| Διάλεξη 4: Λοιπόν σήμερα θα ακούσουμε μια αγγλική μετάφραση και την ελληνική της απόδοση για ένα κείμενο του Δάντη το οποίο τυτλοφορείται από τον άγγλο μεταφραστή translation destroys the sweetness of the original. Για να δούμε λοιπόν τι θα δούμε. Έχοντας πει ότι η λιτινική μεταφρασία δεν θα ήταν ένα σεξυπνό σημείο. Δεν είναι μεταφρασία είναι σχόλιο. Commentary. Έχοντας πει ότι η λιτινική μεταφρασία δεν θα ήταν ένα σεξυπνό σημείο. Θα αποδείξω γιατί δεν είναι υπάκουος. Είναι υπάκουος αυτός ο οποίος έχει την καλή προδιάθεση την οποία αποκαλούμε υπακοή. Η αληθινή υπακοή πρέπει να έχει τρία πράγματα χωρίς τα οποία δεν είναι τίποτα πρέπει να είναι γλυκιά και όχι πικρή. Τελώς να υπακούει σε διαταγές και να μην είναι αφθόρμη πρέπει να είναι περιορισμένη και όχι χωρίς όρια. Αυτά τα τρία πράγματα ήταν αδύνατον για τα ιταλικά ερμηνευτικά σχόλια. Λατινικά ερμηνευτικά σχόλια. Τα λατινικά ερμηνευτικά σχόλια με τα έχουν και έτσι ήταν απίθανο για αυτά να είναι υπάκουος. Ωραία. Λοιπόν για να μην λέμε πολλά να καταλαβαίνουν και οι φοιτητές τι ακούνε. Εσύ το έχεις διαβάσει και στα αγγλικά το έχεις μεταφράσει κιόλας είναι και πολύ ωραία όπως μας τα περιγράφεις. Τι θα περάσει αυτό. Πώς σε λένε. Μαρία. Λοιπόν Μαρία τι σου θυμίζει περισσότερο αυτό. Σου θυμίζει κατά λέξη μετάφραση ή κατά σημασία μετάφραση. Τι σου θυμίζει. Όχι είναι υπέρ της καταλέξης μετάφρασης. Γιατί όπως λέει η μετάφραση δεν πρέπει να είναι αυθόρμητη και ούτε φορησόρια. Κι όταν μπαίρει παρακάτω πρέπει να περιορίζει. Μάλιστα. Λοιπόν άρα στην ουσία δεν έχουμε ένα κείμενο υπέρ της καταλέξης μετάφρασης. Για να δούμε τη συνέχεια. Ότι αυτό θα ήταν απίθανο για τα λετινικά. Επίσης αποδεικνύεται από το ότι οτιδήποτε προκύπτει από μία αντίστροφη ισοίρα είναι βαρετό και έτσι είναι πικρό και όχι γλυκό. Όπως το να είσαι ξύλιος στη νύχτα και να κοιμάσαι την ημέρα ή να πηγαίνεις προς τα πίσω αντί για να είσαι μπροστά μου. Γιατί το υποκείμενο να διατάζει τον ηγεμόνα είναι μια αντίστροφη σειρά επειδή η σωστή σειρά είναι ο ηγεμόνας να διατάζει το υποκείμενο και αυτό είναι πικρό και όχι γλυκό. Και επειδή είναι αδύνατο να αποδίδεις δικιά υπακοή σε μία πικρή διαταγή όταν το υποκείμενο διατάζει είναι αδύνατο η υπακοή του ηγεμόνα δεν είναι γλυκιά. Έτσι αν τα λατινικά είναι ηγεμόνας μιας κοινής γλώσσας όπως έχει υποφύει ήδη για διάφορους λόγους και το τραγούδι το οποίο αντικαθιστά τη διαταγή είναι σε μία κοινή γλώσσα είναι αδύνατο η εξήγησή του, η έκθεση του να είναι γλυκιά. Και η υπακοή. Ποιος είναι εδώ ο ηγεμόνας σε αυτή τη δηλαδή εδώ έχουμε μία μεταφραστική περίσταση θέλω λίγο να το δούμε με μάτια σημερινά παιδιά. Αν το δούμε με μάτια σημερινά στη γερμανική στην αγγλωσσαξονική δηλαδή μεταφρασεολογική σκέψη έχουμε φτάσει σήμερα να μιλούμε για την υπεύθυνη στάση του μεταφραστή, η ευθύνη του μεταφραστή. Δείτε τώρα πως τη βλέπουν αυτή τη στιγμή την ευθύνη του μεταφραστή τα γερμανικά μεταφρασεολογικά γράμματα. Αν υποθέσουμε ότι η μετάφραση είναι ένα τρίγωνο έτσι στη μία γωνία θα είναι το πρωτότυπο, στην άλλη γωνία θα είναι ο συγγραφέας του πρωτότυπου, στην άλλη γωνία θα είναι ο μεταφραστής και αρχίζει αυτό μετά ένα άλλο επίπεδο παραπάνω να είναι η μετάφραση, το πρωτότυπο, ο μεταφραστής. Ένα επίπεδο παραπάνω είναι η μετάφραση, ο μεταφραστής και ο συγγραφέας. Ένα επίπεδο παραπάνω είναι το κείμενο, ο μεταφραστής και αυτός που θα το διαβάσει. Η υπεύθυνη στάση λοιπόν του μεταφραστή τι είναι, φανταστείτε ένα τρίγωνο να ανεβαίνει συνέχεια επίπεδα και κάθε φορά που ανεβαίνει επίπεδα να μπαίνει ένα άλλο στοιχείο, δηλαδή για να έχουμε τη μετάφραση τι θέλουμε, θέλουμε ένα πρωτότυπο αυτό είναι προϊόν, θέλουμε μία μετάφραση αυτό είναι προϊόν και στη μέση θέλουμε πίχη έναν μεταφραστή, ένα επίπεδο. Για να υπάρχει το προϊόν του πρωτότυπου τι θέλουμε, ένα συγγραφέα του πρωτότυπου, θέλουμε και έναν αναγνώστη, ποιος θα είναι ο αναγνώστης, ο μεταφραστής. Μετά για να υπάρξει ανάγνωση της μετάφραση τι θέλουμε, θέλουμε ένα πρωτότυπο, θέλουμε μία μετάφραση και έναν αναγνώστη. Ο αναγνώστης όμως τι βλέπει, ο αναγνώστης βλέπει αυτό που