| μάθημα φαρμακευτικής: Λοιπόν, όπως υποσχέθηκα την προηγούμενη φορά, θα αρχίσουμε να μιλάμε για ενώσεις των μετάλλων. Μα μέχρι τώρα, όταν μιλούσαμε για τάλλατα, δεν ήταν ενώσεις των μετάλλων. Πριν την κοινική έννοια του όρου, έτσι, και αφού θυμηθείτε, στον τομέα S του περιοδικού πίνακα, θυμίζω οι δύο στήλες του πίνακα, όπου δεν υπάρχει τίποτα. Λοιπόν, όπως υποσχέθηκα την προηγούμενη φορά, θα αρχίσουμε να μιλάμε για ενώσεις των μετάλλων. Μα μέχρι τώρα, όταν μιλούσαμε για τάλλατα, δεν ήταν ενώσεις των μετάλλων. Πριν την κοινική έννοια του όρου, έτσι, και αφού θυμηθείτε, στον τομέα S του περιοδικού πίνακα, θυμίζω οι δύο στήλες του πίνακα, όπου δεν υπάρχει τίποτα. Μα μέχρι τώρα, όταν μιλούσαμε για τάλλατα, δεν ήταν ενώσεις των μετάλλων. Πριν την κοινική έννοια του όρου, έτσι, και αφού θυμηθείτε, στον τομέα D του περιοδικού πίνακα, έγραψα εγώ εδώ πέρα μία ένωση, ένα άλλας, ενώσεις μετάλλων, και έβαλα το άλλας εισαγωγικά, για να δούμε αν ο όρος ανταποκρίνεται σε αυτό το οποίο ξέρουμε μέχρι τώρα. Γράφω, λοιπόν, και ένα μοριακό τύπο, κομβάλτιο-χλόριο-δύο. Πράγματι, κάτι τέτοιο μπορεί να απομονωθεί. Θα το πάρω στα χέρια μου και να το έχω και να το κοιτάω. Μπορώ να κάνω χημική ανάλυση και να προσδιορίσω ότι, πράγματι, η σχέση βάρος κομβάλτιο με χλόριο είναι τέτοια που μου λέει, έχεις ένα άτομο κομβάλτιο και δύο άτομα χλόριο μασακή. Ωραία. Αυτή είναι λοιπόν η στοιχειομετρία αυτού του πράγματος, που το γράφω εγώ, κομβάλτιο-χλόριο-δύο. Μπορώ επίσης να το κατανοήσω έτσι με απλώς βασικούς όρους. Το χλόριο βρίσκεται στην έβδομη ομάδα, έχει λοιπόν 7 ηλεκτρόνια στην εξωτερική ουτροχιά, θα προσπαθήσει να τα κάνει 8, ένας ωραίος τρόπος είναι να πάρει από κάπου ένα ελεκτρόνιο. Άρα λοιπόν το χλόριο βρίσκεται στις ενώσεις του συνήθως σε βαθμή δοξίδωσης μειών 1, εδώ έχω δύο χλόρια, μειών 2 λοιπόν, για να είναι ουδέτων αυτό το σύστημα, προφανώς θα έχουμε μία βαθμή δοξίδωση συνδύω και το κομβάλτιο. Άρα μπορώ μες στο μυαλό μου να κάνω μια νοητική διαδικασία αυτού του τύπου. Κομβάλτιο, δύο χλόρια, πλησιάζουν, φεύγουν δύο ελεκτρόνια από το κομβάλτιο, συνδύω το κομβάλτιο, εντάξει, βρήκαμε μια θέση που να μας αρέσει. Ωραία, ας το ελπίζουμε. Και από ένα ελεκτρόνιο έχει πάει σε κάθε χλόριο. Εντάξει, τόσο απλά είναι τα πράγματα. Το ζήτημα είναι, έτσι και το πάρεις αυτό και το φτιάξεις και το έχεις στα χέρια σου, προσπαθείς να μετρήσεις διάφορες φυσικές θεραίσεις του. Ένα από τις φυσικές ιδιότητες που έχει κάθε ουσία είναι να διαλύεται κάπου. Μετράς, λοιπόν, τη διαλυτότητα. Λοιπόν, αυτό το πράγμα μπορώ εγώ να το πάρω και να προσπαθήσω να το διαλύσω. Πού θα το διέλυα, αφού είναι άλλας, άρα ιοντική ένωση, σε ένα ιοντικό διαλύτη. Ο όμοιος διαλύει τον όμοιο, έτσι, μια γενική ιδέα. Πολυκός διαλύττει στο νερό. Διαλύει πολλά άλατα. Αν πάρετε λοιπόν και πάτε να λύσετε το χλωρίχο κοβάτιο στο νερό, είναι δυσδιάλυτο. Για ποιο λόγο δεν αναμενόταν αυτό το πράγμα. Ας πούμε όμως ότι θα πάω και θα το θερμάνω. Και θα το ανακατώσω καλά καλά και θα επιμείνω μέχρι ότι στο τέλος θα διαλυθεί. Όταν διαλυθεί στο τέλος, θα προσπαθήσω να προσδιορίσω τι ιόντα υπάρχουν μέσα στο νερό. Θα περίμενα λοιπόν εγώ η διαδικασία της διάλυσης να είναι αυτού το πέρατο τύπου. Να έχω κοβάτιο συν εφυδατωμένο και δύο χλώρια πιν εφυδατωμένο επίσης. Θυμίζω αυτό το EQ είναι η συντομογραφία έτσι από το λατινικό aqua στα αγγλικά και στα υπόλοιπα δυτικές γλώσσες acous. Ιδαντικός λοιπόν, εφυδατωμένο ιόν κοβάτιο, εφυδατωμένο ιόν χλωρίο. Τι σημαίνει αυτό, σκεφτείτε το απλά, έχω ένα κατιόν ή ένα νιόν τέτοιο, σφαιρικό ας πούμε. Έχει ένα φορτίο, συν 1, συν 2, μειών 1, δημιουργεί αυτοκομμάτως γύρω το ένα πεδίο. Όταν έχω γύρω στο περιβάλλον μου μόρια νερού τι θα γίνει. Αυτά τα μόρια νερού που είναι πολικά θα προσανατοιχθούν προς αυτό το ιόν. Με ποιον τρόπο θα προσανατοιχθούν, εξαρτάται. Στο κοβάτιο που είναι δύο συν, ας πούμε αυτό εδώ πέρα είναι το κοβάτιο δύο συν, πώς θα προσεγγίσουν λέτε τα μόρια νερού που βρίσκονται γύρω το. Ηλεκτροσυντική επιπίτραση πρόκειται να γίνει. Συν εδώ πέρα που υπάρχει ΔΠΠΙΝ στο μόριο του νερού, στο άτομο τοξιγόνου. Κατά συνέπεια η προσέγγιση θα είναι τέτοιου τύπου, έτσι εδώ. Στην περίπτωση του χλωριού θα είναι ακριβώς το αντίθετο, έτσι, χλωριοπιν, συνέπεια η προσέγγιση θα είναι με κάποιον άτομο νεροβόνο. Εντάξει, σε κάθε περίπτωση θα σχηματιστεί μια στιβάδα εφειδάτωσης γύρω από το κάθε ιόν. Ωραία, μπορείς να εκτιμήσεις πώς είναι η ιοντική ακτίνα του κοβαλτίου, πώς είναι η ιοντική ακτίνα του χλωρίου και να υπολογίσεις πόσο περίπου θα ήταν το κοβαλτίο, συν κάποια νερά που είναι η σφαίρα εφειδάτωσης του. Θα περίμενα λοιπόν εγώ να υπάρχουν μέσα στο σύστημά μου κάποια στέτοιου είδους οντότητες. Το κοβαλτίο εδώ πέρα στη μέση, κάποια μόρια νερού αυτά που έχουν πραγματοποιήσει την εφειδάτωση. Μπορώ να κάνω μια εκτίμηση για το πόσο περίπου θα ήταν η ακτίνα αυτής της σφαίρας. Υπάρχουν λοιπόν μετρήσεις αγωγημότητας, στους οποίες μπορώ να κάνω μια εκτίμηση με βάση στην ταχύτητα αυτού του πράγματος. Πόσο γρήγορα κοιλούνται αυτά τα κατειώντα, πιο μεγάλο και είναι πιο αργά. Όταν γίναν τέτοιού τους