| Διάλεξη 4: Υπόλοιπος του ΣΥΡΟΚΙΣΤΕΝΟΣΤΕΝΟΣΤΕΝΟΣΤΕΝΟΣΤΕΝΟΣΤΕΝΟΣΤΕΝΟΣΤΕΝΟΣΤΕΝΟΣΤΕΝΟΣΤΕΝΟΣΤΕΝΟΣΤΕΝΟΣΤΕΝΟΣΤΕΝΟΣΤΕΝΟΣΤΕΝΟΣΤΕΝΟΣΤΕΝΟΣΤΕΝΟΣΤ Στην προηγούμενη τρίτη διάλεξη είχα παρουσιάσει την πέμπτη αρχή του Νομικού Συστήματος Σχέσεων Κράτους και Σκευμάτων στην Λετωνία, όπως την αναφέρει ο καθηγητής Ρίγκος Μπαλώτης που αφορά την ανάθεση ειδικών αρμοδιωτήτων. Σε αυτό το τμήμα της μελέτης του καθηγητής Ρίγκος Μπαλώτης μας αναφέρει δύο πράγματα. Πρώτον, ότι αυτή η ανάθεση ειδικών αρμοδιωτήτων αφορά την αρμοδιώτητα καταχώρεσης γάμων, δηλαδή τήρηξης λειξιαρχικών βιβλίων από ορισμένα θρησκεύματα, των οποίων οι κληρικοί, τα λεγόμενα παραδοσιακά, των οποίων οι κληρικοί εκπληρώνουν τα καθήκοντα κρατικών αξιωματούχων χωρίς όμως να αμίβονται ως τέτοιοι. Το δεύτερο ζήτημα το οποίο θύγει σε αυτό το τμήμα ο καθηγητής Ρίγκος Μπαλώτης, είναι ότι το κράτος δεν επιτρέπεται να παρεμβαίνει στις θρησκευτικές δραστηριότητες των θρησκευτικών κοινοτήτων. Αυτό βεβαίως με βάση την αρχή της αυτονομίας των εκκλησιών θρησκευτικών κοινοτήτων. Στις θρησκευτικές δραστηριότητες δεν επιτρέπεται να παρεμβαίνει των θρησκευτικών οργανισμών. Αλλά μας προσθέτει ότι δεν υπάρχει σαφής άποψη για το που θα πρέπει να χαραχθεί αυστηρά η διαχωριστική γραμμή μεταξύ κράτους και θρησκευμάτων και τούτο διότι ακόμα δεν έχει εμπεδοθεί μια ισορροπία θεωρίας, νομικής θεωρίας και πράξεις στην Λετωνία επειδή είναι μια νέα δημοκρατία η Λετωνία. Ναι βεβαίως αυτό μπορεί να συμβαίνει στην Λετωνία, πλήν όμως είναι διεθνώς γνωστά αυτά τα θέματα. Δηλαδή ότι οι δραστηριότητες των θρησκευμάτων ετριών ειδών είναι οι δραστηριότητες οι καθαρά θρησκευτικές οι θρησκευτικά αιτιολογούμενες από την φιλανθρωπία, την εκπαίδευση, την ενημέρωση και οι κοσμικές δραστηριότητες στη τρίτη κατηγορία δραστηριοτήτων των θρησκευμάτων. Επίσης είναι γνωστό διεθνώς, δηλαδή κατά τους διεθνείς κανόνες και με βάση τις πρακτικές των κρατών, ότι όσον αφορά τις θρησκευτικές δραστηριότητες ισχύει πλήρως και δεν μπορεί να μην ισχύει για τις ελεύθερες εκκλησίες, δηλαδή αυτές που δεν είναι κρατικές εκκλησίες, το δικαίωμα, το συνταγματικό και το διεθνές στην αυτονομία των εκκλησιών ή θρησκευτικών κοινοτήτων. Όσον αφορά τώρα τη δεύτερη κατηγορία δραστηριοτήτων των θρησκευτικών οργανισμών, δηλαδή εκείνη που αφορά τις θρησκευτικά αιτιολογούμενες δραστηριότητες από φιλανθρωπία, εκπαίδευση, ενημέρωση, τα κράτη είτε μπορεί να επεκτείνουν το δικαίωμα στην αυτονομία των εκκλησιών ή θρησκευτικών κοινοτήτων και σε αυτή τη δεύτερη κατηγορία δραστηριοτήτων όπως συμβαίνει στη Γερμανία, είτε μπορεί να μην την επεκτείνουν όπως συμβαίνει στην Ιταλία. Και βέβαια υπάρχει και η τρίτη κατηγορία, οι κοσμικές δραστηριότητες, όπου εκεί αυτή η κατηγορία υποθέσεων των κοσμικών δραστηριοτήτων