| : [♪ Μουσική Και σήμερα θα κάνουμε ένα μάθημα θεατρικής αγωγής, με θέμα το αυτοσχέδιο θέατρων σκιών, εγώ από εδώ και εσείς από κει. Λοιπόν, κάναμε και ένα πρώτο μάθημα, όπου ασχοληθήκαμε με το πώς μπορούμε να φτιάξουμε το σκηνικό του θεάτρου σκιών, πώς μπορούμε να κάνουμε το μπερντέ. Μπερντέ ονομάζουμε τη σκηνή με το ύφασμα, έτσι. Ένα μεγάλο θέατρο σκιών, όπου παίζουν από πίσω δύο και τρεις άνθρωποι, θέλει ένα μεγάλο μπερντέ, τουλάχιστον δύο με τρία μέτρα. Ψηλό επίσης μπερντέ, ενάμιση μέτρο. Τους ανθρώπους από πίσω να παίζουν δύο με τρεις. Και θέλει και φώτα αρκετά, έτσι, μην ξεχνάμε. Το θέατρο σκιών δημιουργείται από τις φιγούρες, που βάζουμε πίσω από το άσπρο πανί. Έχουμε φως από πίσω και η σκιά δημιουργείται πάνω στο πανί και δημιουργεί τις φιγούρες. Με τις φιγούρες καλύτερα δημιουργούμε τις σκιές. Και έτσι δημιουργείται το θέατρο σκιών. Μιλήσαμε και λίγο για τον Γκαραγκιόζη. Είπαμε όμως ότι εμείς θα ασχοληθούμε με το αυτοσχέδιο θέατρο σκιών. Τι εννοώ. Πάρα πολύ συχνά στο σχολείο τα παιδιά βλέπουνε κόμικ, βλέπουνε σειρές, έχουν αγαπημένους ήρωες, διαβάζουνε βιβλία που τους αρέσουν πάρα πολύ, παραμύθια και θέλουν τα παραμύθια αυτά, τις ιστορίες αυτές, εμείς να τις παίξουμε με θέατρο σκιών. Χρησιμοποιούμε λοιπόν την τεχνική του θέατρο σκιών, τον μπερντέ, έτσι, τις φιγούρες που φτιάχνουμε, αλλά η ιστορία δεν είναι το παραδοσιακό ελληνικό θέατρο σκιών του Καραγκιόζη. Είναι φιγούρες που φτιάχνουμε μόνοι μας, σκηνικό που πάλι φτιάχνουμε μόνοι μας, και ιστορία φυσικά που φτιάχνουμε μόνοι μας. Άρα λοιπόν, εμείς μάθαμε να φτιάχνουμε φιγούρες αυτοσχέδιες, σας έδειξα και την προηγούμενη φορά, το βλέπετε και εδώ στα δεξιά μου, έχω ετοιμάσει ένα αλογάκι, έχω βάλει το σκηνικό, έχω το ανθρωπάκι που έπαιζε στο προηγούμενο επεισόδιο, έτσι, και διάφορα άλλα κουκλάκια τα οποία φτιάχνω με μαύρο χαρτί. Χαρτί, δεν με πειράζει να είναι πολύ σκληρό, είναι όμως καλύτερα να είναι μαύρο. Μπορείτε όμως να χρησιμοποιήσετε και λευκό χαρτί στο σχέδιο που θέλετε, το κόβετε, θέλετε να κάνετε μια πεταλούδα και το ζωγραφίζετε μαύρο, για να φαίνεται πιο έντονα όταν θα ανάψουμε το φως, για να φαίνεται στο θέατρο σκιών μας. Σήμερα, λοιπόν, θα φτιάξουμε όμως μία άλλη κούκλα. Θυμίζω, η κούκλα μας φτιάχνεται από το χαρτόνι και ένα καλαμάκι από αυτό που πίνουμε τα διάφορα ροφήματα. Κόβω ό,τι δεν μου