| : Καλησπέρα σας. Στην τηλεόραση το λένε έκτακτη ίδηση. Στην τηλεόραση το λένε όταν είναι να πούνε για κάτι πολύ σοβαρό με κόκκινα γράμματα για ένα reportage. Το οποίο αφορά ένα συγκαντικό γεγονός, ειδικότερα όταν πρόκειται για παιδιά. Σήμερα εδώ είμαστε για να μιλήσουμε για κάτι το οποίο δεν είναι απλώς μια ίδηση, δεν είναι απλώς ένα reportage. Είναι η πραγματική ζωή η οποία μας δείχνει τι, ότι οι έφηβοι το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν μια ένταση τεράστια, μεγάλη, το λέμε, το ακούμε, το συζητάμε και η οποία όπως μου είπε ο Στέφανος κάποια στιγμή είναι κάτω από μεγεθυτικό φακό πλέον τα προβλήματα των παιδιών. Και είμαι μαζί με τον Στέφανο τον Αλεβίζο για να σας μιλήσουμε για κάτι πάρα πάρα πολύ σημαντικό που είναι οι τάσεις αυτοκτονίας παιδιών, οι αυτοκτονίες παιδιών νέων εφήβων και το πρόβλημα όπως έχει διαμορφωθεί. Πριν μιλήσουμε Στέφανε, πριν πούμε οτιδήποτε, θα θέλα να ξεκινήσουμε με ένα μικρό βιντεάκι που τιμάσα τα παιδιά εθελοντές μετά από μια αυτοκτονία ενός 14χρονου αγωριού, το οποίο έφυγε από τη ζωή χωρίς λόγο πραγματικά και αγανάκτησαν και εκείνο το βράδυ έφτιαξαν αυτό το βίντεο. Θα τα πούμε μετά. Θα μπορούσε να είναι φίλος μου. Να είναι συμμαθητής μου. Να είναι συμπάκτης μου. Να είναι αδερφός μου. Αλλά δεν μπορεί πια. Στη θέση του θα μπορούσα να είμαι εγώ. Να είσαι εσύ. Θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε. Μην αφήσετε άλλο παιδί μόνο του. Μην αφήσετε άλλο παιδί να πονάει. Μην αφήσετε άλλο παιδί να πεθάνει από το μπουλίν. Ποτέ ξανά. Αυτό το παιδί, λοιπόν, αυτοκτόνησε πραγματικά. Δεν δήλωσε αυτοκτονία. Έφυγε από τη ζωή γιατί του έκαναν μπουλίν. Και άφησε ένα σημείωμα που πραγματικά ταρακούνισε. Το ξεχάσαμε. Και έλεγε, λοιπόν, σε αυτό το σημείωμα. Με κατέστρεψαν, καταστρέψε τους. Ποτέ ξανά, είπαν τα παιδιά. Αλλά τίποτε ξανά συνεχίζεται το πρόβλημα. Και εδώ ανησύχησα όταν μου έδωσαν από τη γραμμή, όταν μου έδωσε ο Στέφανος, που είναι υπεύθυνος για το επιχειρσιακό κέντρο, για τις γραμμές, για όλο αυτό που γίνεται σε όλη την Ελλάδα. Δεν έχει σημασία ο τίτλος. Ότι η Ανώαριο, Φεβρουάριο, Μάρτιο και Απλήριο, κινητοποιήθηκαμε για 92 παιδιά που εξέφρασαν αυτοκτονικό ιδεασμό. Αυτοκτονικό ιδεασμό, πρόθεση αυτοκτονίας, πάρα πολύ σημαντικό. Και ήθελα να πω, έτσι όπως ξεκινήσατε, ότι αυτή τη στιγμή δεν ήρθαμε να πούμε μία θεωρητική συζήτηση, ότι οι αυτοκτονίες των παιδιών θεωρητικά υπάρχουν, μας ανησυχούν ή οτιδήποτε άλλο. Είναι μια πραγματικότητα, δηλαδή τα περισσότερα παιδιά επικοινώνησαν μαζί μας μέσω 1056 ή μέσω του τσάτ. Απ' τελικά που δεικνύεται σωτήρια αυτή η λύση, γιατί οι περισσότεροι από τις 92 αυτές περιπτώσεις ήταν κλήσεις παιδιών στο τσάτ. Περιπτώσεις παιδιών που ήθελαν να βάλουν τέλος στη ζωή τους. Ήθελαν να κάνουν κακό στον εαυτό τους. Δεν μιλάμε για αυτοτραυματισμούς, δεν μιλάμε για μια περίπτωση όπου ένα παιδί αυτοτραυματίζεται, κάτι που επίσης συμβαίνει στην εφηβεία και είναι πολύ σημαντικό να το θίξουμε και σε επόμενες συναντήσεις μας. Μιλάμε για παιδιά που είχαν ένα οργανωμένο σχέδιο για το πώς να βάλουν τέλος στη ζωή τους. Κάτι τους είχε