| σύντομη περιγραφή: Παρακαλώ να σας θυμίσω ότι την προηγούμενη εβδομάδα συζητήσαμε για ορισμένες βασικές έννοιες που πρέπει να μπούμε στην προβληματική τους έτσι ώστε να μπορούμε να έχουμε έναν κοινό τόπο συνενόησης. Δηλαδή άμα λέμε ένα πράγμα να καταλαβαίνουμε γιατί περίπου μιλάμε. Ευελπιστώ ότι μετά από αυτό το μάθημα ή και άλλα αντίστοιχα μαθήματα που θα κάνετε στο τμήμα θα μπορούμε να συνενούμαστε καλύτερα. Είπαμε λοιπόν για μια σειρά από έννοιες που έχουν να κάνουν με τις κοινωνικές διαφοροποιήσεις και με τα οποία αναπτύξαμε το ζήτημα των στερεότυπων και των προκαταλήψεων. Όπου να σας θυμίσω ότι στερεότυπα είναι κάποιες γνωστικές αναπαραστάσεις, δηλαδή κάποιες εικόνες που έχουμε στο μυαλό μας και που αφορούν τα μέλη μιας ομάδας. Αυτά τα στερεότυπα δεν είναι απαραίτητα αρνητικές αναπαραστάσεις. Δηλαδή έχω μια εικόνα που μπορεί να είναι καλή, ας πούμε, για τους μελαχρινές. Λέω, είπαμε κάποια τέτοια παραδείγμα την πρώην φορά αν θυμάστε. Μετά ασχοληθήκαμε, βλέπω ότι έχετε μια ανησυχία σήμερα, που να μπουν και οι ζέστες, δηλαδή κάντε λίγο ησυχία. Ωραία, ασχοληθήκαμε με τις προκαταλήψεις, οι οποίες είναι αυτή τη φορά είμαστε σε μια θέση που έχουμε αρνητική προδιάθεση για κάποιον ή για κάποια, επειδή Δέσποινα είναι μέλος μιας συγκεκριμένης ομάδας. Επειδή μας είπε ότι, παράδειγμα, είναι από εκεί, εμείς τοποθετούμαστε, ίταλος πάντων, έχουμε μια διάθεση αρνητική απέναντι σε αυτόν και σε αυτήν ή μια προορκ κρίση. Λέμε ότι αφού είναι από εκεί, έτσι είναι ή αφού έχει σαν θάμαλια είναι έτσι, ή αφού είναι δύο μέτρα είναι αλλιώς και ούτω καθεξής. Το καταλάβατε? Αυτό, λοιπόν, ήταν το βασικό ζήτημα που συζητήσαμε και καταλήξαμε λέγοντας ότι... οι προκαταλήψεις είναι απαραίτητες για τον ρατσισμό, αλλά δεν αρκούν. Προκατάληψη συν εξουσία είναι ο πιο απλός τύπος ενίδη εξίσωσης που μας δίνεται για τον ρατσισμό. Ωραία, εκεί μείναμε. Εκεί μείναμε και σας προιδέασα ότι θα μιλήσουμε για τον ρατσισμό. Είπα μάλιστα ότι όσοι ήθιστε το τελευταία δύο χρόνια, το μάθημα αυτό θα το έκανε ο κ. Τσιάκαλος, που ίδρυσε αυτό το μάθημα, αλλά δυστυχώς έχει πνευμονία και δεν μπορούσε να έρθει. Εβελπιστώ ότι μια άλλη Δευτέρα ίσως θα καταφέρει να έρθει. Άρα λοιπόν θα μιλήσουμε σήμερα για τον ρατσισμό. Πριν να πούμε για τον ρατσισμό και να αρχίσουμε να συζητάμε για το τι είναι και πώς θα το προσδιορίζουμε, θα πούμε δύο πραγματάκια για τον εθνικισμό, που είναι και αυτή μια έννοια από αυτές που θα πρέπει να ξέρουμε προς τα πού προσανατολίζονται, όχι να μπούμε στο να ψάχνουμε ουρισμούς, γιατί εκεί θα μπερδευτούμε ίσως, αλλά θα πρέπει να ξέρουμε τι περίπου σηματοδοτεί αυτό το πράγμα. Εθνικισμός σηματοδοτεί την στάση ή τη συμπεριφορά, η οποία βγαίνει από μια αίσθηση ανοτερότητας που έχουμε, επειδή ανήκουμε σε συγκεκριμένο έθνος. Ωραία, δηλαδή, ας πούμε ζωή, εμείς που ανήκουμε στο γερμανικό έθνος, είμαστε ανώτεροι, ή εμείς που ανήκουμε στο ελληνικό έθνος, είμαστε ανώτεροι από τα υπόλοιπα. Αυτό, έτσι, πολύ, πολύ, πολύ γενικά, έχουμε λοιπόν η αίσθηση ανοτερότητας με βάση τον εθνικισμό. Άρα, λοιπόν, έχουμε τώρα κάποια εννοιολογικά όπλα για να πάμε και να δούμε το ζήτημα του ρατσισμού, να ξεκινήσουμε να συζητάμε για το ρατσισμό και να δούμε πώς αυτός εκδηλώνεται στα σχολεία. Γιατί αυτό είναι και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον μας. Μας ενδιαφέρει ο ρατσισμός στο κοινωνικό επίπεδο, για να μπορέσουμε να καταλάβουμε τι είναι ο ρατσισμός και ιδιαίτερα μας ενδιαφέρει ο ρατσισμός στα σχολεία. Ξαναθυμίζω ότι έχουμε μια προκατάληψη, η οποία με τη δύναμη, με την εξουσία, φέρνει τα μέλη μιας ομάδας σε υποτελή διαβίωση. Αυτό μπορεί να γίνει από άτομα, μπορεί να γίνει από ομάδες, μπορεί να γίνει από θεσμούς, όπως ας πούμε η εκπαίδευση. Αν έχουμε μια σειρά από μέτρα που θα φέρουν κάποια μέλη ομάδας, επειδή ακριβώς ανήκουν σε αυτή την ομάδα σε υποτελή διαβίωση, δηλαδή σε διαβίωση χειρότερη, κατώτερη από τον υπολύπωνο, τότε έχουμε ρατσισμό στην εκπαίδευση. Αυτό θα τα πούμε πιο αναλυτικά. Θα ξεκινήσουμε μιλώντας γενικά για τον όρο. Ο όρος ρατσισμός είναι πολυφερμένος. Συμφωνείς Λίδιαν? Και πολύ εύκολα ακούμε κάποιον ή κάποια να λέει «Απ, είσαι ρατσιστής» ή «αυτό είναι ρατσιστικό». Είναι ένας όρος, δηλαδή, που τον χρησιμοποιούμε πολύ συχνά, σε σημείο να γίνονται παρανοήσεις. Και βέβαια να χάνει την ακρίβεια αυτό που λέμε. Το βέβαιον είναι ότι έχει αρνητική σημασία. Όταν λέμε κάποιον ρατσιστή, δεν θα κολακιευτεί. Εκτός κι αν. Υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις, μπορεί να τον πάρει ως κουπλημένο. Λοιπόν, είπαμε ότι έχει πολλά περιεχόμενα και θα τα δούμε αυτά πιο αναλυτικά παρακάτω. Και τέλος ότι γίνεται πολιτική κατάχρηση του όρου. Χρησιμοποιείται δηλαδή στην πολιτική κουβέντα, πολύ συχνά. Θα πρέπει βέβαια να πούμε ότι ο ρατσισμός δεν περιορίζεται τοπικά. Δεν εστιάζεται σε μία τοπική παράδοση ή πολιτισμική παράδοση. Εμφανίζεται, διατηρείται και αναπαράγεται όταν υπάρχουν διαφορετικά οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα. Θα προσπαθήσουμε αυτό να το εξηγήσουμε. Δηλαδή δεν είναι κάτι που έχει να κάνει με μία ατομική ανισορροφία. Έχει να κάνει με συγκεκριμένα συμφέροντα ο ρατσισμός. Γιατί είπαμε, με βάση τον ορισμό που δώσαμε και που θα το αναλύσουμε περισσότερο, ο ρατσισμός συνδέεται με εξουσία, συνδέεται με δύναμη. Άρα, με οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα. Αυτό το διάστημα, στην επικαιρότητα, έχουμε κάποια ζητήματα που σχετίζονται άμεσα με τη μάχη της καταπολέμησης του ρατσισμού. Παράδειγμα, αν παρακολουθείτε οι ιδήσεις, στις Ηνωμένες Πολιτείες, χθες είχαν μια επέτειο και έβγαλε ο πρόεδρος τους, ο Ομπάμα, ένα λόγο. Μήπως θυμάται κάποιος για ποιο συγκεκριμένο ζήτημα έγινε αυτή η εκδήλωση που σας περιγράφουμε τον Ομπάμα. Γενικά, να μας το πει τι πρόβλημα υπήρχε και αυτή η συγκεκριμένη εκδήλωση ή άλλες, δεν έχει σημασία. Παίρνουμε μια αφορμή από την επικαιρότητα. Ποια είναι η θέση του ιδίκου να κάνει μια πορεία η μαύρη για να αντικειδικήσουν τα δικαιώματα του ομπάμα του. Πολύ ωραία. Μήπως, μήπως, λέω, ακούσατε πότε έγινε αυτό το πράγμα. Μπράβο. Πολύ ωραία. Δηλαδή δεν μιλάμε για πολλά χρόνια πριν, μιλάμε για 50 χρόνια πριν. 50 χρόνια πριν, οι μαύροι δεν είχαν δικαίωμα ψήφου στους ΗΠΑ. Όπως, γενικά, ήταν άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας. Τα παιδιά τους φοιτούσαν σε ξεχωριστά σχολεία, είχαν διαφορετικά καφενεία, διαφορετικές εκκλησίες. Και με βάση η Ρανώμη του 1968, προσέξτε το 68, άρχισε να γίνεται μια διαδικασία για να καταργηθεί ο διαχωρισμός. Sake Regation, όπως