| μάθημα φαρμακευτικής: Αν δεν έχετε ευκαιρία, δεν μπορείτε να μάθετε πώς έγινε το πρόβλημα. Είναι πραγματικό να σας δείτε πώς έγινε το πρόβλημα. Αν δεν έχετε ευκαιρία, δεν μπορείτε να μάθετε πώς έγινε το πρόβλημα. Αν δεν έχετε ευκαιρία, δεν μπορείτε να μάθετε πώς έγινε το πρόβλημα. Να είμαστε λοιπόν πάλι εδώ. Καταρχή, πρέπει να κάνω μία διόρθωση σε μια δικιά μου αβλεψία στο προηγούμενο μάθημα. Ήρθε εδώ πέρα πανικόβλητη μια σύνδελφη σας και με ρωτούσε αυτό πώς έγινε, από πού βγήκε. Λέω από εδώ. Και ψάχνοντας να δείξω το εδώ, γίνονται ότι κάπου είχα κάνει ένα λάθος. Α, ναι, γίνονται και αυτά. Λοιπόν, η διόρθωση του λάθος είναι ως εξής. Προσπαθώντας να δείξουμε ότι χρησιμοποιώντας την θερμοδυναμική και χρησιμοποιώντας στοιχεία από την κινητική θεωρία των αερίων, μπορούμε σχετικά απλά να σχηματίσουμε εξισώσεις, σαν για αυτές που τις έχουμε γνωστές από παλιά με τη μορφή των νόμων των αερίων. Έτσι, μιλούσαμε για την πίεση που ξασκεί το αέριο στα τυχόματα ενός νοστιχείου, στο οποίο περιέχεται. Εκεί, λοιπόν, είχαμε πει, θα πάρουμε έναν κύλινδρο με μια βάση α πάνω στην έδρα, που μας ενδιαφέρει, και είχαμε πει πως εκείνα τα σωματίδια που μπορούν να φτάσουν σε ένα χρόνο ΔΤ πάνω σε αυτήν την επιφάνεια και να τη χτυπήσουν και να μας δώσουν έτσι πίεση, είναι αυτά που θα βρίσκονται σε απόσταση στο πολύ ΒΔΤ, όπου Β είναι η ταχύτητα αυτών των σωματιδιών, έτσι. Θεωρούμε ότι όλοι έχουν την ίδια ταχύτητα. Τότε, όμως, ο όγκος αυτού του κυλινδρού είναι ΑΕΠΟΥΠΙΔΤ. Εγώ, προσπαθώντας να γράψω την εξίσωση ξέχασα, του το δω. Εντάξει? Συνεπώς το έγραψα ΑΕΠΟΥΠΙΔΤ. Προφανώς, λοιπόν, στη συνέχεια, όταν κάνουμε την αναλογία, λέμε, έχουμε ν μόρια σε ρυθμό, θυμίζω αυτό δεν είναι το ν του αποκάντρου, σε ένα ν β συνολικά. Αυτό σημαίνει πόσα μόρια έχω σε ένα ν τέτοιον και εδώ φυσικά εγώ ξέχασα το ο. Εντάξει? Και από εδώ μεταφερόταν το αποτέλεσμα σε μια εξίσωση που ήταν κάπως έτσι. Επί μια παράσταση εδώ πέρα. Εδώ λοιπόν, προφανώς, εγώ έχοντας ξεχάσει το ο, δεν υπήρχε εκεί πέρα το ο τετράγωνο. Εντάξει? Αυτό λοιπόν εδώ μεταφέρεται εκεί και έχω η πΕΣΙΜ, η μάζα αυτών των σωματιδίων, ο ο στο τετράγωνο. Εδώ ήταν αυτό που είδατε εσείς, ήταν μεσικατού, γιατί δεν είχα μεταφέρει αυτό από εδώ. Εντάξει? Στο τετράγωνο, λοιπόν, διαβέ. Επί μια παράσταση, μια παράσταση για διάφορα πράγματα εκεί πέρα, σταθερές. Εντάξει? Από όπου είπαμε πΕΠΙΒΕΙΣΩΝ ΜΒΤΕΤΡΑΓΟΝ ΕΠΙΚΑΔΗΤΗ. Τι είναι για εσάς το ΜΒΤΕΤΡΑΓΩΝΟ, για να μας τα ακριβείς, το ενδεύτερο ΜΒΤΕΤΡΑΓΩΝΟ, κινητική ενέργεια. Λοιπόν, ΠΕΠΙΒΕΙΣΩΝ κάτι σταθερό επί ΤΑΦ, ξέραμε από καιρό. Εντάξει? Εδώ λοιπόν, να τη κινητική ενέργεια. Αυτό λοιπόν το 2 έλειπε εδώ πέρα, επειδή εγώ έκανα αυλεψία και δεν συμβείωσε αυτό το ίδιο εδώ. Εντάξει, αυτό με τα φέρετε εκεί. Λοιπόν, η ερώτηση, πού είναι το ΤΑΦ εδώ. Μέσα στην Αθήνα δεν την παράσταση δεν υπάρχει ΤΑΦ, δεν υπάρχει θεμοκρασία. Υπάρχει όμως αυτός ο παράγοντας, ο οποίος είναι η κινητική ενέργεια αυτών των σωματιδίων, τα οποία εγώ συζητάω και μελετάω. Ποια είναι αυτά? Τα σωματίδια ενός αερίου, άτομα, μόρια, ό,τι θέλετε. Εντάξει. Ε, πώς σχετίζονται αυτά τα δύο πράγματα. Σχετίζονται. Διότι, θυμηθείτε τι έχουμε πει, σε κάθε θερμοκρασία εκτός από το απόλυτο μηδέν, τους μηδέν Κέλβιν, εντάξει, υπάρχει θερμική κίνηση. Κάτι ένα πράγμα δεν είναι σταθερό, κινείται. Και όσο μεγαλύτερη είναι η θερμοκρασία, τόσο περισσότερο κινείται. Άρα, μεγαλύτερη θερμοκρασία, μεγαλύτερη κινητική ενέργεια. Αν υποθέσουμε ότι δεν έχουμε τρελές θερμοκρασίες, οτός ώστε να έχουμε επίδραση και στη ΜΑΖΑ, εντάξει, η κινητική ενέργεια εκστρατάται από τι? Από ταχύτητα. Μεγαλύτερη θερμοκρασία, μεγαλύτερη ταχύτητα, λοιπόν. Εντάξει. Είναι ένα σημείο όπου η κινητική θεωρία των αερίων σχετίζεται με τη θερμοδυναμική. Είναι δύο πράγματα, έτσι, ή θα έλεγε κάποιος, ασύμβατα μεταξύ τους, όμως του έναν δανείζεται ιδιότητες, γνώσης και σχέσεις από το άλλο και εξυπηρετείται. Νάτο λοιπόν, pay evasion κάτι, epitaph. Εντάξει. Πρόκειμψε, λοιπόν, κάπως ένας από τους απλούς νόμους της χημίας, έτσι, όσον αφορά τα αέρια και τη συμπεριφορά τους. Λοιπόν, αυτό που μόλις τώρα σας είπα, ότι δηλαδή η θερμοδυναμική είναι κάτι τι, σαν έννοια, σαν οντότητα και η κινητική είναι κάτι άλλο, προσπαθήστε να το καταλάβετε. Θερμοδυναμική. Μιλάω για ιστατικές καταστάσεις. Αυτή είναι εδώ την κατάσταση, την περιγράφω κάπως. Αυτή είναι εδώ, την περιγράφω κάπως αλλιώς. Αυτή είναι η αρχική, αυτή είναι η τελική. Δεν ξέρω, δεν με ενδιαφέρει, δεν καταλαβαίνω τίποτα, λέει η θερμοδυναμική. Εντάξει. Και γι' αυτό το λόγο έχουμε και την εμφάνιση εκείνων των καταστατικών σχέσεων, των καταστατικών ιδιωτήτων, η ανθραπία, η εντροπία, η ελεύθερη ενέργεια και όλα τα σχετικά. Η κινητική είναι αυτό που μου περιγράφει και είναι το στο ενδιάμεσο. Ξεκίνησα από εδώ και πήγα εκεί. Πώς? Αυτή η συνύπαρξη της κινητικής και της θερμοδυναμικής δεν είναι κάτι που το βλέπετε εσείς για πρώτη φορά. Μπορεί κάποιος να μην σας το υπέδειξε. Αλλά δεν είναι κάτι που το βλέπετε για πρώτη φορά. Το ξέρετε. Και