έγραψε ο μεταφραστής. Επομένως έχουμε μία διαδικασία, τη βλέπετε πως πηγαίνει, τρίγωνα που κάθε φορά μπορείτε να βάζετε άλλους ρόλους από αυτή την παραγωγή, γιατί τι είναι, παραγωγή ενός μεταφραστικού προϊόντος είναι. Η διαδικασία λοιπόν φανταστείτε τρίγωνα που συνέχεια αλλάζουν επίπεδα και κάθε φορά αλλάζουν και ρόλοι. Έτσι, όλα τα υποκείμενα σε αυτή τη διαδικασία αλλάζουν από επίπεδο σε επίπεδο. Η ευθύνη όμως του μεταφραστή, όπως την εννοεί αυτή τη στιγμή η γερμανική μεταφρασιολογία μετά την Reis και την Nord, τι είναι, είναι σχετική με τη στάση ευθύνης που κρατάει ο μεταφραστής απέναντι στον συγγραφέα του πρωτότυπου και σε αυτόν που τελικά θα διαβάσει τη μετάφραση. Το καταλαβαίνετε, την ευθύνη δεν μπορεί να την κρατάς απέναντι σε κείμενα, γιατί συνεχίζουμε να έχουμε μια μεταφυσική στις ηθικές απαιτήσεις μας ακόμα και σήμερα, έτσι δεν είναι. Την ευθύνη την κρατάς και τη διατηρείς απέναντι σε πρόσωπα. Άρα, μέχρι πριν από λίγα χρόνια η ευθύνη του μεταφραστή ήταν μια ευθύνη απέναντι στον εντολέα, σε αυτόν δηλαδή που του λέει το Translation Order, που του δίνει τη μεταφραστική εντολή. Σήμερα έχει πάει ένα βήμα παραπέρα, παρακολουθεί τη διαδικασία σε όλα τα επίπεδα, το τριγωνάκι είπαμε αλλάζει επίπεδα, έτσι. Και φτάνει, όχι μόνον από τον μεταφραστή μέχρι αυτόν που του δώσε την εντολή, φτάνει μέχρι τον συγγραφέα, που μπορεί ο συγγραφέας ούτε καν να ζει αυτή τη στιγμή. Μπορεί να είναι τόσο παλιό το έργο που να μην μπορούμε να τον βρούμε τον συγγραφέα μπροστά μας. Να μην μοιάζει ότι μπορεί να μας κάνει οποιαδήποτε τοποθέτηση, υπέρ ή όχι, της συνέδριας μας ως προς το κείμενό του. Ωστόσο η ευθύνη πια του μεταφραστή έχει να κάνει με τον συγγραφέα του πρωτότυπου, με αυτόν που του δίνει την εντολή της μετάφρασης και με αυτόν που θα διαβάσει την μετάφραση. Το τρίγωνο που λέγαμε στην ουσία είναι ένα τετράγωνο χωρισμένο σε δύο τρίγωνα για να μπορούμε να τους βλέπουμε όλους εκεί μέσα. Αυτός είναι ο συγγραφέας του πρωτότυπου ο αρχοντας έτσι, ο συγγραφέας του πρωτότυπου είναι ο ηγέ μόνος σε αυτή τη διαδικασία. Όταν ένας άνθρωπος υπακούει δεν θα πρέπει να κάνει το πράγμα είτε δικηδοτικά είτε καταμέρειο σύμφωνα με τη θέση και έτσι. Άμα εμένα μου δοθεί η διαταγή να χωρέσω δύο μαντίες και χωρίς να μου πούν χωρέσω ένα τότε λέω ότι η υπαποή μου δεν είναι απουλήνου σύμφωνα με τη διαταγή αλλά είναι μερικός αυτός. Και έτσι γίνεται και με τα λατινικά εκπαιδευτικά σχόλια και επιπλέον και έτσι θα ήταν μια υπαποή όχι απόλυτο σύμφωνα με τη διαταγή. Αυτό που προκύπτει από αυτά είναι τα λατινικά χωρίς τη διαταγή αυτού του ηγεμόνα. Τα λατινικά τραγούδια θα εξηγούσαν πολλές από τις έννοιες τους γιατί αυτό που εξηγεί τον εαυτό του είναι γνωστό σε αυτούς που μελετούν τα λατινικά συγγράμματα του σεκτικά το οποίο ελκυνεί η γλώσσα από τελικά. Ωραία, έχει να κάνει παιδιά με τα ποιήματα που γράφανε έτσι, οδές είναι αυτά τα τραγούδια. Επίσης η υπαποή είναι περιορισμένη και όχι χωρισόρια όταν εκτελεί τις διαταγές ως προς τα γράμματα αλλά δεν πηγαίνει πέρα από αυτά. Όσα ατομική φύση είναι η υπάποη στην παγκόσμια φύση όταν δίνει στον άνθρωπο 32 δόδια ούτε παραπάνω τε λιγότερα και όταν δίνει στο χέρι 5 δάφυλα ούτε παραπάνω τε λιγότερα. Και ο άνθρωπος είναι η πάπος δικαιοσύνη όταν αυτός κάνει ό,τι λέει ο νόμος και δεν κάνει ούτε περισσότερο τε λιγότερα. Τώρα τα λατινικά δεν θα ήταν έτσι ούτε θα έχουν αμαρτήσει μόνο στην αποτυχία ή στην υπερβολή αλλά και στα δύο. Και έτσι η υπάποη τους δεν θα ήταν περιορισμένη αλλά χωρίς όρια και συνεχώς δεν θα ήταν υπάποα. Το ότι τα λατινικά δεν θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν τις εταιγές του αρχηγού τους αλλά θα τους είχαν να ξεπεράσει είναι εύκολο να αποδοχθεί. Αυτός ο αρχηγός, ο οποίος είναι τα τραγούδια στα οποία τα σχόλια λειτουργούν ως υπηρέτητες, επιθυμεί και διατάζει ότι αυτά πρέπει να εξηγηθούν σε όλους όσους οι έννοιες τους μπορούν να μεταδοθούν όταν αυτά μιλούν και ότι πρέπει να είναι κατανοητά. Γιατί κανένας δεν μπορεί να βυσβητήσει ότι ο γεγονός ότι αυτά έχουν φωνή για να μιλήσουν και ότι αυτές είναι οι