| : Καλησπέρα σας, σήμερα Τρίτη, 19 Δεκεμβρίου 2017. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος μας φιλοξενεί στην Αρχιεπισκοπή. Τον ευχαριστούμε πραγματικά για αυτή τη συζήτηση που θα έχουμε. Ευχαριστώ πάρα πολύ και συγχαίρω και εσάς και τους συνεργάτες σας, διότι κάνετε αυτή την πολύ ωραία και μεγάλη προσπάθεια, ώστε να ενημερώνετε ο κόσμος μέσα από το ίντερνετικό κανάλι του Πανεπιστημίου για τα θέματα τα οποία αφορούν στο Πανεπιστημίου, αλλά και στη σχέση του Πανεπιστημίου με την ευρύτερη κοινωνία. Γιατί αυτό είναι κάτι το οποίο είναι πολύ σημαντικό, αφού το Πανεπιστημίο είναι πνευματικός πνεύμονας της Πόλεως και έχει συνδεθεί άμεσα με την Πόλη των Πατρών, πνευματικά θα έλεγα, αλλά γενικότερα ο κοινωνικός ιστος της Πόλεως επηρεάζεται από την ζωή του Πανεπιστημίου και την παρουσία των φοιτητών και βεβαίως των καθηγητών. Τιμή μας και χαρά μας να έχουμε αυτήν την συζήτηση για το κανάλι του Πανεπιστημίου Πατρών, για το AppWebTV. Σεβασμιότατε. Πρόσχοτα παρακολουθήσατε την εκδήλωση με αφορμή τα 53 χρόνια για το Πανεπιστημίο Πατρών, τον εορτασμό, αυτήν την επενδυτική εκδήλωση του Πανεπιστημίου, που γραβεύτηκε και το έργο της περιφέρειας και κατεπέκτεση του Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας ο κ. Απόστολος Κατσιφάρας. Πώς βλέπετε αυτή τη σύμπραξη? Καταρχάς, όντως, ήταν μια πολύ σπουδαία ημέρα. Κάθε χρόνο γίνεται αυτή η τελετή στο Πανεπιστημίο. Βεβαίως έγινε φέτος με την ευκαιρία της συγκύρωσης, όπως είπατε, 53 ετών από την ίδρυση του Πανεπιστημίου Πατρών. Το Πανεπιστήμιο Πατρών έχει συνδεθεί με τον Άγιον Απόστολον Ανδρέα, διότι η ίδρυσης του ανακοινώθη τη μέρα της εορτής του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου και εορτάσαμε πριν λίγα χρόνια τα 50 χρόνια από την ίδρυση του Πανεπιστημίου, όπως και τα 50 χρόνια από την έλευση της Αγίας Κάρας του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου. Και το έμβλημα του Πανεπιστημίου είναι ο Άγιος Απόστολος Ανδρέας, ο σταυρός του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου. Το είδαμε, το είδατε κι εσείς πιστεύω, το βλέπετε στην αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου. Από τη μια μεριά είναι το λάβαρο των τριών ιεραρχών που είναι προστάτες της παιδείας και από την άλλη μεριά είναι το λάβαρο με τον Άγιον Ανδρέα και το σταυρό του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου, που όπως είπα είναι και το έμβλημα του Πανεπιστημίου Πατρόμου. Με την ευκαιρία αυτής της εορτής του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου και με την συμπλήρδωση 53 ετών από την ίδρυση του Πανεπιστημίου συμμετείχαμε κατόπιν ευγενούς προσπίσεως της Βρυτάνεως του Πανεπιστημίου και των Βρυτανικών Αρχών στην ωραία και λαμπρή εκδήλωση που έγινε στη Μεγάλη Αίθουσα Τελετών το βράδυ της εορτής του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου και που βραβεύτηκε το έργο της περιφέρειας και ο αγαπητός μας κύριος περιφεριάρχης Απόστολος Κατσιφάρος για το έργο το οποίο επιτελείται από την περιφέρεια προς την πόλη μας και γενικότερα προς την περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος. Είπατε προηγουμένως κάτι για το άνοιγμα του Πανεπιστημίου, αυτό