: Δέσης Πέλης και Αρμοβίας και Κίτρους, Κατέληγης και Πλαταμών, Σεβαστοί Πατέρες, Κύριε Δημοτική Συμβούλη, στρατηγιά μας, κυρίες και κύριοι, σήμερα η τελευταία εκδήλωση του Αγιτού Λευκού Πανεπιστήμιου Γιαβέντρος 2014 έχει θέμα ανάλογο των ημερών σχετικά με την εορτή των που συγγένουμε. Το Αγιτού Λαϊκό Πανεπιστήμιο είναι ένας θεσμός που λειτουργεί εδώ και 19 χρόνια στην πόλη μας, συνεχώς. Αναπτύσσει θέματα η κίνηση, ιστορικά, θρησκευτικά, γιατρικά και έχει ο σκοπός να μπορέσει να δώσει γνώση σε ανθρώπους κάθε ηλικίας. Είναι δηλαδή ανοιχτό σε οποιαδήποτε ηλικία να έρχεται να το παρακολουθήσει. Σημερινή μας εισήγηση είναι του Σεβασμιωτάμου Μητροπολίου του κυρίου Γεωργίου και θέμα έχει η γέννηση του Χριστού σε έναν άλλο κόσμο. Ο Σεβασμιώτατος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Είναι πτυχιούχος της Θεολογικής και Φιλοσοφικής Σχολής, διπλωματούχος, θεολογίας και διδάκτας φιλολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Παρακολούθησε ευρύτερες σπουδές στη Γαλλία και στην Ιταλία. Υπερικεί ως καθηγητής της Ανοτά της Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης. Συνέγραψε λιβλία και επιστημονικά άρθρα σε ελληνικά και ξένα περιοδικά. Επιμελήθηκε επιστημονικές εκδόσεις, ενώ έλαβε μέρος ως εισηγητής σε επιστημονικά συνέδρια και επικορφωτικά σεμινάρια. Χαιροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος στη Θεσσαλονίκη. Κατά καιρούς κατείχε διάφορες επιδετικές θέσεις στην εκκλησιαστική διοίκηση. Τα τελευταία 20 χρόνια υπηρετούσε ως γνωστό ως πρωτοσύγγελος στην Ιερά Μητρόπολη Βερία Συναούσης και Καμπανίας και από το Μάκρο συμβασμιόταται είναι Μητροπολίτης Κίτρους Κατερίνης και Πλαταμών. Μέρος εκκλησιαστικών και ακαδηματικών προστολών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ομιλί, Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Ρωσικά. Σεβασμιότατε... Σεβασμιότατε και πολύ σεβαστε κ. Αναγαπητέ Μητροπολίτη, αιτές της Φαίνης Θεομοποίας κ. Ιωή, Ισεβαστή Πατέρες, αιτές της Φαίνης Θεομοποίας κ. Ιωή, αιτές της Φαίνης Θεομοποίας κ. Ιωή, αιτές της Φαίνης Θεομοποίας κ. Ιωή, αιτές της Φαίνης Θεομοποίας κ. Ιωή, αιτές της Φαίνης Θεομοποίας κ. Ιωή, Αιτές της Φαίνης Θεομοποίας κ. Ιωή, αιτές της Φαίνης Θεομοποίας κ. Ιωή, αιτές της Φαίνης Θεόμοποια κ. Ιωή, αιτές της Φαίνης Θεομοποίας κ. Ιωή, αιτές της Φαίνης Θεομοποίας κομμπρι Market. ο Δημαρχιακός Πείραιο. Η πρώτη μου επίσκεψη ήταν όταν ως ευπρόσωπος του Σεβασμαντάδου Μητροπορίας του Περρίας και του Παντερήμονους και το ποτήρι του Εδέσης τότε έπρεπε να έρθουμε εδώ να συμμενουθούμε με τις δημοτικές αρχές για την εθρόνηση του κοραπεντού μας Δεσποτη Ιωή, τον οποίον γνώριζα από την εποχή εκείνη, όταν και εκείνος και εγώ ήμασταν αρχιμαδρίδες. Και σήμερα βρίσκομαι εδώ με τη δική μου ευλογία και παρουσία ενωπιών σας και κατόπιδης ευγενούς προσκλήσεως της Εταιρείας η οποία μου έκανε το καλοκαίρι από τον κ. Χρήστο Ιωαλίντη αρχικά και την συζυγόν του κ. Μαρία Ευκολόμου στον Πλαταμώνα όπου παραθερίζουν. Και κατά συνήθως σήμερα λειτουργήσα εκεί και ήρθα από τον Πλαταμώνα και μου συζητήθηκε να κάνω ένα θέμα που θα ήταν η πρώτον Χριστουγέννων. Εδώ, σωμαζημένοντας, φροντίζει ο Λόγος του Θεού να είναι τόσο πλούσιος και ο ίδιος τον διακονή με καταπληκτική προθυμία και τιμότητα πάντα. Οπότε σκέφτηκα να κάνω ένα θέμα το οποίο θα είναι ένας εσποκλήμας ευτοχής όπως είπε ο Προλαλής σας αλλά ταυτόχρονα και κάτι διαφορετικό. Έτσι, λοιπόν, για εξ' αυτόν τον τίπλο «Η γέννηση του Χριστού σε έναν άλλον κόσμο». Θα μιλήσω για την ιεραπροσχολή, την εξωτερική όπως λέει η ιεραπροσχολή, αλλά συνεργαίνοντας και κάνοντας αναφορές στις γιορτές των Χριστουγέννων. Είναι ένα γνωστό θέμα, βέβαια φαντάζομαι σε όλους σας. Η ιεραπροσχολή είναι κάτι που συγκινεί με κάτι ανθρωπιστικό, βασικά. Κάτι που συγκινεί όλους τους ανθρώπους, είτε έχουν σχέση με την Εκκλησία είτε όχι. Όλους τους αγγίζει και ενδεχομένως και από αυτό το βήμα, κατά το παρελθόν να έχουν γίνει ανάλογες ομιλίες και εγώ θα σας παρουσιάσω δεν θα κάνω ομιλία, δεν έχω χαρτιά μπροστά μου, όπως βλέπετε, δεν έχω κείμενο. Θα σας παρουσιάσω τις προσωπικές μου εμπειρίες. Δεν θα ξανά είναι η σημερινή μου παρουσία εδώ. Δεν θα κάνω μια διάλεξη δηλαδή, αλλά θα παρουσιάσω εμπειρίες μου από τις λίγες αλλά πολύ σημαντικές στιγμές που έζησα κατά την επιτόκου επί σχεσίμου, γιατί άλλο πράγμα είναι καλής να μιλάει για την Αποστολή κι άλλο να πάει επιτόκου, βέβαια, όπως συμβαίνει σε όλες τις περιπτώσεις. Έτσι λοιπόν, αντιτρέψτε μου με τη βοήθεια και τον εικόνο να κάνουμε ένα μακρύ ταξίδι, ένα μεγάλο ταξίδι, να πάρουμε ένα νοητό αεροπλάμος, όπου είμαστε απέναν νοητό αεροδρόμιο για νησόν και να πάμε μέχρι την Καλλία και από εκεί να κατευθυνθούμε στην Κεντρική Αφρική. Αυτό ήταν το δικό μου ταξίδι τουλάχιστο, εκεί όπου καταλήγει η αεροπορική γραμμή στη βόρα του Κόγκο, στην Κεντρική Αφρική. Είναι το κράτος με το κίτρινο