| μάθημα φαρμακευτικής: Είχαμε αφήσει στη θειάρκεια αυτό του εξαμήνου σε εκκρεμό ή τα κάποια συντήματα. Θυμάμαι τώρα δύο παραγματάκια, τα οποία σας ζήτησα να τα δουλέψετε εσείς στο σπίτι σας με την ησυχία σας, προκειμένου να καταλάβουμε κάτι σχετικά με αυτό το ρημάδι, το μολ. Προκειμένου να καταλάβουμε κάτι σχετικά με αυτό το ρημάδι, το μολ. Προκειμένου να καταλάβουμε κάτι σχετικά με αυτό το ρημάδι, το μολ. Προκειμένου να καταλάβουμε κάτι σχετικά με αυτό το ρημάδι, το μολ. Πόσο μεγάλο ή πόσο μικρό είναι, ή τι έννοια έχουν κάποια νούμερα τα οποία αναφέρουμε στη ζωή μας. Θυμάμαι, το ερώτημα που σας έθεσα ήταν το εξής. Έτσι, λένε οι γεωλόγοι, οι αστροφυσικοί, ετούτοι εκείνοι οι άλλοι σχετικοί επιστήμονοι, στο σύμπαν είναι 12 δεκατομμύρων χρόνων, 13 δεκατομμύρων εργομετομερίων και 14 λένε. Εγώ λοιπόν υποθέτω ότι είναι 14 δεκατομμυρίων χρόνων το σύμπαν, έτσι. Δηλαδή, η ζωή του είναι αυτή, 14 του δεκατομμύρια ποσοτόδυνα, με δύναμη, χιλιάδες εκατομμύρια δεκατομμύρια. Το καθένα πάει με δύναμη από 13. Στην 6 ή στην 9, δέξει. Τόση έτη λοιπόν είναι η ζωή του σύμπαντος. Και το ερώτημα ήταν, αν είχαμε βάλει τον αρχάγγελο Ραφαήλ να μετράει τα δευτερόλεπτα, πόσα μολ από δευτερόλεπτα θα μπορούσε να έχει μετρήσει μέχρι τώρα. Πολλά ή λίγα. Αυτό βέβαια είναι απλώς σχετικά με αριθμητικές. Το έτος έχει 365 μέρες, έτσι, επί 24 ώρες η κάθε μέρα, επί 3600 δευτερόλεπτα η κάθε ώρα, φαντάζει πολύ μεγάλο νούμερο, έτσι. Κάθισα χθες, μου πήρε κανένα δυο λεπτά να το βρω. Το αποτέλεσμα είναι αυτό εδώ που θα δείτε τώρα. 44, 15, 0.4, επί 10 ή στον 12 δευτερόλεπτα. Αυτό μου βγήκε γάνοντας αυτόν τον προπεσέσμο. Τώρα κάποιος μπορεί να τον καταφέρει καλύτερα, εγώ αυτό το πράγμα βρήκα. Ο τρόπος για να περιγράφουμε τα νούμερα με την επιστημονική διαδικασία είναι να προσπαθούμε να έχουμε ένα αριθμό που έχει ένα δεκαδικό, μάλλον ένα ακέραιο και τα υπόλοιπα δεκαδικά, και να φροντίσουμε το υπόλοιπο να είναι σε δύναμη. Συνεπώς, αν μετακινηθώ εδώ πέρα, θα πάω 10 στη 15η. Αν μετακινηθώ εδώ πέρα, θα πάω 10 στη 17η. Συνεπώς, η ηλικία του σύμβατος σε δευτερόλεπτα είναι τόση. Φαίνεται τρομακτικό νούμερο, δεν φαίνεται? Καθίσεις, το υπολογίζεις, αυτός ο καημένος το Ραφαΐλα γανάκτησε. Για αυτά όλες και στις εγγραφές, κυρίως έτσι ο Χαυρίλης και ο Μιχαΐλα αναφέρονται, αυτός έκανε αυτή τη δουλειά. Λοιπόν, εσείς όμως ξέρετε έναν αριθμό του Αβογκάντρω, ο οποίος την παριστάνει τον αριθμό από τις ξεχωριστές οντότητες που έχουμε σε ένα μολ από τίδήποτε. Άτομο, μόριο, ιόν, ό,τι γίνεται. Και αυτό το νούμερο είναι, ας αφήσουμε τα δικαδικά, ας τα γράψουμε και τα δικαδικά. Άρα, αν υπήρχε τρόπος να μετράμε τα δευτερόλεπτα σε μολ, τόσα δευτερόλεπτα θα ήταν ένα μολ από δευτερόλεπτα. Άρα, πώς έχει μετρήσει ο Αρχάγγελος από την αρχή του σύμπαντος μέχρι τώρα, που φαίνεται περατόδυσης ο χρόνος. Έχει μετρήσει, όχι ένα μολ, όχι ένα εκατοστό, έτσι, ένα εκατομμυριοστό. Έχει μετρήσει ένα μικρομολ. Συνεπώς πρέπει ένα εκατομμύριο φορές, όσο τώρα, να ζήσει το σύμπαν παραπάνω, προκειμένου να φτάσει αυτός ο έρμος, να έχει μετρήσει ένα μολ από δευτερόλεπτα. Έχει μετρήσει ένα βογκάντρο. Το δεύτερο ερώτημα ήταν, έχω κάπου να κάνω μια αγγομέτρηση, μια διαδικασία που θα την κάνετε αρκετές φορές, έτσι. Και μας έπεσε μια σταγόνα παραπάνω, τώρα μια σταγόνα παραπάνω έπεσε, μια σταγόνα παραπάνω. Λοιπόν, είχαμε πει ότι μια σταγόνα, μπορούμε να πούμε ότι είναι χοντρικά, 0,2 μιλ. Αν μου πέσει μια σταγόνα από ένα διάλειμμα, 0,1 μιλ. Οξέως. Πόσα κατοιών τα ινδρογόνα έχει εκεί πέρα? 1, 1.100, 1.000, 5 δισεκατομμύρια, πόσο? Τι θα πει 0,1 μιλ? 0,1 μιλ θα πει 0,1 μολ, ένα λίτρο. Αυτό όμως δεν είναι ένα λίτρο, πόσο είναι? Είναι 0,2 επί 10 στη μειοντρία λίτρα. Εσύ δεν είναι? Και για να βρω τα μολ θα πρέπει αυτό να το κάνω επί 0,1. Δηλαδή το αποτέλεσμα θα ήταν πόσο? 0,02 επί 10 στη μειοντρία. Ο σωστός τρόπος είπαμε ποιος είναι, να έχω ένα καιρό και ότι δεκαδικό χρειάζεται παρακάτω. Δεν έχω δεκαδικό παρακάτω, βέβαια θα μπορούσα να γράψω αυτό το πράγμα. Άρα πρέπει να πάω εδώ. Θα το γράφετε, λοιπόν, σαν 2 επί 10 στη μειον 5 μολ από τέτοια. Κατεώνω τη δεδρογόνου. Μπορείτε να μου πείτε πόσο είναι σε αριθμό? Εκεί που βλέπω μολ πρέπει να προστάσουμε αυτό εδώ πέρα. Επί, ας αφήσω τα δεκαδικά, 2,6,12, επί 10 στη 18. Θα το κάνω με τον τρόπο που ξέρουμε, 1,2, επί 10 στη 19. Δέστε αυτό το νούμερο και δέστε αυτό το νούμερο. Σε μια σταγόνα ενός διαλύματος οξέως μη 0,1 μη, που το λέμε έτσι, ε, τώρα εκεί πέρα είναι αρρώωξη, έτσι, υπάρχουν τόσα κατιώντα δεδρογόνου που είναι 100 φορές περίπου περισσότερο από τα δευθρόλουτα που έζησε το σύμπαν μέχρι τώρα. Για τέτοιες ποσότητες μιλάμε, εντάξει. Σε πως δεν είναι αστεία πράγματα, έβαισε και τώρα μια σταγόνα σιγά, πρέπει να είμαστε όσο προσκεκτικοί γίνονται, εντάξει. Γι' αυτό σας ζητάμε και η ακρίβεια των μετρήσεών σας να είναι μικρότερο από 0,1 μηλίτρο, αν γίνεται, εντάξει. Αυτή την έννοια έχει. Δείτε λοιπόν εδώ πέρα έτσι πόσο περατόδες ποσόνα από κατιώντα υδρογόνου έχω μέσα σε μια σταγόνα που μου ξέφυγε, που έπεσε παραπάνω ή που μου λείπει και δεν έπεσε, κατά τη στιγμή. Αυτό σχεδόν αφορά τους ερθμούς. Τώρα έχουμε μια κρεμότητα που αφορά τις δομές συντονισμού και πληροφορίες που μπορούμε να έχουμε από αυτές. Και η κρεμότητα αυτή έχει να κάνει με το μόριο που λέγεται παρανύτρο ανηλύνη. Παρανύτρο ανηλύνη. Το νύτρο το γράφω έτσι για να μπορέσετε να το συνδυάζετε, έτσι. Η ανηλύνη είναι αυτή εδώ η ένωση. Το άμυνο βενζόλιο ας το πούμε. Και η παρανύτρο σημαίνει έχω στην όρθο μετά, στην παρά θέση, μια ανητρο ομάδα, αυτό εδώ. Το ερώτημα λοιπόν που είχαμε εφήσει σε κρεμότητα ήταν πόσο περισσότερο ή λιγότερο βασική είναι αυτή εδώ πέρα από την κανονική ανηλύνη. Για να ξεκινήσουμε να απαντήσουμε σε ένα τέτοιο δύσκολο ερώτημα πρέπει να σκεφτούμε γιατί αυτό το πράγμα είναι βάση. Αυτό το πράγμα είναι βάση γιατί εδώ, εγώ εκείνο που σημειώσα είναι δύο δεσμούς με υδρογόνα και ένα δεσμό με αυτόν εδώ πέρα τον άνθραγα, έτσι, στο άζωτο. Συνεπώς το άζωτο έχει δώσει τρία από τα πέντε ηλεκτρόνια που είχε, τα άλλα δύο δεν πρέπει να ξεχάσω να τα σημειώσω έτσι, εκεί. Συνεπώς έχω ένα άζωτο με ένα ζευγάρι ηλεκτρονιών που μπορεί να πάει και να το δώσει και δίνω ζευγάρι ηλεκτρονιών σύμφωνα με τη θεωρία του Λιούης είναι, είμαι βάση, έτσι. Εδώ πέρα είναι έχω ζευγάρι ηλεκτρονιών να δώσω. Συνεπώς, αν βρούμε κάποιες δομές συντονισμού που περιγράφουν αυτό το μόριο, αν υπάρχουν, έτσι, μπορεί να μην υπάρχουν