| : Μαρτυρίες, λοιπόν, υπογραφή τέτοιας χαμένης ζωής, μπορεί να είναι κοντά στην κάτω από την επιφάνεια. Και αυτή θα είναι η αποστολή τώρα του Ρόβερου 2020, να πάει και να ανοιχνεύσει κάτω από την επιφάνεια. Πώς θα το κάνουμε αυτό, το βλέπετε στη διαφάνεια. Θα προσπαθήσουμε να το κάνουμε, να το κάνουμε, να το κάνουμε, να το κάνουμε, να το κάνουμε, να το κάνουμε. Βλέπετε στη διαφάνεια. Θα προσπαθήσουμε να σαρώσουμε, καθώς θα κινείται το όχημα, θα προσπαθούμε να κάνουμε σάριση του υπεδάφους, να δούμε πού υπάρχουν σχετικά ενδιαφέροντα και μετά να κάνουμε σχετικές τρίσεις του εδάφους. Να πάρουμε κάποιους καρότα, αν θέλετε δείγματα, οπότε θα έχουμε δείγματα ήχνη εξαφανισμένης της ζωής πριν από εκατομμύρια χρόνια. Το πρώτο 1,5 μέτρο κάτω από την επιφάνεια είναι εκεί όπου οι περιόδεις ακτινοβολίας και τα οξυδωτικά, τα οποία βομβαρδίζουν καθημερινά την επιφάνεια του Νάαρη που δεν έχει πια ατμόσφαιρα, σίγουρα έχουν εξαφανίσει κάθε ήχνος ζωής. Πρέπει να πάμε κάτω από το 1,5 μέτρο, στο 2-3 μέτρα. Αυτό που προσπαθούν τώρα να κάνουν οι μηχανικοί, όπως εξήγησε ο καθηγητής Κρίμηζης, για να στείλουμε ένα διαστημό πλοίο 500 τόνων, θα πρέπει να είναι εφοδιασμένο και με τέτοιου είδους γεωτρύπανα. Με τη τεχνολογία που έχουμε λοιπόν, τις μηχανολογικές γνώσεις και τις γνώσεις λογιστικής, αυτό που να συνδυαστούν, εφοδιαστική, να συνδυαστούν όλα αυτά. Ήδου όλα τα εργαλεία τα οποία θα έχει πάνω του το διαστημό πλοίο αυτό, το Robert 2020. Είναι πάρα πολλά ευρωπαϊκά και ρωσικά όργανα, αλλά έχουμε πολύ μεγάλη συνεισφορά και από τους συναδέλφους μας από τη ΝΑΣΑ, που θα με το ΜΟΜΑ, το ΜΟΜΑ θα είναι ένα από τα πιο λειτουργικά όργανα για να εντοπίσουμε ενδεχόμενα ύχνη παρελθούσια ζωή στο ΝΑΡΙ. Όταν προσεδαφιστούμε τώρα στο ΝΑΡΙ, πρέπει να προσεδαφιστούμε σε ένα σημείο που θα μπορούμε να κάνουμε την ερευνητική εργασία που χρειαζόμαστε, αλλά θα πρέπει να έχουμε και τους ανάλογους πόρους που θα μας παρέχουν την ενέργεια για να κάνουμε την ανάλογη αυτή έρευνα. Προκειμένου λοιπόν να έχουμε ευνοϊκές θερμικές συνθήκες και συνθήκες φωτισμού, πρέπει να κινηθούμε γύρω από το νησημερινό που βλέπετε εδώ, αλλά για να βρούμε ύχνη ζωής, ακόμα και στο υπέδεφος, χρειαζόμαστε κάποιο σημείο προσεδαφισής που θα είναι πραγματικά αρχαίο, που δεν θα έχει υποστεί δηλαδή σημαντικές γεωλογικές μετατροπές τα τελευταία 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Να αναχθούμε δηλαδή στην εποχή που θεωρούμε ότι ο Άρης είχε ακόμα υγρή ατμόσφαιρα. Καταλήξαμε λοιπόν σε αυτή τη χωροθέτηση, σε αυτά τα σημεία που θα πρέπει να προσεδαφιστεί το σκάφος και τον επόμενο μήνα θα έχουμε συγκεκριμένη ομάδα εργασίας στην ΕΖΑ, όπου θα καταλήξουμε στα δύο τελικά σημεία υποψήφια για προσεδαφίση και να προετοιμάσουμε ανάλογα την αποστολή. Λίγα λεπτά ακόμα, προτού κλείσω με την ομιλία μου. Θα ήθελα να σας παρουσιάσω πραγματικά το στέμμα, το πετράδι του στέμματος που λέμε της αποστολής μας. Με μεγάλη μου τιμή και ευτυχία σας το παρουσιάζω. Ολοκλώνουμε σχεδόν το σχεδιασμό αυτού του ρομπότ που κατασκευάζεται από το Ηνωμένο Βασίλειο και από την Ιταλία. Είναι συνεργασία δύο φορέων. Πρώτη φορά δείχνουμε το μοντέλο αυτό στο κοινό. Είναι μυστικό μέχρι τώρα, πρώτη φορά το βλέπετε. Να σας κάνω ένα σύντομο tour του ρόβερ. 350 κιλά, έξι ρόδες, είμαι υπεύθυνος για την ανάπτυξη του υποσυστήματος κίνησης, δηλαδή τις αναρτήσεις, τους τροχούς στο μοντέλο. Αυτό είναι υπεύθυνος στο σχεδιασμό, είναι ένα πολύ κοψός μηχανισμός, τριπλής κίνησης με τις έξι ρόδες, τριπλής κίνησης και έχει 18 μοτέρ για να μπορεί να κινείται ο κάθε τροχός ανεξάρτητα και να καθοδηγείται ανεξάρτητα. Εδώ βλέπετε μια αντένα, καθώς κινείται το ρόβερ πάνω στο όχημα, θα διαβάζει, θα σαρώνει και θα μας στέλνει όλες τις δονήσεις για να μπορεί να σαρώνει τη στρατογραφία. Εδώ βλέπετε το κύριο όργανο του ρόβερ που είναι το τρυπάνι με πολλές ραβδούς που θα έχει για να μπορεί να φτάσει αρθρωτά δηλαδή καθώς θα αναπτύσσονται αυτές οι ραβδοί να φτάνουν ενήδη καιρέα στα 2,5 μέτρα. 2 κιλοβάτα ώρες την ημέρα θα είναι η ενέργεια που θα χορηγείται από αυτά τα ηλιακά πάνελ. Εδώ θα επιτρέπεται με αυτό το στήλο η ανεξάρτητη πλοήγηση, καθώς και η ανάλυση υψηλής ευκρίνειας του περιβάλλοντος του ΆΡΙ για να μπορούν να κάνουν να πάνε σκρίσιμες αποφάσεις οι επιστήμονες από τη Γη. Αυτό που θέλω να σας δείξω εδώ είναι εξαιρετικά πολύπλοκο υλικό του Rover που ίσως το πρός κομμάτι έχει όλα τα επιστημονικά όργανα και όλο το πίσω κομμάτι έχει όλα τα στοιχεία service του οχήματος. Αυτό είναι η μπαταρία εδώ, είναι το κομπιούτερ πλοήγησης, διανομής της ενέργειας και εδώ είναι δύο μονάδες θέρμανσης ραδοισοτόπων που υπάρχει για να παράγει διαρκώς θερμική ενέργεια και να κρατά ζεστό το όχημα στην επιφάνεια του παγωμένου πλανήτη, που είναι στους 30 βαθμούς Κελσίου. Αυτό που βλέπετε εδώ είναι ότι καθώς το τρυπάνι θα αναπτύσσεται και θα ανεβάζει τα καρότα, τα δείγματα εδώ θα τα βάζει στο εσωτερικό, στο σώμα, στο σιρτάρι του αναλυτικού εργαστηρίου. Να κόψουμε τώρα σε μικρά συνθετικά κομμάτια που τι θα κάνει, διαφορετικές διαδικασίες που θα ακολουθούνται σε αυτό το χημικό εργαστήριο, ο κατακερματισμός του, ο θρηματισμός του, η υπερθέρμανσή του, η εξάγνωσή του, θα παίρνουν αυτό το δείγμα δηλαδή και θα κατανέμεται σε διαφορετικά σημεία μέσα σε αυτό το εσωτερικό, αυτομοτοποιημένο χημικό εργαστήριο. Με αυτή την εικόνα, να σας δείξω κάποια στοιχεία, η αποστολή μας θα κάνει περίπου 218 τρίσεις, θα χρειάζεται κάθε μέρα περίπου 86 ΒΑΤ για την κίνηση, δεν υπερβολικά πολύ, και θα κάνουμε τρίσεις πάνω σε μια παγωμένη επιφάνεια με μόνο 