| : [♪ Μουσική' Γεια σας, παιδιά! Σήμερα θα ασχοληθούμε... Με τον προφορικό μας λόγο. Θα πρέπει να συμφωνήσετε κι εσείς μαζί μου. Όλοι ασχολούνται με το τι θα γράψετε, πώς θα το γράψετε. Χωρίς λάθη. Αν θα είναι σωστό, αν θα είναι μεγάλο το κείμενο, κανείς δεν ασχολείται με τον προφορικό σας λόγο. Διστάζετε να σηκώσετε το χέρι. Είμαι σίγουρη πως μέσα στο μυαλό σας έρχεται αυτή η εικόνα. Θα σας μάθω ένα υπέροχο παιχνίδι που έμαθε ο παππούς στην Ιωάννα, όταν ανακάλυψε ότι η Ιωάννα δεν μπορεί να αφηγηθεί σωστά. Μπερδεύει τα λόγια της και κανείς δεν την καταλαβαίνει. Πάμε να δούμε τι ήθελε να αφηγηθεί η Ιωάννα στον παππού της. Τη γνωρίζετε όλοι σίγουρα την Ιωάννα. Αυτή η κόκκινο μάλα με τα σγουρά μαλλιά και το κόκκινο φουστανάκι στο βιβλίο σας. Για να δούμε λίγο την εικόνα. Να ο παππούς και η Ιωάννα. Ήρθε τρέχοντας η Ιωάννα να του αφηγηθεί αυτό που της συνέβη το πρωί στο σχολείο. Η Ιωάννα αφηγείται στον παππού της αυτό που έγινε στο σχολείο. Αυτός όμως δεν καταλαβαίνει, γιατί η Ιωάννα τα λέει μπερδεμένα. Και επαναλαμβάνει τις ίδιες λέξεις, ενώ δεν χρειάζεται. Ακούστε την αρχική αφήγηση της Ιωάννας και θα καταλάβετε γιατί ο παππούς μπερδεύτηκε. Ο Μολύβιος πετάχτηκε πάνω στο θρανείο. Πω πω! Ξαφνιάστηκα τόσο πολύ! Οι άλλοι γελούσαν και μετά ο δάσκαλος γέλασε κι αυτός και μετά άρχισε να τρέχει. Δεν κατάλαβαν πώς βρέθηκε εκεί. Δεν ήξερα τι να κάνω και μετά άρπαξε το μολύβι μου. Μπερδεύτηκε ο παππούς. Ποιος άρχισε να τρέχει? Το κουτάβι, ο Μολύβιος, ο δάσκαλος, η ίδια και αυτό το και μετά, και μετά, και μετά. Είμαι σίγουρη ότι γελάτε. Και εσείς γράφετε συνεχώς αυτές τις δύο λεξούλες. Έχετε μετρήσει και πάνω από τέσσερις φορές τα κειμενάκια σας. Ο παππούς αποφάσισε να μάθει στην Ιωάννα το παιχνίδι που θα σας μάθω σήμερα κι εγώ, για να βοηθήσει στον προφορικό της λόγο και να αφηγείτε σαν παραμυθού. Να κρέμονται όλοι από τα χείλια της όταν λέει ιστορίες. Το παιχνίδι που θα μάθουμε λέγεται αφηγού με περιγράφο. Θέλω να σας ακούσω να το λέτε. Όλοι μαζί μη βαριέστε να μιλήσετε. Αφηγού με περιγράφο. Όπως όλα τα παιχνίδια, έχει και αυτό οδηγίες. Η καρτέλα με τις οδηγίες του παιχνιδιού μπορείτε να την αντιγράψετε. Ας προσέξουμε. Παίζετε με δύο ή και περισσότερους παίκτες. Τώρα που είστε και στο σπίτι αυτές τις μέρες μπορείτε να παίξετε με τα αδερφάκια σας, με τον μπαμπά, με τη μαμά. Ο ένας παίκτης κρατάει την καρτέλα με τις ερωτήσεις και τις υποβάλλει στον άλλον βάζοντας ένα θέμα. Παράδειγμα, μια εκδρομή στο δάσος. Ο παίκτης που δέχεται τις ερωτήσεις προσπαθεί να κρατήσει στη μνήμη του τις απαντήσεις που δίνει. Το ίδιο κάνει και ο άλλος