| Interviewee Michos, Anastasios Date interview: 2014 September 14 Geography creation: Greece. Language Greek Extent 1 digital file : MPEG-4. Credit Line United States Holocaust Memorial Museum Collection, courtesy of the Jeff and Toby Herr Foundation: Καλησπέρα. Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ που συμφωνήσατε να μας συναντήσετε. Το όνομα του Κυρίου είναι Νατάν Βεϊράκ. Θα μπορείτε να μας πείτε και το δικό σας όνομα για να το έχουμε. Αναστάσιος Μίχος. Ποια χρονιά γεννηθήκατε κύριε Μίχο. Το 1929. Πού γεννηθήκατε. Γεννηθήκα στην Κορισσό Καστοριάς. Είναι 15 χιλιόμετρα ανατολικά της Καστοριάς. Και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής μένατε πού. Από την 4η δημοτικό πήγα στο γυμνάσιο της Καστοριάς το 1939. Το 40 είναι η πρώτη τάξη οχταταξίου γυμνασίου. Και θυμάστε και την ιταλική κατοχή στην Καστοριά. Θυμάστε κάτι συγκεκριμένο από την ιταλική κατοχή. Σε σύγκριση με τους γερμανούς ήμασταν καλύτερα, ήταν προτιμηταίοι. Αλλά βέβαια είχαν και αυτή τα κουσούρια τους, τα ελαττώματα τους. Εσείς ήσασταν μικρός όμως τότε. Τι θυμάστε από την ιταλική κατοχή. Τι παρατηρούσατε. Δεν είχα κάτι ιδιαίτερο. Εκείνο που θυμάμαι μόνο, ότι μας έκαναν επίταξη τα ζώα. Θέμα διατροφής ήταν. Και όπως αποδείχτηκε εκ των Ισθαίρων, ο διοικητής εκεί, ο φρούραχος των Ινταλών, ο οποίος δικάστηκε σε θάνατο και τουφεκίστηκε μετά την εκπληθέρωση, δεν χρησιμοποίησε τα ζώα τα οποία μας έπίτασε από τα χωριά για το στρατό, αλλά τα εμπορεύτηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο και τουφεκίστηκε. Είχε χρησιμοποιήσει το στρατό για να το ανοίξει και να κάνει χρήματα. Ήταν παιδί και καταδικτήθηκε με τη θάνατο. Εσείς πόσοι ήσασταν στην οικογένεια εκείνη τη περίοδο, στην Ιταλική κατοχή? Το 1939 έφυγα από το δημοτικό σχολείο από το χωριό και πήγα στην Καστοριά που τα αδέρφια μου και ο πατέρας μου είχαν καφενείο. Και εκεί έβγαλα το γυμνάσιο και μέχρι την περίοδο που τελείωσε και ο αιμφύλιος ήρθα στη θάνατο και σπούδασα. Αυτή είναι η στιγμή που μείνω μέχρι το τέλος της κυβερνητικής αγωγής που έφυγα στη Θεσσαλονίκη για να μάθω. Ήσασταν ο πατέρας σου και η μητέρα σου και τα επτά παιδιά σου. Και ήσασταν όλοι στην Καστοριά. Όχι όλοι στην Καστοριά. Και τα μεγάλα μου αδέρφια ήταν στην Καστοριά. Εγώ, η μητέρα μου και ο μεγαλύτερος από εμένα μέσα στο χωριό. Έπειτα μεταφερθήκαμε και πήγαμε στη Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας μου με τα αδέρφια μου ήταν ήδη στην Καστοριά. Ήμουν μαζί με τη μητέρα μου και με τον αδερφό μου που ήταν πριν μου. Ήταν στο χωριό και μετά πήγαμε στη Καστοριά. Ήταν στην Κορισσό. Ήταν στην Κορισσό. Υπάρχουν κάποιοι από τα αδέρφια σας? Όχι, κανένας είμαι ο τελευταίος και ο μόνος. Όχι, είμαι ο τελευταίος. Κανένας δεν είναι ακόμα. Ποιος έρχεται στο καφενείο του πατέρας σου? Ποιος έρχεται στο καφενείο του πατέρας σου? Από τους