| : Προσφέρον, η ελευθερία του ειλικίου στον κοινό, όπου με το σώμα του πληροφορίου, η ελευθερία του κοινού, η ελευθερία του κοινού, η ελευθερία του κοινού, η ελευθερία του κοινού, η ελευθερία του κοινού, η ελευθερία του κοινού, η ελευθερία του κοινού, η ελευθερία του κοινού, η ελευθερία του κοινού. Τα καταστάσεις να συζητήσουν με έναν ανθρώπινο, πιο δομτυμένο από το κλασικό της συμμέλησης που κατέ잡ουν κοκκινάτρια και τέτοια. Οπότε η σημερινή μας σημάδιση έχει έναν δετός σκοπό. Προτίστως, είναι το θέμα που έχει, αρχικά, η Ελιακτή Διογράμμου, που θα μας το εξηγήσει, κύριε Παριμαρία Φιλιππίδη, όπως είναι να έχετε και μία προσωπική βιωματική εμπειρία με αυτή τη μέθοδα του World Cafe, όπως ονομάζεται, το καφέ του κόσμου, η οποία έχει ξεκινήσει και καμόζεται στην Ελλάδα και σε τοπικό επίθετο για τη διαβούλευση της συζήτης και την ορθάνωση του δημοσίου διαλόγου και διαφορετικά θέματα. Οπότε, θα έχουμε και αυτή την ευκαιρία να δείτε και στην πράξη πώς είναι το κέντρο και πώς μπορούμε, συζητώντας σε ομάδες, να οργανώσουμε λίγο τις σκέψεις μας πάνω στο συγκεκριμένο θέμα. Η κυρία Αρθανασία Τριαδεφυλλοπούλου, που μπορείτε να παρουσιαστείτε και εσείς, θα μας βοηθήσει λίγο πιο συγκεκριμένα, γιατί είναι πολύ καλή τη γνώση σας από μένα του θεσμικού γιατισίου που διέρχεται τους δημοτικούς πολιτιστικούς οργανισμούς. Θέλετε να μας πείτε δύο λόγια. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Ευχαριστώ πάρα πολύ. Έχω την ευκαιρία να συμβιάσω τη θεωρία με τη δράση μου. Είμαι τυγγόνας για την καθημερινή αυτοκίνηση των ένταξα κομφερισμών και συνεργάτων στον κράτος. Είμαι πολύ θεωρημένη για τη θεωρημένη αυτοκίνηση από τη Νέα Ελλάδα. Έκανα μια έρευνα για τις δημοτικές επιχείρησεις και για τη δημοτική αυτοκίνηση. Κι εγώ νομίζω ότι θέλω να παρακολουθώ τα προβλήματα για να μπορώ να παρακολουθώ τη θεωρημένη αυτοκίνηση. Λοιπόν, για να συζητήσουμε μεταξύ μας, ποιος σε χρησιμοποιεί τη δημοτική αυτοκίνηση του κομφερισμού. Υπάρχουν κάποιοι τελετές, εργάζονται σε κάποια διαφορετική αυτοκίνηση, σηκώστε να ξέρουμε τη δημοτική αυτοκίνηση. Ωραία, έχουμε ανθρώπους που δεν συνδόνιζαν τη θεσμική αυτοκίνηση. Περάστε, αν θέλετε να κατεύσετε σε ένα χωδοκρατέζιο εδώ. Πώς η αυτοκίνησή σας πολίστε διαχειριστικά ή συνεργάζετε με τέτοιους πολιτιστικούς αργανισμούς, με πρόσωπε κάποιου με κοινό σκοπό του οργανισμού ή κάποιου πολιτιστικού. Ωραία, είχα κάποιους, είτε οι Αλεξάνδιοι, δηλαδή. Ωραία, έχουμε κάποια καλλιτέχνη με τη δημοκρατή. Α, εσείς είστε συνεργατή και διδαστότητα. Ωραία, πόσοι από εσάς εγκράσετε στην περιφέρα, εκτός δηλαδή από την Αθηνά. Έχουμε