υπάγεται στη νομοθεσία των κρατών και επομένως το δικαίωμα στην αυτονομία των εκκλησιών ή θρησκευτικών κοινοτήτων δεν άπτεται των δραστηριοτήτων της τρίτης κατηγορίας, δηλαδή των κοσμικών δραστηριοτήτων. Άπτεται μόνο της οργάνωσης και της διοίκησης του θρησκευτικού οργανισμού, όχι της άσκησης της τρίτης κατηγορίας δραστηριοτήτων, δηλαδή των κοσμικών δραστηριοτήτων ή κερδοσκοπικών δραστηριοτήτων των θρησκευτικών οργανισμών. Στη συνέχεια, σε ένα άλλο κεφάλαιο ο καθηγητής Δρύγκολς Μπαλώδης μας παρουσιάζει τις συμφωνίες μεταξύ κράτους και θρησκευμάτων. Έτσι επίγραφεται το κεφάλαιο αυτό. Συμφωνίες μεταξύ κράτους και θρησκευμάτων στη Λετωνία. Και αναφέρει, το 1996 συστήθηκε ομάδα εργασίας, η οποία επιπορτίστηκε με την κατάρτιση συμφωνίας για το νομικό καθεστώς των παραδοσιακών θρησκευμάτων στη Δημοκρατία της Λετωνίας, που θα έπρεπε να υπογραφεί μεταξύ της κυβέρνησης και εκείνων των θρησκευμάτων. Το σχέδιο απορρίθηκε το 1997 για το λόγο ότι δεν καταρτήστηκε με επάρκεια και πολλοί λετωνοί νομικοί έκριναν αυτό το σχέδιο συμφωνίας ως μη αναγκαίο. Πράγματι το σχέδιο περιείχε λίγο περισσότερο από γενικότητες. Μόνο όταν εξετάστηκε στο Υπουργικό Συμβούλιο στις 9 Ακτομβρίου 2000 η συμφωνία με την Αγία Έδρα για το καθεστώς της Ρωμακαθολικής Εκκλησίας, το ζήτημα επανήλθε στην ημερήσια διάταξη. Τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου υπέδειξαν ότι ήταν αναγκαίο να παρασχεθεί ένα ισορροπημένο σύστημα με ίσα δικαιώματα για τα άλλα θρησκεύματα στο πρότυπο της συμφωνίας με την Αγία Έδρα. Η Κυβέρνηση προετοίμασε τροποποίηση στο νόμο για τους θρησκευτικούς οργανισμούς, προβλέποντας ότι το Υπουργικό Συμβούλιο θα έχει την αραμονιότητα να συνάπτει συμφωνία με θρησκευτική κοινότητα, που να αφορά ζητήματα τα οποία σχετίζονται με εκείνη τη θρησκευτική κοινότητα και τα οποία επηρεάζουν τα συμφέροντα των πιστών της και του οικείου θρησκεύματος. Οι δικοί νόμοι μπορούν να αριθμίζουν τη σχέση του κράτους και της θρησκευτικής κοινότητας. Το Κοινοβούλιο της Λετωνίας εξέτασε αυτές τις τροποποίησεις επί δύο έτη, 2000 έως 2002, έως ότου λίγο πριν τις κοινοβουλευτικές εκλογές, ανταποκρίθηκε στην πίεση από τις εκκλησίες και στις 12 Σεπτεμβρίου 2002 επικύρωσε τη συμφωνία με την Αγία Έδρα και πρόσθεσε νέο άρθρο στο νόμο για τους σχετικούς οργανισμούς που προβλέπει ότι οι δικοί νόμοι μπορούν να αριθμίζουν τις σχέσεις του κράτους και θρησκευτικής κοινότητας. Δεν υπάρχει αναφορά σε συμφωνίες με άλλα θρησκεύματα σε αυτή την τροποποίηση. Καθώς η Κοινοβουλική Επιτροπή για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις δημόσιας υποθέσεις έκρινε ότι οι νομικά δεσμευτικές συμφωνίες θα δισχέρωναν τις σχέσεις μεταξύ του κράτους και των θρησκευμάτων. Όμως, το φθινόπωρο του 2003 τόσο η