δομές συντονισμού, να είναι μόνο μία και μοναδική, όπως η αστραμονία. Αλλά αν υπάρχουν δομές συντονισμού στις οποίες αυτό το πράγμα δεν βρίσκεται εκεί, έχουμε λοιπόν περίπτωση σε κάποιες, έτσι, από τις δομές συντονισμού που περιγράφουν το σύστημά μας, να μην είναι βάση. Άρα όσο περισσότερες τέτοιες δομές βρίσκω, τόσο λιγότερο βάση είναι αυτό το πράγμα. Εντάξει. Θα το δεις τώρα τι έχει στο άλλο άζωτο. Περίμενε, έρχεται και το άλλο άζωτο εδώ. Δεν το ζωγραφίσαμε ακόμα το μόριο, το ζωγραφίσαμε εδώ, δίνω μια γενική εικόνα. Λοιπόν, πάει αυτό το άζωτο, για να δούμε αυτό το άζωτο τι κάνει τώρα. Αυτό το άζωτο έχει ως συνήθως πέντε ηλεκτρόνια στην εξωτερική του τροχιάτη. Έδωσε το ένα για να κάνει αυτόν τον δεσμό. Μπορείς να είναι. Πώς θα το περιγράψουμε το άζωτο με τα δύο οξυγόνα. Εδώ. Αυτό το οξυγόνο έχει έξι ηλεκτρόνια. Και αυτό έχει έξι. Και το άζωτο έχει δύο ζευγάρια. Τι θα προσπαθήσουμε να κάνουμε τους δεσμούς εδώ. Το καθένα από τα οξυγόνα έχει έξι ηλεκτρόνια και προσπαθεί να τα κάνει οκτώ. Ας πιάσουμε να καλύψουμε το ένα οξυγόνο. Να δώσει δύο από τα ηλεκτρονιά του και να πάρει δύο από το άζωτο. Και να κάνει έναν διπλόδεσμο. Να το. Θα φέρνω το λίγο παραπέρα. Το άζωτο, λοιπόν, χρησιμοποίησε ένα, δύο, τρία ηλεκτρόνια. Έκανε τους δεσμούς που ήθελε. Και του μένει αυτό πάλι το ζευγάρι. Καλυμμένο το άζωτο. Τι θα γίνει τώρα εδώ με το οξυγόνο που έμεινε και ξεκρέμαστο. Θα έχουμε έναν δεσμό ανάμεσα στο άζωτο και αυτό το οξυγόνο. Και αυτός ο δεσμός θα είναι αυτό το ζευγάρι του αζώτου. Είναι αυτό που συνηθίσαμε κάποια στιγμή να σας λέμε στο γυμνάσιο ή στο ΥΚΙ ο ημιπολικός δεσμός. Μας δεν μας νοιάζει εδώ πέρα πώς χαρακτηρίζεται. Είναι το αζώτο, είναι το οξυγόνο, όποιο θέλιας είναι. Είναι εκεί πέρα. Υπάρχει και τώρα. Έχουμε κάνει κάποιο λάθος κάνοντας την κατανομή. Όχι. Φυσικά θα μου πείτε αυτό που λέει εσύ έτσι, εγώ πρώτον το κάνω και ανάποδα. Να είναι ο διπλός δεσμός εδώ. Εντάξει. Σε πόσες δύο τέτοιες δομές έχεις αμέσως-αμέσως. Όχι ακριβώς δύο. Γιατί εδώ πέρα εγώ έκανα μια σύντομη περιγραφή του συστήματος εδώ. Τι έχω εδώ. Έξι πιελεκτρόνια. Έξι ελεκτρόνια σε πιδεσμούς. Δηλαδή τρεις πιδεσμούς, τρεις διπλούς δεσμούς. Μπορώ να τους γράψω έτσι. Θα μπορούσα μόνο να τους γράψω και αλλιώς. Εδώ, εκεί και εκεί. Άρα δυο δομές παίζοντας με την διευθέτηση των δεσμών εδώ πέρα και για κάθε μια από αυτές δυο δομές παίζοντας με την διευθέτηση του διπλού και του απλού δεσμού ανάμεσα στο άδειο και το ξυγώνω. Άρα, λοιπόν, τέσσερις δομές συντονισμού για αυτό το πράγμα που το βλέπετε έτσι. Γιατί μπορείς σιγά τώρα να δούμε τι έγινε. Εγώ, λοιπόν, θα κρατήσω μία από αυτές τις δομές και θα αρχίσω να σκέφτομαι ότι αφού έχω και κάποιο αδεσμικό ζευγάρι θα μπορούσε να αρχίζει να γίνεται αλληλομετατροπή. Ένα αδεσμικό ζευγάρι να γίνει αδεσμικό και ένα δεσμικό να γίνει δεσμικό. Να έχουμε ναλλαγή. Στο τέλος θα είναι ίδια σε αριθμό, αλλά θα είναι διαφορετική διαφέρεση τους. Αυτό θα πει ο δομής συντονισμού. Ο μόνος τρόπος αυτό το ζευγάρι να γίνει δεσμικό είναι να έρθει εδώ. Δεν μπορεί να πάει εκεί, εντάξει, στον κοιτωνικό άτομο. Αμέσως, αμέσως, αυτός ο άνθρακας φορδώνει τηλεκτρόνια. Αν εγώ υποθέσω, λοιπόν, ότι αυτό μπορεί να γίνει, αυτός εδώ πρέπει, αυτό το δεύτερο ζευγάρι, να το διώξει και πού να το στείλει. Εκεί δίπλα μπορεί να το στείλει εδώ. Ξυπνουέται. Εντάξει. Οπότε, τι άλλο μπορεί να γίνει. Μπορεί να γίνει ότι αυτό θα έρθει εδώ. Και αυτό θα έρθει εδώ. Ποναγία μου. Να γράψω το αποτέλεσμα. Σας πως θα μοιάζει. Ας γράψω, λοιπόν, εγώ ένα σκελετό εδώ. Διπλός δισμός εκεί, διπλός εδώ, διπλός εδώ, διπλός εδώ. Αγνητικό φορτίο εδώ πέρα και προφανώς αγνητικό φορτίο εδώ. Να λοιπόν το αποτέλεσμα που προέκυψε. Αυτό εδώ πέρα το πράγμα θα το δείτε πολλές φορές μπροστά σας από εδώ πέρα. Όχι αυτή τη ζωγραφιά, αυτό εδώ το κομμάτι. Διπλό δισμό και διπλό δισμό σε πάρα θέση έξω από το δακτήλιο και μέσα στο δακτήλιο αυτούς τους δύο δεσμούς. Αυτό εδώ λοιπόν επειδή είχε παρατηρηθεί και εκτιμηθεί καταπρώτον στην κοινόνη και το ζωγραφίζω εδώ. Επειδή λοιπόν παρατηρήθηκε εκεί και ταυτοποιήθηκε εκεί ότι έτσι είναι. Γι' αυτό λοιπόν αυτού του είδους οι δομές, βλέπετε τι εννοώ, εδώ μπορεί να μην είναι οξυγόνο, αν έχω διπλό δισμό και εδώ διπλό δισμό έξω από το δακτήλιο και εδώ δύο δεσμούς απέναντι. Βλέπετε, αρκετά συμμετρικό είναι το σύστημα. Επειδή λοιπόν στην κοινόνη πρωτοπαρατηρήθηκε αυτή η διάταξη των δεσμών, αυτού του είδους οι δομές ονομάζονται κοινοειδείς. Μοιάζουν με την κοινόνη δηλαδή. Και στη διεθνή ολολογία κοινόειδ είναι η δομή. Εντάξει, μοιάζει με την κοινόνη. Το ζήτημα είναι ότι αυτά τα συστήματα επειδή έχουνε, βλέπετε, μια συσσυγγεία, διπλός απλός, διπλός απλός, διπλός απλός, διπλός και πάλι λέγοντας, έτσι. Έχουν μια τέτοια διάταξη, όπου όμως οι δεσμοί είναι καρφωμένοι, δεν τρέχουν γύρω γύρω, δεν είναι αρωματικό το σύστημα. Επειδή μπορεί να έχουν μια τέτοια συσσυγγεία, εμφανίζονται ένα-δύο χρωμοφόρα, εμφανίζονται και η διάταξη με τους διπλούς δεσμούς. Κατά συνέπεια, εκείνο που έχουμε είναι τα πίτροχιακά και τα πιατιδισμικά έχουν πλησιάσει μεταξύ τους, κατά συνέπεια αυτές γενικά είναι χρωματισμένες, γι' αυτό την έκανε και οι πορτοκαλίοι. Οι κοινόνες είναι πορτοκαλίοι, κόκκινες, τέτοια χρώματα. Είναι από τις πιο έντονα βαμμένες οργανικές ουσίες. Αν θυμάστε τη φρενολοφθαλεήνη, που είναι άχρωμη και σε κάποιο σημείο όταν από πρώτο νιωθεί γίνεται κόκκινη, γίνεται κόκκινη επειδή ακριβώς φεύγει κάποιο υδρογόνο από ένα υδροξύλιο και γίνεται ένας δακτήλιος κοινοειδής. Το κόκκινο χρώμο που έχει η φρενολοφθαλεήνη σε κάποιο ΠΧ οφείλεται εδώ, σε μια τέτοιου δυσδομή που έχει αποκτήσει ο ένας από τους δακτήλιους που έχει στον οριότηση. Συνεπώς ακούσατε και κάτι που θα το ξαναακούσετε αργότερα στην οργανική χημεία ή στη φαρμακευτική χημεία. Κοιτάξτε, αυτό έχει κοινοειδή δομή. Τι είναι αυτό? Κάτι που το έχετε ακούσει και από εδώ. Εγώ όμως μπορώ να κάνω και κάτι άλλο, αν θέλω. Εδώ να σταματήσω σε αυτό εδώ το σημείο. Δηλαδή αυτό εδώ, να μην προχωρήσει παρακάτω. Αλλά το ζευγάρι αυτόν έρθει και να εγκατασταθεί πάνω σε αυτό τον άνθρωπο. Γιατί εκείνο που έκανε ήταν έλσπρο ξανά τα ζευγάρια για ηλεκτρονομία και τελικά ένα δεσμικό το έστειλε σε ένα δεσμικό εδώ πάνω. Έτσι δεν ήταν αυτό το δεσμικό που είναι εδώ πέρα, ήρθε εδώ. Αυτό λοιπόν το δεσμικό να το στείλω σε εκείνο τον άνθρωπο και να τον κρατήσω εκεί. Η δομή που θα μπορέσω να φτιάξω είναι αυτή εδώ. Εδώ υπάρχει η σειρά βέβαια. Εδώ υπάρχει το οξυγόνο. Έχω λοιπόν ένα αρνητικό φορτίο πάνω σε εκείνον τον άνθρωπο, ο οποίος είναι ποιος σε σχέση με την ομάδα της Αγγλίνης στην όρθο θέση. Μα θα μου πείτε αν εδώ ξεκινούσες με την άλλη δομή, με τον αντιπλό δεσμό από εκεί πέρα, τι θα γινόταν? Αυτό θα βρισκόταν από εκεί πάνω. Και επίσης αυτό, αυτό το ίδιο πράγμα θα έκανα. Συνεπώς, για αυτήν εδώ πέρα τη δομή έχω τούτοι και τούτοι. Για την αντίστοιχη δομή και κουλέ, όπως είναι η διαφοροποίηση των δεσμών στον βεζολικό δακτήλιο, αυτή διαφοροποιείται, αυτή παραμείνει η ίδια. Συνεπώς, για δύο τέτοιες δομές έχω τρεις τέτοιας. Και φυσικά σε κάθε περίπτωση μπορείτε να πείτε, θα αλλάξω θέση των οξυγγόνων. Άρα αυτό που σας είπε πήρε δύο. Για τέσσερις τέτοιου είδους δομές έχετε έξι τέτοιου είδους δομές. Συνεπώς τι γίνεται, είναι κάμπρες εις αυτές οι οποίες, τι κάνουν, εμφανίζονται χωρίς να έχουν ζευγάρια ηλεκτρόνια που παραστάζουν. Και πλέον εδώ πέρα υπάρχει μια αρκετή σταθερότητα. Διπλός, απλός, διπλός, απλός, διπλός, απλός και όλα τα σχετικά. Άρα έχουν κάπως αυξημένη πιθανότητα να βρίσκονται στην παράξενη δύο δομές. Άρα αυτή η νύτρο ανηλύνη, τι περιμένουμε εμείς να είναι, αρκετά λιγότερο βασική από ό,τι είναι η κανονική ανηλύνη, η οποία είναι και έτσι και λίγο μια ασθενής βάση. Είχαμε πει εκεί πέρα και ποιο λόγο, εξαιτίας του ορμοντικού συστήματος. Εδώ λοιπόν το ενδιαφέρον είναι ότι υπάρχουν δομές συντονισμού για την νύτρο ανηλύνη, όπου η νύτρο ομάδα είναι φορτισμένη. Είτε εδώ είτε εκεί, έτσι όπως και να το θεωρήσετε. Υπάρχουν δομές συντονισμού που αυτή η νύτρο ομάδα είναι φορτισμένη. Και είμαι φορτισμένος σημαίνει έχω αλληλυτικό φορτίο. Έχω αλληλυτικό φορτίο σημαίνει μπορώ να δράσω σαν πυρινόφυλλο αντιδραστήριο, να πάω και να το δώσω κάπου αυτό το φορτίο. Κανένας που ξέρουμε ότι περιμένει φορτία, φέρτε μου φορτία για να είμαι ευχαριστημένος, κάποιους που είναι σε θετική βαθμή δοξίδωσης. Γενικά ποια πράγματα βρίσκονται σε θετική βαθμή δοξίδωσης στις ενώσεις τους. Μέταλλα, χαμηλές ενέργειες οι ομισμούς, δεν ακούσατε χαλκό πλυν δύο, χαλκό σινά και συνδύο ακούσατε. Δεν ακούσατε σίδερο πλυν δύο, συνδύο και συντρία. Συνεπώς, τυχαίνει καμιά φορά, και το έχουμε πάθει και εμείς που κάνουμε τους δασκάλους σας, και θέλουμε να ρίξουμε κάποιο αντιδραστήριο σε ένα μέταλο και να το μαζέψουμε το μέταλο. Να κάνει μια ένωση αυτό με το μέταλο, μια σύμπλοκη και να τη μαζέψουμε. Και τυχαίνει το μόριό μας να έχει μια νυτρωμάδα. Και έχουμε βρεθεί φορές φορές μπροστά σε περίεργα αποτελέσματα. Για παράδειγμα, εγώ θα σας γράψω εδώ μια απλή περίπτωση. Έχω εγώ, όχι το βενζοϊκό οξύ, που είναι αυτό, αλλά το παρανύττρο βενζοϊκό οξύ. Τι περιμένω εγώ αν ρίξω το παρανύττρο βενζοϊκό οξύ μέσα σε ένα διάλειμμα που περιέχει χαλκό, για παράδειγμα, έχω η όντα χαλκό και του το δω από την άλλη μεριά. Αν, ιδιαίτερα, αν πετύχω να έχω ένα περιβάλλον κάπως αλκαλικό, έτσι ώστε αυτό εδώ πέρα να αποπλωτονιωθεί, τι ωραία τι καλά, εκείνο που περιμένω είναι αυτή η καρβοξυλική ομάδα. Δεν θα δώσω τελοδομή συντονισμού, θα το κάνω κάπως έτσι. Εδώ λοιπόν έχει το αλληλυτικό φορτίο. Με το οξυγόνα πάνω έχω τουλάχιστον δύο ζευγάρια ηλεκτρονίων, δίνει αυτό λοιπόν το οξυγόνα, το ένα ζευγάρι ηλεκτρονίων, δίνει αυτό το άλλο και σχηματίζεται μια ωραία χηλική ένωση με το χαλκό. Αυτό. Εντάξει. Θα λέει κανένας, επειδή ο χαλκός είναι σε δύο, εντάξει, κι άλλο ένα από εκεί. Δύο τέτοια μόρια. Παρατήρηση για τη συμβολική γλώσσα της χημίας. Το να καθίσω να ζωγραφίσω και το άλλο πράγμα από εκεί πέρα κι αν μένει είναι εύκολο, έτσι σβήνω λίγο τον πίνακα και προχωράω παρακάτω. Εντάξει. Ζωγραφίσω και από εδώ το πλήρες μόριο και όλα τα σχετικά. Σημαίνει τώρα καμιά φορά το μόριο είναι λίγο πιο θηριώδες από αυτό. Κατά συνέπεια για να γεμίσω εδώ πέρα γράφοντας δύο φορές αυτό εδώ το μόριο είναι πολύ δύσκολο. Γεμίζει η σελίδα, μπλέκεται το σχήμα. Σε αυτή την περίπτωση κάνουμε μια στιδωμογραφία. Έχουμε δύο τέτοια και ένα τέτοιο στην ανουσία μας. Δεν είναι ένας χαλκός συνδύω δύο καρβοξυλικά μειών ένα το καθένα. Εκείνο που κάνουμε λοιπόν είναι κάνουμε σαν ο χαλκός να είναι μισός. Δεν υπάρχει μισό άτομο χαλκό πουθενά. Το πραγματικό αυτό είναι μια στιδωμογραφία. Ειδικά όταν αυτό είναι ένα θηριώδες πράγμα, αντί να κάθομαι να το ξαναγράφω και ειδικά αν είναι και δύσκολο να το παραστήσω, φανταστείτε να έπρεπε να το γράψω αυτό τρεις φορές για να δείξω τι είναι οκταλιτρικό. Πρέπει να γεμίσω το χώρο με καρβοξύλια και θα βρετηθώ. Οπότε εκεί πέρα λέω χαλκός διατρία. Δεν υπάρχει ένα δεύτερο ή ένα τρίτο κανένας ατόμου. Το καταλαβαίνετε? Απλώς να με ξέρεις σου δείχνω ένα κομμάτι που είναι δυό φορές αυτό δηλαδή. Μισό και μισό ένα τέτοιο, ένα και ένα δύο τέτοια. Αυτό είναι έτσι να το έχετε υπόψη σας. Να το δείτε κάπου σε συντουμογραφίες, αντί να καθόλου ζεγεμίζει τη σύντομη σχήμα. Λέει η μονάδα είναι αυτή, πιάνει εκεί πέρα μεταλλοδεύτερα, μεταλλοτρίτα. Δεν υπάρχει ένα τρίτο ατόμου, δεν υπάρχει ένα δεύτερο ατόμου. Είναι ένας τρόπος παράστασης, εντάξει. Συνεπώς αυτό εδώ πέρα το πράγμα με τον δύσενι τον χωρακού είναι αυτό που θα περίμενα. Τι ωραία την καλά, πάει το καρβοξυλικό οξύτ, τον αρπάζει, κάνει μια χιλική ένωση, είναι ωραίες σταθερές οι χιλικές ενώσεις, και είναι πολύ σταθερές. Ωραία, φτιάχνεις, λοιπόν, ένα δίκιο πράγμα, παίρνεις ένα ωραίο κρύσταλο και πηγαίνεις και λες στον κρυσταλοδόμο, θα μου λύσεις τη δομή αυτή με περίθραση ακτήρων Χ. Κάνει την περίθραση τον ακτήρων Χ και σου λέει «Ναι, βεβαίως, η δομή είναι αυτή». Και το σύστημα ακολουθεί από εδώ. Η νύτρο-ομάδα ήταν τόσο ιοντική που εκτόπισε το καρβοξύλιο. Είχε περισσότερο φορτίο πάνω της νύτρο-ομάδας από το καρβοξύλιο. Προτίμηση, λοιπόν, ο χαλκός, στη συγκεκριμένη περίπτωση, να πάει και να συναρμοστεί αυτή η νύτρο-ομάδα. Τραλένεσαι, εσύ δεν το έχεις υπόψη σου. Δεν το έχεις, αλλά αυτές τις δομές τις ξέρεις. Εσείς τις ξέρετε. Εγώ πολύ περισσότερο θα έπρεπε. Εγώ πολύ περισσότερο θα έπρεπε να σκεφτώ ότι εδώ πέρα μπορεί, κάτω από τις συνδίκες που κάνω την αντίδραση, αυτό να μην αποπροτονιωθεί, οπότε αυτό φέρει πάρα πολύ φορτίο διότι υπάρχουν αυτές οι δομές συντονισμού. Εντάξει. Σε κάποιες περιπτώσεις, λοιπόν, μας δίνει απλές και ολοφάνερες λύσεις, που στην αρχή δεν τις περιμέναμε, η γνώση του ότι μπορώ να σχηματίσω δομές συντονισμού, μεταφέροντας, τι όμως, ένα δεσμικό με ζεύδους ηλεκτρονίων, να το κάνω έτσι, ένα δεσμικό να το κάνω ένα δεσμικό, και αντίστοιχα ένα δεσμικό να το κάνω