| : Αυτή είναι η συσκευή μέσα, θα την παρακάμψω, μόνο να σας δείξω. Υπάρχουν ένα σωρό όργανα, ο λόγος που την έβαλα είναι για να δείξω άλλο πράγμα. Υπάρχουν γρήγορες κάμερες που τρέχουν με 100 φρέιμ το δευτερόλεπτο, 100 καρέτη το δευτερόλεπτο. Υπάρχουν κάμερες υπερίθρο, υπάρχει λέιζερ. Βλέπετε, λοιπόν, μια πολύ πλοκή διάταξη που, θεωρώντας ότι για κάποιον που ξέρει, θα περίμενε να είναι τουλάχιστον ένας χώρος ενός με δύο τετραγωνικά μέτρα και παρότι αυτό το χώρο θα περιμένατε, στην πραγματικότητα αυτό πιάνει μόλις 12 εκατοστά. Μια μεγάλη δυσκολία, λοιπόν, όταν κάνουμε πειράματα στο διάστημα είναι το βάρος και ο όγκος. Δεν μπορούμε να ξεφεύγουμε σε μεγάλες διαστάσεις. Δεν έχουμε την πολυτέλεια. Άρα, λοιπόν, αυτό βάζουμε μια έξτρα τεράστια δυσκολία. Δεν μπορούμε να πάμε σε μεγάλες διαστάσεις. Ένα άλλο πολύ διάσημο πείραμα, συνεργασία του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, του Max Planck από τη Γερμανία και του Πανεπιστημίου της Λοζάνης, αφορά ένα άλλο πολύ γνωστό φαινόμενο στο έδαφος, το φαινόμενο της σπηλαίωσης. Η σπηλαίωση είναι ο βρασμός λόγω υποπίεσης. Όλοι ξέρουμε το βρασμό με τη θέρμαση. Βάζουμε κάτι από το μπρίκι πάνω στο μάτι και θεστεύουμε θέρμαση. Και σπηλαίωση έχει μεγάλη σημασία όταν σχεδιάζω συστήματα, όπως είναι ακροφύση, αμπέκ, οι προπέλες των πλοίων. Ακούτε συχνά να λένε αυτοί που είναι ναυτικοί και σχεδιάζουν καράβια και υποβρύχια, ότι οι προπέλες έχουν διάβρωση, τα λεγόμενο PIT, γιατί εμφανίζονται φαινόμενα σπηλαίωσης. Στα δε υποβρύχια η σπηλαίωση δημιουργεί έναν νέφος φυσαλίδων που το πιάνουν τα σώναρ και εντοπίζονται τα υποβρύχια. Άρα λοιπόν έπρεπε να καταλάβουμε τι συμβαίνει με τη σπηλαίωση για να μπορέσουμε να τη θεραπεύσουμε. Αυτή λοιπόν η ομάδα κατάφερε και έκανε πειράματα σε παραβολικές πτήσεις, κατέγραψε με τεράστιες ταχύτητες, έπιασε περίπου ένα εκατομμύριο εικόνες το δευτερόλεπτο για να καταγράψει πώς σχηματίζονται αυτά και πώς καταστρέφονται στο τέλος και ανέπτυξε μαθηματικά μοντέλα που μας επιτρέψαν να φτιάξουμε καλύτερες τέτοιες τεχνολογίες. Ένα άλλο διάσημο πείραμα στο διάστημα έχει να κάνει με τη ροή του μάγματος κάτω από την επιφάνεια της Γης. Είναι ένα πείραμα διεθνές, έγινε περίπου 10 χρόνια πριν και αυτό. Έγινε στο Διεθνικό Διαστημικό Σταθμό ISS, εκεί, το 2008. Εδώ φαίνεται οι κινήσεις του μάγματος από κάτω και με αυτό καταλάβουμε ποιες είναι οι κινήσεις της Γης και με ποιον τρόπο καταφέρνει και αλλάζει ο Βόρειος ενώ ότι ο Πόλο ξέρετε το μαγνητικό, η μαγνητική πόλη της Γης εναλλάσσεται κατά διαστήματα και συνδέεται με την κινήση του μάγματος. Αυτό λοιπόν το πείραμα έδωσε απαντήσεις σε αυτό. Εδώ έχουμε μια άλλη θεωρή σε υποχρέωσή μου παρότι γνωρίζω ότι σας κουράζω, να σας μιλήσω για πειράματα που είναι η τελευταία γενιά. Το πλάσμα είναι μια ιδιότητα της ύλης, κάτι μεταξύ υγρό και αέριο με ιδιαίτερες ιδιότητες. Υπάρχουν οθόνες πλάσματος, τα χρησιμοποιούμε σε οθόνες λοιπόν χαμηλής κατανάλωσης και μεγάλης φωτεινότητας. Τα χρησιμοποιούμε σε εργαλεία ιατρικά που είναι χωρίς να θερμένουν, μπορεί να κόβουν με πολύ λεπτό, με πολύ μικρό πάχος δέσμις. Το πλάσμα λοιπόν μελετάται στο διάστημα, καταρχήν σε παραβολικές πτήσεις και κατόπιν πάνω στον διεθύ διαστημικό σταθμό, για να μπορέσουμε να απομονώσουμε τα φαινόμενα αυτά από τα φαινόμενα της άνωσης. Να μην βλέπουμε λοιπόν κάποιες τρελούς τροβιλισμούς λόγω άνωσης, να μπορούμε να καταλάβουμε ακριβώς πώς στοιχίζεται στο χώρο, ποια είναι η μορφολογία του πλάσματος όταν έχουμε ξεκάθαρα ένα θερμοκρασιακό πεδίο. Δεν θέλω να πω περισσότερα, πως το πλάσμα είναι στην αιχμή της επιστήμης αυτή τη στιγμή. Υπάρχουν μεγάλα κράτη που κάνουν τέτοια πειράματα, δεν έχουμε συμμετοχή στις πειράματα αυτά. Και ενώ μέσα στο αεροπλάνο παραδειγματικά των παραβολικών πτήσεων είμαστε 3 ή 4 σε κάθε πείραμα, αυτά είναι 10 και πάνω. Ενώ εμείς έχουμε ένα πείραμα που είναι περίπου 1,5-2 μέτρα, αυτά έχουν ένα πείραμα που έχει 10 μέτρα. Πανάκριβος εξοπλισμός, τεράστιος αριθμός της ομάδας και πάρα πολύ μεγάλη ένταση την ώρα του πειράματος. Πάρα πολλά γίνονται γαλαχτόματα, συμμετέχουμε σε αυτό. Τα γαλαχτόματα έχουν μεγάλη εφαρμογή, είναι τα ίδιοι υγιεινείς, είναι τα καλλιτικά, είναι πάρα πολλά τρόφιμα και όπως βλέπετε εδώ στο διάστημα, για να σας δείξω τι καταφέρνει να κάνει κανείς στο διάστημα που δεν καταφέρνει να το κάνει στη Γη, στο διάστημα καταφέρνει να μετρήσει σε ψηλές συχνότητες, 400Hz και πάνω, ενώ εδώ βλέπετε μόλις περάσουμε τα 200Hz κατευθείαν πέφτει το σήμα, δεν μπορούμε να μετρήσουμε και γιατί μας νοιάζει να πάμε στα 400Hz, γιατί η βιομηχανία δουλεύει με ταχύτητα, θέλουμε να μετρήσουμε τη συμπεριφορά των συστημάτων αυτών σε μεγάλες ταχύτητες, άρα η μόνη περίοδος που καταφέραμε να το κάνουμε όταν πήγαμε στο διάστημα, καταφέραμε και πιάσαμε μεγάλες ταχύτητες. Αυτός είναι ο διάδοχος για τα γαλαχτόματα που συνεχίζει και τώρα. Ένα μεγάλο κομμάτι αφορούσε καύση, καύση στερεών καυσίμων, αλλά υπήρχαν και αντίστοιχα και καύση υγρών καυσίμων, εδώ είχαμε μελέτη αυτοανάφυλληξης σε επίρβους ρίψης, σε ένα τέτοιο πείραμα στο αεροπλάνο το 2009, είχαμε ένα μικρό ατύχημα, έγινε ένα μπαμ, δεν έγινε κάτι παραπάνω από το μπαμ, προστορμάξαν όλοι, όταν όλα είναι τόσα σύμφωνα με το πρωτόκολλο, ένα μικρό μπαμ μες στο αεροπλάνο που κάνει μια βουτιά, είναι αρκετό για να ανησυχήσει όλος ο κόσμος και τότε σταμάτησε το πείραμα και το αεροπλάνο προσβιώθηκε. Άρα λοιπόν, από τότε και μετά, απαγορεύτηκαν να υπάρχουν πειράματα