παίκτης που κρατάει την καρτέλα. Μόλις τελειώσουν οι ερωτήσεις, ο παίκτης με την καρτέλα καλείται να αφηγηθεί με τη σειρά των ερωτήσεων όλη την ιστορίουλα που δημιουργήθηκε. Όπως τη θυμάται. Αμέσως μετά ο άλλος παίκτης χωρίς την καρτέλα καλείται να την αφηγηθεί και αυτός. Ο παίκτης με την καρτέλα τον ενημερώνει αν αφηγήθηκε με τη σειρά, τα γεγονότα και αν ξέχασε κάποιο στοιχείο. Τέλος, κάποιος άλλος παίρνει την καρτέλα με τις ερωτήσεις και αρχίζει καινούριο παιχνίδι, καινούριο θέμα, μια νέα αφήγηση. Για να δούμε βήμα-βήμα την καρτέλα με τις ερωτήσεις. Πάμε να τις διαβάσουμε. Είναι 10. Πρώτη ερώτηση. Πού θα σας τις γράψω και στον πίνακα. Μετά θα δούμε τις απαντήσεις που δίνει η Ιωάννα όταν ο παππούς της κάνει τις ερωτήσεις. Πού έχει σημασία το ερωτηματικό που το ξεχνάτε, είμαι σίγουρη ότι το παραδέχεστε. Δεύτερη ερώτηση που θα κάνει ο παππούς στην Ιωάννα. Πότε, τρίτη ερώτηση που ακολουθεί, ποιοι, τέταρτη, γιατί, πέμπτη ερώτηση. Τι βλέπεις, δεν ξεχνώ το ερωτηματικό, είναι ερωτήσεις. Τι μυρίζεις, έβδομη ερώτηση. Τι ακούς, όγδοη ερώτηση. Τι συνέβη στη συνέχεια. Σας προτείνω να αντιγράψετε κι εσείς τις ερωτήσεις, παρόλο που θα τις δείτε στην καρτέλα, γιατί μόλις τελειώσουμε θα αρχίσετε αμέσως το παιχνίδι με βέβαιη. Ερώτηση έννατη. Πώς αντιδρούν οι ήρωες που συμμετέχουν. Και τελευταία ερώτηση. Τι σκέφτεσαι, πώς νιώθεις. Έτσι συνήθως κλείνουμε μια μικρή ιστορία. Τι σκέφτεσαι, πώς νιώθεις. Για δούμε τον παππού με την Ιωάννα. Ο παππούς κρατά την καρτέλα με τις ερωτήσεις. Η Ιωάννα απαντά, το παιχνίδι ξεκινά. Έτοιμοι? Πού, ρωτάει ο παππούς. Στην αίθουσά μου στο σχολείο. Πότε? Το πρωί μετά την προσευχή, καθώς άνοιγα την τσάντα μου για να βγάλω την κασετίνα μου. Ποιοι? Ο δάσκαλος μας είπε να βγάλουμε το βιβλίο, να διαβάσουμε και όλοι ανοίξαμε τις τσάντες μας. Γιατί? Δημιουργήθηκε μια αναστάτωση, γιατί πετάχτηκε μέσα από την τσάντα μου το κουτάβι μου. Τι βλέπεις? Βλέπω γύρω μου τους συμμαθητές μου να πετιούνται ξαφνιασμένοι από τις καρέκλες τους. Τι μυρίζεις? Εκείνη την ώρα μου μύρισε ο χυμός του διπλανό μου, που χύθηκε στο θρανίο, γιατί τον παρέσυρα το κουτάβι με την ουρά του. Τι ακούς? Δύο συμμαθήτριές μου, που φοβούνται τα σκυλιά, τσίριξαν δυνατά. Τι συνέβη στη συνέχεια? Το μικρό κουτάβι έφυγε από τα χέρια μου και άρχισε να τρέχει μέσα στην τάξη. Πώς αντίδρουν οι ήρωες! Εγώ προσπαθούσα να το πιάσω. Ο δάσκαλος γελούσε με ψυχραιμία, ενώ οι δύο συμμαθήτριές μου, που φοβούνται τα σκυλιά, έτρεχαν πανικόβλητας γύρω γύρω. Ξέρω, γελάτε, σας φαίνεται αστεία η εικόνα. Τελικά ο δάσκαλος το έπιασε και μας έβγαλε διάλειμμα για να παίξουμε