εννοούσατε πιστεύω, προς την κοινωνία. Θεωρώ ότι το Πανεπιστημίο, όπως είπα προηγουμένως, είναι ο πνεύμονας, ο πνευματικός της πόλεως και η τρίτη πόλη της Ελλάδος, η Πάτρα, καυκάται και σε μνήνεται για το Πανεπιστημίο το οποίο έχει και για το έργο το οποίο γίνεται στο Πανεπιστημίο τόσα πρόνια, για τους επισκήμωνας που πέρασαν, είτε ως καθηγητές, αλλά είτε ως φοιτητές και ανεδείχθησαν με τα ταύτα ή στην ελληνική κοινωνία, στον ελλαδικό χώρο, αλλά και γενικότερα στον παγκόσμιο χώρο. Εμείς λοιπόν χαιρόμαστε και πιστεύω ότι αυτή η σχέση, η άμμεση του Πανεπιστημίου, η κοινωνία των Πατρών, η οποία είναι ζωντανή, πρέπει να συνεχίσει να είναι και ακόμα πιο ζωντανή, διότι επηρεάζεται η ζωή της πόλεως από την παρουσία και την ζωντάνια του Πανεπιστημίου των Πατρών. Το Πανεπιστημίο των Πατρών είναι ανοιχτό, αυτό δεκατρία χρόνια εισπράττω εγώ ως αρχιερεύς που είμαι εδώ στην Ιερά Μητρόπολη και στην Αποστολική Πόλη των Πατρών, είναι ανοιχτό για τον κόσμο και χαίρομαι γιατί και εγώ το απολαμβάνω αυτό, απολαμβάνω της τιμής και του σεβασμού και αντίστοιχα αποδίδω και την τιμή και τον σεβασμό προς τα πρόσωπα αλλά και τους θεσμούς προς το Πανεπιστημίο γενικώς, αλλά πιστεύω ότι και όλη η πατρική κοινωνία απολαμβάνει αυτή την ωραία σχέση ανάμεσα στην Πόλη των Πατρών και στο Πανεπιστημίο Πατρών που επαναλαμβάνω είναι το καύχυμά μας, η χαρά μας και η περηφανιά μας. Σας ευχαριστούμε πολύ. Σεβασιμιώτατε, τι ευχείστε για το Πανεπιστημιό μας και κατεπέκταση για το επιστημονικό δυναμικό της χώρας. Εγώ θα ευχηθώ με τα λόγια ενός Μεγάλου Αγίου της Εκκλησίας, ενός από τους τρεις Μεγάλους Πατέρας και Ιεράρχας, να γίνονται, όπως αποδεικνύονται μέχρι τώρα, να γίνονται κάθε ημέρα οι καθηγητές χριστωφόρων οικοδόμηναων, αθλητών, ουρανίων, επιμεληταί. Είναι μια πολύ ωραία ευχή, διότι η παροχή της παιδείας και των γνώσεων δεν είναι μονομερίς. Τι εννοώ με αυτό. Δεν είναι παροχή μόνο κοσμικών γνώσεων, που είναι απαραίτητες βέβαια. Ο κάθε κλάδος, ο κάθε επιστημονικός κλάδος έχει την πορεία του και την παροχή των συγκεκριμένων γνώσεων και της πρακτικής εξειδίκευσης πάνω στο συγκεκριμένο αντικείμενο, το οποίο και εσείς σπουδάζετε, αλλά και άλλοι φοιτητές, ο καθένας τον τομέα του. Εκείνο όμως που πρέπει να προσέχουμε ιδιαιτέως είναι και η εσωτερική καλλιέργεια. Διότι η παιδεία, χωρίς αυτή την εσωτερική καλλιέργεια, είναι απλώς μια εκπαίδευση. Η παιδεία, πάλι κατά τον Μέγα Βασίδιο, είναι μετάλληψης αγιότητος, που σημαίνει ότι έχει ως σκοπό την ολοκλήρωση του όλου ανθρώπου, όπως δημιουργήθηκε από το Θεό, ως ψυχοσωματική οντότης, γιατί ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σώμα και δεν είναι μόνο λογική με την απλήν έννοια, αλλά είναι μια οντότητα ψυχοσωματική, η οποία έχει ανάγκη από την σύνολη αυτή η καλλιέργεια. Πολλάχιστο έχουμε επιστήμονας, οι οποίοι δεν έχουν ψυχική καλλιέργεια και καταδούν επικίνδυνοι για την ανθρωπότητα. Όταν η επιστήμη συνδυάζεται με την ευγένεια, το ήθος, την αρετή και την καλλιέργεια του έσω ανθρώπου, τότε έχουμε έργο όχι απλός ανθρώπων, αλλά έργο, θα έλεγα, εις άγγελο επάνω εις την γη μας. Από αυτούς, λοιπόν, τους επιστήμονας έχουμε ανάγκη, από τους επιστήμονας οι οποίοι, ανά