| : Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE οικονομικού αποτελέσματος, αλλά με σαφέστατο το πρόσημο της διευθυνότητας. Κοινωνικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά. Εκεί όπου υπάρχει διαφοροποίηση είναι στα πολιτικά κείμενα. Όπως είδαμε πολύ σωστά, ο Νίκος ανέδειξε το κείμενο τον ορισμό της ευρωπαϊκής κοινότητας. Δεν είναι τόσο ξεκάθαρο. Επίσης με τον Λύμνο Βουσιόπουλ, έχει σημασία αυτό για την ευρωσυντορία της συνοικιάς μας συμβουλής. Μετήχαμε πριν από δύο χρόνια, δεν κάνω λάθος, σε μια ανάλογη νομοδότηση της ΕΟΚΕ για την προώθηση της γαλάζης οικονομίας στη δυτική μεσόλυπη. Από εκεί, μάλιστα, προκύπτουν και κάποια στοιχεία τα οποία θα αναφέρω εδώ. Το λοιπόν, ως ότι αν συναθρήσουμε, χωρίς να βάλουμε βέβαια τον διαχωρισμό αν είναι ή όχι βιώσιμος, αλλά αν συναθρήσουμε τον πλούτο που παράγεται από την θάλασσα στη Μεσόγειο, αυτό το καθιστά πέμπτη οικονομία στο ευρωπαϊκό γυναιστέ, και επίσης είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό στοιχείο, παρά το μικρή της έκταση συγκεντρώνει το επέμπτο της παγκόσμιας παραγωγής σε σχέση με τη φάση. Για λόγους μάλλον μπορεί να κάνουμε με τη σημαντική και οστρατηγική θέση και τις μετακινήσεις ανθρωποκίνητων. Και για την παραγωγή ενέργειας, όμως δεν είναι κατά πώς να αρχίσουμε να την βιώσουμε. Τώρα, το τι είναι η βιωσιμότητα κοινωνικο-εκονομική, και που είναι από την πλευρά της, τα έχουν πει αυτά, να μην είναι τιμήνωστο. Ενώ ορίσουμε τη βιωσιμότητα και τη βιώσιμη ανάπτυξη, ταυτόχρονα δεν μπορούμε να το αφήσουμε αυτό στο αόρατο χέρι της αγοράς, γιατί υπάρχουν αναποτελεσματικότητες και αποτυχίες. Υπάρχουν αναποτελεσματικότητες και αποτυχίες λόγω της ολυγκοπολικής ανάπτυξης αγοράς, λόγω φύσης των αδελών μηροφοριών, λόγω των εξωτερικών. Και τέλος πάντων αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά, να μην είναι τιμήνωστα αυτά. Το τι είναι μπλε οικονομία, το έχω την ειπή. Να προχωρήσουμε λιγάκι, γιατί η απαρχή της δικής μου προσεγγίσεις είναι ότι εν γένει η αξιοποίηση των μητρογοναθράκων, η μόνοπλευρη αξιοποίηση κάποιων τομέων, ειδικότερα όταν αυτή είναι εξαλογική, μπορεί να δημιουργήσει και ζητήματα. Και μάλιστα αυτό στη σχετική βιβλιογραφία έχει καταγραφεί με την έννοια της ολανδικής ασθένειας. Νομίζω, γιατί από εμάς την το γνωρίζουμε σαν σενάριο, σαν βιβλιογραφική αναφορά, πάρα πολύ σύντομα να πω σε τι συνύσταται αυτή, η πομία είναι μια περίπτωση μακροεκονομικής εξωτερικότητας. Είναι δηλαδή το λιγονός ότι όταν αναδεικνύονται άξαφνα συνθήκες που μπορούν να εξυπηρετήσουν την ανάπτυξη, την ραϊδέα ανάπτυξη ενός τομέα που έχει εξαλογικό χαρακτήρα, προχύτουν