συμβεί και επικοινώνησαν μαζί μας. Να σας πω κύριε Γιαννόπλε ότι είναι πολύ σημαντικό ότι σχεδόν το 100% αυτών των κλήσεων έγιναν τις πρώτες πρωινές ώρες, δηλαδή περίπου μετά τις 12 το βράδυ όταν οι γονείς κοιμόντουσταν, όπου τα παιδιά ταλαιπωρούνταν και έτσι έβρισκαν μια διέξοδο σε μια 24-ωρη γραμμή να ζητήσουν βοήθεια ή να μοιράσουν τον πόνο τους. Δηλαδή 92 παιδιά που εξέφρασαν αυτήν την αυτοκτονική διάθεση, δηλαδή ένα παιδί την ημέρα. Εσείς οι γονείς που έχετε παιδιά και ανησυχείτε τους έφηβους με την έντασή τους, εμείς σαν κοινωνία όλοι που νοιαζόμαστε και τρελνόμαστε με την ιδέα ότι ένα παιδί μπορεί να πάθει κακό, άλλο τόσο να φτάσει σε αυτό το σημείο, τι θα κάνουμε, τι πρέπει να κάνουμε, πώς πρέπει να το κάνουμε. Βαρύγδουπες ανακοινώσεις κατά καιρούς από βαρύγδουπους ανθρώπους που βγαίνουν και μιλάνε για διάφορα περίεργα πράγματα με καταστάσεις εξοπραγματικές, με προβλήματα τα οποία υπάρχουν εδώ στην Αμερική ή στην Αγγλία. Τι κάνουμε όμως για να σταματήσουμε αυτό το φαινόμενο. Και είπατε μια λέξη αν μου επιτρέπετε, μεγεθυντικός φακός, γιατί αν δούμε τα ίδια δεδομένα ένα χρόνο πριν, Γενάρη, Φλεβάρη, Μάρτη, Απρίλη του 2020, θα δούμε ότι είχαμε μία αύξη περίπου 72%. Δηλαδή μια πάρα πολύ μεγάλη αύξη αυτών των κλήσεων. Κάτι συνέβη αυτήν την περίοδο, η οποία πυροδότησε αυτήν την έκρηξη των εφήβων. Και από τι λέτε εσείς εδώ από τα στοιχεία, κατά κύριο λόγο το προφίλ του παιδιού που μας κάλεσε ήταν κορίτσι ελληνικής καταγωγής σε βιβλική ηλικία. Έχουμε τα αγόρια που είναι ιδιαίτερο σεβέστητα μερικές φορές και έχουμε προβλήματα, αλλά η πλειοψηφία των προβλημάτων προέρχονται από κορίτσια. Κάτι που είναι και διεθνές άλλωστε, ότι σε αυτές τις υπηρεσίες απευθύνονται κατά κύριο λόγο και κορίτσια, αλλά όπως λέτε πάρα πολύ σωστά, το πρόβλημα δεν είναι υποτιμημένο στα αγόρια. Υπάρχει, απλά τα αγόρια μερικές φορές δυσκολεύονται να ζητήσουν βοήθεια. Και αυτό που λέει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας είναι ότι η αυτοκτονία, το φαινόμενο της αυτοκτονίας, είναι ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, δημόσιας υγείας, αλλά είναι η τρίτη κύρια αιτία θανάτου σε άτομα ηλικίας 15 έως 19 ετών. Είναι ένα διεθνές φαινόμενο που, εντάξει, μιλάμε για τις χώρες εκείνες που τα πράγματα έχουν πάρει τεράστιες διαστάσεις, αλλά η Ελλάδα τώρα έχει μπει σε αυτό τον κυκλώνα. Γιατί είναι ένας κυκλώνας, ο οποίος ταλαιπωρεί τους έφηβους, βομβαρδίζονται οι έφηβοι στην καθημερινότητα από μια αβέβαιη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, φοβούνται για τους ανθρώπους που αγαπάνε, μοιάζονται για το τι θα γίνει στο μέλλον τους και εδώ δεν ήρθαμε να κάνουμε μια ακόμη έτσι συζήτηση. Ήρθαμε να ταρακουνηθούμε λίγο, γιατί να σας πω κάτι. Είχαμε ένα περιστατικό την Παρασκευή, το οποίο δεν θα πω στοιχεία γιατί είναι εν ενεργία. Θα πω μόνο ότι κάποιος αξιωματικός υπηρεσίας είπε, έλα μωρέ 15 χρονών είναι, τα θέλει, θέλει να κάνει αυτό που έκανε, θέλει να βρεθεί σε μια κατάσταση επικίνδυνη, θέλει είναι 15 χρονών. Το δικό σας παιδί, 15 χρονών και σε αυτούς που απάντησαν έτσι, εάν βρισκόταν σε μια