το μπέζ χρώμα που φαίνεται και δεσπόζει στην Κεντρική Αφρική. Αρχικά να πούμε ότι η αεροποστολή είναι κάτι πολύ ζωντανό στις μέρες μας. 44 αεροποστολικές διπροπόλοι στην Αφρική και στην Ασία. Στην Κόρη Αφρική δεν μπορεί να γίνει η αεροποστολή. Δεν έχει μεταδοθεί σε πολλά μέρη του κόσμου το μήνυμα του Χριστού. Ούτε γνωρίζουν ότι δεν γνωρίζουν ο πρόσωπος ότι γεννήθηκε ο Χριστός, δεν γνωρίζουν πολλοί άνθρωποι καν ότι πήρε της εποτές στην ιστορία κάποιος με το όνομα Χριστός. Όσο και να σας φαίνεται παράξενο. Δηλαδή εμείς γνωρίζουμε στον βουλευόμενο πολιτισμένο κόσμο, τους αγγλικούς άλλους δισκαιών, τον Φεβότο Μωάμερ, τον Βούδα, έστω σαν ονόματα. Μη σας φαίνεται παράξενο και εγώ παραξενεύτηκα, νομίζω ότι με κοροϊδεύουν στο κουμμί, με πειράζουν. Μοφομένοι άνθρωποι όταν μου λέγαν τι πιστεύεις εσύ και έλεγα στον Χριστό, είμαι Χριστιανός, μου λέγανε ποιος είναι αυτός ο Χριστός. Και νομίζω ότι με κοροϊδεύουν εκεί την ορήνη, με πειράζουν όπως σας είπα. Και αυτό ήταν κάτι συγκρονιστικό. Από μια δηλαδή είναι ευχάριστο το μήνυμα του νεοδεχθέντους Χριστού, εξαπλώνεται το Ιεραποστόλος στον ολόκληρο τον κόσμο και ότι δύο χιλιάδες χρόνια μετά την εντολή της Ιεραποστολής που ο ρευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη του Χριστού, υπάρχουν άνθρωποι σήμερα στην Αφρική και στην Ασία που εφαρμόζοντας την εντολή αυτή του Χριστού κηρύττουν το Ευαγγέλιο του Χριστού στον ολόκληρο τον κόσμο, αλλά από την άλλη πλευρά το δυσάρεστο είναι ότι δύο χιλιάδες χρόνια μετά τη γέννηση του Χριστού υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που όχι απλώς δεν πιστεύουν στον Χριστό, αυτό είναι ισχύομα και ο καθένας άνθρωπος, αλλά δεν γνωρίζουν καν ότι κάποτε γεννήθηκε κάποιος με το όνομα Χριστός. Και αυτό είναι τραγικό. Είναι μια χώρα αχαλή, είσαι τα φορές η Ελλάδα, ένας επίσκοπος, είπε και πριν από λίγα χρόνια, σε όλη την τεράστια έκταση, μια χώρα που είναι χωρίς δρόμους, χωρίς υποδομές, χωρίς μόνο ηλεκτρικό ρεύμα, χωρίς σύνδρευση, χωρίς αποπέτρευση, χωρίς τελ, πρένα και όλα αυτές τις δημόσια υποδομές, χωρίς δημόσια παιδεία, οπότε καταλαβαίνετε σε μια τέτοια καλή χώρα, υπήρχαν πολλές περιπτώσεις, που για παράδειγμα, έζερε ένας άνθρωπος και η κηδεία του πληρώνταν μετά από πέντε χρόνια, γιατί τότε πήγαινε η ιερέας, δηλαδή τον ενταφιάζανε, και μετά από πέντε χρόνια που πήγαινε ο ιερέας, περιοδεύονε ιερείς, οι οποίοι πηγαίνανε από τόπο σε τόπο, θελούσε ομαδικά της νεκρόσημης ακολουθίας, όπου μετά που είχαν εκδηλυθεί, παρεκίστηκε ο υπερήλικας Μητροπολίτης Ιγγνάδιος, κέντρος Αφρικής ΔΑΕΚΤΗ Μητρόπολη, και υπήρχαν ιερείς που επί πέντε-έξερ χρόνια εξακολουθούσαν αμνημονέφωσης ιερές ακολουθίας στο όνομα του παρελθέντρου Μητροπολίτη, γιατί δεν είχαν εκπληροφορηθεί, αφού δεν υπάρχουν τηλέφωνα, ότι αντικαταστάθηκε ο Μητροπολίτης από άλλον. Ή αντιστρόφως, πέθανε κάποιος ιερέας και το μάθαινε ο Μητροπολίτης μετά από τρία ή τέσσερα χρόνια, που κοιτά δεν είναι ωραία, δεν έχει ιερέα, διότι πριν από αρκετά χρόνια κοιμήθη ο ιερέας. Είναι οι ιδιαίτερες οι συνθήκες. Πολλές οι δυσκολίες. Νομίζω δεν χρειάζεται να επεκταθώ. Σας είπα κάποια που εμένα κάνουν εντύπωση. Και ό,τι σας πω εδώ είναι δική σας, δικές εμπειρίες, με την έννοια ότι υποτίθετος δική πάει κάποιος για να βοηθήσει, αλλά η γνάχη εξομολογητικά σας λέω αυτή τη στιγμή, ότι η βοήθεια που προσωπικά πήρα, ήταν πολλαπλάσια της εντευόμενης βοήθειας που παρήχαν. Γύρισα πολύ αλαθμένος ως άνθρωπος, και ως άνθρωπος και ως χριστιανός και ως κληρικός. Αναθεωρεί κανείς πολλά πράγματα στη ζωή του, δηλαδή όταν έχει τόσο δυνατές εμπειρίες. Σας μίλησα για τις δυσκολίες. Θα σας πω και για ορισμένες ευκολίες. Όταν πρόκειτο να πάω ήταν ένας φεβρουάριος, λόγω των ακαδημαϊκών μου υποφραιώσεων, μπορούσα να πάω την περίοδο των εξετάσεων. Έκανα τις εξετάσεις νωρίτερα, ή στο τέλος της εξεταστικής περιόδου, και μπορούσα το υπόλοιπο διάστημα να επουσιάσω. Εκεί πάντα είναι καλοκαίρι, όμως. Δεν υπάρχει χειμώνας, δεν είναι πάντα καλοκαίρι, και τώρα ακόμα δεν είναι καλοκαίρι. Οπότε μου το είχαν πει και πήρα μεγάλα καλοκαιρινά ρούχα μαζί μου. Έβγαλα δεδοτουλά από τα καλοκαιρινά ρούχα του φεβρουάριου για να πάρω μαζί με τα καλοκαιρινά ρούχα. Χώρεσα σε μια βαλίτσα, αλλά μπορούσα να πάρω και δεύτερη λόγω του μεγάλου ταξίδιου. Μου είπε λοιπόν ο μητροπολίτης, θα πάρεις και δεύτερη βαλίτσα, αλλά δεν θα τη χρειαστώ σε βασιλότητα. Μου είπε ο μητροπολίτης, να υπάρχει και γέννησε με καραμέλες. Λέω, θέλω μερικές καραμέλες. Τι θέλετε, καραμέλες. Λέει, πόσο, λέω, 22 κιλά. Και με κέντρα ξεφράξει ένα υπάλλειο. Μου λέει, δεν έχουμε τόσες πολλές καραμέλες, θα τα περιμένω σε μια ομάδα πολλές. Θα ήθελα να μου φέρουν. Διάλεξα το είδος που ήθελα. Μου είπε ο μητροπολίτης, να υπάρχει και πιο μικρές. Τι πάρει στις μεγάλες καραμέλες, πιο μικρές. Δεν μπορούσα να φανταστώ, βέβαια, αυτό που θα μπορούσε. Και με το που έφτασα εκεί στο