δύο ειδών κραυδικά, δύο ειδών υποκαταστάσεις. Η μία περίπτωση είναι ότι αυτός ο τομέας αυξανόμενος, διευκλεινόμενος και λόγω της πρόκλησης της ανατίμησης του νομίσματος μπορεί να προκαλέσει υποκατάσταση σε άλλους εξαλληγικούς τομείς, αλλά ταυτόχρονα, δευτερογενός, μπορεί να προκαλέσει υποκατάσταση και στον λεγόμενο μη εμπορεύσιμο τομέα της οικονομίας, το μέα της οικονομίας που έχει πιο πολύ άλλους ανθρωπισμούς στην αστροφική οικονομία. Με πολύ απλά λόγια, δηλαδή, αν θέλετε να το δούμε στο διάγραμμα, το οποίο παρατίθητε συνήθως στη ελληνική υπογραφία, από την αύξη της δυνατότητας παραγωγής από τη μία πλευρά προκαλείται τέλειο ένα νέο σημείο ισορροπίας, από εδώ εδώ, με τις αλλαγές των τιμών της αντίστοιχες και σε αυτό το νέο σημείο ισορροπίας, σε αυτό το νέο σημείο ισορροπίας, προκύπτει με να αύξει το ενός τομέα, αλλά ταυτόχρονα μειώσει η μικρή μεγάλη άλλο τομέο. Αυτό, μακροχρόνια, σε αυτή τη θεωρητική προσέγγιση είναι καλό, γιατί τελος πάντων θα μας οδηγήσει, όπως βλέπετε εδώ, σε ανώτερα πίπετα δημερειάς και τα υπά και τα υπά. Όμως, μακροχρόνια ενδιάμεσα μπορεί να προκαλέσει τέτοιες δυσκολίες στην προσαρμογή του υπονομικού γύρνου στο στεφρό της χώρας από τις διακρατικές, απαραίτητες αβαλιές, που αυτές οι προσαρμογίες είναι δύσκολες να δημιουργούν σε αύξηση της ανεργίας, ακόμη και σε μέσους του παρεκόμενου ισορροπίου. Αυτή είναι ενωλήγηση περίπτωσης της ολλανδικής ασθένειας, γιατί ολλανδική ασθένεια, γιατί πρωτοδιατυπώθηκε σε ένα άφρο του οικονομισμού, προσπαθούν να περιγράψουν αυτό που βίωσαν στο δεύτερο μισό της Βουλήκοτα Δημιουργίας, το 1960. Οι Ολλανδοί όταν ανακαλύφθηκαν και άρχισαν να αξιοποιούνται λιγές συνδρομών ανθρώπων στη Μόρια Θάλασσα. Στην προσπάθεια της θάλασσας που είχε την δυνατότητα να αξιοποιήσει η Ολλανδία. Αυτό το οποίο λοιπόν στο πλαίσιο της λογικής της γαλάζης οικονομίας και στο πλαίσιο της λογικής της βιώσιμης ανάπτυξης στην περιοχή μας στην Αντορική Μεσόγεια, αυτό το οποίο προσπαθώ να μεταφέρω σε σας είναι μια μεταφορά αυτού του παραδείγματος της Ολλανδικής Αστέριας, αλλά σε όλους πλέον της Μεσολίου. Και γιατί λέμε σε όλους με τη Μεσολίου, γιατί η Μεσόγειος έχει δύο χαρακτηριστικά που τη διαφορετιούν σημαντικά από τη Μόρια Θάλασσα. Αυτά τα χαρακτηριστικά είναι πρώτον κλειστή θάλασσα και δεύτερον ότι είναι μια θάλασσα όπου είναι περιγυριεσμένη από καβγάτσι μας. Τέλος πάντων, αν όχι από καβγατσίνες, τουλάχιστον είναι μια θάλασσα που έχει έντονο το στοιχείο του συγκρουσιακού. Για λόγους που προφανώς δεν έχουμε κανέναν χαρακτηριστικό θάλασσα εδώ, αλλά αυτό είναι μια άλλη ζήτηση. Αυτά έχουν τα δύο χαρακτηριστικά