μετρήσεις, οι ακτίνες βρέθηκαν να είναι αρκετά μεγαλύτερες. Μπορεί κανένας να υποθέσει ότι έχω μεγαλύτερη στιβάδε εφειδάτωσης, άντε καλά. Άντε λοιπόν σε αυτό εδώ το σύστημα που έχει συνολικά φορτίο συνδύιο, προσαρμόζονται κάποια επιπλέον μόρια νερού. Έχουμε μια δεύτερη στιβάδα εφειδάτωσης. Προφανώς όμως αυτά τα μόρια του νερού που είναι σε αυτήν εδώ τη δεύτερη στιβάδα εφειδάτωσης, θα είναι χαλαρότερα συνδεδεμένα προς αυτό εδώ τον κορμό από αυτά τα μόρια νερού που είναι ακριβώς στον κομπάλτιο. Λογικό δεν είναι. Άρα αν πάρω εγώ και θερμάνω λίγο το διάλειμμα μου τι θα γίνει. Είπαμε θέρμανση σε οποιαδήποτε θερμοκρασία σημαίνει κίνηση. Μεγαλύτερη θερμοκρασία μεγαλύτερη κίνηση. Άρα λοιπόν αυτά εδώ τα μόρια νερού είναι κάπως προσαρμοσμένα πάνω σε αυτό το κεντρικό σκελετό με το κομπάλτιο και τα κάποια νερά. Αν δώσω κινητική ενέργεια, μάλλον θα πω μακριθούν. Κάνω λοιπόν τη μέτρησή μου σε λίγο μεγαλύτερη θερμοκρασία. Η ακτήνα παραμένει ίδια. Κάνω τη μέτρησή μου σε λίγο περισσότερη θερμοκρασία. Η ακτήνα παραμένει ίδια. Κατά συνέπεια, αν σε ένα εύρος γύρω στους 20-30 βαθμούς η φαινόμενη ακτήνα του Υιόντος παραμένει ίδια, αποφασίζεις ότι δεν προχθεί για μια δεύτερη στιβάτη φυδάτοσης. Αυτά τα μόρια θα είχαν χαλαρότερη σύνδεση με το δώτον κορμό, από ότι έχουν αυτά τα μόρια με το ξεκάλφωτο του καρτιών του κομπαλτιού. Παρένθεση, γι' αυτό το λόγο γενικά συμβαίνει ότι αυξάνοντας τη θερμοκρασία, αυξάνονται και τη διαλυτότητα κάποιων ουσιών. Αν έχω διαλύσει μια μεγάλη ποσότητα από χλωριού χοκομπάλτιο μέσα στο νερό, τι γίνεται? Πολλά μόρια νερού έρχονται και συναρμόζονται γύρω από το κομπάλτιο και γύρω από το χλώριο. Και είναι πια καρφωμένα εκεί, ας το πούμε. Αν έχω διαλύσει μεγάλη ποσότητα από χλωριού χοκομπάλτιο, όλα τα μόρια νερού που μπορούν να κάνουν αυτή τη δουλειά, κάνουν αυτή τη δουλειά. Είναι ελεύθερα μόρια νερού στο διαλυμά μου? Όχι. Αν θερμάνω το διάλειμμα, κάποια από αυτά αποσπώνται από τις στιβάδες εφειδάτουσες, είναι ελεύθερα. Συνεπώς, θερμάνοντας, μπορώ να ρίξω και λίγο ακόμα χλωριού χοκομπάλτιο. Γι' αυτό το λόγο επαναλαμβάνω, γενικά, η διαλυτότητα των ενώσεων αυξάνει καθώς αυξάνουν τη θερμοκρασία. Ενεργοποιούνται, κινούνται κάποια μόρια του διαλύτη, γίνονται ελεύθερα, αφήνουν την επιδιαλείτωση, εδώ πέρα την εφειδάτωση, συνεπώς μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να επιδιαλειτώσουν κάποια κοινωνικά ιόντα. Λοιπόν, σε χαμηλότερη θερμοκρασία, κινούνται λιγότερο, μένουν προασομπανωσμένοι εκεί πάνω. Αφήνει θερμοκρασία, κάποιος που είναι χαλάρα συνδεδεμένος μπορεί να φύγει. Μπορεί να φύγει που σημαίνει ελεύθερο, άρα μπορεί να επιδιαλειτώσει κάποιο άλλο ιόν. Άρα μπορώ να προσθέσω και κοινούν και αποσότητα. Λοιπόν, άρα για να γίνεται αυτή η παρατήρηση και να έχω αυτήν την μεγάλη ιοντική ακθήνα σε ένα εύρος θερμοκρασιών, προφανώς δεν πρόκειται για μια δεύτερη στη βάδα ηφειδάτωσης, πρόκειται για μια πρώτη στη βάδα ηφειδάτωσης. Τότε, λοιπόν, αν έχω το κομβάλτιο δύο συνεικημένες, έχω κάτι που είναι σαν κομβάλτιο με μερικά νερά. Και, όπως έχουμε πει και στο εργαστήριο, εκείνο το οποίο συναντάτε αν ρίξετε φλωρίοχο κομβάλτιο μέσα στο νερό, είναι συγκροτήματα τέτοιου τύπου. Υπάρχουν, δηλαδή, τέτοιου είδους οντότητες μέσα στο διάλειμμά σας και όχι ένα ξεκάρα από το ιόν κομβαλτίο. Εντάξει. Και εδώ πάλι, έτσι, κάνω τη, πώς να το πω, συντομογραφία, δύο ιόντα χλωρίου, δεν δηλώνω ότι αυτά είναι υφτατομένα, απλώς τα βάζω κοντά σε τούτο εδώ. Αυτό, λοιπόν, εδώ πέρα, ήταν ένα γεγονός που παρατηρήθηκε σε πολλά άλατα μετάλλων, όχι μόνο στο κομβάλτιο και σε αρκετά άλλα. Εντάξει. Μας έδωσε, λοιπόν, την ιδέα ότι, αν πάρω ένα άλλας, σε ισαγωγικά, ενός με τ' άλλο, που μπορώ να το περιγράψω με απλούς όρους, έτσι, κομβάλτιο 2 χλώριο πιν 1, εντάξει, αν το διαλύσω στο νερό, δεν υπάρχουν στο νερό οντότητες κομβάλτιο 2 συν και χλώριο πιν. Υπάρχουν τέτοιου είδους οντότητες. Έχουν σχηματιστεί, λοιπόν, κάποια ιόντα, που δεν είναι κομβάλτιο συν 2, δεν είναι κομβάλτιο με κάποια νερά χαλαρά συνδεμένα πάνω σε αυτό, είναι κομβάλτιο με κάποια νερά που έχουν σχηματίσει δεσμό. Εντάξει. Έχω, λοιπόν, κάποιο ιόν, το οποίο είναι περίεργο. Είναι περίπλοκο, είναι σύμπλοκο. Η αρχική περιγραφή του όρου ήταν complex ions. Εντάξει. Ήταν, λοιπόν, ένα σύμπλοκο περίπλοκο ποιόν. Δεν μπορώ εγώ να περιγράψω αυτό εδώ το πράγμα με απλούς όρους. Εντάξει. Ευτυχώς για μας υπήρξαν αρκετοί που ασχολήθηκαν με το φαινόμενο, ειδικά στα τέλη του 19ου αιώνα. Πολλοί δουλεύαν όχι μόνο με το κομβάλτιο αλλά και με άλλα αντίστοια. Μεταλαχρώμιο, σίδηρο, νικέλιο και όλα αυτά. Κατέληξαν, λοιπόν, σε κάτι τέτοιο. Εκ το ζήτημα τώρα είναι πώς μπορείς αυτό να το περιγράψεις με όρους που περιγράφεις και τα άλλα μόρια. Δηλαδή δεν είναι λογικό, έτσι, να έχουμε διάφορες θεωρίες για να περιγράψουμε τους δισμούς στη χημία. Άλλη για το μεθάνιο, άλλη για το χλωριούχο κομβάλτιο, άλλη για το χλωριούχο ανάτριο και πάει λέγοντας. Εντάξει. Θέλουμε να τα περιλάβουμε όλα σε μια κοινή θεωρία, αν είναι δυνατόν. Εδώ, λοιπόν, κάτω αρχήν υπήρχαν κάποιες προσεγγίσεις. Φανταστείτε, έτσι, τέλος του 19ου αιώνα η ατομική θεωρία