| : trees, trees, trees. Γεια σας παιδιά, είμαι η Σπυριδούλα! Και εγώ είμαι η Ηλέκτρα! Και έχοντας να νηστεί την μελπομένη από το βιβλίο σε μία σκηνή θεάτρου, όπου όλα είναι μαγικά, τον τομοπούλου στρίκου και μπάκα ματιά του που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος, κάνουμε ένα ταξίδι στα θεατρικά είδη. Όπως θα θυμάστε, οι Μελπομένοι της έχουν σκίσει το καπέλο της και έτσι ταξιδεύει παντού για να το βρει. Την περασμένη φορά, ήμασταν στην Ιταλία στα μέσα του 16ου αιώνα. Στην Ιταλία ωραία ήτανε το καπέλο μου! Πούθενά δεν μπορώ να βρω το καπέλο μου! Τελος πάντων, θα σας μεταφέρω όμως αλλού, είπαμε τώρα. Σήμερα θα πάμε στην Αγγλία. Στην Αγγλία στα μέσα του 16ου αιώνα. Την ίδια περίοδο δηλαδή που ανθεί η Comedie de l'Arte στην Ιταλία, ανθεί το λεγόμενο Ελισαβετιανό θέατρο στην Αγγλία. Λέγοντας Ελισαβετιανό θέατρο, εννοούμε το θέατρο που αναπτύχθηκε στην Αγγλία, την περίοδο της Αγγλικής αναγέννησης. Δηλαδή από το 1562 έως το 1642. Γιατί 1642? Μα γιατί εκείνη τη χρονολογία το Αγγλικό Κοινοβούλιο αποφάσισε να σταματήσει εντελώς την παραγαγή θεατρικών έργων και να κλείσει εντελώς τα θέατρα για 18 ολόκληρα χρόνια. Σας φαίνεται απίθανο και όμως το έκαναν! Στην Comedie de l'Arte ξέρουμε ότι δεν σώζονται τα ονόματα θεατρικών συγγραφέων, όμως, κατά την Αγγλική αναγέννηση, εμφανίστηκαν συγγραφείς άξιοι να σφραγίσουν μια ολόκληρη εποχή. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί ταυτίζουν το Ελλησαβετιανό θέατρο με τον Ουίλιαμ Σέξπιρ. Ω, εγώ ξέρω να τον λένε και αλλιώς. Τον λένε Σακεσπύρο. Πώς τον είπες Σπύρο? Όχι παιδί μου Σπύρο, Σα-κε-σπύρο. Ελληνοποιημένο δηλαδή, Σακεσπύρο. Τέλος πάντων, εκτός από τον Ουίλιαμ Σέξπυρ ή Σακεσπύρο, όπως τον είπες εσύ, άλλοι συγγραφέοι ήταν ο Μπεν Τζόνσον ή ο Κρήστοφερ Μάρλου. Βέβαια, ο πιο γνωστός από όλους ήταν ο Ουίλιαμ Σέξπυρ, ο άνθρωπος της αναγέννησης, ο άνθρωπος που με τα έργα του έδωσε νέα πνοή στο θέατρο. Βεβαίως. Και για να έχετε μια εικόνα πώς ήταν ο Σέξπυρ, θα σας τον δείξω τώρα, αμέσως. Περιμένουμε τη Σπυριδούλα να μας δείξει εικόνες. Μην ξεχνάτε ότι είναι ζωγραφιές. Δεν μπορούμε ακριβώς να ξέρουμε αν η εικόνα ήταν αυτή. Σπυριδούλα, είσαι έτοιμη. Και εδώ βλέπουμε τον Σέξπυρ. Είναι πολύ χαρακτηριστική η φωτογραφία του που φορούσε ένα σκουλαρίκι. Και φυσικά φορούσε τους χαρακτηριστικούς γιακάδες της αναγέννησης. Εδώ μπορεί να κάνει πρόβα για κάποια από τα έργα του. Και εδώ πέρα