κάποιους. Ωραία, οι υπόλοιποι είστε όλοι στην Αθήνα. Α, τώρα δεν είναι μούχο στιγμή. Δεν ξέρω. Έχετε και τα καλά τυπία και τα πρόβληματα της ευκαιρίας. Ωραία, λοιπόν, Μαρία θέλεις να μας πεις λίγο για τους στόχους του εργαστηρίου και μετά θα προχωρήσουμε στην παρουσία της μηχανολογίας και θα συγκίνησουμε για την κοβάλη. Η στόχη να τις καλωσορίσω όσους δεν έχουμε συμβεί σε τέσσερις μέρες και δεν έχουμε καταφέντων παιδίες, θα τα καλωσορίσω στην Ελευσίνα, στην πολιτιστική πρωτεύουσα, σε αυτή τη διοργάνωση. Όπως ξέρετε, η διοργάνωση αυτή έχει στόχο να δείξει πώς μπορούμε να λύσουμε για την περιφερειακή πολιτιστική ανάπτυξη που ουσιαστικά παίρνει και ανάπτυξη γενικότερα της περιφέρειας, ο πολιτισμός, όπως ακούσατε πολλές φορές αυτές τις μέρες, έχει αναγνωριστεί όσο τέταρτο σπιλό να στη βιώσουμε η σανάπτυξη. Άρα, ο ρόλος της ανάπτυξης, όχι μόνο στο κέντρο και στα κέντρα αποφάσεων, είτε στις πρωτεύουσες, ο ρόλος της ανάπτυξης του πολιτισμού είναι πάρα πολύ σημαντικός, για αυτό και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που διαχειρίζεται θεσμικά το θεσμό των πολιτιστικών πρωτεύουσων της Ευρώπης αποφάσισε ότι ο θεσμός θα τρέχει με διαβολιστική διαδικασία ανάμεσα στις πόλεις μιας χώρας που θέλουν να γίνουν πολιτιστικοί πρωτεύουσοι και να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους ως τέτοια και επίσης η διαχείριση θα γίνεται τοπικά. Τι σημαίνει τοπικά στη χώρα μας το δήμο, ουσιαστικά όλες τις πολιτιστικές πρωτεύουσες του χώρα που διαχειρίζονται από τους δήμους. Θέλοντας όμως να διαφυλάρουσουν και το θεσμό ώστε να μην γίνει μια ακόμα δημοτική δράση, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζήτησε να συστήνεται κάθε φορά ένας διαφορετικός φορέας σε κάθε χώρα με τη δημιουργικότερη διαδικασία που την διέφυγε, ώστε να διαχειρίζεται την υλοποίηση αυτού του θεσμού που έχει αρχή και τέλος. Δηλαδή η εταιρεία, η πολιτιστική πρωτεύουσα έχει ένα συγκεκριμένο σκοπό να υλοποίηση και θα κλείσει όπως γίνεται σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Ο λόγος λοιπόν που κάναμε αυτό το εργαστήριο και με αυτή τη μορφή είναι γιατί η πολιτιστική πρωτεύουσα στα 4 χρόνια προετοιμασίας και στον 1 της υλοποίησης, ως δημοτική μορφή, στη δική μας περίπτωση δημοτική αυνομή επιχείρηση, συμπυκνώνει όλες τις δράσεις και όλες τις εξαιρέσεις υλοποίησης που μπορεί να αντιμετωπίζει κάθε πολιτιστικός οργανισμός στη χώρα, είτε είναι ΔΥΠΕΘΕ, είτε είναι πολιτιστικός οργανισμός ενός δήμου, είτε είναι κοινοφελής επιχείρηση, είτε είναι κάποια άλλο, π.