| : Σε 7 Γενάρη έχει ήδη αρχίσει και εκπέπτει ο ραδιοφωνικός ταθμός του Δήμου το Άλλημος Web Radio. Μπορείτε να τον ακούτε πηγαίνοντας στο site του Δήμου και πατώντας το Web Radio. Νομίζω ότι θα σας αρέσει πάρα πολύ. Έχει και chat, μπορούμε να δεχόμαστε τις παρατηρήσεις σας, τις προτάσεις σας, ό,τι τίποτα. Ξέρω τι, άμα προλογίσω τον κύριο Δανέζη, θα με φρύσει. Ξέρεις, θα πω τίποτα. Θα αφήσω το μικρόφωνο, θα έρθει ο δήμαχος, θα τον προλογίσει εκείνος και θα ξεκινήσουμε εδώ, στο Μαζέλατα. Καλησπέρα. Καλώς ήρθατε. Συγγνώμη που άρισα. Αναβαθμίσαμε τις ηχηρικές εγκαταστάσεις, αλλά δεν τις μάθαμε ακόμα. Συγγνώμη και τους συμβιτητές μου, συγγνώμη και τον καθηγητή μας. Μια κουβέντα που θα θέλαμε να κάνουμε. Σας ευχαριστώ πολύ. Σας ευχαριστώ πολύ. Σας ευχαριστώ πολύ. Σε بدάEu που συγγνώμη και το καθηγητή μας... Μια κουβέντα μόνο, είμαι πολύ ευγνώμων και πολύ χαρούμενος γιατί ο κύριος Δανέζης γιατί ο κύριος Δανέζης Για διάφορους λόγους dull스�νια Θα ήθελα να μου δίνει μια ελπίδα. Μια ελπίδα για τον τόπο μας. Μια ελπίδα για την κοινωνία μας. Του είμαστε ιδιαίτερα ευγνώματα. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που είστε εδώ. Δεν θέλω να πω πολλά άλλα. Μας κάνει υποδαρικό για τη χρονιά αυτή, για το 2019. Ετοιμάσουμε και άλλα ενδιαφέροντα πράγματα. Αλλά νομίζω αυτά που θα ακούσουμε όψε είναι ίσως ό,τι καλύτερο έχουμε φτιαξει. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους εχελόδελους και στους εθελοντές και θα πούμε σε επόμενο μάθημα ή μάλλον στο μέτρο επόμενο στο τελευταίο. Θα πούμε και δυο ώρες παραπάνω για τον κύριο Λενέζη. Ευχαριστώ πάρα πολύ. Είμαστε όλα φτιαχτοί. Να είστε πάτε καλά. Άκου ειρήνη. Έχουμε σε μεγάλη έκρηξη. Το τι κάνει ο άνθρωπος. Δεν βλέπει μελωτικά γεγονότα. Πώς μας λένε οι γαλαξίες διαστέλονται. Αλλά βλέπει γεγονότα όλο και πιο κοντινά προς τη μεγάλη έκρηξη. Αυτά τα μαθαίναμε από τον αερνηστό τον καθηγητή μου τον Κοτσάκη. Αλλά κι όποιο βιβλίο κι αν ανοίξετε θα δείτε αυτά τα οποία σας λέω αυτή τη στιγμή. Τι είναι αυτό που βλέπουμε. Όλοι οι δορυφόροι μας, οτιδήποτε όργανα έχουμε που μετράμε όλο και πιο μακριά υποτίθεται το σύμπαν. Δηλαδή όλο και πιο παλιά. Φτάνουμε σ' αυτούς τους γαλαξίες, τους κβάζαρς που σας είπα και τα λοιπά να παρατηρούμε μέχρι τον κοσμονικό οριζότατο που είναι αυτό εδώ πέρα. Που υποτίθεται, έτσι μετράμε, θα το συζητήσω μια άλλη φορά, είναι 480.000 χρόνια μετά τη δημιουργία του σύμπαντος. Άρα λοιπόν όσα βλέπουμε εδώ είναι ο άνθρωπος και βλέπει πιο μακριά, πλησιάζει το κοσμονικό οριζότατο. Δηλαδή πλησιάζει τη μεγάλη έκρηση μέχρι 480.000 χρόνια. 480.000 χρόνια στο παρελθόν βλέπουμε. Για να δούμε και κάτι άλλο, το οποίο οι ειδικοί, οι πολύ ειδικοί, κοιτάνε με γουρλωμένα μάτια γιατί δεν διδάσκεται στα βιβλία μας πλέον στην Ελλάδα. Είναι το φαινόμενο Ραΐ. Ο Ραΐ τι έκανε με τηλεσκόπια, πειραματικά, τι έκανε. Άρχισε και μετράει την πυκνότητα του σύμπαντος από τον παρατηρητή προς τον κοσμολογικό ορίζοντα. Και είδε, απεκάλυψε επίσημα δημοσιευμένα πράγματα τα οποία διδάσκονται στα πανεπιστήμια, δεν ξέρω σήμερα γιατί όχι. Βλέπουμε ότι η πυκνότητα του υλικού του σύμπαντος, όσο απομακρυνόμαστε από τον παρατηρητή, δηλαδή όσο πιο κοντά φτάνουμε στην αρχή του σύμπαντος, είναι πιο πυκνό το σύμπαντο. Η γενική θεωρία της σχετικότητας, μου λέει, και όποιος ειδικός δεν το ξέρει, κρίμα στον ειδικό, ότι όσο μεγαλύτερη είναι η πυκνότητα στο σύμπαν, τόσο μεγαλύτερη είναι η καβιλότητά του μες στο σύμπαν. Αυτό είναι από το βιβλίο που διδάσκαμε επί 25 χρόνια στο Παναγιστήμιο του Δανέζη Θεοδοσύρου. Να ακριβώς οι παρατηρήσεις τις οποίες έκανε ο Ράιν. Βλέπετε ότι όσο απομακρυνόμαστε γίνεται όλο και πιο πυκνό το σύμπαντο. Είναι παρατηρήσεις δημοσιευμένες σε διεθνή του Ερδικά και δεν είναι η άποψη του Δανέζη. Είναι για μικρά παιδιά αυτά. Αυτό το οποίο βλέπουμε είναι το εξής. Από το νόμο, ακριβώς από τις παρατηρήσεις του Ράιν, ότι όσο απομακρυνόμαστε από τον παρατηρητή πυκνώνει το σύμπαν. Και από τη γενική θεωρία της σχετικότητας, όσο απομακρυνόμαστε, όπως λέμε, προσεγγίζουμε την αρχή του σύμπαντος. Άρα, λοιπόν, με τον τρόπο αυτό επιβεβαιώνεται αυτό το οποίο λέμε ότι το σύμπαν, από τη στιγμή που δημιουργήθηκε σε ένα σημείο ήταν τότε, μέχρι σήμερα διαστεύεται. Γιατί, γιατί, προσέξτε, αφού πάω όλο προς το παρελθόν, προς το παρελθόν το σύμπαν ήταν πιο μικρό, η ύλη ήταν κατανεμημένη σε μικρό χώρο, ήταν πολύ πιο πυκνή. Ήταν η μεγάλη πυκνότητα. Κι όσοι ερχόμαστε προς το παρόν, προς τα εδωρειών, άρα αυτό αποδεικνύει ακριβώς ότι διαστελόταν με ένα ερωτηματικό δίκτυο. Να δούμε και κάτι ακόμα. Είπαμε στο νόμο του Χαύλου, αυτό στην αρχή που μιλήσαμε, ότι όσο προχωράμε προς τον κοσμολογικό ορίζοντα, απομακρυνόμενοι από τον παρατηρητή, δηλαδή πηγαίνοντας προς το παρελθόν, η ταχύτητα απομάκρυσης αυτών των γαδαξιών, δηλαδή ταχύτητα διαστολής του ισπανικού χώρου, μην παραξηγήσουν και οι δικοί, μεγαλώνει. Τελικά να δει τι βλέπουμε για το κοσμολογικό ορίζοντα, οδεύοντας προς το κοσμολογικό ορίζοντα, το σύμπαν γίνεται όλο πιο πυκνό, άρα σύμφωνα με τη γενική σχετικότητα μεγαλύτερης χαμηλότητας, ενώ η ταχύτητα της φερωμένης διαστολής του χώρου, συνεχώς μεγαλώνει. Γιατί όσο πηγαίνουν προς το κοσμολογικό ορίζοντα, βλέπουν να μεγαλώνουν οι ταχύτητες. Ποιο είναι το μεγάλο ερώτημα, ο άνθρωπος απλά είναι ένας ανεξάρτητος και ουδέτερος παρατηρητής, εκτός του συστήματος των συμπατικών γεγονότων, όπως θεωρεί η κλασική επιστημονική θεώρηση, ή ένας συμμέτοχος των συμπατικών εξελίξεων, γενικεύοντας στο επίπεδο του ανθρώπου τη σκέψη του Χάιζεβελ. Ότι ο παρατηρητής δεν υπάρχει παρατηρητής του πειράματος, υπάρχει πάντοτε συμμέτοχος ο παρατηρητής του πειράματος και επιδρά επάνω στα πειράματα. Η διελέυση αυτού του θέματος οδηγεί σε μια πρώτη ερώτηση, η οποία αφορά την πιθανότητα συμμετοχής του ανθρώπου στην εξέδιση της αντίληψης ο εσύμπατος. Τι είναι λοιπόν αυτό το οποίο η ανθρώπινη φυσιολογία αντιλαμβάνεται ως υλική πραγματικότητα και αρχικά, τι είναι αυτό το οποίο ονομάζουμε ύλη. Ξέρω ότι αυτά που λέει η Σύμβωνη Φυσική βρίσκει αντίθετους, κοινωνικοπολιτικά δόγματα και θεολογικά δόγματα. Κοινωνικοπολιτικά δόγματα ξαναλέω και θεολογικά δόγματα. Ε ναι και τι ενδιαφέρει το νησίγμα. Και για να καταλάβουν κάποιοι λάτρεις του διαλεκτικού υλισμού, ο οποίος τυλίζεται πάνω στην έννοια της ύλης, οι οποίοι αντιδρούν αστεία κατά κάποιον τρόπο, δεν έχουν καταλάβει καν το διαλεκτικό υλισμό και συνδέουν την έννοια της ύλης του μάτρεξ που λέω εγώ με το διαλεκτικό υλισμό που δεν έχει καμιά σημασία. Και για να σας το αποδείξω, ένας μεγάλος φιλόσοφος και φίλος δάσκαλος μου, έχω μάθει πάρα πολλά πράγματα από αυτό, ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους του 20ου αιώνα, είναι ο Ευτύχης ο Πιτσάχης, ο μεγάλος αναλητής και πραγματικά σπουδαίος φιλόσοφος του διαλεκτικού υλισμού, ο οποίος σαφέστατα ανοιχτά και κατηγορηματικά έχω από κάτω την ηλεκτρονική μου λέει, η ύλη δεν θεωρείται έννοια επιστημονική, δεν υπάρχει μέτρο της ύλης, μιλάει για το διαλεκτικό υλισμό, αφού αυτή δεν υπησέρχεται ως φυσικό μέγεθος στο φορμαλισμό της φυσικής. Η ύλη είναι οντολογικό φιλοσοφικό κατηγόρημα, η ύλη ως φιλοσοφική κατηγορία αποτελεί μια αφαίρεση. Άρα λοιπόν εγώ είμαι πιο κοντά στο διαλεκτικό υλισμό από όλους που με βρίζουμε. Ας θυμηθούμε για το θέμα αυτό που μιλάει ο φίλος και μεγάλος φιλόσοφος, ο Ευτύχης ο Μητσάκης, να δούμε τι λέει η ειδική θεωρία της σχετικότητας, τι είναι αυτό που ονομάζουμε η ηλική πραγματικότητα. Ξέρουμε ότι ετη δύο συμπαντικός χώρος δεν είναι εκκλήδιος και ας λένε ό,τι θέλουν, θα το δούμε συνέχεια, και έχει τέσσερις διαστάσεις, η ανθρώπινη φυσιολογία δεν μπορεί να αντιληφθεί τίποτα μέσα σε ένα τέτοιο χώρο. Άρα το ερώτημα που έχω εξηγήσει πολλές φορές, το αναφέρω με μια κουβέντα αυτή τη στιγμή, είναι τι είναι αυτό το οποίο αντιλαμβανόμαστε ως σύμπαν. Σύμπαν, σύμφωνα με τον Νικώσκι, το μεγάλο θεμελιωτή της ειδικής ιστορίας της σχετικότητας, είναι η προβολή όσων υπάρχουν στο πραγματικό τετραδιάστατο, μη ευκλήδιο και αθέατο σύμπαν, πάνω σε έναν ψεύτικο τρισγιάστατο και ευκλήδιο χώρο που φτιάχνουν πλαστά οι αισθήσεις μας. Το σύμπαν είναι μια ψεύτικη εικόνα μιας άλλης φυσικής πραγματικότητας. Το χώρο αυτό τα μαθηματικά ονομάζουν ψεύδο ευκλήδιο χώρο Μηνκώσκι, ψεύδο ευκλήδιο. Ο ψεύδο ευκλήδιος χώρος Μηνκώσκι, αυτό το επίπεδο, σύμφωνα με τα μαθηματικά, για να εξηγήσουμε και στους ειδικούς, είναι ένας ελάχιστος τρισγιάστατος ευκλήδιος