| : ΠΑΛΙΤΑΤΕΝΑΙΣΑΝΙΚΑΙ ΣΤΑ ΜΟΥΣΟΝΑΙΣΑΤΑΝΑΙΣΑΝΑΙΣΑΝΑΙΣΑΝΑΙΣΑΝΑΙΣΑΝΑΙΣΑΝΑΙΣΑΝΑΙΣΑΝΑΙΣΑΝΑΙΣΑΝΑΙΣΑΝΑΙΣΑΝΑΙΣΑΝΑΙΣΑΝΑΙΣΑΝΑΙΣΑ Καλησπέρα σας και πάλι. Εδώ είμαστε για την τρίτη μας διάλεξη. Να κλείσουμε τον κύκλο του 2019. Ξεκινήσαμε με ένα αυτογνωσιακό ταξίδι και με μια ενθάρινση αλλαγής του εαυτού μας. Είδαμε ότι η αλλαγή ξεκινάει από μέσα μας. Παρόλο που όλοι περιμένουμε εξωτερικά γεγονότα να μας χαροποιήσουν και να μας ενδυναμώσουν, ώστε να αρχίσουμε να νιώθουμε χαρά. Διαπιστώσαμε, όμως, ότι αν ασωτερικά είμαστε χλωμοί και συνεφιασμένοι οτιδήποτε κι αν συμβεί απ' έξω δεν θα έχει καθόλου σημασία. Στην προηγούμενη διάλεξη μιλήσαμε για την πειθαργία, για τη συνέπεια, για την τιμωρία. Και είδαμε ότι αυτές οι τρεις λέξεις, οι οποίες είναι πάρα πολύ συχνές στο λεξιλόγιό μας, δεν έχουνε άλλο λόγο παρά μόνο να δημιουργήσουν υπεύθυνους πολίτες, υπεύθυνα παιδιά. Αλλά, επίσης, να μας βοηθήσουν τα παιδιά μας να μην τα κάνουμε υποτακτικά, εάν τα τιμωρούμε συχνά, να κάνουμε παιδιά τα οποία θα υποτάσσονται, είτε σε εμάς, είτε σε ομάδες, είτε παιδιά τα οποία θα είναι πάρα πολύ εύκολα θυράματα. Σε οτιδήποτε κυκλοφορεί προς τα έξω και βρίσκει η παιδιά άβολα. Σήμερα θα κλείσουμε αυτό τον κύκλο και θα μιλήσουμε για την εφηβεία. Θα σας πάω λίγο πίσω, πιθανώς εσείς που ήσασταν πέρυσι και σε μια άλλη διάλεξη που είχαμε κάνει, που μιλήσαμε για την εξέλιξη της προσωπικότητας του ανθρώπου, για τις φυσιολογικές, αν το θέλετε, φυσιολογικές περιόδους ψυχολογικής εξέλιξης του ανθρώπου. Θα σας θυμίσω, λοιπόν, και αν δεν ήσαν εδώ, αλλά απλώς είναι πολύ σημαντικό αυτό, θα σας μιλήσω για τα τρία σημαντικά στάδια στα οποία περνάει η ανθρώπινη προσωπικότητα μέσα στη διάρκεια της ζωής. Η πρώτη, λοιπόν, είναι η νηπιακή παιδική ηλικία, η οποία ξεκινάει από την ώρα που γεννιόμαστε και μέχρι τα πέντε μας χρόνια. Επίσης, είχαμε δει πέρυσι ότι δεν είναι μόνο αυτά τα χρόνια τα οποία επηρεάζουν τα πρώτα σημάδια της δομής της προσωπικότητάς μας, αλλά είναι και επιρροές που δεχόμαστε από την ψυχολογία της μητέρας μας κατά τη διάρκεια της κοιοφορίας και αυτά τις πληροφορίες μας έχει δώσει η επιγενετική. Είπαμε ότι το πρώτος χρόνο στη ζωή μας είναι πολύ σημαντικό, γιατί εκεί γίνονται τα θεμέλια και από εκεί ξεκινούν σημαντικές διαταραχές προσωπικότητος, τις οποίες συναντάμε στην εφηβεία. Ήρθε, λοιπόν, η στιγμή εκείνη που θα δούμε ότι καινά έχουν δημιουργηθεί κατά τη διάρκεια της ψυχολογικής ανάπτυξης του παιδιού μας στην παιδική ηλικία, τα βλέπουμε πια να δημιουργούνται και να φαίνονται ανάγλυφα στην εφηβική ηλικία. Η δεύτερη, λοιπόν, φάση είναι η εφηβεία. Η τρίτη φάση που περνάμε όλοι μας είναι η γεροντική ηλικία. Δε θα μιλήσουμε, κανείς από εμάς δεν είναι εκεί. Έτσι δεν είναι, έτσι. Αυτές, λοιπόν, και οι τρεις φυσιολογικές, ψυχολογικές φάσεις πρέπει να σας πω χαρακτηρίζονται με μία λέξη. Και οι τρεις έχουν σαν κύρια λέξη το όχι. Το παιδί λέει όχι, γιατί δεν καταλαβαίνει τον κόσμο. Οπότε, όταν εμείς το δηγούμε προς μία κατεύθυνση, πρωτού τελειώσουμε την απάντησή μας, σαφενός σημαίνει ότι κάθε τύπο ήθελε να γίνει χθες, αλλά από την άλλη πλευρά, αν του ζητήσουμε να κάνει κάτι, ιδιαίτερος από τριών χρονών και πάνω, που αρχίζει και η γλώσσα, ο λόγος δηλαδή και αναπτύσσεται και μπορεί το παιδί να κάνει προτάσεις, είναι λοιπόν το όχι. Η εφηβεία επίσης έχει όχι. Όχι που σημαίνει ότι δεν θέλω να ενταχτώ στον κόσμο που εσύ έχεις κάνει για μένα. Θέλω να βάλω τα δικά μου σημάδια και να κάνω τον κόσμο που θέλω εγώ για μένα, να τον καταλαβαίνω, να είμαι μέρος αυτού του κόσμου. Και η τρίτη η γεροντική ηλικία έχει το όχι γιατί δεν θέλει να φύγει από τον κόσμο. Άρα λοιπόν βλέπουμε ότι υπάρχει απόλυτη αλληλουχία μεταξύ αυτών των τριών σημαντικών, ψυχολογικών εξελίξεων της προσωπικότητος του ανθρώπου. Σήμερα λοιπόν θα μιλήσουμε για την εφηβεία. Και είπαμε ότι είναι η δεύτερη φυσιολογική, ψυχολογική φάση εξέλιξης της προσωπικότητος. Θα μιλήσουμε καταρχήν από τα χαρακτηριστικά της εφηβείας. Θα πάμε στη συνέχεια στη πνευματική κατάσταση του εφήβου. Θα μιλήσουμε για τους παράγοντες που διαμορφώνουν την εφηβεία. Θα μιλήσουμε για τη σχέση των εφήβων με τους γονείς τους. Και βεβαίως θα μιλήσουμε... Έχω και τα χαρτιά μου. Θα μιλήσουμε και για το πώς βλέπουν και τι θέλουν οι έφηβοι από τους γονείς τους. Άρα λοιπόν θα πάρουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα για το τι συμβαίνει για την εφηβεία. Πρέπει να σας πω ότι η εφηβεία δεν βρίσκει απροετοίμαστα παιδιά μας. Δεν βρίσκεται απροετοίμαστα παιδιά μας. Βρίσκεται εμάς απροετοίμαστας. Και αυτό γιατί. Γιατί μέχρι τα 11 χρόνια, 10-11 χρόνια εκεί, ο γονιός ήταν ένα κύριο πρόσωπο, κυριαρχικό πρόσωπο στη ζωή του παιδιού και γι' αυτό τα παιδιά της σχολικής ηλικίας είναι πάρα πολύ υγιωμένα και στιβαρά. Ξέρουν τι θέλουν, δεν είναι επαναστατημένα, μπαίνουν εύκολα σε πρόγραμμα. Ο γονιός έχει μία, αν το θέλετε, επιρροή, αλλά εκείνος που έχει μεγαλύτερη επιρροή είναι ο δάσκαλος. Όταν υπάρχει συνεργασία μεταξύ του δασκάλου και του γονιού, το παιδί κατά διάρκεια της παιδικής του ηλικίας αποκτάει μία στιβαρότητα, αποκτάει, αν το θέλετε, μία βάση για τον εαυτό του που του δημιουργεί αυτοπεποίθηση και του δημιουργεί και μία καλή εικόνα για τον εαυτό του. Αν από την άλλη πλευρά έχει και έναν ευλογημένο δάσκαλο ο οποίος πιστεύει στο παιδί αυτό και ο γονιός συνεργάζεται με τον δάσκαλο αυτό, τότε λέμε ότι την παιδική ηλικία την διαδέχεται η σχολική ηλικία και είναι μία πάρα πολύ ευτυχισμένη περίοδο για τα παιδιά. Από την άλλη πλευρά, το μυαλό τους και η πνευματική τους κατάσταση, όπως επίσης και οι ορμόνες, δεν έχουνε δραστηριοποιηθεί για να φέρνουν τις μεγάλες μεταβολές και τις επαναστάσεις που φέρνουν στην εφηβεία, όπως θα δούμε. Τα παιδιά αυτά της σχολικής ηλικίας είναι πολύ πιο σοβαρά, είναι πολύ πιο μανούρα ρίστημα, τα χειριζόμαστε καλύτερα. Επάρχει λοιπόν κάτι εδώ, υπάρχει ένα μυστικό, που δεν ξέρω να το θυμάστε που είπαμε πέρυσι όσοι ήσθαν εδώ. Υπάρχει μία περίοδος στην παιδική ηλικία προς το τέλος της, δηλαδή μεταξύ 10 και 11 ετών, γιατί τότε αρχίζει η ύβη για τα κορίτσια και αρχίζουν και τα πρώτα μηνύματα της προεφηβίας για τα αγόρια, που έχουμε εμείς οι γονείς, 9 μήνες περίοδο για να μπορέσουμε να επηρεάσουμε το παιδί μας. Δηλαδή, να ζητήσουμε κάτι από το παιδί μας και αδιαπραγμάτευτα να το εκτελέσει. Χωρίς να φέρνει αντιρρύσεις, χωρίς να έχει τις δικές του απόψεις, αλλά να παίρνει αυτό το οποίο το λέει ο γονιός του, έτσι όπως το λέει. Αυτά είναι 9 μήνες μεταξύ 10 και 11 ετών. Άπαξ και κλείσει το ενδέκατο έτος της ηλικίας το παιδί και μπαίνει στην προεφηβία, πρέπει να σας πω ότι είμαστε ήδη συνδεδεμένοι με Κάερο. Άρα λοιπόν, αντιλαμβάνεστε το τι γίνεται στην εφηβία. Το πράγμα είναι δύσκολο γιατί όταν εμείς οι γονείς έχουμε μάθει τα παιδιά μας να τα λέμε κάτι και αυτά να ακούν και να μην κουραζόμαστε πάρα πολύ για να τα πείσουμε, όταν ξεκινά η εφηβία και το πρώτο χαρακτηριστικό της είναι ο αρνητισμός. Όχι. Όχι, έχουν τις απόψεις τους, έχουν τα θεματά τους, έχουν τις αντιρίσεις τους. Δεν μπορούμε να τα κάνουμε ζαύτη. Βέβαια πρέπει να σας πω ότι ο αρνητισμός στην Ελλάδα έχει και εθνικό χαρακτήρα. Δηλαδή, εμείς είμαστε ως λαός, ένας λαός ο οποίος πρώτα λέει το όχι και μετά λέει το ναι. Αντιλαμβάνεστε... Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι εδώ το όχι για την Ελλάδα, για τον έφηβο της Ελλάδος, δεν είναι μόνο ένα χαρακτηριστικό της ηλικίας του, αλλά είναι και ένας εθνικός, αν το θέλετε, χαρακτηρισμός, ο οποίος μαθαίνεται μέσα από τη μαμά του, η οποία έχει πει πολλά όχι, μέσα από τον παπά του που έχει πει άλλα τόσα, μέσα από το κοινωνικό σύνολος το οποίο ζει, που πάντα πρώτα λέμε όχι και μετά πρέπει κάποιος να μας πείσει πάρα πολύ για να πούμε το ναι και αυτό με μία δυστακτικότητα, για να μη δείξουμε ότι υποτασσόμαστε κιόλας. Ναι, έχεις δίκιο, αλλά... Άρα, λοιπόν, αυτό το χαρακτηριστικό του νεκατεβισμού ή των νητισμού, όπως το λέμε, είναι χαρακτηριστικό των εφήβων, για τα ελληνόπουλα είναι μέσα στον εθνικό τους χαρακτήρα. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, από πού έχει έρθει αυτό που λένε ότι του Έλληνα ο λαιμός δεν δέχεται λουρή. Έτσι, δεν δέχεται. Έχουμε, λοιπόν, αυτό το χαρακτηριστικό. Οι αλλαγές οι οποίες γίνονται κάτι διάρκεια της εφηβικής ηλικίας είναι βιολογικές. Έτσι, γίνονται μία τέτοια επανάσταση στο κορμί του εφήβου που, όπως επίσης και στην παιδική ηλικία, αν γινόταν με έναν κανονικό ρυθμό, όπως γίνεται μεταξύ 6 και 11 ετών, θα χρειαζόταν 100 χρόνια. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι ο οργανισμός μας, όπως μου επιτρεπεί η έκφραση, φορτσάρει τόσο πολύ στην παιδική ηλικία για να ολοκληρώσει το βιολογικό του σύστημα, που ξαναφορτσάρει πάλι κατά τη διάρκεια της εφηβίας, δηλαδή από τα 12 και έως τα 18, που ξανά πάλι έχουμε πάρα πολύ μεγάλες μεταβολές, πολύ μεγάλες μεταβολές στις ορμόνες, το κορμί των εφήβων μεγαλώνει περίεργα, τα αγόρια βγάζουν τρίχες, πωχαίνει η φωνή στους, μακραίνουν τα χέρια τους, φτάνουν αντικείμενα πριν προς μία άλλη κατεύθυνση, τώρα απλώνουν το χέρι, δεν πιάνουν τίποτα. Βλέπετε ότι γίνεται ένα αλαλούμ στο κορμί. Τα δε κοριτσάκια αρχίζουν και σχηματίζονται, αρχίζουν και αποκτούν τα γυναικεία τους στα χαρακτηριστικά και κάνονται προστά στον καθοεύτη και δεν μπορούν να δουν αυτές τις μεταβολές, οι οποίες συμβαίνουν στο κορμάκι τους και που μέχρι πριν το είχαν μάθει να είναι αυτό το οποίο είναι. Αυτό συμβαίνει και με τα αγόρια. Άρα, λοιπόν, έχουμε μία βιολογική επανάσταση. Έχουμε μία κοινωνική, αν το θέλετε, επανάσταση στον έφηβο. Γιατί αρχίζουμε το παιδί μας να το βλέπουμε ως μεγάλο. Μεγάλωσες, λέμε. Οπότε η στάση μας απέναντι σε αυτό έχει πολύ περισσότερες απαιτήσεις. Το κοινωνικό σύνολο είναι αρκετά πιο πιεστικό. Αρχίζουμε και ζητάμε από τον έφηβο να πάρει αποφάσεις ζωής. Του ζητάμε να διαλέξει επάγγελμα. Του ζητάμε να καθορίσει ενδιαφέροντα. Και βλέπουμε ότι βλέπει ο έφηβος το κοινωνικό σύνολο... στο οποίο εκείνος δεν έχει καμία συμμετοχή για να το δημιουργήσει... να το πιέζει τόσο πολύ... που μην έχοντας τις δυνατότητες της πνευματικές... που θα πούμε ποιά είναι η πνευματική κατάσταση του εφήβου... δεν μπορεί να της αντιληφθεί. Επίσης, όπως καταλαβαίνετε, είναι και ψυχολογικές. Έχουμε μία πάρα πολύ μεγάλη αλλαγή... η οποία είναι αφενόσμεν από τα ίδια τα παιδιά... ότι αρχίζουν και βλέπουν αλλαγές συναισθηματικές... να συμβαίνουν στον εαυτό τους. Νιώθουν πιο δυνατά τα συναισθήματα. Αν το παιδί έχει ζήσει μέσα σε μια οικογένεια... που εκφράζεται συναισθηματικά, εκφράζεται και το ίδιο. Αν έχει μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον... το οποίο είναι συναισθηματικά περιορισμένο... το παιδί αυτό κυριολεκτικά πνίγεται. Έτσι, λοιπόν, βλέπουμε ότι αυτές οι ψυχολογικές... κοινωνικές και βιολογικές καταστάσεις... οι οποίες συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της εφηβείας... δεν βρίσκουν μόνο τον έφηβο ανέτοιμο... αλλά και εμάς τους ίδιους τους γονείς που δεν μπορούμε να πιστέψουμε... ότι το παιδάκι, το γοράκι που είχαμε και ήταν αμούστακο μέχρι πριν... έχει βγάλει τριχίτσες και ζητάει ξηράφι να ξηριστεί... ή το κοριτσάκι μας που αρχίζει και αποχτεί στήθος και βγαίνουμε να το αγοράσουμε σόρουχα. Δεν παίρνω βεβαίως και τις ψυχολογικές αλλαγές... οι οποίες για τους γονείς είναι κυριολεκτικά άγνωστες. Το