| σύντομη περιγραφή: Αυτή είναι η δεύτερη στιγμή που κάνουμε μαζί. Ας προσπαθήσουμε να δούμε πρώτα από όλα, επειδή σε αυτές τις λεσσίες θα μας δίνει ένα πραγματικό πρόγραμμα. Αυτή είναι η δεύτερη στιγμή που κάνουμε μαζί. Ας προσπαθήσουμε να δούμε πρώτα από όλα, επειδή σε αυτές τις λεσσίες θα μας δίνει ένα πραγματικό πρόγραμμα. Ας προσπαθήσουμε να δούμε πρώτα από όλα, επειδή σε αυτές τις λεσσίες θα μας δίνει ένα πραγματικό πρόγραμμα. Είναι πραγματικά φαινόμενα που έχετε δουλεύει, και τους γνωρίζετε για να έχετε περάσει τους εξάσεις για να είστε σε αυτήν την οικογένεια, αλλά πρέπει να δούμε όλες αυτές τις φαινόμενα πιο βαθύ, για να βοηθήσουμε, όχι μόνο σε μια γνωρισμή της γραμματικής θεωρίας, αλλά σχετικά με το πραγματικό χρήμα της Ιταλίας. Σε αυτήν την πρώτη λεσσία, έχετε δημιουργήσει ένα διάλογο, ένα γρήγορο διάλογο, στη page 11, όπου έχετε μιλήσει για διάφορες αρχές που σχετικά σχετικά με τη μόδα και τον τρόπο του φοράγοντας. Και εκεί έχουμε δει και ένα μικρό μοναδικό που σχετικά με αυτές τις φαινόμενα, αυτήν τη λεσσική περιοχή. Σε αυτή τη λεσσία προσπαθούμε να δούμε τις φαινόμενες γραμματικές που έχουμε γνωρίσει σε αυτό το διάλογο και πρώτα από όλα βλέπουμε τη δημιουργία και το χρήμα του προχωρήματος. Το προχωρήματος είναι ένα βασικό χρόνο της Ιταλίας. Η λεσσία της γραμματικής θα συνεχίσει μετά στην Ελλάδα και μετά στην Ιταλία, για να μπορέσει να εξελίξει καλύτερα. Στην γραμματική πρέπει να εξηγήσει τα πράγματα σε μοναδικό τρόπο και πιστεύω ότι είναι σημαντικό να εξηγήσει αυτές τις φαινόμενες, όπως γενικά τα φαινόμενες γραμματικές, όπως και στην Ελλάδα, για να εξελίξουν πιο εύκολα. Λοιπόν, το προχωρήμα του προχωρήματος. Το προχωρήμα του προχωρήματος. Όταν χρησιμοποιούμε το προχωρήμα του προχωρήματος, πρώτα από όλα πρέπει να πραγματοποιήσουμε ότι το προχωρήμα του προχωρήματος είναι ένα χρόνο που σχεδόν σχεδόν σχεδόν το προχωρήμα, το προχωρήμα του προχωρήματος, αλλά δεν είναι ακριβώς ένα χρόνο που σχεδόν σχεδόν σχεδόν σχεδόν σχεδόν το προχωρήμα του προχωρήματος. Πολλές φορές οι ασθήσεις που εξηγούνται με το προχωρήμα του προχωρήματος, έχουν να κάνουν και με το παρελθόν. Με απλά λόγια, συνήθως στα ελληνικά λέμε ότι ο Πασάτο πρόσημο είναι ένας αόριστος, δηλαδή ένας χρόνος ο οποίος έχει να κάνει με το παρελθόν. Εγώ γράφω τώρα ενεστώτας, εγώ έγραψα αόριστος στο παρελθόν, εκφράζει μια φράση που έγινε στο παρελθόν και τελείωσε στο παρελθόν. Την ιδιότητα αυτή την έχει και στα ιταλικά, δηλαδή παρλο, ας πάρουμε το ρήμα αυτό που συνήθως χρησιμοποιούμε σαν παράδειγμα, το παρλάρε. Άννα πάρλα l'italiano. Άννα μιλάει ιταλικά. Άννα παρλάτο κον κάρλα ή Άννα μίλησε με την κάρλα, είπε κάτι στην πάρλα, συνεννοήθηκε με την πάρλα, με την κάρλα. Έχουμε διάφορες, ας το πούμε έτσι, μπορούμε να το αποδώσουμε με διάφορους τρόπους. Είναι σημαντικό να έχουμε στο νου μας ότι χρησιμοποιούμε το πασάτο πρόσημο για να δηλώσουμε μια πράξη που έγινε στο παρελθόν αλλά όχι σε ένα παρελθόν πάρα πολύ μακρινό, συνήθως σε ένα παρελθόν που έχει κάποια σχέση με το παρόν ή τέλος πάντων που οι συνέπειες που εκφράζει το ρήμα μας έχουν κάποια σχέση με το σημερινό παρόν. Για να το πω όσο πιο απλά γίνεται, ο πασάτο πρόσημο είναι ένας αόριστος αλλά χρησιμοποιείται για να δηλώσει πράξεις του πρόσφατου σχετικά παρελθόντος, ή πράξεις που οι συνέπειες τους σε μπάση περιπτώση έχουν σχέση με το σημερινό παρόν. Παράδειγμα. Λα σε τη μάνα σκόρσα και κόσο σημαίνει λα σε τη μάνα σκόρσα την προηγούμενη εβδομάδα, ο πρέσου, θα μπορώ να πω πραγματικά, έτσι, ο πρέσου, ένα δεξιζιόνι, σημαίνει σημαντικό. Παράδειγμα, ο πρέσο, εγώ έτσι την προηγούμενη εβδομάδα, την εβδομάδα που μας πέρασε, πήρα ο πρέσο, έλαβα μία σημαντική απόφαση, μία απόφαση δηλαδή η οποία θα έχει συνέπειες και στο σημερινό παρόν, τώρα που μιλάμε, ενδεχομένως και στο μέλλον. Anna è sempre stata sincera. Τι σημαίνει σημαντικό, σημαντικό σημαίνει ειλικρινής, ο οποίος πάντα λέει την αλήθεια, ο οποίος είναι ένας άνθρωπος που δεν λέει λεφτά. Άννα εσέμπρεστάτα εστάτα στάρε, εσέμπρεστάτα ελωέ ακόρα, δηλαδή η Anna ήταν πάντα ειλικρινής. Ήταν και είναι και θα εξακολουθήσει λογικά να είναι, έτσι επομένως δηλαδή ήταν πάντα εκφράζεται μία κατάσταση στο παρελθόν, η οποία όμως ισχύει στο παρόν και οι συνέπειές της θα έχουν πιθανότατα θα εξακολουθήσουν να αναφορούν και το μέλλον. Επομένως λοιπόν, με απλά λόγια, όσο πιο απλό μπορούμε να το πούμε, ο Πασάτο πρόσημο είναι ένας αόριστος, αλλά για πράξεις, για ενέργειες, για οτιδήποτε εκφράζει το ρήμα, που έγιναν σε ένα πρόσφατο σχετικά παρελθόν και οι συνέπειές τους έχουν κάτι να κάνουν με το παρόν και ενδεχομένως και με το μέλλον. Βέβαια εμείς, για να απλοποιήσουμε συνήθως τα πράγματα, λέμε ότι είναι ένας αόριστος. Η αλήθεια είναι ότι πλέον στα σύγχρονα ιταλικά και στα ιταλικά της κάθομιλουμένης, ο Πασάτο πρόσημο χρησιμοποιείται και σαν αόριστος, μόνιμα, ακόμα και για πράξεις που έχουν γίνει σε ένα μακρινό παρελθόν, ιδίως στη Βόρεια Ιταλία και στο Κέντρο, ενώ στη Νότια Ιταλία εξακολουθούν να χρησιμοποιούν ακόμα και στην καθομιλουμένη τον αόριστο, τον πραγματικό αόριστο που σχηματίζεται μονολεκτικά και αναφέρεται για πράξεις που έγιναν σε ένα απότερο παρελθόν, τον Πασάτο Ρεμότο, για τον οποίον θα μιλήσουμε αργότερα, ή μάλλον ο οποίος θεωρητικά, τον οποίον εσείς γνωρίζετε, εν πάση περιπτώσει, όταν τον μελετήσατε ακριβώς για να δώσετε εισαγωγικές εξετάσεις για να εισέλθετε εδώ στο τμήμα Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, αλλά θα το δούμε σε άλλο μάθημα, αργότερα δεν περιλαμβάνεται δηλαδή στην ύλη αυτού του μαθήματος. Επομένως, εμείς θα περιοριστούμε τώρα εδώ στο Πασάτο Πρόσιμο, το οποίο είναι ένας βασικότατος χρόνος και θα ήθελα να δώσουμε ιδιαίτερη έμφαση και προσοχή στον τρόπο που σχηματίζεται και στον τρόπο που χρησιμοποιείται. Για να δούμε λιγάκι τώρα τον τρόπο με τον οποίο σχηματίζεται ο Πασάτο Πρόσιμο. Είναι πάρα πολύ σημαντικό για να σχηματίσουμε τον Πασάτο Πρόσιμο, να