το ξέρετε από τα κινημασιακά σας χρόνια. Ένα πράγμα δηλαδή το οποίο κάνει κάποιος, και το κάνουν από παλιά, ήταν να μετράει την ταχύτητα μιας αντίδρασης. Μπορείς να βρεις τρόπο να μετράσεις την ταχύτητα μιας αντίδρασης. Εντάξει. Πώς μπορείς? Με τρόπους που είπαμε. Φασαματοσκοπία. Αν κάποιο από τα προϊόντα της αντίδρασης είναι χρωματιστό, βρίσκω που απορροφάει εκεί. Στήνω λοιπόν το φασαματόφωτόμετρό μου και κοιτάω εκεί. Και ανάλογα με το πόσο περισσότερη ένταση θα έχω, τόσο περισσότερα από αυτήν την ουσία έχω. Εντάξει. Αν αυτό το πράγμα που παράγεται έχει ένα μονύριο ηλεκτρόνιο, περνάω το σύστημα μέσα από ένα μαγνητικό πεδίο. Όσο περισσότερα μονύρια ηλεκτρόνια υπάρχουν, τόσο περισσότερη μαγνήτηση θα υπάρχει. Εντάξει. Υπάρχουν διαδικασίες με τις οποίες μπορώ να παρακολουθώ την πορεία μιας αντίδρασης. Και τότε, από αρκετά παλιά, είχε προταθεί η εξής απλή σχέση. Έχεις μια αντίδραση του τύπου α μικρό επί α συν β μικρό επί β που δίνει κάποια προϊόντα. Δεν με ενδιαφέρομαι αυτή τη στιγμή. Εντάξει. Είχε βρεθεί πως η ταχύτητα αυτής της αντίδρασης μπορεί να περιγραφιώνει μια σταθερά επί, και αυτό το ξέρετε πολύ καλά, όχι τη συγκέντρωση του α, αλλά τη συγκέντρωση του α υψωμένου σε αυτό το α μικρό. Επί η ταχύτητα περιγράφεται από αυτή τη σχέση. Μια σταθερά κ, όχι η συγκέντρωση του α, αλλά η συγκέντρωση του α υψωμένη σε αυτό το συνδυασμό του α μικρό. Επί τη συγκέντρωση του β, υψωμένη σε αυτό το β μικρό. Θυμίζω, αυτά τα α και β μικρό είναι οι συντελεστές της αριχμητική, που χρησιμοποιούνται για μας απλά για να εξοσορπίσουμε την αντίδραση της α καλύτερα. Εντάξει, αυτό λοιπόν εδώ, αυτός ο παράγοντας είναι αυτή η μάζα του α που δρά πάνω στην ταχύτητα της αντίδρασης, η δρόσα μάζα. Και αυτό είναι η δρόσα μαζέψης. Εντάξει. Καλά, δυο ορισμοί τώρα. Αυτό το α συν β ονομάζεται τάξη της αντίδρασης. Θα μου πείτε γιατί με νοιάζει πολύ. Με νοιάζει πολύ για να ξέρω από ποιους και ποιους παράγοντες εξαρτάται μια αντίδρασή μου. Παράδειγμα, θα σας γράψω εδώ μια αντίδραση και θα μου πείτε εσείς πώς φαντάζεστε ότι θα έπρεπε να γράψω την ταχύτητα αυτής της αντίδρασης. Θυμίζω ότι αυτοί οι δίκτες σημαίνουν στερεό, αέριο και αέριο. Έχω, λοιπόν, αυτή την αντίδραση. Πώς φαντάζεστε ότι θα έπρεπε να γράψω την ταχύτητα αυτής της αντίδρασης. Ποιος είναι χειροσοπαράγοντας ο οποίος θα επηρεάσει την ταχύτητα της αντίδρασης. Θα μου πείτε η συγκέντρωση αυτών των πράγματος και η συγκέντρωση αυτών των πράγματος. Άρα εδώ πέρα είναι Κ, συγκέντρωση του άνθρακα στην 1, συγκέντρωση του οξυγόνου στην 1. Και η αντίδραση είναι αντίδραση 1-1 δεύτερες τάξεις. Εντάξει αυτό είναι το λογικό. Σκεφτείτε όμως πώς μπορείτε να κάνετε αυτή την αντίδραση. Αυτή την αντίδραση την κάνετε σε έναν τοχείο. Ας πούμε το τοχείο είναι αυτό εδώ πέρα το τραπέζι. Έρχομαι λοιπόν και ρίχνω ένα στρώμα από άνθρακα. Κάρβουν πάνω σε αυτό το τραπέζι. Έτσι το πλώνω. Ωραία. Πόση είναι η επιφάνεια αυτού του τραπεζιού. Τόση. Έχω ρίξει ποσό ηταν άνθρακα τόσο ώστε να το καείψω όλο. Και έρχομαι τώρα και διαβιβάζω οξυγόνου πάνω. Πού θα πραγματοποιηθεί αυτή η αντίδραση. Εδώ πέρα. Δεν υπάρχει άνθρακας εδώ, ούτε εδώ, ούτε εκεί. Εδώ υπάρχει άνθρακας. Εντάξει. Ωραία. Να αξίσω τη συγκέντρος του άνθρακα. Γιατί πώς φαντάζετε ότι προκύπτουν κάτι τέτοια σχέση. Κάθομαι εγώ και γράφω εκεί πέρα ιστορίες. Αυτές τις σχέσεις προκύπτουν κανόντας πειράματα. Έβαλα 10 γραμμάρια άνθρακα. Να βάλω 20. Αν βάλω 20 θα διπλασιαστεί η ταχύτητα. Α, εξαρτάται από τη συγκέντρος του άνθρακα στην πρώτη. Μήπως τετραπλασιαστεί η συγκέντρος ή στη δευτέρα. Κοταλαβαίνετε, έτσι κάπως. Λοιπόν, χρειάστηκε ένα κιλό άνθρακας για να καλύψω αυτή τη μηφάνια. Και έγινε τι αντίδραση. Έρχεται εδώ οξύπιος, μου λέει θα σου φέρω εγώ από το σπίτι κάρβονο. Μου φέρνει δύο κιλά. Πόσο λέτε θα αυξηθεί ή θα μειωθεί η ταχύτητα της αντίδρασης ή μπορεί να μείνει και η ίδια. Ακριβώς. Πάνω εδώ μπορεί να γίνει αντίδραση. Πόσο θα είναι αυτή η επιφάνεια, δυόμισεν τραγωνικά. Ε, δυόμισεν τραγωνικά είναι και μετά. Απλώς τώρα έχουν κάνει ένα στρώμα από άνθρακα τόσο. Θες να φέρεις τέσσερα κιλά εσύ, το στρώμα θα γίνει τόσο. Αυτός ο άνθρακας στο κάτω δεν θα αντιδράσει ποτέ αν δεν αντιδράσει αυτός ο πάνω. Να αντιδράσουν αυτού τα dog, να φύγουν, το επόμενο στρώμα πάλι και μια επιφάνεια θα έχει. Συνεπώς, βάλε και πέντε κιλά άνθρακα, απλώς θα έχεις ένα στήλο μεγάλο, γεμάτο άνθρακα και το πάνω-πάνω στρώμα κάθε φορά θα αντιδρά. Κατά συνέπεια, αυτού τα dog τα στερά δεν μπορεί να παίξουν ρόλο. Εντάξει, θα μπορούσαν να παίζουν ρόλο, έναν εντίδραση γινόταν φυσώντας εμείς από κάτω αέρα, να έχουμε όρημα από άνθρακα, οπότε φυσικά όσο περισσότερο έχεις όσο περισσότερο εύκολα θα γίνει η δουλειά σου. Γενικά, λοιπόν, σε μια τέτοια αντίδραση θα έχουμε τα σώματα που είναι αέρια ή, αν μιλάω για διαλήματα, τα σώματα που είναι μέσα στο διάλειμμα, όχι αυτά εδώ που είναι στερεά. Άρα αυτή εδώ πέρα η αντίδραση, πώς τα περιγράφετε, με μια ταχύδο του τύπου, αυτό. Και επειδή είπαμε οι συντελεστές, οι δίκτες και οι