| : Λοιπόν, είναι και για παιδάκια αυτό, αλλά είναι και για μεγάλους. Μεγάλο δύναμη, αλλιώς υπολογίζαμε, αλλιώς είχα προέκυπτα. Ορθόδοξο μετρήθηκε της πίστης μας στο θρησκευμάτιο. Κι όσο κι αν εμφυλοκόρησε κάποια ιδωλολάτρισα αμπιβολία, καμιά σημασία δεν της δώσαμε. Τίποτα δεν λιγώστεψε, η πίστη στο ακέραιον επάνω σου τελείως αθλημένη. Ασφαλής, καλαρώσαμε, ορθάνοιχτες, αφήναμε τις πόρτες. Δεν όβιεναν τ' άστρα, φύλακες απ' έξω τα όνειρα. Τα πήρε ο ύπνος ένα βράδυ, μπήκε ο λύκος, μας κατασφάραξε όλα τα κατσικάκια. Γλίτρωσε άραγε ή δεν γλίτρωσε, έχει με το μικρότερο κατσικάκι κρυμμένο πίσω από το ρολόι. Μα εκεί βρήκε να κρυφτεί κι αυτό, στου λύκου το στόμα. Έννοω ότι ο χρόνος είναι ένας λύκος. Ναι, όντως. Είναι ένα κλίμα που εγώ ιδιαίτερα το αγαπώ. Έμαθα κάτι στο σπίτι σου μετά, έχει χαράξει σε ένα βραθειόλι. Και το λέω η ομορφιά του απογοητευτικού. Ο Λέμμα, λόθος κόσμο μου γνώρισες, δεν ήταν αυτός. Ο Αντίληψη, εάν ο κόσμος που μου γνώρισες εσύ είναι ο σωστός, δεν ήταν αυτός. Το λόθος, αισθημά μου, ο κόσμος του όλος είναι ο σωστός μου κόσμος. Και το λέω εάν ο κόσμος που μου γνώρισες εσύ είναι ο σωστός μου κόσμος. Και το λέω εάν ο κόσμος που μου γνώρισες εσύ είναι ο σωστός μου κόσμος. Και το λέω εάν ο κόσμος που μου γνώρισες εσύ είναι ο σωστός μου κόσμος. Κι αυτά τα εξετήμησες, ούκο λίγα είπες, έκπληκτος, πώς τα πέκτησες με ρωτάς. Υποκριτή, γραμμή δε διάβασες, αλλιώς θα το έβλεπες, το γράφω εδώ μέσα πρώτο πρώτο. Τα έβρετρα είμαι, εσύ μου τα έδωσες, επειδή σε βρήκα, σε μέτρησα και ήσουν πολλά. Μετρό της σου ένα λόγος, το άφησα να είσαι και απ' τα δύο. Δε σου αφαίρεσα ούτε μία απ' τις χιλιάρες ωραιόδηδες που είχες, ούτε μισή απ' τις πολύτιμες αστίνοι σου πόσμε. Και ένα μικρό μήμα που είναι αφιερωμένο σε αυτό που επιχειρούμε πολύ και όλοι το χρησιμοποιούμε, λέγεται γραφή σε όποια μορφή κι αν είναι. Ο τίτλος είναι «Η θρασία λογοκλόκος». Τελικά, απ' τον ασίγαστο εμφύλιο πόλεμο μεταξύ του υπάρχων και του πάβου, του μηλώ και του σώπασα, η μόνη κερδισμένη είναι η διάσημη εκείνη πολεμική ανταποξύλυτρια, τη γραφή. «Θρασίθατη λογοκλόκος, ανίαρη, αντιγράφη και το μηλώ και το σώπασα να υπάρχω, επιδέξει απαραποιημένο σε διαρκό, στου χαριού, το εγγένιθο αυτή». Ευχαριστώ πάρα πολύ. Ευχαριστώ πολύ. |