80 ΒΑΤ, αν σκεφτείτε τη διαφορά μεταξύ ενός θερμού τρυπανιού και αυτού που έχουμε εδώ, καταλαβαίνετε ότι θα χρειαζόμαστε τουλάχιστον τρεις μέρες για να ολοκλώσουμε μία τρίση στην επιφάνεια του Άρη. Ολοκλώνοντας λοιπόν, θα έλεγα ότι είμαστε πραγματικά περήφανοι που θα διεξαχθεί αυτή η αποστολή, δεν θα είναι εύκολο, θα έχουμε πολλές δυσκολίες, αλλά είχαμε πολύ ευχάριστα νέα Πέρσι τον Οκτώβριο, όπου όλα τα κράτη-μέλη χρηματοδότησαν την αποστολή μέχρι τέλους, δηλαδή το 1,5 δις δολαρίων είναι πλέον στη διάθεσή μας για την ολοκλήτηση της αποστολής και είμαστε πάρα πολύ ευτυχείς που θα την ολοκλώσουμε. Και τέτοιου είδους εγχειρήματα είναι δυνατά μόνο με ευρύτατη συνεργασία. Η συνεργασία είναι το σημείο κλειδί σε εθνικό επίπεδο μεταξύ βιομηχανιών, πανεπιστημίων, σε ευρωπαϊκό επίπεδο μεταξύ κρατών, ώστε όταν συνεργαζόμαστε μπορούμε να εκπονήσουμε τέτοια εξαιρετικά αφιλόδοξα εγχειρήματα. Και ο Λούκας θα το αναφέρει σχετικά. Αυτό θέλω το μήνυμα να περάσεις και να κρατήσεις απ' το μιλία μου, στενή συνεργασία των πάντων. Ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστούμε πάρα πολύ. Το μήνυμα είναι ότι μαθαίνεις πιο πολλά από αποτυχίες παρά από επιτυχίες, είναι πάρα πολύ σημαντικό. Και έτσι με κάποιο βαθμό ολοκληρώνουμε το κομμάτι της ρομποτικής διερεύνης του διαστήματος. Αν και τα ρομπότ βέβαια σχεδιάζονται και κατασκευάζονται από υπέροχους ανθρώπους σαν αυτούς που βλέπετε μπροστά σας. Όμως θα ήθελα τώρα να προσκαλέσω στο βήμα τον τελευταίο μας επίτιμο προσκεκλημένο, τον Λούκα Παρμητάνο, ο οποίος θα μας παρουσιάσει και την άλλη πλευρά της εξερεύνης του διαστήματος, της επανδρωμένης εξερεύνησης. Της εξερεύνησης από ανθρώπους, του έξω διαστήματος, από ανθρώπους. Ο Λούκα δεν είναι μηχανικός, είναι πιλότος αγώνων. Και είναι αστρονάφτης της ESA που πρόσφατα συμμετείχε σε αποστολή που πήγε στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Όμως είναι εδώ και αρκετούς μήνες πάλι στη Γη, οπότε θα περπατήσει σταθερά μέχρι το βήμα. Εξελέγει η επικεφαλή της αποστολής το 2006-2009, είναι μέλος της Ιταλικής Αεροπορικής Δυναμής και είναι πολιτικός επιστήμων από το Πανεπιστήμιο της Νάπολης το 1999. Και σε συνέχεια παρακολούθησε την Ακαδημία Ικαρών. Το 2000 ολοκλήρωσε τις σπουδές του πιλότου στο Τέξας, στην Αμερικανική Αεροπορία, όπου πήρε πτυχίο ως ηλεκτρολόγος μηχανικός και έλαβε Master στην Πειραματική Μηχανολογία στην Τουλούζη. Έχει πάνω από 2.000 ώρες πτήσεις σε πάνω από 15 στρατιωτικά αεροπλάνα και ελικόπτερα. Ορίστηκε ως υπτάμενος μηχανικός στην EZ, την Ιταλική Διαστημική Εταιρεία, το Φεβρουάριο του 2011. Έχει λάβει ασημένιο μετάλλιο αεροναυτικής ανδρείας το 2007 από τον Ιταλό Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Πολύ μεγάλη μου τιμή και σε παρουσιάζω Λούκα. Θα μιλήσω αργά, ελπίζω βέβαια να μη σας κουράσω. Πολύ δύσκολο να ακολουθήσω μετά από αυτούς τους φοβερούς ανθρώπους που πήγαμε 1,5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα στον Πλούτονα. Πέντε, πέντε εκατομμύρια χιλιόμετρα στον Πλούτονα. Μετά που πήγαμε 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα στον Άρη και τώρα σας κατεβάζω μόνο στα 250 μίλια, δηλαδή στα 400 χιλιόμετρα από τη γη. Τίποτα, δηλαδή τι είμαι, μυρμήγκι, δίπλα. Λέω μακριά, αλλά η διαφορά είναι τεράστια. Μέχρι τώρα μιλούσαμε, και είναι εκπληκτικά όλα αυτά που μας παρουσιάσατε, μιλούσαμε για ρομποτική διερεύνηση του διαστήματος. Και όπως είπε ο Βασίλης, είναι αυτήν η διαφορά τώρα. Μιλάμε για ανθρώπους, εγώ θα μιλούσα και ανθρώπους. Ανθρώπους εναντίον ρομπότ. Γιατί πιστεύετε ότι είναι σημαντικό να υπάρχει και άνθρωπος, να υπάρχουν επανδρομένες πτήσεις στο διάστημα. Για μένα αυτό ανάγκηται στη δική σας μυθολογία, μεταξύ άλλων. Λατρεύω την μυθολογία και την ελληνική μυθολογία. Και υπάρχει ο γνωστός ήρωας, ο χαρακτήρας που είναι η πηγή όλων των εξερευνήσεων, και αυτός είναι ο Οδυσσέας. Ένας από τους αγαπημένους μου, πιο αγαπημένος μου θα έλεγα, η περίεργιά του, ήταν θεμελιώδης για να ανακαλύψει, για να ξεκινήσει τις εξερευνήσεις. Βλέποντας έναν ορίζοντα, πάντα αναρωτιόταν τι υπάρχει πέρα από τον ορίζοντα. Πιστεύω πραγματικά, και εμείς οι άνθρωποι έχουμε το γονίδιό στον DNA μας, που είναι ακριβώς αυτό το Οδυσσέα. Όταν βλέπουμε κάτι που δεν το ξέρουμε, θέλουμε να μάθουμε τι είναι. Και η ομορφιά του διαστήματος είναι ακριβώς ότι δεν έχει σημασία πόσους ορίζοντες ανακαλύπτουμε, είναι άπειροι, άπειρα αριθμοί, και αυτό θέλουμε διακόν να τους εξερευνήσουμε. Τι κάνει, λοιπόν, ένας διαστημικός σταθμός. Διαστημική πτήση, βέβαια, έχει να κάνει με τεχνολογία και επιστήμη. Ας μιλήσουμε για επιστήμη. Τι επιστήμη έχουμε στο διαστημικό σταθμό, ό,τι κι αν θέλετε ονομάστε. Κάνουμε πάνω από 160 πειράματα, έρευνες την εβδομάδα. Το μέγεθος και το έμβρος του πειράματος που γίνεται στο διεθνικό σταθμό είναι ασύλληπτο. Δεν μπορούμε να το κάνουμε στη Γη, γιατί υπάρχει μια δύναμη που δεν μπορεί να αλλάξει πάνω στη Γη. Μπορεί να αλλάξει τη σύνθεση της ατμόσφαιρας, την πίεση, την θερμοκρασία, ό,τι θέλετε, τα πάντα. Υπάρχει ένα πράγμα, όμως, η βαρύτητα. Η βαρύτητα δεν μπορεί να αλλειώσεται. Υπάρχει εδώ και 4 δις χρόνια. Δεν μπορεί να την βγάλετε. Τεχνολογία και επιστήμη, λοιπόν, τα επιστημονικά πειράματα, τα οποία διεξάγονται στο διεθνικό σταθμό, είναι κάτω μοναδικό, γιατί δεν υπάρχει βαρύτητα. Δεν είναι, βέβαια, κάτι που θα σου δώσει απάντηση σήμερα ή αύριο, αλλά απευθύνομαι στους νεότερους από εσάς. Αυτοί που ονομάζουμε εσάς, γενιά του Άρη, που μπορεί να πάτε στον Άρη, θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε τα αποτελέσματα αυτού του