διαιτηγές τους, αλλά τελικά μπορούν μόνο να τα εξηγήσουν σε αυτούς που τα μελετούν, τους μορφωμένους. Γιατί οι υπόλοιποι δεν θα τα καταλάβουν. Συνεπώς, ανάμεσα σε αυτούς που επιθυμούν να καταλάβουν αυτά τα τραγούδια είναι πολύ περισσότεροι οι αμόρφωτοι από ότι μορφωμένοι. Όπως το κύκλει τα λατινικά, δεν θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν αυτή τη διαταγή, όπως μια κοινή γλώσσα η οποία είναι κατανοητή και στους αμόρφωτοι και στους μορφωμένους. Τα λατινικά θα μπορούσαν να τα εξηγήσουν στους ανθρώπους άλλων εθνών όπως οι Γερμανούς και στους άλλους και σε άλλους, αλλά κάνοντας το αυτό θα ξεπερνούσαν τη διαταγή τους. Γιατί θα ήταν ενάντια στην θερισή τους, μιλώντας γενικά, να εξηγήσουν την έννοια τους εκεί όπου η ομορφιά τους δεν μπορεί να συμβαδίσει με την έννοια. Και επιπλέον, ας παρατηρήσουμε ότι τίποτα που εναρμονίζεται από το νόμο της μουσικής δεν μπορεί να αλλάξει από τη δικιά του γλώσσα σε μία άλλη χωρίς να καταστρέψει όλη τη γλυκάδα και την ερμονία. Όχι μουσικής όμως, μούσα. Επειδή από κάποιον σημείο συλλέγουμε ότι θέλουν. Ναι, εντάξει, αλλά όλα αυτά είναι το αρχαίο πνεύμα που πίστευε ότι τα κάνουν οι Μούσες, τα προστατεύουν. Και αυτός είναι ο λόγος που ο Homer δεν έχει μεταφραστεί από τα ελληνικά στα ελληνικά όπως άλλα συγγράμματα που έχουν από τους Έλληνες. Και αυτός είναι ο λόγος που οι στίχοι του Ψάλτη εκλείπουν μουσικής, γλυκάδας και αρμονίας, γιατί έχουν μεταφραστεί από τα ελληνικά στα ελληνικά και από τα ελληνικά στα λετινικά. Είναι η ψαλμή του Δαβίδα αυτή, ψαλμή. Και στην πρώτη μετάφραση όλοι οι γλυκάδες έχαμε. Λοιπόν, είναι τραγικό αυτό το πράγμα, είναι τραγικό, είναι δραματικό, Μαρία και όλοι οι υπόλοιποι εδώ, να βλέπουμε έναν τόσο μεγάλο ποιητή που τον διάβασαν σε όλη την Υφύλιο άνθρωποι, αιώνες τώρα τον διαβάζουν και τον γνωρίζουν οι περισσότεροι άνθρωποι μέσω της μετάφρασης να καταδικάζει τόσο πολύ τη μετάφραση, έτσι. Εδώ για να δούμε κριτικά τι προσφέρεται για κριτική συζήτηση, για κριτική συζήτηση προσφέρεται το παράδειγμα που δίνει από τον Όμυρο. Γιατί κάνει λάθος εδώ ο Δάντης να το ελέγξουμε λίγο λογικά, να το ελέγξουμε λίγο ορθολογικά και επιστημολογικά, γιατί κάνει λάθος ο Δάντης. Ο Δάντης ήταν ένας μεγάλος ποιητής και ήταν και ένας μεγάλος λόγιος, έτσι, μορφωμένος, σκεφτόταν, ήταν έξωχος στην εποχή του και μετά όμως και μέχρι σήμερα είναι έξωχος. Λοιπόν, γιατί κάνει αυτό το λάθος ο Δάντης, γιατί φέρνει το παράδειγμα του Ομύρου. Μαρία μου, γιατί κάνει αυτό το λάθος, βλέπεις κάπου το λάθος, δηλαδή το βλέπεις, θέλεις περισσότερη βοήθεια. Τι λέει, πρόσεξε λίγο, λέει ότι και αυτά όλα που σας λέω είναι σωστά και την απόδειξε να σας τη φέρω. Βλέπετε ότι ο Ομύρος δεν μεταφράστηκε. Ποια ήταν όμως βρε Μαρία η lingua franca αιώνες, η ελληνική, υπήρχε λόγος να μεταφραστεί. Σήμερα όλοι οι άνθρωποι όταν θέλουν να διαβάσουν αγγλική λογοτεχνία, δεν μιλώ μόνο για ανθρώπους που σπουδάζουν γλώσσα και λογοτεχνία στο πανεπιστήμιο, δηλαδή δεν υπάρχει ένα μονοπόλιο στη γνώση των Αγγλικών. Lingua franca είναι και εγώ που δεν σπουδάσα αγγλική φιλολογία, δεν μπορώ να διαβάσω έναν αγγλικό λογοτεχνικό έργο. Και τα παιδιά μου που δεν σπουδάσαν ούτε ιταλική φιλολογία, νομίζετε ότι δεν μπορούν να διαβάσουν έναν αγγλικό λογοτεχνικό έργο. Είμαι έξω να πάμε τώρα στην Αγγέλα και που είναι τόσοι πολλοί φοιτητές, ένα κόμικ, μια είδηση, ένα έργο στα αγγλικά δεν θα μπορούσαν να το δουν έτσι πιστεύετε. Δεν μπορούσαν όλα να γίνουν, Lingua franca είναι. Θέλω όμως τώρα να σας δείξω κάτι καταπληκτικό, ελπίζω να μην πέσει και σε χτυπήσει, το σταμάτησα, άσ' να το παρώ να είμαι σίγουρη. Λοιπόν, publishing strategies, γραφτήκατε στο μάθημα να σας στείλω το υλικό, ωραία σήμερα μόλις τελειώσουμε θα σας στείλω το υλικό, μισό λεπτό. Και δεν είναι ανοιχτό, εκεί που θα τα στέλνω στην ανταλλαγή μηνυμάτων, αν δεν γραφτείτε δεν θα τα παίρνετε. Ωστόσο υπάρχει ένα message exchanging, αυτό εάν δεν γραφτείτε, δεν είναι ενεργό για σας, πώς γράφεστε, κλικ στο μάθημα, να κλικάρετε εκεί επάνω. Ωραία, λοιπόν πάμε λίγο να δούμε τα publishing strategies. Λοιπόν, θέλω