χρειάζεται από το καλαμάκι που είναι πιο μεγάλο από το κουκλάκι μου, το στερεώνω ή με συρραπτικό ή με χαρτοτενία, λυγίζω εκεί που το καλαμάκι θα λύγιζε για να ρουφήξουμε, το κρατάω, το ακουμπάω πάνω στο χαρτί που έχω βάλει στη σκηνή και έτσι φαίνεται η σκιά. Το δείχνω και εδώ, το ακουμπάω και προσέχτε, θέλω να προσέξετε κάτι. Αν πάω το χέρι μου μακριά, δημιουργείται μία πολύ μεγάλη σκιά και φλούσκια, όπως λέμε. Δεν είναι ακριβώς ξεκάθαρο τι είναι. Εγώ τώρα έχω το ζωάκι μου, τη φιγούρα μου, πολύ κοντά στο φωτιστικό. Όσο πάω τη φιγούρα πιο κοντά στη σκηνή, πάνω στο χαρτί, η φιγούρα μικραίνει, γίνεται πιο συγκεκριμένη. Όταν την ακουμπήσω φαίνονται και οι λεπτομέρειες που έχει. Εμείς λοιπόν σήμερα θα φτιάξουμε μία άλλη φιγούρα, είναι πιο δύσκολη από τις προηγούμενες, γιατί? Βγάζω αυτά λίγο, γιατί θέλω να τη δείτε τη φιγούρα, είναι ένα κοριτσάκι, έχω φτιάξει, έτσι. Αυτό που θέλω να παρατηρήσετε, εδώ είναι μικρό το σκηνικό, έχουμε και μεγαλύτερο, αλλά θέλω να δείτε το εξής. Αν παρατηρήσετε αυτή η φιγούρα έχει χρώματα, έχει χρώμα στα μάτια, έχει χρώμα στο στόμα. Της έχω βάλει λίγο χρώμα στο λαιμό, εκεί που κανονικά θα ήταν το άνοιγμα μιας μπλούζας και στη ζώνη της. Θα μπορούσε αν είχα βάλει χρώμα κι αλλού. Τώρα θα σας τη δείξω μπροστά, για να δείτε πώς είναι φτιαγμένη. Είναι φτιαγμένη πάλι με μαύρο χαρτόνι, κοιτάξτε όμως παρακαλώ, λίγο από πίσω. Αν την παρατηρήσετε θα δείτε ότι έχει ανοίγματα, τα ανοίγματα φαίνονται ξεκάθαρα από μπροστά. Έχω στερεώσει το ίδιο χαρτί που βάζω κανονικά για το θέατρο σκιών, το χαρτί που είπαμε που είναι ή ριζόχαρτο, από αυτό που χρησιμοποιούν οι μοδίστρες ή ράφτες για να κάνουν το πατρόν για τα ρούχα ή παίρνουμε το χαρτί ψησίματος που έχουμε στην κουζίνα. Αυτό που στρώνουμε όταν βάζουμε στο φούρνο και βάζουμε πάνω κουλουράκια και διάφορα άλλα, αυτό παίρνουμε. Γιατί χρησιμοποιούμε χαρτί και όχι ύφασμα, γιατί το χαρτί αφήνει το φως να περάσει, είναι λεπτό, είναι όμως και αρκετά σκληρό. Και όταν βάλω το χαρτί στα ανοίγματα βάζω χρώμα. Θα φτιάξουμε μια τέτοια φιγούρα σήμερα, η οποία είναι πιο δύσκολη. Θέλω να σας πω επίσης ότι αυτή η φιγούρα ο μόνος τρόπος για να φτιαχτεί είναι με κοπίδι. Δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε άλλα υλικά. Το κοπίδι το ξέρετε όλοι, το έχετε ακούσει και στο σχολείο, είμαι σίγουρη, και οι μαθητές μου το