επικίνδυνη κατάσταση με κάποιους άλλους που την υποβάλλονσαν και σε αυτή τη διαδικασία, πώς θα αισθανόσαστε αν λείπει από το σπίτι, αν κινδυνεύει η ζωή του. Υπάρχει λοιπόν ένα πρόβλημα το οποίο είναι ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε εμείς σαν κοινωνία και να ενημερώσουμε και τους άλλους κυρίους προσπαθώντας με την ηγεσία της αστυνομίας, του υπουργείου κλπ να κάνουμε πράγματα, αλλά κυριότερα όμως εμείς, δεν μπορούμε να κάνουμε σαν κοινωνία, δεν μπορούμε να αφήνουμε άλλα παιδιά να βρίσκονται αυτήν την κατάσταση. Είμαστε και πρέπει να μιλήσω και μιλάω και σαν γονιός, σαν γονιός που μεγαλώνουμε αυτή τη στιγμή τριακόσα παιδιά, που κάποιοι από τα παιδιά στο χαμόγελο έχουν και εκείνα μπήσετε αυτή τη διαδικασία γιατί ξέρετε η ψυχούλα τους εκτός των άλλων έχει και ένα άλλο φαινόμενο το οποίο προέρχεται από την κακοποιήσει, από τον κακοποιησιανισμό των ίδιων τους ογονιών. Άρα πώς να μην φτάνουν σε σημεία έκρηξης. Έτσι λοιπόν πρέπει να ξεραφάκι και αυτό τραβατίζονται κατά καιλούς κάποια παιδιά. Και το έχετε δει και εσείς οι συγγονείς και λέτε πω πω το παιδί μου τι έπαθε και λοιπά. Είναι κάτι που δικαιολογείται, να μας πει ο Στέφανος και δεν θέλω εγώ να το παίξω ειδικός, αλλά ξέρετε ανησυχούμε. Ανησυχούμε πλέον όχι σε βαθμό τι κάνουμε έτσι, αλλά ανησυχούμε γιατί από το Facebook μας έρχονται πληροφορίες για παιδιά που έχουν δηλώσει αυτοκτονική τάση. Από διάφορους που βλέπουνε κάποια τάση ενός παιδιού σε κάποιο σημείο του διαδικτύου τελος πάντων, ότι θέλουν να αυτοκτονήσουν από κάποια συναντήσεις παιδιών νέων ή άλλων τρίτων μεγάλων συλληκίας που προκαλούν τα παιδιά και τους δίνουν οδηγίες για το πως μπορούν να θέσουν τέρμα της ζωής τους με έναν τρόπο ανόδυνο, με έναν τρόπο που να μη φαίνεται, με έναν τρόπο που να φανεί και να γίνει μια λάμψη ότι έφυγε με έναν τρόπο εντυπωσιακό. Ξέρετε, καταλαβαίνετε γιατί μιλάμε. Για τα δεκατετράχρονα, δεκαπεντάχρονα παιδιά μας, που έχουν μπει σε μια διαδικασία να τελειώσουν τη ζωούλα τους την τόσο σημαντική. Πονάει, πονάει κάθε φορά που με παίρνουν από τη γραμμή και μοιραζόμαστε ότι ένα παιδί δήλωσε αυτοκτονία. Πονάει όταν μας πήρε δεκατετράχρονοι για να μας πει ότι ξέρεις έχω πάρει χαπάκια και θέλω να θέσω τέρμα στη ζωή μου, πείτε στους γονείς μου τους αγαπώ. Έγινε κινητοποίηση άμεση, ενημερώσαμε εισαγγελέα, ενημερώσαμε το ΕΚΑΒ, ο γιατρός μας έδινε οδηγίες στον πατέρα όταν βρέθηκε και στην δασκάλα εκεί που ήταν παρούσα σε αυτή τη διαδικασία και το παιδί σώθηκε. Σώθηκε επειδή ακριβώς σκέφτηκε να πάρει τηλέφωνο το 1056 και επειδή βρεθήκαμε μια ομάδα ολόκληρη για να την καλύψουμε. Σε άλλη περίπτωση μια ανάλογης ηλικίας παιδί όταν καταφέραμε το βράδυ αργά μεσάνυχτα το πρωί, δεν θυμάμαι τι ώρα ήτανε, να τελειώσει αυτό, μας πήρε ο πατέρας της και μας είπε με ποιο δικαίωμα μιλάτε με το παιδί μου, καταλαβαίνετε σε τι τρέλα ζούμε. Δεν μπορώ να το διαχειριστώ σαν άνθρωπος γιατί δεν μπορώ να το διανοηθώ ότι υπάρχει η περίπτωση να πει ένας πατέρας γιατί μιλούσατε με το παιδί μου ενώ προσπαθήσατε να το δοσώσετε. Και δεν μας ενδιαφέρεται να πει σε συγκεκριμένη τοίχη τη