δεσμικό. Δεσμικά και αδεσμικά πρέπει να είναι ίδια, σε αριθμό. Εντάξει. Και στην αρχή και στο τέλος. Νάτο. Τέτοια λοιπόν πράγματα έχουν φανεί πάρα πολλές φορές. Έχουν σχηματιστεί. Ειδικά, επειδή σας τα κάνετε και φαρμακολογία, με το πικρικό οξύ. Το πικρικό οξύ έχει τρεις νυτρομάδες πάνω σε ένα φαζολικό δαχτήλιο. Πατασταίτε τι μπορεί να κάνουν αυτές. Πρώτα απ' όλα, παίρνουμε μέρος στο αδεσμού συντρογόνου. Δεν υπάρχει περίπτωση, έτσι, να έχεις πικρικό άλλος και να μην κάνεις αδεσμού συντρογόνου. Με γύρω έχει έξι οξυγόνα που έχουν δομές συντονισμού που τα περιγράφουν με φορτίο. Το λιγότερο, βέβαια, έχουν τα αδεσμικά τους ζευγάρια, αλλά έχουμε και φορτίο. Κατασία πέντε, τι γίνεται εκεί πέρα. Δεν υπάρχει περίπτωση άλλα τα πικρικά να μην πάρουν μέρος στο ασχηματισμό δεσμού συντρογόνου. Και όπως είδαμε, οι δισμοί δρογόνων μπορεί να είναι ασθενείς ο καθένας, αλλά επειδή είναι πολύ σε καθεμόριο, πολλές φορές συμβάλωσαν σε αθεροποίηση κάποιου πράγματος. Υπάρχουν και τέτοιες λοιπόν ενώσεις, που μπορούν είτε από αυτήν, είτε από αυτήν την ομάδα, να δείξουν δραστικότητα. Να δώσουν δηλαδή ζευγάρι ηλεκτρονίου και είτε να κάνουν μια ένωση με ένα μέτρο, είτε να κάνουν κάποια άλλη αντίδραση. Τέτοιου είδους ενώσεις λέγονται πολυδραστικές βεβαίως. Αυτό που σας έγραψα εδώ πέρα, το νύτροβενζοϊκό οξύ είναι ένα πολυδραστικό πράγμα. Μπορεί να δράσει και από τον Καραβοξύλιο, μπορεί να δράσει και από την τρομάδα. Ε, όταν είναι δύο οι ομάδες, έτσι, κρατάμε λίγο την ελληνική αρχαία γραμματεία, είναι αμφίδραστικό. Δράει και από εδώ και από εκεί. Αμφί, και από τις δυο μεριγές. Εντάξει. Και από εδώ και από εκεί. Καλώς. Έτσι λοιπόν, αν ακούσετε ότι αυτό είναι αμφιδραστικό, έχει σίγουρα μες στο μολύο του δύο περιοχές, από τους οποίους μπορεί να δράσει και δράει και από τη μία και από την άλλη. Τώρα, αφού είπαμε από τα αμφιδραστικά, ας τα κρατήσουμε στο μυαλό μας. Γιατί θα μας χρειαστούν και παρακάτω. Εγώ λοιπόν σας λέω τώρα το εξής. Κατόρθωσα με κάποιον τρόπο να φτιάξω ενώσεις, ας πούμε του Χαλκού, με αυτό εδώ το μόριο. Κάτω λοιπόν από ορισμένες συνθήκες, το μόριό μου είχε αυτή τη δομή. Έτσι, δεύτερα. Και κάτω από άλλες συνθήκες, είχε αυτή τη δομή. Και το σύστημα έτσι στο υπόλοιπο. Εδώ η ντρωμάδα, εδώ καρβοξύλιο. Έχω φτιάξει αυτά τα δύο πράγματα. Θυμίζω έτσι, το Χαλκός δύο σημαίνει ότι έχω από εδώ μεριά άλλο ένα τέτοιο. Ένα δεύτερο το ατόμο του Χαλκού. Αυτές οι δύο ενώσεις τι σχέσια έχουν μεταξύ τους. Εντοχομένως καμία. Διαφορετική είναι η χημική συμπεριφορά της μίας απ' την άλλη. Άλλο είδους δεσμούς κάνει ο Χαλκός, με οξυγόνο βέβαια, αλλά με οξυγόνο ντρωμάδας. Με οξυγόνο καρβοξυλικής ομάδας, στην άλλη περίπτωση. Μπορεί λοιπόν να είναι και εντελώς διαφορετικές όσον αφορά τις φυσικές τους ιδιότητες ή τις χημικές τους ιδιότητες. Όμως, πώς μπορούν να περιγραφούν. Η στοιχειομετρία τους είναι ένας Χαλκός και δύο τέτοια. Είναι και σε αυτή την περίπτωση και σε αυτή την περίπτωση. Συμφώνουμε σε αυτό. Η στοιχειομετρία των δύο ενώσεων είναι ίδια. Απλώς, ο Χαλκός έχει κάνει δεσμούς με άλλα άτομα οξυγόνου κάθε φορά και κατά συνέπεια, οι τελικές ενώσεις μπορούν να έχουν διαφορετικές φυσικές και χημικές ιδιότητες. Όμως, αν πάω να τις περιγράψω με μωριακό τύπο, ο μωριακός τύπος θα είναι ο ίδιος. Έτσι, ένας Χαλκός, οχτώ οξυγόνα και πόσοι, δώδεκα άνθρακες, όχι, δεκατέσσερες άνθρακες και όσα ιδρογόνα προβλέπεται. Αυτές, λοιπόν, οι ενώσεις, πώς λέγονται, οι οποίες έχουν τον ίδιο μωριακό τύπο, αλλά μπορούν να έχουν διαφορετικές φυσικές και χημικές ιδιότητες. Αν επρόκειτο να τις βάλουμε σε έναν πίνακα που θα πλώσουμε εκεί πέρα όλες τις ενώσεις, θα ήταν στο ίδιο μέρος. Άλλο είναι ισομερείς. Έχω, λοιπόν, εδώ πέρα μία περίπτωση ισομέρειας. Τώρα, το ζήτημα είναι ότι την ισομέρεια συνήθως την αναφέρουμε όσον αφορά οργανικές ενώσεις. Έχουμε τις ισομερείς αλκοόλες, τους ισομερείς ντροπονάθλικες και όποιες δύο ομάδες, ομόλογες, σειρές οργανικών ενώσεων. Εκεί η ισομέρεια κυρίως έχει να κάνει με τις διαφορετικές υποκαταστάσεις πάνω σε μια λυσίδα ή σε έναν τακτήλιο. Εδώ πέρα δείτε τι έχω. Έχω ισομέρεια στον τρόπο σύνδεσης αυτού του μωρίου, του παρανύτροφων ζωικού οξέως. Έχω, λοιπόν, κάτι διαφορετικό εδώ πέρα σαν ισομέρεια. Έχω δύο ισομερείς ενώσεις του χαλκού. Τις ζωγράφησα εκεί πέρα συντομογραφικά, στις οποίες εκείνο που έχει συμβεί είναι ότι το παρανύτροφεν ζωικό οξύ έχει κάνει συναρπογή με άλλη γειτονιά κάθε φορά. Με τη γειτονιά του καρβοξυλίου, τη μία φορά, και με τη γειτονιά της ντροομάδας, την άλλη φορά. Οι δύο ενώσεις έχουν τον ισομερειακό τύπο. Έχουν και το ίδιο γεωμετρικό σχήμα. Αν η μία είναι τετράετρα εκεί, η άλλη τετράετρα θα είναι, αλλά έχουν οπωσδήποτε κάποιες φυσικές και χημικές ιδιότητες διαφορετικές. Είναι ισομερείς, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί αυτό εδώ, που είναι αμφιδραστικό, τη μία φορά έκανε ένωση με το μέτρο από εδώ και την άλλη από εδώ. Είναι μια ισομέρεια σύνδεσης. Αυτό το ίδιο πράγμα συνδέεται ή από το καρβοξύλιο, ή από τη ντροομάδα. Είναι λοιπόν μια ιδιαίτερη περίπτωση που απαντά στις ενώσεις αναμογής. Είναι ισομέρεια σύνδεσης και έχει να κάνει με την περίπτωση στην οποία έχουμε σύνδεση, συναμογή δηλαδή, μέσα από διαφορετική περιοχή του μωρίου προς το μέτρο. Το μώριο είναι το ίδιο, το μέτρο το ίδιο, η στοιχειομετρία η ίδια, απλώς τη μία φορά έχεις αναμορωστεί από εδώ, την άλλη από εκεί. Είναι λοιπόν αυτό μια ιδιαίτερη περίπτωση ισομέρειας. Παρευπτόντος, νομίζω είχαμε κάνει και μια αναφορά στην ισομέρεια παλιότερα, το φαινόμενο της ισομέρειας σε ανώργανες ενώσεις παρατηρήθηκε πρώτα απ' όλα, από τον Βέλλερ και τον Λύμπιχ. Ο ένας έκανε ενώσεις με Κιανικά άρατα και ο άλλος με Ισοκιανικά. Εκεί η ισομέρεια ήταν, επειδή ήταν δύο διαφορετικά λίγα που είχαν την ίδια στοιχειομετρία. Το ένα ήταν αυτό εδώ και το άλλο ήταν αυτό εδώ. Αυτά δεν είναι το ίδιο πράγμα, στοιχειομετρικά είναι ίδια όμως. Αν πάρεις να γράψεις μοριακό τύπο θα έχεις σε έναν χαλκό δύο τέτοια, για παράδειγμα. Δύο τέτοια, ποια είναι η στοιχειομετρία, ένας χαλκός, δύο οξυγόνα, δύο άνθρωποι, δύο άζοντα. Οι φυσικές και γενικές ιδιότητες τους ήταν διαφορετικές. Επειδή λοιπόν κάποιοι δεν μπορούσαν να το αντιληθούν αυτό και να το δεχτούνε, δεν τους αφήσανε να παρουσιάσουν τα αποτελεσματά τους, αυτοί οι δύο ήρθαν σε επαφή αναγκαστικά, που τους λένε, ξέρεις αυτά που έγραψα εγώ δεν τα δημοσιεύω πουθενά, διότι ο άλλος μου λέει άλλα. Διαπίστωσαν ότι όντως είχε δίκιο ο