πάσα στιγμή, θα υψώνουν τα μάτια στο Θεό και θα λένε «σευχαριστούμε Θεέ μας», διότι μας ανοίγει στα μάτια και τους οφθαλμούς της γνώσεως, της όντως γνώσεως. Αλλά και θα σκύβουν με δέρος επάνω στο ανθρώπινο πρόσωπο και υπηρετώντας μέσα από την επιστήμη, όποια κι αν είναι αυτή, τον άνθρωπο, θα έχουν την αίσθηση ότι υπηρετούν τον ίδιο το Θεό. Εξάλλου Χριστούγεννα έρχομαι τώρα και όλοι γνωρίζετε ότι υπηρετώντας τον συνάνθρωπό μας, όποιος κι αν είναι αυτός, από όπου κι αν είναι, όποιο χρώμα και αν έχει, όποιες γνώσεις και αν κατέχει, όποια καταγωγή, όποια θρησκεία και τους αγαπάμε όλους και θέλουμε όλοι να είναι χαρούμενοι, να έχουν υγεία και προς τα εκεί υψώνουμε με τον σκοπό αυτό, δηλαδή υψώνουμε τα μάτια μας, του σώματος και της ψυχής προς το Θεό, αγκαλιάζοντας αγαπητικά και θυσιαστικά όλους τους ανθρώπους, όπως έκανε ο Θεός, ταπεινούμενος, αδιάζοντας τον ουρανό για να γίνει άνθρωπος, να πάρει το ανθρώπινο φύραμα, το πρόσνημα και να ανακαινήσει την σύμπασαν ανθρωπίνη φύση και όλη την κτίση. Αυτό λοιπόν είναι το μήνυμα ότι πρέπει μέσα από την επιστήμη, όποια κι αν είναι αυτή, να υπηρετούμε τον άνθρωπο με πολλήν αγάπη και να οδηγούμεθα έτσι και στην σχέση την ουσιαστική με το Θεό. Πολύ σημαντικά αυτό που μας μεταφέρετε αυτή τη στιγμή, πραγματικά. Ποια όμως, μιας και αναφερθήκατε σε θέματα παιδείας, ποιο πιστεύετε ότι είναι η κατάσταση της κοινωνίας έναιτι 2017. Νομίζω ότι θα μπορούσε να είναι όχι απλώς καλύτερη αλλά πολύ καλύτερη. Βέβαια έχουμε και πανεπισθήμια και σχολεία, θα μου πείτε γιατί δεν είναι καλύτερη. Δεν φτάνει μόνο το να υπάρχει ένα πανεπισθήμιο, να υπάρχει η γνώση. Πρέπει να υπάρχει και ο άνθρωπος ή άνθρωποι που θα μεταδώσουν αυτή τη γνώση, αλλά και εκείνοι που θα την προσλαμβάνουν. Άρα λοιπόν εδώ χρειάζεται να εντρυφίσουμε στο πώς θα προσφέρεται η αληθής γνώση και πώς θα προσλαμβάνεται αυτή η γνώση ώστε να την κάνουμε πράξη. Όχι απλώς να μένουμε στην θεωρία αλλά όπως λέμε εις την εκκλησία να έρχεται η πράξη εις θεωρίας επίβαση. Σωστά. Τι μπορούμε να κάνουμε έτσι ώστε να ξαναζεσθάνουμε τις καρδιές μας και να έρθουν πάλι πίσω η αισιοδοξία και γενικά όλα αυτά τα αισιοδοξια και θετικά συναισθήματα που μπορεί να κατακλείζουν έναν άνθρωπο. Κοιτάξτε, διάβαζα ένα κείμενο το οποίο έχει κυκλοφορυθεί πολύ αυτές τις μέρες κάθε χρόνο αλλά φέτος έτσι εντρύφησα περισσότερο σε αυτό. Ακούγεται η φωνή του Χριστού να λέγει «έκου τα γενέθλιά μου». Όλοι οι άνθρωποι γιορτάζουν τα δικά μου γενέθλια και έτσι είναι. Γιορτάζομαι του Χριστού τα γενέθλια. Πήγα λέει σε ένα σπίτι και ήτανε πολλοίς κόσμος μαζεμένος. Το ένα σπίτι αυτό ας πούμε πολλά σπίτια ή κοινωνία ολόκληρη. Είχανε τραπέζι, κάνανε ερευεριόν. Αγκάλεζανε ο ένας τον άλλο. Περίμενα να με αγκαλιάσει κάποιος, όλα κανείς δεν έρχονταν κατά μένα. Και όμως λέει γιορτάζονταν τα γενέθλιά μου. Μετά άρχισαν να μοιράζουν δώρο. Έδιναν δώρο οι γονείς στα παιδιά, τα παιδιά στους γονείς, οι συγγενείς, τα αδέρφια στα αδέρφια κλπ. Περίμενα να μου κάνουν κάποιο δώρο, κανείς δεν έδωσε σε μένα δώρο. Και όμως γιορτάζαν τα γενέθλιά μου, δεν έπρεπε να πάρω κι εγώ ένα δώρο. Τι σημαίνει αυτό, ότι γιορτάζομαι εχριστούγεννα κατά παραγγελία μου και