να μου διαβάσετε τα ποσοστά των μεταφράσεων σε αυτή την παράγραφο μόνο, δεν χρειάζεται να το κάνετε κατά λέξη, ούτε να το κάνετε με απόλυτη ακρίβεια, νούμερα να ακούτε, ούτε να σημειώνετε, θα τα βρείτε όλα αυτά θα σας τα στείλω. Είμαστε στο publishing strategies έτσι, διάβασε σε παρακαλώ, εδώ, εδώ, εδώ. Αγγλικά έτσι ή ελληνικά απευθείας, ό,τι θέλεις, είναι απλά ελληνικά, ωραία ελληνικά απευθείας. Ο ρυθμός των βιβλίων τα οποία δημοσιεύτηκαν κάθε χρόνο στη μετάπραση. Επομένως λογοτεχνικά έργα και άλλα έργα που μεταφράστηκαν. Πάμε στις χώρες, για να πεις στις χώρες. Οι κύλιοι σημαντικά αποχώρασαν χώρες. Το 1991, για παράδειγμα, παρόλο που 67.628 βιβλία δημοσιεύτηκαν στη Βρετανία. Μπράβο. Στην Αγγλία, Μεγάλη Βρετανία, πες το νούμερο. 67.628. Σημειώστε το για να το συγκρίνετε, 67.628. Αγγλία, τι ήταν αυτά? Το 3% από αυτά ήταν μεταφράσεις και συγκεκριμένα 1689 πτήκοι. Μπράβο. Μόνο το 3% ήταν μεταφράσεις. Τι σημαίνει αυτό? Δεν χρειάζεται να εισάγουν τίποτα. Εξάγουν κατευθείαν τα κείμενά τους. Το καταλαβαίνετε αυτό, Γιάννη? Λοιπόν, πάμε παρακάτω. Στη Γερμανία, μία χώρα με ένα συγκρίσιμο... Λίγο πιο δυνατά να διαβάλλεις. Στη Γερμανία, μία χώρα με ένα συγκρίσιμο output... Μια συγκρίσιμη εξαγωγή. Ναι, ναι. Παραγωγή, output. Input, output. Περίπου 67.890 πτήκια δημοσιεύτηκαν, εκ των οποίων το 14% ήταν μεταφράσεις. Μπράβο. Δεν είναι λιγκοφράγκα. Βλέπετε τι έγινε το 3%? Ήδιο οριθμό βιβλίων παρήγαγαν. Το 3% της Μ. Βρετανίας εδώ έγινε κοντά 15%, έτσι? Πάμε παρακάτω. Εν τω μεταξύ, στην Πορτογαλία, παρόλο που μόνο 6.430 πτήκια δημοσιεύτηκαν, Μπράβο. Το 44%. Να το. Ακόμα πιο πίσω, ακόμα πιο ελάσσονα θέση έχει η παραγωγή βιβλίων στην Πορτογαλία, έτσι? Και βλέπετε ότι σχεδόν το 50% των βιβλίων ήταν μεταφράσεις. Καταλαβαίνετε τώρα τι γίνεται. Γιατί λοιπόν Μαρία ήτανε λάθος αυτό που είπε ο Όμηρος. Συγγνώμη ο Δάντης για τον Όμηρο, γιατί ήταν λάθος. Γιατί δεν χρειαζόταν τα αρχαία ελληνικά κείμενα του Ομοίρου να μεταφραστούνε στα λατινικά, όταν όλοι τα διαβάζανε από το πρωτότυπο. Κατανοητό. Επομένως το παράδειγμά του τι δεν έχει. Το παράδειγμά του είναι επικεντρωμένο στη διαδικασία ή είναι επικεντρωμένο στο προϊόν. Είναι product oriented ή process oriented. Στο προϊόν, στο προϊόν. Το προϊόν τι ήταν ελληνικό, αρχαίο ελληνικό, ομοιρικά ελληνικά το προϊόν. Τι ήθελε όμως να αποδείξει με το προϊόν. Ήθελε να αποδείξει κάτι για τη διαδικασία. Γιατί εδώ δεν μας συζητάει για το προϊόν σε αυτό το άρθρο. Αυτό είναι λάθος θεωρητικό που κάνει. Εδώ δεν μας συζητάει για το προϊόν, μας συζητάει για τη διαδικασία. Λέει ότι δεν χάνει τη γλύκα της η πίση όταν μεταφράζεται εδώ. Μιλάει για τη διαδικασία. Μπράβο. Και μπαίνει στη διαδικασία, στην καρδιά της διαδικασίας, στις σημειώσεις του μεταφραστή, στα σχόλια. Latin commentary, έτσι δεν λέει. Λοιπόν, επομένως από τη μια μιλάει για διαδικασία. Από την άλλη φέρνει παράδειγμα για ένα προϊόν. Αυτό είναι μεθοδολογικό λάθος. Βλέπετε ότι όταν δημιουργούσαν αυτά τα στερεότυπα που ακόμα και τώρα βασανίζουν τη μετάφραση, δεν ήταν αναπτυγμένη η μεταφρασιολογική σκέψη. Δεν υπήρχε μεταφρασιολογική θεωρία. Κατανοητό. Ωστόσο αυτά από τότε, γιατί τα είπαν πολύ μεγάλοι άνθρωποι, μέχρι τώρα μας παιδεύουν. Μέχρι τώρα μας πιέζουν. Λοιπόν, ποιο είναι το δεύτερο λάθος που κάνει. Όταν κοιτάζει το προϊόν, το βλέπει έξω από την εποχή του. Άλλο πράγμα είναι σήμερα να μιλήσουμε για ομυρικά κείμενα. Σήμερα, τώρα, στο 2015, άλλο πράγμα είναι τώρα να μιλήσουμε για ομυρικά κείμενα. Και άλλο πράγμα είναι τα ομυρικά κείμενα που δεν μεταφράζονταν στα λατινικά. Γιατί? Γιατί οι άνθρωποι που τα διαβάζαν ξέραν αρχαία ελληνικά. Μιλούσαν αρχαία ελληνικά. Κατανοητό. Κάνει δύο λάθη επομένως. Το ένα είναι μεθόδου και το άλλο είναι ιστορικό. Επομένως στα time restrictions δεν δίνει σημασία και στο process πάλι δεν δίνει σημασία. Δεν δίνει σημασία στη διαδικασία, δεν δίνει σημασία στο χρόνο. Γιατί το λέω αυτό. Γιατί από τη συζήτηση που κάναμε. Πάμε λίγο στα translation studies. Αυτό το βιβλίο θέλω να περάσει από χέρι σε χέρι σε όλους. Να δείτε αυτές τις κάτω