πελάτες. Έχει σημασία αυτό. Ήσαν όλοι Καστοριανοί γονοποιοί. Το επάγγελμα του Καστοριανού είναι η γούνα. Κάθε σπίτι στην Καστοριά είχε ένα δωμάτιο εργαστήριο γονοποιίας. Πέρανε από την Αμερική τα κομματάκια, τα σειράπτανε και έκαναν πάλι επαναξεωγούδι στην Αμερική γούνες. Επομένως οι πελάτες του καφενείου ήταν οι Καστοριανοί που μετά από τη δουλειά τους έρχονταν. Κανένας εβραίος. Εβραίος εγώ πήγαινα με το δίσκο του καφενείου στα κατεστήματά τους και τους έφεραν καφέδες που παρήγγελαν. Στην καφενείο ποτέ δεν είδα εβραίο να κάθεται ή να παίζει ταύλι ή να παίζει χαρτιά. Ήταν μία μικρή εργασία για τα κατεστήματα. Υπήρξαν τα κατεστήματα από τους Ηνωμένους και τα έκαναν όλοι μαζί και μετά τα εξετάστησαν. Στην καφενείο δεν υπήρχαν ελληνικοί άνθρωποι να έρθουν στο καφενείο αλλά εγώ όταν ήμουν η πιο νεαρή έκανε το καφέ που οι Ελληνικοί έδιναν στις αγορές. Ήταν μία μικρή εργασία για τα κατεστήματα. Ήταν μία μικρή εργασία για τα κατεστήματα. Σε τι μαγαζιά θυμάστε να πηγαίνετε καφέ? Κάτω αγορά και απάν αγορά. Το δικό μου στο καφενείο ήταν στην κάτω αγορά και λεγόταν και κέντρο επειδή ήταν και μεγάλο. Όλα τα πέριξη μαγαζιά, τα περισσότερα τουλάχιστο, ήταν κατισιματάρχε εβραίοι. Και πήγαιναν βέβαια και στους χριστιανούς και στους εβραίους όπως μας παρήγγελαν τους καφέδες. Ήταν ένας αγοράς μας στο μικρό αγοράκι του Καστοριά. Το Καστοριά έχει ένα αγώνα αγοράκι και ένα μικρό αγοράκι. Και όλα τα κοφέδια δίπλα μας, το οποίο ήταν μεγάλο και αυτός ο λόγος ήταν κέντρο, ήταν κοφεδιά για εβραίους και θα πήγαμε τους κοφέδες τους στους εβραίους και στους χριστιανούς. Ξυπνάτε όποια όνομα για εβραίους εβραίους? Έχω ένα όνομα από αυτά τα μαγαζιά. Πάρα πολλά. Για πείτε μου. Τώρα πρόσφατα πριν από πέντε έξι χρόνια πήγα στη Καστοριά και βρήκα έναν Ελιάου. Ο Ελιάου ήταν πίσω από το καφενείο μας, το καφενείο μας είχε δύο πόρτες μπρος και πίσω. Από την πίσω πόρτα ήταν το κατάστατο του Ελιάου και ήταν αντιπρόσωπος του μηχανές Singer. Και τώρα μου φαίνεται πως έχει νήματα και κλωστές. Κλωστές και έτσι νήματα. Και ρώτησα μάλιστα εδώ λέω ήταν ο Ελιάου. Μου λέει ήταν απόγονος κάποιος από αυτούς που διασώθηκαν. Και όταν πήγα στη Καστοριά βρήκα κάποιον, πιθανώς ένας από τους φίλους του, που τώρα δεν έχει σχέση με τον Singer, αλλά έχει κλωστές και κλωστές. Ναι, κλωστές. Είναι αυτό που είδαμε με τον... Συμμαθητές όπως. Αυτός είναι ο μόνος Εβραίος που έχει μείνει στην Καστοριά τώρα, έτσι δεν είναι. Όχι, πρέπει να έχουν έρθει πιο μπροστά, υπήρχε μια οικογένεια Κότσο, που ασχολούνταν με λάδια και ελαις. Ένα από αυτά τα παιδιά το μεγάλο, μουσίκο εμείς το φωνάζουμε, μοίστα έπρεπε να λέγεται, μουσίκο το φωνάζουμε. Αυτό τώρα είναι μετά τον πόλεμο, το θυμάστε ή πριν? Πριν από τον πόλεμο. Α, πριν τον πόλεμο. Αυτός, μετά τον πόλεμο, εμφανίστηκε πάλι ο μουσίκος, στο καθηνείο μας. Ο μουσίκος έζησε τρώγοντας