γνωρίζουμε βέβαια τα βοηθητικά ρήματα. Έχουμε πει πολλές φορές ότι χωρίς τα βοηθητικά ρήματα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε στα ιταλικά. Εξάλλου, σε αυτό το επίπεδο που βρίσκεστε ήδη, νομίζω ότι αυτά είναι πάρα πολύ απλά πράγματα και απλά τώρα σε γενικές γραμμές τα επαναλαμβάνουμε για να εμβαθύνουμε λιγάκι. Και να μπορέσουμε να δούμε κυρίως μετά μέσα από τα κείμενα την χρήση τους, το πώς τα χρησιμοποιούμε. Λοιπόν, καταρχήν… Για να σχηματίσουμε το Πασάτο Πρόσιμο, κλείνουμε τα δύο βοηθητικά ρήματα ανάλογα, το αβέρε ή το έσερε και δίπλα βάζουμε την μετοχία ορίστου, το παρτιτσίπιο Πασάτο δηλαδή του κάθε ρήματος. Ας πάρουμε όπως ξέρουμε στα ιταλικά έχουμε τρεις συζυγίες, ρήματα που τελειώνουν σε άρε, έρε και ήρε και η τρίτη συζυγία βέβαια χωρίζεται σε ρήματα που κλείνονται όπως το παρτίρε και ρήματα όπως το φιμίρε. Για να δούμε λοιπόν ένα ρήμα σε άρε, ας πάρουμε το κλασικό παρλάρε. Από κάθε ρήμα βγάζουμε, κάθε ρήμα έχει το παρτιτσίπιο Πασάτο το λέγουμε δηλαδή την μετοχία ορίστου, το ρήμα παρλάρε η μετοχή του θα κάνει παρλάτο και το θηλυκό παρλάτα. Για να σχηματίσουμε το πασάτο πρόσημο κλείνουμε το βοηθητικό ρήμα στην προκειμένη περίπτωση το αβέρε και δίπλα βάζουμε το παρτιτσίπιο Πασάτο. Ο παρλάτο, αιπαρλάτο, απαρλάτο, αμπιάμο παρλάτο, αβέτε παρλάτο, άνω παρλάτο. Μίλησα, είπα, έτσι στο παρελθόν. Να δούμε ένα ρήμα σε έραι, πρέντεραι, ας πάρουμε το πρέντεραι. Μάλλον το πρέντεραι είναι ανώμαλο, συγγνώμη. Βένδεραι, βενδούτο, κάνει το παρτιτσίπιο, βένδεραι. Τι σημαίνει βένδεραι? Βένδεραι, πουλό, το παρτιτσίπιο Πασάτο του βένδου είναι βενδούτο. Ο βενδούτο, αιβενδούτο, αβενδούτο, αμπιάμο βενδούτο, αβέτε βενδούτο, άνω βενδούτο. Πόλησα, πουλήσα κάτι, έτσι και λοιπά, πουλήσα, πουλήσες. Βλέπουμε λοιπόν, είναι πάρα πολύ εύκολος ο σχηματισμός, κλείνουμε το βοηθητικό ρήμα σε όλα τα πρόσωπα και δίπλα απλά βάζουμε το παρτιτσίπιο Πασάτο. Την μετοχή του βοηθητικού, τη μετοχή του κάθε ρήματος. Να δούμε και ένα ρήμα σε ίραι, φινήραι, όπως κάνει η μετοχή φινήτο, ο φινήτο. Αιφινήτο, αφινήτο, αμπιάμο φινήτο, αβέτε φινήτο, άνω φινήτο. Δεν μας επηρεάζει εδώ αν το ρήμα μας σε ίραι κλείνεται, όπως το φινήραι, που στον Ενεστώτα κάνει φινίσκω, φινήσει, φινήσε και λοιπά, ή όπως το παρτίραι, πάρτο, πάρτι, πάρτε και λοιπά, έτσι. Ούτως ή άλλως το παρτιτσίπιο Πασάτο, η μετοχή των ρημάτων σε ίραι, πάρτο, παρτίτο, φινήραι, φινήτο. Οι μετοχές είναι όμοιες, δεν έχουμε πρόβλημα εδώ. Ένα είναι αυτό που πρέπει να προσέξουμε με τα ρήματα στον Πασάτο πρόσημο. Ποιο από τα δύο βοηθητικά θα χρησιμοποιήσουμε, το αβέρε που χρησιμοποιήσαμε εδώ ή το έσερε, γιατί ας πούμε αν πάρουμε το ρήμα παρτίραι, παρτίτο, δεν μπορούμε να πούμε ο παρτίττο, θα χρησιμοποιήσουμε το ρήμα έσερε. Και θα βάλουμε βέβαια το παρτιτσίπιο Πασάτο, σιάμ ο παρτίτη, ο παρτίτη, σιέται παρτίτη, ο παρτίτη, σόνο παρτίτη, ο παρτίτη. Δηλαδή, όταν χρησιμοποιούμε το βοηθητικό έσερε, η μετοχή μας πρέπει να συμφωνεί, κατά γένος αρισμό και πτώση. Έτσι, επομένως λέμε, έτσι, επομένως λέμε, πρέπει δηλαδή να συμφωνήσει με το γένος του υποκειμένου. Η Άννα έφυγε, Άννα έπαρτίτα, Πάολο έπαρτίτο. Γιατί ο Πάολο, αρσενικού γένους, Πάολο έπαρτίτο. Άννα και Πάολο πέφτουν, παρτίτι, λόρο, Άννα και Πάολο σόνο παρτίτι. Πρέπει δηλαδή η μετοχία ορίστου το παρτιτσίπιο πασάτο να συμφωνήσει με το υποκείμενο, που είναι Άννα και Πάολο. Άννα και Κάρλα σόνο παρτίται, γιατί είναι και οι δύο ραγάτσε. Είναι θηλυκού γένους το υποκειμενό μας, έτσι. Βέβαια, όπως ξέρουμε στη γραμματική, όταν έχουμε αρσενικό και ένα θηλυκό, υπερισχύει το αρσενικό, όπως και στα ελληνικά βέβαια. Αυτά έτσι ως προς τον σχηματισμό του πασάτο πρόσημο, ο οποίος σε γενικές γραμμές είναι πολύ εύκολος, θα έλεγα. Η δυσκολία έγκειται σε δύο πράγματα. Το πρώτο είναι ποιο από τα δύο βοηθητικά ρήματα θα διαλέξουμε. Πότε δηλαδή θα σχηματίσουμε το πασάτο πρόσημο με το αβέρε και πότε θα σχηματίσουμε το πασάτο πρόσημο με το έσερε. Η μία δυσκολία είναι αυτή. Θεωρητική περισσότερο δυσκολία, γιατί όταν κάποιος θα ασχοληθεί λίγο με τα ιταλικά, θα δει ότι και αποκτώντας λίγο μία κάποια σχέση με τη γλώσσα, αφθόρμητα του έρχεται η χρήση του βοηθητικού ρήματος. Εμείς όμως θα δούμε λίγο τα πράγματα θεωρητικά τώρα, δεδομένου ότι ακόμα δεν έχετε αυτό το ένστικτο που ονομάζουμε της γλώσσας, για να μπορέσετε να διαλέξετε το βοηθητικό ρήμα. Λοιπόν, ο βασικός κανόνας, θα το πούμε στα ελληνικά, για να μπορέσουμε να τα καταλάβουμε απλά και να τα χρησιμοποιήσουμε. Ο βασικός κανόνας είναι ότι όλα εξαρτώνται από τη μεταβατικότητα των ρημάτων. Τα μεταβατικά ρήματα παίρνουν το βοηθητικό αβέρε, τα αμετάβατα ρήματα παίρνουν το βοηθητικό έσσερε. Λοιπόν, ας κάνουμε ακόμα λίγο χώρο. Η μεταβατικότητα των ρημάτων. Επομένως, στα ιταλικά ονομάζεται transitivita dei verbi. Οι verbi transitivi και οι verbi intransitivi. Τα μεταβατικά ρήματα και τα αμετάβατα ρήματα. Εδώ βέβαια πρέπει να ξέρουμε και στα ελληνικά τι σημαίνει μεταβατικότητα των ονομάτων και ποια είναι τα μεταβατικά ρήματα και ποια είναι τα αμετάβατα. Εδώ τώρα δεν ξέρω από το σχολείο σας τι θυμάστε ακριβώς και τι έχετε κάνει στη γραμματική, γι' αυτό επιτρέψτε μου να πω ότι μεταβατικά ονομάζονται τα ρήματα που παίρνουν αντικείμενο. Που η ενέργεια δηλαδή του ρήματος μεταβαίνει στο αντικείμενό τους. Η Άννα έφαγε το μήλο. Η Άννα το υποκείμενο έφαγε φυσικά το ρήμα. Τι έφαγε η Άννα? Το μήλο. Το μήλο είναι το αντικείμενο. Το έφαγε, το τρώω, επομένως είναι ένα ρήμα μεταβατικό. Επομένως τα ρήματα που παίρνουν αντικείμενο είναι τα μεταβατικά ρήματα. Τα ρήματα που δεν παίρνουν αντικείμενο, πως λέμε στη γραμματική τα κινήσεο σημαντικά και άλλα, τα ρήματα που δηλώνουν κυρίως κίνηση, η Άννα πήγε στο δάσος. Δεν μεταβαίνει η ενέργεια του ρήματος, άσχετα αν μεταβαίνει το πρόσωπο όπως σαν ας το πούμε νόημα, η ενέργεια του ρήματος, επομένως είναι το πηγαίνω, τα ρήματα που εκφράζουν κίνηση και όλα αυτά είναι αμετάβατα ρήματα. Και θα πάρουν το βοηθητικό