| : ! Καλησπέρα, καλώς ήρθατε στη διαδραστηκή αρχή, Ευχαριστούμε. Σήμερα είχαμε τη χαρά να φιλοξενούμε τον δ. Μιχάλη Βαχόπουλο. Είναι ρευνητής στο Εθνικό Μετσόπιο Πολιτεχνείο και θα μας μιλήσει για το πώς μπορούμε να ζήσουμε ρευντικά στο διαδίκτυο με ασφάλεια. Να σας πω ότι η ομιλία αυτή είναι μέρος εκδηλώσεων που έχουμε όλο το μήνα Φεβρουάριο. Έχουμε να κάνουμε με το ψυχιακό παιχνίδι και πώς αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην εκπαίδευση. Η κεντρική μας εκδήλωση είναι αυτή τη Δετάρτη, 12 Φεβρουάριο, 6-9. Θα έχουμε σχετικές ομιλίες αλλά και έκθεση ψυχιακών παιχνιών από το Παραπιστήμιο Αθηνών. Και έχουμε κι άλλη μια ομιλία αντίστοιχα το Σάββατο 15 Φεβρουαρίου που θα μιλήσει για ένα συγκεκριμένο εκπαιδευτικό παιχνίδι που δείχνει στα παιδιά πώς μπορούν να λύνουν τις διαμάχεις μέσα έτσι από ένα πολύ συγκεκριμένο τρόπο παχυδιού. Λοιπόν, καλώς ήρθατε. Ευχαριστούμε πολύ, θα δώσουμε ένα χειροκρότημα. Καλησπέρα σας πρώτα απ' όλα είναι πέρα από μεγάλη τιμή που με κάλεσαν εδώ και ήρθατε και σε αυτό το απόγευμα εδώ μαζί μας. Αυτόχρον εμείς ως μαθητές το ξέρουμε ως πλανητάριο. Το πρώτο σαντίστοιχος χώρος τότε, τη δεκαετία του 80, δεν είχε τίποτα άλλο. Άρα, καταλαβαίνετε ότι υπάρχει και πολύ μικρότερο από το Ξανάδα. Ήταν ένα τεράστιος χώρος όπου έκλειβε όλη την τεχνολογία. Εδώ και η μερίσα η εκδρομή στον πλανητάριο ήταν κάτι που συζητάγαμε πριν μήνες και μετά μέσα στο σχολείο μου. Σήμερα, λοιπόν, θα προσπαθήσω πρώτα απ' όλα, νομίζω ότι θα έχω την πιο δύσκολη δουλειά γιατί ταυτόχρονα έχω τρεις γενέες. Είμαι προγραμματισμένος να μιλάω σε σχολεία με άλλον τρόπο, σε γονείς, σε πιο μικρούς νέους και σε συνομιληκούς. Άρα, θα προσπαθήσω να πάω την κλίμακα αυτή με ένα τρόπο όσο πιο απαλλογένει, ώστε και η γη μας, και οι γονείς μας, και οι συνομιληκοί μας να συνοηθούμε. Πρώτα απ' όλα, θα ξεκινήσω με αυτό που συνέβη πέτους. Το διαδίκτυο έχει μπει, τουλάχιστον, στα θέματα των εκστάσεων. Και έχει μπει από έναν άνθρωπο, ο οποίος, νομίζω, έχει την μεγάλη εικόνα, ο κ. Γραμματικάκης, και το έχει εντάξει μέσα σε ένα συνολικό πρόβλημα. Αυτό, λοιπόν, το θέμα, φέτος, άγγιζε την τεχνολογία με τις αξίες του πολιτισμού και ελπίζω, προς το τέλος της σημερινής συζήτησης, να μπορούμε να το συζητήσουμε με άνεση. Ελπίζω, βέβαια, κάποια στιγμή το διαδίκτυο να είναι και μέρος και τρόπος των εκστάσεων, γιατί στην έξω ζωή, πιστέψτε με ότι εκσταζόμαστε όσοι εργαζόμαστε καθημερινά. Για το πώς χρησιμοποιούμε το διαδίκτυο στο σχολείο και στις εκστάσεις, αυτό δεν το εκσταζόμαστε. Απλώς ένα αυμα, η εζήτηση, μετά. Μπαίνω κατευθείαν στα βαθιά, χωρίς πρόλογο, θα κάνω, έτσι, τη τεχνική του flashback. Μύθοι, πρώτα απ' όλα. Από τις εζητήσεις άτυπες, τυπικές, επιστημονικές ή απλές, έχω καταλήξει σε μερικούς μύθους που οι πιο πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι ισχύουν για το διαδίκτυο. Πρώτα απ' όλα, είναι ένα μέσο, τηλεόραση, έχετε ακούσει τεχνολόγους να συγκρίνουν τις εποχές. Τρίτον, τέταρτο, δεύτερον, δεν επηρέαζει η περιφορά μας για τους μικρούς. Μπορώ να κάνω μαθήματα με το διαδίκτυο, μου φτάνει. Δεν επηρέαζει την κοιολογία μου, απλά το ακουμπάω, είναι ένα ξένο σώμα, δεν έχει καμία επίπτωση, είναι όλα δωρεάν, μπορώ να γίνω και πλούσιος. Πρέπει να σας δώσω ένα δημοτικό όταν το ρώτησα αυτό, μου είπανε περιπτώσεις πώς θα γίνουν πλούσιοι μαθητές 5-6 δημοτικού να εκπλαγείται πραγματικά, από βίντεο στο YouTube μέχρι ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Και εύδομαι ότι χαρίζουν δώρα και αν βρεις τη σωστή διεύθυνση μπορεί και να βρεις κάποιο δώρο. Πάμε λοιπόν να δούμε έναν-έναν τους μύθους ξεχωριστά. Πρώτα απ' όλα, αυτό θαστιστικά είναι πριν λίγες μέρες παλιά είδη. Μπορώ να πω και πιο εντυπωσιακά από αυτά, αλλά σίγουρα ότι οχτός τους δέκα χρήστες είναι σε κοινωνικό δίκτυο και ότι υπάρχουν τρεις εκατομμύρια διευθύνσεις. Και για να πω και πιο κάτω κι ολάς, κάθε λεπτό εκατομμύρια e-mails, εκατομμύρια βίντεο, χιλιάδες εφαρμογές, δεκατομμύρια φωτογραφίες στο Facebook. Μιλάμε για μεγάλο φωτογραφείο, δεν μιλάμε για απλά πράγματα. Τα νούμερα είναι όλο και πιο μεγάλα. Επομένως το διαδίκτυο δεν είναι πλέον μια τροφολογία, σαν για αυτούς που ξέραμε είναι και άνθρωποι. Το διαδίκτυο λοιπόν είναι παντού, εδώ κατέβαινα το μεσημέριο του λεωφορείου και αντί για πινακί ήταν μια τεράση διεύθυνση σε ένα μαγαζί μπροστά, διεύθυνση διαδικτύου. Άρα στα τρόλοι, στο μετρό, παντού τώρα και το 3W. Από την αρχή του όλοι εννοείται, μια τελεία βάζεις και η τελεία πια έχει γίνει σήμα του διαδικτύου. Αν το περίμενε ποτέ αυτό κανείς να συμβεί. Είναι παντού, είναι αντιφατικό, θετικά και αρνητικά, ασυνήθιστο, δεν έχουμε κάτι ίσιο, πολύπλοκο και αλλάζει γρήγορα. Τι άλλο να ζητήσει ένας ερευνητής ή ένας καθημερινός άνθρωπος για να τον συναρπάσει μία τεχνολογία. Δεν είναι αυτό το μύθος, δεν είναι πριάστηση περιφορά. Κατευθείαν θα μπω στη δοκό ισορροπίας. Ξεκινώ με ένα βαστικό αξίωμα. Τίποτα δεν είναι δωρεάν σε αυτόν τον κόσμο. Παλιό δεν το οικονομολόγωνο. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορείς να πιστεύεις ότι έχεις βρει το Ελντοράντο ή τη γη της Ευαγγελίας. Ακόμα και το πιο μικρό πράγμα έρχεται με κόστος. Συγκεκριμένα, αυτοβίδεση, ναι. Αν ξέρεις να βρεις πληροφορία, νιώθεις την αυτοβίδεση ότι είναι εκεί έξω, θα το βρω ένα πάσα στιγμή. Ναι, ένα παιδί ιδίως, αλλά και μεγάλες παιδιά, νιώθουν άγχος και πίεση χρόνου, αν δεν ξέρουν να το χειριστούν. Και άλλοι καινούργιες τρόπους πίεση είναι αυτά τα updates, τα καινούργια πράγματα που αλλάζουν. Ακόμα και τα προφίλ σου ή σε μια εφαρμογή. Μπαίνεις και ξαφνικά αλλάζει το περιβάλλον. Εγώ έλθεσα να δω και ήταν εκεί το κουμπί αυτό. Κοινωνικοποίηση. Καλώς ή κακώς, αυτό το όμορφο περιζήτητο λεύκωμα που εκείνη τη δεμοχή που ερχόμασταν εδώ, είχανε κάποιοι στο σχολείο. Δεν υπάρχει πια έτσι, τουλάχιστον δεν το έχω βρει ακόμα στην τσάντα του γιου μου ή κάποιου φίλου του. Η κοινωνικοποίηση, καλώς ή κακώς, περνάει μέσα και από το διαδίκτυο. Αν η παρέα κλείσει ένα ραντεβού και εσύ απλά δεν έχεις προφίλ, δεν θα πας το ραντεβού. Απ' την άλλη, οι άνθρωποι που δεν έχουν επαφή με το διαδίκτυο, σε μερικές περιπτώσεις μπορούν να νιώσουν απομόνωση και αποξένωση. Ναι, αν το χρησιμοποιείς σωστά, μπορείς να πετύχεις στόχους. Υπάρχουν παιδιά, αν το πιστεύετε ή όχι, που είναι στο πανεπιστήμιο φοιτητές μας ή στο σχολείο, που είτε τηλεεργάζονται, είτε ταυτόχρονα παρακολουθούν άλλα μαθήματα που γίνονται σε μεγάλα πανεπιστήμια, έχουν βρει τον δικό τους τρόπο να πετυχαίνουν στόχους μέσα από αυτό. Εδώ είναι ένας ψυχολογικός όρος, αλλά ας τον διευρύνουμε λίγο. Ναι, αυτό το κυνήγι των συνδέσμων και της πληροφορίας, οδηγεί και σε μια άλλη καινούργια μορφή διάσταση προσοχής. Δεν μπορείς να συγκεντρωθείς σε κάτι, πολλοδιασπάσεις. Και έχεις μάθει όλα να δικοινηγάς μέσα από συνδέσμους και συνεχή κλικς. Οι ψυχολόγοι, οι αρκετά προοδημένοι, οι ιδιοσυστημικοί, έχουν αθήσει να μελετούνε πόσο αυτό διαχείρει στη προσωπικότητά σου. Πώς δεν μένεις αθαρά σε ανθρώπους, σε καταστάσεις. Είναι πολύ καινούργιο αυτό και πολύ διαφορετικό από αυτό που είχαμε ζήσει. Γιατί η ταχύτητα αυξήθηκε σε μεγάλο βαθμό σε αυτά που κάνουμε. Υπάρχουν διαγωνισμοί που έχετε ακούσει για μαθητές που κάνουν καινούργιες επιχειρήσεις. Και θα δείτε 9 στις 10 έχουν σαν μέσο το διαδίκτυο. Η νέα καινοτομία περνάει από εκεί. Απ' την άλλη υπάρχει και για σπαταλάς χρόνο. Μέχρι να βρεις τι σου ταιριάζει σπαταλάς χρόνο. Αυτό βέβαια μπορείς να διαβάσεις και με δύο τρόπους. Στη δική μου εποχή, το έλεγε η μητέρα μου Μην Αλτεβείς Μιχάλη. Πριν το λέγαμε κάτι στις 19 Boys. Έκανα βόλτες σε άλλες γειτονιές. Γιατί έψαχνα να βρω κάτι διαφορετικό. Και εκεί έχονταν η καινοτομία και το καινούργιο. Αυτό όμως, για ένα γονιό, τότε έχει αυτό το όνομα. Και εδώ χρειάζεται να σπαταλήσεις κάποιες άσκουπες ώρες. Αλλά αυτό έχει και ένα μέτρο. Όταν λοιπόν δεν μπορείς να τη μετατρέψεις ένα μέρος τους σε καινοτομία και δημιουργικότητα, τότε δημιουργεί πρόβλημα. Και έχουμε κατευθείαν, χωρίς, όπως είπα, πρόλογο, θα εξηγήσω στη συνέχεια, σε έναν όρο που νομίζω θα εκφράζει αυτά. Έξω από το διαδίκτυο. Σημαίνει