εκτέτες που είναι ένα παραλείπονται, εδώ υποθέτουμε ότι υπάρχει αυτό το ένα και αυτή η αντίδραση τι είναι? Αντίδραση πρώτης τάξης. Εντάξει, παρειβηκτόντος, μια κλασική, κλασικότατη, τυπικότατη αντίδραση πρώτης τάξης, που δεν υπάρχει περίπτωση να μην είναι πρώτης τάξης, είναι κάτι που το ξέρετε επίσης, αλλά ίσως δεν σας το έχουμε πει, δεν σας το έχουμε εξηγήσει, ή δεν σας δώσαμε να το καταλάβετε. Ποια είναι μια αντίδραση, καλά μια ομάδα αντιδράσεων, που είναι πρώτης τάξης, θέλει, δεν θέλει. Οι ραδινεργείες διασπάσεις. Έχω ένα πυρήνα που είναι ραδινεργός. Έτσι, παίρνω λοιπόν εκατό τους πυρήνες και τους κοιτάω. Αυτοί λοιπόν οι εκατό πυρήνες θα διασπαστούν επειδή είναι ραδινεργοί. Έτσι. Πόσοι θα διασπαστούν, όσοι προβλέπονται από τους εκατό. Υπάρχει κάτι άλλο που μπορεί να γίνει, είναι ο πυρήνας εκεί πέρα και κάποιος είναι κάνει ένα μπαμ και πετάει έξω κάτι. Επαιμβαίνει κάτι άλλο στο πυρήνα, δεν είναι πυρήνας Α και πυρήνας Β και άντε πότε θα συγκρουστούν και θα κάνουν και θα φτιάξουν. Κάθομαι ότι οι πυρήνες τους έχω και τους κοιτάω. Και ξαφνικά φτιάχνει ακτινοβολία. Η πυρηνική διάσπαση, η ραδινεργός διάσπαση είναι μια διαδικασία, μια αντίδραση πρωτηστάξεις. Όσους ραδινεργούς πυρήνες έχω, τόσοι μπορεί να διασπαστούν και τίποτα άλλο. Συνεπώς, εκεί έχω μια κλασική, κλασική περίπτωση αντίδρασης πρωτηστάξεις. Να κάνω απόπειρα να περιγράψω κάπως αυτό το φαινόμενο, κάνοντας μια μέτρηση. Ραδιοχημεία θα κάνετε, δόξα στον Θεό, θα κάνετε μετρήσεις. Εγώ τώρα θα κάνω μια απόπειρα να μετρήσω με τον χρόνο την ταχύτητα της αντίδρασης. Χτυπάω λοιπόν το χέρι μου και λέω τώρα είναι τάφισο 0. Εντάξει. Προσέξτε, έτσι, ο χρόνος είναι πάντα σχετικός. Αυτό το τάκ που έκανα δεν ήταν κάτι σημαντικό για την ανθρωπότητα για να αρχίσει να λέει π.Χ. μετά Χριστόν και ξέρω, έχω και όλα τα σχετικά. Έτσι, είναι για το δικό μου πείραμα. Τώρα είναι τάφισο 0 και από τότε και πέρα αρχίζω και μετράω εγώ για το δικό μου το πείραμα. Αν όλος το κάνει μια ώρα μετά, μια ώρα μετά είναι το τάφισο 0 το δικό του. Για τάφισο 0 λοιπόν, εδώ. Πόση ταχύτητα έχω, τόση. Γιατί? Γιατί έχω χίλιους πυρήνες, ας πούμε. Εντάξει. Χίλι πυρήνες, έτσι θα μου δώσω μια ωρισμένη συγκέντρωση και η ταχύτητα θα έχει αυτό το μέγεθος. Όταν οι πυρήνες μείνουν 0.5, πόση ταχύτητα θα έχω? Αν μείνουν 500 πυρήνες, πόση συγκέντρωση θα είχα? Τι μισή από την αρχική? Πόση θα είναι η ταχύτητα? Η μισή. Πού είναι το μισό? Εδώ περίπου. Σε τόσο χρόνο λοιπόν, εδώ, τάφαινα, έχω τόση ταχύτητα γιατί ακριβώς είναι μισή πυρήνες. Εντάξει. Η πλάκα τώρα είναι εξής. Αν πάω εδώ σε διπλάσιο χρόνο, τάφαινα, δυό φορές τάφαινα. Η ταχύτητα θα έχει γίνει το μισό του μισού. Αν πάω εδώ σε χρόνο τρία τάφαινα, η ταχύτητα θα έχει γίνει το μισό του μισού ο μισό. Εντάξει. Και θα συνεχίζει προς τα κάτω, πηγαίνοντας έτσι τελικά να επιβινιστεί. Αυτή εδώ είναι μια καμπύλη που περιγράφει τη μεταβολή της ταχύτητας με το χρόνο για μια αντίταρση πρώτης τάξης. Ο Πίτ είναι καλά και τι έγινε τώρα. Έγινε το εξής ωραίο. Ακούτε τώρα σχετικά με την Αμφίπολη. Θα πιάσουν το σκελετό και αν υπάρχει σκελετός και αν τον είδαν και αν το βρήκαν, έτσι, και θα τον ραδιοχρονολογήσουν. Υπάρχει ο ραδινεργός άνθρακας. Ένα ισότοπο του άνθρακα, εντάξει, για να είναι άνθρακας που να έχει ατομικό αριθμό 6 γιατί άμα γράψω κάτι άλλο είναι άλλο πράγμα, εντάξει. Σύμβαση είναι αυτό. Και 14 ομαζικός το αριθμός. Έχει συνεπώς αυτό εδώ πέρα 8 νετρόνια στο μπερίνακι. Ωραία. Αυτό λοιπόν είναι το μόνο ισότοπο του άνθρακα το οποίο μπορεί να έχει αναδυναμικό διάσκευση και μπορεί να έχει μια εκτυνοβολία. Το ζήτημα είναι ότι αυτές οι εκτυνοβολίες που έχουμε εδώ πέρα είναι πάρα πολύ έντονες. Κατά συνέπεια και οι ανεκνευτές που έχουμε είναι πάρα πολύ ευαίσθητες. Δηλαδή ένα τέτοιο φωτόνιο να πεταχτεί από εκεί πάρα εγώ θα μπορέσω να το δω. Εντάξει, υπάρχει μεγάλη ευαίσθησία. Ενώ άλλες φρασματοσκοπίες για τις οποίες μιλήσαμε δεν είναι τόσο ευαίσθητες. Πρέπει να έχεις μια αποσότητα από αυτό το πράγμα που πας να δεις για να το αντιμετωπίσεις. Εντάξει. Το ζήτημα είναι ότι αυτός ο σταθερός χρόνος ο οποίος λέγεται η μη περίοδος ζωής, αν το έχετε ακούσει. Η περίοδος στην οποία έχει μείνει το μισό που είναι η ίδια εδώ πέρα, η ίδια εδώ πέρα, η ίδια εδώ πέρα. Τώρα είναι τεχνικές ευδυναμίες του γράφοντος που δεν είναι ακριβώς η ίδια αυτά τα διαστήματα. Αυτή λοιπόν η μη περίοδος ζωής για τον άνθρακα αυτόν είναι νομίζω κάπου 5.700 χρόνια. Προσέξτε τώρα, αν προσπαθήσει κάποιος να ραδιοχρονολογήσει με άνθρακα 14 τα κόκκαλα κανούς δινόσαυρου, για να δείξει αν είναι 200 ή 300 εκατομμύρων χρόνων, έχει κάνει ένα φάουλο εδώ στις μικρές περιοχές. Διότι σε τόσες χιλιάδες χρόνια, η ακτινοβόλια που εκπέμπεται θα είναι η μισή. Εν τω μεταξύ, η ισοτοπική αναλογία αυτού του ισοτόπου είναι 1 στα 10.000, 1 στα 100.000, είναι τρελό. Πάρα πολύ μικρή η ποσότητά του. Εντάξει. Εντάξει, δεν περιμένεις από ένα κόκκαλο δινόσαυρο να έχει μέσα μερικά κιλά άνθρακα που ακτινοβολούν. Έτσι, θα έχει μερικές εκατοντάδες περήνες. Σε