που τη διαφορετιούν από την περίπτωση της αντίστοιχης Ολλανδικής Αστέριας. Σημαίνει ότι όχι απλώς είναι δυνατόν να έχουμε μία αύξηση μονομερώς της παραγωγικής δυνατότητας, άρα εξίσου και κάποιες δύσκολες προσαρμογές που θα προτύψουν, αλλά σημαίνει από την ανάλυση την ομιλία κάνουμε, ότι μπορεί να έχουμε ταυτόχρονα και μία μίωση, ένα negative opportunity, ένα αρνητικό κόστος ευκαιρίας σκουσάρουση τελείως τους τόμους. Οπότε αυτό έχει, και θα δούμε ποιο, γιατί, για ποιους λόγους μπορεί να αυτό εφικτώ, θα δούμε για κάποια στοιχεία αργότερα. Για αυτόν τον λόγο, λοιπόν, η προηγούμενη το αρχικό σημείο ισορροπίας σε σχέση με αυτό το κεντρικό που μπορεί να προβληθεί, δεν θα είναι απλώς βραχυχρονίως δύσκολο να το παιδίχουμε, άρα θα προκαλέσει βραχυχρόνο, και αυτό είναι σημαντικό προβλήμα, αλλά μπορεί να είναι και μακροχρονίως υποδιέστερο σε σχέση με το παιδί. Αυτή είναι η βασική διαφορά που βλέπουμε, συγκρίνοντας, μεταφέροντας καλύτερα, το σενάριο της οικονομικής ασθένειας σε όλους της μεσογείας. Τώρα πάμε να το δούμε λίγο πιο αναλυτικά. Είναι τρία τρίση επιπτώσης που στην μεσογεική έκδοση αυτής της ασθένειας έχουν σημασία. Βασική οικονομική επιπτώση, δηλαδή υπληθοριστικές πιέσεις είτε μέσω της ανατήρησης είτε μέσω των αργών μεσωτερικών, οι οποίες θα προκαλέσουν αυτό που είδαμε με τον κράου, την υποκαστάσεις ή κάποια τομέα από κάποιους άλλους. Αλλά υπόσχεσαν οι άλλες δύο κατηγορές που είναι πάρα πολύ σημαντικές, είναι η περιβαλλοντική επιπτώση και είναι και η υγειοπολιτική επιπτώση. Πάμε να δούμε μία μία πιο συγκεκριμένα για να επιβίδουμε στα επιχειρήματα εδώ. Στην περιβαλλοντική επιπτώση πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχουν κάποια άμεσα cleaning cost, κάποια άμεσα κόστη διόρθωσης πιθανών προβλημάτων που μπορούν να προπληθούν από την αξιοπίσιο των νητροαναθράκων μέσα στην θαλάσσια περιοχή. Εδώ, ήδη, ο ΠΜΕΕΘ Ελλάδος έχει δημοσιεύσει μία μελέτη, ατελή ακόμη. Θα παρήσω πάλι για να καταλέξω κάπου και σε μια πρόταση που μπορούμε να δούμε. Μία ατελή μελέτη ακόμη όπου μελετά τρία συν ένα σενάρια και καταλήγει στο να κοστολογήσει τι περίπου θα ήταν το αποτέλεσμα του να αντιμετωπίσουμε μία μικρή μεσιά ή μεγάλη διαδρομή, ένα μεγάλο περιβαλλοντικό ατύχημα, αν προφέρει πιν ένα σεισμό, στην περίπτωση που έχουμε εξόδεξη των νητροαναθράκων μέσα στην θαλάσσια περιοχή. Αυτά λοιπόν τα άμεσα, ένα πρώτο σημείο πρέπει να λάβουμε επόψη μας, είναι το άμεσο κόστος του περιβαλλοντικό ατύχημα, στην περίπτωση πρέπει να το καθαρίσουν το αποτέλεσμα του ατύχημα. Το δεύτερο βέβαιος είναι ότι υπάρχουν τα κόστιμη ευκαιρίες αυτό που έλεγα πιο