| : Καλησπέρα και από μας πάλι στο ένα από τα συνηθισμένα ραντεβού μας. Χρόνια πολλά σε όλους όσους γιορτάζουν σήμερα, όσους έχουν συγγενείς. Σήμερα λοιπόν έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε, έστω και από μεκριά, τον κύριο Απόστολο Λιόπουλο. Ο κύριος Απόστολος Λιόπουλος είναι διευθυντής σχεδιασμού έκτακτης ανάγκης της σύγκρισης, της υπηρεσίας αδειών και επιθεωρήσεων στη Φιλαδέλφια, στην Περσικβάλια, στους ΗΠΑ, επίκουρος καθηγητής των διοικηστημίων Στρατφόρτ και iGlobal, και έχει υπηρετήσει ως γενικός διευθυντής πληροφορικής της Μητροπολιτικής Αστυνομίας της Βάσινγκτον και της Αστυνομίας της Φιλαδέλφια. Διαθέτει πάνω από 40 χρόνια διεθνούς εμπειρίας στην οργάνωση δίκηση επιχειρήσεων και στην πληροφορική, με έμφαση στους τομείς της δημόσιας ασφάλειας, της υγείας, των αεροπορικών εταιριών και της άμυνας. Και φυσικά είναι ο αντιπρόεδρος και νόμιμος εκπρόσωπος της KDK και της Βιβλιοθήκης Καλαμπάκας, οπότε η χαρά είναι διπλή που τον έχουμε σήμερα μαζί μας. Θα δώσω τον λόγο στον ίδιο για να σας εξηγήσει τι ακριβώς θα συζητήσουμε σήμερα. Καλησπέρα και χαιρετισμούς από τη Φιλανδόφια. Η Ελένη ξέχασε να πει ότι ναι μεν έχω πάνω από 40 χρόνια εμπειρία, αλλά άρχισα να δουλεύω από την ηλικία των τριών ετών. Δεν θέλω να το ξεχνάμε αυτό. Το συγγνώμη μεγάλη παράλειψη. Θέλω να σας δώσω μια γενική ιδέα για το τι πρόκειται να μιλήσω σήμερα και θα είναι σε διάφορες ενότητες, ώστε να μπορούμε να σταματάμε κάθε λίγο και να μπορούμε να συζητάμε ερωτήσεις που υπάρχουν, για να μην τα αφήνουμε όλα στο τέλος και να είναι μια άμορφη μάζα από ερωτήσεις. Το πρώτο που θα κάνω είναι να σας πω λίγα πράγματα για το πώς έχω φτάσει να είμαι εδώ, να κάνω τη δουλειά που κάνω και να συζητώ αυτά μαζί σας, για να έχετε μια ιδέα ποια είναι η οπτική μου γωνία. Γιατί προφανώς σαν τον ιστορικό κάθε ομιλητής έχει τη δική του οπτική γωνία, που δεν είναι αναγκαίως η σωστή, αλλά όταν την γνωρίζετε μπορείτε να βάλετε τα πράγματα στη σωστή τους θέση, σύμφωνα με τις δικές σας απόψεις. Το δεύτερο θα μιλήσω λίγα και για την ορολογία, γιατί είναι πολύ επικίνδυνο όταν χρησιμοποιούμε όρους που τους καταλαβαίνουν όλοι. Γιατί αυτό σημαίνει ότι ο καθένας καταλαβαίνει κάτι διαφορετικό. Μιλάμε για DNA, μιλάμε για use, μιλάμε για ανοσίες της αγγέλησης του κοχαδιού. Εκεί είναι πράγματα τα οποία ο καθένας τα βλέπει διαφορετικά, αλλά μόλις το πεις όλοι λένε αν ναι καταλαβαίνω τι λες. Και το κύριο που θα κάνω είναι να συζητήσω ποια είναι η σημερινή απειλή και πώς μπορούμε να την κατεπολεμήσουμε. Και όλο αυτό θα μας φέρει στο και τι σημαίνει αυτό για την επόμενη μέρα. Θα ξαναεπανέλθει η απειλή, θα υπάρξουν καινούργιες απειλές, ούτως ώστε να έχουμε ένα πλαίσιο όχι μόνο για το που βρισκόμαστε σήμερα, αλλά το τι μπορούμε να περιμένουμε αύριο. Θα ξεκινήσω λοιπόν με το πώς βρίσκομαι στη θέση να μπορώ να μιλήσω για αυτά τα πράγματα. Η επαγγελματική μου κατάρτιση είναι στα θέματα της τεχνολογίας και της διοίκησης οργανισμών. Και μετά από την επίθεση των πύργων, έφυγα από τον ιδιωτικό τομέα και πήγα να δουλέψω για την Μητροπολιτική Αστυνομία της Washington, της πρωτεβούς της Washington, όχι της πολιτείας, γιατί ήταν η πόλη που ζούσα και αρχηγός ήταν ένα άτομο το οποίο γνώριζα από τότε που ήταν αρχηγός αστυνομίας του Chicago και τον σεβόμινα πολύ. Έτσι, μου δόθηκε η ευκαιρία να μπορώ για δεύτερη φορά στη ζωή μου μέσα σε μια κατάσταση που έπρεπε να αντιμετωπιστεί αμέσως και ήταν καταστροφική. Η πρώτη φορά ήταν η εισβολή του Iraq stock weight που χάσαμε όλη τη χώρα. Η δεύτερη ήταν με την επίθεση στους πύργους και η προστασία της πρωτεβούς της Αμερικής. Και η τρίτη, κατά τη διάρκεια αυτού, ήταν ο τυφώνας Κατρίνα που χτύπησε τη Νέα Ωρελεάνη. Αυτά είναι πράγματα τα οποία σοβαρός, οπωσδήποτε δεν έφιασε να συμβούν, αλλά βασικά συμβούν, μαθαίνεις πάρα πάρα πάρα πολλά πράγματα. Είναι το μεγαλύτερο σχολείο, όχι μόνο για τις αιτίες, αλλά και για την αντιμετώπιση και τις δύσκολες αποφάσεις πρέπει να πάρεις. Μετά από αυτό ο αρχηγός της αστυνομίας επήγε στην Φιλαδέλφεια και μου έκανε μια αθώα ερώτηση, θα ήθελες να έρθεις στη Φιλαδέλφεια, ξέροντας ήδη την απάντηση και έτσι ήρθα εδώ μαζί του. Έμεινα μαζί του μέχρι που έφυγε από την αστυνομία και μετά μεταπίδησα στις Άδειες και Επιθεωρήσεις, που είναι πάλι στο χώρο της δημόσιας ασφάλειας και συνέχισα να ασχολούμαι με το ίδιο αντικείμενο, το οποίο έχει να κάνει με τις τεχνολογίες και τις πρακτικές για το πώς να αντιμετωπίζουμε όχι μόνο τις ανάγκες της καθημερινής λειτουργίας των οργανισμών, αλλά και σε περίπτωση επιθέσεων από κύβερνο επιθέσεις μέχρι θέματα όπως έχουμε τώρα με τον Covid-19. Πρέπει να σας πω ότι πάντοτε ήμουνα ο γραφικός, και το λέω και το εννοώ γραφικός, που μου λέγαν συνεχώς πώς θα αντιμετωπίσουμε τους ιούς που μας έρχονται από το Ιράν, από την Κίνα, από τη Ρωσία. Και βέβαια τα συζητούσαμε και ήταν η καθημερινότητά μας, αλλά πάντοτε έλεγα, ξέρετε, ο ιός πραγματικά εμένα με φοβίζει. Δεν είναι ούτε ο ιός που θα έρθει στο PC, ούτε ο ιός που θα έρθει στον διακομιστή, αλλά ο ιός που θα μας έρθει από τα πτηνά, γιατί είναι ένας από τους χειρότερους ιούς. Σήμερα έχουμε έναν που δεν ήρθε από τα πτηνά, αλλά έχει τις ίδιες επιπτώσεις. Οπότε εκεί πέρα που ασχολούμουν με κομπιούτες, ξαφνικά με τραβήξανε για να δουλέψω πάνω σε αυτό. Και γι' αυτό θα μιλήσω σήμερα. Και θέλω να ξεκινήσω με μια ελαφρά νότα, με κάτι, αν θέλετε, χιουμοριστικό, το οποίο το κάνω για ένα πολύ σοβαρό σκοπό. Πρέπει να σας πω ότι είμαι σαν Έλληνας, γιατί προφανώς όταν έχω κρατήσει το όνομα Απόστολος Ιλειόπλος στην Αμερική, έχω σηκώσει ήδη τη σημαία. Και θα μου πείτε, μα και όλοι, εμείς είμαστε Έλληνες. Αλλά μην ξεχνάτε ότι εγώ το φοράω το jersey στις επάλτσες της απέναντι ομάδας. Οπότε για μένα είναι θέμα πραγματικά υπαρξιακό. Και είμαι πάρα πολύ περήφανος για τον τρόπο που η Ελλάδα, και δεν μιλάω για κυβερνήσεις, η Ελλάδα αντιμετώπισε το θέμα του κορωνοϊού. Και θα συζητήσω και την καλώς εννοούμενη, την κριτική του, τι έχετε κάνει, τι θα συνεχίσετε να κάνετε και το τι βλέπω στο μέλλον. Και το πόσα έχουμε μάθει από αυτό. Και μερικές φορές θα ακολουθούμε, δυστυχώς πολλές φορές δεν θα ακολουθούμε. Και θα σας δείξω τώρα το βίντεο για να καταλάβετε ότι από τη μια μεριά έχουμε την επιστήμη, από την άλλη μεριά έχουμε την παραεπιστήμη, που παίρνει κάποιος κάτι που υπόθεκε το DNA, και άμα πεις DNA όλοι λένε αν δεν ξέρω τι λες, και φτιάχνει ολόκληρες ιστορίες γύρω από αυτό, οι οποίες πάντοτε σα βάση έχουν μια δογματική θέση, ότι ξέρεις αυτό είναι μια αυταπόδεικτη αλήθεια. Και αυτό περνάει σε όλων των ειδών της θρησκείας, όχι μόνο στη θρησκεία που βλέπεις μέσα σε μια εκκλησία, αλλά στην πολιτική θρησκεία, στην οικονομική θρησκεία και σε όλες αυτές. Επιτρέψτε μου λοιπόν να ξεκινήσουμε με ένα χαμόγελο, πρώτον να μπούμε στο ανθηγεινό μέρος της παρουσίας σας. Οπότε αυτό που θέλω να πω είναι ότι το πρόβλημα που έχουμε, προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε μια πρωτόγνωρη κατάσταση, χρησιμοποιώντας κάτι το οποίο είναι ασφαλές για μας, πιστεύουμε είναι ένα δόγμα, είναι κάτι που συνέβη στο παρελθόν, οπότε αυτό που συμβαίνει είναι να αντιμετωπίζουμε την τρέχουσα ιστορία με παλαιές λύσεις. Και αυτό είναι το πρώτο και το μεγάλο λάθος που γίνεται, γιατί κανένας από τις υπάρχοντες κανόνες δεν ισχύει όταν αντιμετωπίζει μια πανδημία. Είναι κάτι το εντελώς το καινούριο και οποιοσδήποτε λέει, α επειδή είχαμε κάνει αυτό το 2018 όταν επέθαιναν 50 εκατομμύρια άνθρωποι, θα κάνουμε το ίδιο πράγμα το 2020, θα έχουμε τα ίδια αποτελέσματα. Αυτό δεν συμβαίνει, είναι εντελώς καινούργιοι κανόνες και είναι πολύ πολύ σημαντικό να ορίσουμε την επιστήμη. Η επιστήμη και τα πράγματα για τα οποία θα σας μιλήσω, έχει να κάνει με το DNA, το οποίο όλοι το λένε το DNA, δεν ξέρω αν κανένας θυμάται πως λέγεται στα ελληνικά, είναι πραγματικά tongue twister και επειδή η ιατρική ορολογία στην Αμερική, κατά το 80% είναι ελληνική, είναι κάτι το οποίο μπορώ να πω και όλοι νομίζουν ότι είμαι γιατρός, το οποίο δεν είμαι. Λοιπόν, το δεοξυριορυβονικλεϊκόξι είναι αυτό το οποίο δεν έχει να κάνει με το αν είμαστε Έλληνες ή όχι, αλλά έχει να κάνει με το ποια είναι η υπογραφή της ύπαρξής μας και ποια είναι η υπογραφή του κάθε ιού και πως αυτά τα πράγματα αντιδρούν μεταξύ τους. Και μέσα σε αυτό επίσης υπάρχει και το ρύβουνο κλαιϊκόξι, το οποίο είναι πολύ σημαντικό για μας και στο μέλλον θα το ακούτε πάρα πολύ, γιατί ένας τύπος αυτού που είναι ο αγγελιαφόρος RNA, το mRNA, ίσως να είναι η βάση για καινούργια εμβόλια. Οπότε αυτό έχει να κάνει με φράσεις που χρησιμοποιούνται από όλους και 90% χρησιμοποιούνται με λάθος τρόπο. Το άλλο για το οποίο θα συζητήσω και είμαι σίγουρος ότι θα προκαλέσει αρκετή συζήτηση, δεν θα μιλήσω για απλή παγκοσμιοποίηση σαν απάντηση στις μελλοντικές απειλές, αλλά θα πάω ένα βήμα παραπάνω και θα μιλήσω για υπερπαγκοσμιοποίηση σαν απάντηση στις απειλές. Είμαι σίγουρος ότι θα έχουμε συζήτηση γύρω από αυτό. Τελευταίο είναι η τεχνολογία, όχι μόνο η τεχνολογία της ιατρικής για να αντιμετωπίσουμε τον ιό, αλλά η τεχνολογία της κοινωνίας, η πολιτική γεωπολιτική τεχνολογία, ώστε να την αντιμετωπίσουμε όλοι ενωμένοι, γιατί προφανώς ο ιός δεν βλέπει ούτε σύνορα ούτε χρειάζεται διαβατήριο για να κινηθεί. Λοιπόν, το πρώτο και το βασικό, είναι ότι όταν μιλάμε για μια υιογενή απειλή όπως έχουμε τώρα, ξέρουμε ελάχιστα πράγματα. Οι ερευνητές υπολογίζουν ότι πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον 1,5 εκατομμύριο διαφορετικοί, από αυτούς γνωρίζουμε ίσως το 10%. Και αυτοί ήνταν μαζί μας από την αρχή που υπήρξαμε σαν άνθρωποι. Γι' αυτό και περίπου το 8% των γονιδίων μας έχουν μεταλλαχθεί με βάση την επίδραση αυτών των ιών. Και ένα από τα πράγματα τα οποία έχουμε κληρονομήσει, αν θέλετε, από αυτή την άλλη επίδραση, είναι ο πλακούντας των γυναικών. Είναι αποτέλεσμα από ένα αρχαίο ιό που θεωρείται ότι αυτός ξεκίνησε τη δημιουργία του πλακούντα. Συνεπώς μιλάμε για ένα αρχαίο εχθρό που δεν έχει πρόσωπο και που δεν σέβεται κανένα από τους παλιούς κανόνες. Αυτό πρέπει να το δούμε τώρα με τη σκοπιά του ποια είναι η απειλή που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Η απειλή που αντιμετωπίζουμε σήμερα δεν είναι γρήπη, δεν είναι μία πνευμονία, δεν είναι απλώς κάτι το οποίο μπορούμε να πάρουμε ένα φάρμακο ή ένα εμβόλιο και να το ταικολενήσουμε. Είναι κάτι που ακόμα δεν ξέρουμε πώς συμπεριφέρεται και ψάχνουμε να βρούμε τους τρόπους με τους οποίους θα το αντιμετωπίσουμε. Και θα συζητήσω για τις διάφορους τρόπους και σε προηγούμενες συζητήσεις είχε τεθεί το θέμα τι κάνουν οι Ισκανδιναβοί, πώς αντιμετωπίζουν στην Αγγλία, στην Αμερική. Αλλά πρέπει να σας πω ένα πράγμα. Ότι αυτό που μας ανησυχεί, σαφώς είναι ο κορονοϊός τώρα γιατί οι άνθρωποι πεθαίνουν και όπως βλέπετε δυστυχώς η Αμερική έχει φτάσει να έχει τα πρωτεία τώρα στους θανάτους. Η δε πολιτεία μου είναι η τρίτη κατά σειρά χειρότερη στις μολύσεις και στους θανάτους. Για να καταλάβετε αν από 100.000 έχουμε πενταπλάσια τις θανάτους και αρρώστιες από ό,τι υπάρχουν στην Ελλάδα. Είναι πενταπλάσια μόνο στην Περσυλβένια. Δεν πρόκειται να καταπολεμήσουμε αυτό το ιό μέχρι να έχουμε δύο πράγματα. Μια αποτελεσματική θεραπεία ούτως ώστε όταν με πάνε σε ένα νοσοκομείο να μου δώσουν κάτι το οποίο θα με κάνει καλά να το απλοποιήσω και μετά να έχουμε ένα εμβόλιο το οποίο θα μας βοηθήσει να έχουμε την περίφημη ανωσία της Αγέλης, την οποία θα συζητήσω αργότερα. Αλλά αυτό όλοι νομίζω το καταλαβαίνουμε, δεν πρόκειται να συμβεί σε ένα μήνα, σε δύο μήνες, σε τρεις μήνες. Μιλάμε αυτό να ξεπεραστεί μέσα στο 21 θα είναι με χρόνους ρεκόν. Ας πούμε ότι είναι το 21. Το ξεπεράσαμε και τις καπουλάραμε για άλλα 100 χρόνια. Δεν πρόκειται να ξαναέχουμε το ίδιο πρόβλημα. Σαφώς κανείς δεν μπορεί να το εγγυηθεί αυτό, αλλά η αλήθεια είναι ότι πάντοτε υπήρχε και πάντοτε θα υπάρχει η ιδέα και ο φόβος της αγνώστου νοσου Χ, που λέμε disease X, η οποία είναι μια πιθανότατη πανδημία από ιούς που δεν τους ξέρουμε καν, δεν τους έχουμε ανακαλύψει ακόμα. Δεν έχει μόνο να κάνει με το εμβόλιο που θέλουμε να βρούμε άμεσα για να καταπολεμήσουμε το κορωνοϊό, αλλά με τη συνέχεια μιας παγκόσμιας προσπάθειας να βρούμε ένα πανηϊικό εμβόλιο, το οποίο θα μας βοηθήσει σε μεγαλύτερο δυνατό βαθμό να