καύσης μες στο αεροπλάνο. Κατά από 10 χρόνια τώρα, ξανασυζητάναμε καινούργια πιο αυστηρά πρωτόκολλα που εκτοξεύουν το κόστος της συσκευής και συμμετοχής σε μεγάλη αυτης θεόρητα ύψη, προσπαθούμε να ξανακάνουμε πειράματα γιατί είναι σημαντικό να μελετήσουμε την καύση. Κάυση έχουμε στην καθημερινότητά μας σε άπειρες εφαρμογές, θα διλαμβάνεστε τη σημασία της. Πάρα πολλά πειράματα γίνονταν και θα γίνονται με καινούργια κράματα. Έχουμε καινούργια κράματα σε συστήματα στη Γη, τα οποία είναι κυρίως κράματα αλουμινίου, τα μελετάμε και στο διάστημα όσον αφορά τη μορφολογία τους, διάφορες μετασταθείς καταστάσεις, διάφορες θερμικές και μηχανικές ιδιότητες. Τα μελετάμε στο διάστημα, τα πανώνται πολλά χρήματα, γίνονται πολλές δουλειές από πολλές ερευνητικές ομάδες ανά τον κόσμο. Υπάρχουν πιο ειδική από εμένα στα κράματα, θα μπορούσε ίσως ο κ. Παπαγεωργίου να πει κάτι περισσότερο. Ξεφεύγω από τη φυσική, πάω στη βιολογία. Η βιολογία αποτελούσε ανέκαθεν μεγάλο τομέα πειραμάτων στο διάστημα. Έχουμε τα πειράματα που γίνονται στο Διεθνή Διαστημικός Σταθμός, τον ISS, και πειράματα που γίνονται σε πλατφόρμες εκτός ISS. Εδώ λοιπόν έχουμε τα πειράματα εκτός ISS και τα πειράματα στον ISS. Θα τα περάσω πολύ γρήγορα, δεν είμαι ο ειδικός, απλώς να σας πω τον μεγάλο ο Κοτουλιάς. Σε ενουσία την πληροφορία την ξέρω ως εθνικός εκπρόσωπος. Αυτά εφανίζονται μπροστά μας και κοιτάμε με βάση την αξιολόγηση που έχουν κάνει οι ειδικοί. Στέλνουμε λοιπόν όλες τις προτάσεις πάντα σε ειδικούς καθηγητές από αμυστημίου και άλλους επιστήμονες που γνωρίζουν αντικείμενο. Δεν είμαστε εμείς οι ειδικοί για όλα τα θέματα. Όταν μας έρχεται πίσω κάνουμε αξιολόγηση των αξιολογήσεων. Πάρουν λοιπόν πολλά πειράματα, βλέπετε πέντε αποστολές ποιοί και δεκαεστά πειράματα σε διάφορα αντικείμενα βιολογίας και ακόμα τρία πειράματα σε προετοιμασία. Εκτός του ISS βλέπουμε πειράματα στην κάψωλα φώτων που είναι αυτή που βλέπετε κάτω δεξιά και έξι και έξι πειράματα σε ηχητικούς πυράβλους. Πάρουν πολλά πειράματα βιολογίας. Οι προκλήσεις σαν εθνικός εκπρόσωπος, αυτό μπορώ να σας πω περισσότερο για να σας το πω με σιγουριά, που αντιμετωπίζουν τα πειράματα βιολογίας είναι ότι πρώτο, ο τίτλος είναι «περιορισμί πόρων» και αυτοί οι πόροι που δεν έχουμε είναι ο χρώμας που λειρώνουμε. Τα βιολογικά πειράματα χρειάζονται συχνά στο ναύτες να παρεντένουν, να κάνουν αλλαγές, να παρατηρούν, να ενημερώνουν στο έδαφος. Δεύτερον, χρειάζεται να έχουμε μεταφορά των δειγμάτων σε ελεγχόμενες θερμοκρασιακές συνθήκες, κυρίως καλό την επιστροφή τους στη Γη, γιατί οι επιστήμονες θέλουν να τα πάρουν τα δείγματα μετά να κάνουν αναλύσεις, αυτό είναι σχεδόν αδύνατο. Αν επιλέξει κανείς ένα σύστημα που είναι πάρα πολύ ευαίσθητο θα το βρει πεθαμένο κάτω όταν θα επιστρέψει. Η επιστροφή δεν μπορεί να γίνει σε αυστηρά ελεγχόμενο θερμοστατούμενο περιβάλλον. Και διαθέσιμες πτήσεις, οι πτήσεις είναι πάντα λίγες, τα πειράματα βιολογικού ενδιαφέροντος πολλά, άρα λοιπόν η πρότασή μας σαν εθνικές αντιπροσωπίες είναι πρώτον έχουμε αυτοματοποιημένα πειράματα, να μην χρειάζεται χρόνος αστροαναυτών, που σημαίνει κόστος τεράστιο. Δεύτερον, να έχουμε ανάλυση τροχιά, να μην χρειάζεται να στέλνουμε τα πειράματα πίσω, να ανεβάσουμε εξοπλισμό εκεί πάνω, είπαμε είναι αρχαίως ο εξοπλισμός των ISS, να στέλνουμε καινούργιο εξοπλισμό, να γίνονται οι αναλύσεις επάνω, μην χρειάζεται να γυρίσουμε πίσω τα πειράματα. Και τρίτον, να συνδυαστούν και οι επιστήμονες να κάνουν από κοινού κάποια πειράματα, για να μην χρειάζεται να έχουμε τεράστιες ουρές αναμονής. Σήμερα στα βιολογικά πειράματα η ουράνα μόλις είναι 10 χρόνια μήνυμου. Κάνεις μια αίτηση αξιολογήτως εξαιρετική και περιμένεις 10 χρόνια για την υλοποίηση. Πολλοί άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει και την ενεργό δράση μετά από 10 χρόνια. Πειράματα με ζώα, κυρίως ποτήκια και μικρότερα ζώα, έντομα, ακρίδες, μύγες, θεωρούνται το πλησιαστό για να καταλάβουμε στη συμπεριφορά των ζώων αλλά και των ανθρώπων στο διάστημα. Έχουμε όμως και πειράματα ιατρικής. Εδώ τώρα λέω ανθρώπινη προσαρμογή και απόδοση, adaptation και performance είναι οι λέξεις. Έχουμε πολλά ιατρικά πειράματα. Εδώ αναφέρω μια σειρά από αυτά που τα θεώρησα εγώ πιο σημαντικά. Είναι πειράματα μεγάλης διάρκειας και εδώ βρίσκεται η μελέτη του ανωσημπητικού συστήματος. Σαν παράδειγμα, εδώ λέει νιούλο αυτό μελετάει τον ανωσημπητικό σύστημα που βεβαίως μόνο σε μεγάλη διάρκεια μπορεί να μελετηθεί ή αντίστοιχα το νευρικό μας σύστημα, το energy μελετάει το μεταβολισμό μας. Μελετάει αν αλλάζει ο μεταβολισμός, αν αλλάζει η ανάκη μας για πρωτεΐνιαση, για λιπαρά, για ιδατάνθρακες και τέλος κάτι που το βρήκα εγώ προσωπικά πολύ ενδιαφέρον. Αν αλλάζει το τελευταίο το 3D space, αν αλλάζει η ικανότητα ορασίσμα στο διάστημα, για να δούμε τρεις διάστατα χρησιμοποιούμε τα δυό μας μάτια, το έχετε ακούσει με σίγουρος. Αν αυτό αλλάζει, αν το οπτικό νεύρο επηρέαζεται την βαρύτητα και δεν έχουμε την ίδια τρεις διάστατη καλή ώρα όταν είμαστε στο διάστημα και βρίσκουμε παραλλαγές δεν βλέπουν όλοι το ίδιο. Έτσι υπάρχουν άνθρωποι που επηρεάζονται περισσότερο και άλλοι λιγότερο σε αυτό. Και εδώ έχουμε και πειράματα μικρής διάρκειας όπως πειράματα πάνω στη λειτουργία της καρδιάς, στον οτόληθο, στο αυτοί και πολλά έργα τα οποία γενικά καταλαβαίνετε ότι για το μέλλον μας στον διαστημικό χώρο για να πάμε στον Άρη χρειάζεται να απαντήσουμε πολλά από αυτά τα ερωτήματα. Άρα λοιπόν εδώ υπάρχει