δεύτερο χαρακτηριστικό που έχουμε από τον αρνητισμό... το δεύτερο χαρακτηριστικό της εφηβείας είναι η ανεξαρτοποίηση. Ο έφηβος θέλει να ανεξαρτοποιηθεί. Ο έφηβος θέλει να δοκιμάσει ότι μπορεί να κάνει πράγματα μόνος του. Θέλει να νιώσει ότι δεν έχει την εξουσία του γονιού πάνω από το κεφάλι του. Πιστεύει ο Τραμπ. Αυτός είναι. Με συγχωρείτε πολύ. Να το κλείσω, το παρέλυσα. Από μοσοκέα μου δεν μπορείτε να πείτε. Με συγχωρείτε πάρα πολύ τον δικό μου το σφάλμα. Οι νοσοινοί του είμαι πάρα πολύ εντάξει. Αλλά με μάγεψε η κυρία Σκλάβου. Εφιά στην κουβέρνηση, είδατε, άμα είναι γανείς ανέπτυρο, ρίχνετε σφάλμα καλού. Συγγνώμη, να το κλείσω για να είμαστε σίγουροι ότι θα με συμβουλήσει πάλι. Θα το βάλω, λέει, σε Fly Mode. Κάθε φορά που το βάλω σε Fly Mode, δεν ξέρω πώς θα το ξεθλίκω. Το βάλω όμως τώρα. Την βλέπετε, η τεχνολογία τρέχει πολύ πιο γρήγορα από εμάς. Σας έλεγα, λοιπόν, ότι το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι, με συγχωρείτε για τη διακοπή. Το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι η αναξαρτωποίηση. Θέλουν να αναξαρτωποιηθούν, τα κάνουν όλα, τα ξέρουν όλα. Τα ξέρουν όλα, θέλουν να φύγουν από το σπίτι, μας απειλούν ότι θα φύγουν από το σπίτι. Δεν ξέρεις τίποτα εσύ, εγώ όταν θα γίνω 18 χρονών θα φύγω. Έτσι, θέλουν τα πάντα, νιώθουν παντοδύναμοι. Και βεβαίως ξέρετε ότι οι ήρωές ξεκινάνε από αυτή την ηλικία, δεν ξεκινάνε από τη δική μου και τη δική σας. Άρα, εάν δεν υπάρχει αυτή η τρέλα του μυαλού και η επιθυμία το να αναξαρτωποιηθώ και να κάνω έναν κόσμο, όπως εγώ τον θέλω, όπως καταλαβαίνετε ο κόσμος δεν θα άλλαζε. Ο κόσμος αλλάζει από τους εφήβους. Το άλλο χαρακτηριστικό, κοιτάξτε τώρα την αντίθεση. Το άλλο χαρακτηριστικό είναι η απομόνωση. Ο έφηβος απομονώνεται, κλείνεται στο δωμάτιό του, δεν θέλει να τον ενοχλούν, μπαίνουν οι πρώτες κλειδαριές, βγαίνουν τα πόμολα απ' τις πόρτες και δεν θέλει να τους ενοχλεί κανένας. Αν δεν χτυπήσουμε την πόρτα και πάμε, «Τι κάνεις, παιδάκι μου, σου έφταξε πορτοκαλάδα», λέει η μαμά, γιατί έτσι όπως είμαστε πονηροί, πιστεύουμε ότι τα παιδιά μας κάνουν κακά πράγματα μέσα στο δωμάτιό τους. Να σας πω ότι σήμερα δεν είναι και πάρα πολύ άδικο να μην ενησυχούμε για την απομόνωση αυτή. Όχι ότι δεν είναι φυσιολογική, είναι απόλυτα φυσιολογική, αλλά επειδή έχουμε αυτό το αστο το εργαλείο που λέγεται, το ίντερνετ και τα λοιπά, και δεν ξέρουμε τα παιδιά μας με ποιους επικοινωνούν, είναι καλό να έχουμε μια επιβλεψή σε αυτή την απομόνωση. Αν και πρέπει να σας πω ότι οι έφηβοι, θα το πούμε και παρακάτω να το λέμε και τώρα, έχουν πολύ λίγο ύπνο, παρόλο που θέλουν πάρα πολύ ύπνο το πρωί. Δεν σηκώνονται το πρωί, αλλά το βράδυ όμως είναι νυχτοπούλια. Δεν κοιμούνται. Το πρωί όμως πρέπει να πέσει ατομική βόμβα για να σηκωθούν, να πάνε στο σχολείο, γι' αυτό και βλέπετε ότι οι έφηβοι έχουν τις περισσότερες απουσίες στις πρώτες ώρες. Δεν σηκώνονται. Έχουν ανάγκη πάρα πολύ τον ύπνο, αλλά τον πρωινό ύπνο. Λοιπόν, βλέπουμε ότι η απομόνωση είναι... και ξέρετε γιατί ο έφηβος θέλει την απομόνωση. Γιατί θέλει να γνωρίσει τον εαυτό του. Του είναι τόσο πολύ άγνωστος ο εαυτός του. Από το ότι βλέπει το κορμί του, καταλαβαίνει το μυαλό του, νιώθει τα συναισθήματά του, που έχει πάρα πολύ μεγάλη ανάγκη όλα αυτά να τα διεργαστεί, να δει τι τους συμβαίνει. Δεν μπορεί λοιπόν να τα κάνει αυτά με το να είναι με το μπύρι μπύρι της μαμάς σου, βγάλει το τηλέφωνο, έλα πάρ' το σκύλο, κατέβασε σκουπίδια, χίλια δυο. Γιατί ζητάμε από τα παιδιά να έχουν μια συμμετοχή. Βλέπετε ότι απομονώνονται και μιλάνε ατέλειωτες ώρες με τους φίλους τους. Είναι στο σχολείο, μιλάνε, σχολάνε, κάτω απ' το σχολείο. Πάνε στο σπίτι και πρωτού πάνε στο σπίτι πάλι το τηλέφωνο. Και λένε, λένε, λένε και λέμε, μα τι λες βρε παιδάκι μου. Στο σχολείο ήσουνα, εκεί ήσουνα, τι λες. Και αν παρατηρήσουμε τι λένε, εμείς μπορούμε να τα θεωρήσουμε ότι είναι αειδείες, θα δείτε ότι είναι ανησυχίες, ανησυχίες και άγχους. Έχουν λοιπόν ανάγκη να ερεμούν με τον εαυτό τους, να απομονώνονται, να κλείνονται στο δωματιό τους και να μην είμαστε πονηροί να πηγαίνουμε τις πρωτοκαλάδες, τα σουβλάκια και όλα τα υπόλοιπα, απλώς και μόνο να μην κάνουμε έλεγχο. Ένα από τα πράγματα τα οποία οι έφηβοι παραπονιούνται είναι όταν μπαίνουμε στο δωμάτιό τους για να τους κάνουμε έλεγχο και δεν χτυπούμε την πόρτα. Γιατί θέλετε, βλέπετε, θέλετε να τους μπλάξουμε, θέλουμε να τους εφνιδιάσουμε, να δούμε τι κάνει σε εκείνον το δωμάτιο. Και μπαίνουμε μπαμ μέσα και δεν καταλαβαίνουμε ότι εκείνη τη στιγμή ασεβούμε. Και όταν εμείς πρέπει να κλείσουμε την πόρτα του δικού μας δωματίου, το παιδί δεν έχει μάθει ότι πρέπει να χτυπάει και τη δική μας πόρτα για να μπει μέσα. Γιατί και εμείς έχουμε τις ιδιαίτερες στιγμές μας, και εμείς θέλουμε να ξεκουραστούμε, και εμείς θέλουμε να κάνουμε άλλα πράγματα στο δωματιό όμως, που δεν θέλουμε να μπαίνει κανείς και να εισβάλλει χωρίς να χτυπάει την πόρτα. Η απομόνωση, λοιπόν, είναι μια φυσιολογική κατάσταση. Δεν προμηνεί ότι ο παιδί έχει πρόβλημα, δεν προμηνεί ότι ο παιδί έχει κατάθλιψη, μη σας πιάνει λοιπόν πανικός, απλώς να λέτε μήνε με τον εαυτό σου κι αν μπορώ εγώ να βοηθήσω, που δεν πρόκειται να ζητήσουν βοήθεια, σας το διαβεβαιώ, εγώ είμαι εδώ. Ένα άλλο χαρακτηριστικό της εφηβίας είναι η ευθυξία, είναι η ευθυξία και είναι και η επερευεστησία. Βλέπετε, κυρίως αυτό το βλέπετε στα κορίτσια, κλαίνε με το παραμικρό, τους λέμε κάτι και γεμίζουν τα μάτια τους δάκρυα και με λένε το παιδί μου που έχει κατάθλιψη, δεν είναι καλά το παιδί μου. Αυτή λοιπόν η ευαισθησία στο κάθε τι, αν πούμε μια κουβέντα που μπορεί να τη θεωρήσουν ότι είναι του στίγη, είναι τόσο πολύ εύθυκτη που βλέπετε ότι απομονώνονται, κλείνονται ή επιτίθενται. Γιατί μου το λες αυτό και γιατί τη σούκανα εγώ και μου το λες αυτούτο και έτσι έχουμε μία λοιπόν μία αν το θέλετε υπερευεσθησία συναισθηματική η οποία ή τα κάνει πάρα πολύ ευαίσθητα και κλείνονται ή πάρα πολύ ευαιρέθηστα και επιτίθενται. Άρα λοιπόν και πάλι αν έχετε τέτοιου είδους συμπεριφορές μην νομίζετε ότι έχετε κάνει κάποιο λάθος εσείς και το παιδί σας βγήκε τόσο πολύ ευαίσθητο ή βγήκε τόσο πολύ ευαιρέθηστο. Μπορεί να είναι θα περάσει λίγο υπομονή, λίγο υπομονή. Ένα άλλο επίσης χαρακτηριστικό είναι το πείσμα και η ισχυρογνωμοσύνη. Τα ξέρουν όλα, επιμένουν τόσο πολύ προκειμένου να γίνει το δικό τους, προκειμένου να γίνει αυτό που θέλουν εκείνα. Προσέξτε για ποιο λόγο, γιατί έτσι τη θα σέβουν την εξουσία, γιατί έτσι νιώθουν δυνατά, έτσι καταποντίζουν την εξουσία του γονιού, έτσι μπορούν και νιώθουν δυνατά, γιατί βεβαίως ξέρετε ότι πιανόμαστε συνήθως με όποιον είναι κοντά μας. Όταν λοιπόν ο γονιός είναι εκείνος ο οποίος είναι κοντά, με αυτόν θα μαλώσουν και βεβαίως οι μαμάδες έχουν το φόρτε τους. Οι μαμάδες είναι το κόκκινο πανί, είναι το κόκκινο πανί. Έλα ρε μάνα τώρα, ας σας συγγνώμη τώρα, έλα. Εμείς δεν ξέρουμε τίποτα, πήγαινε πέρα μάνα, άσε μας ρε μάνα. Λοιπόν, εμείς οι μαμάδες είμαστε εκείνες οι οποίες ακούμε τα περισσότερα. Σε εμάς που τα παιδιά έχουν τη μεγαλύτερη δόση ισχυρογνωμοσύνης και του πείσματος, εν αντιθέσει στον μπαμπά τους είναι τελείως διαφορετικά. Γι' αυτό λοιπόν λέμε ότι στην εφηβία το φρένο είναι ο μπαμπάς. Θυμάστε ότι στα πρώτα που μιλήσαμε εδώ πάλι, ότι στα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού, της παιδικής ηλικίας και ιδιαίτερο στα δύο πρώτα χρόνια του παιδιού και ιδιαίτερα τον πρώτο χρόνο του παιδιού που η μαμά είναι το κυρίερχο πρόσωπο και ο μπαμπάς τα πρώτο χρόνια είναι άφαντος. Τον γνωρίζεις το δεύτερο χρόνο το παιδί τον μπαμπά. Στην εφηβία λοιπόν είναι το φρένο. Ο μπαμπάς είναι εκείνος ο οποίος λέει μία κουβέντα και δεν υπάρχει αντίρρηση. Οι μαμά, ό,τι και να πούμε εμείς, μας γράφουνε μην πω που. Δεν έχουμε κανένα κύρος, ενώ εν αντιθέσει έχουμε μια πάρα πολύ συναισθηματική σχέση με τα παιδιά μας εκείνη την εποχή και θα μιλήσουμε λιγάκι για την εξάρτηση που υπάρχει μεταξύ μαμάς και αγοριού, αλλά εμείς είμαστε το κόκκινο πανί. Γιατί? Είμαστε εύκολη λεία. Κυκλοφορούμε περισσότερο μέσα στο σπίτι, μπαίνουμε περισσότερο στα πόδια τους, έχουμε αντιρρήσει. Ποιος πήρε τηλέφωνο? Γιατί βγαίνεις έξω τώρα, δείσου, δείσου, δείσου, δέξει έξω. Όταν τα λέμε όλα αυτά πρέπει να σας πω ότι ο έφηβος επαναστατεί τόσο πολύ. Γιατί νιώθει ότι ταπεινώνεται, νιώθει ότι θεωρείται ότι είναι ακόμα μικρό παιδί και πρέπει να το καθοδηγείται και αυτό τον κάνει πάρα πολύ επιθετικό και τον κάνει και πάρα πολύ πείσμονα. Επίσης εκείνο το οποίο βλέπουμε πάρα πολλές φορές είναι ότι έχουν μια αδυλία οι έφηβοι όπως επίσης αποφεύγουν και τις σχέσεις. Εμείς έχουμε κόσμο στο σπίτι, ο έφηβος δεν βγαίνει από το δωματιό του με σφαίρες. Θέλουμε να πάμε έξω, δεν πειράζει, εγώ θα μείνω στο σπίτι. Έχουμε επισκέψει στο σπίτι, ε, χρειάζεται τώρα να βγω εγώ να μιλήσω. Και αν θα βγουν, δεν βλέπετε, τα μεν κορίτσια θα έρθουν με κανένα μαλλί ξεπεσμένο με καμιά φούστα να κρέμεται, ποιος ξέρει, τα δε αγόρια θα έρθουν με κρεμασμένο το νόμο, καλησπέρα σας και θα σηκωθούν να φύγουν. Έχουν, λοιπόν, μία αποστροφή σε αυτές τις κοινωνικές, αν το θέλετε, εκδηλώσεις της οικογένειας όπως επίσης και μία αδυλία. Ενώ η γλώσσα τους πάει ροδάνη με τους συμμαθητές τους κι όχι όλα τα παιδιά, κι όχι όλα τα παιδιά, δεν μιλάνε όλα τα έφηβα παιδιά. Αλλά εκείνα τα οποία μιλάνε, βλέπετε ότι είναι στην πρώτη γραμμή και μιλάνε και εκτίθενται και υπάρχουν και άλλα τα οποία είναι απλώς ακροατές. Και αν πάτε λιγάκι πιο κοντά και δείτε ποιοι είναι ακροατές θα θυμηθείτε εκείνο που σας είπα ότι είναι παιδιά τα οποία έχουνε μάθει να είναι υποτακτικά. Είναι τα παιδιά εκείνα τα οποία έχουνε μάθει μόνο να ακούν και δεν τους έχει επιτραπεί ή δεν έχουνε μάθει να εκδηλώνουν τη γνώμη τους. Βλέπουμε, λοιπόν, αυτά όλα τα οποία είπαμε ότι συμβαίνουν στην παιδική ηλικία να βγαίνουν πάρα πολύ στην εφηβία. Ο έφηβος είναι πνιγμένος στο ροματισμό. Όλα είναι πάρα πολύ ευχάριστα, όλα είναι πολύ ρομαντικά, ο κόσμος μπορεί να αλλάξει κάτω από τη δική τους τη δύναμη αν δεν ερωτευτούν σε εκείνη την ηλικία γιατί το άλλο χαρακτηριστικό είναι η σεξουαλικότητα και θα μείνουμε λίγο περισσότερο, αν δεν ερωτευτούν και σε εκείνη την ηλικία διότι σε αυτή την ηλικία ερωτεύονται και αντιλαμβάνονται προς ποια κατεύθυνση σεξουαλική πηγαίνει το παιδί. Στην εφηβία το αντιλαμβανόμαστε αυτό. Τότε πρέπει να σας πω ότι παντρεύονται, ραβολιάζονται, τα λουλούδια ο γαμπρός με το ταξίτο, ένας ρομαντισμός απίθανος, απίθανος και το ζούνε. Έχω ακούσει εφήβους οι οποίοι έρχονται μερικές φορές στο γραφείο και είχα και μια μικρούλα η οποία είχε ένα νεαρό που η μαμά της και η παπά σας δεν το θέλατε καθόλου, μη συζητάτε τι γινότανε. Είναι ένας από τους τριγμούς που έχουν οι έφηβοι με τους γονείς τους. Οπότε, λοιπόν, την είδα να φορούσε βέρα. Λέω, αγάπη μου, πολύ ωραίο το δαχτυλιδάκι σου. Αραβωνιαστήκαμε, μου λέει, με το στέλιο. Ω, μπράβο, λέω, πότε με το καλό γάμος. Ναι. Ξέρετε, μου λέει, κυδιά μακριά, κάνουμε όνειρα. Λέω, πόσο χαίρομαι που κάνεις όνειρα. Εμένα με έχεις βάλει μέσα σε αυτά. Μου λέει, όχι, κυρία μακριά. Ξέρω, λέω, με μισείς γιατί θα σου πω ότι αυτό θα σβήσει σε λίγο. Και πραγματικά την είδα φέτος της, λέω, τι έγινε ο στέλιος. Ελάτε, καλεκή, έχετε μείνει ακόμη. Ρωμαντισμός, λοιπόν, πολύ ρωμαντισμός. Και αυτό γιατί, εάν δεν ζήσουν μέσα στο ρωμαντισμό