| : Φροντίο πολλά και Χριστός Ανέστησε όλους. Θα θέλαμε να περάσετε καλά όσο μπορέσατε στο σπίτι, στις αυλές, στις βεράδες. Αποφασίσαμε σήμερα λοιπόν να έχουμε μαζί μας τον κ. Ξενάκη. Ήτανε όπως είπα και προηγουμένως και δική σας απέτηση, τέλος πάντων πρόταση. Σήμερα τον συντονισμό θα τον κάνει η συνεργάτος μου Θαλένου Σκεφταροπούλου. Θα δώσω λοιπόν τον λόγο στον κ. Ξενάκη, αφού τον ευχαριστήσω πάρα πολύ που αποδέχθηκε την πρόσκλησή μας. Εννοείται. Πώς θέλετε να ξεκινήσουμε. Είχαμε ξεκινήσει να μιλάμε για αυτό το πράγμα το οποίο περνάμε όλοι, το οποίο είναι μια κρίση. Κάποια στιγμή ο δικός μου δάσκαλος, ο Αντώνης Καλογύρου, έλεγε πάντα ότι η κρίση είναι η ανατροπή των δεδομένων, είναι η μαζική ανατροπή, η μαζική και απότομη αλλαγή των δεδομένων. Οπότε αυτή τη στιγμή έχουμε σίγουρα μία μαζική και απότομη αλλαγή των δεδομένων. Αυτό είναι κρίση, είναι κάτι αναπάτεχο, κάτι το οποίο νομίζω ελάχιστοι μπορούσα να προβλέψουμε. Και κάπου διάβασα επίσης ότι η λέξη κρίση παγκοσμίως στο crisis προέρχεται από την ελληνική λέξη που είναι η κρίση, η οποία προέρχεται από το ρήμα κρίνο. Άρα στην κρίση της κρίσης, αυτό το πράγμα το οποίο έχω να κάνω για μένα είναι να κρίνω, να επιλέγω, να αποφασίζω καλύτερα και είμαι εδώ που είμαι καθένας μας λόγω των επιλογών, κρίσεων, αποφάσεων που έχουμε κάνει σε άλλους καιρούς, πιο ειρηνικούς, χωρίς να σημαίνω ότι έχουμε πόλεμο αυτή τη στιγμή. Σε όλο το χρόνο υπάρχουν τέσσερις εποχές. Το Άγιο Χειμώνα, το Φθενόπωρο, το Καλοκαίρι Άνοιξη. Δεν είναι τυχαίο ότι οι πρώτες, οι μεγαλύτεροι, οι σημαντικότερες και πιο σοφές ιστορίες ξεκίνησαν από την αρχαία Ελλάδα, από τους μύθους του Εσώπου, το τζιζικάκι και το μυρμυγγάκι. Αν θεμάστε καλά, την εποχή του χειμώνα, την εποχή του καλοκαιριού, το μυρμυγγάκι ουσιαστικά μάζευε τροφή, το τζιζικάκι τραγουδούσε κλπ. Αυτή την εποχή κρίνεται με αι πάρα πολύ και η δουλειά που έχει κάνει καθένας μας με τον εαυτό του την εποχή του καλοκαιριού, γιατί έρχεται ο χειμώνας και πάντα υπάρχει καλοκαίρι, πάντα υπάρχει χειμώνας. Την εποχή του καλοκαιριού οφείλουμε να δουλεύουμε τον εαυτό μας, να στοκάρουμε, να αποθηκεύουμε όλη αυτή τη γνώση, τη συνειδητότητα, την υγεία, οτιδήποτε άλλο κλπ. Γιατί κάποια στιγμή θα έρθει ο χειμώνας, θα έρθει δυσκολία, η οποία θα δοκιμάσει τα αποθέματα μας, όχι μόνο τα οικονομικά, αλλά αναφέρομαι κυρίως στις αποθέματα συνειδητότητας, δουλειάζουμε τον εαυτό μας, ικανότητας, αυτογνωσίας ή οτιδήποτε άλλο. Είχα πάει τις φροάλες, κάθε πρωί έχω μια ευρυγετική συνήθεια, πηγαίνω τρέχω, κολυμπάω και και και. Τώρα πια δεν κολυμπάω γιατί επαγορεύεται. Άρχισα το πρωί να τρέξω κάποια στιγμή και συνάντησα έναν κύριο, λέω πάτε καλημέρα, και μου λένε καλημέρα, ή κάποιοι δεν μου λένε, αλλά πού δεν ξέρεις ποτέ τι γίνεται με αυτό που δεν σου λέει καλημέρα. Του λέω θα το περάσουμε και αυτό, είναι μας άγνωστος άνθρωπος. Μου λέει εμείς που κάθε πρωί βγαίνουμε και περπατάμε, θα το περάσουμε πιο εύκολα. Δηλαδή η ζωή μας είναι κάποιες συνήθειες οι οποίες θα μας φέρουν τη ζωή που θέλουμε ή δεν θα μας φέρουν τη ζωή που θέλουμε. Μία από τις συνήθειες, και πέπι το έχεις δει στην ομιλία αυτή που την έχω και στη ίδια, έχω αρκετές ομιλίες στο YouTube, μιλάω για 13 συνήθειες. Μία βασική συνήθεια είναι το κομμάτι κίνηση. Κάθε μέρα βρίσκω 20-30 λεπτά περπάτημα, τρέξιμο, κολύμπι, χορό, ποδήλατο, τίδήποτε άλλο. Το περπάτημα είναι η ευεργετικότερη άσκηση. Είναι αμαρτία από το Θεό εμείς που είμαστε με στα τσιμέτα εδώ πέρα στην Αθήνα, να βρίσκουμε τον χρόνο ή τον τρόπο να περπατάμε και άνθρωποι, αν υπάρχουν κάποιοι από εσάς που δεν περπατάτε έξω στη φύση να μην το κάνετε πραγματικά, το περπάτημα το καθημερινό ή καθημερινή κίνηση από μόνη της θα φέρει τη μισή ζωή που ονειρευόμαστε. Τι αποδεικνύει η επιστήμη. Η επιστήμη πλέον στο εξωτερικό τώρα αρχίζει να αποκοτικοποιεί σιγά σιγά το νους υγιής εν σωματική. Αποδεικνύει ότι 30 λεπτά κίνηση την ημέρα και δεν απαραίτητο ούτε γυμναστήριο, ούτε τρέξη με το περπατηματάκι του Θεού δεν υπάρχει ολόκληρο πράγμα. 30 λεπτά κίνηση την ημέρα μειώνουν το άγχος και την κορτιζόλη που είναι η ορμόνη του άγχος κατά 50% 30 λεπτά κίνηση την ημέρα εκτοξεύουν ενδορφήνες. Ενδορφήνες είναι υγεία, χαρά, ευεξία, ενέργεια, βγαίνω έξω περπατάω, ουσιαστικά ανοίγει η ψυχή μου κυριολεκτικά, κατοχυρώνω και την υγεία μου. Τι άλλο κάνει 30 λεπτά κίνηση την ημέρα. Εκτοξεύει την αυτοεκτίμησή μου. Την ώρα που βγαίνω έξω να περπατήσω δεν νιώθω καλά, νιώθω καλά με τον εαυτό μου. Γιατί έχω κάνει κάτι πάρα πάρα πολύ σημαντικό για τον εαυτό μου, που είναι ο σημαντικότερος άνθρωπος στη ζωή μου, είναι πιο σημαντικός ο εαυτός μου ακόμα και από τα παιδιά μου. Γιατί αν εγώ δεν είμαι καλά, δεν μπορούν και τα παιδιά μου να είναι καλά και δεν είναι τυχαία ότι στο αεροπλάνο λένε ότι όταν πέσει η καμπίνα και οι πίες της καμπίνας πρώτα βάζεις τη μάσκα τη δική σου και μετά βάζεις τα παιδιά σου, οτιδήποτε άλλο. Τι άλλο κάνει η κίνηση, αποκλείεται να βγεις να περπατήσεις να τρέξεις οτιδήποτε άλλο και να μη σου κατέβει μια ιδέα ακόμα και αν δεν έχεις δουλειά θα πέσει το μυαλό σου και θα πήρες εσύ, η Ελένη, η Πέππι είναι εκεί πέρα να στείλω βιογραφικό να πάρω ένα τηλέφωνο να κάνω αυτό το πράγμα. Τι άλλο κάνει η κίνηση, η κίνηση κατοχυρώνει μακροπρόθεσμα την υγεία. Αποδεικνύεται ότι αυτοί οι άνθρωποι που κινούνται συστηματικά και ξαναλέω μιλάω για το απλό περαπατηματάκι έχουν έως 70% μικρότερη πιθανότητα μακροπρόθεσμα να πάθουν καρκίνο ή Αλξχάιμερ. Αυτό πλέον αποδεικνύεται από την επιστήμη. Τι άλλο κάνει η κίνηση, είναι το καλύτερο όντι καταθεληπτικό. Έχει αποδεικνύει σε κλινικές έρευνες ότι η συστηματική κίνηση και ξαναλέω μιλάω για το απλό περαπατηματάκι, το ποτήλατο ή το χορό, οτιδήποτε άλλο κάνεις θέλεις, στο δίμηνο η συστηματική άσκηση είναι πιο αποτελεσματική από τα πιο βαριάντι καταθεληπτικά. Άρα η κίνηση είναι πραγματικά ευεργετικό το γεγονός ότι η πολιτεία με ρίμνησε να βάλει το νούμερο 6 και το βλέπω ακόμα και εδώ στην Αθήνα που δεν είναι πάρα πολύς ο κόσμος, είναι όλο και πιο πολύς ο κόσμος ο οποίος περπατάει, τρέχει, κινείται, οτιδήποτε άλλο, πλέον έχει βγει ο κόσμος έξω στους δρόμους και περπατάει, εννοείται δεν πρέπει να περπατάει μεσαίωρα που είναι πάρα πολύς ο κόσμος, αλλά αυτές οι συνήθειες μία εκ των οποίων είναι το περπάτημα είναι τόσο ευεργετικές και λέει το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου ότι θέλει 21 με 30 μέρες κάθε μέρα μέχρι να γίνει αυτοματισμός αυτή τη στιγμή για ποιο λόγο δεν περπατάμε όσο δεν περπατάμε, δεν έχει γίνει συνήθεια, όσοι περπατάμε ή τρέχουμε δεν είμαστε πιο μάγκες από τους άλλους, το έχουμε κάνει συνήθεια οπότε αν κάποιος το κάνει 21, 25, 30 μέρες και είναι ιδανικές αυτές οι μέρες του εκκλησμού, εισαγωγικά, δεν είμαστε φυλακή, δεν είμαστε χούντα, δεν έχουμε πόλεμο, είναι κάποια ειδική συνθήκη και πρέπει να κάτσουμε σπίτι μας, αλλά μπορούμε να μετακινηθούμε οπότε αυτή την εποχή, πραγματικά αυτές οι 20-30 μέρες είναι ιδανικές να κάνουμε ένα restart στη ζωή μας και να βάλουμε κάποιοι συνήθειες όπως ξέρουμε ότι είναι ευρεγετικές Μία από αυτές είναι αυτή εδώ πέρα, υπάρχει κάποιος από τα παιδιά που παρακολουθούν το οποίος τρέχει, περπατάει, καθημερινά, ή το κάνει αυτό το πράγμα να μας πει την γνώμη την εκείνη του, πάντα σε κάποιον κουροπή υπάρχει Δημήτρη ανήκεις στο μικρόφωνο σου, παρακαλώ Οπότε, θέλει κάποιος να απαντήσει? Θέλει κάποιος να μοιραστεί, κάποιος ο οποίος το κάνει αυτό το πράγμα να μας πει την εμπειρία του ρε παιδιά Εγώ το κάνω ας πούμε, να ξεκινήσω εγώ πρώτα Πες Ελένη Λοιπόν, εγώ το κάνω, έχω τη δύχη να είμαι σε επαρχαιακή πόλη, να ζω σε ένα προάστιο μιας κομμόπολης και να μιλήσω στον κομμόπολη Έχω τη δύχη να είμαι σε επαρχαιακή πόλη, να ζω σε ένα προάστιο μιας κομμόπολης και έχω τη δυνατότητα να βγαίνω καθημερινά πλέον Δεν το έκανα όσο ήμουνα στην Καλαμπάκα, δεν είμαι πλέον στην Καλαμπάκα, εγώ πριν την κατάφερα και έφυγα πριν τον περιορισμό Είμαι στο πατρικό μου, στην πόλη που γεννήθηκε, οπότε έχω αυτή τη δυνατότητα Δεν το έκανα συχνά, προσπαθούσα να το κάνω και παλαιότερα λόγω δουλειάς, λόγω φόρτου εργασίας, λόγω βαρεμάρας πολλές φορές και για να δικαιολογήσω τον εαυτό μου ότι έχω πολλή δουλειά και δεν θα βγω σήμερα να περπατήσω Πλέον, όμως, εδώ το κάνω γιατί δεν έχω άλλη επιλογή, όλη μέρα κλεισμένη μέσα είναι πολύ καλό Πώς πάει η Λένη, σου αρέσει? Ναι, μου αρέσει πάρα πολύ Πολάζει τη διάθεση, έρχομαι μετά από μια ώρα με κάπως καλύτερη ψυχολογία πίσω πάλι στο σπίτι Πόσο καιρό το κάνεις? Το έκανα από την αρχή, με το που ήρθα στο πατρικό μου και μετά τις πρώτες τρεις μέρες που μου πήρε να προσαρμοστώ και να αρχίσω να συνηθίζω στη νέα κατάσταση, να την εκλογηκεύω, μάλλον, καλύτερα Ξεκίνησα αμέσως, να περπατάω, να τρέχω Μπορεί να μιλήσει ο Γιώργος που έστειλε ένα μήνυμα ότι περπατάει με το Γιώτα να μας πει? Ναι, το κάνει λέει κάθε μέρι να Για πες Γιώργο Δεν είναι Γιώργος, είναι κυρία, απλά έχει βάλει νομίζω το όνομα Γιώργος Ok, να μας πει Μας ακούπτε? Ναι Ναι Θα μιλήσει η κυρία αυτή που είναι, ο Γιώργος, η κυρία Γιώργος? Ναι, το κάνω καθημερινά με τον γιώ μου εδώ και χρόνια Γιατί ναι Τώρα με τον κορονοϊό ακόμα περισσότερο Μας βοηθάει πάρα πολύ Σε τι σας βοηθάει? Στην ψυχολογία μας, στην ηρεμία μας, να συζητάμε περισσότερο χρόνο μαζί Μαζί με τον γιώ μου να ασχολούμαστε σε πολλά Νιώθετε καλύτερα μετά που γυρίσετε? Ναι, ναι, αρκετά ναι Έχει καθαρίσει το μυαλό? Ναι, και ποδηλατάδες κάνουμε, τώρα δηλαδή περισσότερο ακόμα, αλλά πάντα κάναμε Και πόσο καιρό είναι που το κάνετε τώρα? Το τελευταία, πόσο χρόνια, δυο? Ναι, δυο χρόνια είναι Και είναι κάτι που είναι συνήθεια και φαντάζουμε ότι τώρα και να σας πει κάποιος να μην το κάνετε είναι πιο δύσκολο να μην το κάνετε Όχι, όχι, ναι, ναι, όχι, μας αρέσει πολύ Τέλεια, τέλεια, τέλεια, τέλεια Ευχαριστούμε πάρα πάρα πολύ Επανέρχομαι, δεν θα βρείτε ποτέ κάποιον να το κάνει αυτό το πράγμα και να μην, αν άφηνα την κυρία να μιλήσει θα συμιλούσε για μισή ώρα Είναι και περπατάς, νιώθεις καλά με τον εαυτό σου, καθαρίζει το μυαλό φτιάχνει η διάθεση, κατοκυρώνεις τη υγεία, νιώθεις καλά Όποιος δεν το κάνει είναι ιδανική εποχή αυτή τη στιγμή εδώ πέρα πραγματικά να το κάνετε Είναι μια από τις συγκλονιστικές, είναι τη συγκλονιστικότερη στιγμή Οπότε που θέλω να καταλήξω, εννοείται δεν λέμε τα πράγματα ότι είναι αγγελικά πλασμένα ή οτιδήποτε άλλο Αλλά εάν έχουμε τις σωστές συνήθειες μπορούμε και να ανταπεξέλθουμε πολύ πιο εύκολα Ξαναλέω αυτό που λέγαμε νωρίτερα παιδί και λένε, αυτή την εποχή δοκιμάζεται με ΑΙ η σχέση μας με τον εαυτό μας Δοκιμάζεται η σχέση με τον εαυτό μας Συνήθως, όχι πάντα, η σχέση με τον εαυτό μας είναι λίγο παραμέλημένη, είναι λίγο αδούλευτη του ρίχνουμε και 2-3 πινελίκια, περνάμε και λίγο από τον καθρέφτη, βλέπουμε τα ψωμάκια, τα παχάκια του ρίχνουμε και όλες τις αποτυχίες, όλα αυτά τα λεφτά που δεν έχει, τη σχέση που δεν έχει Οπότε κάποιος δει με εαυτό σου, γυρίζει και σου λέει με τον τρόπο του, άντε και Και πραγματικά αυτή την εποχή δοκιμάζεται στη σχέση με τον εαυτό μας και δεν υπάρχει πιο ωραίος τρόπος Και πραγματικά συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία σας Όλα αυτά τα πράγματα, ομιλίες, εμινάρια, βιβλία, αυτογνωσία, εκκλησία, YouTube, ηχητικά βιβλία, τα πάντα Είναι πραγματικά ένα λύπασμα στον εαυτό μας, ο οποίος όταν δίνουμε κάτι στον εαυτό μας, αυτός θα μας το γυρίσει 10-50-100 φορές πολλαπλάσιμο πίσω Οπότε πραγματικά δοκιμάζεται στη σχέση με τον εαυτό μας. Είχα ανεβάσει ένα τσιτάτο που είχε πει καμιστήμιο Σάρτρ, το είχα ανεβάσει στο λογαρισμό μου στο Instagram Λέει, εάν νιώθεις μοναξιά όταν είσαι μόνος σου, δεν έχεις καλή παρεία Και συνήθως, τον εαυτό μας, για μένα αν με ρωτάτε, δεν έχουμε κάτσει ήσυχα για να τον ακούσουμε, παίζει πάντα μία τηλεόραση, παίζει ένα ραδιόφωνο, υπάρχει ένα ίντερνετ, δηλαδή συνήθως διαφεύγουμε από τη σχέση μας με τον εαυτό μας Φεύγουμε μέσα από όλα αυτά τα παράτηρα Και πραγματικά κάποια στιγμή ο έρμος σου λέει ότι κάτσε τώρα να με ακούσεις, κάνε κάτι για μένα Παρακολούθησε μία ομιλία, άνοιξε ένα βιβλίο, πήγαινε με για περπάτημα, θα είσαι με πιο ωραία σωστά, όπως έλεγε οι φίλοι μου πήγαινε ποδήλατο μαζί με τον γιος, οτιδήποτε άλλο Και πραγματικά, όταν αρχίζουμε να δίνουμε στον εαυτό μας, όλα αυτά τα οποία ονειρευόμαστε, αρχίζουν σιγά σιγά και μπαίνουν και σε μια τάξη Η ποιότητα της ζωής μου είναι η ποιότητα της σχέση με τον εαυτό μας Η ποιότητα της ζωής μου είναι η ποιότητα της σχέση με τον εαυτό μου Και όλοι όσοι κάνουμε αυτή τη δουλειά, Πεππι και Ελένη και τα λεπτά και εγώ, ούτε έχουμε λύσει τα θέματά μας, ούτε σούπερ ήρωες είμαστε Αλλά ένα από τα πράγματα που έχω μάθει είναι να προσέχω, να θυμώ, να αγαπάω, να φροντίζω τον εαυτό μου Αυτό το καθημερινό περπάτημα, το καθημερινό διάβασμα, το γράψιμο, και δεν το λέω εγώ που γιατί γράφω μια δουλειά, δεν υπάρχει συγκλονιστικότερη συνήθεια από το να έχω ένα εμερολόγιο, ένα έλευκο με μια αγέντα μέσα στο οποίο ουσιαστικά γράφω τις σκέψεις μου, γράφω τις ευγνώμωσ Είναι τυχαίο που ο λαός έχει πει ότι αν μοιραστείς τη χαρά, γίνεται διπλάσια, αν μοιραστείς τη στεναχώρια, μένει νησί Αυτό το βιβλίο είναι η τέλεια ψυχοθεραπεία, το ανοίγεις το πρωί, το βράδυ, και ουσιαστικά κάνεις συνάντηση με τον εαυτό σου Του γράφεις, σου γράφει, και όλο αυτό το κουβάρι που συχνά είναι μες στο μυαλό ψυχαναγκαστικές, καταναγκαστικές, σκέψεις, κτλ. Και εμείς το κουβάρι σιγά σιγά, να λύνεται, να ταχτωποιούνται, να μπαίνουν σιγά σιγά πράγματα. Όλοι έχουμε προβλήματα, όλοι έχουμε θέματα να λύσουμε. Αυτό το τετράδιο εδώ πέρα αλλάζει ζωές. Μπορώ να σας μιλάω για αυτό επί ώρες. Υπάρχει κάποιος στην ομάδα, ο οποίος κρατάει κάποια ατζέντα, κάποιο λευκόμα, κάποιο ημερολόγιο, ή ουσιαστικά και ένα τρόπο να επικοινωνεί με τον εαυτό του γράφοντας? Αν θέλετε χρησιμοποιήστε και το τσάτ, αλλιώς αν μας ακούει πάλι ο Δημήτρης, γιατί ξέρω τώρα ότι μπαίνει κόσμος και προσπαθεί να τους βοηθήσει, να μας ανοίξει πάλι το μικρόφωνο. Ο Δημήτρης μπορεί να ανοίξει τα μικρόφωνα, χρησιμοποιείται το τσάτ στο μεταξύ, όμως μέχρι να απαντήσετε στην ερώτηση να πω ότι έχουν γράψει δύο σχόλια, θα πω, όχι ερωτήσεις, ότι τώρα είναι ευκαιρία να γνωρίσουμε τις φυσικές ομορφιές της πόλης μας. Πολύ σωστό, και εγώ πολλές φορές βλέπω πράγματα που δεν τα είχα προσέξει ποτέ, ακόμη και όταν ήταν το καθημερινό μου δομολόγιο. Και ένα δεύτερο σχόλιο, αν έχεις δουλέψει με τον εαυτό σου βλέπεις διαφορετικά. Υπάρχει κάποιος ο οποίος γράφει, έχει τετράδιο που γράφει, λεύκωμα, ημερολόγιο, τίδήποτε άλλο, στην ομάδα, να μοιραστεί μαζί μας. Κρατά ημερολόγιο, ναι. Από τότε που ήμουν 12. Δεν έχω ξαναλέσει άλλη μια φορά. Εγώ είπα ναι, ότι κρατά ημερολόγιο από τότε που ήμουν 12 χρονών και όντως με έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Και στο να αναλύσω κρίσεις που έχω περάσει στη ζωή μου, κρίσεις, και στο πώς βλέπω τον εαυτό μου. Συστικά είναι ένα σύστημα αυτοκάθαρσης. Ελένη σε τι άλλο σε βοηθάει? Να αποκτήσω perspective που λέμε, να δω ότι περνάω πιο σφαιρικά ίσως, γιατί εκείνη την ώρα όσο και να το σκέφτεσαι στο μυαλό σου, αν το φεράξεις και το πατυπώσεις, σε βοηθάει περισσότερο. Και να σου πω, τα πράγματα που πέρασα όταν ήμουνα 15, σήμερα που είμαι 30. Για 15 σε κόβω εγώ, Καντός. Όχι. Για 15 χρονών σε κόβω. Α, ευχαριστώ. Αλλά λέει, πράγματα που πέρασα πριν από 15 χρόνια δεν τα θυμάμαι. Δεν θα τα θυμόμουν αλλιώς. Τώρα τα έχω γραμμένα και τα θυμάμαι. Και θυμάμαι και πως ένιωσα τη στιγμή που τα πέρασα τότε. Ενώ στο μυαλό μου είναι τελείως διαφορετική μνήμη. Πρακτικά γράφεις κάθε μέρα στο ημερολογείο σου? Κάθε μέρα όχι, δύο φορές τη βδομάδα περίπου. Και τι ώρες περίπου γράφεις, πρωί, βράδ, τι ώρες επαλεύει? Πέντε ώρες το πρωί, πριν πάω για ήτου. Και την ώρα που γράφεις, ρε παιδί μου, όταν έχεις γράψει, ποιό είναι το συνέστημα, δηλαδή τι έχει γίνει μετά από το γράψιμο. Δεν ξέρω αν νιώθω καλύτερα μετά από κάθε ώρα που γράφω είναι συνολικό. Αλλά ξέρω ότι του λέω ότι τον έχω αποτυπώσει αυτή τη μέρα. Συνήθως γράφω και νιώθω ότι έχει συμβεί κάτι και είναι και ασήμαντο. Είναι πιο ξεκάθαρα τα πράγματα στο μυαλό σου? Ναι, μπορώ να το πω και έτσι, ναι. Τέλεια. Γράφεις όλα, γράφεις τα καλά, γράφεις τα κακά, δίνεις κάτι πιο πολύ έμφαση? Συνήθως γράφω τα αρνητικά, τα καλά δεν με διαβάζουν. Δοκίμασε να γράφεις και τα καλά. Έχει κλείσει το μικρόφωνο σου. Έχει κλείσει το μικρόφωνο σου. Ή δεν έχει πολύ καλή σύνδεση, ένα από τα δύο. Έχει κλείσει ή... Δεν ακούει εδώ. Ακούστηκαν πολύ σημαντικά πράγματα. Αυτό που είπε η Ελένη, αυτό το τετράδιο, παιδιά, είναι συγκλονιστικό. Η Ελένη είχε επιλέξει να γράφει τα προβλήματα εν απόλυτα σεβαστό. Όταν γράφεις ένα πρόβλημα, αρχίζουν πράγματα να μπαίνουν στη σειρά. Με έναν μαγικό τρόπο. Είναι μία από τις 13 συνήθειες που έπε η Ελένη και όλοι οι φίλοι, κτλ. που δεν είναι δικές μου. Αυτό το τετράδιο, το οποίο ουσιαστικά στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα το χρησιμοποιούμε καταρχήν για να γράψουμε ευγνωμοσύνες, είναι αυτό το οποίο εκτοξεύει αποδεδειγμένα το επίπεδο χαράς. Αν κάποιος, δεν είναι τυχαίο που η Ελένη είπε δύο φορές, εγώ το γράφω κάθε μέρα, αλλά έχουν γίνει έρευνες τις οποίες οι άνθρωποι που δύο φορές την εβδομάδα γράφουν στο τετράδιο τους έχουν 20 με 25% υψηλότερο επίπεδο χαράς και 20 με 25% μικρότερη πιθανότητα για κατάθλιψη. Είμουνα σε ένα συνέδριο για τον Καρκίνο πριν από περίπου 4-5 μήνες στην Αθήνα. Μίλησα μια τύπισα από το Πανεπιστήμιο του Καλιφόρνια στην Αμερική, η οποία μίλησε με αποδείξεις και με αποτελέσματα ερευνών που γίνονται επί δεκαετίες. Αυτό τράδιο πέρα αλλάζει όλη την αισθία σου. Άσε που εδώ πέρα, μέσα σε αυτό το πράγμα εγώ, το ξεκίνησα το 2000... πρέπει αν έχεις διαβάσει το βιβλίο, το δώρο, από κάτω λέει ένα τετράδιο θαυμάτα. Το βιβλίο ξεκίνησε σαν ένα τετράδιο θαυμάτων, γιατί ο δάσκαλος ο Καλογύρου έλεγε «άντα έχετε ένα εμμερολόγιο, στο οποίο γράφετε τα θαύματά σας». Όταν το πρωτοάκουσα το 2007, λέω τώρα μας δουλεύει, τι θαύματα μου λες ρε μεγάλε, έχω του κόσμου τα προβλήματα τώρα και με δουλεύεις έτσι, το κλασικό περνάει και από τον λεωλό αρκετών για να με ελευθερνεί. Όταν άρχισα να γράφω όλες τις ευρωμοσύνες, στην αρχή δεν έβλεπα ισχυροτεμία, μετά άρχισα να βρίσκω, είμαστε κλεισμένοι στη σπίτι, ωραία. Άρα πρώτα απ' όλα δεν είμαστε κλεισμένοι, γιατί μπορώ να βγω έξω, δεν υπάρχει δικτατορία, ένα το κρατούμε. Έχω σπίτι, δεύτερο το κρατούμενο. Προθές διάβαζα στο vice.gr μια συνέντευση ενός αστέγου συνανθρώπου μας στην Αθήνα, ο οποίος έδωσε συνέντευση για το πώς περνάει τον εγκλεισμό μέσα στο σπίτι του, στην Είπετρο, γιατί είναι άστεγος. Άρα πρώτα απ' όλα έχουμε σπίτι, δεύτερον έχουμε ίντερνετ από ό,τι βλέπω όλοι και μπορούμε να επικοινωνήσουμε αυτή τη μεταξύνα. Βλέπω τα φώτα αναμένα, άρα έχουμε λυτρικό ρεύμα και ουσιαστικά δεν μας σκοτάδει. Μετά έχουμε νερό για να πάμε να κάνουμε ένα μπανάκι, έχουμε ζεστό νερό για τίποτα άλλο. Ζούμε στο καλύτερο σύμπαν, στο οποίο υπήρχε ποτέ από καταβολής κόσμου. Αφού έχουμε δίκιο, πρέπει να πούμε ότι γράφει τα πιο σημαντικά και συνήθως τα δύσκολα και αυτή. Ναι, ok, γιατί όχι. Αλλά προσέξτε τι γίνεται. Υπάρχει ένα θέμα το οποίο είναι οξυμόρο παγκοσμίως. Ζούμε στο καλύτερο σύμπαν που υπήρχε ποτέ. Καταρχήν, οι πόλεμοι είναι στο ιστορικό χαμηλότερο. Η βία και η εγκληματικότητα είναι στο ιστορικό χαμηλότερο. Τα τελευταία 20 χρόνια η εγκληματικότητα και στη χώρα μας έχει πέσει κατά 20-25%. Η προβολή της όμως από τα δελτιά ειδήσω είναι εκτριπλασιαστή. Το ξαναλέω. Η βία όπου όλοι ακούς και τρέμουμε, όχι όλοι, βάζουμε και διπλοκλειδώνουμε τις πόρτες και βλέπουμε τους ανθρώπους εκεί πέρα έξω, θα με σκοτώσουν να με φάνε. Ζούμε στο καλύτερο σύμπαν που υπήρχε ποτέ. Ξαναλέω. Η βία είναι στα ιστορικά χαμηλότερα. Οι πόλεμοι στα ιστορικά χαμηλότερα. Το προσδόκημο ζωή στα ιστορικά υψηλότερα. Οι παιδικοί θυνισμότα και αναλφαβητισμός συμπεριλαμβανομένες και της Αφρικής είναι στα ιστορικά χαμηλότερα. Ζούμε στο καλύτερο σύμπαν που υπήρχε ποτέ. 9 στους 10 δίκτες πάνω από το καλό στο καλύτερο. Για κάποιο λόγο όμως παράξενο η χαρά η δική μας είναι στα ιστορικά χαμηλότερα. Κάθε 40 δευτερόλεπτα αυτοκτονεί ένας άνθρωπος τριγύρω μας παγκοσμίως. Δεν μπορεί τα πράγματα να πηγαίνουν αντικειμενικά καλύτερα από ποτέ και η χαρά η δική μας είναι στο ιστορικό χαμηλότερο. Κάποιοι δεν κάνουμε καλά. Και ένα από τα πράγματα που δεν κάνουμε καλά είναι ότι πολλοίς κόσμος βλέπει Δελτιά Ειδήσεων. Αυτό το πράγμα για μένα επειδή έχω κάνει πολλή πολλή δουλειά στο κομμάτι Δελτιών Ειδήσεων, έχω παρακολουθήσει πάρα πολλές ομιλίες, έχω διαβάσει πάρα πολύ. Η καθημερινή τηλεθέαση Δελτιών Ειδήσεων είναι μια καταστροφική συνήθεια για τον άνθρωπο και την οικογένειά του. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να είμαι ενημερωμένος. Τη σημερινή εποχή που τα πράγματα πρέπει να μάθουμε αυτόν τον Τζιόδρα και τους ειδικούς τι πρέπει να κάνουμε. Αλλά όχι να βλέπω Δελτιά Ειδήσεων. Πάντα, όχι μόνο τώρα. Για ποιον λόγο? Γιατί το Δελτιά Ειδήσεων, καταρχήν, όταν υπάρχουν παιδιά μέσα στο σπίτι, για μένα δεν πρέπει να παίζουν ποτέ Δελτιά Ειδήσεων. Να ενημερωθούμε σαν γονείς, να ενημερώσουμε τα παιδιά ψύχρα με οτιδήποτε άλλο. Μου έλεγαν τις κοράλες, μία, τα παιδιά δεν μπορούν να φιλτράρουν αυτό που γίνονται αυτή τη στιγμή. Και τα Δελτιά Ειδήσεων, το ουσιαστικά το δείχνουν σαν ένα live παιχνίδι. Λες και είναι τρίποτα κτλ. Όχι, δεν είναι αυτό το πράγμα. Βεβαίως υπάρχει δυσκολία, δυστυχώς πεθαίνουν άνθρωποι, κάθε ζωή είναι πολύτιμη. Αλλά μου έλεγε μια φίλη της προάλλες, ότι ένα κοριτσάκι ξυπνούσε μες στον ύπνο της το βράδυ, λέποντας αιθιάλειτες που δεν έχουν κολλήσει τον ιό. Είναι στοίχημα σε αυτός που πέζε δελτιά ειδήσων. Δεν μπορούν τα παιδιά να φιλτράρουν όλο αυτό το ντουν ντουν ντουν ντουν ντουν το μονότονο, το δημοσιογράφιο που δεν είναι κακοί άνθρωποι. Οι άνθρωποι είναι πολύ καλοί δημοσιογράφοι, είναι οικογενειάρχοι σαν και εμάς, παίζουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα. Αν θα κολλήσουν η ώρα ή οτιδήποτε άλλο. Το να βλέπω κάθε μέρα Δελτίο Ειδήσιο είναι η χειρότερη συνθήκη για τη ζωή μου και την οικογένειά μου. Νομίζω ότι κάποιοι από εμάς έχουμε δει εκείνο το πολύ όμορφο βίντεάκι με το κοριτσάκι από την Κύπρο, με την καραμπίνα, που λέει «Κύριε Πρόεδρε, δεν θέλω άλλη καραμπίνα, θέλω να δώσω στις ξαδέρφες μου οτιδήποτε άλλο». Το έχουμε δει ή όχι κάποιοι? Ένα πολύ όμορφο. Ξαναδείτε το πάλι. Παρατηρήσετε ότι από πίσω παίζει έντονα Δελτίο Ειδήσιο. Όλοι εστιάστηκαμε, εστιάσαμε στο κοριτσάκι που τα είπε για όλους μας, εστιάσαμε στην απάντηση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, που ήταν πάρα πάρα πολύ συμπληκτική και ανθρώπινη. Αν επειδή όμως έχουμε εθιστεί πολλοί από εμάς να ακούμε το Δελτίο Ειδήσιο, δεν μας έκανε σημασία νόημα το γεγονός ότι από πίσω έπαιζε το μονόκονο τέμπο του ανθρώπου που έκανε την απαγγελία των ειδήσων, λες και πεθαίνω σήμερα, αύριο, μαζί με την μουσική θρυλέτ. Τα παιδιά δεν μπορούν να διαχειριστούν αυτά τα πράγματα. Σε ένα σπίτι που παίζει κάθε μέρα Δελτίο Ειδήσιο, τα πράγματα δεν μπορούν να πηγαίνουν καλά. Είναι εγγύηση ή απεσιοδοξία, μελλοντικά κατάφληψη και μακροπρόθεσμα, είναι και πιθανόν θέμα υγείας. Δεν είχα κατά Δελτίο Ειδήσιο. Το να βλέπω κάθε μέρα Δελτίο Ειδήσιο είναι ένας τρελός αισθησμός που μόνο όποιος έχει σταματήσει να βλέπει Δελτίο Ειδήσιο μπορεί να μιλήσει γι' αυτό. Υπάρχει κάποιος ο οποίος έβλεπε Δελτίο Ειδήσιο στην ομάδα και ο οποίος δεν βλέπει πια και θεωρεί ότι καθάρισε ή οτιδήποτε να μοιραστεί μαζί μας αν υπάρχει. Ναι. Εγώ ακούγομαι. Δεν βλέπα Δελτίο Ειδήσιο. Μετά από ένα σημείο εκεί σταμάτησα να βλέπω αλλά δεν έχω δει κάποια διαφορά δεδομένου ότι συμπέρανα ότι είναι το ίδιο και με τις ιστοσελίδες τις μεγαλύτερες επισκεφημότητες ιστοσελίδες όπως και με τα ΣΑΡΜΙΡΑ. Δεν καταλαβαίνω μόνο τον περιορισμό στα Δελτίο Ειδήσιο. Δεν έχεις καθόλου αδικώ. Να ακονίσουμε κατά κάποιο τρόπο την κριτική σκέψη ούτως ώστε να μην χρειάζεται να αποφεύγουμε τελείως τα Δελτίο Ειδήσιο αλλά να τα κρίνουμε. Αυτό είναι το point. Συμφωνώ απόλυτο σε αυτό που είπες ότι είναι και ιστοσελίδες και πάρα πολλά πράγματα αλλά τα Δελτίο Ειδήσιο είναι ειδικά επειδή είναι εξαιρετικά σκηνοθετημένα και είναι 60 λεπτά ή οτιδήποτε άλλο. Αλλά το Δελτίο Ειδήσιο επειδή είναι 60 λεπτά, εγώ δεν έχω τηλεόραση και ο λόγος που δεν έχω είναι ακριό αυτό. Δεν βλέπω Δελτίο Ειδήσιο γιατί εάν ανοίξω το κουμπί και αρχίζει να πέσει Δελτίο Ειδήσιο δεν μπορώ να σταματήσω. Είναι τέτοια ηρωή και είναι τόσο καλή σκηνοθεσία και οι άνθρωποι δεν λένε ψέματα. Αλήθεια λένε, δεν είναι ότι δεν υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι αλλά είναι να εστιάσουμε και σε άλλα πράγματα. Δεν θα ακούσεις πολύ εύκολα από το Δελτίο Ειδήσιο ότι στην Κίνα αυτή τη στιγμή έχουν λύσει το θέμα. Δεν θα ακούσουμε από το Δελτίο Ειδήσιο ότι αυτή τη στιγμή έχουμε 150-160.000 ανθρώπους και πραγματικά είναι πάρα πολύ άσχημα αυτό το πράγμα. Κάθε χρόνο έχουμε 10 εκατομμύρια ανθρώπους οι οποίοι πεθαίνουν από πείνα. Υπάρχει κάποιος που θέλει να μιλήσει μετά με το τι αλλά γραφεί με το Τσοκράτ γιατί δεν συμφωνούμε όλοι. Εννοείται. Υπάρχουν όμως 10 εκατομμύρια ανθρώπους οι οποίοι κάθε χρόνο πεθαίνουν από ασυτεία ανά τον κόσμο. Δηλαδή είναι 35.000 ανθρώπους την ημέρα. Δεν καθόμαστε ποτέ να βλέπουμε live με τις γραμμές και τα ιστογράμματα. Υπάρχουν 10 εκατομμύρια ανθρώπους οι οποίοι αυτή τη στιγμή πεθαίνουν στον κόσμο ανά χρόνο ανά έτος από καρκίνο. Άρα 30.000 ανθρώπους δεν βλέπουν ποτέ live αυτά τα πράγματα. Και βγαίνεις έξω από τα τελετήρια ειδήσειων, από τη συστηματική τηλεθέαση λέω εγώ και ουσιαστικά γύρνει πω πω δεν βλέπεις τι γίνεται εκεί πέρα έξω. Όταν ακούω δεν βλέπεις τι γίνεται εκεί πέρα έξω λέω εντάξει τελετάχη δεν το καταλάβει. Είναι αυτό το σύστημα ό,τι του βάλεις αυτό θα σου βγάλει. Εάν του βάλεις γνώση θα σου βάλει γνώση, άμα του βάλεις φόβο θα σου βάλει φόβο. Και πραγματικά η καθημερινή τηλετήρια ειδήσειων, ή αυτό που λέω ο Κράτης είναι για στα σάιτ, όπου είναι το γνωριστή του Μούρα κλπ. Κάποιος δεν το κλείνεις, πας στην πολυπίτσαν σου, με τον φίλο σου. Όπως έλεγε η Φίλιο εδώ πέρα με το ποδήλατο, με το παιδί της, οτιδήποτε άλλο. Όπως έλεγε ο ευρωτερός φίλος, επιλέγω 1-2 σάιτ από τα οποία ενημερώνομαι, ο Τσιόδρας που είναι εξαιρετικός τον βρίσκεις και online 5-10 λεπτά. Όλο το υπόλοιπο είναι πραγματικά μια σκηνοθεσία για να υπάρχει τηλεθέαση, γιατί και άνθρωποι είναι καναλάβοι, δεν είναι κακοί άνθρωποι. Αλλά πρέπει το Δελτίο Ειδήσειων να έχει τηλεθέαση, άρα φόβο να κάτσει ο άλλος για να πουλήσει διαφημίσεις. Όχι φίλοι, δεν θέλω. Δεν θέλω άλλο φόβο. Θέλω αισιοδοξία και ελπίδα, γιατί όταν έχω φόβο συνέχεια στη ζωή μου, θα έρθει η ώρα που πραγματικά δεν έχω δουλειά. Και όταν πραγματικά βλέπω κάθε μέρα το Δελτίο Ειδήσειων, είναι απόγνωση, ανεργία κτλ. Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι κάθε φορά που υπάρχει 20% ανεργία, υπάρχει και 80% εργασία. Είναι εστίαση. Είναι όπου εστιάζω. Όπου εστιάζω αυτό βλέπω και όπου εστιάζω αυτό πράγμα γίνομαι. Συγχνά ακούω τους ανθρώπους και λένε το κακό είναι ό,τι. Γιατί να μην λέμε το καλό είναι ό,τι. Είμαστε ζωντανοί. Αυτή τη στιγμή βλέπουμε. Αν βλέπω καλά, βλέπουμε όλοι. Άρα έχουμε όλοι μάτια, αν κοιτάω καλά. Και όχι μόνο έχουμε μάτια, αλλά βλέπουν και τα μάτια μας. Αν καταλαβαίνω καλά, οι περισσότεροι έχουμε και πόδια. Άρα αν σηκωθούμε από εδώ πέρα, θα περπατήσουμε. Έχουμε και χέρια, άρα είμαστε αρτιμελείς. Και ακόμα και να μην είμαστε αρτιμελείς και ένα ένα πόδι, ένα χέρι να μην δουλεύει, δεν είναι και ο τέλος του κόσμου. Έχω γνωρίσει, παιδιά, πολύ πιο πολλούς ανθρώπους από εμάς, οι οποίοι δεν έχουν χέρια, δεν έχουν πόδια, δεν έχουν μάτια και έχουν την απόλυτη ισοδοξία. Κάτ' δεν κάνουμε καλά εμείς. Πηγαίνω πάρα πολύ σχεδόν, μπορώ να παρακολουθήσω αυτό που κάνω, πηγαίνω πολύ σχεδόν και μιλάω σε σχολεία. Τα πιο χαρούμενα παιδιά που έχω γνωρίσει ποτέ στη ζωή μου είναι τα παιδιά της ειδικής αγωγής. Της ειδικής αγωγής δηλαδή, παιδιά τα οποία έχουν, συγγνώμη για την έκφραση, αναπηρία. Είχα μιλήσει πριν από ένα εξάμενο, εφτάμινο, στο μουσικό, γυμνάσιο, αλήμου και δεις τα παιδιά που ήταν τυφλά. Ήταν 7-8 παιδάκια γυμνασίου, δευτέρα, τρίτη γυμνασίου. Τα πιο χαμογελαστά παιδιά που έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου είχανε γράψει αυτό το χαμόγελο, το οποίο από κάποιον σημείο και μετά καταλαβαίνεις ο άνθρωπος τι συναισθήματα έχει διώσει σε σειρά ετών, οτιδήποτε άλλο. Αφού μιλήσαμε αρκετά, λέω ρε παιδιά, πείτε μου ειλικρινά, δεν ζωρίζεστε που δεν βλέπετε, σας λέω τόσο χαμογελαστά, λέει κύριε εννοείται και ζωριζόμαστε, αλλά έχουμε επιλέξει να βλέπουμε το καλό. Τα τυφλά παιδιά μου είπαν έχουμε επιλέξει να βλέπουμε το καλό, λέω τι εννοείς, μου λέει κύριε εγώ αυτή τη στιγμή δεν βλέπω, αλλά επειδή δεν βλέπω έχω μια ειδική κάρτα από το κράτος που μου δίνει τη δυνατότητα να μπαίνω στα μέσα μαζικής μεταφοράς δωρεάν. Αυτή τη στιγμή εγώ αν έβλεπα κύριε δεν θα έχω αυτή τη κάρτα, άρα έχουμε και κάτι καλό. Τα παιδιά αυτά τα οποία έχουν αυτή τη δυσκολία και το πρόβλημα ψάχνουν να βρουν το καλό και εμείς, δεν λέω για όλους μας σε καμία περίπτωση, και εσύ κράτη δεν διαφωνώ καθόλου με αυτό που λες και είμαι μαζί σου και σε αυτό, αλλά εμείς μέσα από αυτό ψάχνουμε να βρουμε το κακό. Όχι δελτιά ειδήσων, ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά σπίτι. Προσέξτε πάρα πολύ τις παρέσσες σας, έχω αλλάξει τις παρέσσες μου, έχω ανθρώπους που είναι μέσα στο πρόβλημα, μέσα στη δυσκολία και τα λοιπά, το καταλαβαίνω, το κατανοώ, έχω κι εγώ πολύ σημαντικά προβλήματα, αλλά όταν έχω ένα πρόβλημα έχω ακόμα πιο μεγάλη ανάγκη να ψάχνω να βρω τη λύση. Τώρα που είναι ανηφόρα και θα ξημερώσει ανηφόρα οικονομική για όλους μας από λίγος πολύ, έχω την ανάγκη να κάνω πιο δυνατά πετάλη, όχι να κλαίω γύρω από την καρδάρα με το χυμμένο το γωτογάλα, έχω να αναζητήσω πώς θα μαζέψω πιο πολύ γάλα για μένα και τους συνανθρώπους μου. Όλα αυτά τα οποία λέμε τη μέρα που ξημερώνει την επόμενη μέρα ή και αυτή τη μέρα είναι ακόμα πιο σημαντικά. Η γκρίνια, η μουρμούρα, το πρόβλημα συνέχεια, ό,τι δε σε πάει πιθανά. Έχω γνωρίσει η εστίαση, το τι επιλέγω να βλέπω μόνιμα το πρόβλημα ή να βλέπω τη λύση για να την κυνηγάω είναι από τις βασικές συνήθειες ζωής μου. Είχα γνωρίσει πρόσφατα, παρακολουθώ κάποια σεμινάρια όλο το χρόνο σε κάποιους που κάνω σεμινάρια. Σε ένα από τα σεμινάρια αυτά γνώρισα ένα παιδί το Δημήτρη. Ο Δημήτρης είναι ένα παιδί καλοστεκούμενο με τα ωραία τα ρουχαλάκια, μέσα στην τρελή χαρά, λέω αυτό το παιδί είναι κλουσιόπαιρο. Κάποια στιγμή μιλάει ο φίλος μου ο Ντίνος για τον φίλο του Δημήτρη. Λέω ότι ο Δημήτρης ξέρει την ιστορία του. Είναι άφραγγος. Δεν έχει ούτε 100 ευρώ το μήνα, το δίμηνο, το τρίμηνο να πάει σε ένα σεμινάριο. Και του λέω πώς και πήγε στο σεμινάριο και παρακολουθεί. Μου λέει έκανε την εξής μαγιά. Πήγε στον τύπο που κάνει τα σεμινάρια, του είπε ότι εγώ δεν έχω λεφτά να σε πληρώσω αλλά μπορώ εθελοντικά να βοηθήσω στο μύκτι, στη μουσική, στα ηχητικά του σεμινάριου γιατί ξέρω μπορώ να παρακολουθώ σεμινάρια δωρεάν γιατί δεν έχω τα λεφτά. Και το παιδί αυτό, το τελευταίο εξάμενο που το ξέρω, κάνει άλματα. Δεν είχε φράγκο στη τσέπη του. Αλλά ξέρεις τι γίνεται ρε παιδιά. Ήταν εστιασμένος στη λύση. Ήθελε πάρα πολύ αυτό το πράγμα να το βρει. Είπε Επίμεν και μιλάμε όλοι μαζί γιατί είπε Επίμεν κυνήγησε κάποιο χρόνικο διάστημα. Όταν κάποιος το θέλει πάρα πολύ και το δουλέψει και και και θα βρει τη λύση. Τις προάλλες πωστάρισε ένας φίλος μου στο Facebook ένα κομμάτι από μια αγγελία πραγματικά συγκλονιστική. Είμαι πατέρας, έχω τρία παιδιά, δεν έχω γάλα, δεν έχω καν πάνες και με τον υγλισμό έχω πολύ μεγάλο πρόβλημα. Έβαλε το κινητό του τηλέφωνο άνθρωπος ανοιχτά και λέει παρακαλώ ποιος μπορεί να βοηθήσει με. Έγινε viral αυτός ο άνθρωπος και αυτή τη στιγμή έχει τα βασικά να ζει στην οικογένειά του. Η κυρία η οποία οι γονείς του παιδιού του μικρού του Ραφαήλ που παρακολουθήσαμε όλη την αγωνία τους πριν από καιρό για να σώσει το παιδί τους. Δεν είχανε λεφτά, δεν είχανε κανάλι, ό,τι είπε η κυρία το κανάλι πραγματικά δεν τους έπαιζαν τα κανάλια, δεν είχε βγει ο υπουργός υγείας οτιδήποτε άλλο, βλέπατε το μάτι της κυρίας που ήταν εγώ θα σώσω το παιδί μου ό,τι και να γίνει. Μάζεψε ένα ή δύο ή τρία εκατομμύρια δολάρια, το πήγανε στην Αμερική, δεν είχε λεφτά και τελικά αυτή τη στιγμή το παιδί πήγαινε πάρα πολύ καλά. Είναι πόσο πολύ θέλω τη ζωή πραγματικά που θέλω. Και όλα αυτά τα πράγματα, οι συστηματικοί, οι τελετές, οι δήσεων, οι γκρίνια, οι μουρμούρα, οι τοξικοί άνθρωποι, οι άνθρωποι που μιλάνε συνέχεια για τα προβλήματα στη ζωή τους και όχι για τη λύση, είναι το τέλειο, ο τέλειος τρόπος, το κυρί σου, γιατί έχουμε και ανάσταση πρόσφατα, να το σβήσουν. Προστατέψτε πάρα πάρα πολύ καλά τη φλόγα του κεριού σας και κάνετε παρέα με ανθρώπους σαν κι εσάς για να παρακολουθείτε, φαντάζομαι, τα άνθρωπα που την ψάχνετε Ακάθαλου να τα λύσουμε. Υπάρχει ένα μεγάλο μήνυμα. Υπάρχει ένα μεγάλο μήνυμα. Έχουμε αυτονόητα, πλέον τα εκτιμάμε όσο τίποτα και πρέπει να εξακολουθούμε να τα εκτιμάμε γιατί κάποιοι σε λίγο καιρό μπορεί να δυσκολεύονται να έχουν μέχρι και αυτό το πιάτο φαγητό. Με αισιοδοξία και πίστη, πιστεύω μπορούμε να τα καταφέρουμε. Μας ζητάει συγγνώμη για το κατεβατό, αλλά λέει η Αλή. Μια χαρά. Να αναφέρω κάτι που είπε ο Σοκράτης που έχει πάρα πάρα πολύ, δηλαδή για μένα, δεν είναι απαραίτητο να συμφωνήσουν όλοι ή όχι. Σε κάποια πράγματα, Σοκράτης, συμφωνώ απολύτως και τα Δελτιέι Δύσσον, αλλά υπάρχουν και αυτές εδώ τις συσκευές. Προσοχή σε αυτές τις συσκευές. Αυτό που λέω, δεν το λέω τυχαία, έχω από το Παγκόσμιο Οργανισμό, το World Happiness Report, το Παγκόσμιο Δελτίο για τη Χαρά, η Παγκόσμια Έκθεση για τη Χαρά. Από κάποιος είμαι και μετά, η τηλεόραση, τα tablet και πολλοί, η πολλή χρήση τους είναι αντιστροφος ανάλογη με τη Χαρά. Δεν υπάρχει τίποτα ωραίο τρόπο. Εννοείται ενημερωνόμαστε, θα μπούμε, θα κολοβαρέσω και εγώ οτιδήποτε με αυτές τις συσκευές είμαι και λίγο πολύ αδίκτης, είμαι και λίγο ατισμένος. Αλλά όταν καταφέρω να κάνω και λίγο νηστεία από τεχνολογία, δεν υπάρχει ολότουρα πράγμα. Να το κλείσω αυτό, να κλείσω τηλεόραση, να παίξουμε πίτρα πέζα με τα παιδιά μας, να βγούμε όπως έλεγε η φίλη μου νωρίτερα η κυρία Γιώργος, με το γιώσο και τα λεπάνα, να κάνω το ποδήλατο. Αυτή την εποχή που περνάμε εδώ πέρα σίγουρα θα αφήσει πολύ μεγάλη δυσκολία. Αλλά αυτή την εποχή είναι να είμαστε με τα παιδιά μας, με τον εαυτό μας, να περπατήσουμε, να διαβάσουμε, να τρέξουμε, να συνδεθούμε. Μέχρι τώρα κρυνιάζαμε, όταν δεν έχουμε χρόνο να περπατήσουμε, να διαβάζουμε τα παιδιά μας. Τον έχουμε τον χρόνο. Ορίστε, τον έχουμε τώρα τον χρόνο. Ας τον εκμεταλλευτούμε αυτή τη στιγμή και πραγματικά ζούμε στο καλύτερο σύμπαν που υπήρχε ποτέ. Αυτή τη στιγμή είμαστε και να σου πω και κάτι. Δεν είναι πολιτικό σχόλιο. Η Γεζή αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα και όλοι μας νομίζω ότι πραγματικά δώσαμε ένα από τα καλύτερα cases από τον δόσμο. Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή, μιλούσε ο Χαράρι προχθές, ο χαράρι ο οποίος, ο μοναδικός Ισραηλινός συγγραφέας, ένας άνθρωπος ο οποίος βγήκε πραγματικά από το μέλλον, που είχε γράψει το Σάπλεν στον 21ο αιώνα κτλ. Και έλεγε ότι η Ελλάδα είναι το καλύτερο case σε όλο τον κόσμο αυτή τη στιγμή. Ας αναγνωρίσουμε ότι όλοι μαζί το πετύχαμε αυτό το πράγμα. Έχουμε αυτή τη στιγμή 10 νέα κρούσματα την ημέρα, το οποίο είναι πολύ πολύ χαμηλό το νούμερο. Μην τρελαινόμαστε. Να κάνουμε αυτό που λένε οι οδικοί, οι οδικοί μάσκες, να πλένουμε πάρα πολύ καλά τα χέρια μας, να μην κάνουμε το κεφαλείο μας. Αλλά 10 κρούσματα την ημέρα είναι κάτι που, ας έχουμε μια αίσθηση, εκεί γίνεται. Είναι πολύ πιθανότερο κάποιος από την μόνιμη απόγνωση, δε βλέπεις τι γίνεται εκεί πέρα έξω. Η ζωή μου είναι χάλια, αυτός ο άνθρωπος μακροφρόθυμα θα πάθει κατηγεία του. Και να σου πω και κάτι άλλο. Επιχειρησιακά και ιατροφαρμακευτικά ζούμε στο καλύτερο σύμβαν που υπήρχε ποτέ. Όταν το 1981 βγήκε ο ιός του AIDS, πήρε 2-3 χρόνια στην ανθρωπότητα για να ταυτοποιήσει τι είναι αυτό το πράγμα. Τώρα βγήκε αυτός ο ιός τέλος του Δεκεμβρίου στην Κίνα. Σε μία εβδομάδα τον είχαν ταυτοποιήσει. Ξέρω αν τι είναι αυτό το πράγμα. Σε δεύτερη εβδομάδα είχαν φτιάξει τεστ για να βρουν αν είναι κάποιος μεθοτικός ή όχι. Και σε 6-12 μήνες δεν ξέρω τι θα έχουμε το φάρμακο του εμβούλιο. Ζούμε στο καλύτερο σύμβαν που υπήρχε ποτέ. Στην πανδημία στην ισπανική γρύπη, το 1922 πότε έγινε, πεθάνω 50 με 100 εκατομμύρια άνθρωποι. 50 με 100 εκατομμύρια άνθρωποι. Αυτή τη στιγμή το σύμβαν δεν ήταν ποτέ τόσο έτοιμο για να υποδεχτεί μια τέτοια ανισχωρία. Η επιστήμη είναι αυτή τη στιγμή στο Θεό. Και πραγματικά μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτά τα πράγματα. Και ξαναλέω, στην Ελλάδα είμαστε μια από τους χώρους που το έχουμε αντιμετωπίσει πάρα πάρα πολύ καλά. Δεν είναι μόνο η Αγιεσία, είμαστε όλοι μας. Γιατί όλοι κλειστήκαμε στο σπίτι, όλοι πακούσαμε και αυτή τη στιγμή η Ελλάδα ήταν από τις πρώτες χώρες που θα βγει από αυτή την ιστορία και θα κάνουμε φυσικά αυτό που θα πούνε οι ηθικοί. Δεν είναι την άλλη μέρα ανοίγουν τα μαγαζεία και κάνουμε ό,τι κάνουμε. Θα αλλάξουν κάποια πράγματα. Υπάρχει άλλη ερώτηση, λένε. Σοκράτη, θέλεις κάτι άλλο? Έχει μετά που καλύφτηκα, ευχαριστώ προς το παρόν. Σοκράτη, πόσο καιρό έχεις κόψει τα δελτιά ηδησίων? Έχει ένας κύριος κάτω. Δεκαπέντε, δεκαέξι, δεκατέσσερα, μισό, δεν θυμάμαι ακριβώς τώρα. Μήνες, χρόνια, τι? Χρόνια, χρόνια. Δύο-τρία χρόνια. Τα βλέπω πού και πού για άλλους λόγους, αλλά τόσο, ναι. Δύο-τρία χρόνια, τέσσερα. Ένας κύριος ήθελε κάτι. Ναι, ο κύριος Κουρόβλη είναι από τις βιβλιαθήκες της Καρδίτσας, τις Πέδικες. Δεν σας ακούμε. Είναι ανοιχτό το μικρόφωνο του. Δεν ξέρω. Πρέπει να πατήσει κάποιο κουμπάκι να επιτρέψει τον ήχο. Είναι ανοιχτό. Είναι ανοιχτό? Ναι, φαίνεται ότι είναι ανοιχτό. Μας ακούς. Γραπτώ σίγουρα. Νομίζω πως με τη σύνδεση κάτι. Αν ακούτε πάνω δεξιά, έχει κάποιο κουμπάκι. Το μιούντ. Ωραία. Προσπάθησε να μας γράψεις στο τσάτ, αν θέλεις. Έγραψε, έγραψε, Ελένη. Χα. Λοιπιότρο, ελέγουμε τις αρνητικές. Μέχρι να μας γράψει, με ποιον τρόπο ελέγουμε τις αρνητικές σκέψεις ώστε να μη σωματοποιούνται. Πρώτα απ' όλα, εγώ δεν είμαι... Εντάξει, πρώτα απ' όλα, εγώ δεν είμαι ψυχολόγος, οπότε έχω ευεργετηθεί από την ψυχοθεραπεία. Σαν θεραπευόμενος εδώ και 11 χρόνια παρακολουθώ ομάδικη ψυχοθεραπεία. Και δεν είμαι κι ο αρμόδιος για να απαντήσω. Έχω συντοπίσει όμως ότι κάθε φορά οι αρνητικές σκέψεις είναι σαν ένα ελατήριο. Όταν πας να τις ελέγξεις, διαχειριστείς, οτιδήποτε άλλο, δυναμώνεις το ελατήριο και ουσιαστικά το ελατήριο ξεφύγει και ξαναγίνεται πιο δυνατό. Αυτό εδώ πέρα, το να γράψεις αρνητικές σκέψεις, είναι δικές μας οι αρνητικές σκέψεις. Ούτε είμαστε σούπερ ήρωες, ούτε εγώ έχω μόνο θετικές σκέψεις. Εννοείται. Έχω και αρνητικές σκέψεις και είναι λογικό αυτό το πράγμα. Και από κάποιον σημείο και μετά, όταν τις αγγάλιασα, τις έγραψα, τις μοιράστηκα με τον εαυτό μου, τις επεξεργάστηκα, τις αποδέχτηκα πρώτα απ' όλα. Γιατί από κάποιον σημείο και μετά δεν αποδεχόμουν ότι εγώ μπορούν να έχω αρνητικές σκέψεις. Όταν τις αποδέχτηκα και τις αγάπησα, πραγματικά μου κάναν τη χάρη και κάποιες από αυτές έπηγα. Πρώτα απ' όλα, αυτό που έλεγε ο φίλος μου εδώ πέρα, με την κίνηση, το κομμάτι κίνηση, περπάτημα, τρέξιμο, οτιδήποτε άλλο, δημιουργεί το λεγόμενο BDNF, το βλέπουν, το λένε στο εξωτερικό, είναι ακριβώς όλες τις συνθήκες προκειμένου να καλμάρει η φλιαρία του νου. Όταν έχεις γυρίσει υδρομένος από το περπάτημα σου, τρέξιμο, οτιδήποτε άλλο, λες και έχεις κάψει κάποιες από τις αρνητικές σκέψεις, οτιδήποτε άλλο. Έχουνε μπει στη θέση τους τα κουτάκια. Οπότε πραγματικά, και δεν είναι τυχαίο το κομμάτι κίνηση, είναι αποδεδειγμένα το καλύτερο φυσικό αντικατατελεπτικό, γνώμαι δική μου, αυτό το πράγμα που κάνουμε αυτή τη στιγμή που αναζητούμε όλοι μαζί κάτι, βοηθάει πάρα πολύ. Τι βοηθάει πάρα πολύ επί κοινωνία. Αρνητικές σκέψεις, πρώτα απ' όλα με τον εαυτό σου, μετά με τον συνάνθρωπό σου, μετά με τα παιδιά σου. Νωρίτερα ήμουν εδώ πέρα με τον συντροφό μου η Μαρία, νωρίτερα εδώ πέρα σπίτι και κάποιος μου έλεγε γιατί δεν είμαι καλά αυτό το εποχείλιο, πες μου τι έχεις. Καθούσαμε και μιλήσαμε τουλάχιστον μισή ώρα για αυτά τα πράγματα. Άρα οι οικοί μας, οι άνθρωποι μας είναι ακριβώς αυτό, η θεραπεία. Η επικοινωνία είναι θεραπεία. Ό,τι έχω μέσα μου, επικοινωνώ. Μπορεί να είναι κάτι από κάποιος που μ' είχε ενοχλεί σε κάτι. Πέπι, ανηπέπι. Αυτό το πράγμα μου είπε, με ενοχλήσε. Γιατί έτσι και έτσι. Δεν έχουμε μάθει να επικοινωνούμε, έχουμε μάθει να τα κρατάμε, να λογοκρίνουμε τον εαυτό μας. Αυτό δεν είναι σωστό, να μην το πολυπώ, δεν θα έπρεπε να σκέφτομαι έτσι. Φιλαράκι, έτσι σκεφτόμαστε. Αυτή είναι η αλήθεια μας. Άσε που δεν υπάρχουν αρνητικές, θετικές σκέψεις, υπάρχουν ευχάριστες και δυσάρεστες σκέψεις. Και τις περισσότερες φορές, εγώ στη ζωή μου, τώρα πια κάνω αυτό που ξέρετε, γράφω, κάνω δείχνω, γιατί πραγματικά όλες οι δύσκολες εποχές είναι αυτές στις οποίες οφείλω το ότι κάνω αυτό πράγμα. Βαθιές καταθλίψεις, είχα πάρει φάρμακα, ευτυχώς με στείλαν θεραπεία, έκανα θεραπεία, τα βρήκα με τον εαυτό μου, έκλεισα την επιχείρησή μου, καταστράφηκα οικονομικά, πτώχευσα, χώρισα, δεν έβλεπα τα παιδιά μου, αλλά ήταν όλα αυτά τα γεγονότα στα οποία αφήλω οτιδήποτε είναι αυτό το πράγμα το οποίο κάνω αυτή τη στιγμή. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχουμε αρνητικές σκέψεις, δυσκολία, οτιδήποτε άλλο, το θέμα είναι τι κάνουμε αυτά τα πράγματα. Και το χειρότερο πράγμα γιατί δεν είμαι καθόλου της θετικής οπτικής οτιδήποτε άλλο, βλέπω τα πράγματα, βλέπω την όμορφη πράγματα, αλλά δεν ψυχαναγκάζω τον εαυτό μου να δω τα πράγματα καλά, γιατί υπάρχουν και τα δύσκολα πράγματα. Οπότε το τελευταίο πράγμα που κάνεις με τη σκέψη είναι προσπαθείς να της πατήσεις κάτω. Προσπαθείς μου ψυχοθεραπεία, ψυχανάλυση, ψυχιατρική, εγώ βγάζω το καπέλο σε αυτές τις επιστήμες, είναι συγκλονιστικές, όποιος έχει facebook, έχουμε οργανώσει μια καταπληκτική πρωτοβουλία με 30 ψυχολόγους, οι οποίοι αυτή τη στιγμή μέσα από τον ελεύθερο χρόνο τους, στον όποιο έχουν, παρέχουν δωρεάν συνεδρίες μέσα από skype σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη, για όσο καιρό έχουν ελεύθερο χρόνο, για όσο καιρό υπάρχει αυτή η ανάγκη. Μία, δύο συνεδρίες με έναν ειδικό άνθρωπο που πραγματικά μπορεί να βοηθήσουν πάρα πάρα πολύ, εγώ δεν ήξερα καν τι σημαίνει ψυχολόγος, τι σημαίνει ψυχοθεραπευτής, οτιδήποτε άλλο. Και εμείς οι άντρες, το ισχυρό φύλο είναι ότι το στείλω αυτά τα πράγματα, ναι, εγώ, δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω, όχι φυλαράκι, δεν ξέρω. Ψάχνουμε για να βρούμε σήμερα εδώ 20-30 ανοματέ για να ψάξουμε όλοι μαζί και πρώτος από όλους εγώ το πρέπει να κάνουμε. Οπότε όποιος έχει κάποιο θέμα και θέλει να το δουλέψει αυτή την εποχή, μπορεί να με βρει στο Facebook, να μου στείλει ένα μήνυμα στο inbox. Αυτή την εποχή λόγω φόρτου χάνονται ειδοποιήσεις, επειδή έχω αρκετούς ανθρώπους με ακολουθούν, στείλτε μου και μια ειδοποίηση, ένα σχόλιο σε κάτι που έχω κάνει, στείλτε μου ένα μήνυμα στο Instagram, οπουδήποτε έχετε, να σας συνδέσω με αυτούς τους 30 ανθρώπους. Είναι ανώνυμοι αυτοί αυτοί, δεν θέλουν να δείξουν ποιοι είναι. Η μισή από εμάς τουλάχιστον έχουμε πάθει κατάθλιψη στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο. Αλλά είναι πράγματα που δεν μιλάμε για αυτά ανοιχτά. Όποιος πραγματικά ζωρίζεται μην ανησυχείται καθόλου. Όλοι θα περάσουμε από αυτήν την ιστορία, από λίγο ως πολύ. Απλώς είναι το πάθημα να το κάνουμε μάθημα, να δουλέψουμε ειδικούς ανθρώπους, να βγούμε μέσα από αυτήν την ιστορία. Εγώ ήμουν πολύ αρνητικός στο να πάρω φάρμακα, είμαι πολύ των εναλλακτικών θεραπειών, λήθηκε το θέμα μου όταν αποδέθηκα να πάρω τα φάρμακα. Είμαστε εδώ πέρα για να μαθαίνουμε, να εξελισσόμαστε και όσο εξελισσόμαστε εμείς, εξελίσσουμε και τους συνανθρώπους μας. Δεν υπάρχει άνθρωπος να μην περάσουμε από αυτά. Απλώς είναι πολύ σημαντικό να μην μείνεις από αυτά. Ελένη, κάποιες άλλες ερωτήσεις είχαν και δεν… Το έγραψε ο φίλος μου που δεν μπορούσε από την καρδίτσα, που δεν μπορούσε να… με το μικρόχονο του είχε ένα πρόβλημα. Από όταν θέλει να μας πεις σχετικά με τις συντήσεις, γράφεις συνήθως δεν βλέπω. Αυτές τις 40 μέρες είδα όσους δεν είδα στα τελευταία 10 χρόνια. Θεωρώ ότι είναι όλες κατευθυνόμενες και θα δώσω ένα απλό παράδειγμα. Κάποτε έτρεξαν αγώνα δρόμου ένας Αμερικανός με έναν Ρώσο, βγήκε πρώτος Αμερικανός, την άλλη μέρα οι εφημερίδες στην Αμερική έγραψαν πρώτος ο δικός μας αθλητής, τελευταίος ο Ρώσος. Στη Ρωσία έγραψαν δεύτερος ο αθλητής μας, πρώτος και τελευταίος ο Αμερικανός. Κάπως έτσι είναι και εδώ. Ακόμη και η ενημέρωση του Τσιόρδα, ναι έχουμε λίγα κρούσματα, ναι δεν έχουμε νεκρούς, ναι το χειρίστηκαν καλά όλοι, αλλά ποσοστιά δεν θεωρώ προσωπικά ότι είναι κατευθυνόμενες με την κακή έννοια, με την ύποπτη, ένα γνώμη δική μου, απλώς έχουνε μάθει επειδή, όποιος παρακολουθούν χαράρι, είναι συγκλονιστικό αυτό επειδή είναι Ισραηλινός, λέει ότι υπάρχει ένα battle for attention, υπάρχει μια μάθη για την προσοχή. Οπότε έχουμε μάθει την προσοχή, την παίρνουμε μέσα από θυμό, μέσα από μίσος και μέσα από φόβο. Οπότε ουσιαστικά τα δελτιά ειδήσεις, γιατί ουσιαστικά είναι ελεύθερη οικονομία και μέσα από αυτό δημιουργούν φόβο και ουσιαστικά ρίχνουν αυτό πάνω στο φόβο ακόμα και αν δεν υπάρχουν νεκροί από μεθαύρους στην Ελλάδα, θα δίνουν μια έμφαση, ένα κρούσμα και το πώς ακριβώς έγινε. Είναι στο θάνατο ενός ανθρώπου, δεν είναι εδώ πέρα, δεν είναι κλειδαρότρυπα, είναι μια ακόμα μορφή κλειδαρότρυπα σε αυτό το πράγμα που πολλές φορές καθούμε στον καναπέ και λέμε κοίτα εκεί πέρα πεθαίνουν αυτοί οι άνθρωποι, άρα εγώ καλά είμαι, τελικά όμως δεν είσαι καλά εσύ. Για όλοι μας θα μας βγάζει κάτι καλύτερο, αύριο μπορεί να του βάζουμε το θυμό ή το φόβο. Ό,τι του βάζεις αυτό θα σου βγάζει. Πρέπει να μάθουμε να προσέχουμε τι βάζουμε στον εαυτό μας. Άλλο. Μην πρέπει να εσυμβολίζουμε μέχρι να βρούμε το επόμενο. Συγκλονιστικό είναι το κομμάτι με τη σύνδεση. Έχω συγκλονιστεί αυτή την εποχή με όλα αυτά τα καλά πράγματα που συμβαίνουν εκεί πέρα έξω. Είχα πάει τις πρόλες να τρέξω κάθε πρωί τρέχω και είδα μια κοπέλα, μια κυρία, η οποία ουσιαστικά ήταν στην αποκομιδή των σκουπιδιών του δήμου. Ήτανε τόσο δοσμένη σε αυτό το πράγμα το οποίο έκανε. Της είπα καλημέρα, συνηθίζω να λέω καλημέρα. Είναι από τις συνήθειες η σύνδεση πραγματικά να σε κάνει νουίσεις πολύ πολύ πολύ όμορφα. Ακόμα κι αν ο άλλος δες ότι καλημέρα, μην το κρίνεις, δεν ξέρεις τι περνάει η ζωή. Οπότε λέω καλημέρα, δεν μου απάντησε, λέω καλημέρα. Ήταν η γυναίκα τόσο δοσμένη σε αυτό το πράγμα που έκανε στην αποκομιδή των σκουπιδιών, μου λέει συγνώμη, ήμουνα τόσο δοσμένη, δεν είναι τόσο σημασία. Λέω ευχαριστούμε πάρα πολύ για αυτό που κάνετε για μας. Είναι οι σκουπιδιάρδες, είναι οι τελειβεράδες, είναι τα παιδιά στα φαρμακία, είναι οι δημοσιογράφοι, είναι όλ εμείς, θα είναι εκείνοι για να είμαστε εμείς στον ασφαλή εκκλείσμό μας και να γκρινιάζουμε και να μουρμουράμε. Λέω ευχαριστούμε πάρα πολύ για αυτό που κάνετε. Μου λέει δεν μπορούσα από τη συγκίνηση της να μου απαντήσει, δεν μπορούσα κι εγώ από τη συγκίνηση μου να απαντήσω. Δεν υπάρχει τίποτα ωραότερο πράγμα να συνδέσαι με τους συναντρώπους. Και δεν απαραίτητο να ακουμπιόμαστε, για αρκετό καιρό δεν θα ακουμπιόμαστε, θα κάνουμε αυτό που είναι προφανώς ειδική. Αυτή τη στιγμή συνδε μηνύματα και χαρτάκια που γράφουνε νέα παιδιά στις πολυκατοικίες. Όποιος, παππούς, γιαγιά, χρειάζεται εδώ πέρα, το τηλέφωνο μου είναι αυτό να πάω να του ψωνίσω. Μια άλλη κοπέλα από τον Άγιο Δημήτριο στην Αθήνα δημιούργησε μια πρωτοβουλία όπου όλοι οι συνάνθρωποι στον Άγιο Δημήτριο, στο δήματο Αγίου Δημητρίου ψωνίζανε για τους μεγάλους ηλικία. Είδα παιδιά, νέα παιδιά, τα οποία σαν εθελοντές πήγανε με κίνδυνο της ζωής τους και με ασφαλή περιβολή και όλα τα προστατευτικά μέτρα να βοηθήσουν ανθρώπους εθελοντικά που έχουν υγειώ, οτιδήποτε άλλο. Χιλιάδες άνθρωποι. Να βλέπουμε το καλό και μόνο η σύνδεση με τους συνανθρώπους μας πραγματικά μπορεί να μας δώσει χαρά, ευτυχία, πληρώτο, οτιδήποτε άλλο. Η μεγαλύτερη έρευνα που έχει γίνει ποτέ σε χρονική διάρκεια από καταβολής κόσμου γίνεται ακόμα και τώρα από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρν στη Βοστόνη. Για 80 χρόνια και ψάχνουν το μυστικό της ευτυχίας. Τι είναι αυτό που κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο. Είναι τα λεφτά, είναι η διασημότητα, είναι η μαγιά, μόνο οι ανθρώπινες σχέσεις. Μόνο οι ανθρώπινες σχέσεις μπορούν πραγματικά να μας κάνουν ευτυχισμένος. Συγκληρονιστικά όλα αυτά που έγιναν αυτή την εποχή, που κάποιοι γείτονες πήγαν στους διπλανούς γείτονες, λίγο από το κοκορέτσι, λίγο από τη ζισταριά ή οτιδήποτε άλλο μαγείρευσαν. Είναι συγκληρονιστικό που βγήκαν στις βεράδες και ο ένας βοήθησε τον άλλον πραγματικά να μεταφέρει το Άγιο Φως ή οτιδήποτε άλλο. Αυτά είναι αυτά τα πράγματα που έχουν σημασία και μόνο με αυτά τα πράγματα μπορούμε πραγματικά να είμαστε ευτυχισμένοι και όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Το Σύμπαν είναι ένας πάρα πάρα πολύ ιδιοφυείς οργανισμός, ζων. Είναι ζωντανό το Σύμπαν, είναι 13 δισεκατομμύρια χρόνια. Τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Όταν το αφεντικό επάνω σε ό,τι αφεντικό και να πιστεύεις, ο προπονητής βλέπει τα πράγματα δεν κάνουν καλά, παίρνει time-out. Και αυτή τη στιγμή πολλά πράγματα δεν πηγαίναν καλά. Κοντά προπονητής το ΠΚΕΦΑΛΕΟ πήρε ένα time-out για να συνδεθούμε και για να σκύψουμε όλοι οι άνθρωποι γύρω από τα κοινά προβλήματα. Γιατί ζούμε σε μια εποχή που είναι και το κομμάτι της κλιματικής αλλαγής και αυτό εδώ πέρα, αυτή τη στιγμή πέρα από τους δείκτες που πηγαίνουν καλά που έλεγα νωρίτερα, υπάρχουν κάποια θέματα που είναι συλλογικά. Και δεν είναι τυχαία ότι όσο δεν παίρνουμε τα μαθήματα θα έρχονται όλο και πιο πολλά συλλογικά θέματα για να αναγκαστεί όλη η ανθρωπότητα να σκύψει από κοινούς ένα κοινό πρόβλημα. Εάν αυτή τη στιγμή οι κεντρικές τράπεζες της Αμερικής, της Κίνας, της Ευρώπης, της Ιαπωνίας δεν συνεργαστούν, είμαστε όλοι χαμένοι. Εάν δεν συνεργαστούμε όλοι ή επιμέδως φορείς σε κάθε χώρα για να είναι κοινά παγκόσμια τα μέτρα, είμαστε χαμένοι. Είναι τόσο μικρό το ανθρώπινο είδο σε σχέση με το σήμα. Είχα παρακολουθήσει μια ομιλία στην Αμερική το Δεκέμβριο και έλεγε ότι είμαστε ένα από τα 7,5 δισεκατομμύρια κατοίκους σε ένα από τα 200 δισεκατομμύρια αστέρια σε ένα από τα 3,3 δισεκατομμύρια γαλαξίες που ξέρουμε ότι υπάρχουν. Αυτή τη στιγμή το ανθρώπινο είδος κυριολεκτικά είναι πολύ αυτόχθα. Αν το σύμπαν ήταν ηχοί, το ανθρώπινο είδος δεν είναι ούτε καν μια μυρμυγκοφωλιά μέσα. Και τσακώνω τα κόκκινα μυρμυγκάκια με τα μπλε μυρμυγκάκια, οι ΣΥΡΙΖΕΙ με τους νεοδημοκράτες, οι ΆΝΟ με την ΚΑΤΩΡΑΚΟΛΑ και τα λοιπά. Εάν δεν ενωθούμε και δεν συνεργαστούμε όλοι μαζί, πραγματικά είμαστε χαμένοι. Σε μερικούς αιώνες, το Θεός το σύμπαν σε οτιδήποτε πιστεύει κανένας, θα μας διώξει όλος, θα πιάσει στο διάολο όπως έγινε και δινόσαμε. Και τότε θα είναι πολύ εργά να ψάξουμε να βρούμε ποιος στέγει οτιδήποτε άλλο. Είναι ένα κοινό μάθημα για να μάθουμε συλλογικά, να συνεργαζόμαστε και να καταλάβουμε και ένα από τα πολύ σημαντικά πράγματα στην κρίση, γύρω από κάθε κρίση αναδεκνύονται κάποια πράγματα. Πάντα σε όλες τις κρίσεις αναδεικνύεται η σημασία του ανθρώπου. Και σε αυτή την κρίση αναδεικνύεται η σημασία του ανθρώπου. Στην αρχή κάποιοι πολύ μάγκες με την κακή έννοια, ο Τραμπ και ο Τζόρνσον και τα λοιπά, στην Αμερική, στην Αγγλία και σε κάποιες άλλες χώρες, πήγαν να βάλουν πιο πολύ στη ζυγαριά την οικονομική ανάπτυξη. Εκεί είπαν τώρα να έχουμε και 100 και 200 χιλιάδες νεκρούς και τα λοιπά, δεν χάψει ο κόσμος να μπάνε πίσω τα λεφτά. Κανένα χρήμα δεν μπορεί να αγοράσει την ανθρώπινη ζωή. Και ακόμα και με τον Τραμπ, ο οποίος είναι ένας άνθρωπος ο οποίος πραγματικά παραδείδει αδιαξίες, αδιαξίες στο σύμπαντο. Έβαλε εγώ στο κρασί του γιατί καταλάβει ότι καμία ανθρώπινη ζωή δεν έχει τιμή. Οπότε όταν ήρθε η ώρα για να βάλουν στη ζυγαριά την οικονομική ανάπτυξη και την ανθρώπινη ζωή, όλοι βάλαξαν ανθρώπινες ζωές. Και είναι πολύ σημαντικό αυτό το πράγμα να το δούμε. Ένα σχόλιο, πράγματι όταν προσφέρεις βοήθεια ανταποδίδεται και κερδίζεις και εσύ. Είναι και είναι συγκλονιστικό ξέρεις τι Ελένη, είμαστε μέσα στο μικρό κόσμο μας όλοι μας και είναι καιρός με αποδοχή και με αγάπη να βγούμε από το μικρό κόσμο μας. Κάνω και εγώ τη δουλειά που κάνω, είμαι πολύ, ξέρετε, στιάζω στο καλό, όσοι με διαβάζουν ξέρουν γενικώς το στιγμό μου, αλλά όλοι μας είναι να πάρουμε το μάθημα. Κάποια στιγμή είχα ένα κειμενάκι που είχα και στη Λάηθος στην Αθήνα και στο λογαριασμό μου στο Facebook γύρω από τα δώρα του κορωνοϊού, γιατί θέλω πραγματικά ότι έχει έρθει να δώσει και δώρα μέσα στη δυσκολία χρησιμοποίηση αυτής της λέξης. Μια κοπέλα μου γράψε από κάτω, τι είναι αυτό το οποίο μου λες, τώρα πλάκα μου κάνεις εδώ πέρα, πες το αν έχω προβλήματα, αυτό, έχω τα παιδιά μου εδώ, λεφτά δεν έχω, μέσα στη δυσκολία και στον αρνητισμό, χωρίς να παραγνωρίζω με τίποτα τη δυσκολία που αυτή η κοπέλα πιθανόν αντιμετωπίζει. Συνήθως τα πολύ αρνητικά σχόλια δεν απαντάω, γιατί είναι η πάντα μια πολύ μεγάλη κουβέντα ζωής και το χειρότερο πράγμα είναι να ανοίξεις κουβέντες ζωής μέσα από τα social media και τα λοιπά. Όταν όμως φτιάξαμε την πρωτοβουλία αυτή με τους 30 ψυχολόγους και είπαμε ότι αυτοί οι άνθρωποι δίνουν δωρεάν σκάιπ ή συνενδρίες αυτήν την εποχή, έστειλα ένα μήνυμα σε αυτήν την κοπέλα, θέλω να σου πω κάτι, επειδή καταλαβαίνω ότι περνάς πάρα πολύ δύσκολα και είμαι ο τελευ Φιλία, θέλεις να σου στείλω τη λίστα με τους 30 ψυχολόγους, μπορεί να βοηθηθείς εσύ ή ο άντρας σου ή κάποιος πολύ δικός σου άνθρωπος κλπ. Μου απαντάει την επόμενη μέρα, δεν θα το χρησιμοποιήσω αυτό το πράγμα, ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ για αυτό το πράγμα που έκανες, πραγματικά με βοήθησες έστω και στο 1%. Λέω εμένα να βοήθησες στο 1%, να βγω από τον ψυχαναγκασμό μου, να βλέπω τα πράγματα μόνο καλά και να αποδεχθώ υπάρχει και το αρνητικό, κλείσα και αυτό ήταν το μεγαλύτερο δώρο για μένα να μπορώ να έρθω κοντά σε ένας συνάνθρωπος μου, ο οποίος τα πράγματα δεν τα βλέπει όπως εγώ, είναι πολύ πολύ σημαντικό να μάθουμε, να συνδεόμαστε, να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας και όταν αποδεχτείς τον εαυτό σου, αποδέχεσαι και τους άλλους. Διάβαζα μια ιστορία κάποια στιγμή, ένας Αμερικάνος συγγραφέας, ήταν πραγματική ιστορία και λέγει ότι ήταν ένας κύριος ο οποίος η γυναίκα του είχε πεθάνει πριν από μία ώρα μέσα στην εντατική στο νοσοκομείο από καρκίνο ή δεν ξέρω τι άλλο και ήταν μία ώρα μετά που χάσανε τη μητέρα του στα παιδιά του και εκείνος, πήρε τα παιδιά του τα τρία που αντιλαμβάνεσαν ότι να χάσει τη μάνα σου πριν από μία ώρα, μπήκαν στο μετρό στο τρέμμα για να πάνε σπίτι τους, τα παι που αντιλαμβάνεσαν τι κατάσταση ήτανε, ήτανε πανικόβλητα, φωνάζανε, τσιρίζανε μέσα στο τρένο, δεν μπορούσαν να τα σε μαζέψει, ένας άνθρωπος δίπλα στο ταγόνι του λέει να σου πω κάτι σε παρακαλώ μπορείς να μαζέψεις λίγο τα παιδιά σου γιατί πραγματικά τελείχουν τεράστιες φασαρίες στο τρένο, τους απαντάει ο τύπος που είχαν στη γυναίκα του λέει συγχώρεσέ με αλλά πριν από μία ώρα χάσαμε τη μητέρα τους και ακόμα κυριολογικά χάσεις την μπάλα μέσα από τα πόδ Άλλος ότι έχει αυτό το πρόβλημα οτιδήποτε και είναι αυτό, μπορώ να βοηθήσω σε κάτι, τι μπορώ να κάνω όλοι αυτό το τέλος μπορώ τι μπορώ να κάνω, αυτό είναι η δουλειά μας να κάνουμε το καλύτερο μπορούμε για μας και τους συνανθρώπους μας απλά πραγματάκια για μένα και νομίζω για όλους μας απλό και αυτό όπως λέγαμε νωρίτερα είναι συνήθεια όταν μάθεις να συνδέσαι μετά δεν το αλλάζει δηλαδή εγώ με μικρά πραγματάκια που κάνω κάθε μέρα που σταματάω περνάνεται οι άνθρωποι δίνω προτεραιότητα όταν κυκλοφορούσα με το αυτοκίν συχνά σταματάω και λέω αφήνω στον κόσμο να περάσει και μου κάνουν κάποιοι αυτό το πραγματάκι κάποιοι το κάνουν κάποιοι όχι όταν το κάνω αυτό το πραγματάκι αυτό το πραγματάκι αφού λέω κάνει δισεκατομμύρια το να συνδεθείς με ένα άγνωστο συνάνθρωπό σου με πολύ απλά μικρά πραγματάκια είναι το νόημα της ζωής απλώς για μένα Πέπι, Ελένη και φίλοι μου δεν ξέρουμε πραγματικά να τη ζήσουμε τη ζωή δεν υπάρχουν οδηγίες χρήσεις πρέπει να ψάξουμε να τις βρούμε τις οδηγίες χρήσεις και πραγματικ πρέπει να έχουμε όλες τις οδηγίες χρήσεις και να μάθουμε και όλοι εγώ πιο ωφελημένο ζήκα από αυτό πως ο κράτης που υποτίωται δεν είναι αυτά τα πράγματα γιατί είναι λίγο διαφορετικά για μένα διαφορετικά παράπαυστα παράπαυστα παράπαυστα παράπαυστα παράπαυστα παράπαυστα παράπαυστα παράπαυστα παράπαυστα παράπαυστα παράπαυστα παράπαυστα παράπαυστα παράπαυστα παράπαυστα παράπαυστα παράπαυστα παράπαυστα παράπαυστα παράπαυστα