μεγάλη δραστηριότητα και μεγάλα κεφάλαια, μεγάλες προσπάθειες οικονομικές να στυλθούν πειράματα. Υπάρχουν μέσα στο εργαστήριο Κολούμπους αυτή τη στιγμή αυτά τα εργαλεία που είναι ήδη πολλά, κάποια από αυτά είναι παλιά, προσπαθούμε να τα ανανεώσουμε και υπάρχουν και κάποια ακόμα που είναι ημελοντικές προσθήκες από αυτά που έχουν εγκριθεί τώρα πρώτο έβαλα το Virtual Reality Google στα γυαλιά εικονικής πραγματικότητας και αντίστοιχα πολλές άλλες. Μην φανταστείτε ότι όλα αυτά, σας είπα οι εθνικές αντιπροσωπίες ψηφίζουν, εγκρίνουν ή δεν εγκρίνουν ή βάζουν στον πάγο ζητώντας περισσότερα στοιχεία, ζητάμε από τους ειδικούς τους λοιροφορίες, έτσι, πάντα οι ειδικοί αποφασίζουν και εμείς απλώς εκτιμούμε αυτή την αξιολόγηση. Θα το παρακάμψω αυτό παρά το ότι δεν σου εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι μια προσπάθεια να κάνουμε τελή ανακύκλωση των αποβλήτων που παράγουν οι αστροναύτες και να παράγουμε ξανά τροφή και νερό και οξυγόνο από τα αποβλήτα σε ένα απόλυτα κλειστό κύκλο, είναι μερικώς πετυχημένο, είναι το πρόγραμμα Μελίσα, πολλά χρόνια, πολλά χρήματα, είμαστε περίπου στο 30% κατά την εκτίμηση των ίδιων των επιστημόνων ως το τελικό στόχο. Εννοείται ότι αν πάμε στον Άρη δεν περιμένουν να στείλουν 8 μήνες τρόφιμα από τη Γη, θα πρέπει να έχουμε να καλύψει ένα τέτοιο σύστημα για να μπορούμε να κάνουμε ανακύκλωση, να μπορούμε να παράγουμε νερό και τρόφιμα από τα αποβλήτά μας, έστω σε ένα αρκετά αξιοδροπές ποσοστό. Και τέλος θα σας δείξω αυτά που κάνουμε στο τμήμα χημείας. Ξέρω, σας κούρασα, αλλά κράτησα αυτό που θεωρώ το πιο ζουμερό για το τέλος. Θα σας δείξω λοιπόν εδώ το διδακτορικό της Μαρίας Βλάχου, που τελείωσε το διδακτορικό της φέτος, έχει να κάνει με βρασμό, χρηματοδοτήθηκε, όπως ίσως μπορείτε να δείτε, από την ΕΣΑ σε ένα μεγάλο ποσοστό, από τη ΣΥΜΕΝ σε ένα άλλο ποσοστό και υπήρχε και ένα μικρό ποσοστό από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών. Μελέτησε λοιπόν βρασμό ροής, σας είπα ότι ο βρασμός είναι πολύ ζεστό, πολύ ενδιαφέρον θέμα στη διεθνή βιλιογραφία και στη τεχνολογία. Βρασμό ροής, λοιπόν, μέσα από το διμένο Μακροπανάλια, το ερώτημα αυτό που χρειάστηκε να απαντήσουμε και έγινε το διδακτορικό της Μαρίας είναι τι θα γίνει αν πιάσει φωτιά ο θάλαμος, ας πούμε ο θάλαμος Κολούμπο. Σε έναν άλλο χώρο, θα έλεγε κανείς εύκολα, θα κόψουμε το οξυγόνο, χωρίς οξυγόνο δεν υπάρχει φωτιά. Κι μέσα όμως υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να κόψουν το οξυγόνο. Πρέπει, λοιπόν, να δώσουμε χρόνο στους ανθρώπους που είναι μέσα στους αστρογνάφτες να εγκαταλείψουν το χώρο. Πρέπει να μπορούν αυτοί μέσα στα κρίσιμα πρώτα 30-40 δεστεροδότητα να ανοίξουν την καταπαχτή με τα χέρια τους και να βγουν. Και η καταπαχτή δεν πρέπει να είναι πειραχτωμένη από τη φλόγα. Για να μην πειραχτεί, λοιπόν, η καταπαχτή από τη φλόγα, προτείναμε, και αυτά είναι η δουλειά της Μαρίας, κάποια λειτουργία δομημέρων μακροκαναλιών νερό από το βρώμικο νερό του σταθμού, χρησιμοποιημένο από πλησίματα, από ήδη χρήσης υγείνης, στέλνεται ακαριέρα στο τείχωμα το οποίο είναι κούφιο και ψύχει με βρασμό, ο βρασμός απορροφά τεράστια ποσά ενέργειας και κρατά χαμηλά τη θερμοκρασία του τείχωματος και οι άνθρωποι προλαβαίνουν να ανοίξουν τις εξαμβανές και να φύγουν. Είναι, λοιπόν, ένα μελλοντικό σύστημα το οποίο, όμως, προχωράει ή έχει εκκριθεί. Τη δουλειά της Μαρία στη συνεχίζει, η Μαρία είναι χημικός μηχανικός, ο Χρήστος Αργυρόπνος είναι μηχανολόγος ή ζητήθηκε από την ΕΣΑ να το βελφιστοποιήσουμε στην κατεύθυνση να κάνουμε καλύτερες επιφάνειες για να πάμε ακόμα μεγαλύτερες αποδόσεις. Ο Χρήστος, λοιπόν, δουλεύει σε καινούργιες πορόδες επιφάνειες, προσπαθεί την επιφάνεια βρασμού να μην είναι μια επίπεδη δηλειά, επιφάνω να χρησιμοποιήσουμε πορόδι με ελεγχόμενο ρυθμιζόμε και πέταξε εφτά φορές, όπως λέμε εκεί στη συμμετοχή, σε εφτά καμπάνια σπαραβολικών πτήσεων, ήταν η δουλειά του Κώστα του Σαμαρά, χημικός είναι ο Κώστας του Σαμαράς, εδώ είχαμε απαερίωση υγρών με θέρμανση. Όλα τα υγρά έχουν την ικανότητα να διαλύουν αέρα, πηχεί αέρα. Όταν λοιπόν το θερμάνουν, περιορίζεται η ικανότητα των υγρών να κρατάνε ενδιαλύση αέρα και αρχίζουν αυτά να εκροφώνται. Αυτό λοιπόν βλέπουμε εδώ και βλέπετε ότι οι εφαρμογές είναι τεράστιες, κυρίως εκεί που λέει απαερίωση πλαστικών στα πλαστικά και στα γυαλιά, για να πετύχει κανείς η ψηλή ποιότητα πλαστικού. Η ψηλή ποιότητα γυαλιού πρέπει να μην έχει φυσαλίδες αέρα μέσα, πρέπει να το απαεραιώσει πριν το στερεοποιήσει. Αυτό λοιπόν βρήκε εφαρμογή εκεί και χρηματοδοτήθηκε σε αυτήν την κατεύθυνση. Και μετά από αυτήν εδώ την δουλειά που έγινε απαερίωση υγρών με θέρμανση, είχαμε και την απαερίωση υγρών με αποσυμπίεση. Όταν λοιπόν το ένα είναι να θερμάνεις για να διώξεις τα διαλυπμένα αέρα, το άλλο να ρίξεις την πίεση. Και αυτό έχει αντίστοιχα πολλές εφαρμογές. Εδώ η ουρανία οικονομίδου κάνει ακόμα διδακτορικό, δεν έχει τελειώσει. Έχει χρηματοδοθεί και αυτή από την ΕΣΑ, από την Air Liquide και εδώ έχουμε και μια συνεργασία με το Imperial College του Λονδίνου, γιατί είναι αρκετά μεγάλο πρότζεπτ και χρειαζόμαστε και τη δική τους υποστήριξη. Βλέπετε ένα μεγάλο πεδίο εφαρμογών, τα αεριούχα ποτά, όταν ανοίγεται την πίρα, την κόκα κόλα ή τη σαμπάνια, πέφτει η πίεση, εξαφνικά φανείζονται φυσαλίδες. Αυτό είναι η απααιρίωση με αποσυμπίεση. Ρίχνω την πίεση, εξαφνικά τα διαλυμμένα αέρια που ήταν διαλυμμένα, παύουν να είναι διαλυμμένα, βγαίνουν από μορφή φυσαλίδων. Στα