| : [♪ Μουσική! Παιδιά, γεια σας! Το όνομά μου είναι Σοφία Πανταζίκη, είμαι δασκάλα σε δυvar Streaming School. Σήμερα μαζί θα κάνουμε ένα μάθημα που αφορά στη Γλώσσα. Στην ενότητα 10, στα ατυχήματα, και θα δούμε μαζί το κείμενο με λένε Σόνια, το αφηγηματικό κείμενο. Και θα εξηγήσουμε ποια είναι τα στοιχεία της αφήγησης, πώς μπορούμε δηλαδή να κάνουμε αφήγηση κι εμείς και εσείς δηλαδή στο σπίτι. Θα τα εντοπίσουμε αυτά τα στοιχεία πάνω στο κείμενο και μετά θα δούμε λιγάκι παιδιά και τους όρους της πρότασης. Υποκείμενο, ρήμα, αντικείμενο, κατηγορούμενο, κάτι σας θυμίζουν όλα αυτά. Πάμε όμως τώρα να δούμε το κείμενό μας, παιδιά. Τι θέλω από σας. Στην οθόνη θα προβληθεί τώρα το κείμενο, είτε να το διαβάζετε κι εσείς από μέσα σας ή μαζί μου, είτε παιδιά μπορείτε να κλείσετε και τα μάτια σας και να σκέφτεστε αυτά που εγώ θα διαβάζω. Είναι ωραίο κι αυτό, την ώρα που μας διαβάζει κάποιος κάτι, και όπως είναι και αυτό το κείμενο που είναι μια ιστοριούλα, μια αφήγηση, να κλείνουμε τα μάτια και να το φανταζόμαστε, να πλάθουμε εικόνες, να κάνουμε εικόνα τα λόγια αυτού που μας διαβάζει. Πάμε λοιπόν, παιδιά, να ξεκινήσουμε με το κείμενο. Με λένε Σόνια και μάλιστα σας αποκαλύπτω τώρα ότι το κείμενο αυτό, στο κείμενο μάλλον αυτό, αφηγητής μας, παιδιά, είναι η ίδια η Σόνια και είναι μια γάτα. Οπότε για να δούμε τι έχει να μας πει η Σόνια. Στο διπλανό σπίτι, που είναι μονοκατοικία, μένει ένας περίοδος άνθρωπος, ο κύριος Δίνος. Αυτός ο κύριος Δίνος, που είναι αρκετά μεγάλος σε ηλικία, μένει μόνος του. Προημερώ λοιπόν, ο κύριος Δίνος είχε ανάψει μια φωτιά στο πίσω μέρος του κήπου, κάτω από το μεγάλο πεύκο, και έκεγε τα ξερά φύλλα και τις πευκοβελώνες. Αυτό το κάνει τακτικά ο κύριος Δίνος και είναι ενοχλητικό, αλλά πολύ που τον νοιάζει. Σας είπα, είναι ένας πολύ μυστήριος άνθρωπος. Από το πρωί μας είχε πνίξει στον καπνό. Εγώ είχα βγει στο μπαλκόνι και παρακολουθούσα. Έπειτα από λίγο τον είδα να φεύγει από το σπίτι. Κρατούσε και έσαιρνε και τη μεγάλη καρότσαντα με τα ροδάκια, αυτή που παίρνει πάντα μαζί του όταν πηγαίνει για ψώνια στην αγορά. Εγώ συνέχισα την παρακολούθηση από τη βεράντα. Η φωτιά φαινόταν να έχει σβήσει. Ύστερα, από λίγο όμως, εκεί που κοίταζα αφιριμένη, είδα μια μικρή φλόγα να ξεπηδάει μέσα από τις τάχτες. Αλλά φιάστηκα! Δεν μου αρέσει η φωτιά. Μόνο η ζεστασιά της μου αρέσει. Συνέχισα, λοιπόν, να παρακολουθώ. Σε λίγο ξεπήδησε κι άλλη μια φλόγα. Και μετά μια τρίτη. Και σε λίγο η φωτιά ξανάρχισε να καίει με δύναμη, όπως όταν την είχε πρωτοανάψει ο κύριος Δίνος. Δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω. Ε, δεν