χωρίς Χριστό. Τέλειως εθνικά, επιδερμικά, επιφανειακά. Η γιορτή των Χριστουγέννων δεν είναι μόνο μία κοσμική γιορτή. Και η χαρά βέβαια εκφράζεται μέσα από την όλη κοινωνική της διάσταση. Και δεν λέει κανείς να μην υπάρχει ένα χαρούμενο κλίμα στον άνθρωπο, στην πόλη, παντού. Αλλά όμως αυτό το κλίμα είναι ουσιαστικό, είναι κλίμα όπως πρέπει να γιορτάζομαι την γιορτή των Χριστουγέννων ή μήπως δεν ξέρω με ποια είναι αυτή η γιορτή και μένουμε μόνο στον εξωτερικό διάκοσμο και στις εξωτερικές πανηγυρικές εκδηλώσεις χωρίς να ξέρω με τι γίνεται. Πολύ φοβούμε ότι όλο αυτό συμβαίνει γιατί δεν έχουμε ανοίξει την καρδιά μας να γιορτάσουμε πραγματικά με το Χριστό. Αυτό που είπατε γίνεται γιατί δεν υπάρχει κοινωνία προσώπων με τον Ιησού Χριστό αλλά και μεταξύ μας. Γι' αυτό λοιπόν προκειμένου και να δούμε καλύτερες μέρες, ένα λαμπρότερο πνευματικά αλλά και γενικότερα μέλλον, προκειμένου η κοινωνία μας να γίνει όχι απλώς καλύτερη αλλά ανθρώπινη, μέσα από μια θεανθρώπινη κοινωνία πρέπει να υπάρξει αυτή η σχέση η ουσιαστική με το Θεό. Χωρίς το Θεό δεν θα βρούμε ούτε χαρά ούτε ευτυχία ούτε ειρήνη ούτε γαλήνη. Όλα αυτά δεν μπορεί να τα βρει κανείς μακριά από το Θεό. Αυτός λοιπόν είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε γιατί ο Χριστός δεν λέγει ότι θα σας δώσω χαρά, λέγει ότι είμαι η χαρά. Δεν λέγει ότι θα σας δώσω ζωή, είμαι η ζωή. Δεν λέγει ότι θα σας δώσω νερό, λέει είμαι η πηγή του ύδατος. Άρα λοιπόν όλα πηγάζουν από την όντως ζωή που είναι ο αληθινός Θεός. Όσο απλό κι αν σας φαίνεται θα πω ένα άλλο παράδειγμα για να καταλάβετε ότι από εμάς εξαρτάται κατά πόσο θα δεχτούμε εντός μας τον Ιησού Χριστό ή θα το πούμε φύγε. Υπάρχει ένας ωραίος πίνακας, θα τον έχετε δει, που παρουσιάζει τον Χριστό να χτυπάει μία πόρτα. Θα είχατε πάει ίσως στο κατηχητικό μικρότελη που ήσασταν και θα σας έδινε ο ιερεύς εκεί, ο κατηχητής αυτή την εικονίτσα «Παρουσιάζει τον Χριστό, παρουσιάζει μία πόρτα να χτυπάει». Την έκανε κάποιος μεγάλος ζωγράφος αυτή την παράσταση και κάλεσε τους μαθητάς του μετά να τους πει αν τους αρέσει ο πίνακας. Περνάει ο πρώτος δάσκαλος λέει «πολύ ωραίος αυτός ο πίνακας, θαυμάσιος». Περνάει ο δεύτερος δάσκαλος «θαυμάσιος ο πίνακας» είπε «καλύτερα λόγια και από τον πρώτο, ο τρίτος, ο τέταρτος, αλλά ένας μαθητής» του λέει το δάσκαλο «οραίος δάσκαλος ο πίνακας, αλλά κάτι λείπει». Λείπει τι παρατήρησης ότι λείπει, δεν βλέπω να λείπει κάτι, λείπει λέει το χερούλι της πόρτας. Πώς θα μπει χρωστός μέσα, χτυπάει αλλά δεν έχει πόμολο, πώς ανοίξει, λέει αυτό είναι το μυστικό του πίνακα. Το πόμολο της πόρτας είναι από μέσα, δεν μπορεί να ανοίξει μόνος του, χτυπάει και αν θες του ανοίγεις, αν δεν του ανοίξεις θα φύγει, όπως ένας ανεπιθύμητος επισκέπτες. Γι' αυτό λοιπόν χτυπάει διακριτικά και λέει «μπορώ να περάσω». Από εμάς εξαρτάται αν θα ανοίξουμε την πόρτα, αν θα τον αγκαλιάσουμε και αν θα του πούμε «έλα Κύριε» και όχι μόνο το σπίτι μας, αλλά η καρδιά μας. Γίνεται μια φάτνη ζεστή, ταπεινή, μια φάτνη αγάπης που δέχεται εσένα και όλους τους ανθρώπους, οι οποίοι μέσα από το πρόσωπό τους δηλώνουν τη δική σου παρουσία. Τα πράγματα καλόν παιδιά είναι απλά και πιστεύω ότι εσείς τα νέα