όλοι μαζί με το κουτάβι. Τι σκέφτεσαι, πώς νιώθεις? Σκέφτομαι, πως παρόλο που ξαφνιάστηκα και τρόμαξα στην αρχή, ήμουν χαρούμενη που είχα μαζί μου το νέο μου κουτάβι. Οι συμμαθητές μου του έβγαλαν και όνομα. Τον είπανε μολύβιο, γιατί άρπαξε στο στόμα του το μολύβι του πέτρου. Η Ιωάννα αφηγείται την ιστορία χωρίς την βοήθεια των ερωτήσεων της καρτέλας. Το ίδιο κάνει και ο παππούς. Σας αφήνω λίγο, προσπαθήστε να το κάνετε. Θυμάστε την αρχή? Δείτε τις ερωτήσεις που... Για θυμηθείτε! Ναι, μπράβο! Στην αίθουσα του σχολείου. Πότε... Μπράβο, έχετε πολύ καλή μνήμη! Ναι, μετά την προσευχή. Ωραία, για να δούμε. Τα κατάφερε η Ιωάννα να θυμηθεί όλες τις απαντήσεις. Γιατί εάν τα κατάφερε, θα ακούσουμε μια πάρα πολύ όμορφη ιστορία. Έτσι πρέπει να αφηγούμαστε. Να έχουμε στο νου μας τις ερωτήσεις της καρτέλας του παιχνιδιού. Συνεχώς δεν αλλάζουμε τη σειρά. Μόλις διαβάσουμε την σωστή αφήγηση της Ιωάννας, θα πάμε πίσω να διαβάσουμε την μπερδεμένη της αφήγηση. Θα δείτε πόσο διαφορετικές είναι. Στην αίθουσά μου στο σχολείο, το πρωί μετά την προσευχή, καθώς άνοιγα την τσάντα μου για να βγάλω την κασετίνα μου, ο δάσκαλος μας είπε να βγάλουμε το βιβλίο, να διαβάσουμε και όλοι ανοίξαμε τις τσάντες μας. Δημιουργήθηκε όμως μια αναστάτωση, γιατί πετάχτηκε μέσα από την τσάντα μου το κουτάβι μου. Βλέπω γύρω μου τους συμμαθητές μου να πετυχούνται, ξαφνιασμένοι από τις καρέκλες τους. Εκείνη την ώρα μου μύρισε ο χυμός του διπλανού μου, που χύθηκε στο θρανίο, γιατί τον παρέσυρε το κουτάβι με την ουρά του. Δυο συμμαθήτριές μου, που φοβούνται τα σκυλιά, τσίρυξαν δυνατά. Το μικρό κουτάβι έφυγε από τα χέρια μου και άρχισε να τρέχει μέσα στην τάξη. Εγώ προσπαθούσα να το πιάσω. Ο δάσκαλος γελούσε με ψυχρεμία, ενώ οι δύο συμμαθήτριές μου, που φοβούνται τα σκυλιά, έτρεξαν πανικόβλητες γύρω γύρω. Τελικά ο δάσκαλος το έπιεσε και μας έβγαλε διάλειμμα, για να παίξουμε όλοι μαζί με το κουτάβι. Σκέφτομαι, πως παρόλο που ξαφνιάστηκα και τρόμαξα στην αρχή, ήμουν χαρούμενη που είχα μαζί μου το νέο μου κουτάβι. Οι συμμαθητές μου του έβγαλαν και όνομα. Τον είπανε μολύβιο, γιατί άρπαξε στο στόμα του το μολύβι του πέτρου. Πείτε μου, δεν είναι καλύτερη η αφήγηση της Ιωάννας τώρα, γιατί? Γιατί, απάντησε, σύμφωνα με τη σειρά των ερωτήσεων. Τα γεγονότα έχουν μια σειρά. Η πρώτη της αφήγηση μπέρδεψε το παππού της. Ο παππούς τώρα κατάλαβε ακριβώς τι έγινε. Γιατί, όπως είπαμε, η νέα αφήγηση έχει τα γεγονότα στη σειρά. Δεν ακούσαμε λέξεις να επαναλαμβάνονται. Και είναι, νομίζω, πιο ενδιαφέρουσα από την αρχική. Τι λέτε κι εσείς? Νάτη πάλι η καρτέλα με τις ερωτήσεις μας. Πάμε να τις διαβάσουμε όλοι μαζί. 1. Πού, 2. Πότε, 3. Ποι, 4. Γιατί, 5. Τι βλέπεις, 6. Τι μυρίζεις, 7. Τι ακούς, 8. 