αεροδρόμο και με το υποδέχθηκε ο μητροπολίτης, το πρώτο πράγμα μετά τις ευχές και τα καλωσορίσματα ήταν τι θέλουμε τόσες καραμέλες. Λέει, κοίτα με εμείς. Υπάρχουν παιδιά, που τώρα θα χρηστούν, και εγώ πήγα φοβάδι. Τα χρηστούγια που πέρασα δεν είχα να τους δώσω κάτι. Και το πολυτιμότερο πράγμα που μπορεί να δώσεις σε ένα παιδί στην Αφρική είναι μια καραμέλα. Γιατί υπάρχουν παιδιά που δεν φόβουν ποτέ στη ζωή τους καραμέλα και προφανώς ούτε θα ξαναθάνε μέχρι να πεθάνουν. Δεν είναι ότι υποσχίζει, αλλά είναι ότι δεν υπάρχει. Και έτσι, λοιπόν, το πολυτιμότερο πράγμα, δίκτυσμα που μπορείς να δώσεις, δεν είναι ούτε κουραμπιέδες, ούτε μελομακά, όπως έχουμε εμείς τώρα τα πρωτοβουλία, είναι μια καραμέλα, που για αυτά τα παιδιά δεν είναι απλώς ένα δίκτυσμα, είναι μια εμπειρία ζωής. Ότι κάποτε στη ζωή τους δοκίμασαν, «bon bon» το λέτε στα γαλλικά, ότι δοκίμασαν καραμέλα. Και εκείνο που σου ζητούν τα παιδιά, δεν είναι ούτε ρούφλο, ούτε παιχνίδια, όπως ζητούν, έχουν και παιδάκια εδώ μέσα στη συνέχουσα, όπως που ζητούν εύρωγα βέβαια, τα παιδιά εδώ τώρα ειδικά στις γιορτές, και οι μεγάλοι παρά την οικονομική κρίση, οι γονείς ειδικά, στερούν οι ίδιοι για να αγοράσουν κάτι στα παιδιά, να δώσουν μια χαρά ενόψει των νεωτών. Η χαρά εκείνος παιδιού δεν είναι τόσο μικρή, τόσο ασήμαντη. Δηλαδή στον δρόμο σου λένε, «πάτερ θέλω μια καραμέλα». Και είναι τραγικό να μην έχεις να δώσεις κάτι τόσο απλό. Πότε κατάλαβα γιατί έπρεπε να γεμίσω μια βαλίτσα με μικρές καραμέλες. Είχα λίγο συζέπη με καραμέλες, έδωσε. Κάποτε δεν έδωσαν όμως οι καραμέλες. Και συνάντησα αυτά τα παιδάκια και είχα μία. Βρήκα μία. Είχα στου η βαλίτσα, αλλά μαζί μου δεν είχα. Λέω, θα είσαι αύριο, δεν είναι. Θα σε δώσω λίγο δύο, και για σήμερα και για αύριο. Λέει το παιδάκι με γύτερη μπρούσα, λέει δώστε λέει πάτε. Μου είπε κάτι, εδώ στην Ελλάδα δεν το άκουγα ποτέ. Και θα τη μοιραστούμε. Εδώ στην Ελλάδα, αν ένα παιδί έλεγε δώστε, θα το έλεγε δώστε, γιατί φάω όλα τα κρυφά. Ποτέ στην Ελλάδα, έτσι όπως μεγαλώνουμε εμείς μεγαλύτεροι τα παιδιά μας, με έναν επογκεντρισμό, που είναι εντελώς ασύμβατος, ας το πούμε, με το μήνυμα του Χριστού, της γενήσεις του Χριστού. Διότι ακριβώς το μήνυμα του Χριστουγέννου είναι η ανθρωπιά, η αλληλεϊκή, αυτό που λέμε αλληλεϊκή, η αγάπη του συνάνθρωπου, ο άνθρωπος να γίνει άνθρωπος και να πλησιάσει το συνάνθρωπό του, όπως έκανε ο Θεός με την ανθρώπησή του. Αυτό είναι το μία πράγμα για το μήνυμα του Χριστουγέννου. Εκεί δηλαδή μπορεί να υπάρχουν τόσες δυσκολίες, κι άλλες, έχει εκατοντάδες και χιλιάδες που δεν σας είπα, βέβαια, και τις γνωρίζετε πολύ, αλλά το μήνυμα της γενήσεις του Χριστού, της ελέτης ενανθρωπίσεως του Χριστού, έχει και πολλές ευκολίες εκεί, διότι καταλαβαίνετε πόσο εύκολο πράγμα είναι εκεί να μιλήσεις για την αγάπη του στον πλησίον. Όταν ένα παιδί από αυτή την ηλικία σκέφτεται ότι την καλμέρα που θα του δώσεις θα τη μοιραστεί με τον φίλο του, γιατί εδώ είναι δύσκολο να μιλήσεις για την αγάπη, όχι μπρος για τους εθνούς που έφερε ο Χριστός με τη γέννησή του, αλλά ακόμα και για την αγάπη προς τον πλησίον είναι δύσκολο να μιλήσεις εδώ. Έτσι λοιπόν κατάλαβα, ήταν πραγματικά μια συγκλονιστική στιγμή, τα διδάγματα και τα μηνύματα που πήρα ήταν καταγριστικά, σκέφτηκα ότι άδικα ήρθα σε μια προστολή, δεν χρειάζεται να κάνω κάποιο κήρυγμα, διότι είναι τόσο εύφορη η γη, το ψηφόρο αυτών των ανθρώπων, που το μήνυμα του γεννηθέντους Χριστού, κακοφορεί και ευλασθάνει πάρα πολύ εύκολα. Και βέβαια ακόμα η απορία που μου γεννήθηκε όμως, ήταν πως θα μοιραστούν αυτή την καλμέρα. Και τη μοιράστηκα, γλύφοντας ο καθένας λίγο λίγο από στόμα σε στόμα, η καλμέρα έκανε και δύο μάλιστα δικαιοδότητες. Και το μικρότερο παιδάκι δεν την κατανάδωσε όλοι, μόνο αυτά τα σειραμμόδια που φάω εγώ, την ξαναγέδωσε. Οπότε, ήταν η δεύτερη, τρίτη μέρα που ήμουν εκεί, καταλαβαίνει ότι έπρεπε να άφησα την εκεί παραμονή μου, την πρώτη φορά που πήραν, πάρα μ' αυτή τη συγκλονιστική εμπειρία. Εδώ είναι η πρώτη ιεραπόστολη, η πρωτοκόρη ιεραπόστολη. Δεν έχω τη φωτογραφία του κατρός του ισοστόμου του Πασαραντοκτούρου, ο πρώτος ιεραπόστολος Αφρικής. Δεν πήραν χωρίς να έχουν καμία κοσμική, κανένα κοσμικό κριτήριο και προσόν. Σήμερα σου, για να πάει καλή, πρέπει να ξέρεις λογοχαλικά, αν θέλεις δηλαδή να βοηθήσεις εκεί στην ιεραπόστολη. Πρέπει να κάνεις εμβόλιο για τον Κίτρινο Πειραιτό. Μάλιστα να πω ότι τότε, επειδή δεν υπήρχε νομία προς το 2001 στην Βέρεια, είχα έρθει εδώ σε βασιλότητες στην Έδησα. Ο Μάκης ήταν ο νομιατρός και ήταν και εκπαιδευτικός σας παιδί, και μου έκαναν εδώ τα εμβόλια για τον Κίτρινο Πειραιτό και τη Μαλάρια. Οι υποχρεωτικά, αλλιώς δεν σε αφήνουν να κατέβεις από τώρα πάνω, είναι εκπαιδευαστής. Δηλαδή, μας ελέγχισανε το Διεθνές Υβιάριο Υγείας που είχαμε για να δούμε αν κάναμε αυτά τα απαραίτητα εμβόλια. Οι πρωτοπόροι αυτοί οι ιεραπόστολοι δεν είχαν κανένα