| : [♪ Μουσική Καλά μου παιδιά, γεια σας! Και πιο συγκεκριμένα, θα μιλήσουμε για την έκτη ενότητα και τον παπουτσομένο χιονόδρακο. Πάμε να δούμε πολύ προσεκτικά μια εικόνα. Τι παρατηρούμε εδώ, τι εποχή είναι. Είναι άνοιξη, έχουν ανθίσει τα λουλούδια, σίγουρα όχι. Είναι καλοκαίρι, έχει ζέστη, αποκλείεται. Είναι φθινόπωρο, έχουν πέσει τα φύλλα, δεν βλέπω πεσμένα φύλλα. Άρα είναι χειμώνας. Και πώς το ξέρω σίγουρα ότι είναι χειμώνας. Τι έχει, έχετε πολύ δίκιο, έχει χιόνι παντού. Ποιους βλέπουμε σε αυτή την εικόνα. Μήπως βλέπουμε κάποιους γνωστούς. Βλέπουμε κάποια παιδιά που παίζουν και στην άκρη βλέπουμε και κάποια παιδιά που τα ξέρουμε από το σχολικό μας βιβλίο. Για να θυμηθούμε τώρα που δεν βλέπουμε την εικόνα. Λέτε να έχουν πάει μόνοι τους. Όχι βέβαια, έχουν πάει με τους γονείς τους. Με τι παίζουν, τι έχουν φτιάξει. Βέβαια, παίζουν με το χιόνι και έχουν φτιάξει έναν χιονάνθρωπο. Μήπως θυμόσαστε και κάποιο ζωάκι που το ξέρουμε. Έχετε πολύ δίκιο, είναι ο Μολύβιος μπροστά από το χιονάνθρωπο, που κάτι ψάχνει. Πάρα πολύ ωραία, θυμάμαστε αρκετά πράγματα από την εικόνα. Πάμε τώρα να διαβάσουμε το κείμενο για να μάθουμε κι άλλες πληροφορίες για αυτή τη σημερινή ιστορία. Για να διαβάσουμε λοιπόν το κείμενό μας. Ο παπουτσομένος χιονόδρακος. Τα παιδιά παίζουν χιονοπόλεμο, κάνουν τσουλήθρα στο χιόνι. Μαζί με τους γονείς τους έφτιαξαν έναν αστείο χιονάνθρωπο. Του έβαλαν μια κατσαρόλα για καπέλο και μια οδοντόβουρτσα για πίπα. Του φόρεσαν ένα τσουβάλι και δυο παλιά παπούτσια. Έφεραν και μια τσάντα με χρωματιστά πανιά. Όλοι μαζί έφτιαξαν με τα πανιά μια ουρά για τον χιονάνθρωπο. Μοιάζει με δράκο, είπε η μαμά του Σαμπέρ. Ναι, είναι ένας παπουτσομένος χιονόδρακος, είπε γελώνταση Μαρίνα. Πάμε τώρα να ξεκλειδώσουμε το κείμενό μας. Πρωτασούλα, πρωτασούλα. Τι είναι η πρόταση? Πρόταση είναι το όνομά μου. Είμαι μια κουβέντα μόνο. Από κεφαλαίο ξεκινάω και σε τελεία τελειώνω. Τι παίζουν τα παιδιά? Τα παιδιά παίζουν χιονοπόλεμο. Τι άλλο κάνουν? Κάνουν τσουλίθρα στο χιόνι. Για να συνεχίσουμε. Τι έφτιαξαν μαζί με τους γονείς τους? Μαζί με τους γονείς τους έφτιαξαν έναν αστείο χιονάνθρωπο. Τι άλλο του έβαλαν στο κεφάλι? Του έβαλαν μια κατσαρόλα για καπέλο και μια οδοντόβουρτσα για πίπα. Τι του φόρεσαν? Του φόρεσαν ένα τσουβάλι και δυό παλιά παπούτσια. Τι άλλο