μπροστά για άλλους τομείς. Όχι να φαινόμαστε οικονομικής υποκατάστασης αλλά περιβαλλοντικά προκύπτωσης της υποκατάστασης, ένα εμβαρομέτερο κραοδικά. Δηλαδή τι έχουμε να κάνουμε εδώ, έχουμε να κάνουμε με το τομέα της Αλλίας, με το τομέα του τουρισμού, τομείς δηλαδή που έχουν μια δυναμική στην συγκεκριμένη περιοχή αλλά που θα μπορούσαν λόγω της αξιοποίησης της συγκεκριμένης που προδίνεται προς το παρόν, δηλαδή της αξιοποίησης των μητρογραφών και της εξοδεξίστως, θα μπορούσαν να δίνουν μιας υποβάθμισης και μιας υποχώρησης. Αυτό ακριβώς είναι ένα από τα στοιχεία που φέρνει εδώ πέρα. Όχι μόνο στα σημεία της ευρωπαίας αλλά στη μία τη δυνατότητα. Το κράοδικο υποκατάσταση δεν αποκύψει στα σημεία της ευρωπαίας αλλά στη μία τη δυνατότητα της παραγωγής λόγω ακριβώς της εμμονής σε έναν τύπο οικονομικής ανάπτυξης. Και βεβαίως είναι και τα μη οικονομικά αποτυπώμενα ή εκτιμούμενα αποτελέσματα που μπορούν να αποκύψουν από την περιοχή που θα απευθείαν είναι, αλλά υπάρχει ένα συγκεκριμένο μια συγκεκριμένη κανένα τελευταίο λεωφόρο στην περίπτωση αυτή. Το δεύτερο στοιχείο, το τρίτο στοιχείο είναι το υγειοπολιτικό, η υγειοπολιτική αίσθηση. Και εδώ χρησιμοποιούμε και μια έννοια παρά ομοιανή με το προηγούμενο. Αυτό δεν υπάρχει μέσα στην ανάδυση του υγειοπολιτικού, δυστυχώς αυτή η κατηγορία, αλλά υπάρχουν μεγάλα σημασία. Και είναι το άμεσο κόστος που προκαλείται στη διαδικασία της αντιπαράθεσης, στη διαδικασία να οδηγήσει σε κατάληξη του ποιος έχει δικαίωμα που είναι. Και εδώ, σε αντίθεση πάλι με την περίπτωση της βορειας θάλασσας, τα προβλήματα είναι πάρα πολύ συγκεκριμένα. Τα βλέπουμε ήδη πριν ακόμα στις δοκιμές, στις μετρήσεις, αναδεικνύοντας την περιοχή. Το κόστος δηλαδή, η επιβάληση ως κόστος, ως αποτυπώμενο εντέλ και χρηματοεκονομικά. Όλης αυτής της προσπάθειας, της εμμονής, ποιος έχει που τα δικαιώματα για να μπορέσει να αποκτήσουν εξοικτικές δυνατότητες στις συγκεκριμένες παρεβάσεις. Και προσέξτε αυτό το κλινικό, δεν είναι να κάνει μόνο με τα κράτη, είναι να κάνει και μεταξύ των μεγάλων εταιρεών που μπορούν να αποκτήσουν τα δικαιώματα εξόλυξης. Είναι λοιπόν σημαντικό και αυτό. Ίσως όχι τόσο σημαντικό στους κλινικούς, αλλά είναι πάρα πολύ σημαντικό. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε και με κάτι άλλο. Έχουμε να κάνουμε και με το κόστος ευκαιρίας ως προς την παραγωγική δυνατότητα, που προκύπτει από την πολιτική δυσκολία. Δηλαδή νομίζω, πρόεδρε το έχω ακούσει πρώτη φορά, μετά το έψαξα, αλλά νομίζω σε μια δικιά μας ειδικία, ότι αν υπάρχει ένας λόγος που κρατούσε όλα αυτά τα χρόνια και μας προστάτευε από την αναπαραγωγή θερμών