σημεία που κεντινεύεται ένα παιδί, εμείς έχουμε υποσχεδεί και έχουμε πει στα παιδιά ότι μιλάμε μαζί τους με το τηλέφωνο ή με το τσάτ, που είπε ο Στέφανος, πολλοί από εσάς δεν ξέρετε τι είναι το τσάτ, το τσάτ ξέρετε τι είναι, είναι δυνατότητα που έχουν τα παιδιά μέσα στο πληκτρολόγιο τους με αυτό το κινητό να στέλνουνε μηνύματα σε ταχύτητα αστραπιαία και δεν θέλουν να μιλάνε στο τηλέφωνο πλέον, θέλουν να μιλάνε μέσω αυτό του πράγματος που είναι σημαντικό αλλά είναι και επικίνδυνο πλέον. Είναι ένα εργαλείο το οποίο χρησιμοποιείται για πολλούς τρόπους, με πολλούς τρόπους. Άρα το τσάτ 10.56 το λέμε και στα παιδιά που μπορεί να μας βλέπουνε, γιατί μας βλέπουνε παιδιά, αλλά και στους γονείς να το πουν στα παιδιά τους, είναι ένας καλός τρόπος για να μπορούν να πηγηρινήσουν τα παιδιά. Και θα ήθελα να πω ότι για τους μεθόδους που ακολουθούνται και όλα αυτά, να μας τα πει ο Στέφανος, αλλά η οικογένεια παίζει το σημαντικότερο ρόλο. Και πολλές φορές δεν μπορεί να θεωρηθεί μια οικογένεια ότι φταίει, έτσι δεν είναι, για το ότι τα παιδί θα μπει σε διαδικασία αυτοκτονίας. Γιατί ακόμη και μια ερωτική απογοήτευση, αν θυμηθούμε τα δικά μας χρόνια, εσείς οι μεγάλοι, οι μικρότεροι, οι λιγότεροι, μικρότερα από εμένα, αν θυμηθούμε τα μικρά μας νεανικά χρόνια, παιδικά χρόνια, πιβικά χρόνια, θα θυμηθούμε πόσο σημαντικό ήταν η ερωτική απογοήτευση που είχαμε, όταν κάποια κοπέλα, δεν ήταν αγόρια, κάποια αγόρια, τα κορίτσια, δεν ανταποκρινόταν στον έρωτα. Στον ερωτά της, στον ερωτά του. Και νομίζαμε ότι τελειώνει ο κόσμος ολόκληρος. Για τους έφηβους λοιπόν, νομίζουν ότι τελειώνει ο κόσμος ολόκληρος. Και εδώ είναι η δική μας συμπαράσταση του γονιού, του εκπαιδευτικού, του χαμόγελου του παιδιού της αστυνομίας. Θα ήθελα να σας δώσουμε δύο χρήσιμα τηλέφωνα, πριν πάρει τον λόγο ο Στέφανος για να μας πει χρήσιμα πράγματα. Είναι το 10.56 που είναι το χαμόγελου του παιδιού 24 ώρες, και Κυριακές και Σαββάτο, και γιορτές και 15 Αυγούστου, και οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και της νύχτας, και ένα σημαντικό επίσης τηλέφωνο που όποιος θέλει να πάρει κατευθείαν την αστυνομία, το ηλεκτρονικό έγκλημα όπως λέγεται, είναι το 111.88, που είναι το Σάμπε Κιτ που απαντάει το ηλεκτρονικό έγκλημα της αστυνομίας κάποιοι αξιόλογοι αξιωματικοί, που έχουν και γνώση αλλά και διάθεση να δώσουν μια λύση. Αυτά τα τηλέφωνα είναι πολύ σημαντικά αν αντάχετε πρόχειρα, όμοι γέννητο αν συμβεί κάτι και ειδικότατα εσείς τα παιδιά, εσείς οι έφηβοι. Στέφανε. Νομίζω ότι έχετε πει όλη την ουσία της σημερινής μας κουβέντας και αυτό ακριβώς που θέλαμε να κάνουμε, ένα ξύπνημα, γιατί είμαστε το χαμόγελο του παιδιού και θέλουμε την εμπειρία που αποκτούμε και τα μηνύματα που παίρνουμε από τα παιδιά, να τα γυρίζουμε και στον κόσμο πίσω. Έτσι λοιπόν αυτή τη στιγμή ήρθαμε να χτυπήσουμε ένα καμπανάκι ότι παρατηρούμε αυτή την αύξηση. Παρατηρούμε αυτή την αύξηση της κλήσης και όπως πολύ σωστά είπε και ο κύριος Γιαννόπουλος, ότι εδώ δεν είμαστε τώρα για να πούμε ποιο στέ ή τι δευτέ είναι, να πούμε τι κάνουμε. Τι μπορούμε να κάνουμε από εδώ και πέρα. Άλλωστε στη