μια ωραία φωτογραφία του. Και ειδικά για σας σήμερα, σας έχω τον Ουίλιαμ Σέξπυρ, καλεσμένο να σας μιλήσει για τον ίδιο. Πού είναι? Ωχε, εγώ θα γίνω! Ναι, ναι. Κατάλαβα. Κι αυτό εδώ πέρα. Είσαι καλά? Καλά, καλά είμαι. Πάρε φτερό. Μάλιστα. Τότε γράφανε με φτερό. Με φτερό, ωραίο, ε! Ναι, ναι. Γεμίζανε με λάνι. Ναι. Και γράφανε σε περγαμηνές, αν θυμάμαι καλά. Δεν μοιάζεις πολύ. Κι αυτό πρέπει να κρατάω. Είσαι ίδιος. Ορίστε λοιπόν. Ουίλιαμ, μίλησέ μας για τον εαυτό σου. Έχω πολλά να σας πω για εμένα. Είμουν γιος σε μια οικογένεια με άλλα πέντε αδέρφια. Γιος του Τζων και της Μέρι. Κατάγομαι από το Στάντφορτ απόν Αίβον, στο οποίο γεννήθηκα το 1564. Εκεί έμαθα τα πρώτα μου γράμματα. Εκεί έκανα τις πρώτες μου κινήσεις. Μετά όμως έφυγα, έμαθα κι άλλα. Έγραψα τα έργα μου και επέστρεψα το 1616 για το τέλος της ζωής μου. Λέγεται ότι μέχρι 28 ετών έκανε πάρα πολλά επαγγέλματα για να ζήσει. Επαγγέλματα φυσικά της αναγέννησης. Θα σας δείξουμε τώρα. Δώσε μου αυτά για να σε διευκολύνω. Τι έκανα λοιπόν? Ένα επάγγελμα της αναγέννησης θα μπορούσε να ήταν ο φουρνάρης. Πολύ καλά! Θα μπορούσε να έκανε τον σιδέρα. Με τέτοια γιακά σιδέρα, τέλος πάντων. Αχθοφόρος. Πάλι με τέτοια γιακά αχθοφόρο, κάτι πιο ωραίο δεν έχεις να μου βάλεις, περίμενε. Ναι. Θα σε βοηθήσω. Δάσκαλος. Βέβαια καλό θα ήταν να έχω την μπένα μου, αλλά δεν πειράζει. Πάρτη. Και το επάγγελμα που έκανα και που έχει σχέση με όλα αυτά που λέμε. Σίγουρα όμως έκανε και τον ηθοποιό. Βεβαίως έκανα και τον ηθοποιό. Έπαιζα ρόλους, μεταμφιεζόμουν, αλλά κυρίως έγραφα θεατρικά έργα. Η μεγάλη του εμπειρία από τη ζωή ήταν οι ανώτερες σπουδές του, τον γέμισε αναγνώση και πλούτο που όλα αυτά τα έβαλε μέσα στα έργα του. Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα, ο Άμλετ, η Τρικυμία και το Όνειρο Θερινής Νύχτας είναι μερικά από τα πιο γνωστά από τα 36 έργα που του αποδίδονται. Έχεις ξεχάσει όμως πολλά ακόμα. Το πολύ κακό για το τίποτα, το χειμωνιάτικο παραμύθι, τον Μακβέθκα, αν είναι δυνατόν, Ριχάρδους, Ερήκους και δεν συμμαζεύεται, την Τρικυμία και πολλά πολλά άλλα. Δεν πρέπει φυσικά να ξεχνάμε ότι έγραφα και σονέτα. Τι είναι τα σονέτα? Τα σονέτα είναι ποιήματα που προορίζονταν αποκλειστικά για μελλοποίηση. Είναι κάτι σαν τα σημερινά τραγούδια. Μου άρεσαν τόσο πολύ που τα έβαζα και ανάμεσα στα έργα μου. Το επάγγελμα του θεατρικού συγγραφέα ήταν αρκετά κακοπληρωμένο. Ο συγγραφέας έπαιρνε ένα μικρό ποσό