έφεραν? Έφεραν και μια τσάντα με χρωματιστά πανιά. Τι έφτιαξαν όλοι μαζί? Όλοι μαζί έφτιαξαν με τα πανιά μια ουρά για τον χιονάνθρωπο. Με τι είπε η μαμά του Σαμπέρ ότι μοιάζει? Μοιάζει με δράκο, είπε η μαμά του Σαμπέρ. Τι της απάντησε γελώντας η Μαρίνα? Ναι, είναι ένας παπουτσομένος χιονόδρακος, της είπε γελώντας. Για να σας ρωτήσω, τώρα που διαβάσαμε προσεκτικά το κείμενο, αυτές εδώ, αυτά εδώ τα σημαδάκια κάτω κάτω, μήπως τα θυμόσαστε? Έχετε πολύ δίκιο, είναι οι παύλες. Βλέπουμε ότι έχουμε δύο παύλες. Γιατί τις χρησιμοποιούμε? Γιατί έχουμε διάλογο. Κάποιοι μιλάνε μεταξύ τους. Ποιοι μιλάνε? Η μαμά του Σαμπέρ, έχετε πολύ δίκιο. Και η Μαρίνα. Τι είπε η Μαρίνα, με τι μοιάζει αυτός ο χιονάθρωπος? Μοιάζει με παπουτσομένο χιονόδρακο. Α, για να δούμε αυτές τις λεξούλες. Τι ακριβώς σημαίνουν? Παπουτσομένος χιονόδρακος. Τι δράκος δηλαδή? Φτιαγμένος από χιόνι. Είναι μία λεξούλα που φτιάχνεται από δύο άλλες λέξεις. Εδώ φτιάχνεται από το χιόνι και το δράκο. Για πείτε μου μερικές λεξούλες που φτιάχνονται με το χιόνι. Ναι, βέβαια, ο χιονάνθρωπος. Για να σκεφτούμε κι άλλη. Βέβαια, το χιονόπόλεμο. Είμαι σίγουρη ότι ξέρετε κι άλλες. Τη χιονόμπαλα, βέβαια. Να σκεφτούμε κι άλλες. Βέβαια, τη χιονωνυφάδα. Μπορούμε να βρούμε κι άλλη, νομίζω. Τη χιονοφύελα, έχετε πολύ δίκιο. Τέλεια, έτσι βλέπουμε ότι μπορούμε να φτιάξουμε μία μεγάλη λέξη από δύο άλλες μικρότερες. Εδώ έχουμε το χιόνι. Μπορούμε να κάνουμε πολλούς τέτοιους συνδυασμούς. Πάρα πολύ ωραία. Για πείτε μου, πώς ήταν αυτός ο χιονόδρακος. Α, πολύ σωστά, ήταν παπουτσομένος. Δηλαδή, τι φορούσε παπούτσια. Για να δούμε λίγο. Τη λέξη παπούτσι. Ας το βάλουμε στον ενικό. Ένα παπούτσι έχουμε. Για παρατηρήστε. Α, όχι, καλύτερα με άλλο χρώμα. Για παρατηρήστε αυτά τα δύο γραμματάκια. Ποια είναι? Είναι το τ και το σου. Να τα γράψω και κεφαλαία, βέβαια. Και το σου. Και τα δύο μαζί, λοιπόν, όταν είναι πρώτο το του και δεύτερο το σου, διαβάζονται με μία φωνούλα τσου. Τσου μικρό, τσου μεγάλο. Για πάμε τώρα να σκεφτούμε λεξούλες που ξεκινάνε από τσου. Έχετε πολύ δίκιο. Το τσάι, βέβαια. Αυτοί οι φίλοι πολύ συχνά πίνουν τσάι. Θα πάρω κόκκινο να κυκλώνω τους δύο φίλους που σήμερα είναι οι πρωταγωνιστές μας. Για να σκεφτούμε κι άλλη λεξούλα. Βέβαια, την τσάντα. Όσο εγώ κυκλώνω, εσείς σκέφτεστε κι άλλες λεξούλες. Την