Λετωνική Ευαγγελική Λουθυρανική Εκκλησία όσο και η Λετωνική Ορθόδοξη Εκκλησία, ενεργώντας στη βάση του άρθρου 7 παράγραφους 5 του νόμου για τους σχετικούς οργανισμούς, διατύπωσαν προτάσεις νόμων και τα υπέβαλαν για εξέταση στον κυβερνητικό οργανισμό για τις σχετικές υποθέσεις. Από την ανάλυση και των δύο σχεδίων προέκυψε ότι μεγάλο μέρος των κανόνων που περιλήφθηκαν στις προτάσεις νόμων παραλήφθηκε από τη Συμφωνία με την Αγία Έδρα και το περιεχόμενο των ίδιων προτάσεων συντάχθηκε κατά τρόπο όμοιο με αυτή τη Συμφωνία. Το ζήτημα της πιθανής νομικής προσωπικότητας δημοσίου δικαίου των θρησκευμάτων έγινε οξύ και το Συμβούλιο Θρησκευτικών Υποθέσεων διατύπωσε τη γνώμη ότι θα ήταν καλύτερα με υπογραφούν συμφωνίες με θρησκεύματα και κατόπιν να υιοθετηθούν οι δικοί νόμοι στη βάση αυτών των συμφωνιών. Παρά τη σχεδόν συνολική επίκριση από τον τύπο η λετωνική κυβέρνηση σύναψε συμφωνίες με τα επτά παραδοσιακά θρησκεύματα στις 8 Ιουνίου 2004. Οι συμφωνίες αυτή τη στιγμή είναι υπό συζήτηση στο λετωνικό Κοινοβούλιο, δηλαδή όταν έγραφε ο καθηγητής Ρίγκονς Μπαλόντις. Σε αυτό λοιπόν το κεφάλαιο του για τις συμφωνίες μεταξύ κράτους και θρησκευμάτων ο καθηγητής Ρίγκονς Μπαλόντις μας λέει ότι ενώ στην αρχή νομικοί έκριναν ότι οι συμφωνίες μεταξύ κράτους θρησκευμάτων δεν ήταν απαραίτητες, όταν υπογράφτηκε η Διεθνής Δημερής Συμφωνία της Δημοκρατίας Λετωνίας με την Αγία Έδρα για το νομικό καθεστώς της Καθολικής Εκκλησίας στη Λετωνία, τότε επαναθεωρήθηκε το ζήτημα αυτό και ότι δύο θρησκεύματα, η Λετωνική Ευαγγελική Λουθυρανική Εκκλησία, δύο παραδοσιακά θρησκεύματα, η Λετωνική Ευαγγελική Λουθυρανική Εκκλησία και η Λετωνική Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία υπάγεται στο Πατριαρχείο της Ρωσίας, με βάση το άρθρο 7,5 του νόμου για τους θρησκευτικούς οργανισμούς, που προβλέπει τη δυνατότητα ειδικών νόμων που να ρυθμίζουν τις σχέσεις του κράτους με τις θρησκευτικές κοινότητες, συνέταξαν αυτά τα δύο θρησκεύματα, προτάσεις νόμων για τη ρύθμιση των σχέσεων του κράτους με αυτά τα θρησκεύματα, χρησιμοποιώντας ως μοντέλο τις ρυθμίσεις που περιέχονται στη Διμερή Διεθνή Συμφωνία μεταξύ Αγίας Έδρας και Δημοκρατίας της Λετωνίας. Το 2004 η Λετωνική Κυβέρνηση σύναψε εν τέλεις συμφωνίες με τα επτά παραδοσιακά θρησκεύματα που υπάρχουν στη χώρα αυτή. Στη συνέχεια ο καθηγητής Ρίγκολς Μπαλώτης προχωρά σε ένα νέο κεφάλαιο που αφορά τα θρησκεύματα και την εσωτερική οργάνωσή τους. Και αναφέρει «Σύμφωνα με το νόμο για τους θρησκευτικούς οργανισμούς, οι θρησκευτικοί οργανισμοί οι οποίοι αναφέρουν ως διοικητικοί τους αρχή θρησκευτικό οργανισμό καταχωρημένος στο εξωτερικό μπορούν να καταχωρούνται ως αυτόνομοι θρησκευτικοί οργανισμοί στη Δημοκρατία της Λετωνίας, πράγμα το οποίο στην πραγματικότητα