να μπορείς να δίνεις και να παίρνεις μέσω αυτού του χώρου, αυτού που ταιριάζει σε σένα. Είναι, να το πω έτσι, το τελικό στάδιο που αποκτούμε και στην κοινωνία, κοινωνική εφήγεια. Εδώ στην ουσία είναι, αν το δείτε με τους παλιούς όρους, ο τρόπος να μπορείς να τη διαλέγεσαι και να συνεργάζεσαι με ανθρώπους, χρησιμοποιώντας και το διαδίκτυο. Όχι φυσικά αποκλειστικά το διαδίκτυο. Και απ' την άλλη, όσο και έξυπνος να γίνεις εδώ, θα χάσεις αυτό που λέμε εν συνέσσυση με μια κουβέντα όλη η μη λεκτική τρόπη. Ακουμπάς και βλέπεις έναν άνθρωπο και μπορείς και επικοινωνείς με πολύ πιο πλούσιο τρόπο, ό,τι άμα γράψεις κείμενο ή άμα δεις μια σελίδα στην οθόνη. Αυτό έχει μείνει πολύ πίσω στη μενή κοινωνία και το διαδίκτυο φταίει εκεί. Φταίει πάρα πολύ. Όλη τη λεκτική επικοινωνία την έχει αναγάγει στο απόλυτο μέσο. Και αυτό είναι μια άλλη μεγάλη συζήτηση που νομίζω θα πρέπει να κάνουμε και για την καθημερινότατα και για τα σχολεία μας. Τέτατος μύθος. Μπορώ να κάνω τα μαθήματά μου. Ναι, υπάρχουν φοιτητές και μεγαλύτεροι που αλλάζουν καλλιέρα χωρίς να πάνε σε κάνα πρόγραμμα του ΑΕΔ ή πουθενάλλου. Υπάρχουνε πρόγραμματα δωρεάν και πείωμη από μεγάλα πανεπιστήμια όπου δεν σου δίνουν πτυχίο αλλάζουν κάτι πιο σοβαρτικό που μαθαίνεις. Και υπάρχουνε πλέον πολλά πρακτικά παραδείγματα. Δεν νομίζω ότι θα είναι απίθανο με αυτά που έχουμε βιώσει τα παιδιά μας την αγία του πανεπιστήμιου να μην την έχουν όπως την έχουμε εμείς. Να φτιάχνουν εκείνη το πτυχίο τους, πάρουν φυσικά πολλές αναλαστικότητες που είναι τα πανεπιστικά δικαιώματα και όλα αυτά. Αλλά δεν βλέπουμε να οδηγούν σε πράγματα τα οποία μπορούν να τα κάνουν και μέσα από το διαδίκτυο. Από την άλλη πλευρά, μη σας φαίνεται καθόλου περιέργο, αυτά παιδιά πλέκτουν. Αυτή είναι μια τάξη. Αυτή η τάξη δεν είναι καθόλου τυχεία τάξη. Είναι μια τάξη με τιμένοδο. Δεν έχει καμία σημασία το όνομά της. Πιστεύει ότι η συστηματική νοημοσύνη είναι πιο σημαντική από την κλασική έννοια της νοημοσύνης που μαθαίνουμε εμείς. Κανόνες, θεωρήματα, νόμους, γράφουμε κείμενα κλπ. Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι ότι αυτά τα δύο συνηπάρχουν στο ίδιο κόσμο. Δεν τυχαία ότι πάνω από τους μισούς, διευθυντές της Silicon Valley, εκεί που η τεχνολογία γεννίαται όπως λένε, πρέπει να παιδιά τους σε εφτάδες σχολεία και όχι στο πλήρο συνηθινωνικό σχολείο που υπάρχει στα Αμερική και ήδη φαντάζει αποτυχημένο. Η επιδόση των μαθητών στα κλασικά τεστ είναι κάτω του μέσου όρου. Ουμένως, υπάρχουν δύο κόσμου που φαινομενικά συγκρούονται αλλά στην πράξη ενώνονται και δίνουν ένα μεγαλύτερο εύρος επιλογών. Σε αντιαθώ μαζί σας, κάποιος μας είπε ο διευθυντής του MIT, Λάμπενας, Ιαπωνέζος, ο Ίτο, είπε εγώ με μεγάλωσα σε μια μικρή πόλη στην Ιαπωνία και η αδερφή μου ήταν πολύ καλή στα μαθηματικά στη βιολογία και έγινε καθηγήτρια βιολογίας, εγώ μόνο τα χέρια μου πιάνανε και στο σχολείο ήμουν τελευταίος. Δεν είχα καμία άλλη επιλογή. Είχα στιγματιστεί ως στην ομάδα των ανθρώπων που δεν τα παίρνεις. Δεν κάνεις αυτό το πράγμα, βρες κάτι, συλλουργός, μαραγγός, κάτι να κάνεις με τα χέρια σου. Και ξαφνικά λέει, στη μέση του γυμναζίου εμφανίστηκαν οι υπολογίστες. Και τότε, ξαφνικά μέσα σε τρία χρόνια άρχισε να γίνω ένας μικρός θεός μ' ανθρώπους στο σχολείο γιατί είχαμε την επιλογή να ξεπεράσουμε την τυπική οδό. Δείτε το έτσι. Αυτό απλά το έβαλα, μπορείτε να βρείτε πολλές αντίστοιες περιπτώσεις, όπου το διαδίκτυο, αν το χρησιμοποιήσεις σωστά στην εκπαίδευση, δίνει πολλούς νέους δρόμους εκτός της τυπικής. Αλλά και στην τυπική διαδρομή, αν έχετε δει ποτέ τη Wolfram Α, την έχει φτιάξει ο Wolfram ένας από τους πρωτεργάτες των υπολογιστικών μαθηματικών, είναι κάτι παραπάνω από το Βυσάρι ή το reference book που έχουμε εμείς ή το τυπολόγιο, θα θυμάστε τέτοια ονόματα που χρησιμοποιούσαμε. Κάνει πράγματα πολύ ενδιαφέροντα, σου δίνει προβλήματα, αναλυτικά βλέπεις τις παραγώγους. Αυτό είναι το αγαπημένο μου παράδειγμα που ξεκινάω ένα μάθημα στην ίδια, λέει το μισθό ενός μαθηματικού, ενός οικονομολόγου, ενός πληροφορικού και ενός ιστορικού. Είναι κάτι παραπάνω από μηχανή αναζήτησης, είναι υπολογιστική μηχανή, έχει ένα δωρεάν μέρος και ένα μέρος πληρώνεις. Η ιδέα, αυτό θέλω να πω, είναι ότι με το διαδίκτυο μπορείς και την τυπική εκπαίδευση να πειράξεις αρκετά, ακόμα και νομίζω ίσως ποτέ δεν μπορείς να το κάνεις από το που λέμε mainstream. Το e-learning και όλα αυτά αποδείχθηκαν μια πολύ μεγάλη φούσκα που χαράσαν πάρα πολλά εκατομμύρια. Και το τελικά ότι οι εφαρμογές όπως πριν που δίνονται δωρεάν ή από πανεπιστήμια έχουν πετύχει. Και τεράστιες προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή άλλων χωρών που έδωσαν εκατοντάδες εκατομμύρια δεν δουλεύουν τώρα. Επομένως έχουμε αρχίσει σιγά σιγά σιγά να ισορροπούμε και σε αυτό, αλλά δεν υπηρεάζεται η βιολογία μου. Αυτό το έζηξα πάρα πολύ και ζήτησα με πολλούς ανθρώπους γιατί φαίνεται πολύ αφυσικό αυτό που βιώνουμε τώρα. Παντού οθόνες, το μπλητρολόγιο δεν βολεύει, όλοι παθαίνουμε κάτω εδώ στο χέρι μας. Και όπως και να το κάνεις, δεν είναι και ωραία να είσαι όλη τη μέρα καθώς στον υπολογιστή, παράτι πολλές φορές δεν πρέπει να το κάνεις. Θεωρώ ότι αυτό είναι ένα πρόημο στάδιο, ούτε η οθόνη είναι πολύ φυσικό όπως είναι έτσι στα ανθρώπινα μάτια. Έχεις ένα μαγαζί ρούχων και να παίζουν οθόνες συνεχώς, κοιτάς το κινητό σου οθόνες, έχει αργήσει και κυριεύει τον κόσμο. Έλεγα σήμερα να δω τι συμβαίνει πραγματικά στην βιολογία μας και αυτό που μέχρι τη στιγμή έχουμε βρει με σιγουριά, είναι μια καινούργια μεταβατική γνήμη, λέγεται αθληκά Google Effect και τι είναι, μια κουβέντα. Έχετε ακούσει ίσως ότι όταν μαθαίνει μια ξένη γλώσσα δημιουργείται ένα καινούργιο κέντρο στον κεφαλό μας, μικρό, πινεύρωνες, είναι καινούργιοι κτλ κτλ. Το ίδιο συνέβαινε και παλιότερα όταν είχαμε το βιβλίο, αυτά που λέγαμε ή γράφαμε σε ένα χειρόγραφο τώρα τι κάναμε, τα βάλαμε στο βιβλίο και τα βγάλαμε έλα προς το μυαλό μας αλλά ξέραμε που θα τα βρούμε. Άρα ήταν η μεταβατική μας μνήμη, αυτό μπορέσε πάρα πολύ τον άνθρωπο να προχωρήσει στην επιστήμη. Τι είναι αυτό το καινούργιο κέντρο του κεφάλου που έχει φτιάχτη τώρα στον άνθρωπο, είναι όχι ίδιο όπως το βιβλίο αλλά ξέρετε τι είναι, ένας τρόπος να ψάχνεις το διαδίκτυο. Έχεις μάθει, έχεις πάει να πάει παραπέρα. Δεν ξέρω πού βρίσκεται αυτή η πληροφορία για τα δρομολόγια των λεωφορίνων για να κάνω μάθημα στην Τρίτη Δημοτικού και να διαβάσω την Ομύρου Ηλιάδα αλλά ξέρω τι θα βάλω στη μηχανέζιση αν το βρω. Άρα έχω φτιάξει ένα κομμάτι καινούριο μέσα στο μυαλό μου αν το πιστεύετε ή όχι όπου μπορώ να διαχειριστώ την εξεύρεση πληροφορίας με διαφορετικό τρόπο από ό,τι το παρελθόν. Όλα δωρεάν. Συνήθως νομίζετε ότι η αναζήτηση είναι δωρεάν. Η αναζήτηση δεν είναι καθόλου δωρεάν πέρα από το προφανές κομμάτι. Είναι η προσοχή μας. Είναι αυτά εδώ στις δύο δεσμίσεις. Πάρει και ένα άλλο πολύ ακριβό νόμισμα που τώρα με τις αποκαλύψεις του Snowden, καταλάβαμε πόσο ακριβό είναι, είναι τα προσωπικά δεδομένα. Ακόμα και πώς ψάχνεις, το χρησιμοποιεί η μηχανή αναζήτησης για να βελτιώσει τις αναζήτησες αλλά και να σηστοχεύσει και εμπορικά. Αυτό λοιπόν είναι ένα άλλο κομμάτι όπου το μεγάλο μας πρόβλημα δεν είναι ότι υπάρχει αυτή η χρέωση, αλλά δεν έχω άλλη επιλογή. Εδώ η επιλογή ξέρετε τι είναι. Ή πάρτε όσο έχετε το πακέτο ή άζω τελείως. Δεν έχω διάμιση επιλογή να πω, βγάτε όλα αυτά έξω, μην παίρνετε τα δεδομένα μου και θα με πληρώνω το μήνα. Τελείως επιλογές ακόμα δεν έχω. Είμαι στην ανώριμη φάση και των μηχανών αναζήτησης και επιχειρηματικών μοντέλα. Δωρεάν λοιπόν στο διαδίκτυο, πραγματικά δεν μπορούμε να βρούμε υπηρεσίες όπως αυτή. Αλλά αυτή την επιχειρηματική μοντέλα, αυτό που σας φαίνεται περίεργο, αυτό που σας φαίνεται περίεργο, έκανε μια ομάδα ανθρώπων, απλά το δείγνω, σαν παράδειγμα. Όπως ξέρετε ακόμα και η κλασική μουσική δεν ελεύθερη δικαιωμάτων, παρ' ό,τι ο Beethoven πέθανε, οι ορχήστρες ήρθαν από πάνω και παίζουνε ωραία το κομμάτι και το πολλά άλληση CD. Ουμένως ακόμα και αυτή η μουσική θεωρονομιά έχει μπροστά της ένα μεγάλο τείχο. Έτσι λοιπόν τί είπανε, θα μαζεύσουν το Kickstarter, το Kickstarter είναι η πιο διάσημη πλατφόρμα για να μαζεύεις χρήματα για να κάνεις ένα πρότζεκτ, αλλά φυσικά δίνοντας πράγματα, δεν είναι η φιλανθρωπία, άλλο η φιλανθρωπία, άλλο αυτός ο χρόνος επιχειρηματικού μοντέλου, όπου μαζεύεις χρήματα και έτσι τι κάνανε, μαζεύσανε λεφτά, μαζεύσανε 68.000, 70.000, πλήγωσαν την ορχήστρα της διάσημης, λέει παίξανε τραγούδια και τώρα δώστε μου εμένα, πάρε τα δωρεάν να τα έχετε. Άρα λοιπόν αν μπείτε στο museopen.org μπορείτε να ακούτε κλασική μουσική, να την πάρετε να την κάνετε ρημίξ, οτιδήποτε δωρεάν. Τα δικαιώματα έχουν λήξει, η ορχήστρα αυτή δεν ζητάει δικαιώματα γιατί την πλήγωσαν αυτή εδώ η ομάδα των νέων. Η Οκυπίτια είναι ένα άλλο παράδειγμα, ένα παράδειγμα όπου το μοντέλο διοίκησης είναι διαφορετικό, είναι αποκεντρωμένο, έχει ελάχιστη δομή. Έκτως μίσος, μπορεί να γίνει πλούσιος. Αυτός το παιδί εδώ έχει καταφέρει να κάνει πλούσιος το παπά του, τη μαμά του και τα παιδιά του ήδη από τώρα, φτιάχνει φαρμογές, είναι στην Ιρλανδία, τον είχα πάει τότε πέρσι, τον είχα δει πρωτοσέληδο και μου έκανε εντύπωση και διάβασα την ιστορία του. Ε, βλέπετε, έχει ένα ωραίο άημα και εδώ και κάνει αυτή την επικαιρή δουλειά από μαθητής δημοτικού λέει, ξεκίνησε να το κάνει αυτό. Ναι, αυτή η ευκαιρία δεν υπήρχε στο παρελθόν. Από την άλλη, όμως, αυτή είναι η μία πλευρά του πρωτικού. Η άλλη είναι ότι αν τολμήσεις να φτιάξεις καινούργια πράγματα, υπάρχουν 5-6 εκεί που σε περιμένουν εκεί έξω, να σε δαγκώσουν. Άρα, και ο ανταγωνισμός είναι πιο μεγάλος. Μπορείς να φτιάξεις εύκολα μια σελίδα fan page στο Facebook ή αλλού, αλλά για να δεις διαφημίσεις πρέπει να είσαι πολύ εξειδικευμένος. Επομένως, αυτή είναι, ναι, η καινούργια ευκαιρία. Από την άλλη, ο τρόπος που λειτουργεί εδώ το διαδίκτυο είναι αρκετά ολίγο πολιακός. Ευχαριστούμε τώρα. Ό,τι ψέδατε στο παρελθόν, ναι, στο διαδίκτυο υπάρχουν αυτούς και έχετε κάτι παραπάνω. Πυραμίδες. Να το πω, να το πεις, να το πούμε μαζί, να βγάλουμε λεφτά, πυραμίδα. Η επιστημονική άποψη, να ξέρετε, η επιστημονική του όψη είναι viral marketing. Υπάρχει, αλλά είναι στα όρια. Μπορείς πολύ εύκολα να μπερδευτείς ποιο είναι το όριο και ποιο είναι το πραγματικό και ποιο είναι το ψέμα. Ρίγορα πλούτη, αγάπες, έρωτες και τα λοιπά, χαρτάκια που μας στέλνανε με τις ισπανικά λότος στο σπίτι μας πάνω εκείνη την εποχή του 80 και πολλά άλλα τέτοια. Μέχρι και αυτήν την κυκλοπέντρα που λέει, για αν δεν την επιστρέψεις πίσω σε μια εβδομάδα πρέπει να βράσεις. Τρελό πράγμα. Συνέβη, όμως, στο παρελθόν. Και εδώ πήγαν, το κάνει Google και τη μαζέψανε σε ένα βράδυ, αν θέλετε μπορούν να συζητήσουμε. Εδώ, λοιπόν, τα πιο συχνά που θα βρείτε είναι κανονικές απάντες, δώστε μου τη σελίδα σας, θα την κάνω πρώτη στο διαδίκτυο να βγαίνει πρώτα τα αποτελέσματα. Κανείς δεν μπορεί να του κάνει αυτό, είναι παράνομο. Εκόμα και η Google, αν το κάνει, είναι ήδη σε δύο διοικηστήρια για μερικές που έχει κάνει. Διαθμιστική, αποψεύτηκες διαθμίσεις, δημοπρασίες, η γνωστή λαϊγή που τρέχουν μπροστά, ό,τι ξέρει και έχει ακούσει τις δημοπρασίες θα τα δείτε και εδώ, αλλά πιο πολλές θα κάνουν αυτόματα, φάρμακα, η τέταρτη, μεγατριαπάτη, λοταρίες, κλασικά πράγματα, μπες να κερδίσεις, πολλά λεφτά. Πραγματικότητες, λοιπόν, συνοπίζοντας, είναι μεγάλο και είναι παντού. Νομίζω πλέον σχεδόν δεν έχετε επιλογή να μην ασχοληθείς έστω και λίγο γι' αυτό, μ' αυτό, ακόμα και όταν θέλεις πραγματικά να μονάσεις. Το να μην ξέρεις τι συμβαίνει εκεί πέρα είναι στα όρια του μοναχισμού. Δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητο να το χρησιμοποιείς πάντα, αλλά αν συμφωνόμαστε σ' πολίτες πρέπει να κάνεις δήλωση από το Taxisnet κτλ κτλ, είναι μεγάλο, είναι παντού πλέον. Ναι, παίζει ένα κομμάτι ρόλο στην κοινωνικοποίηση των εδιών μας. Κάκος ή καλός. Είναι μια βοήθεια στα μαθήματα, παραμένει ακόμα βοήθεια στα μαθήματα και σπουδές, η γνωσιακή διαδικασία είναι μια σκληρή διαδικασία, πως δεν είναι παλιά αν δεν στρώσεις τα χέρια σου κάτω να το κάνεις και λίγο μόνος σου, δεν δουλεύει, αλλά μην ξεγυλιόμαστε, όλοι πια προσπαθούμε να συνδυάσουμε αυτό το πράγμα. Όταν συγκρίνομαστε σε κάτι, πότε θα ψάχνουμε. Αυτό το trade-off, αυτό το παζάρι μέσα μας είναι για όσο καθημερινό. Πώς σταματάς να μαθήνεις και πού κυνηγάς τους συνδέσμους μέχρι το τέλος. Μεταβατική γνήμη, ναι, είχε αρχίσει μέσα και άμα έχηκε ένα πρωνοκέφαλο να ξέρω τι ένα κομμάτι είναι αυτό, σίγουρα έχει φτιαχτεί ένα καινούργιο κομμάτι στο κεφαλό μας, τα παιδιά σου το έχουν από τα γωνίδια τους μάλλον, τώρα δηλαδή φτιάχνεται, μόνο μεγαλώνει, όπως και εμείς είχαμε άλλα τέτοια μέσα στον κεφαλό μας, μέσα στον τα γωνίδια μεταφέρουν γνώση. Ναι, είναι μοναδικά μοντέλα που δεν είχαμε στον παρελθόν, με παλιές ομοιότητες όμως, πιο πολλές ευκαιρίες, κοστίζει πιο μεγάλο οδομονισμό, δεν είναι δωρεάν και φυσικά δεν υπάρχει δωρεάν και οι γνωστές απάτες έχουνε μεταφέρει στο διαδίκτυο και πουμπή και άλλες από πάνω τους. Έτσι λοιπόν, προς το παρόν, αυτό που καταλαβαίνω εγώ είναι ότι τα παιδιά το έχουνε μυθοποιήσει. Άμα δείτε ένα βίντεο πραγματικά από τα Εκοδευτήρια, Μαντουλίδη, Πέρσι, στο Δημοτικό, όταν τους ρωτήσαμε για το πώς μπορούν να βγουν πολλά λεφτά, θα έχουν κάτι τριακόσεις ιδέες. Θεωρούν λοιπόν ότι ναι, είναι κάτι πολύ μεγάλο. Και ένα κομμάτι, ναι, είναι πολύ μεγάλο. Υπάρχουν ένας που έχει βγάλει 20 λεφτά, άλλος έχει βγάλει 5, άλλος έχει βγάλει 7, άλλος δεν έχει βγάλει πάντα τίποτα. Όντως, και δεν χρειάζεται να έχεις ούτε κοινωνική τάξη, ούτε χρώμα, αυτά είναι βασικά. Απ' την άλλη όμως, επειδή εμείς δεν το κατανοούμε, δεν βάζουμε σε πλαίσιο όπως λέμε, τα παιδιά τα μυθοποιούν πιο πολύ. Άρα, το ρώτημα που έχουμε και εμείς καθημερινά, μέσα στο σπίτι μας, όποιος έχει παιδί πάλι από 4 ή 3-4, έχει αυτό το ρώτημα καθημερινά. Πόσο, πότε, πώς και γιατί. Αυτό είναι το μόνο τεχνικό κομμάτι που αν δεν συνοηθούμε, αν δεν ορκιστούμε μάρτων των τετροβολικών, δεν μπορούμε να συζητήσουμε. Το διαδίκτυο δεν είναι φυσικό φαινόμενο. Παρ' ό,τι το έχουν ακούσει πολλές φορές, τι αυτό. Με τρεις ερωτήσεις έχουμε βρει έναν τρόπο και ξυλάμε και μαθαίστας και δασκάλους να μας πει ότι είναι στη φύση. Όχι. Το διαδίκτυο είναι τεχνούργημα, το φτιάξανε οι άνθρωποι. Είναι μηχανή. Κλείνεις τα καλώδια, σταματάει. Άσχετα που αν τα κλείσεις θα κλείσουν το χώρο εδώ πέρα και θα γίνει πόλεμος. Εντάξει. Αυτό είναι μια άλλη ιστορία, αλλά είναι τεχνούργημα. Και προς το παρόμου ξέρουμε λιγότερα από ό,τι ξέρουμε για φυσικά φαινόμενα. Εντάξει. Το τεχνούργιο αυτό έχει τρία βασικά θρησκευτικά. Χιλιάδες τεχνικά μπορεί να μιλάμε χρόνια, αλλά υπάρχουν τρία που είναι ταρχικά. Πρώτα απ' όλα, άλλο το ίντερνετ, άλλο το Web και λοιπόν με πάρα πολύ για τις εφημερίδες που γράφουν το ίντερνετ με ελληνικά. Είναι τραγικό. Έχουμε ένα ωραίο νεολογισμό που λέγεται διαδικτύου. Και θα προτείνω μια σύμβαση που χρησιμοποιούμε για να τη συζητήσουμε. Το ίντερνετ λοιπόν είναι τεχνολογία για να μιλάμε υπολογιστές. Είναι 40 χρονών και περίπου στην ηλικία μου και είναι για να μιλάνε τα μηχανήματα αυτά και δεν είναι πολλοί πλοκαδάματα. Λένε, έχω ένα πακέτο πληροφορίας, το στέλνω. Δεν πήγε καλά, δεν το αλάμα, ξαναστείλτο. Τέτοια πράγματα λένε. Και λέει, φτιάχτηκε για έναν αποκεντρωμένο και να μην γίνει επίθεση από την Εσού εδώ στη Αμερική. Η ιστορία είναι πολύ εύκολη. Είναι εύκολη στη Wikipedia, τρεις δραμήες το βλέπετε, δεν έχει κανένα σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι είχε ένα βασικό χαρτεριστικό του ίντερνετ. Άφηνε να φτιάξουν εφαρμογές οι χρήστες χωρίς να δίνουν τον λόγο. Σκεφτείτε ένα δίκτυο στο τηλεφωνικό να φτιάξει μια εφαρμογή στο τηλέφωνο του δικού σου. Τι θα κάνουν οι τηλεφωνικές εταιρίες. Ξέξω μια εφαρμογή στο τηλέφωνο του δικού σου. Εδώ αυτό άφηνε το ίντερνετ. Θα φτιάξεις μια δικιά σου εφαρμογή, γιατί παιδεζλή έφτιαξε μια εφαρμογή που λέτε Web. Και την έφτιαξε απλά για να βλέπεις σελίδες, όπως βλέπουμε τώρα, με έναν πιο εύκολο τρόπο. Και ο τρόπος αυτός έχει τρία βασικά χαρτεριστικά και τίποτα παραπάνω. Τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Πρώτα απ' όλα. Έχει, ξεκινάω με την πιο μεγάλη εφεύρεση. Αυτή είναι η πιο