ομάδες. Τι βλέπεις, για πες μου. Κάτω εδώ. Τι λέει. Διάβαζε, διάβαζε. Πορίζονται οι translation studies σε θεωρητική και σε εφαρμοσμένη. Η θεωρητική όμως κάτω κάτω σε τι υποδιαιρείται. Σε θεωρητική και περιγραφική. Ωραία και η θεωρητική σε τι υποδιαιρείται. Γενική και μερική. Ωραία και η γενική. Ναι η μερική. Ωραία το μέσον. Η περιοχή. Όχι. Η συχνότητα με την οποία εμφανίζεται κάτι στο λόγο. Επομένως, δεν λαμβάνει υπόψη το χρόνο. Δεν λαμβάνει υπόψη το κειμενικό είδος. Και ποιο είναι το τελευταίο. Μπράβο. Δεν μπορεί να διατυπώσει ένα πραγματικό πρόβλημα εδώ για να αμφισβητεί τους στίχους. Γιατί κοιτάζει διαδικασία και τη συζητάει σαν να είναι πρόγραμμα. Συγγνώμη. Σαν να είναι προϊόν. Η διαδικασία τι κάνει. Οδηγεί στην παραγωγή προϊόντων. Όταν μιλούμε για προϊόντα όμως, που είμαστε στην τελική φάση. Δεν εξετάζει καθόλου τη διαδικασία. Γι' αυτό και του φεύγει το χρονικό πλαίσιο. Από τον ορίζοντά του χάνεται το χρονικό πλαίσιο. Καταλάβατε πώς θα γίνονται οι συζητήσεις μας πάνω σε αυτά τα κείμενα. Πρέπει να τα βλέπουμε κριτικά. Θα σας το στείλω όσοι. Μπορείτε να έρθετε και στο γραφείο μου αν δυσκολεύεστε να γραφτείτε. Να σας γράψω με το username αμέσως εγώ. Γιάννη το είδες αυτό. Κατάλαβες Μαρία ποιο είναι το λάθος του. Ωραία. Υπάρχει κάποιος άλλος που να είναι τώρα... έτσι επαρκώς έτοιμος για να μας συζητήσει το δικό του το κείμενο. Το ξεφύλισε κάποιος άλλος το δικό του το κείμενο. Μετά θα πάμε και σε άλλα κείμενα. Δηλαδή εσύ τώρα που τελείωσες θα αναλάβεις ένα άλλο κείμενο. Όταν όμως τελειώσουν όλα τα κείμενα. Είναι κανείς άλλος έτοιμος για το κείμενό του. Λείπατε. Άρα θα διαλέξετε τώρα κείμενο. Γιάννη είσαι καθόλου έτοιμος για το κείμενό σου. Δεν πειράζει. Την άλλη φορά όμως θα δουλέψετε όλοι σας. Δεν ξέρω ποιος θα μιλήσει. Αλλά λίγο ξεφυλίστε το. Θέλεις. Μπράβο. Πότε είναι η 25η. Α ωραία να ετοιμαστείτε δύο. Και εσείς να ετοιμαστείτε. Θα διαλέξετε κείμενο κι εσείς. Εφού έχετε δύο εβδομάδες καιρό δεν έχετε. Και εγώ. Εσύ τελείωσες τώρα. Πρέπει να κάνουν άλλη. Εσύ πήρες κείμενο. Όχι στα ιταλικά. Ναι. Δεν πειράζει. Δεν ξέρεις αγγλικά. Ξέρω. Αλλιώς θα σου δώσω από το γραφαίο μου ιταλικό κείμενο. Ξέρω. Ωραία θα σου δώσω ιταλικό κείμενο. Και θα ακούσουν τα παιδιά. Λοιπόν. Εδώ τώρα. Για να μην χάνουμε την ώρα μας. Επειδή μπορεί να γίνει διάλειμμα και να διαλέξετε. Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε άλλα κείμενα. Έχουμε όμως ένα δεύτερο λάθος. Το δεύτερο λάθος ήτανε για τους ψαλμούς του Δαβίδ. Γιατί είναι λάθος αυτό που λέει η Γιάννη για τους ψαλμούς του Δαβίδ. Λέει δηλαδή ότι ψαλμή του Δαβίδ. Δεν μου λες ερώτηση σε όλους τώρα. Μην το πεις εσύ. Υπάρχει εδώ μέσα φοιτητής που δεν έχει δει ποτέ ψαλμούς του Δαβίδ. Είναι αλήθεια να μου πείτε. Να ρωτήσω. Να ρωτήσεις ό,τι θέλεις. Δεν είναι αυτοί που λέγονται στην εκκλησία. Βέβαια λέγονται στην εκκλησία. Και στον Εσπερινό και στο Απόδειπνο και στην Παράκληση. Όπου θέλεις και στον Όρθρο. Υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει ακούσει ψαλμούς. Δεν έχει διαβάσει ψαλμούς του Δαβίδ. Κανένας να μου πει όχι. Αποκλείεται όλοι έχετε ακούσει. Παιδιά το μάθημα δεν έχει καμία σχέση με την αντίληψη περί θρησκείας που έχουν όλοι μας. Να μιλήσουμε όμως τώρα για πίηση. Αν ανοίξετε βίβλο η ψαλμή του Δαβίδ είναι ψαλμή πάρα πολύ όμορφη. Γιατί για μένα είναι ένας ύμνος δύναμης και αισιοδοξίας. Πιστέψτε με. Είναι αισιοδοξα τα ποιήματα του Δαβίδ. Αν έχει αντίρηση κάποιος και αν έχει θα την ακούσουμε ευχαρίστως. Έχεις δει ποτέ ψαλμούς του Δαβιδιάνη. Είναι αισιοδοξη. Είναι αισιοδοξη. Μπορεί να έχουν αυτοκριτική. Μπορεί να έχουν τα χιλιαμύρια. Μπορεί να αναφέρονται για την πραγματική ζωή που έχει και πόνο. Η έξοδος όμως από την ανθρώπινη δυστυχία είναι αισιοδοξη. Είναι ανάτασης. Είναι όμορφα ποιήματα. Αυτά λοιπόν τα ποιήματα που πραγματικά είναι πολύ όμορφα. Αυτά τα τραγούδια που είναι πραγματικά πολύ όμορφα. Εγώ δεν είχα την τύχη να τα διαβάσω εβραϊκά. Έτσι. Τα διαβάζω με τη μετάφραση των εβδομήκοντα. Και μου αρέσουν πάρα πολύ. Δεν αισθάνομαι ότι έχουν χάσει κάτι. Όταν τα παραλαμβάνω εγώ ελληνικά. Έτσι. Τι γίνεται τώρα. Γιατί μου αρέσουνε. Μου αρέσουν γιατί καταλαβαίνω ότι σέβονται την εποχή εκείνη. Δηλαδή δεν κάνανε ένα άλμα οι εβδομήκοντα. Δεν κάνανε ένα άλμα με ελληνιστικά. Και να μου δείχνουν ένα πείημα που δεν μοιάζει να είναι τόσο μακρινό στο χρόνο τους. Το διαβάζω τόσο χαρούμενα. Όσο θα διάβαζα χαρούμενα και αφοσιωμένα και τα ομυρικά κείμενα. Πιστέψτε με. Μετά. Κάνουν επιλογές οι οποίες δείχνουν εικόνες κόσμου. Δείχνουν εικόνες κόσμου. Δείχνουν ανθρώπινα συναισθήματα. Δείχνουν ανθρώπινα βιώματα. Είναι πανέμορφες σκηνές για το φυσικό περιβάλλον αυτές που υπάρχουν εκεί μέσα. Είναι παιδεμένη η μετάφραση. Είναι πολύ ψαγμένη η μετάφραση. Αυτό λοιπόν όλο το... Αυτό το προϊόν. Προϊόν και διαδικασία. Αυτό το προϊόν εγώ το εισέπραξα ελληνικά, ελληνιστικά. Και μου αρέσει πάρα πολύ. Και το διαβάζω κιόλας. Υπάρχουν μέρες που κάθομαι στο σπίτι και τα ξεφυλίζω και τα διαβάζω. Όχι γιατί εκείνη την ώρα προσεύχομαι. Γιατί μου αρέσουν. Δεν το κρύβω ότι έχω σχέση με την εκκλησία. Όταν όμως τα διαβάζω δεν τα διαβάζω γιατί προσεύχομαι, εντάξει. Λοιπόν, τι γίνεται τώρα. Τι μας λέει ο Δάντης εδώ Μαρία. Χάσανε και χάσανε. Πείτε μου τώρα, πείτε μου τώρα ειλικρινά τι θα ήταν καλύτερο. Να μην έχω δει ποτέ εγώ το κείμενο του Δαβίδ για τους ψαλμούς ή που το έχω δει. Θα ήμουν δηλαδή πιο πλούσια αν έμενε μόνον εβραϊκά. Και είχα ακούσει για έναν Δαβίδ που έγραφε ωραία ποιήματα και δεν ήξερα ποτέ τι έγραφε. Θα ήταν πιο ωραία για μένα. Όχι, όχι. Επομένως τι έγινε. Ξαφνικά δεν είναι ένα γεγονός ελειτήστικο η ποιήση, ξαφνικά έγινε για όλους. Έφτασε σε μένα, έφτασε στο νου μου, μπήκε μες στη σκέψη μου. Έγινε και δικιά μου. Τη μετέφερα στην καθημερινή εμπειρία. Επομένως καλό μου έκανε αυτή η μετάφραση. Κατανοητό. Και παιδιά δυσκολεύτηκαν πολλοί άνθρωποι που έκαναν τη μετάφραση. Γιατί στα αρχαία εβραϊκά δεν υπάρχουν φωνήεντα, υπάρχουν μόνο σύμφωνα. Μπορείτε να φανταστείτε τι κόπο, τι αγώνα κάναν αυτοί οι άνθρωποι για να μπορέσουν να μεταφράσουν τους ψαλμούς του Δαβίδ. Είναι τεράστιο έργο. Να πεις ό,τι θέλεις. Να βάλω τα γυαλιά μου να σε βλέπω. Ένα. Εκεί είναι όμως που δεν μπορούμε πια να τους βρούμε. Τελείωσε εκείνο. Οι εβδομήκων τα φύγανε πια από τη ζωή. Δεν υπάρχουν. Που θα τους βρούμε. Μπορεί να το ξέρει μόνο κάποιος που γνωρίζει την αρχαία εβραϊκή, που γνωρίζει πολύ καλά τον εετότε πολιτισμό, αλλά ήταν μεταφραστές παιδιά, οι οποίοι μετέφρασαν εκείνη την εποχή διαπολιτισμικά. Πώς να σας το πω. Ήταν πολύ προσεκτική η μετάφραση. Πολύ καλή δουλειά. Αν δεν γινόταν μετάφραση, πάλι ψαλμοί θα ψάλλονταν στην κυρία έτσι δεν θα είχα. Δεν θα ψάλλονταν. Τη λειτουργία ξαφνικά την κάνει ο Μεγάλος Βασίλειος ή την κάνει ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος έτσι. Λοιπόν και τι γίνεται με τις λειτουργίες. Μετά το 300 αρχίζουν λόγοι οι οποίοι έχουν θρησκευτικότητα και έχουν και ρόλους μέσα στην εκκλησία πολύ υψηλούς. Τι κάνουνε. Συνθέτουν κείμενα για τη θεία λειτουργία και τα καθιερώνουνε. Επομένως για ποιο λόγο θα βάζανε ένα κείμενο εβραϊκό εκεί μέσα αν δεν είχε μεταφραστεί. Δεν θα υπήρχε. Δεν θα είχαν κάποιο λόγο να το κάνουν. Άρα θα υπήρχε και λειτουργία. Όχι θα υπήρχε λειτουργία. Δεν θα το γνωρίζαμε εμείς χωρίς τη μετάφραση. Δεν θα το γνωρίζαμε εμείς είτε υπήρχε στη λειτουργία είτε δεν υπήρχε. Να σας πω ένα άλλο παράδειγμα. Το κοράνι δεν υπάρχει στη λειτουργία έτσι δεν είναι. Πέρα από διάφορες ιστορικές στιγμές που δεν είναι της ώρας ή του μαθήματος να το συζητήσουμε. Υπάρχουν άνθρωποι σε όλους τους πολιτισμούς που το μελετούνε έτσι δεν είναι. Και που βρίσκουνε και πράγματα πολύ ενδιαφέροντα εκεί μέσα. Τι να σας πω τώρα άλλες θρησκείες. Οι αρχαιολόγοι δε μελετούνε κείμενα που αφορούν άλλες θρησκείες δε μελετούνε διαδικασίες που αφορούν άλλες θρησκείες. Δεν κατανοούν πολιτισμούς και από τα θρησκευτικά τους έθιμα. Λοιπόν δεν σταμάρισε ποτέ ο κόσμος να μελετάει θρησκευτικά κείμενα. Εγώ όμως που είτε αρχαιολόγος είμαι ούτε θεολόγος είμαι. Εσείς που είτε αρχαιολόγοι είστε ούτε θεολόγοι είστε. Ούτε καν σπουδάζετε εβραϊκές σπουδές της αρχαίας εβραϊκής