αντιμετωπίσουμε τους επόμενους ιούς, οι οποίοι θα μας τυπήσουν. Να σταματήσω και να ρωτήσω αν υπάρχουν αυτή τη στιγμή ερωτήσεις για ο τρόπος που έχω τοποθετηθεί ή κάτι μέχρι τώρα, μέχρι να προχωρήσω παρακάτω. Μπορείτε να χρησιμοποιείτε, υπενθυμίζω κάτω υπάρχει ένα συνεφάκι που λέει chat, εκεί όποιος θέλει να θέσει κάποιο ερώτημα μπορεί να το γράψει, να απαντηθεί. Θα μιλήσω για την αντιμετώπιση που έχουμε αυτή τη στιγμή και τους διάφορους τρόπους αντιμετώπισης μεταξύ των διαφόρων κυβερνήσεων και ανά πάση στιγμή μπορούμε να σταματήσουμε για ερωτήσεις. Το πρώτο και το κυριότερο, γιατί παρακολουθώ εκτουεγγύτατα τον ελληνικό τύπο, είναι κλεισούρα, να αφήσουμε ανοιχτά τα μαγαζιά, να βγει ο κόσμος, έρχεται καλοκαίρι, ζέστη ο ήλιος μας, το ελληνικό DNA. Βασικά όλα αυτά έρχονται κάτω σε δύο διαφορετικές αντιμετωπίσεις. Η μία είναι να μπορέσεις να μαζέψεις τον κόσμο για να τον προστατέψεις από το νεό μέχρι να βρεις το εμβόλιο και να βρεις το φάρματο το οποίο θα βοηθήσει στην καταπολέμηση. Και το άλλο είναι αυτό που λέμε, η ανοσία της αγέλης, η ανοσία του κοπαδιού. Και έχουμε ακούσει ενθαρρυντικά πράγματα από τη Σκαντιναβία, γιατί αυτοί που πηγαίνουν δεν έχουνε μεγάλο βαθμό θανάτων γιατί δεν κάνουμε και το ίδιο. Εδώ πρέπει να σας πω ότι πρέπει να είμαστε πολύ προσευχτικοί όταν μιλάμε για θέματα που έχουν να κάνουν με την κυβέρνηση και το management πληθυσμών, όταν μιλάμε για ρυθμούς. Το 18ο αιώνα ευγήκε για πρώτη φορά η ιδέα στην Αγγλία του λεγωμένου utilitarianism, ελληνικά να ανταποδώσω, οφελημισμός, που έλεγε βασικά, μιλάμε τώρα για το 18ο αιώνα 1700 και, ότι δεν μπορούμε να βλέπουμε μόνο το καλό του πρίγκιπα και του τραπεζίτη, του πλούσιου και του δυνατού, αλλά πρέπει να βλέπουμε το καλό όλου του κόσμου. Αυτή είναι μια πολύ ωραία ιδέα και στη βάση της έχει να κάνει με την αντιμετώπιση όλων των ανθρώπων σαν ανθρώπους και όχι ένας άνθρωπος είναι καλύτερος από τον άλλο. Να το κρατήσουμε αυτό γιατί θα επανέλθω πάλι στην παγκόσμια αντιμετώπιση. Άσχετα με το πόσο καλή είναι αυτή η ιδέα, η πραγματικότητα ήταν πάντα και είναι ακόμα σήμερα, ότι κάθε κυβέρνηση πάντοτε προσπαθεί να ισοσταθμίσει το κόστος με το όφελος. Εάν μπορούμε να σώσουμε έναν άνθρωπο με ένα ευρώ, δεν το συζητάει κανείς. Αν μπορούμε να σώσουμε έναν άνθρωπο με ένα εκατομμύριο ευρώ, το συζητάνε όλοι. Εάν θα χρειαστούμε 10 δισεκατομμύρια ευρώ για να σώσουμε έναν άνθρωπο, αρχίζει ο κόσμος και δαγκώνει τα χείλη του. Καταλαβαίνετε πού το πηγαίνω. Σε τελευταία ανάλυση πρέπει να έχεις τους πόρους για να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα και οι πόροι που έχεις θα πρέπει να το αντιμετωπίσουν με ορισμένες προτεραιότητες. Ένα πράγμα που μάθαμε από τον τυφώνα Κατρίνα όταν εκτύπησε την νέα ορελεάνη, ήταν πολλά τα λάθη και είναι μια συζήτηση που μπορεί να πάρει μια ολόκληρη εβδομάδα, αλλά είμαστε απροετοίμαστοι. Το ότι είμαστε απροετοίμαστοι έφτασε στο σημείο ότι η νέα ορελεάνη, δεν ξέρω αν γνωρίζετε την τοπογραφία της, αλλά βασικά είναι χαμηλότερα από τη θάλασσα. Και πάντοτε όλα τα σπίτια όλοι οι άνθρωποι πατάνε πάνω σε ένα βάλτο. Γι' αυτό και τα σπίτια δεν έχουν υπόγεια. Για να κάνεις υπόγειο πρέπει να χτίσεις ένα τσιμεντένιο κουτί και να το βάλεις μέσα. Δεν μπορείς απλώς να σκάψεις να κάνεις υπόγειο. Όλοι οι αστυνομικοί στη τεαθμή είχαν όλο τον υπλισμό και όλα τα πυρομαχικά σε ειδικά φτιαγμένα υπόγεια για να τα έχουν ασφαλεί. Ήρθε η πλημμύρα και τι συνέβη. Κολυμπούσανε και τα όπλα και τα πυρομαχικά. Αυτό σημαίνει ότι αστυνομικοί πυροσβέστες, ιατρικό προσωπικό βρεθήκαν εξαφνικά στο έλεος και της φύσης και όλων των κακών στοιχείων που βγήκαν στο δρόμο. Και αυτοί οι άνθρωποι όχι μόνο είχαν να αντιμετωπίσουν την τάξη και την προστασία των πολιτών αλλά δεν ξέραν καν τι συνέβαινε στις οικογένειές τους. Οπότε αυτό που θέλω να σας πω είναι ότι εάν πραγματικά θέλουμε να βοηθήσουμε την κοινωνία πρέπει να βοηθήσουμε τους ανθρώπους που βοηθούν την κοινωνία. Γιατί όταν έχω οικογένεια και σκέφτομαι τι θα γίνει η γυναίκα μου και τα παιδιά μου θα κάνω τεράστιες προσπάθειες να βοηθήσω τον συνανθρωπό μου αλλά κάποια στιγμή θα πω ότι ξέρεις κάτι πρέπει να πάω σπίτι γιατί έχω και την οικογένειά μου. Αλλά φανταστείτε από την άλλη μεριά τι θα συνέβαινε. Εάν είχαμε μια θεομηνία, είχαμε μια καταστροφή και λέγαμε η προτεραιότητα που θα δώσουμε είναι στις οικογένειες και στα παιδιά των γιατρών, των αστυνομικών, των νοσοκόμων και ο κόσμος πέθανε στον δρόμο και έβλεπε ξαφνικά να σώνονται οικογένειες, των γιατρών, των αστυνομικών και των νοσοκόμων. Πώς θα το εξηγούσαμε αυτό, ότι το κάνουμε αυτό για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε τον πληθυσμό. Οπότε βλέπετε πόσο δύσκολες είναι οι αποφάσεις και πώς η κάθε κυβέρνηση προσπαθεί να βρει μια σολομόντιο λύση και μην ξεχνάτε ότι η σολομόντιος λύση είχε να κάνει με ένα παιδάκι που θα πεγότανε στη μέση. Συνεπώς, όπως είμαστε σήμερα, αυτό που έχω να σας πω είναι ότι η ανοσία της Αγγέλης δουλεύει στα σκαδιναμικά κράτη και αυτό είμαι σίγουρος ότι όλοι το συμμερίζονται επειδή είναι πολύ πιθαρχημένες κοινωνίες. Καταλαβαίνουν ακριβώς τι σημαίνει η ανοσία της Αγγέλης. Είναι ότι θα πρέπει να το πάθουν, σε ισαγωγικά αυτό, 70-80% των συμπολιτών μας για να έχουν ανοσία και οι πιο επαθείς να κάτσουν σπίτι και να μην βγουν γιατί θα πεθάνουν. Αυτοί έχουν την πιθαρχία να το κάνουν. Οι Άγγλοι δεν είχαν την πιθαρχία να το κάνουν. Ο πρωθυπουργός Джάνσεν για κάποιο λόγο θεώρησε ότι είναι σκαδιναμός και ποιος ήταν ο πρώτος που πήγε στο ΜΕΦ. Το ίδιο συμβαίνει στην Αμερική. Και γι' αυτό κλείσαμε κάτω. Συνεπώς, αυτό που συνέβη στην Ελλάδα, δεν θέλω να πω ότι οι Έλληνες δεν είναι πιθαρχημένος λαός προς την προστεύου. Αυτό δεν λέγεται από κανέναν, ούτε μεταξύ μας. Αλλά όπως καταλαβαίνετε, αν περιμέναμε πατριωτικά να καθόταν καθένα σπίτι του και να λέγαμε ότι στην Ελλάδα θα τα αντιμετωπίσουμε με την ανοσία της Αγγέλης, θα είχαμε εκατόμπες. Να κάνω μια παύλα εδώ, εάν έχουμε καμιά ερώτηση. Υπενθυμίζω τον τρόπο που μπορείτε να υποβάλετε κάποιο ερώτημα. Ή εσείς τα λέτε πολύ καλά, κύριε Λιόπουλε, δε δημιουργούνται απορίες. Ή είναι αρκετά αντροπαλή, οι άνθρωποι που είναι συνδεδεμένοι σήμερα. Συνεχίζω, λοιπόν. Απόστολε. Παρακαλώ. Παναγιώτης. Έλα, Παναγιώτης. Δυό λεπτά, Παναγιώτης είναι... Όχι, όχι, όχι. ...δημιουργικός και παιδικός φίλος που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στη Washington. Δηλαδή, μιλάμε Αθήνα-Θεσσαλονίκη, αλλά από αυτή τη μεριά του Αθλαντικού. Λέγε, Παναγιώτη. Δυο βήματα. Μόνο μία παρατήρηση. Θνητότητας στη Σουηδία είναι 200 κάτι. Όσο είναι και στη Μπετσιλβένια, 200 ένα 100 χιλιάδες εννοείς. Ναι, ένα εκατομμύριο. Εκατομμύριο πληθυσμού. Είναι θνητότητα, όχι θνησιμότητα. Είναι 217. Στην Ελλάδα είναι 13. Μπράβο, μπράβο. Απλώς παρατήρηση για τη θεωρία της Αγγέλης, η οποία δεν είναι και πάντα τόσο... Και σε ευχαριστώ που το ανέφερας, γιατί είναι αυτό ακριβώς που λέω. Όταν μιλάμε με τους αριθμούς, είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε σαν κοινωνία ότι θα έχουμε αυτή τη θνησιμότητα. Εάν είμαστε έτοιμοι, κανένα πρόβλημα. Είναι και αυτή η αντιμετώπιση. Οπότε αυτά που ακούγονται ωραία και αυτά που ακούγονται σαν αυταπόδεικτα, έχουν πάρα πάρα πολύ σοβαρές αποφάσεις που πρέπει να παρθούν. Μιλάμε, απ' ό,τι κατάλαβα, λες ότι είναι 15 φορές παραπάνω από την Ελλάδα, έτσι δεν είναι Παναγιώτη. Στα 200 από το 2013 μιλάμε γύρω σε 15 φορές παραπάνω. Άλλη ερώτηση, παρατήρηση. Όχι, όχι, τίποτα άλλο. Υπέροχο. Οπότε αυτό που βλέπουμε σήμερα... Μισό λεπτό, συγνώμη. Ήθελε ο κύριος Ιωαννίδης, αν θέλετε, να ανοίξετε το μικρόφωνο. Παρακαλώ, ναι. Ναι, θα ήθελα να ρωτήσω, εκτός από την ανοσία της Αγγέλης, μήπως για να είναι επιτυχημένη ενώ εντός, εκτός, εισαγωγικών, σε μια χώρα, υπάρχουν και άλλα χαρακτηριστικά, έτσι όπως η γεωγραφική κατομαμή του πληθυσμού, η πυκνότητα του πληθυσμού, η ορειμότητα που αναφέρατε πολύ σωστά. Δεν είναι, δηλαδή, μόνο η αυτογνωσία και ορειμότητα ενός πληθυσμού, έτσι δεν είναι, κάνω λάθος. Σαφέστατα, και μάλιστα θα πάρω το αμερικάνικο παράδειγμα, το οποίο ίσως να μην έχει μια ακριβή αντιστοιχία στην Ελλάδα, αλλά οι ερωτήσεις και οι έρευνες που κάνουμε είναι πώς αυτό έχει αντίκτυπο σε αφροαμερικανούς. Πώς αυτό έχει αντικτύπο σε αμερικανούς που είναι στις φάρμες. Είναι σαν το κρεμμύδι, έχει πάρα πάρα πολλές διαφορετικές... Πώς λέγονται... Πολλές συνδυασμίες που πρέπει να το βλέπουμε. Και να επανέφθω για μια στιγμή στην Ελλάδα, γιατί το ίδιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ελλάδα και ίσως επειδή η ελληνική ψυχή περιμένει τους τρεις μήνες στις καλοκαιρινούς, χωρίς αυτούς πέφτει μέσα σε μια μαύρη απόγνωση. Για καλούς λόγους, όποιος δεν έχει φάει μαρίδα στην Ακρογιαλιά δεν μπορεί να το καταλάβει αυτό. Αλλά επειδή έρχεται ακριβώς αυτή η περίοδος, θα πρέπει όλοι να ξέρουμε, και λυπάμαι που είμαι Κασσάνδρας αυτό, ότι ο κορωνοϊός θα επανέλθει και θα επανέλθει εκδικητικά. Συνεπώς η συνέχεια της επαγρύπνησης, η συνέχεια της κλεισούρας, όχι πλέον στο σπίτι κλειδωμένος, αλλά να είμαστε σε ένα εστιατόριο και εκεί πέρα που καθόντουσαν δέκα άνθρωποι να κάθονται μόνο δύο, είναι μια πραγματικότητα με την οποία θα ζήσουμε, ελπίζω να το μετρήσουμε σε μήνες και όχι σε χρόνια. Συνεπώς αυτό που βλέπουμε σήμερα, είναι ότι υπάρχει μια κούρσα, παγκόσμια κούρσα, για να βρούμε δύο πράγματα. Το εμβόλιο που θα μας βοηθήσει να το προλάβουμε τις επόμενες χρονιές και το φάρμακο που θα μας βοηθήσει να βοηθήσουμε εμείς, αυτούς που έχουν πληγή, να επιζήσουν. Και έρχομαι τώρα σε αυτό το οποίο έχω ονομάσει την επομένη του Covid-19. Ας σας ευχαριστούμε, κύριε Διόγουλε. Λένε να κάνεις την ερώτηση. Ναι, ναι, ναι. Προτού προχωρήσουμε στο επόμενο. Έχουμε μια ερώτηση. Πιστεύετε ότι οι Έλληνες θα πειθαρχίσουν στην ανωσία της Αγία Ελύση όταν θα χαδαρώσουν τα μέτρα? Ωραία μου, βάζετε τα δύσκολα. Εγώ, όπως και ο αγαπημένος μου φίλος, ο Παναγιώτης Θελαμπρόπουλος, είμαστε μεταλλαγμένοι Έλληνες. Είμαστε εδώ πέρα, καταλαβαίνουμε τι πρέπει να κάνουμε και το κάνουμε. Μπορεί ο ένας να κλέγεται στον άλλο, αλλά δεν βγαίνουμε. Θα σας γυρίσω την ερώτηση με ερώτηση που δεν είναι σωστό, αλλά θα το κάνω. Εάν εσείς νομίζετε ότι ο κόσμος θα σταματήσει να βγαίνει στην ακρογυαλιά, ή να βρίσκει ευκαιρίες για να πηγαίνει στα γλέντια και στα μπουζούκια, μακάρα. Το βλέπω πολύ δύσκολο, το βλέπω πάρα πολύ δύσκολο. Και όχι γιατί είναι κάτι το ιδιαίτερο των Αιγήνων, αυτό έκαναν οι Ισπανοί και την πατήσανε. Έχοντας την ανωδική πορεία της νόσου, επέτρεψαν να γίνουν μαζικές μαζέματα που γινόντουσαν στις πλατείες, που έκαναν για τις επαιτείους. Οπότε ελπίζω και προσεύχομαι να μπορέσουν να πειθαρχήσουν για την επιβίωσή τους. Αλλά το βλέπω δύσκολο. Δεν θεωρεί κανείς ότι έχω λάθος. Ήρθα αμέσως. Μία παρατήρηση, λέει ο κόσμος. Νομίζω ότι με βάση της αρχές και της αξίας που έχει οικοδομηθεί ο δυτικός πολιτισμός θα πρέπει να γίνεται αντιληπτός ως είναι θέσφατος. Ο στόχος για όσο το δυνατόν λιγότερη θρησιμότητα με κάθε κόστος. Ως εκ τούτου η αντιμετώπιση της κατάστασης μέσω της ανωσίας της αγγέλης καθίσταται απορριπτέα. Να πω το εξή. Συμφωνώ για την αξία της κάθε ζωής. Αλλά η ανωσία της αγγέλης μπορεί να την πετύχει με δύο τρόπους. Ο ένας είναι ας τους να βγουν και όσοι ζήσουν, ζήσανε. Ο άλλος είναι ότι έχεις τα εμβόλια και έτσι δημιουργείς την ανωσία. Οπότε δεν λέμε ότι είναι λάθος αρχή η ανωσία της αγγέλης. Λέμε το πώς θα την πετύχεις την ανωσία της αγγέλης. Οπότε ναι, συμφωνώ, καταρχή, ότι είναι κάτι που μας αφορά όλους και ο σκοπός μας θα πρέπει να είναι όσο λιγότερος κόσμος να χάσει τη ζωή του. Έχοντας πει αυτό πρέπει τώρα να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε και τι σημαίνει αυτό. Γιατί ναι μεν είναι εύκολο να το προσδιορίσουμε όταν λέμε αυτή τη στιγμή είμαστε Έλληνες, ζούμε στην Ελλάδα, πώς θα επιζήσουμε. Αν πρέπει να μητρήσουμε δύο ζωές Ελλήνων εναντί δύο ζωών Τούρκων, Κονγκολέζων, Κινέζων, όλες αυτές οι ζωές έχουν την ίδια αξία. Θα θυσιάσουμε έναν δικό μας για να ζήσει ένας απέναντι. Γιατί αποφάσεις θα φτάσουν εκεί. Και το λέω αυτό διότι θυμόσαστε που είπατε θα μιλήσω για υπερπαγκοσμιοποίηση και δεν προκείται να μπω σε καπιταλισμό, σοσιαλισμό και τέτοια πράγματα. Για μένα υπερπαγκοσμιοποίηση είναι ένα κοινό σύστημα σε παγκόσμια κλίμακα και υπάρχουν πολλών