τόσες χιλιάδες χρόνια θα έχουν μείνει μισή. Σε 11.000 χιλιάδες χρόνια θα έχουν μείνει μισή των μισών. Το οποίο καταλαβαίνετε, όταν βρίσκομαι κάπου εκεί πέρα και αυτή η ακτινοβολία είναι ήδη μικρή, αν μιλάω για 2, 3, αν 4 συμπεριόδους, τα πράγματα παρακάλα έχω μια αξιοπιστία. Αν μιλάω για 34 συμπεριόδους, εντάξει. Συνεπώς, αν κανένας λέει, θα πάω να ροδιοχρονολογήσω μάθρυκα 14 από τον δινόσαυρο, μας κορηδεύει. Πρέπει να ψάξει, να βρει κάτι άλλο εκεί. Ευτυχώς για μας υπάρχουν άλλα ισότοπα, τα οποία δίνουν μεγαλύτερη συμπερίοδο ζωής. Για παράδειγμα, ξέρω ότι υπάρχει ένα τρελό ισότοπο του στροντίου, νομίζω το στροντίο 87, το οποίο έχει μια ημιπερίοδο ζωής 3 στις 15 έτη, που σημαίνει πρακτικά είμαστε ακόμα στην πρώτη ημιπερίοδο ζωής. Εντάξει. Πρακτικά είμαστε στην πρώτη ημιπερίοδο ζωής ακόμα. Α, λοιπόν, κάπου σε κάποιο υλικό υπήρχε στρόντιο ή σχηματίστηκε στρόντιο, τότε πάρα πολύ εύκολα, όχι πάρα πολύ εύκολα, έτσι πηγαίνω και το κοιτάω, κάνοντας μια διαδικασία με αφεσματόμετρο. Μπορώ να εντοπίσω την ποσότητα αυτού του στροντίου, ξέροντας πώς είναι στον κόσμο γύρω, μπορώ να εκτιμήσω σε εκατομμύρια και εκατομμύρια χρόνια. Εντάξει. Αυτό, λοιπόν, είναι κάτι που είναι χρήσιμο για δυοχρονολογίσεις, όχι να πάμε να δούμε αν αυτό το πράγμα είναι 100-200 χρόνων, εντάξει, ούτε να πάμε εδώ να δούμε αν ο δεινός αυρούς είναι 200-300 εκατομμύρια χρόνων, κανέναν τρόπο. Πρέπει, σε κάθε περίπτωση, να βρούμε το αντίστοιχο εισόδο από την αντίστοιχη μεθοδολογία και να ελπίζουμε να βρούμε από αυτό το περίοδο και πέρα μέσα. Εντάξει. Θα πρέπει, δηλαδή, σε εκείνο το πέτρωμα που πάμε να έχει κάτι που να μου έδωσει στρόντιο, έτσι, θα πρέπει σε εκείνο το σκελετό, σε εκείνο το οργανικό υλικό να υπάρχει κάτι που να έχει μέσα άνθρακα για να μπορέσω να τα οδηγηθώ και πάει λαγοντάς. Πάντως, αυτές οι πυρνικές διασπάσεις είναι καθαρές αντιδράσεις πρώτης τάξης. Έτσι. Τώρα, θα σας γράψω εγώ μια αντίδραση και θα ζητήσω να μου πείτε ποια νομίζετε ότι είναι η τάξη της και πώς πρέπει να την γράψω την ταχύτητά της. Λοιπόν, είναι γνωστό αυτό το πράγμα. Είναι? Θα μου πεις τι μας λες τώρα. Το ίδιο μενάτριο αντιμεκάλιο είναι πάρα πολύ γνωστό. Καμιά από τις κοπέλες? Τα αγόρια το βρήκανε. Κάποιοι από τα παλικάρια ήξεραν ότι αυτό το πράγμα μενάτριο είναι η λεγόμενη χλωρίνη. Όταν δεν υπάρχει χλώριο εκεί πέρα μέσα, χλώριο αέριο, δημιουργεί το μοσχλώριο αέρα από τη διασπασή του. Λοιπόν, αν αυτό το πράγμα το κρατήσω στη στερεά κατάσταση και το θερμάνω, εκείνο που παίρνω σαν προϊόντα είναι αυτό εδώ. Μπορείτε λοιπόν εσείς να μου προτείνετε μια περιγραφή της ταχύτητας της αντίδρασης, αυτής εδώ. Θα μου πείτε εύκολο είναι. Αφού δεν υπάρχει κανένα άλλο αντιδρόν, θα εξαρτάται μόνο από τη συγκέντρωση αυτού του πράγματος. Άρα η ταχύτητα θα είναι σταθερά, συγκέντρωση του υποχλωριόδους στη δεύτερη. Το οποίο σημαίνει αν κάνω ένα διάλειμμα 0,1μι θα μετρήσω μια ταχύτητα. Αν κάνω ένα διάλειμμα 0,2μι, διπλάσια συγκέντρωση, περιμένω να μετρήσω ενιαπλάσια ταχύτητα. Συμφωνώ σε αυτό. Αυτό θα πει, εξαρτάται από τη τετρική θύναμη. Λοιπόν, όταν πήγανε να κάνουν τέτοιου τους μετρήσεις, το αποτέλεσμα ήταν αυτό. Γιατί? Γιατί προφανώς δεν είναι μια αντίδραση όπως τη βλέπετε. Μπαμ! Σε ένα βήμα πέσανε τρία υποχλωριοδικάλια μαζί, τρακάρανε, ανακατωθήκαν και βγήκαν διάφορα προϊόντα. Προφανώς, λοιπόν, κατ' αρχήν, πραγματοποιείται μια αντίδραση αυτού του τύπου. Από εδώ πέρα προκύπτει ένα χλωριοχοκάλιωτ και ένα χλωριώδες. Και σε ένα δεύτερο βήμα, ένα ακόμα χλωριοχοκάλιωτ, ένα υποχλωριώδες και ένα χλωριώδες, μου δίνουν ετούτο. Και το χλωριμπώ. Αν τραβήξετε γραμμή και προσθέσετε αυτές τις δύο αντιδράσεις, προκύπτει απάνω. Προφανώς, λοιπόν, αυτή εδώ πέρα η αντίδραση πραγματοποιείται σε δύο διαδοχικά στάδια. Εντάξει. Είναι μια αντίδραση που πραγματοποιείται σε δύο διαδοχικά στάδια. Και εδώ τότε εγώ γιατί βρίσκω ότι έχω εξάρτηση από το το δω. Δηλαδή, στην ουσία, η αντίδραση σαν είναι το ότι δω μόνο. Φαίνεται, λοιπόν, πως αυτό εδώ το στάδιο είναι το βραδί στάδιο. Και αυτό είναι το ταχύ στάδιο. Τι θα πει αυτό? Αυτό που καταλαβαίνετε. Η πρώτη αντίδραση προχωράει αργά αργά. Κατά συνέπεια, τη μεταβολή στη συγκέντρωση μπορώ να την παρατηρήσω έμεσα από την ταχύτητα. Το δεύτερο στάδιο είναι πολύ γρήγορο. Μακαριάω, μπαμ! Κατά συνέπεια δεν μπορώ να μετρήσω κάτι. Εντάξει? Άρα, προφανώς, εκείνος που κανονίζει τι τάξης είναι η αντίδραση είναι το βραδί στάδιο, αν υπάρχει. Ωραία. Τι έχω κάνει εγώ εδώ πέρα? Σας έχω περιγράψει, με αυτές εδώ τις δύο αντιδράσεις, τον μηχανισμό μιας αντίδρασης. Ένα μεγάλο μέρος από την προσπάθεια της χημείας είναι να δείξει ποιο θα είναι το προϊόν χρησιμοποιώντας κάποιο μηχανισμό. Φυσικά, ο μηχανισμός, καταρχήν, είναι μες στο μυαλό μου. Πρέπει να κάνω μετρήσεις, παρατηρήσεις, για να αποδείξω ότι αυτό το πράγμα που έχω μες στο μυαλό μου είναι αυτό το οποίο στην πραγματικότητα συμβαίνει. Εδώ η παρατήρηση είναι αυτή. Δεν έχω εξάρτηση από την τρίτη δεινά, αλλά από την δεύτερη. Τι έγινε, που κάτι ακόμα