πειραμάτου για να πάτε εκεί. Τεχνολογία και επιστήμη πάνε χέρι-χέρι. Δεν είναι το ίδιο, αλλά είναι αλλεξαρτώμενες. Καλύτερη επιστήμη σου προσφέρει καλύτερη τεχνολογία. Τεχνολογία σου δίνει καλύτερη κατανοήση της επιστήμης. Πηγαίνουν χέρι-χέρι και βαλτιώνονται από κοινού. Η τεχνολογία, λοιπόν, στο διεθνικό σταθμό, ορισμένες φορές φαίνονται όλα καινούργια, αλλά πρέπει να είναι αξιόπιστη. Τα ελέγχουμε είναι καινούργια πράγματα που δεν έχετε δει ποτέ και είναι η τεχνολογία που θα χρησιμοποιείτε εσείς όταν θα πάτε στον Άρι. Αυτή η τεχνολογία που δεν υπάρχει ακόμα, πρέπει να την ελέγξουμε όμως, πρέπει να την τεστάρουμε. Εντάξει, είναι όλοι ξύπνιοι, με παρακολουθείτε? Ωραία. Όχι, δεν θέλω χειροκροτήματα, όχι ακόμα, δεν χάσουμε χρόνο, απλώς θέλω να ξέρετε να με παρακολουθείτε. Ας ξεκινήσουμε με ένα βιντεάκι και θα σχολιάσω. Κάθε ταξίδι ξεκινάει από κάπου. Αυτό είναι το Μπακονού, στο Καζακστάν. Περάσαμε ένα δεκαπενθήμερο απομόνωσης εκεί. Περάσαμε σε καραντίνα, δηλαδή, μη τυχόν και επιβιβαστεί σε διαστημόπλιο κανένας αστροναύτης με γρίπη και αλλημονό μας. Μετά από 15 μέρες, λοιπόν, καραντίνας, ενώσου μιλούσαμε βέβαια με φίλους και συγγενείς πίσω από γιάλλινο χώρισμα, βλέπετε εκεί οι δικοί μου συγγενείς που μιλούσαν, ήταν και η πρώτη φορά που αρχίσαμε να εξετάζουμε και το σκάφος μας. Είδατε μια εικόνα παρέμφερη τον πρώτο πυράβλο, αλλά αυτός είναι ο δικός μου, είναι ιδιαίτερος, είναι ο δικός μου. Δικός μου ο πυράβλος αυτός, το δικό μου αρκουδάκι. Βλέπετε πόσο πράσινο είναι το έδαφος, γιατί είναι το φως της εκτόξευσης, για κάποιους λόγους... Λίγο πάνω, λίγο πιο πάνω, εκεί. Τέλειο. Αυτή είναι η βραδιά της εκτόξευσης, μία ή ώρα το πρωί έγινε. Βλέπετε τη νύχτα, είναι όλα κατάσπρα, γιατί... Δεν μπορώ να απαντήσει, σας δώσω την απάντηση λοιπόν. Θα αναρωτηθείτε, γιατί οι Ρώσοι δαπάνησαν τόσο χρόνο... Όχι, κλείστε τα φώτα, δεν χρειάζεται να με δουν εμένα, κλείστε τα φώτα για να φαίνεται, αν θέλετε, παρακαλώ, πολυεμιλητής. Δεν είναι μπογιά αυτό, είναι τόσο κρύο, είναι κρύο καύσιμο, είναι πάγος αυτός δηλαδή. Είναι πράσινος ο πύραβλος, αλλά είναι καλυμμένος από πάγο, γι' αυτό είναι κατάσπρος. Έχετε δει εκτοξεύσεις σε πάρα πολλούς πυράβλους. Όλοι οι ίδιοι φαίνονται απ' έξω, είναι 60 μέτρων όπως οι προηγούμενοι. Ποια είναι η διαφορά όμως, ότι υπάρχουν και τρία άνθρωποι εδώ μέσα. Μικροί εγκέφαλοι αν είναι σαν τον δικό μου. Βρισκόμαστε όλοι πάνω σε απίστευτα εκκρυκτικό υλικό. Τι συμβαίνει λοιπόν εκεί, τη στιγμή της εκτόξευσης. Είμαστε στις διαστημικές μας στολές, όχι πάρα πολύ άνετα οφείλω να πω, γιατί νομίζω ότι θα χαθίσουμε σχεδιασμένα για το Yuri Gagarin, που ήταν κάπου ένα 50. Εγώ έχω ένα ίδιο, το βλέπετε. Πραγματικά, μακάρι να είχα κάνει γιόγκα αλλά δεν κάνω γιόγκα, είμαι πραγματικά καταϊδρωμένος, με κράμπες, διπλωμένος, αλλά περίμενα. Τα πάντα λοιπόν είναι έτοιμα σε γρήγορση αλλά πάρα πολύ ήσυχα. Πριν από την εκτόξευση ακούμε λίγο κλασική μουσική. Το μόνο που θυμάμαι είναι η κλασική Michael Jackson. Ο Michael Jackson ποτέ δεν θα είναι ίδιος για μένα μετά τη μουσική που ακούω εκεί μέσα. Και μετά αρχίζει σε απόλυτη ησυχία η αντίστροφη μέτρηση. Δεν είναι ακριβώς η ίδια, δεν είναι 19-18. Στα ρωσικά ακούει κανείς τις διαφορετικές φάσεις της αναλογίας. Δηλαδή, προετοιμασία 1, προετοιμασία 2. Είμαστε προετοιμασμένοι. Φανταστείτε τώρα τον εαυτό σας, είμαι εγώ εκεί. Τα πάντα είναι απόλυτα ήσυχα, νεκρικής υγείας, διπλωμένη και ξαφνικά ζωντανεύει αυτό το τέρας. Στην Αμερική, μας είπε ο κ. Κρυμιζής, πέντε χιλιόμετρα μακριά παρακολουθείτε. Στον Καζακστάν το παρακολουθούσαν ένα χιλιόμετρα μακριά. Εμείς, όμως, ήμασταν 40 μέτρα. Δεν ακούγαμε τον ήχο, γιατί ήμασταν μέσα στις δυστημικές ροστολές. Αλλά τα πάντα δονούνται. Και εκεί αισθάνεσαι την επιτάχυνση στην καρδιά σου με τον κλειδωνισμό. Αυτή είναι η τελευταία φάση. Μπορείτε να χαμηλώσετε τα φώτα, παρακαλώ πολύ. Μπορείτε να χαμηλώσετε τα φώτα. Τα φώτα, παρακαλώ πολύ. Παρακαλώ πολύ. Τώρα είμαστε στο μηδέν. Μηδέν ταχύτητα. Και πραγματικά, υφιστάμεθα 4,5 g. Δηλαδή, το βάρος... Πραγματικά, το βάρος σας τετραπλασιάζεται. Είναι σαν να συμπιέζει ένα τεράστιο, ένα γεγατιαίο χέρι. Πώς ήταν να είσαι μέσα σας? Ήταν σαν να ήμουν δυο άνθρωποι. Ο ένας ήταν ο αστροναύτης, απόλυτα εστιασμένος στις διαδικασίες, το να τσεκάρω τη λίστ τσεκ, έγινε αυτό, αυτό, αυτό. Αλλά ταυτόχρονα, θυμάμαι τον Λούκα πριν από 30 χρόνια, το παιδάκι, που δεν το πίστευα ότι συνέβαινε αυτό. Σας έλεγα το στο, 0 έδαφος, 0 ταχύτητα. 8,5 λεπτά μετά, είμαστε σε 20.000 χιλιόμετρα την ώρα ταχύτητα και σε τροχιά. Δεν υπάρχει πάυση, δεν μπορούμε να σπαταλίσουμε χρόνο, γιατί πρέπει να φτάσουμε στο εθνικό σταθμό. Και εδώ, φτάνουμε. Εγώ κάθομαι εδώ, αυτό είναι το δικό μου το παράθυρο. Αν ήθελα να δω απ' έξω λοιπόν, θα έβλεπα... θα έβλεπα την εκπληκτική ομορφιά του διαστημικού σταθμού, αλλά δεν κοιτούσα έξω βέβαια από το παράθυρο, παρακολουθούσα την οθόνη για να γίνουν αυτά τα πράγματα σωστά. Στο κέντρο, ρώσος ήταν ο πιλότος, εγώ ήταν ο πιλότος, ήταν κομμάτι της δουλειάς μου, έπρεπε... αυτό είναι ένα περισκόπι ουσιαστικά, βλέπονται σωτερικά, και αυτή είναι η στιγμή τους... που φτάνουμε στην προβλήτα, θα λέγαμε, που ερχόμαστε να βεντουζώσουμε με την πόρτα του διαστημικού σταθμού, και είδου, μπαίνω και χαμογελώ σαν το καλύτερο πράγμα που έχει συμβεί στη ζωή μου, που κατά κάποιο τρόπο ήταν. Αλλά για πάρα πολλούς λόγους γελάω, είμαι ευτυχής, είναι συναρπαστικό να μπαίνει κανείς στο διαστημικό σταθμό, είμαστε σαν σαμβέλες στον πύραυλο, στο διαστημικό σταθμό, ήταν πάρα πολύ ωραία, γιατί ήταν άνετο, πολύ ωραίο