λέγεται. Επομένως, είναι ένα ζήτημα πρόσφατο. Και επειδή ακριβώς είναι πρόσφατο, υπήρχε μια τέτοια κατάσταση πρόσφατοι, έχουμε και σήμερα ακόμα πολλά ρατσιστικά επεισόδια στις ΗΠΑ. Όπως, από την επικαιρότητα των τελευταίων έξι μηνών, αν έπεσε κάτι στην αντίληψή σας. Είχαμε κάποιους διαδηλώσεις σε μια περιοχή που λέγεται Ferguson, έτσι, μήπως θυμάστε για ποιον λόγο έγιναν αυτά τα πράγματα. Καλό να παρακολουθάτε λίγο και τα νέα, δεν πειράζει. Παρακολουθάτε και τα καλλιτεχνικά, το Voice φαντάζομαι, το παρακολουθάτε. Αλλά καλό είναι να παρακολουθάτε και κανένα δελτίο ηθήσων στο BBC για να θυμάστε τα αγγλικά σας, που ξέρω ότι τα ξέρετε τα αγγλικά πολύ καλά. Άρα, αν ακούτε λίγο BBC, ας πούμε, παράδειγμα, θα μπορείς να τα φρεσκάρετε τα αγγλικά σας. Είχε σκοτωθεί ένας γρανός από κυρά αστυνομικού Λευκού και από τότε έγιναν και άλλα τέτοια περιστατικά, όπου Λευκοί αστυνομικοί σκότωναν από αμερικάνες. Είχαμε, λοιπόν, μια σειρά από τέτοια επεισόδια, όπου ένας θεσμός, η αστυνομία, ή κάποια άτομα αυτού του θεσμού συμπεριφέρθηκαν με έναν τρόπο, θα σας το πω έτσι, γιατί δεν έχω βγάλει λίγο δικαστικό πόρισμα, όπου έδωσαν ένα ύσμα για να κατηγορηθεί ο θεσμός για ρατσισμό. Ότι η αστυνομία, δηλαδή, συγκεκριμένα άτομα της αστυνομίας, έχουν θέμα με τα μαύρα τα παιδιά. Γιατί πάνε να τα κάνουν έλεγχο και γιατί, αν τα κάνουν έλεγχο, καταλήγουν να τους σκοντών. Έγινε ένα ζήτημα, αναφέρθηκε και από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ χθες, αλλά είναι ενδεικτικό ότι η κατάσταση ακόμα δεν έχει ομαλωποιηθεί και ότι υπάρχει πρόβλημα ρατσισμού. Ωραία. Αντίστοιχα και σε εμάς έχουμε περιπτώσεις ρατσισμού, ή κατηγορίες για ρατσισμό, ας πούμε σε κάποιες επιθέσεις που έγιναν σε τσιγκάνικο κεφαλισμό, ή σε κάποιες δράσεις αστυνομίας κατά των Αλβανών και ούτου καθεξής. Αλλά αυτά είναι οι κατηγορίες, θα τα δούμε αναλυτικότερα. Μας ενδιαφέρει τώρα να δούμε το πώς ορίζεται ο ρατσισμός σε πρώτη φάση και μετά να προσπαθήσουμε να το ξεκαθαρίσουμε. Αντίστοιχα, λοιπόν, με αυτά τα επεισόδια που έγιναν τώρα πρόσφατα στις ΗΠΑ, είχαν γίνει στη Βρετανία με αφορμή πάλι την δελοφονία ενός μαύρου πριν από 20 χρόνια, να θυμάμαι καλά. Εκεί, λοιπόν, συγκροτήθηκε μια επιτροπή, η οποία έβγαλε μια έκθεση σχετικά με το θεσμικό ρατσισμό στην αστυνομία. Τώρα πιάνουμε... Αστυνομία δεν έχει σημασία, αργότερα πιάσουμε την εκπέδεση. Είναι οι θεσμοί, οι οποίοι καλλιεργούν και πώς αυτό το πράγμα. Εκεί, λοιπόν, έγινε μια πολύ σημαντική δουλειά που απέφερε, μεταξύ άλλου, και έναν λειτουργικό ορισμό. Δηλαδή λειτουργικό με την έννοια ότι μπορούμε να πιαστούμε από εκεί και να ορίσουμε συγκεκριμένα το τι είναι ρατσισμός. Τι μας είπε, λοιπόν, η επιτροπή υπό τον Mark Ferson του Clooney, τον Sir Mark Ferson του Clooney, που διερεύνησε την υπόθεση του Stephen Lawrence. Αυτό το document, όποιος ενδιαφέρεται, αυτό το αρχείο, μπορεί να το βρει στα στοιχεία που παραθέτει εκεί πέρα, έτσι. Εδώ λέω, δηλαδή, σε ποια διεύθυνση είναι, για να ξέρετε πώς το διαβάζουμε αυτό, και πότε το κατέβασα εγώ. Γιατί, όπως θα ξέρετε στο διαδίκτυο, μπορεί κάτι να το ανεβάσουμε και να το κατεβάσουμε. Πώς κάνετε εσείς στο Facebook, καλή ώρα, έτσι. Ανεβάζετε κάτι, μετά σας λέει η διπλανή ότι τι ήθελες και τόπος αυτό είναι, έτσι. Παπ, το βγάζεις. Εγώ το κατέβασα. Δεν μπορείς να μου πεις ότι είμαι ψεύτης που το κατέβασα. Γράφω λοιπόν, για να μην είμαι ψεύτης, γράφω πότε το κατέβασα. Πότε το ανάκτησα. Retrieved, έτσι. Ανάκτησα, λοιπόν, εγώ στις 9.15 του 2011. Μετά μπορεί να το κατέβασαν. Δεν το κατεβάζουν αυτά, δεν είναι κάτι που θα... Αλλά ξέρετε ότι αυτά ανεβαίνουν, κατεβαίνουν. Πρέπει να γράφεις πότε το κατέβασες, για να είμαστε συγκεκριμένοι. Γιατί ολόκληρη έκθεση, δεν κάθεσαι τώρα να πατάς εκείνο το κουμπί που βγάζεις φωτογραφία στην οθόνη. Καταλαβαίνετε τι λέω. Έχει ένα κουμπί, πάνω δεξιά από το Delete, που σου δίνει τη δυνατότητα να βγάζεις φωτογραφία στην οθόνη. Δεν κάτσω τώρα όλη την έκθεση εγώ να τη βγάλω φωτογραφία. Λέω ότι τη βρήκα εκεί, την κατέβασα τότε. Ωραία, άσχεται τώρα αυτό όλα. Για να μπορούμε να συνονιούμαστε τι γράφουμε εδώ, όταν κατεβάζουμε έγγραφα από το διαδίκτυο. Λοιπόν, τι μας πληροφορεί, μας ενημερώνει και τι ορισμό, τέλος πάντων, μας παραθέτει αυτή η Επιτροπή. Ότι ο ρατσισμός είναι λέξεις. Λέξεις. Ωραία. Πρακτικές ή συμπεριφορές που φέρνουν σε μειονεκτική, προσέξτε το όμως αυτό, ή πλεονεκτική θέση. Άλλους φέρνουν σε μειονεκτική, άλλους σε πλεονεκτική, ναι. Υπάρχει. Αν εσείς επειδή είστε ψηλοί και αδύνατοι, εγώ πιστεύω ότι θα τα πάτε πολύ καλά, παράδειγμα στον μπάσκετ ή στην εκπαίδευση, θα αναπτύξω προσδοκίες, θα σας δώσω παραπάνω ευκαιρίες και εσείς θα πάτε καλύτερα. Σας διακρίνω σε ατομικό επίπεδο, λέμε, τεράστιση. Σας ακούω. Ναι. Αποκτάει θετική σημασία για μια πολύ μικρή κατηγορία του πληθυσμού. Γενικά ο ρατσισμός είναι κάτι που αποτρέπεται. Αλλά στην περίπτωση της συγκεκριμένου ορισμού, εμείς πρέπει να καλύπτουμε όλες τις πλευρές. Και πολύ καλά, εδώ βλέπετε ότι καλύπτει και αυτήν την πολύ μικρή, απίθανη περίπτωση, ότι μπορεί ο ρατσισμός να σε φέρει και σε μια πλεονεκτική θέση. Γενικά όμως, όταν μιλάμε για ρατσισμό, πολύ σωστά παρεβήκατε και εσείς και οι άλλοι στην αδέρφη σας. Είναι κάτι που μας φέρνει σε υποτελή διαβίωση, αλλά υπάρχει αυτή η περίπτωση. Λοιπόν, είναι λέξεις, πρακτικές συμπεριφορές, που φέρνουν σε μειονεκτική ή πλεονεκτική θρέση, ανθρώπους, εξαιτίας του χρώματός τους, της κουλτούρας τους ή της εθνοτικής τους καταγωγής. Δηλαδή, από ποιο κράτος έρχονται ή από ποια ειδική πολιτισμική ομάδα είναι. Δηλαδή, κάποια ομάδα που δεν έχει, ας πούμε, κράτος. Σας είπα και την άλλη φορά. Η ΡΟΜ, παράδειγμα. Δεν έχουν κάποιον συγκεκριμένο κράτος, για να πούμε ότι είναι εθνική ομάδα. Αυτή την ομάδα τη λέμε εθνοτική. Εντάξει. Υπάρχουν λεπτές αποχρώσεις του ρατσισμού, υπάρχουν και φανερές. Αυτό θα το δούμε πιο καλά, όταν μιλήσουμε για το σχολείο. Οι φανερές περιπτώσεις ρατσιστικής βίας, ας πούμε, στο σχολείο. Οι ρατσισμούς στο σχολείο είναι όταν έχουμε κυρωδικίες, όταν έχουμε λεκτική βία. Ενώ οι λεπτές είναι όταν έχουμε μιλήσεις, κάτι που δεν φέρνουν, δηλαδή. Θα τα δούμε όμως αργότερα. Λοιπόν, προς τον παρόν, επανέρχομαι στον ορισμό και λέω ότι είναι λέξεις ή πρακτικές συμπεριφορές, οι οποίες φέρνουν σε μειονεκτική, αλλά καμιά φορά και σε πλεονεκτική θέση, ανθρώπους εξαιτίας του χρώματός τους, της κουλτούρας τους ή της εθνοτικής τους καταγωγής. Για να το κάνουμε έτσι πιο απλά και να δώσουμε πάλι έναν εξίσου λειτουργικό ορισμό, ο οποίος αποτυπώνεται από τον κ. Τσιάκαλο, που