ποτά, λοιπόν, στην εξόρυξη του πετρελαίου, όταν τρυπάμε για να πάρουμε το πετρέλο, εξαφνικά ρίχνουμε την πίεση, γιατί είναι συμπιεσμένα, βγαίνουν ένα σωρό αέρια που εμποδίζουν την εξόρυξη, εμποδίζουν την άντληση. Εποξεργασία υγρών αποβλήτων και με επίπλευση, με μια πολύ διάσημη μέθοδος καθαρισμού αποβλήτων, ιδικά συγκεκριμένου, γιατί έχει ιδιαίτερες ιδιότητες εκλεκτικότητας σε συστήματα ψήκεις δορυφόρων και επίσης και στο τέλος, λέω, όσο αποσυμπίεσαν τον αστροαναυτό, θα στο ξανά σε αυτό, γιατί είναι πολύ ενδιαφέρον, η δουλειά της ουρανίας είναι να μελτήσει την αποσυμπίεση των αεριών και σε μορφή ακίνητη, αυτό που λέει στάσιμο υγρό και σε μορφή ρεόντος υγρό, την ώρα λοιπόν που ρέει. Είναι σε εξέλιξη στο διδακτορικό της, θα έλεγα ότι είμαστε περίπου στη μέση ή λίγο παραπάνω από τη μέση. Το επόμενο είναι ένα project που κρατάει πολλά χρόνια στην ομάδα μας, επικεφαλής εδώ είναι ο Χρήσος Οκουκιώτης, είναι χημικός ο Χρήσος και υπάρχουν και κάποιες δεσποινίδες από δίπλα που τον βοηθούνε. Γαλακτόματα δουλεύει η ιδιομηχανία η ευρωπαϊκή σε τεράστιο ποσοστό, υπάρχουν πολύ μεγάλα ονόματα, οι Unilever, οι Procter & Gamble παράγουν γαλακτόματα είτε για υγιεινή, είτε για καλλιτικά, είτε για διάφορα πράγματα, προσπαθούμε να καταλάβουμε αν η σταθερότητα των γαλακτομά και η ειδική μας ομάδα μπήκε στο παιχνίδι γιατί ήμασταν οι μόνοι που μπορούσαμε στην Ευρώπη να κάνουμε δυο τεχνικές, τη φασματοσκουπία υπερίχων που φαίνεται κάτω δεξιά και την 3D ηλεκτρική τομογραφία. Προσφέρουμε λοιπόν στις άλλες ομάδες που είναι πιο συμβατικές κάτι εξωτικό που προέρχονταν από ένα άλλο χώρο ερευνητικό και το προσαρμόσαμε για τις ανάγκες των γαλακτομάτων. Μια άλλη δουλειά, η οποία όπως βλέπετε έχει πάρει και η ευρωπαϊκή πατέντα, είναι μια από τις πατέντες που έχουμε τις ευρωπαϊκές, έχει να κάνει με μια πρωτότηλεκτική τεχνική για τη διάγνωση της νόσου από συμπίεσης, αυτή είναι γνωστή νόσας των δυτών, εκτός από τους δύτες, εδώ υπάρχει ένας δύτης να πιάνει ένα σαλάχι εδώ κάτω, δυστυχώς δεν μπορώ να σας τον δείξω, τον βλέπετε όμως κάτω αριστερά, δίπλα στο δύτη υπάρχει ένας αστροναύτης, μέσα στο σκάφαντο ο αστροναύτης έχει ένα τρίτο της ατμόσφαιρας πίεση και βγαίνει έξω από το σταθμό να κάνει δουλειές για 6 ή 8 ώρες, παθαίνει νόσο των δυτών και ο αστροναύτης, γι' αυτό και η ΕΣΑ χρηματοδοτεί αυτή τη δουλειά και κάτω, σας έχω και μια μικρή έκπληξη, κάτω κάτω αριστερά δείχνει έναν εργάτη στο μετρό. Ο εργάτης λοιπόν στο μετρό, όχι σε κάθε μετρό, αλλά ισχύει για το μετρό της Θεσσαλονίκης παραδείγματος χάρη, εργάζονται υποπίεση για να μην πίνει θαλασσινό νερό και πλημμυρίσεις τα τούννελ, είναι συμπιεσμένη όλη η σύραγκα και μετά από το 8ο ώρο του πρέπει να πάει σε θάλαμα από συμπίεση για να βγει στην επιφάνεια. Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος κινδυνεύει από τη νόσο των δυτών, όπως και ο δίτης, όπως και οι αστροναύτες, γι' αυτό λοιπόν η ΑΕΣΑ ζήτησε για τους αστροναύτες, η οποία αυτή τη στιγμή αστροναύτες βγαίνουν σε διαστημικό περίπατο και δεν έχουν εργαλείο να τους πει ουπς, είσαι πολύ ωραία εξω αρχίζεις να εμφανίζεις φυσαλίδες, μπες μέσα στο ταθμό να ξανασυμπιεσθείς. Αναπτύξαμε λοιπόν αυτή τη τεχνική, ξεκινήσαμε πειράματα στο εργαστήριο που φτιάξαμε ένα στίσμα που προσωμιάζει τη ροή μέσα στις αρτηρίες του ανθρώπου, μετά πήγαμε σε πειράματα σε Γουρουνά και όλα αυτά έχουν γίνει στη Θεσσαλονίκη έτσι, στο Αριζοτέλη Πανεμιστήμη έχουν γίνει όλα αυτά. Και μετά πήγαμε και κάναμε μετρήσεις σε βίτες σε ανθρώπους και ολοκληρώσαμε, πατεντάραμε, έχουμε ένα προϊόν που τώρα πια θέλουμε να το βγάλουμε στην αγορά, διότι ο Ευρωπαϊκός Αναγμός Διαστήματος βοηθάει και θέλει να το κάνει αυτό. Θέλει να δείξει ότι αυτό που αναπτύξαμε για τους αστροναύτες έχει προσθεθέμενη αξία στην καθημερινότητα. Είμαστε λοιπόν στη φάση, κάποιοι από τα παιδιά, ο κ. Ζαχαρίας ένας από αυτούς, που προσπαθούν να το προχωρήσουν και για την επαγγελματική τους αποκατάσταση. Δυστυχώς, όχι στην Ελλάδα. Γιατί όταν προσπαθήσαν στην Ελλάδα οι πόρτες δεν ήταν ανοιχτές και πέσαμε και στην κακή περίοδο. Αλλά προσπαθούμε, αυτή είναι η συμφωνία που κάναμε εμείς, ότι κάνουμε με το εξωτερικό να το κάνουμε και με την Ελλάδα. Να υπάρχει και Ελλάδα μέσα στην υλοποιήσει. Ίσως το πιο σημαντικό από τις δουλειές που κάναμε η Προέκυψη από την ΕΣΑ είναι τούτο εδώ. Είναι ο κ. Ευγενίδης, ο συντοπίτης από την μητέρα του, Γιάννη Τσιώτης, ο οποίος ανακάλυψε σαν παράπλευρο δραστηριόντα με τη νόσο από συμπίεση. Εδώ και αρκετά χρόνια αυτές οι ιστορίες πάνε χρόνια, δεν γίνανε μέσα μια μέρα έτσι. Ένα άλλο εργαλείο που επιτρέπει να είναι η διάγνωση της στεφανίας νόσου, αλλά αυτό που λέμε early διάγνωσης, έγκαιρη διάγνωση. Δηλαδή δεν απορρίπτουμε τη στεφανία νόσου, απλώς αυτή τη στιγμή η διεθνής πρακτική λέει ότι ο γιατρός βλέποντας τα συπτώματα από το καρδιογράφημα ή από το τέσκο πόσος, στέλνει ανθρώπους για στεφανιογράφημα, των οποίων ο ένας τους δύο ή ο ένας τους τρεις πραγματικά έχριζε αυτής της ανάγκης. Φανταστείτε τα χρήματα, το χρόνο, τα πάνης, το να βρίσκεται κάποιος σε ένα νησί, σε ένα βουνό, σε ένα μικρό χωριό και να πρέπει να πάει κάπου, τι θα συνέβαινε αν υπήρχε αυτό το εργαλείο που υπάρχει πια, το οποίο θα έλεγε στον γιατρό ότι αυτό που είδε σαν ένδειξη είναι πραγματικό πρόβλημα και πρέπει όντως αυτός ο άνθρωπος να κάνει στεφανιογράφημα. Αυτό λοιπόν είναι ένα εργαλείο που χώνεται εκεί ανάμεσα μεταξύ του καρδιογραφήματος και του στεφανιογραφήματος. Και