| : [♪ Μουσική damit on composing and General Καλημέρα παιδιά. Πώς είστε... Πολύ ωραία. Το μάθημά μας σήμερα, παραγωγή γραπτού λόγου, αφήγηση. Πιο συγκεκριμένα, αφήγηση ενός γεγονότος. Και μάλιστα αφήγηση ενός ιστορικού γεγονότος. Κάτι που συνέβη στο παρελθόν. Πώς το αφηγούμαστε? Με αφηγηματικό λόγο. Θα σας διαβάσω λοιπόν ένα κείμενο που αναφέρεται σε ένα τέτοιο γεγονός. Θα το ακούσετε. Ίσως σας θυμίσει και κάτι που είναι λίγο πιο σύγχρονο. Ακούμε λοιπόν. Ήταν στα τέλη του Μεσαίωνα. Συγκεκριμένα στα τέλη του 14ου αιώνα, που μια τρομερή πανδημία κατέκτησε την Ευρώπη. Πρόκειται για την πανδημία της Μαύρης Πανόλης, που ήρθε με ορμή και στη συνέχεια προξένησε το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Γεννήθηκε στην Ασία και συγκεκριμένα στη Μογγολία. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε και διαδόθηκε στην Ευρώπη, μέσω των εμπορικών δρόμων, κύριος του δρόμου του μεταξιού, που μόνο εκείνα είχε το μυστικό της παραγωγής του. Ταξίδεψε γρήγορα με τα εμπορικά πλοία που μετέφεραν προϊόντα, αλλά και οι πειβάτες πάσχοντες από την Ασία στην Ευρώπη. Οι περιοχές που επλήγησαν περισσότερο ήταν η Βόρεια Ιταλία, η Βόρεια Γαλλία, οι Κάτω Χώρες και η Νότια Αγγλία. Αυτό συνέβη γιατί ήταν οι πιο ανεπτυγμένες οικονομικά χώρες εκείνη την εποχή και οι πιο πυκνοκατοικημένες, ταυτόχρονα με τις κακές συνθήκες υγιεινής που επικρατούσαν τότε. Είχαν επομένως διεθνείς εμπορικές σχέσεις, άρα επαφή με την Ασία, αλλά και μεγάλο ανθηγηιεινό συνοστισμό, ώστε να γίνεται ευκολότερη η διάδοση της ασθένειας. Η πανδημία περί έργος έπληται περισσότερο τους νέους και αυτούς που είχαν γερό οργανισμό, τους εξόντωνε πολύ γρήγορα. Ενώ οι γιατροί, επειδή είχαν έλλειψη ιατρικών γνώσεων, ήταν φοβισμένοι και όταν ήταν να εξετάσουν τους ασθενείς, φορούσαν ειδικές ενισχυμένες προστατευτικές στολές με μάσκα, εφοδιασμένοι με κάποια μυρωδικά στην περιοχή της μύτης. Η ασθένεια ήταν εξαιρετικά μεταδοτική. Κι αυτοί που προσβάλλονταν, πέθαιναν μέσα σε λίγες μέρες. Όσοι έρχονταν με πλοία από επικίνδυνες χώρες, έμπαιναν σε καραντίνα. Από μόνος δηλαδή 40 ημερών. Αλλά επειδή εκείνο τον καιρό δεν υπήρχαν φάρμακα, μόνο κάποια βότα να χρησιμοποιούσαν και δεν φρόντιζαν τη συνθήκη συγγειοϊνής τους, όπως το πλήσιμο των χεριών, η πανδημία προξένησε το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπινων ζωών. 100 ως 200 εκατομμύρια, με διάφορους υπολογισμούς. Το αποτέλεσμα ήταν να αλλάξει η οργάνωση της κοινωνίας, τα είδη εργασίας και επομένως η δομή της οικονομίας της εποχής. Δεν υπήρχαν πια για παράδειγμα υγιείς και δυνατοί άνθρωποι, να δουλέψουν στις σκληρές αγροτικές δουλειές και έτσι επήλθε το τέλος της φεουδαρχίας. Χρειάστηκαν πάρα πολλά χρόνια για να ξεπεραστούν οι