έσερε. Αυτός είναι ο πιο βασικός κανόνας τον οποίο πρέπει πάντα να θυμόμαστε όταν συζητάμε για τέτοια πράγματα. Για να δούμε λιγάκι μερικά παραδείγματα με το βοηθητικό έσερε. Θα δούμε ένα ρήμα πάρα πολύ απλό, όπως είναι το ρήμα «μαγιάρε». Και τι σημαίνει «μαγιάρε»? «Μάντζο», «τρώω», έτσι. Πώς θα κάνει το παρτισίπιο πασάτο του «μαγιάρε»? «Μανγιάτο», «μαγιάτα». Έτσι, ας πάρουμε ένα παράδειγμα τώρα. Άννα, η Άννα. Άννα μάντζα ένα μέλλα. Η Άννα μάντζα ένα μέλλα, τρώει ένα μήλο, έτσι. Πώς θα το κάνουμε τώρα στο πασάτο πρόσιμο, η Άννα έφαγε ένα μήλο. Άννα μάντζα. Ποιος η Άννα, τι τρώει ένα μήλο. Επομένως, λοιπόν, το ρήμα μας είναι μεταβατικό. Ποιο ρήμα θα χρησιμοποιήσουμε πιο αποθετικό, το «αβέρε». Τρίτο πρόσωπο, επομένως, «α». Άννα, «α». Μαντζάτο, ένα μέλλα. «Α» μαντζάτο. Προσέξτε, ότι η μετοχή μας στο παρτιτσίπιο πασάτο, η μετοχή αορίστου εδώ, δεν χρειάζεται να συμφωνήσει με το υποκείμενο. Μένει πάντα στο αρσενικό γένος. «Α» μαντζάτο. Επομένως, πρέπει να θυμόμαστε πάντα ότι όταν χρησιμοποιούμε το βοηθητικό «αβέρε», το παρτιτσίπιο πασάτο μένει πάντα στην μετοχή αορίστου στο αρσενικό γένος. Δεν θα γίνει «α» μαντζάτα. «Α» μαντζάτο, ένα μέλλα. «Ανα» και «Παόλα», «άννο», είμαστε στο τρίτο μπλουράλ, «άνο» μαντζάτο, ένα μέλλα. «Αννο» μαντζάτο. «Η» παρτιτσίπιο πασάτο νόν κάμπια, ρημάνε «σέμπρε», «νελ», «σιγγολάρε», «μασκύλε». Μένει πάντα στον ενικό αριθμό του αρσενικού γένους, άσχετα αν τα υποκείμενα είναι θηλυκού γένους. Μένει, δεν αλλάζει, μένει αμετάφλητο. «Χαλό παράσχημα». Για ένα πούμε, «Μάριο» «α» «σπεδίτο» «ουνα» «καρτολίν». Λοιπόν, για να δούμε τώρα με τα μερικά αμετάβατα ρήματα που θα πάρουν το «εσέρε». Τα επόμενα φωτοκόπια θα σας δώσω. Πρέπει να δείτε τις συμμετοχές που υπάρχουν σε αυτές τις εργασίες και θα κάνουμε εργασίες εδώ στην κλασσία. Ας τέτοιου πούμε όλα αυτό που είχαμε σήμερα. Πουβάσουμε τον βεβαιότητα «αντάρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ In un posto. Vado da un posto all'altro. Πηγαίνω. Έτσι. Για να δούμε εδώ μερικά παραδείγματα. Παόλο ieri è andato al cinema. Ο Παόλο, εχθές, è andato al cinema. Εχθές, ο Παόλο πήγε στον κινηματογράφο. Ok, παιδιά μου μπω. Άννα, ieri è andata al cinema. Και κοζα βαιδιά μου κοί και η παρτισίπιο δευε εσαι ρε δακόρδο κον λα περσόνα. Κον ειλ. Ε, andata. Γιατί η Άννα είναι θηλυκού γένους, επομένως το παρτισίπιο μας πρέπει να συμφωνήσει με το υποκείμενο του. Ε, andata al cinema. Παόλο και Άννα, ieri, sono andati al cinema. Ο Παόλο και η Άννα, sono andati. Πάλι πρέπει να συμφωνήσει. Στον πληθυντικό αριθμό θα μπει το παρτισίπιο πασάτο για να συμφωνήσει πάλι με το υποκείμενό μας. Άννα και Κάρλα, ieri, sono andati al cinema. Γιατί, εδώ, andate, είναι δυο γυναίκες, Άννα και Κάρλα. Άννα και Κάρλα, ieri, sono andati al cinema. Επομένως, όταν χρυσήμα πιο με το βέθυ δικό ε, όταν χρησιμοποιούμε το βοηθητικό ε, με τα ρήματα τα αμετάβατα, με τα ρήματα δηλαδή που δηλώνουν κυρίως κίνηση, με τα ρήματα που δεν παίρνουν αντικείμενο, πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί, γιατί η μετοχία ορίστου πρέπει να συμφωνεί πάντα με το υποκείμενο. Ενώ με τα ρήματα τα μεταβατικά που παίρνουν το βοηθητικό αβέρε, εκεί πέρα είναι πιο απλά τα πράγματα, η μετοχή μας μένει πάντα στο αρσενικό γένος ενικού αριθμού. Επομένως, για να δούμε μερικά ακόμα ρήματα τέτοιου είδους, που δηλώνουν κίνηση, στάση σε τόπο και είναι ρήματα που τα χρησιμοποιούμε πάρα πολύ. Λοιπόν, είναι τα ρήματα «Αντάρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ» Για παράδειγμα, «Γιουνέρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ hacenernt collaborativegggg» «Γιούντες»ilt Show η λέותרλα respects onu Για παράδειγμα, έρθει, έρθει, τι σημαίνει έρθει, έρθει, έρθει, έρθει, σημαίνει έρθει σε ένα μέρος, έρθει, έρθει, έρθει, σημαίνει έρθει, έρθει, έρθει, έρθει, σημαίνει έρθει, έρθει, έρθει, τελείως, Το σημαίνει... Παίρνουμε. Μένουμε. Εύχουμε. Καταστάσουμε. Μένουμε, τι σημαίνει? Μένουμε, πώς κάνει? εντράτο, εντράτα, ουσίρε, ουσίτω, ουσίτα, καδέρε, καδούττο, καδούτα, να μπαίνει. Επίσης, τα ρήματα που σημαίνουν στάση σε έναν τόπο, όταν βρίσκομαι κάπου, όπως έσερε, στάρε, ρεστάρε, ρημανέρε, έσερε, στάτο, στάτα, αυτό το γνωρίζουμε, στάρε, όπως θα κάνει το παραδοσιακό παράδειγμα στάρε, στάτο, σώνο, στάτο, ρεστάρε, παραμένου, έτσι. Επίσης, τα ρήματα που σημαίνουν μια κατάσταση και είναι αμετάβατα, όπως νάσερε, μωρείρε, διβεντάρε, διβενείρε, δουράρε, διμαγρύρε, ενγρασάρε, ενβέκειάρε, νάσερε, γεννέμε, έτσι, νάσερε, μωρείρε, διβεντάρε, διβενείρε, είναι σινόνυμο πραγματικά, διβεντάρε, διβεντάτο, διβενείρε, διβενούτο, διβενείρε, νό, μωρείρε, μόρτω, είναι ιρραιγολάρε αυτό, νό, είναι ανώμαλο, νό, μωρείρε, μόρτω, διμαγρύρε, διμαγρύρε, τι σημαίνει διμαγρύρε, αδυνατίζω, νό, διμαγρύτο, etc. Ενγρασάρε, ενγρασάρε, ειλικοντράριο, νό, ενατουραλμέντε και φυσικά σιούζα, ειλικοντράριο, ειλικοντράριο, νό, ενατουραλμέντε και φυσικά σιούζα, ειλικοντράριο, ειλικοντράριο, νό, ενατουραλμέντε και φυσικά σιούζα, ειλικοντράριο, νό, ενατουραλμέντε και φυσικά σιούζα, ειλικοντράριο, νό, ενατουραλμέντε και φυσικά σιούζα, ειλικοντράριο, νό, ενατουραλμέντε και φυσικά σιούζα, ειλικοντράριο, νό, ενατουραλμέντε και φυσικά σιούζα, ειλικοντράριο, νό, ενατουραλμέντε και φυσικά σιούζα, ειλικοντράριο, νό, ενατουραλμέντε και φυσικά σιούζα, ειλικοντράριο, νό, ενατουραλμέντε και φυσικά σιούζα, ειλικοντράριο, νό, ενατουραλμέντε και φυσικά σιούζα, ειλικοντράριο, νό, ενατουραλμέντε και φυσικά σιούζα, ειλικοντράριο, νό, ενατουραλμέντε και φυσικά σιούζα, ειλικοντράριο, νό, ενατουραλμέντε και φυσικά σιούζα, ειλικοντράριο, νό, ενατουραλμέντε και φυσικά σιούζα, ειλικοντράριο, νό, ενατουραλμέντε και φυσικά σιούζα, ειλικοντράριο, νό, ενατουραλμέντε και φυσικά σιούζα, ειλικοντράριο, νό, ενατουραλμέντε και φυσικά σιούζα. Ας δούμε ένα παράδειγμα. Άννα. Άννα παρτίρε, και κόσα σημαίνει παρτίρε, φεύγω, μεταφορικά ταξιδεύω, πηγαίνω κάπου. Άννα πήγαινε πριν στις ΗΠΑ. Παόλο