χ. ένα δημοτικό θέατρο, ένας δημοτικός κινηματογράφος, ένα πνευματικό κέντρο. Η πολιτιστική πρωτεύουσα πριν είναι ένα τεράστιο event με πάρα πολλές διαστάσεις που δεν είναι μόνο μετακλήσης παραστάσεων, αλλά είναι και υλοποίηση έργων στην πόλη, θεσμών στην πόλη. Έρχεται λοιπόν ταχύριθμα να αντιμετωπίσει όλα αυτά. Άρα, εμείς, στο λίγο διάστημα λειτουργίας μας, έχουμε έρθει αντιμέτωπη με θέματα που σχεδόν έχετε αντιμετωπίσει όλοι, είτε σπρομηθευτές και συνεργάτες, είτε ως εργαζόμενοι και διαχειριστές πολιτιστικών οργανισμών, εμείς θα αντιμετωπίσουμε με έναν ρυθμό καταιγιστικό. Άρα, η συμβολή μας σε αυτό το συνέντριο είναι να σας καλέσουμε, να τα συζητήσουμε, να τα βάλουμε κάτω τα προβλήματα και γι' αυτό έχει τη μορφή του World Cafe και όχι όπως οι άλλες θεματικές που έτρεξαν αυτές τις μέρες, ώστε να τα καταγράψουμε και αν είναι δυνατόν να δρομολογήσουμε λύσεις, ακόμα και να φτιάξουμε ένα σημείο που θα μπορεί να πάρει στο Υπουργείο Πολιτισμού ως την άποψη αυτού του εργαστηρίου για το πώς κάποια πράγματα μπορούν να επιλυθούν και να βοηθήσουν στην τοπική περιφερειακή ανάπτυξη μέσω του πολιτισμού. Φυσικά, γνωρίζετε πολύ περισσότερα πράγματα από μας για το θεσμικό πλαίσιο και για το τυπικό κομμάτι. Ερχόμαστε με την εμπειρία του μέτωπη καθημερινά με αυτό. Θα μας βοηθήσει και λίγο παραπάνω και νομίζω ότι δεν χρειάζεται άλλος χρόνος από εμένα να ξεκινάμε με μία ψυχοτεραπή, αλλά μπορούμε να ξεκινήσουμε με την κυρία Ξηδιά να μας συντονίσει. Ωραία, λοιπόν, οπότε όπως καταλαβαίνετε είμαστε εδώ για να μοιραστούμε εμπειρίες, να τα αλλάξουμε απόψεις, θα ήθελα να σας παρακαλώ να σας παρακαλέσω όσο γίνεται να εστιάσουμε σε πραγματικά βιωμένα προβλήματα που έχουμε αντιμετωπίσει, να μην καθίσουμε στις γενικότητες τύπου ένωσης χρηματοδότησης ή θεσμικό κέντρο. Δηλαδή όσο μπορούμε, δηλαδή όλοι μας άμεσα για να μας κάνουμε δυσκολίτες. Ίσως ερχόμαστε αντιμέτωποι με δημοτικές πηρεσίες που δεν αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο να υλοποιήσουμε πολιτιστικά έδα ή να προχωρήσουμε πρωτοβουλίες και δράσεις. Θα προσπαθήσουμε όπως είπε και η Μαρία πρωτίστως να καταγράψουμε τα προβλήματα και δεσπερευόντως να προτείνουμε κάποιες λύσεις ή να μοιραστούμε κάποιες καλές πρακτικές που έχουμε δει στην πράξη ό,τι βοηθούν στο να ενδεχόμαστε αυτούς τους θεσμούς περιορισμούς. Λίγα λόγια. Δεν ξέρω. Λοιπόν, το... δεν είναι αυτό το σλάιντ. Εδώ. Λοιπόν, τι είναι λοιπόν το world leader. Πόσοι από εσάς έχουν συμμετάσχει ξανά σε μια τέτοια συζήτηση, για να έχουμε μια εικόνα. Ωραία. Οπότε εσείς είστε και μία ευθύνη να βοηθήσετε λίγο περισσότερο που σε άλλους συμμετέχοντες να μπουν στη συζήτηση. Είναι