σημαίνει ότι η Λετωνία λαμβάνει υπόψη το σύνδεσμο μεταξύ της τοπικής θρησκευτικής κοινότητας και του αλλαδαπού κέντρου της. Όμως η ευθύνη της συμμόρφωσης με το νόμο εναπόκριται στην ίδια την καταχωρημένη θρησκευτική κοινότητα». Μεγάλος αριθμός θρησκευτικών οργανισμών που απέκτησαν νομική προσωπικότητα στη Λετωνία έχουν αναφέρει ότι τα κέντρα τους βρίσκονται στο εξωτερικό. Η Λετωνική Ορθόδοξη Εκκλησία υπόκειται κανονικώς στο Πατριαρχείο της Μόσχας. Η Καθολική Κουρία της Αρχιεπισκοπής της Ρήγα είναι θρησκευτικός οργανισμός μέσω το οποίο ασκείται η εξουσία της Καθολικής Εκκλησίας στην Αρχιεπισκοπή της Ρήγα σύμφωνα με τη δασκαλία και την τάξη της Καθολικής Εκκλησίας και από τον οποίον ελέγχονται όλες οι Λετωνικές Επισκοπές. Το Θεολογικό Κέντρο της Βουδιστικής Τομπικής Κοινότητας, κέντρο του Dringgung, Kagu, Δαρματσάκρα βρίσκεται στην Ινδία. Το κέντρο της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των τελευταίων ημερών, Μορμώνων, είναι η salt λέξη της στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Εκκλησία των Αδβεντιστών της 7ης ημέρας αποτελεί τμήμα της Βαλτικής Ένωσης, η οποία με τη σειρά της εντάσσεται στην Παγκόσμια Εκκλησία των Αδβεντιστών στη γενική συνδυάσκεψή της. Ομοίως, ο Στρατός Σωτηρίας, που καταχωρήθηκε στη Λετωνία Στομπική Θρησκευτική Κοινότητα, αποτελεί τμήμα του Διεθνούς Οργανισμού με την ίδια επωνυμία, υπαγώμενοι περιφερειακά στο σουηδικό οργανισμό. Η Λετωνική Εκκλησία των Μεθοδιστών αποτελεί συστατικό τμήμα του Οργανισμού των Ενωμένων Σκανδιναβών και Βαλτικών Μεθοδιστών, που διορίζει τον ηγέτη, τον επώπτη της Λετωνικής Εκκλησίας, ο οποίος πραγματοποιεί τους περαιτέρω διορισμούς. Από τις 12 τοπικές μουσουρμανικές κοινότητες στη Λετωνία, 7 έχουν δηλώσει ως θεολογικό τους κέντρο το Μουσουρμανικό Πνευματικό Συμβούλιο που είναι καταχωρημένο στη Ρωσία. Αυτές οι τοπικές θρησκευτικές κοινότητες στους καταστατικούς τους κανόνες έχουν αναγνωρίσει ότι υπόκεινται στο κέντρο τους σε θρησκευτικά, διοικητικά και οικονομικά ζητήματα. Άλλες μουσουρμανικές τοπικές κοινότητες έχουν διεκδικήσει αυτόνομο καθεστώς, αλλά είναι βέβαιο ότι 4 από αυτές υπόκεινται στο θεολογικό κέντρο στη Σαουδική Αραβία και μια στο Τα Ταρστάν. Η λετωνική κοινότητα του Σουκούιο Μαχικάρι αποτελεί συστρατικό τμήμα του οργανισμού με παρόμοια επωνυμία που είναι καταχωρημένος στην Ιαπωνία. Αυτή η τοπική κοινότητα αναφέρει ότι υπόκεινται στην εποπτεία του περιφερειακού κέντρου του ίδιου οργανισμού για την Ευρώπη και την Αφρική, το οποίο έχει την έδρα του στο Λουξεμβούργο. Ο Ανότατος Διοικητικός Οργανισμός της λετωνικής τοπικής κοινότητας, το Μπαχάι, βρίσκεται στη Χάηφα του Ισραήλ. Η τοπική κοινότητα της Ρήγα της Αρμενικής Εκκλησίας του Αγίου Γρηγορίου του Φωτιστή εντάστηται στην