χώρος, εφαπτόμενος του καπίδιου χώρου, ρήμα, στο σημείο του παρατηρητή. Όσο μεγαλώνει η έκταση αυτού του χώρου Μηνκώσκι, τότε παρεκλίνει από την ευκλήδια γεωμετρία. Μόνο πολύ κοντά μας μπορεί να ισχύει η ευκλήδια γεωμετρία. Και αν μεγαλώσω το χώρο της παρατήρησης, αρχίζει και αποκλίνει αυτό. Αυτό το ξέρουμε και από τη γενική θεωρία σχετικότητας, όσο απομακρυνόμαστε, δεν ισχύει πια η ευκλήδια γεωμετρία, ισχύει η γεωμετρία ρήμα. Τον ψευδοευκλήδιο αυτόν τον κατασκευάζει ο εγκέφαλός μας. Ο σπουδαίος μαθηματικός Χέρμαν Μηνκώσκι ανέφερε ότι ο ίδιος ο Μηνκώσκι, και όχι οι ερμηνευτές του, ο χώρος και ο χρόνος ως ανεξάτητες οντότητες, δηλαδή συμπληρώνω όπως τα αντιλαμβανόμαστε σήμερα, είναι απλές σκοιές της πραγματικότητας την οποίαν εκφράζει μόνο η ενότητά τους, το αόρατο χωροχρονικό συνεχές. Δηλαδή ο μετρούμενος χώρος και χρόνος ως ανεξάρτητες οντότητες, όπως τις μετράμε σήμερα, είναι κατασκευάσματα ψευδεί της φυσιολογίας μας και του μυαλού μας. Και ρωτώ, μα γιατί βρίσκεται το Δάνες για όλα αυτά τα πράγματα, βρίσκεται το δάκτωρα τον Ιωάννη τον Αντωνίου, είναι καθηγητής στο τμήμα μαθηματικό του ΑΠΙΘΤΑ, ασχολείται με τη τεχνητή νοημοσύνη, δεν είναι κανένας φιλόσοφος, έτσι τεχνητή νοημοσύνη, πληροφορική, συστήματα πληροφορικά και τα λοιπά. Ο οποίος όσον αφορά τις μετρήσεις που κάνουμε πάνω σε αυτό το χώρο το ψεύτικο, λέει, έχω και τη διέθεση από κάτω ποιος θέλει να δει όλη τη διάλεξή του, μια καινοτομία της κβαντομηχανικής είναι ότι η σχέση παρατήρησης και πραγματικότητας αποκτά μια απρόσμενη διατύπωση. Οι ιδιότητες του κόσμου δεν υπάρχουν, αλλά εμείς τις μετράμε, παρατηρώντας τη φύση και μελετώντας τα φαινόμενα ορίζοντας το πλαίσιο αντίληψης της πραγματικότητας, που διαρκώς μεταμορφώνεται όσο αλλάζουν οι υποδοχείς μας. Οι υποδοχείς είναι τα κίτερα κίνα, που είναι των αισθήσεων και προσδαμβάνουν τις πληροφορίες από το σύμπαν για να δημιουργήσουν αυτή την ψευδή πραγματικότητα που λέω. Και συμπληρώνει και τελειώνει εδώ, δεν μπορούμε να μιλάμε για την πραγματικότητα αυτή-καθεαυτή, μπορούμε όμως να μιλάμε για το πώς φαίνεται η παρένθεση αυτή είναι του ίδιου, δηλαδή πώς προβάλλεται η πραγματικότητα ενός ενός ενός δεδομένου πλαισίου. Δηλαδή πώς προβάλλεται η πραγματικότητα πάνω σε κάτι. Αυτά όλα που σας είπα βεβαίως, που αφορούν είτε τη φιλοσοφία του διαλεκτικού λεισμού, είτε την ειδική θεωρία της αιτικότητας, τα μελετάει εδώ και δεκαετίες, όταν λέω τα μελετάει τα πανεπστήμια, τα ιστιτούτα που ασχολούνται με την ευρωφυσιολογία, με δημοσιεύσεις διεθνή περιοδικά, διάσημα διεθνή περιοδικά, επιβεβαιώνει ότι είπαμε προηγουμένως, η αστροφυσική κάποια στιγμή πρέπει να διαβάζω και λιγάκι τη φυσική των διπλανών επιστημών τι κάνουν. Δεν είναι μονάχα τα papers που αφορούν μόνο την ειδική μας δουλειά να ανοίγουμε λίγο και τα μάτια αριστερά και δεξιά. Οι εντυπώσεις των αισθήσεων, άρα και ο κόσμος που αντιλαμβανόμαστε λέει η ευρωφυσιολογία, είναι ένα ψεύτικο κατασκεύασμα του εγκεφάλου και όχι μια αντικειμενική πραγματικότητα. Και είναι γεγονός απλοϊκότατο. Εκεί έξω στο σύμπαντο, έχω πει χιλιάδες φορές, δεν υπάρχουν ούτε χρώματα, ούτε μορφές, ούτε σχήματα, ούτε ακούσματα, ούτε γεύσεις, ούτε οσμές, δεν υπάρχει τίποτα. Υπάρχει ένας κοφλάζον οκιανός ενέργειας. Αυτή η ενέργεια κομμάτια χτυπήσει το μάτι μας, μέσω κάποιων νευρώνων, καλωδίων, φτάνει σε ένα σημείο, εδώ πέρα πίσω, και εκεί πίσω δημιουργούνται όλα αυτά τα φαινόμενα που λέμε φαινόμενα της όρασης. Ομοίως όταν η ενέργεια αυτή με άλλο τρόπο χτυπήσει τα αυτοί, πηγαίνει σε άλλο σημείο, εδώ το μπλε, και όταν φτάσει εκεί δημιουργείται ο ήχος, πατηλαμβανόμαστε, η μουσική, η πέμπτη συμφωνική του Μπετόβερ, σιγά στο σύμπαν έξω, παίζει βιολιά, έχετε εντύπωση εσείς. Ή παίζει η πέμπτη συμφωνική του Μπετόβερ εκεί έξω στο σύμπαν, το κοφλιτικό γάζο ενέργεια. Ή μυθείς σουβλάκια. Μα είναι αστεί, όποιος το λέει αυτό το πράγμα. Αυτό το ξέρουμε εδώ και πριν τα χρόνια 60. Μην σας πω παραπάνω, ίσως είναι κακή η πληροφόρησή μου και είναι πολύ πιο παλιά. Ξαναλέει ο Αντωνίου, αλλά τώρα να το δούμε σε άλλη πλευρά, μην το ξαναδιαβάζω. Τι μου λέει, εμπλέκει, προσέξτε η συνείδηση ήταν η ομιλία του, υπό το φως της κφαρτικής διευλοκής. Ποια είναι η κφαρτική διευλοκή, είναι αυτό που έλεγα τα ερωτευμένα φωτόνια. Όταν έχουν έτσι σε μια στενή τελος πάντων επαφή, μην εξηγήσει ακριβώς στις διευλοκή αυτή, τότε όταν απομακρύνουμε σε οποιαδήποτε απόσταση, αν πληκοδοτήσω το ένα με κάποιες πληροφορίες, αυτομάτως σχεδόν οι πληροφορίες και στους άλλους. Αυτά είναι τα διευλοκή. Ο κ. Σαλτονίου μπορεί να μιλάει για τη συνείδηση και την κυβαντική διευλοκή. Αυτός είναι επιστήμονος. Όταν όμως ο Δανέζης μιλάει, είναι μεταφυσικός, λέει αυλούτος ό,τι θέλει, είναι τέκτονας, είναι θεοσευούμενος, ή δεν ξέρω τι είναι, του συνέχιζε ότι ο κ. Σαλτονίου δεν μπορεί να το χτυπήσουν διάσημος. Έχει πάρει το πρώτο γραβείο καινοτομίας φέτος και μελετάει ακριβώς στη σχέση του αικεφάλου με την τεχνητή νοημοσύνη των πληροφορικών συστημάτων. Αρέσκονται οι ανίδεοι στα εύκολα θύματα. Ας τα βάλουμε τον κ. Νανόπουλο, ο οποίος συζητά για τη σύνθεση κεφαλικών και εκβαλικών ιδιωτήτων. Είναι ακαδημαϊκός, τον οποίον απέδειξε το Πανεπιστημίου Αθήνα να τον κάνει καθηγητή πανεπιστημίου. Έγινε ακαδημαϊκός όμως. Είναι από τους πρώτους, ο οποίος μελέται στη σχέση λειτουργιών του αικεφάλου και των κυβαντικών θεομένων. Στην περίληψη αυτής της εργασίας του «Αικεφαλικές Λειτουργίες και Κυβαντική Φυσική» αναφέρει στο άρθρο αυτό δίνουμε μία περίληψη του μοντέλο η κεφαλικής λειτουργίας που αναπτύξαμε αναγνωρίζοντας τους κυβαντομηχανισμούς. Μεταφυσικός και ο κύριος Νανόπουλος. Παλαβός και ο κύριος Νανόπουλος ακαδημαϊκός. Αλλά κανένας δεν δορμάει να του πει ότι είναι παλαβός, γιατί τον φοβόνται. Έχει και θέσεις κοινωνικές και δικητικές. Ένα τελικό συμπέρασμα. Η ανθρώπινη φυσιολογία λειτουργεί ως ένας πολύπλοκος βιουπολογιστής, μετατρέποντας ένα πρωταρχικό συμπατικό γεγονός σε μία εντιστιμονική πραγματικότητα εικόνων, ήλις και ενέργειας. Όταν έγραψα συμπατικό γεγονός με έβριζαν, γιατί λέει το συμπατικό γεγονός εγώ το θεωρώ με τα φυσικό και τα λοιπά, όχι ενώ ένα φυσικό γεγονός. Το πρωταρχικό και θα το συζητήσουμε την επόμενη Δευτέρα ποιο είναι αυτό το πρωταρχικό γεγονός. Άρα τι συμβαίνει στο Σύμπα και το ξέρουμε πάρα πολύ καλά. Ας φέτος αν αντίκηται στα κοινωνικοπολιτικά μας, θεοδογικά μας δόγματα, που δεν ενδιαφέρουν και δεν πρέπει να ενδιαφέρουν κανέναν επιστήμονα. Ας φέτος αν μπορεί να έχει και τα κοινωνικοπολιτικά του δόγματα και τα θεοδογικά σε προσωπικό επίπεδο. Ο άνθρωπος γεννήθηκε τα τελευταία ενάμισα δις κατομμύρων χρόνια. Δεν είπε καν στιδίκες πριν να δημιουργηθεί αυτό το έγδυο κατασκεύασμα της φύσης. Το σύμπαν όμως μπορεί να έχει 9, 10, 11, 12, 13 αναγκατομμύρια χρόνια. Άρα το σύμπαν προϋπήρχε του ανθρώπου. Το σύμπαν είχε ιδιότητες. Δεν τις εφέβρε και τις έφτιαξε τους ιδιότητες σύμπαντος σε άνθρωπος. Άρα υπήρχαν ιδιότητες για τις οποίες θα συνηθίσουμε την επόμενη Δευτέρα. Τι συμβαίνει λοιπόν αυτές οι ιδιότητες του σύμπαντος μέσω του προταρχικού γεγονότος που μας έδινε ιδιότητες, όταν περνάει μέσα από τον ανθρώπινο δύο υπολογιστή, μετασχηματίζεται σε αυτές τις εικόνες. Αυτό μου λένε όλα τα προηγούμενα, αυτό μου λένε όλοι οι διάσημοι. Και οι εικόνες αυτές δημιουργούν την ενέργεια της ύλης και της ενέργειας και όλο αυτόν τον κόσμο της υλικής πραγματικότητας που δημιουργούμε γύρω μας. Λέει, ξέρετε αυτός είναι θεολογίζον, γιατί μας λέει ότι δεν είμαστε τίποτα και δεν πρέπει την ύλη, ενώ εγώ είμαι αυτός. Εγώ αγαπάω το μάτριξ μας περισσότερο από όλους εσάς. Και λέω ότι πρέπει να ζούμε πολύ ευτυχισμένοι και στο μάτριξ και εκτός του μάτριξ. Άλλο, η υλική υπόστασή μας και άλλη η πνευματική μας υπόσταση. Δεν καταλάβω ποιος τρώει καλά και του αρέσει το μάτριξ. Δεν είναι πνευματικός άνθρωπος, δεν νομίζω. Ήρθε η ώρα, εκ τη διέθραση ο Χόμπερ στο Φτένι, να επαναλάβω όμως με άλλο τρόπο πράγματα που έχω πει πριν πολλά χρόνια. Αλλά είπα απλά για να το αναγνωρίζουμε περισσότεροι που με παρακολουθούσαν από τότε. Να βάσουμε μια μαθηματική απόδειξη αλλά και ερμηνεία αυτού του συμπατικού μάτριξ. Η χαπτογράφηση του Σύμπαντος, από το βιβλίο του Ρόπερ Τόσερμαν, η πείηση του Σύμπαντος, είναι από τους διασημότερους μαθηματικούς του κόσμου. Έχει πάρει επανειλημμένος βραβεία της καλύτερης πανεπιστημιακής δρασκαλίας, εκτός του επιστημοντικού κύρους. Ξαναλέω ότι όποιος θέλει να αντιδράσει και να βρει αυτό που