έγινε. Συνεχώς, εκείνο που κάνεις είναι προσπαθείς να δεις αν στην διάμεση πορεία θα βρεις κάτι τέτοιο, με κάποιο εφασματοσκοπικό τρόπο. Βλέπω κάτι τέτοιο. Καταλαβαίνω ότι αυτό εδώ πέρα είναι που συμβαίνει. Σε πάρα πολλές, λοιπόν, αντιδράσεις, εκείνο που πρέπει να ψάξω να βρούμε είναι ποιος είναι ο μηχανισμός μας από τον οποίο με πραγματοποιούνται. Αν καταλάβω ποιος είναι ο μηχανισμός, τι μπορώ να κάνω. Ανάλογο με εκείνο που θέλω ή δεν θέλω, να προσπαθήσω να επιβραδύνω αυτήν ή να την επιταχύνω, αν μου χρειάζεται αυτό εδώ πέρα. Εντάξει, ή δεν μου χρειάζεται. Το καταλαβαίνετε. Αν έχω μια ιδέα για το μηχανισμό της αντίδρασης, μπορώ να προσπαθήσω να επέμβω ούτως ώστε να την κάνω πιο γρήγορη ή πιο αργή. Ή, ενδεκομένως, αν μου χρειάζεται αυτό εδώ πέρα να βρω έναν τρόπο να την παγώσω την αντίδραση, να το αγγώσω αυτό πέρα και να το μαζέψω. Εντάξει. Αυτό είναι πάρα πολύ χρήσιμο, ειδικά στις οργανικές αντιδράσεις, όπου έχουμε μετακίνησης ομάδων, σπάσιμο δεσμό και κάποιες φορές πρέπει να είμαι σε θέση να ξέρω αν αυτό το πράγμα που έβαλα ήρθε και πήγε κατευθείαν εδώ πέρα και έγινε μια κάποια άλλη ενδιάμεση αντίδραση στην αρχή. Εντάξει. Έχουμε, λοιπόν, εδώ πέρα και τον μηχανισμό μιας αντίδρασης, για τον οποίο μιλήσαμε έτσι απ' έξω, απ' έξω. Και απ' όσοι έχετε υπόψη ότι πολλές φορές μια αντίδραση γράφεται συνολικά έτσι, αλλά δεν πραγματοποιείται έτσι, πραγματοποιείται σε στάδια. Το πέρα ακριβώς έχουμε ένα και ένα δύο διαδοχικά στάδια. Εντάξει. Θα μπορούσατε, δηλαδή, να συνεχίσω από εδώ πέρα να βάλω βελάκι, υποχλωριώδες επάνω και άλλο χλωριό κοκάλι για τα προϊόντα στο τέλος. Εντάξει. Λοιπόν, θα σας γράψω τώρα τον μηχανισμό μιας αντίδρασης οργανικής. Όχι τον πλήρη μηχανισμό, μια ιδέα, για να καταλάβετε τι γίνεται. Αν έχω μία πρωτοταγή αμίνι και μία πρωτοταγής αμίνι, είναι αυτό το πράγμα. Έτσι, δεν ξεχνάω να βάλω και το δεσμικό σευγάρι. Και έχω και μία καρβονίλικη ένωση. Καρβονίλιο είναι αυτή εδώ πέρα η ομάδα. Τότε, εκείνη η αντίδραση που μπορεί να πραγματοποιηθεί μεταξύ τους, είναι μια αντίδραση στην οποία θα γίνουν διάφορες διαδικασίες. Και θα σας δείξω την αρχή των διαδικασιών και το τελικό αποτέλεσμα. Η αρχή λοιπόν των διαδικασιών, είναι αυτή εδώ που θα δείτε τώρα. Η αρχή των διαδικασιών είναι αυτό το ζεβάρι των ηλεκτρονίων έρχεται εδώ και αυτό το ζεβάρι των ηλεκτρονίων έρχεται εκεί. Δεν ακολουθεί καμία διαφορεία το ηλεκτρόνιο, έτσι δεν κάνει slalom. Εγώ απλώς το κάνω έτσι γιατί κάπως πρέπει να δείξω ότι πηγαίνει εκεί και μην κόψω μέσα από δεσμούς και από όλα τα σχετικά. Άρα το πρώτο βήμα της αντίδρασης ποιο θα ήταν. Εδώ πέρα έχω τούτο, τούτο, για να απλοποιήσω λίγο τα πράγματα θα το κάνω έτσι, άνθρακας, οξυγόνο εδώ, λιν εδώ, σιν εδώ, R2, R3. Παρατηρείτε, εδώ. Αυτό λοιπόν είναι το πρώτο βήμα. Γιατί εδώ πέρα έχω άνθρακα σε δεσμό, είναι τραντιντικό, αυτή η κίνηση έχει έννοια. Έτσι, αυτό το σε βάλετε, το οξυγόνο. Δεσμικό ζήτημα, το οποίο πολύ εύκολα μπορεί να γίνει δεσμικό. Τι έχω κάνει, το αδεσμικό γίνει αδεσμικό. Εντάξει. Έχει γίνει αυτή η διακασία. Εδώ πέρα έχω μια ένωση που είναι διπλά ιωνισμένη, έχω ένα αρνητικό κέντρο και ένα θετικό κέντρο. Προφανώς από εδώ πέρα είναι έτσι περίπου φανερό ότι αυτό το υδρογόνο μπορεί να πεταχτεί εκεί πέρα. Εντάξει, να έχω υδροξύλιο και το ντονάρτι να καθίσει εδώ πέρα κάτω και σε συνέχεια να φύγει και ένα δεύτερο υδρογόνο και το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν αυτό εδώ. Προφανώς είναι μια αντίετραση που προκαλείται μέσα από δύο-τρία διαφορετικά στάδια όπου στο καθένα γίνονται κάποιες έτοιες μετακινήσεις ηλεκτρονιών. Εντάξει. Όταν γράψουμε ένα τέτοιο πλήρες πράγμα, επαναλαμβάνω, έτσι εγώ σταμάτησα στο πρώτο σημείο και έχω δώσει το τελικό προϊόν, έτσι, είναι δύο-τρία στάδια στη συνέχεια, φανταστείτε. Όπου ένα-ένα διαδοχικά τα υδρογόνα φεύγουν από το άζο και πάνε στο οξυγόνο. Εντάξει. Λοιπόν, ας πούμε ότι έχουμε γράψει την πλήρη διαδικασία εδώ. Τι είναι αυτό? Ο μηχανισμός μίας αντίδρασης όπου από μία μίνη και μία καρκονιλικία νοση προκεί τη μία ημίνη και ελευθρώντι και νερό. Εντάξει. Πολύ πολύ ωραία. Λέω εγώ τώρα, θέλω να κάνω μια τέτοιούντους ημίνη, χρησιμοποιώντας έναν ελληνί. Δεν θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω την ανηλύνη. Στην τομογραφία του περιζωογλικού δοκτυλιού είναι αυτό εδώ πέρα. Το φενήλιο. Εντάξει. Δεν θα μπορούσα να έχω κάτι τέτοιο και εδώ προφανώς στο τέλος να έχω επίσης το φενήλιο. Η ανηλύνη είναι μία πρωτοταγή σαν μίνη. Δεν είναι. Αν πάτε λοιπόν και ανοίξετε ένα βιβλίο οργανικής χημείας και ψάχνετε να δείτε πώς γίνονται οι ημίνες. Θα λέει ε, τούτο, εκείνο, το άλλο, κακό, μπιρουμπούρου, μπιρουμπούρου. Για την ανηλύνη και τις αρωματικές αμύνες. Αρωματικές. Έχουμε αρωματικό δακλείο εδώ πέρα. Χρειάζεται όξινη κατάληση. Το ακούσατε και εσείς χαστεί και Παναγιά. Όξινη κατάληση. Δηλαδή εδώ πέρα χρειάζεται να ρίξω και μια ποσότητα από κάποιο όξι. Γιατί? Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις όχι υδροχλωρικό οξύ, γιατί εκτός από τα 20 υδροβόνια έχεις και τα 90 χλωρίο. Και κάνεις το λάθος και ακτινοβολήσεις, σχετικά εύκολα μπορούν να δημιουργηθούν ρίζες χλωρίου που πιάνουν και χτυπούν περίπου ότι τίποτε βρουν μπροστά τους και γίνεται μεγάλος πανικός. Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις χρησιμοποιούνται και κάποια άλλα οξέα. Ό,τι τεροχλωριοκομπάση φαίνεται άμεσα στο κέντρο. Γιατί, τι να την κάνω εγώ την όξινη κατάλυση στην αγγιγίνη, γι'αλικά θα πάρω το προϊόν σε μικρότερη απόδοση, αλλά θέλω όξινη κατάλυση. Αν ήθελα με τη μεθυλαμίνη σχεδόν και να μην το θέλω, τη ρίχνω, ανακατώνω και γίνεται το πράγμα που θέλω. Γιατί με την αγγιγίνη να χρειάζεται όξινη κατάλυση. Ερχόμαστε λοιπόν σε ένα σημείο που το είχαμε αφήσει σε κρεμότητα από την προκομμή φοράς. Δεν είχαμε πει ότι πρέπει να σκεφτούμε τι γίνεται με τις δομές συντονισμού της αγγιγίνης. Να εξετάσουμε λοιπόν τις δομές συντονισμού της αγγιγίνης και να δούμε, βοηθούν να καταλάβουμε κάτι σχετικά με τη συμπεριφορά της ή δεν βοηθούν. Θα γράψω λοιπόν εγώ την αγγιγίνη εδώ και αυτός να με βοηθάει να βγάλω το σωστό συμπέρασμα. Αυτό εδώ πέρα. Η αγγιγίνη είναι εδώ λοιπόν και μας περιμένει. Ξεκινάω γράφοντας μία συγκεκριμένη δομή, έτσι, Λιούις και προφανώς, μπορείτε να μου πείτε, έτσι, προφανώς, προφανέστατα, μπορώ να γράψω εδώ πέρα τι πράγμα. Τις δύο διαφορετικές δομές, πώς θα τις έγραφε το βενζόλιο, θα τη γράψουν και για την αγγιγίνη, έτσι δεν είναι. Άρα, το διπλό βελάκι του συντονισμού, ο δακτήλιος εδώ, μόνο που τώρα θεωρώ ότι αυτό το ζευγάρι έρχεται εδώ, αυτό έρχεται εδώ και αυτό έρχεται εκεί, εντάξει. Εντάξει, όσον αφορά, λοιπόν, τον αρωματικό δακτήλιο, η κατάσταση συνθεί. Δύο διαφορετικές δομές, πώς είναι οι δομές του βενζολίου, αυτές που πρότεινα και που λένε, εντάξει. Έχω, λοιπόν, ένα π-σύστημα, να το εδώ, δυό, τέσσερα, έξι π-ελεκτρόνια, αρωματικό, πολύ ωραίο. Αυτά, λοιπόν, τα αρωματικά συστήματα, αυτά που στους δακτήλιους, στους κλειστούς, έχουν έξι ηλεκτρόνια στο π-σύστημα. Είναι πάρα πάρα πολύ σταθερά, πρώτον. Δεύτερον, έχουν μια πολύ ωραία τάση να ελλειπεδρούν μεταξύ τους και να ελλειπεδρούν οτιδήποτε άλλο μπορούν να βάλουν στο σύστημά τους. Αυτή η τάση να μπω μέσα σε ένα π-σύστημα είναι πάρα πάρα πολύ σημαντική. Για παράδειγμα, στο Βενζόλιο, δεν είναι το ίδιο απλό να διαλύσω κάτι, όπως, για παράδειγμα, στο χλωροφόρμιο. Το χλωροφόρμιο είναι ένας διαλύτης σχετικά άπολος, το Βενζόλιο επίσης είναι ένας διαλύτης σχετικά άπολος. Όμως, στο Βενζόλιο, έχω αυτό το επίπεδο. Έτσι, το Βενζόλιο, κάπως έτσι. Αυτό σημαίνει ότι έχω τα πίτροχια κάτω, τα οποία έχουν την τάση να υλεπιδράσουν, αν έχω μια ένωση με π-σύστημα, αυτή την ένωση και να κάνουν τέτοιου είδους αράδες. Το χλωροφόρμιο είναι τετράεδρο, περίπου. Συνεπώς χώνεται ανάμεσα από τα λαμόρια χωρίς να έχω ιδιαίτερη επίδραση. Σε κάποιες περιπτώσεις, κάνοντας μέτρηση μέσα σε Βενζόλιο για να το χρησιμοποιήσω έτσι σαν μη πολικό διαλύτη, έχω περίεργα αποτέλεσματα, γιατί έχω διάταξη. Αυτό το π-σύστημα έρχεται και κολλάει πάνω σε ένα άλλο π-σύστημα. Κάνω να υλεπίδρασει τέτοιου τύπου. Αυτό είναι τόσο σημαντικό όσο και εδώ πέρα. Η επόμενη δομή συντονισμού που μπορώ να γράψω είναι αυτή εδώ. Αυτό το ζευγάρι έρχεται εδώ. Αυτό το ζευγάρι έρχεται εκεί. Αυτό το ζευγάρι έρχεται εδώ. Έτσι. Μάλλον όχι. Αυτό το ζευγάρι θα έρθει εδώ, γιατί αυτό θα κινηθεί πρώτα εδώ. Εδώ. Εδώ. Και εδώ. Το αποτέλεσμά μου θα είναι διπλός δεσμός, διπλός δεσμός, αρνητικό φορτίο, ερώτηση. Σύμφωνα με αυτά που έχουμε πει για τους κανόνες που πρέπει να έχουμε υπόψη μας για τον συντονισμό. Αυτή εκεί πέρα η δομή που έγραψα είναι πολύ πιθανή. Αν οι μόνες τρεις δομές που μπορούσαν να γράψουν ήταν αυτές οι τρεις, δεν θα μπορούσαν να ισχυριστώ ότι η βαρύτητά τους είναι 33%, 33% και 33%. Μια δομή που έχει φορτία, ενώ οι άλλες δεν έχουν, έχει μειωμένη πιθανότητα. Αυτό δηλαδή, πόσο μειωμένη πιθανότητα έχει? Ας πούμε 5%, όχι 33%. Μην ξεχνάτε όμως ότι θα μπορούσε η ίδια διαδικασία να γίνει και εδώ. Καταλαβαίνετε? Θα μπορούσε αυτή η διαδικασία να γίνει και εδώ. Αυτό εδώ πέρα, αυτό εκεί, αυτό εκεί, αυτό εκεί. Συνεπώς θα μπορούσαν να έχω εδώ μια δομή, αυτό εδώ του τύπου. Το μειώνει εδώ, εδώ και εδώ. Αμέσως-μέσως 5% και 5% 10%. Εντάξει. Και τι άλλο θα μπορούσε να γίνει στη συνέχεια? Θα μπορούσε να γίνει μια εσωτερική διάταξη αυτού του τύπου. Αυτό εδώ πέρα το φορτίο, έτσι, καταλαβαίνετε, είναι πάνω στον άθραγκα. Αυτό λοιπόν να έρθει εδώ και αυτό να έρθει εκεί. Το ίδιο και εδώ πέρα. Αυτό να έρθει εδώ και αυτό να έρθει εκεί. Που σημαίνει θα είχα και μια δομή αυτού εδώ του τύπου. Χριστέ και Παναγιά. 