ζωή μας αυτό έχει σημασία. Τι κάνουμε από εδώ και πέρα. Μπορεί ένας γονιός κάτι να έχει συμβεί στην οικογένεια, να λειτουργήσει όπως είπαμε και αυτή η κρίση του Covid και της πανδημίας σαν αγγιεργετικός φακός και να μεγάλωσε προβλήματα. Παρ' όλα αυτά τα παιδιά έχουν ανάγκη τους γονείς τους. Δεν είναι τυχαία ότι ο πρώτος λόγος που τα παιδιά μας καλούν για να εκφράσουν τον αυτοκτονική πρόθεση, έτσι αυτοκτονικό ιδεασμό, είναι οι συγκρούσεις μέσα στην οικογένεια. Κάπως τα πράγματα σαν να μην επικοινωνούν καλά. Εδώ είμαστε για να μπορέσουμε να σταθούμε δίπλα σας, να σας διευκολύνουμε να μιλήσετε με τα παιδιά. Να διευκρινίσουμε ότι εξίσου σημαντικό αριθμό κλείσων έχουμε και για τους αυτοτραυματισμούς των παιδιών. Όταν ένα παιδί αυτοτραυματίζεται δεν θέλει να πεθάνει, έτσι. Παρ' όλα αυτά, είναι δύο διαφορετικά πράγματα η αυτοκτονία με τον αυτοτραυματισμό, παρ' όλα αυτά, ελοχεύει μεγάλο σκίνδυνος κατά τη διάρκεια του αυτοτραυματισμού, να δημιουργηθεί μεγάλο πρόβλημα και τελικά το παιδί να πεθάνει. Είναι αυτό που λέμε συμπεριφορές αυτοκτονικά ισοδύναμες. Σε όλες δίνουμε την ίδια προσοχή. Είναι πάρα πολύ σημαντικό όταν ένα παιδί μας πει ότι νιώθει ότι θέλει να κάνει κακό στον εαυτό του. Όταν νιώσει ότι υπάρχει μια απομόνωση από το υπόλοιπο περιβάλλον. Όταν αναζητά αυτούς τους τρόπους μέσα στο διαδίκτυο, είναι πάρα πολύ σημαντικό να μην το υποτιμήσουμε. Δεν είναι κάτι χαριτωμένο, κάτι που σκέφτηκε ένας νέος, μια νέα, σε μια δύσκολη στιγμή, μιας ερωτικής στιγμής ή οτιδήποτε άλλο. Είναι μια σοβαρή δήλωση που απαιτεί άμεσο και απογκλειματικό χειρισμό. Για αυτό το λόγο και το χαμόγελο του παιδιού λειτουργεί 24-24, γιατί όπως σας είπαμε, το σύνολο αυτού των κλήσεων, σχεδόν το 100% αυτού των κλήσεων, έγιναν τις πρώτες πρωινές ώρες. Πρέπει να είμαστε εκεί. Το 10.56 πρέπει να το ξέρουν τα παιδιά. Πολλές φορές, ειδικά στην εφηβεία, τα παιδιά μέσα στην έντασή τους δυσκολεύονται να μιλήσουν με τη μαμά και τον μπαμπά. Πρέπει να ξέρουν ότι υπάρχει κάποιος άλλος εκεί για να τους ακούσει. Ότι είμαστε εκεί, ότι είμαστε δίπλα τους. Να διερευνήσουμε τι ακριβώς έχει συμβεί, ποια είναι η κατάσταση του παιδιού, αν υπάρχει κάποιος άλλος λόγος, κάποια ψυχική ασθένεια που υπιθανά, που να χρειάζεται έτσι μια ιδιαίτερη φροντίδα και παρέμβαση και όλοι μαζί να καταφέρουμε να σώσουμε ένα παιδάκι όπως αυτά τα 92 που σώσαμε. Προσοχή όμως. Σε αυτό το σημείο θα θέλω να σας ενημερώσω για κάτι που συμβαίνει. Και έχει συμβεί και έχουν φτάσει κάποιοι γονείς σε σημεία ακραία. Κάποιοι διάτοντες αστέρες που προβάλλουν τον εαυτό τους δεξιά και αριστερά σε κάποιες εκπομπές και λοιπά, οι οποίοι χρεώνουν μάλιστα χρήματα για να λύσουν το πρόβλημα κάποιου παιδιού που έχει μπλέξει ή οτιδήποτε άλλο, αυτοί οι διάτοντες αστέρες το μόνο που κάνουνε σε αυτές τις περιτώσεις είναι να επιτείνουν και να ενισχύουν το πρόβλημα. Και για να καταλάβετε πόσο σημαντικό είναι κάποιος από αυτούς σε μια περιοχή της Νοτίου Ελλάδας καλούσε τη δεκαεξάχρονη στο γραφείο του και την υπέβαλε σε μια διαδικασία ψηλάφυσης λέει του σώματός της. Το παιδί μας έπαιρνε το ίδιο τηλέφωνο