θα πω, τον όσερμα μου παρακαλώ. Διεθένεση καθηγητής των μαθηματικών, ένα μικρό έχω, όποιος θέλει να δει το λόγω του βιβλιογραφικό του, το έχω εδώ πέρα. Διεθένεση καθηγητής των μαθηματικών στο Πανεπιστημίου του Στάνφορντ από το 1955. Το 1990 ασκούσε ταυτόχρονα και τα καθέκοντα του υποδιευθυντή του κέντρο έρευνας των μαθηματικών επιστημών στο Μπέρκλιν της Καλιφόρνιας, χρημάτισε πρόεδρο στο Τμήμα των Μαθηματικών του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ και έχει τιμηθεί με το βραβείο ΤΥΝ για εξαιρετική δρασκαλία. Από κάτω μπορείτε να βρείτε ένα βιογραφικό, δεν ξέρω πόσοι στην Ελλάδα μπορεί να έχουν έναν τέτοιο βιογραφικό. Για να θυμηθούμε πολύ απλοϊκά, όταν πηγαίνουμε στο δημοτικό σχολείο μας δίνει έναν Άρτλαντα, θυμόσαστε πήγαινε τους χάρτες μέσα. Στις δύο πρώτες σελίδες μου έδινε πάντοτε τη χαρτογράφηση της Γης σε δύο κύκλους. Ο ένας είχε σαν κέντρο το βόρειο πόλο και ο άλλος είχε σαν κέντρο το νότιο πόλο. Αυτό το ξέρω. Άρα λοιπόν, μας έδινε τη χαρτογράφηση της Γης σε δύο επίπεδους κύκλους. Δεν μας έλεγαν τότε όμως, ότι αυτοί οι δύο κύκλοι έχουν κάποιες ιδιέντες ιδιότητες. Για προσέξτε. Εάν είχα έναν παρατηρητή που εγώ τον ερευνούσα μέσα από το GPS που είχα ακολουθεί σε ένα GPS και έβλεπα να κινείται πάνω σ' αυτούς τους δύο χάρτες της επίπεδος, και άρχιζε αυτό γύρω, γύρω μεσημερινός, έτσι αυτοί ξέρουν. Όταν ο παρατηρητής, τι ο άνθρωπος, δηλαδή τότε, κινείται από μέσα προς τα έξω, δηλαδή από το βόρειο πόλο προς το μεσημερινό και έκανε στο σημείο Κ, χανόταν από αυτό το χάρτη, το χάναμε και ξαφνικά τον βρίσκαμε στο δεύτερο χάρτη. Να βρίσκεται εδώ, σε αυτό το σημείο του ησμερινού και να κινείται τώρα από έξω προς τα μέσα, ανάποδα, δηλαδή. Και οι δύο χάρτες αυτοί ξέραμε ότι είναι απλώς απεικόνιση χάρτες, η χάρτες είναι απεικόνιση ενός γεγονότος σφαιριχού που λέγονταν Γ. Δηλαδή δεν μου δίναν δύο πράγματα οι χάρτες αλλά ένα πράγμα, το οποίο ονομάζουμε Γ. Έχω και μια άλλη περιεργή διότητα. Αυτοί οι κύκλοι, παρότι μαθαίναμε στο δημοτικό, στο γυμνάσιο και συνεχίζουμε μαθαίνοντας σήμερα, δεν έχουν μέσα και έξω. Αυτοί που καταλαβαίνουν παλιά μαθηματικά θα μου πουν το εξής, αυτό είναι το εσωτερικό του ενός κύκλου και αυτό εδώ πέρα έξω είναι το εξωτερικό του κύκλου, το έξω. Αν δεν, γιατί βλέπετε όταν κυλείται κάτι από μέσα προς το έξω και πάει στο κάπαδε και είναι έξω, βρίσκεται στο άλλο. Άρα το έξω είναι ο άλλος χάρτες. Άρα δεν έχει έξω. Τι είναι αυτό λοιπόν εδώ πέρα στο γύρο-γύρο που εμείς νομίζαμε ότι είναι έξω αλλά δεν είναι απ' έξω. Είναι η απεικόνιση του χώρου των τριών διαστάσεων. Δηλαδή για να ενωθούν αυτοί οι δύο χάρτες και να μου δώσουν τη σφαίρα θα πρέπει να κυνηθούν στη τρίτη διάσταση. Με καταλαβαίνετε αυτό είναι βόρειος χώρος και αυτός νότιος. Πώς θα ενωθούν, αν κυνηθούν έτσι στη τρίτη διάσταση και κάνουν τη σφαίρα. Για να πάμε τώρα με τον ίδιο τρόπο το βιβλίο που σας έδειξα τα εξηγή. Κάποιος φορός πρέπει να σας τα λέω να μην καταλάβετε από εκεί πέρα να ζανιστείτε αλλά εγώ δεν το κάνω αυτό το πράγμα. Με τον ίδιο μαθηματικό τρόπο μπορούμε να πάρουμε μια τετραδιάστατη σφαίρα, ένα τετραδιάστατο σύμπαν μεθεντική καμπηλότητα, που λέω 4 διαστάσεις που δεν μπορούμε να τη δούμε αυτή τη σφαίρα, γιατί είναι 4 διαστάσεις και είναι και ρήμα αυτή τη σφαίρα. Και να κάνω το χάρτη της με την ίδια μέθοδο που έκανα πριν. Προσθέτω μόνο μια διάσταση, στα μαθηματικά δεν σημαίνει τίποτα αυτό, είναι πολύ εύκολο να το κάνω. Εάν κάνω αυτό το χάρτη, τότε θα προκύπτουν σαν χάρτης αυτού του πραγματικού σύμπαντος, του τετραδιάστατου, του δεν, περιγράφεται με την εχθρή δεγεομετρία. Θα είναι δύο σφαίρες, που η μία σφαίρα θα έχει ως κέντρο την αρχή του σύμπαντος, την λέω μεγάλη έκκληξη, γιατί έτσι τη μαθαίνουμε στο σχολείο μας. Και η άλλη σφαίρα θα έχει σαν κέντρο την γη, ενώ τον κάθε παρατηρητή. Αν δηλαδή υπήρχε ένας παρατηρητής στ' άλθο του Κεντάβουρο, τότε θα ήταν μια άλλη σφαίρα που ήταν το άλθο του Κεντάβουρο. Εμείς είμαστε εκεί πάνω και παρατηρούμε, αλλά αυτή η σφαίρα έχει κέντρο την γη. Αυτές οι δύο σφαίρες, όπως προηγούμενο και το χάρτη είναι χάρτης του σύμπαντος, περιγράφουν ένα πράγμα. Μια σφαίρα τεσσάρων διαστάσεων ρήμαν, του λέω. Αλλά εμείς μπορούμε να την αντιληφθούμε μόνο έτσι. Τριών διαστάσεων. Καταλαβαίνουμε τη σφαίρα τριών διαστάσεων. Υσχύει πάλι η ίδια ιδιότητα, γιατί είναι τα ίδια μαθηματικά που χρησιμοποιούμε, που ήταν και προηγουμένως. Ό,τι κινείται στη μία σφαίρα από μέσα προς τα έξω, μόλις στάσει σε αυτό το σημείο εδώ πέρα τα σημεία του όριο της, χάνεται από εδώ και εμπορνίζεται στην άλλη να κινείται από έξω προς τα μέσα. Τι είναι αυτό το απ'έξω? Αυτό το απ'έξω είναι το εξωτερικό των σφαιρών? Όχι. Γιατί βλέπετε ότι όταν κινείται μέχρι εδώ, από μέσα προς τα έξω, δεν κινείται έξω, το έξω της είναι για άλλη σφαίρα. Τι είναι αυτό το κύρο-κύρο που δεν είναι το έξω, είναι ο χώρος τεσσάρων διαστάσεων. Για να τωρέσουν να ενωθούν αυτές οι δύο σφαίρες σε ένα, πρέπει να μπορούσαμε να τις δούμε να κινούνται σε ένα χώρο τεσσάρων διαστάσεων, όποιος ρωτήσει μετά στο τέλος τις ερωτήσεις, μπορώ να του εξηγήσω, εγώ της αρχής και διαφάνειος, αλλά δε θέλω να σταματήσω εδώ. Άρα λοιπόν, ο Ρόπερ Τόσερμαν, αυτό που πρέπει να βρήσουν όσοι έχουν αντίθεση, μπορούμε να φανταστούμε την εικόνα ολόκληρη του σύμπατος χωρισμένη σε δύο μισά. Στο ένα με κέντρο τη γη και ομόκληρες σφαίρες σε όλο ένα γίνονται μεγαλύτερες, στο άλλο συστέλονται προς συγκατέστηση της μεγάλης έκρηξης. Ρόπερ το Ώσερμαν, στο βιβλίο αυτό και συνεχίζει. Σήμερα θεωρούμε τη μεγάλη έκρηξη σαν μια αρσουτή τιμή του χρόνου και μιλάμε για το φυσικό σύμπαν μόνο μετά τη μεγάλη έκρηξη. Πριν δεν ξέρουμε τι συμβαίνει. Αν ένας εξωτερικός παρατηρητής κινηματογραφούσε ολόκληρη τη διαδικασία της εξέτξης του σύμπαντος, τότε τα διαδοχικά κάραι θα ετικάλεπταν μια διαδοχή υπέρ σφαιρών τέτοιων, δηλαδή σφαιρών που είδατε εδώ πέρα τριών διαστάσεων, των οποίων το μέγεθος αυξάνεται προδευτικά. Στο βιβλίο τους τη σελίδα 146. Όποιος θέλει να το βρήσει. Για να δούμε αυτά τα λένε και μήπως κάποια παραμυστηνιακά βιβλία του εξωτερικού, ε, βέβαια τα λένε. Βλέπετε εδώ έχουν τη σφαίρα του παρελθόντος και εδώ είναι τη σφαίρα του παρόντος, με κέντρο τη γη. Αυτό εδώ πέρα λοιπόν, αυτός εδώ, ο χώρος μέσα στον κοσμολογικό ορίζοντα που είναι αυτό εδώ γύρω γύρω, είναι ο χώρος Μυλκόσκη. Είναι αυτός για τον οποίον συζητάγαμε και τον οποίον μελετάμε τώρα. Δηλαδή με λίγα λόγια μου λέγανε ότι αν ισχύει αυτό το μοντέλο, θα δούμε τι είναι αυτό το μοντέλο, τότε αυτό το οποίο λέμε η σφαίρα αυτή γύρω μας, ορίζοντα από το κοσμολογικό ορίζοντα δεν είναι τίποτα άλλο απλά ένα κομμάτι ενός χάρτη του σύμβατος. Δηλαδή είναι μια εικόνα της πραγματικότητας και δεν είναι η ίδια η πραγματικότητα. Για να δούμε λοιπόν τώρα κάτι το οποίο οι ειδικοί αγνώουν. Αυτά που λέει ο Όσερμαν δεν είναι δικά του. Προσπαθεί να εξηγήσει το μοντέλο το συμπατικό του ρήμαν. Για το πώς μπορούμε να αντιληφθούμε με τις αισθήσεις μας, το σύμβα αν έχει μια σταθερή θετική καμπυλότητα από τη στιγμή της μεγάλης έκπληξης μέχρι σήμερα. Σελή σε 99 έως έως 102 το εξηγεί αυτό. Μιλάει για το μοντέλο του ρήμαν, το οποίο όπως θα δούμε εξηγεί όλα τα φαινόμενα που παρατηρούμε γύρω μας αν δεν συμφωνεί με δόγματα μη επιστημονικά. Το σύμπαν ως χώρος ρήμαν με θετική καμπυλότητα μπορεί αποδεικνύεται μαθηματικά. Μπορεί να είναι πεπερασμένο σε έκταση αλλά να μην έχει οποιαδήποτε πέραση σύνορα. Δηλαδή είναι και πεπερασμένο και άπειρο συγγρόνος. Μπορεί να φαίνεται περίεργο αλλά για τους ειδικούς έπρεπε και πρέπει να είναι πασίγνωστο. Και από πού προέρχεται. Στο μοντέλο του ρήμαν κάθε μέρος του σύμβατος είναι απολύτως όμοιο με οποιοδήποτε άλλο μέρος όσον αφορά τα σχήματα και τις μετρήσεις. Εδώ δημιουργείται όμως ένα θέμα προσεπήλησης. Ωραία. Και μου λέω ότι ξέρετε τι γίνεται. Αυτό το σύμπαν που βλέπουμε γύρω μας είναι το κομμάτι ενός χάρτη. Μπράβο. Και τι έγινε. Είναι και αλήθεια. Το 1948 ο Γκάμος γνωρίζοντας όλα τα προηγούμενα προέβλεψε ότι αν αλήθευε το προηγούμενο μοντέλο του ρήμαν και αν ίσχυε η θεωρία της μεγάλης έκρηξης θα έπρεπε ακόμα και σήμερα να δεχόμαστε από κάθε κατέθεση του χώρου που μας περιβάλλει μια ακτινοβολία κατ' ανελειμμένη ισότροπα. Η οποία θα ήταν το υπόλοιμα της ακτινοβολίας που δημιουργήθηκε κατά την περίοδο της μεγάλης έκρηξης. Δηλαδή, για να το δούμε. Είπε ο Γκάμος, μου λέτε ότι το μοντέλο αυτό είναι σωστό. Ωραία, και ότι η σφαίρα του παρότος είναι