δεν θα μπορούσετε ποτέ να δείτε αυτά τα κείμενα. Δεν μπορείτε να τα κάνετε ποτέ κτίμα σας. Κατανοητό. Ή ας πούμε ποιος έχει διαβάσει το δάντι. Θα σας πω μια φοβερή σκηνή. Τον Οδυσσέα τον ξέρουμε όλοι έτσι δεν είναι. Ο Οδυσσέας τελικά γυρνάει στην Ιθάκη για μας που τον παραλάβαμε από τις μεταφράσεις των ομηρικών κειμένων. Ο Οδυσσέας του δάντι δεν ξαναγυρνάει παιδιά στην Ιθάκη. Εκείνη την εποχή στο Μεσαίωνα τον θεό τον φοβόνουσαν πολύ και όλα τα καταλαβαίναν με βάση την ποινή την τιμωρία. Τι γίνεται λοιπόν. Ο δάντις τον βάζει μέσα στους ανθρώπους που είναι στο καράβι για να φύγουν από τα όρια του κόσμου. Να φύγουν από το Γιβαντάρ. Να βγουν ακόμα πιο έξω από το Μεσόγειο. Και μάζι με τη σκύλα και τη χάριβδη ακούν και τις σειρήνες. Τα βάζει όλα μαζί. Και τι γίνεται. Τους λέει όλους βουλώσε τα αυτιά σας μην ακούτε τίποτα. Για νέοι σύντροφοι μη φοβάστε θα γυρίσουμε στην ιερή γη και στους δικούς μας. Μη φοβάστε τίποτα. Ο ίδιος όμως τι θέλει. Αυτό που δεν επιτρέπεται στο Μεσαίωνα. Θέλει οπωσδήποτε να μάθει τι υπάρχει μετά το τέλος του κόσμου. Και αυτό είναι ασέβεια. Αφού λοιπόν είναι μεσεωνικός ο νους του Δάντη τι τον κάνει τον Οδυσσέα. Να πνίγεται μαζί με όλους τους άλλους. Έτσι. Αυτό λοιπόν το σκηνικό για να το διαβάσει κάποιος από τη Θεία Κωμοδία. Αν δεν ξέρει ιταλικά του Μεσαίωνα. Που είναι και δύσκολο κείμενο. Εγώ θυμάμαι βέβαια τώρα δεν διαβάζουν δαντικά κείμενα. Από μετάφραση τα κοιτάζουν σε ιταλικά στάνταρτα κοιτάζουν οι φοιτητές όποτε τα βλέπουν. Αλλά όταν εγώ ήμουν φοιτητρια γιατί είμαι 61 χρόνων. Έπρεπε όχι απλώς να διαβάζουμε επί τρία χρόνια στα τέσσερα χρόνια των σπουδών μας Δάντη. Ήταν υπουχρωτικό μάθημα. Αλλά έπρεπε να κάνουμε και σύνταξη σαν να ήταν ιταλικά κείμενα σημερινά. Όπως κάναμε τα αρχαία. Εκτός από εμένα αυτή τη φοβερή σκηνή την έχουν διαβάσει δεκάδες ίσως και εκατοντάδες Έλληνες. Γιατί διαβάσανε κάποιους μεταφραστές της θείας κωμοδίας. Τον Καζαντζάκι, τον Παπατσόνη, τον Βουτσινά. Καταπληκτικά πράγματα δηλαδή. Είναι μια φοβερή σκηνή έτσι. Αυτό δε θα είχε φτάσει σε μας. Ακόμα και για το δάντη που μας κουνάει το δάχτυλο για τη μετάφραση της πίησης. Εάν δεν υπήρχαν Ελληνομαθείς, Έλληνες, Ιταλομαθείς καλύτερα. Οι οποίοι δεν θα κάναν το πέρασμα αυτό το crossing του δάντη μέχρι σε μας. Το καταλαβαίνετε αυτό. Επομένως ας χάσει λίγο ρε παιδιά η πίηση. Ας χάσει και λίγο. Αλλά να τη χαρούμε όλοι. Δεν είναι για τους λίγους η πίηση. Έτσι ας χάσει και λίγο. Λοιπόν, συνεχίζουμε να χρειάζεται να κάνουμε μία επισκόπηση στο Greek Tradition. Κάπου είχαμε μείνει. Δεν το διαβάζει πάντος ο ίδιος φοιτητής. Θα μπορούσες και εσύ ίσως και κάποιος άλλος τώρα για να σας διευκολύνει. Το Greek Tradition βρείτε παιδιά εδώ. Σε εκείνο το βιβλίο είναι. Σε εκείνο το βιβλίο είναι, ναι. Δεν είχα προσέξει. Βρείτε το Greek Tradition. Να κάνουμε ένα διάλειμμα για να φύγει το μυαλό μας από την πίηση και τους ψαλμούς. Το ίδιο λάθος λοιπόν που έκανε για τα ομυρικά κείμενα που δεν μεταφράστηκαν στα λατινικά, το κάνει και για τους ψαλμούς. Το κάνει αντίθετα. Λέει ότι αυτά μεταφράστηκαν και καταστράφηκαν. Οπότε τι κάνει. Προτείνει το προϊόν να μην μας ενδιαφέρει καθόλου. Δηλαδή να πάει στα τάρταρα το προϊόν, να πάει σε μια ελίτ μόνο, να μην το έχει όλος ο κόσμος, να μην το ζήσει, να μην το χαρεί όλος ο κόσμος, αρκεί να μην αλλειωθεί. Είναι πολύ ελειτήστηκε αυτή η τοποθέτηση. Και έτσι κλείνουμε με το δάντι αυτή τη φορά και πάμε στο Greek Tradition. Στην ελληνική παράδοση έχουμε μιλήσει μέχρι τώρα για τα Ευαγγελικά των αρχών του 20ου αιώνα. Τα επεισόδια δηλαδή γύρω από το αν μεταφράζεται ή δεν μεταφράζεται η Καινή Διαθήκη και η βίβλος γενικότερα. Και αυτή τη στιγμή θέλω να πάρετε πρωτοβουλία κάποιοι από το Αγγλικό ή κάποιοι που ξέρετε τα Αγγλικά για να συνεχίσετε να μεταφράζετε την ελληνική παράδοση. Δεν βλέπω πρωτοβουλίες, εσύ από το Αγγλικό δεν είσαι. Πάρε το βιβλίο λοιπόν, δείξτε λίγο Γιάννη σε παρακαλώ παιδί μου μέχρι που φτάσατε. Ωραία και συνεχίσεις. Αν σε διευκολύνει πρώτα να το διαβάζεις Αγγλικά και μετά να το συζητάμε, εντάξει. Αν σε διευκολύνει