9. Τι συνέβη στη συνέχεια, 9. Πώς αντιδρούν οι ήρωες, 10. Τι σκέφτεσαι, πώς νιώθεις. Φτιάξε κι εσύ μια καρτέλα με τις ερωτήσεις. Ευθύς αμέσως. Πιάστε τα μουλύβια σας. Βάλτε ένα όμορφο χαρτόνι πίσω από την καρτέλα σας. Κολλήστε το με κόλλα, το χρώμα που αγαπάτε. Πείτε τις οδηγίες στο συμπαίκτη σας και μπορείτε να αρχίσετε. Αφηγούμαι, περιγράφω το παιχνίδι που αγαπώ. Θέλετε να προσπαθήσουμε με τις ερωτήσεις να βάλουμε ένα καινούριο θέμα. Μια εκδρομή στο δάσος. Ναι, θα μου κάνετε εσείς τις ερωτήσεις. Ωραία. Πού στο δασάκι της γειτονιάς μου, πότε, μια όμορφη λιόλουστη Κυριακή, ποιοι... Εγώ, η μητέρα μου και ο μπαμπάς πήγαμε εκδρομή. Γιατί? Γιατί γιόρταζα τα γενέθλιά μου και μ' αρέσει να περνώ πολλές ώρες στη φύση. Τι βλέπεις, έβλεπα τριγύρω μου πανίψηλα δέντρα. Έβλεπα τον ήλιο που μας έλουζε. Ένας κότσιφας φτερούγησε εκεί κοντά. Τι μυρίζεις, μύριζα τα αγριολούλουδα. Τι ακούς, ένα μικρό σπουργήτη και λαϊδούσε. Τι συνέβη στη συνέχεια, η μαμά αποφάσισε να στρώσουμε κάτω από ένα δέντρο και να κάνουμε πικ νικ. Βάλαμε το ωραίο τραπεζομάντιλο, βάλαμε τα φαγητά μας, τους χυμούς μας, τα τοστ. Όταν ξαφνικά ένα κουκουνάρι έπεσε πάνω στο κεφάλι του μπαμπά. Πώς αντιδρούν οι ήρωες. Ο μπαμπάς παρέμεινε ψύχραιμος. Άρχισε να γελάει δυνατά. Η μαμά τρόμαξε. Φοβήθηκε ότι κάτι έπαθε το κεφάλι του μπαμπά. Άρχισε να ψάχνει με μανία ανάμεσα στις τρίχες. Εγώ κρατούσα την κοιλιά μου από τα γέλια. Η σκρεμία του μπαμπά δεν μ' άφησε να φοβηθώ. Τι σκέφτεσαι, πώς νιώθεις. Σκέφτομαι πως όλες οι εκδρομές που κάνω με τους γονείς μου, είναι διασκεδαστικές και έχουν πάντα κάτι αστείο που θα συμβεί. Να μία όμορφη αφήγηση. Έχω τις ερωτήσεις στο μυαλό και αφηγούμαι σωστά. Δεν βιάζομαι, δεν μπερδεύω τα λόγια μου, δεν επαναλαμβάνω τις ίδιες λέξεις. Με ηρεμία απαντώ στις ερωτήσεις που βρίσκονται μέσα στο μυαλό. Εάν αρχίσετε να παίζετε αυτό το παιχνίδι, ελπίζω όλοι να φτιάξατε την καρτέλα με τις ερωτήσεις, οι παίκτες μπορεί να είναι περισσότεροι. Θα διαπιστώσετε στο σπίτι σύντομα ποιος είναι ο καλύτερος παραμυθάς. Αν μάθετε μάλιστα να χρωματίζετε και τη φωνή σας, να της δίνετε έναν τόνο. Πιο βαρύ όταν αλλάζει το πρόσωπο, ένας λύκος, ένα μικρό κορίτσι. Θα δίνετε χρώμα, τόνο στη φωνή, δεν θα βιάζεστε και όλοι θα κρέμονται απ' τα χείλη σας. Αφηγούμαι περιγράφω λοιπόν το παιχνίδι που αγαπώ. Ελπίζω να το αγαπήσετε κι εσείς και να περάσετε όμορφα στιγμές με την οικογένειά σας, παίζοντας αυτό το παιχνίδι. Ευχαριστώ που ήσασταν και σήμερα μαζί μου. Γεια σας, παιδιά! |