παράπαυστα παράπαυστα παρά παράπαυστα παράπαυστα παράπαυστα παράπαυστα παράπαυστα παράπαυστα παράπαυστα παράπαυστα παράπαυστα Ποια από όλα πρέπει να προσέξεις τον εαυτό σου και μετά τον οποιοδήποτε άλλο ανθρώπωρο όπως λέγαμε νωρίτερα με τη μάσκα με το αεροπλάνο από κάποιες στιγμές και μετά υπάρχει και το μπάι δηλαδή εγώ δε θέλω αυτήν την εργασία είχα πάει σε κάποια μιλία στη Πελοπόννησο δεν έχει σημασία που και κάποια στιγμή μου μιλούσε ένας επιχειρηματίας ένα πάρα πολύ λαπρό παιδί πολύ ικανός άνθρωπος Μου λέει, από τους 100 πελάτες μου, οι 2, 3, 4 είναι πραγματικά τραγικά τοξικοί. Δηλαδή, κυριολεκτικά, κυριολεκτικά, μου πίνουν όλη την ενέργεια. Του λέω, ρε, εσύ... Κάποιοι τηλέφωνο, ναι. Του λέω, ρε, εσύ δεν έχεις αμαρτήσει το όνομα του, κάνε χωρίς αυτούς. Δηλαδή, αν το 2% των πελατών, συνεργατών, οτιδήποτε άλλο, αυτός ο φίλος μου είναι επιχειρηματίας, του λέω, απόλυσε τους πελάτες σου. Μου λέει, τι να κάνω, λέω να απολύσεις κάποιους πελάτες σου. Αν πραγματικά, οι 2% είναι άνθρωποι, οι οποίοι δεν εκτιμούν αυτό που κάνεις, δεν είναι συνέχεια με την κρίνια, με το παράπονο, και και και, δεν έχεις αποτιμήσει τι τεράστια ενέργεια είναι αυτή, οι οποίοι σου κλεύουν με τη συγκατάθεσή της δικής σου και δεν μπορεί να εξυπηρετήσει καλά και το υπόλοιπο 98%. Οπότε, για πάντα στον φίλο και στη φίλη, όσο περισσότερο οριορθετήσου, ή την κοπανάς, και βρεις κάποια άλλη δουλειά. Και είναι πολύ πιο εύκολο να βρούμε άλλη δουλειά από ό,τι ακούγεται εκεί πέρα έξω. Και για μένα, και νομίζω ότι και ο άνθρωπος αυτός που το έθεσε για να δουλεύει, για να το ψάχνει τόσο πολύ, προφανώς είναι ψαρμένος άνθρωπος, οι άνθρωποι που πραγματικά είναι πολύ καλές δουλειά τους, είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν στην ανεργία. Και ακούγεται οξύμωρο αυτό το πράγμα, αλλά δεν είναι. Μίλα με τους φίλους σου, ενημέρωσε ότι ψάχνεις για δουλειά, αναζήτησε νέο αφεντικό. Ακόμα και πολλές φορές υπάρχουν τρόποι για να διεκδικήσουμε αυτό που θέλουμε. Τις προάλλες είχα μπει στο YouTube και είχα βρει ένας τύπος η γράψη. Το βιογραφικό του το είχε σαν βιντεάκι. Αν πείτε YouTube, γράψτε Best CV Ever. Το καλύτερο βιογραφικό που γράφει και ποτέ. Best CV Ever. Ο τύπος έκανε το βιογραφικό του με ένα δίλεπτο βιντεάκι. Γιατί να πρέπει το βιογραφικό να είναι χαρτί και μολύβι. Ας είναι ένα βιντεάκι. Για ποιο λόγο στα social media να πρέπει να έχουμε συνέχεια τις facts μας, χαμογελαστές, παιδιά σήμερα να ζητώ για δουλειά. Πληροφορίες στο inbox, επικοινωνήστε μαζί μου. Τι ξέρω να κάνω αυτό και αυτό. Ξαναλέω ότι η PayPay είναι εδώ και μιλάμε όλοι μαζί και είναι δική μου τη μορφή. Σε αυτές τις δύσκολες και για μένας στιγμές μου λέει «Και Στέφανε θέλω απόζειπον να μας μιλήσεις». Το κατάφερε. Όταν ειδικά έχεις ένα γούρι ξέρεις που δεν θέλω να πω τη λέξη και πρέπει να φύγεις, αυτή τη στιγμή αυτός που το έγραψε, εάν είναι στο κομμάτι της εργασίας, έχεις το τέλειο κίνητρο για να φύγεις από πίσω από πίσω που είσαι. Γιατί πραγματικά αν παραμείνεις με αυτούς τους ανθρώπους που δεν είναι κακοί, μπορεί και για μένα κάποιος να πει ότι είναι τοξικός άνθρωπος. Αν όμως για εσένα αυτό είναι τοξικό και δεν μπορείς άλλο, αργά ή γρήγορα μπορεί να προσβληθεί η υγεία σου. Οπότε κομπάνα την. Βρες την επόμενη δουλειά σου, ακόμα και αν για το ένα πρώτο δίμηνο δεν πάρεις λεφτά οτιδήποτε άλλο, βρες την επόμενη δουλειά και φύγε από εκεί πέρα. Εάν έχεις κάνει το ΠΑΜΙ για να φτιάξεις την συνεργασία που θα ήθελες και δεν μπορείς αυτή τη στιγμή να το κάνεις. Είχα πάει κάποια στιγμή σε μια ομιλία και μιλούσε ένας τύπος από το βήμα, εγώ παρακολουθούσα και τα έλεγε όμορφα και κάποιος πετάει και τένας από κάτω και λέει τα λες πολύ ωραία εσύ αλλά έχω τρία παιδιά να μεγαλώσω και δεν έχω δουλειά και δεν ξέρω πως να βρω λεφτά από. Τι θα κάνουμε με τις θεωρίες που λες εσύ αυτή τη στιγμή. Σηκώνεται ο διπλανός από τον κύριο ο οποίος έφερε το παράπονό του σε εκείνη την ομιλία και λέει θέλω να μιλήσω εγώ, δεν έχω μεγνωριστεί αφού ήταν δίπλα μου αυτόν τον άνθρωπο. Λέει και εγώ έχω τρία παιδιά και εγώ δεν είχα δουλειά, καθόμουν από το σπίτι και και και οτιδήποτε άλλο και μετά επέλεξα να πω στη φίλη μου την Πέπ που είχε μια επιχείρηση. Λέω ρε Πέπι μπορώ να δουλέψω για σένα, για ένα, για δύο, για τρεις μήνες το πολύ δωρεά για να βγω από το σπίτι να ψάξω και δουλειά και να αναζητήσω ένα δουλειά. Του λέει Πέπι έλα πήγε και δούλεψε εκεί πέρα. Και είναι φυσικά άλλο το να ψάχνεις για δουλειά έχοντας δουλειά ακόμα και αν δεν πληρώνεσαι από το να ψάχνεις δουλειά από το σπίτι που παίζει τηλεόραση, φωνάζοντα πιτσιρί και οτιδήποτε άλλο. Κάποια στιγμή στην εταιρεία της Πέπις ήρθε η Ελένη και λέει σήμερα ποιος είναι αυτό. Λέει ο Στέφανος, ο οποίος έχει έρθει για ένα δυο μήνες εθελοντικά να βοηθήσει εδώ πέρα, δεν είναι δουλειά του αυτή και έχει έρθει μέσα από μένα να βρει άλλη δουλειά. Λέει είναι καλός είναι καλός να το δοκιμάσω, το πήρε και τελικά βρήκε δουλειά. Η δουλειά η δική μου είναι κάθε φορά να κάνω το καλύτερο δυνατόν που μπορώ για να βγω έστω και 1% από τα σκατάκια, συγχωρέστε μου την έκπραση. Εάν είμαι στο μίον 100 και πάω στο μίον 99, υπάρχουν δύο τρόποι να το δεις αυτό το πράγμα. Ή μίον 99 ή συνένα. Το μίον 99 από το μίον 100 είναι συνένα. Αλλά όταν έχεις πάει στο συνένα και έχεις αυτό το τραβιάκι που έλεγε νωρίτερα η άλλη Ελένη που γράφεις καλά είχε κάποιο τίποτα και λες μάγκα μου σήμερα πήγα συνένα γιατί έκανα αυτό το πράγμα, την επόμενη μέρα ξυπνάς και ο συγκάτοικος δηλαδή ο εαυτός σου είναι μια σχέση, σημαντικότερη σχέση της ζωής μας είναι τον εαυτό μας. Όταν πραγματικά στον εαυτό μας δίνουμε μία αλυπίδα μία ισοδοξία που λέμε μάγκα είσαι στο συνένα, γυρίζει ο εαυτός μας και λέει το εκτιμώ ιδιαίτερα, αύριο θα πω συν δύο. Και αυτή η εσωτερική σχέση που είμαστε τον εαυτό μας είναι σημαντικότερη στη ζωή μας. Αν ο άνθρωπος ο οποίος έστειλε το μήνυμα έχει κάνει το πάνο για να μπορέσει να το λύσει να οριοθετούν και δεν γίνεται να φύγει με κάθε τρόπο και να προσπαθήσει με κάθε τρόπο να αντικαταστήσει το εισόδημά του γιατί πραγματικά μακροπρόθυμα θα οριστεί. Ωραία. Κάποιες ερωτήσεις. Αλλά για την καθημερινότητα ναι. Να διαβάζει λίγο αυτό το διαβάσιο λόγο για την καθημερινότητα. Λοιπόν δεν μιλάω όλοι μόνο για δουλειά. Είναι ο προηγούμενος φίλος μας. Αλλά για την καθημερινότητά μας να φέρω ένα παράδειγμα. Συνεργάζεται μια γειτονιά τα έχει όλα όμορφα και ωραία και έρχεται ο δήμος παράδειγμα τους χάρη και λέει εδώ στη μέση της πλατείας θα σας βάλω μια κεραία κινητής που η γειτονιά δεν τη θέλει. Κάνεις συζητήσεις διαβουλεύσεις και τα λοιπά αλλά στο επιβάλλουν. Σε τέτοια περίπτωση τι κάνεις. Κάποια πράγματα αποδέχεσαι κάποια πράγματα όχι έχω δει πραγματικά επειδή λόγω των social media αυτή τη στιγμή που πολλοί από εμάς τα έχουμε πιο πολύ για να έχουμε. Τι φάγαμε σήμερα που πήγαμε χθες και τα λοιπά έχω δει πολύ σημαντικά αιτήματα να ενώνονται και πραγματικά να αποκτούν δημοσιότητα και να αλλάζουν πράγματα. Δηλαδή εάν είναι κάτι το οποίο δεν έπρεπε να γίνεται αυτή τη στιγμή προφανώς και δεν μπορώ να ξέρω γιατί δεν είμαι κανονιτικός. Ας φτιάξετε μια ομάδα ας μιλήστε με εμάς ας επικοινωνήσει κάποιος μαζί μου που πάει αρκετό κόσμο που είσαι με παρακολουθεί και αν πραγματικά είναι κάτι το οποίο δεν είναι σύνομο και δεν θα έπρεπε να γίνεται να του δώσουμε δημοσιότητα όσο γίνεται παραπάνω. Πάντα υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε. Ό,τι και έναν αυτό και κάποια στιγμή να καταλάβουμε ότι κάποια θέματα δεν έχουν λύση. Είμαι στην Ακράτα και πριν από κάποιο καιρό είχα πάει να μιλήσω σε έναν πολύ όμορφο γυναικείο συνεταιρισμό. Οπότε κάποια στιγμή μια τύπισσα από το σωματίο μου λέει δηλαδή ότι όλα τα θέματα έχουν λύση. Λέω ότι όλα τα θέματα έχουν λύση ακόμα κι αν είναι ένα τσεκατοπαραπάνω. Ναι αλλά μου λέει κάποια θέματα δεν έχουν λύση. Λέω και αυτό είναι μια λύση. Γιατί όταν συντοπίζω ότι αυτό δεν έχει λύση δεν ασχολείται και μαζί του. Οπότε όταν ξέρω ότι αυτό δράμα και δεν μιλάω για το κομμάτι της κυνητής της κυρίας κυνητής οτιδήποτε άλλο είναι με κάποιους ανθρώπους δεν θα μπορεί να βγάλεις ποτέ άκρη. Για το λόγο ότι πέφταινε αυτή εσύ αλλά δεν μπορεί να βγάλεις άκρη. Οπότε αυτός ο δρόμος είναι μονόδρομος. Το να πηγαίνω κάθε πρωί και να λέω πάλι μονόδρομος είναι μονόδρομος. Κάποια θέματα δεν έχουν λύση. Είναι και αυτό μια λύση. Οπότε για όλα μπορεί να γίνει κάτι στο φίλο ή στη φίλη οτιδήποτε άλλο αν θέλει μπορεί να δικοινωνήσει μαζί μου. Εάν είναι κάτι το οποίο πραγματικά δεν είναι σύνομο να κοιτάξουμε να το δώσουμε δημοσιότητα γιατί έχουμε δύναμη. Ωραία. Κάποια επιπλέον ερώτηση, σχόλιο. Λέω γεια στην κυρία Δημουλά. Είναι η πρόεδρος από Αμερική και είναι η πρόεδρος της βιβλιοθήκης. Ουσιαστικά η δωρήτρια. Συγχαρητήρια, συγχαρητήρια, συγχαρητήρια. Είναι αυτή που έκανε αφού λέτε τέτοιες ιστορίες και μας λέτε τις ιστορίες που έχετε μάθει από αυτές. Η νομογενήση είναι παιδί τρίτης γενιάς και ουσιαστικά ήθελε να δώσει στον τόπο της και έφτιαξε αυτή τη βιβλιοθήκη. Μπορεί να μας μιλήσει λίγο να την ακούσουμε. Στα αγγλικά. Εννοείται. Ίστο και λίγο. Δύο πραγματάκια να μας πει. Αν θέλεις μπορώ να μεταφράσεις αν θέλεις. Θέλει να τους κάνετε την ερώτηση εσείς. Θες να τους κάνεις εσείς την ερώτηση πραγματικά. Πάμε την ερώτηση που την ξέρεις εσύ. Οκ. Γεια, κύριε Μαίρια. Γεια, πώς είσαι? Είμαστε καλά, μιλήσαμε με τον κύριο Ξενάκη, τον εθνικό. Και θέλει να σας ρωτήσει μια ερώτηση. Πείτε μου λίγο την ερώτηση, Βάλη. Πες μου λίγο πάνω την ερώτηση. Να μας πει δύο λόγια για αυτό που έχει κάνει. Αν θέλεις να μας πεις και να μας μοιράσεις κάποια ιδέα για αυτό που έχεις κάνει με το Καλομπάκο Λιβάριο. Ω, ναι, αυτό είναι αυτό που θέλεις, δεν ήμουν έτοιμη να μεταφράσω. Πρώτα απ' όλα, εσύ που μιλήσαμε ελληνικά, καταλαβαίνεις ελληνικό. Καταλαβαίνω ελληνικό, δεν είμαι ελληνική. Καταλαβαίνω. Πρώτα απ' όλα, ευχαριστούμε για το πράγμα που κάνετε. Είναι πραγματικό. Ευχαριστούμε. Ευχαριστούμε. Νομίζω ότι είναι υπέροχο αυτό που κάνει το κοινό τώρα, δημιουργώντας όλες τις περιοχές. Η εμπορία μου είναι η ελληνοποίηση και την ευκαιρία. Βέβαια, παίρνουν την ευκαιρία να μιλήσουν περισσότεροι με το κοινό που έχουμε τώρα. Στην δημιουργία της ελληνοποίησης και την εφαρμογή της ελληνοποίησης, ο Παύρος ήταν πολύ ενδυναμισμένος. Ήταν πολύ ενδυναμισμένος για την ευκαιρία της ελληνοποίησης στον 21ο αιώνα, ώστε να μιλήσουν μερικές της ελληνοποίησης και να μιλήσουν μερικές της ελληνοποίησης. Μπορούμε, σήμερα, να κάνουμε αυτό που κάνουμε, επειδή εκείνη την εμπορία της ελληνοποίησης. Κάθε φορά που πέφτω, και ακόμα και όταν έχω αυτές τις σκάπες, ή τα συναντήσεις, ή τα συναντήσεις στο Zoom, είναι πάντα εμπνευσμένος και εμπνευσμένος, γνωρίζοντας ότι η ομάδα εκεί κάνει έναν υπέροχο εργαλείο σε ό,τι έχουμε δώσει. Προσέχονται περισσότερα και περισσότερα, το οποίο είναι υπέροχο. Είναι εργαλείο όπως εμπνεύσαμε και είναι πάνω από αυτό. Καλώς ευχαριστούμε, είναι υπέροχο. Ευχαριστούμε. Ευχαριστούμε πολύ. Ναι, η ομάδα μου κάνει ότι είμαι καλά και πιστεύω ότι είναι υπέροχο. Είμαστε ανοιχτές στις συναντήσεις, αν μπορούμε να βοηθήσουμε κάποιον σε κάποια ώρα, αν έχετε άλλα ιδέα. Είμαστε ανοιχτές σε αυτό. Καλώς ευχαριστούμε. Βλέπω τον λιβερό από την Τρίκολα. Βλέπω από τη Φιλαδέλφια. Είναι πάρα πολύ ενδιαφέρουσα η συζήτηση. Ένα μέρος την άκουγα χωρίς να με βλέπετε. Και είναι ακριβώς του είδους τα θέματα με τα οποία χρειαζόμαστε, γιατί όσο και να είναι μεγάλο αυτό το γεγονός της πανδημίας, είναι μόνο ένα γεγονός. Τα πολλά γεγονότα που θα συμβούν στη ζωή μας. Οπότε το βλέπουμε περισσότερο σαν ορόσιμο, παρά σαν κάποιο τέλος ή κάποιο αρχή. Συναγτήρια. Πέπι, ευχαριστώ πάρα πολύ με καλέσατε σήμερα. Είπα για να μάθω και όχι να πω τίποτα. Και η κυρία από τις ΗΠΑ, η κυρία Δημουλά, είπες? Ναι, ναι, ναι. Για όσους δεν ακούσατε, πρώτα απ' όλα, είπε κάποια πράγματα πάρα πολύ σεμονά για αυτό το πράγμα που κάνει. Και επειδή αυτοί οι άνθρωποι είναι άνθρωποι με α κεφαλαίο και είναι άνθρωποι του εμείς και όχι του εγώ, η κυρία Δημουλά συνέχεια λέγει για την ομάδα, my team, the team, δεν λέγει καν my team, the team, δηλαδή όταν πήγα απλώς να πω συγχαρητήρια, μου γύριζε τα συγχαρητήρια στην ομάδα η οποία ουσιαστικά στην κουβλιοδίκη έκανε αυτό το έργο. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν κάποια χαρακτηριστικά, είναι άνθρωποι του εμείς και όχι του εγώ. Συνδέονται, δηλαδή μιλάνε πάντα με τον πλευρυτικό παρά με τον ελληνικό και συγχαρητήρια για όλα αυτά τα πραγματικά, όλους ανεξαιρέτη. Έχουμε ένα σχόλιο από τον κύριο Κούρογλου, ήταν μια ωραία κουβέντα με τα μικρόπροβλήματά της, είπαμε συγγνώμη το μικρόφωνο του μάλλον δεν λειτουργούσε, κάτι έγινε, αλλά συμβαίνουν. Ήταν ωραία, πάντα κάτι βγαίνει από όλα αυτά, κάτι θετικό, γιατί αυτά είπαμε ότι κρατάμε. Το να δουλεύω με τον εαυτό μου και με τους συνανθρώπους μου, το να εξελίσω, το να διαβάζω, το να παρακολουθώ webinars, το να παρακολουθώ live, το να πηγαίνω στην εκκλησία, το να κάνω yoga, reiki, οτιδήποτε καθένας μας έχει επιλέξει. Ψυχοθεραπεία, ψυχανάλες είναι συγκλονιστικό. Πηγαίνω συχνά και δίνω μιλήσεα στην Ελλάδα και πραγματικά όταν τελειώσει όλα αυτά, θα κάνουμε και από κοντά όλα αυτά τα πράγματα. Και συγκλονίζομαι πάτα, γιατί εμένα οι ήρωες των ιστοριών είναι άνθρωποι που γνωρίζω, θα μπορούσε καλύτερα να είναι η κυρία που μίλησε νωρίτερα από την Αμερική και ο κύριος αμέσως μετά, με όλη αυτή τη σοφία πραγματικά που μετέφερε και το νόμι και η ψοφία με κεφαλαία γράμματα. Πηγαίνω και σε ομιλίες μου συχνά συναντώ 85χρονους, 90χρονους, 95χρονους ανθρώπους, οι οποίοι έρχονται σε ομιλίες και οι οποίοι ουσιαστικά αναζητούν νέες αλήθειες στα 85, 90, 95 χρόνια. Είχα πάει σε μια ομιλία και είχε πει ο ομιλητής ότι αν βρω τον τρόπο που είναι επιτακτικό αυτό το πράγμα, να αυξάνω την αξία του εαυτού μου, κατά 0,3% την ημέρα έχει πει. Όχι 3%, 0,3% δηλαδή 3% της χιλής να αυξάνω την αξία μου ό,τι και να σημαίνει αυτό το πράγμα. Σε ένα χρόνο λέει έχω διπλάσει, ας την αξία μου. Δηλαδή 0,3% επί 365 μέρες είναι 100%. Γυρίζω λοιπόν σπίτι και έχω πάρει αυτό το απλοϊκό μαθηματικό συλλογισμό και το βάζω στο εξελάκι. Και βάζω το 0,3% το πώς μπορώ να το κάνω πάρα πάρα πολύ εύκολα, με πολύ απλούς τρόπους. Υπάρχουν podcast, υπάρχουν youtube, υπάρχουν βιβλία, ομιλίες, όλα αυτά εξαιρετικά που κάνετε εκεί πέρα. Και βάζω το 0,3% στην formula να το πολλαπολασιάσω στο εξελάκι να δω αν στο τέλος του χρόνου βγαίνει 100% επαναπάνω. Ο τύπος τα έχει πει εξαιρετικά, αλλά δεν είχε υπολογίσει τον ανατοκισμό. Δεν είχε υπολογίσει δηλαδή ότι αν σήμερα έχω αυξήσει την αξία μου, αύριο στην επόμενο webinar, ομιλία, βιβλίο, τίποτα άλλο, θα αυξήσω και το σημερινό κέντρο. Οπότε έβαλα το 0,3% κάθε μέρα μαζί με τις ανατοκισμούς. Στο τέλος του πρώτου χρόνου το 100% δεν γίνεται 200, γίνεται 400%. Δηλαδή, εάν δουλεύω με τον εαυτό μου μία ώρα την ημέρα για μένα συμβουλή, δώστε την οπωσδήποτε στον εαυτό σας, στην προσωπική σας εξέλιξη. Τώρα, αν δεν φάω μεσημερινό η βραδούνα δεν θα πάθω τίποτα. Εάν δεν ανοίξω το βιβλίο, αν δεν κάνω αυτό που κάνουμε και όλα αυτά που καθένας ξέρει από μόνος του, πραγματικά θα πάθω. Οπότε το 100% στο τέλος του πρώτου χρόνου γίνεται 3 εάν δουλεύω συστηματικά. Οπότε παίρνω το εξελάκι και λέω υποτιθέστω ότι δουλεύω με τον εαυτό μου με 0,3% κάθε μέρα για 10 χρόνια. Άρα κάθε μέρα αυξάνω την αξία μου κατά 0,3%, όχι 3%, 0,3%. 