επεισοδίων στην περιοχή, ένας από τους πολλούς, ένα σημαντικός λόγος, είναι το κόστος στις ασφαλίσεις και τον μεταφορό στη Μεσόγεια. Και προφανώς αυτό τι σημαίνει, σημαίνει ότι αντιχώνουμε στο πλαίσιο αυτών των αντιπαραθέσεων. Σημαντικώς δεν μιλάμε εν κενό, οι εμπειρίες μας από το τι έχουν φέρει αυτές οι τρίκες στην υπόλοιπη μέση κενικής ανατολικής δεν τα δω ένας. Άρα λοιπόν, αυτή η εξορρυκτική ανάπτυξη μέσα στην θάλασσα προκαλέσει, έστω μικρής τοπικής κλιμακάς υγνούσης, το κόστος ευκαιρίας ή και το χρηματοοικονομικό κόστος για τις μεταφορές σε αυτή την περιοχή, σε μια περιοχή που παράγει το ενπέμπτο της παγκόσμιας οικονομίας σε σχέση με τη θάλασσα, θα είναι μεγάλο. Άρα, εδώ είναι το δεδόμενο Geopolitical Crowd and Crowd, το γιο πολιτικό ή γιο πολιτική κοκατάσταση άλλων τομέων, η οποία και αυτή, με τη σειρά της, εξηγεί αυτή την πιθανότητα. Ε, τέλος, και εδώ υπάρχουν μη χρηματοοικονομικά αποτελέσματα, οι κίνδυνοι πρέπει να μας απασχολήσουν. Τελευταίο, πριν πάω στο επόμενο και σχεδόν καταλήγω, είναι ότι λάβετε υπόψη σας ότι στο πλαίσιο, πολύ σωστά ανέφερε ο εργατός Νίκος, στο πλαίσιο της απόφασης της κοινότητας, της απόφασης, τέλος πάντων, της πακόσμιας κοινότητας, όχι μόνο της ευρωπαϊκής κοινότητας, να προχωρήσουμε ραδέα, δίγορα, σε μία αλλαγή του μοντέλου παραγωγής ενέδειας και γενικότερα οικονομικής ανάπτυξης και σε μία ομάκνηση σταδιακοί ή ολικοί από τον Άφρακα, οι καταναλωτικές προτιμήσεις προφανώς θα προσαρμοστούν σε άλλα πρότυπα ή θα πρέπει να τις προσαρμόσουμε σε άλλα πρότυπα και την ίδια στιγμή αντιστοίχως και οι παγκόσμιες στιγμές εδώ, που ο Νίκος Μουσιόππης νομίζει ότι έχει κάνει και βιβλιακή συζήτηση, οι παγκόσμιες στιγμές των προϊόντων που παράγονται από την εξόρυξη των ανθρώπων θα προσαρμοστούν προς το, θα θέλαμε να προσαρμόσουμε προς το χειρότο. Άρα, αυτό είναι ένα επιχείρημα που μιλάει από την άλλη πλευρά για την σταλιακή, μελλοντική υποτίμηση των οφελειών που προσδοκούμε να έχουμε από την εξορυκτική αναπτύξη. Γιατί τα λέω αυτά, γιατί εν τέλει, νομίζω ότι πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά ως κοινωνία και όχι μόνο εμάς, αλλά θα έβλεπα, ίσως, όσο δύσκολο και είναι αυτό, γιατί είναι το σύνολο του εργαλώτητου κοινωνίτων της Ανατολκήριας Ζωγείου, το ρώτημα του drill or not to drill. Να πάμε ή όχι σε μια τέτοια πρωί. Για μένα, η απάντηση είναι προφανής, αλλά αυτό είναι μια προσωπική εκτείνηση, δεν μπορώ να ειναικτηριώσω ακόμα επιστημονικά και μετρήσιμα. Δεν μπορώ, όπως έκανα, να θέσω τα ρετήματα και το πλαίσιο του προβληματισμού, έτσι όπως τα διαβάζουμε και όπως το θέλουμε με συναδέλφους, μεταξύ αυτών και