| : Αυτό είναι το πρώτο θετικό είναι ότι ξεκινάει μεγάλος την ώρα του. Είναι σπανείο λοιμικό φαινόμενο. Παρατρίανιες. Παρατρίανιες, ναι, αλλά κάτω από αισθανόμενο. Παρατρίανιες, ναι, αλλά κάτω από αισθανόμενο. Παρατρίανιες, ναι, αλλά κάτω από αισθανόμενο. Παρατρίανιες, ναι, αλλά κάτω από αισθανόμενο. Παρατρίανιες, ναι, αλλά κάτω από αισθανόμενο. Παρατρίανιες, ναι, αλλά κάτω από αισθανόμενο. Το πρώτο είναι αυτό, το δεύτερο είναι η κοινοτομία της συνάντησης. Έκανα χιούμορ με τις κυρίες της παραλωγής ότι πρέπει να φάμε με ωραίες κάλτσες. Εδώ, άμα δεν καταπέζετε πώς πάρα. Κυρίες και φίλοι, φίλες και φίλοι, καλησπέρα. Είναι η πρώτη τραπέζη της πρώτης ημέρας στη συνάντηση Ελευσίνας. Πολιτισμός 2030 είναι τέχνη πρωτεύουσα. Συνενότητα ζητήματα πολιτικής του πολιτισμού με τίτλο πολιτισμική στρατηγική πόλεων και μοντέλα περιφερειακής πολιτικής πολιτικής. Δεν την πρόλαβα να της το πω ενώ της Υπουργού Πολιτισμού. Από τότε, αντιλαμβάνεστε, μας έκλεψε το θέμα. Γιατί ουσιαστικά ο τίτλος του τραπεζιού απόψε εδώ προσωμιάζει με τον τίτλο της κύριας εισήγησης της Υπουργού Πολιτισμού. Πέρα από τώρα, το χιούμορ θεωρώ πολύ σημαντικό. Είναι πρώτη φορά, με βάση στη δική μου εμπειρία, όπου ο επίσημος εκπρόσωπος της Καλλιτικής Διοίκησης στο πεδίο, ο Υπουργός Πολιτισμού, αντί να κάνει ανακοινώσεις για εθνική πολιτική, ουσιαστικά να αφέρεται με όρους περιφερειακής πολιτικής ανάπτυξης. Και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Αυτό όμως που θα έλεγα, μια που θα μπούμε στο κυρίως θέμα, είναι ότι η αντίληψη περιφερειακής πολιτικής απ' το κράτος, προς την αυτοδιοίκηση, έχει ένα μεγάλο ρίσκο. Το ρίσκο είναι ο ομφάλιος λόρος που παραμένει μεταξύ κράτους και αυτοδιοίκησης. Και θυμίζω στους παλιότερους και παλιότερες, ότι το Εθνικό Πολιστικό Δίκτυο Πόλεων, το 90, να περπάτησε πάρα πολύ καλά. Ήταν ένα σχέδιο κεντρικό του Θάνου Μικρούτσικου και της Μενές Μερκούρη τότε. Και τα πρώτα χρόνια πήγε πάρα πολύ καλά. Η αλλαγή του υπουργού τότε, δεν λέω ονόματα, οι εκλογές του 95-96 διπλασίασαν τις πόλεις από 6-12 και το πράγμα διαλύθηκε. Άρα, λοιπόν, πολιτική περιφερειακή, ναι, και από το Υπουργείο Πολιτισμού, όχι όμως με όρους υποβάθμισης της αυτοδιοίκησης. Αυτή είναι μια πρώτη εισαγωγικό σχόλιο. Το δεύτερο που θέλω να πω είναι το εξής, ότι ξέρετε, στη θεωρία υπάρχουν πολλαπλές αναγνώσεις της ανάπτυξης του πολιτισμού. Υπάρχουν αναφορές που σχετίζονται με τα μοντέλα ανάπτυξης, οικονομοκεντρικό, πολιτισμικοκεντρικό. Υπάρχουν αναλύσεις για στρατηγικές ανάπτυξης του πολιτισμού, ενδογενής ανάπτυξης, αυτοτελεοδοτούμενη δηλαδή, μη ενδογενής, εξωγενής. Έχουμε διάφορα αναπτυξιακά πρότυπα πόλεων. Τα γνωρίζουμε. Πιχειρματική πόλη, προοδευτική πόλη, δημιουργική πόλη. Έχουμε διάφορες πολιτικές τοπικές στρατηγικής πολιτισμής ανάπτυξης. Έχουμε εκδοχές αστικής αναζωγώνης πόλεων. Αλλά ξέρετε, η θεωρία έχει ιδεότυπους. Δηλαδή έχει αμυγείς ενειοδοτήσεις. Αυτό που μας ενδιαφέρει και ανοίγω αμέσως το τραπέζι, είναι να δούμε στο πεδίο εμπειρίες, καλές πρακτικές, δυσκολίες, γραφειοκρατικές αγγυλώσεις που υπήρξαν και υπάρχουν στο χώρο της αυτοδιοίκησης και να δώσουμε ένα στίγμα αυτών των πρακτικών. Νομίζω ότι αυτό που εκκρεμεί είναι ένα στοιχείο πολιτιστικού συγκαιρασμού μεταξύ διαφορετικών μοντέλων που μας έχουν πολλές φορές δυσκολέψει στο να εντάξουμε μέσα στα τηγική τι είδους είναι και ένα πρώτο πανδηξιακό, αν είναι επιχειρηματικό, αν είναι προδευτικό ή αν είναι δημιουργικό. Είχα γράψει στους αγαπητούς ερετούς, το τραπέζι μας σήμερα η απόψη είναι αμυγός αυτοδιοικτικό τραπέζι, ότι μη διστάσουν να αναφερθούν και σε επιθαλές αδυναμίες, δυσκολίες, περιπλοκές αντιστάσεις τοπικές πιθανών, υποχωρείς και συμμβασμούς που έγιναν σε διάφορες περιόδους, όταν εφάρμοζαν με στρατηγική ανάπτυξη. Πιστεύω ότι το τραπέζι το αποψηνώ στην πρώτη ημέρα, στην πρώτη συνάντηση της πρώτης ημέρας, θα μας δώσει ένα στίγμα της κουλτούρας αυτοδιοίκησης από τέσσερις πόλεις, δύο μεγάλης κλίμακας περιφερειακούς οργανισμούς αυτοδιοίκησης, όπως ο Δήμος Τρικέων και ο Δήμος Ιωαννητών, το λέω με τον ακριβή όρο που αποτυπώνονται, και δύο δήμους, οι οποίοι είναι στο Μετροπολιτικό Κέντρο της Αθήνας, Σατικής, ο βορειοδυτικός, το Ήλιον και το νότιο πεδίο του Δήμου Σκάτου Ταύρου. Είναι η στιγμή λοιπόν να καλέσουμε στη συνάντηση, έτσι ακριβώς όπως είναι οι θέσεις. Πρώτα απ' όλα, το λέω για λόγους συμβολικούς. Και οι τέσσερες είναι ισότιμοι και ισοδύναμοι ομιλητές. Το Δήμαρχο Τρικέων, τον κ. Δημήτρη Ραπαστεργίου, αγαπητέ Δήμαρχε, καλώς όρισες. Ο αντιδήμαρχος Ιλιού, ο κ. Δημήτρης Βασιλόπουλος, αγαπητέ Δημήτρη, καλώς όρισες. Ο πρόεδρος του Πανατικού Κέντρου του Δήμου Ιαννητών ο κ. Κωνσταντίνος Γκόγκος, κ. Γκόγκο, παρακαλώ. Και ο τελευταίος, αλλά όχι έσχατος, ο πρόεδρος του Πανατικού Κέντρου του Δήμου Σκάτου Ταύρου, να ακούσετε το όνομά του, ο κ. Αποστόλης Χιόκας. Ωραία. Κοιτάξτε, η έλλειψη τραπεζιού μας δυσκολεύει λιγάκι στο να διαβάζουμε, να ακουμπάμε, να βλέπουμε, νομίζω όμως ότι διαμορφώνει μια καλύτερη ατμόσφαιρα. Θα δώσω το λόγο στον δήμαρχο Τρικέων, τον κ. Παστεργίου. Η αναφορά του συζητήσαμε κάποια στιγμή, είχαμε μια επικοινωνία. Έχει ένα πολύ ενδιαφέρον σημείο με την επανάχρηση των χώρων και θα αναφερθεί σε πολύ ευλυματικά σημεία της πόλης, το Μήλο Ματσόπουλο, κ. Δ. και τις παλές φυλιακές στα Τρίκαλα που έγιναν το σπίτι του Τζιτσάνη, έτσι δεν είναι. Αγαπητέ δ. Αρχαίτη το λόγο. Καλησπέρα και σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την πρόσκληση. Παρότι είμαστε λίγο πιεσμένοι χρονικά αυτές τις μέρες στα Τρίκαλα, γιατί ξεκινάμε μια μεγάλη μας γιορτή, δεν θα έχαμε την ευκαιρία να σας δω να μιλήσουμε, να τα αλλάξουμε απόψεις. Οπότε θερμές ευχαριστίες που τα Τρίκαλα ήρθαν να σας πούνε τα καλά και τα κακά, τις θετικές και τις αρνητικές ενέργειες, τα καλά και τα κακά παραδείγματα των όσων δοκιμάσαμε μέχρι σήμερα στον όμορφο δήμο μας. Όντως θα πρέπει κάποια φορά να γυρνάω λίγο πίσω να βλέπω ότι σας δείχνω, πώς πραγματικά είναι να δούμε ποιος είναι ο ρόλος των δήμων μας στον πολιτισμό, πόσο πρέπει να επεμβαίνουμε ή να μην επεμβαίνουμε, πώς θα πρέπει να μην καπελώνουμε τις προσπάθειες που γίνονται και στην ουσία να είμαστε αυτοί που ενεργοποιούμε τις πολιτιστικές ομάδες, τους συλλόγους και τις προτάσεις που δημιουργούνται στην κοινωνία μας. Κυρίως θέλω να σας δείξω πώς ο πολιτισμός πραγματικά μπορεί να σώσει από τις ψυχές μας και τα κτίρια μας και νομίζω πως αυτά τα δύο παραδείγματα με τα διάφορα ερωτηματικά που μπορούν να μπουν στην πορεία για να σας τα αναπτύξω, πραγματικά δώσανε ζωή κι ας δώσανε δύο εμβληματικά κτίρια των Τρικάλων. Τα Τρικάλα είναι αυτή η πολύ ωραία πόλη στο κέντρο της Ελλάδας, για όσους δεν έχετε έρθει θα χαρώ ιδιαίτερα να σας φιλοξενήσουμε, μια πόλη η οποία κουβαλάει μια πολύ μεγάλη ιστορία. Προέρχεται από την αρχαία Τρίκη, πατρίδα του Ασκληπίου, του πρώτου γιατρού της ανθρωπότητας, μια πόλη η οποία λένε πως έζησε και μεγάλες δόξα, είχαμε στείλει λέει και περίπου 30 πλοία στον τροϊκό πόλεμο με αρχηγούς της αποστολής τους γιους του Ασκληπίου, τον Μαγώνα και τον Ποδαλήριο, μια πόλη η οποία στην συνέχεια αφού πέρασαν διάφοροι, καθώς ήταν και στο κέντρο της Ελλάδας, γνώρισε μια πολύ μεγάλη άνθιση σε σχέση με τη μουσική της. Αυτή είναι μόνο κάποιοι από τους μεγάλους λαϊκούς τραγουδιστές, συνθέτες, θυχουργούς, ο Τσιτσάνης, ο Καλδάρας, ο Βύρβος, ο Σαμολαδάος, ο Μητροπάνος, ο Κολοκοτρώνης. Ήταν κάποιοι οι οποίοι συνέδεσαν, νομίζω, ένα πεντάγραμμα απίστευτο. Δεν είναι υπερβολή αυτό το οποίο γράφω ότι περίπου το 50% αφθαίρεται η προσέγγιση, αλλά δεν πρέπει να παίχει και πολύ μακριά από την πραγματικότητα, των γνωστών αγαπημένων λαϊκών τραγουδιών έχουνε περάσει από τα χέρια ή από τις φωνητικές χορδές τρικαλλινών καλλιτεχνών. Αυτά λοιπόν τα δύο στοιχεία κρατίστατα γιατί επηρέασαν πάρα πολύ αυτά τα οποία θα δούμε παρακάτω. Σας είπα λοιπόν θα δούμε και θα μιλήσουμε για δύο κτίρια. Το πρώτο κτίριο είναι αυτό. Αυτή ήταν η κατάσταση στο κέντρο της πόλης. Είναι περίπου πέντε λεπτά από την κεντρική πλατεία το κτίριο αυτό. Είναι οι παλιές φυλακές των τρικάλλων, οι οποίες μέχρι το 2006 λειτουργούσαν ως φυλακές. Ακριβώς δίπλα είναι το τζαμί των τρικάλλων και δίπλα το δεύτερο δημοτικό πτωπίο περάσα και εγώ. Κάθε λοιπόν πρωί που πήγαινα στο σχολείο έβλεπα τους φυλακισμένους να κρέμονται πάνω από τα παράθυρα, προσπαθώντας να πάρουν λίγη αίσθηση, λίγη εικόνα και μια επαφή από την πραγματική ζωή, την ζωή έξω. Έγινε μια ανταλλαγή το 2006 με το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Δώθηκαν περίπου 400 αστρέματα εκτός πόλης για να φύγουν οι φυλακές. Και ξεκίνησε τότε το μεγάλο ερώτημα. Τι κάνουμε με το κτίριο αυτό. Γίναν διάφορες προσεγγίσεις. Κάποια στιγμή υπόθηκε μήπως θα μπορούσε εκεί να μεταφερθεί το δημαρχείο των τρικάλλων. Αυτό δεν έγινε. Αυτό το οποίο έγινε ότι κατασταλάξανε οι προηγούμενες δημοτικές αρχές εδώ να κάνουμε ένα χώρο για το μεγαλύτερο ίσως Έλληνα λαϊκό συνθέτη, τραγουδιστή, άνθρωπο της λαϊκής μουσική στον Βασίλη Τσάνι. Η ιστορία αυτή λοιπόν ξεκίνησε κάποιες στιγμές το 2010 όταν με βάση μια διπλωματική εργασία ξεκίνησε η πρώτη μελέτη για το Μουσείο. Πιθανώς αυτή η μελέτη, και το παραδέχουμε, είχαμε μια κουβέντα με την Έφη που έρχομασταν μαζί στο δρόμο για το κατά πόσο τελικά αυτή η προσέγγιση ήταν επαρκής ή κατά πόσο έμεινε ιστορική μνήμη που πιθανώς, και εγώ συμφωνώ σε αυτό, της μελέτης εκείνη του 2010 δεν διασφαλίστηκε υπαρκώς, αλλά κάποια στιγμή ο προηγούμενος δήμαρχος βρήκε τελευταία ώρα κάποια χρήματα και έφτασε να διαμορφώσει αυτόν πλέον το χώρο. Αυτή είναι η σημερινή εικόνα του Μουσείου το 2014 με το που αναλάβαμε, παραλάβαμε πλέον το έργο έτοιμο προς υπογραφή, συμβασιωποιημένο, μάλλον δημοπρατημένο και ξεκινήσαμε μέσα σε μια πολύ δύσκολη εποχή, να θυμίσω πως είχαμε δύο εκλογές, Καπιτάν κοντρώλ, δημοψηφίσματα κλπ και εργολάβους οι οποίοι λέγαν δήμαρχε δεν με νοιάζει τι λέει το ΕΣΠΑ, εγώ φοβάμαι ότι αύριο δεν θα παρουδώ λεφτά μου, οπότε ας σας περιμένουμε. Δύσκολες στιγμές λοιπόν, όταν ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε το έργο, το οποίο το ολοκληρώσαμε στην ώρα του, ούτε ένα ευρώ από το ΕΣΠΑ και ήταν δύσκολο γιατί στο ισόγειό του, θα σας δείξω και παρακάτω, αποκαλύφθηκαν μάλλον τα οθωμανικά λουτρά, το χαμάμ, το οποίο υπήρχε, ξέρεμε ότι υπήρχε, αλλά δεν φανταζόμασταν ότι είναι σε τόσο καλή κατάσταση και πάνω χοροθετήσαμε το Μουσείο Τζιτσάνη. Να δούμε λιγάκι μέσα σήμερα τι υπάρχει. Σήμερα υπάρχει μια προσωρινή έκθεση, άρα καταχρηστικά λιγάκι χρησιμοποιώ τον όρο Μουσείο, ότι οι Μουσιολογικοί μελέτες ολοκληρώνονται τις μέρες αυτές, εμείς έπρεπε τότε απλά να προλάβουμε το ΕΣΠΑ και να σώσουμε το κτίριο, να αξιοποιήσουμε τους πόρους. Άρα λοιπόν, αυτά είναι μόνο κάποια από τα εκθέματα που από την οικογένεια του Βασίλη Τζιτσάνη έχουμε πάρει. Τα λεφτά πήραμε τα περισσότερα γιατί πάνω σε αυτά βασίζουμε τη μελέτη μας. Αυτό είναι το Ισσόγειο, αυτές είναι οι καμάρες του Χαμάμ, οι οποίες είχαν διασωθεί πίσω από μια πολύ παχιά στρώση σοφατίσματος και επειδή δεν ήταν εύκολο να μπούμε στη σφυλακή, όσο ήταν μέσα κρατούμενοι και να δούμε τι γίνεται από κάτω, όλη αυτή η ιστορία αποκαλύφθηκε στην ουσία την ώρα που ξεκινήσαμε να κάνουμε τις οριστικές μελέτες, με ότι αυτό συνεπάγεται σε σχέση με την ταχύτητα και τις εσκολίες που αντιμετωπίσαμε. Θεωρώ πάντως πως και στο Χαμάμ έγινε μια εξαιρετική δουλειά από την εφορία αρχαιοτήτων στο κομμάτι της ανάδειξης, αλλά και στο πάνω κομμάτι θα γίνει, γιατί την ώρα αυτή τελειώνουμε τις μελέτες όπως σας είπα, ένα μουσείο το οποίο δεν θέλουμε, είναι ένα μουσείο στο οποίο θα περπατάμε με τα χέρια πίσω από την πλάτη και απλά θα βλέπουμε. Θέλουμε να φτιάξουμε ένα μουσείο για τη μουσική, προκειμένου να διασκεδάσουμε, να θυμηθούμε την εποχή για την οποία διαδραματίστηκαν τα τραγούδια, μάλλον ιστορίες των τραγουδιών και να φύγουμε πιο πλούσιες εμπειρίες, να διασκεδάσουμε. Αυτές είναι σήμερα οι δράσεις. Αυτή είναι η αυλή του μουσείου, πίσω ακριβώς είναι το τζαμί, το τζαμί είναι κάπου εκεί πίσω, εδώ είναι το σχολείο, είναι η αυλή του μουσείου στην οποία πλέον αποτελεί το πιο πρόσφορο χώρο για πολιτιστικές εκδηλώσεις. Απλά δίνουμε χώρο και κοινητροποιούμε, αν υπάρχει η γελληνική μετάφεση της motivation, τις συλλόγους, τις ομάδες να έρθουν εκεί και να δοκιμάσουν τη τύχη τους, να οργανώσουμε πράγματα μαζί και βολεύει ότι είναι και ένα πολύ κεντρικό σημείο δίπλα σε ποτάμι, είναι ένα σημείο το οποίο χειμώνα-καλοκαίρι τραβάει τα βλέμματα και συγκεντρώνει πλήθος κόσμου. Τι ψάχνουμε από εδώ και πέρα? Ψάχνουμε στην ουσία την ταυτότητα του μουσείου. Ταυτότητα του Βασίλη Τετσάνη είναι ένα από τα διάφορα εκθήματα που έχουμε από την οικογένειά του. Ψάχνουμε την ταυτότητα, η οποία θα μετατρέψει λοιπόν ένα πολύ ωραίο κτίριο με τα προβλήματα τα οποία σας είπα και νωρίτερα ότι υπάρχουν, ότι θα έπρεπε σίγουρα κάποια κομμάτια των φυλακών να μείνουν και να θυμίζουν μια δύσκολη, σκληρή φυλακή. Υπάρχουν κάποια ευρήματα σε μία από τις αίθουσες αλλά δεν είναι αυτό το οποίο σε παραπέμπει ευθεώς στις φυλακές, αλλά να φτιάξουμε πλέον ένα μουσείο το οποίο θα μπορεί πραγματικά να μεταδώσει το μήνυμα και τα ερεθίσματα που ο Βασίλης Τετσάνης είχε την εποχή που έγραφε σε διάφορες φάσεις της ζωής του, τη μουσική του. Τι άλλο υπάρχει όμως που μας δίνει ιδιαίτερη χαρά στο διοικητήριο των φυλακών το οποίο δεν είχε ενταχθεί στο πρόγραμμα και έχει κρατήσει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι από τις φυλακές, τα αρχαία των φυλακών, τις πόρτες. Εκεί πάρα λοιπόν που κλείνει μια φυλακή ανοίγει ένα στούντιο υχογραφήσεων. Τι φέραμε εδώ πέρα, φτιάξαμε ένα εξαιρετικό στούντιο, υπήρχε σωμήλο Ματσόπουλου, προκειμένου τα μουσικά σχήματα είναι στο DNA μας, νομίζω, στα Τρίκαλλα η μουσική, να μπορούν τα παιδιά να έρχονται με την ησυχία τους και φυσικά χωρίς να πληρώνουν τίποτα, να δοκιμάζουν, να πειραματίζονται και να βλέπουν κατά πόσο μπορούν αυτή την δουλειά τους να τη συνεχίσουν, να την οριμάσουν και να είναι συνέχεια κατελειμμένο. Η μουσική συνδυάζεται με την τεχνολογία, λένε ότι είμαστε καλοί σε αυτό και το σημειώνω σε ένα κομμάτι πολιτισμού, το πώς μπορούμε να συνδυάσουμε την κουλτούρα μας με την τεχνολογία. Όταν πριν από δυόμιση χρόνια φέραμε ταλεοφορία χωρίς οδηγό, υπήρχαν έξι ηλεοφορία, ένα απελλητικό πρόγραμμα το οποίο διήρκυσε έξι μήνες στα Τρίκαλλα με απόλυτη επιτυχία, ψάχναμε να δούμε ένα τρόπο, επειδή ξέρουμε ότι θα γίνει γνωστό, να μην δείξουμε μόνο ότι τεχνολογικά κάνουμε μερικά πράγματα, αλλά να περάσουμε προς τα έξω και τη μουσική μας παράδοση. Δώσαμε λοιπόν τα ονόματα των μεγάλων τρικαλλινών δημιουργών στα αλεοφορία και παίσαμε και τραγούδια τους μέσα στα αλεοφορία. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι τη μέρα που πρωτοκυκλουφόρησε το λεωφορείο του Μητροπάνου έπαιζε το τραγούδι «Χάρος Βή και Παγανιά» με προφανή προβλήματα, το αφαιρέσαμε και τελειώσαμε. Πάμε λιγάκι στον δεύτερο χώρο που είναι και ο αγαπημένος μου, ο Μίλος Ματσόπουλου. Ματσόπουλος ήταν ένας επιχειρηματίας ο οποίος το 1930 μετά το κράχ αγόρασε το Μίλο των οποίων είχαν κτίσει το 1887 οι αδελφοί Αγαθοκλή και ξεκίνησε να επιχειρήσει στα Τρίκαλαμ. Το 1978 π.Μ. πεθαίνει έχοντας αφήσει όλη του την περιουσία στο δήμο. Μια τεράστια προσφορά η οποία ακόμα και τώρα με συγκινεί που το λέω. Ήταν λοιπόν ο Μίλος, ήταν τα 90 στραμματά γύρω από το Μίλο, στο οποίο αναπτύσσουμε πάρα πολλές δραστηριότητες και αρκετά καταστήματα μέσα στην πόλη. Αυτός ο Μίλος λοιπόν μέχρι το 1985 μετά το θάνατο του Ματσόπουλου είχε μείνει τον δούλευε ο τελευταίος εκ των ενοικιαστών και μετά αρχίζει να φθύνει. Φεύγει ο νικεστής αμωμέσο, ο Μίλος αρχίζει σιγά σιγά να παραδίδεται σε διάφορα άλλα στοιχεία τα οποία προφανώς δεν είχαν καμία σχέση με τον πολιτισμό. Το 2003 αποφασίσαμε να βάλουμε πολιτισμό μέσα στο Μίλο για να το σώσουμε. Ξεκινήσαμε λοιπόν φτιάχνοντας πρώτον την έδουσα του χειμερινού κινηματογράφου, είναι ο Δημοτικός Χειμερινός Χειμερινόγραφος, σε μια αποθήκη από τις συνοδεύσεις εγκαταστάσεις του Μίλου, τα εργαστήρια θεάτρου ζωγραφικής και γλυπτικής, τα οποία τι κάναν στην ουσία φέρναν κάθε μέρα κόσμο στον Μίλο. Κάθε μέρα πλέον ο Μίλος είχε κόσμο να τον βλέπει, να τον αγαπήσει, να τον ζήσει, να τον κρατήσει ζωντανό, να τον κρατήσει μακριά αποφθορές και άλλα προβλήματα. Με αρκετά έργα ΕΣΠΑ, σημαντικότερο εκ των οποίων ήταν αυτό το οποίο τρέχαμε πρόσφατα το 2014, καταφέραμε να ενεργοποιήσουμε και πάλι όλα του τα μηχανήματα. Αυτή εδώ είναι η πίσω πτεριγά του, είναι η Εδροστρόβηλος, ο οποίος στην ώρα αυτή, γι' αυτό και φαίνεται η κίνηση στη φωτογραφία, μπήκε και πάλι σε κίνηση μετά από 65 χρόνια. Συγκινηθήκαμε όλοι μας όταν ανοίξαμε πλέον της Μπουκαπόρτας, αν θέλετε, του Γιαμονιώτη Ποταμού, βάλαμε νερό στο Μίλο και πάλι όλα δουλέψαν μετά βέβαια τις συντήρεις που έγιναν σαν ελβετικά ρολόγια. Η συγκίνηση ήταν πάρα πολύ έντονη να βλέπεις έναν Μίλο, ο οποίος ήταν η κινητήριος δύναμη της Θεσσαλίας, γιατί εκεί βρισκόταν όλοι, ο αγρότης, ο αρτοποιός, ο έμπαρος, ήταν όλοι εκεί, ξαναγύρισε και πάλι. Στο Μίλο, λοιπόν, κάναμε και, αφού συντηρήσαμε τις μηχανές, εδώ είναι ο αναπληρωτής Υπουργός Πολιτισμού, Αθλητισμού, κ. Ασιλιάδης, που εγκαινίασε αυτή πλέον τη φάση, αυτή ήταν η τετσελομηχανή, ήταν η δεύτερη φάση λειτουργίας του Μίλου και κίνησης του Μίλου. Το συνδυάσαμε με ένα Μουσείο της Αγροτικής Ζωής, γιατί αυτό το πράγμα ήταν τελικά, ένα βιομηχανικό Μουσείο Αγροτικής Ζωής, και μέσα στους ορόβους έχουμε αναπτύξει, έχοντας αναδείξει όλα τα μηχανήματα. Είναι με διαφορά ο καλύτερας συντηρημένος Μίλος σε όλα τα Βαλκάνια, με όλα τα μηχανήματα να δουλεύουν και πάλι. Και αυτό συνεπάγεται και για τα μηνύματα που περνάμε στα παιδιά που έρχονται. Τι άλλο κάναμε εμείς με αυτό το Μίλου. Αποτέλεσε το πιο φυσικό σκηνικό για κάτι πολύ ευτελές, θα μου πείτε, αλλά τελικά για την τοπική κοινωνία και οικονομία είναι πολύ μεγάλο. Αποτέλεσε το σκηνικό για μια πολύ μεγάλη χρυσουνιάτικη γιορτή. Θα μου πείτε, είναι πολιτισμός, και όμως αυτά τα κτίρια αν δεν μπορούσαμε να βρίσκαμε τρόπους, έστω και για 40 μέρες, να τα κρατάμε ζωντανά, να βάζουμε κόσμο μέσα να τα βλέπει και να τα αγαπήσει, δεν ξέρω αν θα άντεχαν στη φθορά του χρόνου. Λοιπόν, με το Μίλου των Ξεωτικών έχουμε καταφέρει τα τελευταία 8 χρόνια να ανεβάσουμε συνέχεια την επισκεψιμότητα του Μίλου και της πόλης, έχοντας φτάσει πέρυσι στο σύνολο του Μίλου περίπου τα 45 στρέματα, δηλαδή τον Μίλο τον ίδιο, το κτίριο, τα συνοδά, τα κτίρια γύρω-γύρω, το νησάκι που υπάρχει πίσω από τον Μίλο, έχοντας λοιπόν δείξει πως υπάρχουν και άλλοι τρόποι να προστατεύουμε τα κτήρια μας. Τρεις αληθιές διαφάνειες είναι, τρεις από εδώ και πάρουν προκλήσεις για τον πολιτισμό. Ας κληπεί ως, το πώς θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη μεγάλη παρακαταθήκη, ιστορική παρακαταθήκη για τις νέες γενιές. Το ψηφιακό σκληπείο είναι ένα σχέδιο το οποίο καταθέσουμε πριν από ένα μήνα στο Λίνταρ. Σε ένα παλιό δημαρχείο, έξω από την πόλη, να φέρουμε ανθρώπους να τους μιλήσουμε για τις βασικές αρχές του πρώτου γιατίτου της ανθρωπότητας και παράλληλα να δώσουμε κίνητρα σε νέα παιδιά να γυρίσουν σε διαφορετικές χαλιέρειες, κάνοντας χρήση και τεχνολογίας, γεωργία ακριβιάς και λοιπά. Δεύτερο, το πώς μπορούμε τον πολιτισμό να το φέρουμε στα μέτρα όλων των ανθρώπων. Προσβάσιμος πολιτισμός. Κάνουμε μια πολύ ωραία δουλειά με το Ειδικό Σχολείο των Τρικάλων. Βάλαμε τους μαθητές του Ειδικού Σχολείου να περπατήσουν στις πολιτιστικές διαδρομές των Τρικάλων, να μας δείξουν σε ποια σημεία έχουν προβλήματα. Και με τους ανθρώπους που ήρθαν στο δήμο με τα οκτά μήνα της κοινοφιλής αργασίας, σιγά σιγά αρχίσαμε να διορθώνον με πεζοδρόμια, ράμπες, σκαλοπάτια, για να μπορέσουμε λοιπόν και να βοηθήσουμε τους ανθρώπους που θα έρθουν στην πόλη, αλλά και να κάνουμε τα παιδιά του σχολείου να νιώσουν πολύ πιο χρήσιμα και το χάρηκαν πάρα πολύ, βλέποντας πως οι επισημάνες τους υλοποιήθηκαν. Το σπίτι των Τρικάλων δημιουργών, περίπου 1 εκατομμύριο ευρώ προϋπολογισμό σενταγμένο στο ΕΠΑΝΕΚ, ένα παλαιοπαραδοσιακό σπίτι στο Βαρούσι, την παλαιοσυγενική των Τρικάλων, εκεί στεχάζουμε όλους τους υπόλοιπους Τρικάλινούς μουσικούς δημιουργούς, εκεί έχουμε προβλήματα. Είναι η ενότητα των προβλημάτων, ότι έχουμε περίπου 1,5 χρόνια να περάσουμε την μελέτη που δεν έχει σχέση με το αρχιτεκτονικό κομμάτι, στο αρχιτεκτονικό έχουμε συμφωνήσει με το Υπουργείο Πολιτισμού, έχει να κάνει με το τεχνικό κομμάτι και κατά πόσο μπορούμε ως δήμη και με τις διαδικασίες που έχουμε τώρα σχέση με τις μελέτες, να κάνουμε τις μελέτες που απαιτούνται, φοβάμαι ότι κινδυνεύουμε να χάσουμε το πρόγραμμα. Αυτά λοιπόν από τα υπέροχα Τρίκαλλα, κεντρική κέφερα των Τρικάλων, όσους δεν έλεγα να έρθείτε ή όσους δεν έχετε έρθει, 1887 και αυτή κατασκευασμένη, με ένα πάρα πολύ ωραίο σκηνικό βγαλμένο ίσως από ταινία του Αγγελόπουλου. Αυτά λοιπόν τα λίγα κάνουμε στα πολύ ωτρέκαλα, σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την προσοχή σας. Καλά, πάμε από χρόνο. Μετά θα έχουμε μια ολόκληρη ώρα όσο και η ώρα των τεσσάρων εισηγητών να γίνει συζήτηση. Ο δήμαρχος στο τέλος είπε περί προβλημάτων, θα το ανοίξουμε μετά. Θα δώσουμε τον λόγο στον αντιδήμαρχο Ελλήδου τον κύριο Δημήτρη Βασιλόπουλο και θα ήθελα και δημόσια να τον ευχαριστήσω γιατί τον πίεσα ιδιαίτερα, παρόλο που είχε ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα οικογενειακό, και δεν ήταν να έρθει, του ζητήσαμε, ήδη έχει έτοιμες καλές σημειώσεις. Αγαπητό Δημήτρη, σε ακούμε. Να είστε καλά, σας ευχαριστώ πάρα πολύ και για το κάλεσμα. Η χρόνη μας είναι όντως πάντα δύσκολη και να μην υπάρχουν θέματα υγείας, μόνο αυτό είναι το πιο σημαντικό. Λοιπόν, εγώ ήθελα να σταθώ λίγο σε δύο πραγματάκια, όσον αφορά παίζει και ένα βίντεο, θα δείτε πίσω, θα ξεκινήσει να παίζει ένα βίντεο σχετικά με το Δήμο Ηλίου, κάποια έργα που έχουμε κάνει τα τελευταία χρόνια, τις δράσεις μας, της κοινωνικής υπηρεσίας, τις δράσεις του τομείου αθλητισμού, στο κομμάτι του πολιτισμού που είμαι και αρμόδιος. Ήθελα να σταθώ λοιπόν σε δύο-τρία θέματα όσον αφορά τη χάραξη λοιπόν της πολιτισμικής στρατηγικής. Και αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε πράξη καθημερινά στο Ήλιον είναι να βάλουμε τον πολίτη, να τον δώσουμε τη σκητάλη, να μπει συνεργώς σε αυτό το οποίο κάνουμε. Μέχρι στιγμής η αλήθεια είναι ότι το έχουμε καταφέρει σε ένα βαθμό μέσα από δράσεις κοινωνικές, μέσα από δράσεις πολιτιστικές, μέσω των συλλόγων των εθνικοτοπικών, των πολιτιστικών αλλά και των αθλητικών σωματίων. Αυτό που λείπει βέβαια πάντα είναι το κίνητρο, να τον σηκώσουμε από τον καναπέ, να τον σηκώσουμε και να έρθει να παρακολουθήσει μια εκδήλωση, μια παρουσίαση βιβλίου. Εκεί λοιπόν είναι ένα πρόβλημα το οποίο συναντάμε πολλές φορές και προσπαθούμε συνεχώς να το δούμε. Με ποιον τρόπο θα το λύσουμε δηλαδή. Προσπαθούμε με έντυπο υλικό να διακινήσουμε και να ενημερώσουμε τον κόσμο για τις δράσεις μας. Προσπαθούμε ηλεκτρονικά να ενημερώσουμε τον κόσμο για τις δράσεις και με άλλα μέσα. Παρ' όλα αυτά βλέπουμε ότι ο κόσμος πολλές φορές δεν ανταποκρίνεται και μάλιστα σε πολύ ποιοτικά και πολύ θέματα πραγματικά που αφορούν την καθημερινότητα, θέματα που αφορούν όλους μικρούς και μεγάλους. Εκεί λοιπόν ήθελα να σταθώ και να το βάλω αυτό σαν ένα θέμα. Από εκεί και πέρα, στο κομμάτι του πολιτισμού λοιπόν που έτσι έχουμε καλεστεί για να μιλήσουμε και σήμερα εδώ, θα πούμε ότι τα τελευταία χρόνια έχουμε καταφέρει μέσα από ανταλλαγή δράσεων να πετύχουμε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα όσον αφορά το κομμάτι των εκδηλώσεων σε συνεργασία και σε ανταλλαγή με άλλους φορείς και άλλους δήμους μέσω της θεατρικής μας ομάδας, μέσω των επιμορφωτικών μας προγραμμάτων, των χορευτικών μας, τα χορευτικά μας και άλλους συλλόγους πολιτιστικούς που έχουμε και δραστηροποιούνται σε διάφορα θέματα. Εκεί λοιπόν αυτή η ανταλλαγή μας έχει βοηθήσει πάρα πολύ να κερδίζουμε έδαφος, να κερδίζουμε προτάσεις, να βλέπουμε άλλα πράγματα πολλές φορές, νέες ιδέες και ένας λόγος που είμαστε και εδώ σήμερα νομίζω όλοι είναι να δούμε και να προδειγματιστούμε και από τους άλλους δήμους και τους άλλους φορείς. Ήδη νομίζω ότι ο Δημοστρικέων είναι ένας δήμος, το έλεγα και στο δήμαρχο πριν, πραγματικά που αξίζει συγχαρητήρια πολλά γιατί έχει γίνει μια πάρα πάρα πολύ καλή δουλειά, νομίζω ποιος δεν έχει ακούσει για τον Δημοτρικέων, είναι συχνά πυκνά που ακούμε για τον Δημοτρικέων και δήμαρχε εμπρεύω σας. Από εκεί και πέρα λοιπόν αυτό που θέλουμε να κάνουμε λοιπόν είναι να δώσουμε μια πολιτιστική ταυτότητα στον πολίτη, να μπορεί να δώσει και εκείνος τις προτάσεις του, να δώσει και εκείνος τις ιδέες του και να τον κάνουμε και εκείνον να τον ομαδοποιήσουμε στα τμήματά μας, στον φορέα μας. Το έχουμε πετύχει μέσα από μουσικά σύνολα, κάθε Δευτέρα για παράδειγμα στο πολιτιστικό μας κέντρο λειτουργεί μια μουσική ομάδα που έρχονται μουσικοί και παίζουν σχήματα μουσικά που παίζουν κάθε Δευτέρα λοιπόν αφιλοκαιρδώς. Κυρίως λοιπόν θέλουμε να δείξουμε τον ερασιτέχνη, τον ερασιτέχνη ηθοποιό, τον ερασιτέχνη μουσικό, τον ερασιτέχνη ζωγράφο. Σε συνεργασία με τις βιβλιοθήκες μας πολλά χρόνια τώρα αξίζει να σημειώσουμε ότι έχουμε κάνει μια πάρα πάρα πολύ καλή δανειστική βιβλιοθήκη με χιλιάδες μέλη και βέβαια όχι μόνο δανειστική βιβλιοθήκη αλλά προσπαθούμε μέσα από διάφορες τύπου εκδηλώσεις να καλούμε τα σχολεία να κάνουν ανάγνωση σε ένα βιβλίο, να δουλεύουν πάνω στο βιβλίο και τα παιδιά να έρχονται σε συνεργασία με τις βιβλιοθήκες μας και να βάζουμε τα ερωτήματά μας, να βάζουμε τις απόψεις μας και τις προτάσεις μας και να αναλύουμε οτιδήποτε είδους βιβλίο. Από κει και πέρα λοιπόν θέλω να πω και τις εκδηλώσεις μας, οι θεσμοί όπως και στους άλλους δήμους τα Χριστούγεννα, η Λευκή Νύχτα για μας είναι μια μεγάλη γιορτή στο Δήμο Ηλίου, όλοι οι φορείς σε όλες μας τις εκδηλώσεις σε όλες τους θεσμούς αυτούς συμμετέχουν, ενεργά, παίρνουν βήμα, προσπαθούμε να είμαστε κοντά στο πολίτη, προσπαθούμε να δίνουμε τις κυτάλοι όπως είπα αλλά πολιτισμός δεν είναι μόνο το κομμάτι των εκδηλώσεων. Γι' αυτό λοιπόν ήθελα και το συγκεκριμένο βίντεο, γι' αυτό επέλεξα και το συγκεκριμένο βίντεο να παίξει σήμερα εδώ. Ο πολιτισμός είναι παντού, ο πολιτισμός είναι στην καθαριότητα, ο πολιτισμός είναι στις κοινωνικές δομές, ο πολιτισμός είναι στην καθαριότητα, στη τεχνική υπηρεσία, είναι παντού. Και αυτό δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι αν κρατήσουμε αυτούς τους δύσκολους χαλεπούς