ειδών συστήματα. Το σύστημα για το οποίο θα μιλήσω και για το οποίο θα θεωρήσω ότι πρέπει να υπάρχει ένα επόμενο βήμα είναι το σύστημα του Bretton Woods που έγινε μετά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Όταν λέω μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε αρχίσει στο τέλος του πολέμου το 1944. Μαζευτείκανε όλοι οι αρχηγοί των κρατών και ήρθανε εδώ στο New Hampshire σε μια πολιτεία βόρεια της Φενσιλβένια και είπανε ποιο θα είναι το μελλοντικό σύστημα διακυβέρνησης του κόσμου. Είναι ένα σύστημα το οποίο έχει επιζήσει για 70 χρόνια. Και επειδή ξέρω ότι θα αρχίσουμε τις συζητήσεις για ευρεοσυνωνιστό μασόνους, Ιλουμινάτους και τα λοιπά τριμερής επιτροπές, το Bretton Woods είναι το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα που δουλεύει σήμερα. Μας αρέσει δε μας αρέσει το Διεθνές Δομασματικό Ταμείο, μας αρέσουν δε μας αρέσουν οι τράπεζες, είναι ο τρόπος που δουλεύει όλος ο κόσμος. Και προτού να πούμε για τις σκοτεινές δυνάμεις και το ποιος το αποφάσισε και πού πάρθηκαν αυτές οι αποφάσεις, θα σας πω δύο πράγματα. Λάβανε μέρος 44 κράτη, συμπεριλαμβανομένη της Οβητικής Ένωσης, και στην Ελλάδα επήγε ο Έλληνας υπουργός οικονομικών και ένας νεαρός οικονομολόγος μαζί του. Ξέρετε ποιος ήταν ο νεαρός οικονομολόγος που πήγε εκεί, ήταν από τους συνηπογράφοντες. Ο Ανδρέας Παπανδρέου. Λοιπόν, δεν προσπαθώ να πω ότι αυτό είναι το σύστημα, λέω ότι αυτή είναι η κανόνιση του παιχνιδιού όπως είναι σήμερα. Καλή, κακή, σαφώς πάντοτε μπορούν να γίνουν καλύτεροι. Κάτι ανάλογο τώρα πρέπει να κοιτάξουμε, αυτή τη φορά όχι για την οικονομική διαχείριση του κόσμου, αλλά για το πώς μπορούμε να χειριστούμε στο μέλλον την οικονομική διαχείριση, την κυβερνητική διαχείριση, τη γεωπολιτική διαχείριση της έρευνας για να μπορέσουμε να καταπολεμήσουμε την όσο χει. Αυτό είναι κάτι που δεν θα γίνει σε ένα εργαστήριο, σε ένα κράτο, σε μια πόλη. Είναι μια κοινή προσπάθεια παντού. Νωρίτερα, μιλώντας με την ομάδα, μετέθηκε η ερώτηση «επιστεύεσαι τους Κινέζους». Μας λες εδώ να δουλέψουμε όλοι μαζί, χέρι-χέρι, αλλά μπρατσέτα, αδερφοποιημένοι, για ένα καλύτερο κόσμο. Δεν έχει να κάνει με εμπιστοσύνη. Έχει να κάνει με ένα σύστημα που έχει, αυτό που λένε στην Αμερική «checks and balances», έχει τους ελέγχους και έχει και τις ισοσταθμίσεις μεταξύ των κρατών, μεταξύ των επιστυμόνων, μεταξύ των συστημάτων, για να μπορέσουμε να βρούμε κοινές λύσεις. Ο τρόπος που ξεπερνάς έμφυτες δυσπιστίες, γεωπολιτικές σκευωρίες, είναι δανείζεις και ανταλλάσεις επιστήμονες, τεχνοκράτες, τεχνολόγους, από κράτος σε κράτος, ούτως ώστε πάντοτε να έχεις ένα μείγμα. Αυτό δεν είναι κάτι καινούριο, δεν είναι κάτι ριζοσπαστικό. Οι φεουδάρχοι του μεσαίωνα, όταν θέλουν να κάνουν μια καλή συμμαχία, ποτέ δεν πιστεύαν ο ένας ότι ο άλλος ήταν 100% μαζί του και του έλεγε την αλήθεια. Γιατί κανάνε? Ανταλλάσανε άτομα από τις οικογένειές τους, ούτως ώστε να είναι σίγουροι ότι αυτό θα προχωρήσει. Εάν λοιπόν εγώ σήμερα σαν Αμερικάνος, σήμερα σαν Γερμανός, σαν Κινέζος, σαν Ρώσος, αυτόν δεν τον εμπιστεύομαι και δεν συνεργάζομαι μαζί του, δεν πρόκειται να βρούμε τις λύσεις. Συνεπώς αυτό που λέω είναι ότι πρέπει να υπάρξει μια υπερπαγκοσμιοποίηση που βασίζεται στην αντιμετώπιση του κοινού κινδύνου. Υπάρχουν δύο τρόποι για να ενωθούμε. Ένας είναι για το κοινό όφελος και άλλος είναι για τον κοινό κίνδυνο. Αν προσπαθούμε να ενωθούμε για ένα κοινό όφελος, θα τσακωνόμαστε για πάντα και ο ένας θα κλέβει από τον άλλο. Ο κίνδυνος θα μας ενώσει πραγματικά γιατί η ζωή ενώσει είναι η ζωή όλων. Εάν αυτό δεν γίνει, δεν πρόκειται να βρίσκουμε λύσεις. Ξέρω ότι υπάρχει παραφιλολογία, ότι υπάρχουν νέα, το εργαστήριο στο Βουχάν, αν γινόταν εκεί ο ιός, αν ξέφυγε και όλα αυτά. Μερικά ακόμα τα ξέρουμε, μερικά ακόμα δεν τα ξέρουμε. Αυτό θα το μάθουμε. Αλλά μπορώ να σας πω, από ό,τι γνωρίζω μέχρι τώρα και αυτό, είναι γνώσεις που είναι ανοιχτές σε όλο τον κόσμο, έχουνε δημοσιοποιηθεί. Τα εργασίρια στο Βουχάν κάνανε καλή δουλειά και έχουνε Αμερικάνους επιστήμονες που συνεργάζονται με τους Κινέζους. Οπότε, από αυτή τη μεριά του Ατλαντικού, εμείς θεωρούμε ότι δεν είναι πιθανό. Και το ψάχνουμε ακόμα. Αυτό είναι το πρώτο. Να σας διακόψω εδώ πέρα. Έχουμε ένα σχόλιο και μια ερώτηση. Από ό,τι φαίνεται, μετά το Πάσχα και την Πρωτομαγιά, θα ακυρωθούν και τα πανηγύρια του 15 Αυγούστου. Έτσι όπως πάει η κατάσταση. Και η ελληνική αστυνομία σε νέους ρόλους. Ε, όχι. Δεν το δεχόμαστε. Δεν θέλουμε να φτάσει μέχρι και ελπίζουμε όχι. Πάμε και στα πανηγύρια. Έχουμε ένα σχόλιο από αυτό. Να συνεχίσουμε με μια ερώτηση. Δεν θέλω να πάω πίσω στις σημειώσεις μου. Και να επανεύθω στο. Προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τη σημερινή κατάσταση με τα περσινά πανηγύρια. Κάπου πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν μιλάμε για τίποτα το οποίο έχουμε αντιμετωπίσει στο παρελθόν. Παρακαλώ, συνεχίσουμε. Μια ερώτηση είναι στα αγγλικά. Θα τη μεταφράσω στα ελληνικά. Και συνεχίζετε. Θα την πω στα ελληνικά για να καταλάβουν και οι περισσότεροι. Αν θέλετε να τη διαβάσω και στα αγγλικά και στα ελληνικά. Ό,τι θέλετε πείτε μου. Θα την πω πρώτα στα αγγλικά. Γιατί έτσι την έγραψε κιόλας. Παρακαλώ, συνεχίσουμε. Παρακαλώ. Γιατί έτσι την έγραψε κιόλας. Η πρώτη ερώτηση. Να τη μεταφράσω κιόλας. Θα ήθελε να ρωτήσει ότι όσο ο ιός, ο κορονοϊός, θα συνεχίσει να εξαλίσσεται ο ιός χωρίς να έρθει το εμπόλιο ή κάποιο φάρμακο. Εάν οι πληθυσμοί θα αποφασίσουν να θυσιάσουν κάποιο μέρος για να συνεχίσουν να ζουν ελεύθεροι και υγιείς. Η απάντηση είναι. Δεν είναι ερώτηση. Είναι απόφαση που έχει πάρθει ήδη. Θα πω για την ελληνική κυβέρνηση. Όχι γιατί ιδιαίτερα έχει να κάνει με αυτή, με όλες τις κυβερνήσεις. Αλλά παίρνω το παράδειγμα της ελληνικής κυβέρνησης. Αύριο βγαίνει ο υπουργός και λέει το διάγελμα είναι ότι από την τάδε μηνός θα ανοίξουμε σιγά σιγά παιδιά. Έτσι δεν είναι. Ήδη έχει πάρθει η απόφαση ότι ορισμένοι θα πεθάνουν για να προχωρήσει η οικονομία. Πιστεύουμε ότι δεν θα υπάρξουν θάνατοι λόγω αυτής της πρακτικής. Είναι το προηγούμενο που έλεγα. Είναι η σκληρή πραγματικότητα. Δεν μ' αρέσει να λέω το παιχνίδι των αριθμών, αλλά όταν έχεις τις στατιστικές και μιλάς για στατιστική έξι σίγμα, μιλάς για τρισήμισι στο εκατομμύριο. Όταν μιλάς για τρία σίγμα μιλάς για τρισήμισι στους χίλιους. Οπότε στατιστικά το ξέρουμε ήδη ότι επειδή είναι η Ελλάδα, έχουμε τον ελληνικό ήλιο, έχουμε το DNF, έχουμε το δεκαπεντάβουστο, πρέπει να ανοίξουμε ρε παιδί μου. Δεν γίνεται να συνεχίσουμε έτσι. Θα κόψουμε τις φλέβες μας. Έχουμε αποφασίσει ότι για αυτό το λόγο πρέπει να έχουμε έναν ελληνικό ήλιο. Το οποίο δεν το λέω αν είναι σωστό ή όχι. Είναι αποδεχτό σε όλες τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο. Ακόμα και να το ξέρουμε αυτό. Συνεχίζω επίσης στα αγγλικά για να ακούσει και ο φίλος μας. What infrastructure is needed in Greece to maintain agility for the new digital normal and the new service industry? Την υποδομή που χρειάζεται η Ελλάδα για να διατηρήσει την ευελιξία σε αυτήν την νέα ψηφιακή κανονικότητα, που θα έλθει σε αυτό που καλούμαστε να διαχειριστούμε, και πώς αυτό θα εισαχθεί στην βιομηχανία. Μια άριστη ερώτηση είναι το μεθεπόμενο που θα μιλήσω για αυτό. Είναι ένα από τα βασικά πράγματα που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί όχι μόνο στα πλαίσια κάθε χώρας, αλλά σε διεθνή πλαίσια. Όταν μιλάμε για τεχνολογία, διαδίκτια, πληροφορίες, είναι σαν τον αέρα. Δεν έχει μέρος που σταματά ή μπορεί να μπουν από εδώ, αλλά και είναι δικό σας. Και μετά μπορούμε να επανέλθουμε, αν η απάντησή μου δεν είναι αρκετή. Ποιο μπορεί να είναι το οικονομικό μοντέλο αφού χαλαρώσουν τα μέτρα, όταν θα πρέπει να μειωθούν όλες οι συνευρέσεις μας, είτε επαγγελματικές, είτε ψυχογραφικές. Μπράβο. Τότε μπαίνω βαθύτερα στο προηγούμενο θέμα. Όπως είπα, η νέα τάξη των πραγμάτων, και αυτά ακούγονται επικίνδυνα, γιατί όταν πεις τάξη των πραγμάτων όλοι λένε ότι δεν έχουν καλή οσμή για τον περισσότερο κόσμο, αλλά στην πραγματικότητα μιλάμε για τάξη των πραγμάτων. Στον Bretton Wood είχαμε μια τάξη των πραγμάτων που μας επέτρεψε σήμερα να έχουμε τον κόσμο που έχουμε. Δεν θα είχαμε Truman Doctrine, Marshall Plan, δεν θα είχαμε τίποτα από αυτά, αλλά όλα τα καλά της και όλα τα κακά της. Δεν μπορώ να πω ότι υπάρχουν τελείες λύσεις. Η νέα τάξη των πραγμάτων για την οποία μιλάω ότι αυτά τα καταστάσεις είναι παγκόσμενα με τον ίδιο τρόπο σημαίνει ένα πράγμα. Δεν κοιτάμε αυτή τη στιγμή ποιο είναι το κόστος της αντιμετώπισης, το αντιμετωπίζουμε και μετά προσπαθούμε να βρούμε τον τρόπο με τον οποίο θα πληρώσουμε τα σπασμένα. Αυτό κάνει αυτή τη στιγμή η Αμερική. Έχει μπει μέσα 2-3 εκατομμύρια δολάρια, όλα εκτός προϋπολογισμού, 2-3 εκατομμύρια δολάρια και περιμένουμε τώρα ότι το Κογκρέσο μεταξύ τώρα και το Σεπτέμβρη θα πάει και για το τρίτο 3 εκατομμύριο δολαρίων. Τώρα θα μου πεις μιλάς για 3 εκατομμύρια μεγάλα, εδώ μιλάμε για την Ελλάδα, τι μου λες τώρα. Αλλά είναι το ανάλογο μοντέλο, είναι το ανάλογο μοντέλο, δηλαδή θα πρέπει να υπάρξει προστασία πρώτα απ' όλα των εργαζομένων, δεύτερον των επιχειρήσεων και αυτό θα πρέπει να γίνει πάλι, οι δύσκολες αποφάσεις, σε βαθμό προτεραιότητας. Γιατί ναι μεν όλοι είμαστε άνθρωποι, ναι μεν όλοι έχουμε οικογένειες, ναι μεν όλοι έχουμε δουλειές που κάνουμε, αλλά οι παλιές προτεραιότητες δεν είναι αναγκαία οι καλύτερες προτεραιότητες. Και τι εννοώ με αυτό. Μπαίνω τώρα στο επόμενο γιατί είναι απευθείας συνδεδεμένο με αυτό και θα απαντήσουμε τις υπόλοιπες ερωτήσεις. Βλέπετε ένα θέμα βασικής ισότητας, το οποίο είναι παγκόσμιο. Αυτό που ανακαλύψαμε στην Αμερική και το έχουν ανακαλύψει όλος ο κόσμος, απλώς μιλάω για εδώ γιατί είναι η καθημερινότητά μας, είμαι σίγουρος ότι και ο Παναγιώτης στη Washington θα έχει δει το ίδιο, κάθε μεσημέρι στις δύο η ώρα βγαίνει ο κόσμος στα μπαλκόνια του και χειροκροτάει τους γιατρούς, τις νοσοκόμες, τους πυροσβέστες, τους αστυνομικούς, όλους αυτούς τους ανθρώπους γίνονται στον δρόμο για να βοηθήσουν το κόσμο. Οπότε ο γιατρός, συγγνώμη Παναγιώτη, δεν είναι αναγκαία πιο πολύτιμος από αυτόν ο οποίος οδηγάει το αστενοφόρο ή από αυτόν ο οποίος είναι ο τελειβεράς και μας φέρνει το φαΐ στο σπίτι. Ποιος περίμενε ποτέ ότι οι τελειβεράδες αν είχανε παπάκι, αν είχανε Harley Davidson, οτιδήποτε να είχανε, Ferrari να οδηγούσανε, δεν είναι θεωρείτο ένα από τα προεγγελματά που ήτανε αναγκαία για να διατηρηθεί ο κοινωνικός ιστος. Και τη βλέπουμε σήμερα. Και το ίδιο είναι σε όλον τον κόσμο. Συνεπώς η ανακατανομή των πόρων και οι νέες προτεραιότητες θα πρέπει να αλλάζουν συνεχώς σύμφωνα με ποια κατάσταση αντιμετωπίζουμε. Έχουμε μια ερώτηση από τον κ. Χωμενίδη. Άρα το καλοκαίρι θα έχουμε ύφεση κρουσμάτων? Αυτό που κάνει αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση, χωρίς... δεν είμαι σε επαφή με την ελληνική κυβέρνηση, αλλά ξέρω πώς γίνονται αυτά τα πράγματα. Αυτό που κάνει αυτή τη στιγμή, πάλι επανέρχομαι σε ένα διάγγελμα, να το πούμε τη Δευτέρα. Και το διάγγελμα λέει από την Τρίτη βγαίνεται. Αυτό που θα κάνει η κυβέρνηση θα κάθε και θα μετράει. Για να δει τι γίνεται. Σίγουρα θα υπάρξουν κρουσμάτα. Και εκείνοι οι αποφάσεις που έλεγα. Εάν δούμε ξαφνικά και ανεβεί η καμπύλη έτσι, θα πει η κυβέρνηση ξεχάστε ούτε μπάνια ούτε τίποτα, πάλι όλοι μέσα στο σπίτι κλειδαμπαρωμένοι και με τα ρολά κάτω. Θα παραλέω, αλλά προσπαθώ να σας δώσω την έννοια. Δεν μπορεί κανείς να το πει αυτό. Μπορεί ξαφνικά όλος ο κόσμος να πάει στην ακρογυαλιά, δόξα το Θεό η Ελλάδα ένα πράγμα που έχει είναι απέραντες ακρογυαλιές, και να είναι ο καθένας 1,5 χιλιόμετρα μακριά από τον άλλο και να πάνε όλα καλά. Έχουμε άλλη ερώτηση? Όχι. Ωραία. Συνεχίζοντας με την ίδια ιδέα και πηγαίνοντας λίγες παραγράφους πίσω, αν θυμόσαστε είπα ότι όλος ο κόσμος, όλες οι ζωές έχουν αξία, όλες οι ζωές έχουν την ίδια αξία. Αν έχουμε δύο Έλληνες, δύο Κομπολέζους, η παγκόσμια αντιμετώπιση, αυτή η παγκοσμιοποίηση, αυτή η οπτική γωνία και νούρια που τα βλέπει όλα με 360 μήρες, πρέπει να λάβει υπόψη ότι ένας ιός θα ξεκινήσει από εκεί που θα ξεκινήσει. Θα ξεκινήσει στην Ευρώπη, θα ξεκινήσει στην Αφρική, θα ξεκινήσει στην Ασία, θα ξεκινήσει στη Νότια Αμερική, δεν το ξέρουμε αυτό. Αυτό που ξέρουμε όμως είναι ότι παραδείγματος χάρη, στην Ευρώπη πόσους έχουμε