ε-ΠΑΡΤΙΤΟ, η-ΕΠΑΡΤΙΤΟ. Παιδιά μου ακούει και ΕΠΑΡΤΙΤΟ. Παόλο μασκίλε ΕΠΑΡΤΙΤΟ ΠΑΡΤΙΤΟ. Επιδή οι φοιτητές πρέπει συνέχεια να κάνουν επανάληψη αυτά τα θέματα, αν δώσουμε μερικές ερωτήσεις και κάποιες απαντήσεις, αυτά που είναι οι πιο σιγμές ερωτήσεις, που θέλουμε στις πιο σιγμές απαντήσεις γύρω από το φαινόμενο που περιγράψατε, έτσι συνοψίζουμε και μετά μπορούμε ένα μικρό διάλειο να πάει κάπου για να μπορούμε σε νέο επιφάνευμα. Θα ήθελα λοιπόν να μου πείτε κατ' αρχήν ο Πασάντον Πρόσημο, πώς θα μεταφραζότανε, με ποιο χρόνο, με παρακείμενε, με όριστο να μεταφραζότανε στα ελληνικά, αυτό θέλω πάρα πολύ, γιατί θέλω να ξέρουν οι φοιτητές, την περίσταση στην οποία θα το χρησιμοποιούν, όπως το θέλουν οι Γαλλοί και πρέπει για να το καταλάβουμε να συμβίδουμε με τη δική μας πνευματικότητα. Επομένως με τι χρόνο θα μεταφράζανε Πασάντο Πρόσημο στα ελληνικά. Θα το μεταφράζανε με αόριστο στα ελληνικά, με αόριστο, αν αφήσει σβήτητα αυτό. Να τα κάνουμε ένα σωσίδιο, να πούμε ότι το βασικό είναι ότι όπου στα ελληνικά θα μιλούσες με αόριστο… Τα ιταλικά χρησιμοποιούμε Πασάντο Πρόσημο. Αυτό που παλαιότερα λέγανε παλιοί δάσκαλοι της ιταλικής παρακείμενος δεν ισχύει, δεν ισχύει. Σχηματίζεται κατά κάποιο τρόπο μορφολογικά όπως ο ελληνικός παρακείμενος, αλλά σημασιολογικά δεν είναι παρακείμενος. Είναι ένας αόριστος του πρόσφατου παρελθόντος. Αυτό που ελληνικά ενόμως είναι αόριστο. Καλύπτεται από τον αόριστο στο ελληνικά. Κατά τη στιγμή, κοιτάζω προς αυτούς που μας παρακολουθούν, αυτή τη στιγμή το πρώτο βήμα για να δώσουμε νόημα σε αυτές τις γραμματικές μορφές είναι που το συνδέσαμε με τη δική μας γλωσσική εμπειρία. Επομένως όπου στα ελληνικά, τουλάχιστον όπου στα ελληνικά θα εκλέγαμε τον αόριστο της οριστικής, εδώ θα εκλέξουμε Πασάντο Πρόσημο. Βέβαια, βέβαια, ναι. Ωραία. Αυτό ήταν την πρώτη σειρή ερώτηση που από τα χρόνια που έχουμε δημιουργήσει και οι δύο, συνήθως έρχονται στις τάξεις σαν προβλήματα. Λοιπόν, θα ήθελα να δω μια άλλη σειρή ερώτηση που ξέρουμε οι δύο ότι έρχεται στις τάξεις σαν προβλήματα να θέσω. Λοιπόν, πώς μπορούμε να ξεχωρίσουμε, γιατί ακούμε ότι έχει βοηθητικά ρήματα ο Πασάντο Πρόσημος. Πώς μπορούμε να ξεχωρίσουμε πότε θα βάζουμε το έσερε και πότε θα βάζουμε το αφέρι, γίνονται λάθη. Γίνονται λάθη. Εκεί γίνονται πάρα πολλά λάθη, ακόμα και από ανθρώπους που μιλάνε χρόνια τα ιταλικά. Εκεί χρειάζεται, αυτό είπαμε και στην αρχή, όσο κάποιος εμβαθύνει στην ιταλική γλώσσα μετά του έρχεται αθόρμητα η επιλογή του βοηθητικού ρήματος. Όμως, ο βασικός κανόνας τον οποίο είπαμε και πριν είναι η μεταβατικότητα των ρημάτων. Τρανζιτιβητά, όπως λέγεται στα ιταλικά. Δηλαδή, για να το πούμε με απλά λόγια, γιατί ενδεχομένως και οι φοιτητές μας δεν μπορούν να καταλάβουν τι είναι μεταβατικότητα εμείς. Μεταβατικό είναι ένα ρήμα που παίρνει αντικείμενο. Είχαμε πει ένα πολύ απλό παράδειγμα, πριν να το επαναλάβουμε. Άννα μάντζα ουναμέλα. Μάντζα, η Άννα τι τρώει, η Άννα ουναμέλα, ένα μήλο. Το ρήμα είναι μεταβατικό, γιατί η ενέργεια που κάνει η Άννα μεταβάζεται στο μήλο. Επομένως, σε όλα αυτά τα ρήματα που δηλώνουν μια μεταβατικότητα, θα χρησιμοποιήσουμε το βοηθητικό αβέρε. Ωραία. Η άλλη ερώτηση που συνήθως κάνουν οι φοιτητές, γιατί ενδιαφέρονται για την επανάληψη. Εάν υπάρχει εδώ κάποια εναλλασσόμενη επιλογή, να μπορείς να πάρεις και έσερ και αβέρα, υπάρχει τέτοιο πράγμα στα ιδανικά. Υπάρχει, όταν το ίδιο ρήμα μπορεί να είναι μεταβατικό ή να είναι αμετάβατο. Υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις. Η άλλη ερώτηση που κάνουν οι φοιτητές, θα βρούνε υγικό δικό μας μελήν για αυτά τα πράγματα μέσα στην πλατφόρμα. Θα βάλουμε, ναι. Θα βάλουμε παρατήματα, θα βάλουμε ακόμα και ασκήσεις. Ωραία. Λοιπόν, η άλλη ερώτηση τώρα. Υπάρχει κάποιος τρόπος ένας αρκάριος να μπορεί να έχει ένα σωσίδι για τα ανώμαλα ρήματα. Ναι, έναν κατάλογο θέλετε να πείτε. Ναι, τα ανώμαλα ρήματα τα οποία έχουν και ανώμαλες μετοχές βέβαια που αυτό είναι μία δυσκολία, έτσι. Αυτό. Αυτό είναι μία από τις βασικές δυσκολίες. Δύο είναι οι βασικές δυσκολίες στο Πασάτο Ρεμότο. Στο Πασάτο Πρόσημο. Η επιλογή του βοηθητικού και η σωστή μετοχή. Εδώ τώρα, αυτό είναι το σωσίδιο. Πόσο σωσίδιο υπάρχουν τα δυνάμισσες που όλοι λένε να κάνουν να βοηθήσουν γιατί αυτή η συμβουλή σας θα τους βοηθήσει. Ναι, το σωσίδιο εδώ είναι βέβαια λίγο δύσκολο με την έννοια δηλαδή πρέπει λίγο να απομνημονεύσουμε μερικές ανώμαλες μετοχές. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Τις πιο συχνές. Τις πιο συχνές. Και θα βάλουμε μία ερώτηση. Θα την κάνουν οι φοιτητές και θα έχουμε μετά πάντα να βαντούμε. Και δεν θα το γίνεται. Θα τα έχουνε τα ανώμαλα της ΑΟΝΤΟΣ. Βεβαίως, βεβαίως. Θα τα έχουνε. Στην ιστοσελίδα. Α, και στην ιστοσελίδα βέβαια. Θα έχουνε στο Libroditesto ή ούτως ή άλλως στο βιβλίο τους. Ναι, δεν τα έχουνε. Αλλά δεν το ανοίγουνε εύκολα το βιβλίο τους. Ούτε τα κουβαλάνε εύκολα όποτε. Αυτό μπορούμε να το κάνουμε. Ναι, μπορούμε να κάνουμε ένα link στο e-class. Ναι. Και όπου θα υπάρχουν τα συχνότερες ανώμαλες μετοχές. Ωραία. Τώρα, υπάρχει... Αν, ας πούμε, θα μπορούσαμε μέσα σε ένα μάθημα όλων των ενδεστών και όλων των παρακείμενων να τον συμμαζέψουμε για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε και σε άλλη. Ναι, βέβαια, βέβαια. Γιατί θα πρέπει να κολάθει και σε άλλα. Πρέπει να κολάθει και σε άλλα. Βέβαια, βέβαια. Ναι. Και εγώ αυτό ήθελα να σας πω. Ναι, ακριβώς. Βέβαια, εδώ στην ύλη τους... Ας πούμε σε ανθρωπικά ρήματα που θα ρωτήσουν οι φιλίτες. Γιατί, εντάξει, ποτέ, ρε, το βέ, ρε, εγώ, ρε, αλλά όταν πρέπει να κάνουμε μπασάντο πρόσημο που περιέχει και αυτά τα συστατικά, εκεί έχουν ερωτήματα. Ναι, ναι, ναι. Μπορούμε να κάνουμε παραδείγματα, μπορούμε να κάνουμε και εκεί ένα link, βέβαια. Επομένως, σήμερα να πούμε ότι είναι μια μέρα που θα προσπαθήσουμε εναιστώτα και παραδείγματα. Μόνο παραδείγματα είπαμε σήμερα, δεν είπαμε εναιστώτα, αλλά... Ωραία, σήμερα επομένως να δούμε παραδείγματα. Ούτως ή