καθένας, είχε κάνει κάτι με το σωστό τρόπο, ήταν άλλο όμως από αυτό που είχε κάνει ο άλλος. Και πίστηκαν ότι αυτό που είχαν στα χέρια τους ήταν ενώσεις με τον ίδιο μολυακό τύπο αλλά με διαφορετική γεωμετρία, με διαφορετική διάδαξη. Εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσαν να το εξηγήσουν όλοι. Δεν είχαμε ιδέα για την δομή του ατόμα, για τον χημικό δεσμοκρατό και όλα τα σχετικά. Και το εξαιρετικό στην περίπτωση είναι ότι αυτός που ως διευθυντής του επιστημονικού που στείλαν αυτές τις εργασίες δεν τις δημοσίευσε. Ο Μπερζέλιος πέντε έξι χρόνια αργότερα δουλεύοντας με οργανικές ενώσεις με το τριγυικό οξύ παρατήρησε διαφορετικές συμπορφές του τριγυικού οξέως. Εκεί η ισομέρεια τι ήτανε από την οπτική ισομέρεια. Όταν λοιπόν το είδε ο ίδιος στις οργανικές ενώσεις, το ίδιο πράγμα που τη μία φορά το κρυστάλλος έτσι και την άλλη αλλιώς είχε διαφορετική φυσική συμπεριφορά, άλλο σημείο τοίξος, άλλο έτσι, άλλο εκείνο, άλλο το άλλο, κατάλαβα ότι μπορεί και να υπάρχει αυτή η περίπτωση. Να έχουν δηλαδή ένωση με τον ιωμοριακό τύπο που να απαντά σε διαφορετικές μορφές, που να έχουν διαφορετικές φυσικές και χημικές ιδιότητες. Έτσι λοιπόν από τότε μας έμεινε και συζητούμε την ισομέρεια κυρίως σαν ιδιότητα των οργανικών ενώσεων και των ανόργων είναι, όχι για τους ίδιους λόγους πάντα. Εντάξει. Εδώ πέρα η ισομέρεια είναι ότι αυτοί είχαν καταλάβατος διαφορετικά πράγματα που δεν είναι ισομεροί μεταξύ τους. Εδώ η ισομέρεια που έχω σε αυτές τις δυο ενώσεις είναι ότι έχω διαφορετικό τρόπο συναρμογής αυτού εδώ πέρα του νοριού πάνω στο μέταλλο. Τη μία από εδώ την άλλη από εκεί. Δεν μπορεί αυτό να περιγραφεί με όλους οι ισομέρειες των οργανικών ενώσεων. Δεν είναι οπτική αυτή η ισομέρεια. Δεν είναι ασύμετρος κάποιος άνθρωπος, κάποιο οξυγόνο, κάποιο πράγμα εκεί πέρα. Εντάξει. Λοιπόν αυτό μας φέρνει τώρα στο σημείο να συμπληρώσουμε μερικά πράγματα για τις ενώσεις συναρμογής. Υπάρχουν ορισμένα είδη ισομέρειας που είναι ιδιαίτερα για τις ενώσεις συναρμογής. Ξαναθυμίζω, ενώσεις συναρμογής σημαίνει γενικά ένα μέταλλο στη μέση και κάποια λιγάντ γύρω, κρατάω τον διεθνίο όρο. Κάποια δηλαδή που μπορεί να είναι άτομα, μόρια, γιόντα, ρίζες, ό,τι θέλει. Αρκεί να έχουν τουλάχιστον κάποιο τροχιακό με ηλεκτρόνια για να το δώσουν προς το μέταλλο και να κάνουν δεσμό. Ξαναθυμίζω και δύο-τρία πράγματα για την ορολογία. Ο αριθμός των σύγμαδεσμών που θα κάνει το μέταλλο με αυτά τα λιγάντ λέγεται αριθμός συναρμογής. Προφανώς μπορώ να βρω τη βαθμίδα οξύδοσης του μετάλλου και ανάλογα με τον αριθμό συναρμογής μπορώ χοντρικά να εκτιμήσω και τον υβρετησμό του μετάλλου μου. Αν έχω λοιπόν 6 σύγμαδεσμούς γύρω από ένα μέταλλο, αυτό σημαίνει αριθμός συναρμογής 6, αυτό σημαίνει ότι θέλω 6 υβρετησμένα τροχιακά από το μέταλλο προς τα λιγάντ, το οποίο σημαίνει ο υβρετησμός μου είναι δε δύο-εσπε-τρία. Χρειάζομαι και δε τροχιακά. Δε δύο-εσπε-τρία σημαίνει οκτάεδρο. Λοιπόν, συμβαίνει ότι στο οκτάεδρο υπάρχουν διάφορες περιπτώσεις ισομέρειας άσχετοις με το τότο εδώ. Δηλαδή, σε αυτήν εδώ την Ένωση, αν ήταν οκταετρική, θα μπορούσαν να υπάρχουν περιπτώσεις ισομέρειας τις οποίες θα εξηγήσουμε παρακάτω. Λοιπόν, θα ζωγραφίσω εγώ εδώ ένα οκτάεδρο και θα σας δείξω κάποια ισομερή, καταρχήν με γενικό παράδειγμα, όπου τα λιγάντ θα είναι α, β και τέτοια, και σε συνέχεια με πιο συγκεκριμένα παραδείγματα. Λοιπόν, οκτάεδρο, το δείχνω κιόλας, για να αρχίσουμε και να το καταλαβαίνουμε. Ή μου λέτε μετά, ξέρεις, εγώ δεν τα καταφέρνω στη ζωγραφική, ούτε εγώ τα καταφέρνω. Ένα σταυρός και ένας άξονας που είναι τελοξά. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι αυτός έρχεται προς τη μεριά μας. Έτσι, για αυτό δεν έχουμε και λοξά. Το μέταλλο εδώ πέρα στη μέση. Και βεβαίως, έτσι καταλαβαίνετε, αυτός είναι ο x, ο y, ο ζ άξονας. Ή όπως θέλετε πείτε τους. Εντάξει. Κάθοι μεταξύ τους. Ο δύο φαίνεται, ο άλλος έρχεται κάπως έτσι λοξά για να δείξει ότι έρχεται από πίσω προς εμάς. Τι λέω να κάνω εγώ τώρα. Εγώ λέω να βάλω ένα λιγκαντ α εδώ και ένα εδώ. Και ένα λιγκαντ β εκεί και ένα εκεί. Και να συμπληρώσω εδώ πέρα τις θέσεις το λιγκαντ α. Αυτό λοιπόν είναι ένα σύμπλοκο που θα το έλεγα. Μέταλλο α4 β2. Έτσι δεν είναι. Αυτή είναι η στοιχειομετρία του. Βλέπετε τώρα τι έχουμε πει για τις περιπτώσεις των συστημάτων που είναι είτε οκταϊδρικά είτε τριγωνικά διτιραμιδικά. Τι έχουμε πει. Ότι οι θέσεις γύρω από το κεντρικό άτομο διακρίνονται σε αυτές που θεωρητικά βρίσκονται στον ισημερινό. Συνεύει από το γύρο από αυτό. Αυτές βρίσκονται στον άξονα. Συνεπώς αυτό το σχήμα εγώ το εγγράφω μέσα σε έναν κύκλο θεωρητικά. Έτσι. Εδώ είναι ο κύκλος μέσα στον οποίο το εγγράφω. Θεωρώ ότι σχηματίζεται εδώ πέρα ένας ισημερινός πάνω στον οποίο είναι κάποια πράγματα. Και αφού το εγγράψα σε κύκλο θα το μεγάλωσω λίγο για να φαίνεται καλύτερα. Και αυτός εδώ είναι ο άξονας. Περίπου κατά τη στοιχεία με τη γη. Περίπου σφαίρα με τον ισημερινό και τον άξονα γύρω από τον οποίο περιστρέφεται. Εντάξει. Αφού λοιπόν κάναμε αυτήν εδώ πέρα την υπενθύμηση, μπορούμε να καταλάβουμε ότι γύρω από το μέταλλο υπάρχουν μόρια α και β σε ισημερινές και σε αξονικές θέσεις. Μπορείτε να δείτε ποια είναι σε αξονικές θέσεις. Τα α ή τα β ή ένα α και ένα β. Τα β. Τα β λοιπόν είναι σε αξονικές θέσεις. Μα θα μου πεις εντάξει εγώ θα σκεφτώ την εξής περίπτωση να αλλάξω αυτά τα β με α και να πάω τα β εδώ. Έχω κάνει ένα πρόβλημα πάρω εγώ την μπάλα και να την γυρίσω όπως θέλω. Μπορώ λοιπόν να την γυρίσω πάλι όπως θέλω και να κάνω αυτό εδώ πέρα να είναι ο άξονας. Αυτά άλλα είναι α. Μπορώ να τα βάλω και εδώ τα β. Και οι τρεις αυτές διατάξεις που σας έδειξα γίνονται έτσι. Αν το ένα β είναι εδώ και το άλλο απέναντί το και εγώ πάρω τη σφέρα και την γυρίζω έτσι, τα β κοιτάνε προς τα κή, προς τα κή ή προς τα κή προς όποια εκδεύτες θέλω. Σε κάθε περίπτωση αυτόν τον άξονα μπορώ να τον θεωρήσω ότι είναι ο άξονας και οι άλλες θέσεις είναι οι σημερινές. Ξαναλέω είτε εδώ τα β είτε εδώ είτε εδώ το πράγμα είναι ίδιο. Μπορώ να τα πιάσω και να στρέψω αυτή τη σφέρα θεωρητικά έτσι ώστε τα β να είναι πάνω στον άξονα. Συνεπώς εκείνο που έχει να κάνει εδώ πέρα έτσι είναι όχι που κοιτάει βλέποντας εγώ το σχήμα έτσι αλλά που κοιτάει γενικά στον χώρο. Γενικά λοιπόν αυτό είναι μια κατεύθυνση τα β βρίσκονται το ένα απέναντι απ' το άλλο είτε προς αυτή είτε προς την άλλη είτε προς την άλλη κατεύθυνση το ένα απέναντι απ' το άλλο βρίσκεται. Η γωνία β μεταλλο β είναι 