το άγχος της ζωής των ενηλίκων, της δικής μας ζωής είναι πάρα πολύ μεγάλο και τους είναι κατανόητος ο κόσμος. Δεν τον καταλαβαίνουνε τον κόσμο. Αν, λοιπόν, δεν γλιστρίσουν μέσα στο ρωμαντισμό που καλύτερα να γλιστρίσουμε στο ρωμαντισμό παρά στις εξαρτήσεις είναι ένα θαυμάσιο, αν το θέλετε, μέσον μια θαυμάσια φυγή που, να σας είμαι και ειλικρινής δεν την ενισχύουμε για να κάνουμε τα παιδιά μας εθεροβάμονες αλλά από την άλλη πλευρά δεν λέμε μαθωρά τι αηδίες λες, έτσι διότι άπακι σκεπείτε στον έφηβο, τι αηδίες λες, θα σε σμησήσει. Έτσι, απλώς λέμε είναι πάρα πολύ ωραίο αυτό που σκέπτεσαι ξέρεις υπάρχει και αυτό, σκέψω και προς αυτή την κατεύθυνση έτσι, γιατί δεν λέμε δεν έχεις δίκιο, δεν λέμε τις σκέπτες ευλακίας και όλα αυτά είναι λέξεις τις οποίες απαγορεύουμε. Είπαμε λοιπόν ότι και ένα άλλο χαρακτηριστικό της εφηβίας είναι η σεξουαλικότητα. Ο σεξουαλικός προσανατολισμός του παιδιού μας πρέπει να σας πω ότι εμφανίζεται πάρα πολύ νωρίς. Αν παρατηρήσουμε πολύ κοντά η σεξουαλικότητα πρέπει να σας πω ότι χαράσεται αν και ξεκινάει από την ώρα που γεννιόμαστε στα 4 με 5 χρόνια καθορίζεται η σεξουαλικότητά μας αν δηλαδή ελκόμαστε από το αρσενικό ή από το θηλυκό. Στην ηλικία των 8 με 9 ετών έχουμε μια πιο ξεκάθαρη ιδέα αν μας αρέσουνε τα κορίτσια ή αν μας αρέσουνε τα αγόρια. Δεν μπορούμε να πούμε όμως, δεν μπορεί το παιδί των 8 ή 9 χρονών να πει ότι είμαι ετερόφυλος ή είμαι ομόφυλος, δεν το ξέρει αυτό. Όμως ξέρει ότι έλκεται από το ένα φύλο ή από το άλλο. Στην εφηβία λοιπόν όταν τότε η σεξουαλικότητα αποκορυφώνεται και όλες οι ορμόνες πια έχουν ολοκληρωθεί τότε καθορίζεται και η σεξουαλική προτίμηση του παιδιού. Εκεί λοιπόν βλέπουμε αν το παιδί μας είναι ομόφυλο ή είναι ετερόφυλο. Αν δηλαδή η σεξουαλική του έλξη προέρχεται από το ίδιο φύλο ή από το άλλο φύλο. Αυτό το βλέπουμε γύρω στα 13 με 15 χρόνια της ηλικίας του παιδιού. Το παιδί πρέπει να σας πω ότι όταν αντιληφθεί ότι έχει ένα διαφορετικό προσανατολισμό σεξουαλικό νιώθει πάρα πολύ μεγάλες ενοχές γιατί έχετε αντιληφθεί το τι προπηλάκισμα γίνεται στους ανθρώπους εκείνους οι οποίοι έχουν ομοφυλικές προτιμήσεις. Άρα λοιπόν τα παιδιά πάρα πολύ δύσκολα θα εκφράσουν αν έχουνε προτίμηση προς το ίδιο φύλο και πόσο μάλλον να το εμπιστευτούν αυτό στους γονείς τους διότι όπως αντιλαμβάνεστε αυτό είναι ένα γεγονός το οποίο δεν μπορεί ο γονιός να το ενστερνιστεί σε καμία περίπτωση αλλά ούτε και να το δεχτεί ως μια εφυσιολογική κατάσταση του παιδιού του παρόλο που είναι μια εφυσιολογική κατάσταση για το συγκεκριμένο παιδί. Εδώ λοιπόν πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί. Βλέπουμε τα παιδιά μας ότι ζευγαρώνουν, βλέπουμε τα παιδιά μας ότι δείχνουν κάποιες προτιμήσεις και βεβαίως ο πρώτος έρωτας που έχει πιθανότατα και σεξουαλικό περιεχόμενο έρχεται γύρω στα 15 με 17. Πρέπει να σας πω ότι παιδιά, κυρίως κοπέλες που έχουν δύσκολες σχέσεις μέσα στο σπίτι τους και ιδιαίτερος δύσκολες σχέσεις με τη μητέρα τους και μία χαλαρή σχέση με τον πατέρα έχουνε πρώι με σεξουαλικές σχέσεις. Ξεκινάνε δηλαδή από τα 13 τους, 14 και αυτό γιατί είναι ένας πειραματισμός και γιατί πιστεύουν ότι κατά αυτό τον τρόπο εκδικούνται τη μαμά τους ή τον παπά τους. Ασυνείδητο αυτό, αλλά έτσι συμβαίνει. Όταν ο έφηβος ερωτευτεί στα 16 του, 17 του το να έχει ερωτική σχέση είναι κάτι το οποίο είναι πάρα πολύ φυσιολογικό. Η διαφορά είναι, και πρέπει τον έφηβο να τον προετοιμάσουμε γι' αυτό είναι ότι η ερωτική του αυτή συνύπαρξη με το άλλο φύλο ή με το ίδιο φύλο, δεν θα έχει το περιεχόμενο το οποίο θα έχει όταν ανεπτυχθούν οι ερωτογόνες του περιοχές. Το παιδί των 16-17 ετών έχει ακόμη μη ανεπτυχμένες τις ερωτικές περιοχές στο κορμί του. Οπότε, λοιπόν, το σεξ γίνεται μονότονο. Δεν έχει καμία, δεν έχει κανένα πάθος. Δεν έχει καμία ικανοποίηση. Και έτσι τα μεν κορίτσια απογοητεύονται γιατί εμείς οι γυναίκες έχουμε δυσκολία στο να έρθουμε σε οργασμό τα αγόρια έρχονται πολύ πιο γρήγορα άσχετα αν είναι ένα πυροβόλο το οποίο πυροβολεί κατεπανάληψη αλλά εμείς οι γυναίκες έχουμε μια δυσκολία σε αυτό γιατί με το να μην είναι ανεπτυχμένες οι ερωτικές περιοχές του κορμιού μας η σεξουαλική σχέση με ένα αγόρι είναι πάρα πολύ άνωστη. Πιστεύουμε, λοιπόν, όταν αυτό ξεκινάει σε νεαρή ηλικία το κορίτσι αρχίζει και πιστεύει ότι πιθανότατο είναι ενοργασμικό ότι το κορμί του δεν αντιδρά οπότε τι κάνει, δοκιμάζει το ένα αγοράκι μετά το άλλο γιατί πιστεύει το αγοράκι ήταν ανήκανο να τη φέρει στην κατάσταση εκείνη του μύθου που της είπε η φιλενάδας της ότι απογειώθηκε καμία δεν απογειώνεται. Απλώς το λένε αυτό γιατί πρέπει να το κάνουνε πάρα πολύ μεγάλο. Τα δύο αγοράκια σε εκείνη την ηλικία επειδή το κορμί τους και εκείνο είναι απέδειφθο έχουνε μια πάρα πολύ γρήγορα εξυπηρμάτηση και γι' αυτό βλέπετε ότι οι πρώτες σεξουαλικές σχέσεις για πάρα πολλά κοριτσάκια είναι και ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Πρέπει να σας πω κοριτσάκια 15, 14, 15 ετών το να μείνουν έγκυος με την πρώτη ερωτική σχέση είναι κάτι πάρα πολύ κοινό. Πάρα πολύ κοινό. Και αυτό αφενώσυμε είναι γιατί οι κοπέλες δεν νιώθουν απολύτως τίποτα τα δε αγόρια δεν μπορούν να συγκρατηθούν. Και έτσι λοιπόν έχουμε αυτά τα φαινόμενα στην εφηβεία και όταν κάνουμε σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα παιδιά μας θα πρέπει να τα βοηθήσουμε να καταλάβουν ότι το κορμί τους οριμάζει σεξουαλικά μετά τα 18 χρόνια. Που αρχίζει το κορμί και αντιλαμβάνεται ότι πραγματικά γίνεται και ότι πραγματικά αυτή η διαδικασία η σεξουαλική είναι ερωτική και είναι και απολαυστική. Ένα άλλο χαρακτηριστικό αυτής της ηλικίας σε αυτό βέβαια πρέπει να βάλουμε και την παρένθεση ότι τα αγόρια αυνανίζονται πάρα πολύ έντονα όπως επίσης αυνανίζονται και πάρα πολύ οι κοπέλες. Έχουμε λοιπόν και αυτές τις δύο συμπεριφορές κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής εξέλιξης του εφίβου και γι' αυτό θα πρέπει να είστε προετοιμασμένοι είτε βλέπετε το αγόρι σας είτε το κορίτ σας σε μια φάση ονειρική να μην το διακόπτετε να το αφήνετε να ολοκληρώνει. Μιλάω σοβαρά. Γιατί δημιουργεί ενοχές ο αυνανισμός. Το παιδί νιώθει πάρα πολύ ένοχα γι' αυτό το οποίο κάνει. Οπότε όταν το αντιληφθείτε αυτό αφήστε να περάσει είναι μια πάρα πολύ φυσιολογική συμπεριφορά αυτής της ηλικίας έως ότι το ζευγαρώσει με οποιοδήποτε τρόπο ζευγαρώσει και αρχίσει πια τη φυσιολογική σεξουαλική ζωή. Ένα τελευταίο χαρακτηριστικό αυτής της ηλικίας είναι ότι τη θέση του γονιού και του δασκάλου παίρνουν οι φίλοι. Οι φίλοι είναι εκείνοι οι οποίοι είναι οι παντοδύναμοι. Βλέπετε λοιπόν ότι στα πρώτα χρόνια την τρίτη γυμνασίου τα παιδιά έχουν ομόφυλες σχέσεις δηλαδή τα κορίτσια με τα κορίτσια, τα αγόρια με τα αγόρια και αυτό γιατί, γιατί μπαίνουν μέσα σε μια διαδικασία σύγκρισης. Τα κοριτσάκια βλέπουν τα άλλα κοριτσάκια, τα αγόρια βλέπουν τα άλλα αγόρια και συν της άλλης μπαίνουν και σε άλλες διαδικασίες ότι συγκρίνουν και τα κορμιά τους. Έτσι συγκρίνουν τα κορμιά τους και ιδιαίτερο για τα γοράκια που τα γοράκια μας θα μεγαλώνουμε μέσα σε μια αφαλοκρατική κοινωνία συγκρίνουν το μωριό τους με τα άλλα αγόρια και έχουν τις διαφορές τους και έχουν και τα προβλήματά τους. Άρα λοιπόν αυτό είναι κάτι το οποίο το βλέπουμε μέχρι την τρίτη λοιπόν γυμνασίου, εκείνο εκεί στα 15 οι παρέες είναι ομοφυλικές τα κορίτσια με τα κορίτσια, τα αγόρια με τα κορίτσια. Σε εκείνη την ηλικία το να τα φτιάξω με κάποιον τα έχω φτιάξει, έχω αγόρι. Μου έρθε μια μικρή 11 χρονών σήμερα το πρωί, την είχε φέρει η μαμά της και της λέω αγάπη μου γλυκιά, πώς είσαι ένα κοριτσάκι που η μαμά του το έχει βοηθήσει να μεγαλώσει λίγο περισσότερο από την ηλικία του και τώρα προβληματίζει τη μαμά και δεν μπορεί να τη συμμαζέψει. Λέω αγάπη μου με τι ασχολείσαι, πηγαίνω στον προσκοπισμό α μπράβο λέω θαυμάσια. Με τι άλλο ασχολείσαι δεν κάνω τίποτα άλλο, γιατί τώρα θαυμάζω το αγόρι μου. Λέω το αγόρι σου τι κάνει και το θαυμάζεις αγάπη μου μου λέει παίζει μπάσκετ. Λέω στην ομάδα του σχολείου φαντάζομαι, ναι είναι πάρα πολύ καλός, είναι συμμαθητή σου είναι χρόνο μεγαλύτερός μου λέει. Και ήταν πάρα πολύ περήφανη που είχε γοητεύσει ένα αγοράκι κατά ένα χρόνο μεγαλύτερο από εκείνη. 11 χρονών, είχε το αγόρι της. Βλέπετε αυτά όμως και πρότυπα τα οποία μεταφέρονται από πάρα πολλές πηγές και τα παιδιά μας βιάζονται να μεγαλώσουν γιατί πιστεύουν ότι η κοινωνία των μεγάλων είναι πολύ πιο ελεύθερη από τη δική τους. Όλα θέλουν να μεγαλώσουν για να έχουν τις ελευθερίες που έχουν οι μεγάλοι. Πιστεύουν ότι εμείς οι μεγάλοι κάνουμε ό,τι θέλουμε. Κούνει από τους κούναγε. Αλλά όμως αυτό νομίζουν και νομίζουν ότι αν αρχίζουν και παίζουν ρόλους, πώς λέγεται, υποκρίνομαι, ευχαριστώ πολύ. Αν λοιπόν αρχίζουν και υποκρίνονται ότι είναι μεγαλύτερα, τότε πιστεύουν ότι είναι και μεγαλύτερα και μπαίνουν μέσα σε συμπεριφορές που είναι πολύ μεγαλύτερες από την ηλικία τους. Από τα 15 και μετά αρχίζουν οι ετεροφιλοφιλικές σχέσεις. Εάν το παιδί μας έλκεται από το αντίθετο φύλο ή οι ομοφιλοφιλικές σχέσεις αν το παιδί μας έλκεται από το ίδιο φύλο. Το ποσοστό της ομοφιλοφιλίας για τα αγόρια είναι 5 έως 10% και για τα κορίτσια είναι 3 έως 5%. 2 έως 3, 5 είναι το max. Πρέπει να σας πω ότι οι τελευταίες έρευνες πάνω στην ομοφολιοφιλία έχουν πει προς το παρόν, γιατί ακόμη πρέπει να σας πω ότι είναι θέμα το οποίο ακόμη ερευνάται, αλλά τα τελευταία ευρήματα που έχουμε πάνω σε αυτό είναι ότι στο τρίτο μήνα της κεωφορίας μας που δημιουργείται ο εγκέφαλος το κέντρο της σεξουαλικότητας που είναι στη βάση εδώ του Αυχένα παθαίνει μια κάποια χημική αλλείωση, ας το πούμε πάρα πολύ απλά γιατί να μιλήσουμε ιατρικά τώρα δεν μας παίρνει, μια χημική αλλείωση και η σεξουαλικότητα διαφοροποιείται. Πρέπει να σας πω ότι όλοι μας έχουμε ομοφολιοφιλικά στοιχεία μέσα μας και αν αυτά τα ομοφολιοφιλικά στοιχεία που έχουμε βρεθούν και σε ένα περιβάλλον που μπορεί να ευνοηθεί η συμπεριφορά αυτή, τότε το παιδί δοκιμάζει τον εαυτό του σε ομοφυλικές σχέσεις. Αλλά σίγουρα όμως υπάρχει μια έντονη αν το θέλετε διαφοροποίηση στο κέντρο της σεξουαλικότητας των ανθρώπων αυτών άρα πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί για το πώς στεκόμαστε πάνω σε αυτούς τους ανθρώπους και να μην τους διουχάρουμε και να μην τους κοροϊδεύουμε γιατί έτσι γεννιώνται. Και βεβαίως το ποσοστό στον πληθυσμό είναι για εμένα τα αγόρια όπως σας είπα γιατί πάντα τα αγόρια, το αρσενικό είναι πολύ πιο ευάλωτο από ό,τι στην κατασκευή του από ό,τι είναι οι γυναίκες. Γιατί βλέπετε εμείς οι γυναίκες έχουμε τη μεγαλύτερη δύναμη γιατί φέρνουμε τη ζωή στον κόσμο. Έτσι λοιπόν είμαστε πολύ πιο στιβαρές και πολύ πιο προφυλαγμένες αν το θέλετε από τέτοιου είδους διαταραχές. Οπότε το ποσοστό της ομοφιλοφιλίας στις κοπέλες είναι πολύ πιο περιορισμένο στον πληθυσμό. Αυτά λοιπόν είναι τα χαρακτηριστικά της εφηβίες. Να πάμε λιγάκι τώρα να δούμε ποια είναι η πνευματική κατάσταση του εφήβου. Ο εφήβος όπως είπαμε είναι ρομαντικός, άρα έχει άκρατο φαντασία. Αν ακούστε τους εφήβους να μιλάνε μεταξύ τους έχουν μια τέτοια φαντασία, έχουν κάνει έναν κόσμο δικό τους. Είναι τόσο πολύ τα πράγματα εκτός πραγματικότητος που όταν έρχονται και μας τα λένε «προσγειώσου βρε παιδάκι μεγάλωσες». Και νομίζουμε ότι το παιδί μας είναι διωγμένο. Όχι, είναι τόσο η φαντασία τους καλπάζουσα όπως είναι και η φαντασία στην ηλικία των τριών ετών. Βλέπετε πώς ενώνονται αυτά, έτσι. Για αυτό λέμε ότι ό,τι παρατράγουδο έχει γίνει κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας το βλέπουμε να εμφανίζεται στην εφηδική ηλικία και είναι η τελευταία ευκαιρία που μπορούμε να επέμβουμε ούτως ώστε κάποια πράγματα να τα διορθώσουμε. Από κει και πέρα και μετά τα 25, αντίο σας. Άρα λοιπόν η φαντασία είναι άκρατος. Το άλλο το οποίο συμβαίνει είναι ότι περιορίζεται η δυνατότητα αποστήθησης. Ενώ το παιδάκι του δημοτικού σχολείου μαθαίνει τα πηματάκια, το μάθημα, απ' έξω ο έφηβος αρχίζει και η μνήμη του γίνεται επιλεκτική. Δέστε τι συμβαίνει με το εκπαιδευτικό σύστημα. Κοιτάξτε πόση βία υπάρχει στο εκπαιδευτικό σύστημα που ζητάμε από τον έφηβο να αποστήθιζει ακόμα και την τελεία. Ακριβώς. Και πότε σε μια ηλικία που ο εγκέφαλος από μόνος του δεν μπορεί να συγκρατήσει όλες τις πληροφορίες. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν τα παιδιά τα οποία διαβάζουν για τις πανελλήνιες εξετάσεις το πόσο κόπο καταβάλουν για να μπορούν να αποστηθίζουν αυτά τα οποία διαβάζουν όταν ο ίδιος ο εγκέφαλός τους δεν τους βοηθάει. Δεν τους βοηθάει. Αυτό δεν το παίρνουμε χαμπάρι. Τίποτα. Αποστήθεση, αποστήθεση, αποστήθεση στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει σε άλλο προηγμένο κράτος αυτού του είδους η εξέταση. Εξετάζεται η κριτική του παιδιού, η κριτική του δυνατότητα. Η κρίση του δηλαδή. Η δυνατότητα να μπορεί να ξεχωρίσει αλήθειες και πράγματα. Η κοινωνική του αν το θέλετε ευαισθησία και το πώς μπορεί τα κοινωνικά γεγονότα να τα αξιολογήσει αλλά όχι η μνήμη του. Αλλά βλέπετε πώς θα βαθμολογήσει αλλιότικα ο δάσκαλος. Εάν δηλαδή παρέλειψε στο ναι εδώ την κόμμα μισό πόντο κόβεσε. Άρα λοιπόν αυτό είναι κάτι το οποίο πρέπει να το γνωρίζουμε. Πρέπει να σας πω ότι στα 16 χρόνια μας ολοκληρώνεται η διανόησή μας, η νοημοσύνη μας δηλαδή. Στα 16 μας χρόνια ο εγκέφαλος αποκτά τη δυνατότητα να συλλαμβάνει αφηρημένες έννοιες. Να συλλαμβάνει, να τις εξηγεί και να τις χρησιμοποιεί. Μέχρι τα 16 του χρόνια ο εγκέφαλος δεν έχει τη δυνατότητα να επεξεργαστεί αφηρημένες έννοιες. Βλέπετε λοιπόν, θα το δείτε πρακτικά εσείς που έχετε παιδιά στην πρώτη λυκείου το πώς διαφοροποιείται η ύλη και το τι απαιτήσεις υπάρχουν από τα παιδιά της πρώτης λυκείου που παρόλο που η ύλη είναι ίδια αλλά έρχεται και κάνει το μή προς τα κάτω. Ενώ μέχρι την τρίτη γυμνασίου η ύλη ήταν σε πλάτος από την πρώτη λυκείου και μετά πηγαίνουμε στο βάθος και αυτό γιατί ο εγκέφαλος τότε ολοκληρώνει την διανοητική του δύναμη. Ο εγκέφαλος βεβαίως ως όργανο γενικά εκτός από τη νοημοσύνη ολοκληρώναται στα 25 μας. Τότε μπορούμε να πούμε ότι είμαστε ενήλικες. Μέχρι τα 25 ο εγκέφαλος ακόμη εξελίσσεται και πάρα πολλά από αυτά τα οποία κάνουμε ή σκεπτόμαστε δεν έχουν τη σταθερότητα που έχουν μετά τα 25. Οπότε καταλαβαίνετε αν κάνετε ένα γάμο το παιδί μας κάνει ένα γάμο στα 25 ή κάτω από τα 25 καληνύχτα. Τα λέμε αυτά αλλά ποιος μας ακούει. Γιατί τα παιδιά σε αυτή την ηλικία δεν θέλουν το διάβασμα. Είναι ένα μέσο να αναπτύξουν την πνευματική τους ικανότητα γιατί πρέπει να πάνε αντίεσο σύστημα. Είναι τόσο πολύ μεγάλη η ανάγκη τους να πάνε ενάντια στο σύστημα που το διάβασμα παρόλο που είναι κάτι το οποίο πάρα πολλά παιδιά ως εξουσχολική δραστηριότητα το αγαπούν πάρα πολύ τα βιβλία του σχολείου τα απεχθάνονται απλώς και μόνο για να λένε ότι κάτι κάνουν αλλά από εκεί και πέρα όμως αντιτήθενται στην εξουσία του συστήματος και στην εξουσία του δασκάλου. Εδώ γίνεται κάτι το οποίο πρέπει να το δούμε εμείς οι γονείς στο πόσο συμμετέχουμε στο να κάνουμε μία βαθμοθηρία στα παιδιά μας. Τι βαθμο έφερες, γιατί δεν το έκανες, γιατί ο ξαδερφός σου, γιατί το άλλο γιατί έφερες 19 και μισό και δεν έφερες 20. Βλέπουμε τα παιδιά ότι δεν καταλαβαίνουμε το πόσο τα αγχώνουμε και το πόσο τα ταπεινώνουμε. Αναφυσβήτητα η βαθμολογία είναι ένας τρόπος που δείχνει την προσπάθεια που καταβάλει το παιδί και στην άλλη πλευρά να το κάνουμε και στόχο αντιλαμβάνεστε ότι είναι πάρα πολύ ταπεινωτικό. Να ενθαρρύνουμε το παιδί μας κατά τη διάρκεια της εφηβείας να είναι συνεπές στις υποχρεώσεις του. Να μην πηγαίνει στο σχολείο απροετοίμαστο. Να μην χρησιμοποιεί προχειρές δικαιολογίες για να ξεφύγει από τις υποχρεώσεις. Να είναι συνεπές στο ράριό του. Δεν ξηκώνει το πρωί να πάνε στο σχολείο. Να είναι συνεπεί απέναντι στις εργασίες ή σε οτιδήποτε σχολείο έχει. Μην ξεχνάμε ότι το σχολείο δεν είναι η κυτίδα των γνώσεων. Το σχολείο είναι μια προπαίδεια και μια προπαίδευση για να βγούνε τα παιδιά μας στο ευρύτερο κοινωνικό σύστημα. Είναι εκεί που βλέπουν τις διάφορες προσωπικότητες είναι εκεί που βλέπουν τη δημιουργία υποομάδων είναι εκεί που βιώνουν τη βία είναι εκεί που βλέπουν εάν αξίζουν, δεν αξίζουν και ποια είναι η αυτοπεποίθηση την οποία εμείς τους την έχουμε δώσει. Άρα λοιπόν το να λέμε ένα παιδί γιατί πήρες 14 και δεν πήρες 13 ή να επαίρουμε το παιδί μας εμείς για να λέμε ο Γιωρχάκης μόνο 19 και 8 έβγαλε φέτος. Ή λένε οι μαμάδες και ο μπαμπάδες τι βαθμό μου έφερες. Μας έφερε. Γιατί σου το έφερε. Και εκείνο το οποίο δεν αντιλαμβανόμαστε είναι ότι αν έχουμε ένα παιδάκι το οποίο πραγματικά είναι κινητοποιημένο και του αρέσει το σχολείο, του αρέσει το διάβασμα και τα λοιπά και είναι ένα παιδί το οποίο πραγματικά θα πάει πάρα πολύ καλά με το σχολείο έχει καλώς, είναι κάτι το οποίο ξεκινάει από το ίδιο. Πρέπει να σας πω ότι οι περισσότεροι καλοί μαθητές δεν ξέρω αν έχουμε εκπαιδευτικούς εδώ οι περισσότεροι καλοί μαθητές είναι καλοί μαθητές γιατί θέλουν να γοητεύσουν τους γονείς τους. Είναι παιδιά τα οποία δεν έχουν δει τον γονιό τους να τα παινεύει κατάλλον τρόπο και έχουν βρει έναν τρόπο να βγαίνουν στον αφρό και να είναι κανοποιημένα και είναι τα παιδιά εκείνα τα οποία έχουν περισσότερο άγχος γιατί αν φέρνουν μια χαμηλή βαθμολογία πιστεύουν ότι ο γονιός τους δεν τα αγαπάει. Και βεβαίως το ίδιο έχουμε και με τα παιδιά τα οποία πάνε στην άλλη πλευρά της κλίμακας. Τα διάφορα παιδιά τα οποία δεν θέλουν να κάνουν τίποτα και εκδικούνται τον γονιό τους κατά έναν θελείως διαφορετικό τρόπο. Άρα λοιπόν να προσέξουμε λιγάκι από τα πρώτα χρόνια της σχολικής ζωής του παιδιού το πώς τοποθετούμαστε απέναντι στις υποχρεώσεις. Εκείνο που πάντα ενθαρρύνω τους γονείς που έχουν παιδιά που ξεκινούν σχολείο ή είναι στο δημοτικό δεν λέμε διάβασες, έγραψες. Λέμε ποιες είναι οι υποχρεώσεις σου για αύριο. Τι υποχρεώσεις έχεις αύριο. Τι περιμένει η δασκάλα σου από σένα αύριο. Δεν διαβάζει, δεν κάνει τίποτα και του λες OK. Αύριο εσύ θα πας στο σχολείο, εσύ θα λογοδοτήσεις τη δασκάλα σου αγάπη μου. Τώρα ας το κλείσουμε το βιβλίο μια και δεν έχεις σκέφη να διαβάσεις και αύριο εσύ θα μιλήσεις με τη δασκάλα σου και θα μιλήσεις για ποιο λόγο ήρθες στα προετοί μας του. Αν αυτό το καλλιεργήσουμε από την πρώτη δημοτικού και ιδιαίτερος το δεύτερο εξάμινο της πρώτης δημοτικού που αρχίζει και διαμορφώνεται η μαθητική προσωπικότητα πρέπει να σας πω στην εφηβία δεν θα έχουμε προβλήματα. Αν όμως είμαστε μαμάδες και μπαμπάδες που στεκόμαστε πάνω στο παιδί γράψε, σβήστε το, παίρνουν την κομολάστικα και σβήνουν το γράμμα πάλι από την αρχή και δεν καταλαβαίνουν ότι ο κάθε σβήσιμο είναι γρατσουνιά στην αξιοπρέπεια του παιδιού. Το σβήσιμο αυτό που σβήνει η μάνα ή ο παταρές δεν ξέρω ποιος είναι γρατσουνιά στην ψυχή του, ταπεινώνεται, ντρέπεται και επειδή βλέπουμε εμείς πριν μετά ότι υποτακτικά κάθονται το παιδάκι και γράφει σε βόλεψα εγώ αυτό θέλεις. Και τι κάνουμε εμείς οι ίδιοι κακοποιούμε τα παιδιά μας και μετά όταν βρεθούν παιδάκια τα οποία τα κακοποιούν στο σχολείο τότε πανεστατούμε γιατί τα κάνουνε bullying όταν το παιδί αυτό έχει κακοποιηθεί μέσα στο ίδιο το σπίτι και δεν ανάγκη να το ξυλοφορτώνουμε και να το μαυρίζουμε μερικές ταπεινώσεις να του κάνουμε, του έχουμε κάνει μια προσωπικότητα εύκολη να πάει στο σχολείο και να γίνει αποδιοπαιοστράγος. Έτσι ή να πάει στην εφηβεία μετά όπως είχαμε πει θυμάστε η πρώτη χρονιά που δημιουργεί η συναισθηματική απόσταση από τη μητέρα δημιουργεί ένα από τα προβλήματα που δημιουργεί είναι και αντικοινωνική συμπεριφορά να το βλέπουμε να κολλάει αφήσες, να πετάει βογκές να φοράει μαύρη κουκούλα και να γίνεται μέλος του ρουβίκονα. Να και μετά διαρωτόμαστε τι συμβαίνει που το παιδί μας έχει μάθητη ανομία όταν μέσα στο ίδιο το σπίτι υπάρχει κατάργηση των νόμων των αρχών, των ορίων. Όλα ξεκινάνε από την οικογένεια. Δεν μιλάμε για τα παιδιά εκείνα τα οποία πιθανόταν να έχουν κάποιες διαταραχές προσωπικότητος έτσι που υπάρχουν και αυτά τα παιδιά. Μιλάμε όμως για τα περισσότερα παιδιά τα οποία προκειμένουν να νιώσουν ότι θέλουν να ανήκουν κάπου ότι κάπου είναι σημαντικά γιατί κανείς μέσα στο σπίτι τους δεν τους κοίταξε με αξιοπρέπεια και σεβασμό αυτό όπα να το βρουν έξω. Γι' αυτό λέω πάντα στους γονείς ότι όταν το παιδί σου δεν το αγαπήσεις εσύ κάποιος άλλος θα το αγαπήσει εντός εισαγωγικών το αγαπήσει θα το προσελκύσει δηλαδή να το κάνει να νιώσει ότι είναι σημαντικό. Αυτά λοιπόν για την πνευματική κατάσταση του εφήβου. Για να δούμε λοιπόν τους παράγοντες που διαμορφώνουν την εφηβία. Το πρώτο είναι κυρονομικότητα και όταν μιλάμε για κυρονομικότητα μιλάμε για το νευρολογικό κύταρο δηλαδή βλέπουμε παιδάκια τα οποία γεννιούνται υπερκινητικά τα ακουνάνε πόδια τα μωρά τα μωράκια υπερκινητικά βλέπουμε άλλα τα οποία κοιμούνται τον ύπνο του μακαρίου βλέπουμε λοιπόν τα παιδιά αυτά τα οποία έχουν μια υπερκινητικότητα έχουν μια ευαισθησία έχουν μια ανησυχία είναι τα παιδιά εκείνα τα οποία το νευρολογικό τους κύταρο θα το δούμε καθόλου τη διάρκεια της ζωής τους με αποκορύφωμα στην εφηβία. Αυτό λοιπόν το κυρονομικό κύταρο το οποίο κάνει την νευρικότητα στην εφηβία είναι κάτι το οποίο το κληρονομούμε δηλαδή έχετε περισσότερο από δική μας αν το θέλετε στάσει αυτό το οποίο κουβαλάμε στον DNA μας από το ίδιο το παιδί. Άρα λοιπόν η κυρονομικότητα και κυρονομικότητα μιλάμε για το νευρολογικό κύτερο είναι το πρώτο το δεύτερο είναι τα βιώματα της παιδικής ηλικίας αυτό το οποίο λέγαμε το πώς περνάει το παιδί τις διάφορες φάσεις χρόνο με το χρόνο στα πρώτα πέντε χρόνια της ζωής του είναι εκείνα τα οποία ό,τι παραλήψεις κάνουμε εδώ γιατί όλα φυτεύονται στα πρώτα πέντε χρόνια της ζωής μας βγαίνουν μετά στην εφηβία και τα βλέπουμε σε μεγένθηση. Άρα λοιπόν έχετε ακούσει που λένε αυτός είναι ανώριμος. Τι σημαίνει ανώριμος σημαίνει ότι έχει συμπεριφορές παιδικής ηλικίας δηλαδή δεν ολοκλήρωσε τις φάσεις της παιδικής ηλικίας και αυτές οι συμπεριφορές βγαίνουν μετά κατ' την εφηβία και κατ' την ενήλικη ζωή. Βλέπουμε ότι είναι τα παιδιά εκείνα τα οποία δεν μπορούν να πάρουν αποφάσεις τα οποία είναι πάρα πολύ παρανομητικά, τα οποία δεν ξέρουν να μοιράζονται είναι τα παιδιά εκείνα τα οποία οι εμπειρίες της παιδικής ηλικίας αποτυπώνονται στην κυταρική τους μνήμη και αυτή βγαίνει κατηδιάρκεια της εφηβικής ηλικίας και γι' αυτό είπαμε προηγουμένως ότι είναι η τελευταία μας ευκαιρία να επέμβουμε για να θεραπεύσουμε κάποιες από αυτά τα φαινόμενα τα οποία βλέπουμε στην εφηβική ηλικία. Κάτι άλλο το οποίο επίσης επηρεάζει την διαμόρφωση της εφηβίας είναι το τι τύποι γονείς είμαστε εμείς. Αν εμείς είμαστε αγχώδεις τα παιδιά μας θα βγουν αγχώδη. Αν εμείς διαπληκτιζόμαστε για να λύσουμε τις διαφορές μας τα παιδιά μας μαθαίνουν ότι έτσι μπορείς να λύσεις τις διαφορές σου. Αν η οικογένεια