όταν φτάσαμε στους ογιούς, αλλά υπάρχει και άλλος λόγος που γελούσα έτσι, είναι εδώ. Ειδού ο κύριος Κρυσ Κάση. Ο Κρυσ Κάση λοιπόν, ψάστον στον ουσιαστή είναι εδώ, είναι βατραχάνθρωπος, και τα υπέροχα αυτά γαλανά μάτια του θα μπορούσαν να σας δολοφονήσει απλώς πεταρίζοντας τα βλέφαρά του. Αλλά ένας υπέροχος άνθρωπος, και όπως όλοι οι αστροναύτες, απολαμβάνει τα αστιάκια. Τι έκανε λοιπόν? Κανονικά ο Κρυσ Κάση έχει πάρα πολλά μαλλιά, όπως και περισσότεροι, έχει πολύ πλούσια κόμμη. Όλη τη μέρα λοιπόν που μας περίμενε κατά τη διάρκεια της εκτόξευσης, έδειχνε σε κάθε κάμερα την πλούσια κόμμη του. Παντού μοστράριζε τα ωραία του μαλλιά. Και μετά στα πέντε λεπτά που δεν υπήρχε επικοινωνία με το έδαφος, είχανε κλείσει όλες οι κάμερες, τι έκανε? Ξήρισε το κεφάλι του, το πεντά λεπτό κύνοχρονο, το πήσε κανέναν. Μόνο στη γυναίκα το είχε πει. Γιατί έπρεπε βέβαια να πάρει την άδεια της συζύγου του από τη γη. Αλλά εν πάση περιπτώση, ξήρισε το κράνιο του, και όταν άνοιξαν πάλι οι κάμερες, έμειναν όλοι από κάτω από το έδαφος. Μα είναι δυνατόν, έλεγαν, ο Λούκα πως έφτασε, πως έφτασε το εθνικό σταθμό, είναι ακόμα στο διάστημό πλοίο, δεν έχουν φτάσει ακόμα, ο Λούκα πως είναι μέσα. Τεράστια σήχηση. Εγώ του είχα μιλήσει τις προηγούμενες μέρες, τον είχα δει με την πλούσια κόμμη του. Με το που ανοίγω λοιπόν την μπούκα πόρτο, σκεφτόμουν αυτά τα καταπληκτικά λόγια. Ήθελα να πω κάτι σημαντικό, κάτι ωραίο που το συνάντησα. Να πω ότι είναι μια μικρή πτήση για μένα, αλλά κάτι μεγάλο για την Ιταλία, ή κάτι τέτοιο, εν πάση περιπτώση. Κάτι μεγαλοπρεπές, κάτι άνετο. Αλλά αντί αυτό το μόνο που είδα, ανοίγοντας, είδα τον Κρεις και τον είδα, τον είδα να γελάει, και το μόνο που μπορούσα να πω, μα για όνομα του Θεού. Φώναγα λοιπόν, Κάρεν πρέπει να το δεις, ο δίδυμος μπροστά μου. Τα επόμενες δύο μέρες, όλοι ήταν σε σύγχυση. Του έλεγαν, ο Κρεις είναι ή ο Λούκα, και αντιστρόφος. Και στη συνέχεια βέβαια, ξαναφίτρωσαν τα ωραία του τα μαλλιά, τα δικά μου όχι, και έτσι λύθηκε το πρόβλημα. Λοιπόν, συνεχίζουμε το βιντεάκι. Αυτές είναι οι αποστολές 36, 37. Βλέπετε πολλά διαφορετικά πρόσωπα, και είναι πραγματική διεθνής διαστημική σταθμή. Αυτό είναι το Σωγιούς. Αυτή είναι η ατμόσφαιρα της Γης. Αυτή είναι η μετάβαση από τη μέρα στη νύχτα. Όταν με ρωτούν, αισθάνεσαι κλειστοφοβία στον διαστημικό σταθμό, όχι, είναι πολύ μεγάλος. Μπορεί να παίζω τον Σούπερμαν, ποιον έρχομαι. Εδώ είναι η Κρίστη, η οποία κυνηγάει το κομπιούτερ της. Η κομπιούτερ, η οποία πηγαίνει στα ιδιαίτερα διαμερίσματα. Κοιτάξτε τι εύκολη είναι η κίνηση. Η Κάριν κρατάει μια τρίχα και πιέζει τον εαυτό της, από ένα σημείο στο άλλο, σε μια τρίχα. Εγώ δεν μπορούσα να το κάνω, έκανα το βιντεάκι, αλλά ξέρω ότι είναι αλήθεια. Μιλήσαμε λίγο για το τι κάνουμε στο διαστημικό σταθμό. Είπαμε επιστήμη, τεχνολογία, αλλά δούμε και άλλα πράγματα. Ας μιλήσουμε για τεχνολογία. Ακόμα και το να κάνουμε εσυντήρηση, για απλά πράγματα. Εδώ η Κάριν κοιτάει τα φίλτρα. Εδώ στο εργαστήριό μας, το Columbus, το οποίο έχει κατασκευαστεί στην ΕΖΑ, στην Ευρώπη. Ακόμα και το να κάνουμε λοιπόν απλές εργασίες συντήρησης, εκταλούμε τεχνολογία, γιατί πρέπει να σκεφτούμε. Αν πάμε στον Άρη, πόσο θα διαρκέσουν όλα αυτά, πόσες εξαρτήματα πρέπει να πάρουμε μαζί μας, πώς μπορούμε να τα επισκευάσουμε, να τα αναπαράξουμε σε τροχιά. Είναι πολύ σημαντικό κομμάτι λοιπόν του διαστημικού σταθμού και υπάρχει και νοτόμα τεχνολογία εδώ. Θα γελάσετε λοιπόν, αλλά θα σας το πω, εδώ είναι τουαλέτα. Σας το είπα, εδώ είναι τουαλέτα μας. Γιατί είναι υψηλής τεχνολογίας, τεχνολογία. Όλοι με ρωτάνε βέβαια, τι κάνετε όταν είστε σε τροχιά, τι κάνετε. Είναι ένα εκπληκτικό επιστημονικό και μηχανολογικό επίτευμα το να πηγαίνει κανείς στην τουαλέτα χωρίς να υπάρχουν διαρροές. Και με τα ούρα, αν τα καταφέρνεις. Αλλά με τα στερεά απόβλητα, με τα κόπρανα, είναι μια χαρά για τους ανθρώπους που τον κάνει, αλλά είναι εξαιρετικά τοξικό για όλους τους άλλους λόγω των βακτηρίων. Δεν είναι καθόλου εύκολο λοιπόν τα εξοδετερώσεις. Οι μηχανολόγοι μας όμως έκαναν κάτι εκπληκτικό. Το αγαπημένο στην τουαλέτα είναι η μηχανή του καφέ. Έχουμε ένα σύστημα διανομής για το νερό. Ζεστό και κρύο. Το πρωί λοιπόν πηγαίνω με ένα μικρό πακετάκι, φακελάκι καφέ, νες καφέ, πατάω ένα κουμπί, κατεβαίνει ζεστό νερό και γίνεται καφέ. Αυτό που οι Αμερικάντες πάντων ονομάζουν, καφέ, τέλος πάντων. Πίνω αυτό το ξέπλυμα λοιπόν του καφέ, καφέ, δίνω ένα κουμπί, δίνω αυτό το ξέπλυμα λοιπόν του καφέ, διαφανές, το πίνω και γίνεται κίτρινο πλέον, ούρα, και τι κάνω. Υπάρχει εδώ πέρα μια κίτρινη. Καταλαβαίνετε τι κάνουμε. Ανοίγουμε μια αντλία, δημιουργεί ένα κενό αέρας, σαν την σκούπα, αν θέλετε. Κάνω τη δουλειά μου εκεί, στο σύστημα που καταλήγει εδώ. Εδώ είναι ο Chris που εγκαταστάει μια σειρά φίλτρων. Τα ούρα λοιπόν περνούν από τη σειρά αυτών των φίλτρων, που διαχωρίζουν το νερό και ανακτούμε το 45%-95% και πλέον τα ούρα μου ξαναγίνονται καφές. Γι' αυτό και ονομάζω εδώ τη δουαλέτα, τη μηχανή του καφέ. Σκεφτείτε, σκέφτεί κανείς πίνεις τα δικά σου, όχι πίνω όλων των άλλων, ο καθένας πίνει όλων των άλλων, τα ούρα όχι τα δικά του. Αλλά το ίδιο κάνετε και εσείς, έτσι. Γιατί αν φαντάζεστε ότι το νερό σε αυτά τα μπουκάλια εδώ πίνεται, είναι φρέσκο, κάποιοι έχετε ήδη πει το όρος και το ξέρετε. Εντάξει, πριν από 205 εκατομμύρια χρόνια πριν. Ελέγχουμε. Το νερό, το νερό στο διαστημικό σταθμό, είναι πιο καθαρό από αυτό που πίνετε εδώ, γιατί καθαρίζεται απολύτως, που φτάνει πλέον να είναι αποστηρωμένο. Δεν είναι πολύ ευχάριστο, βέβαια, στη γεύση, το αποστηρωμένο νερό, γι' αυτό