όπως μπορείτε να δείτε εδώ κάτω, εδώ φαίνεται το σήμα που καταγράφουμε σε έναν υγιή άνθρωπο και το σήμα σε έναν ασθενή άνθρωπο, νομίζω ακόμα και ένας τυφλός μπορεί να δει τη διαφορά και μπορεί να καταλαβαίνει ότι αυτό το εργαλείο μπορεί να είναι χρήσιμο στην καθημερινότητας και όταν προέκυψε από διαστημική τεχνολογία, αυτό προσπαθώ να πω. Και είναι τεράστια η σημασία βεβαίως για διαδυτικούς παχύς αργούς και επειδή ακριβώς το είδαν κι άλλοι ότι αυτό ήταν σημαντικό, αυτή η συγκεκριμένη τεχνολογία πήρε πάρα πολλές βραβεύσεις. Η πρώτη βραβεύση ήρθε το 2014 από έναν παγκόσμιο διαγωνισμό που οργάνωσε η IESA στα αριστερά και μετά το 2015, εδώ βλέπουμε ότι ο κύριος Ευγενίδη έχει πάει στο Βερολίνο, χαρακτηρίστηκε μια από τις 100 μεγαλύτερες ανακαλύψεις για το 2015. Πήγε λοιπόν να παραλάβει το βραβείο από την κυβέρνηση της Ευγενίας στο Βερολίνο. Είμαστε σε φάση επίσης που προσπαθούμε να εμπορεματοποιήσουμε και να φέρουμε προς την αγορά αυτό το προϊόν. Μάλιστα αυτό που έχουμε κάνει μέχρι τη στιγμή, ενώ η συσκευή είναι κάτι αρκετά μεγάλο με πολλά καλώδια, καταφέρουμε να το κάνουμε μια μινιατούρα, να το κάνουμε πραγματικά θήλυκο. Εκτός από τα πολύ εξοδικά και ωραία, κάναμε και πιο απλά πράγματα με ερεθίσματα από τη νέσα. Μελετήσαμε το τηγάνισμα στο διάστημα, όταν υπήρχαν πολλοί αστροναύτες που όταν κάποια στιγμή ρωτήθηκαν θέλετε να πάτε στον Άρη τι θα σας λείψει. Εκτός από τα πολύ προσωπικά είπαμε θα μας λείψει το σπιτικό φαγητό. Ποιο είναι το σπιτικό φαγητό που θέλετε κυρίως να μη σας λείψει, οι τηγανιτές πατάτες. Οι περισσότεροι συμφώνησαν εκεί. Βρήκαμε λοιπόν στο θεωρέτημα μπορούμε να τηγανίσουμε στο διάστημα. Ξέρετε το τηγάνισμα δημιουργείς βρασμό, φεύγουν φυσαλίδες, αλλά για να φύγουν φυσαλίδες θες την άνωση. Αν δεν έχεις άνωση, δηλαδή δεν έχεις βαρύτητα, θα φύγουν φυσαλίδες ή θα κάνεις μια πατάτα μέσα σε μια φυσαλίδα και θα τη βράσεις τελικά, αντί να τη τηγανίσεις. Βρήκαμε πειράματα, ο κύριος Λούμπας είναι χημικός, μεχανικός και είδε ότι με αγκαβάση κάποιο μηχανισμό μπορείς να τηγανίσεις. Οι φυσαλίδες εκτοξεύονται εντός εισαγωγικών λόγω μιας τοπικής υπερπίεσης μέσα στους πόρους που δημιουργούνται. Αυτή είναι η θεωρία που αναπτύξαμε. Αλλά το αποτέλεσμα, εκτός από το τι είπαμε στον ΕΕ, στον οργανισμό, στον διάστημα, ότι ναι τηγανίζεις στο διάστημα μπορούμε να το κάνουμε. Εκεί στο κέντρο βλέπετε κάτι άσπρα, πράγματάκια να περιστρέφονται. Ο κύριος Λούμπας σχεδίασε με βάση την εμπειρία και τις γνώσεις από το διάστημα μια περιστρεφόμενη πλανητικού τύπου λέγεται αυτή η περιστροφή. Υπάρχει μια μεγάλη περιστροφή και υπάρχει και μια μικρότερη του κάθε ενός, της κάθε μιας φρυτέζας, όπου αντί να τηγανίζεις για 10 λεπτά, τηγανίζεις σε 1 λεπτό και αντί να καταναλώνεις ρεύμα για 10 λεπτά, τηγανίζεις καταναλώνεις ρεύμα για 1 λεπτό. Και μάλιστα, πέφτοντας με τις τροφές μπορείς να πάρεις και λιγότερο λάδι, να κάνεις και υγινότερη την πατάτα. Δεν είμαστε ειδικοί στη πατάτα. Μας προέκυψε γιατί είμαστε ειδικοί στη μεταφορά θερμότος και μάζας. Έχουμε καταθέσει και έχουμε πάρει έκριση για πατέτα και την παρουσιάσαμε πριν από 2 μήνες στο ίδρυμα Νιάρχου στη σκημένη πατέτα. Αυτό που βλέπουμε μάλιστα, αυτό είναι και παλιά εικόνα, γιατί τώρα υπάρχουν και ηλεκτρονικά συστήματα για τη ρύθμιση από την οικοκυρά ή τον οικοκύρια, δείτε. Για να μην το πω μόνο οικοκυρά. Ο κύριος Λιούμπας, πριν πιάσει την πατάτα, ασχολήθηκε και με άλλα θέματα πολύ σημαντικά που πήγαν εκεί σε πολύ καιρό, έκανε βρασμή με σεχωρόδι μέσα, το προσπερνάω, για να πάω σε κάτι πολύ σημαντικό. Ασχοληθήκαμε, αυτό είναι σε συνεργασία με το εργαστήριο της κυρίας Πεταλά στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών και το εργαστήριο Φυσικοχημείας. Δεν ήταν αποκλειστικά δική μας δουλειά. Μελετήσαμε την ποιότητα πόσο υμονουρούστο διεθνής δια από αυτά που παρουσίασα, ασχολούμαστε με την ποιότητα του νερού και των αποβλήτων, ούτως ή άλλως σαν υπηρεσία προς τους δήμους και τις περιφέρειες. Είναι κάτι που το κάνουμε και δεν έχει καμία σχέση με το διάστημα. Δεν ασχολούμαστε μόνο με το διάστημα, δηλαδή. Άρα, λοιπόν, στα πλαίσια αυτής της εμπειρίας, στις υπερδεκαετούς, κερδίσαμε αυτόν τον ανοιχτό διαγωρισμό από την ΕΣΑ, να είμαστε εμείς που θα παρακολουθούμε το πόσο υμονερό πιούν οι αστρονάστες. Εδώ μπορούσα να πω πολλά. Κάποια από αυτά τα επικυρία πενταλά πριν από κάνα μήνα περίπου στον Κολυνδρό. Εδώ το σημαντικό είναι ότι αντί να ρίξουνε χλώριο στον διάστημα, οι αστρονάστες για πολλούς λόγους ρίχνουν αργύρο, αλλά η συγκέντρωση του αργύρου που λειτουργεί ως βιοκτώνο αυξομειώνεται και κάποιες φορές πάει και κάτω από το όριο και αυτό εγκυμονεί και ινδύφτει την υγεία των ανθρώπων, γιατί πια δεν υπάρχει αρκετή βιοκτώνη δράση. Κλειθήκαμε, λοιπόν, να απαντήσουμε γιατί, τι συμβαίνει με τον αργύρο, πού πάει ο αργύρος και εκεί η ομάδα, υπό την επίβλεψη της κυρίας Πεταλά, έκανε πάρα πολύ δουλειά με εξοπλισμό που βρίσκεται στο Αριστοτέλιο Πανεπι ο αργύρος επικάθισε το αλκύριο σαν οξείδωτο ατσάλι, έγιναν ελέτες πάνω σε τιτάνιο, πάνω σε πλαστικά, γιατί αυτές οι δεξαμενές έχουν και στελέχη που δεν είναι μόνο από ανοξείδωτο ατσάλι, αλλά είναι από τιτάνιο, είναι και από τεφλών, πάνω στα διάφορα υλικά. Και ένα άλλο project που έχει λίγο παραπάνω σχέση με χημεία, είναι συνεργασία με το εργαστήριο αναλυτικής χημείας του δηματός μας, εδώ μας ζητήθηκε στα πλαίσια του δεν μπορούμε ρε παιδιά να στέλνουμε διαρκώς νερό από τη γη πάνω στο διεθνή