γιατρούς, ένα περίπου ανά 300 άτομα. Στην Αφρική πόσους γιατρούς έχουν, ένα περίπου ανά 70.000 άτομα. Οπότε αν θέλουμε αυτή τη στιγμή να είμαστε ασφαλέστεροι στην Ευρώπη, θα πούμε, ξέρεις κάτι, να κόψουν το λαιμό τους οι Αφρικανοί. Είναι πρόβλημα της Κίνας και να τον ονομάζουμε ο Κινέζικος. Το να τον ονομάσεις ο Κινέζικος ιός δεν είναι κακό, εάν εννοείς απλώς ότι είχε ξεκινήσει από την Κίνα. Αλλά να τον ονομάσεις Κινέζικος ιός, υπονοώντας ότι αυτοί είναι Κινέζοι, εμείς δεν είμαστε Κινέζοι, εκεί είναι το λάθος. Δεν υπάρχει τρόπος να αντιμετωπίσουμε το μέλλον, εάν δεν το αντιμετωπίσουμε παγκόσμια. Ένας γιατρός σαν 70.000 ανθρώπων. Σύμφωνα με αυτά τα δεδομένα, η Καλαμπάκα και τα Τρίκα, αλλά δεν θα βλέπανε γιατρό. Ούτε κτηνία τώρα δεν βλέπανε. Έχουμε καμιά ερώτηση, πρέπει να αποχωρήσω, για να μπω στο θέμα της τεχνολογίας. Ναι, μόλις ήρθε. Δηλαδή στην κανονικότητα όπως την είχαμε... Με συγχωρείτε γιατί έρχονται, βλέπω πριν συνεχίσετε, έρχονται αρκετές. Δηλαδή στην κανονικότητα όπως την είχαμε συνηθίσει, θα είναι δυνατό να επανέλθουμε ουσιαστικά και πρακτικά μόνο με την παραγωγή ενός αντιϊκού εμβολίου. Υσχύει δηλαδή ότι πρέπει κοινός να ξεχάσουμε τη ζωή όπως την ξέραμε. Πρέπει ουσιαστικά να αποδεχθούμε τον θάνατο κάποιον ως παράπλευρη απώλεια της ζωής των περισσότερων. Πάντοτε το είχαμε αποδεχθεί, αλλά δεν το παραδεχόμαστε στον εαυτό μας. Ας μου θυμίσει κάποιος, ίσως να κάνω κάποιο λάθος, μια εποχή στην ανθρώπινη ιστορία, που δεν το είχαμε δεχτεί ότι θα υπάρξουν ορισμένοι θάνατοι και ότι το κοινό καλό δεν είναι το ίδιο καλό για όλους. Είναι σαν να λέμε το κοινωνικό καλό. Υπάρχει ένα καλό που αντιμετωπίζει την κοινωνία? Ξέρετε ποια ομάδα είσαι και πού βρίσκεσαι. Δεν προσπαθώ να πω ότι ορισμένοι αξίζουν να πεθάνουν για να ζήσουν άλλοι. Λέω ότι είναι μια σκληρή πραγματικότητα. Οπότε, αν κανονικότητα εννοούμε, θα υπάρξει πάλι μια εποχή που θα βγαίνουμε χωρίς να φοβόμαστε να κάτσουμε στο ίδιο τραπέζι με έναν ξένο να μπούμε στο λεωφορείο με τους άλλους ανθρώπους. Λογικά θα υπάρξει γιατί θα έχουμε εμβολιαστεί και θα το ξεπεράσουμε και μετά θα μπούμε όπως κάθε χρόνο που έχουμε τη γρήπη κτλ. Δεν είναι γρήπη προς θεού. Δεν προσπαθώ να το εξισώσω με τη γρήπη. Αλλά αυτό θα υπάρξει. Εκεί όμως που δεν μπορεί να υπάρξει είναι να ξεχάσουμε ότι η νόσο σχή μας περιμένει. Και επειδή περάσαν 102 χρόνια από το 1918 δεν σημαίνει ότι θα περάσουν 102 χρόνια για την επόμενη. Οπότε, πάλι, κανονικότητα είναι ένας όρος που όλοι νομίζουμε ότι το καταλαβαίνουν αλλά εάν κανονικότητα εννοούμε θα μπορέσουμε πάλι να σταματήσουμε να φοβόμαστε για μία νόσο, ναι. Σχόλιο επ'αυτό. Ελευθερία εναντίον ασφάλεια? Πιστεύετε ότι είμαστε οι ίδιοι μετά το τέλος της πανδημίας αφού, όπως λέγεται, θα πρέπει να προσέχουμε για τουλάχιστον 2 χρόνια. Όπως είπα το ανθιγενό μέρος του προγράμματος. Και εδώ θα μιλήσω και για τη τεχνολογία γιατί όλα αυτά είναι συνδεδεμένα. Ο καλύτερος τρόπος για να μπορέσεις να πεις στον κόσμο, παιδιά, θα ξανανοίγουμε λίγα λίγα τα πράγματα. Θα ανοίξουν αυτές οι επιχειρήσεις, θα μπορείτε να κινηθείτε με αυτόν τον τρόπο και να δούμε πώς θα πάει. Και όλοι λένε λογικό. Το πρόβλημα είναι, είναι δύο τα προβλήματα. Πώς θα μπορέσουμε να κάνουμε μετρήσεις και στις δύο περιπτώσεις. Μετρήσεις το πόσο μολύσινο είναι υπάρχουν από τον ιό για να καταλάβουμε τι γίνεται και να δούμε ότι κάτι ανεβαίνει να πούμε ότι το σταματάμε. Και το δεύτερο, πώς είναι οι κινήσεις των ανθρώπων. Που συναθρίζονται, που βρίσκονται κινήσεις για να μπορέσουμε να κάνουμε αυτούς τους συνδυασμούς, όπως είπε και ο κ. Ιωαννίδης προηγουμένως, που έχει να κάνει με γεωγραφία, που έχει να κάνει με κοινωνικά σύνολα, που έχει να κάνει με ηλικίες και όλα αυτά. Όπως καταλαβαίνετε και στις δύο περιπτώσεις μιλάμε για προσωπικά δεδομένα. Τα πιο βασικά εξ όλων των προσωπικών δεδομένων, που είναι πέρα από το τι λέμε και που βρισκόμαστε, ποιοι είμαστε, ποιοι είναι το πραγματικό μας DNA, που είναι το κυριότερο από όλα τα δεδομένα. Οπότε, πάλι επανερχόμαστε σε αυτή την ισοστάθμιση μεταξύ ελευθερίας και περιορισμού. Διότι, κακά τα ψέματα, υπάρχει μόνο ένας τρόπος να περιορίσεις τον ιό, να περιορίσεις τους ανθρώπους, να περιορίσεις αυτούς οι οποίοι μπορεί να αρρωστήσουν ή να περιορίσεις αυτούς που έχουν ήδη αρρωστήσει για να μην μολύνουν τους υπόλοιπους. Και αυτό είναι μια απόφαση που είναι πολύ δύσκολη, δεν είναι ανάγκη να κομίζω γλάφτα τώρα, αλλά πρέπει να σας πω ότι λόγω του επαγγελματός μου και λόγω του βάθους στο οποίο είναι μέσα σε αυτές τις αναλύσεις, όσο και να νομίζετε ότι το φοβόσαστε, εγώ το φοβάμαι πολύ περισσότερο από όλους σας. Η όλη υπόθεση της προστασίας των προσωπικών δεδομένων και η όλη υπόθεση του τι κάνεις μια που τα έχεις και πώς τα χρησιμοποιείς για καλό σκοπό, πάλι και αυτή βασίζεται σε διάφορα μοντέλα αντιμετώπισης της κυβέρνησης. Και όταν λέω κυβέρνηση εννοώ της δημοκρατικής από την αυταρχική κυβέρνηση. Εδώ κάνουμε ένα κύκλο και επανερχόμαστε πάλι, όχι μόνο σε αυτό το θέμα, αλλά και στο θέμα της υπερπαδοσμιοποίησης και πώς θα συνεργαστεί ένα δημοκρατικό κράτος, γιατί δεν ξέρω τι μακρύ και κοντό έχουμε να πούμε για την Ελλάδα, αλλά νομίζω ότι όλοι θα συγχωνήσουμε ότι είναι ένα δημοκρατικό κράτος η Ελλάδα. Όσο καλή, όσο πετυχημένη είναι μια δημοκρατία. Αν ρωτήσεις την Κίνα θα πει και εμείς παιδιά δημοκρατία είμαστε. Μάλιστα και η Βόρειος Κορέα θεωρείται τις πιο πετυχημένες δημοκρατίες. Οπότε η ερώτηση είναι, ναι αλλά κοίτα εγώ είμαι η πραγματική δημοκρατία, εσείς η λίγη δημοκρατία, ο άλλος είναι η υφό δημοκρατία, ο άλλος είναι η μαϊμούδη δημοκρατία. Εκεί είναι το θέμα ότι δεν υπάρχει μια τέλεια κατάσταση. Σαν αρχή, αυτή είναι η προσωπική μου τοποθέτηση, δεν είναι τοποθέτηση επίσημη της Αμερικάνικης Κυβέρνησης, αλλά αντιπροσωπεύει τη μεγαλύτερη πλειονότητα του Αμερικάνικου πληθυσμού είναι ότι δεν μπορείς να βασιστείς την κυβέρνηση να προστατεύσεις τα δικαιώματά σου. Εδώ τα δικαιώματα του πολίτη, ο μεγαλύτερος προστάτης των δικαιωμάτων του πολίτη είναι το American Civil Liberties Union. Η Αμερικάνικη Ένωση των Πολιτικών Ελευθεριών, που είναι ένας ιδιωτικός οργανισμός, γιατί πιστεύουμε ότι ο μόνος τρόπος για να ελέγξεις την κυβέρνηση είναι να είσαι εκτός της κυβερνήσεως και να μην έχεις να κάνεις τίποτα με την κυβέρνηση. Οπότε οι περισσότερες υποθέσεις που πηγαίνουν στο Συνταγματικό Δικαστήριο ξεκινάνε από την ACLU. Δεν ξέρω αν ο Παναγιώτης τους στέλνει ένα 20 δόλαρο το μήνα, αλλά εγώ το 20 δόλαρο το μήνα το στέλνω γιατί είναι η προσωπική μου ασφάλεια ενάντια σε μια κυβέρνηση που, ίσως και με τις καλύτερες προθέσεις, ξέρω ότι εργάει γρήγορα κάποιον θα ποδοπατήσει. Όταν τα ποντικάκια τρέχουν ανάμεσα στους ελέφαντες, μερικά διαδυβάλλουν καλά. Συνεπώς, και στην καλύτερη των περιστάσεων, λέμε ότι εάν θέλεις να με παρακολουθήσεις για το καλό μου και ο ευκολότερος τρόπος είναι, όπως ξέρετε όλοι, ήδη έχετε πάρει την απόφαση, ότι δεν έχετε καμία μα καμία, πώς λέγεται, κανένα πρόβλημα με το να σας παρακολουθεί η κυβέρνηση από 24 όρους βάσεως. Εάν νομίζετε ότι δεν παρακολουθήσατε από 24 όρους βάσεως, δεν ξέρω, εις αντί για την καλαμπάκα να ζήσετε σε διαφορετικό πλανήτη. Αυτό δεν είναι κακό, αλλά μπορεί να είναι και το χειρότερο κακό. Πώς θα χρησιμοποιηθεί? Συνεπώς, το φέρνω όλο μαζί. Ο μόνος τρόπος για να μπορέσουμε να έχουμε μία αντιμετώπιση, οτιδήποτε έχει μπροστά τον όρο παν, πανκλημία, πανωλεθρία, όλα με το παν μπροστά, είναι να μπορέσουμε να έχουμε όσα περισσότερα στοιχεία μπορούμε. Η συγκέντρωση αυτών των στοιχείων και η εκμετάλλεση αυτών των στοιχείων είναι ο μεγαλύτερος φόβος που έχουμε όλοι μας. Ο τρόπος που πρέπει να γίνει δεν είναι μόνο με νομοθεσίες. Όλοι γνωρίζουν πλέον στην Ευρώπη το GDPR, μπορεί να μην γνωρίζουν τι είναι ή μπορεί να μην γνωρίζουν και τι σημαίνει κάθε ένα από αυτά τα αρχικά, αλλά αν πεις GDPR ο περισσότερος χώρος θα πει εδώ είμαστε. Στην πραγματικότητα και το GDPR δεν κάνει απολύτως τίποτα εάν ο πολίτης δεν είναι πάντοτε στις επάλξεις και δεν πολεμάει πάντοτε για να μπορέσει να υπερασπιστεί την ιδιωτικότητα. Και θα σας δώσω, όχι το θέμα ξέρουνε που είμαι, ξέρουνε τι λέω, ξέρουνε αν κοιτάω τα πορνογραφικά ή τα πολιτικά ή οτιδήποτε. Το κυριότερο από όλα είναι εάν για να με προστατεύσουν πρέπει να αναλύσουνε το DNA. Αυτό σημαίνει ότι κάποιος μπορεί να μαντέψει με μεγάλη σιγουριά ποιες είναι οι ασθένειες που θα πάθω και πότε θα τις πάθω. Οπότε ο εργοδότης μου, η κυβέρνηση μπορεί να πούνε, ξέρεις κάτι, χαμένη υπόθεση είσαι. Μας συγχωρείς αλλά δεν μπορούμε να σου δώσουμε ασφάλεια ζωής, δεν θα σου δώσουμε ασφάλεια υγείας. Αυτό που λέω είναι ένα άλλητο πρόβλημα, όταν ερχόμαστε στο θέμα της επιβίωσης θα πρέπει να το πληρώσουμε σε εισαγωγικά δίνοντας πολλά από τα στοιχεία μας, για αυτόν τον καλό σκοπό, αλλά εκείνη που χρειάζεται η νέα παγκόσμια συμφωνία για το πως όλα αυτά τα στοιχεία θα είναι προστατευμένα. Γιατί τα στοιχεία άπαξ και τα έχει η ευνομούμενη Ελλάδα, θα τα έχει και η ευνομούμενη Βόρειο Σκορέα, θα τα έχει και η ευνομούμενη Τουρκία και η ευνομούμενη Γερμανία. Ο καθένας κοιμάται με αυτό όπως θέλει. Ερωτήσεις. Συνεχίζω με τις ερωτήσεις. Καθόμαστε με μια τουριστική χώρα αλλά και περιοχή, εννοώντας την Καλαμπάκ. Πιστεύετε ότι ο τουρισμός πρέπει να αρχίσει και πόσο ασφαλής θα είμαστε με τον ερχομό τόσων ανθρώπων από χώρες όπως Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία και άλλες. Και Κίνα. Είχε το Κινέζο, μακάρι να είχε πολλούς. Η Ελλάδα δεν είναι τουριστική χώρα. Καμιά χώρα δεν μπορεί να πει ότι είναι τουριστική όταν ο τουρισμός της βασίζεται σε 4 από τους 12 μήνες. Η Ελλάδα θα είναι τουριστική χώρα όταν ο τουρισμός της βασίζεται σε 12 από τους 12 μήνες. Η Ελλάδα έχει ένα μεγάλο ευτύχημα, να έχει ένα πανέμορφο καλοκαίρι με πανέμορφη φύση και αυτό την έχει βοηθήσει να περάσει πολλές οικονομικές δυσκολίες. Στρατηγικά, θέλουμε να το προστατεύσουμε σαφώς, αλλά το πρόβλημα, σαφώς είναι πρόβλημα φέτος, αλλά το πρόβλημα μακρύπνοα δεν θα είναι τι θα συμβεί με τον τουρισμό μας, είναι ποια είναι η αναλλακτική του τουρισμού μας. Και θα σας δώσω ορισμένα παραδείγματα. Όταν μιλάμε για τουρισμού αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα τι σκεφτόμαστε. Κρουαζερόπλια, ακρογιαλιά, αθερίνα, τα αρχαία της Ολυμπίας, αυτά δεν είναι τα βασικά πράγματα, έχω αφήσει κάτι έξω. Μίκονος. Τα νησιά μας, υπέροχα. Αυτό, σαν μοντέλο, δεν είναι το μέλλον της Ελλάδας. Μπορούμε να έχουμε τουρισμό. Να έχουμε τον τουρισμό που κάνει η Ελβετία, που κάνει η Γαλλία και που κάνει η Αγγλία. Να έχουμε ιατρικό τουρισμό. 