και πρέπει να προσθέσουμε άλατα και μετά το πίνουμε. Αλλά πρώτα το ελέγχουμε. Βάζουμε, βγάζουμε ιόδιο, βάζουμε ιόδιο για να καταστραφεί για κάθε μικροοργανισμός, αφαιρούμε μετά για να μην υπερβολικά φορτωμένο το νερό και λοιπά. Γιατί είναι σημαντική ανακύκλωση του νερού, αλλά το νερό είναι πάρα πολύ βαρύ. Βαρύ στη μεταφορά του σημαίνει πολύ δαπανηρό. Το να φέρνεις μία μπωτήλια Ευγειάν στη δροχιά, είναι εξαιρετικά δαπανηρό, πρέπει λοιπόν να το διατηρούμε. Όταν κύριοι μου πάτε στον Άριε, εσείς τέτοιο νερό θα πίνετε, για πολύ μεγάλο διάστημα. Πρέπει να εξασφαλίσουμε λοιπόν ότι θα λειτουργεί το σύστημα αυτό. 95% ανάκτηση του νερού καλό είναι, αλλά θέλουμε να φτάσουμε στο 100%. Τι κάνουμε τώρα με τα κόπρανα? Είναι πολύ πιο περίπλοκο, είναι πολύ πιο δύσκολο να έχεις ένα κλειστό σύστημα για τα στερεά απόβλητα. Εδώ λοιπόν έχουμε αυτόν τον κουβά. Χρησιμοποιούμε λοιπόν το ίδιο σύστημα, σε ό,τι αφορά την υπερεχείληση. Το κλείνουμε και μετά από 10 μέρες περίπου, αφού έχει γεμίσει και αφού το έχουν χρησιμοποιήσει περίπου 3 άτομα, παίρνουμε τον κουβά και τον αποθηκεύουμε όσο δυνατόν πιο μακριά από εκεί που τρώμε, γιατί κατά κάποιο τρόπο υπάρχει μια δυσάρεστη οσμή. Έτσι λοιπόν, όταν έχουμε βάλει αρκετούς τέτοιους κουβάδες κατά μέρος, έχουμε τα στερεά μας απόβλητα. Εδώ λοιπόν βλέπετε, είναι μεγάλη κανοπίηση να καθαρίζει κανείς την τουαλέτα, όπως βλέπετε εδώ τον κρυς. Δεν ξέρω γιατί, αλλά το κάνει με πάση περιπτώση. Και ξανά επιστρέφουμε στην επιστήμη. Εδώ είναι δύο άλλα μέλη από την αποστολή Ρωσικής Καταγωγής. Ο Κρουκ και ο Κιμ. Άλλος ένας συνάδελφος από την Ίσα. Αν κάτι λοιπόν υπερθερμανθεί και μετά το ψήξουμε πάρα πολύ γρήγορα, τότε είναι πραγματικά μια τέλεια εμπειρία, γιατί δεν υπάρχει καμία επίπτωση αν θέλετε, δεν υπάρχει καθόλου το φαινόμενο της βαρύτητας. Σε ποιον δεν αρέσει να καίει πράγματα. Εδώ πάλι κάποιες άλλες εικόνες από τον Διαστημικό Σταθμό. Φαντάζομαι σας αρέσει εδώ το ρομπνο. Δεν μας αρέσει. Γιατί, γιατί, γιατί είναι τεράστιος, μεγάλος. Αλλά στην πραγματικότητα εγώ προτιμώ τα ρομπότ να είναι πιο μικρά όπως αυτό. Κάποιες στιγμές θα γίνει και αυτό. Και αυτά είναι ρομπότ που ονομάζονται red and blue, κόκκινο και μπλε. Δεν έχουν πολύ μεγάλη φαντασία οι επιστήμονες. Εδώ μπορούν βλέπετε να πετάξουν και να κάνουν και πλοήγηση ανεξάρτητα. Είναι σαν τα μικρά ρομπότ που χρησιμοποιούμε σε πολλά μικρά ωραία επιράμματα που κάνουμε. Εδώ τώρα βλέπετε η επιστήμη της φυσικής σε υγρή μόρφη. Μπορούμε δηλαδή να κάνουμε τα υγρά να κινούνται χωρίς προβλήματα. Θα ήθελα λοιπόν να σας μιλήσω, να κάνουμε εδώ μία στιγμή μία παύση. Πώς μπορούμε να κάνουμε λοιπόν πάρα πολλά πειράματα και εξερεύνη στο διάστημα. Κοιτάξτε εμένα, Λούκα. Πώς μπορεί δηλαδή να εξερευνήσει κανείς κάτι, αν απλά και μόνο περιβάλλει την περίμετρό του από ένα ίσου μήκους σκηνή ή ταινία. Τίποτα ουσιαστικά. Άρα λοιπόν ουσιαστικά αυτό που θέλουμε εμείς είναι, όχι μόνο να φτάσουμε στο δωδιάστημα, μας αρέσει το ξυγόνιμη ατμόσφαιρα, το energy, αλλά όλα αυτά τα οποία τελικά μας βαρέμουν, τα χρειαζόμαστε. Άρα λοιπόν ένα από τα προβλήματα είναι η ανθρώπινη φυσιολογία, σε ό,τι αφορά το παραπάνω από 1G, όταν έχουμε δηλαδή 4G. Είναι τα όρια της ανθρώπινης φυσιολογίας. Και εμείς είμαστε τα υποκείμενα αυτού του πειράματος. Τα πιο πολλά πειράματα κάνουμε στον εαυτό μας. Εδώ μπορούμε να ξαναπέξουμε το βίντεο. Βλέπετε λοιπόν εδώ η Karen, η οποία μέσα από ένα μηχάνημα υπερίχων, κάνει απεικόνιση της σπονδυλικής στήλης. Να παίξουμε πάλι το βίντεο, παρακαλώ. Δεν ξέρω αν με καταλάβατε. Πατήστε το play για να ξεκινήσει το βίντεο. Έχουμε λοιπόν εδώ εικόνες και απεικόνισης μάλλον της σπονδυλικής στήλης και μπορούμε ουσιαστικά να τα προβάλλουμε στον υπολογιστή και να έχουμε με πολύ μεγάλη ακρίβεια τη σπονδυλική στήλη. Αυτή λοιπόν είναι τεχνολογία, χρησιμοποιείται ξανά και θα σας ξαναπω για αυτό. Να επανέλθω τώρα στην εξερεύνηση. Τι σημαίνει για μένα αυτό. Κάποια μέρα λοιπόν θα υπάρχει κάποιος τυχερός άνθρωπος, άνδρας ή γυναίκας, ο οποίος θα αφήσει το αποτύπωμά του στον Άρη. Για να το πετύχουμε όμως αυτό χρειαζόμαστε τέτοια πράγματα που βλέπετε εδώ. Αυτό εδώ που βλέπετε, βλέπετε εδώ τα μαλλιά του Chris, εδώ σε αυτή τη φωτογραφία φαίνονται. Ένα εργαλείο ασφάλειας προκειμένου να μπορέσει να μας κρατήσει εκεί που δεν υπάρχει βαρύτετα, για να μην χαθούμε στο διάστημα. Μιλάμε λοιπόν για το EVA. Εδώ είναι από τα αγαπημένα μου σημεία. Όταν έβλεπα λοιπόν τους αστρονάφτες να φοράνε αυτές τις σούπερ στολές, σκεφτόμουν ότι και εγώ θέλω να γίνω αστρονάφτης κάποια μέρα. Βλέπετε λοιπόν εδώ αυτή τη στολή του αστρονάφτη. Και το 2013 πριν, η πρώτη φορά, μπόρεσα να πάω επάνω στο διάστημα δηλαδή. Βλέπετε εδώ τις φωτογραφίες μέσα στην στολή μου του αστρονάφτη, πριν μπω στο διάστημο πλοίο. Εδώ λοιπόν είμαστε μέσα αυτόν τον θάλαμο, τον αεροστεγείο, απόλυτη η απομόνηση, μπαίνουμε σε κενό και μετά βγαίνουμε έξω. Έτσι λοιπόν βγαίνουμε έξω, ο Chris ο οποίος βγαίνει και εγώ όπως βγαίνω έξω βλέπετε τα πόδια μου. Βλέπετε λοιπόν αυτό το βίντεο που τράβηξε η ομάδα. Αυτή λοιπόν είναι το τμήμα, αν θέλετε, το κομμάτι του σκάφους το οποίο είναι αεροστεγές. Χρησιμοποιούμε λοιπόν τα χέρια μας για να μπορούμε να μετακινηθούμε στο εξωτερικό του διαστημόπλου, του αεροσκάφους. Τα πάντα είναι εδώ, τεχνολογία, εξερεύνηση, επιστήμη. Κάποιες λοιπόν από τις εργασίες που κάνουμε είναι ουσιαστικά, αν θέλετε, επιστημονικά πειράματα τα οποία λαμβάνουν χώρα έξω από το αεροσκάφος σε κενό αέρος. Φανταστείτε λοιπόν για παράδειγμα, περιστροφή σε 360 μήρες και όλα αυτά τα αποτελέσματα μπορούμε να τα