σας έλεγα πριν. Με βάση, λοιπόν, αυτόν τον ορισμό, ο ρατσισμός αποτελείται από ένα πλέγμα αντιλήψεων, στάσεων, συμπεριφορών και θεσμοθετημένων μέτρων, που εξαναγκάζουν τους ανθρώπους σε υποτελή διαβίουση, επειδή ανήκουν σε μια διακριτή κατηγορία, σε μια ομάδα που έχει κάποια διακριτά χαρακτηριστικά. Ωραία. Λόγω λοιπόν αυτών των διακριτών χαρακτηριστικών, και με βάση ένα πλέγμα αντιλήψεων, στάσεων και συμπεριφορών, αναπτύσσεται ο ρατσισμός. Είναι λοιπόν κάποιες στάσεις, κάποιες αντιλήψεις και κάποιες συμπεριφορές και κάποια θεσμοθετημένα μέτρα, που εξαναγκάζουν τους ανθρώπους σε υποτελή διαβίουση, επειδή και μόνο ανήκουν σε μια διακριτή κατηγορία. Ως προς τα μέτρα, που είναι και αυτό που ίσως δεν αντιλαμβάνεστε τώρα που έρχεστε σε πρώτη επαφή με αυτό το νορισμό, είναι κάποια θεσμικά μέτρα που μπορεί να αποκλείουν μια ολόκληρη κατηγορία από δικαιώματα. Παράδειγμα, η συμπεριφορά που έτυχαν οι Εβραίοι σε πολλά κράτη πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, που δεν είχαν τα δικαιώματα που είχαν οι υπόλοιποι κάτοικοι των συγκεκριμένων κρατών. Αλλά γι' αυτό το ζήτημα θα επανέρθουμε. Και ιδιαίτερα για την εκπαίδευση τι σημαίνει αυτό το πράγμα. Τώρα, ο ρατσισμός δεν είναι πρώτο που ανέκυψε το τελευταίο διάστημα. Κάποια φαινόμενα αποκλεισμού και διακρίσεων έχουν εμφανιστεί διαχρονικά σε αρκετές κοινωνίες. Θα δούμε ενδεικτικά κάποια από αυτά και θα προσπαθήσουμε να διακρίνουμε τι εμείς αντίστοιχο τώρα και με βάση ποιο κριτήριο ονομάζουμε ρατσισμό. Με βάση στο κριτήριο που ήδη το έχουμε πανερώσει. Ας δούμε λοιπόν ορίζουμε ένα παραδείγμα. Στην αρχαία εποχή, ας πούμε στην αρχαία Ελλάδα, στην αρχαία Αίγυπτο, στην αρχαία Ρώμη, οι άσπροι, να το πω έτσι, λευκοί και οι μαύροι ζούσαν αρμονικά. Δεν υπήρχε κάποια διάκριση με βάση το χρώμα. Δεν υπήρχε κάποια θεωρητικοποίηση με βάση το διαφορετικό. Δηλαδή επειδή είσαι διαφορετικός, άρα είσαι ικατότερος. Βάση το ρατισμό έτσι όπως αναπτύχθηκε, κυρίως θεωρητικά μετά την έλευση των αφροαμερικανών στις ΗΠΑ για την καλλιέργεια των φυτιών. Οι Άραδες τώρα, άλλο ένα παράδειγμα, εισήγαγαν άντρες, κυρίως με μαύρο χρώμα, από την Ανατολική Αφρική για να τους χρησιμοποιήσουν ως δούλους. Αυτή είναι μια πρακτική που μετά ακολούθησαν και οι Ευρωπαίοι αντικειοκράτες. Και η οποία ακολουθήθηκε και από το κράτος των ΗΠΑ, ξαναλέω, για να καλλιεργήσουν τις φυτίες τους. Από αυτή την περίοδο και εντεύθεν, και εδώ δηλαδή, άρχισε το χρώμα των δέρματους, και ιδιαίτερα το μαύρο, να θεωρείται δείγμα κατοντερότητας. Για ποιο λόγο? Δώστε μου μια απάντηση τώρα εσείς. Γιατί μίλησα τώρα και σας κούρασα. Λέω, από το γεγονός ότι οι Άραβες, στην αρχή και μετά οι αντικειοκράτες Ευρωπαίοι, άρχισαν να παίρνουν άντρες, κυρίως με μαύρο δέρμα ως δούλους, οδήγησε σταδιακά στη θεωρητικοποίηση της κατοτερότητας όσων έχουν μαύρο δέρμα. Ίσως το μαύρο χρώμα συμβολίζει κάτι όπως αυτό, κάτι πιο σκοτεινό στις σκεφτείες. Μα έχουμε, στο τέλος του περασμένου αιώνα που μιλούσαμε για τις ενωμένες πολιτείες, αυτοί ήταν οι χριστιανοί, στις εκκλησίες κανονικά, με τα τραγούδια τους κτλ. Γιατί οι δούλοι ήτανε κατώτεροι, ευρωμένως αφού έπαιρναν τους μαύρους τους δούλους, συνδέθηκε η έννοια μορφή τους. Ωραία, για να δικαιολογήσουμε με λίγα λόγια τη δουλειά. Εσείς τι θα λέγατε. Ότι οι ειδικές που είμαστε μπορούμε να βραπένουν στους αιωστές κράτες, άτομα με τα εξόδια της οικοσυνότητας που έχουμε τον δουλειοσύν τους μαύρους. Ωραία, άρα λοιπόν, εφόσον επιλέγουμε ένα μεγάλο μέρος του μαύρου πληθυσμού, πάμε το παίρνουμε, του κάνουμε δούλους, για να έχουμε και καλά τη συνείδηση μας ή να εξασφαλίσουμε ένα μίνιμου ανοχής από διάφορες που μπορεί να ήταν ενοχλητική, θεωρητικοποιούμε την κατωτερότητά τους. Κάτι που έγινε διαχρονικά και με άλλες μεγάλες κατηγορίες του πληθυσμού, όπως σε κάποια άλλη μεγάλη, πολύ μεγάλη κατηγορία του πληθυσμού, πιο μεγάλη από το ποσοστό των μαύρων επί το παγκοσμίο πληθυσμού, που θεωρητικοποιήθηκε η κατωτερότητα και είχαν πολύ λιγότερα δικαιώματα μέχρι πριν από 50 χρόνια. Στις γυναίκες. Είχαμε και τη μέρα... Ωραία. Δηλαδή, τι θέλω να πω με αυτό το πράγμα. Ότι οι γυναίκες θεωρούνταν και αυτές... Τι θεωρούνται ρε παιδιά οι γυναίκες. Για να φτάσετε στο σημείο να είστε όχι ισότιμοι, αλλά να φτάσετε να είστε πλειοψηφία. Προσέξτε λίγο, να σας πω και λίγο η ιστορία της εκπαίδευσης. Για να καταλαβαίνετε κάθε πράγμα και στο αντίστοιχο κουτί του. Να το πω έτσι απλά. Για να φτάσετε εδώ πέρα να είστε συντηρηπτικοί πλειοψηφία, έγιναν αγώνες των γυναικών. Στην αρχή, δεν ψήφιζαν. Τι δεν ψήφιζαν, δεν μπορούσαν να παντρευτούν άμα δεν μπήκε ο μπαμπάς στο ΟΚΕΙ. Μετά ο σύζυγος είχε απόλυτα δικαιώματα και οι οδοκαθήκες δεν είχαν δηλαδή, ήταν τρίτης κατηγορίας στους πολίτες. Τι πολίτες δεν είχαν δικαιώματα, αφού δεν ψήφιζαν. Λοιπόν, έγινε αγώνος, ψήφιζαν. Στην αρχή, στις δημοτικές κάποιες, μορφωμένες, για σιγά ψήφιζαν όλοι. Ωραία, πάρε αυτό. Αφού ψήφιζαν, το 50, αν δεν κάνω λάθος, θα σας τα πει η κυρία Κουκίδο, μέχρι το 80, τέσσερα που ιδρύθηκαν τα παιδαγωγικά τμήματα στα οποία τώρα συσφιτάτε, υπήρχαν οι παιδαγωγικές ακαδημίες, όπου η εισαγωγή γινόταν με ποσόστοση, η οποία προέβλεπε τι? 75% άντρες, αγόρι, όπως θέλετε πείτε, 18 χρονών, όταν είστε μπορεί να είστε αγόρι, μπορεί να είστε και άντρα, μπορεί να είστε άντρας, να το πω εγώ. Και 25% γυναίκες. Ωραία. Τώρα αυτή η πληθυσμιακή αναλογία έχει ένα τραπήδι, δεν έχω δεδομένα, αλλά από ό,τι βλέπω εδώ πέρα είναι 90% γυναίκες και 10% άντρες. Εντάξει, για να φτάσουμε εδώ όμως, χρειάστηκαν αγώνες. Δεν έγινε έτσι. Το ίδιο και με τους μαύρους. Για να φτάσουμε στο να αναγνωριστούν οι μαύροι ως ισότιμοι, άσχετα αν ακόμα υπάρχουν προβλήματα θεσμικού ρατσισμού, τάπα με αυτά, έγιναν αγώνες, στους οποίους αναφερθήκαμε στην αρχή. Όλα αυτά, για να έχουν μια διάρκεια, υπήρχε θεωρητικοποίηση της καθόλου κατώτεροντας, δηλαδή λέγανε ότι οι μαύροι, και υπάρχουν ακόμα επιστήμονες κιόλας που το υποστηρίζουν, ότι οι μαύροι είναι κατώτεροι ή ότι οι μαύροι είναι τεμπέληδες. Τα ίδια περίπου λέγονται και για τις γυναίκες, απορρισμένους και απορρισμένους. Τα ίδια, απορρισμένους και απορρισμένες, λέγονται και για τους δικούς μας τους μαύρους. Ποιοι είναι οι δικοί μας οι μαύροι, της ελληνικής κοινωνίας οι μαύροι, ποιοι? Μπράβο, οι ρωμά. Οι μαύροι της ελληνικής κοινωνίας, δεν έχουμε τόσο μεγάλο ποσοστό μαύρων, αλλά έχουμε εδώ τους ρωμά. Αν διαβάζετε ακόμα και επιστημονικές, μέσα σαγωγικά θα το βάλω έρευνες, θα πούν ότι δεν τα παίρνουν τα γράμματα οι ρωμά, ή ξέρω εγώ ο πολιτισμός τους δεν ευνοεί τα γράμματα