καιρούς και το λέω λοιπόν εδώ για να βάλω και ένα άλλο κομμάτι πρόβλημα, το κομμάτι το οικονομικό που σίγουρα και οι άλλοι συνάδελφοι εδώ θα πρέπει, θα ίσως να το βάλουν, τα οικονομικά είναι ένα θέμα το οποίο μας δυσκολεύουν. Τα οικονομικά είναι ένα πρόβλημα το οποίο τα τελευταία χρόνια συναντάμε ενώ θέλουμε να κάνουμε πράγματα, ενώ θέλουμε να ανακενήσουμε και εμείς χώρους δήμαρχοι και τα λοιπά. Παρ' όλα αυτά, αν δεν ενταχθεί σε κάποιο πρόγραμμα ΕΣΠΑ, δυστυχώς δεν είναι εύκολο να πραγματοποιηθεί. Από εκεί και πέρα με τις εθελοντικές μας ομάδες, με τις ομάδες που έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία ειδικά χρόνια, είμαστε κοντά και προσπαθούμε καθημερινά να αλλάζουμε την εικόνα στο δήμο μας. Πάντα προς το καλύτερο, πάντα με σεβασμό προς το πολίτη. Όσοι δεν έχουν επισκεφθεί το Δήμο Ηλίου με τους ωραίους πεζοδρόμους μας, με τον ωραίο ποδηλατόδρομο και με το πάρκο Αντώνης Τρίτσις, σας καλώ να έρθετε, να σας φιλοξενήσουμε. Έχουμε και το Μπύργο Βασιλήσεις, ένα πολύ το παλαιότερο, ίσως, κτίριο που είναι στην ιστορία των Γιροπόλεων και εκεί βέβαιος κάνουμε και πολύ ωραίες εκδηλώσεις το καλοκαίρι. Αυτά από μένα ήταν ένα κάλεσμα πολύ λίγο ημερών και θα θέλαμε να προετοιμαστούμε και καλύτερα κύριε Λανίδη, αλλά νομίζω ότι περισσότερο να ανταλλάξουμε κουβέντες, να ανταλλάξουμε προτάσεις και να ακούσουμε και πιο πολύ το κόσμο με ερωτήματα και με ιδέες που μπορεί να πάρουμε για το παν είναι να παίρνουμε πράγματα μέσα από τέτοιες συναντήσεις. Σας ευχαριστώ και πάλι, εύχομαι ό,τι καλύτερο και καλή συνέχεια. Το Απρίλιο του 2018, πιθανόν να το θυμάστε, είναι πρόσφατο γεγονός, ο Δήμος Ιωαννητών έκανε την πρώτη πανελλήνια συνάντηση φορέων πολιτικής διαχείρισης με ένα πρόγραμμα φιλόδοξο και θα παρακαλούσα πιθανόν τώρα ή μετά, αγαπητέ Πρόεδρε, να μ' αναφερθείτε στην ιστορία αυτή, έχει μια μεγάλη σημασία. Το λόγο έχει λοιπόν ο Πρόεδρος Βανατικού Κέντρου του Δήμου Ιωαννητών, ο κύριος Καστίνος Γκόγκος, τον ευχαριστούμε ιδιαίτερο για τη συμμετοχή του. Αγαπητέ Πρόεδρε, σ' ακούμε. Καλησπέρα και από εμένα σε όλους τους αυτοδιοικητικούς, αλλά και όσους συμμετέχουν εδώ και είναι έτσι υπέρμαχοι της περιφερειακής πολιτιστικής πολιτικής. Τους θερμούς χαιρετισμούς από όλη τη Δημοτική Αρχή και από το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ιωαννητών και τα δύο εκπροσωπός, Δημοτικός Σύμβουλος και ο Πρόεδρος. Το Πνευματικό Κέντρο είναι η κοινοφελής εμπιχείρηση πολιτισμού περιβάλλοντος νεωρέας και άθλησης και μπροστά σε αυτό το μακρόστερο τίτλο χρησιμοποιούνται και έχει επικρατήσει για όλους τους Γιαννιώτες να λέγεται Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ιωαννητών. Έτσι, είμαι χαρούμενος ιδιαίτερα γιατί βρίσκομαι στην Ελευσίνα. Μια συνεποψήφια αρχικά πόλη για τη διεκδίκηση της πολιτιστικής πρωτεύουσας που ήταν και τα Γιάννενα και συνολικά οι 13 πόλεις, που χαρίκαμε γιατί η Ελευσίνα επάξια κέρδισε αυτό το τίτλο και διοργανώνει στα πλαίσια της πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης για το 2021, αυτή εδώ την εκδήλωση. Η υποψηφιότητα της Ελευσίνας, έτσι από το φάκελο τον οποίο γνωρίσαμε, χαρακτηριζόταν από ουσία ρεαλισμό και δημιουργική αγωνία θα έλεγα. Και αν και συναγωνιστές, ειλικρινά χαρίκαμε που το χρήσμα δόθηκε στην πόλη της Ελευσίνας. Η μέχρι τώρα πορεία, το πνεύμα συνεργασίας που τη διακρίνει, αποτεκνύει ότι η Ελευσίνα βρίσκεται στο σωστό δρόμο και τα Γιάννενα θα είναι πάντα πρόθυμα στο πλευρό της. Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί φίλοι και φίλες, ζούμε σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται αποδομημένα, οξύμορα θα έλεγα, από τη μια πλευρά οι επιθυμίες και ανάγκης των πολιτών, που δικαίως γίνονται ολοένα και περισσότερο έντονες και από την άλλη οι συγκρονιστικές αγγυλώσεις στους μηχανισμούς, υλοποίησης και στο περιβάλλον της δράσης μας και στον τομέα του πολιτισμού και σε όλους τους τομείς που αφορούν την αυτοδιοίκηση και φυσικά την περιφερειακή διοίκηση, το κράτος και λοιπά, μιας και ως αυτοδιοικητική εδώ αναφερόμαστε. Πριν σας παρουσιάσω έτσι γενικό στη δομή του πνευματικού κέντρου, θέλω να πω και η Ήπειρος και τα Γιάννενα από τον Τζιτσάνι περάνάμεσθα στον ιππυρότικο μυρολόγιο και στην παράδοση, που θεωρώ σημαντική, στα Γιάννενα των Βυζαντινών χρόνων και της Τουρκοκρατίας δυστυχώς, της απελευθέρωσης μετά 100 χρόνια από την υπόλοιπη Ελλάδα, την ευεργησία, δηλαδή τους εθνικούς ευεργέτες που σκλαβωμένα πλέον τα Γιάννενα, δώσαν όλους την περιοσία κυρίως στην Αθήνα. Να θυμίσω βέβαια πως τα Γιάννενα κάποτε από την Τουρκοκρατία και κυρίως από την Αλήπα Σά που ανεπτύχθηκε το εμπόριο σε όλη την Ευρώπη θα έλεγα, ήταν μια πόλη των 30 χιλιάδων, η Θεσσαλονίκη των 60 χιλιάδων και η Αθήνα των 7-9 χιλιάδων. Τώρα είναι των εκατομμυρίων. Θέλω να έτσι να αναφέρω μερικά πράγματα που αφορούν έτσι τα διέξοδα στα οποία βρισκόμαστε και πολλές φορές προσπάθειες της κεντρικής εξουσίας της πολιτείας που πραγματοποιούνται για να μας διευκολύνουν. Δυστυχώς, σωρεύουν νέα δεινά και μεγαλύτερες επιπλοκές στην όλη δράση μας και στην πολιτιστική δράση. Μπορεί έτσι η δημιουργική μας σωρμή, που θα το καταλάβατε και από τις ομιλίες των συναδέλφων, του δημάρχου και του αντιδημάρχου, θέλουμε να χαράξουμε νέους δρόμους, μονοπάτια, αλλά συστηματικά συναντούμε τα εμπόδια αυτά. Τι σχεδιάσαμε, τί πρόκειται να κάνουμε, τι σχεδιάσαμε, τι πετύχαμε και τι αναγκαστήκαμε να αναθεωρήσουμε στην πράξη και τι αποκομίσαμε τα τέσσερα χρόνια αυτά από την προσπάθεια αυτή. Πριν ξεκινήσω την απάντηση στα ερωτήματα αυτά, είναι απαραίτητο να σας δώσω ορισμένα στοιχεία για το Πνευματικό Κέντρο Δήμου Γιάννητών, που ουσιαστικά αποτελεί, θα έλεγα, τον μεγαλύτερο Φορέα Πολιτιστικής Διακύρισης στην Ήπειρο και ένα από τους μεγαλύτερους στην Ελλάδα. Το κεντρικό μας σύνθημα για αυτά τα χρόνια ήταν «Πολιτισμός για όλους, Πολιτισμός παντού». Αυτό το σύνθημα είναι η βασική αρχή που διατρέχει τον προγραμματισμό μας, τις δράσεις μας και τις παρεμβάσεις του Πνευματικού Κέντρου, που υλοποιώντας το πρόγραμμα της Δημοτικής Αρχής εκπονίσαμε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο παρεμβάσεων, που σταδιακά εφαρμόστηκε σε όλους τους τομείς τις δράσεις μας. Και για να το πετύχουμε αυτήν την περίοδο που περάσαμε, προσπαθήσαμε συστηματικά, αντιμιουργικά, αξιοποιώντας το δυναμικό της πόλης, να ενισχύσουμε τον ρόλο του ως κεντρικού πόλου πολιτισμού της Υπείρου, αλλά και συνεργάτη με αξιόπιστες συνεργασίες και πανελλήνια εμβέλια. Βασική μας στόχη ήταν καταρχάς η αναβάθμιση των υποδομών μας, όπου στεγάζονται οι σχολές και τα τμήματα, και θα αναφερθούν σε συντομία παρακάτω. Παράλληλα, προβλέποντας την αύξητη ραγδαία, που την έχουμε ήδη και αυξάνει καθημερινά, της επισκεψημών η Δασσαγιά, ένα λόγο των οδικών αξών της Ιόνιας και της Εγνατίας Οδού, της αναβάθμισης του αεροδρομίου των Ιωαννίνων, της νέες αεροπορικές συνδέσεις. Κάποτε βλέπαμε ένα-δυο αεροπλάνα, καθημερινά στα χρώματα της Ολυμπιακής. Τώρα βλέπουμε πολύχρωμα αεροπλάνα, έρχονται από Δανία, Κοπενχάγη, από Σουηδία, από Γερμανία κλπ. Πράγμα έτσι σημαντικό και παρήγορο για μας. Και σε αυτή την προοπτική δημιουργήσαμε θεσμούς και εκδηλώσεις με περιφερειακή εμβέλεια και συλλεκτικότητα. Τέλος, επεκτείναμε και αναθερμάναμε τις σχέσεις μας και τις συνεργασίες μας με βασικούς πολιτιστικούς θεσμούς της χώρας. Είναι γνωστή, εκπροσωπή τους ήταν εδώ, αλλά και στη συνάντηση που θα αναφερθούμε σε λίγο, περιληπτικά. Αλλά και πολιτιστικά ιδρύματα του εξωτεϊκού, πρεσβείες, μορφωτικά ιδρύματα κλπ. Τι είναι το πνευματικό κέντρο έτσι με μια ματιά. Είναι 2.350 μαθητές που λαμβάνουν καλλιτεχνική παιδεία στις σχολές και στα ατμήματα που λειτουργούμε. 400 και περισσότερες εκδηλώσεις σε κάθε είδος τέχνης και λόγου όλη τη χρονιά. 250.000 θεατές που παρακολουθούν τις εκδηλώσεις μας κατέτος. 14 παρεμβάσεις στα κτίρια, αναφέρομαι μόνο του πνευματικού κέντρου. Αναπλάσεις κτιρίων όπως είπα και λοιπά που πραγματοποιήθηκαν. 6 βασική πολιτιστική θεσμοί, είναι οι 4 συνενέοι που δημιουργήσαμε αυτά τα χρόνια. 38 συνολικά είναι οι χώροι που υλοποιούμε τις πολιτιστικές μας εκδηλώσεις σε όλο τον Δήμο. Με τη συνένωση των Δήμων, με τον Καλλικράτη, ο Δήμος της Ιωανντών είναι ένας πολύ μεγάλος πραγματικά γεωγραφικός δήμος που φυσικά εκεί δημιουργούνται και πολλά πολλά μεγάλα προβλήματα. Οι εκπαιδευτικές και πολιτιστικές δομές και σχολές, είπα ότι οι υποδομές μας ενδιέφεραν πρώτα για να υπάρξει ένας σοβαρός και ουσιαστικός προγραμματισμός. Αντιμετωπίσαμε τις ελλείψεις δεκαετιών, χρονίζοντα προβλήματα. Ολοκληρώσαμε όμως αυτό το πρόγραμμά μας. Δεν κατέστην δυνατόν να έχω ένα βίντεο προκειμένου να τα δούμε όλα αυτά. Πολίτες, δημιουργοί, δημιουργοί, πολίτες, μαθητές, θεατές πλέον σε ανακενισμένους χώρους και πιστεύω πως από αυτή την άοψη είμαστε αρκετά καλά, την άοψη των υποδομών, με ασφάλεια και άνεση, απολαμβάνουν τα πολιτιστικά αγαθά, θα έλεγα. Αλλά δίνεται και ευκαιρία στο εκπαιδευτικό μας προσωπικό, που είναι αξιόλογο, να έχουν την άνεση για παροχή ανωτάτου επιπέδου καλλιτεχνικής παιδείας στους συμπολίτες μας και κυρίως στη νέα γενιά στα παιδιά της πόλης των Ιωαννιών. Οι πολιτιστικοί μας θεσμοί, το Πνευματικό Κέντρο σχεδιάζει και υλοποιεί σε νέο στοχευμένους πολιτιστικούς θεσμούς. Να μην σας τρώω το χρόνο να περάσω και να αναφερθώ σ' αυτούς. Ένα μεγάλο φεστιβάλ το καλοκαίρι, το Ισκαλία Φεστιβάλ. Το Ισκαλία είναι η ακρόπολη του κάστρου των Ιωαννιών, που και αυτή περιβάλλεται από το τείχο, εκεί είναι και ο τάφος του Ολυπασσά, για όσους ξέρουν τα Γιάννενα. Και σ' αυτούς τους χώρους, που είναι σε δύο διαζώματα, πρώτη αιτίας ξεκινήσαμε φιλόδοξα, ένα πρόγραμμα πολιτιστικών εκδηλώσεων αγκαλιάστηκε από την Ήπειρο και όχι μόνο, τέθηκε υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και νομίζω πως βαντίζουμε έτσι πάνω σε ένα επιτυχή θεσμό, που θα μεγαλώνει κάθε χρόνο. Το Ιωάννινα Όπερε Air Film Festival, κινηματογράφος θερινός, σε χαρακτηριστικά σημεία της πόλης, με χαρακτηριστικές ταινίες. Το Κάστρο των Παιδιών, πάλι εδώ στην νεολεία, ένα καροκερινό θερινό σχολείο πολιτισμού, με εκπαιδευτικές και ψυχαγωγικές δράσεις για τα παιδιά της πόλης μας. Ακόμα ένας θερασμός που δημιουργήσαμε με τις πρεσβείες πολλών χωρών και αφορούν τον κινηματογράφο από τις οθόνες του κόσμου, ήδη αναφέρεται στην πρόσφατη κινηματογραφική δημιουργία των χωρών αυτών. Είναι ένα τριήμερο αφιερωμένο σε κάθε χώρα. Ήδη έχουμε κάνει και συνεργαστεί με τις πρεσβείες της Αργεντινής, της Γαλλίας, της Ισραλίας, των Ομιών Πολιτιών, ακολουθεί η Κροατία και άλλες χώρες. Και νομίζω παρουσιάζει έτσι ένα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον ο κινηματογράφος στην πόλη των Ιωάννιων, ο Αγγελόπουλος, στον οποίο είχαμε κάνει και πρόπερση ένα αφιέρωμα, τριήμερο, όπου γύρισε σκηνές από πέντε ταινίες του. Θέλω να πω δυο λόγια, θα αναφερθώ αύριο έτσι εκτεταμένα στην Πανελλήνια Συνάντηση Δημοτικών Πολιτιστικών Φορεών. Είναι μια πρωτοβουλία έτσι που την πήραμε πέρυσι και πραγματοποιήθηκε στα Γιάννα, πολλοί από εσάς συμμετείχαν και νομίζω πως ήταν μια σημαντική πρωτοβουλία και θα έχει, πιστεύω έτσι, με την προσπάθεια όλων μας, μια επιτυχή έγβαση. Συμμετείχαν 40 πόλεις, η Δήμη και οι πολιτιστικοί οργανισμοί τους και πάρα πολλά μεγάλα ιδρύματα, πανεπιστήμια. Το Φεστιβάλ Αθηνών, ο κ. Σοδορόπουλος, που ήταν εδώ στην αρχή της συνάντησης αυτής. Το πολιτιστικό ίδρυμα Ομίλιο Πηραιός, φυσικά η Ελευσίνα. Το Ελληνικό Κέντρο Κοινηματογράφου, το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, πολιτιστικός οργανισμός του Δήμου Αθηνέων. Και ήδη έτσι προκύπτουν αξιόλογες συνεργασίες, όπως με το Μέγαρο Μουσικής. Είχαμε πρόσφατα μια συνάντηση. Την ΚΟΑ την είχαμε, κρατική ορχή στραθυνών, την είχαμε φέρει δύο φορές στα Γιάννενα, όπως και τον Καβάκο τώρα. Θα έρθουν το Μάρτι για μια προγραμματισμένη συναυλία ΚΟΑ και ο Λιονίδας Καβάκος. Να περάσω έτσι στη διοικητική και οικονομική ανασυγκρότηση, που προσπαθήσαμε και πετύχαμε αυτά τα τέσσερα χρόνια. Είναι ένα σημαντικό έργο που είναι λίγο στο περιθώριο περνάει, αλλά νομίζω πως αυτό βοηθάει πάρα πολύ τις δράσεις στο όλο έργο μας. Ναι, ναι, δεν θα επεκταθώ καθόλου. Θα πω έτσι δυο λόγια για το περιβάλλον που χαρακτηρίζει όλα αυτά, που είναι η παράθεση στοιχειών δράσης του πνευματικού κέντρου, πριν και θα νόμιζε κανείς ότι είναι σε ιδανικές συνθήκες. Δεν είναι καθόλου έτσι. Το ξέρουν όλοι οι αυτοδιοικητικοί που βρίσκονται εδώ και οι δήμαρχοι, ο δήμαρχος Τρικέων και λοιπά, και ο αντιδήμαρχος του Ηλίου, τις δυσκολίες που ανημετωπίζουμε. Είναι διαφορετική η πραγματικότητα. Τα τελευταία χρόνια όπως γνωρίσαμε να γίνεται μια προσπάθεια από την Πολιτεία να φανεί πολλές φορές πράγματι ότι εξυγχρονίζονται τα πράγματα, αλλά δυστυχώς δεν είναι συστηματική αυτή η προσπάθεια. Μας δημιουργεί πολλές δυσκολίες και πολύυπλοκες διαδικασίες. Και στην πραγματικότητα, ακόμα έτσι, κάθε πράξη ακόμα ψηφιακής, θα έλεγα να βάθμησες, να γεννά, δυστυχώς, περισσότερη γραφειοκρατία. Κάθε πράξη για περισσότερη διαφάνεια να βραχηκυκλώνει τις δυνατότητες δράσεις μας. Και κάθε διαδικασία ελέγχου νομιμότητας να μετατρέπεται από τα αρμόδια όργανα και τους υπαλλήλους σε έλεγχο του περιεχομένου, σε έλεγχο σκοπιμότητας, χωρίς να έχουν αυτό το δικαίωμα. Το γνωρίζουν όλοι οι αυτοδιοικητικοί. Το τι τραβάμε με τις αποκεντρωμένες διοικήσεις, με τον έλεγχο των επιτρόπων κλπ. Και ίσως περιπλέκονται τώρα τα πράγματα με τους προησταμένους των οικονομικών υπηρεσιών, που υπογράφουν τα εντάλματα και τις νέες δυσκολίες. Θέλω να περάσω έτσι, αφού ανέφερα όλα αυτά, σε μερικά ερωτήματα τα οποία θεωρώ σημαντικά, που θα ακολουθήσει και συζήτηση και θα τεθούν ερωτήσεις. Οι υπεύθυνοι δημοτικών φορέων πολιτιστικής διαχείρισης δεν μπορεί να είναι απλοί φίλοι του πολιτισμού ή καλλιτέχνες. Η ανασχόλησή τους με αυτούς τους φορείς ή τα νομικά πρόσωπα, οφείλει να είναι πλήρες και ουσιαστική. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η καλή γνώση των διαδικασιών, πολύ πλοκό μου που προανέφερα δυστυχώς, και κυρίως η θετική δημιουργική αντιμετώπιση τους. Στην πραγματικότητα πρέπει να είμαστε πλήρες, να είμαστε πάντα σε μια διαδικασία νόμιμης άμυνας απέναντι σε κάθε μεχανισμό που εμπεριέχει, δυστυχώς εμπεριέχει την άρνηση και την αδράνεια. Οφείλουν άμεσα να παρουσιάζουν μια ολοκληρωμένη και συνολική πρόταση για την κατεύθυνση και το χαρακτήρα των δράσεων, να επικοινωνούν αυτό το όραμα και κυρίως να επιβεβαιώνουν ότι αυτό έχει γίνει ξεκάθρωτο και αντιληπτό από το σύνολο των παραγόντων της εφαρμογής τους, από το σύνολο της δημοτικής αρχής και όχι μόνο. Οφείλουν να εξιοποιούν σωστά τις περιορισμένες δυνατότητες συνεργατών που έχουμε. Πολλές φορές δύο-τρεις καλοί και έμπειροι εξωτερικοί συνεργάτες είναι προτιμότεροι από κάποιες πολιτικές επιλογές, που δυστυχώς αυτό είναι ένα μειώνο μας και δυστυχώς πολλές φορές το κάνουμε. Και τέλος, το πιο σημαντικό κατά τη γνώμη μου, οφείλουν να είναι πρόθυμοι σε συνεργασίες, να τις αναζητούν, να τις προκαλούν, να τις ενθαρρύνουν, γιατί αυτό έχει μια πολλαπλασιαστική ισχύ και αυτό είναι που κάνει στο τέλος τη διαφορά. Έτσι θα σταματήσω εδώ σε αυτά τα ζητήματα που έβαλα, θα ακολουθήσει και η συζήτηση και νομίζω πως θα είναι δημιουργική, θα δούμε τα προβλήματα και θα απαντηθούν ερωτήματα βρίσκοντας κοινές λύσεις. Ευχαριστώ. Λοιπόν, όπως είπα και στην αρχή, τελευταίος αλλά όχι έσχατος είναι ο Πρόεδρος του Πλευραντικού Κέντρου Δημοσχέδου Συγνώμη Ταύρου, ποιος θα προσθώνει Σιόκας, με τίτλο θα μας τον πει ο ίδιος. Αγαπητέ κύριε Σιόκα, έχετε το λόγο. Καλησπέρα και από μένα. Last but not least λένε οι Αγγλωσάξοι, όμως δεν ξέρω να το δικαιολογήσω. Ευχαριστώ πολύ και για την πρόσκληση και είναι τιμητικό να βρισκόμαστε στην Ελευσύνα. Εγώ γενικά δεν μπορώ να πω ότι έρχομαι και πάρα πολύ συχνά, οπότε είναι και μια πολύ καλή ευκαιρία και μου αρέσει πολύ όλη αυτή η γειτονιά. Θεωρώ ότι είναι και πολύ σπουδαίο αυτό που καταφέρανε, που δείχνουν ότι μικρές ομάδες συντονισμένες μπορούν να παράγουν αποτελέσματα πολλαπλασιαστικά του όγκου τους. Οι συνομιλητές είναι πάρα πολύ σημαντικοί, τυχαίνει να παρακολουθούμε όλοι τον δήμαρχο και τον δημοτρικάλον. Εγώ ως Καρδιτσιώτης έχω και μια άλλη πιο εγκύτητα με όλες αυτές τις... Με αυτή την πόλη ακριβώς τη ζηλεύω, αν και θεωρώ και η δικιά μου είναι πολύ όμορφη. Με τον Δημήτρη Τιχάνι να είμαστε συμφιτητές, μπορούμε να το πούμε. Με τον πρόεδρε του Πνευματικού Κέντρου δεν έχουμε γνωριστεί καθόλου. Μπορώ να πω όμως ότι είναι ένα από τα δύο με τρία προφίλες στο Facebook άλλων πνευματικών κέντρων, τα οποία παρακολουθώ. Είναι το δικό σας. Οπότε θεωρώ το πάνελ χωρίς να γνωριζόμασταν και μέσω του Γιάννη έχει στιθεί αρκετά καλά. Θα μιλήσουμε για τα μοντέλα πολιτιστικής ανάπτυξης και αναζωγόνησης μιας πόλης. Εγώ είμαι ο Απόστολος Σιώκας, είμαι Πρόεδρος του Πνευματικού Κέντρου εδώ και τρεις ή μισή με τέσσερα χρόνια αισίως και παράλληλα είμαι οικονομολόγος και είμαι στέλεχος στο εμπορικό τουμήμα μιας πολυθυνικής. Υπάρχει ένας διισμός που μπορεί να περάσει και στην ομιλία μου και μια σχεζοφρένεια ίσως. Αυτός είναι ο δήμος Μοσχά του Ταύρου. Πρόκειται για έναν καλυκρατικό δήμο. Μετά την Ένωση το 2010 ξεκινήσαμε, η Δημοτική Αρχαία ανέλαβε το 18. Φαίνεται αρκετά μικρός γιατί είναι αρκετά μικρός σε απόλυτα μεγέθη. Επί της ουσίας όμως, αν το δείτε λίγο πάνω στο χάρτη έχει μια γεωγραφική διάσταση πάρα πολύ σημαντική. Πολλές φορές ούτε εμείς την αντιλαμβανόμαστε και οι ίδιοι οι κάτοικοι. Γιατί επί της ουσίας πρώτος ένας Γερμανός, σε κάποια συναντήση με την Ελληνογερμανική Συνέλευση το είδαμε αυτό, μου είπε, «Μα εσείς είστε μεταξύ της Αθήνας και του Πειραιά. Είστε δύο τεράστιων πόλεων». Οπότε αυτό το σταυροδρόμι λοιπόν που ξεκινάει μεταβληματικά αυτά κτήρα πως είναι ο Παρθενώνας, δηλαδή Αθήνα ο Πειραιάς και αντίστοιχα υπάρχει ένα μεγάλο τοπόσιμο στην περιοχή μας, είναι το ίδρυμα Νιάρχου, είναι τρία λεπτά. Πολλοί επίσης είναι και παραλιακός δήμος, ο δήμος Μοσχάτου Ταύρου. Πάντα συστηνόμουν στο πανεπιστήμιο και μας ξέραν μόνο για το καρναβάλι, όπως θα δείτε, και για τις πλημμύρες που τότε ήταν πολύ έντονες. Άρα, εμείς θεωρούμε ότι σαν πολιτισμό πρέπει να έχει μια ολοκληρωμένη, να βιώσουμε και υφόρο ανάπτυξη, το sustainability που συνηθίζουμε να λέμε και οι πιο οικονομολόγοι. Πρέπει να έχει μια στρατηγική αναζωγόνισης χώρων, περιοχών και είναι και ένα ολοκληρωμένο εργαλείο, έτσι, marketing, αν μπορείς να το δεις, με τη θετική έννοια του χώρου. Για μας είχε και έναν άλλο τσιδιτό σκοπό, έπρεπε να ενώσουμε και δύο περιοχές. Δεν είναι πάρα πολύ εύκολο, επειδή κάποιοι υπουργοί, κάπως φαντάζονται χωροταξικά τις ενώσεις, δεν ήταν και το πιο εύκολο. Εμείς, λοιπόν, σας λέμε ότι δεν είχαμε και τόσα πάρα πολλά κοινά σαν πόλεις. Ο πολιτισμός, όμως, θεωρώ, μας έχει βοηθήσει πάρα πολύ σε αυτό. Άρα, ήταν και εργαλεία πολιτιστικής ανάπτυξης και οικονομικής ενδυνάμωσης. Είναι σημαντικό το δεύτερο, σε μια εποχή της οικονομικής κρίσης, ο πολιτισμός, χωρίς να φοβόμαστε να πούμε, νομίζω και τα Τρικά θα το δείξαν και αυτό, ως τουριστικός προορισμός, θεωρώ ότι έχει και οικονομικά στήχια μέσα, τα οποία είναι θετικά, γιατί ο πολιτισμός πρέπει να τρεφοδοτείται και από οικονομικούς πόρους. Άρα, υπάρχουν κάποια μοντέλα που πρέπει να επενδύσουμε σε πολιτιστικές υποδομές, πρέπει να ενεργοποιήσουμε και σε καλλιτεχνικές δυνάμεις. Δεν είμαστε τρικα, ίσως, μπορούμε να επικαλεστούμε τον Τζιτσάνη και όλους αυτούς, αλλά πραγματικά σε όλες οι περιοχές. Και στο Μοσχάτο και στον Ταύρο υπάρχουν πολλοί, αυτό λέμε και για αυτόχθον, οι πολιτιστικοί παραγωγοί και ο Γιάννης είναι και πολύ υπέρμαχος αυτού. Υπάρχουν και πολλοί καλλιτέχνες και εμείς θέλουμε να τους δώσουμε τις παροχές, μπορεί να είναι κτιριακές, στο βήμα, καλλιτεχνικό βήμα, να μπορέσουν να μας δείξουν τι πραγματικά καταφέρουν και θα δείτε ότι τι πραγματικά κατάφεραν είναι και ένα πολύ πρόσφατο. Άρα από διεθνείς πρακτικές υπάρχει το city marketing που εγώ το αναγάγω σε local marketing, πρέπει να μιλήσεις και για πιο τοπικά χαρακτηριστικά. Είναι το city branding που οι κυρίως δήμοι της επαρχίας μπορούν να εστιάσουν σε αυτό. Για μένα είναι και το place branding, δηλαδή πρέπει να μιλήσεις ξεχωριστά για συγκεκριμένα σημεία τα οποία μπορεί να είναι ξεχασμένα στην ίδια σου την πόλη. Πάντα με μία ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα, τουλάχιστον σε δήμους μικρούς, είμαστε εμείς γύρω στις 35.000 χώρους. Και αυτά είναι τα εργαλεία τα οποία μπορούμε να δούμε όπως η επανάχρηση χώρων και ανάδειξη χαρακτηριστικών και ιστορίας. Τα περισσότερα τα έχει κάνει τα Τρίκαλα και ζηλεύουμε την καλή έννοια. Αγγλωσσαξιονικά θα το λέγαμε, το κάνουμε benchmark το δήμο Τρικάλων. Άρα, εμείς έχουμε και ένα θαλάσσιό μέρος το οποίο πρέπει να ταυτιστεί με τα δικά μας πολιτιστικά εργαλεία και το μέλλον. Εμβληματικά κτίρια, κυρίως έχουμε το πολιτιστικό μας κέντρο, ο Θάδωρος Αγγελόπουλος, ένα κτίριο περίπου 6-7 χρόνων, πολύ σύγχρονο χωράει γύρω στα 450 άτομα και είναι πραγματικά ένα στολίδι όσοι έχουν καταφέρει να το δουν. Και πλέον θα έχουμε και το κτίριο Τεμπονέρα, ένα κτίριο 700 θέσεων, πραγματικά στολίδι, με πάρα πολλά άλλα μικρά κτίρια τα οποία δεν τα έχω οπτικοποιήσει, όλα κυρίως για το σύντομο του χρόνου. Και έπρεπε να έχουμε και κάποια πολιτιστικά επίκεντρα, αυτό αφορά και τα μέρη στα οποία στρατηγικά δώσαμε μια κατεύθυνση. Υπάρχουν κάποια μοντέλα σε ένα θεωρητικό υπόβαθρο, εμείς το δικό μας μοντέλο ήταν της δημιουργικής πόλης, των δημιουργικών χώρων δεν μπορούμε κι αλλιώς, ούτε τα μεγέθη μας είναι άλλα, αλλά νομίζω η δημιουργική πόλη είναι κάτι το οποίο μας τέριαξε. Πάμε να δούμε λοιπόν τι κάναμε. Το πρώτο ήταν ενώ μπορεί να μην είμαστε τόσο μεγάλος δήμος, έπρεπε να αγκαλιάσουμε και να συμπράξουμε με αυτά τα πολύ μεγάλα πολιτιστικά κτίρια και οργανισμούς οι οποίοι υπάρχουν. Είναι, όπως βλέπετε, το ίδρυμα Νιάρχου, το ξέρετε πάρα πολύ καλά, το Ίδρυμα Κακογιάννη στην Πειραιώς στον Ταύρο, πάρα πολύ σημαντικό. Ξέρετε, οι συμπράξεις και ενός φέραν και θετικά, ο Ταύρος έχει να δώσει αυτό το πάρα πολύ σημαντικό, η Πειραιώς έχει να δώσει το Ίδρυμα Μίζονος Ελληνισμού επίσης, άλλο project τεράστιο η Πειραιώς, πρέπει να το δεις συνολικά εκεί η περιφέρεια, είναι το ιστορικό αρχείο του πολιτιστικού Ίδρυματος του Ομήλου Πειραιώς. Εμείς έχουμε συμπράξει όλα αυτά και σαν πνευματικό κέντρο, αλλά μιλάω και γενικά σαν δήμος και θα δούμε και αρκετές δράσεις, οι οποίες γίναν εντός αυτών των κτίριων, ώστε έπρεπε να μπει ο δήμος, η πόλη σε αυτά τα κτίρια και έπρεπε και αυτά τα κτίρια, τους δώσαμε και η ίδια ώθηση, να μπορούν να πλωθούν στην ίδια τους την πόλη. Σαν πνευματικό κέντρο, καταφέραμε να δημιουργούμε συνεχώς θεσμούς, αυτό είναι κάτι το οποίο πρέπει να έχει σε συνεχή εγρήγορση τον κόσμο και εμείς, αν μιλήσουμε λίγο για το πνευματικό κέντρο, εμείς έχουμε γύρω στις 2.300 μαθητές, αν βάλετε και τους γονείς, γιατί οι περισσότεροι είναι παιδιά, είμαστε για μια κρίσιμη μάζα 3.000-3.500 ατόμων, φανταστείτε το αυτό να το αναγάγεται σε έναν δήμο 35.000, άρα ένα 10% έχει άμεση σχέση με το πνευματικό κέντρο, με αυτές τις δράσεις. Εκεί πέρα υπάρχουν νεοδεία, υπάρχουν μαθήματα καλλιτεχνικά, κεραμική, είναι και κάποια σπάνια, δεν μπορούμε να υπερφανευτούμε και εμείς, σπάνια τμήματα η κεραμική επαφή με τον πυλό, υπάρχει υφαντική, έχουμε 10 εργαλιούς, υπάρχουν δηλαδή και κάποια που έχουν ξεχαστεί τελείως και παραδοσιακά και υπάρχουν και τμήματα όπως η νοικοπτική ραπτική, η οποία πραγματικά έχει άμεση σχέση και με το βιοποριστικό, πολλούς κόσμος έχει στραφεί σε αυτά και το έχει κάνει και επάγγελμα. Άρα, ένα μεγαλύτερο στίχημα ήταν ένα πάρκο που πολύ στον ταύρο είναι το πάρκο ηρώων ενόπλων δυνάμεων, είναι τρία λεπτά με τα πόδια από την Πειραιώς, επίσης δεν το ξέραν πάρα πολύ, ένας πνεύμονας, πολλές πολύ σπασχίζουν να δημιουργήσουν πάρκα και εμείς το είχαμε και ήταν αρκετά ανεκμετάλλευτο. Και έτσι, με το πρώτο φεστιβάλ τεχνών, το οποίο έγινε πέρυσι, ρίξαμε μια πέτρα, να το πούμε έτσι, μου θύμιζε λίγο αυτούς που πήγαν να κατακτήσουν την Αμερική, ρίξαμε μια πέτρα, μετά ήρθαν όλα τα υπόλοιπα, αλλιώς ακόμα θα το κοιτούσαμε. Και μέσω αυτού καταφέραμε να εξοτερικεύσουμε τις δράσεις του Πνευματικού Κέντρου, όλα αυτά που σας κάναμε, να έχουμε μια εξοστρέφεια προς την πόλη, να μάθει ο κόσμος και ο υπόλοιπος κόσμος τις δράσεις, αλλά και οι ίδιοι συμμετέχοντες, να μπορούν να δείξουν τα έργα αυτά που κάνουν, τα οποία είναι απίστευτα έργα. Εδώ βλέπουμε, ας πούμε, κάποια από εκθέσεις ζωγραφικής, εδώ είναι η κεραμική, πώς μπορεί να βαφτεί, εδώ είναι η φαντά από τον Αργαλιό και πάρα πολλά, αλλά δεν μπορούσα δυστυχώς να τα εντάξω όλα, και εδώ είναι αυτό που λέγαμε για την αυτοχθονή καλλιτεχνική παραγωγή, ο Μιχάλης ο Παούρης, κάποιοι μπορεί να το ξέρετε, είναι ένας βιτουόζος του Μπουζουκιού, είναι ταυριότης, πριν δύο μέρες πήρε το πρώτο παγκόσμιο βραβείο κλασικής μουσικής στο Carnegie Hall στη Νέα Υόρκη. Μόλις βραβεύτηκε το καλοκαίρι από εμάς, το ίδρυμα της προφήτης στον τόπο του και στα πολιτιστικά είναι ένα ζητούμενο, να ξέρετε, και πριν δύο μέρες μας έκανε περήφανος σε όλον τον κόσμο. Και άλλοι, όπως και ο Άκης Οδίξημος, είναι καλλιτέχνες στο ΚΙ. Εδώ είναι από το Ίδρυμα Μίζονος Ελληνισμού, μια δική μας παράσταση, δικά μας παιδιά, γύρω στα 100 παιδιά, ας πούμε, έχει αυτό το τμήμα. Καταλαβαίνετε, αυτός ο χώρος, λοιπόν, το Ίδρυμα Μίζονος Ελληνισμού, δεν θα μπορούσαμε εμείς ποτέ να το έχουμε, ένας τόσο μικρός δήμος, με μια σύμπραξη που πληρώνουμε. Βέβαια, το αντίτιμο μπορεί να είναι μικρότερο, γιατί είμαστε ο δήμος, όμως μπορούν και οι πολίτες γνωρίζουν αυτά τα κτίρια και βιωματικά, μέσα των δικών μας τμήματων. Αντίστοιχα, τμήματα παραδοσιακών χωρών που πραγματικά έχουμε φτάσει να έχουμε 500 άτομα γεγραμμένους. Άλλος θέσμος, γιορτή βιβλίου. Υπήρχαν οι βιβλιοθήκες, όλοι τις είχαμε, οι περισσότεροι έχουν πρέπει να αναφερθεί, πρέπει να δώσεις ζωή, πρέπει να ανοίξεις τις πόρτες αυτές τις βιβλιοθήκες. Έτσι, λοιπόν, εμείς έχουμε δύο βιβλιοθήκες. Καθιερώσαμε τη γιορτή βιβλίου, η οποία γίνεται κοντά στις 2 Απριλίου, που είναι παγκόσμια γιορτή παιδικού βιβλίου με αφορμή τα γενέθλια του μεγάλου παραμύθατου Άντερσεν. Και έτσι πραγματικά ενώσαμε όλα τα σχολεία, αυτό επίσης σπάνια γινότανε, και όλα τα σχολεία μας βγάζουν μια δράση και ενώνονται, εδώ είναι το Πολυσικό Κέντρο. Και κάθε χρόνο δίνουν ραντεβού τα παιδιά με το βιβλίο, είναι πάρα πολύ σημαντικό, χάνεται, υπάρχουν καλά παραδείγματα αλλά η κυρίως επαφή με το βιβλίο, τα σχολεία δεν την