έκανα λοιπόν τίποτα. Απλώς περίμενε υπομονετικά να σβήσει. Η φωτιά όμως, όχι μόνο δεν έσβηνε. Αλλά σε λίγο άρχισε να προχωρεί. Δίπλα στο μεγάλο πεύκο, ο κύριος Δίνος είχε ακουμπήσει τρία μεγάλα χαρτόκουτα, με κάτι παλιά, περιοδικά και εφημερίδες. Δεν πέρασε πολύ ώρα. Και η φωτιά έφτασε στα χαρτόκουτα, τα οποία άρπαξαν αμέσως. Κάποια στιγμή, οι φλόγες της φωτιάς έφτασαν στην κουρτίνα, η οποία άρπαξε αμέσως φωτιά, και άρχισε να βγάζει έναν περίεργο μαύρο καπνό, που μύριζε πολύ άσχημα. Για να πω την αλήθεια, δεν με πολύ πείραζε που καίγονταν η κουρτίνα. Αλλά οι φλόγες είχαν αρχίσει να γλύφουν επικίνδυνα τον κορμό του Πέθκου. Αυτό με πείραζε πολύ. Το Πέθκο αυτό το αγαπώ πάρα πολύ. Όρες ολόκληρες έχω περάσει σκαρφαλωμένη στα κλαδιά του. Κατά τα φαινόμενα, η φωτιά είχε βαλθεί να μου καταστρέψει το αγαπημένο μου Πέθκο. Αααα! Ως εδώ και μη παρέκει! Φώναξα. Με μιας πετάχτηκα όρθια και τρέξα αστραπή στον κήπο. Ε, πρέπει να με βλέπατε! Σκαρφάλωσα στη μάντρα, πετάχτηκα πάνω από τα κάγκελα της μεσοτυχίας και με ένα πολύ θεαματικό άλμα, προσγειώθηκα στον κήπο του κύριου Δίνου. Κανένας δεν φαινόταν να με ακούει, ούτε και να έχει πάρει είδηση τι γινόταν. Έτρεξα σαν σύμφωνας, διότι εγώ είμαι γυμνασμένη και τρέχω όπως η Σαΐτα, όταν βέβαια θέλω και υπάρχει λόγος. Έτρεξα, λοιπόν, και προσπάθησα να τραβήξω το λάστιχο με το νερό από το αυλάκι με τα λαχανικά. Το σχέδιο ήταν να πάω στη φωτιά. Εμένα δεν μου αρέσει το νερό καθόλου, όμως εδώ ήταν μια περίπτωση εξαιρετική. Ήταν ώρα για δράση. Κανένας άνθρωπος δεν φαινόταν από πουθενά και εγώ ήμουν η μόνη που μπορούσε να κάνει κάτι. Φωνάζοντας, λοιπόν, με όλη μου τη δύναμη, προσπαθούσα να τραβήξω το λάστιχο. Δεν ήταν εύκολο. Πανδύσκολο ήταν. Το λάστιχο είναι πολύ βαρύ έτσι κι αλλιώς, πόσο μάλλον όταν είναι γεμάτο νερό. Με τις φωνές και τα ουριαχτά, ξύπνησε η Μαρία. Η Μαρία είναι πολύ ψυχρεμό άτομο. Μια και δυο πήγε στο τηλέφωνο και πήρε το 199 που είναι η πυροσβεστική. Κατόπιν ειδοποίησε και το 100 που είναι η άμεση δράση. Έπρεπε να ακούγατε τις σειρήνες να ουρλιάζουν. Σχεδόν αμέσως έφτασαν οι πυροσβέστες πάνω στο κόκκινο αυτοκίνητό τους, με το πορτοκαλί φως να στριφογυρίζει και τη σειρήνα να ξεκουφαίνει τη γειτονιά. Πίσω τους έρχονταν οι αστυνομικοί μέσα στο άσπρο μπλε περιπολικό με τη δική τους σειρήνα να ουρλιάζει. Χαμός σας, λέω γινόταν! Οι πυροσβέστες ξεδίπλωσαν γρήγορα-γρήγορα κάτι τεράστιους σπάνινους σωλήνες νερού που είχαν μαζί τους στο αυτοκίνητο. Μετά άνοιξαν τους μεγάλους διακόπτες του νερού που υπήρχαν στο κόκκινο αυτοκίνητό τους και βάλθηκαν