από αυτές τις προϋποθέσεις. Είχαμε όμως ζήλο και πίστη στον Γενιθέντα Χριστό, στο μήνυμα του Ευαγγελίου, και ισχύει αυτό, στην περίπτωση αυτή, αυτό που λέει ο Άγιος Ανίσωπης Όστομος, ότι δεν χρειάζονται πολύ, φτάνει ένας ανθρωπός με ζήλο, για να αλλάξει ολόκληρο δύο ανθρώπων. Αριστερά βλέπετε με μπασούνι, ο ιεραπόστολος Αρχιμαδρίδης ΑΕΠΟ του Νευματικάκης, και δεξιά ο τότε Αρχιμαδρίδης Ιγνάκης Παντελίτης από τη Λάρισα, μετέπειτα με την εποχή της Κεντρώας Αφρικής. Είναι αυτός που παρετήθηκε και δεν είχε πληροβοληθεί για πέντε χρόνια, όπως σας είπα οι ιερείς, ότι άλλαξε ο πληροφορίς. Μάλιστα παρετήθηκε γιατί ήταν λαμπνό το χρώμα και αποφάσισε να έρθει στην Ελλάδα, αλλά έπεσε, κατά την απογείωση του αεροπλάνου, ήταν ένας από τους έξι διασωθέντες, χωρίς να έχει ούτε μια μηχή, και αποφάσισε να μην φύγει, απλώς να φύγει, και να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του με κίνημα. Παρ' όπου παρετήθηκε ο πληροφορίς. Σας είπα ότι δεν υπάρχουν υποδομές. Αυτή είναι η εθνική οδός, η Ευγνατία, πώς να το πούμε. Έτσι είναι η δρόμη, είναι φωματόδρομη, που εδώ δείχνει και τις δυσκολίες. Όταν με ρώτησε νωρίτερα κάποιος πόσο ώρα κάνουμε τα πηγατέρια, είπα περίπου μια ώρα και κάτω και ένα τέταρτο, ενόλτας πως αυτό κίνητο. Δεν ρωτούμε εδώ με τι μέσο κάνεις μια ώρα. Εκεί βέβαια εννοούμε τα πόδια. Αν ήμουν εκεί δηλαδή θα έπρεπε να πατήσω... έκανα 8 ώρες ας πούμε. Ή μια μέρα πόσο χρειαζόμουν για να έρθω. Δεξιά είναι κάποιος φίλος με ποδήλατο, όπως βλέπετε. Όποιος έχει ποδήλατο σημαίνει ότι είναι ευκατάνστατος εκεί. Έχει ένα καομισθό, μια καλή δουλειά. Εδώ είναι πολύ καλά οργανωμένη η εθνική ζωή, παρόλο που είναι μόνο 70 χρόνια περίπου από τότε που πήραν οι πρώτοι ιεραπόστολοι για να μεταδώσουν το μήνυμα του γεννηθέντος Χριστού. Υπάρχουν εκατομμύρια ορθοδόξων. Δεν είναι εύκολο να μετρηθούν. Προλαμβάνε ενδεχομένως κάποια ερώτηση για τις είδους των ρωτών. Είναι πάρα πολύ ορθόδοξοι εκεί. Ολόκληρες περιοχές μπορεί να είναι ορθόδοξες. Αλλά επειδή δεν υπάρχουν υπηρεσίες του κράτους και της εκκλησίας, καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί να μετρηθεί ορθόδοξος θρησμός. Πάντως η ζωή είναι πάρα πολύ καλά οργανωμένη. Δεν έκανα ποτέ λιτουργία χωρίς να έχω ιερόπαιδες. Και πολλούς ιερόπαιδες. Τα παπαδάγια λένε, αλλά τα μεγάλα παπαδάγια τα λένε ιερόπαιδες. Ολόκληρες ανθρώπων να ψάχνουν. Εδώ είναι μια ομιλία που έκανα στις εφηγητές του κρατικού καλλιπιστημίου της ΚΙΣΑΣΑ. Μου είπε ο μητροπολίτης, καλοκαίρι τώρα, έφευγε βράδυ, αλλά καλοκαίρι. Μου είπε ο μητροπολίτης, η ώρα 4 στιγμή. Λέει σε βασιλιά, γιατί τόσο νωρίς. Γιατί συνήθως στο καλοκαίρι θα κάνουμε μια εκδήλωση. Η εκδήλωση πρέπει να φτώχνει κάθε βράδυ. Ξεχνώνουμε τη δροσιά της, δεν είναι. Λέει ότι αυτοί που θα έρθουν να σε ακούσουν πρέπει να επιστρέψουν και όλα. Δηλαδή, από αυτά τα παιδιά που ήρθαν να μ' ακούσουν, τους φίλητές, που δεν ήταν ωραίοι ορθόδοξοι, ήταν και από άλλες παιδίες, δεστιές οπωσδήποτε. Άλλους πεπάτησε δύο ώρες, άλλους τρεις ώρες, άλλους τέσσερις ώρες, για να σας είπαν ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν άκουσαν καν ό,τι γεννίστηκε ποτέ στην ιστορία της Χριστός, αλλά υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που δείχνουν ενδιαφέρον για την ορθοδοξία. Και το μήνυμα του γενηθένου του Χριστού δηλαδή, τους έβηκε, κι ας μην είναι ορθόδοξοι. Μάλιστα, ευθύς εξαπλής να πω, ότι γενικά οι Αφρικανοί, και ειδικά οι Κομπολέζοι, γιατί εκεί ξέρω, αλλά πληροφορήθηκα και γενικότερα εσύ αυτό, έχουν μια ιδιαίτερη συμπάθεια προς τους ορθόδοξους και ειδικά προς τους Έλληνες. Γιατί? Διότι το καθολικισμό και το πρωτεσταντισμό τους συνδέουν με την απεικοκρατία. Εκεί μιλούν γαλλικά, γιατί είχαν 150 χρόνια βελγική απεικοκρατία. Έτσι συνδέουν το καθολικισμό και το πρωτεσταντισμό με την απεικοκρατία. Αντίθετα, γνωρίζουν ότι οι Έλληνες, ποτέ στην ιστορία δηλαδή, όχι μόνο οι Έλληνες, καλό εδώ το συμβαίνει, ποτέ δεν είχαμε απεικοίες και οι Έλληνες, οι Ιερακόστοι και του πήγαν εκεί, όπως σας έδειξα πριν, παρόλο που δεν τις έδανε γαλλικά ή κάποια αφρικανική γλώσσα, δεν επέβαλαν την ελληνική γλώσσα στη θεία λατρεία, όπως κάνανε οι Βέλλοι, που επέβαλαν τα γαλλικά. Πιάνουν ένα παιδάκι και του μιλούσαν στα γαλλικά. Και αν δεν ήξερε το παιδί να απαντήσει, συναμβάνουν τους γονείς και τους κόβαν τις γλώσσες. Αυτά είναι τα παιδιά γαλλικά. Είναι πέντε οι επίσημες γλώσσες του κράτους, γαλλικά, που τα μιλούν όλοι. Τσιλούμπα, Λιγάλα, Τικόμπου και Σουαχή. Τέσσερις γλώσσες αφρικανικές και μία... Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι όταν έμαθα ότι θα πάω να μιλήσω σε ανθρώπους που περπάτησαν δύο ή τρεις ώρες για να ανθούν να μ' ακούσουν, δηλαδή τι να πω σ' αυτούς τους ανθρώπους που υπευλύθησαν σε έναν τέτοιο κόμπο, γεμάτη σαν νέους ανθρώπους, και όχι άλλο τόσο για να επιστρέψουν. Εδώ είναι μια αθλητική εκκλησία. Κάπως έτσι είναι η εκκλησία. Απλά χτισμάτα από τις 200 ενορίες της Μητροπόλεως Μετρώας Αφρικής. Μόνο οι πενήντα ειναι σε χτιστώνα ο έτσι. Και ποτέ βέβαια ο ναός δεν φτάνει, όπως είδατε, για να χωρέσει όλο τον κόσμο. Στέκονται κι έξω οι άνθρωποι και με δεδομένου δεν υπάρχει υμόνιμο υπορέχωμα. Ούτε γενικρείς. Δεν έχει ούτε κλίμαξη στιγμή. Ο ίδιος έχει φιλές εικαταστάσεις. Και εδώ κάπως έτσι είναι οι χτιστές εκκλησίες. Απλά χτισμάτα. Οι πενήντα της 200. Τι άλλες 150, πώς είναι η εκκλησία στις 200. Αυτό είναι η εκκλησία. Είναι το ιερόδυνα της εκκλησίας, κατά κρίδια. Και αυτό επίσης είναι η εκκλησία. Μια πέντα. Και αυτό επίσης είναι η εκκλησία. Ο κορμός ενός έντρου. Και βλέπουμε τους ανθρώπους να στέκονται όρθιοι. Με τα βιβλιαράκια σαν χέρια στην κάτω φωτογραφία τα παιδιά. Να ψάρουν όλοι, να κοινωνούν όλοι μαζί. Και να έχουν περπατήσει 3, 4, 2 ώρες ανάλογα ο καθένας. Για να έρθουν εκεί πληροφορούμενοι ότι θα υπάρχει θεία λειτουργία. Και είναι πολύ συχνό σε ένα μοναστό να βλέπεις έναν κορμό ενός έντρου. Με έναν σταυρό ξύδινο πάνω. Αυτό σημαίνει ότι εκεί μπαίνει η Αγία Τράξη. Και θα μου πείτε εκεί πάει ο κόσμος. Ναι, εγώ διετέλεσαι, ξέρω ο Σεβασμιότετρος. Και η κυρία Υπονόμου βέβαια. Ότι διετέλεσα διάκονος του ναού του Αγίου Δημητρίου Θεσσαρωνίκης. Και γενικά δηλαδή και σαν πρωτοσύγχρονος έχω λειτουργήσει σε κατερικούς δαούς και μεγάλους. Αλήθεια σας δουλεύω έτσι με πλήρη πικρήνια. Ότι οι πιο κατανοητικές λειτουργίες μου ήταν έτσι. Κάτω από μια τέντα ή στον κορμό ενός έντρου. Και σήχε κατοντάδες σκλήντες και μαμμούνια και σάβρες κάτω. Ήτανε πραγματικά μια αισθάνθηκα ότι τότε πίστεψα στον Χριστό. Ότι τότε γεννήθηκε ο Χριστός μέσα μου. Η χριστιανική πίστη. Και εσύ μου ήδη γερεύεις και όπως όλοι μας βαπτισμένος από την παιδική μου ηλικία. Και εδώ ανάλογα γίνονται και τα μυστήρια. Οι βαπτίσεις των ελλήκων ομαδικά πάντα τα μυστήρια όπως και στην αρχαία εκκλησία. Εδώ εξατομικεύσανε τα μυστήρια και έπιλθε στην εκκλησία μας μια κοσμίκευση. Εδώ όμως και η βάπτιση για πολλούς ανθρώπους δεν είναι μυστήριο αλλά είναι μια κοσμική τελετή. Εκεί κανείς βαπτίζεται ή παντρεύεται όπως θα δούμε ομαδικά. Και ασφαλώς όχι για να δείξει νύφη το ωραίο το ακριβό νυφικό της Ιωγαπρός το επώνυμο του Στομήτου. Αλλά επειδή πραγματικά πιστεύουν στον Γεριθέντα Χριστό και καλό που υπάρχει αυτή η απλότητα ας το πούμε που θυμίζει πολλές φορές αυτά που διαβάζουμε στις πράξεις των Αποστόλων και στην εκκλησιαστική ιστορία. Και εκεί θα κάνουν Χριστούγια νέα άνθρωποι, χωρίς Χριστογεννιά την πλατέντα, χωρίς Ολύμπια, χωρίς Ψώνια, χωρίς Μελομακάλανα, χωρίς Κουραδιέδες, χωρίς ωραία φαγητά και άλλα γλυκά. Αλλά είναι όπως διάβαζα σε ένα πολύ ωραίο λιβλίο, η όρια Χριστούγια δαμέσα μας. Η καρδιά μας πρέπει να γίνει η φάρμη μέσα στην οποία θα γεννηθεί ο Χριστός. Και αυτό που εδώ το ακούμε ή το διαβάζουμε στα Λευκεία, εκεί θα είναι στην πράξη. Ότι οι άνθρωποι έχουν, όχι όπως έχει γεννηθεί ο Χριστός στην καρδιά τους, αλλά έχουν αναγεννηθεί και οι ίδιοι φνευγματικά. Είναι αναγεννημένοι άνθρωποι. Είναι άνθρωποι, ένα παιδί θα τα στείλετε, από την παιδική ηλικία, όταν σκέφτεται ότι θα μοιράσει την καρδιά του ή όταν εγώ είχα ένα μπλοκ για σημειώσεις και δεν το χρησιμοποιήσα και το έδωσα σε ένα φοιτητή. Θα δούμε και μετά. Σε ένα φοιτητή. Και εκείνος έσκησε όλες τις σελίδες και τις έδωσε στους συμφιλητές του. Γιατί εκείνο είναι ένα παιδί που σπουδάζει, δεν έχει ούτε βιβλία ούτε τετράδια. Άρα είναι αναγεννημένοι άνθρωποι. Όταν ένας άνθρωπος που ξέρει να μοιράζεται, πώς λέει, έλεγε στην κατασκήνωση ένα τραγούδι, «Μάθε με κύριε να αγαπώ», έλεγαν τα παιδιά του, «τον εαυτό μου να ξεχνώ». Έλεγε το τραγούδι, «Μάθε με κύριε να αγαπώ, τον εαυτό μου να ξεχνώ». Και εκεί το βλέπει κανείς στην πράξη. Όπως ξέρετε, για να γίνει κατά μία εγκληνία, η προσκομιδή που κάνουνε πριν τη θέλη κορυγεία, ένα ειδικό έργος αριστερά της Αγίας Τράπεζας, λέγεται «πρόθυση προσκομιδή», είναι η προτύκωση του Πάθους του Κύριου και συμβολίζει κατά μία έννοια για τη φάθμη του Χριστού. Λοιπόν, και όπως ξέρετε εκεί, στο συμβολισμό της φάθμης, λένε «ο όνομα του Θεού», το κομμάτι από το πρόσφορο, χρειάζεται πρόσφορο και πολλές κυρίες από εσάς μπορεί να φτιάχνεται πρόσφορο ή να βράζουν τους κούρνους πρόσφορο και να πηγαίνουν στη θεσία. Λοιπόν, εκεί, οχτώ από τις δέκα λιτουργίες που τέπεσαν σε αναπαράσταση της γενήσωσης του Χριστού και της φάθμης, ήταν με μία φέτα ψωμί ή με ένα ψωμάκι, αυτά τα τσολάκια που χρησιμοποιούμε. Παρόλο που δεν διαθέτει καλής εκεί και τις ευκολίες, ήταν, σας είπα, από τις πιο καταεντητές διτουργίες που έκαναν. Και εδώ, μια μέρα ο πρέσβης της Ελλάδας, εκεί, μας έδωσε το αυτοκίνητό του, για να πάμε κάπου, αλλά δεν μπορέσαμε, γιατί η εθνική οδόση ήταν αυτής. Λοιπόν, κόλλησαν τα αυτοκίνητα, δεν μπορούσαμε να προχωρήσουμε. Ήρθε, ευτυχώς, είμασταν κοντά, ήρθε ένας μοναχός με ένα τραχτέρα από την