πριν την πρεμιέρα του έργου, το οποίο ήταν πάντοτε παραγγελία ενός θιάσου. Στη συνέχεια δεν μπορούσε να εγείρει καμία άλλη οικονομική ή άλλου είδους αξίωση, διότι τα πνευματικά δικαιώματα ανήκαν πλέον στο θίασο. Δεν ήταν σπάνιο το φαινόμενο να συνεργάζονται περισσότεροι συγγραφείς για την παραγωγή ενός έργου. Αυτό ομοίωνε βέβαια τα έσοδα, αλλά αύξανε την παραγωγικότητα. Ελάχιστα έργα της εποχής εκείνης έχουν τυπωθεί. Σέξπιρ, ακόμα να ετοιμάσεις το έργο, αύριο παίζουμε. Τώρα γράφω, τώρα γράφω, τώρα γράφω. Έτοιμος ένας Ριχάρδος. Ωραία. Κι αυτά δικά σου. Τίποτε παραπάνω, τίποτε παραπάνω. Καλά, καλά. Πάρε αυτά τώρα και στο επόμενο έργο θα δούμε τι μπορεί να γίνει. Καλώς. Εκείνη την εποχή γράφτηκαν κωμοδίες, τραγωδίες και επειδή υπήρχαν πολλές συγκρούσεις και πόλεμοι για τη διαδοχή του θρόνου και για το ποιος θα πάρει την εξουσία, γράφτηκαν πάρα πολλά έργα του είδους του ιστορικού δράματος. Θα σας εξηγήσω ακριβώς τώρα πώς. Α, ένας βασιλιάς. Τι να σκέφτεται άραγε. Δεν τον βλητώνουμε τον πόλεμο με τη Γαλλία. Ο Θεός να σε φυλάει από κακούς γειτόνους. Πω που μου έδωσε έμπνευση. Θα γράψω ένα έργο για τον Ρίκο τον Πέμπτο. Δεν πρέπει βεβαίως να ξεχνάμε ότι τα πράγματα αλλάζουν στο Ελλησιαβατιανό θέατρο. Ξεχάστε αυτά που ξέρατε στην commedia dell'arte ότι δηλαδή οι γυναικοί ρόλοι ενσαρκώνονται από γυναίκες. Εδώ δεν συμβαίνει αυτό όπως και στο αρχαίο θέατρο. Τους γυναικείους ρόλους τους ενσαρκώναν πάντα άντρες και μάλιστα νεαρά αγόρια, τα οποία παίρναγαν ειδική εκπαίδευση για να μπορούνε να θυμίζουν και να αποδίδουν σωστά τους γυναικείους ρόλους πάνω στη σκηνή. Νεαρά αγόρια επίσης, διότι η φωνή τους δεν είχε ακόμα χοντρή και έτσι μπορούσαν να εσαρκώνουν γυναίκες. Για να σε δω λοιπόν λίγο κυρία μου, κύριε δεν ξέρω και τι είσαι εσύ εδώ πέρα. Θέλω να μου κάνεις λίγο ότι περπατάς. Ε, όχι και έτσι, κυρία είπαμε είσαι, με χάρη, κρατάς το φουστάνι σου, περπάτα λοιπόν με χάρη, θέλεις να φαίνεσαι όμορφη, θέλεις το φορεμά σου να αερίζει. Πολύ ωραία, κάτι μαθαίνεις. Τώρα θα ήθελα παρακαλώ να κόψεις και να μυρίσεις ένα λουλούδι. Δεν σηκώνει σακή από κάτω, ένα ωραίο, απαλό, λεπτό λουλουδάκι. Πιάσ' το με χάρη παιδί μου. Φέρ' το αργά στη μύτη σου, μύρισε απαλά. Ε, βοδιά, πολύ ωραία. Και τώρα κάτι λίγο δύσκολο, χορεύεις. Για να σε δω λίγο να χορεύεις. Ναι, ναι, όχι. Κράτα λίγο, παιδί μου, με χάρη. Έτσι μπράβο το φορεμά σου. Τα χέρια σου μαλακά και απαλά. Πάρα