| : Αυτό το γράμμα λέει ότι ο δόν Πέτρους της Αραγωνίας στάνει απόψε στη Μεσήνι. Έχεται όπου μ' ανεβαίνει, δεν είχε ούτε τρεις λεπτές δρόμο να τον άφησε. Και πόσους άρχονες έχάσατε σε αυτήν την εκστρατεία. Λίγους από κάθε τάξη, κι αν δεν το ονομαστώ κανένα. Η νίκη είναι διπλή όταν ο νικητής γυρίζιμός σου ξεκίνησε. Και βλέπω εδώ πως ο δόν Πέτρους ξεχώρισε. Και τιμήσει ιδιαίτερα έναν νέο από τη Φιλιορετία, τον Γκλάβνιο. Το άξιζε και με το φαραπάνω, και δίκαια τον αντάξει ο δόν Πέτρους. Ξεπέρασε τον εαυτό του, και μόλο πουθιό του σαν νιού, η άθλη του ήταν διονταρίσχη. Έχει εδώ στη Μεσήνι ένα θείο που θα χαρεί πολύ όταν το μάθει. Κούδωσα κάτι γράμματα πριν να πω λίγο, και έλαμψε η χαρά στο πρόσωπό του, τέτοια χαρά που άφησε να θανούντα σε εμβολάτες θέσεις. Κυρίε, πείτε μου, σας παρακαλώ, γύρισε κι ο σινόρ μονομάκος από τον πόλεμο ή όχι. Δεν ξέρω κανένα με το τόνομα, κυρία, και νομίζω πως δεν υπήρχε σε φερθόμαστοι τους άρχοντας. Ανήψια μου, για ποιον έρωτας. Η ξανταήθα με νοή, τον σινόρ Βενέδικτο την πάνταβα. Α, ναι, γύρισε κι αυτός, κι είναι όπως πάντα ανησχεραστικός. Είχε τυχοκολλήσει στη Μεσήνι κάτι χαρτιά, ότι προκαλούσα τον έρωτα στο τόξο. Λοιπόν, πώς τους εσκότωσε και έφαγε, πρώτα να μάθω πώς τους εσκότωσε, γιατί εγώ υποσχέθηκα να φάω εις άρθμους εδώ. Ανήψια μου, πολύ πειράζει το σινόρ Βενέδικτο, αλλά είμαι σίγουρος πως άμα γυρίσει κι αυτός, θα στανταποδώσει. Κι εκείνος, αλημονότου, δεν έχει να χάσει τίποτα απ' αυτή την ιστορία. Στην τελευταία μας διαμάχη, τα τέσσερα από τα πέντε είδη εφεία στο του έφυγαν κουτσένας. Και τώρα ο λόγλος Μαντράκαλος έμεινε μόνο πέντρος. Έρχεται ο δόμ Πέτρος. Αγαπητές αγιών λαουλάτε, βγήκατε να περιπαντήσετε την ανθρώπιση σας. Αναστάτωση εσείς? Ποια αναστάτωση, αφού όταν φεύγεται η θλίψη μένει πίσω και η ευτυχία έρχεται μαζί σας. Φαίνεται πολύ πρόθυμα το φόρος που σας φέρνω. Νομίζω πως σας θέλει η κόρη σας. Βέβαια, η μητέρα της μου το έχει πει πολλές φορές. Είχατε αμφιβολίες και τη ρωτούσατε. Όχι, Σιννιόρ Βενέδικτε, γιατί εσύ βλέπεις το ότι είσαι ένα παιδάτη. Στην έρβερ, Βενέδικτε. Και από τα λόγια του μπορούμε να καταλάβουμε τι σας έκανε όπου μεγάλωσε και έγινε σ' άντρας. Η κοπέλα δεν είναι ξεκάθαρα που είσαι ο πατέρας της. Κορίτσι μου, να σε περήφανε που μοιάζεις τον τίμιο πατέρα σου. Αμ ήτανε πατέρας του Σιννιόρ Λονάτος, η ρόδε θα ήθελε να φέρει το κεφάλι του στους όμους της. Αναρωτιέμαι γιατί με λες συνέχεια, Σιννιόρ Βενέδικτε, αφού κανένας δε σε προσέχει. Α, μπα μπα μπα, η αγαπητή μου λέει δημπεριφρόνηση. Υπάρχεις ακόμα. Είναι δυνατόν να πεθάνει η περιφρόνηση όταν έχει τόσο άφθονη τροφή από το σημείο πανέδικτο. Ακόμα και η ευγένεια γίνεται περιφρόνηση όταν εσύ βρεθεις μπροστά της. Η τέτοιου είδους ευγένεια είναι πανεύκολο να