ο χώρος ιερώμας. Για να δούμε, για να δούμε και αυτό το μοντέλο. Αν εδώ είναι η μεγάλη έκρηξη και είναι το ΜΠΑΝ τότε η ακτινοβολία σφαίρικα θα άρχιζε να εκτεκτείνεται μέσα από τη σφαίρα. Και όταν έφθανε σε αυτό το σημείο το όριο θα χανόταν από εδώ, θα εμφανιζόταν εδώ να συγκλίνει προς το παρατηρητή, προς το κέντρο. Αν δεν βρεις αυτή, τότε δεν ξέρω αν ισχύει η θεωρία, τους είπε. Ούτε της μεγάλης έκρηξης αν ισχύει, ούτε εάν ισχύει αυτή η άποψη θεωρητική των μαθηματικών του ρήμων ότι αυτό που βλέπουμε γύρω μας είναι ένας χάρτης του σύμπαντος, με αποικόνηση του σύμπαντος και όχι το ίδιο το σύμπαντο. Η επιβεβαιώση του ότι συμβαίνουν όλα αυτά τα πράγματα ήρθε πειραματικά μέσω της ακτινοβολίας λικρακυμάτων. Τι είναι αυτό. Το 1965, η Φυσική Περζείας και ο Ινσον ανοίχνεσαν μια διάθετη ακτινοβολία, που έφθανε ομοιόμορφα από όλα τα σημεία του διαστήματος, θερμοκρασίας 2,7 βαθμών Κέλβι. Η ακτινοβολία αυτή δεν είχε ως έτειο καμιά γη ή αστρική πηγή και έτσι θεωρήθηκε ότι ήταν ο ραδιοφωνικός αποείχος της μεγάλης έκρηξης που έπρεπε να αποδείξουμε και να βρούμε πειραματικά για να αποδείξουμε αυτά τα οποία είπε ο Ρήμαν και τα αποδείξαμε μέσω του πειράματος αυτού και της έδρασης αυτής της ακτινοβολίας μικροκυμάτων. Αλλά λοιπόν η ακτινοβολία μικροκυμάτων επιδεβαίωσε το μοντέλο του Ρήμαν ότι ο χώρος Μηνκόφσκη του αισθητού και παρατηρούμενου σύμπατος είναι η σφαίρα του παρόντος. Δηλαδή δεν είναι το σύμπαν, δεν είναι καν ολόκληρος ο χάρτης του σύμπατος αλλά είναι ένα κομμάτι του χάρτη του σύμπατος, μια μερική εικόνα του. Ό,τι μας λέει και είναι προφυσιολογία, ό,τι μας έλεγε και ειδικής ωραίας σχετικότητας και ο αγαπητός ο καθηγητής, το συνάδελτος μαγματικός από το Πανεπιστήμιο της Αρνούδικης που πραγματικά εκτιμώ αυτό το Πανεπιστήμιο γιατί είναι πρωτοφόρος σε πάρα πολλά πράγματα. Το ξέρουμε πως. Για προσέξτε, εδώ, αν κοιτάξετε δεν μπορείτε να το δείτε γιατί μεγάλη αυτή η εικόνα κύριε Κολομάτ, λέει «πιν-παν» εδώ. Βλέπετε εδώ στις εκτιμάνες είναι χρωματιστή, έτσι αποκονίζουμε την ακτινοβολία μικροκυμάτων. Βλέπω ότι η ακτινοβολία μικροκυμάτων είναι η ακτινοβολία μικροκυμάτων στη σφέρα του παρότος και αν έρθετε εδώ δύο εκκληρών θα δείτε να λέει «πιν-παν». Μεγάλη έκκληση. Και μαθαίνουν στο σχολείο, ακόμα και στο Πανεπιστήμιο, ότι ξέρετε τι γίνεται. Έγινε από παντού η ακτινοβολία της μεγάλης έκρηξης. Και η ερώτηση που μου κάνουν όλοι είναι το εξής ότι, που δεν ξέρουν, γιατί είναι πρωτοετής φιλητές στο δεύτερο εξάμινο όταν κάνουμε αυτά τα πράγματα, μέλλον θα είναι καλά. Άμα το σύμπαν ήταν ευτώνιο και ήταν ευκλήδιο και κάτω έτθανε πουμ, η ακτινοβολία γιατί μου έρχεται γύρω γύρω και δεν μου έρχεται απλό σημείο. Να πω από εκεί έρχεται. Για τον λόγο αυτό έρχεται. Γιατί είμαστε ένας χάρτης. Και με βάση το μοντέλο του Ρήμαν, που δεν είναι μεταφυσικός, δεν ήταν θεολόγος, δεν ήταν τέκτονας μαθηματικά. Απέδειξε ακριβώς ο ίδιος ο Κεπανζίας. Αυτό το οποίο αντιλαμβανόμαστε ως αισθητό παρατηρούμενο και μετρούμενο σύμπαν δεν είναι παρά το ένα κομμάτι, όχι του σύμπαντος, αλλά του τριζιάστα του χάρτη του. Με λίγα λόγια αντιλαμβανόμαστε ένα κομμάτι του τριζιάστα του χάρτη του σύμπαντος και όχι ένα κομμάτι του πραγματικού σύμπαντος. Δηλαδή ζούμε μέσα σε ένα συμπαντικό μάτριξ και η μεγάλη έκπληξη είναι ένα φαινόμενο που αντιλαμβανόμαστε στο χάρτη του σύμπαντος. Όμως αντιλαμβανόμαστε μόνο ένα κομμάτι του τριζιάστα του σύμπαντος, χάρτη και τα λοιπά. Αυτό το κομμάτι του χάρτη, η ερώτηση που το πρώτο, τι απεικονίζει μέσα στο πραγματικό τετραδιάστα το μη εθνίδιο σύμπαντο. Ωραία αυτή είναι η εικόνα του, το πρώτο υπό ποιο είναι. Δηλαδή στο τετραδιάστα το χώρο μέσα, τι είναι το σύμπαν που εμείς το βλέπουμε σε μια σφαίρα, σαν ένα χάρτη. Εδώ πάλι να δούμε λιγάκι οι αστροφυσικοί που μας τάχουν μπλεγμένα. Γιατί αν δεν ενδιαφερόμαστε για την αστροφυσική πρέπει να μάθουμε τα παιδιά μας στο σχολείο καινούργια πράγματα και όχι αυτά που ξέραμε πριν 100 χρόνια. Με ρωτάνε όλοι, οι γαλαξιές στον ουρανό έχουν την άποψη, γιατί μας την αφήνουν στο σχολείο, ότι είναι ατάκτος κατανοημένοι. Ψάχνουμε ένα γαλαξιέ εδώ, ένα γαλαξέχει, αν δεν, γιατί για σκεφτείτε λίγο, δεν μας έμαθαν να σκεφτόμαστε. Τι μας είπε ο Χάμπλ, η σχέση του Χάμπλ δεν είναι τόσο απλή όπως την ξέρουμε στο σχολείο, έχει επεκταθεί. Αλλά εγώ δεν με ενδιαφέρει, με ενδιαφέρει αυτό το οποίο μάθατε στο σχολείο, μου φτάνει ως δάσκαλος για να καταλάβετε αυτό που λέω, αντί να σας μπλέξω με δύσκολα. Μου λέει ότι όσο απομακρυνόμαστε, οι γαλαξίες κινούνται όλο και με μεγαλύτερη ταχύτητα. Αυτό σημαίνει, κι αν προσέξτε, αν γύρω από τη Γη πάρω μια σφαίρα μιας συγκεκριμένης ακτίνας, τότε όλοι οι γαλαξίες που βρίσκεται πάνω σε αυτή την ακτίνας, αυτό το κέλυφος του χώρου, έχουν την ίδια ταχύτητα απομάκρυσης. Και αν πάω πιο έξω, μια άλλη σφαίρα πιο μεγάλη, οι γαλαξίες που είναι πάνω σε αυτή τη σφαίρα, πάλι έχουν αυτή την ιδιότητα. Άρα βλέπετε ότι οι γαλαξίες δεν είναι τυχαίως ερημένοι στο σύμπαν, αλλά είναι κατανεμημένοι σε σφαιρικούς φλοιούς, σαν κρεμμύδι. Έχουν αυτή τη μορφή που βλέπετε εδώ πέρα. Τρελες το Δανέζι, μα το διδάσκουν τα παραδεισθήμενα. Κοιτάξτε εδώ, όταν μιλάνε για τις δύο σφαίρες παρότος και παρελθόντος. Για προσέξτε, τις έχουν φορήσει σε τέτοιες υποσφαίρες μέσα και πάνω, αν δείτε, στις σφαίρες αυτές, έχουν τοποθετήσει πραγματικούς γαλαξίες παρατηρώμενους. Για να επιβιώσει το φαινόμενο, να το καταλάβουν τα παιδιά εκεί έξω στην Εσπερία. Εμείς δεν είμαστε Εσπερία. Για να προσέξετε κάτι άλλο. Είναι έτσι, λοιπόν, το σύμπαν σε φλοιούς οι γαλαξίες. Δεν μου λέτε, δεν είπαμε ότι από το κέντρο προς τον κοσμολογικό ορίζοντα, η απόσταση αυτή είναι παρελθοντική απόσταση. Ότι κάθε φλοιός, απέχει, είναι όλο και πιο κοντινός προς τη μεγάλη έκρηξη. Ότι οι γαλαξίες που βλέπω είναι παρελθοντικοί, όλο και πιο παρελθοντικοί. Που πάει να πει ότι ξέρουμε από το δεύτερο εξάμινο, τουλάχιστον στο Πανεπιστήμι Αθηνών, ότι αυτή η ακτίνα, αυτής τη σφαίρας του παρότος, μετριέται σε χρόνο και όχι σε μήκος. Είναι παρελθοντικός χρόνος που βλέπουμε όσο νομίζουμε ότι πάμε πιο μακριά. Επειδή, λοιπόν, όμως, πάλι μου πάνθισβητούν αυτό, λέω ότι αν διαβάζεται κοσμολογία του δεύτερου εξαμίνου του πρώτου έτους, που κάνουν τα παιδιά μάθημα, η ακτίνα του σύμπαντος, που ονομάστηκε παράγοντας χρημακάς, είναι η αρπτή, που ανάλαβα τη γεωμεντρία και την πάθη, κοιτάξτε τι είναι, είναι χρόνος. Δεν είναι μήκος που μας αφήνει να ονειρευόμαστε, γιατί εξυπηρετεί άλλα δόματα, είναι χρόνος. Και αυτό θα έπρεπε να το ξέρουμε από το Δημοτικό και από το Γυνάσιο, βέβαια. Αφού το είδαμε αυτό, ας δούμε πάλι λίγο σύγχρονη γεωμεντρία. Εάν κάποιοι από τους ειδικούς διαβάσουνε γεωμεντρία ρήμαν, θα δουν το εξής, ότι αν έχω ένα επίπεδο τεσσάρων διαστάσεων ρήμαν, δεν μπορώ να το ζωγραφίσω, αλλά για να το καταλάβετε, το έκανα ένα επίπεδο για να το καταλάβετε, εάν το προβάλλω αυτό το επίπεδο σε ένα χώρο τριών διαστάσεων, η προβολή που αντιλαμβανόμαστε εμείς είναι η επιφάνεια μιας σφαίρας, όχι η σφαίρα, η επιφάνεια της σφαίρας. Και ξέρουμε από τη γεωμεντρία ρήμαν, λίγο αν έχουμε διαβάσει, ότι αν έχουμε πολλά επάλληλα επίπεδα μεταξύ τους, αυτή η απόσταση είναι χρόνος. Δεν μου λέτε αν είχαμε πολλά επίπεδα στο χώρο τριών διαστάσεων, αυτό το ύψος του πακέτου θα ήταν η 3η διάσταση, η επόμενη διάσταση, δηλαδή από το επίπεδο. Και εδώ επειδή αυτά τα επίπεδα είναι τριών διαστάσεων, η απόσταση θα είναι χρόνος. Και αυτό το πακέτο έτσι όπως είναι, απεικονίζεται στο χώρο τριών διαστάσεων σαν μια σφαίρα με πάλι τους φλιούς. Πόσους φλιούς, όσο είναι και τα φύλλα αυτά εδώ πέρα. Άρα ξέρω ότι έχω ένα πακέτο από επίπεδα σε χώρο τεσσάρων διαστάσεων, τότε απεικονίζονται σε αυτό το σύμπαν. Για να πάμε στο σύμπαν, να το δούμε τώρα αυτό που ξέρουμε. Αν έχουμε ένα πακέτο επίπεδα τεσσάρων διαστάσεων, απεικονίζονται έτσι. Εγώ όταν ψάχνω το σύμπαν μου, τη σφαίρα του παρόντας, κοιτάξτε πως τη βλέπω σαν και αυτή. Αλλά πως προκύπτει σαμασματικά ότι αυτό που βλέπω εγώ σαν επάλληλα κελίφη σφαιρών, στο πραγματικό σύμπαν δεν είναι τίποτα άλλο από μια φέτα κάποιου ύψους, που ύψος είναι το χρόνος, στον χώρο των τεσσάρων διαστάσεων, ρήμα που δεν αντιλαμβάνω, γιατί το ξέρω ποιο είναι το πρωτό. Αυτό ήταν διατυπωμένο και μου το έκαναν στο πανηστήμιο όταν ήμουν 18 ετών. Και τώρα είμαι 70. Δεν είναι δυνατό σήμερα τα παιδιά να το ξέρουν, γιατί να το ξέρω εγώ στα 18 μου χρόνια. Το αισθητό λοιπόν παρατηρούμενο και μετρούμενο σύμπαν που