σταθμό, πρέπει κάποια στιγμή να καταφέρουμε το ανακυκλώσουμε για να μπορούν οι άνθρωποι να πίνουν το ανακυκλωμένο νερό, αλλά για να το ανακυκλώσουμε πρέπει να υπάρχουν κάποια standard, κάποιες διαγραφές υγιεινής, το πρώτο και σημαντικότερο πρέπει 0,5 λέμε εδώ, 0,5 μιλιγκραμ αναλύτρωτο αμμονίο, γιατί σαφώς και κάποια από αυτά εστυχώς δεν μπορούμε να φαίνονται μέσα στον μπλε πλαίσιο, προέρχεται από τα ούρα των ανθρώπων, άρα λοιπόν υπάρχει αμμονία, πρέπει λοιπόν να μην υπερβούμε αυτοόριο, πρέπει να υπάρχει με ακριβή τρόπο μέτρηση του αμμονίου ώστε να πούμε ότι αυτό πάει στις εξαμαινές για να το πιώνει, αυτό πάει ξανά για ανακύκλωση, κάνει καινούργιο κύκλο, υπάρχουν πράγματα που μέτραναν αμ και δεύτερο, όπως λέμε εδώ κάτω δεξιά, πρέπει να είναι ικανό για αυτό με τη λειτουργία βαθμονόμησης και συλλογή δεδομένων, να μπορεί να ελαχιστοποιηθεί το μέγεθος αντί να είναι μια τέτοια διάταξη, να είναι μια τέτοια διάταξη όλα να γίνουν μινιατούρες και να εξακολουθεί να λειτουργεί με επιτυχία και τέλος να έχει μικρό όγκο δείγματος και αντιδραστήριο, δεν μπορούμε να έχουμε τεράστιους όγκους και τεράστιες μάτσες, δεν μπορούμε να πετάμε απόβλητα, άρα λοιπόν αυτό ήταν η λειτουργία βαθμονόμησης. Θα τελειώσω, νομίζω είναι το τελευταίο, ένα πρότζεκτ πρέπει να κάνουμε υλικά συνεργαστία με το Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, ο Μισέλο Γκάνου, ο φιδιτής τους που ήρθε στη Θεσσαουνή και το δούλεψε, φτιάχνουμε ενανοσύνθετα υλικά πολυμερικά που χρησιμοποιούνται είτε για μικροπυκνοτές είτε για φύλλα ηλεκτροστατικής προστασίας και τους μετράμε τις θερμικές ιδιότητες, άλλο κεφάλαιο, άλλο πράγμα, αλλά όλα εντάσσονται στη λογική της μεταφοράς θερμώντων, μεταφοράς μάτσες. Και τέλος θα σας αφήσω με δύο εικόνες μέσα από το παροπλάνο από δύο παραβολικές πτήσεις, είναι σε δύο διαφορετικές κα πέντε κιλά κανονικά έτσι, αλλά δεν φαίνεται να καταβάλει προσπάθεια. Κάποιοι κάθονται γιατί συγκρατούνται. Εγώ τώρα βρέθηκα εκεί, σε κάθε καμπάνια μαζί μου το περιθέρω μια παραβολή από τις 93 να κάνουμε κάτι τέτοιο για να νιώσουν αυτήν την αίσθηση. Αυτό που βλέπετε είναι η μία στη μία καμπάνια και η άλλη στην άλλη καμπάνια. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την υπομονή σας. Ξέρω ότι σας κούρασα. Αλλά νομίζω ότι έχετε κουράγιο γεωλοθήσεις στη διάθεση σας. Ευχαριστώ πολύ τον κύριο Καραπάντσιο. Εγώ νομίζω ότι αν έρθετε ακόμα κάνα δυο φορές θα είμαστε έτοιμοι για συνθήκες τέτοιες σε έλλειψη βαρύτητας, τόσο παραστατικά που τα είπατε. Και εγώ με τη σειρά μου θέλω να ευχαριστήσω από μέρους του διοικητικού συμβουλίου τον κύριο Καπογεωργίου που μεσολάδησε να έρθει ο εκλεκτός πιστήμονας εδώ και να μας αναλύσει το σημερινό θέμα, όπως και την παρουσία εκπαιδευτικών που βλέπω εδώ μπροσ τον πρόεδρο της ιστορικής και λογογραφικής εταιρείας. Ευχαριστώ πολύ κύριε Καραπάντσιο. Ακούγοντας το βιογραφικό σας από τον κύριο Τραούδα εδώ και παρακολουθώντας όλα αυτά που μας δείξατε θεωρώ ότι για μας είναι μεγάλη τιμή που αποφασίσατε να δείτε και να μας παρουσιάσετε όλα αυτά τα εντυπωσιακά ομολογουμένως. Το κομμάτι εκείνο που αναφέρεστε στις παραβολικές πτήσεις και στα πειράματα, στις αναλύσεις και στις έρευνες σε συνθήκες μικροβαρύτητας, νομίζω που βελτιώνουνε εφαρμογές, εξοπλισμούς και γενικό συζήτημα του ανθρώπου. Νομίζω ότι ήτανε αρκετά κατανοητέ, κάτι πιάσαμε, κάτι καταλάβαμε από όλα αυτά που μας δείξατε. Ήθελα σχετικά με το κομμάτι της εξερευνήσεις του διαστήματος η γη. Πολλές φορές μας απασχολεί, είναι και θεολογικό το θέμα, αυτό που λέμε, η θεϊκή εντολή κατακυρίασετη τη γη, την οποία έχουμε παρερμηνεύσει και τύνουμε να καταστρέψουμε τη γη με τα γνωστά αυτά εδώ πέρα. Αναφερθήκατε στο φαινόμενο του θερμοκυπείου, στον υπερπληθυσμό, στους πολέμους και όλα αυτά που καταστρέφουμε τη γη. Γίνονται πολλές έρεμνες στο διάστημα για να βρεθεί πλανήτης που προσωμιάζει με τις συνθήκες της γης. Είμαστε κοντά σε κάτι τέτοιο, γιατί βλέπω θα φανόνται μεγάλα κεφάλαια. Και τι σημαίνει αυτό, ότι φτάσαμε στο τέλος να καταστρέψουμε τη γη, ή είναι κάτι που αναφέρεται στο απότερο μέλλον. Η ερώτησή σας είναι πολύ καλή, είναι επίκαιρη. Απανόντοπως πρόλαβα να πω πάρα πολλά ποσά και γίνονται πολλές προσπάθειες σε αυτή την κατεύθυνση. Η ερμηνεία νομίζω των γραφών είναι λίγο διαφορετική. Όταν έλεγαν οι γραφές «γη» δεν εννοούσαν ακριβώς αυτό που ονοούμε εμείς «γη», αλλά εννοούμε το χώρο στον οποίο μεγαλώνουμε και ζούμε. Άρα λοιπόν, αν μεθάπω λίγο προσθούμε σε άλλους πλανήτες, θα είναι και εκείνοι οι πλανήτες η «γη» μας. Δηλαδή η «γη» είναι το έδαφος μας στο οποίο βρισκόμαστε. Αυτή είναι η ερμηνεία νομίζω ισοστότερη. Και μάλιστα νομίζω ότι είναι και προορισμός του ανθρώπου να καταφέρει να επεκταθεί, να φύγει από τη «γη» μας, την οποία γεμίσαμε 7 δισεκατομμύρια. Αυτός ο υπερπληθυσμός είναι εκατόρθωμα των τελευταίων εκατό χρόνων. Πριν από εκατό χρόνια δεν ήμασταν έτσι. Έχουμε ραγδαία εκθετική εξέλιξη του πληθυσμού. Οι προσπάθειες δεν είναι ακόμα έτοιμες να πάρουν στον Άρη. Την έχουμε τη τεχνολογία, μας λείπουν όμως οι μικρές λεπτομέρειες που αυτή τη τεχνολογία θα μας επιτρέψουν να την υλοποιήσουμε. Ο προγραμματισμός ο επίσημος λέει 2020-2022. Μεταξύ μας, μέσα στον ολοκληρογραφισμό διαστήματος, μιλάμε για το 2030. Κάποιοι που είναι πιο απαισιόδοξοι, ίσως είναι πιο λογικοί και όρημοι, λένε για 2040-2050. Δεν θα το αποτολμήσει η ανθρωπότητα παρά μόνο όταν είναι 100% σίγουροι. Δεν θα το κάνουμε, επειδή η «γη» μας μέχρι τώρα θα έχει