αλλάξει. Όμως το όχνον σίγουρο είναι ότι όλες οι γυναίκες μου έχουν τεράστια δυναμία. Με ξέρεις εσένα. Και πολύ θα ήθελα να μην έχω τόσο σκληρή ταδιά, γιατί εγώ καμία δεν αγαπώ στα λευκιά. Τόσο το καλύτερο είναι για τις γυναίκες, γιατί αλλιώς θα τις στρέβεις με τις ερωτώτιμιές σου. Αχ, πόσο ξεχαστήρα. Μα ποιος έρχεται, τι είναι το παιδράκι, ε? Έρχομαι από ένα τραπέζι, άλλο πράμα. Το βρήκε από τον αδερφό σας, περβείται με βασιλικές τιμές ο Λεωνάτος. Και έχω νέα κυγένια συγκέσια που είναι στα σκαριά. Μπορεί κανείς να υποφεληθεί απ' αυτά για να οργανώσει ρεδιουργία. Ποιος είναι ο τρελός που θέλει να παντρευτεί προβλήματα. Τον δείξει η χέρη του αδερφού σας. Ποιος? Ο λεπτεπίλεκτος μας κλάπτιος. Άκριβος. Γαμπρός να σου πετύχει. Και ποιά ανέβαλες στο μάτι του. Τη μοναχοκόρη του Λεωνάτου, την Ηρώ. Πάντα ανεβείς. Σαν πρώι μου κοτόπουλιο μαρτιάκι. Και συμποστόματις. Με πίνανε τσόρμα της όλο το σπίτι. Και εκεί που τους λιβάνιζα μια αμουχλιασμένη σάλα, μένουν μέσα ο πρίγκιπας με τον κλάμα, πιασμένοι χέρι-χέρι και ξητώτας πάρα πολύ σοβαρά. Και εγώ τρέχω πίσω από την ακροπίνα και κρύβομαι. Και τους ακούω να κάνουν τη συμφωνία ότι ο πρίγκιπας θα κάνει κότες την Ηρώ, και όταν την καταφέρει θα την βασάρει σαν τον μικλάδιο. Ελάτε, ελάτε, πάμε καταχή. Αυτό μπορεί να αποτεθεί τροφή για την κακή μου διάθεση. Αυτός ανεδέστατος νεαρός απολαμβάνει την τιμή της δικής μου πτώσης. Αν καταφέρω το καλό σου σχέδιο, θα είμαι πανευτυχής. Είσαστε και οι δύο φίλοι μου πιστοί. Θα με βοηθήσετε. Και τη ζωή μας, δηλαδή, αρχοντά μου. Πάμε, λοιπόν, σε εκείνο το περίφημο τραπέζι. Αυτή χαίροντας εγώ θα τα χάλιμα. Αχ, και να είχαμε το μέρος που το μάγειρα. Λοιπόν, πάμε να δούμε τα καλαθέρι μας. Ακολουθούμε την εξοχότητά σας. Θα νικηπαράμε τους μασκαρεμένους. Θα νικηπαράμε τους μασκαρεμένους. Πάμε τα βόλκια. Πάμε τα βόλκια. Κυρία, θα περπατήσουμε μαζί, σαν φίλοι. Άντε, όταν τα αργάει, δεν κοιτάζετε γλυκά. Τα διάθαλου τα διάβατε, θα σας αργηθώ ένα μικρό περίπατο. Με μία αντίπλασσα σας, κυρία. Αυτό θα σας το πω, όταν έχετε διάθεση. Και πότε θα έχετε διάθεση να μου το πείτε. Όποτε με βοηθούν και μου αρέσει και το πρόσωπό σας. Γιατί θεός μπράξενε το λογό του μισά τη τίκα. Ενώ, λοιπόν, θέλω να σας αρέσω. Σαν βενέθιτο, σας απάντησα. Όμως, αν κλάβεις, άκουσα πράσιμα νέα. Σίγουρα αυτό σημαίνει. Ο πρίγκιφας η θέληγε τον εαυτό του. Η φιλία είναι σαρθαρής όλα τα λα. Εκτός από τις ημέρες και τα έντρα προέλευτα. Γι' αυτό ας μιλάει τη δική της γλώσσα κάθε καρδιά που αγαπάει. Κάθε μάτι μόνος υπραπατεύεται, χωρίς να πιστεύεται πράκτονα η μεσίτη. Η μορφιά είναι μάλιστα. Σταγητέ ματά της η πίστη λιώνει. Έμα γίνεται. Αφού το βλέπουμε κάθε στιγμή και όλα συμβαίνει, μάλλον μέχρι τώρα εγώ δεν το είχα ούτως σκεφτεί. Ο κόμμις