να ρίχνουν νερό πάνω στη φωτιά, έξω στον κήπο, μέσα στην κουζίνα του κύριου Τίνου, πάνω στο πεύκο, παντού όπου υπήρχε φωτιά. Οι αστυνόμοι προσπαθούσαν να βάλουν τον κόσμο που μαζεύτηκε σε κάποια τάξη. Όλοι προσπαθούσαν να βοηθήσουν και όλοι αγωνιούσαν μήπως η φωτιά έφτανε μέχρι τα διπλανά σπίτια. Αλλά οι αστυνομικοί είπαν πως δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας. Τελικά η φωτιά εσβήσε γρήγορα. Ο κύριος Τίνος, μόλις γύρισε εκεί μπροστά σε όλους, μου ζήτησε συγγνώμη για τη συμπεριφορά του. Είπε μάλιστα πως μου χρωστούσε και ένα γεύμα με το καλύτερο ψάρι της αγοράς. Βλέπετε, η αδυναμία μου στα ψάρια είναι γνωστή σε όλη τη γειτονιά. Όταν όλα τελείωσαν, ένας πυροσβέστης με πήρε αγκαλιά και με σήκωσε ψηλά στα χέρια. «Ιδού η επίτημος γατοπυροσβέστης», φώναξε δυνατά και όλοι γύρω ξέσπασαν σε χειροκροτήματα και ζητοκραυγές. Η Μαρία με αγκάλιασε σφιχτά και με φίλησε. Και η μητέρα και ο πατέρας, όταν το έμαθαν, είπαν πως ήταν πολύ περήφανη για τη γάτα τους. Μέχρι και η τοπική εφημερίδα έγραψε ένα ολόκληρο άθρο για την αφεντιά μου. Πρωτοσέλιδο έγινε η φωτογραφία μου. Όλοι μιλούσαν για το κατόρθωμα της όνιας της γάτας. Ο Σάχης, ο γάτος απέναντι, κόντεψε να σκάσει από τη ζήλια του. Η Σαλώμη, η φίλη μου, είπε πως είμαι γάτα με πέταλα, που πάει να πει ξυράφη από εξυπνάδα. Εγώ δεν είπα τίποτα, γιατί όπως σας έχω πει, εμένα δεν μου αρέσουν τα παινέματα, εγώ είμαι μετριόφρον. Και έτσι λοιπόν, παιδιά, τελειώνει το ωραίο μας κείμενο. Πιστεύω να σας άρεσε, γιατί πέρα ότι διηγείται ένα ατύχημα που συνέβη κάτι άσχημο, επειδή πήρε φωτιά κάποιο σημείο, έχει και το στοιχείο του χιούμορ, παιδιά. Έχει μέσα πολλές φράσεις, οι οποίες μας κάνουν να γελάσουμε. Και ξεκινάμε, παιδιά, από το κομμάτι, το οποίο είναι ότι το κείμενο το αφηγεί τη γάτα. Οπότε, αυτόμάτως, το κείμενο γίνεται και πιο χιουμοριστικό. Πάμε όμως, για να κατανοήσουμε καλά το κείμενο, να κάνουμε μία άσκηση με σωστό ή λάθος. Πάμε να δούμε λοιπόν. Λέει τώρα, αφού διαβάσατε προσεκτικά την ιστορία, βάλτε ένα σήγμα ή ένα λάθος στην κάθε πρόταση. Πρώτη πρόταση λοιπόν, παιδιά. Ο κύριος Δίνος πρώτη φορά έβαλε φωτιά για να κάψει τα ξερά φύλλα και τις πευκοβελώνες. Τι λέτε, παιδιά, πρώτη φορά έβαλε φωτιά ο κύριος Δίνος. Θυμάστε την ιστορία, την ακούσατε, την κάνατε εικόνα όταν σας τη διάβαζα. Πάρα πολύ ωραία, παιδιά. Είναι λάθος, δεν έβαλε πρώτη φορά φωτιά. Το συνήθιζε να καίει τα ξερά κλαράκια, είτε που έχουν πέσει από τα δέντερα, είτε που καθαρίζει από την αυλή του. Το είχε σαν συνήθιο να τα μαζεύει εκεί σε ένα σωρό και να βάζει φωτιά να τα