5% και 5% 10% και 10% 15%. Λέω εγώ τώρα κάποια νούμερα, έτσι, στην τύχη. Θέλω να δείξω, αυτά είναι μικρά. Αν όμως το 15% από τον τρόπο περιγραφής της αγγιγίνησης είναι εκείνες και οι πέρα ιδομές. Πρώτη ερώτηση. Τι μπορείτε να μου πείτε εσείς για τη βασικότητα της αγγιγίνησης. Σαν βάση θα είναι ασθενείς ή ισχυρή. Εντάξει, δεν είναι καστικονάτριο, δεν είναι καστικοκάλιο, κατασίαν περιμένουμε ασθενείς. Από την αμμονία θα είναι πιο ασθενείς ή πιο ισχυρή. Επειδή έχει πολλές δομές συντονισμού μπορούμε να πούμε ότι το μόριο είναι σταθερό γενικά. Η βασικότητα όμως τι εκφράζεται. Στη δυνατότητα να έχω αυτό το ζευγάρι διαθέσιμο να το κάνω κάτι, να το δώσω κάπου, αυτό θα πει βάση. Στην περίπτωσή μας. Εδώ δεν έχουμε υδροξύλιο για να το δώσουμε κάπου. Έτσι, έχουμε ζευγάρι ηλεκτρονιών. Αν λοιπόν στο 15% των δομών του άζωτο δεν έχει ζευγάρι ηλεκτρονιών να δώσει. Πόσο καλή βάση είναι αυτό το πράγμα. Προφανώς ασθενέστερα από την αμμονία. Στην αμμονία μία δομή συντονισμού μπορεί να γράψω που έχει ένα ζευγάρι αδεσμικό πάνω στο άζωτο. Το δίνει, τελείωσε. Εντάξει. Έχω λοιπόν πολλές δομές συντονισμού για το μόριο της αγγιγίνης. Αυτό σημαίνει ότι είναι σταθερό, σταθερότατο. Όμως, μερικές από αυτές τις δομές συντονισμού έχουν το άζωτο φορτισμένο θετικά. Κατά συνέπεια δεν υπάρχει μονή ραζευγαρική. Κατά συνέπεια δεν μπορεί να δράσει σαν βάση, καταλειούνις. Άρα είναι μία βάση ασθενέστερη από την αμμονία. Από ό,τι θυμάμαι, το ΠΚΜ, η σταθερά διάσταση της αμμονίας, ψέματα, δεν είναι σταθερά διάστασης, αλλά στην ουσία είναι σταθερά υδρόλησης, καθώς τελειώνουμε το νερό, έτσι, είναι περίπου 4,6. Της ανηλύνης, την γράφω εδώ πέρα με τη συντομογραφία της, είναι νομίζω 9,4, εντάξει, που σημαίνει αρκετά ασθενέστερη βάση. Καλώς. Τι θα μπει αυτό? Αυτό θα πει ότι, για να κάνω εγώ αυτή τη διαδικασία που βλέπετε, αυτό το ζευγάρι των ηλεκτρονιών του αζώτου, πολύ εύκολα μπορεί να μπει μέσα στο πίεση σύστημα του δακτυλίου. Τι σημαίνει για εσάς αυτό? Πώς φαντάζεις τι είναι η γεωμετρία του μωρίου της ανηλυνής? Αυτό εδώ είναι το επίπεδο του βρεζολικού δακτυλίου, αυτός είναι ο δεσμός με το άζωτο, τα υδρογόνα πώς θέλω να τα βάλω. Αυτό το άζωτο εκεί πέρα στην Ιγγίνη, τι σωή βρεθισμό έχει. Εσπεδίω και το ζευγάρι των μονύλες είναι έτσι, είναι μαζί με το πίεση σύστημα. Μπορεί να γίνει αυτό τη διαδικασία. Ωραία, ξαναθυμίζω, έχω αυτή την ευκολία, βάζω το βελάκι εκεί, το κατεβάζω κάτω, ο διπλός δεσμός του άζωτου με τον άνθρωπο και τον διπλάνο, αυτό είναι το επίπεδο του βρεζολίου, αυτός είναι ο δεσμός με το άζωτο, εδώ είναι το άζωτο και τώρα πρέπει να κάνω κάτι με τα υδρογόνα. Λοιπόν, θα τα θεωρήσω κάπως έτσι και το μονύλες ζευγάρι εκεί ή θα τα θεωρήσω στο επίπεδο του δακτυλιού και το μονύλες ζευγάρι κάθετος αυτός, μα κάθετα είναι και τα παιατομικά τροχιακά του ανθρώπου τ' άνθρωπο του δακτυλιού. Μπορείτε να μου εξηγήσετε τώρα εσείς γιατί χρειάζεται όξινη κατάληση για να κάνω την ημίνη από την Ανιγίνη. Χρειάζεται όξινη κατάληση εκείνο το λόγο που είδατε. Πρέπει κάπως εκείνο το άζωτο, στο πρώτο στάδιο που σας έγραψα τι γίνεται, το άζωτο έχει δύο υδρογόνα, δεσμό με τον άνθρωπο και δεσμό με τον άνθρωπο του δακτυλιού. Κατ' συνέπεια είναι το άζωτο τετραγυρικό. Πρέπει κάποιος να το πείσει να γίνει τετραγυρικό. Ποιος το πείσει αφού υπάρχει αυτό το π-σύστημα που του λέει έλα δώσ' μου και σε τα δύο ηλεκτρόνια να μπούμε όλοι στο π-σύστημα να κάνουμε αυτά στις δομές του εντωνισμού που θα σας σταθεροποιήσουν. Να το πίπεδο του μεσουλικού δακτυλιού, να το άζωτο, να το ζευγάρι του. Εδώ κοιτάει προς τα πάνω, όπως προς τα πάνω κοιτούν και τα παιατομικά τροχιακά του ανθρώπου ρίχνοντάς του ένα ισχυρόξι, ερχόμενο το κατιών ιδρογόνου, αρπάζει αυτό εδώ πέρα το τροχιακό, έχει αρκετή σχέση όσο να το στραβούσε να το κάνει σε πετρία και να προχωρήσει να πάει στο επόμενο στάδιο. Γι' αυτό σας έγραψα πρώτα τον μηχανισμό της αντίεδρασης για να δείτε ότι στο πρώτο στάδιο του σχηματισμού της ηνήνης το άζωτο πρέπει να γίνεται τετραγυρικό. Με τη Μεθυλαμίνη αυτό να επηρέπει από αυτό νόητο, όπου και να κοιτάξει το μονύρα ζευγάρι μια χαρά είναι. Με την ελληνική δεν είναι. Χρειάζομαι όξενη κατάληση γι' αυτό το λόγο. Γιατί αυτό το ζευγάρι δεν είναι ελεύθερο να μου κάνει εσπετρία ευρύδιο. Είναι εγκατοστημένο σε ένα αδεσμικό τροχιακό κάθετο σε τρία εσπεδία τροχιακά. Συνεπώς εδώ, αν κάπως έτσι τον δείξω με προπτική κάπως ας πούμε το δακτήλιο, εδώ είναι το άζωτο, το ιδρογόνο αυτό έρχεται έξω προς τα μένα, αυτό το ιδρογόνο πηγαίνει προς τα μέσα και σε αυτόν τον λόγο εδώ υπάρχει το αδεσμικό ζευγάρι και εδώ πέρα αυτή είναι η λοβή των παιατομικών τροχιακών του άνθρακα με το ένα ελεκτρόνιο το καθένα που μπαίνουν μέσα στο π-σύστημα. Συνεπώς υπάρχει μια επέκταση του π-συστήματος με αυτή τη μορφή σε αλληλεγγύνη. Τα δύο ιδρογόνια είναι και αυτά στο επίπεδο του δακτήλιου, όλος εκτάκτως όλος τυχαίως. Για τον λόγο λοιπόν αυτό και για τις δομές συντονισμού που μου δείχνουν ότι δεν υπάρχει μονίαλε ζευγάρι πάνω στο άζωτο, αυτή η αλληλεγγύνη δεν είναι τόσο ισχυρή βάση όσο η αμμονία είναι ασθενέστατη. Και πιπλέον δεν κάνει εύκολα οι μήνες. Χρειάζεται όξενη κατάληση. Κάποιος που πρέπει να σμπρώξει αυτό το ζευγάρι το αδεσμικό από το άζωτο και να το κάνει ελεύθερο. Κι αυτός ο κάποιος είναι η παρουσία ενός πρωτονίου. Εντάξει. Επαναλαμβάνω προσοχή από ένα ισχυρό οξύ, όχι ιδροχλόριο. Στις περισσότερες περιπτώσεις που θα κάνετε αντιδράσεις που θα