απλώνεται γύρω μας είναι η εικόνα μιας επίπεδης φέτας του πραγματικού τετραδιάστατου και μη ευθύδιβου όρου του σύμπαντος, με πάγος δε τα τε, όπως σας το έδειξα προηγουμένως. Εδώ διατυπώνεται μια παράξενη ερώτηση, που θέλω και μια απάντηση, μέσα στο πλαίσιο του κοσμολογικού ορίζοντα. Δηλαδή μέσα στη σφαίρα του παρόντος. Δηλαδή ενός κομματιού του σύμπαντος. Η φυγή των γαλαξιών δηλώνει μια σημερινή και μελλοντική διαστολή του σύμπαντος, όπως μαθαίνουμε. Τιμώστε λέει πως από δικρυαία θέλετε να το σύμπαντιαστέλετε, γιατί αν το πάμε πίσω στον χρόνο, όπως αφού μακρύνονται όλα από τη γη, θα γλυσσούν όλα και θα συγκρίνουν στη γη. Κι εγώ δεν το κατάλαβα, δηλαδή η γη είναι η μεγάλη εκδίξη. Δεν το κατάλαβα αυτό. Και λέει αυτά θα το δούμε και παντού όπου συμβαίνει γύρω παρατηρητές, θα έχουμε το ίδιο φαίνο, δηλαδή όλα τα σημεία του σύμπαντος είναι σημεία της μεγάλης εκδίξης. Εγώ ποτέ δεν το κατάλαβα, κακώς το μάθα πολύ αργότερα. Εδώ προσθέτω και κάποιες προσωπικές σχέσεις διευκρινιστικές και όχι καινούργιες. Πήγαμε επί προηγουμένως ότι όσο πιο μακριά αντικείμενα παρατηρούμε, τόσο πιο παλαιά είναι. Δηλαδή πιο κοτεινά προς τη μεγάλη έκρηξη. Δηλαδή βλέπουμε παρατηρωτικές εικόνες. Και όσο πιο μακριά, τόσο πιο παρατηρωτικά προς τη μεγάλη έκρηξη είναι τα γεγονότα. Οι γαλαξίες απομακρυνόμενοι, έβαλα και το φαίνομενικά. Γιατί δέδια δεν απομακρύνουν οι γαλαξίες, δέλα ο χώρος διαστήρεται. Καλημέρα στο ξέρουμε. Δεν πρέπει να το ξέρετε κι εσείς όμως. Απομακρυνόμενοι από τον παρατηρητή, δεν απομακρύνονται από το σημείο της μεγάλης έκρηξης, αλλά το προσεκίζουν. Δηλαδή όσο πιο μακριά μελετάμε το σύμπαν, μελετάμε όλο και πιο παλαιές εποχές του, άρα πιο κοντινές εικόνες του προς την αρχή του σύμπατος. Δηλαδή, η φαινομένη φυγή των γαλαξιών δεν δηλώνει η σημερινή και μελλοντική διαστολή του σύμπατος, αλλά ότι πάλεθοντικά το σύμπαν γεννήθηκε από μια σημιακή ιδιομορφία. Γιατί βλέπετε ότι όσο απομακρυνόμαστε προς μεγάλη έκρηξη, παρατηρούμε να είναι πιο πυκνό το σύμπαν, πιο καμπίνο το σύμπαν, να έχει μεγαλύτερη ταχύτητα. Άρα λοιπόν, αυτό επιβεβαιώνεται και από τη χαρτογράφηση του ρήμα. Τα μαθηματικά δεν είναι κάτι απρόσωπο και έτσι εικονικό, όταν αποδεικνύεται πειραματικά. Για να το δούμε. Είναι η σελίδα σε 134-135 του Ρώταρ του Ρώταρ Σερμαντοβιβρίου και βάζει μια πολύ ωραία εικόνα στη σελίδα 129. Προβλέπεται, γιατί προσέξτε, ας πάρουμε τη Γη. Ό,τι απομακρύζεται από τη Γη, όταν φτάσει στον κοσμολογικό βυζότα, μου λέει στο μοντέλο του Ρήμα, εμφανίζεται στη σφαίρα του παρελθότος να κινείται από έξω προς αμέσα. Άρα λοιπόν αυτό το οποίο βλέπουμε εμείς και νομίζουμε ότι είναι διαστολή του σύμβατος, είναι μια εικόνα του τι συνέβη στο παρελθόν του. Και μου λέει ότι εκκίνησε στο απότατο παρελθότο από ένα σημείο, στο παρελθόν του. Δεν ξέρω τι θα κάνει στο μέλλον. Ίσως κάποια στιγμή το συρτήσουμε. Αλλά μου δηλώνει αποδεικτικά ότι ξέρετε κάποτε το σύμβατο κινήσε από ένα σημείο. Αυτά τα λέει ο Ρήμαν. Αυτά χρησιμοποιήσει ο Αϊστάιν μετά. Όταν λέμε ότι χρησιμοποιήσε τη Γεωμενδρία, ο Ρήμαν δεν χρησιμοποιήσε κάποια σχέση μαθηματικές μόνο. Είναι το μοντέλο, το πώς ο Ρήμαν είδε ότι λειτουργεί το σύμβατο. Και αυτό το μοντέλο, ό,τι παρατρέψει να κάνουμε, την ερμηνεύει. Και μη μου πει κανένας ότι δεν το ξέρει ότι το σύμβατο γεννήθηκε από μία νευκή οπή. Το αρχικό σημείο λέει, της αρχής του σύμβατος, ήταν η σημιακή διομοφία. Στα αγγλικά singularity. Γιατί δεν μου λένε ότι υπάρχουν δύο είδους singularityς. Δεν ξέρουμε άλλη τη σημιακή διομορφία μιας μελανής και μιας νευκής οπής. Όμως μπορεί να ήταν μελανή οπή, με μελανή οπή ροφάρι, δεν βγάζει ειλικό χαριτωμενιά το δανέζι. Όχι, προσέξτες. Εδώ λέει ήταν το όλο σύμβατο, το βλέπετε. Και μέσω όλου το σύμβατο δημιουργήθηκε μια μάβρη τρύπα, τη βλέπετε εδώ πέρασε τον ορίσο των γεγονότων της μελανής οπής. Αυτή τη γέμπρα Ιστάιν, η ρόσα που βλέπετε. Και εδώ πέρα βλέπετε Βάγη Φολ. Και βγήκε σε μια νευκή οπή που δημιούργησε το σύμβατο μας. Ορίστε. Άλλη εικόνα από ο Αμερικάνικος Βιβλίου Πεσμολογίας. Εδώ υπάρχει και το προϋπάρθο σύμβατο, εδώ. Να εδώ πέρα η μελανή και εδώ η λευκή οπή που δημιούργησε το δικό μας σύμβατο. Μα το ξέρω ότι αντίκηται σε εμείς εκτιστημονικά δόγματα που κυδιαρχούν. Εκέ, ας δούμε λοιπόν τώρα μια πλειερμηνία ενός σημαντικού φαινομένου σύμφωνα με το μοντέλο του ίμα. Είναι προσωπική η μόνος. Εδώ πρέπει να με βρεις ένα σαφέ. Με ρωθώ. Η σκοτεινή ενέργεια και η επιταχυνόμενη διαστολή του σύμβατος. Για προσέξτε. Πιστεύοντας ότι η φυγή των γαλαξιών, όπως τη μαθαίναμε κάποτε, σημαίνει διαστολή του σύμβατος, περιμέναμε ότι στις παρυφές του σύμβατος, δηλαδή προς το κοσμονοϊστό ορίζοντα, η εκτάχυνση απομάκρυσης των γαλαξιών θα επιφεραδεινόταν. Διότι αφού είχαμε στο μυαλό μας ότι η μεγάλη έκρηξη ήταν ένα μπαμ της μπάλας του κανονιού, φεύγουν τα κομμάτια. Η ταχύτητά τους κάποια στιγμή πρέπει να μειώνει την εκτάχυνση τους. Άρα λέγαμε ότι αφού κάνει μπαμ και διασθένεται, κάπου εκεί, στις άκρες του κοσμονοϊκού, θα πρέπει να δει ότι είναι η εκτάχυνση. Ωραία. Έλα όμως που όλη η φυσική πάντα στην οποία θερισσόμαστε, μου έλεγε ότι επιβραδύνεται, εμείς όμως οι παρατηρήστες δεν ξέρουμε πού τα θύνεται. Ως συνήθως, οι λόγοι κάθε εποχής, ακόμα και στην αρχαία Ελλάδα, στις αρχαίες τραγουδίες, υπήρχε από μηχανής θεός πέσω σε τα φαινόμενα. Όταν δεν είχαν καμία εξήγηση, εφεδρίσκαν και εκεί σήμερα το έχουν κάνει. Έναν από μηχανής θεός. Για να μπορέσουμε να το δικανογήσουμε, δεν μπορούσαμε να πούμε ότι η φυσική μας, και οι νόμοι μαθηματικοί και τα λοιπά είναι λάθος μέχρι στιγμή και πρέπει να βρεθώσουμε, αλλά εφεβρέθηκαν οι σκοτεινή ενέργεια. Εφεβρέθηκε η σκοτεινή ενέργεια. Δηλαδή, βρέθηκαν όσοι βρέθηκαν, θεωρήσαμε, θεωρητικά, την παρουσία κάποιου υλικού, μιας εξωτικής σκοτεινής ενέργειας, η οποία αντί να έλχει, η υλικια ενέργεια έλχουν πάντοτε στην κλασική φυσική, αυτό έχει την περίεργη ιδιότητα να αποθεί. Και τί ψήφισε. Δεν μπορούμε να πούμε ότι πιθανόταν να ψάξουμε όμως όμως κανένα λόθος. Η εύκολη απάντηση. Όπως βλέπουμε όλο και πιο μακριά που φτάνουμε προς τη Λευκή οπί, όπως σας είπα, ξέρουμε ότι αν πάμε λίγο πιο μακριά, οι ταχύτητες μεγαλώνουν, δεν μικραίνουν, αφού φτάνουμε όλο πιο κοντά στη μεγάλη έκρηση. Το ξέρουμε αυτό, δεν είναι κάτι καινούργιο. Άρα έπρεπε να περιμένουμε επιτάχυνση και όχι επιβράδυνση. Δεν το ξέρουμε? Να το ξέρουμε. Κοιτάξτε, οι εποχές του σύμπαντος. Μάθημα πρώτου έτους, δεύτερο εξαμίδι, εξαμίδι στο πανεψίμεθενόν. Και προσέξτε, εδώ γεννήθηκε το σύμπαντο από αυτή τη συμπουλάρετη που λέω, τη Λευκή οπί, ή το ιδιόμορφο σημείο, γιατί δεν μας αρέσει να λέμε, τη Λευκή οπί όπου απορρέπουμε. Αυτό που λέμε ο κοσμολογικός ορίζοντας, από εκεί που αρχίσουμε να βλέπουμε και μελετάμε, ο άνθρωπος είναι εδώ. Ο κοσμολογικός ορίζοντας είναι εδώ. Ο άνθρωπος βλέπει προς τα κάτω και βλέπει, βλέπει, τα φύνει. Ναι, αλλά η θεωρία του τριθωρισμού, μου λέει ότι πίσω από το κοσμολογικό ορίζοντα εδώ, οι ταχύτητες είναι μεγαλύτες και από τα χέρια του φωτός. Δηλαδή μεγαλώνει η θεωρία του τριθωρισμού. Άλλα γιατί έχουμε κάποιο πρόβλημα όταν βλέπουμε προς το κοσμολογικό ορίζοντα να αυξάνεται η αρχιτάχηση. Με το ρογικό είναι, αφού πηγαίνει στο παρελθόν, που το παρελθόν μου δείχνει όταν είναι μια αδερφη οπή και τα ταχύτητα εδώ είναι μεγαλύτες και από τα χέρια του φωτός. Αλλά δεν χρειάζομαι καμιά ενέργεια. Χρειάζομαι να αποδεξάσω αυτό το οποίο ξέρουμε χρόνια τώρα. Περιμένουμε να πεθάνουν όλοι οι μεγάλοι που έχουν αυτά τα μυαλά. Για να καινούργη που ξέρουμε τι συμβαίνει να πάρουν το κουράγιο, χωρίς αντιφράσεις να πούν αυτά τα οποία θέλουν να πούν, τα οποία δημοζεύουν όταν τα συμβαίνουν, αλλά ποιος τους ακούει. Άρα λοιπόν το σύμπαν γεννήθηκε από μια σημιακή ιδιομορφία σε γιουλάριτι. Καθώς προσεγγίζουμε το παρελθόν του σύμπαντος, το υλικό γίνεται πυκνότερο, ο χώρος όλο και πιο καμπύλος στο παρελθόν, αποκτώντας όλο και μεγαλύτερη ταχύτητες. Επιπλέον, όταν φτάσουμε στον κοσμολογικό ορίζοντα, τα γεγονότα πίσω από αυτόν γίνονται μίαντιβητα και δεν μετρώνται κλασικά. Ο κοσμολογικός ορίζοντας, αυτός που λέμε εμείς εδώ και τον βλέπουμε, έχει τις παρατηρούμενες ιδιότητες του ορίζοντα γεγονότων μιας παράδοξης λευκής οπής. Δεν λειμμένο το πρόβλημα, υπάρχουν άπειρα ερωτήματα για τους νεότερους. Δεν τα ξέρουμε μισόλα, αλλά αυτό που ξέρουμε ότι αυτό που είπα είναι σωστό. Σε γιατί ο προβλήματα, ανοιχτά που πρέπει να απαντήσουμε. Πίσω από το κοσμολογικό ορίζοντα, βλέπετε, εδώ είναι ο κοσμολογικός ορίζοντας, εδώ, καμπυλώνεται αφού είναι πολύ τυπνό και φτάνει σε αυτό το σημείο το αρχικό. Το αρχικό σημείο που το λέει ο ρήμαν μέσα στο μοντέλο του και τις όντως ιδιωτικές του. Δηλαδή η θυγή των γαλαξιών δεν δηλώνει σημερινή και μελλοντική διαστορή του σύμπαντος, αλλά ότι παρελθοντικά το σύμπαν γεννήθηκε μέσα από τη σημιακή διομορφία μιας λευκής οπής. Παρακαλώ να περθυνθούνε οι βρισκέδες. Όθερμαν, σελίδες 127-128. Όμως, υπάρχει μια ερώτηση πολύ λογική. Μα εμείς, όταν φτιάχνουμε έξω στον ουρανό και κοιτάμε, βλέπουμε ότι όσο μαχαιρινόμαστε το σύμπαν μεγαλώνει. Δεν είναι. Συσφέρον μεγαλώνει. Πού φίλεται αυτό το γεγονός. Προβλέπεται και αυτό το γεγονός από το μοντέλο του ρήμαν, που μου λέει το μοντέλο του ρήμαν. Αυτό το οποίο ονομάζουμε διαστολή του σύμπαντος είναι μια φαινόμενη αύξηση της ακτίνας της σφαίρας του παρόντος. Και σε αντιστοιχεία της σφαίρας του παρελθόντος. Προβλέπεται δηλαδή μαθηματικά ότι έτσι έχουμε να το βλέπουμε. Δηλαδή αυτό το οποίο φαίνεται να διαστέλετε είναι ένα κομμάτι του χάρτη του σύμπαντος και όχι το πραγματικό σύμπαν. Αυτό επιβεβαιώνει την τελική άποψη ότι το σύμπαν το παρατηρήσει όμως είναι μια εικόνα του πραγματικού σύμπαντος. Ένα μάθηξη δηλαδή. Δίπλα έχω βάλει απλώς τη φωτογραφία σκανάρισα από το βιβλίο Ντόζορμαν για να καταλάβετε πώς δηλώνει, ότι συνεχώς μεγαλώνει αυτή η σφαίρα του παρόντος. Και εξηγείμε μαθηματικά βέβαια πως είναι όλα αυτά τα πράγματα. Από τα που σας είπα τίποτα από όλα αυτά τα προηγούμενα δεν είναι αγνωστή και νούρια. Αλλά τα ερωτήματα στα οποία πρέπει να απαντήσουμε ακόμα είναι πάρα πολλά. Αλίμοναν τελείωσε η γνώση γιατί δεν έχουμε ερωτήματα. Χιλιάδες τα ερωτήματα. Κάποιες τελικές σκέψεις όμως που είναι παγιωμένες πλέον είναι το σύμπαν σίγουρα είναι ένα εγκεφαλικό μάτρις. Το σύμπαν γεννήθηκε μέσα από μια σημιακή διομοφία πιθανότατα μιας λευκής οπής. Ίσως μέσα από μια νέα επιστημονική λογική η μελέτη του σύμπαντος μας οδηγήσει σε μια νέα αντιμετώπιση προβλήματος των λευκών οπών που έχουμε πολλά ερωτήματα στην επιστήμη. Η γνώση του αύριο θα δώσει τις τελικές απαντήσεις. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την προσευχή και την υπομονή σας. Σας ευχαριστώ πολύ. Παρακαλώ. Ήσχε η απογορευκή αδύτου του πραγμάτων και τους απολύττωναν τα παιδικά. Τι έγρασαν αυτοίς. Οι πιτσιρικάντες, ο μετρός των πιτσιρικάντες, ενώ σε σχέση με τη δική μου αδερφή, πιτσιρικάντες, αδερφέ, παιδί, παιδί. Τι έκανανε. Ονομάσαν τις λευκές οπές, αρνητικές παιδανές οπές. Και έτσι το σχέμανε. Αλλά λοιπόν, όταν ακούτε το σχέμα γεννήθηκε μέσα από μια μελανιοπίνη. Είναι βλαχώδες. Είναι τη μελανιοπίνη που φάει. Δεν ξεβράζει ειδικό. Ξεχνάνε πάντως να λένε όμως τα πλακιαστικά, δεν γεννήθηκε μέσα από μια μελανιοπίνη, μια αρνητική μελανιοπίνη. Για παράδειγμα, η αδερφη οπίνη. Γιατί όπως είδατε όλα τα σηκώματα σας έδειξα, τώρα σε γυμνάει. Σε γυμνάει που παρακολουθούν δυνατό μελάνο το λευκό, η μία ξεβράζει και η άλλη με φάει. Για να γεννήσει το σύμφωνο, θα σου εξηγηθεί μια μελανιοπίνη ενός άλλος ειδότος. Πάντα έτσι γίνεται κόρηξη μου τώρα, μη με βάλετε. Κάτω από μια μάτα ανθρώπων επιβάλλει έναν ανθρώπινο σκέψης. Αυτά τα παράδειγματα δεν θα σου εξηγήσουν. Να σου πω κάτι. Έχω μία βασική άρχη. Ασχέδεσαι να μου εγκατηγορούν και απαντήστε το. Ότι δεν συμβείς ποτέ θέματα τα οποία μας διαιρούν. Είναι μία βλακέα. Η μοναδική βλακέα, δηλαδή στην επιστήμη το βλέπεις εσύ μόνο. Σε ευχαριστώ. Κι εσύ έχεις παραδείγματα να παγωρέσεις παράδειγμα. Νομοθετημένο και το κάνεις όμως. Είμαι βασιλακή. Αναφέραμε την λευκή ομπή, εισαγωγικά, της γέννησης του σύμβατος. Άρα πίσω από αυτήν, το είπατε μέσα, κάπου υπάρχει μια μελανίοπη. Όχι, δεν το είπα μέσα, το είπα καθαρόθατα. Σας έδειξα και το σχήμα κιόλας. Παρατηρούμε όμως στο σύμπαν, μέχρι τον ορίλοκα που βλέπουμε, πολλές μελανές οφές, ίσως πολύ μικρότερες. Πολύ μικρότερες φαντάζομαι, γιατί δεν μπορούμε να συγκρίνουμε με την αντίστοιχη. Άρα αυτές ρουφάνε ενέργεια, οι πολλές μελανές, και κάπου την τροφοδοτούν μέσα από κάποιες τρύπες κάπου αλλού. Έχουμε άποψη επ' αυτού. Ω, ναι βέβαια. Τώρα σταματάει το γιαστό όνομα του επιστήμονα. Είναι πολύ γνωστό, έχει αποδειχθεί θεωρητικά, πρόσεξέ με τώρα, το λέω όμως θεωρητικά, ότι μέσα σε ένα σύμπαν, αυτό το δικό μας, μπορούμε να είναι σοπές κάτω από κάποιες ιδιότητες, κάποιες συνθήκες, θα δημιουργήσει και μια σύμπανά. Ναι. Αυτό προσέξτε όμως, επαναλαμβάνω, ότι σας είπα εδώ είναι πειραματικά αποδειγμένο. Αυτό η θεωρία. Άρα λοιπόν, επειδή έχουμε αποδείξει θεωρητικά, ότι μέσα στο δικό μας είμαστε. Δηλαδή είναι οι μελανές οπέστους που βλέπουμε σε θεσφάλιση, τα κίνηση που δημιουργούν τις κουλικώδες, όταν δεν είναι όλες οι μελανές οπέστους, όπως και οι υπότειφες, συμφωνεία. Αυτές μπορούν κάτω από κάποιες συνθήκες να δημιουργήσουν και νούρια, θεωρητικά όμως. Με βάση αυτή την λογική λοιπόν ότι μπορεί θεωρητικά να γίνει αυτό το πράγμα, οι λευκοί οπέοι αναγκαστικά, αφού ξέρω ότι είναι λευκοί οπέοι, πρέπει να προηγούν από μια μελανή οπέοι από τα πάνω ζευγάρια. Δηλαδή δεν μπορεί να έχουμε μια λευκοί οπέοι χωρίς κάπου να υπήρχε μια μαύρη. Καταλάβατε? Όχι. Αυτό είπα ότι είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον, το λέω επιστημονικά, να αντιληφθούμε ότι το σύμπαν είναι μια λευκή οπέη για να μπορέσουμε να μελετήσουμε ιδιότητες των λευκών οπών που... Α, ναι, αυτό που είπα, γιατί μεθυσσούν και χριστιανοί. Ναι, το χάει όταν με ρωτήσουμε. Λοιπτό θα φεύγει, αυτό δεν τη γαταίνει στο πω. Λοιπόν, επειδή όταν λέω ότι από ένα που προϋπήρχε, ξέρω εγώ, απένας είπαν προϋπήρχε και περπάει από το δικό μας είπαν, τους ρωτήσω ότι εγώ δεν είμαι νετικός. Πρέπει να απαντάω και στις προκλήσεις, όταν με βρίζουν. Γιατί ο Μ. Βασίλειος, στην πρώτη ομιλία της Εξαγγερόν, είπε, «Όπως φαίνεται, υπήρχε κάτι πριν από αυτόν τον κόσμο, που η διάνοιά μας μπορεί να συμβάβει μόνο θρητικά. Έμεινε όμως έξω από την εξιστόρηση, επειδή ήταν ανακατάλητο για τους ανθρώπους, που μαθήτευαν ακόμη κυνήπητε, υπήρχε μια κατάσταση αρχαιότερη από τη γέννηση του κόσμου. Αλλά πάντως ο Μ. Βασίλειος θεωρεί ότι ο Θεός δεν με ενδιαφέρει τώρα ποιος είσαι, ο Θεός αυτός που βγάνει τίποτα από το σήμα, έφυγε από το σήμα, αλλά πέτει πριν πήρχε, δεν το έφυγε από τίποτα». Αυτό είναι που είδατε και δεν έπρεπε να δείτε. Όχι τίποτα, αλλά για τα μεγάλη διάρκεια, ξέρω, εγώ σε κόψα κι άλλα. Δεν είχε μόνο εσέχει, θέλω να εμφανιστεί άσχομαι. Και με τον τρόπο αυτό καταλαβαίνουν ότι αυτό που είκαμε για τα σύγχρονα, τι να κάνουμε. Αν αφορήσουν εμένα, αφορήσουν και το Μ. Βασίλειο. Δεν τους έδωναν αυτό, οπότε κλείστομαι κι εγώ. Δάσκαλε, εδώ, ευχαριστούμε. Να ρωτήσω κάτι που το παρακολουθώ μέσα από τα YouTube, κυρίως, για το Μάτριξ. Τελικά το Μάτριξ, από εδώ που κάθουν μέχρι εκεί που σας βλέπω, υπάρχει κάτι ανάμεσα που ταξιδεύει ο κόσμος. Ναι. Αυτό που δεν θα μας τα εξηγήσετε λίγο σε βάθος, για να σας καταλάβουν πόσο. Όχι απ' τη δεσσέρα, την επόμενη δεσσέρα, την τρίτη δεσσέρα. Και αυτή τη στιγμή σας βλέπω ως ενέργλια, εάν το μάτι μου έβλεπε διαφορετικά. Όχι, γιατί οι αισθήσεις σου έχουν κάποιες ιδιότητες. Άρα, ή να σας εγκαταλάβεις, πολύ απλώς θα σας πω, θα σας εγκαταλαβαίνω, θα το λέω, στα δημοτικά και στην επιεργογία. Αυτό το που έχουμε αποδείξει πειραματικά, και όλοι οι δάσκαλοι στο δημοτικό, στο γυνάστατο, λένε έτσι, για να εντυπωσιάσουμε ότι σας έχει καλά κάνει, είναι ότι αυτός ο τύχος που βλέπεις εκεί πέρα τον πετό, το 99,9999% είναι και ένας χώρος. Γιατί δεν βλέπεις τις έπεση. Με κατάλαβες, λέω. Είναι αποδεδειγμένο ότι αυτός ο τύχος, ο πετένιος, που βλέπεις, κατά 99,9999% είναι και ένας χώρος. Μπορώ να περάσω από μέσα. Με συγχωρείς. Άρα βλέπεις ότι οι αισθήσεις σου, το πρώτο, δεν αντιλαμβάνονται στις τρύπες. Δεν μου λες εσύ, είσαι ύλη. Νιώθω ότι είμαι. Ας τις ψυχές και το βλέπω, είμαι οδηλακώς είχα πάρα στρα. Λοιπόν, είσαι ύλη, αυτό το υλικό υπόστατο. Η ύλη. Η ύλη παντού είναι ίδια. Άρα εσύ, κατά 99,9999% είσαι λίμνος. Γιατί δεν τη λέω. Γιατί δεν της λέω που με δάσκαλε. Άρα ακριβώς αυτό να σου λέω. Διότι εκεί έχω τη φυσιολογία του ανθρώπου, που έχει κάποιες ιδιότητες. Θα πάς λίγο στο YouTube, απ' τις πρώτες πρόθεσες, το σήμα από κάποιον, που λέει, η πλάη τότε στήσω. Εκεί ξυγούμαι ακριβώς, συμφωνεύω. Ευχαριστώ. Αλλά, ναι, ναι, είστε αποφαρμομένοι. Εδώ. Ποιος, το περάστητε? Να σας ρωτήσω κάτι. Α, το ξέρω. Πώς μπορούμε να αποδεχτούμε τις μετρήσεις, που έχουν γίνει από τους διάφορους