καίει. Ωραία, πάμε λοιπόν στο επόμενο. Η φωτιά φαινόταν να έχει σβήσει, αλλά τελικά να ζωπυρώθηκε. Τι σημαίνει τώρα να ζωπυρώθηκε. Σημαίνει ότι ξαναρχίζει να φαίνεται ότι θα δυναμώσει η φωτιά, θα μεγαλώσει. Σωστό, πάρα πολύ σωστό, ακούω και σας που το λέτε. Λοιπόν, είναι σωστό, παιδιά. Ενώ φαινόταν ότι θα σβήσει και είναι μια μικρή φωτίτσα συνηθισμένη για τον κύριο Τίνο, η φωτιά μέσα από τις τάχτες ξαναπήδησε μια καινούργια φλόγα. Η Σόνια πήρα μέσω στην απόφαση να σβήσει τη φωτιά. Θυμάστε, παιδιά, όταν η Σόνια η γάτα είδε τη φωτιά να φουντώνει, να το πούμε, να ζωπυρώνεται, πήγε αμέσως να τη σβήσει, για σκεφτείτε το, για σκεφτείτε το. Πάρα πολύ ωραία. Δεν πήγε αμέσως να τη σβήσει, απλώς παρακολουθούσε. Έβλεπε να καίγεται το διπλανό χορταράκι, έβλεπε να παίρνει λίγο φωτιά η κουρτίνα, απλώς παρακολουθούσε. Πολύ σωστά. Άρα είναι λάθος. Δεν πήρε αμέσως την απόφαση να σβήσει τη φωτιά. Πάμε παρακάτω. Στη Σόνια δεν άρεσε η ιδέα να καει το αγαπημένο της Πεύκο, και γι' αυτό αποφάσισε να σβήσει τη φωτιά. Λοιπόν, παιδιά, σας βοηθάω. Πότε ήταν το σημείο που η Σόνια, ενώ αυτό ήταν ατάραχη, και παρακολουθούσε τη φωτιά, ήταν η ώρα το σημείο που έδρασε, που λέει τώρα δεν γίνεται, κάτι πρέπει να κάνω κι εγώ. Πάρα πολύ ωραία! Ήταν η στιγμή που άρχιζε η φωτιά να αγλύφει, όπως είπε, το Πεύκο, που ήταν το αγαπημένο της, που εκεί σκαρφάλλωνε, έπαιζε, παίρνουσε τις ώρες της. Άρα, λοιπόν, είναι σωστό αυτό. Όντως δεν της άρεσε η ιδέα να καει το αγαπημένο της Πεύκο. Και γι' αυτό αποφάσισε να σβήσει τη φωτιά. Σωστό! Πάμε στο επόμενο. Το σχέδιο της Σόνιας ήταν να τραβήξει το λάστιχο με το νερό, από το αυλάκι με τα λαχανικά. Εδώ τι λέτε, παιδιά, σωστό ή λάθος? Ήταν το σχέδιο της, δηλαδή, πώς θα έσβηνε τη φωτιά η Σόνια. Ή πήγε και φώναξε κάποιους. Για να το σκεφτούμε αυτό λιγάκι. Πολύ ωραία! Λοιπόν, όντως αυτό που λέτε είναι σωστό. Και είναι και σωστή αυτή η πρόταση. Η σκέψη της ήταν να σβήσει τη φωτιά. Πώς αν τη σβήσω, σου λέει, ας πάω εκεί στον κήπο που έχει το διπλανό σπίτι, κυδάει τη μάντρα, παίρνει το λάστιχο και προσπαθεί να σβήσει τη φωτιά, αλλά ούτε λίγο δεν μπορούσε να το κουβαλήσει. Φανταστείτε πόσο βαρύ ήταν για μια γάτα να κουβαλήσει το λάστιχο. Πόσο μάλλον λέει όταν αυτό είναι γεμάτο και με νερό. Άρα εδώ λοιπόν είναι σωστό. Είναι σωστική αυτή η πρόταση. Πάμε στην επόμενη. Η Σόνια επειδή δεν μπορούσε να τραβήξει το λάστιχο, πήρε τηλέφωνο στην Πειροσβεστική και στην Άμεση Δράση. Σωστό ή λάθος. Δεν καταφέρνει να τραβήξει το λάστιχο. Παίρνει τηλέφωνο. Σωστό ακούω κάποιον να λέει, αλλά μήπως να το ξανασκεφτείς. Ναι μεν μετά κάποιος τηλεφώνησε στην Άμεση Δράση, αλλά παιδιά δεν ήταν η Σόνια. Ποιος ήτανε? Πάρα πολύ σωστά, ήταν η Μαρία. Μάλλον από ό,τι καταλαβαίνουμε και από το κείμενο, το αφεντικό της Μαρίας. Άρα λοιπόν παιδιά, αυτή η πρόταση είναι λάθος, είναι λανθασμένη. Πάμε στην επόμενη. Το τηλέφωνο της Πειροσβεστικής είναι το 199 και της Άμεσης Δράσης το 100. Τι λέτε για αυτά τα νούμερα παιδιά, τα έχετε ξαναδεί? Άρα 199, όταν θέλουμε τι να πάρουμε, και 100 η αστυνομία. Είναι σωστή αυτή η πρόταση, τις ξέρετε αυτούς τους αριθμούς, παιδιά. Είναι σωστή. 100 η αστυνομία, λοιπόν, η Άμεση Δράση και 199, αν παιδιά κι εσείς παρατηρήσετε, κάπου στη γειτονιά σας, είτε δίπλα, είτε πιο μακριά, είτε δείτε καπνό, πάντα ειδοποιούμε. Τώρα ξέρετε κι εσείς τον αριθμό που θα πρέπει να πάρετε. Ή θα πρέπει να πείτε στους γονείς σας να πάρουν. Το 199, παιδιά, είναι για τη φωτιά. Ωραία! Να το θυμόμαστε κι αυτό. Όπου δούμε φωτιά, παίρνουμε το 199. Κι εδώ είναι το τηλέφωνο της αστυνομίας. Η αστυνομία. Πολύ ωραία λοιπόν η Σόνια, τα ξέρει και αυτά τα νούμερα. Άρα εδώ τώρα είναι σωστή αυτή η πρόταση. Ωραία! Πάμε στην επόμενη. Οι πυροσβέστες ξεδίπλωσαν τους σπάνινους σωλήνες... και άρχισαν να σβήνουν τη φωτιά. Σωστό ή λάθος? Εντάξει, εδώ όλοι το έχετε καταλάβει. Σας βλέπω που σηκώνετε τα χέρια, με το λέτε όλοι απ' το σπίτι, ναι είναι σωστό, παιδιά. Όντως οι πυροσβέστες πήραν τους σπάνινους σωλήνες... και σβήσανε, άρχισαν να σβήνουν τη φωτιά. Άρα σωστή και αυτή η πρόταση. Πάμε στην πρώτα τελευταία τώρα. Οι πυροσβέστες ανακήρυξαν τη Σόνια, επίτημο γατοπυροσβέστη, παιδιά, εδώ ένα σημείο που έχει και πλάκα. Είναι αστείο, έχει χιούμορ. Ότι στο τέλος, αν θυμάστε καλά, ο πυροσβέστης σήκωσε τη γάτα στον αέρα. Είναι όντως σωστή αυτή η πρόταση. Και την ανακηρύξανε, δηλαδή, σαν επίτημο βοηθό τους. Δηλαδή ότι την βάζουν και αυτήν στην ομάδα τους. Αυτό σημαίνει επίτημο γατοπυροσβέστης. Ανήκει πλέον η Σόνια στην ομάδα των πυροσβεστών. Και μάλιστα στα επίτημα μέλη. Άρα σωστή, πολύ ωραία και αυτή η πρόταση. Και τελευταία πρόταση. Η Σόνια είναι μια γάτα πραγματικά μετριόφρων. Για να το σκεφτούμε τώρα, παιδιά. Μετριόφρων. Ποιον λέμε μετριόφρων. Ποιος είναι ο μετριόφρων. Μετριόφρων. Λοιπόν, μετριόφρων είναι ο άνθρωπος, ο ταπεινός, ο σεμνός, που δεν μιλάει για τον εαυτό του. Η Σόνια, παιδιά, ήτανε όντως ταπεινή, σεμνή. Ο μετριόφρων, λοιπόν, να το γράψουμε κι αυτό, είναι ο ταπεινός, σεμνός, είναι συνώνυμες λέξεις. Ωραία. Αυτός που δεν του αρέσει να μιλάει για τον εαυτό του. Η Σόνια, λοιπόν, μέσα στο κείμενο, αν θυμάστε καλά, μας έλεγε ότι είναι γυμνασμένη, ότι μπορεί να