και ούτω καθεξής. Καταλαβαίνετε τι λέω? Όλα αυτά, λοιπόν, μας δείχνουν τι πράγμα. Ότι είχαμε μια συνεργασία να το πω, βοήθεια να το πω και κάποιας επιστήμης, ως προς τη θεωρητικοποίηση της κατωτερότητας των μαύρων, ή των γυναικών που είπαμε, άμα το προχωρήσουμε θα πάμε και στους αριστερόχερες, ή στους κοκκινομάρδες, ή χίλιος δυο κατηγορίες υπήρχαν παλιά. Τώρα, το καθοριστικό για τη θεωρητικοποίηση ήταν η μεταφορά 15 περίπου εκατομμυρίων μαύρων, το μεταφορά βέβαια είναι πολύ σοφτ ο όρος, εκλειπτισμένος, πώς όταν πω, ουσιαστικά ήτανε ξεσπίτωμα, τους πήρανε και τους πήγανε στις Ηνωμένες Πολιτείες να καλλιεργήσουν τις φυτίες, να γίνουνε δούλοι, πότε έγινε αυτό, το 16ο αιώνα και μετά. Διαφορούσε ανθρώπους που μεταφέρθηκαν τόσο στη Βόρεια Αμερική, όσο και στη Νότια για να καλλιεργούνε παραλαμβάνω τις φυτίες που υπήρχανε είτε στις Ηνωμένες Πολιτείες, είτε σε χώρες όπως η Βραζιλία και του καθεξής. Ωραία, λοιπόν, εκεί αναπτύχθηκε αυτό που περιγράψαμε πριν Αθανασία, δηλαδή η θεωρητικοποίηση της καθοτερότητας αυτής της μερίδας του πληθυσμού. Μια άλλη περίπτωση ιδιότυπου ρατισμού, όχι ιδιότυπου, ιδιαίτερη περίπτωση ρατισμού είναι ο λεγόμενος αντισημιτισμός. Ο αντιιουδαισμός, δηλαδή, όπου οι Εβραίοι την ηγήθηκαν, διώχθηκαν από μια σειρά από κρατών, γιατί είχαν την ιδιαίτερη θρησκευτική. Θα ξέρετε πολύ καλά ότι στη Θεσσαλονίκη, μέχρι που η Θεσσαλονίκη εντάχθηκε στο ελληνικό κράτος, η μεγαλύτερη πληθυσμιακή ομάδα ήταν οι Εβραίοι. Και ο χώρος που εμείς τώρα, όταν λέμε σε όλο το πανεπιστήμιο, κάνουμε τα μαθήματά μας ήταν Εβραϊκό Νεκρονταφείο. Πρέπει να το ξέρετε, ξέρετε λίγο ιστορία, έτσι. Όταν εξπητώθηκαν, όταν διώχθηκαν από εδώ οι Εβραίοι, τότε, κακώς βέβαια, γιατί τα Νεκρονταφεία ξέρετε ότι σ' όλους τους πολιτισμούς είναι ιεροί χώροι. Πάρθηκε αυτός ο χώρος και δώθηκε στον πανεπιστήμιο, όμως δημεύτηκαν σπίτι, αλλά τέλος πάντων η ελληνική κοινωνία έχει το ελαφρυντικό ότι οι Γερμανοί ήταν αυτοί που μάζισαν τους Εβραίους, σε άλλους χώρους τους διώξαν. Για να έρθουν εδώ οι Εβραίοι στη Θεσσαλονίκη ήταν πριν στην Ισπανία, όπου έγινε ένας μεγάλος διωγμός και τους διώξαν από εκεί. Και σ' άλλους χώρους ήταν και εκεί διωχθήκαν και πάνω σε αυτή τη βάση δημιουργήθηκε το κράτος του Ιτραήλ, έτσι, για να μπορέσουν να προστατευτούν οι άνθρωποι που λέμε ότι είχαν τόση διώξεις και που ακόμα και σήμερα με τις τελευταίες περιπτώσεις υφίστανται διώξεις εξαιτίας ακριβώς της θρησκείας τους ή αυτού του διακριτικού που λέμε Ιουδαισμό. Μια άλλη κατηγορία πληθυσμού η οποία επίσης έχει μακρά παράδοση διώξων είναι οι Ρωμά, Τσιγκάν, που από πολλές χώρες της Δύσης διώχθηκαν, σκυνηγήθηκαν, οδηγήθηκαν και αυτοί στο θάνατο κάποιοι από αυτούς, τέλος πάντων. Και ήτανε η δεύτερη ομάδα, πρώτη όπου στέλνει το πίτ, δεν έχει σημασία, μαζί με τους Εβραίους, οι οποίοι οδηγήθηκαν στα κρεματόρια. Δεν ήταν μόνο Εβραίοι που κυνηγούσε ο Χίτλερ, ήταν και Ρωμά. Λίγο στα 400-600.000 άτομα οδηγήθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Γερμανών και εκτελέστηκαν. Εντάξει, είναι και αυτό ένα κομμάτι της ιστορίας που έχει να κάνει με μια διαφορετικότητα και όταν αναλογιζόμαστε και όταν μελετούμε το ζήτημα του ρατισμού πρέπει σαφώς και να το συμπεριλαμβάνουμε. Και πόσο μάλλον όταν η δική μας η μαύρη, το ξαναλέω, είναι η Ρωμά. Τώρα, είπαμε, ναι. Καλή ερώτηση. Ποιος θέλει να απαντήσει, ποια? Γιατί κυνηγήθηκαν οι Εβραίοι. Είπαμε ότι οι μαύροι κυνηγήθηκαν γιατί χρειάστηκε να γίνουν δούλοι, άρα έπρεπε να βγάλουμε μια θεωρία που να λέει ότι οι μαύροι είναι 100. Στους Εβραίους δυο τους κυνηγούσαμε. Ξέρω έναν λόγο για την ιστορική Ευρώπη, όμως δεν ξέρω αν είναι πάρα πολύ σημαντικό. Πείτε, αναφέρετε. Ξέρω ότι εις το Μεσαίαν, εις την Ευρώπη, λόγω της σχέσης της γενείας, απαγορεύονται να οδελάσουν χρήματα, να ανοίγουν τράπεζες, οικονομικά συνανταγές. Αλλά επειδή οι Εβραίοι δεν στεφαγόρευαν οι ιστορικοί από τους, ήταν οι πρώτοι που άνοιξαν τράπεζες και ήταν οικονομικά άνοιξαν οικονομικά. Και έτσι μετά είπαν όλοι αυτοί που σενοδιώθηκαν γιατί δεν απαγορεύονταν. Ωραία. Άλλη ερμηνεία. Λόγω που είπαν και εμένα ξέρω ότι που πωύνται πολύ ότι οι Εβραίοι κρατάνε όλη την οικονομία και μάλλον το υπόλοιπο τράπεζε το υπόλοιπο, οπότε πιθανώς πάλουν όλη την οικονομία της Έλλησης. Ναι. Ήταν ο διαφορετικός τρόπος ζωής που είχανε μέσα σε κάθε κράτος που διαβίωναν. Διότι, καταρχήν, το να μιλάμε έτσι γενικά περί Εβραίων, είπαμε από το πρώτο μάθημα σας το είχα πει, ότι είναι λάθος. Ορισμένοι Εβραίοι ήταν οι ευρωπαίοι. Γιατί οι περισσότεροι ανήκαν στον προλόγου του τραπεζίτη, δηλαδή ήταν φτωχοί με ροκαματιάριδες και εδώ πέρα στη Θεσσαλονίκη και στις αίρες που ζούσαν και σ' άλλες πόλεις και στις περισσότερες χώρες. Έτσι ήταν. Ορισμένοι από αυτούς, όντως, ήταν τραπεζίτης, είχανε πλούτη, αλλά ολονόντα διακριτικά στοιχεία πάλι, είχανε ξεχωριστή θρησκεία που τη διατηρούσαν, γιατί αν αυτό το στοιχείο έπαβε, αν δηλαδή κάποιος δήλωνε ότι δεν ήταν μέλος της θρησκευτικής κοινότητας, τότε έχανε και την ιδιότητα. Όμως και αν κάποια γυναίκα παντρευόταν κάποιον, κάποια Εβραία, κάποιο ξόνο τώρα, δεν είμαι και πολύ καλά ενήμερος από αυτόν, έχανε την ιδιότητα. Άρα, λοιπόν, είχανε μια διατήρηση των στοιχείων τους, το οποίο έκανε την ιδιότητα. Αυτή η διαφορετικότητα και αυτή ενοχλούσε, ήτανε διακριτή, ήτανε ξεχωριστό. Άρα, μπορούσαν πολύ εύκολα, όπως και σήμερα, οι δημαγωγοί και οι αγύρτες, οι ακροδεξιοί, να τους στοχοποιούν. Δηλαδή, για ό,τι να γίνεται, να λένε ότι φταίνει οι Εβραίοι. Γιατί οι Εβραίοι, όπως το πούμε τώρα, ε, άμα γενικεύουμε και λέμε οι Εβραίοι έχουν τα λεφτά, ποιοι Εβραίοι έχουν τα λεφτά. Είναι κάποιοι που έχουν τράπεζες, έτσι όπως και κάποιοι Έλληνες έχουν τράπεζες, είναι τραπεζίτες και κάποιοι Αμερικανοί και κάποιοι Βούργαροι και γενικώς ένα μέρος πολύ μικρό του πληθυσμού. Ωραία, τους δαιμονοποιούσαν όμως γιατί ήταν διακριτή, ήταν άνθρωποι που ξεχώρισαν, είχαν κάποια χαρακτηριστικά. Στο γότακαπελάκι, τρόπος που ντύονταν, που πήγαιναν στη Συναγωγή. Εντάξει, άρα ήταν τα εύκολα θύματα, λέγανε ότι αυτή φτάνε και στοχοποιούσανε μια ολόκληρη μερίδα του πληθυσμού. Κάτι αντίστοιχο, ξαναλέω, γίνεται και σήμερα. Αποδίδονται σε αυτούς και σε αυτές γενικά διάφορα αμαρτήματα και για την κρίση, ας πούμε, τη δικιά μας. Άμα διαβάσετε, σας έλεγα στο προηγούμενο μάθημα, ότι χρειάζεται έλεγχο στο τι μελετάμε στο διαδίκτυο, άμα διαβάσετε εκατομμύρια ιστοσελίδες, κατά λίγο θα συμπεράσουμε ότι φτάνε οι Εβραίοι γενικώς. Ωραία, οι Εβραίοι, οι Μασόνοι οι οποίοι είναι Εβραίοι, οι Ρόταροι οι οποίοι πάλι είναι Εβραίοι, οι