3% αλλά με τους ανατυπωσμούς. Το 1% στο τέλος του 10ου έτους πώς θα έχει γίνει? Ευτυχώς καθόμαστε όλοι παιδιά. Το 1% στο τέλος του 10ου έτους έχει γίνει 55.000. Το 1% στο τέλος του 10ου έτους έχει γίνει 55.000. Λέω, αποκλείεται, έχω κάνει κάποιο λάθος στη φόρμολα του Excel. Το βάζω ξαναβάζω. Δεν είχα κάνει κανένα λάθος. Το 1%, την αξία μου, αν θέλα να το κείσω με τρία της χιλής την ημέρα, στο τέλος του 10ου έτους το 1% έχει γίνει 55.000. Εάν στο τέλος του 10ου έτους δεν έχεις τα λεφτά που ονειρεύεσαι, τη σχέση που ονειρεύεσαι, την υγεία που ονειρεύεσαι, πραγματικά να μου τρυπήσεις τη νύχτα. Όλα είναι θέμα προσωπικής ανάπτυξης. Αυτό που κάνετε είναι πραγματικά το ιερό. Το είπα και στην κυρία πραγματικά είναι understatement αυτό το πράγμα. Είναι δηλαδή πάρα πάρα πολύ. Με άρεστα το 10, ας πούμε ότι είναι στο 5 αυτή τη στιγμή. Ό,τι και να σημαίνει αυτό το πράγμα. Όλη μου η ζωή θα χτυπάει στο 5, τα οικονομικά μου θα χτυπάνε στο 5, η σχέση μου στο 5, η υγεία μου στο 5, οτιδήποτε άλλο. Όταν εγώ την αξία μου την αυξήσω, και δεν μιλάω μόνο για τα λεφτά σε καμία περίπτωση, χωρίς να παραγνωρίζω τη σημασία των χρυμάτων, την πάω στο 6, όλα στη ζωή μου θα χτυπάνε στο 6. Όταν την πάω στο 9, θα φτάνουν όλα στο 9. Ακόμα και η σχέση με το άλλο φίλο συχνά μου λένε φίλοι μου, εγώ την κοπέλα μου θέλω να είναι 9 στα 10, φίλε είσαι 10 στα 10 εσύ, γιατί αν είσαι 5 το 9 θα πάει στο 10. Οπότε οτιδήποτε έχουμε στη ζωή μας, χτυπάει επάνω στο ταβάνι που είναι η προσωπική μας εξελίξη. Και είναι σημαντικά πράγματα και βασικά πράγματα που πρέπει να κάνουμε. Πραγματικά πρέπει να κινούμαστε, να διαβάζουμε, να αγαπάμε, να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας, να γράφουμε όλες τις νίκες μας. Δηλαδή πρέπει κι εγώ με ένας από όλους μας. Απλώς πια τον προσέχω τον αγαπώ τον τιμό πάρα πολύ τον εαυτό μου, τον προσέχω παλιά τον είχα για τον δεν θέλω να πω τη λέξη, τον προσέχω πάρα πάρα πολύ τον εαυτό μου. Από το πρωί δηλαδή αν κάτσω να σου γράψω 50 πράγματα που έκανα καλά, έκανα 50 πράγματα καλά. Ακόμα και την ώρα που κατεβάζω τα σκουπίδια κάτω, το κάνω με αναγνώριση τον εαυτό μου και λέω μπράβο μάγκα μου το έκανες όμορφα. Την τήληξη πολύ ώρα της αφού λέω τα σκουπιδιών. Όταν κατεβάζω ένα κύκλος λέω μπράβο που με ρίμνησες δύο τρία μπουκαλάκια να τα κατεβάζεις κάτω. Το πρωί ξυπνάω, το κινητό μου δεν το φορτίζει στο δωμάτιό μου, άλλο ωραίο αυτό. Το κινητό μακριά από το δωμάτιο, βάλτο κάπου άλλο να φορτίζεις. Το πρωί όμως έχω φορτίσει το κινητό μου τηλέφωνο. Ξυπνάω το πρωί και το βλέπω φορτισμένο. Λέω μάγκα μου άλλη μια επιτυχία. Φόρτισε το κινητό στο τηλέφωνο. Κατέβηκα να τρέξω. Λέω μπράβο μάγκα μου περπάτησα. Δεν κάνω τίποτα εξτραορδινά. Ή διέκτρο ρε Σιπέπη, Ελένη και φίλοι μου, τίποτα άλλο. Αλλά αυτά τα μικρά πραγματάκια τα κάνουμε με τρόπο που να τιμώ, να σέβομαι και να αγαπάω τον εαυτό μου. Και τον αγαπώ και τον αποδέχομαι ακόμα και στις δυσκολίες. Και στις αρνητικές σκέψεις, λομάνκα μου, κι αυτή η δική σου είναι. Την αγαπάς, τη θέλεις αυτή, γιατί αυτή θα σε πάει παρακάτω. Ακεί να τη δουλέψεις και βάλτε πραγματικά ειδικούς ανθρώπους στη ζωή σας. Είναι τα καλύτερα λεφτά που θα δώσετε. Δίνουμε λεφτά για τον τίσιμό μας, για τα κινητά μας τηλέφωνα, για τα πράγματα τα οποία τρώμε, οτιδήποτε άλλο. Και συνήθως δεν δίνουμε λεφτά για την εξέλιξή μας. Είναι τα σημαντικότερα λεφτά που θα δώσουμε ποτέ στη ζωή μας. Είναι λεφτά που θα τα πάρουμε χίλιες φορές πίσω. Ψυχική, σωματική, υγεία, οτιδήποτε άλλο. Ξέρω πολλούς ανθρώπους που θα ζούσαν, αν είχαν ψάξει να βρουν τις λύσεις και πραγματικά δεν τις βρήκαν. Γιατί ήμασταν πιο κλειστή και δεν θέλαμε να τις βρούμε. Και δράση, η σημαντικότερη αξία είναι δράση. Μην αναβάλλεις για αύριο. Τι είναι αυτό? Ναι θα το κάνω από Δευτέρα, σκοπεύω, όταν. Δεν υπάρχει αυτό. Το όταν, το θα από Δευτέρα δεν υπάρχει. Δηλαδή για μένα αυτές οι λέξεις πρέπει πραγματικά να καταργηθούν από το ελληνικό λεξιλόγιο. Λέω σοβαρά είναι τώρα. Δεν υπάρχει θα. Δεν σου έχει γυηθεί κανένας ότι αύριο θα ζεις. Είναι τώρα. Σήμερα θα πάω να περπατήσω. Σου άρεσε αυτό που είπαμε? Ok. Σου άρεσε αυτό που σου κράτησες? Κάνε αυτό που σου κράτησε. Χριστίνα, ο ένας ο άλλος η Ελένη. Κάντε όμως. Δεν υπάρχει από. Η δράση είναι σημαντικότερη αξία. Είναι σημαντικότερο όταν αξιών πραγματικά. Και ξέρετε κάτι? Τώρα συντοπίσαμε μέσα από αυτή τη δυσκολία πόσο σημαντική είναι η δράση, πράγματα που θέλαμε όλο αυτό τον καιρό να κάνουμε και τα να βάλαμε και τώρα αυτή τη στιγμή δεν μπορούμε να τα να βάλουμε. Είναι πολύ σημαντικό και να ευγνωμονήσουμε για μικροπράγματα που κάναμε. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Το γεγονός ότι πηγαίναμε τους φίλους και να φάμε πικίνικ και να κάνουμε πικίνικ και οτιδήποτε άλλο και λέγαμε ναι θα σε δώ από Δευτέρα. Δεν υπάρχει από Δευτέρα. Τώρα δεν μπορεί να δώσουμε τους φίλους για μπίρα, οτιδήποτε άλλο. Είναι τώρα αυτό που κάνεις. Κάτι άλλο σημαντικό. Η δράση που δεν γίνεται δράση, γίνεται πόνος. Η δράση που δεν γίνεται δράση, γίνεται μαθηματική ακρίβεια πόνος. Εγώ πάει βόρεια Ελλάδα, με έχει φιλοξενήσει ένα βιβλιοπωλείο πάνω στη βόρεια Ελλάδα, δεν έχει σημασία. Και βγήκαμε μετά να φάμε τους ανθρώπους το βιβλιοπωλείο. Μου λέει το τελευταίο που είπες πόνος σε πολύ λέω γιατί. Σχεδίαζα, μου λέει, τύπισσα εδώ και τρία χρόνια να κάνω ένα δεύτερο βιβλιοπωλείο. Παιδικό βιβλιοπωλείο, μαξιλάρες, καναπέδες, παραμυθάτια κτλ. Είναι μια γωνιά που θα έρχονται γονείς, εκπαιδευτικοί, παιδιά να περνάνε το χρόνο τους κτλ. Το σχεδίαζα τρία χρόνια μέχρι που το έκανα ο ανταγωνιστής μου πάντα. Γι' αυτό και βλέπεις ανθρώπους οι οποίοι κρίνουν, κριτικάρουν αυτό κτλ. Είναι άνθρωποι που δεν έχουν δοκιμάσει να κάνουν το δικό τους. Μην φοβάστε να αποτύχετε. Η μοναδική αποτυχία είναι να μην κάνω αυτό το οποίο θέλω να κάνω. Εννοείται δεν θα το κάνεις καλά. Ναι, αλλά δεν υπάρχει νέα λάθη λέει. Το μόνο λάθος είναι να το παρκάρεις και να πεις αναβλητικότητα κτλ. Η αναβλητικότητα και αναβλητικότητα είναι πραγματικά ο κλέψης ευκαιρίες και της ζωής είναι σήμερα. Πρέπει μιλήσαμε και είπαμε ναι θα το κάνουμε. Δεν είπαμε θα το κάνουμε όταν. Θα μπορούσαμε πάρα πολύ εύκολα όταν τελείωσε αυτή η ιστορία. Δεν υπάρχει το όταν. Η λέξη όταν απαγορεύεται από τον εαυτό της πραγματικά το λέω υπερβολικά για να το κάνω αρκετά σαφές. Η δράση που δεν γίνεται δράση γίνεται πόνο. Όταν είσαι ανάμεσα στο να κάνεις κάτι να μην το κάνεις εφόσον είναι εντός νόμου ηθικής και δεν είναι πραγματικά παρορμητικό όταν είσαι ανάμεσα στο να κάνεις ή να μην κάνεις κάτι πάντα θα το κάνεις ή να μην κάνεις πάντα να το κάνεις. Θα μετανιώσουμε στο τέλος για αυτά τα οποία δεν κάναμε. Αυτά τα οποία κάναμε και δεν ήταν σωστά θα μας πάνε σε αυτά τα οποία είναι σωστά. Είχα παρακολουθήσει μια ομιλία ενός φίλου και έλεγε μήπως η λέξη λάθος είναι λάθος. Μήπως η λέξη λάθος είναι... Δεν υπάρχει λάθος. Το λάθος είναι σκαλοπάτι. Και εννοεί που θα το κάνω προκειμένου να κάνω το σωστό. Το μόνο λάθος είναι πιθανό να μην μάθω απ' τα λάθη μου ή το μόνο λάθος να το παρκάρω και να πω ναι από δευτέρα και είναι σαν τις συνήθειες κι αυτή. Όταν η αδράμια γίνεται συνήθεια γίνεται μια συνήθεια. Και όταν σε βγει κάτι λες τώρα εντάξει τώρα άστο. Δεν υπάρχει το άστο. Σε λίγο άστο από δευτέρα δεν υπάρχει αυτό το πράγμα. Όταν είσαι ανάμεσα στο να κάνεις ή να μην κάνεις κάτι να το κάνεις. Μιλάω με αρκετούς ανθρώπους απ' όλη την Ελλάδα. Μιλούσα με μια φίλη από δεν έχει σημασία που σαν τα κρύα τα νερά και μου λέει κάποτε στιγμή μου είχε ζητήσει αυτό το παιδί να βγω μαζί του. Τι λες να κάνω. Λέω εσύ δεν είσαι μαζί του το όνομά της. Δοκίμασε να βγεις. Μπορεί να σου κάνει και μπορεί να μη σου κάνει. Δεν της είπα να κοιμηθείς μαζί του. Είπα βγες μαζί του. Με παίρνει μετά από ένα εξάμενο. Μου λέει είχες δίκιο. Λέω γιατί. Μου λέει ήταν η σχέση της ζωής μου. Δεν θα μάθεις ποτέ αν είναι η σχέση της ζωής, το πρότυπο της ζωής, το όνειρο της ζωής, αν πραγματικά δεν πέσει με τα μούτρα σου να φας τα μούτρα σου να το κάνεις. Αυτοί οι άνθρωποι που το έχουν πετύχει δεν είναι άνθρωποι που είναι πάρα πολύ πετυχημένοι οτιδήποτε. Είναι άνθρωποι που δεν το βάζουνε κάτω τελείως. Και μένα τα μισά που κάνω δεν μου βγαίνουνε. Αλλά επειδή ξέρω ότι δεν μου βγουν τα μισά, κάνω διπλάσια. Όταν ξέρω ότι θα μου βγει το 50% κάνω 200 για να μου βγουν 100. Απλό. Και πάντα τώρα, έχω κάνει αρκετά live baby και τα λοιπά, μπορεί να έχεις δει κάτω στο instagram, πάντα όταν είμαι ανάμεσα στο να κάνω και να μην κάνω πάντα πηγαίνω. Πολλοί φίλοι είναι η Μαρία Ηλιάκη που θα είναι παρουσιάστρα στην τηλεόραση. Κάποια στιγμή η Μαρία που έχει και πολλούς followers στο instagram, μου λέει εσύ κάνουμε ένα live μαζί στο instagram. Μου είπαν πριν από ένα μήνα που το έκανε μία ιόπρα, το έκανε κάποιος, το έκανε ο ένας πάνω, ο άλλος κάτω συνομιλούν. Λέω δεν έχω ξανακάνει ποτέ Μαρία. Μου λέει να το κάνουμε, λέω μέσα. Όπως κάνουμε αυτό που λέμε για την Μπέτου. Οπότε κάποια στιγμή βρεθήκαμε 2 η ώρα το πρωί για να το δοκιμάσουμε που δεν έχει κόσμο στο instagram και να δούμε τεχνικά πως γίνεται. Το κάναμε και από τότε εμένα έχω κάνει 7-8 ακόμα και έχω βοηθηθεί να επικοινωνήσω μες σε ανθρώπους που δεν επικοινωνούσα. Υπάρχουν δύο ερωτήσεις, το γιατί και το γιατί όχι. Προχωράμε το γιατί όχι, το γιατί έχει τιματοποίηση, γιατί έτσι, γιατί έχουμε κορονοϊό, γιατί έτσι. Η ερώτηση είναι πως θα βγω από εδώ πέρα, πως θα βγω καλύτερος, πως θα βγάλω παραπάνω λεφτά, πως θα βρω δουλειά, πως θα βοηθήσω στους ανθρώπους μου. Και η ερώτηση γιατί όχι πραγματικά έχει λεφταία. Γιατί όχι. Εκείνη μέρα στη Μαρία είπα γιατί όχι. Και μου άνοιξε ένα καινούριο κεφάλαιο το οποίο δεν θα ξεκινήσει αν δεν είχε κάνει το γιατί όχι. Όταν είσαι ανάμεσα στο γιατί και στο γιατί όχι πήγαινε για το γιατί όχι. Εφόσον είναι θέματα νόμιμα, ηθικά και όχι παραδομητικά. Το γιατί όχι έχει λεφταία. Το γιατί έχει θυματοποίηση και πολλές φορές έχει και θυμό. Το γιατί το κάνεις με το θεραπευτή σου, ψάχνεις να βρεις γιατί μία-δύο φορές και προχωράς από εκεί πέρα στη λύση. Δράση είναι η σημαντικότερη αξία. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι για κάποιο λόγο έχουν και δεν έχουν αυτό το πράγμα που έχουμε εμείς, είναι συνέχεια στη δράση. Συνέχεια στη δράση. Η δράση είναι η σημαντικότερη αξία. Ακόμα και αγάπη χωρίς δράση δεν έχει κανένα νόημα. Δεν έχει σημασία να αγαπώ. Σημασία είναι να το δείξω. Αυτή η κοπέλα στον Άγιο Δημήτριο έκανε την πρωτοβουλία να βοηθήσει κάποιος στους ανθρώπους. Αυτή η κοπέλα εκεί πέρα με την αποκομιδή του δήμου και το σκουπιδιό είναι εκεί πέρα. Εγώ τρέχω 6-7 η ώρα για να ξεκινήσει πριν από την ώρα της δράσης. Τα παιδιά στους ανελκυστήρες που βάζουν το σημείωμα, όποιος θέλει να του φέρει τα κουψώνια, είναι δράση. Αυτό που έκανες Πέπι, εσύ είναι δράση. Δεν είναι από δευτέρα. Όχι ο τελειώσιμος. Τώρα. Συγγνώμη θα σας ευχαριστώ γιατί βλέπω τώρα την κυρία Κόφα η οποία είναι αστυνομικός και είναι η κυρία η οποία έχει κάνει δράση και θα ήθελα αν θέλει να μας πει να μην το πω πάλι εγώ γιατί με το καλό που έκανε η κυρία δημουλάς στον τόπο της ήρθε η κυρία Κόφα και το πήγε ακόμα πιο ψηλά. Να την ακούσουμε? Ναι. Δεν ακούγεται μάλλον. Δημήτρη μπορείς να τη βοηθήσεις. Ωραία στο μεταξύ όσο λύνεται το τεχνικό. Εγώ πάλι παρεμβαίνω με κάποια μηνύματα εδώ κάποια σχόλια αναποφασιστικότητα βουλησία αμφιτιμία. Σχολιάζουν εδώ προφανώς για τη δράση που έλεγες και πριν και εσύ Στέφανε. Συνιστος όποιον δεν έχει διαβάσει το δώρο να το διαβάσει. Είναι πραγματικά χρήσιμο για όλους. Είναι μια ψυχοθεραπεία. Σε ευχαριστεί πάρα πολύ. Και δηλώνει ότι δεν είχε πολύ καλή σύνδεση σήμερα. Προφανώς θα ήθελε να μιλήσει αλλά κάτι την εμπόδιζε. Έχουμε πάλι κι άλλες ευχαριστήσεις εδώ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη βιβλιοθήκη Καλαμπάκας. Τώρα ευλογούμε λίγο τα γένια μας. Συγγνώμη να το διαβάσω. Και καλά κάνετε παιδιά. Συγγνώμη σε αυτό. Μέχρι να συνδεθεί αστυνομικός αυτό το πράγμα. Θα μας πει κάτι πολύ σημαντικό που έχει κάνει η αστυνομία. Ελπίζουμε να τα καταφέρουμε γιατί προσπαθούμε να κάνουμε ένα network στις βιβλιοθήκες της Θεσσαλίας και μας περιμένει η κυρία Δημουλά και τον κύριο Υλιόπουλο. Τα είπα όλα. Ελένη, είναι πολύ σημαντικό να ευλογούμε τα γένια μας. Είναι πολύ σημαντικό να ευλογούμε τα γένια μας. Είναι πολύ σημαντικό να μάθουμε να ευλογούμε τα γένια μας όπως το λέμε αυτό το πράγμα. Γιατί η προηγούμενη γενιά μας έμαθε να μην μιλάμε, να μην παραγγινήσουμε τις νίκες να να να. Μας έμαθαν ότι να είμαστε καλά με τον εαυτό μας είναι και λίγο κοπασμός, είναι και λίγο αλαζονία, είναι και λίγο ναρκισισμός. Να μιλάνε άλλοι για σένα. Δεν υπάρχει τίποτα ωραιότερο στον κόσμο αυτό. Αυτοί οι δύο άνθρωποι που όλοι έχουμε μέσα μας, οι δύο εαυτοί μας, να είναι καλά μεταξύ τους. Προκειμένου να πούμε γιατί συνέχεια στον εαυτό μας είναι αυτό δεν έκανες, δεν είσαι στα σωστά κιλά, δεν είσαι στα σωστά λεφτά, δεν έχεις το σχέση από κάποιον σημείο και μετά αυτός εαυτός σου θα σου πει άντε και. Και συνήθως το πει με τρόπο ψυχο-σωματικό. Όταν δεν μιλάει το στόμα μιλάει το σώμα. Δεν υπάρχει τίποτα