180 μήρες αυτής δεν είναι αυτό το πράγμα. Άρα αφού τα δύο λίγα είναι εκεί πέρα πάνω θεωρώ αυτό άξονα όπου και να τα ζωγραφίσω εγώ εδώ. Εντάξει. Εμείς είμαστε εθνησιμμένοι ο άξονας είναι εδώ και ο σημερινός είναι εδώ. Εντάξει. Όπως και τους χάρτες το βόρειο ημισφαίρειο και το νότιο ημισφαίρειο το βόρειο είναι απάνω το νότιο είναι κάτω. Αυτό συνέβαινε και στον προηγούμενο αιώνα κυρίως. Οι κάτω είναι χαζί διότι είναι κάτω και τους πέφτουν οι ιδέες απ' το κεφάλι. Κατάλαβες. Ποιοι είναι κάτω οι Αφρικάνοι, οι Νότιοι Αμερικάνοι, οι Νότιοι Ασιάτες κοντά σχετικά ποιοι είναι απάνω εμείς. Καλώς. Έτσι. Αυτοί λοιπόν είναι κάτω στο νότιο ημισφαίρειο και τους πέφτουν οι ιδέες απ' το κεφάλι ότι κρέμαται από κάτω δεν κρέμεται κανένας. Ο Βοράς και ο Νότος είναι δική μας ολογία, δική μας διευθέτηση, δική μας αντίληψη γιατί ο Βοράς πρέπει να είναι εκεί και ο Νότος πρέπει να είναι εδώ. Εντάξει. Λοιπόν. Άρα, στην περίπτωση που τα β είναι απέναντι το ένα απ' το άλλο ορίζουν μια κατάσταση. Είμαστε απέναντι. Και αυτή η κατάσταση ονομάζεται trans. Κάνει trans τη διαδρομή του β για να πάει στο άλλο β, περνάει μέσα απ' το μ. Εντάξει. Αυτό λοιπόν είναι ένα ισομερές trans. Το ένα β απέναντι απ' το άλλο. Η γωνία β μετάλο β είναι 180 μοίρες. Εντάξει. Όπου και να τη ζωγραφίσω. Είναι σε έναν άξονα πάνω. Υπάρχει περίπτωση άλλης διευθέτησης. Το να γυρίζω τα β γύρω γύρω αλλά πάντα το ένα απέναντι απ' το άλλο δεν είναι διαφορετική διαθέτηση. Εντάξει. Η διαφορετική διαθέτηση θα ήταν να ορίσω έτσι αυτός τώρα είναι ο σημερινός και τελείωσε το ένα β να είναι σε αξονική και το άλλο να είναι σε σημερινή θέση. Εντάξει. Αν το ένα β είναι σε αξονική και το άλλο σε σημερινή θέση τότε η γωνία β μετάλο β τι είναι? Δεν είναι 180 μοίρες, είναι 90 μοίρες. Αυτό λοιπόν είναι το σις προϊόν. Εντάξει. Είναι κοντά. Εντάξει. Συνεπώς αυτό το πράγμα που έγραψα εγώ εκεί μετάλο α4β2 αν δώσω έτσι κάποια στοιχεία για το μη το β και το α μπορεί να βρίσκεται σε δύο ισομερές μορφές που έχουν να κάνουμε τη γεωμετρία του πράγματος. Όχι με το αν τα α και β είναι αμφιδραστικά, αν είναι αμφιδραστικά ακόμα χειρότερα. Εντάξει. Έχουν να κάνουν μόνο με τη γεωμετρία του πράγματος. Πώς είναι δηλαδή διαφθετημένα τα α και τα β και όλο το μετάλο. Εδώ λοιπόν οι διαφθετήσεις μπορούν να είναι δύο τύπων. Τα β που είναι δυο και αυτά θα μας χαρακτηρίσουν το τι γίνεται να είναι το ένα πέραντι απ' το άλλο, οπότε έχω το τρανς ισομερές ή να είναι το ένα δίπλα στο άλλο, οπότε έχω το σις ισομερές. Λοιπόν, θα σας πω εγώ. Εκείνο το οποίο μπορεί εύκολα να απομονώσει κάποιος είναι αυτό εδώ. Όχι ιδιαίτερα εύκολο, αλλά μπορείς και να το απομονώσεις. Ένα ωραίο σκούρο γαλάζιο πράγμα. Σε διάλειμμα χαλκού έχω προσθέσει αρκετή αμονία για να γίνει αυτό το σύμπλοκο. Λοιπόν, τι μπορείτε να μου πείτε για τη γεωμετρία αυτού του πράγματος. Η γεωμετρία αυτού του πράγματος. Αμονία ουδέτερη, ιδροξύλιο πλην ένα, δύο ιδροξύλια πλην δύο. Για να είναι λοιπόν αυτό το πράγμα ουδέτερο, γιατί άμα δεν είναι είναι αθάγραφα, 1-2 κάτι, άρα ο χαλκός είναι σύνδυο. Πάει αυτό. Ποιο είναι το μέταλο, ο χαλκός. Λοιπόν, για αυτό το πράγμα δεν ξέρω. Το μέταλο είναι ο χαλκός. Η βαθμή του αξίουδου είναι σύνδυο. Και κάνει δεσμούς με τέσσερις αμμονίες και δύο ιδροξύλια. Από το ιδροξύλιο τι θα κάνει. Κάποιο ζευγάρι ηλεκτρογνήνων του οξυγόνου θα πάει και θα κάνει δεσμό με το χαλκό. Εδώ, το αδεσμικό ζευγάρι της αμμονίας, ένα έχει. Θα πάει και θα κάνει δεσμό. Πόσους σύνδυους θα κάνω. Τέσσερις εδώ και δύο εδώ. Έξι. Οκτάιδρο. Μπορεί να έχει ισομερή αυτό το πράγμα. Να δω. Είναι δύο τέτοια και τέσσερα διάφορα, αλλά ναι. Αφού είναι λοιπόν δύο τέτοια, η θέση αυτών των δύο τέτοιων θα μου καθορίσει το τι γίνεται εδώ πέρα. Θα μου καθορίσει τη γεωμετρία. Και, στην περίπτωση που γράψω υδροξύλιο πάνω, υδροξύλιο κάτω και το χαλκό στη μέση και οι αμμονίες γύρω-γύρω, αυτό είναι ο trans. Και στην περίπτωση που γράψω υδροξύλιο απάνω και υδροξύλιο εδώ και ο χαλκός εδώ και τα υπόλοιπα είναι όλα αμμονίες, δεν τις γράφω για λόγους συντομίες τώρα, δεν έχει έννοια. Το cis. Να λοιπόν οι δύο διαφορετικές γεωμετρικές διατάξεις αυτού του συστήματος. Αυτά λοιπόν τα μόρια έχουν γεωμετρική ισομέρεια και η γεωμετρική ισομέρεια είναι cis και trans. Εντάξει. Ωραία. Ορίστε. Ο σημερινός είναι αυτός και ο άξονας είναι αυτός τώρα. Έχει καμία διαφορά. Δεν είναι σε δύο συμπερινέστασης. Σε δύο συμπερινέστασης ήταν εδώ και εδώ. Αν αυτό θεωρήσω σημερινό, ναι. Αλλά τότε μπορώ εύκολα να το θεωρήσω άξονα και όλα τα άλλα σημερινό. Εντάξει. Προσέξτε τώρα κάποια περιπλοκή στο πρόβλημα. Αν εδώ ήταν τρεις αμμονίες και ένα νερό, τι γίνεται? Το περιπλέκουμε λίγο το πράγμα. Πώς κάνουν οι δημοσκοπίσεις, περιπλέκουν την πολιτική κατάσταση, αυτό. Ανεβαίνει λίγο αυτό, κατεβαίνει λίγο εκείνο. Τι γίνεται τώρα? Πώς θα κάνουμε κυβέρνηση, πού θα πάει το νερό. Όπου θέλει. Θέλεις εδώ, άντε εδώ. Θέλεις εδώ. Η trans διάταξη των ενδροξυλιών δεν αλλάζει επειδή βάζουν το νερό εδώ, εκεί, εκεί ή εκεί. Κοταλάβατε το ίδιο και εδώ. Καλώς. Όπου και να το βάλω το νερό δεν αλλάζει το τι είναι εσείς η διάταξη όσον αφορά το ιδροξύλιο. Η μεγάλη περιπλοκή είναι αν έχουμε δύο εδώ και δύο εδώ και δύο εδώ. Αυτό όμως είναι βαριάς μορφής πρόβλημα και θα το αφήσουμε για αργότερα. Εκεί πέρα, όπως και στις ισομέρειες και στις οργανικές ενώσεις, πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα. Θα βάλουμε πρώτα την αμυνομάδα και μετά το ιδροξύλιο και μετά το νερό. Όταν υπάρχουν τέτοιούτους γιατάξεις ποτέ δεν τις χρησιμοποιήσα, ποτέ δεν με ενδιέφεραν. Τότε λοιπόν εφόσον έχουμε βάλει τη σειρά της προτεραιότητας, θα ορίσουμε και τα διάφορα στήματα. Γιατί τότε έχει έννοια να είναι τα νερά εδώ, διότι είναι τρανς, τρανς και τρανς. Ή να είναι τρανς, σεις και σεις. Το καταλάβατε? Και εκείνο λοιπόν ανάλογα με την προτεραιότητα θα ονομαστούταν τρανς, τρανς, τρανς, τρανς, σεις, σεις αυτού του πράγματος. Δεν μπαίνουμε σε τέτοιούτους βαριάς μορφής προβλήματα. Εκείνο που θα έχετε εσείς να δείτε είναι ΜεταλλοΑ4Β2 ή ΜεταλλοΑ3Β2Γ. Όπου εδώ τα δύο β, όντας απέναντι το ένα απ' το άλλο ή δίπλα το ένα στο άλλο, θα μου δώσουν το όνομα της διάταξης ως τρανς ή σεις αντίστοιχα. Φαντάζεστε εσείς καμιά άλλη περίπτωση που έχω ηχειομητρική ισομέρεια σεις ή τρανς, χωρίς να είναι οκταεδρικό το σύστημα. Το πεις τώρα, ναι, το βρήκες. Υποθέστε ότι εγώ, όπως έχω ένα οκτάεδρο, Μέταλλο, το εισημερνούν επίπεδο με τους τέσσερις δώτες και το αξιονικό. Παίρνω