δεν έχει συνοχή το παιδί δεν έχει ασφάλεια. Αν οι γονείς είναι επικριτικοί το παιδί μαθαίνει πάρα πολύ να επικρίνει και να μην δέχεται τη συμμετοχή τη δική του στα σφάλματα τα οποία κάνει. Άρα λοιπόν ανάλογα ή αν είμαστε υπερπροστατευτικοί γονείς αυτό που οι έφηβοι αποκαλούν βασανιστική αγάπη. Και πάντα στα παιδιά θυμίζουμε μην κάνεις αυτό θα πέσεις μην κάνεις αυτό θα κρυώσεις μην τρέχεις με το ποδήλατο βιάσαι έξω πρόσεχε. Αυτή η όλη υπενθύμης του κινδύνου πρέπει να σας πω φυτεύει μέσα στα παιδιά μια ειδηλεία και μια απώλεια εμπιστοσύνης του εαυτού τους που τελικά εμείς που πιστεύουμε το πρόσεχε ότι... Τι είναι προσέξτο άντε και τόπος και τι έγινε. Αυτό κατά κάποιο τρόπο εμείς ξοφλίσαμε τα είπαμε από εκεί και πάρει ευθύνη δική σου. Δεν αντιλαμβανόμαστε το πόσο το παιδί γίνεται αν το θέλετε δηλώ και δεν μπορεί να συμμετέχει στο να κάνει κοινωνικές τέτοιες εκδηλώσεις ούτως ώστε να βλέπει τη δύναμή του και να βλέπει και την εικόνα του εαυτού του. Άρα λοιπόν έχουμε κληρονομικότητα και βιώματα της ζωής του από την παιδική του ηλικία και στη συνέχεια. Ποια είναι η σχέση του εφίβου με τους γονείς του. Είμαστε ο σάκος του μπόκς. Είμαστε οι πιο κοντινοί θα βγάλει την επιθετικότητά του σε εμάς. Η μητέρα είναι ο Ποδεοπομπέος Τράγος. Ο πατέρας είναι εκείνος ο οποίος πατάει το φρένο αλλά αν και αυτός είναι περισσότερο αυστηρός όταν γυρίζει στην πλάτη του ο έθωσσα ο πίσω γανιού... δεν τολμάει να του πει καμιά κουβέντα ενώ στη μάνα μπορεί να πει άσε μας ρε μάνα τώρα μας έπρεξες. Στον πατέρα... αλλά μόλις του πει άκουσε Κλαρίνο είτε είναι κορίτσι είτε αγόρι. Θα μου πείτε γιατί. Γιατί ο πατέρας βάζει τις ηθικές αξίες και αρχές και αυτό το βάζει στα πέντε χρόνια, τέσσερα πέντε χρονών το παιδί μαθαίνει τον ηθικό νόμο από τον πατέρα του. Άρα λοιπόν όταν ο πατέρας μιλάει είναι ο ηθικός νόμος είναι εκείνος που δίνει την κοινωνική εικόνα στα παιδιά έχετε ακούσει παιδιά να υπερηφανεύονται για τη μάνα τους υπερηφανεύονται για τον πατέρα τους. Ο πατέρας μου εμένα πιλότος και αν τα δείτε και τα παιδάκια του δημοτικού σχολείου εμένα ο πατέρας μου είναι πιλότος εμένα ο πατέρας μου εκείνο. Έτσι? Επέροντα για τον παπά τους. Όταν πάνε στην εφηβεία λένε έχω έναν κουλ πατέρα, είναι καλός. Αν δε ο μπαμπάς είναι και ένας μπαμπάς που εισβοηθάει λιγάκι στη σεξουαλικότητα και μιλάει και λίγο περισσότερο δημιουργεί με τα αγόρι του μία άλλη σχέση. Αν δε και με το κοριτσάκι του το ακούει λίγο περισσότερο για τα φλέρτ του και το παρηγορεί αν το αφήσει ο Θανασάκης τότε γίνεται πάρα πολύ αγαπητός ο μπαμπάς με τα παιδιά. Θα μου πείτε τώρα ποιος μπαμπάς μπορεί να είναι τόσο ανοιχτός που να δέχεται ότι η κόρη του πάει με τον Θανασάκη. Δεν το ξέρω. Συνήθως οι μπαμπάτες όταν για μένα τα αγόρια τα προωθούμε του λέει γιατί έχουμε τίποτα. Άμα τα κοριτσάκια είναι μπαμπά μου ερωτεύτηκα. Και πάμε στη μαμά. Δε μου λες ποιος είναι αυτός που φλερτάρει η κόρη μας. Είχαμε τηλέφωνο να μάθουμε ποιος είναι. Αμέσως τα κορίτσια είμαστε πολύ προσθευτικοί. Στα αγόρια λοιπόν θέλουμε να τα βοηθήσουμε να βγούνε να αποκτήσουν εμπειρίες γιατί έτσι θα γίνουν άντρες. Άρα λοιπόν η πρώτη επίθεση γίνεται με τους γονείς μας γιατί αυτοί είναι ο σάκος του box που τα παιδιά εκτονώνονται πάνω σε αυτό. Και βεβαίως ένα άλλο χαρακτηριστικό που ήδη το είπαμε είναι η αντίσταση στην εξουσία τους. Δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί πρέπει να κάνουν αυτό το οποίο λέει η μάνα τους. Τελείωσε. Δεν μπορούν να το καταλάβουν αυτό παρόλο που μπορεί να είναι σωστή. Αλλά όχι. Οι έφηβοι επάνω στους γονείς τους είναι ερωνικοί. Έλα τώρα μάνα όλα τα ξέρεις. Και αυτό γιατί θέλουν να εξοδετερώσουν την εξουσία της μάνας. Ή βλέπετε ότι είναι επαναστατικοί. Επαναστατούν για να κρατήσουν την επιρροή των γονιών σε μια απόσταση. Γίνονται επαναστατικοί. Όπως επίσης γίνονται και απορριπτικοί. Καλά τα μάθες όλα εσύ τώρα και τα λες και σε εμάς. Έλα, έλα τώρα. Κοίταξε κύρα Μαρή, κάτω ξέρει όλα. Έλα μάνα. Έχω ακούσει τους νεαρούς, δεκαεφτάριδες οι οποίοι είναι και αναπτυγμένα παιδιά και δεμένα κλπ. Πάει η μαμά η οποία θα είναι λίγο μικρότερη από τη δική μου την ηλικία. Έχουμε μπάση κιόλας εμείς. Βρε αγοράκι μου και το κοιτάζει και έτσι. Έλα μάνα τώρα. Έλα. Έχεις μεγαλώσει. Έλα, έλα, είσαι πίσω. Όχι αγόρι μου, ήθελα να σου πω. Μάνα, ξέρω. Άσε με μένα. Μας απορρίπτουν. Τι να κάνουμε τώρα, γιατί βλέπετε άμα δεν σας απορρίψουν να φύγουμε εμείς από τη μέση να τους κάνουμε χώρο να μπουν εκεί, δεν πρόκειται ποτέ να πάρουν τα ενία. Έτσι λοιπόν η στάση τους είναι εναντιωτική ή είναι ειρωνική, είναι επαναστατική ή είναι απορριπτική. Έτσι. Αυτό. Δεν έχουμε άλλη τύχη. Αγαπησιάρικη πάντως δεν είναι. Σε καμία περίπτωση. Γεια σας. Πρέπει να σας πω ότι σε αυτή την ηλικία επειδή τις προσδοκίες των παιδιών για τη ζωή τους, έτσι, δεν τις βάζει ο πατέρας. Ο πατέρας ακολουθεί. Η μάνα είναι εκείνη η οποία πυπηλίζει το μυαλό του παιδιού. Ο μπαμπάς μπορεί να πει μια κουβέντα αλλά αν του πει η γυναίκα του δεν βλέπεις μωρέ. Δεν μπορεί να κάνει αυτό που του λες. Εσύ τι λες αυτό. Ναι, ναι, ναι, έχει δίκιο η μάνα σου. Λοιπόν και φεύγουν και από την ευθύνη γιατί άμα αποτύχει το παιδί της μάνα σου να τα πεις. Είναι πολύ εύκολο αυτό. Πρέπει λοιπόν να σας πω τα παιδιά ότι είναι πάρα πολύ θυμωμένα με τη μητέρα τους επειδή οι προσδοκίες που βάζουν οι μανάδες στα παιδιά είναι σε πολύ μεγάλος μπελάς. Και είναι πάρα πολύ θυμωμένα. Γράφω εδώ στο βιβλιαράκι μου το τι θα κάνουμε σε ένα μαμά γιατί αυτό πρέπει να σας πω ότι υπάρχει σε όλη μας τη ζωή. Γράφω εδώ κάτι το οποίο μου είχε κάνει πάρα πολύ εντύπωση όταν είχα μιλήσει με τους ανθρώπους που είχα κάνει συνέντευξη σε εκείνη την ηλικία. Για το θυμό θα σας διαβάσω για να μη σας κουράσω. Ο θυμός όμως είναι ένα υγιέ συνέστημα ο θυμός για αυτές τις προσδοκίες που έχει η μαμά και για την καταπίεση που μας κάνει για να μπορέσουμε να φέρουμε σε πέρας τις προσδοκίες της. Ο θυμός όμως είναι ένα υγιέ συνέστημα απαραίτητο για να ενδυναμώνουμε τον εαυτό μας όταν οι άλλοι μας αδικούν ή μας χρησιμοποιούν. Βέβαια πρέπει να μπορούμε να τον εκφράζουμε χωρίς να τους πληγώνουμε. Το μάθημα αυτό αποτελεί μέρος της ορίμανσής μας. Αν όμως η μητέρα μας περίμενε από μας να κρατάμε μέσα μας το θυμό μας, τότε μας δημιουργεί πρόβλημα καθώς οι ενήλικες που δεν επιτρέπουν τον εαυτό τους την έκφραση του θυμού γίνονται συχνά καταθλιπτικοί. Το αποτέλεσμα είναι ότι η κατάθλιψή μας απομακρύνει από τους άλλους εξίσου με το θυμό που τόσο φοβόταν η μαμά μας. Επίσης η καταπίεση του θυμού μπορεί να προκαλέσει σχρόνιο εκνευρισμό ή συχνές εκκρίξεις οργής. Βλέπουμε λοιπόν ότι ο θυμός είναι ένα υγιέ συνέστημα το οποίο όμως όταν βλέπουμε τα παιδιά μας να μας το εκδηλώνουν δεν το δεχόμαστε. Και το θεωρούμε ότι είναι ασέβεια. Βέβαια ο τρόπος έχει μεγάλη σημασία αλλά από την άλλη πλευρά να βλέπουμε το παιδί μας θυμωμένο μαζί μας γιατί το έχουμε πιέσει ή γιατί θέλουμε να κάνει τα πράγματα όπως θέλουμε εμείς και να εναντιώνεται πρέπει να σας πω ότι αυτή την αναντίωση θα τη δούμε ως έκφραση θυμού και να καλύτερο το παιδί να εκφράζει το θυμό του μπορεί να τον βάζει μέσα του και να καταθλίβεται όπως ακούσατε. Επίσης και κάτι άλλο το οποίο είναι σημαντικό είναι ότι η αξιολόγηση της σχέσης με τη μητέρα μας στην παιδική ηλικία δίνει πολύ χρήσιμα συμπεράσματα για έννοιες όπως η αυτοπεποίθηση και η αυτοεκτίμηση. Μεγαλώνοντας ενσωματώνουμε τους τρόπους με τους οποίους η μητέρα μας αντιμετωπίζει τη ζωή και τους επαναλαμβάνουμε και εμείς τη δική μας τη ζωή. Βλέπετε λοιπόν ότι ο ρόλος εδώ πάλι στην εφηβεία της μητέρας παρόλο που ο πατέρας είναι το φρένο είναι εκείνη η οποία πάλι μας καθορίζει τη ζωή. Και θα έρθω τώρα για να μη σας ταλαιπωρήσω άλλο με το να σας διαβάσω κάτι θα έρθω να σας πω λίγο για την προσκόληση η οποία αν τελικά δεν την δαμάσουμε πρέπει να σας πω ότι δημιουργεί πάρα πολλά προβλήματα στο αγόρι. Η προσκόληση κυρίως χαρακτηρίζει τις σχέσεις της μητέρας με το αγόρι. Το κορίτσι δεν προσκολάται στον πατέρα του τόσο εύκολα και αυτό γιατί καταλαβαίνετε ότι ο ρόλος του πατέρα έρχεται αργότερα και θα προσκοληθεί στον πατέρα αν ο μπαμπάς έρχεται συμπληρωματικά μάλλον έρχεται να συμπληρώσει συναισθηματικά τη μητέρα. Εκεί λοιπόν μπορεί να έχουμε μια μορφή αν το θέλετε προσκόλησης προς τον πατέρα αλλά δεν είναι τόσο συχνό για τα κορίτσια όσοι είναι η προσκόληση του αγωριού προς τη μητέρα. Αυτό πρέπει να σας πω ότι το καλλιεργεί η μητέρα πάρα πολύ όταν η συναισθηματική σχέση με τον άντρα της είναι χαλαρή. Δηλαδή αν η μητέρα δεν τροφοδοτείται συναισθηματικά από το σύζυγό της θα ζητήσει την τροφοδότηση από το αγώρι της. Κολλάει πάνω στο αγώρι, ζητάει την προσοχή αυτή συναισθηματική από το αγώρι κάνει την παρουσία της απαραίτητη, είναι υπερπροστατευτική το υπηρετεί το αγώρι άρα και το ακινητοποιεί και δεν του δίνει να καταλάβει τη δύναμή του γιατί όταν υπερπροστατεύουμε τα παιδιά μας εκείνο το οποίο εισπράττουν είναι εμένα, μάνα μου και ο πατέρας μου να το κάνω αυτό που κάνω σημαίνει ότι είμαι άχρηστο. Φυτέβεται μέσα τους ένα συνέστημα ανικανότητος και αυτό είναι αποτέλεσμα της βασανιστικής αγάπης την οποία λένε και τα παιδιά. Πρέπει να σας πω ότι αν δεν επιτευχθεί κατηδιάρκεια της εφηβείας αν δηλαδή η μητέρα δεν αποκολυθεί από το αγώρι της να του δώσει χώρο αλλά το έχει κυριολεκτικά από πίσω τις κάλτσες σου αγοράκι μου, τα ρούχα σου αγοράκι μου άναψα το θερμοσύφωνο το μπανάκι σου αγάπη μου όλοι τρώνε ψάρι, δεν τρώει το παιδί ψάρι ένα φιλέτο που θα πας αγάπη μου να έρθω εγώ να σε πάρω όχι ποιο είναι το παιδί αυτό παίρνει ένα κοριτσάκι τηλέφωνο ποια είσαι εσύ αγάπη μου, ημερούλα είμαι, δεν είναι εδώ το παιδί λέει είμαι εδώ, δεν είναι εδώ γιατί οποιοδήποτε θηλυκό έρχεται να της πάρει τη δική της δύναμη αποτέλεσμα λοιπόν είναι ότι βλέπουμε τα παιδιά αυτά μεγαλώνουν και δεν ζευγαρώνουν ποτέ και αν ποτέ ζευγαρώσουν προσπαθούν να βρουν ένα πανομοιότυπο της μητέρας τους επειδή όμως δεν βρίσκουν ο πανομοιότυπο της μητέρας τους πρέπει να σας πω ότι είναι πολύ δυστυχισμένα παιδιά μέσα στο γάμο τους άρα λοιπόν η προσκόληση να προσέξουμε όταν έχουμε αγώρι η προσκόληση από το σύντροφό μας είναι ελπής το να κολλήσουμε στο αγώρι μας είναι πάρα πολύ φυσιολογικό αφύσικο βέβαια, αλλά πρέπει να σας πω ότι συμβαίνει πάρα πολύ συχνά και είναι πολύ δυσάριστο για το παιδί μας είναι τα παιδιά εκείνα τα οποία επελευθερώνονται μόνο όταν η μαμά τους πεθαίνει, τότε επελευθερώνονται και βλέπουν τον 45-50 χρονών ας πούμε και τότε προσπαθούν να κάνουν τη ζωή τους, να παντρευτούν, να κάνουν παιδιά είναι πάρα πολύ ανίκανοι σύζυγοι, δεν ξέρουν τι να κάνουν με τη γυναίκα ξέρουν μόνο να μεγαλώνουν και να βοηθούν τη μητέρα τους τα κορίτσια απελευθερώνονται αν το θέλετε από τον πατέρα μεταξύ στα 13 και 16 ετών και τα αγώρια, εάν δεν απελευθερωθούν μέχρι τα 18 τότε τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα το ίδιο βεβαίως μπορεί να γίνει και η μητέρα να προσκολληθεί στον κορίτσι της και το ότι το κορίτσι αυτό πρέπει να σας πω ότι γίνεται η μητέρα γίνεται τόσο καταδενεστική απέναντι στον κορίτσι που πρέπει να σας πω ότι το κρίνει για οτιδήποτε και έχει ένα κορίτσι το οποίο είναι κυριολεκτικά άβουλο και είναι το κορίτσι εκείνο το οποίο όταν βρεθεί στο γάμο θα δεχτεί όλη την κακοποίηση του συντρόφου της γιατί έχει κακοποιηθεί από τη μητέρα