τσουλήθρα, βέβαια, έχετε πολύ δίκιο. Όλες οι λέξεις που έχω γράψει μέχρι τώρα ξεκινάνε από τσου. Α, για να σας γράψω μία άλλη. Για να τη διαβάσουμε, τσατσάρα. Α, αυτή η λέξη έχει δύο τσου. Ένα στην αρχή της και ένα στη μέση. Για να σκεφτούμε κι άλλη λέξη. Την πετσέτα, πολύ σωστά. Α, το κόκκινό μου να το κυκλώσω, βέβαια, έχετε πολύ δίκιο. Θα βάλω και μία τελευταία. Το παπούτσι, θα το ξαναγράψω. Πάρα πολύ ωραία, ωραίες οι λέξεις σας. Πάμε τώρα στο μάθημά μας που έχει πολλά τσου. Αυτοί οι φίλοι έχουν κρυφτεί πολλές φορές. Για να το πάρουμε από την αρχή. Ο παπουτσομένος χιονόδρακος. Ωπ, την ξέρω πια αυτή τη λέξη. Για να συνεχίσω, πρωτασούλα, πρωτασούλα. Τα παιδιά παίζουν χιονόπόλεμο. Δεν υπάρχει κανένα τσου κρυμμένο εδώ. Κάνουν τσουλήθρα στο χιόνι. Α, βέβαια, την τσουλήθρα που μου είπατε πριν. Μαζί με τους γονείς τους έφτιαξαν έναν αστείο χιονάνθρωπο. Δεν υπάρχει τσου εδώ. Του έβαλαν μια κατσαρόλα. Σταματάω στην κατσαρόλα γιατί έχει ένα τσου. Για καπέλο και μια οδοντόβουρτσα. Για κοιτάξτε κι άλλο ένα τσου σε μια μεγάλη λέξη. Του φόρεσαν ένα τσουβάλι κι άλλο τσου και δυο παλιά παπούτσια. Βεβαίως και θα κυκλώσουμε το τσου από τα παπούτσια. Συνεχίζουμε. Έφεραν και μια τσάντα με χρωματιστά πανιά. Η τσάντα μου ξεκινάει βέβαια από τσου. Όλοι μαζί έφτιαξαν με τα πανιά μια ουρά για τον χιονάνθρωπο. Δεν υπάρχει τσου εδώ. Μοιάζει με δράκο, είπε η μαμά του Σαμπέρ. Ναι, είναι ένας παπουτσομένος χιονόδρακος, είπε γελώντας η Μαρίνα. Ξαναβρίσκω τον παπουτσομένο χιονόδρακο. Τέλεια μέχρι εδώ. Είστε πάρα πολύ καλοί. Αυτοί οι δύο φίλοι, όμως, εκτός από πολύ καλοί φίλοι, είναι και πολύ δίκαιοι. Έτσι, λοιπόν, κάποιες φορές πάει πρώτο το του και δεύτερο το σου και έτσι τα διαβάζουμε τσου. Κάποιες άλλες φορές, όμως, αλλάζουν σειρά και τα φωνάζουμε αλλιώς αυτά τα γραμματάκια. Σβήνω τις λεξούλες που φτιάχνονται από το χιόνι. Για να σας μιλήσω για έναν άλλο συνδυασμό. Τα χωρίζω κιόλας να μην τα μπερδεύουμε. Έναν συνδυασμό, μια παρέα που κάνει το σου και το του διαφορετική. Α, δεν πάει πάντα πρώτο το του, μπορεί να πάει πρώτο και το σου, για να τα γράψω και κεφαλαία. Πώς τα διαβάζουμε τότε? Όπως τα βλέπουμε. Στ. Στ μικρό, στ μεγάλο. Πρέπει να σας πω ότι το τσ και το στ το λέμε με τα δόντια μας. Για πάμε τώρα να γράψουμε λεξούλες από στ. Γεια, σκεφτείτε. Εγώ λέω να