Κλάβδιος. Αυτό προσώπισε. Έρχεσαι μαζί μου, κόμμι, για λίγο. Πού? Εδώ πέρα στην ηθιά, για δική σου δικιά κόμμι. Πώς θα φορέσεις το στεφάνι από κλαδί ηθιάς, γύρω απ' το λεμό σου ή γύρω απ' το νόγο σου. Πάντως πρέπει να το φορέσεις, γιατί ο πρίγκιπας σου τυπήρε τη μοίρα σου. Καλό ρίσκος κάτι χαίρεται. Μάλιστα. Όλους το φανταζόσουν αυτός το έκανε αυτό ο πρίγκιπας. Αψεύεσαι παρακαλώ. Είσαστε καλοί και έτοιμοι άνθρωποι, ρε! Βέβαια, διότι διαφορετικά θα κέφρανε από ασοτειές ρομαντικοί και ψήχρα ψηλικοί. Αυτό δε θα ήταν η χειρότερη τιμωρία τους, αφού επελέγησαν επισταμένος γεύρου το πρίγκιπας. Ροσκοί! Ε, και τα είπατε συνάδελφες, κυλό μου! Και τώρα επιθέστε τους κάθε κοντά. Ε πρώτης, ποιος το μίσετε να τους επιπλέον επάξεις, νεαπώνιμα στον τυπαστικό μη! Τον Χιούμπλιγου Ρόμπιντα, κύριε, ή τον Τζερ Θαλασσοκάρβουνο, διότι ξέρουν να γράφουν και διότι ξέρουν να διαβάζουν ως πέντε ολόκληρες σειρές. Θαλασσοκάρβουνος δύο βήματα εμπρος τώρα! Πώς είσαι έτσι, μωρό! Πήγε πίσω! Έλα πάλι πριστά! Ο ύψιστος και υπεράνομας θεός σε εύλογησε με όνειμα καλό. Τους ωραίους τους κατασκευάζει η φύση, όμως τους έξυπνους τους επισκευάζει η τύχη. Που και τα δύο συλλήβδικη ομού, κύριε, έφτιαστην όμαι. Θα διαθέτεις εσύ. Για τη λεμόνησή σου, κύριε, θα ευχαριστήσω τον ύψιστο που κατοικοεδρεύει υπεράνομας και δε θα επερρυφανέμεσαι σε μάθος υποκάτω του. Όσο για τη γραφή και την ανάγνωση που λες ότι γνωρίζεις, αυτό θα διαφανεί όταν διαμεθούν οι άφτιας οι αμβρέψεις. Εσύ διορίζεσαι ο επιπλέον επάξεως θα επιφέρει στο φανάρι. Οπότε, έχεις κάποια καθήκοντα. Κύριε, θα κάνω τα νοείς και θα επινοείς όλους τους υπόκτους στην υποψία σου και κάποια φορά που θα περνήσεις στον θάλαμο θα διατάζεις όλους να γίνονται όρθιοι εν ονόματι του πρίγκιπος. Δεν θα βράτε προσοχή. Γιατί δεν θα βράτε προσοχή, όταν είναι πρίγκιπος, ε, γιατί, πρίγκιπος. Ανάβαση. Πρίγκιπος. Ανάβαση. Πρι... Κι αν είναι όρθιος και δεν ασχολείς, ε, κι αν είναι όρθιος και δεν ασχολείς, ναι. Ελάτε, πατέ Φράγη, συσυντομεύετε. Περιοριστείτε στα τυπικά της τελετής και τους εξηγείτε αργότερα τα μυβέα συζυγικά που σκαθεί κοντά. Αρχοντά μου, ήρθατε για να υπαντρευτείτε την εν λόγω κόρη. Όχι. Ήρθε για να την υμφευθεί, πάτερ, εσείς ήρθατε για να την υπαντρεύσετε. Κι εσείς, κόρη, ήρθατε για να υπαντρευτείτε την εν λόγω κόμητα. Μάλιστα. Εάν κάποιος από τους γιος σας γνωρίζει κάποιο μυστικό εμπόδιο που αποτρέπει αυτή την ένωση, παρακαλώ, εν ονόματι της σωτηρίας της ψυχής σας, να το δηλώσετε τώρα, αλλιώς να σιωπάσετε για πάντα. Εσύ ξέρεις τίποτα, Ιρώμ? Όχι, κύριέ μου. Εσείς, κόμητα. Να το λύσω εγώ την απάντηση. Κανένα. Μα τι τόνι που έχουν μερικοί άνθρωποι, και πώς θα μπορούν να κάνουν, και πώς θα κάνουν τα θεμέρα χωρίς να ξέρετε τι κάνουν. Μπαμπά, γιατί τέτοια