Ορθόδοξη Φάρμα και τράχτησε τα αυτοκίνητα για να σε προβληστούν. Εδώ, στο Πανεπιστήμιο, ξέφτησα να σας πω, και ο βασικός σκοπός που πήρα ήταν για να διδάξω, όπως κάνουν οι συνάδολοι καθηγητές, στο δόδοξο Πανεπιστήμιο εκεί, εκεί είναι η Banshee, εδώ είναι η θεωρική σχολή, εκεί έχουν μόνο αγόρια, εκεί οι θεωρικοί σπουδάζουν μόνο τα αγόρια που θέλουν να γίνουν κληρικοί. Και έχει άλλες σχολές, βέβαια, πληροφορικέται εκεί και λοιπά. Μαυροπίνακα, βέβαια. Εδώ ήταν που μοίρασαν το τετράδι, που μοίρασε ο κυνητής τις σελίτες του τετραδίλου. Όχι, δεν υπάρχουν εχειρήδια, βιβλία, να πάει ο φοιτητής να πάει βιβλία, το να έφθοξε, όταν βλέπονται αυτά τα καινούργια συστήματα που παίρνουν τα πανεπιστωμερικά βοηθήματα, ό,τι ακούσει κανείς στην έδωση. Και εδώ είναι άλλος καθηγητής, δεν είναι για να πω πως το εγγόνουν οι κληρικοί μοναχοί, μοναχές, είναι και οι γιατροί και οι εκπαιδευτικοί. Εδώ είναι ο κ. Μιχαήλ Ραλής, καθηγητής της γιατρικής σχολής του Κανοπιστήμιου Αθήνα, ο οποίος και αυτός είχαν μαζί στην ίδια αποσχολή εκεί στο Κανοπιστήμιο. Και εδώ ο ίδιος, μαζί με τους κληρικοί μοναχοί, έστω στο μάθημα της οικινής και της περιβαλλοντικής αγωλίας. Εδώ στην τραπεζαρία, φανταστείτε τα χριστούγια να φάτε το ίδιο φαγητό, να τρώνετε το ίδιο φαγητό για 15 μέρες. Θα πούμε καλά, δεν καταράωμε χριστούγιαν αυτή τη στιγμή. Δεν μπορούμε να διαβληθούμε τα χριστούγιαν. Εκεί είτε είναι γιορτή, είτε είναι καθημερινή, το φαγητό είναι ό,τι υπάρχει. Και το φαγητό βέβαια είναι αυτό. Όπως βλέπετε, ποτέ δεν ήταν συμβιωμένοι όλες οι θήκες του δίσκου. Συνήθως όταν το δείχνουμε σε σχολεία, κάνουμε σε αυτή τη φωτογραφία, τα παιδιά λένε πάντε ή κύριοι, όπως λένε, τι είναι αυτό, πουρές, δεν πουρές, είναι το φούφου, έτσι το λένε εκεί. Είναι το αφρικανικό ψωμί, είναι μαλακό ψωμί, όλα τα φεγητά εκεί είναι μαλακά, γιατί από τη χρόνια φιταμίνωση και την έλλειψη πρωτεϊνών, πέφτουν τα δόντια των παιδιών και δεν ξαναγιέται. Λέει ποιοι είναι τους ανθρώπους, κανείς. Οι φοιτητές μας, 18-20 χρονών, ήταν χωρίς δόντια. Ή με μερικά δόντια, οπότε πρέπει όλα να είναι φραστά. Δεν μπορούν να φάνε ένα σκυρό γαμίλο, ας πούμε, από εδώ από την έδρασσα να στείλουμε μήλα, δεν μπορούν να το φάνε, πρέπει να τα στείλουμε σε κομπόστες. Στείλουμε κομπόστες. Να είναι μαλακά. Και εδώ είναι μια σχολική αίθουσα, ένα σχολείο. Βέβαια, και εδώ είναι σχολείο. Υπέθυγες εκκλησίες, έτσι υπέθυγες σχολεία. Και βέβαια, και εδώ. Κάτω από ένα δέντρο. Εδώ είναι σε Λουκάντα αυτή η φωτογραφία. Βλέπουμε την πλάτη του, βέβαια, επάνω σε βασιλιά των τετροφορίων του Λουκάντα, Σιωνά, ο οποίος είναι Αφρικανός Ιεράρχης του Τετριαρχικού Λεξανηρίας. Και στο άλλο δέντρο είναι η άλλη τάξη όπως βλέπετε στο βάθος. Και μαθαίνουν τα παιδιά. Κι εγώ σκούδασα γαλλικά εδώ στο Γαλλικό Στήριο της Σαλονίκης. Εκεί γνώρισα παιδιά που δεν πήγανε σε γαλλικό σχολείο και ξέναν πολύ καλύτερα εκείνα γαλλικά. Στο έδαφος κράθανε με το ξύλο, με ένα κλαδί. Και εδώ βέβαια, εκεί είναι για πολλά παιδιά. Δεν έχει γεννηθεί ο Χριστός, όχι επειδή δεν πληροφορήθηκα με γέννηση του Χριστού, αλλά επειδή δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος που να πιστεύει στο γεννηθέντα Χριστό, για να συμμαζεύσει αυτά τα παιδιά, που τα λέμε εδώ με ειδικές ανάγκες, γιατί λόγω των προλήψεων και των δυστητεμολιών, που είναι πολύ διαδρομένες στην Αθληκή, θεωρείται κακός ιονός όταν ένα παιδί είναι με ειδικές ανάγκες και η οικογένεια η ίδια η μητέρα το αφήνει κάτω από ένα βέντερο να κλάψει, να κλάψει μέχρι να πεθάνει, γιατί έτσι θεωρούν ότι θα εξορκίζουν το κακό που βρήκε την οικογένεια και τα εξής, και έτσι οι Απόστολοι, ακριβώς επειδή αυτό δεν συμβαθεί με την ευθυσιαρική πίστη, τα μαζεύουν αυτά τα παιδιά όσο ζήσουν, να ζήσουν τουλάχιστον μέσα σε έναν ανθρώπινο περιβάλλον, διότι ασφαλώς και για αυτά τα παιδιά έχει γεννηθεί ο Χριστός στη γη. Και εδώ επίσης γιατροί, που ήτανε μέλη της ίδιας Αποστολής που πήγαμε, στο πολύ δύσκολο έργο, γιατί εδώ φανταστείτε να πάει ένας γιατρός από εδώ εκεί, γνωρίζοντας ότι όσο και να προσπαθήσει η κοπέλα, η γιατρός εδώ αριστερά, παίρνοντας τα κουραστικά μας τόσο βαριά όσο του ανθρώπου, πόσο μπορείς να τον βοηθήσεις, ήδη ρωτάς με έναν τεπόν ή μια ασπηρή. Και εκεί πάνω ο δοθείατρος σταμάτησε το ρέφμα από την γενήτρια και έβγαλε έξω τον ασθενή για να κλείσει πρόχειρα το δόντι, γιατί σας είπαν και πολλά προβλήματα με τα δόντια λόγω της αγδικαμνίνωσης και της έντυψης προτερμόνων. Εδώ είναι η κεντρική αγορά. Κεντρική αγορά, τώρα δεν ξέρω πόσο είναι το αντίστοιχο σημείο των Γιαννησών, ας πούμε η Ξιμισκή της Θεσσαλονίκης ή η Αριστοτέλος. Το κεντρικό σημείο της πόλης. Εδώ μπροστά είναι το φάσιλο που λέμε, μαγείρεξε κάποια κυρία. Εμείς δεν μπορούμε να φάμε από αυτά, βέβαια. Παγορεύει γιατί θα πάθουμε μέσα στο στρατερίδι. Αλλά αυτά τα τρώνια φυκανή είναι σκαφάρια, φύθια, διάφορα. Πίσω είναι και οι κατασκήματα. Υπέθυρο