| : Μουσική Καλησπέρα σε όλους και σε όλες. Ονομάζομαι Δερέ Ζημάνως. Καλησπέρα και εγώ, ονομάζομαι Δερέ Γεργιάνα και είμαστε γιατροί με ειδίκευση στη Ψυχιατρική και εργαζόμαστε στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Φισαλονίκης. Ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία στη Βόρεια Ελλάδα που ασχολείται με άτομα που πασχούν από ψυχικές παθήσεις, Με αφορμή λοιπόν αυτή την πρωτοβουλία της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας για την ενημέρωση του κόσμου, θα θέλαμε κι εμείς με τη σειρά μας να σας περιγράψουμε, να μοιραστούμε μαζί σας κάποιες ιδέες μας, κάποιες σκέψεις μας, που οφορούν τα άτομα με ψυχικές παθήσεις, τα άτομα που τους φροντίζουν, αλλά ακόμα να μοιραστούμε κάποιες σκέψεις για ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, το κοινωνικό στίγμα. Τόσο κατά την περίοδο της καραντίνας αλλά και τώρα που επιστρέφουμε στη νέα κανονικότητα, η ψυχική υγεία όλων μας είναι πολύ πιο ευάλωτη από ποτέ. Αυτό συμβαίνει γιατί φοβόμαστε και γιατί αγχολόμαστε, γιατί υπάρχει φόβος και άγχος για τη νέα ασθένεια, αλλά και για το αν τελικά είμαστε έτοιμοι να δείξουμε την ανάλογη ψυχραιμία, ετοιμότητα και ευελιξία που απαιτεί η νέα κανονικότητα. Ο φόβος και το άγχος τώρα, όταν βρίσκονται σε λογικά πλαίσια, μπορούν να είναι πολύ βοηθητικά και να μας κρατήσουν ασφαλής. Αντίθετα, όταν αυτό γίνεται υπερβολικό, τότε μπορούν να κλουνήσουν την ψυχική μας υγεία και να μας οδηγήσουν σε ενέργειες, που μπορούν να βλάψουν είτε εμάς είτε τους άλλους. Τι γίνεται τώρα με όλους εσάς που φροντίζετε κάποιον στο σπίτι, είτε αυτός είναι ένα παιδί, είτε ένα ελκυωμένο άτομο, είτε ένα άτομο που πάει από ψυχική νόσο, είτε ένα άτομο με ειδικές δεξιότητες. Τι γίνεται τώρα με εσάς, είναι πολύ σημαντικό να φροντίσετε πρώτα τη δική σας υγεία. Και αυτό γιατί εσείς δεν έχετε διπλή πίεση αυτή τη περίοδο. Πρώτον γιατί έχετε να φροντίσετε τη δική σας υγεία, να προστατευτείτε από τον κορονοϊό, αλλά επίσης γιατί έχετε να φροντίσετε και να προσέξετε και την υγεία ενός άλλου ατόμου. Οπότε αυτό προκαλεί έξτρα άγχος και πίεση για όλους εσάς. Μπορεί να εφανίσετε ακόμα και συμπτώματα όπως αυπνία, κούραση, εκνευρισμό, ευερεθιστότητα. Τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση, μιλήστε. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να ζητήσετε βοήθεια. Και όλοι οι γύρος σας να είναι σε επιφυλακή για την ανίχνευση τέτοιου συπτωμάτων. Τώρα να πούμε τι πρέπει να κάνουν οι ίδιοι οι φροντιστές για τους εαυτούς τους. Τώρα αυτή την περίοδο, όπως είπαμε, μπορεί να εμφανίστηκε και συμπτώματα όπως κόπος, η εξάντληση, η θλίψη και ο θυμός. Σε αυτές τις περιπτώσεις καλό είναι να ζητήσετε