επιφωνήματα, γιατί δεν ακούγονται και μερικά γελαστικά όπως χαχά και χέριχοι. Πάτερ, με την άδειά σας. Αλχοντά μου, με ευχαρίστηση και τόσα βία στα μου δείτε αυτή τη νέα αντιβόλια σας. Τόσα βία στα όσα μου την έδωσε ο Θεός. Δεν έχει κανένας σπαθί κόψει για μένα. Φίλες αδερφή μου, τι έπαθες, γιατί σορδέστηκες στο πάτωμα. Εμείς να πηγαίνουμε. Απ' τα που βγήκαν στο φως της κόψαν την ανάσα. Πώς είναι η κοπέλα. Νομίζω πως πέθανε. Θύμω ίδια. Η Ρόντο, η Ρόντο. Θύε, σύννομα έλεικται. Πάτερ. Ω Μύρα, μη σηκώσεις το βαρύ σου χέρι. Ο θάνατος είναι το ωραιότερο πέπνο να κανείψει την τροφή της. Αχ, πώς είσαι Ρομού. Βεατρική έκλαιγε συνέχεια. Ναι, και θα κλαίω για πολύ ακόμη. Αυτό δεν θέλω να το κάνεις. Θέλεις, δεν θέλεις, εγώ θα κλαίω, γιατί εγώ το θέλω. Είμαι σίγουρος πως ο ωραίος σου σαδέρφης σκουβαδίθηκε. Αυτός εδώ είναι ο καγενιακός ταύου στη Λουνατού. Αυτός είναι η κύρια μου. Από παρμακόγλωσες θανατωμένοι βρίσκεται η ροή εδώ θα μένει. Και ο χάρους διορθώνεται την ανατιμία, της δίνει αθάνατη ιστεροθυμία. Και μια ζωή που ζει εδώ, ντροπιασμένη, πέρα από το θάνατο ζει τώρα δοξασμένη. Τον επιτάχω να κρεμάσω τώρα εδώ, να την υμνή και όταν εγώ χαθώ. Και τώρα μουσική, να ψαλίρει ο επικύριος ύμνος. Νύκτια θεά τώρα λυπήσου, αυτούς που σφά ξανέ την αγνή σου και μπρος το τά φοπί κραμένοι θρηνολογούν μετανιωμένοι. Δεν σας τα έλεγα εγώ πως είναι αθώα. Και είναι αθώη και ο πρίγκιπας κι ο κλάβδιος, που την κατηγόρησαν επειδή όπως διαπίστωσες άλλους τους παραπλάνησε. Όμως κι η Μαργαρίτα έφταξε πάρα τη θέλησή της όπως πάνηκε απ' την ανάκριση. Τέλος πάντων, εγώ χαίρομαι που βγαίνουν όλα σε καλό. Κι εγώ, γιατί είχα αρκιστεί να ξυλοφορτώσω τον κλάβδιό. Λοιπόν κόρη μου, και στις κύριες όλες, πηγαίνετε στη διπλανό δωμάτιο και κλειδοθείτε. Θα βγείτε παρ' μονάχο όταν σας φωνάξω και με μάσκης. Πηγαίνω. Ανά, έρχονται ο Πρίκυβας και ο Γκράβδιος. Χαιρετώνται την Ιωμή, κύριε. Χαίρετε, κύριε. Καλημέρα, Πρίκυπα. Καλημέρα, Κλάδιο. Σας περιμέναμε. Λοιπόν, ακόμα επιμένεις να παντρευτείς την κορητόδελφού μου. Επιμένω. Κι εσύ είναι η Κουτσή και εμένα η Αμά. Αδερφέ μου, πήγαινε και φέρε την κόρη σου. Ο ιερέας είναι έτοιμος. Καλημέρα, Βενέλεκτε. Το πρόσωπό σου είναι σκοτεινό, γεμάτο από ώρες και συνευχές. Ποια είναι η κυρία που θα πάρω? Νάτηλε, και σου τη δείχνω. Α, δηλαδή είναι δικιά μου. Κύριε, δώσε μου το χέρι σου, αυτό το πρόσωπό σου. Όχι, πρωτοδεχτείς και επίσημα να την παντρευτείς. Ε, αυτό το πρόσωπο είναι ιερέα. Είμαι άντρας σου, αν θέλεις. Κι εγώ, όσο ζούσα, ήμουν η άλλη σου γυναίκα. Κι όσο εσύ με αγαπούσες, ήσουν ο άλλος άντρας μου. Αλληλήρωσε. Μα φυσικά. Είναι ιερό, πέθανε συκοφαντημένη. Όμως εγώ με ζωντανή. Και τόσο ζωντανή, όσο σίγουρο είναι πως παραμένα τίμια. Είναι ιερό, είναι πέθανε ιερό. |