πάρουμε πίσω στη Γη. Να λοιπόν η στολή που μας προστατεύει από τη ζέστη, από το κρύο, από το κενό αέρος. Και βεβαίως μπορούμε να βγάλουμε και τρομερές σέλφις, όπως βλέπετε. Κατά τη διάρκεια του πρώτου TVA, ουσιαστικά κάναμε αναπαράσταση της πρώτης απόκλεισης στο διάστημα. Εδώ ουσιαστικά κάνω εγκατάσταση ενός θερμικού καλλίματος για να μπορέσω να προστατεύσω τον αεροσταθμό μας. Το δεύτερο στάδιο, η δεύτερη δηλαδή φάση που βρέθηκα εκτός, δεν ήταν και τόσο επιτυχής, γιατί μόνο εγώ, εκτός δεν ήταν και τόσο επιτυχής, γιατί μετά από λίγα λεπτά άρχισα να αισθάνομαι νερό στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου. Και ουσιαστικά αυτό που είδατε εδώ ήταν μια τρισδιάστατη αποικώνηση. Βλέπετε εδώ λοιπόν έλλειψη του συστήματος υποστήριξής μου. Το σύστημα δηλαδή, το οποίο σε διατηρία ζωή, απέτυχε. Είναι ουσιαστικά σε μια μηχανική βλάβη, σε αυτό το backpack εξοπλισμό που έχουμε. Σε αυτό το σακίδιο πλάτης. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι όταν αρχίζεις να αισθάνεσαι νερό, το συζητήσαμε από πού μπορεί να προέρχεται, ίσως από το NGP, δηλαδή μια διαρροή υγρού από ένα φυαλίδιο, το αισθανόμουν όμως και στην καρδιά μου. Θυμάμαι όμως, είχαμε και αυτά τα πτερίγια ασφάλειας, που είχαμε και δυστυχώς δεν δούλευαν στον συνάδελφο και άρα έπρεπε να συνεχίσω μόνος μου. Προσπάθησα για ένα λεπτό αλλά δεν δούλεψε. Άρα τι λέμε, τι μπορείς να κάνεις εκεί. Μου εξήγησαν λοιπόν και γι' αυτό σταμάτησα το βίντεο εδώ. Όταν πέφτει ο ήλιος σε έναν διαστημικό σταθμό, δεν είναι όπως στη δύση του ηλίου. Απλά κάτι εξαφανίζεται. Και με την ταχύτητα που κινούμαστε έχεις φως, έχεις θερμότητα, όμως 3-2-1 και τα πάντα χάνονται, εξαφανίζονται. Και η ζέστη και το φως και το μόνο που υπάρχει είναι αυτό το απόλυτο μαύρο. Το πιο απόλυτο μαύρο κενό που μπορεί να φανταστεί κανείς. Όλα εξαφανίζονται. Αυτά λοιπόν εδώ τα φώτα που έχουμε στο κράνος μας, είναι το φως που χρειαζόμαστε για να μπορέσουμε να δουλέψουμε σε απόσταση κοντινή μπροστά μας. Είναι δηλαδή εξοπλισμός βοηθητικός για το φως. Όμως επειδή δεν υπάρχει ατμόσφαιρα έξω από το διαστημικό σταθμό, δεν έχουμε ανάκλαση, διάθλαση. Γιατί αντίστοιχα όταν βρισκόμαστε στη γη στο έδαφος και έχουμε ένα φωκό, το φως αντανακλάται προς τα πίσω. Εδώ όμως δεν υπάρχει τίποτα. Αν βγάλω το χέρι μου δηλαδή πιο μακριά, εξαφανίζεται, δεν φαίνεται. Πολύ cool θα πει κανείς, εκτός αν κινδυνεύει η ζωή σου και να πεθάνεις, όπου εκεί δεν είναι πια καθόλου ευχάριστο. Άρα λοιπόν άρχισα να νιώθω το νερό, την υγρασία, στα μάτια μου μπροστά, μέσα στη μύτη έφτασε μέχρι τα αυτιά μου. Δεν μπορούσα να ακούσω τίποτα, ούτε να δω, ούτε να μιλήσω, γιατί είχε φτάσει μέχρι και στο μικρόφωνο. Προσπάθησα λοιπόν να αναζητήσω βοήθεια και καθοδήγηση, όμως κανείς δεν με άκουσε, το κρίστησε ούτε κανείς. Άρα λοιπόν έπρεπε από μόνος μου να απλογηθώ στο σκοτάδι και να επιστρέψω. Διήρκησε μόνο έξι λεπτά. Αλλά τα έξι λεπτά είναι λιγότερο χρονικό διάσταμα πόσο χρειάστηκε να σας διηγηθώ την ιστορία. Και τώρα μπορούμε να ξαναπέξουμε το βίντεο. Ευτυχώς λοιπόν ήμουν τυχερός χάρη στην εκπαίδευση που είχα και τόσο μεγάλο χρονικό διάσταμα που είχα κάνει εκπαίδευση κάτω από το νερό στο Χίουστον, όπου εκεί έχουμε μια μικρή πισίνα που φοράμε τις στολές μας και μαθαίνουμε πώς να κάνουμε την εκπαίδευσή μας σε τέτοιες συνθήκες. Μπορούσα λοιπόν χάρη σε όλα αυτά να βρω τον δρόμο της επιστροφής. Αφού λοιπόν μετά καταφέρα να επιστρέψω και να κάνω το log-in, μετά από λίγη ώρα δεν μπορούσα να ακούσω τίποτα. Δείτε εδώ τα πρόσωπα των συναδέλφων μου. Αυτό είναι η στιγμή που με συγκινεί πάντα πιο πολύ από όλα. Βλέπετε όλες αυτές τις φισαλίδες από το νερό. Να, κοιτάξτε εδώ πώς φαίνομαι. Όλο αυτό το νερό το είχα κάτω από το κράνος. Βλέπετε, αν έχεις μεγάλη μύτη σαν τη δική μου και προσπαθείς με τα κινήσεις το κράνος, δείτε πόσο νερό είχε από κάτω. Γίνεται σχεδόν σε μορφή γέλις και κολλάει πάνω στο δέρμα. Το ανακαλύψαμε λοιπόν και αυτό. Να επιστρέψω τώρα στην τεχνολογία. Αυτό ονομάζεται ATV. Είναι ένα ευρωπαϊκό επίτευγμα, το ευρωπαϊκό διαστημόπλιο ή αεροσκάφος όπως βλέπετε. Έχαμε και πάρα πολλούς Γάλλους στην ομάδα. Ουσιαστικά, είχε ταξιδέψει εκατομμύρια μιλίων πριν το ενσωματώσουμε στην αποστολή μας. Σπουδεί ευρωπαϊκή τεχνολογία. Το Kunotori είναι ένα ιαπωνικής κατασκευής όχημα. Και ουσιαστικά αυτό μπορεί να σπαστεί σε απόσταση περίπου 10 μέτρων. Εδώ έχουμε αυτό το ρομπότ που κατασκευάστηκε στον Καναδά, το Canada 2. Τι κάνουμε λοιπόν εδώ. Αυτό είναι ένα τμήμα του διαστημικού σταθμού. Και ουσιαστικά μπορούμε να το πετάξουμε, αν θέλετε, από τα μέσα. Αυτή είναι λοιπόν η στιγμή που μπορούμε να συλλέξουμε όλα αυτά τα στοιχεία. Η Karin, η οποία ουσιαστικά τραβά τις φωτογραφίες ενός ιαπωνικού αεροσκάφους. Και είναι ένα του Καναδά. Μετά από λίγο έχουμε τα προτασίματα αυτά. Εδώ έχουμε τώρα έναν ευρωπαίο αστροναύτη, ο οποίος χρησιμοποιεί τη βοήθεια και ενός Καναδού. Και φτάνει να ενσωματωθεί με την Αμερικανική Αποστολή. Μιλάμε για ένα διεθνές περιβάλλον δηλαδή. Τα πάντα, ο ρουχισμός, το υλικό για τα πειράματα, όλα τα έχουμε πάρει από το έδαφος, ουσιαστικά. Εδώ λοιπόν βλέπετε ένα πάρα πολύ όμορφο διάτοντα αστέρα. Τι γίνεται λοιπόν εδώ? Έχουμε το αεροσκάφος το οποίο επιστρέφει στο έδαφος, ονομάζεται Dragon. Και είναι το μόνο το οποίο έχει αυτήν την προστατευτική ασπίδα και μπορεί να φτάσει κάτω. Το άλλο, η αστυμόπλιο ή αεροσκάφος που ουσιαστικά το καταστρέψαμε στην αθμόσφαιρα. Τι μένει λοιπόν? Πρέπει να ξεφροντοθούμε τα απορρίματά μας, τα σκουπίδια μας. Άρα λοιπόν, ότι έχει λήξει όλα τα άπλη, γιατί δεν μπορούμε να πλύνουμε