από τον εαυτό του, γιατί ήταν χοντρούλης και ήρθε έτσι λεπτός. Ο μουσίκος, μετά τον πόλεμο, εμφανίστηκε στο καθηνείο μας και, ξέρετε, πιστεύαμε ότι όταν ήταν νέος, ήμουν φατός, υπήρχε, γιατί έπρεπε να χρησιμοποιήσει. Ήταν στον Ταχάο και όταν γύρισε στην Ελλάδα, μετά την απελευθέρωση, μέσα στο καθηνείο, μας έκανε αναπαράσταση πώς είδε τον Ζούκοφ και παρέλασε και μας έκανε τη στάση που έκανε ο Ζούκοφ, ο ρώσος, ο στρατηγός που τους απελευθέρωσε και έκανε την επίδειξη μέσα στο καθηνείο μας και το θυμάμαι το παιδί. Μετά, συνέχεια, τον πήρε η πρόνοια και τον έστειλε στη Μπλισσούρα ένα σανατόριο, υπάρχει, ανατολικά, ένα σανατόριο, πέρα από την Κορυσσόπ, πέψιλα 20 χιλιόμετρα, άλλα 20 χιλιόμετρα, υπάρχει ένα χωριό πλισσούρα στο Ήψιμο Άγι. Εκεί υπήρχε ένα σανατόριο παλιά και τον πήρε το Μουσίκο και τον έστειλαν εκεί για να μπορέσει να συνεχθεί. Ο Μουσίκος έστειλε στο σανατόριο 20 χιλιόμετρα πάνω από την Καστρογιά, στο νότσο, γιατί έπρεπε να γίνει καλύτερα. Με την οικογένεια ΚΟΕΝ έχω άλλους λόγους να σας αναφέρω και γεγονότα τα οποία τα έζησα και είναι προσωπικά μεταξύ μου και του ΚΟΕΝ αλλά σαν μαγαζί δεν ήταν εκεί, ήταν σε έναν αγοράο ΚΟΕΝ, είχε το μεγαλύτερο κατάστημα υφασμάτων. Όλη η περιοχή της Καστρογιάς από εκεί πρέπει να έρθει όταν πρήκες για τα κορίτσια από τον ΚΟΕΝ, λοιπόν, αλλά υπήρχε και άλλος ένας ΚΟΕΝ ο οποίος ο γιος του ο Αλμπέρτος ΚΟΕΝ ήταν συμμαθητής μου και καθόμουν στο ίδιο θρανί. Υπήρχαν δύο οικογένειες του ΚΟΕΝ που θυμάμαι, η οικογένειά του ΚΟΕΝ ήταν η μεγαλύτερη οικογένειά που είχε το μεγαλύτερο κατάστημα υφασμάτων που είχε το μεγαλύτερο κατάστημα υφασμάτων στο κορίτσιο του ΚΟΕΝ. Εδώ όλη η Καστρογιά έπαιξε καταστάσεις για τα κορίτσια των δόντων του ΚΟΕΝ, αλλά έχω άλλη ιστορία να σας πω. Υπήρχαν δύο οικογένειες του ΚΟΕΝ που θυμάμαι, η οικογένειά του ΚΟΕΝ ήταν η μεγαλύτερη οικογένειά που είχε το μεγαλύτερο κατάστημα υφασμάτων που είχε το μεγαλύτερο κατάστημα υφασμάτων στο κορίτσιο του ΚΟΕΝ. Εδώ όλη η Καστρογιά έπαιξε καταστάσεις για τα κορίτσια των δόντων του ΚΟΕΝ, αλλά έχω άλλη ιστορία να σας πω. Υπήρχαν δύο οικογένειες του ΚΟΕΝ, αλλά έχω άλλη ιστορία να σας πω. Δεν υπήρχαν δύο οικογένειες του ΚΟΕΝ στην κορίτσια των δόντων του ΚΟΕΝ. Δεν υπήρχαν δύο οικογένειες του ΚΟΕΝ στην κορίτσια των δόντων του ΚΟΕΝ. Επειδή, όπως είπαμε πριν, οι άνθρωποι του ΚΟΕΝ ήταν γνωστοί και οι οικογένειες του ΚΟΕΝ δεν μπορούσαν να το κάνουν, αλλά οι άνθρωποι του ΚΟΕΝ δεν ήταν γνωστοί, γι' αυτό οι οικογένειες του ΚΟΕΝ ήταν εκεί. Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον. Τι σημαίνει ότι οι άνθρωποι του ΚΟΕΝ ήταν γνωστοί και οι οικογένειες του ΚΟΕΝ δεν μπορούσαν να το κάνουν εκεί? Ναι, διότι οι εβραίοι ήθελαν κάποιους πιο αθώους ανθρώπους για να μπορέσουν να επικρατήσουν, πιο αφελείς. Ενώ στην Καστριά βρήκαν, στην Κοζάνη δεν βρήκαν τέτοιους αθώους ανθρώπους. Και αυτό που το ακούσατε κύριε Μίχο. Σ' όλη μας τη ζωή και λέγαμε για τους Εβραίους και λοιπά και μέσα υπάρχει ένα ανέκδοτο, το οποίο δεν ξέρω αν πρέπει να το πω. Και γιατί δεν σε ρέωσαν οι Εβραίοι στην Κοζάνη. Ρώτησε ένας Εβραίος σαν Κοζανίτη, τι είναι αυτό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί τελείως σε όλο το φαγώσιμο. Και λέει του Πεππώνη, πώς θα μπορέσουν να το κάνουν εκεί. Όχι λέει, τη φλούδα θα τη δώσουμε στον Γάιδερο να τη φάει, τη σάρκα θα τη φάμε εμείς και μετά θα ψήσουμε το σπόρος και θα το τρώμε εμείς. Οπότε όλο του Πεππώνη κατενολώνεται, δεν πεκέται τίποτα. Και ο Εβραίος έφυγε, του λέει εδώ δεν μπορούμε να... Αυτό είναι κάτι που ακολουθήσαμε όλα τα ζωή μας και υπήρχε ακόμα ένα ανεκτόπι, αν θέλετε, που είπε ότι ένας Εβραίος έφυγε στην Κοζάνη και του ρωτήθηκε ένας από τους ανθρώπους της Κοζάνης, τι είναι το φαγώσιμο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί τελείως σε όλο το φαγώσιμο. Και ο άνθρωπος της Κοζάνης είπε, αλλά είναι το μελάνι. Και ο ελληνικός άνθρωπος του είπε, αλλά τι σχετικά με το σύστημα του μελάνιου. Και είπε, όχι, το σύστημα του μελάνιου δίνουμε στους δάγκους μας. Το σύστημα του μελάνιου δίνουμε στους δάγκους μας και τα φαγώσια τα φαγώσουμε και τα έχουμε στους δάγκους μας. Αυτό είναι το πώς πάντα εξηγήθηκε στον εαυτό μας, αλλά αυτό ήταν κάτι που είπαμε όλα τα ζωή μας. Ο λόγος που σας πήγε λίγο πίσω και ρώτησε για το χωριό είναι, γιατί το φανταζόταν ότι δεν θα υπάρχουν Εβραίοι. Άκουσαμε μια ιστορία που ήθελε να τη μοιραστεί, να μας πείτε αν την έχετε ακούσει κι εσείς. Είχαμε την ιστορία σε Καστοριά και θα ήθελα να γνωρίζετε αν την έχετε ακούσει και στον χωριό. Ένας άνθρωπος μας είπε ότι όταν ήμουν πολύ νέος, οι παππούς του είπαν ότι εάν εμφανίζεται, οι Ιησούς θα έρθουν και θα τον βάλουν στους κομμάτους. Είναι μια ιστορία που μας είπαν στην Καστοριά ότι ένας κύριος, όταν ήταν μικρός, η μητέρα του τον απειλούσε αν δεν κάτσει καλά ότι θα έρθουν οι Εβραίοι να τον βάλουν στα βελόνια. Και αναρωτιέται αν αυτό είναι κάτι που ακούγατε και στο χωριό. Αυτό το φόρο το ακούω που σας. Πιθανόν αυτή να ήταν γειτόνηση με κάποια εβραϊκή οικογένεια και να μην τα έχει και καλά. Στην εμπειρία μου, πιθανόν αυτή η μητέρα που είπε ότι ήταν γειτόνηση με μια εβραϊκή οικογένεια και δεν έκανε καλά. Εκτός από αυτό που μας είπατε για τους κοζανίτες ότι οι Εβραίοι δεν τα καταφέρανε γιατί χρειάζονται πιο αφελείς ανθρώπους, ή υπήρχε κάτι άλλο που ακούγατε για τους Εβραίους εκείνη την εποχή στην Καστοριά. Σχετικά με την κοζάνη, όχι? Όχι, σχετικά, όπως μας είπα αυτός ο κύριος ότι πρόσεξε, εμείς βάλουν οι Εβραίοι στα βελόνια. Υπήρχε έτσι κάτι που λεγότανε. Όχι, εγώ τους έησα τους Εβραίους στο καφενείο. Συμμαθητές είχα, τρεις συμμαθητές με τα όνομα τους και μάιστα με τον Αλμπέρτο Κουέλι, καθαμός του ίδιου το θρανείο, τέτοιες διενέκεις