έχουν ακούσει. Αλλά και οι άλλες δασκάλες το λένε, εκτός της θεατρικής εισαγωγής, όταν κάνετε κατασκευές. Το κοπίδι είναι ένα επικίνδυνο εργαλείο, παιδιά. Είναι ουσιαστικά ένα μαχαίρι που ανοίγει και κλείνει. Άρα λοιπόν, όποιος θελήσει να φτιάξει τέτοια φιγούρα, θα παρακαλέσω πάρα πολύ να μην το δοκιμάσει μόνος του. Έτσι, θα παρακαλέσω πάρα πολύ να έχει έναν μεγάλο για να του κάνει τα ανοίγματα. Εντάξει. Λοιπόν, τι χρειαζόμαστε. Μαύρο χαρτί. Συγγνώμη, θα πάρω αυτό, γιατί με βολεύει περισσότερο. Ψαλίδι, για να κόψω αυτό που θέλω. Και θα δείτε μετά πώς χρησιμοποιούμε το χαρτί κουζίνας. Λοιπόν, θα φτιάξω μια πεταλούδα, γιατί μου δίνει τη δυνατότητα να κάνω μεγάλα κοψίματα η πεταλούδα. Διπλώνω στη μέση. Όπως είπα και την προηγούμενη φορά, υπάρχουν δύο τρόποι να κάνετε τα σχέδιά σας πάνω στο μαύρο χαρτί. Πρώτος τρόπος, παίρνω το μολυβάκι μου που αφήνει ένα ωραίο ασυνή ύχνος. Και ζωγραφίζω αυτό που θέλω πάνω στο μαύρο χαρτόνι. Δεύτερος τρόπος, της ηλέκτρας που είναι λίγο πιο εύκολος για μένα, γιατί έχω συνηθίσει, κόβω κατευθείαν. Επίσης, μην το ξεχάσω, μπορείτε να κάνετε κάτι πάρα πολύ απλό. Μπορείτε να κάνετε ξεπατικοτούρα, έναν νειρό από ένα παραμύθιο, από ένα βιβλίο, να βάλετε, να κόψετε αυτό το σχέδιο γύρω-γύρω, να το βάλετε πάνω στο μαύρο χαρτί, να το κολλήσετε κιόλας και να το κόψετε γύρω-γύρω. Δεν μας πειράζει αν είναι άσπρο από τη μια πλευρά, γιατί το άσπρο, από την άσπρη πλευρά θα κολλήσουμε το καλαμάκι. Άρα δεν μας ενοχλεί, δεν θα είναι άσπρο από την πλευρά που φαίνεται μπροστά στη σκηνή. Κάνουμε την κατασκευή μας. Εγώ θα κάνω μία πεταλούδα με μητερά φτερά. Το σχέδιό μου όπως έμεινε, το σχέδιό μου όπως δημιουργείται. Τώρα, τα μεγάλα σχέδια, πρέπει να προσέξετε λιγάκι, βλέπετε, που οι μήτες λιγίζουν. Μπορείτε να τις πιάσετε κι αν κάνετε αυτό, αμέσως λιγίζουν από την άλλη πλευρά ή σιώνουν, ανάλογα το τι θέλουμε. Τώρα έρχεται η δύσκολη στιγμή του κοπηδιού, έτσι. Ας πούμε λοιπόν ότι στην πεταλούδα μου αυτή, να τα βάλω λίγο στην άκρη να έχουμε χώρο να βλέπετε, στην πεταλούδα μου αυτή θέλω να κάνω γραμμούλες, θέλω να κάνω μπιλίτσες, σχεδιάκια. Ξεκινάω. Θα τις κάνω εδώ στην άκρη. Βλέπετε πόσο αργά κόβω και πόσο προσεχτικά το χρησιμοποιώ. Μένει αυτό το ύχνος και το τραβάμε και μένει το σχεδιάκι του. Απ' την άλλη, οι πεταλούδες πρέπει να σας πω, συνήθως, έχουν ίδιο σχέδιο