άλλως, στην ύλη τους, από τι είδα εδώ, έχει μόνο παραδείγματα, φούτουρο, και κοντιτσιονάλι, και κοντιτσιονάλι κομπόστο. Ωραία, εντάξει. Θα μπορούσαμε, δεχομένως, να κάνουμε και κοντιουντίβο, αλλά θα ήταν... Ε, όχι. Δεν τους το ζητάει, όμως, το... Ναι, η ύλη δεν τους το ζητάει, όμως. Βέβαια, θεωρητικά, τα παιδιά σε γενικές γραμμές, υποτίθεται, τα γνωρίζουν, αλλά είπαμε να εμβαθύνουμε, να φρεσκάρουμε, να... Επειδή μας ακούει και αρχάριοι, οι οποίοι δεν είναι φιλικές, αυτοί θα θέλουν οπωσδήποτε βοήθεια για να μπορέσει να συνεχίσουν. Γιατί το πάνε συγνώτερα, το πάνε με πιο αγκούστικο στο διάβασμά τους. Οι απέγγεσσοι που θα μας βλέπουν, θα ήδη μας βλέπουν αυτή τη στιγμή. Ξεκινάμε με το πασάτο πρόσημο, λοιπόν, με βάση το link που θα έχουνε μέσα οι φοιτητές... Από την Εντυκλοπαιδία Τρεκάνη. Από την Εντυκλοπαιδία Τρεκάνη. Perla School. Perla School, ναι. Για να μπορέσουνε να έχουνε ένα βασικό κείμενο. Εμείς έχουμε δώσει ήδη παραδείγματα στα ελληνικά, έχουμε ήδη εξηγήσει πώς σχηματίζεται και πότε χρησιμοποιείται. Αλλά τώρα θα πάμε με βάση αυτή τη συγκεκριμένη ύλη που θα έχουν εκεί για να τους βοηθήσουμε στη μελέτη τους. Αυτό κάνουμε. Ωραία. Πασάτο πρόσημο λοιπόν, το πασάτο πρόσημο ουσιαστικά είναι ο χρόνος σύμφωνα με τον οποίο εκφραζόμαστε για πράξεις που έχουν γίνει στο παρελθόν. Ωραία. Όπως τα κάναμε και στα ελληνικά με τον εανδύστηχο ελληνικό αόριστο. Έτσι, παρόλο του ότι είναι ένας σύνθετος χρόνος, δηλαδή σχηματίζεται με βοηθητικά ρήματα, δεν έχει σχέση με τον ελληνικό παρακείμενο ως νόημα, νοηματικά δηλαδή. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Εδώ λίγο λέει ότι ραραμέντε δεφινίτοκο με περφέτο κομπόστο. Καλύτερα να μην ασχοληθούμε με αυτή την παρένθεση που έχει εδώ πέρα μέσα γιατί μόνο θα μπερδέψουμε τους φοιτητές. Οι φοιτητές πρέπει να ξέρουν ότι το Πασάτο πρόσημο ουσιαστικά είναι ένας αόριστος. Τα εκκουπλέω σε άλλο επίπεδο. Σε άλλο επίπεδο, ναι. Είναι ένας αόριστος του σχετικά πρόσφατος παρελθόντος σε αντίθεση με το Πασάτο Ρεμότο που ούτως ή άλλως είναι εκτός ύλης, που αναφέρεται σε ένα απότερο παρελθόν. Αυτή την απλή διαφορά προς το παρόνας κρατήσουμε στο νου μας και μετέπειτα σιγά σιγά προχωρώντας θα διευκρινίσουμε άλλες καταστάσεις. Αυτό που οπωσδήποτε όμως πρέπει να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή είναι ότι δεν έχει σχέση με τον ελληνικό παρακείμενο. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Φυσικά μιλάμε πάντα για το Πασάτο Πρόσημο Εινδικατίβο, έτσι, της οριστικής, για τους χρόνους της οριστικής ούτως ή άλλως. Λοιπόν, πάμε παρακάτω. Δαλπούντον την πίστα μορφολόγικο τώρα, δηλαδή το πώς σχηματίζεται το Πασάτο Πρόσημο. Είδαμε πριν αρκετά παραδείγματα, εδώ τώρα μέσα στη γραμματική μας να το διευκρινίσουμε. Για να σχηματίσουμε το Πασάτο Πρόσημο, χρησιμοποιούμε ένα από τα δύο βοηθητικά, το ρήμα βέρε και το ρήμα έσερε. Νομίζω ότι εδώ είμαστε καλά, έτσι τα βοηθητικά ρήματα τα γνωρίζουν όλοι οι φοιτητές μας, δεν νομίζω ότι χρειάζεται έτσι να ξεκινήσουμε από εκεί. Λοιπόν, είναι πολύ σημαντικό επίσης να ξέρουμε ότι κάθε ρήμα, όλα τα ρήματα και τα βοηθητικά ρήματα τα ίδια, έχουν μια μετοχή στα Ιταλικά. Το παρτιτσίπιο Πασάτο, κάθε ρήμα. Το ρήμα βέρε, ας πούμε, έχει τη μετοχή αβούτου. Έτσι, το ρήμα έσερε έχει τη μετοχή στάτο, στάτα. Έτσι, κάθε ρήμα. Το ρήμα παρλάρε έχει τη μετοχή παρλάτο, παρλάτα. Αυτό σημαίνει που σας διακόπτω. Πρέπει όσοι μιλετούνε το ΒΕΤΑΕΝΑ να το έχουν υπόψη τους. Αν έχουν ακόμα και σοβαρά λεξικά, εκεί μέσα πάντοτε εμφανίζεται. Πάντοτε εμφανίζεται. Δηλαδή, να μην αφήνουν πρωτέ. Βλέπουν ένα ρήμα. Πώς θα μάθουνε. Βλέπουν ένα ρήμα που δεν το ξέρουν όταν ανοίγουν το λεξιβού ή να δουν τι σημαίνει. Να κρατώνε στη σημείωση, στο πρόκειρό τους. Την μετοχή του ρήματος. Αυτό είναι πολύ σημαντικό που λέει η προφεσορέσα. Όταν μαθαίνουμε ένα ρήμα, μαθαίνουμε και το παρτιτσίπιο πασάτο, τη μετοχή του. Αλλιώς, ξέρουμε μισό ρήμα. Δηλαδή, το ξέρουμε μόνος των Ενεστώταγου, σιεστικά. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε. Έτσι, ακριβώς. Στην πραγματική ζωή, στην πραγματική χρήση της γλώσσας, το ρήμα χρησιμοποιείται σε όλους τους χρόνους, όλες τις εγκλήσεις. Έτσι, δηλαδή, το να πω εγώ, ας πούμε, ένα ανώμαλο ρήμα, ξέρω εγώ, να θυμ... Τώρα, πρέντερ, ας πούμε, και να μην ξέρω ότι η μετοχή του κάνει πρέζο. Δεν μπορώ να το χρησιμοποιήσω αυτό το ρήμα. Δεν μπορώ να μιλήσω, ναι. Έτσι, έτσι. Επομένως, η χρυσή οδηγία, η χρυσή συμβουλή, και αυτό είναι πολύ σημαντικό που είπατε, όταν μαθαίνουμε, όταν συναντάμε ένα ρήμα και το απομνημονεύουμε, απομνημονεύουμε και το παρτιτσίπιο πασάτο. Αλλιώς δεν γίνεται. Τώρα, το παρτιτσίπιο πασάτο, στα ελληνικά παλαιότερα το λέγανε παθητική μετοχή. Το σωστότερο, βέβαια, είναι μετοχία ορίστου, ίσως, να το... Μάς περιπτώσει, τώρα, να μην μπούμε σε αυτή τη λεπτομέρεια, εμείς θα χρησιμοποιήσουμε τον όρο παρτιτσίπιο πασάτο για να... Όπως το γράφουν τα βιβλία των παιδιών. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να μαθαίνουμε το παρτιτσίπιο πασάτο, χωρίς αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Δυστυχώς, επειδή τα μαθήματά μας είναι λίγα, μόνο με τη μεταδοτική μέθοδο και τα role play, δεν μπορούμε να απομνημονεύσουμε πολλά πράγματα, λόγω του περιορισμένου χρόνου. Επομένως, πρέπει από μόνοι μας να ανοίξουμε το LibroTitesto ή να μπούμε στο link και να δούμε κάποια ρήματα και αναγκαστικά να μάθουμε το παρτιτσίπιο πασάτο. Επίσης, πάρα πολύ σημαντικό που πρέπει να κρατήσουμε στο νου μας είναι ότι, όταν χρησιμοποιούμε, θα πούμε μετά πότε χρησιμοποιούμε το Avere και πότε το Sere, αλλά όταν χρησιμοποιούμε το βοηθητικό Avere για να σχηματίσουμε το παρτιτσίπιο πασάτο, η μετοχή μας μένει αμετάβλητη στο αρσενικό γένος του ενικού αριθμού. Δεν κλίνεται. Όταν όμως χρησιμοποιούμε το βοηθητικό Sere, το παρτιτσίπιο πασάτο πρέπει να συμφωνήσει, λέγαμε παλιά, κατά γένος και αριθμό, με το υποκείμενο. Το βλέπαμε σαν επίθετο, ακριβώς. Ναι, είναι αναπόστατο