12 μήνες το χρόνο. Οι Έλληνες γιατροί δεν είναι φάμιλοι με τους γιατρούς στον ανατοκόσμο. Δεν μπορούμε να έχουμε τις καλύτερες και έχουμε πολλές ιατρικές μονάδες στον παγκοσμίου εμβέλειας. Για αυτά τα πράγματα μιλάμε. Το μέλλον της Ελλάδας το ξέρουμε ήδη. Το μέλλον της Ελλάδας βασίζεται στον πλούτο που είναι ανάμεσα στα αυτιά του κάθε Έλληνα. Και αν περιμένουμε ότι οι τρεις μήνες του καλοκαιριού θα σώσουν τη χώρα σε βάθος χρόνου... Συνεχίζω με τις ερωτήσεις. Είναι όμως η πανδημία μία έκφανση αυστηρού ελέγχου και καταστολής ουσίας. Ουσιαστικά μας οδηγεί στον διάφανο κόσμο. Ακριβώς όμως, όπως υπόθεκε, εξαρτάται και από το πόσο αυταρχική είναι μία κυβέρνηση. Εξηγήστε μου τι εννοείται με το διάφανο κόσμο πρώτον να προχωρήσω για να μιλάμε για το ίδιο πράγμα. Θέλει να κάνει μια παρέμβαση ο κύριος Χιακαβάρας που έθεσε και το ερώτημα. Ο αγαπητός μου είναι ο Χιακαβάρας. Είτε να ανοίξουμε το μικρόφωνο του ή αν θέλει να συνεχίσει γραπτός. Μέχρι τότε κάνω εγώ την ερώτηση που μου ήρθε τώρα στο Βάιμπερ. Γνωρίζετε πόσοι έχουν ανοσία στη Σουηδία και πόσοι στην Ελλάδα? Καντάζομαι ότι ο Χιακαβάρας. Αυτό είναι πολύ εύκολο. Αν το κάνουμε Google, αυτή τη στιγμή δεν έχω το δεύτερο κομπιτέρ ανοιχτό, μπορούμε να το βρούμε πολύ εύκολα. Λέγοντας δυο λεπτά, μιλάμε για ανοσία. Το ανοσία, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί, γιατί ακόμα δεν ξέρουμε αν τίθεται θέμα ανοσίας. Δεν είμαστε σίγουροι ακόμα, και αν κάποιος το ξεπεράσει, ότι αυτόματα έχει αποκτήσει ανοσία. Και αν αποκτήσει ανοσία, δεν ξέρουμε για πόσο. Οπότε πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί για αυτό. Παναγιώτη δεν ξέρω αν έχεις ακούσει κάτι άλλο, αλλά το θέμα ανοσία, εγώ τουλάχιστον δεν γνωρίζω ότι υπάρχει ανοσία ακόμα. Αποδεδειγμένα. Απόλυτο σωστό. Δεν έχει αποδειχθεί, και μόλις σήμερα ήταν στα νέα και πάλι, ότι δεν είμαστε σίγουροι αν και αυτοί που έχουν περάσει ακόμα την ασθένεια έχουν ανοσία. Όσο αυτοί του δεν ξέρουμε για την ανοσία, ξέρουμε πόσοι είναι προσβεβλημένοι. Αν θέλετε αυτόν τον αριθμό, μπορώ να τον έχω, δεν είναι δύσκολο. Ναι, ναι. Ότι το θέμα ανοσία είναι ένα πολύ σοβαρό, γιατί ιδιαίτερα όταν αρχίζει να ανοίγει πάλι η οικονομία, είναι ένα από τα τέσσερα τα οποία θα πρέπει να κάνουμε για να ξέρουμε ποιος είχε τον ιό, ποιος θα έχει πραγματικά ανοσία αν υπάρχει. Ο κύριος Καβάρα, συγγνώμη. Αυτό που αναφέρατε λέει καλύφθηκα εννοούσα το μοντέλο του Μπένθαν και ότι όλα τα προσωπικά δεδομένα είναι στη διάθεση των ελεκτών, υπάρχουν κάμερες παντού, κίνηση με τα SMS και ούτω καθεξύ. Εδώ πρέπει να πω, γιατί προηγουμένως είπα ότι βερσικά έχουμε, θα τα πω, ευνομούμενα κράτη, γιατί η δημοκρατία είναι κάτι νεφελόδες, όπως το βλέπει κανείς στη δημοκρατία. Τέλος πάντων, έχουμε ευνομούμενα κράτη και έχουμε πολιταρχικά κράτη, αλλά υπάρχουν και στη μέση μια μερίδα κρατών τα οποία είναι αυταρχικά, παραδείγματος χάρη έχουμε, πάλι θα χρησιμοποιήσω την Ελλάδα σαν ένα δημοκρατικό καθεστώς, βόρειος Κορέα που είναι εντελώς δικτατορικό, στη μέση έχουμε και μια Συγκαπούρη, η οποία είναι ένα υβριδικό μεταξύ της εκλεγόμενης κυβέρνησης, η οποία πάντα εκλέγεται από τις ίδιες οικογένειες της Κινέζικας. Συγκαπούρη έχεις τρεις εθνικότητες, έχεις τους Μαλέοι, οι οποίοι λέγονται Μπουμπούτρα, οι άνθρωποι της γης που είναι γηγενείς, έχεις τους Κινέζους και έχεις και τους Ινδούς. Οι Κινέζοι είναι αυτοί οι οποίοι πάντα είχαν τη δύναμη και πηγαίνει η κυβέρνηση από κιναιζική οικογένεια. Οπότε υπάρχουν πολλές γεύσεις σε αυτό και σε κάθε μία περίπτωση θα πρέπει να δούμε πως μπορούμε να συναλλαχθούμε με αυτό το καθεστώς από ανάγκη ή από κοινή επιβίωση για να μπορέσουμε να πετύχουμε αυτό που θέλουμε. Οπότε δεν είναι πάντοτε μαύρο και άσπρο. Υπάρχει μια τεράστια γκρίζα περιοχή που δεν είναι το ένα και το άλλο, οπότε μην πιάνομαστε και πάλι από δημοκρατία, δικτατορία κτλ. Άλλη ερώτηση? Όχι, πώς θα πάρω? Οπότε το φαίνω όλο μαζί τώρα για να πω ότι αυτό που λέμε είναι ότι έχουμε την άμεση αντιμετώπιση. Η άμεση αντιμετώπιση δεν είναι θέμα μηνών. Είναι θέμα πάνω από έτος, μέχρι σ' όπτου να έχουμε τον εμβολιασμό και την τελική ανωσιοποίηση της Αγγέλης από το εμβόλιο και αυτό δεν είναι όπως είχε πει ο Τσέρτσο το τέλος της αρχής, ούτε καν η αρχή αλλά είναι η αρχή της αρχής, πρέπει να υπάξει σε βάθος χρόνου μια κοινή πολιτική που πραγματικά, δεν μιλάω τώρα, γιατί άμα μιλάμε για παγκόσμια πράγματα, αρχικά σκεφτόμαστε τον ΟΗΕ, τον Διεθνή Οργανισμό Υγείας και αυτά, αυτά είναι συστήματα τα οποία είναι καλό που υπάρχουν, κάνουν πέντε καλά πράγματα αλλά για τη δική μας υπόθεση είναι αποτυχημένα. Δεν πετυχαίνουν αυτό που θέλουμε. Αποτυχημένα δεν το λέω ότι πρέπει να τα πετάξουμε αλλά πρέπει να βρούμε ένα μοντέλο που δουλεύει καλύτερα. Και όπως πάντα δεν μπορώ να σας πω αν με ρωτήσετε μα τι είναι αυτό το οποίο θα πετύχει αλλά ξέρω σίγουρα αυτό το οποίο θα αποτύχει. Το τι θα πετύχει είναι μια οτοπία που δεν πρόκειται να υπάρξει. Είναι το μόνο που μπορούμε να πούμε ότι ελπίζουμε να υπάρξει μια κοινή λογική σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό είναι το καλύτερο που μπορούμε να ελπίζουμε. Αλλά σίγουρα ξέρουμε τη δυστοπία που είναι ένα μηδενικό άθρησμα μεταξύ των απολιταρχικών καθεστώτων, αντιδημοκρατικών, των εθνικιστικών καθεστώτων. Όλα αυτά που βλέπουμε τα τελευταία 10 χρόνια. Όταν ξαφνικά βλέπουμε τις Πολωνίες, τις Τουρκίες, τις Ουγγαρίες να βγαίνουν με πολύ εθνικιστικά καθεστώτα, αυτό πρέπει να μας ανησυχεί. Όταν είναι ή δεν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν είναι το ζητούμενο εδώ. Το ζητούμενο είναι να δουλεύουν για το κοινό καλό, όπως είπαμε προηγουμένως, και ο μόνος τρόπος για να το τσεκάρουμε είναι να έχουμε αυτή την ανταλλαγή της επιστήμης, ούτως ώστε όλοι να βρίσκονται παντού και να καταλαβαίνουν όλοι, όχι ότι υπάρχει κοινό όφελος, αλλά υπάρχει κοινός κίνδυνος, όπως είναι η κλιματική αλλαγή. Δεν λέμε να σταματήσουμε την αλλαγή του κλίματος για να μπορούμε όλοι να πηγαίνουμε διακοπές σε καλύτερα μέρη, λέμε να σταματήσουμε την αλλαγή του κλίματος, γιατί εάν πάρτε την Ελλάδα, εάν ανεβεί η στάθμη του νερού ένα μέτρο, το 30% της Ελλάδας θα είναι κάτω από το νερό. Όλοι αυτοί οι Έλληνες που ζουν στις πανέμορφες παραλίες και στα νησιά που θα πάνε να ζήσουν, οπότε ο κοινός κίνδυνος εδώ πέρα είναι αυτός ο οποίος πραγματικά μας δεν. Θα ανοίξω για ερωτήσεις, αλλά θα με επιτρέψετε να τελειώσω με μια ερώτηση που δεν μου κάνατε, πρόκειται να ξανασυμβεί αυτό ή όχι. Και την απάντηση θα σας τη δώσω μέσω της προσωπικής μου ηρωίδας, μια βορειο-Ειρλανδέζας, η οποία γεννήθηκε τον ίδιο χρόνο με τη γελιά μου και την οποία πάντα τη χρησιμοποιώ ως παράδειγμα της δυναμικής γυναίκας. Θα πάρω την οθόνη. Τη βλέπετε? Η κυρία αυτή, η Violet Constance Jessup, είναι βορειο-Ειρλανδέζα που γεννήθηκε το 87 και πέθανε το 71. Αυτή η κυρία, το 11, επήγε μια κρουαζιέρα με ένα πλοίο που λεγόταν olympic. Το olympic ήταν ένα πλοίο, μάλιστα, το οποίο το φτιάξανε στο ναυσταθμό του Belfast, που έτυχε και το γραφείο μου όταν δούλευα στο Belfast, ήταν ακριβώς πάνω από αυτό το ναυσταθμό. Ήταν λοιπόν αυτό το πλοίο, πήγανε κρουαζιέρα και μόλις βγήκανε στην πόρειο θάλασσα, χτυπήσανε με ένα πλοίο του πολεμικού ναυτικού και όπως καταλαβαίνετε δεν ήταν ωραία εμπειρία. Ο περισσότερος κόσμος θα περάσει μια τέτοια εμπειρία θα σκεφτεί πάρα πολύ πολύ να ξανανεβεί σε πλοίο. Η εν λόγω κυρία όχι μόνο ανέβηκε σε πλοίο αλλά δούλεψε σε πλοίο σαν καμαριέρα το οποίο πλείο ήταν το αδερφικό πλοίο του Olympic και λεγότανε Τιτανικός. Ίσως να έχετε ακούσει τον Τιτανικό, οπότε μπορείτε να καταλάβετε ότι το 12 ήταν από τους ελάχιστοι ανθρώπους που επιζήσανε γιατί σαν γυναίκα την βάλανε σε μία από τις ναυαγωσιστικές λέμβους. Θα περιμένατε ένα άτομο που πέρασε δύο τέτοιες εμπειρίες να πει το θέμα θάλασσα τελειώνει. Αλλά επειδή σαν όλους τους βορειο-Ελλανδούς πρωτεστάτες ήτανε μία πατριώτισσα, στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο πήγε Θελόντρια Νοσοκόμος και την βλέπετε εδώ πέρα με τη στολή της. Και πήγε Νοσοκόμος σε ένα νοσοκομιακό πλοίο, το Britannic, που ήτανε το τρίτο πλοίο, αδερφικό πλοίο του Olympic και του Τιτανικού. Και ήτανε πάνω στο νοσοκομιακό πλοίο όταν βρισκότανε στα στενά της σκέας και τους βύθησε γερμανικό υποβρύχιο. Και το επέζησε αυτό. Σήμερα στα στενά της σκέας, σε 420 μέτρα βάθος, βρίσκεται το Britannic. Συνεπώς, στην ερώτηση μα τη σκαπουλάρα με πρόκειται να ξανασυμβεί, το μόνο που σας λέω είναι να θυμάστε τη Βιολέτα. Έχουμε επίσης μια ερώτηση. Διαβάζουμε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης ότι ο Τραμπ αποφάσισε να αναστείλει την οικονομική στήριξη προς τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, κατηγορώντας μάλιστα ότι συγκάλυψε την εξάπλωση του ΥΥ. Τι εικόνα έχετε εσείς από αυτό? Είναι αλήθεια, είναι αλήθεια και δεν είναι σωστή πολιτική. Αυτή είναι η απάντησή μου. Τι θα πω. Δημόσιστε που είπα ότι στην παγκοσμιοποίηση για την οποία μιλάω, δεν σημαίνει ότι όλοι οι αλαμπρατσέτα θα είμαστε ευνομούμενα δημοκρατικά κράτη που θα δουλεύουμε. Η αλήθεια είναι ότι ο Δημόσιος Οργανισμός Υγείας, το WHO, το μεγαλύτερο μέρος του προϋπολογισμού το έρχεται από την Αμερική. Αυτό είναι μια αλήθεια. Δεν θέλω να πω ότι δεν έπρεπε, αλλά είναι μια από τις αλήθειες. Δεύτερο είναι ότι ο Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού είναι απόφυτος Κινέζικου Πανεπιστημίου και πραγματικά προσπάθησε να απαλύνει τα νέα τα οποία με σταγωνόμετρο μας έδινε στην αρχή η Κινέζικη Κυβέρνηση. Οπότε είναι αυτό που είπα αλήθεια και αλήθεια και έρχομαι τώρα στο... δεν συμφωνώ με την πολιτική γιατί είναι αυτό ακριβώς που λέω ότι σε αυτές τις περιπτώσεις δεν λες κόψε το λαιμό σου, δεν σου ξαναμιλάω, σηκώνουμε και φεύγω, παίρνω τα πράγματά μου σε στέλνο στη μάνα σου, δεν έχουμε να κάνουμε τίποτα, πλέον τελείωσε ο γάμος, αλλά δουλεύεις ακόμα σκληρότερα για να μπορέσεις να επιδράσεις σε όλες αυτές τις συστυχίες και να μπορέσεις να αλλάξεις τα πράγματα. Διότι το να πούμε σήμερα κλείνουμε τη στρόφιγα για τα λεφτά, έχουμε κλείσει όλους τους δύαμπλους επικοινωνίας που έχει ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας, το οποίο δεν μας αφήνει να επικοινωνούμε με όλα αυτά τα κράτη, με τα οποία πρέπει να συνεργαστούμε για να βρούμε μια λύση. Επίσης, μια ερώτηση, θα τη διαβάσω στα αγγλικά γιατί έχει γραφτεί στα αγγλικά, θα τη μεταφράσω. Αυτό που λέει είναι ότι ένα στοιχείο κλειδί στον έλεγχο της πορείας της πανδημίας στην Ελλάδα, υπήρξε η αυστηρή χνηλάτηση των επαφών μας και της κοινωνικής αποστασιοποίησης που ξεκίνησαν αμέσως μόλις είχαμε το πρώτο κρούσμα στην Ελλάδα. Γιατί αυτό δεν ήταν δυνατό να γίνει σε μια τόσο ανεπτυγμένη τεχνολογικά χώρα όπως είναι οι ΗΠΑ. Γιατί ανησυχούσαμε για το 15 Αυγούστου όταν η απάντηση θα μου πάρει τουλάχιστον μέχρι τα Χριστούγεννα. Λοιπόν, όπως είπα, για όλους τους σωστούς λόγους και συμφωνώ με αυτό, ο Έλληνας πολίτης είπε «θέλω να ζήσω». Οπότε, σου δίνω όλα μου τα στοιχεία που βρίσκομαι και το τελευταίο και το ωραιότερο από όλα ήταν το SMS. Γιατί και αν δεν είχες χάσει για ένα λεπτό, όταν εμπρόκειτο να βγει, σου έστελε ένα SMS και αμέσως έπιανε στο pin και έξερες ακριβώς πού βρίσκεται. Μην ξεχνάτε ότι με αυτό εδώ το τηλεφωνάκι, το οποίο από τα 100 πράγματα που κάνει, λιγότερο από 5% έχουμε να κάνουμε τηλεφώνημα. Τα υπόλοιπα όλα, μεταξύ των οποίων είναι και η παρακολούθηση, έχει να κάνει πως πηγαίνεις από πύργο σε πύργο επικοινωνίας των μικροκυμάτων. Τώρα, γιατί γίνεται αυτό στην Αμερική? Δύο λόγους. Πρώτα απ' όλα, ντροπή θα μου πείτε, είναι μια πραγματικότητα. Η Ευρώπη και η Ελλάδα είναι πιο προχωρημένες στις τηλεπικοινωνίες, ό,τι έχει να κάνει με τα κινητά τηλέφωνα από την Αμερική. Γιατί η Αμερική είχε κάνει μια τεράστια επένδυση σε παλιές τεχνολογίες και για να αλλάξει στις καινούργιες τεχνολογίες, επαφέθηκε σε ορισμένες εταιρείες, οι οποίες λέγανε, κόψε το λαιμό σου, εγώ δεν πάω μέχρι να μην αντέχω άλλο και μόνο τότε θα πάω. Οπότε έχουμε μείνει πολύ πίσω και τώρα προσπαθούμε. Και επίσης είναι λιγότερο ενωμένες οι διάφορες εταιρείες, όταν λέω εταιρείες, όχι εταιρείες τηλεπικοινωνιών, γιατί έχουμε πάρα πολλές εταιρείες τηλεπικοινωνιών, αν η Ελλάδα έχει πέντε, εδώ έχουμε πενήντα και, αλλά και οι τεχνολογίες μεταξύ των διαφόρων συσκευών, γιατί αυτό είναι ένα τερματικό στην τεχνική γλώσσα, δεν το λέμε τηλέφωνο, εμείς το λέμε τερματικό, και που βρίσκονται ακριβώς τα δεδομένα. Υπάρχουν ορισμένα δεδομένα που κάθονται εδώ μέσα, υπάρχουν ορισμένα δεδομένα που είναι στον διακομιστή, σε αυτή την περίπτωση της εταιρείας AT&T, που είναι η εταιρεία που χρησιμοποιούν τα τηλεπικοινωνίες, και υπάρχουν άλλα δεδομένα που βρίσκονται στην APO, γιατί αυτό έτυχε να είναι ένα τηλέφωνο που έχει φτιάξει APO. Οπότε εδώ για να γίνει το ανάλογο στην Ελλάδα, επειδή πάλι υπάρχουν οι ανεξάρτητοι οργανισμοί, οι οποίοι ζούνε από τις δικές μας συσφορές, όταν λέμε εδώ πέρα δημόσιο ραδιόφωνο, δεν εννοούμε ραδιόφωνο που το πληρώνει η κυβέρνηση, εννοούμε ραδιόφωνο που εμείς θέλουμε μία επιταγή κάθε μήνα, σαν πολίτες, για να δουλεύει. Η κυβέρνηση δεν δίνεται μία δραχμή σε αυτό το ραδιόφωνο. Ένα ευρώ, ένα δολάριο. Συνεπώς το πρόβλημα μας εδώ είναι, άμα βγει η κυβέρνηση και πει, θέλω να παρακολουθώ κάθε Αμερικάνο για να σώσω τη ζωή του, η πρώτη που θα πάνε στο Συνταγματικό Δικαστήριο είναι οι οργάνωσεις που σας είπα, οι ACLU. Και δεν θα πούνε μην το κάνεις, θα πούνε απόδειξέ μου ότι όταν το κάνεις, δεν θα πάρεις μετά αυτά τα δεδομένα, για να ψάξεις να βρεις τον Ηλιόπουλο εκεί που βρίσκεται, να βρεις πού πηγαίνει, τι κάνει και τι λέει. Και αυτό θα πάρει καιρό για. Με βάση τα δεδομένα που δεν σας ακούμε. Και να συνεχίσω με μία ακόμη ερώτηση. Με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν μέχρι σήμερα, αλλά και την εμπειρία σας, μπορείτε να κάνετε, εάν είναι βέβαια εφικτό μία πρόβληψη, πώς θα είναι ο κόσμος μας από εδώ και πέρα, τόσο όσον αφορά την εξέλιξη επιδημιών, όσο και στα καθημερινά πράγματα. Δηλαδή, η εργασία εξ αποστάσεως, κοινωνικές επίπεδες, κοινωνικές πρόβληψες, και