λοιπόν μια μηθοδολογία η οποία επιτρέπει μεγάλο αριθμό ανθρώπων να συζητήσουν ένα συγκεκριμένο θέμα και σε σχετικά περιορισμένο χρόνο να καταλήξουν σε μία προτεραιοπίεση προβλημάτων και μία θεματική οργάνωση των θεμάτων που τους απασχολούν στην πράξη. Η μηθοδολογία αυτή έχει εφαρμοστεί στην Ελλάδα σε συγκεκριμένα έργα προς όλων. Εδώ βλέπετε κάποιες φωτογραφίες από κάποια εργαστήρια που έχουν γίνει για το σχεδιασμό ενός νέου συντάγματος. Έχουν γίνει κάποια εργαστήρια για το σχεδιασμό έργων αμαρτλάσεων, δηλαδή φαίνοντας μαζί κατοίκους, διχειρηματίες, δημοτικούς προσώπους προκειμένου να κατεβολοποιήσουν τα προβλήματα και τις λύσεις για ένα συγκεκριμένο αστικό χώρο. Και τα πρώτα 90 χρόνια, τα μεθοδολογίες αυτές εξελίσσονται και αποτελούν έναν νέο τρόπο για ειρήνη συζήτησης που πολύ συχνά είναι πολύ πιο παραγωγικός και πολύ πιο αποτελεσματικός από το καθιερωμένο, ίσως πάνε λυσιμπή συνέλευση μεθοδολογίας που τελικά δεν καταλήγουν κάπου. Οπότε ελπίζουμε σήμερα, βιωματικά και χρησιμοποιώντας αυτή την βιωματική, να με καταλήξουμε σε κάποιες τουλάχιστον θεματικές, οι οποίες μπορούν μετά να βοηθήσουν και την ομάδα εδώ πέρα να οργανώσει μια εισήγηση προς το υπογείο. Λοιπόν, οι κανόνες είναι πολύ απλοί. Μπορεί να σας φανούν και λίγο παιχνιότητες, αλλά είναι σημαντική να τους κρατήσουμε στο μυαλό μας. Το πρώτο είναι πραγματικά να μοιραστούμε τη γνώση μας και την εμπειρία μας ανοιχτά. Πόσο πιο πρακτικά, με ιστορίες, είπαμε εκεί, έγινε αυτό. Τι κοινά έχουμε, το δεύτερο είναι όσο μπορούμε να ακούμε τον άλλο και να μη μονοπόλουμε τη συζήτηση. Το World Cafe είναι οργανωμένο έτσι σε μικρές ομάδες, γιατί πρέπει αφενός να μην εκτυπέμεθα στη μεγάλη κοινά, να μπορούμε να, αφού η συζήτηση καφενείο βλέπουμε, να μπορεί να γίνει εδώ όμως λίγο πιο δομιμένα, σε μια μικρή παρέα. Και αφεντέρω να υπάρχουν και αρκετά άτομα, τριαντά σεραπέδια, όπου δεν μπορούμε να ανταλλάξουν απόψεις. Ακούμε, λοιπόν, και προσπαθούμε να αναζητήσουμε κοινά μοτήκα και ιδέες. Δηλαδή κάτι που μπορεί να έχει ζήσει όλο το, μπορεί και εσύ να το έχεις ζήσει σε ένα άλλο πλαίσιο. Προσπαθούμε αυτά τα πράγματα να τα συνθέσουμε και να δούμε κοινές εμπειρίες, να οργανώσουμε λίγο τις προκλήξεις και τις προτάσεις μας. Το τέταρτο είναι αυτό το βιωματικό που λέμε, να μην το βλέπουμε μόνο βιωματικά, αλλά και βιωματικά τι μας έχει εξογγίσει, τι μας έχει εξηγήσει, τι μας έχει ενθαρρύνει στη δράση μας, σε τίποτα ζωοτοπικό. Και το πέμπτο είναι, όταν βλέπετε μπροστά σας, υπάρχουν κάποια υλικά, όπου ειδικά οι πιο καλύτεροι τεχνικές εφήσεις εδώ πέρα, μπορείτε να σκέφτεστε, να