Λάιονς οι οποίοι πάλι είναι Εβραίοι. Γενικώς υπάρχει μία τάση να στοχοποιούμε, να κάνουμε ομάδες ολόκληρος του πληθυσμού από διοπομπέο τράγωνο. Θα αποδίδουμε σε αυτή την κατηγορία του πληθυσμού όλα τα κακά μας. Αυτό πιάνει, ειδικά όταν είναι περίοδο κρίσης, όπως περίοδος κρίσης είναι τώρα. Να πω σε μια περίοδο κρίσης και αυτός ο λόγος πιάνει εύκολα. Τι λέγανε οι ακροδεξίκια ανέβη κατά ποσοστά τους όλη την Ευρώπη. Να διώξουμε τους μετανάστες, να έχουμε παραπάνω κρεβάτια στα νοσοκομεία, παραπάνω θέσεις στα υπηρεαγωγεία και ούτω καθεξής. Τη στιγμή που τα λέγανε οι ίδιοι στις επιχειρήσεις τους, γιατί είναι συνήθως businessmen, αυτοί που έχουν κορυφαίες θέσεις, απασχολούσαν αδείλωτος μετανάστες βέβαια. Κάποια όμως ήθελε πρώτα εκείνα και θα σας δώσω το λόγο. Ήταν αρατσιστικός, ακριβώς, γιατί είχαν μια άλλη αντίληψη για τη φυλή, οι οποίοι εκβορεύονταν από τη θεωρία του Ντεκομπινό, ο οποίος πίστευε ότι πρέπει να διατηρηθεί η καθαρότητα της φυλής και ότι όπως κόβουμε τα νύχια έτσι πρέπει κάποια στοιχεία που δεν ανήκουν σε αυτό το καθαρό… Στην Αρία φυλή έπρεπε να κομπούν. Κάτι τέτοιες ιδιολογίες έχουν περίπου τα ακραία ακροδεξιά κόμματα σε όλη την Ευρώπη. Κάποια clubs είναι αυτά, τα οποία είναι ομάδες που υποστηρίζουν τα μέλη τους. Δεν ξέρω τώρα ακριβώς το χαρακτήρι τους, αλλά το ανέφερα εκεί που σας λέω ότι αν παρακολουθήσετε κάποιους τηλεοπτικούς stars που έχουν εκπομπές και μιλάνε με τις ώρες ή διαβάστε πολλές εις το σελίδες στο διαδίκτυο θα δείτε ότι αποδίδονται όλα τα κακά που προήρθαν από την οικονομική κρίση στους εβραίους μασόνους ή εβρεομασόνους ή μπλα μπλα μπλα. Γι' αυτό το ανέφερα, χωρίς να μπαίνω ιδιαίτερα στο τι είναι η κάθε ομάδα, γιατί δεν γνωρίζω, έτσι, δεν έχω ασχοληθεί. Είχαμε μείνει εκεί που συζητάγαμε για τον ρατισμό, έτσι, και είπαμε ότι, με ρωτήσατε εσείς νομίζω, σχετικά με την θεωρητικοποίηση. Ο Δε Κομπινό ήταν αυτός που ξεχώρισε και ανέπτυξε αυτή τη θεωρία της φιλετικής καθαρότητας, υποστηρίζοντας ότι οι ΑΡΙΑ φυλοί, ράτσα ας πούμε, είναι οι ανώτεροι από το σαγκριτικό ΆΡΙΑ που σημαίνει ευγενείς. Εδώ είναι μια άλλη κατηγοριοφύση που γίνεται στην Ινδία μεταξύ Μιαρών και Δευγενών και ούτω καθεξής, αλλά τόσο πάντως αυτό είναι άλλη κουβέντα. Αν έρθει ο κ. Τσιάγκαλος θα σας εξηγήσει πολύ αναλυτικότερα και από την άποψη της βιολογίας το συγκεκριμένο ζήτημα, αν μπορέσουμε να το φέρουμε. Εδώ εμείς θα περιοριστούμε να πούμε ότι σύμφωνα με τη θεωρία των ρατσιστών, η καλύτερη και καθαρότερη ράτσα είναι των ευγενών. Προσέξτε το αυτό, για να μην μπερδεύεστε και παραπλανάστε. Η καλύτερη ράτσα είναι των ευγενών. Γιατί το τονίζω αυτό. Δεν είναι των λευκών, είναι των ευγενών. Άρα, η φυλή των εργατών είναι και αυτή η υποδιέστα. Άρα, η προσύλλωση που έχουν οι ρατσιστές στον φύρερ, ας πούμε, στον ανώτερο της ομάδας, της φυλής, θεωρητικά, είναι αυτή που καθορίζει την όλη στάση τους και είναι αυτός που τα πρέπει να επιβιώσει και τα υπόλοιπα, όπως τα μαλλιά τα κόβουμε, τα μεγαλών, όπως τα νύχια τα κόβουμε, έτσι και εκείνα μπορεί να θυσιαστούν για χάρη της καθαρότητας του οργανισμού. Σήμερα, σας είπα ότι ο ρατισμός είναι μία έννοια ομπρέλο, που στην ομπρέλο όταν βρέχει μπαίνουν πολλοί από κάτω. Άρα, στη σχετική βιβλιογραφία, την επιστημονική αλλά ή στην ορθογραφία στον τύπο, μπορούμε να συναντήσουμε μια σειρά από ρατισμούς, όπως ο φιλετικός. Ωραία. Δηλαδή, αυτός που χαιδράζει στον τεκομπινό, δηλαδή, που έχει να κάνει με τη φιλή, με το ρέις, ο κοινωνικός ρατισμός, που σχετίζεται με την κοινωνική τάξη, την μόρφωση, την εθνικότητα και ούτω καθεξής, ο σεξισμός, όπου είναι η νεοτροπία ή οι όλοι συμπεριφορές και δράσεις που φέρνουν σε υποτελή θέση τις γυναίκες και ο ρατισμός εναντί των ομοφυλόφυλων, εναντί των νέων, εναντί των ελικαιωμένων, εναντί συγκεκριμένων εθνωτικών, εθνικών, θρησκευτικών ομάδων και τα λοιπά, και τα λοιπά. Είπαμε είναι ένας όρος ομπρέλα. Συμπεριλαμβάνει πολλές κατηγορίες και ανάλογα με το συγγραφέα, έχουμε προσθέσεις και αφαιρέσεις. Δηλαδή βάζουμε και βγάζουμε. Ωραία. Τώρα, πώς εκδηλώνεται? Το αρχικό στάδιο έχει να κάνει μελεκτική επίθεση. Μετά έχουμε απομόνωση και εγκαιτοποίηση των ατόμων που υφίσταται το ρατισμό. Μετά έχουμε διακρίσεις εναντί αυτών των ομάδων που υφίσταται το ρατισμό, όπως ας πούμε στέρει σε δικαιωμάτων, δεν έχουν δικαίωμα να νοσηλευτούν ή δεν έχουν δικαίωμα πολιτικά δικαιώματα ή διάφορες δικαιώματα που ο υπόλοιπος πληθυσμός τα έχει. Σωματική επίθεση και γενοκτονία. Ωραία, θα να λέω. Σύμφωνα με τον Αλπορτ, έναν Αμερικανό ψυχολόγο, έχουμε πέντε στάδια εκδήλωσης του ρατισμού. Λεκτική επίθεση, αποφυγή, απομόνωση και εγκεντοποίηση, διακρίσεις, όπως η στέρει σε κάποιων δικαιωμάτων. Σωματική επίθεση, γενοκτονία. Τώρα, θέλω να συζητήσουμε το εξής ζήτημα. Αν η εξάπλωση του ρατισμού στις μέρες μας είναι τυχαία και ποιοι, κατά τη γνώμη σας, είναι οι παράγοντες που διωγώνουν το φαινόμενο. Αυτό θα το κάνουμε σε εξής. Θα κάνετε ομαδούλες πέντε-πέντε ατόμων, περίπου, πάνω-κάτω και θα μου κάνετε ένα πολύ μικρό χαρτί. Αν, ξαναλέω, είναι τυχαία η διώγωση του ρατισμού, δηλαδή είναι φυσικό φαινόμενο, μας ήρθε από τον ορανό, είναι μια επιδημία όπως... Πώς λέγεται αυτή η τελευταία ίωση που κυκλοφοράει ή έχει κάποιες άλλες αιτίες και κάποιους άλλους παράγοντες που τον ισχύουν. Αυτό θέλω να μου τα περιγράψετε σε ένα χαρτάκι πέντε-έξι άτομα μαζί, να κάνετε μια συζήτηση όμως θέλω και να μου το αποτυπώσετε και να μου το δώσετε χωρίς ονόματα, έτσι. Κάνετε απλά μια συζήτηση, θέλω μεταξύ σας, κατά ομάδες, έξι ατόμων, πέντε ατόμων, τεσσάρων, ανάλογα πώς σας βολεύει, έτσι. Τώρα, αφού το έχετε συζητήσει, να μου πείτε και προφορικά την απόψή σας άλλου που το έχετε αποτυπώσει γραπτός εδώ, να κάνουμε μια σχετική κουβέντα. Καταρχήν, πιστεύετε ότι η διόκοση του ρατσισμού είναι τυχαία, δηλαδή είναι, όπως είπα πριν, φυσικό φαινόμενο, έπεσε χιόνι, ας πούμε, ή είναι ένα σιός που τον κολλήσαμε από τη Γαλλία ή ξέρω από πού, θα σας ακούω. Πιστεύω ότι στις μέρες μας μπορεί να οφείλεται γιατί πατούς μια οικονομική κρίση, ειδικά στην Ελλάδα. Βλέπουμε ότι αυτά τα παινόμενα και κάποια προθεσιά κοινήματα, ήταν άνοιγμα από τότε που άρχισε στη γρασικά η οικονομία να καταραίει, να υπάρχουν και ανεργεία στόχια. Δεν έφυγε ο Μπιλωτή για άνθρωπος κάποιου ανθρωπουργικού κλιμάτου, συνέφεσε με αρνητική γραμμάτια. Εσείς τι θέλατε να πείτε. Δεν θέλω να συμπληρώσω αυτό που λέει η κοπέλα, ότι αυτά τα προεδεξιά κόμματα βρήκανε τον κόσμο σε εξαθείωση και μπορούσαν να έρθουν να εισθάβουν τις ακραίες τους θέσεις και ο κόσμος δεν είχε παρά το