επιστήμονες τόσα χρόνια, τη στιγμή που έχουν γίνει από όντα τριών διαστάσεων, με όρνανα τριών διαστάσεων. Μου θυμίζει λίγο, τις εκποπές που είχατε συνερτένα, με το flatlander. Κοιτάξτε. Το είπα και σαν αρχή. Όταν μπαίνεις σε μια τάξη, δεν θα πρέπει να το λέω, στην εκπαιδευσκή μέθοδο, δεν μπορεί να τη λέμε. Πρέπει να την εφαρμοστούμε μόνο, γιατί άμα το πω στο παιδί, άμα πω σε ένα δημοτικό ιδέα, την εκπαιδευσκή μέθοδο, τα παιδιά θα αλλάγκίζουν. Θα πρέπει να επιλέγω απλά παραδείγματα, για να κατανοήσω, θα το καταλάβετε από την επόμενη λεωστέρα. Δεν μου λέτε, γιατί μου λέτε ότι εσείς ως παρατηρητής, είστε υλικό που κάνετε τις μετρήσεις. Αυτό το υλικό, που έχει ακόμα το σήμα, και εσείς τέτοις είστε, δεν το καταλαβαίνετε. Δηλαδή και εσείς, 99,99% είστε εκείνος χώρος, το καταλαβαίνετε, όχι. Άρα λοιπόν, εδώ πέρα, μπαίνουμε στην κυβατική φυσική, που μου λένε ότι χρησιμοποιώ την κυβατική φυσική, για τα μεταφυσικά που πιστεύω. Θα σας δείξω εγώ, ποιοι γράφονται για αυτά τα πράγματα, θα σας ειπαντήσω, ο κ. Νανόπουλος το κάνει, ο κ. Αντωνίου, να σας πω καμιά χιλιάδα διάσημα, να πω νομπελίσεις και τα λοιπά, περίεργα φαινόμενα. Άρα λοιπόν, συμμετέχετε στο πείραμα. Όταν λέει συμμετέχετε στο πείραμα, πώς συμμετέχετε, που λέει ο Heinz Rieber, ότι συμμετέχει ο παρατηρητής σε ένα κυβατικό πείραμα. Πώς? Με φτώνια? Με δυνάμεις βαρύτητας? Όχι. Διότι πρέπει να αναγνωρίσουμε, κατά δόγματα, την κυβαντική φύση και του ίδιου του παρατηρητή. Δηλαδή, κυβαντικά φαινόμενα επηρεάζονται από κυβαντικά φαινόμενα. Γι' αυτό τι γίνεται, όλοι πλέον οι σύγχρονοι επιστήμοι, νευροφυσιολογίες, τεχνηκή νοημοσύνη και τα λοιπά, προσπαθεί να λύσει ακριβώς αυτό το φαινόμενο. Ξέρουμε ότι συμβαίνει. Δεν ξέρουμε τους νόμους. Μπορεί να υποθέσουμε, μπορεί να κάνουμε επαγγελνωσμένες προσπάθεις, ξέρουμε όμως ότι αυτό που ζητάμε θα το βρουν κάποιοι, αν δεν το βρουμε εμείς θα βρουν τα παιδιά μας. Έχει προχωρήσει τεχνηκή νοημοσύνη. Άρα, λοιπόν, ο παρατηρητής δεν επεμβαίνει σαν κυβανικά φαινόμενα ως σώμα, ύλη, νευθόνια. Δεν μπορεί. Κάπως αλλιώς. Άρα θα πρέπει να καταλάβουμε τη νέα συγκρότηση περίηλης και κοιτάξτε να δείτε πώς είναι το δώμα του ανθρώπου και το δικό μου δώμα. Όταν λέει το ανθρώπου δεν ξέρω τον εαυτό μου. Κοιτάξτε, όταν σας μιλάω για την κυβαντική φύση και όλα αυτά που λέω για μια καρέκλα, δεν έχετε αντίρρηση, ήλιοι της καρέκλας. Όταν σας μιλάω για την ήλιη του σύμπαντος, του καλακίστρα, εγώ δεν έχω καν πρόβλημα για αυτή την ήλιη, ότι είναι έτσι και πάνε κάθε νόμιμα και δεν θα πω κανένα. Όταν σας μιλάω για τη δική σας ήλιο όμως, με καταλαβαίνει καινό, που εκεί το δώμα λέει τι λες μωρέ, εγώ δεν είμαι έτσι. Η ήλιη δεν μιλάει για συνείδηση, αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Έχω μιλήσει και για συνείδηση και όλα αυτά τα πράγματα, αλλά πρέπει να το εγκληρώσω σε δυο ώρες. Και έχει γίνει αυτό. Δεν θέλουμε να αποδεχθούμε ότι το υλικό υπόστρωμά μας υπόκειται στις ίδιες ακριβώς ιδιότητες που υπόκειται όλοι οι ήλιοι μέσα στο σύμπαν. Θεωρούμε με βάση την δυτική φιλοσοφία, ότι ο άνθρωπος είναι κάτι έξω από τη φύση. Είναι κυρίαρχος της ίδης και έχει συμμέτοχος. Είναι αυτό που ελέω ο αναορθολογισμός του δυτικού πολιτισμού και κατά πόσον ο ορθολογισμός που παινεύουμε τους αθλησμούς μας στον ορθολογιστέ είναι και ορθός λόγος. Εξυπηρετεί τις μετρήσεις μας. Δεν μου λες κάτι όταν λες έχεις μεγάλη ταχύτητα. Θα σε ρωτώ, αν σε παρατήσω σε ένα σημείο του σύμπαντος που δεν υπάρχει κανένα αντικείμενο γύρω, στο κενό έξι του σύμπαντος, καταλαβαίνεις αν τρέχεις ή δεν τρέχεις, καταλαβαίνεις αν έχεις μεγάλη ταχύτητα ή όχι, αφού δεν έχεις να συγκριθείς τη θέση σου με κάτι άλλο. Άρα νομίζω ότι είσαι ακίνητος. Το ίδιο δεν συμβαίνει όταν τρέχει ένα αυτοκίνητο με ηλικιότητα και ταχύτητα δίπλα σου και εσύ νομίζεις ότι είσαι ακίνητος που τρέχεις από 80 χιλιόμετρα. Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι είναι ωραίο το Μάτριξ, η πραγματικότητα, η ηλικία πραγματικότητα. Και θα πρέπει να αγωνιζόμαστε σαν μέρος του Μάτριξ για να περνάμε καλά, να διεκδικούμε, να μην υποστασσόμαστε, να είμαστε ελεύθεροι, να διεκδικούμε μέσα στο Μάτριξ. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε πνευματικότητα, ότι δεν καταλαβαίνουμε ότι το θέλουμε και καλά κάνουμε. Το διεκδικούμε. Δεν απαρανιώμαστε τον πραγματικό ηλικοκόσμο του Μάτριξ. Γι' αυτό έχει δείχει και ο διαλεκτικός ηλισμός του φίλου του μεγάλου δάσκαλου και του φιλόσοφου του Ευτύχη του Μπιτσάκη. Δεν κάνει ασχέσεις με αυτό που λέω εγώ. Το ξέρει όλος ο κόσμος από τότε, από το διαλεκτικό ηλισμό. Οι βάσεις των κοινωνικών θερειών που ανεδείχθηκαν ότι ήλις δεν υπάρχει. Είναι φιλοσοφικό κατηγορίμα. Αλλά λοιπόν αυτό που λέει η συνδική υπόσταση του κόσμου, δεν κατάλαβα. Η πραγματικότητα του κόσμου αποτελείται από φιλοσοφικά κατηγορίματα. Δεν τον ενδιαφέρει το διαλεκτικό ηλισμό αυτό. Σου λέει καλός, κακός, δεν μοιάζει, είναι το Μάτριξ. Είναι το Μάτριξ, ναι, αλλά το Μάτριξ δεν μπορεί εγώ να πονάω, να πεινάω, να βασανίζομαι. Αυτό είναι μια άλλη ιστορία που δεν την άλυσα τώρα, δεν την άλυσα ποτέ σε εχωρετήρα. Δεν είσαι εδώ να κάνω συζήτηση και άλλα πράγματα. Μπορώ να συζητάω, όμως καταλαβαίνεις αυτό το θέμα τι ώρες. Αλλά νομίζω ότι θα καλυφθείς στις επόμενες δεσταίρες με πολλά άλλα πράγματα που θα συζητήσουμε. Άσχετο. Είχα πάει και είχα δει το θεατρικό έργο «Τεχνικό», που είχα τη συζήτηση μπουλός σχετικά με το ότι ο παρατηρητής… Όχι, δεν ήταν «Τεχνικό», στο Μέγαρο Μουσικής. Στο Μέγαρο Μουσικής. Μπορείτε λίγο να μου το εξηγήσετε. Γιατί ακόμη αυτό το έργο, μια που σας είδα τώρα, «Τέτα τές διζαβύφλε»… Αυτό ότι ο παρατηρητής αγάζει το παρατηρούμενο. Το εινεκτρόνιο, όταν το παρατηρώ, παρουσιάσει γύρω από κάποια θανόμενα. Άμα το παρατηρώ. Αν δεν το παρατηρώ, παρουσιάζει άλλα θανόμενα. Αυτό έκανε το χάρι, δεν πρέπει να αναρωτηθεί. Ο παρατηρητής συμμετέχει στο πείραμα. Καταλαβαίνετε? Δηλαδή, όταν εγώ παρατηρώ… Δεν θα κάνω ανάλυστα γιατί… Όταν παρατηρώ, όμως, οι ιδιότητες που παρουσιάζεται πειραματικά… είναι εντελώς διαφορετικές από τις ιδιότητες, όταν δεν το παρατηρώ. Δηλαδή, παρατηρώ τις ιδιότητες, όχι όταν το έχω παρατηρήσει πριν. Τι κάνει? Λέει από μόνο να παρατηρήσει ιδιότητες. Τι έχει συμβεί μετά? Αυτό, ξαναλέω, οδήγησε το Heisenberg και ολόκληρη την επιστημονική κενότητα, που δεν έχει δόγματα άλλου τύπου, να πει, αυτό σημαίνει ο παρατηρητής, με έναν τρόπο, ένας συνάνθρωπος πίσω που με ρώτησε, παρεμβαίνει σε φαινόμενα του ηλεκτρονίου. Συμμετέχει στο πείραμα, δηλαδή. Δεν είναι ανεξάρτητος παρατηρητής, μου λέει ο Νευτωνας. Δηλαδή, το μήλο πέφτει κάτω από τη μυλιά ή το παρατείρετε όχι. Άρα, για να επιδράσω σε κάποια φαινόμενα, πάει να πει, ότι επιδράσω μέσω άλλων ιδιωτήτων κυβαντικών και το ρώτησε, να το ψάξουμε. Τώρα, ένας ολόκληρος επιστημονικός κόσμος, νεότερον ανθρώπων, το ψάχνει και έχει τεράστιο. Θα τα δούμε στις επόμενες συζητήσεις μας, τι έχει βρει πειραγωτικά, τα οποία, αυτά που βρήκε όλος ο επιστημονικός κόσμος, αποσιωγόνται, με βιβλιογραφία, επιστημονική βιβλιογραφία, συζητήσει παιδικά, ή διασύρρεται. Όχι, όχι. Τι κάνω, παρατηρώ να σας καταδίδω κάτι σχεσμό εκεί πέρα, κάτι σχεσμό, αν παρατηρήσω τα ηλεκτρόνια, πριν πούν σε διαδικασία του τελετήτων, πριν πούν σε διαδικασία του πειράματος και θα παρακολουθώ, καθώς την εξελίξει. Βλέπω ότι επάνω σε ένα πέτασμα, αυτά τα ηλεκτρόνια θα μου δημιουργήσουν γραμμές. Τι κάνω τώρα, ξέρω ότι ρίχνω τα ηλεκτρόνια, πάλι ξανακάτω πειραμμά, αλλά δεν τα παρατηρώ, καλό είναι. Και παρατηρώ τα αποτέλεσμα, τι θα μου δώσει επάνω στο πέτασμα, μου δίνει άλλα πράγματα. Τη μια φορά συμπεριφέρονται σαν σωμάτια, την άλλη φορά συμπεριφέρονται σαν κύριοι. Ανάποδα, θα τα παρατηρώ ή όχι. Το πρόβλημα λοιπόν είναι ότι εγώ ξέρω τι είναι το πειραμμά, δεν είναι ότι δεν το ξέρω, το ξέρω, αλλά δεν παρατηρώ, δεν παρατηρώ το πειραμμά. Δηλαδή, εκείνη την ώρα που πάει να δημιουργήσει τα φαινόμενα, εγώ δεν το κοιτάω, δεν το παρατηρώ, το αφήνω, δεν σημαίνω, χωρίς να είμαι συμμέτοχος δηλαδή του πειραμμά. Αυτό ήταν το έργο αυτό. Και αυτό το μετέφερε βέβαια στην κοινωνία των ανθρώπων και λέει και οι άνθρωποι είναι σαν τα ηλεκτρόνια. Άμα δεν τους παρατηρούμε, κάνουν άλλα πράγματα. Και άμα τους παρατηρούμε, παίζουν θέατρο. Συμπεριφερόμαστε ακριβώς όπως τα ηλεκτρόνια. Άμα τους παρατηρούν και όπως δεν μας παρατηρούν. Άρα λοιπόν, τι κάνουμε μέσα από ένα πειραμμά θυσικής σε αυτό. Μπορούμε να κάνουμε μια ανάλυση οικογενειακή, μπορούμε να κάνουμε μια ανάλυση ευρύτερα κοινωνική. Ας προχωρήσουμε παρακάτω. Θα καταλαβαίνουμε πόσο καραγκιότητες είμαστε και πόσο θέατρο παίζουμε όταν μας βλέπουν. Δεν υπάρχει αυτό. Αλλά ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να είναι ο άνθρωπος. Ή θα με παρατηρούν ή θα ξέρει μια σκασίλα μαν που αρρετήσει ή όχι. Εγώ θα κάνω το ίδιο. Δεν κατάλαβες τώρα. Το ελευθέρωμα δεν μπορεί να πάει. Ήθελα να κάνω μια ερώτηση. Είπατε προηγουμένως ότι η επιφάνεια της σφαίρας των γεγονότων είναι η αφικώνηση της αρχικής έκρηξης στην Πέτρα Κυριακή. Όχι, όχι, όχι, όχι. Είναι, είπα, ο κοσμολογικός οδηγότητας που μέχρι εκεί μπορώ να αντιληφθώ με τα όργανα και τις ασθέσεις. Δεν είναι η ασφήν. Που είναι η 2,7 π.