τους δύο αξιονικούς και τους τραβώ μακριά. Τους πετάω έξω απ' το σύστημα. Τι έχω χειμείνει? Ένα Μέταλλο σε επίπεδο τετραγωνική διάταξη. Αν ένα Μέταλλο σε επίπεδο τετραγωνική διάταξη έχει τη συστηχειομετρία Μέταλλο α2 β2, τότε τι μπορεί τραγουδίτες εσείς γι' αυτό. Εδώ δεν είναι θέμα αξιονικής και σημερινής θέσεις. Όμως, να το το τετράγωνο. Μέταλλο, πού να βάλω τα α, έτσι? Αναγκαστικά και τα β θα είναι εκεί. Ή έτσι, εδώ και εδώ. Διακρίνεται κάτι? Μια διάταξη είναι αυτή και η θέση του α είναι τρανς. Δεν είναι, πρέπει να περάσω μέσα απ' το μέτρο. Η άλλη διάταξη είναι αυτή και η διάταξή τους είναι συς. Το βλέπετε, έχω λοιπόν ένα αυτό και ένα αυτό. Αυτό λοιπόν είναι το τρανς και είναι το συς. Μπορώ λοιπόν να έχω γεωμετρική ισομέρεια τύπου τρανς και συς και σε επίπεδα τετράγωνα συστήματα. Το πείτε και τι μας νοιάζει αυτό. Μπορεί και να μας νοιάξει στο μέλλον. Και μας ένιαξε στο παρελθόν, δηλαδή πριν καμιά πενινταριά χρόνια. Πριν καμιά πενινταριά χρόνια λοιπόν ήταν σε κάποια εργαστήρια, εκεί πέρα στο Ηνωμένο Βασίλειο, κάποιοι τύποι που δουλεύανε. Και επειδή ήταν εργαστήριο βιοχημείας, άλλοι κάναν περισσότερο χημεία, άλλοι κάναν περισσότερο βιολογία. Και οι βιολόγοι, ως γνωστόν, παίρνουν εκείνα τα ωραία δοφιάκια, τα πετροί, τα πλαστικά, και κάνουν καλλιέργειες, δηλαδή βάζουν μέσα μια μικρή ποσότητα από ένα μαμούνι, αρχίζουν και το δίνουν φαΐ, μεγαλώνει το μαμούνι, αναπτύσσεται, και όταν αναπτυχθεί πολύ, αρχίζουν και το σκοτώνουν, και κοιτάζουν να δουν σε πόσο καλύτερες συνθήκες μπορούν να το σκοτώσουν. Έτσι κάπως γίνεται η φαρμοχολογία. Αναπτύσσεις το μαμούνι σε όλη αυτή την επιφάνεια, και μετά παίρνεις από το φάρμα κόσμο για σταγόν και το βάζεις στη μέση. Και παρατρείρεις σε πόσοι εκτασγύρου από τη μέση θα πεθάνουν τα μαμούνια. Για να πας μπροστά σε αυτή τη ζωή, πρέπει να ξέρεις να θυσιάζεις τους άλλους. Καλώς, τόσο καλά είναι τα πράγματα. Κάποιοι λοιπόν κάνουν αυτά. Κάποιοι άλλοι προσπαθούσαν να πετύχουν να φτιάξουν κάποιες ενώσεις της πλατίνας, με ηλεκτρόληση. Μάλλον όχι, δεν προσπαθούσαν να φτιάξουν ενώσεις της πλατίνας, προσπαθούσαν να δουν τι γίνεται στην ηλεκτρόληση κάποιων αμμονιακών αλάτων και τι μπορούν να πάρουν. Τα ηλεκτρόλια που χρησιμοποιούσαν ήταν ηλεκτρόλια πλατίνας. Εμείς δεν είμαστε τόσο προχωρημένοι, δεν είμαστε τόσο πλούσιοι, συνεχώς τα ηλεκτροδιάκια με τα οποία κάνουμε εδώ πέρα δουλειά, είναι είτε από καρβούνο, είτε στην καλύτερη περίπτωση από χαλκό. Εκείνη είναι από πλατίνα. Η πλατίνα έχει το καλό ότι δεν καταστρέφεται εύκολα, δεν οξυδώνεται εύκολα, δεν παθαίνει πολλές ζημιές εύκολα. Ήρθαν λοιπόν οι διακοπές Χριστουγέννων, καλή ώρα, προσπλησιάζουν και εδώ, και όπως παντού στον κόσμο, οι μικροί τα παρατώναν όλοι και φεύγουν. Και έτσι προσπαθούσαν στον μεγάλο νεροχείτη, πήγαν οι βιολόγους, πέταξε μερικές καλλιέργειες εδώ πέρα, και όταν προσπαθούσαν να κάνουν την ηλεκτρόληση με τα μονιακά, να τα δείχνουν και να βρουν τίποτα, πήραν στον το σύστημα, τον πέσανε στο διάολο, σκοτεινόν και φύγανε. Μετά από 15-20 μέρες επιστρέψανε. Όταν επιστρέψεις και έχεις αφήσει τα πράγματα στο νεροχείτο, πρέπει να πάρεις τα πλήνεις. Αρρώστια γανάκτηση. Ο από εδώ μεριά που έκανε βιολογικές δουλειές, ότι μερικά από τα πετρί του είχαν γίνει έτσι τα μαμούνια αναπνέανε και μεγαλώσαν στο μεταξύ. Σε μερικά από τα πετρί δεν είχε γίνει τίποτα, είχαν προσοφήσει όλα. Γιατί έζηγε αγιστερά τα πετρί μου, λέει ο άλλος, ας τα κομμάτια και εγώ πέταξα εκεί το σύστημα, τι πέταξες εδώ, αυτό. Τι ήταν αυτό και ψάξα να δω τι ήταν αυτό. Και άλλα τα λοιπόν που έκαναν οι άλλοι ηλεκτρολίσεις πάνω στην επιφάνεια της πλατίνας, είχαν φτιάξει πάνω στην επιφάνεια της πλατίνας καθητή. Αυτό το καθητή έστω πως το πήρα αυτός του έξι σετ για να το βγάλει από το ηλεκτρόδιο και το πέταξε, έπισε εκεί και σκότωσε τα μαμούνια. Και σκότωσε και ένα σωρό άλλα πράγματα. Τα καθάρισε εντελώς δηλαδή. Αυτό λοιπόν ήταν μια ένωση της πλατίνας. Και ήταν, θα την γράψω εδώ πέρα, αυτή εδώ. Τι ξέρουμε εμείς για αυτή την ένωση. Το κεντρικό μέταλλο είναι η πλατίνα. Τα λίγκαντ είναι δύο χλώρια και δύο αμμονίες. Αμμονία ου τέτερη. Χλώριο, έτσι στην έβδομη ομάδα, συνήθως βρίσκεται σε συνόσια στους μίον ένα. Δύο χλώρια μίον δύο. Άρα η πλατίνα είναι συνδύο. Πού τη θυμάμαι εγώ την πλατίνα, στον περιοδικό πίνακα, θα το πει σιγά τώρα. Νικέλιο, Παλάδιο, πλατίνα. Πού είναι το Νικέλιο, στη σειρά των μεταβατικών στοιχείων. Σκάνδιο, Τετάνιο, Βανάδιο, Χρώμιο, Μαγκάνιο, Σίδρος, Κοβάλτιο, Νικέλιο. Το όγδο, μην ξεχνάτε, είμαστε στην πρώτη σειρά των μεταβατικών. Είναι οι στήλες, οι δύο του S τομέα, 4X1, 4X2, 38, τον Νικέλιο, 5 και 4, 6X2 και 5X8 για την πλατίνα. 6X6 και διαμόρφωση της πλατίνας συν 2, ηλεκτρονική, τελείτσες, 5X8. Τι ξέρουμε εμείς για τα συστήματα με ηλεκτρονική διαμόρφωση 7X8. Αν έχουν αριθμό συρραμμουγής 4, προτιμούν, πάρα πολύ προτιμούν, να κάνουν επίπεδη τετραγωνική διάταξη. Παρά τετραγωνική. Είναι από τις υπηρετώσεις που, έτσι, όσοι ξέρεις, ενισχύουν τον κανόνα. Είναι μεταλλο με ηλεκτρονική διαμόρφωση 7X8. Προτιμώ, και αν κάνω αριθμό συρραμμουγής 4, έτσι, προτιμώ να κάνω τετραγωνική παρά τετραγωνική διάταξη. Η πλατίνα θα αναγκαστεί να κάνει τετραγωνική διάταξη, αν έρθει και ένα τέρας από δίπλα. Τώρα το χλόριο είναι ένα άτομο και η αμμονία είναι ένα μικρομόριο, εντάξει. Αν ήταν καμιά ογκώδισα, μπορεί και να έστρεπε, να προσπαθείς να γίνει τετράεδρο, έτσι, για να αποφύγει τις τερικές ελλειπιδράσεις. Ποια ισομερή μπορείτε να δεί κρίεντες εσείς για αυτή την Ένωση, αν έχει, καταρχήν. Μπορεί να έχει? Επιέπτει σε αυτή την περίπτωση. Επίπεδο τετράγωνο με τύπο μη α2β2. Νάτα, εδώ, ζωγραφισμένα είναι. Αρκεί να αποφασίσετε, θα πείτε το α χλόριο και το β αμμονία. Ναι, κάντε το και στις δύο περιπτώσεις. Συνεπώς, αυτή η Ένωση έχει δύο γεωμετρικά ισομερή. Το συς και το τρας. Το τρας, λοιπόν, είναι μια Ένωση. Πορτοκαλί, καφέ, ξέρω εγώ. Το συς είναι μια άλλη Ένωση, κίτρινη. Αλλά η διαφορά τους, δεν είναι μόνο ότι το ένα είναι κίτρινο και το άλλο πορτοκαλί, από οτιδήποτε θα μπορούσε να είναι. Η διαφορά τους είναι ότι τη ζημιά, μάλλον την καταστροφή των μαμμουνιών, άρα την ευκολία για τον βιολόγο, να μην χρειάζεται να πλύνει έτσι, εξ αρχής να τρίβει τα πιτρί του εκεί πέρα, την έκανε το συς ισομερές. Κι όταν το πήραν να δουν τι στα κομμάκια έγιναν εδώ πέρα, παιδιά, το απομονώσαν, το ψάξαν, το μελετήσαν. Σκότωσε αυτά τα μαμμούνια, ναι, για να δουν πως σκοτώνει και τίποτα