Πανάβικο, με άγνωστα φούτα και λαχανικά. Κατάστημα, ας το πούμε, διαφόρων μηχανών και λεπταραπομηχανές, γραφομηχανές, διάφορα εδώ γραφομηχανή. Εκεί είδα να πουλούν γραφομηχανές. Αυτό τώρα στα Μουσιά της έχουμε τις γραφομηχανές. Αθοπολείο, υπέθυρο, με ψεύτικα λουδιά βέβαια. Έκθεση επίπνο. Πήγα και την άλλη μέρα για να φωτογραφίσω όλο το σαλόνι, το είχα πουλήσει. Δεν κάνω μισό σαλόνι, πήρανε κι άλλο μεγάλο ύμημα. Λέει, για το καναπένι την πολυθρόνη έχουνε πονοχρήματα. Λέει, στην Ελλάδα τους κάνετε, αλλά πέραμε δάνειο για να κάνουμε αναγκένιση όλο το σαλόνι, όχι μισό σαλόνι. Δεν το βρήκα την άλλη μέρα και το έχω πουλήσει. Και η μεγάλη υπόθεση του νερού. Εκεί κανείς καταλαβαίνει τι σημαίνει αυτή η παρημία του νερό, νεράκι που λέμε. Ένα ποτήρι νερό σαν αυτό που έχω εδώ μπροστά με ένα μικρό κουκαλάκι εμφιερωμένο νερό. Αν μια καραμέλα περιεράζονται πέντε τελάκια, καταλαβαίνει ότι ένα μπουκαλάκι εμφιερωμένο νερό ποτέ δεν το πιέει ένας άνθρωπος, μόνο ένα ευρωπαίος. Εγώ έκανε έτσι αυτό το λάθος, διψούσα πολλοί και πιάγανε ένα κουκαλάκι νερό και ξαπλικά είναι πολλά μάτια μεγετούν, τους φαν και παράξενο. Ότι δηλαδή ήρθε κάποιος, χριστιανός ή ιερικός και είχε όλο το νερό μόνος του, έδωσε κακό παράδειγμα δηλαδή, αν θελάμε εκείνη την ώρα. Και εδώ αυτά τα κορίτσια ήρθαν από μακριά, να πάρουμε, νομίζω, ένα χιλιόμετρο, δύο χιλιόμετρα, να επιστρέψουμε. Βλέπετε, θέλονται σαν γυναίκες, μεσηγητικές, αλλά είναι κορίτσια, 13-14 λεπτά, διότι από την αφιταμίνωση, όπως σας είπα, γυναίκες προτρέμενων, δεν επηρεάζουμε τα δόνια, αλλά και η επιδεμίδα τα χαρακτηριστικά του σώματος. Και εδώ είναι ο κύριος δήμαρχος, εδώ είναι ο δημάρχιος, εδώ είναι ο κύριος δήμαρχος. Ο συνάδελφός σας εκεί, ο Βύλαχος, έκανε και υποβάδω, όπως ξέρετε, η κυρία δημάχου. Α, γιατί, γιατί μαζόμουν για τα Χριστούγια, για αυτό έδειξα αυτή τη φωτογραφία. Ξέχασα να σας πω, σας είπα ότι μπορεί να αναπέτρουν για να πάει η ιερέας κάπου. Εννοείται ότι δεν μαζόμουν οι χριστιανικές κοινότητες. Όπως θυμάμαι, σαν που είναι το σύγγελο σε βασιλιά, και εσείς το ξέρετε πολύ καλά, αρρώσου ο παπάς μας τι να κάνει, λέμε, ο παπάς στείχνει μας ιερέα. Κι άντε να στείχνουμε να βρούμε ιερέα, να στείχνουμε κάπου. Εκεί αν διαμαρτύρεται οι άνθρωποι, πηγαίνουν στην εκκλησία, προσεύχονται, καπενούν και πάσχα περνούν, πολλές χρονιές κιόλας. Και περιμένουν με πίδα και λαχτάρα, πότε θα πάει η ιερέας. Και εννοείται ότι δεν τους πειράζει να κάνουν καλοκαίρι, Χριστούγιανα ή Πάσχα. Όποτε πάει η ιερέας θα κάνει τις γιορτές. Θα πάει δηλαδή για ένας ιερέας, μπορεί να ξεκινήσει ας πούμε από τον Οκτώβριο να κάνει Χριστούγιανα και Θεοφάνεια, και να τελειώσει τον Βιβράνιο. Και ακόμα και να αρχίσει να κάνει μεγάλη παρασκευή και ανάσταση και να τελειώσει το καλοκαίρι. Και όποτε μπορέσει να πάρει. Έχουν απολυπτοποιήσει εδώ κάποια πράγματα. Ενώ βλέπουμε εκεί ότι όπως δεν μπορούμε εμείς να διαβιβληθούμε, εάν δεχνάμε μεγαλοπούλα, ξέρω εγώ, θα είναι Χριστούγιανα, ή κουραμπιένες ή μελομακάρονα, ή αν τσουγκρίσουμε, αν έτσι τσουγκρίσουμε και να βγω την Εφάνσια, έτσι το φερούγει αδιανόητο να μην πάμε τα Χριστούγιανα στην Εκκλησία, ή τα Θεοφάνια στον Αγιασμό και το καθηξείς. Και όμως εκεί η πίστη είναι ζωνταρή και μπορείς τίποτα απ' όλα αυτά. Τίποτα απ' όλα αυτά. Και εδώ είναι ένας οικισμός, τα ΣΟΑ που λέμε, δηλαδή στρατηγικές κατοικίες. Εκεί μένουν οι στρατηγικοί. Είναι πολυτελείαστοι αυτά βέβαια όπως κατανοηθεί. Μένουν στο ίδιο καταστροφικό. Είναι η τελευταία φωτογραφία του Σαδίδου και η τελευταία φωτογραφία που τράβαξα για το αεροδρόμιο. Ήταν μια πολύ δύσκολη στιγμή, θα την ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Έκλαιδαν οι ναυτοί, κλαίδαμε εμείς όλοι όλοι όταν έλειξε αποστορή του φεύγαμε, ξεπετάχτηκαν άνθρωποι μέσα από το πιθανά, από τους θάμους, από τα δέντρα. Δεν είναι όμως άνθρωποι. Για παράδειγμα, αν τους πεις τι είναι κατάσληψη, δεν ξέρουν. Στρές, άγχος, πρώτα τους φιλτές. Δεν φανταζόμουν ότι είναι άγχος και δεν κατάλαβα τι τους είπα. Λέω, φίλε, δεν το πάω καλά στα γαλλικά, αλλιώς θα είναι η λέξη. Και ρώτησα κάποιον μου που ήξερε ελληνικά, λέω πως είναι άγχος, μου είπε την ίδια λέξη. Λέω, άγχος δεν έχετε ποτέ άγχος εξετάσεις όταν δώσετε την πανελίνη σας. Το εξετήνα αυτό, δεν καταλαβαίνω αν τι είναι. Δηλαδή, μπορεί κανείς και να πεθάνει από τσίπι με ένα σκουνοποιού. Μαλάρια αυτά. Λέω, νοσοί από το ένα παλιέρα, ή από πολυεμερήτητα, που δεν υπάρχει εδώ σήμερα στο Ιεσθένιο. Αλλά, ποτέ κανείς δεν θα πάει να ζω σε ψυχία, τώρα δεν υπάρχει ψυχία. Δεν χρειάζεται να υπάρχει. Είναι ψυχικά ισορροπμένοι άνθρωποι και το καταλαβαίνουν. Αυτό το παιδί, από πέντε έξι χρονών, μαθαίνει να μοιράζει σε μια καραμέλα, αυτό το παιδί έχει εξεισορροπήσει τις σχέσεις σου, τις κοινωνικές. Όπως λέει η ψυχολογία, η οριζόνια, η κοινωνικότητα. Άρα, είναι εύκολη και η κάθε κοινωνικότητα. Δηλαδή, η πίστη είναι το Θεό. Σας