ξεκινήσω από το φίλο μου το Στέλιο. Για παρατηρήστε λίγο. Βλέπετε ότι εδώ είναι πρώτα το σου και μετά το του. Και τα διαβάζω με τη σειρά που τα βλέπω. Στέλιο. Γιατί τον έγραψα με κεφαλαίο, αφού δεν είναι πρόταση, σαν εκείνες που διάβαζα μέσα στο μάθημά μου. Έχετε πολύ δίκιο. Γιατί είναι όνομα. Όπως όλοι γράφετε το όνομά σας και το επίθετό σας με κεφαλαίο, έτσι γράφουμε και το φίλο μας το Στέλιο. Για να σκεφτούμε άλλες λεξούλες. Βέβαια, το στυλώ. Έχετε δίκιο. Και το σταφύλι, βέβαια, ξεκινάει από στού. Για να βρούμε κι άλλες. Για να σκεφτείτε κι άλλες. Α, η στάση του λεωφορείου. Βεβαίως, έχετε πολύ δίκιο. Α, δεν κύκλωσα όμως αυτή την παρέα, τη διαφορετική του του και του σου. Για να σκεφτούμε κι άλλες λεξούλες. Τα κάστανα, βέβαια. Ποια εποχή τρώμε κάστανα. Για σκεφτείτε. Έχετε δίκιο, το χειμώνα. Για να βρούμε και μια τελευταία λέξη. Που έχει μέσα της το στού, όπως τα κάστανα. Το αστέρι. Να κυκλώσουμε και το στού. Για δείτε λίγο προσεκτικά τις λεξούλες που γράψαμε, όσο εγώ ετοιμάζω ένα παιχνίδι που έχουμε να παίξουμε με αυτούς τους δύο φίλους. Αυτοί οι δύο φίλοι, το του και το σου ή αλλιώς το σου και το του, όλοι μπερδεύονται στις λέξεις για να μας μπερδέψουν. Εμείς όμως δεν μπερδευόμαστε. Για κοιτάξτε, έχουν φτιάξει μερικές λέξεις και μας ζητάνε να τους ξεχωρίσουμε. Κάποιες λέξεις θα μπουν μέσα στο τσουβάλι. Οι λέξεις που έχουν τσου δηλαδή. Και οι άλλες λεξούλες θα μπουν μέσα στο στεφάνι. Δηλαδή οι λεξούλες που έχουν στου. Για πάμε στην πρώτη λέξη. Φούστα. Πού θα το βάλω? Βέβαια, στο στεφάνι. Συνεχίζουμε. Επόμενη λέξη είναι το κοστούμι. Στου και εδώ. Άρα το κοστούμι θα το γράψω μαζί με τη φούστα στο στεφάνι. Για να συνεχίσουμε. Βαλίτσα. Βλέπω ότι έχει τσου. Άρα θα τη γράψω στο τσουβάλι. Τέλεια. Συνεχίζουμε, παιδιά. Επόμενη λέξη, οι κάλτσες. Κι άλλο τσου, όπως είχα και στη βαλίτσα. Άρα θα τη βάλω και αυτή στο τσουβάλι. Για κοιτάξτε λίγο τις δύο τελευταίες λέξεις μαζί. Μοιάζουν πολύ. Είναι η πίτσα και μετά είναι η πίστα που χορεύουμε. Μας μπερδεύουν πολύ μερικές φορές αυτά τα δύο γραμματάκια. Για να πάμε με τη σειρά. Πάμε στην πίτσα. Βλέπουμε ότι έχει τσου. Άρα τη γράφουμε στο τσουβάλι. Ενώ τη φίλη μας την πίστα, που έχει τσου, θα τη γράψουμε στο στεφάνι. Είσασταν τα καλύτερα πρωτάκια του κόσμου. Σας ευχαριστώ πολύ. Καλή συνέχεια! |