μεγάλη εφεύρεση. Μοναδικός αναγνωριστής πόρος, σημαίνει αυτό το URI, έχει μια διεύθυνση. www.in.gr. Πάντα είναι αυτό. Δεν πρέπει να το πάρει άλλος, μόνο το παραπορίστας ότι το έχει. Άρα αυτό που έχει η φυσική γλώσσα, η αμφισυμία και η ομορφιά του μεγάλου νόηματος, εδώ το βγάλαμε και το κάνουμε μαθηματικό τρόπο. Αποκλειστική η διεύθυνση. Πρώτο λοιπόν. Δεύτερο. Μια γλώσσα, πήραμε το ηλικτρονικό κείμενο, το ψηφιακό κείμενο, το υπερκείμενο τότε, και το κάναμε με έναν τρόπο απλογικό να διαβάζεις τους πολυστές. Αυτή είναι η ασθήμα. Είναι μια πολύ απλή γλώσσα που λέει, εδώ η κεφαλίδα, εδώ το βασιστικό κείμενο, βάλε μπολ. Είναι γλώσσα του Σαββατοκύριακου. Λέγεται από έναν, οποιοδήποτε μαθητή μπορεί να μάθει. Και το έτσι τυπεί, είναι απλά ένα πρωτόκολλο, πρωτόκολλο, μη φοβάστε, δεν τίποτα, είναι ένας τρόπος να επικοινωνούν μηχανήματα μαθητή γλώσσα. Και εκεί τι λέει, όταν πατάτε εσείς το 3W κάτι, λέει, δώσε μου κεντρικέ υπολογιστή που έχει σελίδα, αυτή τη σελίδα, τίποτα πράγμα. Αν δεν έρθει καλά, λέει, ξαναδώστε με, δεν την είδα. Και τα λοιπά, και τα λοιπά. Πάλι 20-30 εντολές όλο αυτό το πρωτόκολλο. Αυτή λοιπόν είναι η τεχνολογία του διδικτύου. Τίποτα παραπάνω. Αν κάνουμε λοιπόν τη σύμβαση, όταν λέμε διαδίκτυο είναι και ίντερνετ και Web μαζί, όταν λέμε την εξελιγλώσσα είναι ένα από τα άλλα δύο. Άρα λοιπόν, αρχεία συνδεμένα με μοναδικές διευθύσεις, προβάσμα τους πλοηγούς. Αυτό ήταν. Αυτή ήταν όλη η ιδέα. Να μπορείς να πηγαίνεις από οποιοδήποτε σημείο, σε οποιοδήποτε άλλο σημείο. Τίποτα παραπάνω. Ένα δίκτυο λοιπόν από αρχεία που συνδέονται. Τώρα, αυτό που έχει πολύ μεγάλο εμφέρον είναι πως κάποιος το συνέλαβε. Τι πρόβλημα είχε. Εννοιακό μηχανικό σύστημα. Εκείνη την εποχή, τη δεκαετία του 80, καθένας είχε άλλο σύστημα. Και όχι μόνο λογισμικό, είχε άλλο μηχάνημα. Απάντας τον ΟΤΕ τώρα πάνω στα κριτικά, έχουνε. Το έχουνε ακόμα. Δεν είναι μουσείο, δουλεύει ακόμα. Έχουνε ένα ΙΣΑΝ, ένα ΕΝΤΡΑΚΩΜ. Είναι άλλο μηχάνημα. Μπαίνεις σε άλλο μηχάνημα και κάνεις κάτι άλλο. Ήταν η ζωή των επιστημών. Πάμε τελείως, το έχουμε ακόμα. Παλιές. Εντάξει. Και τώρα λένε ΕΝΙΑ, όπου προσπαθούν να φτιάξουν. Αυτό ήταν η σύλληψη, όταν την πρωτοείπω, την περνάς λείπ, πραγματικά τον κοροδεύανε και οι πέτρες. Γιατί τότε έφερες το σύστημά σου με τον λογισμικό σου, το πήρνες πίσω, ασύνδρατο, κτλ. Δεύτερο, πιο σημαντικό, απλό, ανοιχτό και επεκτάσιμο. Να μπορώ κι εγώ να φτιάξω κάτι πάνω σε αυτό. Η ιδέα με αυτή, δεν είναι δικιά του, είναι του ίντερνετ. Εντάξει. Απλά την κληροδότησε στον κρελό σύστημα. Δεν έκανε κάτι διαφορετικό. Συμβατώ με όλα. Το που μπαμπρίν, χωρίς κόστος, γραφή κι ανάγκος. Εδώ είναι ένα άλλο ζήτημα. Ό,τι μου φτιάξαμε, απλά να γράφεις και να διαβάζεις. Τώρα το ζητάμε βίντεο, ζητάμε υπηρεσίες, χάρτες, ό,τι λογισμικό φτιάξαμε, θέλω να το βάλω στο διαδίκτυο. Γι' αυτό πιέζεται τεχνολογικά το διαδίκτυο, το συνολόγος. Και φυσικά η συνεργασία ήταν ο λόγος. Πώς και πότε. Τίπερ Εσλή, στο ΣΕΡ, απλώς υπάλλωλος έκανε συμβάσεις εξαμήνου και είχε ένα μεγάλο πρόβλημα. Έναν το πρόβλημά του. Κάθε πέντε χρόνια που έρχονταν οι μεγάλοι επιστήμονες, παιδινική φυσική κτλ, εκεί που κάνουμε το πείραμα των μεγάλων με τη σχάση και όλα αυτά, φέρανε τα λίγα με το μηχάνημα και δεν αφήνανε, όταν φέρανε, ούτε τη διεύθυσή τους. Αφήνανε μόνο κάτι μπωμπίνες. Ο νέος επιστήμονες που έρχονταν, λέγανε να είναι μπωμπίνες. Πότε βάλανε αυτήν την εμπειρία. Είχε ανάξει θεκομεγεγία, δεν τη διαβόζανε, ακόμα και το φορμάτο δεδομένο, προσέχτε. Και έψαχνε ένα τεφτέρι, επειδή το παιδί που χαλάνε οι πολλογιστές ήταν με τον Μπενέζι. Αυτό έκανε. Ήταν πληροφορικός, μην νομίζετε τίποτα άλλο. Έλα, δεν δουλεύει το μηχάνημα, φτιάξτε το. Αυτά τα δεδομένα, πάρτε από εδώ, βάλτε εκεί. Ήταν η καταπλήψη της φυσικής. Και ξεκίνησε λοιπόν αυτά τα συστήματα που να μιλάει με τα αστήματα και να ξεκίνησε με το τηλέφωνο και τα πρότειτα του καθένας. Άρα με ένα στιγμό να βρίσκεις ότι ο Τζόρτς Ασημάκοφ έκανε αυτό. Πάμε τον τηλέφωνο, πρέπει να είναι η διασύζησή του. Να τον βρούμε. Και μετά πήγαν συστήματα. Οι δυο Έλληνες μετακίθησαν ζωή, ο Δερτούζος συγχωρεμένος γκουρού της πληροφορικής ήταν όσους που πιστέψανε ότι η πληροφορική χωρίς τον άνθρωπο είναι μια άχρηστη τεχνολογία και πιστήμη και δεν μπορεί να προχωρήσει παραπάνω. Απλά τότε πιστέψανε στην τρέλα του Τίμπερ Νασλή και δώσανε ως εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Αμερικάνης Κυβέρνησης από ένα εκατομμύριο εκκιού και δολάρια και φτιάχτηκε ένα κέντρο προτυπωποίησης που υπάρχει ακόμα και τώρα, λέγεται W3C, είναι στο MIT στη Βοστόνη και όλα αυτά που εμείς απολαμβάνουμε ξεκινήσανε και φτιάχνονται εκεί. Μεγάλη ζήτηση. Αυτός κάπου ξέρετε καλύτερα νομίζω, δεν είναι? Αν το πιστεύετε ή όχι, στην πρώτη του ζητία ο Bill Clinton και ο Al Gore, Al Gore πραγματικά ο άνθρωπος του timing, εντάξει, έχει καταφέρει να υπάρχει αστείο που λένε ότι το ίντερνετ, το διαδίκτυο το εφίβρε ο Gore επειδή ήταν αυτός που πίστεψε στη πρώτη εφέδρεση. Εδώ λοιπόν περνάνε καλώδια σε ένα σπίτι. Καλώδια, Ethernet, αυτά που λένε για το ίντερνετ. Εντάξει. Πώς έγινε αυτό το story? Έχει πολύ πλάκα. Πρώτα απ' όλα, ας ξεκινήσουμε από εδώ. Αυτό το είδαμε, μπορώ να διαβάσω την ιστορία, έχει πολύ ενδιαφέρον από ανθρώπινη πλευρά. Το περιβάλλον. Τότε ο Gore ως κληρονόμος της άντρας στη Γερουσία από τον παπά του, τον Al Gore, τον senior, απάντησε στο εξής ερώτημα. Κάθε χρονιά, κάθε δέκα χρόνια, συγνώμη, κάθε δεκαετία, στην Αμερική ρωτάμε ποια είναι η μεγάλη ιδέα για τηλεπέληση σε επόμενη γιαγιά. Οι πρώτε παιδίς ξέρετε ποιέτανε, φανταζόταν τους Ινδιάμους, ας το ξέρουμε παλιά. Λέγονταν στο ιδρόδρομος, τρύπτανε highways, freeways, που λέγανε, δείξανε άσφαλτο παντού. Τελειώνει και. Ήρθε η ιδέα να κάνουμε information highways, τους λευροδρόμους της πληροφορίας. Εκεί πάνω πάτησε το ίντερνετ. Άρα πίστεψε και το ψήφισε, αν το πιστεύετε ποτέ ή όχι, ο Μπούς, ο γυριότερος, τον Όμο, παρά τον έθελε η αντιπολητευσία, ψήφισε τον Όμο, με βάση τον οποίο ξεκίνησε η επένδυση στο ίντερνετ. Και αυτό που βλέπετε, το σχολικό δίκτυο του ΓιΑΝΕΤ σήμερα, το ΕΔΕΤ, είναι αντίγραφη της πρόβλεψης εκείνου του νόμου. Να φτιαχτεί εθνικό δίκτυο έρευας και τεχνολογίας, που θα δικτιώσει τις δημόσιες υποδομές, θα περάσει καλώδια και θα βάλει παντού καλώδια για να έχουμε ίντερνετ τότε. Άρα λοιπόν, η Αμερική το πίστεψε και η Ευρώπη απλά απάντησε και είπε κοινωνίας περιοχωρίας τότε, ο Μητακίδης, όπου οι άνθρωποι πρέπει να είναι μαζί με τα καλώδια και όχι κάτι ξεχωριστό. Αυτό λοιπόν είναι το περιβάλλον. Αυτό που είναι, να σας πω και την ιστορία γιατί βάζει καλώδια, είπε λοιπόν το 94.99 τότε, την πρώτη φορά που βγήκε ο Κλίνκτον, είπε ότι εμείς θα είμαστε αυτοί που θα περάσουμε καλώδιο διαδικτύου σε όλη την Αμερική. Και όταν βγήκε, εν μέρει και από αυτό το σύνδημα της τεχνολογίας των νέων ανθρώπων και τα λοιπά καλά, δεν ήταν δύσκολο να κερδίσει τον Μπούστον παλιότερο με αυτό που βγήκαν, αλλά λέμε, αυτό που βγήκε έκανε το πρώτο ιστοχώρος της ιστορίας της Αμερικής που ήταν ο επίσημος ιστοχώρος και είχε μέσα πολλή πληροφορία. Αυτό που νομίζω θα ήθελα αργότερα να σας δείσουμε είναι η δικιά μου κατανόηση και καλά όλα αυτά η ιστορική συγκυρία όμως είναι αυτή που παίζει μεγαλύτερο ρόνι. Ο άνθρωπος έρχεται από παγκοσμίους πολέμους, εκατομμύρια νικροί και συνήθως μετά τον πόλεμο ή την κρίση δείτε τι συμβαίνει και τώρα το ρίχνουμε στη μελέτη. Γιατί έχουμε τύψεις ή φοβόμαστε ότι αυτά που ξέραμε δεν φτάνουν και πρέπει να μάθουμε παραπάνω πράγμα. Αμέσως μετά μια κρίση ανθούνε η έρευνα, η επιστήμη και τα λοιπά. Αυτά λοιπόν τα χρόνια μετά το 1945 μέσα σε 30-40 χρόνια συσσορεύσαμε, υπογραμμίζω σε ποσότητα όχι απαραίτητα σε ποιότητα αυτό είναι μια άλλη συζήτηση, πως η γνώση όστι δεν θα μεσουρεύσει όλες οι προηγούμενες αιώνες και φτάσαμε να κάνουμε στο σχολείο μας εκείνη την ωραία μοχή που λέγαμε πριν σχολικό επαγγελματικό προσανατολισμό. Και πως ξεκίνησε, ξεκίνησε να γίνει ο δάσκαλος, μάλλον κάτι θα διαβάσει, δεν πρέπει να γίνει ο δάσκαλος κατά δύσκολο, μας έλεγε εξειδίκευση παιδιά, όχι γιατρός, για το γόνατο να γίνεις, όχι να γίνεις απλώς οικονομολόγος, να