παιδιά βιώνετε αυτήν την αλήθεια κατά τρόπο συγκλονιστικό και μας διδάσκετε πολλά. Όπως και εσείς μέσα από αυτή την προσπάθεια που κάνετε δεν κάνετε τίποτε άλλο παρά να αγωνίζεστε για την κοινωνία των προσώπων. Για να παρουσιάσετε την πνευματική εργασία, τον πολιτισμό, την αγάπη αλλά και να δημιουργήσετε γέφυρες μεταξύ των ανθρώπων που λείπουν. Διότι θα θυμάστε παλαιότερα είχε στις πανελλήνιες εξετάσεις ρωθεί ένα θέμα. Οι στέγες των ανθρώπων ενώθηκαν αλλά οι καρδίες των ανθρώπων είναι μακριά να το αναπτύξουν τα παιδιά. Αυτό δεν είναι καινούριο, είναι στην νεολυγική απόδοση ενός στίχου από τους ψαλμούς της Εκκλησίας. Από την Αγία Γραφή, την Παλαιά Διαθήκη. «Οι συνάπτοντες οικίαν προς οικίαν». Θα σας φερμηνεύσω αυτό. Εσείς θα το καταλάβατε αλλά και για τους αδερφούς μας, τους ανθρώπους που παρακολουθούν. Αλλημόνος εκείνους οι οποίοι ένωσαν την οικία τους με την άλλη οικία. Γιατί είναι κακό να είναι τα σπίτια μας ενωμένα όχι. Διότι όσο ενώνονται τα σπίτια μας και οι στέγες των σπιτιών απομακρύνονται οι καρδίες μας. Πολλοί δηλαδή στην ίδια πολυκατοικία να κατοικούν άνθρωποι και να μη γνωρίζει ο ένας τον άλλο. Μπορεί στον πρώτο όροφο να είναι και οι δύο και στον άλλο να γλεντάνε από πάνω χωρίς να συμμερίζονται τον πόνο των ανθρώπων που υποφέρουν. Απλά παραδείγματα λέγω. Εκείνο που έχει σημασία είναι να βιώνουμε ο ένας τη χαρά του άλλου ως δική μας χαρά, τον πόνο του άλλου ως δική μας υπόθεση. Ο ένας να αισθάνεται τη ζωή του ως ζωή του άλλου για να μπορέσουμε να συνηπάρξουμε σ' αυτόν τον κόσμο και να υπάρξουμε ως κοινωνία ανθρώπων. Πραγματικά μεταφέρετε με τον πιο ωραίο τρόπο ακριβώς το μήνυμα και της δικής μου ερώτησης και τη δική σας φυσικά απάντηση. Επομένως τι θα θέλατε να μεταφέρετε, ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε στα νέα άτομα που μας παρακολουθούν, παρακολουθούν αυτήν την τόσο επικοδομητική συζήτηση. Θα ήθελα κατ' αρχάς όπως είπα προηγουμένως να επενέσω την προσπάθεια αυτή γιατί είναι προσπάθεια δικής σας νέων ανθρώπων φοιτητών του Πανεπιστημίου μας και να απευθυνθώ κατ' αρχάς ευχαιτικά και με πολύν αγάπη πατρική από τα βάθη της ψυχής μου στο Πανεπιστημίο, στο χώρο του Πανεπιστημίου και όταν εννοώ το Πανεπιστημίο δεν εννοώ το κτίσμα αλλά εννοώ τα πρόσωπα. Στις πριτανικές αρχές, τους λογημοτάτους καθηγητές και στα πολύ πολύ αγαπητά μας παιδιά σε όλους εσάς τους χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτρες που είσαστε το λαμπρό μέλλον και το χρυσό μέλλον της κοινωνίας μας. Η ζωή είναι πολύ ωραία, αρκεί να ξερώμε να ζούμε ωραία. Έχει υποθεί ότι ο άνθρωπος πρέπει να μετέχει στο τραπέζι της ζωής και αυτό αφορά στους νέους ανθρώπους κύριους, αλλά όχι στο ξέφραινο συμπόσιο. Αυτό ως μια έκφραση σε εμένα προσωπικά μου αρέσει πάρα πολύ. Να μετέχετε στο τραπέζι της ζωής αλλά όχι στο ξέφραινο συμπόσιο που σημαίνει ότι να μετέχουμε στη ζωή ως δώρο του Θεού αλλά όχι σε εκείνον που απαξιώνει τη ζωή και θα πρέπει να μπορούμε να επιλέγουμε ελεύθερα και υπεύθυνα. Το να μπορείς να επιλέγεις αυτό που ταιριάζει στον εαυτό σου και σε σένα επειδή είσαι άνθρωπος αυτό σημαίνει ελευθερία. Το να ακολουθείς κάποια γραμμή που σου επιβάλλεται και να μην μπορείς