τελευταίο σωσίβιο, οπότε τους επιτρέφηκε και γι' αυτό διωμόνιζα. Ωραία. Άλλη άποψη. Να μας πείτε. Εγώ πιστεύω ότι και αυτό που έχει έκανε ο κουδιώτης, αλλά και κοινωνικούς, κυρίως η εφέρονση, ότι βάλοντας ένα χρησιμετρικό και βαθμιτρικό ρεύμα, να του πούμε ότι ουσιαστικά τα παιδιά που ασκούν να πάρουν καλό βαθμό, να τα πάνε καλά στις μαθήματα και δεν ασκούν τα παιδιά ή οι δάσκαλοι, κρίστηκε και όλα αυτά, στο να σκέφτονται τελικά στο να πω πώς να συμπεριφέρονται στους άλλους. Έχει λοιπόν ένα μέρος ευθύνης έχει εκπαίδευση. Το κρατάμε αυτό γιατί αργότερα κουβέντα που θα αναπτύξουμε. Να μας πείτε τη γνώμη σας. Είναι ένα παιχνίδι σε κάποια συγκεκριμένα συμφέροντα και όπως είπαμε σε περίοδες κρίσης απλά θερετικοποιήθηκε η θερεότητα κάποιων ομάδων ως τις λαστήρια παιδίματα. Είναι παιχνίδι συμφέροντων και στην τελική η θερετικοποίησή μου υπάρχει τα τελευταία χρόνια. Άλλοι άποψε έχουμε. Γιατί η θερμή συμβάλλει στη διάρκεια του δεξού. Γιατί το λέτε. Αφορίζει εννοείται. Άλλη αντίληψη επί του θέματος. Λοιπόν είπαμε ότι με βάση στην κρίση ή με εφαλτήριο την κρίση κάποιοι επιδίωξαν για δικούς τους λόγους να ρίξουν το σπόρο του μίσους, των διακρίσεων, του αλληλοφαγώματος κτλ. Αλλά αν ρίξεις σπόρο σε ένα χωράφι που δεν είναι ορβωμένο ή δεν είναι καθόλου καλλιεργίσιμο, είναι σκληρό το έδαφος, δεν θα πιάσει. Άρα υπήρχε σε μια μερίδα του κόσμου, όχι σε όλο το κόσμο, υπήρχε έδαφος. Ήταν σαν ένα φίδι ενυπνώσει, το οποίο χρειάστηκε το ναυλό αυτών που έχουν συμφέροντα πολιτικά ή οικονομικά από την ανάπτυξη του ρατσισμού, να παίξει αυτός λοιπόν ή αυτή το ναυλό, και για αυτό να βγει από τη χειμερή ανάρχη. Υπήρχε και εδώ εμείς όταν το κοιτάζουμε αυτό το ζήτημα, σάχνουμε να βρούμε ιδιαίτερα τι κάναμε εμείς ως εκπαίδευση. Τι κάναμε. Εσείς πρέπει να πούμε τώρα εδώ πέρα ότι μεγαλώσατε και σαν σχετικά ως προς αυτό καλό περιβάλλον, γιατί έγιναν πολλές παρεμβάσεις για την αλλαγή των σχολικών βιβλίων, για τον τρόπο που αντιμετωπίζονται τα διαφορετικά παιδιά. Παλιότερα όμως είχαμε αφθονία περιγραφών σε σχολικά βιβλία, εννοείται όχι μόνο τις Ελλάδες. Το φαινόμενο είναι να κάνει και, τουλάχιστον να πούμε για τις γειτονικές μας χώρες που ξέρουμε με Ελλάδες, απεικονίζονταν λοιπόν οι αντίπαλοι ως αιμοσταγείς, ως φίδια, ως τώνα, με επίθετα πολύ έντονα, που δημιουργούν αποστροφή. Ωραία. Γεγονός που προσλαμβάνεται από μια μερίδα του πληθυσμού ως τρόπος που θα αναπτύξουν αύριο, ως βάση που θα αναπτυχθούν τα ρατσιστικά αισθήματα. Συνήθως ποια είναι η ιστορία, ότι ο λαός μας ασφαλίζει, παράδειγμα, ότι είναι τα σχόνα και εμείς, ότι ο λαός μας είναι οι ήρωες, οι οποίοι έσωσαν, ξέρω εγώ, ότι έβλεπαν οι κυτές και αυτά, ή όταν ήταν επιθυμένοι, ότι ήταν αυτά οι σαφαϊκά θύματα και αυτά και γίνονται λίγες αναφορές, ότι μπορεί να έχουμε το καλές σκέπτη. Ωραία, σκεφτείτε τώρα περιγραφές αθλητικών γεγονότων. Παίζει εθνική Ελλάδα, όταν κερδίζει, είμαστε οι ήρωες, είναι το πνεύμα μας το ανώτερο και ούτω καθεξής. Να μην αναφέρω την καλλιέρα για τις αντίληψεις, ότι εμείς είμαστε ο ανώτερος λαός. Με την ευκαιρία θα ξαναπώ, δεν αναφέρω μόνο στην Ελλάδα, σε πολλές χώρες υπήρχε αυτή η αντίληψη, ότι είμαστε ο ανώτερος λαός και όλοι οι υπόλοιποι θα πρέπει να μας υπηρετούν. Ωραία, ή όλοι οι υπόλοιποι είναι δεύτερης κατηγορίας. Αυτό αποτυπώνεται και στις περιγραφές αθλητικών γεγονότων, πως όταν κερδίζουμε είμαστε καλύτεροι, όταν χάνουμε, μας αδείκει η διατησία ή ξέρω εγώ τι άλλο. Κάτι θέλετε να πείτε. Πάνω σε αυτό που είπατε, ότι τα δικά μας δημιουργία έχουν αλλάξει. Δεν νομίζω ότι ισχύει κάτι έτσι, γιατί τα βιβλία και σήμερα συνεχίζουν να έχουν μια αθλητική προσέγγιση. Θα αναφέρω ως παράδειγμα τον Μίρτ Στέκτη, που ενώ είχε πει ότι η Έλλη... Ποιο μάθημα της? Της ιστορίας. Αυτό, είναι πονημένη ιστορία. Ήταν άλλαξη μόνο και μόνο επειδή είπαν ότι οι Έλληνες κάνουν κάποια σέντροπραξία στη Τούρκη και επίσης για αυτό που... Δεν άλλαξε για αυτό, αλλά εν τέλος πάντων, είναι μια μεγάλη ιστορία. Τώρα που θα επιστρέψει η κυρία Ρεπούση με το καλό του χρόνου, θα έχετε δυνατότητα να το συζητήσετε με την ίδια. Λόγος ήταν ότι αντέδρασε όλο το εθνικιστικό τόξο γιατί είχε κάποια βήματα ως προς την απάληση αυτόν τον στοιχείο που περιέγραφα πριν. Να κάνουμε λίγο ησυχία αν θέλετε. Να κάνουμε λίγο ησυχία. Προς άλλες ανακρίβειες που αναφέρονται στην ιστορία, ένα παράδειγμα είναι η λεγόμενη Μυζαντινή Αυτοκρατορία. Τέτοιο πράγμα δεν υπήρχε. Έτσι, υπήρχε Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ένα άλλο είναι η Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία στα προηγούμενα βιβλία λεγόταν η Τουρκία. Δεν ήταν η Τουρκία. Ήταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αυτά ήταν ορισμένα χτυπητά παραδείγματα που οδήγησαν στην απόσταση του βιβλίου σύντομα ότι δόθηκε και ευκαιρία σε κάποιους με αυτό να διαφορεποιηθούν και να βγουν στα κανάλια να κάνουν το δικό τους παιχνίδι ας το πούμε έτσι. Αλλά σας διάκοψα. Ναι, και κάτι άλλο θέλω να πω. Ότι αυτή η εθνητική προσέγγιση της ιστορίας έχει πάρει πολύ μεγάλο αντίκτρο σήμερα. Μπορώ να μάθαμε και να μάθαμε το πόσο σημαντικό έπαιξε πριν όλα έπαιξε η Ελλάδα στον κοιταπαγόνι. Κανένας δεν το αφηστεί. Αλλά δεν είναι μόνο η Ελλάδα που πολέμησε. Είναι και άλλες χώρες που ζητάμε τα χαμένα ενός πολέμου. Δεν είναι αυτό τόσο καλή ιστορική προσέγγιση. Εσείς τώρα πάτε στην ερμηνεία της κρίσης σήμερα και λέτε ότι και αυτό είναι συνέπεια σαφώς. Σαφώς. Απλά εγώ αναφέρθηκα στα βιβλία γιατί εφόσον τώρα σας απασχολεί το ζήτημα, σε ένα χρόνο ας πούμε και παραπάνω θα μπορούσατε να πάρετε μερικά από τα παλιά βιβλία, άμα κάνετε πτυχιακή ας πούμε θα ήταν ενδιαφέρον να πάρετε μερικά από τα παλιά βιβλία, να δείτε πώς περιέγραφαν εισαγωγικά τους εχθρούς και πώς τα περιγράφουν τα καινούργια. Τα οποία καινούργια δεν κάνουν ευθείες αναφορές. Δεν λέει ο συγγραφέας δηλαδή ότι οι Τούρκοι ήταν έτσι, αλλιώς ο Μοσταγίς, οι Βούργαροι, μπλα μπλα μπλα που λέγανε παλιά. Τώρα υπάρχουν μόνος παραθέματα δηλαδή ο Τάδης συγγραφέας έγραψε αυτό το πράγμα. Είναι άλλο, άλλο τον, άλλο τ' άλλο. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε τη διαφορά. Εντάξει. Δηλαδή λέει ότι το είπε αυτό το πράγμα αυτός, αλλά και πάλι και αυτά πάλι έχουν περιοριστεί. Έχω κάνει μια σχετική έρευνα για το βιβλίο του Στορίας που λέτε, το τελευταίο. Και κατέληξε σε αυτά τα συμπεράσματα που σας περιγράφω. Αλλά τέλος πάντων υπάρχει μια κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση. Δηλαδή τα βιβλία να ξεφύγουν από εκείνο το έντονο εθνικιστικό, το βάρβαρο ρατσιστικό κλίμα το οποίο εξέθρυψε γενιές γενιαών. Και βέβαια ελπίζουμε τώρα ότι οι επόμενες γενιές που μεγαλώνουμε κάποια άλλα βιβλία συν μια κατεύθυνση που έρχεται από την Ευρωπαϊκή Ανθοσελαγκίνη και η απέτηση της κοινωνίας για εξωμάληση του ρατσισμού και των ρατσιστικών περιστατικών να έχουμε κάποια καλύτερα αποτελέσματα. Ωραία. Βεβαίως αυτά δεν είναι γραμμικά. Η Στορία δεν πάει έτσι. Υπάρχουν πισογυρίσματα και ούτω καθεξής. Δηλαδή υπάρχουν αντιδράσεις πάντοτε και θα υπάρχουν. Ωραία. Εμείς κοιτάζουμε να κάνουμε την προσπάθειά μας έχοντας συνείδηση του πού παντάνε. Έτσι, από εκεί και πέρα υπάρχουν, είπαμε, συμφέροντα που επιδιώκουν διαφορετική έκβαση σε αυτές τις μάχες, ας πούμε, γιατί ως μάχη, περιγράφει αυτό που είπατε πριν για την ιστορία. Λοιπόν, άρα είχαμε ένα έδαφος πάνω στο οποίο πατούν οι κήρικες του μίσους. Και στην Ελλάδα και παντού υπάρχει αυτό το έδαφος. Υπάρχει αναγκαιότητα να αποδοθούν... Θέλετε κάτι να πείτε λίγο να τελειώσω αυτό, γιατί θα το ξεχάσω. Εσείς δεν το ξεχάσετε, είστε πιο μικροί. Υπάρχει αναγκαιότητα να αποδοθούν όλες οι αιτίες σε εξωγενείς παράγοντες ή σε παράγοντες που δεν έχουν να κάνουν με τις πραγματικές αιτίες. Υπάρχει μια οικονομική κρίση. Από αυτή την οικονομική κρίση, όμως, κάποιοι κερδίζουν τώρα. Έγιναν αλλαγές στην ομοθεσία, αλλαγές στον τρόπο πρόσληψης των εκπαιδευτικών, αλλαγές στον τρόπο που μισθοδοτούνται οι δάσκαλοι. Όταν έπαιρνε ένας δάσκαλος πρό κρίσης στην εκπαίδευση, έπαιρνε 9 κατοστάρικα, ένα χιλιάρικο, δεν θυμάμαι. Τώρα παίρνει 5 κατοστάρικα, δεν είναι το ίδιο. Εντάξει, κάποιοι κερδίζουν από αυτό, αντίστοιχα σε όλους τους χώρους. Αυτοί λοιπόν έχουν συμφέροντα να τα ρίξουν, σας είπα και πριν, στους Εβραίους, στους Μασόνους, στους Α, στους Β, στους Κομμουνιστές παλαιότερα και ούτω καθεξής. Κάτι θέλατε. Δεν πειράζει. Ήτανε τα γεγονότα και ίσως έχουνε μια πιο μεγαλύτερο μίσος, γιατί έχουνε ζήσανε, έχουνε διδιωθμώ, έχουνε κόντι, έχουνε μεγαλύτερο μίσος, με έννος αυτούς, γιατί πως ξέρετε εδώ τα σπίτια και έτσι πέρασαν στις επόμενες στιγμές. Αλλά ίσως μπορείτε να κάνετε λάθος. Ναι. Ναι. Γιατί αυτό δεν είναι σωστό, δηλαδή εμείς τα βιβλία μας, που δεν έμαθαμε για τους Εμφύλιους Πολέμους στην Ελλάδα, που έχουν γίνει άφορες φορές. Αλλά αυτό κανένα δεν το λέει, κανένα δεν το πείγησε, αλλά διχτή θα διχτή έτσι πολύ. Ωραία. Προσέξατε. Κι εσείς θέλετε. Τώρα δεν θα, δεν ξέρω αν θα καταφέρω να θυμηθώ όλα που είπατε και να πω κι εγώ την γνώμη μου. Λοιπόν, σας ακούμε. Είναι υποκειμενική η ιστορία που γράφετε κάθε φορά, ή είναι υποκειμενική η αντίγηση? Ωραία. Είναι υποκειμενική, θα αρχίσω από το τελευταίο, αλλά έχει και την αντικειμενική διάσταση. Υπάρχουν τα γεγονότα που υπάρχει η μεθοδολογία στην ιστορία για να τα προσεγγίσουμε. Τώρα, σε αυτό που είπατε σχετικά με τους Πόντιους και τις Πόντιες είναι άλλο πράγμα. Η μαρτυρία κάποιου ανθρώπου που μπορεί να κάνει περιγραφές με όποια επίθετα θέλει. Και άλλο, ο νηφάλιος συγγραφέας που εξετάζει το ζήτημα με μια απόσταση από το χρόνο και από τα άτομα και από τα συναισθήματα, το πώς θα το καταγράψει όταν αυτός ο συγγραφέας ή αυτή η συγγραφέας χρησιμοποιεί επίθετα στη συντριπτική τους πλαιοψηφία αρνητικά, κατεπανάληψη δηλαδή λέει ότι η Βούργαρη ήταν η Μοσταγής. Ένα παράδειγμα που θυμάμαι εγώ. Η Τούρκη ήτανε... Πείτε το. Βάρβαρη. Μπράβο. Και άλλα τέτοια. Αυτό χρησιμοποιείται στην αφήγηση, όχι στο τι είπε ο Τάδε, έτσι, στην αφήγηση των συγγραφέων. Αυτό είναι που περνάει στον κόσμο και αυτό είναι που διαμορφώνει συζητήσεις. Οπωσδήποτε ο καθής που θα γράψει τη δικιά του αόψη ή θα καταθέσει και τη δικιά του αντίληψη για τα γεγονότα όπως τα βίωσε, εφόσον είναι μέρος του προβλήματος, δεν θα είναι ιστορικός να αποστασιωποιηθεί, γιατί ο ιστορικός ή οποιοσδήποτε επιστήμονας θα πρέπει να παίρνει μια απόσταση από το γεγονός που προσπαθεί να περιγράψει, να αναλύσει και να ερμηνεύσει. Όχι ότι θα είσαι ουδέτερος, ουδέτερος δεν είσαι σε καμιά περίπτωση και δεν είσαι ουδέτερος, γιατί μόνο και μόνο από τον τρόπο που επιλέγεις το θέμα, μόνο από το θέμα που επιλέγεις, παίρνεις μια θέση. Να σας πω ένα παράδειγμα τώρα, Χριστίνα, που συζητάμε πριν. Τώρα εγώ θα επιλέξω ως μέρος της πτυχιακής που θα κάνω, λέμε τώρα εσείς, έτσι, ή στο μεταπτυχιακό, να κάνω μια έρευνα. Για τους μαθητές σε κίνδυνο που λέμε, ποιοι μπορεί να είναι αυτοί οι μαθητές σε κίνδυνο, οι μαθήτρες, ποιοι μαθητές είναι σε κίνδυνο, λέμε, στην Ελλάδα. Μιονότητες. Μιονότητες, ένα παράδειγμα, ή τα παιδιά που προέρχονται από χαμηλά κοινωνικοοικονομικά στρώματα, από διαφορετικές αθληνοτικές ομάδες, τα παιδιά που έχουν ιδιαιτερότητες. Δείχνω μια κατεύθυνση και ακολουθώ ένα δρόμο. Αν επιλέξω να ασχοληθώ με τα ιδιαίτερα εφειεί παιδιά, πάλι δείχνω ένα δρόμο, παίρνω μια θέση. Εντάξει. Δεν ξέρω αν τώρα το καταλαβαίνετε, αυτή τη διαφοροποίηση, είναι άλλο πράγμα να ασχοληθείς με τα παιδιά που έχουν προβλήματα στο σχολείο, να το πω έτσι, κι άλλο να ασχοληθείς με αυτά που θεωρούνται χαρισματικά. Τοποθετήστε σε ένα συγκεκριμένο ζήτημα και προσανατολίζεις όλη τη δράση σου σε μια διαφοροποίηση μιας μικρής μοιοψηφίας ως προς ένα χαρακτηριστικό αμφισβητούμενο. Εντάξει. Γιατί η ΕΕ είναι ένα ζήτημα τεράστιο και αμφισβητούμενο, θα το έχετε κάνει φαντάζομαι στο μάθημα της κοινωνιολογίας. Ωραία. Αυτά λοιπόν γενικά. Τώρα να επιστρέψω εδώ στο θέμα και να πω ότι έχουμε συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα που ευνοούνται από τον ρατισμό. Το να δείχνουμε εμείς μια ομάδα ότι φταίει για όλα τα κακά της μοίρας μας και αυτό να υιοθετείται από ένα μέρος του πληθυσμού είναι καλό γιατί παρατίθεται ένα σύννεφο καπνού ως προς τις πραγματικές αιτίες που μπορούμε να δούμε. Σας είπα και πριν. Έγινε κρίση στην Ελλάδα. Ωραία. Έχουμε κρίση. Κάποιοι ευνοούνται. Το βλέπουμε ή βλέπουμε όπως μας δείχνουν κάποιοι τον Αλβανό που μας παίρνει το κρεβάτι στο νοσοκομείο. Αυτοί μας το δείχνουν. Δεν σημαίνει ότι ισχύει αυτό το πράγμα. Είναι ένας άνθρωπος που έχει δικαιώματα. Μετά είναι και ζήτημα πολιτικό. Είναι κάποιοι που θέλουν με αυτόν τον τρόπο να αναδειχθούν. Να αποκτήσουν πολιτική δύναμη. Ιστορικά παραδείγματα έχουμε. Μπορούμε να τα μελετήσουμε από την εποχή του Χίτλερ μέχρι τα πρόσφατα του Χάντερ στην Αγγλία και στην Ολλανδία του Βίλμερτς. Εντάξει. Αυτά τα μελετά η πολιτική επιστήμη αλλά είναι καλό να τα ξέρουμε και εμείς να έχουμε μια γενική αντίληψη. Είπα πριν ότι καλό είναι και για τα γλυκά σας που θα σας είναι πολύ χρήσιμα στη μετέπειτα στα ευημερωμίες σας στο Πανεπιστήμιο. Να ακούτε και λίγο ειδήσεις ας πούμε από κάνα ξανά ο κανάλι. Να ξέρετε