οι δέσπενα. Και εδώ σας παραθέτω τα αποτελέσματα της μελέτης του WWF που έγινε μόνο για την Ελλάδα και τα οποία μιλούν μόνο ουσιαστικά για αυτό, για το άμεσο κόστος, για να καθαρίσουμε ένα πιθανό αντίκημα. Εκειμένοντα από ένα δις μέχρι έξι. Βεβαίως ως καθαρές αποτιμήσεις, λαμβάνοντας υπόψη τα ωφέλη που πάρουν από την ΑΕΛΜΑ. Βεβαίως αυτό όμως σαν επίπεδο μελέτης του ολουθέματος για να μιλήσουμε για την επιλογή να πάμε ή όχι σε μια εξορρυκτική οικονομία στην Αετωλική Μεσόγεια, δεν αρκεί. Προκύπτουν πρόσθετε αποδίματα που πρέπει να τα λάβουμε απόψη και να τα υποστηρίξουμε. Προκύπτει το ζήτημα της ενσωμάτωσης στον υπολογισμό μας της περιβαλλοντικής υποκαντάστασης. Το ζήτημα της ενσωμάτωσης των άμεσων ακόμα και είναι μικρότερα, του άμεσου κόστος της διαπραγμάτευσης. Αυτή η ελληνία μου έλεγε πιο κοστά. Προκύπτει το θέμα της ενσωμάτωσης της γεωπολιτικής υποκαντάστασης. Και βεβαίως θα πρέπει να γίνει καλύτερη πρόβλεψη, το σενάριο των ωφελών, λαμβάνοντας υπόψη την πολύ διθανή επιδοχή της αλλαγής των καταλλαγικών προτύπων. Τέλος, αυτό θα ήταν καλό να μην γίνει μόνο για μια χώρα, αλλά για περισσότερες, γιατί τα ζητήματα εδώ δεν είναι μόνο τι θα επηρεάστηκε, τι δράστητα έχει στην Ελλάδα. Η θάλασσα είναι κοινή για όλους. Πέρα από την διεκδίκηση των εθνικών δικαιωμάτων μας στις θαλάσσες που πρέπει να διεκδικήσουμε, αλλά από και πέρα ακόμα και αν τα διεκδικήσουμε και τα κατακτήσουμε έτσι όπως τα έπρεπε, αν τη Συλλήντου ανήκει μέχρι από αυτά, θα επηρεάσει τη θύκλημα στις θάλασσες μας. Στο τέλος, θέλω να πω ότι η δράση του δικτύου που προανέφερε ο Νίκος, που προεδρέχει και εμείς συνεδεύουμε και υποστηρίζουμε, είναι πάρα πολύ σημαντική. Μας δίνει τη δυνατότητα να βρούμε μπροστά, και ίσως και από κοινού και με συναδέρφους από το ΔΝΚ και από άλλα γυρνήματα της πόλης μας, έτσι ώστε η κοινότητα ακαδημαϊκή της Θεσσαλονίκης να προκαλέσει μια διευρυμένη διακρατική ομάδα που θα ασχοληθεί με τη σε βάθος ανάδυση του κόσμου και της οφέληγας της εξογεκτικής οικονομίας στην Αντολική Μεσόγειρα. Και είμαι σίγουρος, τουλάχιστον αυτή είναι η πρώτη αντίδραση συναδέρφων που έχουν η Γεγετική θέση στο δίκτυο SDS-1 όπως του Τζέφερη Σάκς, είμαι σίγουρος ότι θα βρούμε και ΕΒΙΚΟΑΤΑ σε διεθνές επίπεδο και θα βρούμε και υποστήριξη αν καταθέσουμε μια τέτοια λογικμένη πρόταση για τη μελέτη του κόσμου και της οφέληας και, τέλος πάω, μια τελική απάντηση για την εξογεκτική οικονομία. Το τι λέω εγώ προσωπικά δεν είναι αυτή τη στιγμή νομίζω τόσο σημαντικό, όσο ότι πρέπει να καταλάβουμε πως η απόφαση αυτή δεν πρέπει να παθεί έτσι απλά και χωρίς να μελετηθεί. Ευχαριστώ πάρα πολύ. |