μάθεις να μελετάς συγκεκριμένα μικροοικονομικά φαινόμενα και πηγαίναμε στην εξειδίκευση, ψάχνεις μια μπαβέλη δηλαδή από επιστημονική γνώση. Το διαδίκτυο έτυχε επάνω σε αυτό και αρχικά, υπογραμμίζω, απάντησες αυτό το ερώτημα, θα βάλεις σε τάξη τα πράγματα. Μπορείς να βρίσκεις, δεν έχεις στις βιλιοθήκες, δεν έχεις όνειρα να πας στις βιλιοθήκες της Αλεξάνδριας για να είσαι σοφός, θα έχεις όλα μπροστά σου. Και το είπα αρχικά, γιατί τώρα προς το παρόν δουλεύει ανάποδα. Από εκεί που είχαμε πολλή πληροφορία και δεν είχα ποτέ να τη βρούμε, τώρα έχουμε το ανάποδο. Έχουμε πάρα πολλή πληροφορία που ξέρουμε να τη βρούμε αλλά δεν μπορούμε να κατεδηθούμε. Έχει γίνει το ίδιο πρόβλημα από την ανάποδη πλευρά. Συζήτηση με ενδιαφέρον. Το σημερινό διαδίκτυο πότε ξεκίνησε. Αυτή εδώ η κατρακίλα που βλέπετε ονομάζεται η Βούσκα του Αμερικανικού Χρηματιστηρίου 2000, dot com bubble ελληνιστή. Τι σημαίνει, πιστεύαμε ότι αένα η ανάπτυξη έρχεται από το διαδίκτυο πίστευε τα Αμερικάνια χρηματιστηρίου και όλοι κάνανε μια καινούργια εταιρεία. Εκατομμύρια εταιρείες με δισεκατομμύρια δολάρια χρηθήκαν και επιβιώσαν ελάχιστες. Η Amazon με το ζόρι, η Microsoft με το ζόρι. Τι συνέβη, αυτό το μάθημα οικονομικών στείχνει σε 5 δισεκατομμύρια δολάρια. Μας έμαθε ένα βασικό πράγμα, ακριβό βέβαια, διαδίκτυο χωρίς τον άνθρωπο να φτιάξεις ή γιατοτροφές, ή pets, ή σκυλάκια, γιατί αυτό κάναμε ασούζια. Υπάρχει ένα site, άμα το βρείτε, που έχει μέσα όλα τα αποτυχημένα business plan που κρεμαδόντουσε η Αμερική και έχει μέσα να γελάται με τις ώρες και λέει για να μην το σαλαπάθουμε. Αυτό. Ένα χατομύριο με τερία που δεν υπήρχε, με τεχαρτία, τίποτα. Και έτσι θα φτιάξω ηλεκτρονικό κατάσταμα. Μάθαμε, λοιπόν, ότι αν δεν υπάρχει διαδραστικότητα, αν ο χρήστης δεν βάζει πράγματα και δεν κάνει πράγματα με αυτό που φτιάχνουμε, η αξία του είναι μηδέν. Είναι απλά πίνακας ανακοινώσεων. Και έτσι, είμαστε στο πλανητάριο, έγινε η έρχεση. Δεν έβαλε εφέ για να σας τρομάξουν. Είναι εύκολο να βρείτε εφέ στο διαδίκτυο. Παράγουμε πιο πολλά διφεία, θέλει λοιπόν. Μιόντς Μπίτσ. Θα λέμε όσο επί το Μπλίστον, που δεν μπορούν καν να αποθηκεύσουμε στην ημέρα. Δεν σας λέω νούμερα. Είναι τεράστιο το ποσό του καθημερινού. Αυτό το διαδίκτυο σήμερα βιώνουμε. Είμαστε στο διαδίκτυο 2.5 και θα πω τι εννοώ. Προσπάθησα να ξεχωρίσω, μετά από πολλές προσπάθειες και πολλές συζητήσεις, καινούργια πράγματα προς το διαδίκτυο, γιατί τα πιο πολλά είναι παλιά. Πρώτο καινούργιο πράγμα, που νομίζω όλους μας συγκλονίζει και μας προβληματίζει, ο ξύμορος στη φύση του δεν υπήρχε πριν. Ναι, μπορείς να πάρεις το κουβαδάκι σου, να πας σ' άλλη παραλία και να πλουζηθείς σε έναν τεράστιο, σε έναν νοριμαγδό θα έλεγα, πληροφορίας και ανθρώπων όμως πλέον. Αυτό στο παραλθόν δεν υπήρχε. Και είπα ότι είναι ο ξύμορος, γιατί ναι μεν είναι και απομονωμένη λειτουργία, μη κοινωνική, μην την υποδοχιστείς, αλλά είναι και κοινωνική, γιατί όταν πατάς την ισολίδα του άλλου, καταγράφεις εαυτόματα. Άρα εντός για λογικών, που δεν είναι παλιά, μην πατάς καθαρά στα πόδια σου, μην μεδερώσεις, μπαίνεις στο σπίτι του άλλου με έναν δεδικτυακό τρόπο. Δεύτερο, όποιος βρει πως ταιριάζει η φωτογραφία, θα πραγματικά θα την πω μπράβο, είναι όχι ο ένας τρόπος μόνος που ταιριάζει, το μοναδικό σύστημα χωρίς αδειοδότηση. Θα πω λοιπόν το παράλληλο. Όταν λοιπόν προσπάθησα μια φορά ή δύο, όταν το προφάσα μικρός να αλλάξω ένα κάτωρο στο σπίτι μου, μου εξήσε, ενθαρρήμουν ότι η θέση του δεν είναι ηγεία. Εντάξει, μετά κατάλαβα ότι είναι η θέση. Θέλω να πω χαρτολογώντας φυσικά, τώρα πια στον δρόμο το παίζουν και πολλοί μπαμπάδες, άρα δεν είναι καθόλου ούτε μπαμμαδιστικό, ούτε σεξιστικό το σχόλιο. Ναι, όταν ζεις ένα χώρο με άλλους, πρέπει να συμφωνείς για να αλλάξεις κάτι. Στο διαδίκτυο μπορείς να μπεις χωρίς να ρωτήσεις κανούς την άδεια. Και από τη στιγμή που δεν είσαι γνωστός, μπορείς να βάλεις και ότι ψεύτικο παράνομο θέλεσαι. Όταν είσαι γνωστός αρχίζει να γίνεται πρόβλημα και αρχίζει ο νόμος και ισχύει και για σένα. Μεγάλη ζήτηση επίσης. Άρα λοιπόν αυτή με τα κόμψια έχει άλλη. Μηδενικό χώρος επικοινωνίας, και αυτό δεν ξεχνιέται. Στο χωριό στοιχείο, όταν ήμασταν τον καλοκαίρι, είχαμε ένα γκρι πράγμα με ένα κόκκινο και ένα άσπρο κουμπί και ένα μητρητή με νούμερο. Αυτό το νούμερο ξέρετε, ήταν τένι μονάδες. Μπορείς να σου κάνει μονάδες. Μπορείς να κάνει τρεις δαχνές, πέντε, δέκα, δεκατρεις. Και επειδή έτυχε ποιοι πολυθύμαστα είναι στην Αμερική, στην Αθήνα, γυάζω τι κάνεις, χωρίς έναν καιρό σκαλάκκα, μίλησα με τον παππού, μίλησα με τον γιαγιά, με τη γιαγιά, με τον θείο κλπ. Σήμερα το πρώτο είναι χρήση στο ανάποδο. Κλείστο το ρημάδι να μιλήσει για ένας άλλος, δεν είναι. Γιατί πάρα πολύ απλά είναι δωρεάν επικοινωνία και η επικοινωνία δεν είναι δωρεάν. Γιατί ο διευθυντής NTNP μια μέρα ξύμησε και λέει θα τα κάνω όλα με νέα χρέωση, ένα πρωί ξύμησε και είπε με μεγάλη δυστυχία, λυπάμαι, θα πρέπει να κάνω νέα χρέωση, όχι το διαδίκτυο, εντελώς θα κλείσω. Έφερε λοιπόν μηδενικό κόσμος επικοινωνίας, αλλά μην ξεγυρίζεται, όχι πλήρους, απλά από την οθόνη, η άλλη παραμένει παράκριβη και πολύ σπάνια. Εδώ γράφει γόλυγκ, αλλά για τους δυο κολούς, ναι, υπήρχαν πέντε έξι ιδέες που είχαν από τα σινεμά μέχρι αγορασμένους ηθοποιούς. Και ακόμα έχουν να έχουν, απλά τώρα μπορεί και μια ταινία χωρίς μπάτζετ ή από το YouTube να βγάλει χρήματα. Συνήθως, για όλα τα ξέρετε όπως είμαστε, δεν βγάζουν χρήματα οι επιστημονικές ταινίες ή τα μαθήματα γνώσης. Δηλαδή, ας πούμε, η δικιά μου μηγεία δεν θα πιάσει πάνω απ' το 1000 χιτς. Ό,τι σαχλαμάρα μπορεί να σκεφτείς, αυτή βγάζει χιτς και βάζει και λεφτά. Εντάξει, αυτό είναι στη φύση του ανθρώπου. Αλλά το ότι υπάρχει πλέον ένας ανταγωνιστής, θα το πω τουλάχιστον έτσι, στο κυριαρχό μοντέλο που είχε φτιάξει Star Trek, 1, 2, 3, 4, 5 πρωινό, παιχνίδια, γιατί πολύ απλά πλήρωσε ένα σκηνάριο. Ένα σκηνάριο έχει πλώσει. Χρειάζεται, είχαμε φτάσει να επενδύουμε μόνο στη διαφήμιση και όχι στη δημιουργία. Αυτό δεν ανοηγόταν και πολύ νορμάλ και έσκασε με ένα τρόπο που δεν το περιμέναμε από το διαδίκτυο. Το είπα και πριν, φυσικά η αγορά έχει αποδειχθεί προς το παρόν ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να συντονίζουμε αυτά που έχουμε και αυτά που θέλουμε. Ακόμα και στην Κούβα και στη Βόρεια Κορέα, έχουν αρτύπου αγορά. Η αγορά είναι η πιο γρήγορη συντόμευση γι' αυτό. Δεν είχε όμως κανένα ανταγωνιστή και αυτοί. Πρέπει να είναι ζητός μόνη της. Αυτό είναι το ιδιωτισμό αλλά πολύ περιορισμένο εκτός αγοράς. Αλλά τη βάζαμε σιγά σιγά και σε πράγματα που δεν δούλευε και πολύ καλά για πολλούς λόγους που είναι ολόκληρη οικονομική ζήτηση. Εδώ λοιπόν, όλοι οι πόλοι που ήθελαν να περάσουν κάτι με άγνηση, όπως λέμε, καταβολή χρημάτων, αλλά με ανταλλαγή προσπάθειας, με άλλους τρόπους, πολλούς διαφορετικούς, από το κύρος μέχρι την προσφορά, το διαδίκτυο σου έδωσε ένα μέσο για να το κάνεις πιο εύκολα. Αν δεν υπήρξε διαδίκτυο, δεν μπορείς να γίνει η κυκλοπαίδια που τώρα εδώ τα παιδιά αντιγράφουνε πάρα πολύ με τα λήματα και τα κάνουνε copy-paste, να κάνουνε διαδικτυακή παπαγαλία. Εντάξει. Λοιπόν, θέλω να πω ότι είναι γι' αυτό μια πλατφόρμα για να κάνεις κάτι και εκτός αγοράς ή να το πω λίγο πιο σωστά. Αυτές οι επιλογές που έχεις κάνει τρεις, τέσσερις, τις έκανα με κομματάκια, είναι πιο πολλές τα. Μπορώ δηλαδή να πάω στο Kickstarter ή σε ελληνικές πλατφόρμες, groupies, όπως λέγεται, και να πω την ιδέα μου και δεν πάω στην τράπεζα, έχει καλά, έχει κακά. Τώρα που η τράπεζα λέει πάντα όχι, έχει μόνο καλά. Όταν αρχίζει να λέει και με κάνει, θα έχει και κακά. Άρα λοιπόν, μου δίνουν κάποιοι χρήματα για να κάνω κάτι. Αυτή την επιλογή δεν την λέω είναι καλή-κακή, είναι μία νέα επιλογή. Ποτέ θα τη χρησιμοποιήσουμε εμείς, θα το δούμε. Προς το παρόν έχουνε βγει ωραία πράγματα. Από εκεί τελευταία είναι ένα άλλο μεγάλη ζήτηση. Λέει ότι η Βικυπέδεια είναι εξίσου αξιόπιστη με τις προηγούμενες. Και πλάκα, γιατί οι προηγούμενοι σκλήνουν τώρα. Έχει μείνει η άλλη μία ακόμα. Άρα και εδώ παρουσιάζονται προβλήματα ανθρώπινα, αλλά είναι κάτι καινούργιο. Άρα λοιπόν, για να τα μαζεύσουμε όλα αυτά και να δούμε στην πράξη. Οι γενέφυροι δικτύου, αυτή είναι, ή θα γεννήσουν. Θα γεννήσουν, σημαίνει, το βρήκαν. Εμείς όλοι εδώ είμαστε μετανάστες. Και όπως μου είπε πολύ έυστοχα ένας μαθητής, εμένα κύριε, η μαμά μου δεν είναι μετανάστες. Είναι μετανάστες τραγικεμένη. Είναι τουρίστας. Της το εξηγώ. Μου λέει εντάξει, το κάνει και την άλλη μέρα πάλι με ρωτάει το ίδιο πράγμα. Πες μου τι να κάνω. Είναι τουρισμός αυτό. Δεν είναι ούτε μετανάστευση. Σίγουρα, δεν έχεις πάλι την μεθαγενία. Τα είχαμε φτιάξει με λίγα λόγια. Ωραία τα πράγματα. Τηλέφωνο, μας έκανε φάρσες, δίχως κάποιος μας έκανε φάρσες, μας κορυδεύαν, βάζανε μουσική. Θυμάστε τα που σήμερα ήταν παλιά, ξεχνάτε. Πληρώναμε χρήματα, πήγαμε στη ΛΑΕΚΙ, είχαμε κάποια... Άντε και τα σούπερ μάρκετ, τα πέραμε μια βόλτα σιγά σιγά, απ' πρόσωπα και όλα αυτά. Και σε και το διαδίφθιο στη μέση, χάσαμε την μπάλα τελείως. Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι, ό,τι θα πω από εδώ και πιο κάτω, γι' αυτό σε εμπλονέκτημα ή μας μπορεί να μειονέκτημα, είναι το ίδιο πράγμα, θα το δείτε. Εμείς, η Θαρκενή, λοιπόν, πλοηγητές στην αρχή. Άλλο πολύ ενδιαφέρον που ήταν από αυτά που μάθαμε στο σχολείο, πολλά από αυτά. Πρωτάω κάτι για ένα παιδί γυμνασίου. Όχι ένα παιδί λυκείου. Και μου λέει, κύριε αυτά τα ξέρω εγώ, τα ξέρω. Βλέπετε το παιδιά στο γυμνάσιο, πήγαινε στο γειώρο μας την πρώτη ημεσίον, θα πει. Γιατί μέχρι τότε έκανα το λόθος και έλεγα ότι υπάρχει μια γενιά διαδικτύου. Θα λέω ότι πάρουν τουλάχιστον δύο γενιά διαδικτύου και ζουν στο γειώρο σχολείο. Δεν βάζουν τους μετανάστηση, ούτε εντάξει, απλά πυροβολούνε που και πού για να σκοπίσουν το πλήθος, όταν γίνεται κατάλεψη του σφιλικού χώρου και μετά ξαναμαζεύονται. Βλέπετε ότι η γενιά θα είναι η πρώτη φάση που πάρασαμε όλοι. Κατοχικό σύνδρομο. Πόσους σκληρός έχετε σπίτι σας? Πολύ λίγο. Πώς κάθε παλιά ξεσκαρτάραμε το αρχείο των εφημερίων και των βιβλίων, κάτι Κυριακές, να πείτε πέταμα, τα άρθρα που κόμαμε και κρατάγαμε. Εδώ θα κάνουμε ξεκάθαρα σκληρών, γιατί βγαίνουν μεγάλοι, πετάσεις από αλλιούς, κλπ κλπ. Σας διαβεβαιώ, ότι η μουσική και η νύση που έχετε, θέλουμε 100 ζωές για τη ζήτη. Άρα είτε πιστεύετε στην ψύγωση με τη σάρκοση, όλα αυτά από την αυτούσια, είτε μάλλον τις έχουμε καματζωμένες για κάποιο λόγο που μπορούμε να πεινάσουμε κάποια στιγμή και να χρειαστεί να τις ακούσουμε και να τις δούμε. Αυτό λοιπόν το σύνδρομο συνδυάζεται αρχικά, θυμηθείτε πώς έκανε το Μόντιμ, με την πλουήγηση. 98% τότε του WebBena απλά βλέπαμε. Παιμία. Μπαίναμε, κοιτάγαμε, άντι κατεβάζαμε για τίποτα. Δεν βάζαμε να πεις περιεχόμενο. Ήταν πλουηγητές. Αυτή είναι η πρώτη φάση, πρέπει να είναι όλοι οι χρήστες. Γενιά I, όλα online και mobile, όπου υπολογιστής και πατρίς. Εντάξει. Δηλαδή, κάτω στο υπολογιστή να μείνει είναι εδώ, σε έναν άλλο, σε λίγο στο ψυχείο, σε λίγο. Άρα, το να κόψει τον υπολογιστή είναι μεγάλο πρόβλημα. Ο Μένος, αυτός ο άνθρωπος, ο Homo Connectus, να το πω έτσι και λίγο επιστημονικά, νεολογικά, ο δικτυωμένος άνθρωπος, προφανώς συνδυάζει το πατίνι με τον υπολογιστή. Μια κουβέντα θα έλεγα, με το διακοκουτή μου πάω παντού όπου υπολογιστής και πατρίς. Τι ήθελα να πω. Στο χωριό, λοιπόν, μια κουβέντα, είχαμε μικρά κουτάκια, όπου ήταν ελπιστά σε όλους. Μην ξεχνάτε, δεν ξέρω αν το έχετε ζήσει, όταν ζούσα καλοκαίρι, τρεις ώρα έπαιρνε η Κόρτα, η θεία Μαρίτσα έφερνε αβγά. Πέντη ώρα μας φέρανε ντομάτες. Βέβαια, σε εσείς εγκατάλαβα ότι καλά τα βάγει ντομάτες, βλέπαν και τι γίνεται μες στο σπίτι. Που και πού, σφάλανε με ποιον. Ωραία, ιδιωτικότητα δεν υπήρχε, αλλά υπήρχε ελληνική. Όταν έκανα Α, τρεις ερχόντουσα. Άνθρωπος μου έκανε ησυχία, μας ενοχλήσε, δεν είναι. Επίσης, αυτό που συνέβαινε ήταν ότι ήταν πιο στενοί οι δεσμοί εξωτερικά, αλλά στο διπλανό χωριό παίζαμε ξύλο, αυτά είναι γνωστά, τα ξέρω διάλευμα. Πάμε λοιπόν μετά, εκθέσια ήταν στη Φιλία, το που έλεγε ο Σαμαράκης κτλ. όπου πεταφέραμε το κουτί μας στο σπίτι μας και ακόμα και τώρα χτυπάει το κουδούνι, λες ποιος μου χαλάει την ησυχία μου την τηλεόραση και φεύγεις μακριά και όλα αυτά. Εδώ, για να τρέξω λίγο το πράγμα, έχεις ένα κουτί που είναι αυτό εδώ, ενώ μέσα έχω τα πάντα. Μπορώ να είμαι φοιτητές, συνεργάτες, να δώω όλο το ελληνικό μου, να δουλέψω από κάθε στιγμή παντού. Άρα όπου το μεταφέρω και να έχει σύνδεση στο διαδίκτυο, μπορώ να εργαστώ. Μπορώ να κάνω μεγάλη ζήτηση, η ιδιωτικότητα είναι à la carte. Οτιδήποτε με ενογλία μου χτυπάει το skype μου την ώρα που δουλεύω, τουλάχιστον μέσα στις παλιάς γενιάς, αν είσαι στις νέες γενιάς, μιλάς στο skype, γράφεις ή κάνεις πως διαβάζεις τα γνωστά και τα κάνω όλα με ραδευού. Τρεις η ώρα, δηλαδή να σου πω ότι όλοι οι άνθρωποι που ασχολούνται παγκομματικά με πράγματα, τα οποία δεν έχουν κάνει μόνο μία εταιρεία με άλλα πράγματα, έχουμε εμείς τη βδομάδα τις γνωστές κλειδιές σκέψεις. Η τρίτη το απόγευμα είναι για αυτό, την πέμπτη είναι για κάτι άλλο, κτλ κτλ. Είναι λοιπόν ένας διαφορετικός κόσμος όπου με άλλο τρόπο λειτουργεί. Μια κουβέντα λοιπόν, ξεκίνησε μία εφαρμογή μία τεχνολογία, ένα προτζεκτάκι να το πω στην κοινή καθομιλωμένη. Σαν τα εκατομμύρια που έχουν αποτύχει, ξέρετε τα software, τα πρώτα λογισμικού έχουν κάτω από 50% τυχία διαχρονικά ανταμετρήσεις. Το οποίο τι είχε, πήρε το ίντερνετ από τα παλιά, πήρε το υπερκείμενο από τα παλιά, του βάλε μία οικουμενικότητα και μία ευκολία μιλή για λόγια και φτιάξει τουβέντ. Μέχρι εδώ όλα τα καλά εφαρμογές κάνουν γόλοι, κομμακιμαθητές, σχολείο κάνουν εφαρμογούλες. Αυτό έγινε σύστημα όπως λέμε στην επιστήμη, μπήκαν και χρήστες. Και τους στέλναν οι email του team και λέγανε αλλάξε αυτό, αυτό δουλεύει, φτιάξε το αρσεντιασιακά χρήση να το χρησιμοποιούν 100, 1000, 100.000 και να εξελίσει το σύστημα. Πολλά από τα σημερινά που βλέπετε τα έχουν φτιάξει απλή χρήστες από τότε. Και εδώ είναι η μεγάλη μετάβαση. Όταν αυτό το σύστημα αρχίζει να δημιουργεί και να δημιουργείται από την πραγματικότητα, με άλλα να δημιουργείται, τότε το λέω εντός εισαγωγικών, οικοσύστημα. Γιατί πολύ απλά αν δεις κάτι και αλλάξεις το απόγεμά σου, ή να το πω αλλιώς, αν έχεις ανονίσει το απόγεμά σου, έχεις επιλέξει να μην φυσικήσεις έξω για πότε αλλά δουλεύσεις μέσα από το διαδίκτυο, έχεις ανοιχτήσει. Έστω και ακόμα άλλα αυτή εδώ δεν τη χρησιμοποιείς. Ένα δεν τη χρησιμοποιείς. Πάει να πει ότι αλλάζουν οι επιλογές σου. Άρα λοιπόν, είναι ένα οικοσύστημα που επηρεάζει τους γρίστες. Και εδώ λοιπόν, αυτά για μας. Αν κάνουμε λοιπόν με πιέση να βάλετε το τείχο και μου λέει, ξεχώρησα εγώ, τι συνεισφέρει πραγματικά ο βγάλεος, τι φασαρία γύρω γύρω και τι όχι, αυτή είναι, να το έπρεπε να βάλω ένα μεγάλο μεγάλο από κάτω, η οπτική ενός μεσίλυτα. Γιατί για τα παιδιά ένα το ανάποδο ίσως δεν υπάρχει αριθμικό, όπως το βιώνουμε. Πρώτα απ' όλα είναι κοινωνική μηχανή, αυτός ο όρος τι σημαίνει. Είναι λογισμικό με ανθρώπους που αλλάζουν εκεί δύο. Εντάξει. Και κοινωνικές μηχανές έχουν φτιαχτεί πολλές και ενδιαφέρουσες. Αυτό που βάζετε τον κωδικό κάποια φορά που δείχνει εικόνα, το κάψα που λέμε, ξέρετε, μερικά από αυτά έχει όλα, ξέρετε τι κάνει αυτή η κοινωνική μηχανή, έχετε ποτέ αναρωτηθεί. Πρώτα τη βάζουμε για να μην μπαίνει ρομπότ και βάζει σμιλόνι ετήσεις και μας το κάνει το site μας, μας το γεμίσει η αποφασαρία. Αυτό ένας πολύ ενδιαφέρον νέος άνθρωπος, Λουίς Βανάλλο λέγεται, έχει φτιάξει το κάψα και όταν εμείς βάζουμε ένα κείμεντάκι που διαβάζουμε σκανάρκανε βιβλίο που δείχνουν πρώτο σκανάρι ένα μηχανή. Αυτό είναι η κοινωνική μηχανή. Κατάφερε να μετατρέψει ενέργεια που πετυέται σε κάτι χρήσιμο. Αυτό είναι η κοινωνική μηχανή για παράδειγμα. Η οποία αν με ρωτάτε να επιλέξω μόνο δύο, ναι η οικουμενικότητα είναι ένα σημαντικό ζήτημα, ένα παλιό ζήτημα για τον άνθρωπο και η συνεργασία με χαμηλό κόστος. Πάντα οι άνθρωποι συνεργάζονται αλλά δεν θα μπορούσα να συνεργαστώ μάλλον 10.000 συντάκτες στην δικηπαίδεια. Θα μπορούσα να τις δούμε και θα το κάνει πολύ μεγάλο κόστος. Αυτό το άλλο όμως, και αυτό νομίζω το βιώνουμε τώρα, θα καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό, σε πολύ καθαριμένους όρους, ήδη 30% των επιχειρήσεων που έχουν δεδομένα