πηδάει άνετα τις μάντρες, ότι ήθελε κιόλας να τραβήξει και το λάστιχο, ένιωσε περήφανοι για το κατόρθωμά της, ότι τη σηκώσανε στον αέρα. Όλα αυτά δείχνουν ότι η Σόνια έχει μετριοφροσύνη, έχει ταπεινότητα. Για να σας δω. Έτσι, μπράβο παιδιά, είναι λάθος. Ίσα-ίσα που είναι το αντίθετο. Άρα εδώ, λοιπόν, θα βάλουμε λάθος. Η Σόνια δεν είναι μετριόφρων, παιδιά, έτσι. Πολύ ωραία. Και πάμε, αφού λιγάκι ξεδιαλύναμε το κείμενο, και καταλάβαμε την υπόθεσή του, πάμε να δούμε ποια στοιχεία του αφηγηματικού κειμένου βρίσκονται μέσα σε αυτό. Λοιπόν, για να κάνουμε, παιδιά, αφήγηση, όπως θα θυμάστε, πρέπει πρώτα απ' όλα να βρίσκουμε τον τόπο και τον χρόνο. Να μιλάμε, μάλλον, για τον τόπο και τον χρόνο. Δηλαδή, για να δούμε τώρα εδώ. Ωραία. Λοιπόν, στον πρόλογό μας, λοιπόν, στην ιστορία σαν αυτή που διαβάσαμε, έχουμε και λέμε το μέρος. Πού διαδραματίζονται τα γεγονότα, πού συνέβησαν αυτά, πού διαβάσαμε. Άρα, λοιπόν, χρησιμοποιούμε τοπικούς προσδιορισμούς. Εδώ, λοιπόν, στο κείμενό μας, το μέρος ήταν στο διπλανό σπίτι, που είναι και μονοκατοικία, πιο κάτω έλεγε στο πίσω μέρος του κήπου, κάτω από το μεγάλο πεύκο. Άρα, παιδιά, στο αφηγηματικό κείμενο πρέπει να δείξουμε τον τόπο. Εντάξει, παιδιά, το πού. Πού συμβαίνει αυτό για το οποίο μιλάμε, πού συμβαίνει το περιστατικό. Συνεχίζουμε μετά με το χρόνο. Πότε, άρα, χρησιμοποιούμε χρονικούς προσδιορισμούς. Λεξούλες που απαντάνε στην ερώτηση πότε. Εδώ είναι πρωιμερών και από το πρωί. Δεν μας ενδιαφέρει πολύ εδώ σε αυτό το κείμενο πότε έγινε. Ήταν τρίτη, ήταν τετάρτη, ήταν την περασμένη εβδομάδα. Λέει πρωιμερών. Κι ο καθένας μπορεί να σκεφτεί όποια μέρα θέλει. Άρα, λοιπόν, παιδιά, πού χρόνος. Μετά πρέπει να βάλουμε το χρόνο. Πότε. Άρα, λοιπόν, εδώ είναι οι δύο ερωτησούλες... που μπορούμε να κάνουμε για το ξεκίνημά μας, παιδιά. Αυτός είναι ο πρόλογος. Έτσι ξεκινάμε, ας το πούμε, ένα αφηγηματικό κείμενο. Με τον πρόλογό μας, λοιπόν. Ωραία. Άφου, λοιπόν, μας είπε πού γίνονται τα γεγονότα και πότε, πάμε στο επόμενο. Το επόμενο, λοιπόν, παιδιά, είναι το κύριο μέρος. Ωραία, έχουμε μια ιστορία. Ποιοι άνθρωποι πήραν μέρος σε αυτή την ιστορία? Κάποιοι θα είναι ήρωες της ιστορίας, έτσι. Άρα, λοιπόν, εδώ έχουμε τα πρόσωπα της ιστορίας μας. Άρα, μετά, έχουμε τα πρόσωπα. Πρόσωπα, λοιπόν, της ιστορίας. Ήρωες, να το βάλω σε παρένθεση. Ήρωες, θα το έχετε ακούσει και έτσι. Πρόσωπα, ήρωες, εδώ ποιους είχαμε. Είχαμε τον Κυριοντίνο, τον γείτονα, είχαμε τη Σόνια τη γάτα, φυσικά, που είναι και η αφηγήτριά μας, η Μαρία, οι Πυροσβέστες, οι Αστυνόμοι, ο Κόσμος, οι γονείς της Σόνιας, ο Σάχης, η Σαλώμη