πολύ ωραία. Έτοιμη, έτοιμη για το ρόλο. Τέλεια. Δηλαδή την Ιουλιέτα πώς... Την Ιουλιέτα αξίζει να ξέρετε όλοι ότι αυτή την Ιουλιέτα, αυτήν την τόσο ερωτεύσιμη κοπέλα που λέει τόσο όμορφα λόγια στο Ρωμαίο, αυτήν που όλες οι κοπέλες ζηλεύουν και θέλουν, και τους αρέσει δηλαδή, την ενσάρκωσε ένας άντρας στο δικό μου το θέατρο. Αξίζει επίσης να σας πω ότι από τους 900 ρόλους που έγραψα συνολικά, μόλις 140 ήταν γυναικοί. Μια αναλογία δηλαδή 1 προ 7. Μάλλον μου άρεσαν περισσότερο οι ανδρικοί ρόλοι. Ε, άλλωστε είχες και περισσότερους άντρες ηθοποιούς, δηλαδή μόνο άντρες. Ο Σέξπιρ έγραψε τα έργα του σε ένα μέτρο που ονομάζεται ιαμβικό πεντάμετρο. Με ή χωρίς ομοιόδου καταλειξία. Αυτό το μέτρο ταιριάζει πάρα πολύ στην αγγλική γλώσσα και δίνει την αίσθηση της φυσικότητας. Και τώρα αμέσως θα βάλουμε τον Σέξπιρ να απαγγείλει κάποιους από τους ήχους του. Μισό λεπτό. Την περγαμινή μου παρακαλώ. Κρατήστε, ορίστε, δώστε βάση σε άπτεστα αγγλικά φυσικά. Yes, for a score of kingdoms you should wrangle and call it fair play. Αυτό είναι απ' την τρικημεία αν δεν το ξέρεις. So again, good night. I must be cruel only to be kind. Thus, bad begins and worse remains behind. Α, πάρα πολύ ωραίος ήσουν. Μπράβο, μπράβο. Ευχαριστώ. Ορίστε, η θύαση την εποχή του Σέξπιρ βρισκόταν πάντοτε υπό την προστασία κάποιου πλούσιου ευγενούς, ο οποίος ήταν προστάτης τους και χορηγός τους. Πάρα πολλές φορές τα κουστούμια που έδινε ήταν πλούσια και φαντασμαγορικά από την προσωπική τους συλλογή. Οι ηθοποιοί λοιπόν μπορεί να φορούσαν πλούσια κουστούμια, αλλά δεν είχαν πάντοτε ιστορική ακρίβεια. Με λίγα λόγια φορούσαμε στους φυάσους ό,τι βρίσκαμε μπροστά μας. Ό,τι είχανε. Επίσης, στην εποχή του Σέξπιρ, οι ηθοποιοί έπαιζαν κυρίως σε προσωρινούς χώρους, αυλές, πλατείες, ίσως στο σπίτι κάποιου ευγενούς. Σύντομα όμως θα αποκτήσουν τη δική τους μόνιμη θεατρική στέγη. Κάτι που δεν συνέβαινε, όπως θυμάστε, στην κομμένια «Δε Λάρτεο», που η θύαση ήταν περιοδεύοντας. Το πρώτο θέατρο που χτίστηκε, χτίστηκε από τον James Barbage το 1576. Και επειδή ο Λόρδος του Λονδίνου δεν ήθελε να χτιστεί το θέατρο μέσα στην πόλη, το έχτισαν έξω από τα όρια της τότε πόλης. Σύντομα δυστυχώς το θέατρο κάηκε ολοσχερός, την ίδια τύχη θα δείτε ότι είχαν και άλλα θέατρα. Όμως ήταν τόσο μεγάλη η επιτυχία του, που εμφανίστηκαν και άλλα θέατρα, όπως ήταν το Σουάν, ο Κύκνος ή το Ρόδο. Πρέπει να σας πω ότι το πρώτο εκείνο θέατρο ονομάστηκε The Theatre, δηλαδή το θέατρο. Όχι πολύ πρωτότυπο, αλλά αυτή ήταν η ονομασία του. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και το δικό μου θέατρο, το δικό μου, το Globe. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι Globe σημαίνει σφαίρα, αλλά και κόσμος. Με εγωίτευε πάντα αυτό. Μια αγαπημένη μου φράση ήταν ότι... Ο κόσμος όλος είναι ηθοποίηση σε μια σκηνή. Αυτό έβαλα και μέσα στο έργο μου. Θα σας δείξω λοιπόν λίγο τώρα από το θέατρό μου. Εδώ μπορούμε να δούμε το θέατρο του Μπερμπέιτς, ακριβώς όπως μας το είπε η Σπυριδούλα. Βλέπετε στο κέντρο της σκηνής, στο κέντρο της εικόνας που έχουμε, προς τα αριστερά, ότι υπάρχει ένα οκτάγωνο σχήμα με μία μόλις έξοδο. Αυτό λοιπόν ήταν το λεγόμενο The Theatre, γύρω γύρω κήπη και μία μικρή λίμνη. Περνάμε στο θέατρο Globe. Εδώ θα το δούμε σε μία παλιά γραβούρα, είναι κάτι σαν ζωγραφιά. Μπορείτε να δείτε ότι φαίνονται τα σπίτια και πάλι αριστερά το μεγάλο στρογγυλό κτίριο. Τώρα θα δούμε μία μακέτα, δηλαδή μία μικρογραφία του θεάτρου. Κάποιος το έχει φτιάξει έτσι όπως με τις πληροφορίες που έχουμε, θεωρούμε ότι ήταν την εποχή του Σέξπιλ. Βλέπετε ότι από πάνω είναι ανοιχτό, στρογγυλό, με δύο κύριες εισόδους για τον κόσμο και ψηλό. Θα μπορούσαμε να πούμε μέχρι τρεις ορόφους. Πώς είναι σήμερα το Globe? Έτσι φαίνεται απ' έξω. Σας μοιάζει καθόλου με την εικόνα που είδαμε πριν. Εγώ πιστεύω πως ναι, αν προσέξετε μάλιστα θα δείτε ότι είναι και στρογγυλό. Στο εσωτερικό του αξίζει να πάμε και να δούμε πώς φαίνεται τώρα και πώς νομίζουμε ότι ήταν και την εποχή εκείνη. Στο κέντρο της αυλής υπήρχε μία υπερρυψωμένη σκηνή. Πάνω από αυτή λέγεται ότι υπήρχε μία σκεπή. Κάτω από αυτή τη σκεπή έπαιζαν οι ηθοποιοί και στο βάθος υπήρχαν οι μουσικοί. Εδώ που βλέπετε τον κόσμο να κοιτάει το θέατρο σαν αξιοθέατο, ήταν το μέρος, η πλατεία, όπου ο κύριος κόσμος έβλεπε εκείνη την εποχή το θέατρο. Κάθονταν δηλαδή από κάτω. Κοινούνταν, μιλούσαν. Στο βάθος μπορείτε να δείτε ότι υπήρχαν κάτι σαν εξέδρες. Μικρά καθίσματα για τον κόσμο που ήθελε να είναι καθισμένος, αλλά φυσικά μπορούσε να πληρώσει και κάτι παραπάνω σε εισιτήριο. Τελευταίο θα δούμε πώς φαινότανε η σκηνή του Γκλόμπ ή μάλλον πώς φαίνεται τώρα. Βλέπετε τους ηθοποιούς πάνω στη σκηνή. Βλέπετε τους μουσικούς πάνω στο μπαλκόνι. Τον κόσμο από κάτω βλέπει και χειροκροτά, καθώς και κόσμο στα μπαλκόνια γύρω-γύρω. Στον Γκλόμπ Θιέτερ οι παραστάσεις