χρειαστείτε οξέα δεν θα χρησιμοποιήσετε ιδροχλόριο, δεν θα χρησιμοποιήσετε νυντρικό οξύ, αυτά τα οποία τα ξέρετε πάρα πολύ καλά, ακόμα τα γίνονται σε κάσας χρόνια. Το νυντρικό οξύ όπως είπαμε και στο εργαστήριο και όπως το είδατε κάποιοι από εσάς είναι αρκετά ισχυρό οξυδωτικό. Δεν θέλουμε να μπλέξουμε και με τέτοιες αντιδράσεις. Εντάξει. Εκτός αν θέλουμε να κάνουμε νύντρωση. Και το ιδροχλόριο έχει τη δυσκολία, πως κουβαλάει μαζί του το χλόριο. Το χλόριο είναι αρκετά αποτελέσσιμο, μπορεί εύκολα να σχηματίσει ρίζες χλωρίου που είναι πάρα πάρα πολύ δραστικές και πάρα πάρα πολύ κακές. Εντάξει. Εκείνο που θέλω εγώ να σκεφτείτε τώρα είναι το εξής. Αν η Ανιγίνη έχει ένα ΠΚ γύρω στο 9,4, το κουΐΣ για την άλλη εβδομάδα μετατουπίζεται και γίνεται λίγο χειρότερο. Εγώ θα σκεφτώ δηλαδή αυτό εδώ το μόριο, που είναι η ΠΑΡΑ νύτρο Ανιγίνη. Θυμίζω, αν υπάρχει μια υποκατάσταση στο βονζολικό δακτήλιο, η όρθο θέση 2, 1 και 1, η μετα θέση 1 και 1, 2 και αυτές, η ΠΑΡΑ θέση. Λοιπόν, για την ΠΑΡΑ νύτρο Ανιγίνη, κάνοντας κάποιες τέτοιου τους σκέψεις. Περιμένετε να είναι η ισχυρότερη βάση από την Ανιγίνη ή η ασθενέστερη. Δεν μπορείτε να μου πείτε έτσι με βάση τέτοιού τους σκέψεις ότι ο ΠΚ θα είναι 6,5 ή 11,5. Θα ξέρετε όμως αν είναι μεγαλύτερο ή μικρότερο. Η ΠΑΡΑ νύτρο Ανιγίνη είναι ισχυρότερη ή ασθενέστερη βάση από την Ανιγίνη της Σκέτη, η οποία είναι πάρα πολύ ασθενής, όπως βλέπετε. Αυτό λοιπόν είναι ένα κουίζ, το οποίο το αφήνουμε να το σκεφτείτε, να το δείτε, δουλέψτε, ξεκινώντας κάπως έτσι με τέτοιού τους σκέψεις. Μόνο που τώρα έχετε και την νύτρο ομάδα, πρέπει να σκεφτείτε τι κάνει το άζοδο εκεί πέρα, τι κάνουν τα οξυγόνα εκεί πέρα. Καλώς? Δεν είναι ιδιαίτερα εύκολο, αλλά είναι όμως και ιδιαίτερα δύσκολο. Είναι κάτι για το οποίο έχετε κατεύθυνση τώρα. Και τώρα κάτι άλλο που επίσης αφήσαμε σε κρεμότητα. Αυτό το άλλο που αφήσαμε σε κρεμότητα είναι αυτό εδώ. Έτσι δεν είναι... ένα ερώτημα λοιπόν που είχαμε είναι ποια είναι η δομή του αυτό το πράγματος. Παριπτώντος αυτό το πράγμα θα το δείτε κάμποσες φορές μπροστά σας, γιατί στα εργαστήρια που θα κάνετε από εδώ και πέρα, κάποιες φορές θα κάνετε ογκομέτρηση τύπου οξυδοναγωγής. Οι ογκομετρήσεις, όπως ήδη έχετε αρχίσει να ακούτε, γίνονται για διάφορους λόγους. Ένας ωραίος και απλός λόγος είναι να μετρήσω το οξύ τη βάση που έχω κάπου, εντάξει. Αυτό είναι μια ογκομέτρηση εξοδετέρωσης. Μπορεί να έχουμε μια ογκομέτρηση συμπλοκομετρίας. Ρίχνω κάτι το οποίο αρπάζει ένα μέτρο, κάνει ένα συμπλοκομαζίτο και μετράω έμεσα το ποσό του μετάλλου. Μπορεί να το κάνω για οξυδοναγωγή. Υπάρχει λοιπόν μια ολόκληρη διαδικασία που λέγεται ιοδιομετρία. Μετράω το ιόδιο. Το ιόδιο βρίσκεται με αυτήν εδώ τη μορφή. Στερεό, καστανό, κλπ. Το ζήτημα είναι ότι το ιόδιο, επειδή είναι μια απόλυένωση, στο νερό δεν είναι ιδιαίτερα διαλυτό. Αν όμως στο νερό προσθέσεις και ιοδιούχο κάλλιο, γιατί διαλύεται? Γιατί σχηματίζονται αυτά τα ιόντα. Το ιόδιο τριαπλίν. Μπορείτε να φανταστείτε πώς σχηματίζονται αυτά τα ιόντα. Αν υποθέσουμε το μόριο του ιουδίου, το μοριακό τροχιακό του που το περιγράφει είναι κάπως έτσι. Ένα καθαρά συμμετρικό πράγμα. Και έχουμε εδώ πέρα δίπλα αυτό λοιπόν είναι το ιόδιο δύο και εδώ είναι το ιόδιο πλίν από το ιοδιοχο κάλλιο. Τι καταλαβαίνετε εσείς καθώς σας κάνω το δύο σχήμα. Εδώ έχω ένα ωραίο συμμετρικό τροχιακό δεσμικό, έτσι, τυπικός, κλασικός ομοιοπολιικός δεσμός και εδώ έχω ένα αρνητικό φορτίο. Τι γίνεται? Μπορώ να έχω επίδραση από αυτό το αρνητικό φορτίο πάνω εδώ. Και μετά σκεφτείτε ότι το ιόδιο υμπρίσκεται κάπου στον περιοδικό πίνακα. Φθόριο, χλόριο, βρώμιο, ιόδιο. Στη δεύτερη, τρίτη, τέταρτη, στην πέμπτη περίοδο. Αυτό λοιπόν που γράφω εδώ πέρα είναι κάποιο τροχιακό που έχει σαν κυριοκομματικό ρηθμό το πέντε. Πέντε S, πέντε P, τέτοια τροχιακά θα έχουμε συμβατιστεί. Φαντάζεστε ότι αυτό είναι έτσι πως το έγραψα, δηλαδή το ηλεκτρόνια θένεται τόσο κοντά στους πυρήνες του ιοδίου. Έχουν ισχυριέληξε από αυτούς. Τι είχαμε μπει για το ιόδιο, το άτομο, είναι από εκείνο που πολώνονται πιο εύκολα. Αν εκεί πέρα που υπάρχουν όρια ιοδίου ρίξω και τέτοιο πράγμα, η πόλωση αυτού του τι θα κάνει? Η επίδραση μόνο αυτού του παιδίου τι θα κάνει? Θα πολώσει τούτο το πράγμα. Αμέσως λοιπόν θα δημιουργηθεί ένα δελτασυνεκήν εδώ και ένα δελτασυνεκήν εκεί. Κατά συμβαίνει τι γίνεται? Έρχονται οι συνθήκες εκείνες, οι κατάλληλες που αυτό μπορεί να πλησιάσει εδώ να γίνει η ηλεκτροστατική επιπίδραση και να μου δώσει το ιόδιο τριαπλίν. Όμως επειδή μπλέξαμε πολύ με τους μηχανισμούς στη συνέχεια, θα μείνει τούτο εδώ να το διευκρινίσουμε την επόμενη φορά που θα βρεθούμε. Και την επόμενη φορά θα πρέπει να διακρίνουμε ανάμεσα στο γ, στο λ και στο ι. Αν δηλαδή αυτό το ιόδιο τριαπλίν είναι γωνιακό με ορθή γωνία μεταξύ των ατόμων, αν είναι γωνιακό με μια άλλη γωνία ή αν είναι γραμμικό. Ξανασκεφτείτε το, σε αυτή την περίπτωση εκείνο που πρέπει να σκεφτούμε είναι οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ζευγών ηλεκτρονιών θένους. Ελεύθερη. |