να κάνεις τη δική σου επιλογή όποια κι αν είναι μπορεί να κάνουμε λάθος. Αυτό σημαίνει ότι είσαι ελεύθερος, ότι είσαι σχράβος μιας καταστάσεως όποια κι αν είναι αυτή. Έτσι λοιπόν ελεύθερα και υπεύθυνα πρέπει να επιλέγουμε τον δρόμο της ζωής μας. Εγώ πιστεύω ότι αν ο άνθρωπος, ο νέος άνθρωπος εντρυφήσει ουσιαστικά και εις βάθος στο μυστήριο της ζωής δεν μπορεί να κάνει λάθος και θα ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο που είναι μονόδρομος προς την όντως ελευθερία την οποία έδωσε και είναι ο δρόμος τον οποίο χάραξε ο ίδιος ο Θεός. Αυτή λοιπόν την ευχή κάνω όλοι μας να βρούμε αυτό το δρόμο της χαράς, της ευτυχίας, της ελευθερίας, της σχέσεώς μας με το Θεό αλλά και της σχέσεώς μας με το συνάνθρωπο. Η νεότητα είναι η ωραιότερη περίοδος της ζωής μας. Πρέπει να την αξιοποιήσουμε και να μην καταστρέφουμε τα φτερά μας. Πιστεύω ότι όλοι εσείς έχετε αντιληφθεί την αξία της ζωής ως δώρο του Θεού, έχετε αντιληφθεί το ανεπανάληπτο της ζωής, έχετε αντιληφθεί το πως πρέπει να αξιοποιήσετε όχι απλώς κάθε μέρα ή κάθε μήνα ή κάθε χρόνο, κάθε δευτερόλεπτο ή κάθε κλάσμα του δευτερολέπτου διότι αμέσως περνάει στο παρελθόν και ζούμε πλέον στην νεονιότητα. Ακριβώς να εκμεταλλευόμαστε την κάθε στιγμή. Πολύ σημαντικό αυτό το μήνυμα. Να μην πηγαίνει χαμένος ο χρόνος, να είμαστε της παραγωγικής και δημιουργικής, στο συνάνθρωπο πάντα. Μόνο έτσι και εγώ πιστεύω θα συσφίξουμε τις σχέσεις μεταξύ μας και θα έρθει πίσω η χαμένη ανθρωπία που παρατηρείτε νομίζω πολύ έντονα στις μέρες μας και δυστυχώς και στα νεάτομα από τη δική μου πλευρά αυτό που έχω παρατηρήσει. Βεβαίως να πάμε λίγο στο προσωπικό σας έργο που πραγματικά δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ σε αυτό. Είναι εξαιρετικά αναγνωρισμένο από όλους τους πατρινούς, από όλη την Ελλάδα και φυσικά είναι εξαιρετικά πλούσιο. Η Εκκλησία βοηθά τα άτομα που το έχουν ανάγκη, τονώνει επίσης την πίστη και επίσης τα Πρωτοκλήτια είναι ένας θεσμός πλέον που τον έχετε αναδείξει και τον έχετε εξηλίξει σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό. Τι θέλετε να μοιραστείτε για αυτήν την τόσο σημαντική περίοδο, στο μήνα Νοέμβρη που γίνονται τόσο σημαντικές δράσεις και εμπειρώσεις. Σε αυτό το Πρωτοκλήτια και θα καταλήψω στο μήνυμα που εκπέμπει η Εκκλησία ο Σώμα Χριστού. Τα Πρωτοκλήτια είναι εορτές, ιερές εκδηλώσεις, ιερές τελετουργίες που γίνονται κατά το μήνα Νοέμβριο προς τη μήνη του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου. Μέσα από αυτές τις εκδηλώσεις που έχουν πάντοτε ως κέντρο τη Θεία Λειτουργία. Από την Θεία Λειτουργία υφαίνονται όλα τα άλλα και στην ίδια μας τη ζωή. Το κέντρο της ζωής μας είναι η Θεία Λειτουργία. Έτσι λοιπόν από την Αγία Τράπεζα διακτηνίζονται όλες οι άλλες ραστηριότητές μας που έχουν ως τόπο τη δόξα του Θεού, την τιμή προς τον Άγιον Απόστολον Ανδρέα Διώτη. Η πόλη των Πατρών έχει πολύ πολύ μεγάλη ευλογία από τον Θεό. Διότι στην πόλη μας μαρτύρησε ο πρώτος, ο πρωτόκλητος μαθητής από τους 12 Αποστόλους. Δεύτερον, εδώ ετάφη έχουμε τον τάφο του. Εδίδαξε, έφτιαξε εκκλησία, μαρτύρησε πάνω στο χιαστό σταυρό. Έχουμε τάφο Αποστολικό του πρωτοκλήτου των Αποστόλων που βρίσκεται στον Παλαιό