βοήθεια. Κάτι που συμβουλεύουμε επίσης είναι να αποδεχτείτε τα ίδια σας τα λάθη και ακόμα και τα πεπερασμένα αόρια των δυνατοτήτων σας. Τώρα τι μπορείτε να κάνετε για να βοηθηθείτε. Είμαι σίγουρος ότι το έχετε ακούσει από άλλους συναδέλφους, από άλλους ανθρώπους που έχουν μιλήσει στον κόσμο ή που γράφουν. Οπότε ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα και ας συγκεντρωθούμε αυτή την περίοδο στο τι είναι σημαντικό. Ο σκοπός είναι να διατηρήσουμε πάνω απ' όλα την ψυχική μας ηρεμία και να φυρώσουμε χρόνο στον εαυτό μας. Τώρα πράγματα που έχουμε διαβάσει και έχουν γραφτεί σε διάφορες έρευνες και που μπορούμε να τα ακολουθήσουμε είναι το να εναλλάσσουμε δύο φροντιστές. Δηλαδή έτσι ο ένας πηγαίνει από την υψηλούς τρεις δραστηριότητα σε χαμηλούς τρεις δραστηριότητα και όλο αυτό και εναλλάσσετε με τον άλλον. Έτσι όλο αυτό μειώνει σημαντικά την έκθεση μας στο άγχος. Ένα δεύτερο πράγμα που πρέπει να προσέξουμε είναι η σωστή διατροφή μας. Δηλαδή πλούσαστε θρεπτικά, αισθητικά και όπως και οι λιδάτος του οργανισμού μας. Επίσης είναι πάρα πολύ σημαντικό να κοιμόμαστε καλά, ικανοποιητικά και να ξυποραζόμαστε. Αν είχαμε στρατηγικές στο παρελθόν που μας βοήθησαν, που είχαν λειτουργήσει στη διαχείριση του άγχους μας, ακόμα και στη χαλάρωση μας, όπως είναι ο διαλογισμός, η γυμναστική, η μουσική, το διάβασμα και ακόμα και το παιχνίδι, καλό είναι να τα ξαναχρησιμοποιήσουμε και τώρα. Έτσι, με λίγα λόγια, είναι καλό να παραμένουμε κοινωνικά ενωμένοι με τους υπόλοιπους, παρόλο που μπορεί να βρισκόμαστε σωματικά μακριά. Πρέπει να αντέξουμε, ειδικά αυτή την περίοδο και ειδικά εμείς οι φροντιστές, έτσι ώστε να κερδίσουμε χρόνο στην επιστήμη μέχρι να εξαληθεί αυτός ο ιός. Ένα πάρα πολύ σημαντικό πράγμα το οποίο το λέμε και το ξαναλέμε είναι να μην καταφύγουμε σε λάθος τρόπους για να διαχειριστούμε το άγχος μας, όπως είναι το αλκοόλ και η κατάχρηση ουσιών. Επίσης, καλό να κλείσουμε επιτέλους την τηλεόραση και να ενημερωνόμαστε μία φορά τη μέρα ή δύο και μόνο από αξιόπιστες πηγές. Τι γίνεται τώρα με τα άτομα που φροντίζετε, γιατί φροντίζετε τη δική σας υγεία αλλά πρέπει να φροντίσετε και αυτούς. Πρέπει είναι πολύ σημαντικό καταρχή να τους διαβεβαιώσουμε ότι θα έχουν την κατάλληλη πρόσβαση στην υγεία, στις υγείες περίθαρψεις που χρειάζονται, στις υπηρεσίες που χρειάζονται, στον γιατρό τους, στη φαρμακευτική τους αγωγή, έτσι ώστε να μην καταλήξουν σε κάποια υποτροπή. Είναι σημαντικό να τους διαβεβαιώσουμε ότι οι θεραπών γιατρώς είναι εκεί τηλεφωνικά και θα λάβουν την κατάλληλη ιατρική περίθαρψη που χρειάζονται. Επομένως, είναι καλό να συγκυτρωθούμε και σε αυτά τα άτομα αυτή την περίοδο να τους ενθαρρύνουμε