δουλευόταν και δεν δουλευόταν από όλο τον κόσμο. Εντάξει. Η δομή του τόμου δεν ήταν γνωστή ακόμα. Ήταν μπιλίτσες τα άτομα, έτσι. Είναι η κλασική παλιά ατομική θεωρία των Τάλπων. Είναι μπιλίτσες συμπαγής και κάτι γίνεται ανάμεσα σε αυτές τις μπιλίτσες και κάνουν επιτράσεις μεταξύ τους. Τότε, λοιπόν, πρότεινε ο Βέρνερ, ο πατέρας της σύγχρονης ανόρμενης κοινίας, το εξής πράγμα. Εγώ το δύο σιν σαν σθένος του Κοβαλτίου μπορώ να το καταλάβω. Εντάξει. Θα μπορούσα να καταλάβω, λοιπόν, αυτό το Κοβαλτίο και δύο χλόρια. Βλέπω, όμως, ότι έχω απομονώσει τέτοιου τους ενώσεις. Και, παλαιπιπτόντως, είχα απομονωθεί τέτοιες ενώσεις όχι μόνο με νερό, αλλά και με μόρια αμμονίας. Και ανάλαβε τέτοια απλά μόρια, που σημαίνει δεν ήταν ένα φαινόμενο που παρατηρούνταν μόνο στο νερό. Εντάξει. Δεν ήταν τόσο απλό το πράγμα. Μπορούσα να έχεις εδώ πέρα τέσσερα νερά και δύο αμμονίες. Έξι αμμονίες. Πέντε αμμονίες και νερό. Τέτοια πράγματα. Λοιπόν, ο Βέρνερ εισηγήθηκε το εξής. Το κάθε μέταλο έχει δύο ειδών στένει. Έχει ένα πρωτεύον στένος και ένα δευτερεύον. Το πρωτεύον στένος είναι αυτό εδώ πέρα, το οποίο καλύπτεται από τα χλώρια. Υπάρχει, λέει ο Βέρνερ, και ένα δευτερεύον στένος. Αυτό το δευτερεύον στένος είναι μεγαλύτερο, δύο εδώ πέρα, έξι φαίνεται να είναι εδώ πέρα. Και από τι καλύπτεται αυτό το δευτερεύον στένος? Από μόρια νερού ή αμμονίας ή άλλων τέτοιων πραγμάτων. Εντάξει. Αυτή ήταν μια αρχική ποιοτική προσέγγιση του πράγματος. Στη συνέχεια γύραν μελέτες, γύραν μετρήσεις, άρχισαν να παίζουν με πιο περίπλοκα μόρια, με αλκοόλες, με αμμήνες, με διαμήνες, με δύο πράγματα. Και κατέληξαν στο ότι αυτά εδώ πέρα, στο δικό μας παράδειγμα τα έξι μόρια νερού, ήταν σταθερά συνδεδεμένα πάνω στο μέτωλο. Υπήρχε δηλαδή δεσμός του μετάλλου με ποιο πράγμα του νερού. Από πού μπορεί να κάνει δεσμό το μόριο του νερού. Από εκεί που έχει ελεύθερα ζευγάρια ελεκτρονιών να δώσει ή κενάτροχιακά για να πάρει ελεκτρόνια. Ξέρουμε ότι έχει το οξυγόνο, δύο ζευγάρια ελεκτρονιών ελεκτρονικά. Δίνει το ένα, κάνει ένα δεσμό και τελείωσε. Και στις δύο περιπτώσεις το πράγμα είναι λίγο τρελό. Δηλαδή, στη μία περίπτωση, αν το δω έτσι, έχω ένα καθαρό φορτίο συνδύο, το κάθε μόριο είναι ωραίο νουδέτορο. Συνεπώς το κοβάλτιο έχει μία βαθμή δοξίδουση συνδύου. Του λείπουν δύο ελεκτρόνια. Έχει διώξει δύο ελεκτρόνια. Δεν υπάρχει περίπτωση, αν φανταστείτε, να έχουν φύγει δύο ελεκτρόνια από το κοβάλτιο, διότι η πρώτη ενέργεια ιωνισμού θα έχει κάποια τιμή. Δεύτερα ήταν αρκετά μεγαλύτερη. Συνεπώς είμαστε σε μια κατάσταση όχι και τόσο ενεργειακά χρήσιμη. Στην δεύτερη περίπτωση, αν υποθέσω ότι είχαμε συνδύο και τώρα έχουμε σχηματίσει έξι δεσμούς, αυτό σημαίνει ότι έχουν έρθει δώδεκα ελεκτρόνια από το κοβάλτιο. Κατά συνέπεια έχασε δύο, πήρα δώδεκα, έγινε μειών δέκα. Σε ποιον αν το πεις και να το πιστέψει. Αυτό που περιγράφω τώρα είναι δύο ακραίες εκδοχές του φαινομένου. Από τη μια περίπτωση είναι καθαρά ιοντικά τα πράγματα, φύγαν δύο ελεκτρόνια, είναι συνδύο. Στην άλλη περίπτωση έχω καθαρά ομοιοπολικά επιδράσεις. Έχω ένα κοβάλτιο με μειών δέκα ελεκτρόνια. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, ξέρουμε ότι τα μέταλλα έχουν χαμηλή ενέργεια και γνωρίζουμε, προσπαθούν να διώξουν, όχι να πάρουν κι άλλα ελεκτρόνια πάνω τους. Όταν σε συνέχεια χρησιμοποιήσαμε τις θεωρίες του Λιούις για τα απλά μόρια, σκέφτηκα μήπως θα ήταν χρήσιμο να τις εφαρμόσουμε και σε τέτοιού είτους περίεργα άλατα μετάλλων. Όταν είδαμε ότι μπορεί να εφαρμοστεί η θεωρία των μοριακών τροφιακών και να περιγράψει κάποια απλά μόρια σαν το μεθάνιο, την αμμονία, το βενζόλιο και όλα τα σχετικά, σκεφθήκαμε ότι θα μπορούσε ενδεχομένως να χρησιμοποιείται και να περιγράψει τέτοια μόρια. Οπότε με βάση μια τέτοια γενικότερη θεωρία να περιγράφουμε κάπως το μεθάνιο, κάπως αλλιώς το χλωρίχο νάντριο και κάπως αλλιώς το χλωρίχο κοβάλτιο. Θυμίζω, σε αυτό το σημείο, το κοβάλτιο. Το κοβάλτιο έχει ατομικό αριθμό 27. Βρίσκεται, λοιπόν, στο κέντρο του περιοδικού πίνακα, στον τομέα Ν. Θυμηθείτε ότι έχουμε τις δύο στήλες στα αριστερά. 27, λοιπόν, είμαστε στην τρίτη περίοδο, η ηλεκτρονική του διαμόρφωση θα είναι 4Ι2, σκάντιο, τιτάνιο, βανάδιο, χρώμιο, μαγκάνιο, σίδρος, κοβάλτιο. Είναι το έβδομο. Ξαθυμίζω ότι υπάρχει ένα σχετικά εύκολος τρόπος να μπορείτε να βρείτε τη θέση κάποιου στοιχείου. Έτσι, κάθε περίοδο είναι στην πρώτη περίοδο των μεταβατικών στοιχείων. Η τέταρτη στη σειρά, 4Ι, 4Π στην αλλιάκρη, 30Π στη μέση. Έναν κρατικό αριθμό παρακάτω. Το έβδομο, λοιπόν. Ξεκινάμε από την αρχή να τη συμπληρώσουμε. 