Ναό. Και στο Νέο Ναό έχουμε την Αγία Κάρα του και το σταυρό του μαρτυρίου του. Βλέπετε λοιπόν πόσο έχει ευλογηθεί η πόλη μας. Για αυτό το λόγο έχουμε χρέος να τιμάμε τον Άγιον Απόστολον Αμπρέα όχι μόνο κατά το μήνα Νοέμβριο αλλά και κάθε μέρα. Και το τιμώνει η Πατρινή παρά τις όποιες αδυναμίες μας, τις αμαρτίες μας ως άνθρωποι και παρακαλούμε τον Άγιο να πρεσβεύει στον Θεό να μας συγχωρεί και να μας ελεγεί. Προβάλλουμε τον πολιτισμό, προβάλλουμε την πνευματικότητα της Πάτρας η οποία έχει μια ιστορία, μια παράδοση λαμπρή, έχει ένα θαυμάσιο παρελθόν. Είναι η πύλη της ανατολής προσκυβήσει και τανάπαλιν. Είναι μια πούλη η οποία έχει να πει πολλά, είπε πολλά, λέει πολλά και έχει να πει πολλά στον κόσμο. Άρα λοιπόν έχει ένα λαμπρό μέλλον και αυτό στηρίζεται στην Χάρη του Θεού, στην πρεσβεία του Αγίου Ακοστόλου Ανδρέου αλλά και στην φιλοτιμία και στην πνευματική αξία των ίδιων των Πατρινών. Έτσι λοιπόν τα πρωτοκλήτια μέσα από όλη αυτή την θεώρηση που σας είπα προσλαμβάνουν μια ιδιαιτερότητα και προσπαθούμε κάθε χρόνο να κάνουμε κάτι διαφορετικό από τον προηγούμενο χρόνο. Θα έλεγα δε κάτι καλύτερο. Θέτως θα ήθελα να σταθώ στο Διεθνές και Διορθόδοξο Συνέδριο που έγινε για πρώτη φορά στην Πάτρα και συμμετείχαν εκπρόσωποι όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, Πατριαρχίων, Αυτοκεφάλων Εκκλησιών που έγινε στο Πανεπιστήμιο, να πάλι προχώ μας στο Πανεπιστήμιο, στο Συνεδριακό Κέντρο διότι είναι ένας χώρος που ταιριάζει σε όλες αυτές τις εκδηλώσεις όχι μόνο σαν χώρος ευρύς αλλά και σαν χώρος πνευματικός. Εκεί λοιπόν είναι η πνευματική αισθία θα έλεγα μετά την εκκλησιαστική αισθία, την πνευματική αισθία της Εκκλησίας μας που είναι ο ναός του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου και το κέντρο είναι η Αγία Τράπεζα, ο Αγίος Τάφος του, ο Σταυρός του Μαρτυρίου του Αγία Κάρου του. Έτσι λοιπόν αδελφόσαμε αυτά τα πράγματα και κάναμε ένα θαυμάσιο συνέδριο που όντως σημείωσε μεγάλη επιτυχία στο χώρο του Πανεπιστήμια. Και ευχαριστούμε πάρα πολύ, δρά το με τις ευκαιρίες, την κυρία Πρύτανη και όλους εκείνους οι οποίοι συνεργάστηκαν και εσάς τους φοιτητές γιατί πολλοί φοιτητές παρικολούθησαν, συμμετείχαν στο συνέδριο αυτό και πιστεύω οφελήθηκαν πολύ. Γενικώς φροντίζομαι μέσα από τα πρωτοκλήτια να προβάλλουμε κατά τον καλύτερο τρόπο και ό,τι καλύτερο έχουμε για την πόλη μας, για την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, γιατί η Ορθόδοξη Εκκλησία μας είναι η μάνα αυτού του λαού. Είναι η μάνα της αγάπης, είναι η ελπίδα, είναι η απαντοχή όλων μας, ήταν και πιστεύω θα είναι και στο μέλλον. Όχι γιατί δεν θα το θέλει να είναι η Εκκλησία, η Εκκλησία πάντοτε είναι το σώμα του Χριστού και αγκαλιά της αγάπης αρκεί όπως είπα να το θέλουμε εμείς να είμαστε μέσα στην αγκαλιά της Εκκλησίας. Όπως είπα προηγουμένως, χτύπαει ο Χριστός, αν θέλουμε του ανοίγουμε. Η Εκκλησία είναι παρούσα και έρχεται να μας αγκαλιάζει αναπάσα στιγμή. Όποιος και να είναι ο άνθρωπος η Εκκλησία τον αγκαλιάζει. Και για να ολοκλώσουμε αυτήν την τόσο ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχαμε το πρωινό της Τρίτης, τι εύχεστε για τους Έλληνες ενώ ψυχριστουγένου. Εύχομαι να έχουν