να κάνουν ερωτήσεις, να μιλήσουμε γι' αυτό τον νέο κορονοϊό, να τους εξηγήσουμε τι συμβαίνει, αλλά και ποιοι είναι οι κανόνες της νέας εποχής, της μετάκαραντίνας εποχής. Είναι σημαντικό να έχουμε υπομονή όταν έχουμε να φροντίσουμε τέτοια άτομα και να τους παρέχουμε άνετε συνθήκες διαβίωσης. Τώρα, όσον αφορά τα άτομα που τους φροντίζουμε, έχουν ανάγκη να τους ενθαρρύνουμε να μιλήσουν για τα συναισθήματά τους, τα οποία οι ίδιες συναισθήματα μπορεί να έχουν αναπτύξει και εμείς, όπως η μοναξιά, η πλήξη, ο φόβος της ασθένειας, το άγχος, αλλά και ο πανικός, όλα αυτά είναι φυσιολογικές αντιδράσεις σε μια τέτοια αγχωτική κατάσταση που ζούμε, όπως το ξέσπεσμα αυτής της ασθένειας. Κάτι ακόμα μπορούμε να κάνουμε είναι να τους παροτρύνουμε να εκφράσουν αυτά που νιώθουμε στους τέχνες και άλλες δραστηριότητες. Να μην αφήνουμε τυχόν παραπληροφόρηση να εξαπλώνεται και να τους εξηγούμε ότι οποιαδήποτε αναπνευστική λήμωξη δεν σημαίνει ότι είναι κορονοϊός. Καλό είναι να ξέρουν και να το λέμε και να το ξαναλέμε ότι κάθε βήχας ή κάθε φτέρνισμα δεν σημαίνει ότι το άτομο αυτό πάσχει από COVID-19. Να είμαστε δηλαδή σε επιφυλακή και να μην πανικοβαλόμαστε. Τι γίνεται τώρα με τους ηλικιωμένους. Μια μεγάλη ομάδα, όπου υπάρχουν πολλοί φροντιστές που φροντίζουν κάποιους ηλικιωμένους αυτή την περίοδο. Ας μην ξεχνάμε πως αυτή η ομάδα είναι η πιο ευάλωτη αυτή την περίοδο. Η φροντίδα τους είναι αρκετά αυξημένη αυτή την περίοδο. Όταν έχουμε μεγάλη αποστοστάθμητοτητα στους ηλικιωμένους. Ας μην ξεχνάμε πως αυτοί οι πολίτες της τρίτης ηλικίας θα είναι οι τελευταίοι για τους οποίους τάρθουν οι περιορισμοί. Έτσι ας κάνουμε λοιπόν λίγο πιο ευχάριστη τη διεθυμερινότητά τους. Ας χρησιμοποιήσουμε την τέχνη. Μπορούμε να ζωγραφίσουμε μια ζωγραφιά για να θυμόμαστε τους κανόνες της υγιεινής. Ή ακόμα να τραγουδήσουμε ένα τραγούδι για το χρόνο που χρειάζεται να πίνουμε τα χέρια μας. Έτσι αυτά τα άτομα θα θυμούνται ευχάριστα το χρόνο που χρειάζονται για να πίνουν σωστά τα χέρια τους. Επίσης ας τους ενθαρρύνουμε να συμμετέχουν στις οικιαϊκές εργασίες. Έτσι θα μείνουν απασχολημένοι αλλά θα νιώσουν και χρήσιμοι και ολοκληρωμένοι βοηθώντας σε κάτι. Παρ' όλο που μπορεί να τα κάνουμε όλα σωστά, πάλι μπορεί να φτάσουμε σε μία υποτροπή και σε μία νοσηλεία. Τι γίνεται τώρα σε αυτές τις περιπτώσεις. Η αλήθεια είναι πως σε όλο αυτή την περίοδο που διανύσαμε μέχρι τώρα, και δημόσια αλλά και ιδιωτικά γιατρεία, όπως και δομές απασχόλησης ηλικιωμένων και δομές απασχόλησης ατόμων με αναμπειρία, τα περισσότερα ήταν κλειστά ή υπολειτουργούσαν όσο ήταν ανοιχτά. Έτσι αυτό ίδιος αποτέλεται με τη δυσμηνή διαχείριση αυτού των ανθρώπων στο σπίτι. Οπότε, παρ' όλο