και μας έλεγε δεν αντέχω αυτή την κατάσταση, αυτος ο άνθρωπος με παρενοκλεί σεξουαλικά και η μάνα μου το δέχεται γιατί είναι μέρος της διαδικασίας να με πάρει μακριά αλλαία από την παρέα που με επηρεάζει. Πήρα ανώτατους αξιωματικούς, δηλώνω κάποια πράγματα τα οποία είναι πολύ σοβαρά και τα έχω χειριστεί προσωπικά γιατί έτσι έπρεπε να γίνει, πήρα ανώτατους αξιωματικούς για να κάνουν κάτι για αυτό τον κύριο, αλλά δυστυχώς δεν έγινε τίποτα και η κοπίλα μας πήρε απαγοητευμένη και μας λέει τελικά συνέχισε αυτός ο τύπος να κάνει αυτά που μου έκανε και έρθα σε σύγκριση με τη μάνα μου και έγιναν αυτά που έγινα και σταμάτησε μόνο του κάποια στιγμή. Δεν μιλάω ότι όλοι είναι το ίδιο αλλά σας λέω για μια περίπτωση που η μητέρα νομίζοντας ότι αυτός ο άνθρωπος έχει λέει και σαν detective που ήτανε, είχε και την δυνατότητα να έχει και ψυχολογική γνώση γύρω απ' τα θέματα με αποτέλεσμα να υποβάλλει αυτό το κορίτσι σε αυτή την κατάσταση. Και μην πέφτετε σε θύματα και πληρώνετε τεράστια ποσά τα οποία δε πολλοί από εσάς γονείς δεν έχουνε. Δώστε μας τη δυνατότητα, υπάρχουν αξιόλογοι αξιωματικοί στη αστυνομία, έχουμε με τη συμπαράσταση και τη συνεργασία έχουνε πηλυθεί πάρα πολλά προβλήματα. Δεν θα αποκαταστήσουμε με τους detective και τους διάτοτες αστέρες MSI, BSI κλπ όπως λέγεται και να λύνουνε τις λύσεις πάντως επιστητού. Υπάρχει αστυνομία, στη συγκεκριμένη περίπτωση αξιωματικοί με τίτλους που έχουν γνώσεις, υπάρχει το χαμόγελο που μπορεί να ισορροπίσει αυτό και μέσα σε αυτή τη διαδικασία να σώσουμε ένα παιδί, δύο παιδιά, αλλά να μιλάμε όμως, να μιλάμε, να μας καλείται για το παραδικρό, έστω και προληπτικά, έστω και η διέστηση που υπάρχει. Δεν θα εκθέσουμε κανέναν, μόνη περίπτωση που θα αναγκαστούμε να μπούμε στη διαδικασία της κινητοποίησης της αστυνομίας είναι ότι ένα παιδί κινδυνεύει. Τότε είμαστε αποβεβαιωμένοι να κάνουμε την διαδικασία αυτή που πρέπει να γίνει και να σώσουμε πως έχουμε σώσει τόσα παιδιά τα οποία βρίσκονται σε κίνδυνο. Και να πω και κάτι το οποίο είναι σημαντικό για να μπούμε σε αυτήν, να προχωρήσουμε ακόμη ένα βήμα παραπέρα. Έχουμε πάρει μια ειδική εφαρμογή που είναι ειδική για την ανοίχνευση των διαφόρων προβλημάτων ειδικότητα μέσα από το διαδίκτυο, το cyber-tip line, το οποίο είναι μια διεθνής προσπάθεια που το χαμόγελο του παιδιού έχει την τιμή να έχει πάρει τη χρήση του για την Ελλάδα για να μπορέσουμε να δώσουμε και άλλα εργαλεία στα παιδιά να επικοινωνούν αλλά και στους γονείς. Να πω λίγο κάτι, είπατε κάτι πάρα πολύ σημαντικό ότι όλοι εσείς μπορείτε να μας βοηθήσετε και ξέρετε όσο μίλαγε ο κ. Γιαννόπουλος σκεφτόμουν μια ιστορία γιατί είναι πολύ σημαντικό να τις μοιραζόμαστε μαζί σας για ένα παιδί, δεν ξέρω αν θυμάστε, που ήθελε να αυτοκτονήσει που εξέφρασε τον τρόπο που θέλει να αυτοκτονήσει επειδή του κλέψανε τα όπλα του στο διαδικτυακό του παιχνίδι. Άμεσα κινητοποιηθήκαμε, η αστυνομία έκανε τη δουλειά της όπως έπρεπε να την κάνει, το χαμόγελο του παιδιού, όλο το ψυχοκοινωνικό κομμάτι και τη διασύνδεση με την αστυνομία να φροντίσουμε το παιδί, να φροντίσουμε τους γονείς του για να κατοφέρουμε