ωραιότερο στον κόσμο να συγκατοικείς με τον εαυτό σου και να του αναγνωρίζεις τις νίκες σου. Οπότε ναι είναι πολύ σημαντικό να ευλογούμε και τα γένια μας. Πάρα πάρα πολύ σημαντικό. Κάθε φορά που πάω να αγγίξω την αυτοεκτήμηση, την αυτοφροβίδα, οτιδήποτε άλλο, είσαι μια ωραία κοπέλα και σου λέω όλος ένα κοπλημένο και σου λέω τι όμορφη που είσαι, το κομμωτήριο. Όχι δεν είναι το κομμωτήριο, η απάντηση είναι ευχαριστώ. Ναι σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Η Πέπη, η κυρία Δημουλά ή ο κύριος, ξεχνάω τα όνοματα, συγχαρητήρια, συγχαρητήρια, είναι ευχαριστώ. Αυτό δηλαδή είναι πολύ σημαντικό να μάθουμε πότε ευλογώ τα γένια μας και είναι πολύ σημαντικό να μάθουμε να ευλογούμε και τα δικά μας τα γένια. Γιατί αν δεν τα ευλογήσουμε εμείς, δεν τα ευλογήσει κανένας άλλος τα γένια μας. Ερώτηση, το πένθος μπορεί να σε κρατήσει λίγο από τη δράση. Δεν έχω διαβάσει το δεύτερο βιβλίο σας, αλλά τι προτείνετε για να ξεπεράσουμε το πένθος. Λες και με εγώ που ξέρω. Εγώ το ξεπέρασα γράφοντας το βιβλίο για τον παπά μου. Ήταν μια πάρα πολύ δύσκολη στιγμή στη ζωή μου. Το έκανα δράση και δεν φανταζόμουν ότι θα βγάλω βιβλίο για τον παπά μου. Θεωρούσα ότι θα είναι κάτι πολύ πολύ μικρό και κλειστό. Το γράψα για μένα, για τη μητέρα μου, για 100, 200, 300 φίλους του παπά μου και συνεργάται. Δεν ήξερα πού με πήγαινε. Απλώς αυτού του τράδιου, στο οποίο έχω μάθει να γράφω, είναι ουσιαστικά ο εξομολόγος μου. Μέσα από εκεί βρήκα πάρα πάρα πολύ μεγάλο κύριστο. Και μετά από τρεις μήνες έγραψε το βιβλίο και μετά με τις εκδότες μου μιλήσαμε και είπαμε ότι αν μπορούμε να βοηθήσουμε έστω και ένα παιδί να έρθει πιο κοντά στους γονείς του, αξίζει να το εκδώσουμε το βιβλίο και έτσι βγήκε κάποτε το δεύτερο βιβλίο μου. Δεν είμαι ψυχολόγος, αλλά όλα αυτά δεν θέλουν διαχείριση. Όταν πραγματικά είναι να κλάψεις, πρέπει να κλάψεις. Όταν κάποιος έχει φύγει, έχει φύγει. Όταν πονάς, πονάς. Και ο πόνος πραγματικά είναι φίλος, είναι δώρο, είναι οτιδήποτε άλλο. Κάθε φορά που πας να φύγεις από τον πόνο, πραγματικά θα ξαναγυρίσεις. Είναι σαν το ελαττήριο το οποίο λέγαμε, γνώμη δική μου όποιος έχει την δυσάρεστη εμπειρία και μόνο κάποιος που το έχει περάσει αυτό μπορεί να το καταλάβει, να αφεθεί, να κλάψει, να χτυπηθεί, να πενθύσει, αλλά και από κάποιον σημείο και μετά να επανέλθει. Είναι πολύ σημαντικό να αποδεχθώ το συναίσθημά μου, να το εκτονώσω και να μην το διαχειριστώ, να βγει ακατέργαστο, οτιδήποτε άλλο, αλλά από κάποιον σημείο και μετά να επανέλθω στην κανονικότητά μου για να μπορώ να συνεχίσω τη ζωή μου. Δεν έτυχε ότι ο λαός λέει οι ζωντανοί με τους ζωντανούς και οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους, έχουμε κάποια οικογενειακή φίλη και τα λεπά, φίλη της μητέρας μου η οποία 6-7 χρόνια μετά από το χαμό του άντα δεν μπορεί να επανέλθει, αυτό δεν είναι φυσιολογικό. Και για μένα το κομμάτι ειδικών ανθρώπων, ψυχοθεραπευτών, ψυχαναλητών, ψυχιάτρων και οτιδήποτε άλλο είναι πραγματικά συγκλονιστικό, βοηθάει πάρα πάρα πολύ, διευκολύν στο να βγει ατόφιος ο πόνος, δεν διαχειρίζει τα συναισθήματα. Ο άνθρωπος είναι γεννημένος και κατασκευασμένος για να νιώθει και το νιώθω δεν σημαίνει καλά ή κακά, νιώθω σημαίνει αληθινά και ο πέμφος είναι από τα αληθινά συναισθήματα. Η Ρίσαν Παρόδο του μπουκάει το βιβλίο «Ο δρόμος των δακρύων» με έναν βοήθηση πάρα πάρα πολύ, είναι ένα βιβλίο γύρω από το πέμφος, το συνοιχτό ανεπιφύλανα. Δεν ξέρω αν η κυρία Κόφα κατάφερε να ξαναμπεί, αλλά ας μην την πιέζω, το μόνο που θέλω να προσθέσω εδώ είναι ότι ο αστυναμικός έφερνε τα δύο μικρά της παιδάκια στη βιβλιοφύλη. Καλησπέρα, συγχαρητήρια για την πολύ ωραία πρωτοβουλία που έχετε πάρει και όλα αυτά που ακούμε, είναι εξαιρετικός, ο κύριος Ψενάνης το παρακολουθούμε. Και γενικά είναι ότι χρειάζεται στις μέρες μας. Έχασα ένα κομμάτι από την ομιλία που είχατε, απλά σε σχέση με το ρήμα που είχαμε, δεν ξέρω αν το αναφέρετε ή όχι. Μπορούσαμε και, είχαμε τη δυνατότητα να υλοποιήσουμε μια συνεργασία με τη βιβλιοθήκη, προκειμένου να δώσουμε τη δυνατότητα στα παιδιά που βρίσκονται σε πιο απομαγκλυσμένα σχολεία της περιοχής, να έχουν πρόσβαση στη βιβλιοθήκη, στο βιβλίο και να δημιουργήσουμε έτσι ευχάριστα συνεργασίματα. Με τι τρόπο έγινε αυτό? Έχουμε ένα περιπολικό το οποίο μια φορά την εβδομάδα πάει σε διαφορετικό χωριό. Οπότε περνάει από τη βιβλιοθήκη, παίρνει κάποια βιβλία, τα πάει στα σχολεία και μετά από τα 15 μέρες επιστρέφει τα βιβλία, παίρνει τα επόμενα βιβλία. Οπότε δίνεται η δυνατότητα στα παιδάκια να ταξιδεύσουν σε διαφορετικούς κόσμους και είναι το πολύ ωραίο και ευχάριστο, ότι κάποια παιδιά πραγματικά περιμένουν με πολύ χαρά και ανυπομονησία τους αστυνομικούς να φτάσουν και να πάρουν τα βιβλία τα καινούργια. Αυτό έγινε με δική σας πρωτοβουλία έτσι? Συνεργαστήκαμε με τη βιβλιοθήκη και ναι το προχωρήσαμε. Δεν είναι κάποιο οργανωμένο πρόγραμμα από το κράτος? Όχι, είναι τοπικό εδώ στην περιοχή. Απλά το συζητήσαμε και καταφέραμε και το λουπιήσαμε. Γιατί η θετική ενέργεια είναι μεταδοτική. Και όταν υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν γενικά να προσφέρουν θα βρουν τον τρόπο και χτίζουν σκαλοπατάκι σκαλοπατάκι τα πιο πράσματα. Συγχαρητήρια, συγχαρητήρια, συγχαρητήρια. Όχι πατρόπλος που λέει ελληνική ταινία, συγχαρητήρια, συγχαρητήρια. Πρέπει μπορείς επειδή μιλάμε και στο Facebook να μου στείλεις περισσότερα πράγματα ακόμα και μια φωτογραφία από ένα περιπολικό ή τη βιβλιοθήκη για να το αναδείξω αυτό το θέμα. Σε παρακαλώ πάρα πολύ. Βεβαίως έχουμε βγάλει και έχουμε πάρει βραβείο βασικά για το σχόλ. Αλλά έχουμε και ειδικά προσπαίξεις οπότε θα σου στείλω φυσικά. Θα μου στείλεις, παρακαλώ, θέλω να το αναδείξω. Κάποιος φίλος έγραψε ένα σχόλιο το οποίο είναι πολύ σημαντικό να το ακούσουμε. Επιστροφή στην κανονικότητα δεν σημαίνει κάτι, αλλά δεν θα παρακάτω. Νομίζω θα μας οφειλήσει πάρα πολύ. Ναι, είναι σχόλιο του κ. Λιόπουνου, το αντιπροέδρου της Βιβλιοθήκης. Επαναφορά στην κανονικότητα δεν σημαίνει μεταφορά στο παρελθόν, επανερχόμαστε στην πραγματικότητα όπως μεταλλάσετε. Έτσι ακριβώς είναι. Απλώς το που έχω περάσει εγώ και όποιος το έχει περάσει δίνουμε και λίγο δικαίωμα να ταξιδέψουμε πάλι στο παρελθόν και στους ανθρώπους μας και κατά καιρούσα αυτό το πράγμα θα έρχεται και θα φεύγει. Δεν μπορώ να συμφωνήσω περισσότερο με αυτό το σχόλιο του κυρίου, απλώς δίνουμε και στον εαυτό μας τη δυνατότητα να πενθύσει, να κλάψει, να ξαναπάει στο παρελθόν γιατί πάντα θα είμαστε άνθρωποι. Αλλά εννοείται βγαίνουμε μπροστά γιατί επαναλαμβάνω αυτή η κυρία, η γνωστή της μητέρας μου δεν έχει σημασία, είναι 6-7 χρόνια στο πένθος, το έχει ζήσει, είναι ηλικρινή με το συναισθημά της, αλλά δεν έχει σημασία γιατί δεν ζει, δηλαδή κάποια στιγμή είναι άλλο ζώο, άλλο επιβιώνω. Και είναι πολύ σημαντικό, έχουμε έρθει για να ζήσουμε, οι περισσότεροι άνθρωποι ξέρετε τι γίνεται, είναι λίγοι άνθρωποι που ζουν τη ζωή, οι περισσότεροι την αποδέχονται και είναι πραγματικά κρίμα. Πολύ συχνά σωμιλίες, έχω τον Χάρη τον Αζλανίδη ένα παιδί, ο οποίος μπει στο YouTube και γράψει Αζλανίδης Ξενάχης, θα δει και ένα 20 λεπτο βίντεο δοκιμαντέρ γύρω από τη ζωή του Χάρη. Ο Χάρης λοιπόν είναι ένα παιδί το οποίο δεν μπορεί να κινήσει τίποτα επάνω του πέρα από το ζωο αντιχειρέστου, τίποτα άλλο. Είναι 37 χρονών, αυτή τη στιγμή έχει καταφέρει και έχει μια πολυεθνική διαφημιστική εταιρεία η οποία ασχολείται με digital marketing, απασχολεί περισσότερα από 40 άτομα προσωπικό, έχει περισσότερα από 600 συμβόλια με πελάτες από 4 Ιππίρους. Είναι από τους πιο χαρούμενους, ευτυχισμένους, πετυχημένους ανθρώπους που ξέρω. Λειτουργικά τι μπορεί να κινήσει επάνω του, μόνο το ζωο αντιχειρέστου, μπορεί να μιλήσει κανονικά, είναι και τρελός χαβαλές, είναι πραγματικά και πάρτι άνεμα, πραγματικά ένας άνθρωπος που εντάσχει τη ζωή. Ο άνθρωπος αυτός έχει καταφέρει να πάρει τη ζωή του μπροστά συχνά, ας αναρωτηθούμε εμείς που είμαστε αρτιμελείς και έχουμε πάρα πολλά καλά πράγματα τα οποία απλώς πολλές φορές δεν συντοποιούμε, τι μπορούμε να κάνουμε και πως μπορούμε να το πετύχουμε. Θα το πετύχουμε μόνο όταν σπάσουμε αυγά, όχι να σπάσεις αυγά δεν κάνεις ομελέτα και μόνο αν ανακατεύσουμε τα χέρια μας στο χώμα και στη λάσπη και μόνο βρώμη και θα βγούμε από το πράγμα. Αυτό είναι η ζωή και επειδή μιλήσα για Μπουκάη νωρίτερα, σε μια από τις ιστορίες του Μπουκάη, τις καταπληκτικές ιστορίες του, έχει έναν τύπο ο οποίος πηγαίνει σε ένα νεκροταφείο, επισκέφτεται ένα νεκροταφείο και βλέπει ότι εκεί πέρα τα μνήματα είναι όλα παιδιά τα οποία έχουν ζήσει τρία χρόνια, τέσσερα χρόνια, πέντε χρόνια, έξι χρόνια, δέκα χρόνια το πολύ και λέει ρε παιδιά εδώ πέρα έχετε θάψει μόνο παιδιά, τι γίνεται εδώ πέρα. Όχι λέει, δεν έχουμε θάψει, έχουμε θάψει ενήλικες με τη μόνη διαφορά ότι έχουμε υπολογίσει τα πραγματικά χρόνια που έζησαν. Κάποιοι άνθρωποι λέει ο Wayne Dyer πεθαίνουν στα 20 και τους θάβουν στα 80. Κάποιοι πεθαίνουν στα 20 και τους θάβουν στα 80. Είναι άλλο πότε με θάβουν, είναι άλλο πότε έχω πεθάνει. Και πραγματικά αυτό το δώρο, και με επιτρέψτε μου λίγο αυτή την έκφραση, καμιά φορά ενοχλεί και σοκάρει και όλα, έχει έρθει για να μας υπερτιμήσει να ζήσουμε, να συνδεθούμε, να κάνουμε όλα αυτά τα πράγματα που κάνετε τα εξαιρετικά πράγματα, να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, να περπατήσουμε, να συνδεθούμε, να νιώσουμε, να, να, να. Είναι για αφύπνηση αυτό που έχει. Μου έλεγε ένας φίλος προάλλες μια ωραία ιστορία. Μου έλεγε ότι παλιά μου λέει, όπως ήτανε ο παλιός ο Μανάβης, δεν είχε τη ζυγαριά που έχει αυτή τη στιγμή, που ουσιαστικά είναι ηλεκτρονική, υπήρχε το κανταράκι. Οπότε κάποια στιγμή το κανταράκι το πήγαινε από εδώ από εκεί να ισορροπήσει για να δει πόσα είναι τα μήλα ή τα πορτοκάλια, μισό κιλό, ένα κιλό και τα λοιπά. Μου λέει ο φίλος μου, κάποια στιγμή το κανταράκι κολλούσε λέει, οπότε κάποια στιγμή ο Μανάβης έκανε ένα γρήγορο έτσι, ένα έντονο για να ξεκολλήσει το κανταράκι. Αυτή τη στιγμή ο Μανάβης ή ο οποιοσδήποτε είναι πάνω, έχει κάνει ένα δύο κούνιμα εδώ πέρα για να ξεκολλήσει το κανταράκι και να έρθει να κάτσει σε μια νέα ηθέση ισορροπίας. Τίποτα δεν γίνεται τυχεία σε όλο αυτό σημαντικό. Φάντως το Πένθος αυτό που ανέφερες μπορεί να είναι και σε μια σχέση που ακόμα μπορεί να μην έχουμε ξεπεράσει. Δεν απαραίτησα. Βέβαια σε μια εταιρεία που έχει κλείσει σε μια σχέση, σε ένα όνειρο. Ξέρεις κάτι, εγώ έρχομαι με το κομμάτι διαφήμιση πάρα πολλά χρόνια πέπι και το 98 ξεκίνησα την εταιρεία μου και την έκλεισα το 2015, διαφημιστική έντρια μεγάλη. Κάποια στιγμή το 98 που κουβέντησα με αρκετούς φίλους να την κάνω, να μην την κάνω, τους έλεγα την ιδέα. Μου λέγαν ότι είναι πολύ καλή η ιδέα γιατί ήταν διαφορετικό το concept της εταιρείας αλλά ήταν πολύ μπροστά για την Ελλάδα. Εγώ θα την κάνω λέω όμως γιατί πραγματικά δεν θα ήθελα με τίποτα να βρεθεί κάποιος και να κάνει αυτό το πράγμα το οποίο θα ήθελα να κάνω εγώ και να πω μετά και αν το είχα κάνει αυτό το what if και αν κτλ είναι θάνατος. Οπότε πένθος μπορεί να είναι ακόμα και μια ιδέα που θέλεις να κάνεις και τελικά για κάποιο λόγο την έχεις σπαρκάρει. Όπως αυτή η φίλη μου πάνω στη Γόρια Ελλάδα που ήθελα να κάνει το δεύτερο βιβλιοπωλείο δεν το έκανε γιατί ξέρεις είναι εξαιρετικά καλό αλλά και κακό πράγμα η εφήγεια. Είναι και καλό είναι και κακό γιατί όταν είσαι και πολύ εφήις έχεις και εξαιρετικά εφήις δικαιολογίες για να πεις στον εαυτό σου να μην κάνεις αυτό το οποίο πραγματικά ξέρεις ότι πρέπει να κάνεις. Γι' αυτό η δράση είναι σημαντικότερη αξία γιατί κάθε φορά που έχω μια ιστορία για όλο αυτό που έχω κάνει δεν έχω κάνει κλέβω από τη δράση μου. Είναι καλό πράγμα η εφήγεια αλλά κάποιες φορές είναι και κακό είναι άλλο πράγμα να ξέρω τι πρέπει να κάνω είναι άλλο να το κάνω είναι μέρα με τη νύχτα. Οι περισσότεροι από εμάς ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε αλλά δεν έχουμε ξεκουνηθεί για να το κάνουμε. Υπάρχουν οι δικοί άνθρωποι όταν υπάρχουν σεμινάρια αυτές οι ομιλίες που κάνει η καταπληκτική σας βιβλιοθήκη όταν ακούνται για live coaching όταν ακούνται για εκπαιδευτές ενηλικών για θεραπευτές για τίποτα άλλο πληρώστε λεφτά πηγαίνετε σε αυτός. Κάθε εκατοστάρικο που θα δώσετε θα το πάρετε επί χίλια πίσω και πραγματικά όποιας το πάρετε θα το δώσετε εγώ τα λεφτά από την τζέπι μου. Έχω ευεργεκθεί τόσο πολύ από αυτήν την ιστορία που πέσω πραγματικά το ζωή μου κορώνα γράμματα για αυτό το πράγμα και είναι ιδανική ευκαιρία να καταλάβω ότι πρέπει ακόμα πιο πολύ να δουλέψουμε τον εαυτό μας σε αυτήν την περίοδο. Ελένη κάτι έχει έρθει από εγώ. Κάποιες φορές πρέπει να περάσεις από σκοτεινά μονοπάτια για να βγεις στο φως. Κοίτα είναι έτσι αλλά ο λαός λέει το πάθημα γίνεται μάθημα. Το πάθημα δεν γίνεται πάντα μάθημα. Το πάθημα είναι εγγυημένο. Είναι δεδομένο από τη στιγμή που κατεβήκαμε σε αυτό το σύμπαν όλοι θα πάθουμε. Δεν θα μάθουμε όλοι. Το πάθημα είναι εγγυημένο το μάθημα είναι επιλογή. Οπότε από αυτήν την ιστορία κάποιοι θα μάθουν κάποιοι δεν θα μάθουν. Είμανα της προάλλου σούπερ μάρκετ. Εγώ παρακολουθώ και καταγράφω ιστορίες όπως ξέρετε πόσοι με παρακολουθείτε. Είμανα σούπερ μάρκετ λοιπόν τις πρώτες μέρες του εγγλισμού όπου πηγαίναμε με το κουμπί νο. 2 αν θυμάμαι καλά και πηγαίναμε να πάρουμε τα βασικά πράγματα. Μέσα στο σούπερ μάρκετ ήταν μια κυρία νέα σε ηλικία καμιά 45 χρονών η οποία φορούσε αυτές τις μάσκες με τους διπλούς τους δεν ξέρω τι είναι αυτό το πράγμα λες και είχε βγει από καμιά πυρηνική καταστροφή εννοούσες φορούς στα γάντια της. Μέσα στο μπουφάν της είχε σε κάθε τσέπη από δύο ενοπνεύματα και δύο οντισιπτικά. Ήτανε πραγματικά τρελαμένο. Έσπρωνε τα καρότσια με ορμή και με θυμό. Πανικόβλητη. Πεθαίνω τώρα δηλαδή. Δίπλα ήταν ένας κύριος ο οποίος ήταν 75 χρονών, θεωρητικά εκπαθείς ομάδας. Ήτανε πάρα πολύ ευγενικός, έλεγε ευχαριστώ, έλεγε παρακαλώ, περίμενε τη σειρά του κτλ. Είναι σίγουρο ότι η κυρία αυτή αν συνεχίσει έτσι δεν θα προσβληθεί από τον ιό, αλλά θα προσβληθεί από άλλα πράγματα. Είναι σίγουρο τον δεύτερο άνθρωπο, μάλλον αυτής τώρα θα τον αφήσει καλύτερο απ' ό,τι τον βρήκε. Οπότε θα πάθουμε όλοι, δεν θα μάθουμε όλοι, δεν μπορώ να συμφωνήσω περισσότερο ότι από τους πολέμους βγαίνουν ήρωες και μέσα από το σκοτάδι