που οι φροντιστές έχουν κάνει μεγάλο αγώνα, ό,τι και να έχουν προσπαθήσει, η νοσηλεία μπορεί να κριθεί απαραίτητη παρ' όλα αυτά. Έτσι, όταν έχουμε κάποια υποτροπή του ασθενούς, τότε πάλι οι εισαγωγήσεις γίνονται με κάποια δυσκολία. Υπάρχουν ουρές στις λύσσες για ραντεβού και έτσι πολλοί ασθενείς παραμένουν αριθμιστή για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τη στιγμή λοιπόν της νοσηλείας, όταν φτάσουμε σε αυτό το σημείο και εκεί έχουμε πολλές αλλαγές, πολλά πράγματα που έχουν αλλάξει στη ρωτίνα του νοσηλευωμένου, που θα σας πω έτσι κάποια ενδεικτικά. Ένα από αυτά είναι το ότι οι ασθενείς και το προσωπικό τυρούν τα μέτρα ασφαλείας, φοράνε μάσκες, γάντια, παρ' όλο που για κάποιους μπορεί να είναι δύσκολο να το κατανοήσουν. Ένα δεύτερο είναι ότι ομαδικές δραστηριότητες δεν υπάρχουν πλέον, και συναθλήσεις όπως ήτανε πριν. Φανταστείτε ακόμα και στο φαγητό ο καθένας τρώει μόνος του, δεν συνοστιζούνται ούτως στην τραπεζαρία, τρώνε στα δωμάτια και σε απόσταση ο ένας απ' τον άλλον. Ένα πολύ σημαντικό είναι η διακοπή του επισκητήριου. Τα άτομα λοιπόν που νοσούν και αναρώνουν μέσα σε ένα νοσοκομείο, σε μια κλινική, το κάνουν αυτό μακριά από τους αγμένους τους και δεν έχουν τη δυνατότητα να τους δούνε. Βέβαια και γι' αυτό έχουμε βρει λύση, όπως είναι η τηλεπικοινωνία μέσω του διαδικτύου, όπου έτσι μπορούν τα άτομα αυτά να βρεθούν με τους δικούς τους έστω και μέσα από μια οθόνη. Γενικώς όλη η ρουτίνα των οσχληγωμένων γίνεται με πάρα πολύ στενή υποπτία, προκειμένου να τηρούνται όλα τα μέτρα προφύλακσης. Οπότε έχουν γίνει πολλές αλλαγές στην καθημερινότητά τους. Αυτό τους προκαλεί ένα επιπρόσθετο άγχος, ένα κνευρισμό, μια ευερεθιστότητα, μια δυσφορία και έτσι όλοι οι ασθενείς, που είναι σε δομές ψυχικής υγείας, σε νοσοκομεία, σε μονάδες φροντίδας, αυτή την περίοδο είναι πιο δύσκολο για αυτούς. Θέλει μεγάλη προσοχή. Ειδικά σ' αυτές τις μονάδες, στη θανασοκομεία, πρέπει να προσέξουμε, ειδικά την περίοδο αυτή της αποκλιμάκωσης, να μην επαναπαυτούμε. Είδαμε ότι και στο εξωτερικό, αλλά και στη χώρα μας, σε κάποιες δομές υγείας, είχαμε νέες ιστοίες αναζωπήρωσης της πανδημίας. Οπότε είναι σημαντικό, ακόμα και αυτή την περίοδο, να συνεχίσουμε να μένουμε προσευχτικοί. Βέβαια, μας αξίζουν συγχαρητήρια, γιατί πραγματικά μέχρι στιγμής τα έχουμε καταφέρει εξαιρετικά. Απετράπει μέχρι στιγμή στη χώρα μας σε μεγάλο βαθμό αυτό που έγινε σε άλλες χώρες. Και γι' αυτό μας αξίζουν συγχαρητήρια. Οι τήρεις των απαιτούμενων προτύπων ασφαλείας και ποιότητας έχουν αποδώσει και στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα. Τελειώνοντας, θα θέλαμε να σας εφηστήσουμε την προσοχή σε ένα άλλο μεγάλο