επαρχία του νέου Ναχιτσεβάν και της Ρωσίας της Αρμενικής Αποστολικής Εκκλησίας. Η Μητέρα Εκκλησία της Τοπικής Κοινότητας της Χριστιανικής Επιστήμης στη Ρήγα είναι η πρώτη εκκλησία του Χριστού επιστήμονα. Σύμφωνα με το άρθρο 14, παράγραφος 4 του νόμου για τους θρησκευτικούς οργανισμούς, οι θρησκευτικοί οργανισμοί επιτρέπεται να προσκαλούν άλλοδαπούς, κληρικούς ιεραποστόλους για να μετέχουν σε θρησκευτικές δραστηριότητες στην δημοκρατία της Λετωνίας μόνον αν αυτοί έχουν διευθετήσει τις άδειες διαμονής για τούτου. Σύμφωνα με τη διαδικασία που προβλέπεται από το νόμο, οι κανονιστικές πράξεις που αφορούν τη θεώρηση εισόδου βίζα και οι οποίες ισχύουν από το 1999 απαιτούν από τους εργαζομένους των θρησκευμάτων να υποβάλουν είτε επιστοποιητικό χειροτονίας είτε δίδλο σπουδών που αποδεικνύει τη λήψη θρησκευτικής εκπαίδευσης και οποίος αντιστοιχεί στο λετωνικό πτυχίο θεολογίας. Η διαδικασία εξέτασης έτησης για θεώρηση εισόδου είναι ακόμη περίπλοκη. Ενώ η Κυβέρνηση είναι γενικά συνεργάσιμη στην υποβοήθηση, επίλυσης δύσκολων περιπτώσεων θεώρησης εισόδου προς χάρη των εργαζομένων των ιεραποστολών, τα προβλήματα ακόμη παραμένουν. Μιούνιο του 2002, ένας Αμερικανός εργαζόμενος θρησκεύματος προσέφυγε επιτυχώς εναντίον της απόρριψης θεώρησης εισόδου, όμως εκείνη η απόφαση ανατράπηκε αργότερα, ύστερα από περαιτέρω προσφυγή της Κυβέρνησης. Στους αλλοδαπούς Ευαγγελιστές και ιεραποστόλους, περιλαμβανομένων εκείνων από τις Ηνωμένες Πολιτείες, επιτρέπεται να πραγματοποιούν συναθρήσεις και να διαδίδουν τη θρησκεία τους, αλλά ο νόμος ορίζει ότι μόνο οι μεδαπή θρησκευτικοί οργανισμοί μπορούν να τους προσκαλούν για να αναπτύσσουν τέτοιες δραστηριότητες. Αλλοδαπή θρησκευτικοί οργανισμοί έχουν επικρίνει αυτή τη διάταξη. Το 2002, θρησκευτικοί οργανισμοί προσκάλεσαν 176 αλλοδαπούς κληρικούς. Σε αυτό, λοιπόν, το κεφάλαιο που αναφέρει τα θρησκεύματα και την εσωτερική τους οργάνωση, ο καθηγητής Ρίγκος Μπαρώδης, αναφέρει ότι μεγάλος αρισμός θρησκευτικών οργανισμών, που απέκτησαν νομική προσωπικότητα στη Λετωνία, έχουν αναφέρει ότι τα διοικητικά τους κέντρα, δηλαδή οι θρησκευτικοί οργανισμοί, από τους οποίους εξαρτώνται, βρίσκονται στο εξωτερικό και αναφέρει μια μεγάλη λίστα θρησκευμάτων, τα οποία έχουν αναφέρει στο καταστατικό τους, με βάση το οποίο απέκτησαν νομική προσωπικότητα, ότι υπόκεινται στο θρησκευτικό τους κέντρο σε ζητήματα θρησκευτικά, διοικητικά και οικονομικά. Ο νόμος για τους θρησκευτικούς οργανισμούς της Λετωνίας, αναφέρει ο καθηγητής Ρίγκονς Μπαλώδης, αναγνωρίζει, λαμβάνει υπόψη το σύνδεσμο εξάρτησης της τοπικής θρησκευτικής κοινότητας από το Ολαδαπό κέντρο πλεινόμος, καθιστά υπεύθυνο για τη συμμόρφωση με τον νόμο, το θρησκευτικό οργανισμό που απέκτησε νομική προσωπικότητα κατά