καταφέρουν τόσο όσο θα θέλαμε. Η καλοκαιρινή εκστρατεία πάλι με τις βιβλιοθήκες μας, εδώ είμαστε τυχεροί που η Εθνική Βιβλιοθήκη έχει έρθει δίπλα μας και συμμετέχουμε, όλο το καλοκαίρι δεν κλείνουν οι βιβλιοθήκες, μπορώ να πω ότι είναι πιο δραστήριες το καλοκαίρι από ό,τι είναι όλη τη χρονιά και τα παιδιά έχουν χρόνο και είναι πολύ σημαντικό ότι εδώ αναπτύσσουμε και τοίμα εθελοντών. Οι βιβλιοθοικονομοι είναι πάρα πολύ λίγοι, δεν μπορεί να δουλευτεί αυτό, τα λεφτά δεν φτάνουν, άρα ένα τμήμα ομάδες εθελοντών, κυρίως μαμάδες δραστήριες, τρέχουν αυτές τις δράσεις. Εδώ είναι το δύο μας πολύ σημαντικό, εγώ ξέρετε δηλώνω άμουσος, όπως σας είπα είμαι και οικονομολόγος, γίνεται μια εκπληκτική δουλειά εδώ, γιατί θα δούμε και κάποιους πιο pop εκδηλώσεις που κάνουμε. Εδώ παιδιά παίρνουν πτυχίο, έχουν ασχοληθεί επαγγελματικά και εδώ όμως δεν θέλαμε να μην είναι ένα κτίριο και ο μαθητής με το δάσκαλο που μπορεί να πάρει πτυχίο αλλά πάλι δεν φαίνεται αυτή η δράση του, έτσι καθιερώσαμε την Κυριακή στο Δίο, σχεδόν κάθε Κυριακή υπάρχουν εκδηλώσεις, εδώ βλέπετε και αφιερώματα, ας πούμε η Σοφία Βεμπομίμ, η Τραϊφόρο που τυχαίνα και ο ανηψιός του Τραϊφόρου είναι και τα αυριό της και άρα έρχονται παιδιά, έρχονται γονείς, γίνονται προβολές και πραγματικά είναι σε επαφή και περισσότερους κόσμους και αυτό έχει αντίκτυπο και στις εγγραφές μας. Είμαστε γύρω στο 20%-30% πάνω στις εγγραφές κάθε χρόνο. Εδώ είναι κάποιοι θεσμοί επίσης πολύ σημαντικοί για μένα, είναι το Δημιουργικό Σάββατο, ξεκίνησε πριν 2 χρόνια. Κάθε Σάββατο ένας μικρός δήμος με μέτρια οικονομικά μπορεί και παρέχει στους γονείς εντελώς δωρεάν, τρεις ώρες δημιουργικής δράσης για τα παιδιά τους και στο Μοσχάτο και στον Ταύρο. Ξέρουμε τι είναι το Σάββατο, για πολλούς γονείς, δεν έχω παιδιά, αλλά ξέρω ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό ότι πρέπει να κάνουν τις δράσεις, τα ψώνια τους, τις βόλτες τους και οι ίδιοι οι γονείς, αλλά τα παιδιά δεν πρέπει να τα παρκάρουμε, άρα με ένα πολύ δημιουργικό τρίο ώρα αυτά τα παιδιά έχουν αυτή την απασχόληση και με πλήρη ασφάλεια. Ταυτόχρονα κάναμε τη δημιουργική απασχόληση, καλοκαίρι στην πόλη το ονομάσαμε για τρεις μήνες, κυρίως είχαμε τις αθλοπαιδιές, είναι πολύ σημαντικό να έχεις ένα πορτφόλιο επιλογών για τα παιδιά που μπορεί να είναι πιο κοντά στα καλλιτεχνικά δρόμενα και ένας άλλος θεσμός είναι το σχολείο, το σχολείο πάει σινεμά, πολύ σημαντικό τα παιδιά να έρχονται σε επαφή και με το σινεμά, εντελώς δωρεάν και αυτό. Έχουμε την κινηματογραφική λέσχη εντός του Πνευματικού Κέντρου, όμως απευθυνόμαστε αυτό το κοινό, ταινίες εγκεκριμένες από το νεανικό πλάνο, ποιοτικές ταινίες και τα παιδιά έρχονται στα κτίρια, έχω διαλέξει να μην γίνεται προβολή σε ένα κτίριο, έχουμε έξι κτίρια στο Πνευματικό Κέντρο και κάθε φορά πηγαίνουν σε άλλο κτίριο του Μοσκάτου ή του Ταύρου, περπατάνε μέσα στην πόλη, γίνεται και μια ιστορική αναδρομή σημείων της πόλης και έρχονται σε επαφή και με την πόλη και με πάρα πολύ ωραίες ταινίες. Υπάρχει κάποιο ποιοτικό μέτρο, η πόλη γιορτάζει, για μένα είναι πολύ σημαντικό αυτό το μοντέλο, όσοι το έχουμε βιώσει με τον Εμπορικό Σύλλογο μια δράση και ο Τωήλων έχει πολύ σημαντική τη Λευκή Νύχτα, το ξέρω. Εδώ πέρα αποτυπώνεται την πράγμαση, αν έχεις καταφέρει αυτό το σπόρο το πολιτιστικό να τον ρίξεις, να ενώσεις την πόλη, η οικονομία τι θέλει να κινηθεί, ο πρώτος παράγοντας οικονομίας είναι η ψυχολογία. Έτσι λοιπόν, εφόσον έχεις κάνει αρκετές δράσεις πιο ανεξάρτητες, εδώ είναι ο οποίος όλες ότι στον δρόμο γεμίζουνε με τους 2000 περίπου συμμετέχοντες, το βράδυ ακολουθεί μια μεγάλη συναυλία κυρίως με ένα νεανικό συγκρότημα και πραγματικά οι Τζίρι είναι απίστευτοι που γίνονται, είναι πάρα πολύ μεγάλοι, έχουν έρθει και από διάφορα κανάλια και το έχουν παρακολουθήσει. Θυμάμαι χαρακτηριστικά στις ενδιάμες εκτώσεις 1-10 Μαΐου πέρσι που όλοι καταγράψαν πτώση, το ξέρω από το επάγγελμά μου, ήμασταν ο μοναδικός δήμος στην Αθήνα ο οποίος είχε, τότε είχε γίνει η δράση το Μάιο, είχε ανάπτυξη 7% πωλήσεις. Άρα είναι πολύ σημαντικό και ως οικονομικό εργαλείο, όπως είπαμε νωρίτερα, γιατί τι θέλουν οι οικονομολόγοι όλοι οι Λιανικοί, που βασίζεται, βασίζεται στο footfall, στον άρθικόσμος. Αν έχεις 5.000 κόσμο έξω, στατιστικά και μόνο αυτοί που θα ψωνίσουν έχουν επιφέρει μια οικονομική ανάπτυξη στην πόλη. Διατηρήσαμε θεσμούς, το καρναβάλι, πριν 10 χρόνια σας μιλούσα μόνο για το καρναβάλι, πλέον όμως υπάρχει το καρναβάλι, είναι διάσημο πραγματικά. Φέτος, ο Γιάννης είναι έναν απόσπαστο μέρος αυτής της ιστορίας, φέτος κλείνουμε 30 χρόνια και σας καλούμε πραγματικά να τα γιορτάσουμε όλοι μαζί. Το καρναβάλι έχει περάσει διάφορες φάσεις και υπερπροβολής, ενδοσκόπησης, παρόλα αυτά όμως τώρα βρίσκεται σε μια πολύ γη βάση, βασίζεται στα παιδιά, στους ντόπιους και πραγματικά έρχεται ο κόσμος που πιστεύει ότι θα περάσει καλά. Εδώ είναι το Διαδημοτικό Φεστιβάλ, πάρα πολύ σημαντικό. Δεν υπάρχει διαδημοτικότητα, αν μπορούσαμε να πούμε κάποια από τα προβλήματα, δεν υπάρχει διαδημοτικότητα στα πάντα, σε όλα τα πράγματα. Το Διαδημοτικό Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου έχει ενώσει περίπου 7 δήμους ανακυκλώνονται μέσα στον χρόνο, κλείνει 11 χρόνια, πάρα πολύ ποιοτικές παραστάσεις, εμείς κάνουμε 15 μέρες τον Ταύρο ξεκινάει και 15 μέρες το Μάιο κλείνει 15 Οκτωβρίου και ενδιάμεσα θα πάει στη Νίκια, θα πάει στο Περιστέρι, θα πάει στο Νάλιμο, θα πάει στην Κερατέα, παλιότερα πήγε στο Ήλιον, γενικά και οι δικές τους παραστάσεις έρχονται σε εμάς, εμείς αυτούς, τελείως δωρεάν για όλον τον κόσμο, εμείς μας τυχίζουμε μόνο τα σκηνικά που είναι πολύ καλά, όμως το επίπεδο είναι πάρα πολύ μεγάλο και είναι πολύ σημαντικό αυτό το να μοιράζεις τη γνώση, την καλλιτεχνική γνώση και να παίρνεις και από άλλους δήμους τα καλύτερα. Τα Ταύρια ένας πολύ σημαντικός θεσμός, το αρχαίο Σεπτεμβρίου στο Ταύρο το διατηρήσαμε και πραγματικά ο κόσμος είναι πάρα πολύς και πολύ σημαντικό για μένα είναι και τα θερινά σιναιμά που έχουμε, ξέρω ότι έχει ιδιαίτερα αγάπη και ο Γιάννης, επικαλούμε συνέχεια το Γιάννη γιατί είναι ο διευθυντής πολιτισμού στο δήμο μας. Οπότε έχει σχεδόν πάνω από 30 χρόνια, είναι στο Μοσχάτο στην Κεντρική Πλατεία, το συνεκίπος και υπάρχει ένα αντίστοιχο θερινό στο πάρκο που σας έδειξα, το cinema Scott, το οποίο συνεχώς δίνουμε μάχες για να πηγαίνει καλά, γιατί ξέρετε υπάρχουν πάρα πολύ κοντά, μεγάλη, είναι κοντά μας τα βίλια τους και όλα αυτά, αλλά πραγματικά έχει το κοινό του. Κλείνοντας έτσι επιγραμματικά να πω ότι οι προβλήματα υπάρχουν, η γραφειοκρατία είναι τεράστια, το να διοικήσει αυτή την περίοδο, το να είσαι δήμαρχος είναι και μια ηρωική κατάσταση, δεν είναι απλά τίτλος και τιμή. Αν κάποιος από εμάς καταφέρνει να διοικήσει καλά ένα δημόσιο οργανισμό, καλά όχι πολύ καλά, οι περισσότεροι δεν διοικούν και αυτό είναι αυτοκριτική για τους αίρετους, αλλά και για το σύστημα όπως έχει φτιάχτη. Θεωρώ ότι μπορεί να διοικήσει τέλεια έναν ιδιωτικό οργανισμό, μπορώ να πω τα οικονομικά δεν φτάνουν, ο πολιτισμός πάντα κητιέται κάπως περίεργα από πολλούς. Το δικό μου νομικό πρόσωπο, να ξέρετε, έχει ένα προϋπολισμό 440.000 ευρώ, τα 300 ειναι επιδότηση, καταφέραμε τα έσοδα από 25.000 σε 4 χρόνια να γίνουν 125.000. Αυτός είναι ένας άθλος για αυτούς που θα το αντιληφθούν με μηχανόγραφη συστημάτων, έχουμε ψηφιοποιήσει και έχουμε βάλει Wi-Fi σε όλα τα κτίρια, είναι η ευρωσυλία μπροστά στο δήμαρχο Τρικάλο να το αναφέρουμε αυτό, αλλά δεν νομίζω ότι αυτό που θα το βρεις παντού, το να μπορείς να ψηφιοποιείς όλα σου τα κτίρια και να μηχανογραφείς, ακριβώς ποιους έχεις. Και σίγουρα, δεν ξέρω και τη συζήτηση που θα υπάρξει, αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, θεωρώ σε αυτά τα πολιτιστικά, είναι ότι και οι ίδιοι, είτε συνάδελφοι είτε υπάλληλοι, βλέπουν το πολιτισμό, νομίζουν ότι είναι μονοκορδέλες και χωροί και υπάρχει μια προκατάληψη, άκουσα για την οικονομική διευθύνηση, ξέρουμε ότι έχουμε βιώσιν, κάποιοι νομίζουν ότι πετάμε λεφτά, δεν καταλαβαίνω ότι χτίζουμε πολίτες της αυριανής μέρας, τα παιδιά παίρνουν, ειδικά σε τέτοιες περιοχές, σαν και εμάς, δεν έχουν οικονομική δυνατότητα, πάνε στα πολύ καλά ιδιωτικά, το να έχεις μουσική παιδιά με πολύ καλά δίδακτρα, να έχεις ζωγραφική, να κάνεις θεατρικό παιχνίδι, να είσαι κοντά με τον πολιτισμό με 40-50 ευρώ το χρόνο, πραγματικά χτίζεις έναν ολοκληρωμένο πολίτη για την επόμενη μέρα και νομίζω ότι σπαταλάμε. Και ένα τελειωτικό για τα προβλήματα είναι ότι δεν υπάρχουν στελέχη, δεν ξέρω και ακριβώς ποιο είναι το κοινό μας εδώ, πολιτιστικά στελέχη δεν έχουν χτιστεί σε αυτή τη χώρα όπως και πολλά πράγματα δεν έχουν χτιστεί, δηλαδή είναι πολύ δύσκολο πρέπει να οργανώνεις, πρέπει να διοικείς, πρέπει να συντονίζεις και ταυτόχρονα πρέπει να έρχεσαι σε επαφή και να τα πας πάρα πολύ καλά με καλλιτέχνες, οι περισσότεροι μπορούν να αντιληφθούν τι σημαίνει καλλιτέχνης και γι' αυτό είναι ο καλλιτέχνης, πρέπει να έχει και ένα χώρο δράσης και ελευθερίας και έκφρασης και όλο αυτό θεωρώ δεν υπάρχουν τέτοια πολιτιστικά στελέχη, είναι πάρα πολύ λίγα, ένα με δύο το πολύ σε κάθε δήμο. Κλείνοντας, λοιπόν, θεωρώ ότι η στρατηγική μας στόχη είναι η ανάπλαση του φαλληρικού όρμου, όλο αυτό που ακούτε κατά 80% αφορά το Μοσκάτο, οπότε εκεί επιδιώκουμε και θεωρούμε ότι θα έχουμε χώρο, άρα πολύ μεγαλύτερα φεστιβάλ μας περιμένουν όλα αυτά τα ωραία φεστιβάλ που βλέπουμε σε άλλους δήμους σε δικό μας δημόσιο χώρο. Και ένα δεύτερο που αφορά και την επανάκτηση χώρων είναι τα σφαγεία, είναι μια δωρέα το Μπενάκι όταν ήταν δήμαρχος στην Αθήνα, άλλο αυτό, ακριβώς δίπλα είναι το Δημαρχείο Ταύρου. Είναι πάνω στην Πειραιώς, ένας τεράστιος χώρος, εκεί είναι τα κτίρια μου, τα δικά μου στον Ταύρο του Πριγματικού Κέντρου, παραγωγματικά μου χρειάζονται πάρα πολλά λεφτά για να φτιαχτεί και μέσω του έργου Πειραιώς, που είναι η ολοκληρωμένη χωρική ανάπτυξη επένδυση, θεωρούμε ότι θα μπούμε σε κάποιο πρόγραμμα που χρειάζεται πάνω από 3 με 5 εκατομμύρια. Το σύγκρο που άμεσα θα γίνει είναι ένα μουσείο μικρασιατικής παράδοσης, γιατί αυτές οι περιοχές του Ταύρου είχαν τέτοιο στοιχείο, οπότε πάλι πάμε να ρίξουμε μια πέτρα, ώστε η χρήση να φέρει και την απέτηση για να μπουν τέτοιες επενδύσεις. Αυτό που λέμε είναι, το λέει και ο Τόνμπι, ότι ο πολιτισμός είναι μια διαρκή κίνηση, δεν είναι μια κατάσταση, πραγματικά είναι ένα ταξίδι διαρκές, δεν είναι ένα λιμάνι, το οποίο το βιώνουμε καθημερινά και εμείς. Σας ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε. Μας άγχωσε, γιατί μιλάει πολύ γρήγορα, ξέρετε. Όχι, να τους ευχαριστήσουμε τους τέσσερις, πραγματικά ήταν μέσα στο χρόνο, η διάρκεια ήταν ακριβώς μια ώρα, νομίζω ότι έχουμε το περιθώριο των ενδιαφέρον. Ήρθα ο κατάλογος με Excel χθες, είχαν γίνει 42 γραφές, είστε ήδη 50. Και μάθα να σας ενημερώσω ότι δεν είναι κοινό, ο κάθε ένας σε κάθε μία ουσιαστικά έχει μια εκπροσώπηση, είτε καλλιτεχνική, είτε ισλογικής δράσης, φορέων του δημόσου τομέα, δεν γνωρίζω πολλούς από τους κυρίους που είναι κοντά. Νομίζω λοιπόν ότι η συζήτηση θα μπορέσει να δώσει ένα ουσιαστικό περιεχόμενο. Θεωρώ ότι δεν χρειάζονται ερωτήσεις, να περάσουμε αμέσως... Ξέρετε, εμείς εδώ τώρα είμαστε πάνω με τις προβολείς, εσείς είστε πιο αντακάτω. Παρακαλώ πολύ, μιλήστε ανοιχτά και θέστε θέματα, ζητήματα, προβλήματα που θεωρείτε σκόπι μου να συζητηθούν. Υπάρχει μικρόφωνο σε εσάς, εμείς εδώ ποιοι άλλοι είμαστε ακροατές. Μόνο θα δίνετε όνομα γιατί γίνονται με το μικρόφωνο. Καλησπέρα σας ονομάζομαι Κώστας Φωτυνάκης και είμαι Πρόεδρος του Ελληνικού Δικτύου Φίλοι της Φύσης. Ενημερωτικά θα ήθελα να πω ότι διοργανώνουμε ένα πρόγραμμα που έχει ξεκινήσει από το 2018 με τίτλο «Πάμε Δυτικά να καλύπτουμε τη Δυτική Αθήνα, Δυτική Αττική». Αυτό βασίζεται σε τρεις πυλώνες. Ο πρώτος πυλώνες είναι ξεναγύσεις σε διάφορες περιοχές γνωστές και άγνωστες. Γνωστές είναι βεβαίως ο αρχαιολογικός χωρός της Αλευσίνας, αλλά υπάρχουν και άλλες περιοχές και περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος όπως το Βουρκάρι και η Λήμνη Κουμουνδόρο. Ο πρώτος άξονας είναι αυτός, ο πρώτος πυλώνας. Ο δεύτερος πυλώνας είναι μια ημερίδα που θα πραγματοποιηθεί σ' 8 Δεκεμβρίου στο Δημαρχείο του Εγάλεου με τίτλος «Ιστορία Πολιτισμός Περιβάλλων και Ιδιώσιμη Ανάπτυξη Δυτική Αθήνα, Δυτική Αττική». Και ο τρίτος πυλώνας είναι η έκδοση ενός οδηγού για την περιοχή που θα έχει διάφορες πληροφορίες, κατά τη γνώμη μας, χρήσιμες και που δεν συναντά στους τουριστικούς καταλόγους. Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον άκουσα την ομιλία του δημάρχου Τρικέων. Το λέω με ιδιαίτερο όλες είχαν ενδιαφέρον. Γιατί? Γιατί περίμεναν να ακούσω την ομιλία που είχε κάνει στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής με θέμα «Τεχνολογία και Τουρισμός». Και ίσως θα ήταν αντικείμενο μιας άλλης συζήτησης να ακούσουμε τον δήμαρχο να μιλήσει «Τεχνολογία και Πολιτισμός». Πραγματικά ήταν πολύ σημαντική εκείνη η παρέμβαση, κύριε δήμαρχε. Στην ομιλία σας παρουσιάσατε δύο παραδείγματα. Αναφερθήκατε, ξεκινήσατε από το παρελθόν. Δηλαδή αυτά τα δύο δεν ξεκίνησαν από εσάς, ξεκίνησαν από πιο πριν. Γιατί το λέω αυτό, δεν το κρύψατε. Και μάλιστα στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αττικής είπατε ότι συνεχίσατε του προηγούμενου. Αυτό που παρατηρώ ασχολούμενος με τα κοινά σε διάφορες μορφές, συνδικαλιστικά, αυτοδικητικά, πολιτιστικά, είναι ότι δεν υπάρχει συνέχεια. Και ότι δεν υπάρχει συνεργασία. Συνεργασία μεταξύ δήμων, συνεργασία μεταξύ περιφέρειας, συνεργασία μεταξύ εθνικής κυβέρνησης, κάθε φορά πια είναι αυτή, ακόμα και δεν αξιοποιούνται και άλλα θέματα, όπως για παράδειγμα το Ευρωπαϊκό Έντος Πολιτιστικής Κοινονομίας 2018. Μιας λοιπόν και μιλάμε για περιφερειακή ανάπτυξη, πιστεύω ότι υπάρχουν σημαντικές πλευρές που δεν έχουν πιαστεί ακόμα. Θα αναφέρω ορισμένες πλευρές. Με θέμα την Αττική. Ένα θέμα είναι οι διαδρομές που έχουν περιγραφεί, για παράδειγμα από τον Παυσανία, από τον Σαντομπριάν και από πολλούς άλλους. Θα μπορούσε λοιπόν με βάση της συνεργασίας των δήμων και της περιφέρειας αυτές οι διαδρομές να περπατηθούν και να αναδειχθούν στοιχεία. Εμείς έχουμε κάνει διαδρομές τέτοιες. Κεραμικό σε λευσίνα, και με τα πόδια και με λεωφορείο. Πριν από δύο εβδομάδες, μάλιστα. Ένας λοιπόν τομέας είναι αυτός. Επίσης, στο δήμαρχο Ηλίου, είπατε για τον πύργο. Ο πύργος του Κάουπερτ, κυρία τη δήμαρχε, προσφέρεται για συνεργασία μεταξύ δέκα δήμων, για να αναδειχθούν τα στοιχεία που καταγράφει ο Κάουπερτ. Επίσης, άλλα θέματα της σύγχρονης ιστορίας, όπως είναι ο αντιφαριστικός αγώνας, ο αγώνας κατά τις κατοχίες. Έχουμε Χαϊδάρη, Κοκκινιά και Σαριανή, Κέντρο Αθήνας. Αυτά έχουν σχέση με τον πολιτισμό και μάλιστα είναι θέματα σύγχρονα, που πρέπει να πιαστούν. Δεν θέλω να μονοπολίσω τη συζήτηση, γιατί έχω πάει αρκετά. Θα υπογραμμίσω όμως ότι η επισκεψιμότητα σε αυτούς τους χώρους σώζουν κτίρια και σώζουν το περιοχείο. Δύο παραδείγματα για το περιβάλλον είναι σημαντικά και τα αφορούν την περιοχή. Εάν το Βουρκάρι δεν πήγαινε εκεί ο κόσμος να παρατηρήσει την ορνηθοπανίδα, δεν θα υπήρχε το προεδρικό διάταγμα σήμερα που το προστατεύει. Το ίδιο και η λίμνη Κουμουνδούρου. Άμα δεν πήγαιναμε κάποιοι από το 2007-2008, δεν θα υπήρχε σήμερα το ρεθνιστικό σχέδιο Αθήνας, που την περιγράφει σαν υγρότοπο. Σας ευχαριστώ πολύ. Εμείς ευχαριστούμε. Ωραία. Η παράκληση ήταν συνεχτικός ο συνάδελφος. Παρακαλώ να συνεχίσουμε τον ίδιο τρόπο και να θίξουμε θέματα που έχουν σχέση με το βασικό τίτλο της σημερινής πρώτης θεματικής. Παρακαλώ. Μη διστάσετε. Μη διστάσετε. Παρακαλώ. Στην κυρία. Που μπορώ να σηκωθώ, γιατί δεν μπορώ. Χάνομαι εδώ μέσα. Είμαι η Έφη Χατζημάνου, είμαι εκπαιδευτικός συνταξιούχος. Αυτά. Θα ξεκινήσω από τον δήμαρχό μας. Το λέω αυτό, γιατί είμαι απ' τα τρίκαλα. Μην ανησυχείς, κύριε δήμαρχε. Να ζήτω με τα πρίγκια σου. Λέω ότι χρειάζονται τα πόδια. Και θα ξεκινήσω επισημένοντας ότι υπάρχει συνέχεια. Ένα πολύ βασικό στοιχείο είναι στα θέματα πολιτισμού να υπάρχει συνέχεια και να μην είναι κάτι αποσπασματικό. Θα συνεχίσω και μετά θα επανέλθω σε εσάς, κύριε δήμαρχε. Όχι, μην ηρεμείτε. Με τον κύριο αντιδήμαρχο, που έβαλε την προβληματική, ότι θα πρέπει... Πολιτισμός είναι η καθαριότητα. Πολιτισμός είναι η συμπεριφορά. Πολιτισμός είναι τρόπο ζωής. Και αυτόν τον πολιτισμό και σε σχέση με το ότι δεν έχουμε πού θα βρούμε τα άτομα να στελεχώσουμε με την πολιτιστική παιδεία, την πολιτιστική διαχείριση, μιας και έχουμε εδώ και από το ΕΑΠ το συντονιστή. Όλα αυτά θα μου επιτρέψετε, γιατί έχω μια μικρή πείρα. Όχι, δεν έχω σπουδάσει. Όσο και να τα διδάξουμε, να τα διδαχτούμε, αν δεν τα έχουμε εμείς κάνει βίωμα, δεν μπορούμε να τα περάσουμε έξω. Και για να διδάξουμε πολιτισμό πρέπει πρώτα η ίδιη να το έχουμε κάνει πράξη, να είναι μέσα στην προσωπική μας ζωή, στην καθημερινότητά μας. Δεν κάνω μάθημα, είμαι εκπαιδευτικός, αλλά και για να το κάνουμε όλο αυτό, δεν μπορούμε να σχεδιάσουμε από πάνω. Εγώ τότε έλεγα στο πανεπιστήμιο, που ήταν και της μόδας, στα Γιάννενα ήμουνα, και σας το φυλάω, σας φυλάω και κάτι, για να μην σας αφήσω στο παράπονο. Λέγαμε καπέλομα, καπέλομα, καπέλομα. Έχω την αίσθηση ότι με τον πολιτισμό, στην ουσία τα προγράμματα που κάνουμε, είναι ένα άλλο είδους καπέλο, πιο όμορφο, πιο ελαφρύ, αλλά είναι καπέλο. Να αρχίσουμε να ακούσουμε και να βγει ο σχεδιασμός από μέσα, από κάτω. Μπορεί το πιο απλό πρόβλημα, που μπορεί να είναι μια συμπεριφορά του ποδηλάτη, να βγάλει χίλια δυο και να αναπτύξει μια δυναμική, η οποία μπορεί να βγει σε τρελά πράγματα. Το έχω ζήσει στο σχολείο μου, σε ένα δύσκολο σχολείο. Δεν επισέρχομαι σε αυτό. Θα επιμείνω χαίρομαι για το δήμο Μοσχάτου, που μπόρεσε και με τις συμπράξεις αυτές, και κύριε δήμαρχε, αυτές οι κυριακές τα οδεία, να το δείτε, να το δούμε. Δεν ξέρω τι με τους συνεργάτες σας. Βέβαια, να μην βρεθούν μόνο οι συνεργάτες σας να είναι κάθε κυριακή στο δήμο. Θα βάλω την ιστορική μνήμη. Και δεν θα μείνω σε αυτά που είπε ο κύριος δήμαρχος, γιατί έτσι και αλλιώς θα έχουμε συζητήσει πάρα πολύ. Αλλά ο σεβασμός σε ένα κτίριο δεν είναι μόνο το άψυχο, είναι σε όλη του την ιστορική μνήμη. Και έρχομαι σε εσάς, κύριε Πρόεδρε. Σώστε το πανεπιστήμιό μας στα Γιάννενα. Σώστε το. Είναι ένα ρημάδι. Το παλιό πανεπιστήμιο των Ιανίνων έχει μια τεράστια ιστορία. Και δώστε το μετά στον κόσμο. Υπάρχει και πρόταση, την ξέρετε άλλωστε. Μόνο που δεν μας ανήκει. Ορίστε. Μόνο που δεν μας ανήκει. Πάντοτε. Κοιτάξτε, στα εύκολα όλοι μπορούμε. Στα δύσκολα είναι. Εδώ είναι η πρόκληση. Τα δύσκολα είναι. Όταν η Πόπι Βουτσινά τόσοι σήκωνε ανάστημα και ο Νίκος Οράπτης, στα δύσκολα ήταν. Δεν ήταν στα εύκολα. Δεν παρακαλέσω. Ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστούμε. Δώστε το μικρόφωνο στο συνάδελφο μπροστά σας. Χαίρετε. Κώστας Γασπαρινάτος. Ασχολούμενος με τον πολιτισμό κάποια χρόνια. Θέλω τέσσερα παραδείγματα διαφορετικά και ίδια. Να σας πω μια βασική έλλειψη. Θυμάμαι, το κουβεντιάζαμε 20 χρόνια πριν. Υπήρξαμε πριν. Υπήρξαμε πριν. Υπήρξαμε πριν. Υπήρξαμε πριν. Υπήρξαμε πριν. Υπήρξαμε πριν. Θυμάμαι, το κουβεντιάζαμε 20 χρόνια πριν με τον συγχωρημένο τον Εκίτα τον Λεοναράκη. Και βλέπω ότι πέρα από τα τεράστια βήματα που έχει γίνει σε περιφερειακό επίπεδο για τον πολιτισμό, είναι βασική έλλειψη, αγαπητέ κύριοι οικονομολόγοι. Και θα σας πω γιατί θα αναφερθώ και εσάς. Παρουσιάσατε μοντέλα δίμου στρατηγού. Δίμου στρατιώτη, με συγχωρείτε. Δηλαδή τι? Στήνω δράσεις και τις τρέχω εγώ. Κανω δία, διαμορφώνω χώρους. Μπορώ να κουβεντιάσουμε, δηλαδή, για τα δικά σας παραδείγματα, κύριε Δήμαρχε. Στήνω εκδηλώσεις. Παρ' όλα αυτά, στις πόλεις ζει και δραστηριοποιείται, είτε θεσμικά είτε άτυπα, ένα τεράσιο πολιτιστικό δυναμικό. Το οποίο και με δική σας ευθύνη, δική μας, στον ευρύτερο χώρο με έναν αξιοποίητο. Δηλαδή, τι γίνεται με τη Μεσοποταμία στο Μοσχάτο. Λέω. Αναφέρω ένα παράδειγμα ενός δραστήριου τυπικού ή άτυπου, μιας τυπικής ή άτυπης συλλογικότητας. Τι γίνεται στα αλλιώς, για που ξέρω ότι υπάρχουν μια σειρά από παιδιά που ενδιαφέρονται για τον κινηματογράφο. Ίσως βρήκανε κλειστές πόρτες, δηλαδή αρχίζουν και μπαίνουν ζητήματα, συμφωνούν πολιτικά. Μας κάνουν ζητήματα ανθρώπινα και είναι και μέσα στο παιχνίδι το πολιτικό. Αλλά θέλουμε να δούμε ένα διαφορετικό δήμο, δηλαδή ένα δήμο όχι στρατιώτη αλλά στρατηγό, που θα εχωρεί, είναι συγκεκριμένη η λέξη, θα εχωρεί δραστηριότητες και θα τη συντονίζει. Δηλαδή, ξέρει καλύτερα ο κύριος Αντιδήμαρχος, στο Νίξ Δήμο, δεν θέλω να πω τώρα κάτι συγκεκριμένο, από κινηματογράφο, από την τοπική κινηματογραφική λέσχη. Ας το πάρε, να το δουλέψει αυτό, δεν πειράζει, μην ασχοληθείτε. Μην ασχοληθείτε, να είστε κοντά, να κοιτάτε οικονομικά, γιατί πρόκειται για δημόσιο χρήμα. Λέω, να ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης, όπου πια, δεν έχουμε, είναι πολύ πετυχημένο το παράδειγμα του Μοσχάτου Ταύρου, τι μας είπε ο Αντιδήμαρχος, το 10% των δημοτών, το 10% έχει άμεση σχέση μέσα του πολιτισμού με το δήμο. Σας προφορώ ότι συνήθως, από μια εμπειρία που έχω και ερευνητική, δεν ξεπερνάει το 2% με 3%. Τι κάνει το υπόλοιπο 90%? Δηλαδή, γιατί να στήσουμε μία έκθεση εκεί και να μην τη στήσουμε σε ένα μπαράκι. Αυτά, τίποτα, ευχαριστώ. Όχι, δεν είναι ερώτηση. Άσχετε τη δυμαχή μας. Θα κάνετε ένα μικρό, αν το συνηθίζαμε πολύ παλιά, δεν είναι τόσο σωστό, ευχαριστώ. Θα κάνετε ένα πολύ μικροχρήσιμο και 4. Οπότε, μαζέψτε τα ερωτήματα, όχι ως απάντηση, ως διευρυμμένη συζήτηση. Παρακαλώ, το μικρό έχουμε κάποιο. Στους δυο κοινούς. Σε γνήστε με φωτιά. Μαζέψτε εσείς. Όνομα, ειδικότητα, όχι απάντηση. Είμαι ο Γιάννης ο Θεοχαρόπουλος. Είμαι γιοπόνος και σκηνοθέτης-δοκιμαντέρ και συνεργάζομαι με το Δήμο Δελφών. Έχουμε στείλει στο Δίκτυο Δελφών, που κάναμε φέτος το Φεστιβάλ για πρώτη χρονιά, το Φεστιβάλ Δελφών. Ήθελα να προσθέσω ένα προβληματισμό πάνω στον πολιτισμό, επειδή εγώ από το γιοπονικό κομμάτι και επειδή άκουσα και τον κύριο πριν με το φυσιολατρικό, μέσα σε ένα κομμάτι του πολιτισμού, το οποίο το χάνομαι, ενώ αναπτύσσεται δεν το εμφανίζουμε. Είναι το γαστρονομικό κομμάτι. Η γαστρονομία, η οποία είναι ένα μέρος του πολιτισμού, σήμερα είναι επιβιβλημένο για κάθε τουριστική προβολή ενός τόπου και μιας περιοχής, πρέπει να συνδεθεί η γαστρονομία, η τοπική σε κάθε περιοχή με να βγει προς τα έξω σαν πολιτιστικό αγαθό. Γιατί στη δημιουργία αυτής της γαστρονομίας και της γαστρονομικής παράδοσης είναι το τοπίο, είναι η φύση, τα οικοσυστήματα και οι κοινωνίες που τελικά καταλήγουν να δημιουργούν αυτήν την παράδοση. Και για το συνάνδελφο εκεί στο δήμο Μοσχάτου πολλά χρόνια. Ήξερα όλες τις ταβέρνες και τα ουζερί του Μοσχάτου. Δυστυχώς τώρα έχει αλλάξει τελείως το look. Έχει πιο πολλά, αλλά έχουν χάσει το χαρακτήρα. Είναι όλα ίδια, είναι όλα ένα απαστράπτοντα. Προχθές, στις 28, γυρίσαμε όλη την περιοχή για να καταλήξουμε στην οδό Ειρήνης πίσω από τις γραμμές εκεί στον Ταύρο που έχει δυο-τρία στέκια έτσι που θυμίζανε κάτι από την παλιά παράδοση της μαρίδας, τα μικρά ψαρά και τα τυγανιτά αυτά που είναι εκεί η παράδοσή σας στο Μοσχάτου. Στο Μοσχάτου έβγαινε όλη η μαρίδα που τρογιατική με τον Μπαρμπαγιάννη, τον Μπαρμπαγιάννη και τον Παπαϊωάννο ήταν εκεί στα κουπιά. Αυτό αυτό το πράγμα πάνω να χαθεί δηλαδή. Ευχαριστώ πολύ. Καραποδίνης Παναγιώτης, κάτοικος Ελευσίνας. Μια αφελή ερώτηση έχω για τον δήμαρχο Τρικάλων. Πρόπερση έτυχε να είμαι στον Μήλο των Ξωτικών στα Τρικάλα και θυμάμαι, επειδή έχουμε ένα μικρό παιδάκι ανά 5 μέτρα έπρεπε να πληρώνουμε 3, 5, 7, 10 ευρώ. Μου φάνηκε λίγο αρκετά εμπορικό το όλο εγχείρημα χωρίς να πω ότι είχε κάποια φοβερή ποιότητα. Δηλαδή, μήπως η εμπορικότητα μερικές φορές έρχεται σε αντίθεση με την παρεχόμενη ποιότητα. Γιατί, όπως ξέρετε, ένα μικρό παιδί πάντα θα ζητάει. Δηλαδή, όταν του το φέρεις μπροστά στα μάτια του, αν το πάτε σε ένα περίπτερο, ας πούμε, εμείς εδώ στην Ελευσίνα έχουμε ένα περίπτερο στην πλατεία που όλα τα προϊόντα του είναι έξω. Δηλαδή, ένα μικρό παιδί δεν έχει τη δυνατότητα της κρίσης και της... Και τελικά αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι ότι το μοντέλο τελικά είναι να φτιάξουμε πολλές μικρές Disneyland. Ωραία. Δεν θα μπορούσε εκεί να γίνει κάτι πιο δημιουργικό και πιο παραγωγικό. Ωραία, καταγράφεται, είναι ένα θέμα τιμολόγησης των πολιτιστικών αγαθών και υπηρεσιών. Ας δοθεί απάντηση τέτοιου τύπου. Και κυρίες, έχετε πει εσείς, συγγνώμη, να συγχωρείτε. Ελένη Βλάσης, Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Διεθνού Συστημβάλου Δοκιμοντέρ Ιεράπετρας, Πρόεδρος της Ελληνο-Κινέζικης Ακαδημίας Κοινηματογράφου και Αυτοδιοικητική. Καταλαβαίνουμε όλοι, όλοι που ασχολούμαστε τουλάχιστο με το κομμάτι πολιτισμός, την πολιτιστική πολιτική, είναι ο καταλήτης που ενδυναμώνει την τοπική αυτοδιοίκηση, ώστε να καταφέρει ένα πρωταρχικό στόχο και καθοριστικά το ρόλο της, δηλαδή την τοπική ανάπτυξη και την ευημερία των πολιτών. Εσείς, κύριε Δήμαρχε, στα Τρίκαλα κάνατε πράγματα, μπορέσατε και σώσατε πραγματικά κάποια από εκείνα τα σημαντικά πολιτιστικά σημεία αναφοράς του τόπου σας. Δημιουργήσατε δρόμο, ένα φεστιβάλ πολιτιστικές εκδηλώσεις και βεβαίως υπάρχει μια ανακύκλωση σίγουρα οικονομική των κατοίκων εκεί, δηλαδή πηγαίνουν σε αυτούς τους χώρους, κάνουν πράγματα, ίσως αυτό βοηθάει και στην τοπική ανάπτυξη χρηματικά. Εκείνο, όμως, που εγώ θέλω να ρωτήσω, γιατί εμείς το κάναμε ως Διεθνές Φεστιβάλ ως ιδιωτικός τομέας χωρίς να έχουμε σχέση άμεση με την αυτοδιοίκηση, ανοίξατε πραγματικά δρόμους ώστε να είστε τουριστικός προορισμός, όχι μόνο στις τοπικές κοινωνίες της γύρω, αλλά και έξω από τη χώρα μας, είστε τελικά και προορισμός εμπορικός, δηλαδή ανοίξανε οι δρόμοι της αγοράς ώστε τα τοπικά σας προϊόντα, γιατί αυτό σημαίνει ανάπτυξη και ευημερία, όχι μόνο μεταξύ μας να δίνουμε ο ένας το φιλί της ζωής στον άλλο, γιατί αυτό στην ουσία κάνουμε οι περισσότεροι στην Ελλάδα, αλλά να εξοτερικεύουμε και να εξάγουμε τη μεγάλη βιομηχανία που λέγεται πολιτισμός με κάθε πόλη που έχει τοπική πολιτιστική ταυτότητα και να μπορούμε να ανοίξουμε τους δρόμους της αγοράς, τους δρόμους του εμπορίου και εγώ διαφωνώ ότι οι δρόμοι του εμπορίου καταστρέφουν την ποιότητα. Όχι, η ποιότητα υπάρχει ή δεν υπάρχει και αυτή δημιουργείται από τη γνώση των ανθρώπων που ασχολούνται με το πολιτιστικό γεγονός, την πολιτιστική πολιτική και δίνουν ιδέες και δράσεις στο δήμο. Ή την ιδιότητα όπως εμείς που το κάνουμε και βοηθάμε το δήμο μας και ο δήμος Συράπετρας σήμερα έχει αναγνωριστεί μέσω πέντε χρόνων συνεργασιών με όλες τις