κοινωνικό θέμα, που είναι το στίγμα. Έτσι λοιπόν σε αυτή την κατάσταση δεν παλεύουμε μόνο με που είμαστε, δεν παλεύουμε μόνο με τον ιό, αλλά και επίσης παλεύουμε να διαχειριστούμε το κοινωνικό στίγμα. Που σχετίζεται με αυτό τον ιό? Είναι πολύ σημαντικό θέμα και σπάνια συζητιέται. Τους αφορά όλους μας, ακόμα και το άτομο που επηρεάζεται από τον ιό, την οικογένειά του, αλλά και ολόκληρη την κοινωνία. Και θα σας εξηγήσουμε πολύ σύντομα τι εννοούμε με αυτό. Επίσης, το στίγμα είναι ακόμη πολύ πιθανό να μας επιβαρύνει τώρα κατά την επιστροφή μας στην κανονικότητα, καθώς το πώς προσέχει ο καθένας, σε αυτά που κάνει και σε αυτά που λέει, αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη βαρύτητα. Κάτι που διάβασε και μου έκανε πολύ εντύπωση είναι το πώς βγήκε το όνομα του Νεού Υού. Και μου άρεσε πάρα πολύ γιατί επιλέχθηκε ακόμα και αυτό προσευχτικά για την αποφυγή του στίγματος. Έτσι, λοιπόν, ο COVID-19 ονομάστηκε έτσι. Το CO είναι από τα αρχικά του COVID-19, το V είναι από το virus που είναι υγειός, το D είναι από το disease που είναι ασθένεια και το 19 είναι από τη χρονιά που εμφανίστηκε. Αλλά ας καταλάβουμε πρώτα τι είναι το κοινωνικό στίγμα, σε ποιού συμβαίνει, αλλά και για ποιον λόγο. Το κοινωνικό στίγμα, λοιπόν, είναι η ανοιτική συσχέτηση μεταξύ μιας ασθένειας και ενός ατόμου. Το στίγμα μπορεί ακόμα να είναι και σε μια ομάδα ατόμων που έχουν διαφορετική εθνικότητα ή διαφορετική γιογραφική τοποθεσία ή φυσική κατάσταση. Το στίγμα είναι αποτέλεσμα λόγου του καινούργιου, ο οποίος εξαπλώνεται πάρα πολύ γρήγορα και έχει επηρεάσει πάρα πολλές ζωές. Έτσι, συμβαίνει όταν ένα άτομο έχει νοσίες από τον ιό ή εμφανίζονται συμπτώματα, ακόμα και αν είναι από άλλη νόσο. Ακόμα και αν έχει ταξιδέψει πρόσφατα ή αν είναι κάποιος επαγγελματίας της πρώτης γραμμής. Αντιμετωπίζεται διαφορετικά, όχι μόνο από την κοινωνία αλλά και από την γέννηση της οικογένειας. Μένει στο περιθώριο και στιγματίζεται σαν ομολυσμένος. Τι εννοούμε λοιπόν στιγματίζεται, δημιουργούμε λάθος στερεότυπα, δημιουργούμε ταμπέλες, προκαταλήψεις. Αυτή η αντιμετώπιση όμως δεν επηρέαζει μόνο το άτομο αλλά και την οικογένεια, αλλά και την ομάδα στην οποία ανήκει. Τώρα, ποιες είναι οι επιπτώσεις του κοινωνικού στίγματος σ' αυτούς που το δέχονται, τι συμβαίνει δηλαδή σ' αυτούς. Πρέπει να σκεφτούμε την ψυχή γι' αυτών των ανθρώπων που νόσησαν και ανάρρωσαν από τον ιό. Τώρα οι διακρίσεις που γίνονται σ' αυτούς μπορεί να είναι πολύ επιπλαθείς. Η επίγνωση των ανητικών απόψων των άλλων μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο κάποιος βρέπει τον εαυτό του. Μια επιφανή συνέπεια του κοινωνικού στίγματος είναι έτσι η ανάπτυξη του ατομικού