στο κομμάτι του ρήματος. Βέβαια, δεν μεταφέρουμε το σωστό νόημα. Είναι τραγικό βασικό λάθος για την Ιταλική πλώσσα. Όταν την ακούν πολύ παραβιασμένη, όσο κι αν είναι έχουν την ευγένεια και είναι σαν λαός να είναι φιλόξενοι, δεν εμπιστεύουν την ευγένεια, δε το νοητεί που δεν μπορεί να δουλήσει καλά, γιατί θεωρούν ότι δεν μπορούν να πάρουν σε βάθος συναινέσεις μαζί του. Πολύ ωραία. Επομένως, μας δίνει δύο ωραία παραδείγματα εδώ. Πάρα πολλά παραδείγματα. Γιόβανι άννο αμαντζάτο. Έτσι, οι νέοι έφαγαν. Θα μπορούσε να είναι Ελένη αμαντζάτο, Γιόργιο αμαντζάτο, Λικόλα αμαντζάτο, etc. Βλέπουμε λοιπόν ότι χρησιμοποιήσαμε ως βοηθητικό ρήμα το αβέρε. Γιατί, γιατί το ρήμα μας είναι μεταβατικό, δηλαδή θα μπορούσε δυνητικά να πάρει ένα αντικείμενο. Εδώ δεν μας το δίνει, αλλά εννοείται αμαντζάτο λατσένα, αμαντζάτο ουναμέλα, αμαντζάτο λαρώστο, λισπαγέτι. Για να πω κάτι. Ένα πράγμα εδώ. Όταν εγώ ήμουν μαγκάρι, είμαι 61 χρόνο. Και όταν μάθαμε ιταλικά εδώ, είχαμε έναν βιβλίο του Κατερίνου. Α, το παλιό, εκείνο το κόκκινο, ναι. Όπου είχε όπως ένα τικ πάρα πολύ λειτουργικό. Έλεγε ότι ο πολεμίνωνεκορίς αυτό που βλέπεις να το μετατρέψει σε μια ερώτηση με το και-κόζαν. Έτσι. Θέλει το αφέρεξ. Θέλει το αφέρεξ. Συμφωνώ, να το πούμε αυτό, να το πούμε αυτό, ναι. Ναι, ουσιαστικά δηλαδή είναι για να κάνουμε το τεστ, να το πω έτσι. Αν έχει αντικείμενο. Αν έχει αντικείμενο. Αν είναι δηλαδή μεταβατικό. Όταν ένα ρήμα μπορεί να δεχτεί την ερώτηση και-κόζαν, δηλαδή απλοελληνιστή τι, έτσι. Αυτό το ρήμα θα πάρει το αφέρεξ. Τόσο απλά. Τόσο απλά. Αυτό πρέπει να το θυμόμαστε, έτσι. Είναι πάρα πολύ απλό. Όταν το ρήμα μας μπορεί να δεχτεί την ερώτηση τι, που είναι και τα περισσότερα ρήματα, έτσι τώρα. Στατιστικά νομίζω. Α, έτσι τεστάρα, όσοι μας το ακολουθούν. Έτσι. Αν υπάρχει μεταβατικότητα. Τότε το ρήμα αυτό παίρνει το αφέρεξ. Είναι μεταβατικό, υπάρχει μεταβατικότητα, παίρνει το αφέρεξ. Έτσι, ο πρακτικός παλιός αυτός κανόνας. Δυστυχώς τώρα τα παιδιά, δεν ξέρω, στο σχολείο που προέρχονται από το Λύκειο εδώ, η περισσότερη είναι πρωτοετής, έτσι, δεν είναι στο μάθημα. Τι γνώσης συντακτικού έχουν, γι' αυτό είναι πολύ σοφό αυτό που είπατε, η παλιά καλή συμβουλή. Κάνουμε την ερώτηση τι στο ρήμα μας. Μπορεί να τη δεχτεί. Λογικά, όχι μόνο στη συγκεκριμένη φράση, αλλά και γενικά. Αλλά κυρίως στη συγκεκριμένη φράση, μπορεί να τη δεχτεί λογικά. Άρα είναι μεταβατικό, άρα θα πάρει αφέρε. Δεν μπορεί να τη δεχτεί, θα πάρει το έσαιρε. Λε ραγκάτσε σόνο παρτίται, είναι το ρήμα παρτίρε. Η ραγκάτση σόνο παρτίτη. Η ραγκάτσε επαρτίτο. Λαραγκάτσε επαρτίτα. Επομένως, αυτό που πρέπει να σημόμαστε είναι, εφόσον χρησιμοποιήσαμε το ρήμα έσαιρε, γιατί το ρήμα μας δεν δέχεται την ερώτηση τι. Τι έφυγε, δεν μπορούμε να το πούμε αυτό. Οι κοπέλες τι φύγανε, είναι ασούρδο. Μη λογικό. Είναι λογικά αδύνατο. Επομένως, θα χρησιμοποιήσουμε το έσαιρε. Λε ραγκάτσε σόνο παρτίται. Οι κοπέλες φύγανε. Γιατί είναι λε ραγκάτσε, το παρτιτσίπιο πασάτο πρέπει να συμφωνήσει με το υποκείμενο. Με το ποιος δηλαδή. Με το ποιος έφυγε, με το ποιος έκανε αυτό που λέει το ρήμα μας. Επομένως, λε ραγκάτσε είναι λα ραγκάτσε αλλά ραγκάτσε. Είναι πληθυντικός αριθμός θηλυκού γένους. Η μετοχή μας θα μπει στον πληθυντικό αριθμό του θηλυκού γένους. Λε ραγκάτσε παρτίται. Δεν μπορούμε να πούμε λε ραγκάτσε παρτίτο, είναι ασυμφωνία. Αυτό είναι ένα ωραίο ότι, καταπληκτικά χρήσιμο, εξαιρετικά χρήσιμο, γιατί όταν διαβάζουμε γράμματα του δράχου στις εξετάσεις, στις φοιτητές, σ' έναν φίλο, σ' ένα συγγένειο, οτιδήποτε, επιστρολές απλές. Έχει πληκτρικές κατημερινές και αφηγούν πράγματα, αφηγούν οι γεγονότα. Πραγματικά, δεν έχει νόημα να υπάρχει λάθος επιλογής στον πληθυντικό ρήμα σε αυτό το σημείο, γιατί είναι πολύ απλά πράγματα. Και για να κάνουμε καλή έκπρος σαν ομιλητές, καλό είναι σε τέτοια βασικά ζητήματα, να μην μας διαφέβει το σωστό. Ναι, αυτό είναι πάρα πολύ βασικό. Πάρα πολύ βασικό σχετικά με τη συμφωνία εδώ, του παρτιτσίπιου με το υποκείμενο. Λοιπόν, να πάμε παρακάτω, ή να δώσουμε άλλα παραδείγματα. Δώσαμε νομίζω. Νομίζω δώσαμε. Ε, δώσαμε και πριν. Δώσαμε και πριν, οπότε είναι... Αλλά, ήδη αυτό που κάνατε πριν, συνοψήσαμε. Συνοψήσαμε, ναι, ναι. Να πάμε, προσπαθούμε τώρα να δώσουμε και εικονικό παράδειγμα και να βλέπουμε στο link μέσα μόνιμα, ναι, ναι, ναι, ναι. Λοιπόν, Το παρελθόν πρόσφυγμα είναι κυρίως δυνατό με τα δημιουργικά φαγητόμενια. Είναι πολύ σημαντικό. Αυτό, αφού είναι το παρελθόν δημιουργικό. Δηλαδή, το πρώτο πρόσφυγμα είναι καλό μέσα στη ζωή μας. Ναι, ναι, ναι. Με τα ρήματα δηλαδή αυτά τα λεγόμενα «διφετίβη» όπως το «ούρτζερε», το «σοκόμπερε», το «βέρτερε», «προύντερε» κλπ. Αυτό δεν είναι ένα πασάτο πρόσημο, είναι ένα ενεστώταση. Ναι. Ωστόσο, υπάρχει η συνθήκη του… Μπορούμε να μιλούμε για πίγωνα πράγματα σε πολλές περιστάσεις, αυτό να το ξέρουμε. Είναι ένα «διφετίβη» όπως το «ούρτζερε», το «σοκόμπερε», το «βέρτερε», «προύντερε» κλπ. Δεν μπορούμε να σχηματίσουμε αόριστο. Ουσιαστικά, δηλαδή, τα ρήματα αυτά δεν έχουν παρτιτσίπιο πασάτο. Λόγω του νοήματος που εκφράζουν του ίδιου, δεν υπάρχει παρελθοντική χρήση. Να το συμβούνται πασιτικά. Ναι, πασιτικά, ναι. Νομίζω δεν χρειάζεται να επιμείνουμε σε αυτό γιατί είναι και λίγο για το επίπεδο αυτό τουλάχιστον το Β'. Μερικές της χρήσης του πασάτου, το «πρόσφατο πρόσφατο» σημαίνει μια λοκαλισμή χρονικής και λοιπόν έχει τη δημιουργία να σημαίνει το χρόνο, δημιουργημένη. Στον Ιταλάνο, «στάνδαρτ» σε βάση Τουσκάνη, εσύ εξηγείς, όπως είπαμε, εφέντες παρουσιαστικούς παρουσιαστικούς στιγμές. Συμβουλεύονται πραγματικά για εφέντες που, παρουσιαστικούς χρονικούς, έχουν ακόμα εφέντες στο στιγμό της εφέντες. «Λι αβέρβη δι τέμπο, τεμποράλι αβέρβη σε τσισόνο, συρρυφερίσκον αλμωμέντον τε λενούν τσι ατσιόναι». «Ότσι, αντέσσω, περ τέμπο, και τέμποφα» ετ. Και για να το πούμε με απλά ελληνικά εδώ για τους φοιτητές μας, εδώ τι μας λέει, ότι πολλές φορές το πασάτο πρόσημο χρησιμοποιείται για φράσεις και εκφράσεις που έγιναν σε ένα πρόσφατο παρελθόν, αλλά που κατά κάποιο τρόπο οι συνέπειες αυτού του παρελθόντος έχουν σχέση με το παρόν. Δηλαδή, είναι ναι μεν παρελθόν, αλλά οι συνέπειες πάλι, η πράξη έχει τελειώσει στο παρελθόν. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Αλλά οι συνέπειες αυτής της πράξης έχουν κάποια σχέση με το παρόν. Και αυτό, νομίζω, είναι αρκετά για τους φοιτητές μας. Δεν είναι απαραίτητο. Είχαμε δώσει και πριν ένα παράδειγμα πάνω σε αυτό. Δηλαδή, είναι απαραίτητο να το γνωρίσουμε αφητικά, είναι απαραίτητο να περιμένουμε τώρα ότι θα το χρησιμοποιήσουμε. Αυτά έχουνε με πολλή διάρκεια και με πολύ χρόνο. Είχαμε δώσει ένα απλό παράδειγμα τότε, δεν το θυμάμαι τώρα απ' έξω, νομίζω ήταν αυτό το πολύ… Πάτε το αρχάδι. Μάριο εσ' έμπρεστα το συγγέρο. Δηλαδή, ο Μάριο ήταν πάντα ειλικρινής, είναι πάντα ειλικρινής, ήταν πάντα ειλικρινής στον αόριστο. Άρα και σήμερα είναι ειλικρινής. Το νόημα είναι αυτό. Έτσι, κάτι που αφορά τον παρελθόν, αλλά εξακολουθεί οι συνέπειες να ισχύουν και στο παρόν. Δεν θα ήθελα να μπερδευτούμε τώρα πάνω σε αυτό. Όχι. Παρακαλώ να το αναγνωρίζουμε. Ναι, παθητικά να το αναγνωρίζουμε. Με τα standard που έχουμε πει, είναι ένα πασάτο πρόσημο. Τίποτε περισσότερο σχηματίζεται με τους τρόπους που είπαμε και λοιπά και λοιπά. Να μην χαθούμε τώρα σε τέτοια… Ναι. Λοιπόν, επειδή το πασάτο πρόσημο εφαρμόζει το αποτέλεσμα ένας εφέρονσης στον πασάτο, το οποίο εφέρονται στις στιγμές της αναγνωρίσης, η δίσταση μεταξύ της στιγμής της εφέρονσης και της αναγνωρίσης, μπορεί να είναι σε κάθε τελείωση. Αυτό είναι σημαντικό. Ένα εφέροντι στιγμής της αναγνωρίσης, δεν θα είναι καλύτερα από ένα εφέροντι μακριά. Ωστόσο, αν το κοινωνικό σχέδιο είναι στον πασάτο πρόσημο, το εφέροντι είναι πιο σχετικό στιγμής της αναγνωρίσης. Επίσης, αν χρειάζεται κάθε εφέροντι στιγμής. Αυτή η στροφή είναι χρησιμοποιημένη πάνω σε μια νοτισία φρέσκα και βίαια. Ο πρέζο δι έτσι είναι μαθημάτικα. Αυτό είναι ωραίο. Ναι. Αυτό είναι ωραίο. Είναι πολύ καθημερινό. Και θα τους βοηθήσει πολύ για να αφηγηθούν πράγματα από το παρελθόν τους. Έτσι. Αν θέλετε να μας το πείτε και ειδικά. Λοιπόν, συνδέεται λίγο με το προηγούμενο που είπαμε βέβαια αυτό, αλλά δεν μας ενδιαφέρει αν κάτι έγινε σε ένα πιο απομακρυσμένο παρελθόν ή σε ένα πιο κοντινό παρελθόν. Θα χρησιμοποιήσουμε στην καθομιλουμένη το πασάτο πρόσημο για να δείξουμε ότι συνέβη αυτό το πράγμα. Όλοκληρώθηκε, ναι, μεν στο παρελθόν. Έτσι. Ζήτω. Άρα μπορούμε να είμαστε 30 χρονών και να μιλήσουμε για το ότι ήμασταν πάλι 20 χρονών. Με το πασάτο πρόσημο. Να είμαστε ασφαλείς. Να είμαστε ασφαλείς. Βρήκαμε έναν χρόνο πολύ ωραίο για το παρελθόν. Έτσι. Και για να είμαστε ειλικρινείς, για να μιλήσουμε για το παρελθόν στην καθομιλουμένη, χρησιμοποιούμε το πασάτο πρόσημο. Εγώ και τους ιδανούς φίλους μου που μιλούνε κάτι με ειδικά, ιδανικά, δεν διπλέγω ο αόριστος. Όχι, όχι. Στην καθομιλουμένη ο αόριστος, ο παλιός αόριστος, αυτό το πασάτο ρεμότο δηλαδή, τύνει, ενώ θεωρητικά είναι ο σωστός, ας το πούμε έτσι εντός εισαγωγικών αόριστος, τύνει να περιοριστεί στη Νότια Ιταλία σχεδόν σαν φόρμα διαλετάλε, να πούμε την αλήθεια. Δηλαδή υποχωρεί συνεχώς. Χρησιμοποιείται μόνο σε σχολικά και ακαδημαϊκά πλέον περιβάλλοντα, όταν θέλουμε να μιλήσουμε για ιστορικά γεγονότα. Για ιστορικά γεγονότα, όχι για πράγματα της καθομιλουμένης. Δηλαδή εγώ πιστεύω ότι ακόμα κι ένας καθηγητής πανεπιστημίου Ιταλός, όταν μιλάει για τη ζωή του, όπως είπατε, για τα παιδικά του χρόνια, άσχετα αν είναι ένας ηλικιωμένος άνθρωπος, δεν θα χρησιμοποιήσει πασάτο ρεμότο. Εγώ είναι αντιμέτωτος στα καθημερινά. Στα καθημερινά, δηλαδή, είμαστε μέσα στα πλαίσια του πασάτο πρόσιμου ασφαλής. Ας φαλείς. Άρα τα ασφαλείς και οι ιδιωτές. Βεβαίως, βεβαίως. Είναι ένας χρόνος πολύ εύκολος. Πολύ εύκολος για εμάς τους Έλληνες, εύκολος το σχηματισμό του. Τώρα, ίσως επειδή ακούγονται κάποια πράγματα για πρώτη φορά, για πρώτη φορά να φαίνονται λίγο δύσκολα, δεν είναι δύσκολα. Δεν είναι δύσκολα. Σχηματίζεται πάρα πολύ εύκολα, όπως όλοι οι σύνθετοι χρόνοι, δηλαδή όπως όλοι οι χρόνοι, ακόμα και στα ελληνικά, σε όλες τις γλώσσες. Οι χρόνοι που σχηματίζονται με βοηθητικά ρήματα είναι οι εύκολες περιπτώσεις. Οι μολολεκτικοί χρόνοι που έχουν καταλήξει σε γλώσσες, που έχουν καταλήξει, ας πούμε, πρόσωπα και λοιπά, εκεί είναι η μεγάλη δυσκολία. Και βέβαια, πασά το ρεμό, όταν φτάσουν εκεί πέρα, έχουμε και πάρα πολλά ανομαλά ρήματα εκεί πέρα. Πέρα από τις ανομαλάλες περιπτώσεις, είναι άλλη περίπτωση. Έτσι, επομένως, λοιπόν, είναι ευτύχημα... Να γνωρίσουμε, να γνωρίσουμε παθητικά μερικά πράγματα, να εγκύπνουν όπως στα συχνότερα. Στα συχνότερα. Αυτό μας ενδιαφέρει. Ωραία. Ωραία. Να πάμε παρακάτω? Βέβαια. Ο ενθουσιασμός εμφανισμένος, συμβαίνοντας από έναν αβέρβιο χρονικό, που δημιουργεί την πραγματικότητα, σχετικά με το στιγμό της ενδιαφέρονσης, πρέπει να εμφανίζεται ως ένα εφέρον, το οποίο, επίσης, συνεχίζει. Κάρλα, δηλαδή, βρίσκεται ακόμα στην Λονδρά. «Νελμίλε νοβετσέντο οτο κάρλα επαρτίτα περ Λόνδρα». Δηλαδή, πάλι συνδέεται με τα προηγούμενα που είχαμε πει. Δηλαδή, το 2008 η Κάρλα έφυγε για το Λονδίνο. Αν πούμε έτσι αυτή την πρόταση, υπονοείται ότι η Κάρλα είναι ακόμα στο Λονδίνο. Αυτό θέλει να μας πει εδώ. Βέβαια, εδώ κάποιος πρέπει να έχει λίγο και το ένστικτο της Ιταλικής. «Τον 19ο αιώνα γράφει ο Ιωάννης Παπαχής ένα γράμμα στην οικογένεια Ρότσινγκ. Επειδή κάποια μέλη της οικογένειας σηκώθηκε και φύγε να το γυμάται και φύγε στο Παρίσι, αλλά δεν πήγαν μια μέρα, πήγαν τρεις μήνες. Χρησιμοποιεί πασάν το πρόσιμο από την αρχή μέχρι το τέλος. Είναι παλιά αυτή η υπόθεση». Βέβαια, βέβαια, βέβαια, βέβαια. «Νel 1908 Carla è partita per Londra. Significa, c'è, che Carla non è partita ed è tornata. È ancora a Londra. Habita a Londra dal 1908. Scusate, dal 2008. «Rispetto al passato prossimo, il passato remoto, che sarebbe partit per Londra, denota invece un passato il cui risultato non persiste