στην Αμερική, τα πήρα κατά εκεί. Τα έβαλα στην Αγγλία, στη Γερμανία, είναι άμεσα τα αποτελέσματα. Η θετικότητα λοιπόν, ναι, επάνω προσδιορίζεται πλήρως. Αν βάλεις και τα γελιά της Google, ακόμα και στος όμως. Δεν είναι, δηλαδή, καταγράφω τι βλέπεις, κάνεις ωραία πράγματα από το άλλο. Αυτό είναι η ιστορροπία, αυτό που λέγα πριν. Φυσικά, ακόμα και για τους νέους, είναι ένα ζήτημα. Πώς θα χρησιμοποιήσουν, όχι απλά το διαδίκτυο, προσέχτε, εδώ μέσος, τι είναι θέμα, το δημόσιο και το ιδιωτικό, επάνω προσδιορίζεται. Τι είναι δημόσιο και το ιδιωτικό, πάνω από παράδειγμα, κάνω ένα Skype με ένα γνωστό μου ή με μια εταιρεία, είμαι στο διαδίκτυο. Όταν βλέπω και το σπίτι μου και αρχίζει και ακούγεται και ακούγεται τη λέω, δεν είναι πριν στο σπίτι μου. Ψάχθηκε νέος χώρος, το λέμε ιδιωτικοποιημένο, που έχει λίγα από τον ένα, δύο από τον άλλο. Και κανένας νόμος ακόμα δεν έχει φιαχτεί γι' αυτόν. Είναι μπαλώματα στους προηγούμενους. Ζούμε την εποχή που θέλουν την βάρκα να μην βουλιάξει. Η νέα γενιά θα επαναπροσδορίσει αυτά και θα προσπαθήσει να τα κάνει χρήσιμα και να τα ταιριάξει. Το ερώτημα λοιπόν είναι αν υπάρχει οδηγός σε αυτό το καθημερινό, γρήγορο χάρος που κανένας μας δεν προλαβαίνει, όπως είπα, από τσαπλές ρυθμίσεις μέχρι να βρει δουλειά. Ή θα έχεις το προφίλ του και θα δεχτείς το προφίλ του. Για μένα ο πρώτος κανόνας για να μπορούμε να επικοινωνούμε είναι το διαδίκτυο δεν είναι νεοτοπία. Δεν είναι ηγίτη της επαγγελίας, δεν ζουν μόνο άγγλοι. Άρα αν νομίζαμε ότι βρήκαμε την ηγίτη της επαγγελίας, έχουμε πέσει έξω. Να ξαναψάξουμε κάπου άλλο ίσως. Να συγκρίνουμε το διαδίκτυο με τον άνθρωπο. Και ο άνθρωπος ξέρετε, του αρέσει η βία, η τηλεόραση, η επαγγελία, οι ανισότητες. Άρα, το να πούμε ότι φτιάξαμε έναν χώρο αγγέλων αποκομμένο από τον άλλον, αυτό είναι ένα μεγάλο άθλος. Ο άνθρωπος έχει ένα πακέτο, τον παίρνεις το πακέτο. Και το πακέτο έχει και αυτά. Απλά προσπάθησα σήμερα να σας δώσω τις βασικές διαστάσεις που αυτά αλλάζουν μορφή στο διαδίκτυο. Μια άλλη αρχή, αν σας την ενδιαφέρει και θέλετε, αλλιώς πετάξτε τη. Πώς λέγαν οι δικηγόροι, με το λίγα χρήσημα μάλλον που λένε, ο καθένας είναι αθώος μέχρι αποδείξεις στον νόγιον. Αν λέγαμε το ανάποδο, θα είμαστε όλοι στη φυλακή και θα είμαστε όλοι στο δικαστήριο, δεν είναι? Μπορείτε εμείς να το προσεγγίζουμε, όπως με τις μηνύσεις που κάνουμε ένα στο άλλο, να είμαστε πονταιακοί. Το διότιο λοιπόν, ας πούμε ότι είναι σμηρωματικό εξ αρχής. Ας σκεκρινίσουμε από αυτό το αξίωμα. Και όχι βάλτο παντού. Και αν καταφέρεις να πιστείς ότι μπορεί να αποκαταστήσει κάτι, τότε κάνε. Πάρα ρε εμάς. Είναι δρονικό κατάσταμα. Το δοκιμάσανε και πια έχουν όλοι. Δεν υπάρχει κάποιον που δεν έχει. Ένας φίλος, παράδειγμα στη Λιβαδιά, το δοκίμασε μία, δυο, τρεις και τελικά τι έκανε? Το έβγαλε εξ οπτινθ. Από την πόλη έξεξε ένα μεγάλο χώρο και που λέμε είναι από το διεδίκτυο μας. Έναν πάει εκεί πέρα και δεν βρίσκεται. Δεν θέλει κόσμο, γιατί φέρνουν τα αγορέματα γρήγορα. Ή αν πάσεις στην Amazon δεν υπάρχει κανένα να αγοράσεις κάτι. Το να εποκαταστήσεις, σε περίπτωση του λειτουργία, είναι τι λέγεται παιχνίδι, τι λέγεται καθημερινότητα, τι λέγεται κοινωνία. Κάτι πλήρων του διαδίκτυο πρέπει να το σκεφτείς πολλές φορές και να το δοκιμάσεις. Η συλλογατικότητα, νομίζω, ότι είναι η αρχική υπόθεση. Φυσικό αντίστοιχο. Θα το πω αμέσως μετά. Αυτό, ωραία. Ένα παράδειγμα. Το παράδειγμα είναι το έντυπο, η ανάρμουση. Πιο πολύ, νομίζουμε, υπάρχει μια τεράση συζήτηση, θα το πάρω με ένα απλό τρόπο, ότι αυτά είναι δύο ενταγωνιστικά πράγματα. Θα προσπαθήσω να αποδείξω ότι δεν είναι ενταγωνιστικά, είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Το έντυπο με το υπερκείμενο. Το έντυπο έχει καθαριμένο τέλος. Αν αγαπάτε την αυθεντία, ναι. Το έντυπο, όπως και να το γυρίσεις, αυτός έχει γράψει. Το υπερκείμενο είναι ατελείωτο. Πότε ασχολεύει από το σύνδεσμο, φεύγεις. Διαβάζει το έντυπο, όμως αν δεν μου αρέσει άλλο σύνδεσμος, έφυγα. Εσύ φτιάχνεις, λοιπόν, την πορεία και όχι ο συγγραφέρας. Αυτό είναι αγώνα και κλειστό. Αυτό είναι δυναμικό και δύσκολο. Αυτό, όμως, μπορείτε να μαθήσετε, για παράδειγμα. Έχει βρεθεί ότι αυτός ο φλοιός εδώ, του κεφάλου μας, διακοπείται πάρα πολύ με την κίνηση, την εικόνα, το βίντεο, αλλά μέσα η αποθήκη, για να γεμίσει, είναι το βίντεο δύσκολο. Το άλλο, το ωραίο κειμενάκι μας που μυρίζει και όλες και όλοι ακόμα το αγαπάμε, για να μπεις. Είναι δύσκολο, αλλά άμα μπεις, σου αλλάζει τη ζωή. Για καλό ή για κακό, δεν είναι πάντα σίγουρο. Αλλά νομίζω όλοι μας εδώ κάποια βιβλία, που έχουν κατεθύνει σεβαστικές επιλογές της ζωής του. Επομένως, και το φυσικά το υπερκείμενο είναι ένα εφαρμοιακό πράγμα, που ακόμα και ο θόνης που το έχει, παλέμο να τη φτιάξουμε, είναι κουραστική. Δεν μπορείς να ερωτηθείς μία θόνη, όπως ένα κείμενο, όπως ένα έντυπο. Επομένως, το μείγμα είναι αυτό που αναζητούμε. Και όχι απλά να βγάλουμε το ένα ή το άλλο από τη ζωή μας. Φυσικό αντίστοιχο. Αυτή είναι μια ερώτηση που ταιριάζει σε όλους μας, μικρούς ή μεγάλους. Έχουμε παρεμβεί σε ένα φαινόμενο, πάρω δύο φαινόμενα που έχουν πολύ μεγάλη ενδιαφέροντα. Το ένα, δεν ξέρω το όνομα του καν, είναι να είσαι φίλος με κάποιον στο Facebook και όταν το βλέπεις κατά ομάδα να μην το είχε τετάσει. Τον δώσεις και όλο αυτό στο φαινόμενο. Δηλαδή, είναι φίλος που μπορείς να τον προσαλείς στην εκδηλώσεις και όταν μπορείς, γίνα στο κεφάλι σου. Νομίζω, ένα για το λέμε, τουλάχιστον γνωστή. Δεύτερο, που έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον πάνω σε αυτό, είναι ότι έχουμε παρακολουθήσει πως οι νέοι άνθρωποι τώρα πια είναι πιο ευγενικοί στην επικοινωνία του διδίκτου. Γιατί έχουν καταλάβει ότι εδώ καταγράφονται όλα. Είναι τελείως το ανάποδο από αυτό που πιστεύουμε. Δεν μπορείς να ρίγνεις νεράτζια στο μαλκόνι, κρυμμένος, όπως κάναμε εμείς σε κάποιους που περνούσαν και μας ενεργούσαν λίγο τότε. Στην Βρεθμόδο, δεν το ξεχνάω, είχα μια σφυρίχτρα σταθμάρχης, γιατί είχα πολύ χρόνο να την βρω, και έγινε ο ξανδιαφορετικός λεωφορίας. Σφύρισα και φύγε τα λεωφορία. Καταλαβαίνετε ότι εδώ είναι λίγο διαφορετικό, γιατί δεν με τράβηξε τίποτα βίντεο. Είπα ότι σφύριζα στα πουλιά, γιατί είμαι ειδικός στα πουλιά. Εδώ, όταν στείλεις ένα πληκτικό μήνυμα, τώρα κάνει ένα πολύ δυνατό στοιχείο. Και αλλάζει όλο αυτό για τον εκποφισμό, αν θέλεις να κάνεις ειδική εκποφισμό, πώς αλλάζει και με ποιον τρόπο. Επομένως, σκέψου και μια και δυο φορές, γιατί αυτό που γράφεις στο κείμενο είναι ξερό, δεν έχει μέσα καθόλου πλαίσιο, κόντεξ, δεν έχει μέσα αναφοράς. Άρα αυτό που είναι αστείο για εσένα και για εμένα, πρέπει να πραξηγεί πάρα πολύ, γιατί δεν το λέει το πρόσωπό μου. Είναι πολύ ρική επικοινωνία. Επομένως, αν περιμένεις να αγαπήσεις, να επικοινωνήσεις, να λύσεις μεγάλα προβλήματα, μάλλον με τύχη θα το χάσεις το δεύτερο δεύτερο. Όχι από το μίσο που δεν γίνεται. Και αυτό, επιτρέψτε με την παρέκβαση, όταν μιλήσαμε σε 600 παιδιά δημοτικού, μετά από την οχλαγωγή και τη φασαρία του πρώτου Τετάρτου, ήταν το πρώτο που τους έκανε να σιωπήσουν. Γιατί καταλάβανε ότι αυτό είναι και ένα πρόβλημά τους, καθημερινό. Πώς θα ξεχωρίσουν την επικοινωνία και πώς θα τη βάλουν μαζί να δουλέψει. Είναι γελοίο να κάνεις πρόταση σοβαρή σε κάποιον, είτε επαγγελματική, είτε προσωπική, ή να χωρίσεις μέσα από το διαδίκτυο ή από το κινητό. Το καταλαβαίνουμε όλοι και νομίζω θα παραμυρίσεις για πολλά χρόνια. Οπότε λύσεις και ένα μεγάλο πρόβλημα, μια παρεξήγηση, που γίνει στα σχολεία. Και είναι το βασικό φαινόμενο της καθημερινότητας μέσα από το διαδίκτυο. Αυτό είναι μία άλλη, την έχω δοκιμάσει τουλάχιστον σε σπίτι και σε μερικά άλλα σπίτια. Πώς θα τους δείξουμε, τι θα κάνουμε με αυτό το θέμα. Πολύ καλή ευκαιρία είναι αυτό το φυσικό αντίστοιχο να το δουλέψουμε και λίγο. Δηλαδή, βάλαμε ένα φωτοβολταϊκό. Έχει ωραία επικοινωνία από το διαδίκτυο, στέλνει δεδομένα. Πάμε να δούμε τι μετράει, τι είναι η κιλόβατορμπα, να δούμε λίγο στο διαδίκτυο, λίγο έξω. Αυτό το καθημερινό μέσα έξω για λόγους. Και για λόγους που ενδιαφέρουν τα παιδιά. Λοιπόν, τα παιδιά κοίτσανε με τη στάπελ, με τα χαρτάκια, όπως εμείς είχαμε τότε, το