στίγματος. Το εσωτερικευμένο λοιπόν αυτό στίγμα μπορεί να μας μειώσει πάρα πολύ την αυτολεκτήμηση, μιας και αισθανόμαστε ότι μας έχουν απορρίψει. Έτσι μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται ένοχοι και περιθερροπημένοι. Μπορεί να κάνουν σκέψεις όπως ότι δεν είναι κοινωνικά αποδεκτοί, ή ότι οι άλλοι τους αποφεύγουν ή τους κατηγορούν, ή ότι είναι πηγή μικροβίων ακόμα, ή ακόμα χειρότερα ότι τους αξίζει αυτό που έπαθαν και ότι φταίνε. Η αλήθεια είναι και το γνωρίζουμε όλοι μας ότι παρά την τήρηση των μέτρων προστασίας, αν κάποιος μολυνθεί τότε δεν είναι δικό του λάθος. Ο ίδιος χρειάζεται προσθήριξη καθώς έχει οικογένειά του. Είναι γνωστό ότι η ασθένεια θεραπεύεται και οι περισσότεροι αναρώνουν πλήρωση λίγες ημέρες. Όμως, οι επιπτώσεις του στίγματος δεν αφορούν μόνο το άτομο που δέχεται το στίγμα. Αφορούν και όλη την κοινωνία. Αφορούν εμάς. Πώς μας επηρεάζει εμάς το στίγμα? Οι έρευνες από προηγούμενες πανδημίες έχουν δείξει ότι το στίγμα μπορεί να υποβαθμίσει τις προσπάθειές μας για την εξάλυψη του υιού. Το στίγμα συχνά οδηγεί τους ανθρώπους να κρύψουν την ασθένειά τους για να αποφύγουν το στίγμα. Να κρύψουν και να αποφύγουν έτσι την έγκυρη υγειονομική περίθαλψη. Να μην υιοθετούν τις σωστές, τους ζωστούς κανόνες υγιεινής. Έτσι, αν κάποιος φανεί σε συντόμα του κορωνοϊού, μπορεί να το αποκρύψει ώστε να αποφύγει την καραντίνα. Άρα, είναι πολύ σημαντικό το κοινωνικό στίγμα και είναι κάτι που πρέπει να το αποφύγουμε. Η αντιμετώπιση του στίγματος είναι επιτακτική ανάγκη. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτή την προκατάληψη και να υιοθετήσουμε ιατρική παιδεία και κατάλληλες συμπεριφορές. Για την αποφυγή τέτοιων διακρίσεων, λοιπόν, υπάρχουν διάφορες τακτικές. Όπως, παραδείγματος χάρη, να ανημερωνόμαστε μόνο από έγκυρες πηγές. Από τον ΟΕΟΔΙ και από το Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Επίσης, ας μην θεγνάμε πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, οι επαγγελματίες υγείας, οι αστυνομικοί, οι επαγγελματοί της καθαριότητας, δίνουν τον καλύτερο τους αυτό. Και για μας και για τον εαυτό τους και για όλη την κοινωνία. Οπότε, θα έπρεπε να τους ταυμάζουμε αντί να τους στιγματίζουμε. Προστατεύουν όλους εμάς. Έτσι, λοιπόν, για την καταπολέμηση του στίγματος, πολύ σημαντικό ρόλο παίζει η χρήση της γλώσσας. Έτσι, λοιπόν, οι λέξεις έχουν πάρα πολύ μεγάλη δύναμη. Μπορούν να τον ισχύσουν το στίγμα, αλλά μπορούν και να τον ασυστοποιήσουν. Τώρα, τι εννοώ όταν λέμε ότι οι λέξεις έχουν δύναμη. Ένα πρώτο βήμα είναι όταν απευθυνόμαστε σε ανθρώπους που έχουν επηρεαστεί από τον ιό, ή όταν μιλάμε για αυτούς, να το κάνουμε με πάρα πολύ σεβασμό. Έτσι, λοιπόν, η