όλα τα δώρα του Θεού, πρώτα απ' όλα. Να μην τους λείψει τίποτε από τα πνευματικά αγαθά που είναι η εσωτερική χαρά, η εσωτερική γαλήνη, η ειρήνη και η αγάπη. Αυτά είναι τα δώρα του Θεού και πηγάζουν από το ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ και από τη Φάτνη που γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός. Οι αρετές, λοιπόν, να κοσμούν τη ζωή μας. Και κατά δεύτερον, όλα τα άλλα τα οποία είναι απαραίτητα για να ευτυχήσει ο άνθρωπος, τα υλικά αγαθά, αν θέλετε, να τα ευλογεί ο Κύριος Πλούσιος Παρόκος ώστε να ξεπεράσουμε αυτή την λεγωμένη κρίση οικονομική, η οποία έχει άλλες ρίζες, δεν είναι μόνο οικονομική κρίσης, αλλά είναι βαθιά κρίσης αξιών, είναι πνευματική κρίσης. Αυτό το βλέπετε και το ξέρετε κι εσείς ως φοιτητές. Να ξεπεράσουμε όλη αυτή την κρίση μέσα από την ελπίδα μας στο Θεό και την εμπιστοσύνη μας στην Εκκλησία. Και ένα τελευταίο ήθελα να ευχηθώ. Μίλησα προηγουμένως για τον εορτασμό των Χριστουγέννων ότι δεν πρέπει να είναι εξωτερικός αλλά βαθής ουσιαστικός. Θα ήθελα να σας πω ότι κανένας εκκλησιαστικός εορτασμός δεν γίνεται σωστά αν δεν ετέχουμε στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας. Γι' αυτό θα ήθελα όλους τους ορθοδόξους χριστιανούς να τους παρακαλέσω να γιορτάσουμε πραγματικά τα Χριστούγεννα με τη συμμετοχή μας στο τραπέζι και στο δείπνο που μας καλεί ο Χριστός. Ποιο είναι το τραπέζι και το δείπνο που μας καλεί ο Χριστός? Η Θηεύ Χριστία. Δεν νοείται χριστιανός ορθόδοξος να μην κοινωνεί του σώματος και του αίματος του Χριστού κατά την ημέρα των Χριστουγένων και βεβαίως συνεχώς στη ζωή του εφόσον ετοιμάζεται. Δεν νοείται χριστιανός ορθόδοξος να μην μετέχει της ευχαριστιακής τραπέζις και να λέει ότι γιορτάσα πραγματικά τα Χριστούγεννα. Αλήθεια, πώς είναι δυνατόν να γιορτάζουμε Χριστούγεννα χωρίς να μετέχουμε στο τραπέζι αυτό που μας καλεί εκείνος που έχει τα γενεθιά του, δηλαδή ο Ιησούς Χριστός. Αν αδελφοί μου εμείς γιορτάζαμε, φανταστείτε κάποιον από εμάς να γιορτάζει, να κάνει ένα μεγάλο τραπέζι, να καλέσει τους φίλους και τους γνωσσούς και τους συγγενείς και να μην πάει κανείς. Πώς έσανθει. Γι' αυτό λοιπόν, ετοιμαστείτε για να μετέχουμε όλοι του μυστηρίου των Χριστουγέννων, της μεγάλης εορτής ουσιαστικά, δηλαδή με την συμμετοχή μας στην τράπεζα που παρέχει ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός και που εκείνο που προσφέρεται είναι ο ίδιος, το σώμα και το αίμα του. Χρόνια πολλά και ευλυμμένα. Καλή πρωτοχρονιά. Σεβασμιότατε, σας ευχαριστώ από καρδιάς για αυτήν την ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχαμε. Πραγματικά, να χρηθώ κι εγώ με τη σειρά μου σε εσάς. Χρόνια πολλά και καλά, με υγεία και δύναμη να συνεχίσετε το έργο σας. Να είστε καλά, σας ευχαριστούμε κι εμείς και ευχόμαστε από την καρδιά μας να έχετε πρόοδο, ευτυχία και κάθε καλό από το Θεό ως ευλογία και εσείς και οι οικογένειές σας στο Πανεπιστημίο και όλους ο κόσμος. Ευχαριστούμε πάρα πολύ. Αυτή ήταν η συνέντευξη με τον Μητροπολέτη Πατρόν Κύριο Χρυσόσθομο για το κανάλι του Πανεπιστημίου Πατρόν AppWebTV. Δημοσιογράφω που εμιλημιλήθηκα το συγκεκριμένο ρεπορτάζι με λιό κατσφάρα και σπυρός λόμος. Χρόνια πολλά και καλά. |