τα λοιπά. Ναι, και μάλιστα ήταν αρχικός τίτλος της ομιλίας και η ομάδα με έπισε να τον αλλάξω, εάν δεχτούμε ότι πρόκειται περί μελοντολογίας και όχι αστρολογίας. Με βάση δεδομένα, και όχι τι νομίζω ότι θα ήταν ωραίο ή κάποια δογματική άποψη. Το πρώτο και το κυριότερο, και αυτό απλώς επιταχύνεται τώρα από την παρούσα κατάσταση, θα ξαναγυρίσουμε στην έννοια που είχανε, κυρίως στην Αγγλία, γιατί είχαν πολλά νοικοκυριά που παρήγαναν τυφάσματα, αυτό που λέμε carriage industry. Carriage industry είναι ότι κάθε ιδιότης, πώς λέμε βιοτεχνία στην Ελλάδα, αλλά ακόμα μικρότερα για βιοτεχνία, κάθε οικογένεια είχε το δικό της αργαλειό και έφτιαχνε τα υφάσματα και μετά τα πουλούσε στην εταιρεία η οποία τα έκανε. Δεν είχαν τα μεγάλα εργοστάσια. Οπότε τα λέγανε carriage, γιατί αυτά τα σπιτάκια τα λέγανε carriage. Οπότε ήταν η βιοτεχνία που είχε πραγματικά ο καθένας στο σπίτι του και έκανε τη δουλειά του. Το ίδιο κάνει σήμερα ο γιος μου παραδείγματος χάρη, είναι κλεισμένος στο San Francisco από τις αρχές Μαρτίου. Κι η γυναίκα του είναι κλεισμένη στο σπίτι τους και οι δύο δουλεύουν από το σπίτι στις δουλειές τους. Δεν έχει πάει στο γραφείο καθόλου, αλλά συνεχίζει να δουλεύει έτσι. Σε ένα μεγάλο βαθμό το έχουμε κάνει και στη βιβλιοθήκη. Βέβαια η φύση της βιβλιοθήκης είναι διαφορετική, οπότε κάπου πρέπει να της επαφεί με τον κοινό. Επίσης με τις διάστατες εκτυπώσεις θα χρειάζεται λιγότερο και λιγότερο να έχουμε το πρόβλημα της διάθεσης των πραγμάτων που κάνουμε. Ούτως ώστε αντί να πρέπει να στείλω ασπηρίνες στη Μογγολία, μπορώ κάλλιστα να έχω ένα τριζιάστατο εκτυπωτή στη Μογγολία και να εκτυπώνει όλων των ειδών τα φάρμακα, χωρίς να πατήσει ποτέ κανείς εκεί πέρα. Οπότε από τεχνικής απόψεως, ήδη συμβαίνει και θα προχωρήσει. Κοινωνικά και γεωπολιτικά είναι η μεγάλη ζαριά. Αυτή τη στιγμή, όπως είναι ο Μποξέρ που τον έχουν, έχετε ακούσει την έκπραση που λένε βάλα τον σταυτιά, ο λόγος που το κάνεις είναι για να χάσεις την ισορροπία του. Αυτή τη στιγμή όλος ο κόσμος βρίσκεται σε ένα ήλιγκο από αυτά τα φτυπήματα. Και δεν ξέρουμε ποια θα είναι οι τελικές αντιδράσεις των κυβερνήσεων. Βλέπετε, παράδειγμα, ότι η αντίδραση της κυβερνήσεως Trump ήταν να πάρετε τα λεφτά από τον δημόσιο οργανισμό υγείας. Ο επόμενος πρόεδρος, που ελπίζω όταν βγει να μην είναι ο ίδιος, αλλά να είναι ο Πάιντεν, είμαι σίγουρος ότι ένα από τα πρώτα πράγματα που θα κάνει θα είναι να ξαναρχίσει να δίνει λεφτά στον οργανισμό υγείας. Οπότε δεν μιλάμε για κάτι το οποίο θα γίνει από σήμερα αύριο, αλλά σε βάθος χρόνου νομίζω ότι θα συνεχίσει μια ουσιώδης συνεργασία, απλώς αυτό το οποίο πρέπει να βεβαιωθούμε, είναι ότι θα γίνει με παγκόσμια πρότυπα, με ένα παγκόσμιο σύστημα, να το βλέπουμε ακριβώς όπως το τραπεζικό σύστημα. Μας αρέσει, δεν μας αρέσει το τραπεζικό σύστημα αυτή τη στιγμή, εάν πας διακοπές στη Μίκονο, εάν πας ταξίδι στη Βολιβία και χρειάζεσαι 10 ευρώ, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να πας σε ένα ATM να βάλεις την κάρτα σου και θα πάρεις τα 10 ευρώ σου από το λογαριασμό της τραπέζης εργασίας, της Alfa Bank. Αυτό δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτό σήμερα. Οπότε αυτό που βλέπω είναι ότι υπάρχει η τεχνολογία, υπάρχει ο κίνδυνος και αν μπορέσουμε να καταπολευίσουμε αυτό που είπα, τον εθνικισμό, την ξενοφοβία, την μικροπολιτική, τότε θα προχωρήσουμε σε ένα τέτοιο μοντέλο. Σίγουρα δεν μπορούμε να συνεχίσουμε με αυτό το μοντέλο. Εάν συνεχίσουμε, η επόμενη επιδημία θα μας γονατίσει ακόμα περισσότερο. Συνεχίζω. Παρακαλώ την άποψή σας σχετικά με τον Bill Gates, καθώς στην Ελλάδα γράχονται και διαδίδονται τερατόδι πράγματα στα μέσα κοινωνικής διευθύωσης. Για πείτε μου, έτσι, να το ευχαριστώ, να το ευχαριστηθώ. Για μένα είναι σαν την μπουγάτσα, δεν τη χρειάζεσαι καθόλου, αλλά καμιά φορά έχει με λίγη κανέλα πάνω. Τι λένε για τον Bill Gates, τι είναι το τελευταίο που λένε? Ναι, να ανοίξουμε τα μικρόφωνα. Ναι, ναι, ναι. Λυκρινά δεν ξέρω, δηλαδή αν ήξερα θα το έλεγα, δεν ξέρω τι λένε. Να σας πω εγώ, κύριε Λιωπωλ, έχει γραφτεί ακόμα, δηλαδή παρακολουθώ λόγω δουλειάς και εγώ σε πληροφορική δουλεύω και είμαι πολύ, ας το πούμε, εντελώς στα social media πολλά χρόνια τώρα. Έχουν γραφτεί από το ότι κατά κεφαλακή θα κάνει υπερκέρδιο Bill Gates από το εμβόλιο, καταλαβαίνω σοβαρά, ότι θα επιτύχει τελικά το μεγάλο του στόχο που ήταν να μας τσιπάρει όλους όλο τον πλανήτη, κλπ κλπ κλπ κλπ, και φυσικά καταλαβαίνετε αυτά παίρνουν ελάξη, να βίονται σαν απίστευτα... Τα ελληνικά χωάξεις έχουν βγει και δεν προλαβαίνω να διαψεύδουν, καταλαβαίνετε γιατί το λέω. Επειδή παρακολουθώ τον Gates Foundation χρόνια τώρα και ξέρω, έχω άποψη προσωπικά, αλλά θα ήταν καλό να τα ακούσουμε και από εσάς που είστε και στιγμές πολιτείες. Κοιτάξτε, το πρώτο και το κυριότερο, εάν πρόκειται να κάνουμε εμβόλια, εάν πρόκειται να κάνουμε φάρμακα, σίγουρα, δεν ξέρω αν είναι ο Gates οποιοσδήποτε, σίγουρα θα υπάρξουν εταιρείες οι οποίες θα γίνουν πολύ πλουσιότερες γιατί κουλάνε τα εμβόλια και τα φάρμακα. Αυτό είναι η πραγματικότητα. Εάν πρόκειται να χρειαζόμαστε γιατρούς, σίγουρα οι γιατροί θα κάνουν μεγαλύτερους μισθούς, θα έχουν καλύτερα σπίτια και καλύτερα αυτοκίνητα. Εάν αρχίσουμε και λέμε, είδες που φταίει ο γιατρός, Παναγιώτη, αν θες μπορείς να κλείσεις και το βίντεο τώρα, γιατί μιλάω αντίον της φάρας σου, είναι ότι θα κάνει λεφτά ο Gates από αυτό, δεν νομίζω ότι θα κάνει, δηλαδή όπως ξέρω εγώ τουλάχιστον της δραστηριότητές του, δεν ξέρω ότι έχει μια δραστηριότητα που θα βγάλει λεφτά από αυτό. Αλλά πες ότι είχε, είχε μετοχές, είμαι σίγουρος ότι είχε μετοχές σε μια φαρμακευτική εταιρεία και θα ανεβεί, μπορεί να βγάλει λεφτά από αυτό. Σίγουρα δεν νομίζω ότι το έχει προκαλέσει για να βγάλει λεφτά από τις μετοχές του. Αυτό είναι το ένα. Το δεύτερο, ο Gates από το 2015 έλεγε προσέξτε πρέπει να υπάρξει μία συντονισμένη κυβερνητική και διακυβερνητική πολιτική για το πώς θα αντιμετωπίσουμε την όσο χει. Παγκόσμια task force έλεγε, παγκόσμια task force έλεγε και την ακριβή. Ναι, ναι, οπότε εάν ερχόμαστε το 2020 να πούμε κοίτα τι πάει να κάνει, η απάντησή μου είναι πέντε χρόνια μας το λέει. Τι πάει να κάνει, πέντε χρόνια μας το λέει. Συμφωνώ, ναι, αλλά απλά... Όχι, δεν λέω για σας προς θεού, αλλά επειδή καταλαβαίνετε ότι φτάνουν στο τελευταίο, το οποίο είναι... Τι τσιπάκι, προς θεού να πούμε, τι τσιπάκι. Για αυτό είπα από την αρχή, και το λέω αυτό όχι για να πω, κοιτάξτε συνομοσιολογία. Ό,τι συνομοσιολογία, ό,τι τρελό ακούτε στην Ελλάδα, σας εγγυώμαι, ένα εκατομμύριο φορές παραπάνω τρελά πράγματα ακούμε εδώ. Είδατε τον παπά το δικό μας. Και τουλάχιστον τον παπάδες στην Ελλάδα πες ό,τι θέλεις, αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχουν παπάδες με τρία jet. Το κάθε jet από αυτά, ξέρετε, το μεταξύ, κάνει 75 με 80 εκατομμύρια. Δεν είναι ένα αεροπλανάκι από χαρτί, εντάξει. Και θυσάει τον ιό να φύγει. Οπότε τώρα, άμα μιλάμε για τσιπάκια και τα λοιπά... Κύριε Λεό που λέει το καινούργιο που έχει βγει τώρα στην Ελλάδα είναι ότι με πρωτοψάλτη δεν κολλάει. Να ξέρετε, σας ευημερώνω τι για τα κυμόγια. Γιατί τη βγάλαμε και την πρωτοψάλτη. Το κατάλαβα. Κοιτάξτε, το μεγαλύτερο ανασταλτικό πρόβλημα που έχουμε είναι η φοβία του κόσμου και η συνομισιολογία. Και σας καταλαμβάνω, εάν πείτε αυτά τα λένε στην Ελλάδα, που τα λένε, στην καφετήρια, στο καφενείο, στην συνάθρηση, εδώ πέρα τα λένε τύποι που έχουν τα Kalashnikov και τα R-15 και έχουνε περισσότερα πυρομαχικά από ότι είχε ολόκληρο τάγμα στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Πίλο. Με αυτά δεν μπορείς να μιλήσεις, τι να πεις από εκεί. Και πάλι, δεν λέω ότι τα αντιπροσωπεύετε, απλώς καταλαβαίνετε γιατί... Να σας δώσω να καταλάβει. Ένα από τα προβλήματα που είχαμε, το πρώτο πρόβλημα που είχαμε, είναι έχουμε πολλούς ανθρώπους που πεθαίνουν και δεν έχετε κανείς να τους πάρει. Και μπορείτε να το δείτε, αυτό δεν είναι μυστικό, υπάρχουν και φωτογραφίες στο Google. Σκάβουμε λάκους και τους βάζουμε μέσα. Εντάξει, αυτή είναι καθημερινότητα. Αυτό όσο και απέσιο είναι, πρέπει να το κάνεις. Και από την άλλη μεριά έχουμε γραμμές έξω από τα καταστήματα που λανεόπλα γιατί πάνε όλοι να οπλιστούν. Για ποιον? Να σκοτώσουν τον ιό. Ποιον, για ποιον, αυτό είναι, ναι. Για αυτό με βλέπετε έτσι και αντιδρώ λιγάκι. Το ζω κάθε μέρα. Ωραία, να συνεχίσω εγώ με τις ερωτήσεις. Καλακαλώ. Έχουμε δύο ερωτήσεις με την ίδια θεματική, οπότε θα τις πω και τις δύο. Για την εκπαίδευση πιστεύετε πως πρέπει να δουλέψουμε πλέον ψηφιακά και online. Και η άλλη ερώτηση είναι με ποιον τρόπο πιστεύετε ότι πρέπει να ανοίξουν τα σχολεία. Με ποιον τρόπο θα επιστρέψει η εκπαιδευτική διαδικασία σε μια κανονικότητα ή θα υπάρξουν νέα δεδομένα στην εκπαίδευση. Θα αρχίσω με το δεύτερο. Εγώ πιστεύω δεν έπρεπε να ανοίξουν τα σχολεία. Το διάβασα προσεκτικά και η κυβέρνηση είπε ότι τα ανοίγουμε αλλά δεν θα παίρνουμε ακουσίες. Οπότε βασικά αυτό που λένε είναι τα ανοίγουμε και ας στείλετε το παιδί σας δικό σας. Το πρόβλημα δεν είναι δικό μου. Και πάλι δεν προσπαθώ να πω ότι φταίει η κυβέρνηση, κοίτα τι κάνουν. Αυτή είναι η αλήθεια. Οπότε τα σχολεία για μένα δεν έπρεπε να ανοίξουν αυτή τη χρονιά. Στην Αμερική δεν το βλέπουμε να τα ανοίξουμε. Αλλά βέβαια έχουμε και μεγαλύτερο πρόβλημα. Αυτό είναι το πρώτο. Το δεύτερο για το θέμα της ψηφιακής κυβέρνησης, μπορώ να σας πω αυτό το οποίο είναι η στρατηγική μας και το έχουμε κάνει και την Βιλιοθήκη. Εμείς το βλέπουμε σαν ένα από τους βασικούς πυλώνες της εκμάθησης. Που είναι το distance learning. Η εκμάθηση εξ αποστάσεως. Και μάλιστα το πρόγραμμα που έχουμε με την Αμερική Γεωργική Σχολή της Θεσσαλονίκης θα κλείσει φέτος, θέλουμε να κλείσει, με τα υπόλοιπα μαθήματα να δοθούν μέσω του διαδικτύου. Αυτό δεν είναι για να πούμε να σταματήσει ο φοιτητής να πηγαίνει στις τάξεις, αλλά είναι για να μπορέσουμε να το ανοίξουμε περισσότερο για δύο λόγους. Για αυτούς που δεν μπορούν να πάνε στην τάξη να συνεχίσουν να εκπαιδεύονται και όταν υπάρχουν αυτές οι ανομαλίες στη ζωή μας, να συνεχίσει η εκπαίδευση, γιατί η πραγματική εκπαίδευση είναι διαβίωση. Είναι η εκπαίδευση που παίρνεις 6 ετών στην πρώτη δημοτικού, 60 ετών όταν πάρεις τη σύνταξή σου και 80 ετών όταν ακόμα καταλαβαίνεις και θες να μάθεις πώς να ζωγραφίζεις. Θα μας πείτε και λίγα λόγια για την καθημερινότητα των πολιτών στις ΗΠΑ εν μέσω της πανδημίας. Έχουμε δύο μερίδες του πληθυσμού. Έχουμε τη μερίδα του πληθυσμού που έχει καταλάβει ποιο είναι το πρόβλημα και παρόλο που παρακονείται όπως και εγώ και όλοι μας ότι είμαστε κλεισμένοι, μένουμε κλεισμένοι και προσπαθούμε να το επιζήσουμε. Επειδή κάθε πολιτεία έχει ένα μεγάλο βαθμό αυτονομίας, δηλαδή για να σας δώσω να καταλάβετε το αν θα ανοίξουνε οι δουλειές και τα σχολεία σε κάθε πολιτεία δεν είναι απόφαση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης του κ. Τραμπ, είναι απόφαση του κυβερνήτη της πολιτείας. Και ο κυβερνήτης της πολιτείας παίρνει αποφάσεις τις οποίες μπορεί να αναιρέσει ο δήμαρχος. Οπότε υπάρχει μεγάλη αυτονομία και δεν είναι συνδεδεμένη με κανέναν τρόπο. Το βλέπουμε πρώτα απ' όλα από πόλη σε πόλη, όπως βλέπουμε πώς μπορούμε να προστατεύσουμε τον πληθυσμό της Φιλαδέλφια, αλλά δύο τετράγωνα πιο κάτω από εδώ που είμαι. Είναι το ποτάμι και απέναντι βρίσκεται ο Delaware και απέναντι είναι το New Jersey, άλλη πολιτεία. Και έχουμε καταλάβει ότι ο τρόπος για να επιζήσουμε είναι να το αντιμετωπίσουμε στο άμεσο επίπεδο της πόλης και της πολιτείας, αλλά μετά να υπάρχουν και ομάδες πολιτιών που μαζί θα αποφασίσουν να προχωρήσουν σιγά σιγά. Οπότε έχουν δημιουργηθεί ορισμένες συμμαχίες ανάγκης. Οι βορειοανατολικές πολιτείες, Delaware, Pennsylvania, New Jersey, New York, New Hampshire, θα πάρουν μαζί τις αποφάσεις πώς να προχωρήσουν. Επειδή όμως υπάρχουν μεγάλα προβλήματα, σε Νέα Υόρκη ο κόσμος πεθαίνει περισσότερο από ότι πεθαίνει σε άλλες πολιτείες, υπάρχουν και θελοντές που κινούνται και πηγαίνουν να βοηθήσουν σε διάφορες πολιτείες. Αυτή είναι η μερίδα του πληθυσμού που λέει παιδιά έχουμε ένα πρόβλημα να βάλουμε όλη πλάτη να το ξεπεράσουμε. Υπάρχει η δεύτερη μερίδα του πληθυσμού, η οποία δεν ξέρω, θα το πω 40%, δεν είναι σίγουρος πόσο είναι, αλλά μιλάμε για 40% εκεί γύρω, οι οποίοι είναι και αυτοί οι οποίοι μάλιστα ψηφίζουν για τον κύριο Τραμπ που είναι επεπισμένοι για δύο πράγματα. Στην αρχή ήταν επεπισμένοι ότι όλο αυτό ήταν συνομοσιολογία, δεν υπήρχε ιός, δεν υπήρχε τίποτα. Όταν άρχισε να πεθαίνει ο κόσμος ήταν επεπισμένοι ότι αυτό είναι κάτι που μπορείς να το μανατζάρεις και δεν υπάρχει πρόβλημα. Και τώρα το λένε ανοιχτά και σε επίπεδο κυβερνήτη και σε επίπεδο ανθρώπων που βγαίνουν στον δρόμο, ότι να ανοίξουμε γιατί χρειαζόμαστε τις business και ας πεθάνει ο κόσμος. Οπότε για τον κάθε συνομοσιολόγο της Ελλάδας που είναι στο καφενείο και λέει το μακρύ του και το κοντό του, που μπορεί να πίνει το φραπεδάκι του, να καπνίζει το τσιγαράκι του, δεν ξέρω να πεις το κομπολόι του, και εμείς έχουμε εδώ τύπους στα τέσσερα επί τέσσερα με πράσινα μουσάκια και σακάκια παραλλαγής, που βγαίνουν έξω και κάνουν διαμαρτυρίες γιατί δεν ανοίγουν τα... πώς λέγονται τα tatouage parlors, που πας και σου κάνουν τατουάζ. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ζούμε με δύο μέρη του πληθυσμού. Υπάρχει μαγική συνταγή στο να εντοπίσουμε τις ευκαιρίες ακόμα και εν μέσω πανδημίας και να μην αφήσουμε τον ιό να επιδράσει αρνητικά στην αποδοτικότητα και δημιουργικότητά μας. Ναι. Η έκφραση με την οποία έκλεισα ότι κοινή λογική και κοινή ανθρωπότητα. Να καταλάβουμε ότι είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα, να καταλάβουμε ότι πρέπει να επιζήσουμε σαν φάρα, σαν άνθρωποι πρέπει να επιζήσουν, να επιζήσει η ανθρωπότητα. Και αυτό θα γίνει μόνο με συνεργασία. Συνεργασία δεν σημαίνει τυφλή εμπιστοσύνη, συνεργασία δεν σημαίνει ότι όλοι, όπως είπα και προηγουμένως, θα πηγαίνουν χέρι-χέρι. Συνεργασία σημαίνει ότι πρέπει μαζί να του καταπολεμήσουμε αυτό και το επόμενο το οποίο θα μας έρθει. Έχω κι εγώ διερωτήσεις. Η σημεία είναι, θεωρείτε ότι η χρονική συγκυρία της οικονομικής αντιπαλότητας μεταξύ Κίνας και Αμερικής είναι απλά μια συγκυρία και δέστον πιστεύετε ότι η Αμερική θα στραφεί δικαστικά απέναντι στην Κίνα. Δεν υπάρχει δικαστική λύση γιατί δεν υπάρχει κοινό δικαστήριο. Η Αμερική δεν αποδέχεται το διεθνές δικαστήριο της Χάγης, αλλά και να το αποδεχότανε. Δεν είναι ούτε μηνυτήριο σε αναφορά μπορεί να γίνει, ούτε εξώδικο μπορεί να στείλει ένα κράτος στο άλλο. Οπότε οτιδήποτε διαφορά έχει η Αμερική με την Κίνα θα λυθεί με τους τρόπους που είπα νωρίτερα ότι σαν δύο υπερδυνάμεις θα προσπαθήσουν να βρούνε το κοινό ενδιαφέρον στην επιβίωση όχι στην ωφελημότητα γιατί οι μάχες δίνονται στη θάλασσα και στον αέρα όχι μόνο στη γη. Αυτό είναι το ένα. Τώρα το άλλο είναι η συνομοσιολογία ότι τα σκοτεινά συμφέροντα και τα τραπεζικά συμφέροντα και για τα λεφτά... Κοιτάξτε, τι μπορεί να πει κανείς γι' αυτό. Το μόνο που μπορείτε να πείτε είναι το εξής. Όταν δούμε την οικονομική καταστροφή σε παγκόσμιο επίπεδο σε όλες τις χώρες που θα φέρει αυτή η περιπέτεια θα καταλάβουμε ότι κανείς δεν τη βγάλει σωστά. Τώρα θα μου πείτε υπάρχει το 1% του πληθυσμού που θα τη βγάλουν πολύ καλά γιατί είναι υπερκλούσια και τα λοιπά. Αυτοί που έχουν παντού και παντού και υπήρχαν. Δεν μας δώσαν το κορωνοϊό αυτή. Επίσης τώρα μόλις ενημερώθηκα ότι στάλτηκε επιστολή του ιερόνυμου σε αυστηρό ύφος την Κεραμέος και λέει ανοίξτε άμεσα τους ναούς. Ποιο είναι η γνώμη σας? Θέλετε να ξαναπέξω το βιντεάκι? Δεν μας αρέσει η γνώμη σας. Εμείς είμαστε με τους ναούς. Όχι μόνο αυτό. Και εγώ είμαι με τους ναούς γιατί οι ναοί κάνουν καλό πράγμα και εμείς έχουμε και τον παπά που φύσηξε και τον έδιωξε στην οικονομία. Αυτό δεν είναι καλό. Είναι απόφαση του κόσμου. Αν ο κόσμος θέλει τους ναούς ανοιχτούς γνωρίζοντας ότι αυτό σημαίνει κάτι. Αν αυτό που σημαίνει είναι καλό γιατί όχι να μην ανοίξουμε. Έχουμε πει σε μια ερώτηση κύριε Λιόπλο πιστεύετε θα τα καταφέρουμε ως χώρα οικονομικά στις επιπτώσεις του ΥΟΥ στην οικονομία. Εάν επενδύσουμε στον ένα πόρο της χώρας που δεν έχουμε επενδύσει, που είναι ο μόνος πόρος, ο οποίος θα μας εγγυηθεί ότι η Ελλάδα θα πάει πολύ καλά. Η Ελλάδα πάντοτε μεγαλούργησε και θα συνεχίσει να μεγαλουργεί χρησιμοποιώντας, δεν είναι θέμα ούτε ελαιόλαδου ούτε θέμα μαρίδας, είναι να χρησιμοποιήσει όλους τους πόρους που έχει των μορφωμένων εργατικών ανθρώπων. Αυτές οι βλακίες των Ελλήνων, των Τεμπέληδων και τα λοιπά, οι αγγλοσαξονικές μετρήσεις και αυτά, αυτά είναι βλακίες. Άμα επενδύσει η Ελλάδα στους Έλληνες, θα πάει η Σιγκαπούρη. Κοίτα αυτή η Σιγκαπούρη. Τι έχει η Σιγκαπούρη. Λέτε ότι το αύριο έχει φτώχεια. Θεωρείτε ότι υπάρχει και παγκόσμιος πόλεμος? Δύο λεπτά. Πότε τελείωσε ο τελευταίος πόλεμος, ο παγκόσμιος πόλεμος δεν είναι τώρα, αυτή τη στιγμή. Που έχουμε σταματήσει να πολεμάμε. Η Συρία είναι ένας τοπικός πόλεμος. Να πω κάτι άλλο. Όταν πω τη λέξη ολοκαυτώματι τι σκεφτώσαστε. 6 εκατομμύρια, 12 εκατομμύρια κόσμο που πέθανε. Το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Αυτό χρειά μπροστά στους εκατομμύρια που πεθαίνουν σήμερα. Έχουμε το τέταρτο ολοκαυτώμα, το οποίο είναι το ολοκαυτώμα των προσφύγων. Πότε έχουμε βγει από αυτή τη λούμπα. Απλώς αντί να γυρνάμε το άλλο μάγουλο γυρνάμε το αυτί μας στην άλλη μεριά και ακούμε κάτι άλλο. Και δεν μας αρέσει αυτή η μουσική. Αν κοροδεύουμε τον εαυτό μας ότι ζούσαμε σε αυτή την ορτωπία την οποία δεν έχω δει και ξαθνικά μας ήρθε ο κορονοϊός. Στο ευρωπαϊκό έδαφος μου λένε. Αν μου εξηγήσετε που αρχίζει και που τελειώνει το ευρωπαϊκό έδαφος θα το συζητήσω. Δεν ξέρω τι λένε. Ποια είναι η Ευρώπη. Η Ευρώπη είναι το Αιγαίο. Αν είναι είναι πολύ καλά μασκαρεμένο. Η τελευταία φορά που το κοίταζα δεν το έβλεπα σαν Ευρώπη. Τουλάχιστον οι περισσότεροι Ευρωπαίοι αν το έβλεπαν σαν Ευρώπη θα το χειριζόταν διαφορετικά. Τι με μπλέγεται τώρα με αυτές τις συζητήσεις. Τι πιστεύετε ότι θα γίνει με την Ευρωζώνη είναι η συνέχεια στην προηγούμενη ερώτηση. Η Ευρωζώνη μιλάμε για οικονομικό συνδέσμα τώρα εντάξει. Αυτό είναι ένα μέρος της διεθνούς οικονομίας. Νομίζω ότι σίγουρα εάν μπούμε στον εθνικισμό και αρχίσουν τα κράτη να βγουν από την Ευρωζώνη πως θα επιζούσε η Ελλάδα χωρίς την Ευρωζώνη. Θα επιζούσε αλλά σε ποια κατάσταση. Νομίζω ότι η Ευρωζώνη δεν είναι κακό. Δεν βλέπω προς το παρόν κάποια αλλιώς... Κάποιος το δάχτυλο θέλει να μιλήσει. Να ανοίξουμε και τα μικρόφωνα μήπως φέρνουν άμεση στιγμή. Αμερικάνους τουρίστες θα δούμε μετά το εμβόλιο. Δεν ξέρω ακόμα ποιες είναι οι οδηγίες προς αεροπορικές γραμμές. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν οδηγίες που να επιτρέπουν ακόμα να δουλεύουν οι αεροπορικές γραμμές. Το θέμα του τουρισμού δεν έχει να κάνει με το αν οι Αμερικανοί πούνε... δεν πάμε στην Ελλάδα για να μην αρρωστήσουμε. Έχει να κάνει με το ότι έχουμε 20 εκατομμύρια εκείσεις ανέργων... μεταξύ των οποίων και συγγενείς και φίλοι μου. Γιατί μεγάλες εταιρείες έχουν εκλείσει προς το παρόν... οπότε δεν έχουν απολύσει το βόσμο... απλώς τους λένε ότι σταματάμε να σας πληρώνουμε... και όταν ξανανοίξουμε θα σας πούμε πόσες από εσάς χρειαζόμαστε. Οπότε το θέμα δεν είναι αν ο Αμερικανός θα προτιμήσει να πάει στην Ελλάδα για να μην πάει στη Φλόιντα... είναι αν ο Αμερικανός έχει λεφτά για να πάει διακοπές φέτος. Είναι η επιπτώση που είπα οικονομική σε παγκόσμιο επίπεδο. Γραπτός δεν έχουμε κάποια άλλη ερώτηση. Αν θέλουν να ανοίξουμε τα μικρόπονα για κάποιον που μπορεί να θέλει απευθείας. Απλά να σημειώσω ότι επειδή είμαστε πάρα πολύ... καλό είναι όποιος θέλει να μιλήσει να ανοίξει ήδη στο μικρόφωνο του... για να μην τα ανοίξουμε όλα μαζί. Να σας πω κάτι εγώ που έχω ακούσει κύριε Λεόπλα. Ναι. Από μεγαλύτερους. Έχω ακούσει ότι δεν ξεκλειστήκαμε όλοι στο σπίτι για να σώσουμε τους μεγαλύτερους... χωρίς να σκεφτούμε τις συνέπειες που μπορεί να έχει σε παιδιά... ή και σε εφήβους που περνάνε την πιο δύσκολη φάση τώρα της ζωής τους. Ενώ λόγω εφηβίας. Ναι. Ακούγεται πολύ αυτό. Ναι. Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι ο ιός έχει σκοτώσει και σκοτώνει άτομα όλων των ηλικιών. Οι μεγαλύτεροι έχουν μεγαλύτερη ευπάθεια αλλά δεν είναι οι μόνοι. Οπότε μπορούμε να το δούμε από δύο ώψεις. Η ώψη του μεγαλύτερου σαν ένα άτομο που αν αρρωστήσει θα μας κοστίσει να το κάνουμε καλά... ή τέλος πάντων να έχει μια επικρή περίπτωση ζήσει ή δεν ζήσει... και από την άλλη μεριά ότι δεν προστατεύουν τον μεγαλύτερο, προστατεύουν μόλους... γιατί ο μεγαλύτερος που θα έρθει το κορωνοϊό θα το μεταδώσει σε κάποιον άλλο. Και αν το μεταδώσεις σε κάποιον άλλο δεν σημαίνει ότι ο άλλος είναι νεότερος... δεν πρόκειται να αρρωστήσει και δεν πρόκειται να πεθάνει. Και τον αρρωστήσεις μπορεί να επιζήσεις και να σου μείνουν... να το πω με ιατρικό όρο, κουσούρια. Δεν ξέρω αν είδατε τον γνωστό ιθοποιό που παίζει στο Rock of All Ages στο Broadway... ο άνθρωπος είναι τριαντάρης, νέος, άριστη υγεία, του κόψανε το πόδι από το κορωνοϊό. Οπότε, ναι, τους προστατεύουμε γιατί είναι πιο ευπαθείς... αλλά δεν είναι οι μόνοι που θα υποφέρουν. Δεν τους κάνουμε χάρη, κάνουμε χάρη στην κοινωνία. Ναι. Αστόσο δεν βλέπω, τώρα είναι πιο εύκολο να στέλνετε μέσω chat... θα είναι πιο εύκολο. Αναφέρατε κάτι για τα πόδια πριν από λίγο και όντως διάβασα μια μελέτη... που λέει ότι υπάρχουν κάποιοι σελεπτώσεις στην Αμερική σε κάποιους στους ασθενείς... όσον αφορά το κάτω άκατους και κάποια σημάδια. Από αυτό είναι αυτό η σχή, όντως. Είναι πολύ γνωστός, μου διαφέβει το όνομά του... αλλά είναι πολύ γνωστός ιθοποιός του Broadway και νεαρός... έτσι και ήταν αγαπητό άτομο. Είναι ένα πολύ γνωστό musical που παίζει χρόνια τώρα. Αυτή την εβδομάδα που μας πέρασε... το μάθαμε ότι από τη γυναίκα του βέβαια, αυτός ήταν στο νοσοκομείο μέσα... του κόψανε το πόδι. Και αν να κάνω και μια ακόμη ερώτηση από το που ξεκινήσαμε... πιστεύετε ότι θα έχουμε κάποιο καινούργιο εργασιακό τοπίο... οικονομικό τοπίο... μετά από αυτή την όλη την κρίση. Αλλά θα θέλαμε, αν μπορείτε, να μου πείτε πράγματα... για το mentality που θα έχουν πρέπει να έχουν πια οι νέοι... που ζουν αυτή την κρίση και το κλείσιμο των σχολείων... και την αλλαγή των ποτηρωτήτων, ίσως, που έχουν... θα πω αυτό το οποίο πάντοτε έλεγα, πολύ πριν... πάντοτε το έλεγα, άσχετα με το κορωνοϊό... ο νέος θα πρέπει να ενστερνιστεί δύο πράγματα. Πρώτα απ' όλα, τη διαβίουμαθηση... διότι οι τεχνολογίες αλλάζουν, τα δεδομένα αλλάζουν... δεν μπορείς ποτέ να πάρεις... να το πω το πτυχίο και να κλείσεις. Αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Στο δικό μου επάγγελμα, εάν για κάποιο λόγο δεν διαβάσεις... πες ότι για έξι μήνες, δεν μιλάω για χρόνο... τα κλείσεις όλα και πεις, εντάξει, ξέρω ότι ξέρω... για έξι μήνες δεν πρόκειται να ενημερωθώ... έχεις βγει απ' το παιχνίδι. Αυτό είναι το πρώτο. Οι νέοι πρέπει να καταλάβουν ότι δεν μιλάμε πλέον... για το πρώτο, δεύτερο πτυχίο, αλλά μιλάμε για διαβίουμαθηση... όχι μόνο στην εξειδίκευση σε κάτι που μαθαίνεις... αλλά για να μπορείς να προχωρήσεις και σε άλλα παρεμφεροί. Και το δεύτερο, ότι θα πρέπει να βλέπουν τον εαυτό τους... σαν επαγγελματεία του κόσμου... και όχι επαγγελματεία της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης... της Δράμος, της Καλαμπάκας. Προετοιμασμένοι ότι μπορεί να δουλέψουν... από τη Μογγολία μέχρι την Παταγωνία. Και το καλό είναι ότι με τα σημερινά δεδομένα... δεν είναι ανάγκη να πρέπει να πάνε να ζήσουν... στην Μογγολία ή στην Παταγωνία. Οπότε, είναι αυτό το μεγάλο... το προσσόν της παγκοσμιοποίησης... το οποίο πάντοτε προσπαθούσα να εξηγήσω... γιατί ήμουνα υπέρ της παγκοσμιοποίησης. Η παγκοσμιοποίηση για μένα... ήταν στην κορώνα τα γράμματα της αποικιοκρατίας. Όταν μια Αμερικάνη κεντρία είπε... «Α, ξέρεις κάτι, γιατί να πληρώνουν τον Αμερικάνο εργάτη... 100 δολάρια και να μην πάω να πληρώσω τον Ινδό εργάτη... 