χώρες του κόσμου όπου το φεστιβάλ μας ταξιδεύει και πηγαίνει την εικόνα της Ελλάδας και όλων των χωρών του κόσμου που συμμετέχουν στο φεστιβάλ, 120 χώρες απολυτικοί, αυτό λοιπόν τι δίνει, ανοίγει δρόμους, ανοίγει εμπορικούς δρόμους, φέτος στην Κίνα όπου ήμουνα Πρόεδρος Κριτικής Επιτροπής άνοιξε επενδυτικούς εμπορικούς δρόμους για τα προϊόντα τα τοπικά και τελικά αυτό δίνει οικονομική ανάπτυξη της τοπικής κοινωνίας γιατί είναι εισαγόμενο προϊόν. Εμείς λοιπόν εξάγουμε ένα πολιτισμό, τον κοινοποιούμε γιατί αυτό που καταλαβαίνω εγώ στα περισσότερα φεστιβάλ ελληνικά και όχι στα ξένα όπου έχω λάβει μέρος στις περισσότερες πολιτιστικές δραστηριότητες είναι ότι έχουμε κλειστοφοβία, ότι το γεγονός στο οποίο είναι όμορφο και πραγματικά ανταγωνιστικό το προϊόν το πολιτιστικό αντί να το δίνουμε στα μήμοι έψιλον ή όπως μπορούμε να το προωθούμε, να το ενδυναμώνουμε, να το προβάλουμε, να το διαφημίζουμε στα πέρατα της γης το κρατάμε για τους εαυτούς μας με την έννοια αυτή παραμένουμε στα ίδια στατικά αποτελέσματα που μπορεί να είναι καλά αλλά δεν είναι αυτά που σίγουρα περιμένει ένας τόπος για να αναπτυχθεί οικονομικά. Αυτό για εσάς και να πάω γρήγορα-γρήγορα στον κύριο Βασιλόπουλο γιατί εμείς πριν από χρόνια πράγματι ως φεστιβάλ δύο χρόνια πριν στο Παρκοτρίτσι κάναμε παρουσίαση του Διεθνούς Φεστιβάλ και είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι, ήταν πολύ ωραίο χώρο, όμως όπως είπατε οι κάτοικοι της περιοχής σας ήταν από όντες και αυτοί που συμμετείχαν στο Διεθνές Φεστιβάλ ήταν κυρίως από άλλες περιοχές της Αθήνας. Και εδώ έχω ένα ερώτημα παρότι δεν επιτρέπονται, που οφείλεται αυτό εσείς δεν επικοινωνείτε σωστά γιατί δεν είναι μόνο να γνωρίζουν οι άνθρωποι τι συμβαίνει για να έρχονται και να θέλουν να είναι κομμάτι του πολιτισμού, πρέπει να τους μάθετε να συμμετέχουν. Εμείς δηλαδή στην Ιεράπεται να καταλάβετε ότι κάθε χρόνο το Φεστιβάλ πέρα από αυτό που προβάλλει από όλη τη γη και από την Ελλάδα, τελειώνω, δημιουργεί δοκιμοντέρ ώστε να συμμετέχουν στην παραγωγή του, δηλαδή παίζουν ως ηθοποιοί σε ντοκιουδράματο, δραματοποιημένα ντοκιμοντέρ ή κοινωνία, τοπική κοινωνία. Αν μου επιτρέπετε πάντως, μη βάζετε σε αντιπαράθεση μία πόλη όπως την Ιεράπετρα που είναι σε κλειστό χώρο, με μία πόλη που είναι μέσα στην Ελλατική, είναι διαφορετικά πράγματα. Θα απαντήσει ο αντιδίμαρχος, παρακαλώ. Δημαρχέ, έχετε πολλά σημειώστατα και θα έχετε ένα διλεπτό απαντήσω, μονόλεπτο. Καλησπέρα σε όλους, Ιωάννης Ανδρέου λέγουμε, εργάζομαι στο Υπουργείο Πολιτισμού και είμαι προστάμενος στο Τμήμα Περιφερειακής Πολιτισκής Πολιτικής και Φεστιβάλου. Δύο ερωτήσεις ήθελα να κάνω. Η δεύτερη θεσμική, αλλά θα αρχίσω από την πιο απλή. Βλέπω ότι επισήμανα μάλλον ότι όλοι οι ομιλητές έδωσαν ιδιαίτερη έμφαση στην αξιοποίηση των χώρων. Υπάρχει κάποια μέρημνα για την αξιοποίηση και ανάδειξη του ανθρώπινου πολιτικού δυναμικού, του ντόπιου ή της ευρύτερης περιοχής και ποια είναι αυτή η πολιτική. Χαρακτηριστικά θα αναφέρω ένα παράδειγμα που γίνεται στο Νάφλιο από ένα φεστιβάλ της Αργολίδας, όπου γίνεται πρόσκληση, εκδήλωση, ενδιαφέροντας από όλους τους πολιτικούς φορείς του νομού Αργολίδας, αξιολογούνται και κατόμοι προωθούνται και κάνουν ένα φεστιβάλ. Η δεύτερη ερώτηση είναι θεσμική, επειδή θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντική η κίνηση που κάνει ο Δήμοσιος Ιωάννητών. Ήθελα να ρωτήσω ποιά είναι η τοποθέτησή σας όσον αφορά την αναγκαιότητα, αλλά και τη δυνατότητα σύστασης διαδημοτικών δικτύων πολιτισμού. Γεια σας, Σκιάνης Γιώργος λέω, είμαι κατοικός πόλης Ελευσίνας, ήμουνα μέλος υποψηφιότητας της Ελευσίνας 2021 και τώρα είμαι εκτός στην ομάδα υλοποίησης. Το ερώτημα μου έχει να κάνει ακριβώς με αυτό, ποια είναι η στρατηγική των πόλεων, η οποία ξεπερνάει τα όρια της τετραετίας ή της εκλογημότητά τους. Διότι εκεί, από ό,τι φαίνεται που υπάρχει αποτύπωμα έργου, είναι κάποιοι οι οποίοι συνεχίζουν είτε κάποιους θεσμούς, είτε προδοβουλεία σχετικών. Και κατορθώνουν μέσα μακροχρόνια και λουπιούνται κάποια πράγματα, πηχοί όπως τα τρίκαλα, το ότι βλέπουμε ότι υπάρχουν ανάπτυξη κυκλοφοριακοί αγωγή, το ότι βλέπουμε το λεωφορείο χωρίς οδηγό κτλ. Αυτά δεν μπορεί να είναι αποτελέσματα μιας τετραετίας ή κάποιων μηνών. Αυτά είναι συνέχεια προσπαθειών που γίνονται και με συνέπεια δημιουργηθούν τα πράγματα. Αυτά είναι συνέχεια προσπαθειών που γίνονται και με συνέπεια υλοποιούνται από τους επόμενους και τους επόμενους. Υπάρχει και η ανάσχηση του συγκονέτερ να δώσουμε τον λόγο στους ελπίδες του λεωφορείου. Θα πάμε οχτώ εντάμετα. Παρακαλώ, μην την πείτε στάσετε, πες. Προγράμμα στην κυρία. Γεια σας, λένε Τεμπονέρα, συμπτωματικά. Εγώ δραστηριοποιούμαι στο χώρο του πολιτισμού στο επίπεδο επικοινωνίας και μάθη. Είμαι δραστηριοποίητης στον κόσμο. Είμαι δραστηριοποίητης στον κόσμο. Είμαι στον χώρο του πολιτισμού στο επίπεδο επικοινωνίας και μάθη. Κυρίως σε πολύ μεγάλα φεστιβάλ και εκδηλώσεις. Παράλληλα, είμαι υποψήφια διδάκτωρ με υποτροφία του Ίκη πάνω στο κομμάτι του μπρανδινγ και των κρυεϊτιβ ίνδεαστρις. Αυτό που θέλω να ρωτήσω, και κυρίως το λέω βιωματικά και εμπειρικά μέσα από την επαγγελματική μου δραστηριότητα, είναι κατά πόσο ο πολιτισμός, και δεν μιλάω τώρα το πώς αξιοποιούνται οι πολιτιστικοί χώροι, αλλά πώς αξιοποιούνται οι πολιτιστικοί πόροι. Δηλαδή, οι πολιτιστικοί, οι καλλιτέχνες, τα φεστιβάλ, οι ιδιωτικές πρωτοβουλίες και κατά πόσο θέλετε και προς τους τέσσερις να εντάξετε κάτι τέτοιο στη πολιτική σας. Αυτό μου. Μετά δεν θα κάνουμε τώρα, παιδιά, μια μεγάλη συζήτηση. Θα τα πούμε έξω. Θα τα πούμε δύο λεπτά πριν. Θα κάνει τουλάχιστον τρία ο καθένας. Δεν θα φύγουμε γρήγορα. Εάν υπάρχουν κάποιες λεπτά σταδικά, οπιεστικά, να το κουλευτείτε. Είναι σφατικό, ώστε να μαζευτούν όλα τα θέματα. Στην κυρία, πρώτη θέση. Καταρχάς, ήθελα να πω και το εννοώ. Λέγομαι Λίδα Τετσάβες Χρονοπούλου. Είμαι πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Φίλων Μουσείων. Υπεύθυνη της Παγκόσμιος Ομοσπονδίας Φίλων Μουσείων για την προώθηση της ιδέας των φίλων. Και είμαι πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Φίλων Μουσείων. Για την προώθηση της ιδέας των φίλων. Και ήθελα, και το λέω με την καρδιά μου, να συγχαρώ όλους εσάς, όλους τους υπευθύνους των πόλεων σας, γιατί πραγματικά εντυπωσιάστηκα. Αναφορικά τώρα με τα Μουσεία, και επειδή θέλω να πιστεύω ότι προσπαθούμε να βγάλουμε ορισμένα συμπεράσματα, πώς θα σταθούμε κοντά στην ελευσίνα. Αυτό δεν είναι ο στόχος μας, ουσιαστικά. Δεν είναι απλώς να τα αλλάξουμε απόψεις, εγώ κάπως έτσι θα το καταλάβω. Δεν είναι μια αφορμή η μου συγκρότητα αυτή, αλλά να συγκρατηθούν και να αλλάξουν απόψεις και στον οργανισμό και προς τον οργάνισμό. Μπράβο, αλλά για ποιο λόγο. Εμείς θέλουμε αυτό, ακριβώς αυτό, για το καλύτερο όλο νόο, εντάξει, αλλά τώρα έχουμε μπροστά μας την ελευσίνα. Εδώ είμαστε για την ελευσίνα, η ελευσίνα μας προσκαλεί. Αυτό που σκεφτόμουν είναι ότι η κοινωνία των πολιτών, και αυτό αφορά όλους, η οργανωμένη κοινωνία των πολιτών, μπορεί να παίξει πάρα πολύ μεγάλο ρόλο. Δηλαδή οι φίλοι των Μουσείων, και το λέω διότι η κυρία Κολόνια, που είναι εδώ, είναι γενική γραμματέυση της Ελληνικής Ομοσπονδίας Φιλών Μουσείων, είναι πολύ σημαντική καθηγήτερα του πολιτεχνίου. Εάν θέλετε, είμαι στη διάθεσή σας, να σας πω τι πρέπει, όταν υπάρχουν Μουσεία, τι πρέπει να γίνουν. Γιατί κάποιος κύριος και κάποια κυρία αναφέρθηκαν το πώς θα δραστηριοποιήσουμε την κοινωνία των πολιτών. Η κοινωνία των πολιτών καλόν είναι να συμμετέχει, όχι μόνο σαν να περνάς καλά ή να επιμορφωθεί ή οτιδήποτε τέτοιο, να συμμετέχει επί της ουσίας. Και αυτό είναι κάτι που γίνεται. Και είναι κάτι πάρα πολύ βασικό, διότι όταν εντάσσεσαι μέσα και βλέπεις τα προβλήματα εκ τον έσο και όταν είσαι οργανωμένος και ο θελοντισμός καλό είναι. Αλλά ο θελοντισμός δεν σου δίνει, δηλαδή πρέπει να είναι το ίδιο το άτομο, πάρα πολύ οργανωμένο μέσα του, κατασταλλαγμένο, για να είναι πραγματικά να βοηθάει θελοντικά και να είναι συνεπές. Ενώ ο φίλος του Μουσείου, και επειδή αναφερθήκαμε κι εσείς ιδίως, έχετε Μουσεία και έχετε και το περίφημο Μουσείο του τελευταίου του Ιδρύματος της Πειραιώσεως, δεν είναι το θαυμάσιο για τα κοσμήματα της χειροτεχνίας. Λοιπόν, αυτά πρέπει ο κόσμος να μπει μέσα, αλλά να μπει όπως είναι οι φίλοι του Μουσείου Μπενάκη που ανήκουμε, ας πούμε, από εκεί είμαστε. Δηλαδή αυτή είναι η πρώτη μαγιά, ας το πούμε, των πρότυπων και όλα τα άλλα μεγάλα Μουσεία. 67 μέλη έχουμε ως Ελληνική Ομοσπονδία. Βλέπω το πόσο χρήματα φέρνουν μέσα στα Μουσεία, το πόσο χρήματα, το πόσο προσφέρουν συλλογές, το πόσο σημαντικά είναι με το να δημιουργούν μια θετική ατμόσφαιρα γύρω τριγύρω για όλες τις δραστηριότητες μέσα στο Μουσείο, τη μετακπέδευση. Τώρα τα Μουσείο, όπως ξέρετε, σε λίγο θα γίνουν και νοσοκομεία, έτσι, για τις ασθένειες, όπως η Alzheimer και τα λοιπά. Δεν θα πάρει άλλο χρόνο. Απλώς ήθελα να πω ότι αυτό, αν θέλουμε, ας πούμε, τη δράση της κοινωνίας των πολιτών, να είναι οργανωμένη. Και οι φίλοι των Μουσείων έχουν Code of Ethics, δηλαδή υπάρχει κώδικη θεοδολογίας, που συνεργάζονται πάρα πολύ καλά με τις επαγγελματίες των Μουσείων, σε εργαστή συνεργασία. Και ο ένας, αρκετικά τι είχα ακούσει και περί καπελώματος, ο ένας δεν καπελώνει τον άλλον. Παρά είναι, πραγματικά, ο ένας φορέ συμπληρώνει τον άλλον. Αυτά. Ο Σύλλογος Φίλων Μουσείων, πρέπει να πω, το ξέρετε όλες και όλοι, είναι μια έξοχη σύλληψη και άγκλησης πόρων χρηματικών, που δεν μπορεί το δημόσιο ιδιωτικό λογιστικό να το αντέξει. Δηλαδή, ένα Σύλλογος Φίλων Ενεργός εύκολα μπορεί να επιχωρηγεί στα πηδωτήσεις οικονομικά, μία δράση, μία τεχνική... Του είχε μόνο τα Μουσεία. Του είχε μόνο τα Μουσεία. Ωραία. Η τελευταία έκλυση, παρακαλώ, να δώσουμε τον λόγο. Είναι κλασικό το κλείσιμο, κλείσουν οι συγκεκριτές πάντα. Εγώ δεν μπορείς να συμφωνώ, αλλά αφού τελικά ερωτήματα, θα συμφωνήσεις. Θα ξεκινήσουμε πάλι ανάποδα. Πρόεδρε, επειδή δημαρχικά θα κλείσετε στα τρία ερωτήματα που σας έχουν τεθεί. Λοιπόν, να πω... Δεν πω όχι πολύ γρήγορα ομιλία. Εντάξει, τώρα χαλαρώσαμε. Να πω κάποια ερωτήματα λίγο που τέθηκαν για περί μοσχά του Ταύρου. Καταρχήν, όταν είχα πρωτοαναλάβει, ένας μου είχε πει φάνηκε και αποδείχτηκε σοφός, ο πολιτισμός έχει πολλούς στρατηγούς. Στρατιώντες λύπουν. Αν τελικά από εδώ έχω αποκομίσει ότι έχουμε πολλούς στρατιώντες, πραγματικά είναι το μεγαλύτερο κοπλιμπέντο που θα μπορούσα να πάρω. Και τελικά είχε δίκιο. Και εκείνος, αφού το έχετε δει και εσείς, τελικά πήγε καλά. Πιστεύω λίγο στην bottom-up ανάπτυξη σε αυτό το μοντέλο, γιατί θεωρώ ότι ό,τι υποδιγετή, αμήν στο βιώσαμε και με το καρναβάλι, ό,τι υποδιγετή καταλήγει να μένει ο μηχανισμός και όχι ο κόσμος. Ένα δεύτερο που αφορά τη Μεσοποταμία, κάποιοι μπορεί να μη γνωρίζουν μια συλλογικότητα της πόλης, αρκετά δραστήρια, το μεγαλύτερο μπορούσε να κάνει ο δήμος, και το έχει κάνει εδώ και 15, δεν ξέρω πόσα χρόνια. Τους έχει δώσει κτίριο, ένα χώρο 120 πτραγμονικό ποσό, ένα νεοκλασικό, τελείως δωρεάν, τα ρεύματα όλα δικά μας. Γιατί, όπως είπα και πριν, ασχετός μεσοποταμίας και ολωνών, εμείς στον πολιτισμό, ακόμα και εγώ που είμαι άμουσος, πρέπει να δίνουμε χώρο. Να δίνεις χώρο και πεδίο έκφρασης είναι πάρα πολύ σημαντικό. Παρ' όλα αυτά, μπορώ να σας πω ότι και εγώ προσωπικά ο ίδιος, έχω συνεργαστεί και πέρσι κάναμε μια κοινή δράση που αφορούσε το Δίο, άρα δεν είναι μονοκυριακής το Δίο, μέσω της Μεσοποταμίας. Είναι άνθρωποι, πρόσφατα και έδειξε για αυτούς, που κάνουν και μαθήματα σε μετανάστες και όλα αυτά, για να τους βοηθήσουν ένταξη. Κάναμε δωρεάν μαθήματα ως Δίο για αυτά τα παιδιά, που ήταν σύμπραξη με τη Μεσοποταμία. Ένα άλλο που κτέθηκε προς όλους, αφορά τη σύμπραξη λίγο ιδιωτικού τομέα. Και φυσικά, εμένα με βρίσκουν και πάρα πολύ, συμφώνω όλοι μου, ας πούμε, η βιοθεωρία και η πολιτική μου θεώρηση, η σύμπραξη με τον ιδιωτικό τομέα, με την κοινωνία των πολιτών, που είναι ένας άλλος πυλώνας, και με αυτό. Δεν πρέπει να έχετε γανά. Να ξέρεις αν με επιτρέψεις στον ενικό. Εγώ είμαι υπέρ, το κάνουμε και αύριο, αλλά αυτά που θα δούμε, τα εμπόδια, όσοι δεν έχουν ασχοληθεί με το δημόσιο, δεν μπορείς να διανοηθείς. Δηλαδή, είδαμε πριν τα σφαγεία. Είναι κληροδότημα του Μπενάκη, στο δήμο της Αθήνας, μέσα στο κέντρο του Ταύρου. Άρα, δεν μας ανήκει ποτέ. Το πάρκο το πάρα πολύ όμορφο, που είδες, ανήκει στο Υπουργείο Άμινας. Άρα, άμα μπεις στη φάση που θέλω εγώ να δώσω σε ένα ιδιωτικό φορέα, που θα έχει και ένα ιστοίριο και θεμητό, να είναι και αυτό χρηματοδοτούμενο, πολύ σημαντικό θέμα για αυτό χρηματοδότηση πολλές φορές σε κάποιο event, μπορεί να μην τελειώσουμε και ποτέ, οι νομικές υπηρεσίες δεν θα το δικαιολογήσουν ή μπορεί να πας σε επίπεδα διαγωνισμού, μπορεί να καταλήξει να είναι και διεθνής και μπορεί να τον χάσεις. Άρα, κάτι άλλο με τα ταβερνάκια για μένα, έξι, μού έξερε λίγο πληγές με την καλή την έννοια, ο Ταύρος για μένα, τώρα κάποιοι μπορεί να επαρξηθούν εσύ από τον Ταύρο, το λέγουμε πολύ καλή απόψη, ειδικά εκείνο το κομμάτι, είναι το Μοσχάτο, δηλαδή αυτή η γειτονιά, αυτή η αγάπη και αυτή η αντίληψη, πριν 20 χρόνια. Άρα, καλώς που το είδατε, καλώς που το βιέσατε και εμείς καλώς που το βιώνουμε, εγώ το ζήσα ως παιδί, τώρα το ζω και ως μεγαλύτερος. Παρ' όλα αυτά, υπάρχει μια μεταμόρφωση