καταστραφή. Θα το κάνουμε γιατί πιστεύουμε ότι πρέπει να το κάνουμε για να είμαστε έτοιμοι για το χειρότερο. Το χειρότερο δεν θα έρθει μέχρι το 2050, αλλά έτσι όπως πάμε μπορεί να μην το γλυτώσουμε τελικά. Δεν νομίζουμε ότι ο Άρης ή η Σελήνη, γιατί και η Σελήνη είναι σενάριο, να πάμε να δοκιμαζόμαστε τη Σελήνη ώστε να εκτοξευόμαστε από τη Σελήνη και όχι από τη Γη, έτσι ώστε να είναι ευκολότερη εκτόξευση και μικρότερα τακόστηκη, μικρότερη δαπάνια ενέργειας. Δεν θα είναι αυτή η φιλόξενη Γη. Είναι η δοκιμή μας για το αν θα μπορούμε να πάμε σε ένα άλλο χώρο και να μπορέσουμε να πάρουμε από το χώρο και να τον οικιοποιηθούμε. Δεν πρόκειται λοιπόν να υποκαταστήσουμε τη Γη με τον Άρη. Υπάρχουν σκέψεις, θα τις έχετε ακούσει ενδεχομένως για του Δία το Δορυφόρο την Ευρώπη, που εκεί οικάζουμε, λέω οικάζουμε γιατί δεν είμαστε 100% σίγουροι, υπάρχουν και ενδείξεις και αποδείξεις ότι και το περιβάλλον είναι φιλικότερο προς τον άνθρωπο. Οι προσωπικοί μου άμπους είναι ότι ακόμα δεν έχουμε τα στοιχεία για να το πούμε σιγουριά. Άρα καλά κάνετε και το διατυφό στην υπομορφή ερωτηματικού. Θέλουμε, μάλλον μπορούμε, αλλά ακόμα δεν έχουμε επαρκή στοιχεία. Ναι, έλα κύριε Γεωργό εσείς και μετά ο κύριος Αγιανίδης. Νομίζω ότι ο απρός άνθρωπος είναι φοβερά επίσης να συσχετίσει τη δυστυχία, την ταλαιπωρία της αδελφότητας, με όλα όσα είπατε, με τα πειράματα, με το διάστημα. Δηλαδή, λέει ο άνθρωπος, ζούμε αυτός στην δυστυχία, ζούμε αυτός στην ταλαιπωρία. Αυτά τα χρειαζόμαστε. Είπατε ότι έβγαινε αυτά αξία. Βεβαίως και εγώ, καβάλα μου, έχω αξία, αλλά το μύσο των άνθρωπος από της αδελφότητας δεν μπορεί να καταλάβει. Θα σας απαντήσω εμέσως. Πιστεύετε ότι την εποχή που ο Κολόμος ανακάλυψε στην Αμερική ζούσαν ευτυχισμένοι και χορτάτοι άνθρωποι? Όχι. Ακριβώς. Είναι η μοίρα του ανθρώπου να αναζητά το καινούριο, να υπεχτείνει τους ορίζωτές του. Δεν πρέπει η μυζέρια που ζούμε να είναι φρένος αυτό. Αυτό σημαίνει άνθρωπος. Νέα γνώση, νέοι ορίζωτες. Αν πάψουμε να είμαστε αυτό, τότε είναι σίγουρο ότι θα καταστραφούμε. Είναι θέμα χρώμου. Το ότι ανακαλύψαμε την Αμερική και μετά την Αμερική ανακαλύψαμε και άλλα πράγματα, μας έδωσε νέα πνοή, μας έδωσε πλουτοπαραγωγικές πηγές, μας έδωσε και όνειρο. Σήμερα το πρωί στο μάθημα, γιατί έλεγα στον αγαπητό Βασίλειο ότι είχα έξι ώρες μάθημα, είχα μια παρόμοιη ερώτηση από μια δισπινίδα στο κρατήριο και της είπα, φαντάσουζε κάποιον που ζει σε μια τέτοια μύζερη κατάσταση, στενάχωρη και αυτό κοιτάει ολόγυρα, είναι δυσάρεστο. Μπορείς του μέσα να της πεις, ξέρεις, κοίτα εκεί, εκεί είναι το όνειρο. Υπάρχει κάτι που αφήνει το μυαλό σου να ταξιδέψει. Γιατί αν τελικά το κλείσουμε και αυτό και κοιτάξουμε μόνο γύρω μας, νομίζω ότι θα δούμε μόνο δυστυχία, μόνο σκοτάδι. Ξέρω ότι δεν απάντησα, αλλά προσπάθησα να το βάλω σε μια άλλη βάση. Ο κύριος Γιεννιέτς, κρατήστε το ιδιοτήπα. Κύριε Κατήριο Θά, ένα μεγάλο ευχαριστώ που με την παρουσία σας μας θυμίσατε. Κυρίως, όμως, δεχτήκατε με τη γυμνά σας να μας ταξιδεύσετε στο διάστημα, έστω για μια ώρα έχει κάποια ψηλάδικα, πέντε λεπτά, θα σε προγράμουμε τρεις μέρες στην άκρη του ολογούδου. Μέσα, λοιπόν, σε αυτό το ταξίδι, στο διάστημα, μου γεννήθηκε μια απορία. Πες το κατά προσέγγιση αν ξέρετε τον αρισμό που τα άστρα μας φωτίζουν κάθε βράδυ σε μια πλήρη νύχτα, μία νύχτα με πλήρη ξασταριά. Κατά πες το κατά προσέγγιση. Θα ξεκινήσω από άλλο σημείο της παρέμβασής σας. Καταρχήν, η τιμή είναι δική μου. Σας είπα και πριν, δεν έχω συχνά ευκαιρίας να μιλάω σαν κουρατήριο μία επιστολή. Φέρω τιμή, είναι τιμή μου που είμαι εδώ, εσείς με τιμάτε. Εγώ προσπαθώ να τα αποκλειθώ στην τιμή σας. Δεύτερον, ήταν ο ευγενικότερος τρόπος που κάποιος μου είπε ότι μίλησα πάρα πολύ. Όντως δεν ήταν να μιλήσω ένα και δεκαπέντε, αλλά από υπερβολικό ζήλο ξέφυγε. Το είπατε πολύ ευγενικά, σας ευχαριστώ. Δεν διαμαρκυρίθηκα, σας παρακαλώ πολύ. Απλά κατέβασα επειδή έχω τη συνήθεια αυτή για δικό μου λόγο. Το είπατε με πολύ καλό, με πολύ καλό τρόπο. Είστε πολύ σύντομος. Μας φύγετε στο διάστημα μέσα σε μία ώρα και δεκαπέντε λεπτά. Άλλος δεν πάει στη τέτα σαουνή. Τελείωσα. Για να ρθω στο τρίτο σας ερώτημα, στην πραγματικότητα δεν έχω απάντηση, γιατί δεν νομίζω ότι υπάρχει απλή απάντηση. Γιατί ο καθαρός ουρανός πάνω από τα Γιαννητσά είναι διαφορετικός από τον καθαρό ουρανό πάνω από το Παρίσι, πάνω από τη Νέα Υόρκη, πάνω από την Αυστραλία, πάνω από άλλο. Και μάλιστα ο ουρανός και από εποχή σε εποχή δεν είναι ίδιος πάνω από τα Γιαννητσά. Λοιπόν είπατε καταπροσέγγισε, εγώ θα δηλώσω αδυναμία έστω και καταπροσέγγισε να σας πω. Εγώ πιστεύω, θέλω να πιστεύω ότι στη λέξη μαγεία που είπατε στην αρχή, με τα άστρα, θα έβαλα τα πάντα με σοφία επίσης ο κύριος, τη φιλοσοφία. Μέσα λοιπόν σε αυτή τη φιλοσοφία θα προσπαθήσω να εκλοβαθήσω και εγώ, λέγοντας ότι τα άστρα είναι πάνω από 7,5 δις όσο είναι και η ανθρώπινο δυνομικό, προσθέτνοντας τα έλδωμα, τα φθηνά και τα ζώα γενικώς. Άρα ο καθένας έχει το άστρο. Κι αν ακόμη καταφέρουμε να πάμε στον Άρη και διαπιστώσουμε ότι εκεί η ζωή θα είναι εφικτή, εάν δάκουμε υπόψευση την απειρία, όχι των άστρων, αλλά των γαλαξιών στο χώρο του διαστήματος, δεν θα κάνουμε και τίποτα σπουδαίο πράγμα. Βέβαια με τα κριτήρια των ανθρώπινων είναι σπουδαίο. Και με τις δυσχέρειες που υπάρχουν και με τα προβλήματα που πρέπει να επιείθουν, ώστε να μην πεθάνει ο άνθρωπος στη δεύτερη ταξίδιο και να ζήσει εκεί πέρα. Και αυτό βλέπω ότι εντάξει βήμα προβλήμα κατακτάται, αλλά δεν