30 δολάρια». Και πήγε στην Αμηδία και πλήρωνε 30... και μετά έλεγε «ξέρεις κάτι για να πληρώνω... τον Ινδό εργάτη 30 δολάρια... και να μην πληρώσω τον Βιετναμέζο 20... και τον Κινέζο 10». Αλλά αυτό που συνέβη, γιατί τώρα μιλάμε πλέον... σε όλες τις βιομηχανίες για αναπτυγμένη τεχνολογία... δεν μαθαίνει στον κόσμο... πως να βαράει καρφιά σε παπούτσια, αλλά μαθαίνει στον κόσμο... πως να χειρίζεται τεχνολογίας, computers, την πληροφορική γενικά. Οπότε, πηγαίνοντας και εκπαιδεύοντας τον Ινδό... να κάνει αυτή τη δουλειά, παγκοσμιοποιώντας την παραγωγή σου... και να αποφασίζεις να φύγεις, δεν μπορείς να πάρεις τη γνώση... από το κεφάλι του Ινδού. Έχει μείνει με τον Ινδό. Είναι αποδεδειγμένο, γιατί στο δικό μας το επάγγελμα... έχουμε ένα ποιοτικό έλεγχο που λέγεται CMMI... που έχει να κάνει με την προηγμένη ποιότητα του λογισμικού... που παράγουν εργαστήρια πληροφορικής. Στην Αμερική, έχουμε εμετρημένα στο χέρι... εργαστήρια που φτάνουν στο επίπεδο 5. Στην Ινδία, έχουν εκατοντάδες εργαστήρια... που φτάνουν στο επίπεδο 5. Γιατί είναι μορφωμένοι, είναι καλοί... και κάνουν καλύτερη δουλειά από εμάς. Οπότε, το γεγονός ότι μετά φύγαμε από την Ινδία... και πήγαμε στο Βιετναμ γιατί τους βρήκαμε ακόμα αυτηνότερους... οι Ινδοί, δεν τους λείψαμε. Και τώρα πουλάνε αυτά που μάθανε και καλά κάνουν οι άνθρωποι. Αυτή είναι η ιδέα. Τα πουλάνε αυτά που μάθανε και ζούνε πολύ καλά, σας ευχαριστώ. Το δεύτερο είναι ότι όταν μιλάς πλέον για το νέο... ο οποίος θα πάει να δουλέψει σε διάφορα άλλα μέρη... είναι η μέλησα με τη γύρη. Αυτά είναι που θα φέρει πίσω σαν ουτροπίες, σαν πρακτικές... που θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη του πόρους στην Ελλάδα... που λέγεται πνεύμα. Υπέροχο. Σας ευχαριστούμε που το ποτάτησα. Νίκ Κορντέρο είναι ο... λένε ότι είναι ο ηθοποιός που έφεσε το πόδι του. Α, ναι, ο ηθοποιός, ναι. Είναι Λατινικής, Λατιναμερικάνος. Πολύ καλό, παιδί. Ωραία. Σας ευχαριστούμε. Ναι, συγγνώμη. Συγγνώμη. Της ερώτησης και ακριβώς επειδή για την Ελλάδα μιλάμε τώρα... αναφερθήκατε στο τι πρέπει η Ελλάδα να εκμεταλλευτεί... προκειμένου να μπορέσει να βγει μπροστά. Είναι μέλος μιας Ευρώπης... με τα πληρονοπτήματα και την πληρονοπτήματα που μπορεί να έχει... όπως και ο ελληνικός κουδισμός είναι πια ένας σχετικά γερασμένος κουδισμός... και σίγουρα η μοναδική λύση είναι ο χρόνος μπροστά μας... προκειμένου να αλλάξουν νοοτροπίας για την αλλαγή νοοτροπίας... και ποιο είπατε, ο κουδισμός δεν είναι κατά κάποιον τρόπο βιώσιμος... όπως με το μοντέλο που δουλεύει στην Ελλάδα. Πρέπει να φέρουμε το πνεύμα, να φέρουμε την τεχνολογία στην Ελλάδα. Ελάχιστον έχουν καταφέρει όμως μέσα στην Ευρώπη αυτό το πράγμα... σε αυτού του επίπεδο που πρέπει. Εξακολουθεί ο ενδός να είναι πάρα πολύ πιο αντεγωνιστικός... για ο Κινέζος σε αυτού του τομέου. Η Ελλάδα δεν έχει πρόβλημα τεχνολογίας. Η Ελλάδα δεν έχει πρόβλημα τεχνολογίας. Έχει πρόβλημα νοοτροπίας. Το βλέπουμε, είναι αμύληκτη η πορεία προς τη γύραση του πληθυσμού. Οπότε το πρώτο που ξέρουμε σίγουρα... είναι ότι σαν χώρα, σαν έθνος... για να αυγατίσει η Ελλάδα... θα πρέπει όσο περισσότεροι Έλληνες είναι γνωτοί... να παραμείνουν ενεργοποιημένοι... σε επαγγέλματα, σε ενασχολήσεις... που θα ανεβάσουν τον βιοτυπώτο τους επίπεδο. Από τη μια μεριά σημαίνει ότι θα πρέπει να έχουν τις ευκαιρίες... και από την άλλη μεριά σημαίνει ότι... δεν υπάρχει συνταξιοδότηση... με την έννοια ότι σταματώ να δουλεύω... επειδή έγινα 50, 55, 60, 65. Όταν περιμένουμε ότι ο μέσος όρος ζωής θα είναι 80... να λέμε ότι και τα τελευταία 20 χρόνια... θα το παρτάρω, δικαιομά μας... αλλά σαν κοινωνία... όταν είμαστε το εντρίτον του πληθυσμού... δεν προσφέρουμε στην άνοδο... του βιοτικού επίπεδου. Αυτό είναι το ένα. Από τη μεριά της κυβέρνησης... ή κυβερνητικής πολιτικής... είναι θέμα νοτροπίας πάλι... διότι η επένδυση... και ξέρω τώρα με τις αστοχίες... αλλά η επένδυση στη διαβίουμαθηση... είναι ένα από τους περισσότερων ευκαιριών... για να μπορεί να ενεργοποιηθεί ο κόσμος... στα παιδεία που μπορεί από το σπίτι του... με τις γνώσεις του... να δουλεύει σε παγκόσμιο επίπεδο. Είναι κάτι το οποίο πρέπει να γίνει. Αυτό σημαίνει ότι όχι όλα τα σπίτια... αν το 80% των σπιτιών... είναι συνδεδεμένα με οπτικές ίνες... που έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο... χωρίς να πρέπει να πληρώνουν υπέροχα... ή και καθόλου, για να μπορούν να μπουν μέσα... εάν έχουν εκπαίδευση στα σχολεία... και αν τους επιτρέπεται αυτή η εκπαίδευση... να είναι πιο μεταφερτή από σχολείο... σε σχολείο και από μάθημα σε μάθημα... στο πανεπιστήμιο, με αυτόν τον τρόπο... θα μπορέσει σιγά σιγά να ανεβεί η παλήρια της γνώσης. Και όταν ανεβεί η παλήρια θα σηκώσει όλα τα πλοία... και τα δωδεκά χρονά και τα οδοντά χρονά. Γεια σου, Κατρίνα. Είσαι από Καλαβάκα. Είναι τόσο ωραία να το βλέπεις και να το ακούσεις. Ευχαριστώ. Μαρία από τη Διβάνη. Συγγνώριστό, τι? Μαρία από τη Διβάνη. Είσαι σπίτι σου. Ε, εντάξει. Ε, εντάξει. Ποιος είναι αυτός που μιλάει? Ε, εντάξει. Ποιος είναι αυτός που μιλάει? Μαρία. Μαρία, Μαρία από τη Διβάνη. Μή onto, πίερ! Πώς είναι ketase. Ποιος moje παιδί ήδη size με FR? Είναι τόσο ωραία να το βλέπεις. Ε, εντάξει. Ποιος είναι αυτός που μιλάει? Είμαστε σε αυτό το φωτογραφείο Δεν μπορούσα να... Πολλές χιλιάδες και χιλιάδες στην οικογένειά σας και σε όλους εσάς Ελπίζω ότι όλοι είναι ασφαλείς και καλά Ασφαλείς, σχετικά με τον Φωτινή και όλους Ήταν τόσο ωραίο να ακούω όλα αυτά από τον Λιόπουλο Κάθε φορά που τον ακούω, τον ευχαριστώ τόσο πολύ Νομίζω το ίδιο, νομίζω το ίδιο, οπότε... Ελπίζω να τον ακούω ακόμα Ξέρω, ελπίζω να... Βλέπω όλους εσάς, δεν ξέρω πότε θα είναι, αλλά... Ελπίζω να πηγαίνω πίσω στην Ελλάδα Ίσως το Φωτογραφείο Ελπίζω ότι όλα θα είναι καλύτερα σύντομα Και να συναντήσουμε Η κυρία μου λά για όσους δεν την γνωρίζουν είναι η δωρήτρια της βιβλιοθήκης Χαλαμπάκας, περισσότεροι ξέρετε Αλλά για να δώσουν να καταλάβετε, ποια είναι και βρίσκεται στη Βοστόνη Μένει στο σπίτι Μένει στο σπίτι Μένει στο σπίτι Κάθε μέρα Κάθε μέρα Ναι, είναι τόσο... Ναι, και κάνουμε το ίδιο πράγμα που όλοι κάνετε Είναι προσπαθήσει, αλλά, ξέρετε, θέλουμε να παραμείνουμε σ i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i Ανήξτε το μικρόφωνο κύριε Αθανάση. Καλησπέρα σας. Καλησπέρα κύριε Αθανάση από την Καρδίτσα. Γεια και χαρά. Τι κάνετε. Τι κάνετε πολύ καλά εσείς τώρα για να μη λυκρινήσει ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι δεν το είδα. Θα το δω μετά σε βίντεο γιατί πήγα να περπατήσω και εγώ με βάλα στο Λούγια. Αλλά τώρα που άκουσα αυτό το τελευταίο. Το έχω σκεφτεί πολλές φορές που είπατε για τα όρια των συντάξεων εν μέρει και το πως μπορεί να προσφέρει κάποιος για πολύ περισσότερα χρόνια. Έχω έναν προβληματισμό, δύο μάλλον προβληματισμοί πάνω σε αυτό. Ένα, αν ας πούμε όσο μεγαλώνει η ηλικία δουλεύουμε, ειδικά στην Ελλάδα που είναι θέση εργασίας λίγες, θεωρητικά και ειδικά ας πούμε σε κάποιους τομείς είναι ακόμη λιγότερες, δεν κλείνεις έτσι κατά κάποιον τρόπο την πόρτα σε νέους ανθρώπους στο να διαδικτούν ας πούμε μια κατάσταση, ένα αυτό και το δεύτερο. Εγώ ας πούμε αυτή τη στιγμή με συγκριτικές βιβλιοθήκες. Έχω την όρεξη, αντέχω όμως κακά τα ψέματα. Τα χρόνια με τον χρόνο και τα παιδιά με βλέπουν λίγο διαφορετικά γιατί δυστυχώς κερνάμε όσο και να το θέλουμε ας πούμε μεγαλώνουμε και η όρεξη πιθανόν πέφτει, η ενέργεια, όλα αυτά. Να δεχτώ ότι θα με πάρουν από εκεί να με πάνε σε κάποιο άλλο πόστο ας πούμε όπου θα μπορώ να είμαι πιο αποδοτικός. Πόσο εύκολο είναι όμως αυτό για τον κάθε άνθρωπο ας πούμε από μια ηλικία και μετά να μπορεί να εναλλάσσεται σε πόστα και να μπορεί να μαθαίνει αυτά τα πόστα. Σωστό. Επανέρχομαι σε δύο πράγματα που είπα προηγουμένως. Ότι είναι θέμα ευρύτερης κυβερνητικής πολιτικής και θέμα νοτροπίας. Θα σας δώσω το παράδειγμα του ευτού μου. Εγώ θα πάω σύνταξη όταν με την αμερικάνικη νομοθεσία έχω δικαίωμα να πάω σύνταξη από η ηλικία 67 ετών ή θα πάω σε 70 ετών σύνταξη. Και θα συνεχίσω να δουλεύω πλέον όχι για τη κυβέρνηση αλλά θα δουλεύω διδάσκοντας στα πανεπιστήμια. Συνεπώς δεν βλέπω το θέμα της σύνταξης σαν ότι σταματώ να δουλεύω. Απλώς ότι ανταμύβομαι για τις επενδύσεις που έκανα τα πρώτα 50 χρόνια της εργασίας μου και συνεχίζω να εργάζομαι μέχρι να μην μπορώ να εργάζομαι πλέον. Αυτή είναι η νοτροπία μου. Από τη μεριά της κυβέρνησης, όπως της ελληνικής κυβέρνησης στην προκειμένη περίπτωση, το ζητούμενο δεν είναι να υποχρεώσεις ή να ζητάς από τον κόσμο να δουλεύει περισσότερο. Το ζητούμενο είναι να δημιουργείς περισσότερες ευκαιρίες για θέσεις εργασίας. Οπότε σε μία οικονομία και σε ένα περιβάλλον που θα υπάρχει ζήτηση για μυαλά από τη μία μεριά και από την άλλη μεριά που θα υπάρχουν μυαλά που συνεχίζουν τη διαβίουμαθηση, το μάστρος εγώ το πήρα σε ηλικία 55 ετών. Πρέπει να ομολογήσω ότι όντας τεμπέλης δεν έχω προχωρήσει πολύ για το διδακτορικό μου γιατί εδώ το διδακτορικό το παίρνεις όπως στην Ελλάδα που πας δύο χρόνια κάνεις την εργασία και το παίρνεις. Πρέπει να κάτσεις τέσσερα χρόνια στο θρανείο και μετά να γράψεις τη διατριβή σου και τα λοιπά. Και είμαι ακόμα τεμπέλης γι' αυτό και νιώθω πολύ άσχημα. Αλλά θα το κυνηγήσω. Όπως λέω πάντα στο τέλος θα είμαι με μία αγκαλιά με μία, πώς λέγεται, με μία μπωτίδα οξυγόνου και σε μία αναπηρική καρέκλα να με βάλω μελά θα το πάρω. Η Ελλάδα δεν έχει κανένα πρόβλημα να δημιουργήσει πλέον θέσης εργασίας. Η κατάρτιση των Ελλήνων σε θέματα πληροφορικής, σε θέματα τηλεπικοινωνιών είναι άριστη. Οπότε δεν έχει κανένα πρόβλημα γιατί δεν θα είναι κανείς, δεν θα ανταγωνίζεται για την ντόπια αγορά εργασίας, θα ανταγωνίζεται σε παγκόσμιο επίπεδο. Και θα πρέπει να είναι αντίκον ανταγωνιστικός. Δηλαδή θα πρέπει να κάνει τη δουλειά καλύτερα και εξυπνότερα από τι την κάνει ο Γερμανός, ο Κονγκολέζος, ο Αργεντινός. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να πάρει πίσω τα λεφτά που επένδυσε σε οποιοδήποτε ταμείο. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Γιατί δεν πρέπει να συνδέουμε τη σύνταξη με το ότι σταματάω να δουλεύω. Θέμα υγείας είναι και αυτό δέκα θέμα, γιατί ο νους υγιής εν σώματι υι. Το θέμα υγείας είναι ότι ξέρουμε και ποιο υγιής είμαστε, όσο προχωρούμε βέβαια κλιματικές αλλαγές, νέφη, κορονοϊή, όλα αυτά είναι προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Αλλά ο σημερινός εβδομητάρης είναι σε πολύ καλύτερη μοίρα από τον σαραντάρη του 21. Αυτό είναι το καγιοφίλι και πολεμούσε τον νο. 2. Να ρωτήσω κάτι? Παρακαλώ. Να ρωτήσεις κι εσύ. Αυτό δεν είναι ακριβώς ερώτηση, είναι σαν απορία. Το εμβόλιο θα έρθει σαν μια μαγική λύση σε όλα αυτά που βιώνουμε τώρα καθημερινά, ή είναι η λύση στο ένα κομμάτι του προβλήματος. Το εμβόλιο είναι η μόνη λύση της ανοσίας της αγγέλης, που είναι αναγκαία για να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το κορονοϊό. Είναι η προληπτική λύση. Χωρίς το εμβόλιο δεν φεύγει αυτό. Το πότε θα έρθει, μένουνε ξύπνοι πρωί, μεσημέρι, βράδυ, χιλιάδες έξυπνοι επιστήμονες από τον κόσμο. Προχθές είδαμε τη φωτογραφία του πρώτου εθελοντή εδώ στην Αμερική, από τη φαίνεται να είναι νεαρός άντρα σε πολύ καλή υγεία, που κάνουνε τους πρώτες δοκιμές στην εθελοντής, για να δούμε αν πρόκειται να πάθει το κορονοϊό ή όχι. Οπότε είναι θέμα χρόνου, ελπίζουμε. Αλλά υπάρχει ένα θέμα τύχης. Αν θα είναι γρηγορότερα, είναι αργότερα. Σίγουρα όμως, και να βρεθεί αυτό και να φανεί ότι πηγαίνεις στη σωστή δρομολόγηση, πρέπει να γίνουν δοκιμές, πρέπει να γίνουν σωστές δοκιμές. Και μετά, τη στιγμή που θα πούμε παιδιά το βρήκαμε. Να το πούμε πρώτη Σεπτεμβρίου. Και είπαμε παιδιά το βρήκαμε πόπο είμαστε καλά. Το λόγος που δεν είναι μαγική λύση, είναι αφού το βρήκαμε και είμαστε πολύ χαρούμενοι γιατί το λύσαμε το πρόβλημα, το μόνο που έχουμε να κάνουμε μετά, είναι μια παραγωγή 7 δισεκατομμυρίων εμβολίων. Αυτό θα πάρει παραπάνω από τρεις ώρες. Οι ιδιαιτερίες τι κάνουν. Βλέποντας πως εξελίσσονται οι έρευνες, έχουν αρχίσει και ετοιμάζουνε παραγωγή σε γενικές γραμμές. Εάν όμως οι έρευνες ξαφνικά πού είναι, ότι ξέρεις δεν δουλεύει αυτό θα πάμε σ' άλλο, αυτά που ετοιμάζουν όλα είναι χαμένα κέρδη, θα πάνε κάτω. Γιατί μετά θα πρέπει να ετοιμάσουνε παραγωγή σε άλλη μεριά. Και γι' αυτό θα το πληρώσουμε χρυσό. Λοιπόν, από όσους έχουν παιδάκια την Δεν Τετάρτη, θα έχουμε τον κύριο Δημοπούλο. Ή ποιος αισθάνονται παιδάκια. Και μπορείτε να μπείτε να συνομιλήσουμε μαζί του. Είναι και ιδιαίτερα διαδραστικός, και με παιδιά και με ειλίδια και στο Χρήστο Δημοπούλο, ενώ, που κάνει και την εκπομπή 1000 χρώματα του Χρήστου. Οπότε, σας περιμένουμε. Δεν ξέρω αν έχετε κάποια άλλη ερώτηση. Τι ώρα την Δεν Τετάρτη? 7. Όλα τα βάζουμε την ίδια ώρα, 7 η ώρα. Αλλά θα το ανεβάσουμε και στη σελίδα μας και στο Facebook, οπότε, θα δείτε. Αυτά. Κύριε Λιόπλος, σας ευχαριστούμε πάρα πολύ. Και εγώ ευχαριστώ πολύ. Θα ήθελα να συζητήσουμε. Και βλέπω, γράφουμε σχόλια. Ευχαριστούμε πολύ. Ενδιαφέρον ότι και κατοπιστικά όσα ακούσαμε. Σας ευχαριστούμε θερμά. Ναι, είστε καλά. Καλό βράδυ σε όλους. Σας ευχαριστούμε πολύ, κύριε Λιόπλος. |