της αγοράς του Μοσχάτου και σωστά, αναφέρει ο άνθρωπος παλιότερα, ίσως, να σας να επισκέπτες, υπάρχει η θεωρία της παραλίας μας, ο καπετάν Αντρέα Ζέπο μου λέγανε ότι Ζέπος ψάρευε σε εμάς, τα πήγαινε στα Κανάρια μια τοπική ταβέρνα που ακόμα υπάρχει 60 χρόνια ταβέρνα. Δυστυχώς ή ευτυχώς στον ιδιωτικό τομέα, την πρωτοβουλία αυτή, γιατί μια πρωτοβουλία είναι και αυτή με μεγάλα ρίσκα, δεν μπορείς να την κατευθύνεις. Άρα, είμαστε σε μια φάση όμως που είναι αρκετά καλή, γιατί περάσαμε και μια δεκαετία που το Μοσχάτου είχε μόνο σουβλάκια, άρα θεωρώ λέω σουβλατζίδικα, άρα αυτή η λογική του πολιτισμού έχει φέρει πάρα πολλά μαγαζιά, ίσως όχι στο ύφος που θέλατε, αλλά επειδή η σύμπραξη έφερε και θετικά, μπορείτε να τα βρείτε, δήμος μας είναι και αυτό, στην πόλη του ταύρου. Ευχαριστώ πάρα πολύ. Κλείνοντας λίγο απλά για την ιερά, θέλω να πω ότι εμείς ήρθαμε, τιμήσαμε, ήρθε και το διαδημοτικό βεστιβάλ, ήρθε εκεί, έχετε και διαγωνιστικά, μάλλον κάνετε πολλά τέτοια πράγματα, πολύ υψηλό επίπεδο οργάνωση, και στο επίπεδο παμπλίσιτη που είπατε, είναι πολύ δύσκολο, δεν έχει να κάνει μόνο με το ήλιο αν δεν ήρθε κόσμος και εμείς το βιώνουμε. Ποια είναι ίσως μια λύση? Αυτό που κάνουμε λίγο με τις θεσμούς. Όταν υπάρχει ένας θεσμός, γίνεται έτσι κινητήρας, αποκτά μια μαζικότητα και μια κινητοποίηση. Ούτε θεσμοποιείται, αρκεί να είναι και σωστό. Εμείς, δηλαδή, φέτος είχαμε το άλλο θέμα με το διαδημοτικό. Σε ένα χώρο 350 τόμων είχαμε 500 άτομα και τους γιώχναμε. Δηλαδή, αν θεσμοποιηθεί και καταφέρει και μαζικοποιηθεί, θα καταφέρει να έχει και κόσμο. Το μεγαλύτερο καλλιτέχνη αν φέρεις, για μια φορά, αυτά τα ones off που κάνουμε πολλές φορές και τα πληρώνουμε ακριβά και την πατάμε, μπορεί να έχει και πάρα πολύ λίγο κόσμο. Το πρόβλημα, μάλλον, της χώρας μας είναι πολιτιστικό. Ούτε πολιτικό, ούτε οικονομικό. Και αυτές τις συναντήσεις μας οφθούν να το βιώσουμε ακόμα περισσότερα, να συνεργαστούμε μεταξύ μας και να το διαδώσουμε. Εκείνη είναι το πρόβλημα της χώρας. Μόνο σε μια ερώτηση που τέθηκε, θα απαντήσω για το Παλαιό Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων, αλλά προηγουμένως θα αναφερθώ σε κάτι άλλο. Στο Πάρκο Πρισινέλλα. Ο Βασίλειος Πρισινέλλα υπήρξε από τους πρώτους δημάρχους των Ιωαννίνων. Δώρησε όλη την περιορισία του στο Δήμο Ιωαννητών. Μάλιστα η κεντρική μας αίθουσα λέγεται Βασίλειος Πρισινέλλας του Πνευματικού Κέντρου. Το Πάρκο Βασίλειος Πρισινέλλας εδώ και 15 χρόνια πέπεσε στην αφάνεια γιατί. Πήγε το δασταρχείο και το δήλωσε στο κτηματολόγιο ως δαστική περιοχή. Αναγκαστικά ο Δήμος δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Ερήμωσαν τα κτίρια, ερήμωσε το ίδιο το Πάρκο. Δώσαμε αγώνα 10 και πλέον χρόνια. Τα τελευταία 10 χρόνια κάναμε και εκδηλώσεις εκεί πέρα και φέτος. Και τελικά δικαστικούς αγώνες χρόνων και μόνο με νομοθετική ρύθμιση της κυβέρνησης περιήλθε και πάλι στο Δήμο. Έχοντας φυσικά σχετικά με τον χαρακτηρισμό του προβλήματα ακόμα. Για αυτό θέλω να πω πως το Παλαιό Πανεπιστήμιο που πραγματικά και αισθητικά αλλά γενικότερα η όλη ώψη του αποτελεί έτσι μία εντροπή για τα Γιάννενα, για την κοινωνία μας, για όλους τους θεσμούς, αντιμετωπίζουμε αυτή τη δυσκολία. Δεν ανήκει ούτε στην περιφέρεια ούτε στο Δήμο. Τελευταία να σας πω υπήρξε και ο Δήμος έχει σκεφτεί και η περιφέρεια κάποια πράγματα. Βέβαια να πω ότι το εν τρίτων και πλέον και δυστυχώς το πίσω μέρος έχει αναγκυνιστεί. Είναι η εφορία, είναι το χημείο, είναι η διεύθυνση μεταφορών, αλλά μπροστά είναι αυτό το έσχωση και η εντροπή. Και μόνο η πινακίδα, η μαρμάρινη, τη Μόρο Παόλα λέει η Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Επιμιλωνάει, ιδρύθηκε και λοιπά, τα θυμάμαι όλα αυτά. Τελευταία μια πρωτοβουλία χαρακτηριστική από φύτους. Πήρε την πρωτοβουλία κάποιος συγκεκριμένος μαθηματικός που έγινε αρχιτέκτονας στη συνέχεια. Μαθηματικός, φυσικός, συγγνώμη φυσικός. Ήρθε στο δήμο, τον αγκαλιάσαμε και εγώ και ο δήμαρχος και είπαμε να κάνουμε σε αυτό το θερινό κινηματογράφου, τον τετραήμερο, μια μέρα να την αφιερώσουμε στο Παλαιό Πανεπιστήμιο. Το καθαρίσαμε προχείρος. Έχει μία θαυμάστη αρχιτεκτονική, έχει φοβερούς χώρους, μπορεί να γίνει ένας πολυχώρος τέχνης και λοιπά. Του δόθηκε και μία ονομασία προσωρινή. Και την άλλη μέρα που θα έρχονταν καρέκλες και λοιπά να προβάλλουμε ή μέσα ή στον εξωτερικό χώρο, φωνάξανε την αστυνομία. Ενώ προσωπικά είχα συνεννοηθεί και με την εφορία και με το χημείο και με τη διεύθυνση μεταφορών και το δεχτήκαμε, ούτε λίγο ότι πολύ, τους διώξαν τους ανθρώπους. Δεν σας θυμάμαι και την επόμενη μέρα ήρθατε, κάνατε μία συγκέντρωση, ήρθα εκεί και μάλιστα μιλήσαμε και λίγο. Θέλω να πω πόσο δύσκολα είναι αυτά τα πράγματα, αλλά δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω και πρέπει να προσπαθούμε και να είμαστε ενωμένοι σ' αυτές τις προσπάθειες που είναι σημαντικές. Ευχαριστώ. Δεν θα απαντήσω έτσι μεμονωμένα, αλλά θα απαντήσω και όχι θα πάρω τη θέση του καλλιτέχνη, γιατί ασχολούμαι με το θέατρο 20 χρόνια και με τη θεατρική ομάδα του Δήμου Ηλίου συγκεκριμένα και θα περάσω λοιπόν από τη μεριά του εθελοντή, τη μεριά εκείνου του οποίου πρέπει να προσφέρει και το λέω γιατί. Αν εμείς, εδώ που δραστηροποιούμαστε, δεν καταλάβουμε, δεν προσδιορίσουμε, δεν στοχεύσουμε σε αυτό που λέγεται θελοντισμός, να προσφέρουμε στο πολιτισμό, να προσφέρουμε με την παρουσία μας, με τη δράση μας και όχι να πάρουμε από εκεί, γιατί πολλοί στοχεύουν και στο να πάρουν πράγματα και το λέω γιατί. Για παράδειγμα, έχουμε εμείς στο Ηλίον χρόνια τώρα μια πολύ καλή συνεργασία με τους εθνικοτοπικούς και πολιτιστικούς μας και αθλητικούς συλλόγους. Επιχορηγούμε λοιπόν αυτούς τους συλλόγους για το έργο το οποίο κάνουν. Σας πληροφορώ ότι στο Ηλίον συνεχώς κάθε χρόνο φτιάχνονται 10 ποδοσφαιρικές ομάδες, 10 ομάδες καλαθροσφαίρησης και άλλοι 10 πολιτιστικοί συλλογοι. Απλά επειδή έχουν μάθει ότι θα πάρουν τα 2, 3, 5.000 ευρώ από το δήμο, ο οποίος δήμος όμως τα δίνει για ένα συγκεκριμένο στόχο, για ένα συγκεκριμένο σκοπό. Τα δίνει για να κάνει, για να γίνει μια ερασιτεχνική δουλειά και όχι για επαγγελματισμό. Τα δίνει για να προσφέρουμε και να πούμε ότι βοηθάμε σε αυτό το δύσκολο έργο στους συλλόγους. Τι θέλω να πω, ότι πρέπει να καταλάβουμε ότι οι δήμοι έχουν προβλήματα, οι δήμοι είμαστε εμείς, ο δήμος είμαστε εμείς και το λέω αυτό γιατί όταν ανέλαβα τη δύσκολη θέση του αντιδημάρχου πολιτισμού, γιατί είναι μια δύσκολη θέση, γιατί πρέπει να είσαι, και το λέω δύσκολη γιατί, δεν έχει ωράριο, δεν έχει καλούπι, πρέπει να είσαι όλη μέρα, κάθε μέρα, πρωί, μεσημέρι, βράδυ εκεί, πρέπει να ξαγρυπνάς, πρέπει να παρευρίσκεσαι στις εκδηλώσεις, αν θέλεις να κάνεις σωστά αυτή τη δουλειά, αν θέλεις να λες ότι έχεις εικόνα ο ίδιος, να αφήσεις τον οικογενειακό σου χρόνο, το πολύτιμο σου χρόνο και να παρευρεθείς εκεί για να έχεις ο ίδιος εικόνα, για να έχεις ο ίδιος άποψη, προτάσεις. Τολμώ λοιπόν να πω και το λέω από τη θέση του ερασιτέχνη ηθοποιού, ότι πρέπει να καταλάβουμε ότι είμαστε εθελοντές και ότι προσφέρουμε στο πολιτισμό εθελοντικά. Εμείς έχουμε καταφέρει λοιπόν όλα αυτά τα χρόνια με είσοδο ελεύθερη σε όλες μας τις εκδηλώσεις και σε όλα μας τα προγράμματα τα οποία ναι μεν καλύπτονται με ένα μικρό ποσοστό χρημάτων, με ένα μικρό αντίτιμο που βάζουμε στα δημοτικά μας οδεία και στα τμήματά μας. Έχουμε καταφέρει να κρατήσουμε σε ένα πολύ καλό επίπεδο και με πολύ κόσμο τα τμήματά μας και τολμώ να πω ότι σε αντίθεση με άλλους δήμους δεν έχουμε χορηγούς, έχουμε καταφέρει χωρίς χορηγούς να κρατήσουμε. Όσο για τα αμέσα μαζικής ενημέρωσης που άκουσα κάποια στιγμή, νομίζω από την κυρία εδώ, ξέρετε, προσπαθούμε πολλές φορές να βρούμε λύσεις και βρίσκουμε τείχο. Βρίσκουμε τείχο γιατί κατά ψέματα οι περισσότεροι λοιπόν, να το πούμε απλά, χρειάζονται, θέλουν χρήματα. Σου λέει, για να με διαφημίζεις θέλω χρήματα. Και ερχόμαστε λοιπόν και τους λέμε εμείς, ελάτε εδώ, εγώ δεν έχω χρήματα ή δεν μπορώ για παράδειγμα, γιατί η Επίτροπος δεν μου επιτρέπει να το περάσω σαν έξοδο. Μπορώ όμως να σας βάλω ως χορηγό και να σας βάλω το λογότυπό σας στα εξώφυλλα, στις αφήσες, στα πανώ και βλέπεις ότι και πάλι δεν δέχονται. Γιατί υπάρχει πρόβλημα... Ναι, εντάξει, είναι τώρα ανάλογα βέβαια τις περιοχές πάντα. Χορηγό επικοινωνίας, η αλήθεια είναι ότι έχουμε κατά καιρούς βρει και βρίσκουμε έτσι... Τελειώνω λοιπόν. Το παν είναι, όπως είπα, να αναδείξουμε από το πολιτισμό μέσα το πολιτισμό την ερασιτεχνική, να κρατήσουμε όσο μπορούμε να κρατήσουμε τους δύσκολους σε αυτούς τους καιρούς και να κρατήσουμε και να δώσουμε το βήμα στον ερασιτέχνη, στον εθελοντή, σε αυτόν ο οποίος πραγματικά ενδιαφέρεται δίνει το μεράκι του και το πολύ τιμό του χρόνο και την αγάπη του γι' αυτό που λέγεται πολιτισμός. Μακάρι να το βλέπαν όλοι όπως το βλέπουν κάποιοι. Δεν το βλέπουν, εδυστυχώς, και σας λέω ξανά, πολλές φορές, γιατί έχω γίνει αποδέκτηση πολλών μηνυμάτων τέτοιων, αποσκοπούν στο να πάρουν μια δουλειά, πιθανά, μια συναυλία, μια, τέλος πάντων, παράσταση, εγώ τουλάχιστον δεν αναζητώ αυτό. Αναζητώ μέσα από τα τύματα μου, μέσα από τις δραστηριότητες, μέσα από τις ομάδες, να βγάλω καλλιτέχνες, να βγάλω ηθοποιούς, να βγάλω τραγουδιστές, να βγάλω καλλιτέχνες, να βγάλω παιδιά, να αναδείξω παιδιά τα οποία πραγματικά έχουν ταλέντο σε αυτό που κάνουν. Και σας πληροφορώ ότι το έχουμε καταφέρει, δεν θέλω να πω συγκεκριμένα αυτή τη στιγμή, αλλά το έχουμε καταφέρει σε ένα βαθμό και με τη φιλαρμονικό μας δύο, αλλά και με το μουσικό μας σχολείο, το οποίο έχει μια μεγάλη επιρροή στους καλλιτέχνες, σε σύγχρονους καλλιτέχνες που έχουν ευγενεί τα τελευταία χρόνια, το Μουσικό Σχολείο Ηλίου Γυμνάσιο και Ελίκιο, το οποίο έτσι και αυτό στολίζει το Δήμο. Σας ευχαριστώ και πάλι. Εύχομαι πραγματικά η Ελευσίνα να κερδίσει το στίχημα. Να είστε καλά. Για τα επόμενα 15 λεπτά, λοιπόν, μπορώ να πάθει ένα εύφραγμό, Γιάννης, τώρα. Λοιπόν, νομίζω πως το ζητούμενο και για τον πολιτισμό, αλλά και για όλα τα υπόλοιπα της κοινωνίας μας σήμερα, είναι η συμμετοχή των δημοτών. Η συμμετοχή των πολιτών και κατά πόσο μπορούμε να τους δεσμεύσουμε, ακριβώς το engagement που λέμε σε άψογα ελληνικά, των δημοτών μας για αυτά τα οποία κάνουμε. Για αυτό το οποίο λέγατε, για τα πόσο, λοιπόν, είναι οι δήμοι αυτοί οι οποίοι απαγορεύουν ή αποκλείνουν τους δημότες ή είμαστε ανοιχτοί. Νομίζω πως το πάει αρκετά ξεκάθαρα, ότι θεωρώ πως εμείς πρέπει να είμαστε οι ενεργοποιητές ή οι enablers πάλι σε άψογα ελληνικά των πολιτιστικών δραστηριωτήτων. Παρακαλώ, θα σας πείσουμε τους δημότες μας ότι εμείς δεν θέλουμε να μπούμε μπροστά και να τους χαπελώσουμε, αλλά ίσα ίσα να πλώσουμε μία ομπρέλα να τους βοηθήσουμε να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους. Και έχω να κάνω δύο παραδείγματα και εύχομαι σε τρία χρόνια, όταν θα ξεκινήσει πλέον επίσημα η ελευθεία νέος πολιτική πρωτεύουσα, να φέρουμε αυτά ως καλά παραδείγματα. Για να μετατρέψουμε δύο παλιές αποθήκες του ΩΣΕ, ο ένας χώρος θα γίνει χώρος για τη συμφωνική μουσική και την πρόταση την καταθέσαμε μαζί με τη συμφωνική οριχιστρανέων των Τρικάλων και το Σύλλογο Φίλων Μουσικής και η διπλανή αποθήκη που θα γίνει επιτέλους μια κεντρική πινακοθήκη των Τρικάλων μαζί με το Σύλλογο των Σωγράφων. Άρα, τι πιο ξεκάθαρο ότι ίσα ίσα τους θέλουμε μαζί μας και θέλουμε ίσα ίσα να τους οθήσουμε στο να βγουν προς τα έξω και αυτοί πλέον να καλύψουν τα κενά που δεν μπορούμε εμείς να καλύψουμε, είτε γιατί δεν ξέρουμε, είτε γιατί δεν μπορούμε οικονομικά να το κάνουμε. Η συμμετοχικότητα λοιπόν είναι αυτή η οποία μετράει και αυτό το οποίο δεν σας είπε η Εφη, και αξίζει να ακουστεί, είναι πως ήταν διευθύντρια στο σχολείο των φυλακών. Άρα, αυτό το παράδειγμα πρέπει να πάρουμε και να απλώσουμε στην πόλη μας, να αρχίσουμε να συμμετέχουμε όλοι μαζί για το πώς μπορούμε, αυτό το οποίο ο καθένας μας κατά μόνας πιστεύει, να το κάνει πράξη. Για τον τουρισμό, ανάπτυξη και την εξαγωγή προϊόντων, όντως είναι διαφορετικές οι πόλεις μας. Η Ερά Πετρά είναι, νομίζω, μαγαζή γωνία, ενώ τα Τρίκαλα μέχρι πριν από δύο χρόνια, για να έρθεις έπρεπε να έχεις πάρει δραμαμήνες, να κατεβείς το δομοκό και όλα τα υπόλοιπα, αλλά προφανώς πρέπει να δούμε τον τουρισμό και τον πολιτισμό σαν μοχλό ανάπτυξης, για ότι έχει ο καθένας μας ως εξαγώγημο, ανάλογα για την αγορά στην οποία απευθύνεται. Τα τελευταία κουβέντα για τον ομίλο των εξωτικών, ο ομίλος των εξωτικών είναι αρσενιατικό χωριό, προφανώς μία εμπορική χρήση, η οποία έχει έναν προπολεσμό 600-700.000 ευρώ, έχει δωρεάν είσοδο, έχει δωρεάν δράσεις, αλλά προφανώς έχει και δράσεις, οι οποίες πληρώνεις για να μπεις. Είναι ένα καταθέσιο κι είναι σημαντικό του ομίλου, γιατί ευτυχώς παρότι η δημοτική επιχείρηση είναι κερδοφόρα, κάθε χρόνο πάνε στη συντήρηση του ομίλου και φέτος με τα χρήματα αυτά αγοράσαμε 200 κύτρομποτικείς σε συνεργασία και με την εταιρεία στην οποία δουλεύει ο αγαπημένος μου συνάδελφος τον Κατσόβολο. Πάσαμε εκεί τη ρομποτική για όλα τα δημόσια σχολεία των τρικάλων και νομίζω πως αυτό τελικά μένει, το τι κάνουμε με τα χρήματα, γιατί το κέρδος, μάλλον το έχουμε ποινικοποιήσει λιγάκι, δεν είναι το σχοκό αρκείο σκοπός στον οποίο πάει να αγιάζει τα μέσα που προηγήθηκαν. Σας ευχαριστώ πολύ. Αυτό το λέμε πλαιόνασμα. Σας ευχαριστώ πολύ. |