ανακαλύπτουμε το φως, αλλά είμαστε άνθρωποι και δυστυχώς ξεχνάμε γρήγορα. Οπότε όταν τα πράγματα επανέλθουν στη νέα κανονικότητα, ό,τι και να σημαίνει αυτό το πράγμα, πολλοί από εμάς θα ξεχάσουμε. Είναι πολύ σημαντικό, όχι να μάθουμε, είναι πολύ σημαντικό να μάθουμε, να μαθαίνουμε. Γιατί αυτοί που έχουμε μάθει να μαθαίνουμε είναι πιο πιθανό να πάρουμε το μάθημα από το πάθημα και όχι αυτοί που δεν έχουμε μάθει να μαθαίνουμε. Είναι επιλογή στη ζωή να μάθεις, να μαθαίνεις. Και είναι από τις σημαντικότερες επιλογές στη ζωή να μάθουμε, να μαθαίνουμε. Όλοι θα πάθουμε. Απλώς το μάθημα πραγματικά ξαναλέω, το πάθημα είναι μονόδρομος, το μάθημα είναι επιλογή. Δεν θα μάθουμε όλοι. Έχουμε κάτι άλλο να προσθέσουμε. Κάποια άλλη ερώτηση. Θέλετε να ανοίξουμε τα μικρόφωνα μήπως κάποιος άλλος θέλει να μιλήσει. Είναι ωραίο να έχεις άμυση επαφή. Το τσάτ είναι λίγο πιο ωραίο. Είναι δίκως πιο στοκένατο να είναι. Πώς? Έχω βρει ένα θέμα. Έχω βρει, του το έστειλα και μου είπε, εντάξει, καλό φαίνεται. Άνοιξαν τα μικρόφωνα και νομίζω πως κάποιος άλλος μιλάει κάπου εδώ. Δεν έχει σημασία. Λοιπόν, να ήρθε η βιβλιοθήκη της Καλαμπάκας, πες Ελένη. Βλογούμε πάλι τα γένια μας. Τι καλά κάνετε. Η βιβλιοδίκη της Καλαμπάκας είναι κύτταρο θετικής ενέργειας και μόνο όταν το επισκέπτεται κανείς αντιλαμβάνεται τι σημαίνει αυτό μέσα από τα συναισθήματα που τον κατακλίνουν. Μπράβο. Πέπι μην ξεχάσεις να μου στείλεις αυτό που είπαμε. Δεν το ξεχνώ. Ήταν η ρεκτορική ερώτηση. Εγώ δράττω με τις ευκαιρίες να σου πω, Στέφανε, στον ενικό, από που το ζήτησες. Να μας πεις και εσύ του φίλου σου που είπες ότι έχει μία εταιρεία με digital marketing και το μόνο που έχει κάνει είναι να κουνάει μόνο τα δαχτυλά του. Ίσως αν είχαμε μία σύνδεση όταν επανέλθουμε στην κανονικότητα να... Βεβαίως. Θα το περάσω. Ή ακόμη και μέσω ψηφιακής πλατφόρμας, οτιδήποτε. Είναι συγκλονιστικό παιδί αυτό. Θα στείλω τα στοιχεία του στην Μπέμπι και το βιντεάκι. Λέω με την Μπέμπι γιατί έχω δικοινωνία. Οπότε θα στείλω και μπορώ να μεσολαβίσω. Είναι ένα παιδί συγκλονιστικό πραγματικά. Έχουμε μάθει στη ζωή μας να παρακολουθούμε το χειρότερο που γίνεται. Και το δελτίο ειδήσων άθελα να μας υποσυνείται και μακροπρόθεσμα έρχεται και αφήνει το χειρότερο που γίνεται. Ενώ θα έπρεπε να ψάχνουμε το καλύτερο που γίνεται. Το καλύτερο το οποίο γίνεται το ψάχνουμε και το βρίσκουμε μέσα πρωτοβουλίας αν αυτή η δική σας παιδιά. Δεν θα μάθει τα δελτίο ειδήσων το καλύτερο το οποίο γίνεται. Και θα υπάρχει μια απεσιοδοξία ότι όλα έξω γίνεται τίς και θέλω να πω τη λέξη. Όχι, δεν γίνεται τίς αυτής. Έχουν πάρα πάρα πολλά πράγματα που είναι πάρα πολύ καλά. Ένα από αυτό είναι αυτό που κάνετε εσείς. Συχνά επειδή δούλευα παλιά και εγώ σε κανάλι υπάρχει μια απεποίθηση ότι οι κακές ειδήσεις που λάνε βλακίες. Για μένα το βιβλίο που έχεις διαβάσει προφανώς είναι ένα βιβλίο το οποίο είναι καλές ιστορίες. Και πάει πάρα πάρα πολύ καλά δηλαδή αποδεικνύεται ακόμα και όχι μόνο εγώ και πάρα πολλοί άνθρωποι ο κόσμος έχει ανάγκη να ακούσει το καλό. Όχι να αποφύγει το κακό. Το κακό ή το δυσάρεστα συναισθήματα θέλουμε. Θέλουμε και το πένθος, θέλουμε και τη θλίψη, θέλουμε και το θυμό τα θέλουμε. Αλλά στο τέλος πρέπει να βγει κάτι καλό. Εκεί μέρες πριν πέρα εγώ σ' εωρούσα ότι αν ερχόταν ξανά ο Χριστός θα έδινε μόνο μια εντολή δεν θα έδινε δέκα εντολαισθειά. Θα έλεγα να είστε ευτυχισμένοι. Είμαστε εδώ για να είμαστε ευτυχισμένοι. Και όταν είσαι ευτυχισμένος είσαι και υγιής πραγματικά. Και όταν είσαι και ευτυχισμένος δεν μπορεί να συνεχίσεις ευτυχισμένος. Αλλά υπάρχει και μια βάση παλιά σχολή που είπε και το πέντε. Κάτω από το πέντε κόβεσαι. Πάνω από το πέντε περνάς. Είναι πολύ σημαντικό να βρούμε τον τρόπο η ευτυχία μας να είναι στο έξι, εφτά, οχτώ, εννιά και θα έρθει η ώρα που θα είναι και στο δύο και στο τρία κάπο Όλοι τελειώσουν όλα αυτά όλοι. Θα θέλαμε μια ομιλία σας. Καλαμπάκα ή Τρίκαλα. Ναι ρε. Με το που θα επανέλθουμε και θα μπορούμε να κάνουμε από κοντά με πολύ πολύ μεγάλη χαρά. Δεν ζημιέσαι πραγματικά. Υπέβηκαν τα ευτυχία μου. Από την Πέμπη δεν μπορώ να ξεφύγω. Και Καλαμπάκα και Τρίκαλα. Από την Πέμπη και να ήθελα να ξεφύγω δεν μπορεί να ξεφύγω. Και δεν θέλω να ξεφύγω. Και έχω κι εγώ μια ερώτηση. Μου ήρθε μέσα ο Βάιμπερ από την αγαπημένη συνάδελφο κ. Φρίντα η οποία μας παρακολουθεί ότι η ερώτηση είναι σε μια συνέντευξη είχατε μιλήσει για τον πλούτο που νιώσατε όταν εσείς δώσατε σε μια γυναίκα ένα μικρό χρηματικό ποσό και αυτή σας χάρισε λίγο φοράκια. Πιστεύετε ότι αυτός ο πλούτος θα συνεχίσει να υπάρχει στην κοινωνία μας και μετά από αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνάμε? Όχι σε όλους. Όχι σε όλους. Κάποιος ναι, κάποιος όχι. Υπάρχει ένα παραμύθι ότι δεν είναι όλα άσπρο μαύρο και δεν είναι όλα πάνω κάτω. Κάποιοι και μάλλον εσείς που δουλεύετε με τον εαυτό σας και την ψάχνετε έχετε πιο πολλές πιθανότητες να βγάλετε κάτι καλό από αυτή την ιστορία. Μάλλον για να μην είμαι απόλυτός μπορεί και όχι. Όχι δεν θα είναι για όλους αυτό το πράγμα. Κάποιος θα μας κάνει καλύτερος, κάποιος χειρότερος θα μας κάνει. Κάποιος θα μας φέρει κάπου καλύτερα από τι ήμασταν, κάποιος χειρότερα από τι ήμασταν. Ο καθένας, ξέρεις, μπορεί να επηρεάσει μόνο τον εαυτό του. Και μέσα από τον εαυτό του μπορεί να επηρεάσει και άλλους ανθρώπους. Πραγματικά αυτή η κυρία με τα σποράκια δεν το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Για όσοι δεν έχουν διαβάσει την ιστορία, ήταν μια κυρία η οποία ήταν στον δρόμο, ζητούσε χρήματα χωρίς να τα επαιτεί. Ήταν μια πάρα πολύ εξοπρεπής κυρία, είχα πάει με τη μητέρα μου, γυρίζαμε μια ομιλία και στον δρόμο κάποια στιγμή πρέπει πραγματικά στο φανάρι να καταλάβεις ότι αυτή η γυναίκα ζητούσε χρήματα. Της είπα να έρθει κοντά μου, της έδωσα ένα ή δύο ευρώ, ένα ποσό το οποίο περίμενε λιγότερα χρήματα. Ήταν τόσο μεγάλος ο πλούτος της που μου έδωσε τα σποράκια, τότε αγγιζόμασταν εκείνη την εποχή. Μου έδωσε τα σποράκια γιατί δεν μου το είπε, μου το είπε με τα μάτια του. Μου είπε δεν υπάρχει περίπτωση να πάρω ένα ή δύο ευρώ από σένα και να μην δώσω κάτι πίσω. Και είπα στην έντεξη αυτή ότι η κυρία αυτή δεν έχει λεφτά αλλά είναι πλούσια. Είναι άλλο το να έχω λεφτά ή άλλο το να είμαι πλούτος. Το να έχω λεφτά συχνά δεν είναι επιλογή, το να είμαι πλούσιος πάντα είναι επιλογή. Οπότε εγώ ουσιαστικά μιλάω πολύ συχνά για τους ανθρώπους. Είναι θέμα αισθίασης. Πάλι είχα πάρει με τη μάνα μου σε μια ομιλία που την παίρνω τη μητέρα μου. Όταν θα έρθω καλαβάκα θα έρθω και με τη μητέρα μου να ξέρει. Τότε παίρνω μαζί στις ομιλίες και γυρίσαμε. Είχαμε πάει στην πλατεία της Βούλας στα Νότια Προάστρια στην Ατίνα να τσιδίσουμε σε ένα σουβλατζίδικο. Οπότε κάποια στιγμή στο παγκάκι ήταν δυο κύριοι ρακένδυτοι αλλά κύριοι με τις κιθάρας τους κτλ. Μουσική. Κάποια στιγμή ρωτάω τον σουβλατζί του λέω αυτοί οι άνθρωποι θα παρεξηθούν άμα τους κεράσουμε κάτι. Μου λέει νομίζω ότι όχι. Πάω κοντά. Λέω θέλω να σας κεράσουμε κάτι. Ευχαριστήσαν οι άνθρωποι πάρα πολύ. Κάποια σουβλάκια, κάποιες μπύρες κτλ. Μας ευχαρίστησαν πάρα πολύ. Μετά ο κύριος αυτός ήρθε σε εμάς με την κιθάρα του και έπαιξε μια καντάδα στη μητέρα μου της εποχής της. Έπρεπε να βλέπατε πραγματικά τα μάτια του ανθρώπου αυτού και με πόσο αγάπη το έδινε αυτό το πράγμα στη μητέρα μου και σε εμένα. Στο τέλος του πρότεινα του έδωσα κάποια χρήματα. Μου λέει νοήτε όχι. Μου λέει αυτό το έκανα εγώ για τη μητέρα σου. Αυτός ο άνθρωπος είναι πλούσι. Μπορεί να μην έχει λεφτά αλλά είναι πλούσιο. Οπότε πραγματικά ξέρω πολλούς ανθρώπους που δεν έχουνε λεφτά αλλά είναι πλούσιοι ή ξέρω και πολλούς ανθρώπους που έχουνε λεφτά και είναι φτωχοί. Η κυρία από την Αμερική μπράβο της πραγματικά και σε όλους σας μπράβο έχει και λεφτά και είναι και πλούσια. Είναι διαφορετικά αυτά τα δύο πράγματα ξέρετε. Άλλο το να έχω λεφτά, άλλο το να είμαι πλούσιος. Το να έχεις τα δύο είναι το ιδανικότερο όλο. Αλλά αν δεν έχεις λεφτά να είσαι πλούσιος και δεν χρειάζεται ούτε να δώσεις λεφτά οτιδήποτε. Ένας καλός λόγος, μια καλή χειρονομία, μια καλή κουβέντα. Έλεγε ότι υπάρχει τσόπρα πάντα. Όταν πηγαίνεις κάπου να αφήνεις πάντα ένα δώρο. Όταν ούσαι δώρο είναι ούσαι ένα καλό λόγο, μια καλή ευχή, μια καλή σκέψη από μέσα σου. Αυτή η σκέψη σε ποιον θα πάει πρώτος, η σκέψη θα πάει πρώτα απ' όλα σε εσένα. Γι' αυτό οι άνθρωποι αυτοί οι οποίοι είναι θετικοί, είναι ευγνώμονες, είναι χαμογελαστή παρότι πονάνε, παρότι είναι άνθρωποι οι οποίοι το πιθανότερο να βγουν πιο εύκολα από το πρόβλημα υγείας οικονομικού από τους περισσότερους ανθρώπους. Είναι άνθρωποι οι οποίοι, τυρουμένο του αναλογιών, είναι πολύ πιο υγιείς από τους υπόλοιπους. Δεν υπάρχει ορότερο πράγμα πραγματικά να χαμογελάς μέσα σου ακόμα και στη δυσκολία. Όχι να την αποφεύγεις, να λες ότι και αυτό θα περάσει, τι πρέπει να κάνω, πώς μπορώ να το κάνω, εννοεί ότι θα με πάρει από πάνω από κάποιον. Μέσα από αυτήν την ιστορία η δυό μας, η σχέση με τον εαυτό μου, θα βγούμε πιο δυνατοί. Και όταν βγούμε εμείς πιο δυνατοί, θα βγούμε όλοι πιο δυνατοί. Και μιλάς για έναν άνθρωπο πέπιο που κάνει αυτό το πράγμα, γιατί έχω περάσει από τη χειρότερη αυτοεκτίμηση, δηλαδή αν υπήρχαν 7 δισεκατομμύρια άνθρωποι όταν ήμουν μικρός, πρέπει να είμαι ο τελευταίος των τελευταίων. Πραγματικά δεν αναγνώρισε τον εαυτό μου τίποτα, τον είχα για τον, δεν θέλω να είμαι τίποτα καλύτερος στον κόσμο, να είσαι με έναν άνθρωπο και να είσαι καλά με τον εαυτό σου. Και αυτό το πρώτο τετράδιο πραγματικά βοηθάει πάρα πάρα πολύ και όλα αυτά που λέγαμε σήμερα. Οπότε ανανεώνουμε το ραντεβού μας, γιατί τώρα έχει περάσει και έχουμε και δύο ώρες που μιλάμε, δεν ξέρω κάποιοι μπορεί να θέλουν να φύγουν, μου στέλνουν μηνύματα, θα συνεχίσει, πώς θα εξελιχθεί η συζήτηση για να κάτσουν ή όχι, τέλος πάντων. Αν υπάρχει κάποια ερώτηση, ακόμα μπορούμε να βοηθήσουμε και να βοηθούμε, ευχαριστώ. Αν υπάρχει ερώτηση να το συνεχίσουμε, αλλιώς να σε ευχαριστήσουμε πάρα πολύ, θα χαρούμε πολύ όταν περάσουμε από αυτό τώρα το θέμα του εγκλήσμου, να έρθεις να επισκεφθείς στην βιβλιοθήκη και τα τρίκαλα, αφού το ζητήσαμε και στα τρίκαλα δεν έχουμε πρόβλημα εμείς και να έρθεις και σε εμάς. Η σχήση εντιενώσει, Πέπι μου, η σχήση εντιενώσει. Να το πω αυτό γιατί ουσιαστικά όντως το ανέφερα και η κυρία Δημουλάμπη και η κυρία Ρώφφη από τα τρικαλά, δουλεύει στη βιβλιοθήκη των τρικάλων και ο κύριος Κουρόβλου που έκανε κάποιες παρατηρήσεις τέλος πάντων είναι από την Καρδίτσα. Οπότε, ναι, θέλω να το συνεχίσουμε έτσι και ενδεχομένως οι υπόλοιπες τηλεοδιασκέψεις να γίνουν σαν βιβλιοθήκες Θεσσαλίας, όχι μόνο σαν βιβλιοθήκες κανένας βιβλιοθήκας. Μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο, μπράβο. Δεν ξεκινήσαμε έτσι, αλλά παραπιπτόντως, την Παρασκευή, δε θα το μεταράω της ευκαιρίας να πω ότι θα έχουμε τον κύριο Χωμενίδη για όσους ενδιαφέρονται τα Ιωρά και Τετάρτη να βάσει έναν έγκδοτο βιβλίο του και θα κάνουμε διάφορες δραστηριότητες. Πρέπει να πω κάτι, το οποίο είναι κάτι για το οποίο είμαστε πάρα πάρα πολύ περήφανοι. Εγώ μαζί με κάποιους άλλους φίλους έχουμε φτιάξει μια πρωτοβουλία, εννοείται non for profit, η οποία ουσιαστικά λέγεται «Ναι, μπορώ». Είναι μια πρωτοβουλία για να μπουνε όλες αυτές οι αξίες, οι συνήθειες, στα ελληνικά σχολεία. Εγώ τον περισσότερο χρόνο μου τον περνάω πηγαίνοντας απογεύματα μιλώντας σε γονείς, κηδαιμόνες και δασκάλους για το πώς τα πράγματα αυτά μπορούν να μπουνε στην ελληνική εκπαίδευση. Είναι περισσότερο από 100 σχολεία δημοτικά, όπου τα παιδιά έχουν αυτό το τετράδιο, το λένε τετράδιο χαράς, εκονομοσύνης, φαγμάτων, έχουμε βρει τρόκους και τις έχουν βρει εκπαιδευτικοί τα παιδιά να συνδέονται μεταξύ τους. Εκεί έχουν πάρα πάρα πολλά πράγματα που κάνουν, ένα από τα τελευταία που κάνουμε και κάνουν είναι ο άγνωστος φίλος. Δηλαδή μία φορά σε 15 μέρες υπάρχει ένα κουτάκι όπου είναι τα ονόματα των παιδιών της τάξης και ο καθένας τραβάει ένα χαρτάκι. Από τη στιγμή που τραβάω εγώ το όνομα Πέππι για το επόμενο δεκαπενθήμερο είναι ο φύλακας άγγελός σου και σε φροντίζω χωρίς να μάθεις ποτέ εσύ τίποτα. Για 15 μέρες φροντίζω εσένα, έχω μάθει από το διπλανό σου τι είναι αυτό που σου αρέσει, τι αγαπάς και ουσιαστικά χωρίς να μάθεις ποτέ εσύ ποιος είμαι εγώ βοηθάω εσένα. Έχουμε κάνει άλλα παιχνίδια γύρω από την αυτοεκτίμηση. Τα παιδιά χωρίσονται πλέον σε κάποιους κύκλους, γυρίζουν μια μπουκάλα και όταν φτάσει το στόμιο της μπουκάλας μπροστά από το παιδί, το παιδί αυτό καλείται να πει 2-3 καλά πράγματα για τον εαυτό του. Εάν δεν μπορεί το παιδί αυτό να πει 3 καλά πράγματα για τον εαυτό του, το αυτοεκτίμηση, κάποιοι άλλοι παιδί τον βοηθάνε. Οπότε όλες αυτές τις συνήθειες τις έχουμε προχωρήσει πραγματικά σε παραπάνω από 100 σχολεία της Ελλάδας. Είναι κάτι για το οποίμαστε πάρα πάρα πολύ περήφανοι, εννοείται είναι αφιλοκερτός το κάνουμε αυτό το πράγμα. Στο YouTube αν μπείτε μέσα γράψτε «ΝΕ ΜΟΡΟ ΠΑΡΑΜΗΘΙΑ» οι δυο λέξεις που είναι της σημαντικότερος ελληνικής γλώσσας θα βγάλουν περισσότερες από 35 ιστορίες από βιβλία του εξωτερικού, που είναι για παιδιά από 4 έως 12, 13, 14 ετών, πεντάλεπτα-εξάλεπτες ιστορίες οι οποίες μαθαίνουν στα παιδιά πάρα πάρα πολύ σημαντικά πράγματα, συνήθειες, αξίες και και και. YouTube «ΝΕ ΜΟΡΟ ΠΑΡΑΜΗΘΙΑ» οπότε καλύτερα μπορεί να κάνει εγγραφή και να παίρνει και όλες αυτές οι ιστορίες οπότε το κομμάτι των παιδιών είναι πραγματικά ιερό και όταν με το καλό ανέβω προς τα πάνω θα έχουμε κανονίσει και σε κάποια σχολεία θα ήταν πολύ μεγάλη χαρά και τιμή μου να μιλήσω αυτό είναι αυτό το οποίο κάνω το περισσότερο χρόνο της ζωής μου. Πάρα πολύ ωραία και ενδεχομένως πέρα από τις Καλαμπάκας αν έχετε το χρόνο να πάμε και σε ένα χωριό. Ήταν ακόμα καλύτερα. Λένι διαβάζε εκεί. Έχουμε άλλα δύο μηνύματα ευχαριστώ λέει μια φίλη μας εδώ νιώθω ότι πήρα πράγματα και από μια άλλη φίλη πολύ ωραίες οι πρωτοβουλίες της Βιβλιοθήκης Καλαμπάκας ευχαριστούμε και εσάς και τον κύριο Ξενάκη καλό βράδυ. Ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ. Εγώ πολύ ευχαριστώ πάρα πολύ. Θα στείλω εγώ ό,τι είπα. Θα στείλω. Οπότε θα τα ξαναπούμε. Καλό βράδυ σε όλους θα τα πούμε ξανά. Σας είπα τετάρτη 7 η ώρα όσοι είχετε παιδάκια και θέλετε και την Παρασκευή πάλι 7 η ώρα με τον κύριο Χωμενίδη. Είστε καλά. Ευχαριστούμε. |