πανδημία αυτή που ζούμε είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο και όλοι μας έχουμε περίπου τις ίδιες πιθανότητες να νοσήσουμε. Ένας άλλος τρόπος είναι να μην χρησιμοποιούμε εκφράσεις που να ενώνουν τον άνθρωπο και τον ιό, όπως να αυτός είναι ένα θύμα του COVID-19. Αλλά να το χρησιμοποιούμε να λέμε ένας άνθρωπος ο οποίος πάσχει από COVID-19, ή ένας άνθρωπος που ανάρρωσε από COVID-19. Έτσι να τα ξεχωρίζουμε. Ένας άλλος τρίτος τρόπος είναι να μην χρησιμοποιούμε αρνητικές λέξεις. Αρνητικές λέξεις είναι οι λέξεις θύματα και υποπτώσεις περιπτώσεις που προκαλούν άγχος και μόνο στο ακουσμά τους. Μπορούμε να χρησιμοποιούμε υποκαντάστατα, ώστε να ενώνουν πιο ανθρωποκεντρικά. Και φυσικά, μην ξεχνάμε τα κοινωνικά δίκτυα. Είναι καλό να μοιραζόμαστε εκεί πέρα μόνο θητικές ιστορίες, όπου παραμύζουμε την αποτελεσματικότητα των μέτρων πρόληψης και θεραπείας, και σε καμιά περίπτωση να μην αναφέρουμε ονόματα, ταυτότητα ή τοποθεσία ατόμων που βρίσκονται σε καραντίνα ή που έχουν νοσίσει. Συνοψίζοντας λοιπόν, το στιγμό είναι πολύ ζημιωχόνο για όλους μας. Δεν μας επιτρέπει να εγκαθοητούμε υγιείς συμπεριφορές, διαταράσει την κοινωνική συνοχή, δημιουργεί πανικό, φόβο και ψυχική δυσφορία σε όλους μας. Αυτό προκαλεί επίσης δυσκολία στον περιορισμό της ασθένειας. Εμείς ως γιατροί πιστεύουμε ακράτατα, ως για να αντιμετωπίσουμε την πανδημία πρέπει να δώσουμε προσοχή στο κοινωνικό στίγμα και όλοι μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε. Ας σκεφτούμε πως σε αυτήν την περίοδο της αποκλιμάκωσης των περιοριστικών μέτρων είναι καλό να κάνουμε θετικές σκέψεις. Έχουμε κάνει αρκετά βήματα προς τα. Να κάνουμε ισόδοξες σκέψεις και να γινόμαστε πρότυπο για τους γύρω μας. Ας μην ξεχνάμε πως ο τρόπος που χειριζόμαστε εμείς αυτήν την τόσο στροσογόνα κατάσταση βοηθάει και τους άλλους να αντιμετωπίσουν και αυτοί τις ανησυχίες τους με παρόμοιο τρόπο. Και να θυμάστε, δεν είστε μόνοι. Αυτή η κρίση μας έμαθε να είμαστε καλοί ο ένας τον άλλο. Όσο περισσότερο μπορούμε. Επειδή κάποια στιγμή αυτό θα τελειώσει. Και αυτό που θα θυμόμαστε θα είναι πως φερθήκαμε ο ένας τον άλλο. Όταν σκεφτόμαστε ότι αντιμετωπίσαμε αυτή την κατάσταση με αποφασιστικότητα, ελπίδα και αγάπη. Και θα είμαστε περήφανοι όσοι αυτούς μας. Προς το παρόν ας μείνουμε δυνατοί και θα ραλέει. Και ας προχωρήσουμε όλοι μαζί βίωμα βίωμα σε αυτή τη νέα πρωτογραφική κανονικότητα. Κανένας δεν πρέπει να μείνει πίσω. Παρά τη σταδιακή αποκλειμάκωση των μέτρων, αυτή είναι μια περίοδος για να αυτοπεριοριστούμε. Και να συνεχίσουμε να μένουμε ασφαλείς. Αυτά θέλαμε να μοιραστούμε μαζί σας. Σας ευχαριστούμε πολύ για την προσευχή σας. Ευχαριστούμε πολύ. |