από τη μία και από την άλλη πλευρά. Άρα θα προσπαθήσω να κάνω το ίδιο. Αν δεν βγει το ίδιο, ολό ιδιο σχέδιο, δεν μας πειράζει καθόλου. Πιστέψτε με, στη φύση δεν είναι ότι είναι όλα τέλεια. Δεν χρειάζεται να τα έχουμε όλα τέλεια φτιαγμένα, το πρώτο μου σχεδιάκι. Δεύτερο, θα κάνω ένα κυματάκι, αργά, τα πιο δύσκολα σχέδια θέλουν ακόμα πιο αργά. Το βγάζω, πάω και απ' την άλλη, για να δούμε τώρα, θα μπορέσω να το κάνω ίδιο. Μπορεί και να μπορέσω, μπορεί και όχι. Μας πειράζει, να το, μάλλον απ' αυτή τη μεριά, μου βγήκε λίγο πιο χοντρούλο. Το επόμενο, εδώ πάνω θέλω να κάνω μπιλίτσες. Ας ελπίσουμε ότι θα μου βγούνε. Ένα άλλο κόλπο να ξέρετε είναι όταν κρατάω το κοπίδι, αυτό να το πείτε στους ενήλικες που θα σας βοηθήσουν, είναι ότι κρατάω το κοπίδι σταθερό και γυρίζω το σχέδιό μου γύρω-γύρω. Δηλαδή κάνω αυτό, αν το δείτε. Και αν δεν βγήκε τέλεια η μπιλίτσα, τι να κάνω. Υπάρχει και ένα άλλο κόλπο που θέλω να σας πω για τις φιγούρες. Ότι δεν χρειάζεται τα σχέδια να είναι και τόσο μεγάλα, μπορούν να είναι και μικρότερα. Έτσι όπως την έκανα μάλλιστα μοιάζει και λίγο με τέρας, θα έλεγα και όχι με πεταλούδα. Λοιπόν, μπορώ να κάνω έτσι γραμμούλες λεπτούτσικες και να μένει. Θα κάνω και από εδώ μία. Αυτή μου βγήκε πιο μεγάλη από αυτήν την πλευρά. Λοιπόν, και τι άλλο θέλω να κάνω, θα σας πω τι θέλω να κάνω. Εγώ δεν πετάω ποτέ τα πράγματα που φτιάχνω, να ξέρετε, δηλαδή αυτά τα που έχω κόψει. Και δεν τα πετάω για πολύ συγκεκριμένους λόγους, γιατί πολύ συχνά τα χρειάζομαι ξανά. Οι πεταλούδες, λοιπόν, συνήθως έχουν δύο κεραίες. Κοιτάω λοιπόν και βλέπω ότι αυτά που έκοψα από εδώ πέρα, μου ταιριάζει να τα βάλω για κεραίτσες εδώ. Θα τα βάλω όμως στο τέλος, γιατί τώρα θα σας δείξω πώς κάνουμε τον χρωματισμό. Αυτό είναι το χαρτί της κουζίνας που έχετε όλοι στο σπίτι σας. Έτσι, λοιπόν, το βλέπετε κιόλας που είναι και μακρύ. Δεν χρειάζομαι μεγαλύτερο κομμάτι από αυτό εδώ, πιστέψτε με, γιατί θα το κόψω μικρά-μικρά. Λοιπόν, κόβω ένα κομματάκι λίγο μεγαλύτερο από το μπιλάκι μου, από την τρύπα μου εδώ. Δεύτερο κομματάκι. Βλέπω τώρα αυτά εδώ πέρα, στις άκρες. Μάλλον, να το, για να δω, ένα και ένα δύο, μου ταιριάζει. Για τις άλλες άκρες τώρα, επειδή είναι λίγο πιο χοντρό το σχέδιο, θα κάνω και λίγο πιο χοντρό. Δεν κάνω τεράστια όμως κομματιά. Λοιπόν, και τα τελευταία μου, συγγνώμη, έχω την κόλλα