της και βεβαίως και μπορεί και από τον πατέρα της Ποιες είναι οι συνηθισμένες συγκρούσεις που έχουν οι γονείς με τους εφήβους Ποιο είναι πρώτο τα μαθήματα του σχολείου ομοιρικοί καυγάδες διάβασες δεν διάβασες τι κάνεις στο κινητό πάρε το tablet γιατί μιλάς στο τηλέφωνο το διάβασμα λοιπόν είναι και το πρώτο το οποίο πρέπει να σας πω ότι πάσχει κατά τη διάρκεια της εφηβείας δεν υπάρχει παιδί και το λέω τώρα με έμφαση δεν υπάρχει παιδί το οποίο να περνάει την εφηβεία και να μην τα πάει κάποια στιγμή άσχημα με τα μαθήματά του όλα έχουν επτώσει ιδιαιτέρως μεταξύ τρίτης γυμνασίου και πρώτης λυκείου εκεί πρέπει να σας πω τι γίνεται του δράμαλι τα περισσότερα γιατί είπαμε αλλάζει και ο εγκέφαλος έτσι εκεί λοιπόν βλέπουμε τα πρώτα συμπτώματα ηρεμήστε μέχρι τα Χριστούγεννα θα έχουνε φτιάξει τα πράγματα της δευτέρας λυκείου λίγο υπομονή λίγο υπομονή θα δείτε μετά ότι θα εξελαμπικάρει το παιδί έτσι να έχουμε λίγο υπομονή να μην είμαστε απορριπτικοί θα φτιάξει το πράγμα το δεύτερο θέμα για το οποίο εμείς οι γονείς εγκονόμαστε είναι οι ομάδες οι φίλοι έτσι δεν μ' αρέσει αυτός που κάνεις παρέα δεν μ' αρέσει προσέξτε δεν θα απορρίψετε φίλο του παιδιού σας όμως θα ζητήσετε να μάθετε τι έλκει το παιδί σας από αυτόν τον άνθρωπο που είναι μαζί γιατί ό,τι έλκει το παιδί σας από το άλλο άνθρωπο είναι αυτό που λείπει στο ίδιο άρα γνωρίζετε καλύτερα το παιδί σας άρα λοιπόν δεν μπορείτε να πείτε μην κάνεις παρέα με αυτόν γιατί του προσβάλλετε την επιλογή και δεν καταλαβαίνετε την ανάγκη του όταν λοιπόν όμως φέρει κάποιον ο οποίος δεν σας αρέσει με τα κόστα τετουάζ με τα χιλιάδες σκουλαρίκια γιατί συνήθως έτσι αντιδρούμε και το δεχόμαστε το παιδάκι στο σπίτι γνωρίζουμε του λέμε ότι κάνει μαμά του μπαμπάς το μαθαίνουμε και εκείνο και όταν φεύγει το παιδάκι αυτό μας έχει πιάσει ένα σπονοκέφαλος θεέ μου λέει που τον ψάρεψε αυτόν λέμε αγάπη μου συμπαθητικό παιδί ο Ποστόλης κάνεις παρέα πολύ κάνω πρέπει κάτι να σου αρέσει αυτόν εσύ δεν είναι ναι μαμά έχει πλάκα έχει χιούμορ άπαξη μας το πει αυτό το παιδί σημαίνει ότι έχουμε ένα παιδί το οποίο είναι τόσο φλαταρισμένο από χιούμορ το οποίο περιμένει κάποιον άλλο να το κάνει να γελάσει δεν έχει το γέλιο το εσωτερικό το ίδιο ή είναι μαγκάκος ο άλλος μπαίνει μπροστά και καθαρίζει που σημαίνει ότι έχουμε ένα δηλό παιδί που βάζει κάποιον άλλο μπροστά και χώνεται και αυτό από πίσω ή έχουμε ένα παιδί το οποίο πάει σε ένα ήσυχο παιδί γιατί το χειραγωγεί και το κάνει του χεριού του έτσι λοιπόν βλέπουμε από τους φίλους που επιλέγουν τα παιδιά μας ποια είναι τα δικά τους χαρακτηριστικά που τους λείπουν ένα άλλο επίσης θέμα με το οποίο ασχολούμαστε αρκετά είναι το ντύσιμο γιατί είναι φτασκισμένα παντελόνια οι μπλούζες δεν αλλάζουν μπλούζα μπλούζα άπαξ και τους αρέσει μπλούζα με το λογότυπο κολλάει πάνω τους και η μαύρο, μαύρο ναι και έχει όλα αυτά τα σήματα ή το παντελόνια αυτά τα παντελόνια που είναι με το χαμηλό καβάλο εγώ φοβάμαι θα ξεβρακωθώ στο δρόμο αυτά παρόλα αυτά όμως είναι της μόδας τα φοράνε και είναι μεταξύ τους και πηγαίνουν και έχουν το μαγαζιά που πηγαίνουν και τα ψωνίζουν γιατί έτσι τα φτίζονται με το ντύσιμό τους ή βλέπουμε το κοριτσάκι μας να φοράει μπλούζες τέσσερα νουμα μικρότερα τα στυμώνει όλα αυτά εδώ πέρα και βγαίνει έχει και τον αφαλό απέξω βάζει και το μίνι και βγαίνει και λέμε παιδί μου να μην τώρα τα βάλουμε το βιαστή αγάπη μου τι να σε κάνω εσύ μαζέψου λιγάκι αλλά βέβαια πάντα τα παιδιά πρέπει να σας πω ότι ακολουθούνε το ρυθμό των ντυσίματος που έχει η οικογένεια αν εμείς τα φωνάζουμε γιατί είναι σέντς τα λοιπόν τα κάνουμε χειρότερα εάν όμως τους βοηθήσουμε και τους πούμε ότι ξέρεις έλα να πάρεις κάτι πιο σύγχρονο κοίταξε να δεις πηγαίνουμε το κορίτσι μας παραδείγματος χάρη στο χόντο δεν κάνω διαφήμιση αλλά λέω τώρα ένα όνομα μου έρχεται στο μυαλό να το μάθουμε να μακηγιάρεται 15 χρονών πρέπει να μάθει πώς να βάζει την κρεμούλα του πώς να βάζει τη σκυούλα του και όλα αυτά όταν εμείς το πάμε εκεί και πάμε εκεί στις αισθητικούς και τους πούμε βάψτε την κόρη μας θα δούμε ξέρει πώς να βαφεί να μάθει έτσι ή να πάμε σε ένα κατάστημα που έχει πάρα πολύ ωραία και κομσά ρούχα και να ζητήσουμε να συνεργαστεί η κόρη μας με κάποιον άνθρωπο και να το βοηθήσει αυτό δεν θα το κάνουμε στα δεκαεφτά το έχουμε χάσει τα δεκαεφτά θα το κάνουμε πολύ νερότερη η ηλικία ούτως ώστε να μπορέσουμε να το βοηθήσουμε και έτσι δεν θα βλέπουμε εκείνα που βλέπουμε με τα μαύρα μάτια τα παιδιά και τα μαύρα τα κραγιών τα κορίτσια και τα γοράκια με τα ρούχα αυτά τα οποία λέμε ρε πουλάκι μου ποιο σπίτι βήκες εκεί δεν σε σημάζεψε κανένας αυτά όμως θέλουν δουλίτσα από την αρχή θέλουν δουλειά θέλουν καλλιέργεια θέλουν να το καλλιεργήσουμε το γούστο στο παιδί έτσι επίσης κάτι για το οποίο έχουμε όλη η δυσκολία είναι οι έξοδοι των παιδιών μας τα οποία δεν κρατούνε το ωράριο τα οποία δεν έχουν όρια τα οποία δεν ξέρουμε που είναι εκείνο το οποίο εγώ συγκινιστώ στους γονείς από τότε που τα παιδάκια αρχίζουν να έχουν προς τα έξω σχέσεις να προσφέρουμε να τα μεταφέρουμε και να πηγαίνουμε να τα φέρνουμε όπως επίσης να συμμαζεύουμε και δυο τρία άλλα παιδάκια να περάσουμε να μαζέψουμε και άλλα τρία παιδάκια και να τα πάμε και αυτά στο σπίτι τους ούτως ώστε το παιδάκι μας να μην νιώθει ότι είναι το μόνο το οποίο συμμαζεύεται από τους γονείς αλλά δεν μας νοιάζει τι κάνουνε άλλοι οι γονείς, έτσι μην στραβώνατε και πείτε αν δεν σε πήρας ένα κανένας άλλος εγώ θα μεταφέρω όλα αυτά όχι εμείς θα το κάνουμε, εμείς θέλουμε να προσπαθήσουμε το δικό μας το παιδί, εμείς θα το κάνουμε αυτό τα παιδιά μας όταν βγαίνουν έξω στα 16 τους 17 που έχουν και την ελευθερία δεν θέλουν να τα περιμένουμε απ' έξω το κλάμπ να τα πάρουμε πάμε στην παρακή θεογονία, δεν πειράζει εγώ θα πάω από εκεί παιδί μου, θα σε πάρω πάρε και τον θέλεις το φίλο σου θα σας μεταφέρω εγώ παιδί μου, θα ξενυχτίσουμε, δεν θα κοιμηθούμε στην εφηβεία δεν θα φύγουμε από το σπίτι Σαββατοκύριακο, θα είμαστε εκεί πρέπει να είμαστε εκεί, δεν αφήνουμε τον έφηβο μόνο του στο σπίτι, είμαστε και εμείς, δεν πειράζει θα στερηθούμε λιγάκι αυτά τα χρόνια, αλλά τουλάχιστον θα ξέρουμε ότι υπάρχει ένα δίκτυ προστασίας που βοηθούμε τα παιδιά μας να νιώθουν ασφαλή είναι πολύ σημαντικό ο έφηβος να νιώθει ασφαλής, διότι παραπαίει μεταξύ ανασφάλειας και ασφάλειας βλέπετε θέλει να έχει την συμπεριφορά, να έχουμε συμπεριφορά ενήλικα, αλλά κλαίει σαν μωρό παιδί βλέπουμε λοιπόν ότι έχουμε αυτή την κατάσταση, η οποία ακόμη είναι ρευστή και δεν έχει τοποθετηθεί προς μια ενήλικη συμπεριφορά για τον εαυτό του ένα άλλο για το οποίο εμείς οι γονείς μουρμουρίζουμε είναι το χάσιμο του χρόνου ο έφηβος σβαρνίζεται, σβαρνίζει το χρόνο του, γιατί δεν έχει συνέστηση του χρόνου δεν έχει να κάνει το δικό μας το παιδί ότι είναι έτσι αλλά δεν έχει ο έφηβος την αίσθηση του χρόνου ο χρόνος κυλάει, ο έφηβος έχει το δικό του το ρυθμό οπότε χαζολογάνε τα παιδιά και βλέπουμε κατά τις 11 η ώρα ανοίγουν βιβλίο να διαβάσουν και βεβαίως βγάζουμε σπυριά και φωνάζουμε και γίνεται ένας χαμός βέβαια πρέπει να το περιμένουμε και αυτό να το περιμένουμε είναι και αυτά είναι χαρακτηριστικό και το χάσιμο του χρόνου είναι κάτι το οποίο ο έφηβος τα έχουν τα σπίτια τα οποία έχουν τους εφήβους επίσης οι έφηβοι δεν έχουν αίσθηση του χρήματος ζητάνε πράγματα και γι' αυτό από πάρα πολύ μικρή ηλικία δηλαδή από τις τελευταίες τάξεις του δημοτικού σχολείου διδάσκουμε στο παιδί το χατσιλίκι διδάσκουμε στο παιδί το πώς ξοδεύονται τα χρήματα μιλάμε για την αξία των πραγμάτων και αφήνουμε το παιδί μας να ψωνίζει ούτως ώστε να καταλαβαίνει την αξία του χρήματος και είμαστε πολύ φιδολοί με το χρήμα έτσι τόσο όσο ζητάμε από το παιδί μας να μας πει τι απαιτήσεις οικονομικές έχει και να κάνει έναν προϋπολογισμό και μετά να το κοβεδιάσουμε μεταξύ μας να κάνουμε τις περικοπές μας και να του πούμε μ' αυτά θα τα βγάλει η σπέρα αν τώρα το φας το χατσιλίκι κάτι διάρκεια της εβδομάδας δεν πειράζει θα κοιτάς τα σύννεφα αλλά αυτό είναι εκείνο που συνήθως συγκάνουν τα παιδιά όταν υπάρχει παππούς και γιαγιά πάνε στον παππού και στη γιαγιά και ξαφρίζουν από εκεί λεφτά και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα με τον παππού και τη γιαγιά διότι όταν μας στερήσανε εμάς θα δίνουν στα εγγόνια και όταν πάμε λοιπόν να μιλήσουμε και τους λέμε ξέρεις μαμά ή μπαμπά σε παρακαλώ πάρα πολύ έχει λεφτά το παιδί μην του δίνεις αν θέλεις να δώσεις χρήματα δώστο σε παρακαλώ πάρα πολύ στη γιορτή του να τα μαζέψει γιατί έχει ζητήσει να πάρει ένα tablet σε παρακαλώ πάρα πολύ σιγά τώρα το παιδί έχει ανάγκες και κράκ η γιαγιά βγάζει το εικοσάδραμο το δεκάρικο και τα παιδιά ξέρουν τους λείπει και σαφνικά η γιαγιά και ο παππούς άπαξ και δείτε το παιδί σας να θέλει διακαός να δείτε τον παππού και τη γιαγιά να ξέρετε πάει αξάφρισμα και ο παππούς και η γιαγιά τα δίνει αλλά προσέξτε το όμως αυτό ξέρω ότι δεν ακούμε τα παιδιά μας ενώ εμείς οι γονείς δεν ακούν τα παιδιά τους και πιστεύουν ότι είμαστε υπερβολικοί αλλά βλέπετε ότι στερήσανε σε μας θέλουν να το δώσουν στα εγγόνια και έτσι δεν μπορούμε να συνοηθούμε αλλά συμβαίνει αυτό και βεβαίως για κάτι επίσης και το τελευταίο είναι ότι έχουμε άποψη για τα φλέτ του παιδιού μας κατά τη διάρκεια της εφηβίας ποιο είναι το κοριτσάκι που βγαίνει σεξου, ποιο είναι το αγοράκι που βγαίνει σεξου μοιάζόμαστε πάρα πολύ πότε θα έχουν τις πρώτες τους ερωτικές επειρίες τι κάνουν όταν κλείνονται στο δωμάτιο έρχεται το παιδάκι να διαβάσουν έτσι το λένε τώρα να διαβάσουν και πηγαίνουν στο δωμάτιο και κλείνουν την πόρτα και εμείς απέξω κάνουμε πως το λένε που πηγαίνουν οι τσολιάδες βάζουμε και αυτοί να δούμε ακούμε και τίποτα και βεβαίως αυτά είναι κάτι τα οποία τα βλέπουμε στην εφηβία να κάνουμε λίγο υπομονή μπόρα είναι θα περάσει να δούμε ποιο είναι το πρώτο αγόρι το οποίο η κόρη μας ερωτεύεται να δούμε ποιο είναι το γούστο της τους άντρες τι είναι εκείνο το οποίο την έλκει να δούμε το αγοράκι μας από τι έλκεται για να μπορέσουμε να καταλάβουμε τι έχει βάλει μέσα του από την εικόνα του εαυτού του από την οικογένεια του από την σχέση της μαμάς του με τον παπά του άρα λοιπόν όπως καταλαβαίνετε το να έχεις παιδί στην εφηβία την έχεις βαμμένη αλλά τα παιδιά μας έτσι μεγαλώνουν και εμείς είμαστε εκεί πίσω και περιμένουμε έγινε μια έρευνα πρόσφατα και ζητήσαν από τους έφηβους να πούνε τι θέλουν από τους γονείς τους το πρώτο λοιπόν που είπαν είναι ότι οι γονείς μας δεν μας δείχνουν κατανόηση δεν μας δείχνουν κατανόηση οι γονείς μας δεν μας δείχνουν εμπιστοσύνη οπότε γιατί να τον εμπιστευτώ εγώ από τη στιγμή δεν μου δίνει εκείνος εμπιστοσύνη δεν εκτιμούν την προσωπικότητά μου ότι δεν είμαι αυτό το οποίο θέλουν εκείνοι αλλά είμαι ένα ξεχωριστό άτομο με τις δικές μου ιδιαιτερότητες και τα δικά μου χαρακτηριστικά ζητάνε να μην τους αγαπάμε βασανιστικά δηλαδή να μην είμαστε υπερπροστατευτικοί και μονίμως να τους μιλάμε για κινδύνους πρόσεχε, πρόσεχε, πρόσεχε αυτό είναι κάτι το οποίο δεν το αντέχουν θέλουν οι γονείς τους να είναι δίπλα τους και όχι από πάνω τους θέλουν τους γονείς τους να συμπορεύονται δεν θέλουν να τους εμποδίζουνε το δρόμο ούτε να είναι πίσω τους γιατί έτσι δεν τους καθοδηγούν τους θέλουν δίπλα τους ζητάνε από τους γονείς τους να μην τους μιλάνε για τη δική τους εποχή εγώ στα δικά σου χρόνια έκανα εκείνο, έκανα