συνέπειες μιας τόσο σκληρής πανδημίας. Ήταν πραγματικά κάτι πολύ καταστροφικό και τρομακτικό. Ο άνθρωπος είδε για άλλη μια φορά πόσο αδύναμος και ευάλωτος είναι. Συνειδητοποίησε σιγά-σιγά ότι πρέπει να ακολουθεί κανόνες υγιεινής. Μάλιστα, βελτιώθηκε και ο τρόπος που έχτιζαν τα σπίτια τους, πιο προστατευμένα και πιο ασφαλή. Και, επιτέλους, κατάλαβαν ότι οι γιατρικοί πρέπει να αναπτυχθεί σαν επιστήμη και όχι να ακολουθεί δυσηδαιμονίες. Και, φυσικά, εμείς σήμερα αναγνωρίζουμε ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε τέτοια παν' ανθρώπινα ζητήματα με συνεργασία. Οικιοθελή πειθαρχία και αλληλεγγύη. Είναι καταστάσεις που πρέπει να ενώνουν τους ανθρώπους. Και να τους υπενθυμίζουν ότι είμαστε όλοι ίσοι. Με τις ίδιες ανάγκες και είμαστε υποχρεωμένοι να σεβόμαστε τον κάθε συνάνθρωπό μας και να μην αδιαιφορούμε για το κοινό καλό. Αυτό, λοιπόν, ήταν το κείμενο, παιδιά. Η αφήγηση ενός ιστορικού γεγονότος. Κάτι θα μας θυμίζει λίγο αυτή την εποχή. Ας εξετάσουμε όμως αυτό το συγκεκριμένο. Θα πάμε τώρα παράγραφο-παράγραφο, να δούμε πώς περιγράφουμε ένα ιστορικό γεγονός. Αυτό είναι αρκετά παλιά, αλλά θα μπορούσαμε να περιγράψουμε και ένα γεγονός πιο σύγχρονο. Θα δούμε και μια τέτοια περίπτωση. Λοιπόν, πάμε αρχικά να δούμε την πρώτη παράγραφο. Ξαναδιαβάζω. Εκεί που είναι πιο τονισμένα, μπορείτε να δώσετε και λίγη περισσότερη σημασία, γιατί μετά θα ακολουθήσουν και ερωτήσεις. Ήταν στα τέλη του Μεσαίωνα. Συγκεκριμένα στα τέλη του 14ου αιώνα, που μια τρομερή πανδημία κατέκτησε την Ευρώπη. Πρόκειται για την πανδημία της Μαύρης Πανόλης, που ήρθε με ορμή και στη συνέχεια προξένησε το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Λοιπόν, θα αρχίσω τώρα να κάνω κάποιες ερωτήσεις σε αυτή την παράγραφο. Αλλά πρώτα, να σας γνωρίσω κάποιους μαθητές, που θα είναι τώρα εδώ κοντά μας. Είναι ο Άγγελος, η Αφροδίτη, ο Θάνος, η Ιρήνη. Θα τους ρωτάω, θα μου απαντάνε, αλλά και εσείς, από εκεί που είστε, μπορείτε να απαντάτε. Λοιπόν, πάω τώρα στην πρώτη παράγραφο. Ερώτηση. Πότε έγινε αυτό το γεγονός? Ο Θάνος, βλέπω, μου μιλάει. Στα τέλη του Μεσαίωνα. Σωστά, στα τέλη του Μεσαίωνα. Και δηλαδή, πιο συγκεκριμένα, στα μέσα του 14ου αιώνα. Ωραία. Τι έγινε δηλαδή, τι ήταν αυτό που συνέβη? Μια τρομερή πανδημία, σωστά, που έφερε θάνατο. Τι παρουσιάζει, λοιπόν, η πρώτη παράγραφος? Παρουσιάζει το χρόνο, ναι, σωστά, που έγινε αυτό το συγκεκριμένο γεγονός που ξεκινάμε να περιγράφουμε. Τι συνέβη, όμως, τι είπαμε, ποιο είναι το βασικό θέμα, συνέβη μία πανδημία. Για να δούμε όμως το λεξικό, τι είναι αυτή η πανδημία. Πανδημία, λοιπόν, μια σύνθετη λέξη, παν και δημία, δήμος. Το παν, τι μας θυμίζει παντού. Ο δήμος τι είναι, λαός. Παντού λαός, κάτι που μεταδίδεται δηλαδή σε