μεταξύ χριστιανών και Εβραίων, όχι, δεν είχα. Όχι, δεν είχα. Όχι, δεν είχα τίποτα άλλο και γνωρίζω, γνωρίζω τους Εβραίους διότι τους έφεραν μέσα στη δουλειά μας στο καφενείο και μέσα στη σχολή μου είχα τρεις εβραίοι παιδίες στη σχολή και ένα από τους, τον Αλμπέρτο, εγώ έκανα. Ξυπνάω τους όνομα τους και τους άλλους. Μπορείτε να μας πείτε τους όνομα τους άλλους. Θυμάστε και τα άλλα ονόματα των άλλων δύο συμμαθητών. Ο Μισραχίς, ο Αλμπέρτος Κοέν, ένας ακόμα Κοέν που είχε το μεγάλο κατάστημα στην επάνω αγορά, νομίζω ο Μωής λέγεται, αλλά ήταν αυτός πιο κοντούλης και καθόταν πιο μπροστά τα πρώτα φρανία, αυτός τους τρεις θυμάμαι, σαν συμμαθητές. Όπως συμμαθητές, θυμάμαι τον Μισραχί, τον Αλμπέρτο Κοέν που είπα και νομίζω ότι υπήρχε ένας άλλος Κοέν στη σχολή, που ήταν από την οικογένειά του αγορά, το σχολείο του αγορά, το σχολείο που λαμβάνε αγορά. Κατά την ιταλική κατοχή συνέχισε να δουλεύει το καφενείο? Βέβαια δούλευαν και ελεύθερα και οι Εβραίοι παντού, εκεί έχω ένα περιστατικό να σας πω, μεταξύ υπήρχαν πλούσιοι οι Εβραίοι, υπήρχαν και φτωχοί. Και μάλιστα μεταξύ των φτωχών ήταν και ένας ο Κύρικας Τελιάλης με το γένειό του και συμμετείχε σε όλες τις δημοκρασίες που γινόταν στο καφενείο μας. Και υπήρχαν και οι φτωχοί, μεταξύ αυτών υπήρχαν δύο βαστάζοι, ένας Εβραίος με το σαμαράκι χαμάλιδ, είχαν σαμαράκια στο νόμο ή με καρότσι. Και ένας από τους Χριστιανούς, οι οποίοι καθόντουσαν στο καφενείο σε ένα τραπέζι, μάλιστα έξω από το καφενείο στο πεζοδρόμιο που είχαμε και συζητούσαν, πειράζονταν και οι δυο τους μεταξύ τους. Και έλεγε ο Χριστιανός, οι Γερμανοί θα σας κάνουν σαφούνι, πως του ήξερε αυτός, ενώ είχαμε Ιταλούς κατοχή, δεν είχαν αντικατασταθεί μετά από το Βαντόλιο το 1943 πότε έγινε η αλλαγή και ήρθαν οι Γερμανοί μέχρι τότε είχαμε μόνο Ιταλούς. Είναι πολύ ενδιαφέρον. Είναι πολύ ενδιαφέρον. Και ο Εβραίος έλεγε και οι Ιταλοί θα σας πάρουν τις γυναίκες σας, σαν να πάρεις. Σαν να πάρεις. Και αυτό το θυμάστε να το ακούτε εσείς. Και μετά ήρθαν οι Γερμανοί. Μετά το 1943 πότε έγινε η αλλαγή με το Βαντόλιο τότε, φύγαν οι Ιταλοί και ήρθαν οι Γερμανοί. Βεβαίως όταν λέμε ήρθαν οι Γερμανοί, στην Καστοριά ήταν ένας λόχος Γερμανών που περνούσε κάθε μέρα πριν πήγαινε στα γυμνάσια και γύριζε το απόγευμα και ένας γκάι λάιτερ με το σήμα εδώ που, μια σιδερό πλάκα που είχαν και το γκάι λάιτερ έτσι στον φρούραχο της Καστοριάς. Μόνον όταν έγιναν, όταν άρχισαν να γίνονται οι επιχειρήσεις όταν το πόλεμος τότε ερχόντουσαν οι Γερμανοί από το Λεμαΐδα, εκεί είχαν βάσει από το Αμίντιο, την Κοζάνη, αλλά όχι στην Καστοριά. Ναι, لقد είχε αυτό το πλάκ μεταλλικίπρα, وكان يذهب وكان يطلب أن نقدم له σνάψ. لقد είχε هذا το πλάκ μεταλλικίπρα, وكان يطلب أن نقدم له σνάψ. لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, لقد είχε αυτό το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, το πλάκ, |