τίποτα. Και βεβαίως τους κουβάδες αυτούς, θυμάστε αυτούς τους κουβάδες για τους οποίους είπαμε νωρίτερα. Όσα πιο πολλά μπορούμε, τα βάζουμε εκεί και τα καίμε στην αθμόσφαιρα. Και πραγματικά αυτά κάνουνε τους πανέμορφους διάτοντες αστέρες να εμφανίζονται. Την επόμενη φορά λοιπόν, που θα δείτε ένα διάτοντα αστέρα, κάντε μια ευχή, αλλά αν δεν πραγματοποιήθη, σκεφτείτε τι σας είπα. Από εδώ και πέρα, νομίζω ότι κανένας δεν θα ξανασκεφτεί με τον ίδιο τρόπο για τους διάτοντες αστέρες. Δεν ξέρω αν έχετε ακούσει ποτέ ότι οι μονόκεροι κάνουν ουράνιο τόξο, οι αστροναύτες δημιουργούν διάτοντες αστέρες. Δεν ξέρω αν έχετε ακούσει ποτέ αυτό, εν πάση περιπτώσει. Άλλη μια πολύ ωραία εικόνα. Όλες αυτές λοιπόν είναι φωτογραφίες, τις οποίες μπορούμε να τραβήξουμε όταν είμαστε σε τροχιά. Ο Άρης και το Φεγγάρι είναι πραγματικά δύσκολα στη σύλληψή τους, αλλά δεν υπάρχει τίποτα πραγματικά τίποτα σαν τον πλανήτη Γη. Αυτή λοιπόν είναι η εικόνα που μας ταξιδεύει από το σκοτάδι στο φως. Εδώ βλέπετε βόρεια Ιταλία, η Καραϊβική, εικόνες που έχουμε τραβήξει από το διάστημα. Δεν υπάρχουν λόγια να το περιγράψει κανείς, οπότε δεν θα προσπαθήσω. Να βλέπετε τι χρειάζεται να κάνει η Καραϊβική για να λούσει τα μαλλιά της, να καθαρίσει τα μαλλιά της. Εδώ εγώ προσπαθώ να παίξω keyboard. Βλέπετε πως ομόνος είμαι, κανείς δεν υπάρχει γύρω από εμένα. Εδώ παίζω κιθάρα, πάλι είμαι μόνος μου, κανείς δεν είναι κοντά μου. Μετά από λίγη ώρα καταλαβαίνω γιατί είμαι αστρονάτης και όχι μουσικός. Η Karen στον ελεύθερο χρόνο της είναι πραγματικά εξαιρετική στο να δημιουργεί καλλιτεχνικά. Φρέσκα, φρούτα, είναι πολύ σπάνιο για μας. Αυτό είναι συνήθως το γεύμα μας, αυτό που βλέπετε. Αυτά είναι χτυπημένα αυγά, ομελέτα. Βάζεις λίγο νεράκι μέσα σε αυτό το αεροστεγέσα κουλάκι και είναι σαν να τρως την ομελέτα της γιαγιά σου. Εδώ βλέπετε ένα μπισκότο με αφιδατωμένη φράουλα και γάλα, το επιδορπιό σας, το οποίο βλέπετε πώς υπερήπταται στον αέρα. Η Karen το δοκιμάζει, καμία αντίδραση. Εδώ και άλλα ενθαντανέ από το αεροσκάφος, γυμνάζεται. Ακριβώς επειδή πολύ δυσάρεστα πράγματα συμβαίνουν όταν είσαι σε τροχιά, πρέπει να γυμνάζεσαι τουλάχιστον για δυόμισι ώρες την ημέρα. Να τρέχουμε, να κάνουμε εξάσκηση, να γυμναζόμαστε. Βλέπετε εδώ εμένα, κάνω βαθύ κάθισμα και άρση βαρών ενώ είμαστε σε τροχιά. Είναι εντυπωσιακό. Και μετά από έξι μήνες είναι η ώρα του αποχαιρετισμού. Αυτή είναι πραγματικά μια πολύ ενδιαφέρουσα στιγμή. Έκλαιγα και γελούσα γιατί επιστρέφεις στην οικογένειά σου. Εγώ έχω δυο κόρες. Επιστρέφεις στους φίλους σου, στο περιβάλλον σου. Ταυτόχρονα όμως αποχαιρετάς και άλλους φίλους. Ένα χώρο που είναι και το σπίτι και το γυμναστήριο και ο χώρος δουλειάς είναι φορτισμένη στιγμή συναισθηματικά. Και όλα βλέπετε ότι ανατρέπονται. Είμαστε και πάλι με τις διαστημικές μας στολές, στην επιστροφή. Αλλά παρόλα αυτά βλέπετε ότι ο ουρανός έχει μετατραπεί σε ένα κόκκινο πλάσμα το οποίο φλέγεται. Και όλα αυτά κατά την επιστροφή μας. Εστανόμαστε λοιπόν την θερμότητα και μετά από 10 λεπτά το στόμα μας γίνεται 5 φορές πιο βαρύ. Μετά από 6 μήνες που είμαστε ουσιαστικά μακριά από τη γη, ανοίγει όπως βλέπετε εδώ το αερόστατο. Το αλεξίπτο το με συγχωρείτε. Και μετά από 15 λεπτά περίπου έχουμε αυτήν την μαλακιά μήξη. Και μετά λοιπόν από αυτήν την ύπια προσεδάφυση, νομίζω ότι αυτό είναι ουσιαστικά ως ανέκδοτο και δεν πρόκειται για ύπια προσεδάφυση γιατί έχουμε όλο αυτό το βαρύ εξοπλισμό στην πλάτη. Σας ρωτάνε οι άνθρωποι τι γίνεται, είμαστε δυνατοί γιατί με 2,5 ώρες προπόνηση κάθε μέρα οι μυές μας είναι πολύ καλά. Το θέμα τι γίνεται όμως, έχετε βρεθεί μετά από πολλές ώρες σε πλοίο που δεν μπορείτε να περπατήσετε αυτό σημαίνει με εμάς. Όταν επιστρέφουμε, ο λαβύνθος το αυτί για να επανέλθει θέλει ώρες, γι' αυτό μας βλέπετε ανάσκελα, είναι αδύνατο να περπατήσουμε όχι λόγω των μειών μας αλλά γιατί είναι αδύνατο να ισορροπίσουμε πάνω στα δυό μας πόδια. Αυτός είναι ο λόγος επίσης που το μικρόφωνο μου ήταν πάρα πολύ δυνατό. Αυτό είναι το τέλος του ταξίδιου, τώρα είμαστε στα ελικόπτερα. Ήδη μας έχουν πάρει κάποια δείγματα, δηλαδή αίμα, ούρα, μας βάζουν σε ελικόπτερο 24 ώρες μετά είμαστε στο Χίουστον. Και νομίζω ότι μας αφήσανε να κοιμηθούμε καθόλου, με το προσγειωθήκαμε άρχισανε να μας ελέγχουν, μας έβαλαν σε φυγόκεντρο, σε πειράματα, σε βιοχημικά εργαστήρια, αλλά αυτό είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της αποστολής γιατί πρέπει να καταγράψουμε λεπτομερός πώς ήμασταν πριν, τι έγινε κατά τη διάρκεια και πώς ήμασταν μετά. Και αυτό συνεχίζει με εξετάσεις τρεις εβδομάδες μετά, μετά από μήνες, τρία χρόνια μετά εξετάζουν. Και ακόμα δεν έχει τελειώσει, σας είπα, ότι δύο μήνες διαστημικής πτήσεις για τον άνθρωπο είναι για την επιστήμη, για την τεχνολογία έχει να κάνει με φιλοδοξίες, πολύ σημαντικές λέξεις που μοιραζόμαστε και με τους υπεύθυνους για τις μη επανδρωμένες πτήσεις. Κάτι είναι μοναδικό όμως στις επανδρωμένες πτήσεις στο διάστημα, επειδή μπορούμε να ικανοποιήσουμε την περίεργιά μας με τον Άρη. Μπορούμε να πάρουμε δείγματα και από κομίτι, αλλά όταν βάζεις άνθρωπο μέσα σε αυτό το πλαίσιο, σε αυτή την εικόνα, υπάρχει μία μαγική εικόνα, η έμπνευση, μόνο οι άνθρωποι μπορούν να προσφέρουν έμπνευση. Αυτό είναι η κομμάτι της δουλειάς μου, αν μπορώ να σας προσφέρω μια σπίθα έμπνευσης για τις διαστημικές πτήσεις, έχω κάνει τη δουλειά μου. Ευχαριστώ πολύ για τις προσοχήσεις. Ευχαριστούμε πάρα πολύ για αυτή την εμπνευστική ομίλια, Λούκας. Ήταν πολύ ανθρώπινη, ήταν συναρπαστική και οι δύο προηγούμενοι μας έκαναν εκπληκτικείς παρουσιάσεις, αλλά