όλο τον πλανήτη, αλλά και σε όλο τον πληθυσμό. Μια ασθένεια, λοιπόν, που εξαπλώνεται σε όλη τη γη και προσβάλλει όλους τους ανθρώπους. Αυτό σημαίνει πανδημία. Θα έχετε ακούσει αυτή τη λέξη τελευταία. Σημαίνει όμως αυτό, ότι προσβάλλει όλους τους ανθρώπους. Έχει τη δυνατότητα να προσβάλλει τους πάντες σε όλο τον κόσμο. Εδώ σας έχω και έναν χάρτη που δείχνει πώς εξαπλώθηκε αυτή η πανδημία τότε στην Ευρώπη. Μπορείτε να ρίξετε μια ματιά. Άρα, στην πρώτη παράγραφο, τι περιγράφουμε, ποιο είναι το βασικό θέμα, το πότε, ποια είναι η ερώτηση στην οποία μας απαντάει, πότε συνέβησαν, άρα μας δηλώνει το χρόνο. Και πώς δηλώνω το χρόνο, χρησιμοποιώ λέξεις που δηλώνουν χρόνο, χρονικές προτάσεις, χρονικά επίρρηματα, εφράσεις με προθέσεις, κλπ. Λοιπόν, πάμε στη δεύτερη παράγραφο. Διαβάζω ξανά, την κοιτάτε, δείτε τα σημεία που έχω υπογραμμισμένα. Γεννήθηκε στην Ασία και συγκεκριμένα στη Μογγολία. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε και διαδόθηκε στην Ευρώπη, μέσω των εμπορικών δρόμων, κυρίως του δρόμου του μεταξιού, που μόνο εκείνα είχε το μυστικό της παραγωγής του. Ταξίδεψε γρήγορα με τα εμπορικά πλοία, που μετέφεραν προϊόντα, αλλά και οι πειβάτες πάσκοντες από την Ασία στην Ευρώπη. Λοιπόν, πάμε στις ερωτησούλες. Λοιπόν, δεύτερη παράγραφος. Πού γεννήθηκε λοιπόν αυτή η ασθένεια? Στην Ασία, σωστά. Πιο συγκεκριμένα, στη Μογγολία, λένε πολλοί επιστήμονες. Και πώς έφτασε από την Ασία, πώς έφτασε στην Ευρώπη. Σωστά, από εμπορικούς δρόμους, με εμπορικά πλοία, που διέσχιζαν την Ασία προς την Ευρώπη. Υπήρχαν χερσαίοι δρόμοι και βέβαια και δρόμοι μέσω των εμπορικών πλοίων. Μεγάλα λοιπόν ταξίδια, εμπορικά, φτάνουν τα προϊόντα, αλλά και επιβάτες από την Ασία στην Ευρώπη και μετέδιδαν την ασθένεια. Λοιπόν, άρα πώς ήρθε στην Ευρώπη, από εμπορικούς δρόμους, από την Ασία στην Ευρώπη. Άρα γιατί πράγμα μας ενημερώνει η δεύτερη παράγραφος, μας δίνει πάλι, μας δίνει τον τόπο, αλλά και τον δρόμο που έφτασε. Συμπερασματικά, η δεύτερη παράγραφος σε ποιες ερωτήσεις απαντάει, από πού ήρθε και πώς ήρθε. Μας δίνει δηλαδή τον τόπο και τον δρόμο. Για να πω λοιπόν τον τόπο ή τον δρόμο, πάλι θα χρησιμοποιήσω φράσεις που δηλώνουν τόπο, περιοχές, πόλεις, χώρες και φράσεις που δηλώνουν από πού, προς πού, κατεύθυνση. Συνεχίζουμε στην επόμενη παράγραφο. Οι περιοχές που επλήγησαν περισσότερο ήταν η Βόρεια Ιταλία, η Βορρία Γαλλία, οι Κάτω Χώρες και η Νότια Αγγλία. Αυτό συνέβη γιατί ήταν οι πιο ανεπτυγμένες οικονομικά χώρες εκείνη την εποχή και οι πιο πυκνοκατοικημένες, ταυτόχρονα με τις κακές συνθήκες υγιεινής που επικρατούσαν τότε. Είχαν επομένως διεθνείς εμπορικές σχέσεις, άρα επαφή με την Ασία, αλλά και μεγάλο ανθηγεινό συνοστισμό, ώστε να γίνεται ευκολότερη διάδοση