τραγουδόσφαιρα και όλα αυτά. Πάμε να φτιάξουμε και να δούμε κάθε παίκτης, τι λήμμα έχει στην πυκειπέντα. Και αν είναι πολλά ή όχι. Έτσι είδαμε, η πυκειπέντα είναι χαρτάκια. Εντάξει, επομένως το φυσικό αντίστοιχο είναι, νομίζω, ο πιο ασφαλής τρόπος για εμάς. Τους τουρίστες ή τους μετανάστες, για να επικοινωνήσουμε. Η ερώτηση ο πότερος είναι η γλώσσα. Αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα. Και σκεφτείτε, αυτή η γλώσσα είναι παλιό. Και η γλώσσα να μιλήσουν οι γενιές είναι προβατορικό πρόβλημα. Πόσο δε μάλλον εδώ, όταν αυτοί μιλάνε και κάτι διαφορετικό ακόμα. Που έχει εμποτίσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής τους, όπως το μέχρι τις βιολογίες τους. Και το άσχημο σύνδεσμα ενδιαφέρον κλείρων έπεισης σε εμάς, τους Μεσήλυγκες. Μη σκέφτετε τι μπορούμε να έχουμε. Το πρωί είμαστε με τους τεχνοβιλικούς. Τους φάμε σβολείο και το μεσημέρι διαβάζουμε και τα βλέπουμε όλα μέσα από εκεί. Τα έχουμε τους μονέλους που είναι τεχνοφοβικοί. Ποιο θα γίνει, θα μου κάνεις αυτή τη δήλωση, πες, βγες, γιατί δεν μου έστειλε βεβαίωση. Λάμε ένα μικρό κεπ μέσα στο σπίτι. Και στη δουλειά, είμαστε εμείς ή εαυτοί μας. Θέλω να πω λοιπόν ότι έχουμε παίσει ακριβώς τη μέση. Και ζούμε καθημερινά και με τους τρεις. Πόσο δε μάλλον δύσκολο να συχνεί τον εαυτό σου, όταν έχεις τέτοια ερωτήματα καθημερινά. Λοιπόν, το βασικό ερωτήμα είναι η κοινή γλώσσα. Η κοινή γλώσσα, κατεμέ, αυτό που προσπάθησα να κάνω και στο μικρό βιβλίο, που μετά από χρόνια κατάφερα να το γράψω στο χαρτί, είναι αυτά που ψέραν οι παλιότεροι, με αυτά που ζητάνε οι νεότεροι, με έναν κοινό τρόπο και με κοινό παράδειγμα. Γιατί το μεγάλο μου πρόβλημα είναι ότι, ξεκινάμε να μαλώνουμε, όπως πάντα, γιατί έτσι συγνώμαστε και δεν ξέρουμε καν πως δουλεύει το διαδικτύο. Δηλαδή, τέτοιο πρόβλημα έχουμε. Και είναι λογικό, ακόμα και η πληροφορική, που είναι σήμερα 40 χρονών, αριστούχη από την BATRA, το MIT, οπουδήποτε, δεν έχει μάθημα διαδικτύου. Κάνε. Δεν υπήρχε. Τώρα ξεκινάει να μπαίνει η επιστημωρική μελέτη του διαδικτύου ως τέχνο κοινωνικό, που έχει απλά μία τεχνολογία. Τώρα δεν υπήρχε ούτε ως τεχνολογία. Εμείς συμβιλέξαμε αυτόν τον τρόπο. Αυτήν την βέρια του δημαρχείου και μια κυριακή στήσαμε κανονικά εργαστήρια διαδικτύου στον δρόμο για περαστικούς. Με διδάσκανε φοιτητές από το μετατυχιακό. Το ίδιο κάνουμε σε βιβλιοδίκες. Αυτό είναι στην Θεσσαλονίχη. Δείξαμε Вόλθρον και Facebook. Εδώ μιλάμε για καινούργια πράγματα, βικιπέδια. Η κυρίαστη γλώσσα δεν μ' αρέσει καθόλου, αλλά ο διακτησμός είναι χρήσιμο πράγμα. Σήμερα το διαδίκτυο έχει δύο παραμέτρους. Facebook. Κάντε έτσι σε έναν υπάλληλο για να δείτε τι βλέπετε και να βρείτε 9-10 φορές να βλέπει Facebook. Και ο φόβος. Οι γονείς τραγουδιόμαστε. Αν ξεκινήσω να σας λέω μια κοπέλα που αυτοκτόνησε, που την κοροϊδευε, θα σπύρω τον πανικό μέσα σε 5 λεπτά. Αυτό το κανένα το έχω κοιτάξει. Το φάμαι κι εγώ. Ένα λίγο λίγο βγαίνει και είναι τραγουδικό. Μέχρι εκεί έχω φτάσει. Και άλλα που σίγουρα δεν τα έχω κουμπήσει και δεν τα γνωρίζω. Θέλω να πω ότι σήμερα επικοινωνούμε για το διαδίκτυο φόβο Facebook και γύρω γύρω κάποιες επιχειρηματικές προσπάθεις που και πάλι όμως το γυρνάμε στην υπερβολή. Καταλαβαίνω τώρα, μετά από πολλή συζήτηση, ότι πιο πολύ αντιλήφθηκαν ότι αυτό δεν φτάνει. Ότι έχει ακουστεί ένας χρόνος κάπου. Είπαμε στο αρχείο ότι είναι σεισμός. Μετά είπαμε ότι είναι έκρυξη. Θρομοκρατική ενέργεια. Και τώρα λέμε, μήπως είναι μαζί και κάτι άλλο. Είμαστε σε αυτή τη διαδικασία να πάμε προς εκεί. Πριν κάναμε δύο φορές πίσω. Και για πρώτη φορά, με κάνασαν χρυσή καλύμμα, χρυσή φλόριδα, με αυτό το ερώτημα. Πες μας τη θετική πλευρά. Και όχι, μην απλά να μας οδηγήσεις. Φυσικά, υπάρχουν δύο κεφάλαια για τους βασικούς κινδύνους. Και τους άμεσους οικοκοτητά. Και τους έμεσους. Και η δύναμη είναι πάρα πολύ σημαντική. Και ταιριάζουν και για μεγάλους. Απλώς, το έχω βάλει έτσι για μικρούς, αλλά ταιριάζουν και για όλους μας. Γι' αυτό είπαμε ότι όλοι έχουν πολλά αυτά τα προβλήματα. Απλά η διαφορά στους μικρούς, είναι ότι απλά η προσωπικότητά τους δεν έχει ακόμα δημορφωθεί. Και στους μεγάλους, αυτή είναι μια γενική αρχή, όλα τα προβλήματα ξεκίνανε για την τσέπη μας. Όλες οι απάτες, τα λογισμικά, οτιδήποτε, θα δείτε ότι στο τέλος της ημέρας, είναι για το εικονομικρόφαινο. Στο email μας που πουλέται ένα χιλιοστότ του ευρώ, σε μια μαύρη αγορά της Ρωσίας. Αυτό, ναι, όταν είναι δύο καταμήρια, η email έχει νόημα. Εντάξει, αυτό. Εδώ λοιπόν, με αφορμή, έτσι είναι όλα τα ελαστήρια που έχουμε φτιάξει, με αφορμή, το Facebook, βάζουμε γονείς και παιδιά να αναρωτηθούν, για να φύγω ή να μείνω με αυτούς τους όρους. Τι να κάνω, αυτό το ερώτημα, στην ουσία, παρ' ό,τι είναι καθαρά χρηστικό. Και εδώ, στην Wolfram, πώς μπορώ να εμπλουτίσω τη διάβασμά μου. Και την Wolfram, μαζί και την κάναμε, για ένα χρόνο, εκπαίδευση σε μαθηματικούς δευτεροβάθμιους εκπαίδευσης. Γιατί πολύ απλά είναι εργαλείο που θα χρησιμοποιηθεί. Και άλλα εργαλεία, η Wolfram την πειράτηκε. Εδώ ήταν η πιο σκληρή συνομιλία, είχε μαθητές λιναζίου, τον περιφερετικό δευτεροβάθμιδι, τον τελευτεροβάθμιδι κλπ. Και αυτό θέλαμε να πείσουμε τους μαθητές ότι πρέπει αυτοί να πάρουν στα χέρια τους το διαδίκτυο στο σχολείο και να βγάλουν ένα, σιγά σιγά, κείμενο, το πώς θα θέλενε να χρησιμοποιούν το δευτεροβάθμιδι. Μια σαραντιλική. Είναι πολύ μακριά από αυτό ακόμα η κοινότητα ισχολική και εκπαιδευτική και περιμένει μόνο τις απογορεύσεις από το Υπουργείο. Και χρειάζεται προγράμματα που έρχονται και λένε 2-3 πράγματα και φέρνουν. Η ιδέα είναι ότι κανονικά όπως στο Υπουργείο βάζουν το ωραίο κανόνα κλείνει εξωπόρτα για τα παιδιά και οχτώ και πέντε κλείνει. Οχτώ και πέντε δεν παίρνουν παιδί μας. Αυτός είναι ο κανόνας. Μετά από πολύ πόλεμο αυτό κατάλαβα. Εδώ στο διαδίκτυο είναι πολύ νευστά. Κάθε ισχολική κοινότητα πρέπει να είναι πια όρημη να αποφασίζει τι θα κάνει αυτό το πράγμα. Πόσο έτοιμη είναι. Κάθε χρόνο βάζει αυτό. Αυτό που σας είπα. Σηκωθήκα να μάθω τα χέρια, γιατί τρόμαξα όταν το είδα. Λοιπόν, κλείνοντας όλα αυτά, τη Δευτέρα 20 Ιουρουαρίου θα κάνουμε μια συζήτηση πολύ διαφορετική. Εδώ θα μαζέψουμε όλα αυτά που είχαμε σε λίγο, απλώς να σας ενημερώσω ότι θα μιλήσουμε για αυτό που τώρα μας σκέει και είναι μια άλλη ζήτηση. Τι έχει αλλάξει πλέον και θα κληροδοτήσουμε στους τα παιδιά μας, γιατί αυτό θα κληροδοτήσουμε στο τέλος της ημέρας. Μία πλευρά, βρήκαμε ότι κάποιος θα παρακολουθεί όλα. Το φοβόμασταν, αλλά τώρα το είδαμε και χραφτός. Μαθήρθες σπίτι. Απ' την άλλη, έχουμε τα νηθά δεδομένα, το νέο διαδίκτυο, ανοίγουν οι προπολογισμοί, διάβοια, αλλάζει λοιπόν το παιχνίδι της διακυβέρνησης. Ο δυο κόσμους λοιπόν, οι οποίοι ο ένας τραβάει από δώσεμα εποχή. Τι θέλουμε από αυτούς τους δυο κόσμους, αυτή τη ζήτηση 20 Ιουρουαρίου, αυτά είναι τα ταξίδια και αυτές τις πέραν το σπίτι συνεχώς δεν τις έχω εφαρμόσει ακόμα καλά. Μεγάλη ευκαιρία για να μιλήσουμε στη ζωή μας, δύσκολα όμως να το καταφέρουμε, κίνδυνη είναι ακόμα δύσκολα να νομίσουμε, γιατί δεν έχουμε μάθει να διαβάζουμε τέτοιους κίνδυνους, ακόμα όπως έχουμε και η βιολογία μας δεν έχει μάθει να κάνει αυτό. Δείτε το όμως σαν κάτι πιο ενδιαφέρον. Το να παρκάρουμε τα παιδιά μας στο DVD που είναι γνωστό sport, έχουμε επιδοθεί όλοι κάποια στιγμή, εδώ είναι μια πολύ καλή αφορμή, όχι να διαχωριστούμε από την προηγούμενη γενιά και την επόμενη, αλλά να βρεθούμε με πολλά παραδείγματα. Επιτρέψτε μου να το παραφράσω, γιατί παραλείω να το γράψω έκθεση, ήταν την προηγούμενη χρονιά έκθεση αυτό, έλεγε ποτέ οι στέγες των ανθρώπων δεν ήταν τόσο κοντά και καλύτερα τόσο μακριά. Το νέο ερώτημα για μας είναι ότι ποτέ οι στέγες των ανθρώπων που επικοινωνούνται στιγμώς δεν είναι τόσο μακριά. Έχουμε πολλούς φίλους και συνεργάτες πολύτιμους που δουλεύουν μια φορά το χρόνο και έχουμε γείτονες που μάλλονε κάθε μέρα. Η ζωή λοιπόν παραμένει έξω από το διαδικτύο, πάλι καλά, αλλά μπορεί να γίνει καλύτερη μέσα από αυτό, είναι σίγουρο μπορεί να το πετύχουμε. Άρα λοιπόν νομίζω ότι μπορούμε να γίνουμε και έξυπνοι και ασφαλείς με το διαδικτύο. Είμαι με τις ερωτήσεις σας. Ευχαριστώ πολύ. |