τ' άλλο πρέπει να σας πω το συχαίνονται τόσο πολύ αυτό δεν θέλουν να ακούνε τι έκανε ο πατέρας τους τουλάχιστον στην εφηβία προσέξτε αυτό αργότερα που θέλουν να μας μάθουνε περισσότερο μπορούν να ζητήσουν λίγες πληροφορίες περισσότερο για τη ζωή μας αλλά κατά τη διάρκεια της εφηβίας αν εμείς επέρωμε τον εαυτό μας και λέμε το πόσο καταπλητικοί ήμασταν εμείς και τι πράγματα κάναμε κι εγώ ρε περπατούσα από το χωριό και πήγαινα σχολείο και σε παίρνει δεν το εκτιμάς και εγώ έκανα εκείνο και εγώ έκανα τ' άλλο δεν το θέλουν αυτά δεν θέλουνε τα παιδιά στην εφηβία να μιλάνε οι γονείς για τον εαυτό τους και για τη δική τους την εποχή επίσης εκείνο το οποίο ζητούν οι γονείς οι έφηβοι όταν παιδιά τους είναι από τους γονείς τους είναι να μορφώνονται για το ποια είναι η ανάγκη στον παιδιό τους είναι η ανάγκη της ηλικίας τους και τους θέλουνε να είναι μορφωμένος θέλουνε να έχουνε άποψη για τα πράγματα θέλουνε να ανταλλάσσουνε γνώμεις με τους γονείς τους θέλουνε να δουνε το πως το βλέπουν τον κόσμο ένας γονιός από τη δική την πλευρά δεν θέλει ο έφηβος να νιώθει ότι ο γονιός του δεν έχει μόρφωση και δεν έχει παιδία νιώθει πάρα πολύ περήφανος παρόλο που τον απορρείται κατά τη διάρκεια της εφηβίας στην άλλη πλευρά όμως χαίρεται και τον γονιό του ιδιαίτερος όταν ένας γονιός ο οποίος το παινεύει το παιδί του του δίνει το προβάδισμα και του δίνει και το έβγετο και το καθεσίς και επίσης εκείνο το οποίο οι έφηβοι ζητάνε και από τους γονείς αλλά και από το εκπαιδευτικό σύστημα και γενικότερα από την κοινωνία είναι να σκύβει στις ανάγκες τους και να καταλαβαίνει τι ανάγκες έχουνε και τι πραγματικά θέλουνε από τον κόσμο που ζούνε σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Κουραστήκατε, εντάξει. Λοιπόν, στη διάθεσή σας από τότε και πέρα. Με μικρόφωνο. Λίγο για το θυμό ήθελα να ρωτήσω. Πώς θα το αντιμετωπίσουμε. Κλείνουμε τα μάτια και φεύγουμε. Όταν λέτε θυμώνει το παιδί αρχίζει και βρύσει δηλαδή. Όχι, ξεσπάει, κτυπάει πόρτες, κλειτώνεται στο μπάνιο, στο δωμάτιο. Το να πάνε να κλειδωθεί, προσέξτε, εκείνο το οποίο δεν θέλουμε είναι το παιδί να καταστρέφει πράγματα. Αν καταστρέφει πράγματα σημαίνει ότι το έχει δει αυτό να το κάνει. Ακούστε με. Δεν θα έχει δει εσάς να κοπανάτε και να σπάτε το ποτήρι αλλά πιθανόντα έχει δει εσάς να μένετε πάρα πολύ, όταν λέω εσάς μην το παίρνετε ως παράδειγμα, να εμένετε πολύ στην απόψη σας και να μην τα κινείστε. Οπότε τότε πρέπει κάτι να κάνει να σας ξυπνήσει και μπορεί να σπάσει το ποτήρι. Εκείνο το οποίο λέτε είναι ότι αυτή τη στιγμή αφού το περνάω θα σε παρακαλούσα πάρα πολύ μόλις ξεθυμώσεις να μαζέψεις αυτά από κάτω. Να γυρίσεις την πλάτη και με φύγετε. Την επόμενη φορά που θα σπάσει πάλι το ποτήρι θα το αξιολογήσετε. Αγάπη μου γλυκιά πρέπει να σου πω ότι αυτό το ποτήρι έκανε 2 ευρώ. Λυπάμαι αλλά θα πάρεις 3 ευρώ το Σάββατο και όσο θα συνεχίσεις να καταστραφείς θα σου κόβεται από το χασιλίκι σου. Λυπάμαι, το ξέρω ότι στεναχωρώ. Αλλά αυτή η συμπεριφορά πρέπει να σου πω ότι δεν είναι καθόλου όμορφη για σένα. Και βεβαίως αν είναι ένα παιδί το παιδί και τι νομίζεις μάνα ότι θα με μάθεις σήμερα να μου δώσεις το διφραγγό μήπως δεν δίνεις ποτέ. Δεν πειράζει αγάπη μου. Εγώ θα το πάρω το διφραγγό. Δεν πειράζει. Τρία ευρώ το Σάββατο. Δεν θα δώσετε πέντε όμως, γιατί μετά είναι καλό παιδί. Τρία. Δεν θα ξανασπάσει ποτήρι. Γιατί άμα θα σπάσει ποτήρι την άλλη φορά θα πάρει ένα ευρώ. Και μετά και τίποτα. Εσείς βεβαίως φοβάστε μήπως να βγει έξω και κλέψει. Α, το έχω ακούσει γι' αυτό. Να βγει έξω να κλέψει. Μα για να βγει να κλέψει έχετε δει κι άλλη συμπεριφορά που σε έχει συρραστηθεί. Εσείς βέβαια, ποτέ μη φοβάστε. Δεν πρόκειται να κλέψει. Έτσι. Δεν ανάγκη είναι εναντίον να είμαστε στο θυμό. Αλλά να είμαστε στατερείς σε αυτό. Προσωπικά, επειδή έχω θέμα με το θυμό του παιδιού μου, δεν σπάει πράγμα, τότε καταστρέφει, αλλά μπορεί να λέει λόγια που πληγώνουν. Και να ρίχνει, μάλλον χειρίζεται προφανώς, μας χειρίζεται και μας κάνει να γιωθούμε ενοχές τους γονείς. Ό,τι τον έχουμε καταπιέσει. Είδατε πώς έπιασε το κόλπο. Από τη στιγμή που σας είδε ότι εσείς συμπάτε στις ενοχές, γιατί σίγουρα έχετε πάει λίγο στην άκρη λόγω των δικών σας ενοχών, το έχει βρει αυτός, κυνή κορδώνει και το λέει. Και εκείνο το οποίο λέτε πάντα, όταν σε λέμε καταπιέστα και τα λοιπά, πλήκια, εμένα ο δικός μου ρόλος είναι να σε προστατεύω. Όταν λοιπόν εσύ θα μεγαλώσεις ψυχή μου και θα μπορείς καλύστα να το χειριστείς μόνος, θα κάνεις αυτό που νομίζεις εσύ. Επί του παρόντως όμως αγάπη μου πλήκια, αυτή η οικογένεια λειτουργεί έτσι. Τελεία και πάβλα. Δεν μιλάμε στον έφηβο παραπάνω από τρία λεπτά. Δεν μιλάμε παραπάνω από τρία λεπτά. Ξεκούει. Τέλος. Και εκφράστε συνέστημα. Δηλαδή βλέπετε να λέμε καταπιέσεις και τα λοιπά. Το καταλαβαίνω αγάπη μου πλήκια, το καταλαβαίνω απόλυτα. Από την άλλη πλευρά όμως πρέπει να βάλουμε και κάποια όρια που ξέρω ότι στεναχωρούν. Αλλά έτσι είναι. Το ξέρεις ότι σε εσδημώνει αυτό. Το ξέρεις γιατί νιώθεις ότι δεν μπορείς να το καταφέρεις μόνος σου. Αλλά θα δεις σιγά σιγά ότι θα είναι εντάξει τα πράγματα. Οπότε θα πει καλά η μάνα μου είναι αφασία. Μετά από αυτή τη στάση και εφόσον βλέπει ότι εσείς είστε όσο μπορείτε μετά μπορείτε να πάτε στο δωμάτιο, να κοπανάτε το κεφάλι σας στον δίχο. Αλλά όταν άπαξε και δει ότι αυτή υπάρχει στεθερότατη δική σας θα πει τι να της πω ρε παιδί. Αυτή είναι αφασική ρε παιδί. Τι πράμα ρε είναι αυτή. Τι πίνεις ρε μάνα λυγμένα πίνεις. Αυτές είναι οι εκφράσεις τις οποίες τις ακούμε από τα παιδιά. Τις ακούμε. Αλλά ήρεμα. Το ξέρω ότι κι εσείς σας τη δίνει πάρα πολύ. Δαγκώστε τη γλώσσα σας και σε καταλαβαίνω. Σε καταλαβαίνω πώς νιώθεις. Πρέπει όμως να ακολουθήσουμε αυτό. Εντάξει. Πού είμαστε? Είμαστε πίσω εκεί. Καλησπέρα σας. Πού είστε και καλησπέρα σας. Μιλήστε μας λίγο για το ρόλο των παιδαγώγης των παιδιών της μητέρας όταν η απουσία του πατέρα είναι έντονη λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Ταξίδια στο εξωτερικό, μακροχρόνια δηλαδή. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι δεν γίνεται η μάνα πατέρας. Όταν αναγκάζεται όμως. Πώς? Θέλω αυτές τις μαμάδες που έχετε στο μυαλό σας να είναι σωστές μαμάδες οι ίδιες. Δεν με ενδιαφέρει να γίνονται παπάδες. Δεν μπορείτε να παίξετε το ρόλο του παπά. Πρέπει να είστε όμως μία σωστή μαμά με δικά σας όρια. Άρα λοιπόν μη λέμε ότι σίγουρα τα παιδιά των οποίων ο μπαμπάς λείπει αρκετά. Υπάρχουνε πάβλες. Και να δηλαδή. Έχουμε δυσκολίες ομολογουμένους. Αλλά από την άλλη πλευρά δεν μπορείτε εσείς να γίνετε μπαμπάς. Σε καμία περίπτωση. Μπορείτε όμως να γίνετε μία πάρα πολύ σωστή μαμά πλείς στο ρόλο της. Δεν μπορείτε να γίνετε μπαμπάς. Ένας δύσκολος ρόλος. Γιατί πρέπει να είστε εκεί και δεν έχετε με κάποιον να το μοιραστείτε. Αλλά από την άλλη πλευρά όμως δεν μπορείτε να παίξετε ρόλο τον οποίο δεν τον ξέρετε. Έτσι. Άρα αυτό που λένε να θα είμαι μπαμπάς και μαμά δεν ισχύει. Το παιδί που δεν έχει την απουσία του πατέρα βιώνει την απουσία του πατέρα και έχει μία μαμά η οποία προσπαθεί παντεοτρόπως να είναι σωστή το δικό της ρόλο. Έτσι. Πώς είπατε. Ο έφηβος χρειάζεται απαντήσεις και το ρόλο του μπαμπά έντονο. Δηλαδή τι απαντήσεις να θέλει όπου θέλει το μπαμπά. Σαφώς και τον θέλει το μπαμπά αλλά τι απαντήσεις μπορεί να δώσει μόνο ο μπαμπάς που λείπει. Καταλάβατε. Πού είμαστε. Θέλω να σας πω καλησπέρα. Έχω μία κόρη 24 ετών και ένα γιο 18 ετών θα γίνει σε δύο μήνες. Πέρασα μία πολύ δύσκολη εφηβεία με την κόρη μου γιατί στα 13 χώρισα και ενώ ήταν το κορίτσι του μπαμπά και μου έλεγε χώρισε χώρισε χώρισε τον χώρισε τον είχαμε κάποια θέματα τέλος πάντων την πλήγωσε το ότι την άφησε ο μπαμπάς στα χέρια της μάμας τέλος πάντων. Πέρασα μία πάρα πολύ δύσκολη εφηβεία με ένα παιδί να με απαξιώνει να με βρίζει να μιλάει άσχημα απρεπέστατα δεν υπήρχε μία μέρα που να έχω περάσει καλά με την κόρη μου. Επίθεση στο γιο μου με αποτέλεσμα το δεύτερο παιδί μου που έχουμε 6,5 χρόνια διαφορά να έχει μεγάλο πρόβλημα με την αδελφή να πηγαίνω στο σχολείο να μιλάω και τα λοιπά το αποτέλεσμα χάνω τη μάμα μου τον μπαμπά μου τον μπαμπά μου τόσο πολύ μέσα σε ένα διάστημα δύο μηνών και ξαφνικά το κορίτσι μου πήγε πολύ ήταν κολλημένη με τη γιαγιά αυτό που λέμε πάω να λουφάρω στη γιαγιά αποφασίζει έχει την πρώτη τη σχέση σε μεγάλη ηλικία και αποφασίζει να φύγει και έτσι μένω εγώ με τον γιό μου τον έφηβο και την έφηβη την άτακτη έφηβη για μεγάλο χρονικό διάστημα με μεγάλα προβλήματα να φεύγει με το φύλλο της Για ποια ηλικία μιλάτε τώρα τις χωρίσεις 21 Σημείο τέλος είχα φτάσει σε ένα σημείο να έχει κρίση να έχω πάρει ψυχίατρα εδώ στο Καλαμάκι και να μου λέει η γιατρός ότι όπως είναι τώρα σε κρίση δε θα μου τη φέρετε, δε θα της μιλήσετε θα ηρεμήσει, θα κάνετε τα πάντα να ηρεμήσει και μετά θα μου τη φέρετε κι όντως πήγαμε, γιατί είχα φοβόμουν μήπως το παιδί μου δεν είναι καλά και αυτό να μην τα υπολογώ φεύγει η γλυκόρι μου και πηγαίνει και ζει με το φύλλο της γίνεται ανεξάρτητη ξεκίνησε να βουλεύει και να βγάζει μια σχολή δημοσιογραφίας έφτασε στο σπίτι μου που μεγάλουν τα δύο παιδιά και άρχισε να μπαίνει στο στίβο εργασίας, ζωής και άρχισε να βλέπετε δύσκολα γύριζε από το μαρούς που δούλευε σε εμπορικό και σπούδαζε στον αντένα δεδικά μέσα το βράδυ έβγαλε το δεύτερο έτος δουλεύοντας αυτή Το αποτέλεσμα το αποτέλεσμα, ένα παιδί το οποίο δεν περίμενα ποτέ ότι θα είναι δίπλα μου αυτή τη στιγμή στέκεται το παιδί όταν είχα την πόρη μου και μου είχε προβλήματα το μικρό αγιός μου έλεγε μαμά μου αγάι μου για σένα μικρός, δεν είχε μπαίνει στην αφιβεία και μου έλεγε μαμά μου αγάι μου για σένα κάνει υπογραμμή αυτή τη στιγμή δεν καταλαβαίνει είναι στην αφιβεία λοιπόν, και τι γυρίζει αγιός μου και μου λέει σήμερα που είναι 18 χρονών που υποτίθεται ότι ήταν ένα με μένα σαν προσωπικότητα Την γυρίζει και μου λέει εδώ και χρόνια τα πέρασες με την κόρη σου τώρα ήρθει η σειρά μου να τα περάσεις προσέξτε τώρα ήρθει η σειρά μου να τα περάσεις και παιδί τα πόρασες με αυτές αυτός που μου υποστήριζε τώρα θα τα περάσεις και με μένα και έχω τώρα το γιό να με πελεμάει και την κόρη που έχει φύγει να έχει κατανοήσει το ρέλο της μάνας χωρίς να έχει κάνει παιδιά και να είναι δίπλα μου και χθες από το πρωί μέχρι το βράδυ η κόρη ήταν η ψυχολύβος μου και με έμαθε ότι το παιδένιο και ήρθε σήμερα γι' αυτό το λίγο το παιδένιο είναι στην εφηβεία και τι μου είπε κόρη μου που είναι τώρα 24 ξέρεις πως σε έβλεπαν εμένα να ξεμολογείτε ή ήθιβε τότε σε έβλεπαν σαν το κόκκινο πανί δεν σε έβλεπα καθόλου ή ήθελα να σε ρεθήσω να σε τσιγκλήσω να τσακωθώ να ζούσα μέσα από αυτό αυτό ήθελα να πω και σας ευχαριστώ πολύ πρέπει να σας πω ότι όταν συμβαίνει ένα διαζύγιο κατά τη διάρκεια της εφηβείας του παιδιού και είναι ένα συγκρουσιακό διαζύγιο αναφυσβείται τα παιδιά ζητάνε να λυθεί αυτό γιατί θέλουν να φερνώσουμε να λυθεί αυτό αλλά από την άλλη πλευρά θέλουν τη μητέρα να τους υποστηρίξει να μη συμβεί αυτό και ο πατέρας όταν έχουμε συγκρουσιακή σχέση στη διάρκεια της εφηβείας της χώρας είναι πατέρας και αιωμένος έπρεπε λοιπόν αυτός ο άνθρωπος να φύγει ο οποίος ήταν εν δυνάμη δικός της εραστής από σας γιατί εσείς τον κακό μεταχειριζόσασταν κατά την άποψή της οπότε λοιπόν το γεγονός ότι εσείς δεν φρενάρατε και δεν κάνατε εκείνο το οποίο έπρεπε να κάνετε για να κρατήστε τον εραστή της όχι τον πατέρα της σας