της ασθένειας. Πάμε λοιπόν σε ερωτησούλικη. Συγκεκριμένα, πού στην Ευρώπη διαδόθηκε η αρρώστια? Σωστά, Βόρεια Ιταλία, Βόρεια Γαλλία, Κάτω Χώρες, Νότια Αγγλία. Εντάξει, η πιο ανεπτυγμένη Ευρώπη εκείνη την εποχή. Και γιατί, πολύ σωστά, γιατί ήταν ανεπτυγμένες οικονομικά. Τι άλλο, ήταν όμως και πολύ πυκνοκατοικημένες. Και μάλιστα, τι άλλο εκείνη την εποχή, δεν ακολουθούσαν τόσο καλές συνθήκες υγιεινής εκείνη την εποχή οι άνθρωποι. Άρα, να, ένας άλλος λόγος που διαδόθηκε τόσο γρήγορα η συγκεκριμένη ασθένεια. Άρα, σε ποια ερώτηση μας απαντάει η συγκεκριμένη παράγραφος, πού συνέβησαν όλα αυτά. Λοιπόν, συγκεκριμένος τόπος. Ενώ στην προηγούμενη παράγραφο είμασταν στο από πού ξεκίνησε, τώρα είμαστε στο πού διαδόθηκε. Συγκεκριμένος λοιπόν τόπος, αλλά και γιατί διαδόθηκε σε αυτόν το συγκεκριμένο τόπο. Γράφω πάλι λοιπόν συγκεκριμένες πόλεις, χώρες, αλλά και τους συγκεκριμένους λόγους που έγιναν οι αφορμοί για την αρχή του γεγονότος. Άρα, θα χρησιμοποιήσω εδώ, γιατί θα χρειαστώ επιχειρήματα, θα χρησιμοποιήσω αιτιολογικούς συνδέσμους. Γιατί, επειδή, αλλά και συμπερασματικές προτάσεις. Επομένως, άρα, κλπ. Πάμε στην τέταρτη. Η πανδημία, περίέργως, έπλυται περισσότερο τους νέους και αυτούς που είχαν γερό οργανισμό. Τους εξόντωνε πολύ γρήγορα, ενώ οι γιατροί, επειδή είχαν έλλειψη ιατρικών γνώσεων, ήταν φοβισμένοι. Και όταν ήταν να εξετάσουν τους ασθενείς, φορούσαν ειδικές ενισχυμένες προστατευτικές στολές, με μάσκα εφοδιασμένη με κάποια μυρωδικά, στην περιοχή της Μύτης. Ερωτησούλες για αυτή την παράγραφο. Ποιους έπλυται λοιπόν η αρρώστια? Σωστά, τους νέους και τους γερούς οργανισμούς, περίέργως. Ποιοι ασχολούνταν μαζί τους, με τους ασθενείς? Κάποιοι γιατροί. Τι χαρακτηριστικό όμως είχαν τότε οι γιατροί. Σωστά, ήταν κάπως φοβισμένοι, γιατί τότε οι ιατρικοί δεν ήταν τόσο αναπτυγμένοι, παιδιά. Δεν είχαν αρκετές επιστημονικές γνώσεις, είχαν πιο πολύ φόβο. Και μάλιστα, τι χρησιμοποιούσαν για να νιώθουν λίγο πιο ασφαλείς. Σωστά, πορούσαν ενισχυμένες προστατευτικές στολές και μάσκες. Άρα, εδώ μπορούμε να δούμε και έναν γιατρό της εποχής, διμένος με την απαραίτητη στολή και τη μάσκα. Βλέπετε, είναι σαν να έχει ένα ράμφος πουλιού, γιατί εκεί μπροστά βάζανε κάποια αρωματικά, που πίστευαν ότι τους προστατεύουν από την ασθένεια. Λοιπόν, άρα, η συγκεκριμένη παράγραφος εδώ σε ποια ερώτηση απαντάει? Ποιοι? Λοιπόν, ποιοι ήταν απ' τη μία υπεύθυνη, αλλά και ποιοι επλήγησαν από αυτή την ασθένεια. Ποιους λοιπόν έπλητε, είναι οι ήρωες του συγκεκριμένου ιστορικού γεγονότος και οι υπεύθυνοι. Εδώ είναι απ' τη μία η ασθένεια, εις απ' την άλλη η γιατρή, τι τους συνέβαινε και ποια ήταν τα χαρακτηριστικά τους. Συνεχίζουμε, πέμπτη παράγραφος. Η ασθένεια ήταν εξαιρετικά μεταδοτική