δίνονταν το καλοκαίρι, γιατί ήταν ανοιχτό από πάνω για να μην βρέχει. Χτίστηκε το 1599, αλλά το 1613 δυστικό χώς κάηκε. Κάποιες πηγές αναφέρουν ότι κάηκε κατά τη διάρκεια ενός έργου του Σέξπιρ, ενός από τους ερήκους του. Ένα θεατρικό κανόνι έβαλε φωτιά στα ξύλινα δοκάρια και στην αχειροσκεπή. Αναφέρεται ότι κανείς από τους θεατές δεν έπαθε τίποτα, εκτός από έναν που φλέγονταν, αλλά τελικά τον έσβησαν με μπύρα. Δεν ξέρουμε αν είναι ψέματα ή αλήθεια αυτό. Στη συνέχεια έπαιξαν μέχρι το 1642, όπου έκλεισε μαζί με όλα τα υπόλοιπα θέατρα. Το σημερινό Shakespeare Globe Theatre, που υπάρχει στο Λονδίνο, είναι κατασκεύασμα του 21ου αιώνα. Χτίστηκε δηλαδή το 1997, 230 μέτρα μακριά από την αρχική τοποθεσία του 1ου Globe Theatre. Για να δω αν ξέρεις κάτι από τα έργα μου όμως. Θα σου λέω φράσεις και θα πρέπει να μου λες από πού νομίζεις ότι είναι. Γιατί να πούμε στα παιδιά ότι κάποιες από τις πιο γνωστές φράσεις που χρησιμοποιούμε σήμερα, αποδίδονται στο Shakespeare. Δεν ξέρουμε αν είναι ψέματα ή αλήθεια, αλλά σίγουρα αυτός τις καθή μία έρωσε. Για να ακούσουμε λοιπόν. Ξεκινάω από αγγλικά. It's all Greek to me. Και για να σε βοηθήσω θα σου πω ότι έχεις σχέση με έναν Ρωμαίο αυτοκράτορα. Α, η Ούλιος Καίσαρας. Το βρήκες, μπράβο σου. Τέλεια. Knock, knock, who is there? Ένας αιματοβαμένος ηρωάζμος. Μάκμπεθ. Κάνεις όρνινα ραθερινής νυκτός αν νομίζεις ότι θα συμβεί αυτό. Πάρ' πολύ ωραία. Το είπαμε και πριν, ο Ρωμαίος Ρωμαίο. Γιατί να είσαι ο Ρωμαίος? Ρωμαίος και η Ουλιέτα. Η πιο γνωστή μου φράση, να ζει κανείς ή να μη ζει, στα αγγλικά. To be or not to be. Άμλετ. Από έναν άλλο βασιλιά μου. Ένα άλογο. Το βασίλειό μου για ένα άλογο. Ριχάρδος ο τρίτος. Μπράβο, μπράβο, μπράβο! Από έναν πρίγκιπά μου τώρα, αρκετά δυστυχισμένο. Υπάρχει κάτι σάπιο στο βασίλειο της δανειμαρκίας. Άμλετ. Η αγάπη είναι τυφλή. Ο έμπορος της Βενετίας. Και τελευταίο, σπάω τον πάγο από το... ημέρωμα της τρίγκλας. Όλα τα βρήκες. Είμαι πολύ γνωστός και τα ξέρετε όλα. Ξέρεις όμως εμένα ποια φράση μου αρέσει πιο πολύ. Για, πες. Είναι από την τερκυμία. Είμαστε φτιαγμένοι από την ύλη που είναι τα όνειρα. Όνειρα λοιπόν και πάμε στο όνειρο θερινής νύχτας. Βρισκόμαστε στην Αθήνα, όπου ο δούκας της Αθήνας, Θησέας, θέλει να παντρευτεί, είναι έτοιμος μάλλον να παντρευτεί, τη βασίλισσα των Αμαζώνων, την υπολίτη. Βλέπετε αρχαία ελληνικά ονόματα, νομίζετε ότι είναι μυθολογία. Όχι, απλά μου άρεσαν