1Ι2, 2Ι2 κλπ. Και θα καταλήξει να είναι εκεί. Αν τότε πράγμαται έτσι και μείνω στη θεωρία του Λούιου, όπως την ξέρω, αυτά είναι τα ηλεκτρόνια που με ενδιαφέρουν. Γιατί? Γιατί αν είναι να μιλήσω για το δισερνές κοβάλτιο, πρέπει να διώξω δύο ηλεκτρόνια. Ποια θα διώξω? Εκείνα που βρίσκονται σε τροχιακό με το μεγαλύτερο κύριακο αριθμό. Τα τέσσερες είναι τα πρώτα που θα φύγουν. Άρα για να πάω από το κοβάλτιο στο δισερνές κοβάλτιο, θα έχω τέσσερες τίποτα, 37. Πώς θα κατανοίμω αυτά τα ηλεκτρόνια σε αυτά τα τριαντέ τροχιακά? Θυμίζω, τα τριαντέ τροχιακά, όποια και να είναι, τρια, τέσσερα, πέντε, δέκα, τέ, είναι πέντε σε αριθμό. Εντάξει, για να προπλήσω το πράγμα, μία, δύο, τρεις, τέσσερις, πέντε γραμμούλες. Τι κάνω εδώ, τις βάζω στην ίδια οριζόντια ευθεία, όσο οριζόντια μπορώ να το κάνω δω στον πίνακα. Γιατί? Γιατί θέλω να δείξω ότι είναι τροχιακά που έχουν χαρακτηριστικό τριαντέ. Πρώτο, δεύτερο κομματικό αριθμό, ίδιος. Τι ενδιαφέρουν στο δεύτερο κομματικό αριθμό, έτσι, στο ΡΜΕΛ, που είναι μίον 2, μίον 1, μηδέν, συνάριστος είναι 2. Πώς θα καταλήγουμε αυτά τα 7 ελεκτρόνια εδώ, με τον τρόπο που ξέρω. Ποιος είναι ο τρόπος που ξέρω, αρχή του Παουλί και κανόνας του Χούντ. Δεν μπορώ να έχω δυο ελεκτρόνια με ίδιο το set όλων των κομματικών αριθμών, γιατί αυτό σημαίνει έχουν και το ίδιο spin. Ούτε μπορώ να έχω αυτό το πράγμα καταρχήν, θα κάνω την πιο απλή διεθέτηση, δηλαδή όλα παράλληλα και τώρα πιάφω έχω πάλι 1, 2, 3, 4, 5, προφανώς το 6ο και το 7ο δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να σχηματίσουν ζεβάρι ελεκτρονιών. Να λοιπόν ποια είναι η ηλεκτρονιακή διαμόρφωση και το θυσενέζουμε κομμάτι. Ας την έχω και πέρα στην άκρη και ας σκεφτώ τώρα τι θα γίνει. Εντάξει. Επανέρχομαι στο χλωριούχο κοβάλτιο, το στεγνό στεγνό, έτσι το ξέρω, δεν έχει νερό, το οποίο προσπαθώ να το διαλύσω στον όρο και δεν διαλύεται. Γιατί να μην διαλύεται? Προφανώς δεν είναι ιοντική ένωση. Μα γιατί να μην είναι ιοντική ένωση? Μπορώ να φανταστώ πως το χλωριούχο κοβάλτιο θα μπορούσε να μου δημιουργήσει κάτι που δεν είναι ιοντική ένωση. Θα σας κάνω ένα χαζό δείγμα εδώ πέρα. Ας υποθέσω λοιπόν εγώ, καταρχήν ότι έχω αυτόν εδώ το σκελετό. Το κοβάλτιο έχει κάνει δύο δεσμούς με δύο χλώρια, έτσι, για την ιστορία του πράγματος. Το καθένα από τα χλώρια δεν έχει άλλα τρία ζευγάρια ηλεκτρονίων γύρω του, αδεσμικά. Είχε εφτά, έδωσε ένα, πήρε ένα από το κοβάλτιο. Εντάξει, θα μπορούσε από εδώ και από εδώ να κάνουν αυτά δεσμόρμα έναν κοινωνικό κοβάλτιο. Θα μπορούσε. Αυτό το κοβάλτιο δεν θα μπορούσε να υποθέσω ότι έχει τα δικά του δύο χλώρια που είχε εξαρχής, ναι. Δεν μπορώ να υποθέσω το ίδιο και εδώ, τώρα, ότι κάποια από αυτά τα ζευγάρια... Φυσικά συνεχίζω από εδώ και πέρα. Εκείνο που αποδείχθηκε, τελικά, ήταν ότι όντως αυτό εδώ πέρα συμβαίνει. Όταν έχω το χλωριούχο κοβάλτιο, το ξηρό, σε στερεά κατάσταση, έχει σχηματίσει τέτοιο ήτοις μακρομόρια, πολυμερή. Τι ξέρω εμείς για τα πολυμερή? Τα πολυμερή πρώτα απ' όλα δεν έχουν ιδιαίτερο φορτίο, τέτοιο πράγμα με μεγάλο μωριακό βάρος κατά κανέναν τρόπο δεν είναι ιοντικό και κατά κανέναν τρόπο δεν θα να διαλυθεί στο νερό, όπως δεν είναι. Εντάξει. Έτσι και πάμε και το ξηράνουμε καλά καλά το χλωριούχο κοβάλτιο, παίρνουμε ένα πολύ ωραίο γαλάζιο πράγμα, το οποίο δύσκολα διαλύεται στο νερό. Διαλύεται όμως, έτσι και πειμείνει στο τέλος. Και όταν διαλυθεί, προκύπτει αυτό εδώ. Το γράφουμε με τον σωστό τρόπο για να δείξω ότι υπάρχει δεσμός ανάμεσα στο οξυγόνο και το κοβάλτιο. Λοιπόν, στη στερεή κατάσταση το χλωριούχο κοβάλτιο είναι ένα πολυμερές και το κάθε κοβάλτιο βρίσκεται στο κέντρο ενός ετραέδρου που σχηματίζεται από 4 ιόντα χλωρίου. Στο νερό, έτσι και το διαλύσω, σχηματίζεται αυτό εδώ πέρα το σύμπλοκο του ιόν, όπου το κάθε κοβάλτιο έχει 6 δεσμούς με 6 ιόρια νερού. Ωραία. Πώς μπορώ να περιγράψω εγώ τους δεσμούς εδώ. 6 σύγγμα δεσμοί που πρέπει να σχηματιστούν. Συνεπώς, το κοβάλτιό μου θα χρειαστεί 6 ευρυδισμένα τροχιακά. Εμείς ξέρουμε μέχρι τώρα τους 6 απλούς ευρυδισμούς. SP, να θυμίζω, S1-P1 σημαίνει αυτό, 2 ευρύδια. SP2, S1-P2, 3 ευρύδια, SP3, S1-P3. Όμως μην ξεχνάτε, αυτοί οι ευρυδισμοί και αυτές οι προσεγγίσεις ξεκίνησαν από το Λιούς, όταν ήθελαν να αντιμετωπίσει μόνοι όπως το μεχάνιο, η αμμονία, το νερό και αντίστοιχα οι υδρογονάθρακες, οι αμμύνες, οι αιθαίρες, οι αλκοόλες κοντά σχετικά. Όταν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε το κοβάτιο και θέλουμε να το προσεγγίσουμε με αυτόν τον πέραν τον τρόπο, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τα αντιετροχιακά του, ειδικά που τα ηλεκτρόνια των εξωτορικών τροχιών βρίσκονται σε αυτά τα αντιετροχιακά. Δεν μπορεί, λοιπόν, να μην χρησιμοποιήσει το κοβάτιο αντιετροχιακά για να κάνει τον ευρυδισμό του. Συνεπώς, S, P3, αυτό σημαίνει τέσσερα εκπληκτικά τροχιακά, για να φτιάξω εδώ πέρα την ένωση, θέλω πόσα, έξι. Έξι συγκρατισμούς θα πραγματοποιήσω, έτσι δεν είναι. Πού θα βρω τα άλλα δύο, θα χρησιμοποιήσω και δύο αντιετροχιακά. Εδώ, λοιπόν, βρισκόμαστε στην περίπτωση των στοιχείων εκείνων, που βρίσκονται ειδικά στο κέντρο του περιοδικού πίνακας, το μέα Ν, που έχουν ηλεκτρόνια σε Ν τροχιακά, εξωτερικά, να το 37, και προφανώς θα χρησιμοποιήσουν και αυτά τα τροχιακά για τους ευρυδισμούς τους. Σε συγκεκριμένη περίπτωση, το κομμάτιο δεν μπορεί παρανέχει έναν ευρυδισμό τέτοιου τύπου. Δε δύο, S, P3. Δε δύο, S, 1, P3. Δύο και ένα τρία και τρία έξι. Έξι ευρυδισμένα τροχιακά. Δεν μπορείτε να φανταστείτε ότι διατάσσονται αυτά τα τροχιακά στον χώρο. Έχει σκεφθεί το κομμάτιο. Λέμε τώρα, έτσι, ανθρωποκεντρικά πάντα. Έφτιαξε τα έξι βρυδιά του και θέλει να τα στείλει στον χώρο. Όσο μακριά γίνεται το ένα από το άλλο. Γιατί στο τέλος θα