più. Se l'evento al passato è un'azione conclusa prima del momento dell'annunciazione, senza persistenza rispetto al momento dell'annunciazione e senza alcuna possibile ri-attualizzazione dell'evento, abbiamo a che fare con il significato generalmente codificato dal passato remoto». Αυτό βέβαια είναι κρίσιο «passato remoto» εδώ πέρα, ουσιαστικά, και είναι η διαφορά... Ναι, σε αντιδιαστολή με το «passato prossimo». «La seconda frase, c'è la cinque, più, giù, contiene un avverbio che separa la prima azione alla seconda. Αυτό είναι η ίδια φάση. «Εμπεδέντο, in tal modo, l'eccezione risultativa dell'evento della prima fase. Nel 2008 Carla è partita, oppure parti per Londra. Nel 2009 ha raggiunto o raggiunse il suo compagno a Leeds. Oggi si trova aroma. Μάλιστα. Ε, qui però ci sono tutti quei avverbi και ci aiutano. Υπάρχουν εδώ όμως όλα τα επιρρήματα που μας βοηθούν, έτσι. «Nel 2008», «poi», «nel 2009», «oggi». Και δεν είναι μόνο για να τυμβούν ένα, λοιπόν, ένα όριστο. Ναι. Δεν είναι για την ύλη τους. Όχι, δεν είναι για την ύλη τους, δεν είναι. Ας το αφήσουμε και αυτό. Ναι, αφήσουμε. Λοιπόν. «Η πασάτο πρόσημα, con persistenza del risultato, ricorespeso nel discorso diretto. Sono già venuti, Ubertino, disse Guglielmo, mostrando il suo osaio di Francescano, ma non hanno ancora vinto. È il momento che l'antichristo pieno di furore comanderà di uccidere Enoch ed Elia e i loro compagni perché ognuno possa vederli e tema di volerli imitare, così come volevano uccidere me». Πάμε, ναι, είναι μια φράση… Τεράστια. Λούνγα, ναι, τεράστια, πραγματικά, από το όνομα του Ρόδου. Δεν θυστούμε όμως τους φοιτητέρους μας να κάνουν τέτοιες μαγιάδες. Όχι, όχι, όχι. Μη λέτε στρομικές, όχι μη λέτε σαν να παίρνουμε παρτιάδια, αλλά μη λέξεις. Έτσι, εδώ έχουμε… Είναι ο Μπέρντο Έκο, είναι από τα πιο δύσκολα μυθιστορήματα και για τους μεταφραστές και για όλα αυτά. Μεγάλες περίοδοι, περιγραφές τρομερές. Δεν είναι η περίπτωσή μας σε έτσι. Εμείς μικρές φράσεις, με όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένο νόημα. Δεν διστάζουμε να χρησιμοποιήσουμε την τελεία. Όχι, είναι πολύ καλή. Είναι πολύ καλή. Ας μάθουμε να γράφουμε έτσι και αργότερα… Ή ακόμα και την ανωτελεία, που το εβίρκολα, στα ιταλικά χρησιμοποιείται πολύ. Γιατί όσοι φοβούνται την τελεία, θα χρησιμοποιήσουν το πόντο εβίρκολα. Ναι, έτσι, έτσι, έτσι, έτσι, έτσι. Η περίπτωσή μας, πραγματικά, έχει σημαντικές περιοχές, αλλά υπάρχουν χώρες που έχουν σημαντικές περιοχές. Για παράδειγμα, όταν το εβίρκολα μπορεί να είναι αξιολογημένο, όπως ένας συμφωνισμός, όχι ένας συμφωνισμός, όχι ένας συμφωνισμός. Αυτό συμφωνίζεται με δημιουργικές, συνεργατικές και δημιουργικές δημιουργίες, δημιουργικές, δημιουργικές, δημιουργικές, και δημιουργικές δημιουργικές. Είναι δημιουργικές δημιουργικές, που συμφωνιστούν το στιγμό της δημιουργίας, όπως μέχρι τώρα, πάντα. Το παράδειγμα 12, σημαίνει ότι ο Φασσίνου, που έπρεπε να δουλεύει για το κυβέρνημα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, υπήρχε ένα εφαρμογήτημα, το οποίο, για την αλήθεια, έπρεπε να δουλεύει για όλο το αντίο, σε αυτά τα μέσα, δηλαδή για το κυβέρνημα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Έπρεπε να δουλεύει για όλο το αντίο, σε αυτά τα μέσα, δηλαδή για το κυβέρνημα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Υπήρχε ένα εφαρμογήτημα, το οποίο, για την αλήθεια, έπρεπε να δουλεύει για όλο το αντίο, σε αυτά τα μέσα, δηλαδή για το κυβέρνημα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Υπήρχε ένα εφαρμογήτημα, το οποίο, για την αλήθεια, έπρεπε να δουλεύει για όλο το αντίο, σε αυτά τα μέσα, δηλαδή για το κυβέρνημα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Υπήρχε ένα εφαρμογήτημα, το οποίο, για την αλήθεια, έπρεπε να δουλεύει για όλο το αντίο, σε αυτά τα μέσα, δηλαδή για το κυβέρνημα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Υπήρχε ένα εφαρμογήτημα, το οποίο, για την αλήθεια, έπρεπε να δουλεύει για όλο το αντίο, σε αυτά τα μέσα, δηλαδή για το κυβέρνημα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Υπήρχε ένα εφαρμογήτημα, το οποίο, για την αλήθεια, έπρεπε να δουλεύει για όλο το αντίο, σε αυτά τα μέσα, δηλαδή για το κυβέρνημα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Υπήρχε ένα εφαρμογήτημα, το οποίο, για την αλήθεια, έπρεπε να δουλεύει για όλο το αντίο, σε αυτά τα μέσα, δηλαδή για το κυβέρνημα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Υπήρχε ένα εφαρμογήτημα, το οποίο, για την αλήθεια, έπρεπε να δουλεύει για όλο το αντίο, σε αυτά τα μέσα, δηλαδή για το κυβέρνημα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Υπήρχε ένα εφαρμογήτημα, το οποίο, για την αλήθεια, έπρεπε να δουλεύει για όλο το αντίο, σε αυτά τα μέσα, δηλαδή για το κυβέρνημα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Υπήρχε ένα εφαρμογήτημα, το οποίο, για την αλήθεια, έπρεπε να δουλεύει για όλο το αντίο, σε αυτά τα μέσα, δηλαδή για το κυβέρνημα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Υπήρχε ένα εφαρμογήτημα, το οποίο, για την αλήθεια, έπρεπε να δουλεύει για όλο το αντίο, σε αυτά τα μέσα, δηλαδή για το κυβέρνημα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Υπήρχε ένα εφαρμογήτημα, το οποίο, για την αλήθεια, έπρεπε να δουλεύει για όλο το αντίο, σε αυτά τα μέσα, δηλαδή για το κυβέρνημα. Υπήρχε ένα εφαρμογήτημα, το οποίο, για την αλήθεια, έπρεπε να δουλεύει για όλο το αντίο, σε αυτά τα μέσα, δηλαδή για το κυβέρνημα. Υπήρχε ένα εφαρμογήτημα, το οποίο, για την αλήθεια, έπρεπε να δουλεύει για όλο το αντίο, σε αυτά τα μέσα, δηλαδή για το κυβέρνημα. Υπήρχε ένα εφαρμογήτημα, το οποίο, για την αλήθεια, έπρεπε να δουλεύει για όλο το αντίο, σε αυτά τα μέσα, δηλαδή για το κυβέρνημα. Δηλαδή για το κυβέρνημα. Υπήρχε ένα εφαρμογήτημα, το οποίο, για την αλήθεια, έπρεπε να δουλεύει για όλο το αντίο, σε αυτά τα μέσα, δηλαδή για το κυβέρνημα. Σας ευχαριστώ πολύ, θα τα πούμε την επόμενη εβδομάδα. |