τον νόμο της Λετωνίας για τους θρησκευτικούς οργανισμούς. Μερ συνεχεία, ο καθηγητής Ρίγκονς Μπαλώδης, στο υποκεφάλαιο «Δημόσια δραστηριότητες των θρησκευτικών κοινοτήτων» στην περιοχή της τοπικής κοινότητας, αναφέρει «ο σκοπός του κράτους είναι να διασφαλίσει ότι η άσκηση της ελευθερίας από τους πολίτες του δεν έρχεται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα της κοινωνίας και με τις θεμελιώδεις αρχές της δημοκρατίας, διασφαλίζοντας συγχρόνως ότι κάθε άτομο μπορεί ελεύθερα να εκφράζει τη γνώμη της σύμφωνα με τις σκεφτικές ή αθεηστικές του πεποιθήσεις. Οι δημόσια δραστηριότητες των θρησκευτικών οργανισμών ρυθμίζονται με συγκεκριμένο τρόπο στη Λετωνία. Πρώτα απ' όλα, η απόρριψη έτησης για καταχώρηση δεν παρεμποδίζει τα άτομα από την άσκηση της ελευθερίας θρησκείας τους και της ελευθερίας τους που συνεταιρίζεστε. Η ελευθερία συνάθρησης σε ελληνικές ομάδες προβλέπεται στο νόμο για τις συναθρήσεις, τις διαδηλώσεις και τις πικεντοφορίες. Το άρθρο 3 ορίζει ότι σύμφωνα με το νόμο, καθένας έχει το δικαίωμα να οργανώνει ειρηνικές συναθρήσεις, διαδηλώσεις και πικεντοφορίες ή να συμμετέχει στις ίδιες. Όμως, τούτο δεν αναφέρεται σε εκδηλώσεις που οργανώνονται από θρησκευτικούς οργανισμούς. Σύμφωνα με το άρθρο 14 παράγραφος 3 του νόμου για τους θρησκευτικούς οργανισμούς, οι θρησκευτικοί οργανισμοί μπορούν να αναπτύσσουν θρησκευτικές δραστηριότητες σε δημόσιους χώρους μόνο αν έχουν λάβει άδεια από τον αρμόδιο Δήμο. Οι κανόνες δημόσιας τάξης δεν πρέπει να παραδιάζονται όταν αναπτύσσονται θρησκευτικές δραστηριότητες. Στο υποκεφάλαιο ο καθηγητής Ρίγκολ Μπαλώδης υπογραμμίζει ότι οι δημόσιας δραστηριότητες των θρησκευτικών οργανισμών ρυθμίζονται από το νόμο. Αν απορριφθεί μια αίτηση για αναγνώριση νομικής προσωπικότητας για ένα θρησκευτικό οργανισμό, αυτό δεν σημαίνει ότι τα μέλη του, τα μέλη του θρησκεύματος στο οποίο νίκει αυτός ο οργανισμός, δεν σημαίνει ότι στερούνται της ελευθερίας, της σκεφτικής σου ελευθερίας και της ελευθερίας, τους συνετερίζεστε. Επίσης έχουν το δικαίωμα της συνάθρησης για ειρηνικούς σκοπούς. Έχουν το δικαίωμα της συνάθρησης και σε ανοικτούς χώρους, σύμφωνα με τις προϋποθέσεις τις οποίες προβλέπει ο νόμος για τους θρησκευτικούς οργανισμούς και εν γένη. Το κράτος είναι υποχρεωμένο να διασφαλίζει την άσκηση της ελευθερίας, εν προκειμένου της ελευθερίας της θρησκείας, αλλά βέβαια η άσκηση αυτής της ελευθερίας και των εν γένη ελευθεριών από τους πολίτες δεν πρέπει να έρχεται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα της κοινωνίας και με τις θεμελιώδεις αρχές της δημοκρατίας μας λέγει ο καθηγητής Ρίγκολς Παλώδης. Στη συνέχεια προχωρεί ο ίδιος καθηγητής στο νομικό καθεστώς των θρησκευτικών οργανισμών στη Λετωνία και γι' αυτό αναφέρει