τι γίνεται στον κόσμο. Να φρεσκάρετε και τα γλυκά σας που είπαμε ότι και προφύση συνέχιται. Δεν ισχύει μετά την Πάροδο 5 αιτίας και όταν καθ' εξεσκρίνω την Πάρενης. Άρα λοιπόν έχουμε σύθετους παράγοντες, έχουμε ένα σύθετο φαινόμενο το οποίο δεν μπορούμε να το αναγάγουμε αφοριστικά και μηχανιστικά στην κρίση. Να πούμε ότι κρίση ρατσισμός. Εντάξει είναι αυτό ένα στοιχείο που έχουμε αλλά το συνεκτημούμε και ψάχνουμε να βρούμε τις αιτίες και ψάχνουμε να βρούμε και γιατί σε καθημερινό επίπεδο έχουμε ρατσιστικά φαινόμενα. Τα σχολεία, για ποιον λόγο τα παιδιά επιτίθονται, γιατί τι είναι αυτά που δημιουργεί το κλίμα, τι είναι αυτό που εμποδίζει την ομαλή συμβίωση, ποιο είναι το έδαφος που είναι έφορο για αυτά τα πράγματα. Σαγγώ. Πρόσφατα όμως την επόμενη εβδομάδα έφτιαξα από την Αλήθια Λέζα όλους τους αλλοδοπούς που φιλοξενούσε και τους κατέβαζαν με κούμμα στην Ομώνια και τους έχουν αφήσει εκεί πέρα, έχουν ανοίξει τα σύνορα. Μετά θεωρούμε λίγο παράλογο να υπάρχει ρατσισμό. Κοιτάξτε, αυτό είναι ένα άλλο θέμα τώρα, να δούμε πρώτα που στοχεύει αυτή η κίνηση, γιατί οι άνθρωποι εκεί ζούσαν σε άθλια κατάσταση. Από εκεί και πέρα όμως το που θα καταλήξουν θα το δούμε. Δεν έχει ολοκληρωθεί η πολιτική, εντάξει θα μείνουμε στην Ομώνια. Από τώρα, πιθανών λέω, που πιθανών... Φιλετικός ρατσισμός είναι η αντίληψη σύμφωνα με την οποία τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά και οι ιδιότητες καθορίζονται από το βιολογικό μας υλικό. Δηλαδή, από αυτό που είναι γνωστός φιλή. Ξαναλέω, από το φιλετικό ρατσισμό αποραίει η αντίληψη ότι χαρακτηριστικά μας και οι ιδιότητες καθορίζονται από το γενετικό μας υλικό, το DNA μας, όπως θέλετε πείτε το. Δηλαδή, από το γεγονός ότι ανήκουμε στην τάδε φιλή, όπως λένε οι ρατσιστές. Εδώ να σας πω ότι πάνω σε αυτή τη θεωρία έγινε το μεγαλύτερο έγκλημα στην ανθρωπότητα. Δηλαδή, ο εγκλεισμός των Τζιγκάνων και των Εβραίων στα στρατόπετα και ολοκαύτωμα. Δηλαδή, έχουμε ιδιότητες, χαρακτηριστικά και ικανότητες με βάση στη φιλή από την οποία προερχόμαστε. Και επειδή, όπως προσπάθησα να σας περιγράψω, αυτό δεν ήταν κάτι που το έκανε ο Χίτλερ, είχε μια ιστορία. Δεν γεννήθηκε στον κενό από τους Ναζί, είχε μια ιστορία. Υποστηρίχθηκε και από επιστήμονες, όχι μόνο στη Γερμανία, οι οποίοι κάνανε πειράματα με κρανία, υποβάλλανε ανθρώπους που ανήκαν στα ΑΜΑ, στους Τζιγκάνων, στους Εβραίους, σε στήρωση, στα πλαίσια του προγράμματος Ευγονική, κάτι αντίστοιχα, με κουράζει το όμορας παιδιά όταν μιλάω, δεν γίνεται, είστε 200 άτομα. Λοιπόν, λίγο να, δεν κάνουμε και 15 ώρες, κάντε μια προσπάθεια να μιλάτε όσους θεατών πιο λίγο. Λοιπόν, η Ευγονική, ήταν και αυτή μια επιστήμη. Θα δείτε τι υποστηρίζανε αυτοί, ότι εμείς πρέπει να καθαρίσουμε τη φυλή μας, να την καλυτερέψουμε. Άρα, αυτοί που είναι αμεά, αυτοί που είναι αποκλήνοντες, όπως ακριβώς κόβουμε τα νύχια μας, ή ξέρω εγώ κάποιον μέλος τα μαλλιά μου στα μεγαλώνα, έτσι πρέπει να τα κόψουμε. Γι' αυτό, η επιστήμη συνεργάστηκε, αλλά ξαναλέω, όχι μόνο στην περίπτωση της Γερμανίας, των Ναζί. Οι ίδια, αντίστοιχα πειράματα γινόταν και στους ΗΠΑ, που ήταν εντίθετος στρατόπεδο. Δημιουργήθηκε στο κοινό, αυτό προσπαθώ να σας πω. Δεν ήταν ο κακός ο Χίτλερ, όπως αποδίδεται από μια μερίδα, όταν ο τρελός ο Χίτλερ, ο κακός ο Χίτλερ, είχε ένα υπόβαθρο αυτό το πράγμα που έγινε. Γι' αυτό λοιπόν, επειδή πρόκειται για μια κατάμαυρη σελίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας, ο ΟΟΕ συγκρότησε μια επιτροπή από επιστήμονες όλων των σχετικών ειδικοντήτων. Βιολόγους, κοινωνιολόγους, ψυχολόγους, παιδαγωγούς και ούτω καθεξής, και το 1948 έβγαλαν μια διακήρυξη με βάση την οποία αποτυπώνεται με ποσοστά τα οποία, την άλλη φορά θα σας τα δείξω τώρα, δεν τα έχω εδώ πέρα σε αυτό το PowerPoint, τα στοιχεία του κοινού βιολογικού μας υλικού που αφορούν την ίδια φυλή είναι απειροελάχιστα. Περισσότερα είναι διαφορετικά, δηλαδή πάρα πολύ διαφορετικά, δηλαδή εγώ που είμαι ασπρος, λευκός, με κάποιον που είναι από την υγειρία μπορεί να έχω και 75% του γενετικού υλικού ή ξέρω πόσο ποσοστό κοινό, πολύ περισσότερα κοινά στοιχεία από ό,τι ας πούμε με εσάς που επίσης είστε Ελληνίδα και είστε και άσπροι. Εντάξει, δηλαδή υπάρχουν διαφορετικές αυτές. Εφόσον αυτό είναι ένα πόρεσμα των επιστημών και μάλιστα ξανατονίζω όλων των σχετικών επιστημών, η έννοια της φυλής απονομημοποιήθηκε. Δηλαδή δεν είχε νόημα να συζητάμε πλέον για φυλές. Δεν υπάρχει αυτό το πράγμα, πως θα το πω αλλιώς. Και κατά κανόνα στις περισσότερες επιστήμης χρησιμοποιείται πλέον μόνο ως αναλυτική κατηγορία, για να περιγράψει, όχι για να υποστηρίξει κάποιος ότι η φυλή είναι αυτό το πράγμα εδώ πέρα. Με βάση το οποίο δηλαδή κάποιοι άνθρωποι έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Εντάξει, το καταλαβαίνετε αυτό. Είναι πολύ βασικό, θέλω να το κρατήσετε αυτό. Η έννοια αυτή, δηλαδή ότι η φυλή συνεπάγεται κάποια κοινά χαρακτηριστικά και ιδιότητες μεταξύ όσων ανήκουν σε αυτή, έχει απονομημοποιηθεί. Δηλαδή δεν έχει καμιά επιστημονική εγκαιρότητα. Έγινε σαφές. Όταν λέμε φυλή, δηλαδή, το ξαναλώ και τρίτη φορά, όσο μια ένταξη σε μια ομάδα με κοινά χαρακτηριστικά και ιδιότητες, αυτό το πράγμα δεν υφίσταται. Εντάξει, δεν υφίσταται. Μπορεί να έχω, ξαναλώ, πολλά περισσότερα κοινά χαρακτηριστικά με άτομα που θεωρητικά ανήκουν σε άλλη φυλή. Ξαναλώ, ο όρος απονομημοποιήθηκε. Σε μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων που υπηρετούν στις κοινωνικές επιστήμης δεν το χρησιμοποιούν καν. Είναι ότι κάποιοι που το χρησιμοποιούν μόνο περιγραφικά για να δείξουν, δηλαδή, αυτό το πράγμα, έτσι, από εκεί βέβαια έχουμε και την έννοια ρατσισμός κτλ. Είπαμε φυλετικός ρατσισμός και θα το κλείσουμε εδώ πέρα. Είναι αντίληψη αυτή ακριβώς, ότι η φυλή καθορίζει τις ιδιότητες, τις ικανότητες, αν θέλετε, την ευφυεία μας, που σας είπα και πριν ότι υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα και σήμερα υποστηρίζουν ότι οι μαύροι, παράδειγμα, έχουν διαφορετική ευφυεία και ούτω καθεξής. Έχουμε καμιά απορία ή κάτι άλλο να συζητήσουμε. Βεβαίως. Το RACE ακριβώς, ακριβώς, το RACE. Όχι το? Όχι το TRIBE. Όχι, το TRIBE είναι, έχει να, ναι, εκεί, εκεί. Είναι ένας όρος της ανθρωπολογίας. Εδώ μιλάμε για το RACE ως γενετικό υλικό, έτσι, το TRIBE έχει να κάνει με όρο της κοινωνικής ανθρωπολογίας και περιγράφει κάποιες ομάδες που θεωρητικά αυτοί βρίσκανε κάπου ξεχασμένοι και νόμιζαν ότι είναι στο προθύστορο στάδιο του πολιτισμού. Έχει και αυτό μια σχέση με ρατσισμό. Καλώς φάντα, είναι άλλη, άλλη, άλλη κουβέντα. Λοιπόν, να πάτε στον καλό. |