λέω ειλικρινά, νόμιζα ότι θα βρω φοβερές δυσκολίες εκεί. Στο κήρυγμα, στις ομορφωστάρες, στην Παναγωνίμου. Κι είχα άγχος, είχα, πολύ άγχος. Αυτή δεν είχα. Λοιπόν, ειστε, ναι, βρήκα δυσκολίες, όμως. Αλλά, τόσο μεγάλη ευκολία, στο να μεταδώσει κανείς το χριστιανικό μήνυμα, του γεννηθέντους Χριστού, δεν νομίζω ποτέ ότι θα βρει κανείς στον πολιτισμένο κόσμο. Και μου έκανε εντύπωση, και τελειώνω με αυτό, όταν επέσκαιρα στο Μετροπράμμου δίπλα μέσα σε μια κυριακή ταλίδα-γιατρός, κατάλαβε αυτό ότι είμαι χειρικός και τη ρώτησα πώς εσείς βλέπετε τα πράγματα εδώ πέντε. Και μου απήτησε με το εξής, εμείς πάντες στην Ευρώπη, χάσαμε τις αξίες μας. Και πραγματικά, εκείνο που βρήκα εκεί είναι χαμογεραστούς ανθρώπους, παρά τις δυσκολίες και πολύ ψηλό επίπεδο αξίες. Αυτό που εμείς εδώ θα λέγαμε κιόλας ελληστικανικές αξίες, τις αξίες που έδωσε ο Χριστός με τη γέννησή του στον κόσμο μας. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την προσοχή σας και είμαι στη διάθεσή σας, αν υπάρχουν ερωτήσεις να απαντήσω. Απλώς να ακολουθεί συναυλία από την Οροδία Βυζαντινής Μουσικής της Μητροπόλεως. Καλά είναι να τους ακούσουμε και μετά με την άνοιξη του χρόνου να απαντήσουμε και στα ερωτήματα. Έχω να δείξω και κάτι ακόμα. Ευχαριστούμε πολύ τον Σεβασιναιότατο. Ευχαριστούμε πολύ τον Σεβασιναιότατο για την πάρα πολύ ενδιαφέρουσα ησύ, η λογαρά μας ταξίδευση και μας στο Πονκό, παίρνοντας τις δυσκολίες των ιαργοστολών που πραγματοποιούνται στη χώρα αυτή. Παρακαλώ τον Πατέρα Λευθέριο να μας παρουσιάσει την Οροδία. Και η Οροδία να έχει μαξίει και εγώ για αυτό έχω μπορείτε να φύγετε. Σεβασμιό Τιάκη Αζιέρης, Σεβαστοί Παθαίρες, ποιοι δήμαρχοι, αγαπητό και σεβασμό Απροατήλων, θα ακούσουμε σε λίγο την Οροδία της Ουλής της Ζαρτής Μουσικής της Ιεράς Τροπόλεως μας. Και θα πούμε δυο λόγια για το ιστορικό της σχολής. Η Σχολή Βυζαντινής Μουσικής και ο Βυζαντινός Κορός της σχολής ιδρύθηκαν από το σεβασμό του Μητροπολίτη Εδέσης Παίρνης και Ανωμοπλίας κ. Γιωργή το Σεπτέμβριο του 2003. Από τον Άμπος του 2004, η σχολή αναγνωρίστηκε από το κράτος. Το Σεπτέμβριο του 2004, διενεργήθηκαν οι πρώτες κατατακτήριας εξετάσεις. Από τον Ιούτιο του 2005, ενεργήθηκαν οι πρώτες πτυχιακίας και δικτυπωματικές εξετάσεις και υπνώθηκαν τα πρώτα πτυχία και δικτυπώματα αγνωρισμένα από την κοριού πολιτισμού. Η σχολή σήμερα διοικείται από τη Μερή Εφορατική Πιτροπή. Καλλιτεκτικός διευθυντής της σχολής και χοράγγιος ήταν από την ίδια ειση της, από τον Κοτουτσάκης και καθηγητής κ. Αντουμής Πατρόνας, από τα συμμαντώσεις του Μεγάλιου Συντασμού Εκκλησίας. Από τον διδακτικό ένδοση 2012-2013, τη θέση του διευθυντή διορίστηκε ο Κοτουτσάκης και καθηγητής της Αθηνής Μουσικής, κ. Αριστοτέλης Βουλιατσόκου. Σήμερα η προοδεία θα μας παρουσιάσει η ύμνος του Χριστουγέννου, ο εωθείος ύμνος και ύμνος της ίδιας της Κυριός ημέρας της εορτής. ΠΑΡΤΕΝΟΣ ΣΥΝΕΡΩΝ ΠΑΡΤΕΝΕΡΩΝ ΣΥΝΕΡΩΝ ΠΑΡΤΕΝΕΡΩΝ ΣΥΝΕΡΩΝ ΠΑΡΤΕΝΕΡΩΝ ΣΥΝΕΡΩΝ ΠΑΡΤΕΝΕΡΩΝ ΣΥΝΕΡΩΝ ΠΑΡΤΕΝΕΡΩΝ ΣΥΝΕΡΩΝ ΣΥΝΕΡΩΝ ΠΑΡΤΕΝΕΡΩΝ ΣΥΝΕΡΩΝ ΣΥΝΕΡΩΝ ΣΥΝΕΡΩΝ δίσκυα παρέτρα με και θεός ανθρώπης εκ παρθένου βεφανερώται, μορφωθείς ο καθήμας και θεός σας το προσβήμα. Διόχαν ανανεούνται συντιεύα κράζοντες, ελπίδες ελπίδες ελπίδες ελπίδες ελπίδες ελπίδες ενος ημών. Δεν θα δω δε θεηδόμεν πίστη, που δε γεννήθη ο Χριστός, αν πόντρου θείσομεν λοιπόν. Έμφα ο θεηροάστη μετά των άλλων ανατολής των βασιλέων. Άγγελοι η βρούση αγκαταπάστως εκεί, ποιμένες αγαπούσιν οδύνετα αξιών. Δόξα μεν υψίστης λεγόντες, των σημερών εν σπηλαιών εκθένει. Ρέγκτης μαρθέλου και θεοτόκου, εν βιθλέ της ίου Θείας. Ναι, Χριστός γεννάτε, δοξάσατε Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε Χριστός, Επιβείς εξάθιντε, ασάδε το Κύριο, ασάδη το Κύριο, ασάδη το Κύριο, αδυνήσατε λαϊόντι, δε δόξαστε, μεγάλιν ο ψυχίμου, την ποινιωτέαν, και πεδόξω Θεέραν, των άλλων στρατεμάτων, μυστηρίων ξένων, ορόν και παραδοξών, ουρανών των σύννεων, φρόνων και ρούβικων, διότι παρθένων την φάτει κορίων, ενώ αν δεν κρίθη ο αγχωρητός, Χριστός ο Θεός, ο ναλιλούντες μεγαλύνομαι. Αμήν. Ε, σήμερον ο Χριστός, εν βήθεν γεννάτε, ε, παρθένου σήμερον ο ανάγκος, άρχεται και ο λόγος σ' ακούτε, εν δυνάμεις τον ουρανό να γραμμώντε και η κλήση της πανθρώπης εφραίνεται. Η μάγη τα δώρα προσφέρουσι, υπημένες το θάμα κυριακτούσι, ίσλε αρκαταβάσκος, αμήν, δόξα εν ειψήστις Θεώ. Κι έπηγε η συρρήνη εν άνθρωπης ευδοκή. Αμήν, δόξα εν άνθρωπης ευδοκή. Η γέννησή σου, Χριστέ ο Θεός ημών, ανετήλε το κόσμο το φόρτζο της νοσαίος, εν αχιχάρι της άσπης κρατρεύοντες, υπό αστέρος παιδιθάσκοντο σε προσκύνη. Το βιβλίο της δικαιοσύνης, και σε γινόσιν εξήλσους ανατολή, Κύριε, δόξα Σοι. Καὶ ὁ δίου τοῦ σέντας διωτάτου, καὶ θέλω προβλήτου μητροφωνήτου, τῆς Ἀγιοντάτης μητροφωνεῖος, Κύτρους καὶ Κατερίνης, υπερτήμου καὶ εξάρκου πάσις πιερίας, ημώνε παντρὸς καὶ Ιεράνου, ὅλα τὰ θέδη. Καὶ τὰ τελευταία τελευταία τελευταία τελευταία τελευταία τελευταία. |