να το σώσουμε αυτό το παιδάκι. Πάλι έτσι σε μια συνθήκη δύσκολη που οι υπηρεσίες δεν λειτουργούσαν, καλοκαίρι, αργία, μια δύσκολη τέλος πάντων περίοδος, ήμασταν εκεί πέρα και βοηθήσαμε το παιδί. Άρα και ο δικός σας ο λόγος... Ήταν η αιτία όμως το ότι έχασε τα όπλα του στο διαδίκτυο από τη μετέπειτα κατάσταση. Σίγουρα το ότι έχασε τα όπλα του στο διαδίκτυο υπήρξε μία αφορμή, ήταν αυτό το τσακουμάκι που λέγανε οι παλιοί, για να ανάψει η σπίθα. Αλλά τα προβλήματα ήταν άλλα μέσα στην οικογένεια. Υπήρχαν άλλες δυσκολίες ενδοικογενειακές, ενδοικογενειακά ζητήματα. Γι' αυτό άλλωστο και ο νεαρός είχε στραφεί στην έντονη χρήση του διαδικτύου, για να αποκοπεί από το πρόβλημα που αντιμετώπιζε μέσα στην οικογένεια και που αντιμετώπιζαν όλοι μεταξύ τους. Άρα, όπως είναι πολύ ωραίο αυτό που λέτε, υπάρχουν οι αφορμές. Και σίγουρα κάποιος μπορεί να σταθεί για οποιοδήποτε λόγο σε μία αφορμή. Ένα διαδικτυακό παιχνίδι, μία ερωτική απογοήτευση, οτιδήποτε άλλο. Εμείς, σαν χαμόγελο του παιδιού, προσπαθούμε όλο το επιστημονικό προσωπικό, γιατί νομίζω ότι είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι τα θέματα τα αντιμετωπίζουμε διεπιστημονικά. Γιατί η κοινωνική λειτουργία, οι ψυχολόγοι, οι ψυχίατροι, να καταλάβουμε τι ακριβώς έχει συμβεί, τη βαθύτερη αιτία, για να μην φτάσουμε στο σημείο να θρηνήσουμε ένα παιδί, μια οικογένεια, να βιώσει αυτό το τραγικό κομμάτι που είναι η αυτοκτονία ενός παιδιού ή ο θανάσιμος τραυματισμός του. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να ξέρουμε ότι έχουμε εσάς και οι υπηρεσίες του χαμόγελου είναι εκεί, υπάρχουν σε 24 ώρες βάση, περιμένουν εσάς, το δικό σας τηλεφώνημα, για να συμπληρωθούνε, να ξέρουμε τα προβλήματα για να σας βοηθήσουμε. Μας κάλεσαν από γυμνάσιο του Πειραιά για να διαχειριστούμε την κρίση του Πένθους γιατί η 15χρονη αυτοκτόνησε. Στη Χαλκίδα. Και είναι σημαντικό να πω ότι βρέθηκα κι εγώ εκεί, κάποια στιγμή μαζί να μιλήσω με τις γονείς και λοιπά, πόσο φρικτό είναι να αντιμετωπίζεις το θάνατο και όχι τη ζωή. Και ναι, μην είχαμε αυτές τις περιπτώσεις των παιδιών που σώθηκαν, αλλά οι άλλες περιπτώσεις που δεν πρόλαβε κάποιος να μιλήσει μαζί τους, ποιος θα πει σ' αυτούς τους γονείς κανείς, με ένα cyber-bullying που έγινε με μια διαδικτυακή κατάσταση που τον κοροϊδεύαν τη μικρή, να φτάσει στο σημείο αυτό. Πώς μπορούμε να μιλήσουμε. Οι φίλοι πολλές φορές που διαπιστώνετε ότι υπάρχει κάποιο θέμα με τη φίλη σας, με το φίλο σας, μη διστάζετε, δεν είναι κάρφωμα να πάρεις και να πεις ότι ξέρεις, η φίλη μου έχει πρόβλημα, ο φίλος μου έχει πρόβλημα, το παιδί κάποιου φίλου έχει πρόβλημα. Σώζεται, αυτή η περίπτωση δεν είναι ανίατη ασθένεια, που και αυτές πλέον βρίσκονται λύσεις, εδώ είναι κάτι το οποίο υπάρχει λύση. Μην αφήνουμε τα παιδιά εκτεθειμένα άλλο σε αυτή την καταστροφή. Και εμείς είμαστε εδώ 24 ώρες. Πρέπει να τα σώσουμε, δεν γίνεται. Και είναι σημαντικό, γιατί τώρα το λέτε και σκέφτομαι πόσα παιδιά όντως μας καλούνε. Υπάρχει μεγάλη ευαισθησία στα παιδιά και επειδή δουλεύουμε καθημερινά με τα παιδιά στα σχολεία, πόση ευαισθησία υπάρχουν και έρχονται και