το νομικό καθεστώς των νομικών προσώπων στη Λετωνία ορίζεται από το αστικό δίκαιο, αλλά η νομική προσωπικότητα και η καταχώρηση των θρησκευτικών οργανισμών ρυθμίζονται από το νόμο για τους θρησκευτικούς οργανισμούς της 7ης Σεπτεμβρίου 1995. Τα άλλα σωματεία εκτός των εμπορικών εταιριών και των επιχειρήσεων που υπόκεινται σε διαφορετικό δίκαιο ρυθμίζονται από το νόμο για τα σωματεία και τις ενώσεις τους. Μολονότι η Λετωνική Κυβέρνηση δεν απαιτεί την καταχώρηση των θρησκευτικών ομάδων, ο νόμος παραχωρεί στους θρησκευτικούς οργανισμούς λογισμένα δικαιώματα και προνομία όταν καταχωρηθούν, όπως το καθεστώς του ξεχωριστού νομικού προσώπου για κτήση και κυριότητα περιουσίας ή άλλες οικονομικές συναλλαγές, καθώς και αφορολογικά πλεονεκτήματα για τους δωρητές. Η καταχώρηση χαλαρώνει επίσης τους κανόνες για τις δημόσια συναθρήσεις. Σύμφωνα με το νόμο για τους θρησκευτικούς οργανισμούς, 25 νήλικα άτομα που είναι εγγεγραμμένα στο λετωνικό κατάλογο πολιτών και τα οποία νίκουν στο ίδιο θρησκευμά, μπορούν να ιδρύουν θρησκευτικό σωματίο. 10 ή περισσότερες τοπικές θρησκευτικές κοινότητες του ίδιου θρησκεύματος με καθεστώς μόνιμης καταχώρησης μπορούν να ιδρύουν θρησκευτική ένωση. Όπως προβλέπεται από το νόμο για τους θρησκευτικούς οργανισμούς, οι θρησκευτικοί οργανισμοί, που είναι οι θρησκευτικές κοινότητες, οι θρησκευτικές ενώσεις και οι επισκοπές και επίσης τα ιεροσχουδαστήρια, οι μονές και τα διακονικά ιδρύματα πρέπει να καταχωρούνται. Μόνο θρησκεύματα με καθεστώς θρησκευτικής ένωσης μπορούν να ιδρύουν θεολογικές σχολές ή μονές. Η όφαση καταχώρησης θρησκεύματος λαμβάνεται από τον Κυβερνητικό Οργανισμό για τις Σκεφτικές Υποθέσεις, ο οποίος ιδρύθηκε στα τέλη του 2000. Ο Κυβερνητικός Οργανισμός για τις Σκεφτικές Υποθέσεις είναι κρατική αρχή που υποπτεύεται από το Υπουργείο Δικαιοσύνης και η οποία ενεργεί σύμφωνα με τις κανονιστικές πράξεις του Υπουργικού Συμβουλίου. Ο Κυβερνητικός Οργανισμός για τις Σκεφτικές Υποθέσεις είναι νομικό πρόσωπο, μέσα στα όρια της αρμοδιωτητάς του, διασφαλίζει την εφαρμογή της κρατικής πολιτικής και το συντονισμό των θρησκευτικών υποθέσεων, διαχειρίζει τις ζητήματα που σχετίζονται με τις σχέσεις κράτους θρησκευμάτων και ελέγχει τη λειτουργία των εφαρμοστείων ρυθμίσεων που αφορούν τις συσκευτικές πρακτικές στα πλαίσια της κρατικής επικράτειας. Υποβάλλει επίσης προτάσεις που αποσκοπούν στην αποτροπή παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που σχετίζονται με τη θρησκεία σύμφωνα με το λετωνικό σύνταγμα και τις διεθνείς συμφωνίες. Ο Πρόεδρος του Κυβερνητικού Συμβουλίου για τις Σκεφτικές Υποθέσεις διορίζεται και πάβεται από το Υπουργικό Συμβούλιο. Ο Πρόεδρος του Κυβερνητικού Οργανισμού για τις Σκεφτικές Υποθέσεις είναι υπεύθυνος για το έργο του