κατευθείαν να κάνεις side translation. Τι είναι side translation? Είναι η μετάφραση που έχουμε μπροστά μας το κείμενο και δίνουμε αμέσως οδηγοφορική μετάφραση. Αν σε διευκολύνει να κάνεις side translation ή αν σε διευκολύνει να κάνεις ανάγνωση από τα Αγγλικά, θα διαλέγεις εσύ, ό,τι σε βολεύει, ό,τι σε ηρεμεί περισσότερο σε αυτή τη διαδικασία. Δηλαδή να το διαβάζω τελικά. Ναι, αλλά θα το διαβάζεις ωραία και καθαρά, γιατί ακόμα και η καλή ανάγνωση, η πολύ καλή ανάγνωση στα Αγγλικά βοηθάει και τους άλλους να καταλάβουν τι διαβάζεις. Καθαρή άνθρωση, καλή ανάγνωση. Δεν κάνεις καλή ανάγνωση. Κάντο, κάντο, κάντο στα ελληνικά. Αυτό είναι πάρα πολύ όμορφο και ωραία άσκηση, side translation. Κάντο. Η μετάφερση δεν ήταν πάντος περιορισμένη στην ελληνική μοτοσυκλέτα. Ενδογλωσική. Ενδογλωσική επιχειρία. Καθώς μια συντεκνωματιά, ενάχια ρόση, μοτοσυκλέτα, μοτοσυκλέτα. Έλληνες σχολικοί, σχολικοί, σχολικοί, σχολικοί, σχολικοί, σχολικοί, σχολικοί. Σχολικοί, σχολικοί, σχολικοί, σχολικοί, σχολικοί. Σχολικοί, σχολικοί, σχολικοί, σχολικοί. Ενδογλωσική επιχειρία. Ενδογλωσική επιχειρία. Ενδογλωσική επιχειρία. Ενδογλωσική επιχειρία. Ενδογλωσική επιχειρία. Επομένως, οι περισσότερες μεταφράσεις που γίνανε στην ελληνική γλώσσα, στα νέα ελληνικά, ήταν ή μεταφράσεις ενδογλωσικές, δηλαδή κειμένων αρχαίων ελληνικών, ή ήταν μεταφράσεις θρησκευτικών κειμένων ή φιλοσοφικών κειμένων ή λογοτεχνικών κειμένων, κυρίως της ευρωπαϊκής σκέψης και αυτά όλα πρώτη φορά είχανε στοβιστωθεί, όπως μας λέει ο Κόνολι σε αυτό το άνθρωπο, τη δεκαετία του 70, έτσι? Το στόχος των ελληνικών κειμένων είναι να εκπαιδεύσουν τις Έλληνες και αργότερα, μετά τη μέρα της αρχησίας, να συνοχίσουν με το στόχο του ελληνικού κειμένου. Επομένως, όταν οι Έλληνες μεταφράζανε την εποχή της οθωμανικής περιόδου, μεταφράζανε με σκοπό να θεωρηθεί η μετάφραση σαν μια διαδικασία για να μορφώσουν τους συμπατριώτες τους, ώστε να μπορέσουν να διεκδικήσουν την ανεξαρτησία τους. Επομένως, το στόχο των ελληνικών κειμένων είναι να εκπαιδεύσουν τις Έλληνες και αργότερα, μετά τη μέρα της αρχησίας, μεταφράζοντας τον πλούτο της κοινωνιάς τους στους πατρότες τους, οι Έλληνες ειλόγοι να φέρνουν έργα, σχετικά με τη φιλογραφία και την ιστορία. Αυτά όλα συμβαίνουν την εποχή τουρκοφρατικής γης, έτσι, προς το τέλος της Οθωμανικής περιόδου. Τα ιδέα και άλλα θέματα, ήθελα να λεκαφέρουν τη γνώση που είχαν ακουμπήσει για τους ευρωπαϊκές χώρες, στους οποίες είχαν σπουδάσει. Μπράβο, αυτοί ήταν άνθρωποι οι οποίοι είτε για το εμπόριο είτε για τις σπουδές τους, βγήκαν στο εξωτερικό στην Ευρώπη και πηγαίνοντας στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες μορφώθηκαν, μιλήσαν ξένες γλώσσες και θέλανε αυτή τη μόρφωση μετά να τη μοιραστούνε με τους Έλληνες της πατρίδας τους, έτσι. Ο Κασίνς παρέχει σταδιστικά για δημιουργικές μεταγράσεις που εκδόθηκαν σε αυτοί οι δύο τους τελευταίους πέντε όνες και αυτό είναι σημαντικό στην ιστορία της μετάφυσης της Ελλάδας. Ο μόνο μία έκδοση της δημοσίασης είναι η καταγραμμένη στο δέκα δεύτερο αιώνα, πέρι τον δέκατο έβδομο, πέντε εφτά μετά τώρα τρεις χιλιάδες. Τα νούμερα, τα νούμερα, με το μαλακό τα νούμερα, αυτά θα σας χρειαστούν και τις εξετάσεις. Για πες μία μόνο μετάφυση δημοσιεύεται πότε. Μία μόνο μετάφυση δημοσιεύεται πότε. Μία μόνο μετάφυση δημοσιεύεται πότε. Μία μόνο μετάφυση δημοσιεύεται πότε. Μία μόνο μετάφυση δημοσιεύεται πότε. Βέβαια μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο οι μεταφράσεις πληθαίνουν πάρα πολύ και είναι και εύκολο να γίνουν παιδιά οι μεταφράσεις πλέον. Καταρχήν υπάρχουν πάρα πολλά περιοδικά, ωραία περιοδικά τα οποία δημοσιεύουν μεταφράσεις. Οι εκδόσεις κάποια στιγμή πληθαίνουν πολύ, γίνεται πολύ εύκολο να μεταφραστεί ένα κείμενο και να δημοσιευτεί κιόλας. Σχετικά με το ορμοντικό είδος η έμφαση άλλαξε από τα θεατρικά έργα να συμβαίνουν στις δημοσιεύσεις. Έτσι, το 18ο αιώνα υπήρχαν 16 μεταφράσεις θεατρικών έργων, 13 αφηγήσεις, 5 δημιουργούν και 29 έργα, τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν και τα οποία δημιουργούν. Τα οποία δημιουργούν. |
