| : *** Μια φορά και ένα καιρό, κάπου στη γη, Τρία πουλάκια κάθονταν στις Νάουσας το κάστρο. Ένα μήλο, αμάν, κι άλλον μήλο, αμάν, βράδια σ' εκεί που δαμεινού. Ένα μήλο, αμάν, κι άλλον μήλο, αμάν, βράδια σ' εκεί που δαμεινού. Τρία πουλάκια κάθονταν στις Νάουσας το κάστρο, μακρινίτσα μου, καλυμό πόχη καρδίτσα μου. Ποιος είσαι εσύ? Φλίπ! Πώς? Ο Φλίπ! Τι είναι ο Σπιβίης ή εσύ? Από πού μας έρχεσαι? Από άλλο πλανήτη. Α, από νοκλιάρικο μου, χάθηκες μάλλον. Κόπισε να φας πίτα με λουβουδιές. Τι είναι αυτό στο κεφάλι σου, κηραία! Τι λέσαμε ρε, κλουστές είναι, τη φούντα στο τυπηλίκ, τη φορά είναι παντρυμένης. Τουρλού γίναν οι λέξεις, σε καταλαβαίνω όμως, γιατί και στην Νάουσα παλιά, πιλούσαν ελληνικά, τουρκικά, μπιρδημένα όλα, τουρλού. Άκου να μαθαίνεις, τεπέ στα τουρκικά σημαίνει κουρφή, και τυπηλίκ είναι αυτό που βάζει εδώ ψηλά στο κεφαλάκι. Κατάλαβες ή είναι τίποτα, Διεπ? Φλίπ! Διεπ, έκλεγες. Ναι. Σε άκουσα και διακτηνίστηκα. Τραγούδαγα για τα παλιά, για το χαλασμό της ηρωικής Νάουσας του 1822. Τότες ρημάχτηκαν ουλούς. Ζούσανε γενναίες γυναίκες εκεί. Τις κυνηγούσαν για να τις πιάσουν. Κι αυταίς για να σουθούν, άλλοι στρέχαν από εδώ, άλλοι στρέχαν από εκεί. Πηλαλούσαν, παλάγιζαν για να κρυφτούν. 13 αποδάφτες φτάσαν στην άκρη του γκρεμού. Τι να κάνουν για να σουθούν, απήδησαν κάτω στο ποτάμι. Με τα μαύρα τα νερά, με τα παιδιά τους. Τι κάνεις εκεί? Χορεύω. Εσύ προγραμματίζω. Θες να πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι. Τι λες, Αμπρέλο, λαμάρες! Ο άνθρωπος δεν μπορεί να φύγει από τον τόπο του. Πώς δεν μπορεί! Εγώ έχω φύγει πολλές φορές. Και το ταξίδι είναι υπέροχο. Βλέπεις γαλαξίες, αστέρια, πλανήτες. Και τη Σελήνη, που έχει λίμνες και ποτάμια και θάλασσες. Θέλω κι εγώ να πάω στο φεγγάρι. Πες μου, τι να κάνω. Καταρχάς, να αλλάξεις ρούχα. Αποκλήτη. Μα θα κρυώσεις. Αποκλήτη, συλλέω! Αυτά τα ρούχα μετά, δε τη γεγιά μου, η Αγγελικό. Αρχόντισσα ήταν η γεγιά μου. Του φόρεμα του φτιάσαν μεταξοσκώληκες. Κι η ποδιά, ωραία, ε! Οι γυναίκες, τη βάνιον, όταν φτιάναν δουλειές. Με τα ζώα, στα μπαχτσέβια. Και τα κολλάνια, κρυσά, φαντακτηρά. Βλέπεις, έχει πέτρεις εδώ. Πολύτιμες. Αποκλήτη, συλλέω να τη βγάλει τη Σελήνη. Τότε λυπάμαι. Δεν μπορούμε να πάμε στο φεγγάρι. Γεια! Διπ στάσου! Φλίπ! Φλίπ, διπ, ντάλτισα. Θέλω κι εγώ να πάω στο φεγγάρι. Ωραία! Γνωρίζω