Χ. Περιμένετε. Κοιτάξτε. Εδώ γεννήθηκε το σύμπανο της εκπληλάρητας, της εγκλησίας, της πλημορφίας. Όλη αυτή την περίοδο, δεν καταλάβατε, είναι πίσω από το κοσμολογικό, ο κοσμολογικός οδηγός είναι εδώ. Το βλέπετε? Εγώ μπορώ να παρατηρήσω με τα όργανα και τις ασθέσεις μέχρι εδώ. Αυτό και κάτω, μπορώ να το μελετήσω επιστημονικά, έμμεσα. Το θα θέσουμε κάποια στιγμή, αλλά εγώ θα το πεθαίνω να καταλάβουμε, είναι δυο-τρία πραγματάκια αρχικά, σε αυτά θα στηριχτούμε. Δηλαδή, αν δεν σας καταλάβετε, εδώ πέρα, πίσω, δεν βλέπω. Δεν βλέπω. Κενιόνται τα νετρίνο, τα λεφθόνια, τα πρατώνια, όλα αυτά τα πράγματα. Δεν κενιόνται μετά το κοσμολογικό. Σε άλλο σημείο ήθελα να καταλήξω. Στην επιφάνεια της σφαίρας πραγματικότητας διασθέρεται. Εκεί που βλέπουμε τους γαλαξίες είναι επιταχύνοι, οι οποίοι ευθενομενικά επιταχύνονται. Ωραία, εφόσον επιταχύνουν ευθενομενικά και βλέπουν το παρελθόν, στη πραγματικότητα πρέπει να βραδύνονται. Αυτοί πάνε προς το παρελθόν. Αυτοί διαλαχύνουν έξω. Ωραία, το χώρο στους πάντων διαλαχύνων. Εδώ έχουν μια ταχύτητα. Όταν λέω ότι πάνε πιο πίσω, δηλαδή πιο βαθιά στο παρελθόν, ξέρω ότι τα θεραστήκαν καλύτερα. Δηλαδή τα θεραστήκαν μεγαλύτερα, δηλαδή πιο ταχύτητα. Γιατί έχουν την ενέργεια της ακτήκης έγκρισης. Όχι, διότι ξέρω εδώ πέρα ότι η εποχή του πληγμονισμού είναι θεωρία που πια έχει γίνει χαμός, αλλά δεν διδάσκει την εποχή σχεδόν στο δύο τύπο να τυποδάσκει. Είναι τα θεωρία του πληγμονισμού και ξέρω ότι αυτά τα θεραστήκαν στο παρελθόν και εδώ οι ταχύτητες είναι μεγαλύτερες από τις αρχήτες από αυτός. Αυτό το όντρα στο παρελθόν, αν δεν έδωσαν και τα πέντε διόμετρα, πέντε εκατό, εδώ θα έδωσαν και εκατομπενήντα. Άρα, όταν απέφεραν εκατομπενήντα, πάνε εδώ και την ταχύτηκε. Η μεγάλωση ταχύτηκε. Δεν επιφραθήθηκε και την ταχύτηκε. Προς το παρελθόν. Ναι, από αυτό δε βλέπω. Προς το παρελθόν δε βλέπω. Προς το παρελθόν δε βλέπω. Να διασφαίνει αυτό το σφαίρα σου. Όταν βλέπουμε κάποιοι ότι ταχύεται, ενώ δεν ήταν αρνητικά στον χρόνο. Πιο πίσω στον χρόνο, δεν καταλάβατε. Πιο πίσω, αυτό δε βλέπω. Εδώ πέρα, να κινείται προς το παρελθόν. Δε βλέπω παρελθονικές. Το χρονοδρομικό οριζοταλειμό. Αφού πίσω αυτό το δρομοδρομικό οριζοταλειμό, τι είναι να πάρει. Είναι μεγαλύτερες ταχύτητες, από μικρότερη πάει σε μεγαλύτερη, προς το παρελθόν. Πάνε αυτό και διταχύνεται. Δεν είναι πίσω να δίνεται όπως δεν κάνει άλλο. Γιατί δεν είναι διαστολή στο μέλλον. Με καταλάβατε, είναι μια κίνηση προς το παρελθόν. Εγώ θέλω την άλλη πλευρά, δηλαδή. Όταν ανεβαίνουμε προς το παρό, οι δαδεξιές τι κάνουν στην ουσία. Εσείς δεν είσαστε στο παρελθόν, είσαστε εδώ. Εδώ. Εδώ είστε εσείς. Αλλά όταν έχετε παρατήρηση εσείς, από εδώ βλέπετε το μακριά. Το βλέπετε ή όχι. Εδώ. Εδώ είστε εσείς. Όταν παρατηρείτε το σύμπαν, λέτε μακριά. Με καταλάβατε, το μακριά είναι μακριά από το παρελθόν. Αν έχει τάξη με λίγο πιο τεξιά. Δεν έχει τάξη πιο τεξιά. Δεν μπορώ να έχω τάξη πιο τεξιά. Με καταλάβατε. Δεν μπορείτε να μου πείτε ότι θα πείτε το μέλλον, τι θα γίνει. Ξέρουμε. Δεν ξέρω, μπορώ να τα πείσω σας. Αλλά εγώ πού σταματάω στη τάξη της χωριστή που βρίσκεται. Δεν θέλω να πω που χαισόμουν. Μην όσο παραπάνω. Ξέρω. Είναι ο χρυφόνι φωτός και είναι ο πόνος φωτός του μέλλοντος. Σχετικό θα μιλάει γι' αυτό. Τη στιγμή όμως αυτό, ο μέσος πολίτης, καταλαβαίνετε. Εγώ εδώ, όταν λέω μακριά, προς όλες οι ανεβίσεις, έτσι. Το μακριά μου είναι βαθιά. Μίσο. Βάλετε ακόμα όμως καλύτερα. Σκέψτε. Εδώ είστε εσείς. Απόκτια στιγμή, απόκτια πλευρά, κι αν λέτε μακριά, είναι παρελθόν. Δεν καταλάβατε, δεν υπάρχει μία αδειάσταση που να πεις αυτό. Θα το κετωμένω ότι θα γίνει. Δεν θα το κετωμένω. Θα σπάσει κάτω. Μη καταλάβατε, δηλαδή όπου και να πας μακριά, εδώ λοιπόν, βλέπετε. Θα θα σου κάνει μεγάλη έκπληξη. Ξαναλέω γιατί. Α, το πάω πίσω. Αυτό είναι ένα χαρτιδέν. Δεν καταλάβατε τι είναι αυτό. Ματιζούμε μέσα σε ένα χάρτη, ο οποίος χάρτης και αυτοί οφεύγει. Όπου και να κοιτάτε γύρω γύρω, ο κόσμος ορίζοντας είναι γύρω γύρω. Αν υποθέσουμε ότι είναι η τελευταία ακρασφαίρωση, στις πιο μέσα σφαίρες, η ταχύτητα… Η ταχύτητα στις οσονταϊκότερες. Ακριβώς αυτό σημαίνει. Αλλά όταν φάνομαι στον κοσμολογικό ρήμα, θα το αφούν μια σφαίρα κάποια στιγμή, η πίσω της σφαίρας, η πιο παρεδοτική, είναι μεγαλύτερη ταχύτητας. Αλλά επίσης είναι, δηλαδή, τι καλημέρα, το ξέρουμε. Δηλαδή, το μοντέλο του ρήμα το λύνει το πρόβλημα. Πίσω από το κοσμολογικό ρήμα, μεγαλύτερη ταχύτητας και μέσα με το... με θεωρέα του κληθορισμού, σας εξήγησα, δεν μπορώ να κάνω θεωρέα του κληθορισμού. Αν ανοίξετε, όμως, ένα βιβλίο ή το ίντερνετ, απλώς, το physics for you, physics, τέσσερα, you, δίπλα, βλέπω και το παιδί, είναι πολύ ωραίο size, απλώς λέει τα πράγματα και μπορείτε να βρείτε απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα, βλέπετε το τώρα, τα παιδιά το διαβάζουν και αυτό, έχει εκατομμύρια αναγνώσεις, εκτός από τους ιδιούς, φιζίξ, είναι φιζίξ, τέσσερα, αριθμός, you, for, δηλαδή, you, έτσι. Είναι ένα εκπληκτικό σέντερ επιστημονικό, με εκπληκτικούς επιστήμονες, οι οποίες απαντά, οι οποίοι απαντούν και μπορείτε μέσα περιεχόμενο να δείτε απειθανότητες ερωτημάτων που μπορεί να έχετε και να εξηγούν με πάρα πολύ απλό τρόπο. Πιθανόντα κάποια πράγματα οι άνθρωποι να είναι δάσκαλοι και καλύτεροι από μένα και να εξηγούν με πολύ καλύτερο τρόπο. Γεια σας, ευχαριστώ. Να είστε καλά. Βλέπετε ότι η Μαύρη Τρύπα διοχητεύεται ήδη στην Λευκή Οπί και δημιουργείται το ένα άλλο σύμπαν. Το αντίστοιχο μπορεί να συμβεί, δηλαδή, πιστεύετε κάτι πότε πίσω από τη Λευκή Οπί στη Μαύρη. Όχι. Η Λευκή Οπί είναι κάτι που ξερνάει, να σας το πω έτσι λαϊκά, και η Μελανίο Πί είναι κάτι που λουφάει. Σας ρωτώ, έχετε δει ποτέ την πανιέρα σας, θα μου πει ότι το έχω δει εγώ και εγώ το έχω δει, την πανιέρα σας θα την έχω τραγουδιώσει, αλλά το ξεχνάω πάντα. Γενικά λέω τώρα, έτσι. Δηλαδή, άμα έχετε ένα σωλήνα, τελος πάντων, από τον έκτο όροχο της πολυκατοικίας και ρίχνετε νερό μέσα από έξι όροχοι κάτω, να γυρίσε το νερό προς τα πάνω. Μα σου είπα, σωλήνα είναι μόνο. Μην κατάλαβαστε. Αυτό δεν το λέει η φυσική έτσι στο μυαλό μας. Εντάξει, δεν είναι καλότερο. Σε κάνα δυο μήνες θα υπάρχει μέσα στο ίντρο ένα ελεύθερο. Η ιστορία, αλλά και οι μαθηματικά πάρα πολλά, είναι μόνο μαθηματικά, Μελανού και Λεκόνα τώρα. Δεν τη κάνουν. Είναι κάτι που ξέρουμε, που έχει γραφτεί, μα τόση μεγάλη, για τις ελευθύσεις, αλλά δεν έχουμε σωστές. Θα το αφήσουμε, διότι, εκτός του ότι μας έκανε την γυμνή να έρθει, είναι και αρρωστός. Δεν πειράζει. Ο παιδιατρός μου που είπε ότι μπορούμε. Ο άλλος παιδιά που σας επιβήσε, δεν μπορούσε. Δεν παθαίνω τίποτα. Είναι γυναίκα μου, να δω. Με βάζει όρια. Γιατί μετά έρχεται να βάει στο σπίτι. Με περιδάνει στο σπίτι. Μπορούμε, κλεταίρα της κοινωνίας, μπορούμε να διπλεγγυτούμε από μια μελανίοπη δύο λευκές οπές, δηλαδή δύο παράλληλα άνεξες. Αυτό λέω ότι ξέρουμε μέχρι σήμερα. Θα λέω όχι δεν γίνεται. Αυτό που έχουμε αποδείξει μέχρι σήμερα, θεωρητικά, είναι ότι αν υπάρχουν κάποιες συνθήκες, μπορεί η μελανίοπη να οδηγήσει στην δημιουργία μιας λευκής οπής. Είναι θεωρητικό αυτό. Αλλά επειδή όμως βλέπουμε ότι μέσα στο σύμπαν παρουσιάζει όλα τα χαρακτηριστικά μιας λευκής οπής, και αυτό λέμε θεωρητικά, ότι αυτή η λευκή οπή ανακαστικά πρέπει να προέρχεται από μια μελανίοπη. Γιατί δεν γίνεται μόνος μια λευκή οπία της μόνη της. Άρα είναι απ' ό,τι μας είπα. Και επειδή ξέρουμε αυτή ό,τι είναι η θεωρία, αν ανοίξετε το πριν και το μετά την μεγάλη έκρηξη, μια σειρά από διαλέξεις που έχω δώσει εδώ και δυο χρόνια, ψάξτε το YouTube, το πριν και μετά την μεγάλη έκρηξη, λέω ακριβώς τα ανώματα της επιστημονικής εργασίας, ώστε αυτό να το αποδείξω. Ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστώ πολύ. |