πρόκειται περί κατακτήσεως ουσιαστικής. Είναι ένα πυροελάχιστο βήμα στο χώρο του απειρού του σύμπαντος. Μιλάμε για εκατομμύρια γαλαξιών. Δεν μιλάμε για δυστυχοφυλού. Και για αποστάσεις δισεκατομερίων ετών φωτός. Ασύλυπτα για την ανθρώπινη νόηση. Αυτό έτσι σαν μια παρατήρηση. Τώρα οι βαρυτικές δυνάμεις υπάρχουν. Δεν εξαφανίζονται. Ποια είναι η επίδραση της, όχι μηγανικής βαρύτητας, αλλά της μειωμένης βαρύτητας στον ανθρώπινο οργανισμό. Βέβαια είναι ιατρική. Επειδή είμαι και αεροπόρος και έχω δοκιμάσει ορισμένα πράγματα, ξέρω τις αντιπτώσεις πάρα πολύ καλά. Ευχαριστήσω για την παρέμβαση. Είπατε δυο-τρία πολύ σημαντικά. Θα σταθώ στο πρώτο, πιο σημαντικό για μένα. Για μένα η εξαιρέτηση του διαστήματος, εμόσιος επιστήματος, μας φέρνει πιο κοντά στο θείο. Όταν νομίζουμε ότι κάνουμε μια μικρή κατάκτηση, κατακτούμε το ένα και μπροστά μας ανοίγονται άλλα χίλια ή εκατομμύρια που δεν τα ξέραμε. Μόνο με ανοιχτό το στόμα μπορείς να μείνεις και αν το μυαλό σου είναι ανοιχτό, μπορείς να δεις ότι αυτό δεν μπορεί να είναι δημιούργημα ενός ανθρώπου. Κάποιου ανθρώπου. Κάποιου όντως. Είναι φιλοσοφική συζήτηση, αλλά θέλω να διώξω μακριά ότι το θείο μαζί με την επιστήμη δεν μπορούν να πάνε. Νομίζω μια χαρά μπορούν να πάνε. Καλά κάναμε και αναπτύξαμε την ιατρική, δεν είμαστε κόντρα στο θείο να σώσουμε ανθρώπινες ζωές, παλαιότερα υπήρχε τη συνδαιμονία, έτσι. Για να ρθω λιγάκι σε αυτό που είπατε, όντως το σύμπαν είναι άπειρο, η έννοια του απειλού δεν είναι κατανοητή, ακόμα και από τους ειδικούς δεν είναι κατανοητή, μπαίνουμε λαϊσθα στα χωράφια της φιλοσοφίας και της θεολογίας, αλλά παρ' όλα αυτά, το να μπορεί να μιλάει ο άνθρωπος ότι αυτό δεν μπορώ να το περιγράψω, αυτό είναι ήδη κατάκτηση, δηλαδή δεν το αντιμετωπίζει πια, δεν ξέρω τι είναι, το λέει ως άπειρο, δηλαδή έκανε ένα μικρό βήμα μπροστά στην ανικανότητά του να κάνει περισσότερα, έτσι. Εγώ το θεωρώ, οι επιστήμονες το θεωρούμε ως κατάκτηση. Από αυτά, στο τελευταίο σας ερώτημα, μια και εσάς είστε πιλότος και αυτό που φαντάζουμε που ζούμε εκεί μέσα εσείς το ζήσατε, ηθελημένα ή και κατά λάθος, μια και είχατε εμπειρίες στους εθαίρες, υπάρχουν επιπτώσεις. Οι πιο σημαντικοί είναι το fluid shift, δηλαδή στην βαρύτα το αίμα και τα υγρά του αίματος πάνε κάτω, στην έλλειψη των βαρύτες όλα ανεβαίνουν επάνω. Για αυτό να δείτε όλους τους αστροναύτες είναι όλοι σαν τον Άγιο Βασίλη, είναι κοκκινοποί και φουσκωμένοι, γιατί ανεβαίνουν τα υγρά επάνω και πρίζονται. Ανεβαίνουν λοιπόν τα υγρά ψηλά στο ανώτερο μέρος του σώματος, δεν πάνε χαμηλά, γιατί η βαρύτητα δεν υπάρχει. Και για αυτόν τον λόγο υπάρχουν πάρα πολλές μελέτες που προσπαθούμε ιατρικά να καταλάβουμε αν η καρδιά μπορεί να προσαρμοστεί σε αυτό. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως που έχουμε, γιατί σαν πιλότος φαντάστηκα ότι φοράτε αυτές τις κορσέδες, τις φόρμες, για να μην έχετε αυτή τη μετατόπιση του υγρου να μπορεί να πάει παντού, τα αντίτζι. Το πιο μεγάλο πρόβλημα που έχουμε την παραγωγή στο διάστημα και κυρίως τώρα που φύγαμε από τις λίγες μέρες και πήγαμε στις μήνες και ενδεχομένου στα χρόνια, είναι το πρόβλημα της οστεοπόρωσης. Δεν υπάρχει βαρύτητα και φορτίο στους όπνους. Ο εγκέφαλος στέλνει μήνυμα ότι δεν χρειάζεται να παράγει ασβέστιο για να κρατάει γερά τα κόκκαλα, γιατί δεν υπάρχει φορτίο, γιατί να τα κρατήσει γερά. Είναι μόνος αυτοματισμός που καταστρέφει τα κόκκαλα των αστροναυτών και για αυτό το λόγο χρειάζεται να κάνουν κάθε μέρα δυο ώρες προπόληση για να ξυπνάνε πάλι το σύστημα και να του λένε ότι υπάρχει καταπόληση, υπάρχει φορτίο στέλνει ασβέστιο. Μάλιστα, οι άνθρωποι που γυρνάνε από το διάστημα πριν από ένα μήνα στην Εθνική Αντιποσοπία, μας μίλησε ο Βρετανός αστροναύτης, που είναι καινούριος αστροναύτης, ο οποίος παρότι έκανε τρεις, εθελοντικά άλλη μία ώρα έκανε εκπαίδευση, προπόληση, είπε ότι τα επίπεδα του ασβεστίου του θα ισορροπίσουν οκτώ μήνες μετά που γύρισε στη γη του. Άρα λοιπόν αυτή είναι η μεγαλύτερη και πιο μακροπρόθεσμη επιβάρεση στους ανθρώπους του οργανισμού, τουλάχιστον γνωρίζουμε γιατί υπάρχουν και άλλους που δεν τις γνωρίζουμε. Άλλη ερώτηση. Θα ήθελα λίγο, θα σας παρακαλέσω κυρία Πεταλάν, να έρθετε και κατ' αρχή να σας γνωρίσουμε. Είναι η σύζυγος του κυρίου Καραπάνηκου, που έδειξε εκεί σχετικά με την προσπάθεια να έχουν νερό, πώς το λέμε, ακτόνομο, μπορείς να χρειαζόμαστε να στέλνουν από κάποιος. Είναι πατριότης Άμβουλχο, όπως σας είπα, η μητέρα της Κατάγιδας από τον Πολυδρό και χαιρόμαστε πολύ που ήρθατε. Ένα χαιρετισμό. Καλησπέρα, σας ευχαριστήσω και εγώ πάρα πολύ για την παρουσία σας. Να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ και εγώ για την παρουσία σας. Ναι, ευχαριστήσω και εσάς προσωπικά κύριε Τραούργα. Και για την εταιρεία βεβαίως, για το βήμα που μας δίνετε και είμαστε και στη διάκριση σας για περισσότερες ερωτήσεις, για πληροφορίες, ό,τι χρειαστείτε. Πριν 20 περίπου μέτρες, 25, ήτανε στην πατρίδα μου στον Πολυδρό και μας μίλησε θέμα της επιστήμης της. Εγώ βέβαια μεγάλωσα στον Άγιο Θανάση. Έτσι, δεν το ξεχνάω. Η μητέρα μου είναι από τον Πολυδρό, ο πατέρας μου από τον Άγιο Θανάση. Νερό, το πολυτιμότερο αγαθό στην Γη και στη Σελήνη και στο διάστημα πάνω, στο διάστημα, ήταν το θέμα της. Ωραία. Σας ευχαριστούμε για άλλη μια φορά που ήρθατε και παρακολουθήσατε την εκδήλωση του Πανεπιστήμιου. Ευχαριστούμε επίσης τον κύριο Καραβάντσιο που έκανε τον κόπο μέσα σε δυσκολίες έτσι μέχρι τις 5 η ώρα δίδασκε στο Πανεπιστήμιο. |