σχηματίσουν δεσμούς. Αν αυτά λοιπόν είναι δύο ευρυδισμένα τροχιακά, θα σχηματίσει στο κομμάτιο δύο δεσμούς τέτοιους. Σε μια κατεύθυνση. Είναι ευχαριστημένα τα δύο δεσμικά σε ευγαρία ηλεκτρονιών, το ένα εδώ και το άλλο εδώ. Έχω έξι τέτοια γύρω μου. Τώρα δεν είμαι ο Θεός Σίβα για να το κάνω εδώ, αλλά φανταστείτε έτσι, δύο και άλλα δύο. Ούτε καμιά από εσάς μπορώ να σηκώσω, ούτε εσείς είστε οι θεες κάλλοι και όλα τα σχετικά. Λοιπόν, βάλω το μυαλό μας να δουλέψει. Πώς θα μπορούσα να διαθετήσω έξι πράγματα, κάτω δυνατόν μακριά το ένα από το άλλο για να μειωθούν οι απόσεις. Θα μπορούσα να σχηματίσω ένα δετράγωνο γύρω από μένα και τα τέσσερα πηγαίνουν προς τις κορυφές του δετράγωνο. Τότε αναγκαστικά θα φύγουν μεταξύ τους γωνία να είναι ενταμοινών. Και τα άλλα δύο πάνω και κάτω. Πάνω και κάτω, μπρος και πίσω, δεξιά και ρισταρά. Τι σας θυμίζει αυτό? Πάνω και κάτω είναι δύο κορυφές, μπρος και πίσω, δεξιά και ρισταρά. Αν λοιπόν κάνω κάτι τέτοιο, είναι μια ωραία πυραμίδα. Τετράγωνο για βάση, μία κορυφία πάνω και ας πούμε είναι δίπλα στην Ωάση και βλέπω και τον αντικατοπτηρισμό της κάτω. Έτσι, μία τετραγωνική δίπυραμίδα. Αυτό το πράγμα, το κομβάλτε εδώ μέσα στη μέση. Ωραία, εντάξει. Ποια είναι αυτά τα δύο τετροχιακά? Το 1S και τα 3P, τελείωσε. Αυτά τα τετροχιακά ποια μπορεί να είναι? Ας το σκεφτούμε λίγο. Θα σας προτείνω να σκεφτούμε κάτι που το είχαμε σκεφτεί όταν αντιμετωπίσαμε για πρώτη φορά τον ιδρυτησμό. Υποθέσει ότι αυτό το δωμάτιο είναι ένας κύβος που δεν είναι. Κι υποθέστητε ότι εγώ είμαι ο Houdini ή ο Copperfield ή κάτι τέτοιο και μπορώ να σηκωθώ μέσα στο δωμάτιο να πετάξω. Και πηγαίνω στο κέντρο του δωματίου. Αυτό είναι ένας κύβος, άρα αυτή η πλευρά είναι ένα τετράγωνο. Κι αυτή, κι αυτή, κι αυτή και όλες. Όταν είμαι στο κέντρο του κύβου, πώς μπορώ να περιγράψω τα πράγματα γύρω από εμένα. Προφανώς εγώ με το κέντρο του σύμπαντος. Προφανώς αν θέλω να στήσω ένα σύστημα συνταγμένων θέλει με κέντρο εμένα, να το το σύστημα συνταγμένων. Ένας άξονας μπρος-πίσω, ένας άξονας δεξιά-ρισταρά, ένας άξονας πάνω-κάτω. Πού κοιτάνε αυτοί οι άξονες στα κέντρα των εδρών. Την πρός και πίσω, την δεξιά και δεξιά, την πάνω και κάτω. Συμφώνουμε σε αυτό. Ωραία. Πάνω και πίσω δύο κατευθύνσεις πάνω στον άξονα X ας πούμε. Δεξιά και δεξιά δύο κατευθύνσεις πάνω στον άξονα Y. Πάνω και κάτω δύο κατευθύνσεις. Δύο, τέσσερις, έξι. Κάθε κατεύθυνση με κάθε άλλη έχουν γωνία 90 μοιρές. Όπως και να το κάνετε. Άρα πάνω σε αυτές τις κατευθύνσεις, δηλαδή πάνω σε αυτούς τους άξονας, πολύ ωραία και πολύ καλά μπορούν να τοποθετηθούν τα υβρεθήμανα μοτροφιακά. Εγώ πω είναι το κοβάλτιο. Και τώρα τι γίνεται, έρχονται από αυτές τις κατευθύνσεις τα μόρια του νερού. Σε συγκεκριμένη περίπτωση. Ή οτιδήποτε άλλο, εντάξει. Έξι πράγματα έρχονται. Δηλαδή τι έρχονται? Υβρεθησιμένα τροχιακά με ζευγάρι ηλεκτρονίου για να κάνουν τους συγμαδισμούς. Εγώ λοιπόν πω με το κοβάλτιο, ποιά δεν τροχιακά μου πρέπει να χρησιμοποιήσω για να κάνω αυτούς τους συγμαδισμούς. Διότι το έσπο θα χρησιμοποιήσω έχει μια σφαιρική συμμετρία, θα συμβάλει σε κάθε κατεύθυνση. Τα πx, πy και πz κάνω ακριβώς αυτό. Px λογός πανεδόν, πy, πz. Δεν θέλω και δύο τε τροχιακά που να κοιτούν πάνω στους άξονες. Γι' αυτό λοιπόν είναι χρήσιμο να θυμάστε το σχήμα των τε τροχιακών. Θυμάστε που σας είχα πει. Ποια είναι τα τε τροχιακά, το συμβολισμό τους και προσπαθείτε να θυμηθείτε το σχήμα τους, μας είναι χρήσιμο για παρακάτω. Ε, εδώ είναι το παρακάτω, φτάσαμε στο παρακάτω. Ποιά τροχιακά τε ξέρουμε. Ξέρουμε μία τριάδα και ένα ζευγάρι. Η μία τριάδα τροχιακών συμβολίζει τε τε, xy, xz, yz. Αυτά τα δύο γραμματάκια είναι οι άξονες ανάμεσα στους οποίους κοιτούν η λοβή του αντίστοιχου τροχιακού. Αν λοιπόν εγώ κάνω το σύστημα στετευμένο, όπως είπα, ο x και ο y άξονας, τότε το τροχιακό d με δίκτυ y, x έχει λοβούσει τις δικότόμους αυτού του άξονα. Οι δύο και οι άλλοι δύο βγήκαν τα μπρος τα πίσω. Εντάξει. Και το μπρος την κατεύθυνση των αξώνων, όχι, κάπου ενδιάμεσα. Αντίστοιχα και το άλλο, και το τρίτο. Άρα μένουν τα άλλα δύο τροχιακά. Τα άλλα δύο τροχιακά ποια είναι? Το dx τετράγωνο μιό y τετράγωνο, που κοιτάει ακριβώς πάνω στους άξονες, 6 και y, και το dz τετράγωνο, το οποίο είναι εκείνο το μακρολό με τόσο σίβιο στη μέση. Εκείνο το περίεργο. Έχω λοιπόν δύο τροχιακά που κοιτάνε κατευθείαν πάνω στους άξονες, που είναι έτοιμα για να κάνουν ιδρυθισμό με τροχιακά που θα κοιτούν μπρος τα κέη. Ναι. Άρα ποια είναι αυτά τα δύο τετροχιακά, είναι αυτά που θα σημειώσω εδώ πέρα, το dx τετράγωνο μιό y τετράγωνο και το dz τετράγωνο. Αυτό κοιτάει πάνω στους άξονες αυτούς και αυτό κοιτάει πάνω στον άξονα αυτός. Χρησιμοποιώ λοιπόν και αυτά μαζί με τα τρία πέτροχιακά και με καλυμμένος. Έχω έξι υβρίδια που κατευθύνονται ακριβώς πάνω στους άξονες. Και τώρα πρέπει να σκεφτώ κάτι τι. Είμαι από το κοβάτιο και έχω τα πέντε τετροχιακά μου, να τα ζωγράφησα εκεί πέρα, που έχουν και ηλεκτρόνια. Τα κατένιμα εκεί. Τώρα με πλησιάζουν τα μόρια του νερού. Καθώς τα μόρια του νερού με πλησιάζουν, έρχονται τα δικά τους τροχιακά με τα δικά τους ηλεκτρόνια. Εντάξει. Αυτά, εγώ, μπορώ να τα καταλάβω, αν δεν με ενδιαφέρει το τι είναι από πίσω, με ενδιαφέρει ότι έρχεται ένα ηλεκτρόνιο. Αρνητικό φορτίο. Αυτά τα αρνητικά φορτεία δεν σχηματίζουν γύρω μου ένα πεδίο. Αρνητικό, αρνητικό φορτίο. Αρνητικό και αρνητικό φορτίο. Αρνητικό και αρνητικό φορτίο. Μάλιστα. Δεν δημιουργούν ένα πεδίο επάνω μου. Ναι. Εγώ είμαι αδιάφορος σε αυτό το πεδίο. Όχι. Βλέπω εκεί και δεν πλησιάσω παραπέρα για να κάνω δεσμούς, ιστορίες, κακό το ένα, το άλλο, κοντά σχετικά. Κάνω, δηλαδή, έτσι, μια ηλεκτροστατική προσέγγιση του πράγματος. Έρχονται τα αρνητικά φορτεία, έχω εγώ το θετικό φορτίο, ωραία, θα έχουμε ηλεκτροστατική ηλιαπίδραση. Και στα μετά, εκεί, δεν πλησιάσω στο να κάνω δεσμούς ή τίποτε άλλο. Τι περιμένετε να γίνει στα τροχιακά μου. Τα αρχικά πέντε που είναι εκεί πέρα, εκφυλισμένα, έχουν την ίδια ενέργεια. Να τα σημειώσω εδώ. Προφανώς αυτά θα διαφροποιηθούν. Τα δύο τροχιακά κοιτάν κατευθείαν στα φορτεία που έρχονται. Τα άλλα τρία κοιτάν, όχι στον χάμο τον καραγκιόζιο, αλλά κάπου μακρύτερα. Όχι απευθείας πάνω στα φορτεία που έρχονται. Αλληλεπίδραση φορτίων, ό,τι και τα τροχιακά μου, ηλεκτρόνια έχουν. Αλληλεπίδραση φορτίων σημαίνει απόσεις. Σημαίνει απόσταθεροποίηση για το σύστημα. Αποσταθεροποίηση τι σημαίνει? Ανέβασμα ενεργειακό. Τι μπορείτε λοιπόν εσείς να υποθέσετε για τα πέντε τροχιακά του κοβαλτίου, σε αυτό εδώ το σύστημα. Τα δύο, αυτά εδώ, κατευθύνονται κατευθείαν πάνω στα λίγκαν που έρχονται. Κατευθείαν πάνω στα φορτεία που έρχονται και σχηματίζουν το πεδίο. Άρα τι θα πάθουν? Χοντρικά, στο πούμε, είναι αυτά που θα φάνε τη σφαλιάρα. Αποσταθεροποίηση για το σύστημα. Άρα δεν θα μείνουν πια εκεί, θα ανέβουν ενεργειακώς. Τα άλλα, τα άλλα κοιτάνε από εδώ και από εκεί πέρα. Δεν τα πειράζει ιδιαίτερα ότι πλησιάζουν φορτία. Άρα αμέσως αμέσως δημιουργούνται δύο ομάδες από δε τροχιακά. Το καταλαβαίνετε? Τα τρία που κοιτούν σε περιοχές που δεν έρχεται φορτίο και τα δύο που κοιτούν σε περιοχές που έρχεται φορτίο. Δέστε λοιπόν τι έχω κάνει. Δεν έχω πια πέντε εκφυλισμένα τροχιακά. Αλλά έχω τρία που μπήκαν εδώ και δύο που θα είναι εδώ πέρα πάνω. Έχει δημιουργηθεί μια διαφοροποίηση. Κατά συνέπεια αυτό εδώ, που περιγράφει το κομβάλτιο συνδύο, αν υποθέσω ότι είχα τσιμπήσει ένα κομβάλτιο άτομο, του είχα διώξει δύο ελεκτρόνια και το κρατούσα εδώ και το κοιτούσα. Εντάξει, όταν έχω σχηματίσει αυτό το πράγμα, αυτή η περιγραφή πια δεν είναι καλή. Δεν είναι καλή, γιατί ακριβώς εκεί μου δείχνει ότι όλα τα τετροχιακά έχουν την ίδια ενέργεια, ενώ δεν έχουν. Με απλούς όρους, όπως το σκεφτήκαμε τώρα, δεν κάθεσα να κάνουμε καμιά μέτραση, λογική. Δείξαμε ότι εδώ πέρα υπάρχει διαφοροποίηση των τροχιακών. Αν λοιπόν τα πέντε τροχιακά βρισκόταν εδώ, τώρα τα δύο, το ΔΖ τετράγωνο και το ΔΕΧΙ τετράγωνο είναι εκεί, και τα άλλα τρία είναι εδώ. Τα ζωγραφίζω έτσι, θυμίζω ότι ο τρόπος παράστασης είναι γραμμούλες που είναι πολύ πολύ κοντά η μία στην άλλη. Υπάρχει λοιπόν τώρα μια διαφοροποίηση ανάμεσα σε αυτές τις ομάδες των τροχιακών. Δεν είναι πέντε εκφυλισμένα τροχιακά, είναι τρία και δύο. Ελπίζω να καταλαβαίνετε γιατί. Αυτά τα δύο είναι που κατευθύνονται προς την κατεύθυνση των λιγκανδ, αυτό είναι εδώ πέρα των μωρίων, που θα έρθουν και θα δέσουν πάνω στο μέταλλο. Λιγκανδ είναι ο διεθνής όρος και προκύπτει από το λατινικό. Εγώ λατινικά δεν έμαθα ποτέ στο σχολείο μου, αλλά έμαθα ότι το λιγκάρε είναι ένα ρήμα που σημαίνει πιάνομαι, δένομαι, αρπάζομαι, κρατήμαι πάνω σε κάτι. Εδώ λοιπόν έχει γίνει ένα είδος προσάρτησης, συγκράτησης, δέσμευσης αυτών των μωρίων ορου πάνω στο μέταλλο. Εμείς λοιπόν επειδή είμαστε λίγο πιο θαλασσινοί από τους Ρωμαίους, λέγαμε, το ονομάσαμε αρμόζω σαν τον αρμό της βάρκας. Έτσι έχουμε λοιπόν ενώση συναρμογής. Έχει συναρμοστεί αυτό το νερό πάνω στο κομπάλτιο. Δηλαδή σαν να έχει υποδοχές στο κομπάλτιο και έρχεται και συναρμόζεται το μώρι του νερού πάνω σε αυτόν. Εντάξει. Λοιπόν, να τη διαφοροποιήσω των τεντροφιακών. Τώρα πια δεν έχω πέντε εκφυλισμένα, έχω τρία και δύο. Πώς θα ταξιλώ μίσο το ηλεκτρόνια εδώ με την αρχή του Παουλί και του κανό του Χουντ. Δηλαδή, ένα, δύο, τρία. Από εδώ και πέρα μπαίνει ένα ζήτημα για το οποίο θα μιλήσουμε τώρα, αλλά την επόμενη φορά. Ανάλογα με το πόσο μεγάλη είναι αυτή η διαφοροποίηση, το τέταρτο και το πέμπτο μπορεί να έρθουν εδώ πέρα ή να μείνουν εδώ. Εντάξει, εγώ αυτή τη στιγμή θα τα σκορπίσω. Ας πούμε ότι η διαφοροποίηση είναι μικρή. Πέντε, έξι, εφτά. Εντάξει. Να λοιπόν η κατανομή των ηλεκτρονιών στο κοβάλτιο. Ποια άλλη κατανομή θα μπορούσε να υπάρξει. Αν αυτή η ενεργειακή διαφορά είναι μεγάλη, τότε τι θα γίνει. Έχω μία και μία δύο ομάδες αποτροφιακά. Δεν είναι πια το ίδιο πράγμα αυτά τα τρία και αυτά τα δύο. Κατανομώζοντας τον κανόντουχο, τι θα κάνω. Ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε, έξι με αντίθετο σπιν και μόνο ένα εδώ πέρα πάνω. Εφτά. Εντάξει. Υπάρχει λοιπόν σε κάποιες περιπτώσεις ένας διπλός τρόπος κατανομής των ηλεκτρονιών εδώ πέρα. Είδατε πως έχω δύο ηλεκτρόνια εδώ και ένα μονίρες εδώ ή μόνο ένα. Εντάξει. Ποιος θα μου πει αν έχω τη μία ή την άλλη περίπτωση. Γιατί εγώ την έφτιαξα στην Ένωση είναι αυτό θα κάνω σαν κατανομή ή αυτό. Ποιος θα μου το δείξει αυτό. Στη μια περίπτωση έχω ένα, δύο, τρία μονίρες ηλεκτρόνια. Στην άλλη περίπτωση το ξανακάνω έχω μόνο ένα. Ποιος θα μου δείξει αν έχω τη μία ή την άλλη περίπτωση. Και ανάλογα με εκείνο και θα καταλάβω αν είναι έτσι ή αλλιώς. Μια μαγνητική μέτρηση. Η μέτρηση της μαγνητικής ροπής μου δίνει μία ροπή που έχει να κάνει με τον αριθμό των μονίρων ηλεκτρονίων. Εδώ θα έχω λοιπόν ένα μονίρες ηλεκτρόνιο, στην άλλη περίπτωση έχω τρία. Είναι σαφώς διαφορετικά τα πράγματα. Ξαναθυνίζω, η μαγνητική ροπή που θα μετρήσω σχετίζεται με τον αριθμό των μονίρων ηλεκτρονίων με αυτή εδώ τη σχετικά απλή σχέση. Άλλο είναι λοιπόν ένα επί τρία και άλλο τρία επί πέντε. Εντάξει. Καλώς. Σαν αποτέλεσμα της μαγνητικής μου μέτρησης. Πάντως και τα δύο έχουν δυνατότητα να υπάρξουν. Εγώ για σήμερα δεν θα μπω σε τέτοιου είδους λεπτομέρειες, θα τα αφήσουμε και την επόμενη φορά. Εντάξει. Σκεφτείτε όμως αυτό το πράγμα. Ότι τώρα πια δεν έχω πέντε τροχιακά εκφυλισμένα. Έχω δυο ομάδες από τρία και δύο τροχιακά. Και έρχομαι τώρα να περιγράψω αυτό εδώ. Πώς μπορώ να περιγράψω το χλωριούχο κομβάλτι ως ιστοριά κατάσταση. Σαν ένα πολυμερές όπου το κάθε κομβάλτι βρίσκεται στο κέντρο ενός τετραέδρου. Για το τετράεδρο είναι αλήθεια, μπορούσα να σηκώσω κάποιον από σας να το δείξει, αλλά εμπίσης να το θυμάστε από την άλλη φορά. Αν ξανακάνω το μάγο και σηκωθώ στο κέντρο του κύβου και βλέπω μπροστά μου και πάνω και κάτω και πίσω τετράγωνα και το σύστημα των συνταγμένων, το ξαναθυμίζω κάπως έτσι, κοιτάει ακριβώς στα κέντρα αυτών των τετραγώνων, τότε ένας ωραίος τρόπος για να περιγράψω το τετράεδρο είναι τα δύο πράγματα που έρχονται είναι από κείνη και την απέναντί της κορυφή στο ταβάνι και από τις δύο απέναντι αλλά αντίθετες κορυφές από το πάτωμα. Εντάξει. Λοιπόν, ας πάρουμε αυτό και αυτό. Προς αυτά τα άτομα του χλωρίου που έρχονται με τα ζευγάρια του ηλικρονίου τους για να κάνουν δεσμό. Ποιο από τα δικά μου τροχιακά που με το κοβάλτιο κατευθύνεται? Δε ξαναθυμίζω, οι άξονες είναι αυτοί. Αυτός, αυτός και αυτός. Υπάρχει κάποιον τροχιακό που κοιτάει προς τα εκεί? Όχι. Υπάρχει όμως ένα που κοιτάει προς τα εδώ. Και αφού αυτός είναι ο άξονας X και αυτός ο Z είναι το XZ. Υπάρχει ένα που κοιτάει προς τα εδώ, ο YZ. Υπάρχει και ένα που κοιτάει προς τα εκεί, ο XY. Υπάρχει κάποιον τροχιακό που κοιτάει κατευθείαν προς αυτά τα ζευγάρια του ηλικρονίου που έρχονται. Όχι. Τα πιο κοντινά όμως είναι αυτά. Γιατί τα άλλα κοιτούν πάνω στους άξονες που δεν έχουν καμία σχέση. Συνεπώς σε ποια τροχιακά δικά μου θα πλησιάσουν τα άτομα του χλωρίου. Στα τρία αυτά τροχιακά, τα οποία προηγουμένως τα έχουμε θεωρίσει κατωδό. Τώρα λοιπόν τι θα κάνουν αυτά τα τρία, θα υποστούν κάποια επίδραση. Η επίδραση λοιπόν που θα υποστούν θα είναι αυτή. Αν συνεχίσω εδώ πέρα. Αυτά εδώ είναι τα D, XZ, XY, YZ. Προσέξτε, αυτήν εδώ τη διαφοροποίηση, την έκανα σκοπίμως μικρότερη από αυτήν εδώ. Σκεφτείτε το, εδώ είναι έξι φορτία που επιδρούν πάνω σε δύο τροχιακά. Εδώ είναι τέσσερα φορτία που επιδρούν πάνω σε τρία τροχιακά. Που φαντάζεις τι άλλη επίδραση είναι πιο δραματική. Εδώ. Εντάξει, σκεφτείτε το με όλους τους εκπροστατικούς. Έξι φορτία κατευθύνονται ακριβώς πάνω σε δύο τροχιακά. Εδώ τέσσερα φορτία κατευθύνονται πάνω σε τρία τροχιακά. Να κάνουμε εδώ την κατανομή των ηλεκτρονίων σύμφωνα με αυτά που ξέρουμε. Κανόνες του Hund. Ένα, δύο. Προφανώς τώρα, εφόσον αυτή η διαφορά είναι αρκετά μικρή, δεν μπορώ να υποθέσω κάποιες ακραίες καταστάσεις όπως εκεί. Τρία, τέσσερα, πέντε, έξι, εφτά. Σε συγκεκριμένη περίπτωση και αλλιώς να το έκανα, ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε, έξι, εφτά στο ίδιο θα κατέληγα. Σε επόμενη περίπτωση του Κουβαλτίου, χλόριο, τέσσερα, δύο πιίν, δεν υπάρχει περίπτωση να έχω δύο διαφορετικές κατανομές ηλεκτρονίων. Θα έχω μαγνητική συμπεριφορά που θα είναι τη συστηχή σε παραμαγνητισμό τριών μονήρων ηλεκτρονίων. Ό,τι και να κάνω. Κυνηθείται αυτό. Μικρή διαφοροποίηση στο τετραειδρικό σύμπλοκο, μεγαλύτερη στο οκτωειδρικό. Κάποια στιγμή, λοιπόν, για να μην περαδευόμαστε, ονομάσουμε αυτήν την ενέργεια διαφοροποίησης του οκτωειδρικού και του τετραειδρικού σύμπλοκου αντίστοιχα. ΔΕΟ και ΔΕΤΑΤΑΦ. Συνεπώς, τι έχουμε πει μέχρι αυτή τη στιγμή. Υπάρχουν ενώσεις των μετάλλων, και ειδικά των μετάλλων του κεντρικού τομέα, του τομέα ΔΕ, του πολιτικού πίνακα. Οι ενώσεις αυτές δεν περιγράφονται τόσο απλά και τόσο άμεσα, όπως τα τυπικά πλάλατα. Μπορούν, όμως, να προσυγκριστούν, με βάση αυτά που ξέρουμε. Ξεκινάμε, όπως πάντα, από την ηλεκτρονική διαμόρφωση. Κατ' αρχήν βάζω τα ηλεκτρόνια σε εκφυλισμένα αντέτροχιακά του μετάλλου και στη συνέχεια κάτω και σκέφτομαι. Τι γεωμετρία έχω εδώ? Σε αυτή την περίπτωση έχουν σημαντιστεί έξι σειγματισμοί από το κομβάλτιο προς τα μόρια του νερού. Σε πως θέλω έξι ειβλητισμένα τροχιακά, κατά συνέπεια δεν μπορώ παρά να χρησιμοποιήσω και δεντροχιακά στον ειβλητισμό μου. Ποιά αντιετροχιακά? Αυτά που μου βοηθούν να κάνω στους δεσμούς. Αφού λοιπόν αυτά τα έξι ειβλητισμένα τροχιακά πρέπει κάπως να διαθετηθούν. Ένας ωραίος τρόπος