ποια είναι την ιστορία μου, την καταγωγή μου. Και αν φύγω σε άλλους κόσμους, δεν φοβάμαι να μην χαθώ. Βάλε τη διαστημική στολή και φύγαμε για αποστολή. Έτοιμοι? Πανέτοιμοι! Και ωραία! Ενισχυτής βαρύτητας. Ζώνη ελέγχου. Φανταστικά! Είμαστε έτοιμοι να πάμε από τη γη, εδώ που βρίσκεσαι, στο φεγγάρι. Στο σφουγγάρι. Αμως πρέπει να σου πω κιόλας ότι στο δρόμο υπάρχουν κάποια εμπόδια. Όπως ας πούμε αυτοί οι κομήτες. Οι οποίοι είναι παγωμένοι βράχοι που τρέχουν με ηλικιώδη ταχυτητά. Κι αν πέσουν πάνω σου, θα σε καταστρέψουν. Για να μη σου πω για τις μαύρες τρύπες που ρουφούν τα πάντα στον διάβα τους. Πρέπει να τις αποφύγεις. Αμάν, αμάν! Μην ανησυχείς, θα σου δώσω εγώ οδηγίες. Είναι πολύ απλές, υπάρχουν μόνο τέσσερα βήματα. Ένα. Μπρος. Δύο. Πίσω. Τρία. Στροφή δεξιά. Τέσσερα. Στροφή αριστερά. Το καταλαβαίνεις? Ωραία, για να σε δω. Μπρος. Πίσω. Στροφή δεξιά. Στροφή δεξιά. Μπράβο! Είμαστε έτοιμοι, λοιπόν, να ξεκινήσουμε. Α, όχι! Πρέπει να σου πω και κάτι άλλο. Τι είναι? Να κάνεις βήμα διαγώνιο. Δηλαδή, έτσι. Δεν κάνει. Έτσι λέω, κανόνας. Δεν ξέρω. Άμα το κάνεις αυτό, θα ακουστεί ένας ήχος. Και θα πας πίσω. Στο ίδιο τετραγωνάκι που ήσουνα. Και τα ποδαράκια θα πρέπει να είναι... στο ίδιο τετραγωνάκι. Εντάξει? Μην ακουμπήσεις. Μπορείς, μπορείς. Έλα, πάμε, πάμε. Έτοιμοι για εκτόξευση. Πέντε. Τέσσερα. Τρία. Δύο. Ένα. Εμπρός. Εμπρός. Στροφή αριστερά. Εμπρός. Εμπρός. Φοβούμαι λιγάκι εδώ. Μην φοβάσαι. Στροφή δεξιά. Ναι. Σκιάχτηκα. Έχασα. Όχι. Όλα διορθάνονται. Στροφή δεξιά. Μπράβο. Εμπρός. Εμπρός. Πλησιάζουμε πολύ. Εμπρός. Τι έκαμα? Διαγώνιο βήμα. Δεν πειράζει. Μ' αρέσει αυτό το παιχνίδι που δεν χάνεις ποτέ. Εμπρός. Στροφή αριστερά. Ένα μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα. Εμπρός. Έφτακα! Έφταξες το δεκαρύ! Παιδιά! Τώρα να σου πω. Μπορούμε να το ξαναπέξουμε. Μπορώ να επιστρέψω από το σφουγγάρι στη γη ξανά από άλλο δρόμο. Μπορείς. Ναι. Απλά μην πέσεις στη μαύρη τρύπα. Όχι μάνα μάνα ποτέ. Πάμε. Παιδιά, δοκιμάστε κι εσείς από το σπίτι σας να επισκεφτείτε το ουράνιο σώμα όπως επιθυμείτε. Για το παιχνίδι προγραμματισμού θα χρειαστείτε. Για το δάπεδο, χαρτοτενία ή τετράγωνα από χαρτόνι. Για τα ουράνια σώματα ό,τι αντικείμενο θέλετε. Για παράδειγμα μπάλες ή φρούτα. Και κάποιον μεγάλο που να θέλει να παίξει μαζί σας. Καλή διασκέδαση! |