σκεφτείτε, να υποποιείτε σκέψεις, ιδέες, λέξεις που σας έκανε στο μυαλό μου. Οπότε, ξεκινώντας, να πούμε ότι η συζήτησή μας θα αναπτύσσει πάνω σε δύο ερωτήσεις. Εδώ πέρα βλέπετε, έχουν εγγύητο με το τείχο τα πλαίσια όπου θα βγουν τα προβλημίσματα. Η πρώτη ερώτησή μας θα εστιάσει σε προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουμε, σε ζητούς περιορισμούς, που έχουν να κάνουν με τους δημοτικούς πολιτιστικούς φορείς και που εμποδίζουν την εναπτυξή τους ή τον αντίκτυπο που έχουν σε τοπικό επίπεδο. Εδώ ψάχνουμε προβλήματα, εμπόδια, κάποιες δομές που βλέπουν τη δημιουργία, κάποιες διαδικασίες που οδηγούν σε αδιέξοδα ή που, τέλος πάντων, περιορίζουν τη δράση των οργανισμών αυτών. Και στο δεύτερο κομμάτι θα προσπαθήσουμε να καταγράψουμε λύσεις, προτάσεις, ιδέες ή ακόμα και κόλπα που έχουμε βρει για να μπορούμε να δρούμε σε τοπικό επίπεδο. Οπότε κάθε ερώτημα θα έχουμε 15 λεπτά συζήτηση στην ομάδα αυτή και στο τέλος θα γίνεται μια αλλαγή θέσεων προκειμένου να μπορούμε να μειωστούμε και να αλλάξουμε ιδέες για περισσότερα άτομα μέσα στην ομάδα. Στο τέλος της πρώτης ερώτησης θα γίνει μια καταγραφή και θα τροχωρήσουμε στη δεύτερη ερώτηση που ξανά θα έχει δύο γύρους συζητήσεις και θα καταλήξουμε στο τέλος σε μια χαρτογράφηση των κοινών μας προκλήσεων και προτάσεων. Υπάρχει κάποια απορία μέχρι στιγμής, είναι σαφές? Ωραία, λοιπόν, ας προχωρήσουμε λοιπόν με την πρώτη ερώτηση. Ποιοι είναι οι θεσμικοί περιορισμοί που εμποδίζουν τους δημοτικούς πολιτιστικούς φορείς να ανταποκριθούν στις προκλήψεις μιας σύγχρονης πολιτισμικής στρατηγικής. Είναι μια αρκετά άνοιχτη ερώτηση. Μπορείτε να τα καταγράψετε στο λευκό χαρτί. Αυτή τη στιγμή δεν θα χρησιμοποιήσουμε τα χρωματιστά, θα τα γραφίσετε στην άκρη. Μπορείτε να συγκινήσετε να συζητάτε μεταξύ σας. Ίσως είναι ένα προτελείωσης στάσεων μεταξύ σας την εμπειρία από οι καταποδυσκολίες που έχετε ζήσει ή έχετε εμποδίσει και σε 15 λεπτά θα σας ευχαριστήσω να αλλάξετε θέση. Για να μην είναι, λίγο αν μπορείτε, ένα πρώτο είναι να τσιφλήσω η συμπεριφέρα σας όταν συντονίζετε μεγάλα κλήθη. Για να μην φωνάζω ή για να μην υπάρχει λόγος ενσυγχείας όταν τελειώνει ο χρόνος θα σηκώνω το χέρι μου και μόλις βλέπετε να σηκώνω το χέρι μου, σηκώνετε και το χέρι σας και σιωπούμε. Και έτσι θα δείτε πόσο γρήγορα μια μεγάλη ομάδα θα λείψει τη σχέση χωρίς κανείς να φωνάζει και να βλέπει σούτ και τα λοιπά. Οπότε σε 15 λεπτά θα σας δώσω το χέρι και θα λάβετε τις οδηγίες για τη σύνα. Εντάξει. Οπότε αφήνετε τις καρδέλες και μπορείτε να ξεκινήσετε στη συγκέντρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. |