θύμωσε πάρα πολύ αποτέλεσμα λοιπόν ήτανε βεβαίως να σας τα βάλει μαζί σας διότι εσείς τις διώξατε αυτόν που αγαπούσε και επόμενο λοιπόν ήταν στα 21 της χρόνια να βρει έναν άλλον άνθρωπο και να φύγει από σας γιατί εκείνο ήταν αυτό το οποίο της έλειπε έπρεπε να βρει έναν άντρα να κολλήσει μαζί και είναι 15 χρόνια μεγαλύτερος σαφώς και θα ήτανε παιδάκι θα ήτανε το γεγονός ότι ο γιος σας εκείνη την ηλικία σας υποστήριζε πάρα πολύ για την συμπεριφορά της μαμάς για την συμπεριφορά της κόρης ήτανε ότι έπρεπε εκείνος να σας κατακτήσει γιατί εσείς ήταν ερωμένοι για εκείνον και σας υποστήριζε και δεν ήθελε να σας χάσει όχι τώρα δεν είστε πια ερωμένοι τώρα είστε η μαμά εκείνη η οποία δεν τον υπερασπίστηκε οπότε τώρα θα τα πληρώσετε δεν τον υπερασπιστήκατε σε σχέση με τον πατέρα του έπρεπε να τον κρατήσετε τον πατέρα του αλλά από την άλλη πλευρά όμως εάν κρατούσατε τον πατέρα του θα σας έχανε εσάς ωσερωμένοι αυτή η σύγκρουση πάρα πολύ μεγάλη που κάνει τα παιδιά να είναι πολύ ευπροσίγορα με τον γονιό τους να κάνουνε οο τον γονιό τους και τώρα λοιπόν που έχει μεγαλώσει και βεβαίως εσείς δεν σταματήσετε πια να είστε ερωμένοι εκείνος βρήκε την ευκαιρία να σας πει το πόσο δεν τον υπερασπιστήκατε τότε για να έχει τον πατέρα του γι' αυτό λοιπόν δεν βάζουμε ποτέ τα παιδιά να αποφασίσουν για το δικό μας διαζύγιο απέξω εμείς χωρίζουμε με τον συντροφό μας τα παιδιά με τον πατέρα τους ή με τη μητέρα τους ανάλογα η κόρη σας το ότι σας καταλαβαίνει τώρα είναι γιατί ήδη φορτίστηκε συναισθηματικά από το αρσενικό οπότε το κενό το οποίο της δημιούργησε αυτό το βρήκε το νεραστή τον βρήκε οπότε ξυσορρώπησε έτσι καιρός είναι ζευγαρώστε και εσείς πάντως να δείτε τι ωραία θα γίνουν τα πράγματα ακούστε με Καλησπέρα εδώ σας ευχαριστούμε πολύ για απόψε μας ανησυχεί σας ευχαριστούμε κατ' αρχή μας ανησυχεί ο έφηβος που δεν έχει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που είπατε απόψε σε πολύ μεγάλο βαθμό δηλαδή ούτε πολλές εντάσεις ούτε πολλές αρνήσεις ούτε πολλές εξόδους μετρημένος αλλά για να το αναφέρω προφάνως δεν είναι τόσο ήπιο θα είναι λίγο πιο κάτω μας ανησυχεί ή απλά είναι ένα παιδί χαμηλών τόνον και υποτονικό την εφηβία την χρωστάμε όλοι αυτό φοβάμαι και εγώ γι' αυτό ρωτάω γι' αυτό λέμε ότι ξέρετε όταν έρχονται γονείς γι' αυτό έχουνε παιδί το οποίο συνεργάζομαι γιατί εκείνο το οποίος θέλουμε θέλουμε θεωρείτε ότι είναι φυσιολογικό είναι το παιδί να ζήσει την ηλικία του όταν λοιπόν δεν ζήσει την ηλικία του ειδικά την εφηβία θα την περάσει έτσι κι αλλιώς γι' αυτό βλέπουμε τις παλαιοπαιδικές συμπεριφορές πρέπει να την εξοφλήσουμε την εφηβία μπορούμε να κάνουμε κάτι εμείς ή θα έρθει η ώρα που μόνο θα το κάνει κοιτάξτε να σας πω κάτι επειδή αυτό σίγουρα έχει περιεχόμενο δεν ξέρω ποιο είναι το περιεχόμενο και το παιδάκι έχει αυτή τη στάση το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι αυτή τη στιγμή μπορείτε να ξέρετε ότι η θάλασσα είναι ήρεμη ετοιμαστείτε να φορέσετε σωσίβιο και θα το φορέσετε το σωσίβιο όταν πια παρόλο που θα φοράτε σωσίβιο δεν θα μπορείτε να κάνετε τίποτα θα είναι αρκετά μεγάλους το φοβάμαι ακριβώς σίγουρα από κάποιες ανάγκες έχει προσαρμό στον εαυτό τους αυτή τη συμπεριφορά προφανώς και κάποια δική μου καταπίεση ας πούμε με κάποιο τρόπο τα παιδιά μας είναι η δική μας εικόνα ό,τι και να το κάνουμε εμείς επικονιζόμαστε στα παιδιά σίγουρα έχουμε βάλει το χέρι μας κοιτάξτε άμα ξέραμε θα τα κάνανε καλύτερα καλά σαφώς και από την άλλη πλευρά δεν θυμηθεί ότι γινόμαστε μαμάδες σύμφωνα με το τι μαμάδες είχαμε εμείς και τι πώς μας διδάξανε εμάς και όσο του μπούμε μέσα στη διαδικασία να δούμε ποια από αυτά τα οποία έχουμε βιώσει εμείς ως παιδιά από τη δική μας μητέρα τα ξεκαθαρίζουμε για να βάλουμε το δικό μας στίγμα χωρίς να το καταλαβαίνουμε πηγαίνουμε πάνω στην πεπατημένη γιατί ο γονιός λέει δεν γεννιέσαι γίνεσαι οπότε λοιπόν τι να κάνουμε τώρα να γεμίσουμε ενοχές και να πούμε πόσο άχρηστοι είμαστε γιατί ο γιος μας δεν μιλάει θα μιλήσει αργότερα για όνομα του Θεού σκάμε το κάθε τι παιδιά για όνομα του Θεού πάντως πρέπει να σας πω ένα πράγμα αυτό σας βολεύει μια χαρά εσείς έχω κι άλλο εφήβους σας βολεύει μια χαρά αυτό εντάξει την έχω βολέψει εδώ πέρα τώρα μια χαρά είναι τι καλό παιδάκι είναι άστα εκείνο που ισχύει που λέμε πίσω έχει εκλάμπα την ουρά σας ακούω πατέρα εσείς πατέρα μιλάτε καλησπέρα και από μένα να ρωτήσω επειδή έχω δύο εφήβους 15 και 17 εμείς θα ζούμε 15 και 17 πρώτη και τρίτη ηλικίου δηλαδή 14 χρόνια ψταυρωθήκατε ζω όλα τα χαρακτηριστικά που είπατε και από τους δύο σε διαφορετική μορφή και τα λοιπά αυτό που μου λείπει και δεν μπορώ να τους δώσω υπομόνη όλα αυτά που πρέπει να κάνουμε τα κάνω δηλαδή ο ένας το δωμάτιο του όχι απλά δεν μπορείς να μπεις εντελώς όχι μόνο και από καθαριότητα και από τακτοποίηση δεν το συζητάμε το άλλο άκρο αλλά ας πούμε για να κάνει και μπάνιο ο ένας ναι ο άλλος καθόλου αλλά και για να κάνει μπάνιο τον εαυτό του δηλαδή πρέπει να τάξουμε κάτι ο μικρός που είναι ο τακτοποίητος μόλις πιάσει την λενάδα θα βγάλει όλο το πιτσί από πάνω του οπότε θα βγάλει την πέτσα του μη νοιάζεστε καθόλου αυτά ας πούμε ότι κάνουμε υπομονή και περιμένουν να περάσουν αυτό που δεν έχω καταλάβει είναι πως μπορώ να δώσω στον έφηβο κίνητρο μου λείπει το κίνητρο να τους δώσω δηλαδή κίνητρο για το τι θέλουνε πως μπορούν να κάνουν τη ζωή τους καλύτερη αργότερα ότι πρέπει να διαβάσεις δεν είναι ότι εσείς τι παράδειγμα είστε και ο μπαμπάς του είστε κινητοποιημένοι άνθρωποι πολύ ωραία άρα λοιπόν τα παιδιά έχουν έχουν προς λαμβάνωσης των γονιών τους έχουν γεννήσεις δραστήριους έχουν γονίσεις συνεργατικούς έχουν γονείς οι οποίοι αγωνίζονται τα βλέπουν πολύ σε πολύ μεγάλο βαθμό άρα λοιπόν όταν εσείς λέτε για κίνητρο τι εννοείται έχω την αίσθηση ότι επειδή βλέπουν ίσως ότι υπάρχει μια αγωνιστικότητα από μας και μια επιχείρηση που προοδεύει ότι επαναπαύονται και δεν βάζουνε να ξεχωρίσουν να φύγουν εκτός οικογένειας επιχείρησης και τα λοιπά ότι να βάλω το δικό μου δρόμο να έχω κίνητρο να σπουδάσω να κάνω κάτι άλλο αυτό μου λείπει να τους δώσω το θέμα είναι ότι πιθανόντα τα παιδιά να έχουν πιστεί από σας να είναι επαναπαυμένα δηλαδή μην το βλέπετε τώρα κοιτάξτε σε μικρότερη ηλικία το πόσο large μπορεί να ήσασταν και πόσο ανοιχτή με τα παιδιά και το πόσο δεν τα κινητοποιούσατε γιατί να περιμένεις να κινητοποιήσεις ένα έφυγο είναι λιγάκι αργά αυτή η κινητοποίηση έρχεται σε πολύ μικρότερη ηλικία που συνήθως είμαστε πολύ επιτρεπτικοί λέμε παιδάκι είναι ρε παιδί μου ας θα μεγαλώσει δεν πειράζει όταν λοιπόν έχουμε αυτό το δεν πειράζει πρέπει να σας πω όσα πιο πολλά δεν πειράζει έχετε πει τόσο περισσότερα προβλήματα θα έχετε αυτό βάλετε το υπόψι σας όσο περισσότερο επίσης για τον εαυτό σας όσες φορές δηλαδή δεν πειράζει αφήνετε τον άλλον να το ξέρετε αυτό πειράζει όταν πειράζει κάτι πειράζει άρα λοιπόν και στο μικρό παιδί όταν του λέτε δεν πειράζει αγάπη μου αύριο θα είσαι καλύτερος και αύριο δεν είναι πάλι καλύτερος και λέει ναι δεν το μάθεις αγάπη μου ξανά πάλι μάνα από την αρχή τώρα τι να καταλαβαίνει το παιδάκι λέμε έτσι και εκείνο το οποίο γίνεται είναι ότι το κίνητρο την αγωνιστικότητα δεν την αντιλαμβάνονται άρα λοιπόν αν πάτε στην εφηβία να τον κάνετε να αγωνίζεται τον έφυγο δεν το έχετε αυτό γιατί από τη φύση του γίνεται ενωχελικός είπαμε θέλει να απομονώνεται έχει πολύ ευαισθησία και αν έχει το παιδί κινητικότητα είναι γιατί το κυταρό του είναι έτσι το νευρολογικό του κύτερο δηλαδή αν έχουν ένα παιδί δραστήριο που γίνουν ταθλητές που τρέχουν που συμμετέχουν είναι το κυταρό τους αυτό και είναι η κοινονομικότητά τους άρα λοιπόν εκείνο που έχετε να κάνετε εσείς είναι τους ζητάτε να έχουν συνέπεια τουλάχιστον σε αυτό το οποίο κάνουμε γιατί η κινητοποίηση δεν είναι να φύγουν από τη δική σας προστασία και το δικό σας που κούνι που έχετε γιατί μακάρι να είναι πάρα πολύ κινητοποιημένα και να μορφωθούν και να πάρουν εκπαίδευση και να διαδεχτούν μια επιχείρηση το θέμα λοιπόν εκείνο το οποίο θέλουμε είναι να είναι κινητοποιημένα εκείνα για τον εαυτό τους τις συνέπειες τους εντάξει, ευχαριστώ πολύ, παρακαλώ Είμαι ο πατέρας ακριβώς στην ηλικία όπως είπατε στα 16.30 πριν τα Χριστούγεννα, δευτέρας ηλικίου ακριβώς, είμαστε, είμαστε καρφί χωρισμένος, ζει με τη μητέρα όσο είναι φυσιολογικό έχω υπέρ καλή σχέση, το μόνο που θέλω να ξέρω εκτός από φρένο τι άλλο μπορώ να κάνω αυτή τη στιγμή εκτός από το να έμει το φρένο το κάνω και όλα αυτά λειτουργούν άψογα μέχρι τώρα, δεν έχουμε θέματα κάτι άλλο στη σχέση μέσα, διότι ακριβώς επειδή μείνω κοντά, είμαστε πολύ τακτικά μαζί είστε φιλικός μπαμπάς, όχι φίλος, φιλικός μπαμπάς μια χαρά είστε τότε θα είστε το φρένο ενός φιλικού μπαμπά μια χαρά είστε, από τη στιγμή που έχετε παραδοχή από το γιο σας, από τη στιγμή που θέλει να κάνει παρέα μαζί σας από τη στιγμή που εσείς είστε συνεπείς και είστε εκεί από εκεί και πέρα και το φρένο σας θα το δεχτούν ως μια φυσιολογική κατάσταση αλλά επίσης και το γεγονός ότι είστε ένας φιλικός μπαμπάς αυτό βοηθάει πάρα πολύ και μου δώσετε και την ευκαιρία τώρα να πω ότι με τα παιδιά δεν είμαστε φίλοι εντάξει, τα παιδιά έχουν χιλιάδες φίλους έναν μπαμπά έχουν και μία μαμά άρα λοιπόν είμαστε μαμά και μπαμπάς φιλικοί δεν βγάζουμε τα μάτια του παιδιού μας ούτε το παλαμαριάζουμε αλλά από την άλλη πλευρά όμως είμαστε φιλικοί γονείς έχουμε κατανόηση, έχουμε κουβέντα με το παιδί μας μπορούμε να διαφωνούμε και να του πούμε ότι όχι δεν έχεις δίκιο και λες βλακίες ότι έχουμε άλλη άποψη πάνω στο θέμα γιε μου άκουσε την ανάγκη για την ακολουθήσεις απλώς μια άλλη σκέψη όταν πηγαίνουμε κατά αυτόν τον τρόπο και δεν εναντιωνόμαστε στις απόψεις των παιδιών οι οποίες πάρα πολλές φορές μας βγάζουν έξω από τα ρούχα μας τότε τα πράγματα γίνονται πολύ πιο μαλάκια έχουν τα παιδιά εμπιστοσύνη σε εμάς το θέμα να μας έχουν εμπιστοσύνη όταν τους έχουμε εμείς εμπιστοσύνη μας έχουν και εκείνη εμπιστοσύνη εντάξει, οπότε διατηρηθείτε έτσι με χαρά τα χάρτα Τελευταία ερώτηση είναι η Βιβία Ορίστε Ευχαριστώ, καλησπέρα σας Πώς μπορεί να αντιμετωπίσει ένας μπαμπά στην προσκόληση της κόρης του της έφηβης αυτόν όταν βλέπει ότι δεν κάνει και άλλες παρέες στο σχολείο και λοιπά Δεν το κατάλαβα, δεν πάει κάτι καλά εδώ Ναι, δηλαδή το κοριτσάκι είναι πολύ προσκολημένο στο μπαμπά δεν κάνει πολύ εύκολα παρέες με άλλα Δεν έχει καμία σχέση η προσχολήση του μπαμπά του που δεν κάνει παρέες, που σημαίνει ότι η μαμά της δεν είναι κοντά σημαίνει ότι η σχέση με τη μαμά της είναι χαλαρή συναισθηματικά, οπότε φορτίζεται συναισθηματικά περισσότερο από τον πατέρα Δεν έχει καμία σχέση αυτό με την κοινωνικότητά της Αυτό έχει σχέση με το πόσο νιώθει το παιδί ικανό να δημιουργήσει κοινωνικές σχέσεις Δεν έχει καμία σχέση με την προσκόληση εκτός αν εννοείται ότι ο μπαμπάς σαμποτάρει τις φυλιές της Αν ο μπαμπάς σαμποτάρει να την έχει στον ελεγχό τον αυτό δεν είναι καλό. Όχι, δεν σαμποτάρει ο μπαμπάς Από τη στιγμή που δεν σαμποτάρει και είναι πάρα πολύ κοντά με τον μπαμπά της δεν είναι η προσκόληση αυτή που δεν την κάνει η κοινωνική Είναι η προσωπική της ανασφάλεια και η προσωπική της ανασφάλεια που προέρχεται από το γεγονός πιθανόντα να μην αντικατοπθύζεται σωστά η μητέρα της επάνω της Ευχαριστώ. Εντάξει. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Να είμαστε καλά και του χρόνου. |
