και η πιστολή κλειστή, μέχρι η εφόσου και αν χρειαστεί να ανοιχθεί ενώπιον δικαστηρίου και θα την ανοίξει μόνο ο δικαστής, όπου θα βεβαιώσει το περιεχόμενο αυτής. Για την ασφάλεια προσωπικών ιατρικών δεδομένων, ιατρική σε σχέση εμπιστοσύνης και σεβασμού, ο καθένας έχει δικαίωμα προστασίας από τη συλλογή, επίξεργασία και χρήση, ιδίως με ηλεκτρονικά μέσα των προσωπικών δεδομένων, όπως ορίζει ο νόμος, σύμφωνα με το άθρο του ελληνικού συντάγματος που ορίστηκε το 2001. Ο ιατρός φροντίζει για την ανάπτυξη σχέσεων αμοιβές εμπιστοσύνης και σεβασμού, μεταξύ αυτού και του χρήστη ασθενήτου. Ακούει τους ασθενείς του και συμπεριφέρεται με σεβασμό και κατανόηση. Σεβαίνει τις απόψεις του, την ιδιωτικότητά τους και την αξιοπρέπειά τους. Σχετικά με το ιατρικό απόρυτο, ο ιατρός οφείλει να τυρί αυστηρά απόλυτη για χεμήθεια, γιατί οποιοδήποτε στοιχείο υποπίττει στην αντίληψή του, ή του αποκαλύπτει ασθενείς του, είτε από κάποιον τρίτος, θα πλέσει η άσκηση των καθηκόντου του. Ο ιατρός οφείλει να σηκεί την αναγκαία υποπτεία στους βοηθούς του, στους συνεργάστες του και άλλα πρόσωπα που συμπράττουν, συμμετέχουν ή στηρίζουν, είτε από κάποιο τρόπο την άσκηση του λειτουργήματος του και θα πρέπει να λαμβάνει κάθε μέτρο διαφύληξης του απόρυτου για το χρόνο, μετά την μπαύση ή λήξη του πόσκου ή του λειτουργήματος του. Κάποιες απαιτήσεις ασφαλείας για τα ιατρικά πληροφοριακά συστήματα, ένα από αυτά είναι η εμπιστευτικότητα, η αποφυγή διαμοιρασμού και αποκρυπτογράφησης πληροφορίες από μη εξουσδιοτημένα πρόσωπα πέρα δηλαδή των ασθενούς και των προσωπικών ιατρών, καθώς υπάρχουν να παρκεί εμπιστευτικά δεδομένα. Ένα άλλο είναι η ακυριότητα, δηλαδή η αποφυγή μετατροπής και καταγραφή δεδομένων από μη εξουσδιοτημένο πάροχο. Ένα άλλο η αναγνώριση, η διαδικασία που επιτρέπει την αποδοχή της αυτότητας ενός οτόμου από ένα πληροφοριακό σύστημα. Η αυθεντικοποίηση, η διαδικασία της αναγνώρισης των Χριστών μέσω ασφαλώσης σχέτης ενός πιστοποιημένου αναγνωριστικού. Η μη αποποίηση ευθύνης για την αποστολή και λήψη πληροφορίας, δηλαδή η αδυναμία των εμπλεκόμενων να ανερθούν τη συμμετοχή τους που είχαν μέσα σε αυτή. Η απόδειξη του χρόνου αποστολής και λήψης της πληροφορίας, δηλαδή να εξασφαλίζεται η μοναδικότητα της υπάρχουσας πληροφορίας της καταγραφής της χρονικής στιγμής από το σύστημα που πραγματοποιήθηκε η ενέργεια. Ένα άλλο είναι η διαθεσιμότητα, η δυνατότητα για άμεση πρόσβασης της πληροφορίας χωρίς χωρικούς περιορισμούς και τέλος η υπευθυνότητα. Οι πράξεις των Χριστών θα μπορούν και θα πρέπει να αποδεικνύονται μοναδικά σε κάθε μέλος που χρησιμοποιεί το σύστημα. Αυτά από εμάς. Ευχαριστούμε. |