και αυτοί που προσβάλλονταν, πέθαναν μέσα σε λίγες μέρες. Όσοι έρχονταν με πλοία από επικίνδυνες χώρες, έμπαιναν σε καραντίνα. Από μόνο σε δηλαδή 40 ημερών. Επειδή εκείνο το καιρό δεν υπήρχαν φάρμακα, μόνο κάποια βότανα χρησιμοποιούσαν και δεν φρόντιζαν τη συνθήκη συγγενής τους, όπως το πλήσιμο των χεριών, η πανδημία προξένησε το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπινων ζωών. Από 100-200 εκατομμύρια με διάφορους υπολογισμούς. Το αποτέλεσμα ήταν να αλλάξει η οργάνωση της κοινωνίας. Τα ίδια εργασίας και επομένως η δομή της οικονομίας της εποχής. Δεν υπήρχαν πια για παράδειγμα υγιείς και δυνατοί άνθρωποι να δουλέψουν στις σκληρές αγροτικές δουλειές. Με αποτέλεσμα το τέλος της φιουδαρχίας. Πάμε στις ερωτήσεις. Πώς την αντιμετώπισαν, λοιπόν, αυτή την ασθένεια. Να, ένας τρόπος. Καραντίνα. Έχουμε ακούσει τη λέξη. Τότε πρωτοβγήκε, να ξέρετε. Με καραντίνα αντιμετώπιζαν τα καράβια που έρχονταν από την Ασία. Δηλαδή απομόνωση για 40 ολόκληρες μέρες. Και δεν είχαν καθόλου φάρμακα. Λοιπόν, και ποιο ήταν το αποτέλεσμα καθόλου φάρμακα? Θάνατος εκατομμυρίων ανθρωπίνων ζωών. Σωστό. Τι άλλο, ποιο ήταν το άλλο αποτέλεσμα? Σωστά, αλλαγή δουλειών. Αλλαγή οργάνωσης της κοινωνίας και της οικονομίας. Μάλιστα, είναι η εποχή τέλος του μεσαίουνα που τελειώνει η φιουδαρχία. Για να δούμε όμως λίγο τι σημαίνει αυτή η λέξη. Είναι ένα πολιτικό σύστημα. Θα το δούμε. Από το λεξικό μας λοιπόν πάλι, η φιουδαρχία. Το πολιτικό σύστημα, όπου λίγοι ευγενείς κατείχαν πολύ μεγάλα κομμάτια γης, και ανέθεταν σε πλήθους ανθρώπων να κάνουν αγροτικές εργασίες με ελάχιστο μισθό. Πολύ σκληρή λοιπόν δουλειά. Ελάχιστος μισθός και πολύ μεγάλα κέρδη για αυτούς τους λίγους, λοιπόν, τους φιουδαρχίες. Άρα, η πέμπτη παράγραφος σε ποιο ερώτημα απαντάει, στο πώς. Ποιο συγκεκριμένα, ποιος ήταν ο τρόπος αντιματόψης, αλλά και ποια τα αποτελέσματα. Πώς, τι χρειάζομαι για να γράψω μια τέτοια παράγραφο. Πρέπει να βρω πληροφορίες, ιστορικά στοιχεία που γνωρίζω για το γεγονός, και να απαντήσω λοιπόν σε ερωτήσεις ποια ήταν η διάρκεια όλου του γεγονότος, πόσο ήταν τα θύματα, ποια ήταν τα αποτελέσματα στην κοινωνία. Πάμε στην έκτη παράγραφο. Χρειάστηκαν πάρα πολλά χρόνια για να ξεπεραστούν οι συνέπειες μιας τόσο σκληρής πανδημίας. Ήταν πραγματικά κάτι πολύ καταστροφικό και τρομακτικό. Ο άνθρωπος είδε για άλλη μια φορά πόσο αδύναμος και ευάλωτος είναι. Συνηδητοποίησε σιγά-σιγά ότι πρέπει να ακολουθεί κανόνες υγιεινής. Μάλιστα, βελτιώθηκε και ο τρόπος που έχτιζαν τα σπίτια τους, πιο προστατευμένα και πιο ασφαλή. Και επιτέλους κατάλαβαν ότι οι ιατρικοί πρέπει να αναπτυχθεί σαν επιστήμη, και όχι να ακολουθεί ήδη στις δαιμονίες. Ρωτήσεις, τι ήταν τελικά το γεγονός? Σωστά, ήταν καταστροφικό, ήταν