άλλο, σκοτώνει. Για φέρει και τούτο, φέρει και εκείνο, κάποιος εκεί παρακάτω στο κτίριο έκανε και τα λοκαλιέργειες από καρκινικά κίτερα. Τις έδειξαν εκεί πέρα και σκότωσε αρκετά. Είναι το πρώτο αντικαρκινικό φάρμακο που βρέθηκε κατά λάθος. Ακόμα και τώρα, αν κανένας πάει να κάνει έρευνα για αντικαρκινικά φάρμακα, έκανα εγώ κάποιες ενώσεις και θέλω να τις μελετήσω. Είναι αντικαρκινικές. Ένα πράγμα που θα μου πούνε, πάρε και εσείς πλατίνα και δοκίμασε. Σε τι συγκέντρωση σκοτώνει τα δικά σου, σε τι εκείνο. Προφανώς, αν εκείνο θέλει ένα μη, ας πούμε, και να σκοτώσει τα βακτήρια και το δικό μου θέλει δύο μη, είναι χαζομάρα. Θέλουμε κάτι που να είναι πολύ πολύ πιο δραστικό, έτσι δεν είναι. Και αν περάσει αυτό το στάδιο, είναι δηλαδή το δικό μου το σύστημα αρκετά πιο εξοδοτικό για τα μαμμούνια από τότε το δω, θέλουμε να μελετήσουμε την τοξικότητά του, δινέμεν μπορώ να σου δώσω κάτι που θα σκοτώσει τον καρκίνο, άμα σκοτώσεις ένα όμως πρώτα από τον καρκίνο, δεν χρειάζεται να το κάνουμε, εντάξει. Μπορούμε να σε αφήσουμε να πεθάνεις ήσυχος με τον καρκίνο σου, έτσι. Ε, ναι, αν σου δώσω κάτι και να πας από ασφιξία σε δυο ώρες, καλύτερα να πεθάνεις από τον καρκίνο σε δυο χρόνια και όλα τα σκητικά. Λοιπόν, πρέπει να γίνουν και τέτοιου τους δοκιμές. Λοιπόν, η πρώτη πρώτη δοκιμή είναι να το μελετήσω αυτό το σύσμα που εγώ όλο έφτιαξα, αυτό θα είναι καλό αντικαρκυνικό, απέναντι σε αυτό το δω. Πρέπει η δράση της δικής μου ένωσης να είναι αρκετά καλύτερα από αυτό εδώ πέρα, δηλαδή αυτή τη στιγμή, μετά από πενήντα τόσα, κοντά έξιντα χρόνια, το πρότυπο για τις αντικαρκυνικές δραστηκότητες του. Τότε, αν σε σομερές και κανακυλώ να ρίξεις εκεί πέρα στο Μαμόνι, δεν μπορείς να του κάνεις τίποτα. Εκείνο το οποίο αποδείχτηκε τελικά για το μηχανισμό της δράσης είναι ότι αυτό εδώ πέρα που είναι το σύσσμα, σχετικά εύκολα χάνει τα δύο χλωριά του και πάει και αρπάζει και κάνει δεσμούς με ό,τι σχετικά καλό βρει δίπλα. Λοιπόν, στις αλυσίδες του DNA υπάρχουν κάποιες διαδοχές από μηναξεία που δεν είναι κανονικές, δεν είναι σωστές. Σε εκείνες τις μη σωστές υπάρχουν σε γεπτονικές, σε απέναντιμανοθέσεις, σε αμυνομάδες. Μπαίνει λοιπόν εκεί πέρα το μόρι αυτό, έτσι και κάθε σαν λεπίδα ανάμεσα στις δύο αλυσίδες του DNA. Επειδή έχουν φύγει εύκολα τα χλωριά του και μπήκε κόλλη σε εκεί. Κανονικά σε ένα κανονικό DNA δεν θα βρίσκεται τέτοια διαδοχή, εδώ και εδώ, απέναντι εδώ, όμως το βρίσκει. Σε κάποιους από τους καρκίνους. Και κατά σέβη, αν έχεις μία τέτοια λεπίδα μέσα στο μόρι του DNA, στο τι θα γίνει. Όταν πάει το RNA να κάνει την αντιγραφή, ταραν ταραν ταραν ταραν, point, θα σταματήσει. Και δεν θα μπορεί να κάνει την αντιγραφή του DNA και θα πεθαίνει το καρκίνικο κύτταρο. Μη την ανοίξετε. Αυτός είναι ο μηχανισμός δράσης αυτής της Ένωσης σε κάποιους καρκίνους, στους οποίους επέτρασε αρκετικά. Εντάξει, γι' αυτό θα παίρνω το λόγο. Άλλες Ενώσεις για άλλους καρκίνους κάνουν αλλού δύο συμπεριφορά. Αυτό αφήλεται εδώ. Γι' αυτό λοιπόν το ΣΥΣ μπορούσε να κάνει αυτή τη διαδικασία, χάνοντας αυτά τα δύο χλώρια. Έχει δύο θέσεις τέτοιας, που προκειτούν εδώ και εκεί. Γεωμετρία, π.χ. Δετραγωνική. Έπιανε λοιπόν μια και μια δυό μοινωμάδες απογετονικές αλυσίδες του DNA και ήταν σε να βάζεις ένα ξηραθάκι μέσα στην αλυσίδα του DNA και απαγορεύεις να αντιγραφεί παρακάτω. Εντάξει. Αυτό λοιπόν μπορούσε να το κάνει, αυτό δεν μπορούσε. Γιατί αν κοιτάω προς τα εκεί και το άλλο κοιτάει προς τα εδώ, η αλυσίδα του DNA είναι από εκεί μεριά. Σε πούσαν σαν έχω κρεμάσει κάτι εδώ πέρα. Εντάξει. Θα περνούσα το αρανί, θα έβλεπε ότι υπάρχει μια πουρίνη με κάτι τίκρα μαζιωμοποίηση. Εντάξει, δεν με πειράζει, συνεχίζω. Το καταλάβατε. Κάπως έτσι λοιπόν. Δεν είναι μόνο το ένα είναι πιο κίτρινο, το άλλο πιο πράσινο. Το ένα έχει μεγαλύτερο μικρότερο σημείο ζέσεως, είναι πιο όξινο, είναι πιο βασικό. Μπορεί και να είναι και πιο όξινο και πιο βασικό γιατί θέλει εδώ. Έχουμε μια σημαντική διαφοροποίηση στην δραστηγότητα. Είναι αυτό που μας ενδιέφερε. Και σας λέω, είναι μία από κοίνησης να σας ανακαλύψω που έγιναν κατά λάθος. Κατατύχειν. Αν και οι δυο αυτοί συγκεκριμένοι φοιτητές ήταν τυπικοί και σωστοί και είχαν καθαρίσει τα πάντα πρωτού φύγουν για τις διακοπές τους, ενδεχόνιστε χρειάζονταν μερικά χρόνια ακόμα κάποιος κάπου κάπως κάτι να σκεφτεί και να κάνει αυτό το πράγμα. Αυτό είναι κατατύχειν. Τότε όμως, από εκεί και πίσω, αρχίζουμε τη χημική σκέψη. Μήπως να βάλω εδώ πέρα κάποια πραγματάκια που θα κάνω ακόμα πιο εύκολα να φύγει από εκεί το χλόριο. Μήπως να δώσω κάτι εδώ πέρα που θα έχει υποκαταστάτη δότη ηλεκτρονίων ή κάποιο νογκόδι ή κάτι τέτοιο για να τα σμπρώξει και να τα στυμώξει και να τα διώξει πιο εύκολα. Έχουμε, λοιπόν, αντικαρκυνικά φάρμακα με βάση την πλατίνα και με βάση αυτόν εδώ πέρα το σκελετό. Εντάξει. Και υπάρχει δεύτερη, τρίτη και τώρα πάμε σε τέταρτη γενιά τέτοιου είδους αντικαρκυνικών φαρμάκων. Και τώρα πια, επειδή η πλατίνα είναι ένα από τα βαριά μεταλλά, έτσι, από εκείνα που έχουν δηλαδή μεγάλη πυκνότητα και έχουν κατά τη σχέση και μεγάλη τοξικότητα, καταλαβαίνονται ότι να ταΐσει στο ανάλλον μισό γραμμάριο ένωσης της πλατίνας κάθε μέρα, δηλαδή κάποια φορά στον τελετρικά το όργανο, αρχιζήσουν και γίνονται αποθέσεις της πλατίνας. Εντάξει. Και ο σωτάνος μπορεί να πάει από δηλητηρία της πλατίνας, αν κάνει μια μακροχρόνη δηλητηρητής θεραπείας. Εντάξει. Η κίνηση από εκεί και πέρα είναι να ψάξουμε να βρούμε κάτι αντίστοιχο, αλλά μεταλλα που να μην είναι τόσο τοξικά, όπως η πλατίνα. Να χάσουμε δηλαδή κάτι σε δραστικότητα, αλλά να κερδίσουμε κάτι από την άποψη της τοξικότητας. Εντάξει. Λοιπόν, σεις και τρανς γεωμετρική ισομέρεια υπάρχει τόσο σε οκταετρικά σύμπλοκα, όσο και σε επίπεδα τετραγωνικά. Η απέτηση είναι να υπάρχουν δύο ίδια λίγαντ, έτσι, γιατί εδώ πέρα προφανώς, κι αν αυτό ήταν αυτό, το μόριο, δύο χλόριο, μια αμμονία, μια νερό, έτσι, χλόριο και χλόριο είναι τρανς, χλόριο και χλόριο είναι εσείς, άσχετα να παίρναν την αμμονία, νερό ή οτιδήποτε άλλο. Εντάξει. Αν υπάρχουν δύο ίδια μόρια, δηλαδή είναι Μέταλο α2 βγ και αυτό είναι σεις και τρανς, εξαιτίας αυτών των δύο, που μπορεί να είναι σε σεις και τρανς διάταξη. Το καταλάβαμε? Δεν αναγκαστικούν, μπορεί να είναι δύο και δύο, μπορεί να είναι δύο και ένα και ένα, όπως και εκεί. Δεν αναγκυράνε τέσσερα και δύο, μπορεί να είναι τρία και ένα και δύο. Τα δύο είναι που θα δώσουν την διάταξη σαν σεις και τρανς, εντάξει, μεταξύ τους. |