είναι τέσσερα στις κορυφές ενός τετραγώνου και τα άλλα δύο πάνω και κάτω από το τετράγωνο. Το καθένα ειβλητισμένο τροχιακό με καθένα άλλο έχει γωνία 90 μοιρών εκτός από το απέναντί του με το οποίο έχει 184. Οκτάεδρο λοιπόν εδώ πέρα με διαφοροποίηση των τροχιακών. Τα δύο που κοιτούν κατευθείαν πάνω στους άξονες ανεβαίνουν πολύ ενεργιακά, αποσταθροποιούνται. Είναι αυτό εδώ πέρα, το τετράγωνο μοιογουάι τετράγωνο, το τεζέ τετράγωνο. Τα άλλα τρία παραμένουν κάτω. Αν κάνω στο μυαλό μου την ίδια διαδικασία για ένα τετράεδρο, αυτή η σειρά διαφοροποιείται. Αυτά λοιπόν ανεβαίνουν τώρα πάνω και αυτά κατεβαίνουν κάτω, μόνο που η διαφοροποίηση για ένα τετράεδρο σύμπλουκο είναι αρκετά μικρότερη. Είναι τέσσερα φορτία που πλησιάζουν και θα επιδράσουν πάνω σε τρία τροχιακά. Εδώ είναι έξι φορτία που θα επιδράσουν πάνω σε δύο τροχιακά. Αυτή λοιπόν η διαφορά είναι σημαντικά μεγαλύτερη από αυτή. Καλώς. Πάντως και εδώ ακολουθεί το κανόνος του Χουντ και έρχεται ο Παουλίτης. Δεν υπάρχει περίπτωση να παραβιαστεί. Ωραία. Και επειδή δεν υπάρχει περίπτωση να παραβιαστεί, θα σας ζητήσω εγώ να σκεφτείτε το εξής πράγμα. Κάνατε, περί και από εσάς, ένα πείραμα για την οξύδος και την αναγωγή. Χρησιμοποίησατε το υπερμαγκάνιο κοκάλιο. Και είπαμε πως το αποτέλεσμα στο τέλος της διαδικασίας είναι δυσταινές μαγκάνιο. Μπορείτε να φανταστείτε γιατί το μαγκάνιο στο υπερμαγκάνικο κάλιο έχει αυτή τη βαθμή δοξίδουσης και στο τελικό πρωένιο έχει αυτή τη βαθμή δοξίδουσης. Μπορείτε να φανταστείτε γιατί είναι αυτές και όχι κάποιες άλλες. Σκάνδιο, Τιτάνιο, Βανάδιο, Χρώμιο, Μαγκάνιο. Είναι το πέμπτο. Άρα εδώ πέρα θα ήμασταν τα 4.2.35 για το μαγκάνιο. Ξεκινώνω από την ηλικτρονική διαμόρφωση. Είναι καλό σημειοκίνηση που δείχνει πολλά πράγματα. Πρώτα απ' όλα τη θέση των στοιχείων στον πολιτικό πίνακα. Δεύτερον, κάποια χημική συμπεριφορά. 4.2.35. Φεύγουν κι αυτά, φεύγουν κι οι κύριοι και τι γίνεται. Το μαγκάνιο πέφτει σε μια κατάσταση με συγκυρωμένη την προηγούμενη τροφιά. Έχει σταθεί σα 4. Ξεκινώνω λοιπόν από μια κατάσταση στις 7 που μπορώ να την περιγράψω σαν σταθερότητα. Καταλήγω σε μια σύνδυο που μπορώ να την περιγράψω σαν σταθερότητα. Και μερικοί από εσάς κάνοντας την αντίταξη δικά με το Ψαλικό, αλλά δικά και με το Θιώδες, κατέληξα έχουν ένα ωραίο καστανό αιώριμα, το οποίο ήταν Ένωση του Τετραστερού του Μαγκανίου. Εγώ εκείνο που σας λέω τώρα και εσείς, σκεφτείτε και πείτε μου, τι γεωμετρία νομίζετε ότι έχει αυτή η Ένωση. Είστε τρελός, σκέφτετε λίγο. Μπορεί να μην είμαι τελώς τρελός, ή όσο πιστεύετε εσείς. Επαναβάνω, μερικοί κατόπιζαν και φτιάξαν ένα ωραίο καστανό αιώριμα, που είναι Ένωση του Τετραστερού του Μαγκανίου. Ιστοποιημένο και από άρρωστο και από μένα. Λοιπόν, μπορείτε να μου πείτε κάτι εσείς για τη γεωμετρία αυτής της Ένωσης. Και για να υπάρχει είναι σταθερή. Αμάνιστα, σε γραφείο πήραμε υποσοϊνάκια που όπως ασθάνανε και φερμένοντας δεν νοριασπάσαμε, δεν πήγε παρακάτω. Άρα ήταν μια πολύ ωραία, πολύ σταθεριανός. Τετραστερές Μαγκάνιο, δηλαδή τι λεπτοδυντή διαμορφώση έχει. 4x2, 3x5. Φεύγουν τα 4x2, φεύγουν και 2x4. Ποια διαμορφωση που έχουν το Τετραστερές Μαγκάνιο. 3x3. Σε τι γεωμετρία θα μπορούσε να μου δώσει σταθερή ηλεκτρονική διαμόρφωση. Συγκυρωμένη την ιστορική τροφιά, όχι. Συγκυρωμένη τα τετροφιακά, όχι. Μισοσυγκυρωμένη τα τετροφιακά, όχι. Μισοσυγκυρωμένη τα τετροφιακά, όχι. Μισοσυγκυρωμένη τα τετροφιακά, όχι. Θεωρώ ένα Μαγκάνιο σε κάτω στον αέρα με πέντε τετροφιακά κλεισμένα. Εδώ έχω πέντε τετροφιακά. Έχω δύο ομάδες ηλεκτρονίας και δύο. Εδώ, λοιπόν, μια ωραία κατάσταση θα ήταν μισοσυγκυρωμένα αυτά τα τετροφιακά. Ποιος είναι, αν έχονται τρία διαμόρφωση, πόσα έβαζαν τα τρία ηλεκτρόνια σε ένα τέτοιο διάγραμμα. Ένα, δύο, τρία. Μισοσυγκυρωμένα τα τετροφιακά αφήσουν στους ομάδες. Όχι όλα. Τραβαίνετε. Τι μπορείτε να πείτε, λοιπόν, σε σχετικομετρία αυτού του τετραστενούς μαγκάνιου. Είναι μάλλον αυτά εδώ. Αυτό το πράγμα που έχουμε εκεί πέρα. Είναι, λοιπόν, μαγκάνιο με έξι πράγματα γύρω του. Τώρα ήταν κάποια νερά, κάποια τέτοια, κάποια χέρια, κάποια τέτοια. Δεν ξέρουμε. Δεν μας ενδιαφέρει σε αυτή τη στιγμή, έτσι, σε αυτή την πάση. Πρέπει, όμως, κάτι και να έχει οπλαιδική μετρία. Κάποιοι, λοιπόν, απομόνωσαν και κάποιες ενώσεις του τετραστενούς μαγκάνιου. Τι είναι τώρα? Τετραστενούς, τετραστενούς, τετραστενούς. Συνεχώς θα έχει 34. Και να τις απομόνωσαν και να τις χρησιμοποιήσουν, δεν υπάρχουν. Και έχουν μια κάποια σταθερότητα. Τι μπορείτε να πείτε εσείς για τη δικομετρία αυτών των ενώσων του τετραστενούς μαγκάνιου. Θα πρέπει αυτά τα τέσσερα ηλεκτρόνια να δίνουν μια κάπως ευσταθή ηλεκτρονική διάταση. Ένα, δύο, τρία, για να ζευγάρει. Αν όμως υποθέσω ότι έχω κάτι τέτοιο, ένα, δύο, τρία, τέσσερα, συμπηρωμένη η εξωτερική τροφιά. Τι εξωτερική τροφιά όμως? Όχι πέντε, δέν τροφιακά εκφιλησμένα, αλλά τα δύο τετροφιακά που είναι χαμηλότερα είναι για κάπου άλλο. Έχουμε δύο ομάδες από τετροφιακά. Αυτή είναι η εξωτερική τροφιά τώρα. Ένα, δύο, τρία, τέσσερα, συμπηρώθηκε η καμηρότερη ομάδα από τετροφιακά. Υποσχετικά εκστατείς η ελευθερωνική διαμόρφωση. Περισσότερα στο επόμενο δύο όρωμα. |