τρομακτικό. Όμως, τι βοήθησε τους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν, τι συνειδητοποίησαν οι άνθρωποι. Σωστά, συνειδητοποίησαν ότι ήταν αδύναμοι και ευάλωτοι. Και τι αποφάσισαν να αλλάξουν από εκεί και πέρα? Την ιατρική, η ιατρική πια έγινε επιστήμη. Τι άλλο, πρόσεχαν τους κανόνες υγιεινείς, έφτιαξαν και τα σπίτια τους πιο προστατευμένα. Και τέλος, στις δαιμονίες. Και τι είναι λοιπόν αυτές οι δυσδαιμονίες? Δυσδαιμονίες είναι να πιστεύει κανείς παράλογα σε μυστηριώδης μεταφυσικές δυνάμεις, μάγια, ξόρκια και όχι στην επιστήμη. Τέλος λοιπόν στις δυσδαιμονίες, πάνω από όλα η επιστήμη. Λοιπόν, άρα στην έκτη παράγραφο, ρωτάμε ποιο ήταν το αποτέλεσμα όλου αυτού του γεγονότος. Συμπέρασμα λοιπόν, τι ήταν αυτό που συνέβη γενικά για την ανθρωπότητα, τι αλλαγές έφερε, τι ιστορική σημασία είχε. Και πάμε στην έβδομη παράγραφο. Και φυσικά, εμείς σήμερα αναγνωρίζουμε ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε τέτοια πανανθρώπινα ζητήματα με συνεργασία, πειθαρχία και αλληλεγγύη. Είναι καταστάσεις που πρέπει να ενώνουν τους ανθρώπους και να τους υπενθυμίζουν ότι είμαστε όλοι ίσοι, με τις ίδιες ανάγκες και είμαστε υποχρεωμένοι να σεβόμαστε τον κάθε συνάνθρωπό μας, και να μην αδιαφορούμε για το κοινό καλό. Λοιπόν, ερωτησούλες για την τελευταία μας παράγραφο. Τι αναγνωρίζουμε, λοιπόν, σήμερα? Φυσικά, ότι πρέπει να έχουμε συνεργασία, ότι πρέπει να νοιάζομαστε για το κοινό καλό, ότι έχουμε όλοι τις ίδιες ανάγκες, ότι πρέπει να έχουμε πειθαρχία, ότι πρέπει να έχουμε αλληλεγγύη και ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι. Λοιπόν, η τελευταία μας παράγραφος απαντάει στην ερώτηση τι σκεφτόμαστε. Δηλαδή τι σκέψεις, τι συναισθήματα έχουμε γι' αυτό το γεγονός. Τι σκέψεις και προβληματισμούς πρέπει να μας αφήσει, για να μας βελτιώσει ως ανθρώπους. Πώς αξιολογούμε το γεγονός. Λοιπόν, αυτή λοιπόν ήταν η έκθεση. Αυτή ήταν η παραγωγή λόγου, η αφήγηση ενός γεγονότος. Απλώς για ένα λεπτάκι πάω λίγο στην πρώτη παράγραφο ξανά. Για ρίξτε μια ματιά. Ήταν στα τέλη του μεσαίωνα, συγκεκριμένα στα μέσα του 14ου αιώνα, που μια τρομερή πανδημία κατέκτησε την Ευρώπη. Πρόκειται για την πανδημία της Μαύρης Πανώλης, που ήρθε με ορμή και στη συνέχεια προξένησε το θάνατο... εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Λοιπόν, αυτή η παράγραφος είχαμε πει ότι μας δείχνει το χρόνο. Μας λέει όμως και κάτι άλλο. Ναι, ποτέ έγινε αυτό το γεγονός, 14ου αιώνα κλπ. Αλλά τι έγινε μια τρομερή πανδημία. Τι μας παρουσιάζει, δηλαδή, η πρώτη παράγραφος. Μας παρουσιάζει το χρόνο, αλλά και το ίδιο το γεγονός που συνέβη. Το ίδιο το γεγονός που θα παρουσιάσουμε, για το οποίο γίνεται η αφήγηση. Άρα η πρώτη παράγραφος είναι σαν να μας λέει με δύο