ο ανθρώπινος παράγοντας ήταν με το δικαίωμα. Οφείλω να συμμεριστώ το πάθος μου. Ένα από τα νεότερα μέλη του ακροτηρίου φώναξε «Μπράβο Λούκα», δεν χρειάστηκε να το μεταφράσουν κιόλας οι διερμηνείς, «Μάλλον τους δυσκολίψαμε τη ζωή σήμερα», λέει, γιατί μιλήσαμε γρήγορος από το πλήστον, αλλά νομίζω ότι ήταν εκπληκτικές παρουσιάσεις και από τον καθηγητή Κρυμιζή και από τον μηχανικό πλάκ και τις υπέροχες εικόνες που δεν μπορούσαμε να συγκρίνουμε. Που έχουμε τώρα από τον Μπλούτονα και που δεν συγκρίνονται με αυτές που είχαμε από το τηλεσκόπιο Χάμπλ. Ήταν μια στιγμή δόξα για όλη την ανθρωπότητα, αλλά είναι καταπληκτικό και σε αυτά που μάθαμε, που επανερχόμαστε με καινούργιο όχημα ρόβερ στον Άρη, επανερχόμαστε για να μάθουμε τόσα πράγματα και με πολύ σημαντικές ισχυρές ενδείξεις ζωής στον πλανήτη αυτή, προτού προχωρήσουμε στην επίκηση ίσως των άλλων πλανητών. Προτού μας πετάξουν κλοτσιδών έξω και κλειδώσουν την αίθουσα, θα ήθελα να προσκαλέσω αν υπάρχουν ερωτήσεις από το κρατήριο. Παρακαλώ πολύ, σύντομες οι ερωτήσεις σας, όχι παρεμβάσεις, να βλέπω διανάτασης χειρός. Ξεκινάμε με τον κύριο. Μπορείτε να κάνετε την ερώτησή σας είτε ελληνικά είτε αγγλικά, όπως θέλετε. Πρέπει όμως να χρησιμοποιείτε οπωσδήποτε μικρόφωνο διαφορετικά, δεν μπορεί να γίνει μετάφραση των ερωτήσεών σας και δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε η διαρμηνή σας από την καμπίνα της ερωτήσεις για να μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε την απάντηση μετά. Παρακαλέστε παρακαλώ πολύ τον Σύνεδρο να χρησιμοποιεί μικρόφωνο στην ερώτησή του. Ήταν ένα ερώτημα σχετικά με το σενάριο του κατεπίγοντος με αυτό που αντιμετωπίσατε, με το αίσθηση υγρου που είχατε στο σκαφανδρό σας. Πρέπει να ήταν και τρομακτική η εμπειρία, το τι κάνατε. Το ερώτημα ήταν εάν είχα εκπαιδευτεί για κάποιον τέτοιο ενδεχόμενο, η σύντομη απάντηση είναι όχι δεν είχα εκπαιδευτεί, η μακρά απάντηση είναι αδύνατο να προεκπαιδευτείς για οποιοδήποτε ενδεχόμενο. Στην πραγματικότητα το πρόβλημα με το κατεπίγοντα είναι ότι ακριβώς το πραγματικά επίγον και απροσδόκητο είναι κάτι που δεν έχεις συμβεί ποτέ στο παρελθόν. Εάν έχεις έναν έλεγχο τσέκ, είμαι πιλότος και είμαι πολύ καλός, επινοώ μάλιστα λίστες και μετά περνάω και διαδικασίες για να μην επαλαμβάνονται λάθη. Οι περισσότερες από τις διαδικασίες μας έχουν λάβει χώρα λόγω λαθών και αστοχιών. Το σημαντικό είναι λοιπόν να μην φοβάται κανείς τις αστοχίες γιατί ο μόνος τρόπος να αποφευχθούν είναι το να μην κάνει τίποτα. Άρα η αποφυγή είναι αδύνατη. Θα πρέπει να μείνει κάποιος ακίνητος. Με το επίγον λοιπόν, τι είναι σημαντικό στο επίγον σε ό,τι μου φορά, είμαι ακόμα ζωντανός. Τι είναι το σημαντικό, ότι κατάφερα να το λύσω το θέμα. Δεύτερον, ανακαλύψαμε ότι η εκπαίδευση την οποία ακολουθούμε είναι επαρκής και αρκετά καλή, έχει αναπτυχθεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε ακόμα και όταν αντιμετωπίζεις κάτι εντελώς αναπάντεχο και άγνωστο μπορείς να τα αποκριθείς επαρκώς. Δεν παίρνω τα έυσημα γιατί επέλησα το ζήτημα. Ένας αστροναύτης, σε οποιοσδήποτε αστροναύτη θέση, θα έκανε το ίδιο. Τρίτον και το πλέον σημαντικό, όπως και στην Αποστολή Σκιαπαρέλη, είχαμε ένα πρόβλημα το οποίο δεν είχαμε σκεφθεί πριν. Σκεφθήκαμε μάλιστα ότι αυτή η συνθήκη θα ήταν αδύνατον γιατί το είχαμε αλέγξει στο έδαφος και είχε συμπεριφερθεί διαφορετικά το σακίδιο αυτό που φέρουμε για τη διαβίωση. Εμείς ως άνθρωποι δεν έχουμε τη φαντασία να σκεφτούμε τα πάντα με άλλα λόγια. Δεν ξέρουμε τι δεν γνωρίζουμε μέχρι ό,τι μας συμβεί. Μέχρι ό,τι μας συμβεί δεν μπορούμε να το βρούμε. Γι' αυτό σας το λέω. Είμαστε ευτυχείς γιατί έχουμε πολύ ικανή εκπαίδευση που μας κρατάζονταν ούς. Και το πρόβλημα αυτό, το συγκεκριμένο, δεν θα ξανασύμβει ποτέ. Ήταν μια πολύ καλή μέρα λοιπόν για τη διαστημική έρευνα αυτή. Να επεκτείνω το ερώτημα, όπως ανέφερε στην Αποστολή Σκιαπαρέλη. Λούκα, καθηγητά, μπορούσατε να μας δώσετε το ανάλογο, αν θέλετε, το αντίστοιχο κάποιου τέτοιου κατεπίγοντος. Βιώσατε κάτι τέτοιο στην επιτυχή Αποστολή, στον Πλούτονα, ή τα πάντα πήγαν ορολόι, έχετε κάτι να μοιραστείτε μαζί μας, και από ρομποτική σκοπιά, πώς μπορεί να υπάρχει κάτι αναπάντεχο και απροσδόκητο στη ρομποτική αποστολή της κλημμυζής. Φοβάμαι ότι έχουμε. Χάσαμε περίπου το διαστημόπλιο 10 μέρες πριν την προσέγγιση του. Και ο λόγος ήταν ότι το διαστημόπλιο είχε ολοκλώσει τις παρατηρήσεις και συμπίεζε τα στοιχεία για να τα βάλει σε μνήμες, για να απελευθερώσει αποθηκευτικό χώρο, για να φορτώσουμε τα νέα στοιχεία. Εκείνη τη στιγμή, λοιπόν, όλο το φορτίο, όλο το λογισμικό, έφτασε στο κομπιούτερ του διαστημοπλίου λίγα δευτερόλεπτα νωρίτερα. Το κομπιούτερ δεν είχε ολοκλώσει την προηγούμενη διαδικασία, φορτώθηκε με καινούργια στοιχεία που στείλαμε εμείς, και ήταν σαν να είπε, δεν ξέρω τι θα κάνουν όλα αυτά, έκλεισε και έδωσε τον έλεγχο του διαστημοπλίου στο μηχανισμό backup του υπολογιστή. Ξαφνικά, λοιπόν, χάσαμε το σήμα του διαστημοπλίου. Το χάσαμε από τις οθόνες μας. Ήταν κατεπηγόν για εμάς, προφανώς. Η ομάδα της αποστολής συνήλθε κατεπηγόντος και ένας από τους μηχανικούς, που ήταν πάρα πολλά χρόνια στην αποστολή, θυμήθηκε ότι όταν περνάμε από το ένα computer στο άλλο, η πόλωση του σήματος περνά από δεξιώστροφη σε αριστερόστροφη. Αμέσως, λοιπόν, στείλαμε μήνυμα στο δίκτυο, στο κέντρο ελέγχου της NASA, και τους είπαμε να αρχίσουν να αναζητούν το διαστημόπλιο στην ίδια συχνότητα, αλλά με αριστερή πόλωση. Λίγο μετά βρήκαμε, λοιπόν, το σήμα. Τι συνέβη, λοιπόν? Έπρεπε στη συνέχεια να επανακαθορίσουμε τα στοιχεία, να πάρουμε το φορτίο, |