μας λένε «Κύριε Στέφανε, υπάρχει αυτό το πρόβλημα με τη φίλη μας, μας είπε αυτό, τι κάνουμε, συνεργαζόμαστε με τους εκπαιδευτικούς, προσπαθούμε, είμαστε εδώ πέρα για όλα τα παιδιά, όποιο πρόβλημα κι αν έχουνε και ειδικά σε αυτές τις καταστάσεις είμαστε εκεί ένα παραπάνω, εννοώντας την αμεσότητα των κινήσεων και των δρασεών μας». Μην υποτιμήσετε κανένα σημάδι από αυτό που σας δίνει το παιδί σας. Αν κάτι σας προβληματίζει, ό,τι κι αν είναι αυτό, μην το υποτιμάτε. Καλέστε στο 56, δωρεάνι είναι, ανώνυμο, όλοι είναι επιστημονικά προσανατολισμένοι σε θέματα παιδιού, εκμεταλλευτείτε το. Εκμεταλλευτείτε το. Είμαστε εδώ για να πούμε τι πρέπει να κάνουμε. Μην υποτιμάτε τα μηνύματα που σας δίνουν τα παιδιά σας. Και για να μην κουράσουμε, γιατί τελικά είδαμε ότι όταν μιλάς πολύ, έστω και για να είμαι πολύ σοβαρό, κάποιοι χάνονται σε αυτό και ξεφεύγουν. Θα θέλαμε να μείνουμε σε αυτό. 10-56, χαμόγελο του παιδιού. 111-88, ηλεκτρονικό έγκλημα της αστυνομίας. Ένα τηλέφωνο μπορεί να σώσει τη ζωή ενός παιδιού. Ένα τηλέφωνο μπορεί να κάνει τη διαφορά στη ζωή ενός παιδιού. Γιατί μετά κάποια από αυτά τα παιδιά είναι και φυλαράκια μας, γίνονται θελοντές. Προχωράνε με μια ισοδοξία για τη ζωή. Όπως κάποτε, πριν από κάποια χρόνια, σε μια δήλωση αυτοκτονίας από ένα νησί των Κυκλάδων, μια 16-χρονη κοπέλα με μια αρωτική απογοήτευση που είχε, γιατί δεν είχε πρόβλημα με τους γονείς, λέει, οι γονείς είναι καλύτεροι γονείς του κόσμου. Αλλά την απογοήτευσε ο φίλος της. Βάλαμε να μιλήσει μια εθελόντρια, 16-χρονη, που ήταν τότε εθελόντρια στο Γιου Σμάιλ με τα παιδιά, τα εθελοντές. Στο τέλος γύρισε όλο αυτό και η κοπέλα από το νησί αυτό έγινε και αυτή η εθελόντρια στο γαμόγελο του παιδιού. Θέλω να πω ότι ένα παιδί επηρέασε ένα άλλο παιδί. Είναι απλό ή είναι απλό? Δεν είναι το βαρύδι που ο μόνος ενός ψυχολόγου. Ο ψυχολόγος αυτός μπορεί να διαχειριστεί τα πράγματα. Αλλά μια παρέναιση ενός παιδιού, μιας φίλης ενός φίλου, μια παρέναιση ενός φίλου ενήλικα, μιας οικογένειας που θα διαπιστώσει κάτι, μπορεί να κάνει τη διαφορά σε ένα παιδί. Κλείνοντας, λοιπόν, ήθελα να σας πω ότι εμείς ανησυχούμε πάρα πολύ, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, γιατί αν στο χαμόγελο είχαμε 92 παιδιά, κάποια στιγμή θα δούμε τα στατιστικά της αστυνομίας και η αστυνομία κατευθείαν είχε κάποια πολύ περισσότερα περιστατικά, τα πράγματα είναι άσχημα. Και θα γίνουν πιο άσχημα, συνεχιστεί όλα αυτά η κατάσταση, με την πανδημία, με το στέλεγος το ΤΑΔΕ, με εκείνο το στέλεγος, έρχεται νέο πρόβλημα, μετά θα γίνει το άλλο, θα γίνει το άλλο. Πρέπει να προλάβουμε τις παράλληλες απώλειες του πολέμου της πανδημίας. Και οι παράλληλες απώλειες είναι πάρα πολύ σημαντικές αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Εγώ θα θέλω να ευχαριστήσω, Στέφανε. Και εγώ δεν έχω να πω τίποτα το 10.56 μόνο αυτό, να το θυμάστε ότι είμαστε εδώ δίπλα σας 24 ώρα, συνοδιπόροι σε ό,τι πρόβλημα αντιμετωπίζετε με τα παιδιά σας ή αν μας βλέπουνε παιδιά, να ξέρετε ότι είμαστε εδώ, είμαστε εδώ για εσάς, να σας ακούσουμε και να κάνουμε ό,τι καλύτερο γίνεται για εσάς. Γεια σας. |