λόγια... μια μικρή περίληψη όλης της έκθεσης. Άρα πολλές φορές σε μια πρώτη παράγραφο, μπορώ να δηλώσω το πότε, αλλά να είναι και σαν μια μικρή περίληψη του τι θα ακολουθήσει. Γράφω λοιπόν με δύο λόγια τι έγινε, που και ποιο ήταν το αποτέλεσμα. Η εισαγωγή της έκθεσης μπορεί να περιλαμβάνει και μια μικρή περιληψούλα. Άρα, πώς περιγράφω λοιπόν ένα γεγονός, με βοηθάει να έχω ένα σχεδιάγραμμα. Απαντάω σε κάποιες ερωτήσεις. Εγγράφω εδώ τις ερωτήσεις, άμα θέλετε μπορείτε και να τις σημειώσετε εκεί στο σπίτι σας. Λοιπόν, πώς περιγράφω ένα γεγονός με έναν ολοκληρωμένο τρόπο. Και για κάθε ερώτηση μια παράγραφο. Λοιπόν, πρώτη ερώτηση, πότε έγινε. Δεύτερη ερώτηση, που έγινε. Τρίτη, ποια ήταν η αιτία, η αφορμή. Επόμενη, ποιοι συμμετείχαν, ποιοι ήταν οι υπεύθυνοι, ποιοι επλήγησαν, ποια ήταν η εξέλιξη, πώς αντιμετωπίστηκε, πόση διάρκεια είχε, τι αλλαγές έφερε στη ζωή των κατοίκων, αποτελέσματα, συνέπειες, ποιες είναι οι σκέψεις και τα συναισθήματα που δημιουργεί. Έχοντας λοιπόν αυτό το σχεδιάγραμμα, μπορούμε να γράψουμε ένα τέτοιο κείμενο, να περιγράψουμε ένα γεγονός, αφιερώνοντας μία παράγραφο σε κάθε τέτοια ερώτηση. Λοιπόν, κάτι θα σας θύμισε αυτή η ιστορία, κάτι σύγχρονο, άρα εγώ αναλαμβάνω να σας αναθέσω να γράψετε μια δική σας εκθεσούλα, για κάτι ανάλογο που συμβαίνει τη σημερινή εποχή. Περιγράφω ένα σύγχρονο γεγονός. Να το σύγχρονο γεγονός μας, Covid-19, κορονοϊός, μία σύγχρονη πανδημία. Μπορείτε να γράψετε κι εσείς μία έκθεση, ακολουθώντας ένα τέτοιο σχεδιάγραμμα, περιγράφοντας αυτό που συμβαίνει τώρα, από που ξεκίνησε, πώς διαδόθηκε, πώς το αντιμετωπίζουμε, τι αποτελέσματα έχει μέχρι στιγμής. Λοιπόν, αυτό ήταν το μάθημα. Απλώς θα ήθελα να σας αναφέρω μόνο δύο αποσπάσματα, δύο συγγραφέων που έχουν λίγο σχέση με το θέμα. Πρώτος είναι ο Βοκάκιος, έγραψε το έργο Δεκαήμερο. Είναι ιταλός συγγραφέας εκείνης της εποχής, της Πανώλης, από τη Φλωρεντία, ο οποίος παρατηρεί, ανάπόφευκτο το ίδιο αξιοθρίνητο αποτέλεσμα. Να φεύγει ο κόσμος μακριά από τους αρρώστους και το περιβάλλον τους. Στη σκέψη όλων αυτό ήταν το μόνο μέσον να σωθούν. Όλοι θέλανα να φύγουν μακριά. Αφήνω σε εσάς να το κρίνετε. Λοιπόν, και πάμε και σε έναν άλλο συγγραφέα, ο Αλμπέρ Καμί, πιο σύγχρονος συγγραφέας, Γάλλος, που έγραψε ένα βιβλίο για την Πανούκλα. Η Πανούκλα είναι το άλλο όνομα της Πανώλης, το λίγο πιο σύγχρονο. Οι δυστυχίες στην πραγματικότητα είναι μια κοινή υπόθεση. Αλλά δύσκολα της πιστεύει κανείς, όταν του πέσουν στο κεφάλι. Υπήρξαν στον κόσμο τόσες Πανούκλες, όσοι και οι πόλεμοι. Και παρόλα αυτά, οι Πανούκλες και οι πόλεμοι πάντα βρίσκουν τους ανθρώπους το ίδιο απροετοίμαστος. Σας αφήνω λίγο να το σκεφτείτε, να προβληματιστείτε και θα τα πούμε κάποια άλλη φορά. Γεια σας! |