μου. Καλό είναι να βάλετε κόλλα stick, αλλά και άλλη κόλλα αν έχετε δεν υπάρχει πρόβλημα. Δεν βάζω σε όλο, βάζω στη μία άκρη, στην άλλη άκρη, το κολλάω εδώ. Στη μία άκρη, στην άλλη άκρη, το κολλάω εδώ. Παίρνω στη μία άκρη, στην άλλη άκρη, εδώ που είναι το κενό μου, και εδώ, μία, δύο, πάνω, το βλέπετε. Λοιπόν, τα κομματάκια μου εδώ. Αυτό που μου περισσεύει θα το κόψω με το ψαλίδι μου, δεν υπάρχει καν πρόβλημα. Εδώ και τελευταία τα κάτω, λίγο και λίγο, να το, λίγο και λίγο και εδώ λίγο πλάγια αυτά. Λοιπόν, κοιτάξτε τώρα. Εδώ που το γυρίζω, έχει χαρτάκι από πίσω, δεν είναι χαρτί, το χαρτί που μπορούμε να ζωγραφίσουμε με μεγάλη άνεση, όμως πιστέψτε με, το χρώμα θα φαίνεται από πίσω. Αυτό είναι που θέλουμε εμείς. Το γυρίζουμε, λοιπόν, από την καλία σου πλευρά, όχι από εδώ, από εδώ, και παίρνω τα χρώματα που μου αρέσουν για να γεμίσω το χρώμα μου. Θέλω, λοιπόν, εδώ να το κάνω κόκκινο, θέλω από πάνω να είναι το σχέδιο του πράσινο, θέλω να κάνω τις μπιλίτσες κίτρινες και θέλω να κάνω ροζ τα ανοίγματα μου εδώ. Μετά από λίγη ώρα, να ξέρετε, μπορείτε να το ξανακόψετε, να το ξαναζωγραφίσετε αυτό. Λοιπόν, τώρα, για τέλεια κατασκευή, για να μην μας φύγουνε, βάζω και λίγο ψελοτέιπ από πάνω, που μου τα στερεώνει. Το σελοτέιπ στερεώνει τα υλικά αυτά και δεν με πειράζει, εάν μου περισσεύει. Γιατί σας το είπα, θα το κόψω, δεν έχω κανένα πρόβλημα. Βέβαια, μπορεί κάποιος να μην θέλει να βάλει σελοτέιπ, να τα κολλήσει αρκετά καλά. Εγώ τώρα, επειδή το έκανα γρήγορα, δεν έβαλα πολύ καλά την κόλλα στις άκρες από το χαρτί κουζίνας, οπότε πρέπει να βάλω από πάνω για να μην μου φύγει, έτσι. Λοιπόν, μου περισσεύει, το κόβω και το κόβω. Κόβω την άκρη, κόβω το σελοτέιπ που φαίνεται, την άκρη εδώ, το σελοτέιπ. Το γυρίζω από την ανάποδη, παίρνω ένα καλαμάκι μου. Επειδή είναι μεγάλη η κούκλα μου, η φιγούρα μου, συγγνώμη, δεν το κόβω, έτσι, το θυμάστε, το αφήνω. Και επειδή τώρα έβαλα σελοτέιπ, είναι καλύτερο να βάλετε σιραπτικό εδώ, για να είστε σίγουροι ότι δεν σας φύγει. Νάτο, λυγίζω και έχω τη φιγούρα μου έτοιμη. Αν θυμάστε καλά την προηγούμενη φορά, σας είχα φτιάξει και ένα σκηνικό. Πώς κάνουμε το σκηνικό, για να δείτε λοιπόν λίγο πώς φαίνεται και το χρωματιστό, θα σας φέρω το σκηνικό που φτιάξαμε την προηγούμενη φορά. Ήταν από μια κούτα τηλεόρασης, έτσι, κόψαμε το πίσω μέρος, αν θυμάστε, το