κυβερνητικού οργανισμού και την άσξη των αρμοδιωτήτων του. Το καταστατικό του θρησκευτικού οργανισμού μπορεί να περιέχει εσωτερικό κανονισμό που ρυθμίζει τα εσωτερικά ζητήματα του οργανισμού. Ο Κυβερνητικός Οργανισμός για τις Σκεφτικές Υποθέσεις πρέπει να διεκπεραιώνει τη διαδικασία εξέδασης των ετήσεων μέσα σε ένα μήνα. Με την καταχώρησή του στο Κυβερνητικό Οργανισμό για τις Σκεφτικές Υποθέσεις, οι θρησκευτικοί οργανισμοί αποκτούν νομική προσωπικότητα. Η νομοθεσία της Δημοκρατίας Λετωνίας δεν προβλέπει ότι η καταχώρηση είναι υποχρεωτική για την εκδήλωση της ελευθερίας πεποίθησης. Επομένως, κάθε μη καταχωρημένη θρησκευτική ομάδα έχει το δικαίωμα να τελεί ακολουθίες θρησκευτικές ερωτελεστίες και τελετές και να πτήσει φιλανθρωπικό έργο εκτός αν αυτά παραβιάζουν το νόμο. Η δραστηριότητα των θρησκευτικών οργανισμών βασίζεται στον καταστατικό τους, στους κανονισμούς τους, που υποβάλλεται στο Κυβερνητικό Οργανισμό για τις θρησκευτικές υποθέσεις, στους κανόνες του θρησκευτικού δικαίου, του αντίστοιχου θρησκεύματος και στο Σύνταγμα και τη νομοθεσία της Δημοκρατίας της Λετωνίας. Σύμφωνα με το άρθρο 14 του νόμου για τους θρησκευτικούς οργανισμούς, οι δραστηριότητες αυτών των οργανισμών βασίζονται στους κανόνες του θρησκευτικού δικαίου του αντίστοιχου θρησκεύματος και το δικό τους καταστατικό. Σε συμμόρφωση με το άρθρο 1 του νόμου για τους θρησκευτικούς οργανισμούς, οι θρησκευτικές δραστηριότητες περιλαμβάνουν την εκδήλωση θρησκείας, πίστης ή λατρείας, την τέληση θρησκευτικών τελετών ιεροτελεστειών και την παροχή θρησκευτικής εκπαίδευσης διά του κηρύγματος. Μετά την απόχρονη νομικής προσωπικότητας, ο θρησκευτικός οργανισμός μπορεί 1. να οργανώνει δημόσιας ακολουθίες 2. να ιδρύει μονές και εκπαιδευτικά ιδρύματα για τους κληρικούς αυτού, μόνο οι καταχωρημένες σχετικές κοινότητες έχουν αυτό το δικαίωμα. 3. να αναπτύσσει θρησκευτικές δραστηριότητες σε νοσοκομεία, σε γυροκομεία και άσυλα αναπήρων, σε ισοφρονιστικά ιδρύματα και στις εθνικές ένοπλες δυνάμεις. 4. να χρησιμοποιεί τα θρησκευτικά εμβλήματα αφού ορίζεται ότι μόνο θρησκευτικοί οργανισμοί ή καθηδρύματα που ιδρύονται από αυτούς έχουν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν τις επωνυμίες και τα εμβλήματα των θρησκευτικών οργανισμών στα επίσημα έντυπα και τις φραγίδες τους. Στο σημείο αυτό επειδή πέρασε ο χρόνος της τέταρτης διάλεξης του μεταπτυχιακού του Εκκλησιαστικού Δικαίου Δευτέρωέτους Ιερνού Εξαμίνου, θα συνεχίσουμε την παρουσίαση και την συνεχία τον σχολιασμό του κεφαλαίου για το νομικό καθεστώς των θρησκευτικών οργανισμών στη Λετωνία, το οποίο περιλαμβάνεται στο άρθρο του καθηγητήρίγκος Μπαλώδης για το κράτος και τα θρησκεύματα στη Λετωνία. Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας. |
