: Είμαι η Εφηβουρήκη, είμαι η καστικός, ξεκίνησα τη συνεργασία μου με το Future Library το καλοκαίρι. Ήταν πραγματικά μια πολύ όμορφη εμπειρία στις βιβλιοθήκες με τα παιδιά. Και τώρα, ξεκινάω να κάνω κάποια εμπειρία με τα παιδιά μου. Είμαι η Εφηβουρήκη, είμαι η καστικός, ξεκίνησα τη συνεργασία μου με το Future Library το καλοκαίρι. Ήταν πραγματικά μια πολύ όμορφη εμπειρία στις βιβλιοθήκες με τα παιδιά. Και τώρα, ξεκινάω να κάνω κάποια εμπειρία με τα παιδιά μου. Είμαι η Εφηβουρήκη, είμαι η καστικός, ξεκίνησα τη συνεργασία μου με το Future Library το καλοκαίρι. Και τώρα, ξεκινάω να κάνω κάποια εμπειρία με τα παιδιά μου. Είναι κάμερα Obscura. Υπάρχουν σε αυτή την κατασκευή πολλά ζέβια, αντιθέτων. Καταρχήν, το φως και το σκοτάδι. Ένας κόσμος έξω έρχεται μέσα. Ή είναι αυτό το μέσα και το έξω, ή ένας κόσμος μεγάλος έξω γίνεται μικρός μέσα και αντιστρέφεται. Η δεύτερη αφετήρια μας είναι τα έργα δύο συγκεκριμένων καλλιτέχνων του Madrid και του Esser. Επιλέχτηκαν έργα από τους συγκεκριμένους καλλιτέχνες γιατί το δεύτερο πράγμα που θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε σε αυτό το εργαστήρι είναι κάπως να μετατοπίσουμε τη ματιά μας. Δηλαδή, από ένα σημείο που έχουμε μάθει, με ένα συγκεκριμένο τρόπο να βλέπουμε, εμείς να το κάνουμε θα είναι αυτό το βλέπουμε να έχει πάρα πολλές άλλες όψεις και να προσπαθήσουμε να τις προσεγγίσουμε μέσα από το παιχνίδι, μέσα από το φως, τους καθρέφτες, τις αντανακλάσεις. Θα είχε ενδιαφέρον μια και αυτή τη στιγμή προσπαθούμε να βάλουμε σε αυτούς τους άλλους τρόπους κομμάτια της τέχνης, πολλά στοιχεία από τη φυσική, από τη χημεία κλπ. Θα χρησιμοποιήσουμε για παράδειγμα πρίσματα για να δούμε την ανάλυση του φωτός, φακούς. Θα μιλήσουμε για το χρόνο, για τις κλεψίδρες, για το προσανατολισμό, για τις μαγνητικές βελώνες. Όλα αυτά ανοίγουν κάποιους κόσμους που θεωρώ ότι θα μπορούσαν να πάνε παραπέρα, γιατί θα μπορούσε πλέον κάθε βιβλιοθυκονόμος έχοντας βιώσει, έχοντας παίξει μόνο αυτά, να καλέσει κάποια στιγμή έναν φυσικό πια στη βιβλιοθήκη. Και αυτός ο κόσμος να ανοίξει και άλλο και τα παιδιά να μην έχουν πια απλά τη γνώση μέσα από το συγκεκριμένο βιβλίο, αλλά η γνώση αυτή να βιωθεί, να γίνει ένα βιοβιωματικό πράγμα, το οποίο θεωρώ ότι είναι ό,τι πιο ουσιαστικό για να μπορέσει να μείνει. Παλαιότερα έχω ακούσει στις βιβλιοθήκες ότι υπήρχε μια επιγραφή που έγραφε «ΕΙΑΤΡΙΟΝ ΨΙΧΕΙΣ». Σκέφτομαι, λοιπόν, αν με ρωτούσατε πώς θα μπορούσα να φανταστώ έναν βιβλιοθυκονόμο στο μέλλον, ότι με το βιβλιοθυκονόμο θα μπορούσα να φανταστώ έναν βιβλιοθυκονόμο στο μέλλον. Σκέφτομαι, λοιπόν, αν με ρωτούσατε πώς θα μπορούσα να φανταστώ έναν βιβλιοθυκονόμο στο μέλλον, ότι… Αυτό που θα σκέφτομαι είναι ότι θα ήθελα, μια και οι άνθρωποι έχουν πραγματικά τόσο διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες και καθένας είναι μονοδικός, να έχουν αυτή την ευαισθησία και το παιγνίδι και το βίωμα, και το βίωμα να του ανοίξουν τους κόσμους που θα του τέριαζαν περισσότερο. |