κόψαμε, στερεώσαμε το χαρτί της κουζίνας με κόλλα και είχαμε κόψει, πριν στερεώσουμε, συγγνώμη, το χαρτί της κουζίνας, είχαμε κόψει εδώ πέρα σαν να είναι μία οθόνη, τηλεόρασης φανταστείτε. Λοιπόν, παίρνω το φωτάκι μου, αμέσως, βλέπετε αμέσως οι σκοιές που δημιουργούνται, αυτό ήταν το χέρι μου, σας έδειξα και την άλλη φορά, σας το δείχνω και τώρα, ότι μπορείτε να φτιάξετε φίλτρα για να βγάλεζετε φωτισμό διαφορετικό, παίρνετε το χαρτί της κουζίνας και το ζωγραφίζετε με ό,τι χρώμα θέλετε, εγώ ας πούμε τώρα θα βάλω το γαλαζοπό, για να φαίνεται ότι είναι μέσα στον ουρανό η πεταλούδα μου, μπορώ όμως να το ζωγραφίσω και πορτοκαλί. Κοιτάξτε όταν μπαίνει το πορτοκαλί μπροστά πώς είναι, αλλάζει ο χρωματισμός και όταν μπαίνει το γαλάζιο μπροστά, αλλάζει ο χρωματισμός, έτσι. Λοιπόν, και τώρα βάζω την πεταλούδα μου για να δείτε πώς φαίνεται, βγάζω λίγο το χρωματισμό να δείτε πώς φαίνονται τα σχέδια από μόνα τους. Θέλω να προσέξετε, γυρίζω λίγο να το δείτε, συγγνώμη να μην μπαίει στο φως στην κάμερά μας, θέλω να το δείτε λίγο τι. Όταν παίζω δεν ακουμπάω όπως να είναι, ακουμπάω και βάζω αντίσταση. Το βλέπετε, γι' αυτό και εδώ η γωνίτσα μου είναι πολύ σημαντικό να μην έχει σπάσει. Άρα λοιπόν το σκηνικό μου είναι και εγώ ασκό αντίσταση για να φαίνεται όλος ο χρωματισμός και για να παίζω πάνω. Διαφορετικά θα είναι φλού το παίξιμο μου, δεν θα φαίνεται καλά. Έχω λοιπόν τη σκηνή μου, πάλι φροντίζω το φωτισμό μου, έτσι. Εγώ έβαλα το γαλάζιο είπαμε, έχω την κουκλίτσα που την είχα έτοιμη, πριν ξεκινήσουμε να κάνουμε το μάθημα μαζί, είναι ένα κοριτσάκι ας πούμε, προσπάθησα να το κάνω και έχω και την πεταλούδα μου. Τι μπορώ να παίξω με αυτά τα δύο, για να δούμε ας πούμε. Γυμναστική, γυμναστική, η γυμναστική κάνει καλό στη ζωή και το σώμα. Πηδηματάκια, πηδηματάκια, πηδηματάκια, πηδηματάκια και τρέξιμο, τρέξιμο, τρέξιμο. Η γυμναστική κάνει καλό, κάνει καλό στο σώμα, κάνει καλό και στο μυαλό. Ανάσες βαθιές, λυγίζουμε λίγο, λυγίζω απ' την άλλη. Πω πω δίψασα βρε παιδί μου, λίγο νεράκι άραγε που μπορώ να βρω. Τι είναι αυτό το τέρας που έχει εμφανίσει στην μπροστά μου ήθελα να ξέρω. Εδώ στον τόπο άθλησης που είμαι και τα κάνω όλα, είναι δυνατόν. Τι είσαι καλέ, τι είσαι εσύ. Είμαι μία πεταλούδα. Τι πεταλούδα καλέ είσαι εσύ, τέρας εννοείς είσαι. Οι πεταλούδες είναι μικρούλες, όσοι είναι το χέρι μου ας πούμε. Εσύ που βρέθηκες εδώ πέρα. Είμαι μία εξωτική πεταλούδα, είμαι μία πεταλούδα των εξωτικών δασσών ας πούμε, ας πούμε, της φαντασίας σου. Της πιάς, της φαντασίας σου. Δεν έχεις ακούσει ότι με τη φαντασία σου μπορείς να δημιουργήσεις ό,τι θελήσεις εσύ. Εγώ το έχω ακούσει, αλλά εδώ πέρα πατάμε στα πόδια μας γερά, κάνουμε πηδήματα, κάνουμε γυμναστική, φτιάχνουμε το σώμα μας. Τι δουλειά έχει φαντασία με όλα αυτά που μου λες. Αν είναι δυνατόν, αν είναι δυνατόν, ου, ου, ου, ου, ου, ου, ου, ου, ου, ου, ου, ου, ου, ου, ου, ου, ου, ου, ου, ου, ου. Ιδέα δεν έχεις καημένε μου, νους υγιής λένε, εν σώμα τη υγιή δεν το έχεις ακούσει. Κάτι έχω ακούσει είναι η αλήθεια, κάτι έχω ακούσει, αλλά δεν το καταλαβαίνω αυτό που μου λες. Αγαπητοί μου φίλοι, έχεις το σώμα σου καλαφτιαγμένο, αθλείσαι, αφήνεις, λοιπόν, τον εαυτό σου ελεύθερο. Να φανταστεί, το μυαλό σου αδειάζει από σκέψεις, από προβλήματα και προβληματισμούς, από τους λογαριασμούς του σπιτιού, ναι. Η αλήθεια είναι πως, ναι, αυτό το κάνει η γυμναστική, με βοηθάει να βρίσκω τον εαυτό μου, να είμαι ελεύθερη, να είμαι ήρεμη, μπορώ να πω. Ε, τι λειτουργεί, λοιπόν, τότε καλύτερα, όταν είναι κάποιος ελεύθερος και ήρεμος? Λειτουργεί η φαντασία. Αυτό, λοιπόν, που λες, δεν το είχα σκεφτεί ποτέ, η φαντασία. Άρα, λοιπόν, αθλούμε, αδειάζω το μυαλό μου, αδειάζω τη σκέψη μου, φεύγουν, βρε παιδί μου, οι στενοχόριες και έτσι, λοιπόν, λειτουργεί καλύτερα και η φαντασία μου. Έτσι, που λες, έτσι σε επισκέφτηκα κι εγώ. Άφησες τον εαυτό σου ελεύθερο, σκέφτηκες μόνο ωραία πράγματα και δημιουργήθηκε η πεταλούδα της φαντασίας. Κάπως έτσι, λοιπόν, μπορούμε να παίξουμε θέατρο σκιών. Αυτό που έκανα εγώ λέγεται αυτοσχέδιο θέατρο. Όταν, δηλαδή, δεν έχουμε συγκεκριμένο σενάριο, όταν δεν έχουμε ιστορία έτοιμη στο μυαλό μας, μπορεί να μην ήταν και πολύ καλή, δεν λέω εγώ τι ήτανε. Αλλά έχουμε, λοιπόν, αυτοσχέδιο θέατρο σκιών με αυτοσχέδιες φιγούρες, τις δείχνω μία φορά ακόμα, με το καλαμάκι μας, με το μαύρο χαρτί μας. Όταν θέλουμε να κάνουμε ανοίγματα, τα κάνουμε με το κοπίδι μας, βάζουμε στα ανοίγματα χαρτί κουζίνας και είμαστε έτοιμοι και κάνουμε αυτοσχέδιο θέατρο σκιών. Ελπίζω να μάθατε κάτι καινούριο, να περάσατε όμορφο μαζί μου, πέρασα κι εγώ, είμαι η Λέκτρα, κάναμε θέατρο σκιών στο μάθημα της θεατρικής αγωγής, ευχαριστώ πολύ και θα τα ξαναπούμε. Γεια σας! |
