| : Λέγομαι Δαφνή Βιανντονάκη και είμαι οικαστικός. Έχω ασχοληθεί πολύ με τα εργαστήρια σε πλαίσιο τοπικής αυτοδιοίκησης για πάρα πολλά χρόνια. Έχω γυρίσει όλη την Ελλάδα πιστεύοντας ότι ο πραγματικός πολιτισμός δεν είναι μόνο ένας οικαστικός. Είναι ένας οικαστικός. Είναι ένας οικαστικός. Είναι ένας οικαστικός. Πιστεύοντας ότι ο πραγματικός πολιτισμός βρίσκεται και πρέπει να δημιουργείται από κάτω μέσα σε τοπικές κοινωνίες. Γι' αυτό και όταν συνάντησα το Future Library πριν από δύο χρόνια και όλη αυτή την προσπάθεια που γίνεται σε επίπεδο τοτικών βιβλιοθηκών πια, αισθάνθηκα ότι με αφορά ιδιαίτερα και ότι θα μπορούσα ίσως να συνεισφέρω και μέσα από την πείρα μου στα τοπικά εργαστήρια στην ενίσχυση της δημιουργικότητας των ανθρώπων που δουλεύουν στις βιβλιοθήκες και σε προτάσεις σχετικά με δημιουργικές δράσεις στο πλαίσιο της βιβλιοθήκης πια. Το θέμα του εργαστηρίου μου φέτος ήταν χαρτογραφώντας τους αντίθετους κόσμους. Ουσιαστικά συνέβηπτε ως θέμα τα αντίθετα με το ίδιο το θέμα του εργαστηρίου χρησιμοποιώντας όμως το μοντέλο του χάρτη. Το μοντέλο του χάρτη έχει την εξαιρετική διαμορφία να συνδυάζει αφήγηση, λόγο και εικόνα σε μία μορφή. Ένας χάρτης προκύπτει κυρίως μέσα από πολλές αφηγήσεις. Από τη στιγμή που ένας χάρτης θα διαμορφωθεί είναι πεδίο το οποίο γεννάει με τη σειρά του νέες αφηγήσεις. Όσον αφορά τα αντίθετα, μετατρέψαμε στο εργαστήριο τις αντίθετες έννοιες σε αντίθετους κόσμους που βρίσκονται μέσα σε ένα φανταστικό χάρτη. Μπήκαμε έτσι στο βασίλειο του παραμυθιού και ξέρουμε όλοι τι ρόλο παίζουν στα παραμύθια ή αντίθετες έννοιες. Οι διαδρομές ανάμεσα στους αντίθετους κόσμους που ξερευνήσαμε, θα γίνουν στο πλαίσιο των βιβλιοθηκών στην καλοκαιρινή εκστρατεία δηλαδή, αφορμές για γέννηση αφηγήσεων, παιχνιδιού, ανταλλαγών. Κυρίως ο χάρτης είναι, όπως είπα και στο εργαστήριο, μια διαδικασία που στην πραγματικότητα είναι χωρίς τέλος. Η μία μορφή γεννάει την άλλη, η αφήγηση γεννάει διαρκώς την εικόνα και η εικόνα την αφήγηση. Θεωρώ ότι θα είναι ένα εργαλείο πραγματικό για τους βιβλιοθηκωνόμους διότι ένας χάρτης μπορεί να χωρέσει τα πάντα και όλων των ειδών την ανθρώπινη σκέψη και την ανθρώπινη επέντηση, από μικρούς και από μεγάλους. Η δημιουργία από τα παιδιά ενός χάρτη παράλληλα ή αμέσως μετά από μία αφήγηση δημιουργεί μια εξηγείωση άλλου τύπου ανάμεσα στα παιδιά και το βιβλίο, καθότι τα παιδιά στην ουσία αποκτούν τον ρόλο συνδημιουργού. Από τη στιγμή λοιπόν που θα μπορέσει κανείς να βάλει τα παιδιά σε ένα τέτοιο δημιουργικό ρόλο σε σχέση με ένα βιβλίο, το παιδί παίρνει το μήνυμα ότι για οποιοδήποτε βιβλίο επιτρέπεται και μπορεί να είναι εξίσου δημιουργικό. Στο εργαστήριό μου μιλήσα για έναν κορυφαίο βιβλιοθήκονόμο του παρελθόντος, τον Ερατοσθένη, της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδριας, αυτός που έφτιαξε έναν από τους πρώτους, ίσως το πρώτο επιστημονικό χάρτη του κόσμου. Πιστεύω ότι το παράδειγμα του Ερατοσθένη, που είχε από όλη τη συνέσθηση λόγω της εποχής ότι η βιβλιοθήκη μπορεί να είναι το κέντρο της πιο σημαντικής πόλης που τότε αποτελούσε το κέντρο του τότε κόσμου, μα με τον ίδιο τρόπο πιστεύω ότι οι βιβλιοθήκες του μέλλοντος μπορεί να λειτουργήσουν ως κέντρα, ως κέντρα γνώσης, ως κέντρα εξερεύνησης, ως κέντρα δημιουργίας. |
![Future Talks - Συνάντηση με την Δάφνη Λιαναντωνάκη [Interview] /](http://oava-admin-api.datascouting.com/static/7b1d/9313/bb7d/041d/97cb/9544/f358/e79c/7b1d9313bb7d041d97cb9544f358e79c.jpg)