τα αρχαία ελληνικά ονόματα. Την ίδια εποχή ένας πλούσιος Αθηναίος ετοιμάζεται να παντρέψει την κόρη του την Ερμία με ένα νεαρό της εποχής εκείνης, το Δημήτριο. Αυτοί όμως αγαπάει τον Λίσανδρο, αποφασίζουν λοιπόν να κλευτούν και μπαίνουν μέσα στο δάσος. Την ακολουθεί ο Δημήτριος που της το έχει πει η καλύτερη της φίλη η Ελένη. Να ξέρετε πολλά μπερδέματα γίνονται εδώ. Την ίδια στιγμή στο ίδιο δάσος εμφανίζεται η ομάδα των ξωτικών με τους βασιλείς του τον Όμπερον και την Τιτάνια και φυσικά το σκανταλιάρικο ξωτικό τον Πουκ. Την ίδια εκείνη στιγμή εμφανίζεται και μια ομάδα μαστόρων που έρχονται να κάνουν προβές μέσα στο δάσος για να παρουσιάσουν ένα θεατρικό έργο στις γάμους του Θησέα και της Υπολίτης. Όλοι αυτοί μπλέκονται καθώς ο Πουκ τους κάνει με ένα μαγικό φίλτρο να ερωτευτούν μεταξύ τους. Η βασίλισσα Τιτάνια ερωτεύεται τον αρχιπρετογωνιστή που όμως ο Πουκ έχει πρώτα μεταμορφώσει σε έναν Γάιδαρο. Η Ερμία ερωτεύεται τον Δημήτριο, ο Λίσανδρος ερωτεύεται την Ελένη, γίνεται ένα μεγάλο μπέρδεμα. Μεταμορφώσεις, ίντριγκες, αγάπες, κυνηγητά. Μετά όμως από λίγο όλα αποκαθίστανται. Τάξη, ηρήνη, αγάπη και πολυγάμη. Αυτό το έργο το έχω δει πολλές φορές και σε παιδικές παραστάσεις. Έχει διασκευαστεί πάρα πολύ να ξέρεις και για παιδιά. Θέλω τώρα να παίξουμε τη σκηνή εκείνη που είμαστε όλοι και περιμένουμε να υποδεχτούμε τον Θησέα και την υπολύτη. Να περιμένεις λίγο παρακαλώ. Είναι πάρα πολύ σοβαρή ατμόσφαιρα, το απαιτούν οι συνθήκες. Περιμένουμε τον Θησέα να εμφανιστεί. Πρέπει να είμαστε σοβαροί, συγκροτημένοι και εκείνη την ώρα εμφανίζεται ο Πουκ, το ξωτικό που μας τα κάνει όλα περίεργα και μας ανακατεύει. Ο Πουκ λοιπόν είναι αυτός που σας κάνει να χοροπηδάτε λες και έχετε λατήριο. Κι εσείς μαζί μου παιδιά, ο Πουκ μας έχει μαδιέψει, χοροπηδάμε. Ο Πουκ είναι αυτός που σας κάνει να υποκλίνεστε συνέχεια. Συνέχεια λέμε. Συνέχεια κι εσείς. Συνέχεια. Ο Πουκ είναι αυτός που σας γραγαλάει και χοροπηδάτε και γελάτε και δεν αντέχετε. Φτάνει. Και έγινες πάλι σπιριδούλα. Και εσύ έγινες μια μελπωμένη, μια Πουκ, όλους τους ρόλους που ξέρουν μαγικά παίρνεις. Τι να γίνει, τι να γίνει, εγώ τα κάνω. Καπέλο βέβαια, ούτε για δείγμα δεν βρήκαμε. Ούτε στο Λευκτριανό θέατρο. Δεν θα βρω πουθενά αυτό το καπελάκι που μου φαίνεται. Πάντως, εγώ πέρασα καλά και νομίζω ότι εδώ ήρθε η ώρα να χαιρετήσουμε τα παιδιά. Α, από τη σπιριδούλα. Και από την ηλέκτρα. Ένα μεγάλο φιλί! |