που ήταν η παρέα της Σόνιας από τη γειτονιά. Και αυτά είναι τα πρόσωπα. Αφού, λοιπόν, αναφερθούμε στα πρόσωπα, αν και, παιδιά, τα πρόσωπα στην αφήγησή μας, δεν σημαίνει ότι τα βάζουμε όλα από την αρχή. Ότι έγινε αυτό και αυτό και αυτοί που λάβαν μέρος είναι όλοι αυτοί. Μπορεί να είναι σιγά σιγά να ξετυλίγονται οι προσωπικότητες και οι ήρωές μας, καθόλου τη διάρκεια που γράφουμε. Μπορεί να είναι στο κυριό μέρος. Δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι από την αρχή. Εδώ τώρα είναι με ποιο γεγονός ξεκινάει η περιπέτεια, παιδιά. Άρα, λοιπόν, αφού πούμε για τα πρόσωπα, πρέπει να πούμε την αρχή. Η αρχή λοιπόν της ιστορίας μας. Το ξεκίνημα. Η αρχή της ιστορίας, το ξεκίνημα. Εδώ πώς ξεκίνησε, παιδιά, η ιστορία, ποιο ήταν το γεγονός που συνέβη. Ο κύριος Δίνος είχε ανάψει μια φωτιά στο πίσω μέρος του κήπου, τελίτσες-τελίτσες δηλαδή, και έκεγε τα ξερά φύλλα και τις πευκοβελώνες. Αυτό ήταν το πρώτο περιστατικό που συνέβη. Ποια ήταν τώρα τα γεγονότα ή οι πράξεις που ακολούθησαν. Η φωτιά άρχισε να καίει με δύναμη. Η φωτιά έφτασε στα χαρτόκουτα. Οι φλόγες της φωτιάς έφτασαν στην κουρτίνα. Και από εκεί και πέρα, παιδιά, οι φλόγες είχαν αρχίσει να γλύφουν επικίνδυνα. Το κορμό του Πεύκου είναι αυτό που λέμε στη μέση της ιστορίας μας. Η ιστορία πάντα έχει μία αρχή, έχει μέση και έχει και τέλος. Άρα αν βάζουμε για αρχή τα πρόσωπα και την αρχή της ιστορίας, τότε υπάρχει και το κεντρικό μέρος της ιστορίας, όπου είναι τα γεγονότα με τη σειρά. Ας βάλουμε λοιπόν τα γεγονότα με τη σειρά που συνέβησαν. Με τη σειρά, με μία χρονική σειρά. Τα γεγονότα με τη σειρά. Και μετά, εδώ στην ιστορία πάντα θα υπάρχει και μία κορύφωση. Δηλαδή, ωραία, καίγοντανε τα δεντράκια δίπλα, ξέρω, τα χαμόκλαδα. Καίγοντανε η κουρτίνα. Όμως η κορύφωση, αυτό δηλαδή που βοηθάει την αφήγηση να πάει παραπέρα, ήταν το γεγονός ότι το αγαπημένο πεύκο της Σόνιας άρχισε να παίρνει και αυτό φωτιά, να γλύφει έτσι η φωτιά τον κορμό. Έτσι λοιπόν μετά στη συνέχεια η Σόνια έτρεξε να ρίξει νερό με το λάστιχο του κήπου, φωνάζοντας βοήθεια. Η Μαρία πήρε το 199, που είπαμε ότι είναι η πυροσβεστική, και το 100 που είπαμε ότι είναι η αμεσηδράση. Και μετά στο τέλος της ιστορίας πια οι πυροσβέστες ξεδίπλωσαν τους σπάνινους σωλήνες νερού. Άρα, αν πούμε λοιπόν αρχή, μετά υπάρχει μία μέση, ωραία. Εδώ στη μέση υπάρχει και η κορύφωση. Έτσι ένα περιστατικό, ένα γεγονός κορύφωση. Θα το γράψουμε πιο καλά. Κορύφωση, ωραία. Η κορύφωση της ιστορίας μας που ήταν με το πεθκό. Και μετά το τέλος. Έτσι, πώς τελειώνει αυτή η ιστορία. Τα γεγονότα λοιπόν με τη σειρά κορύφωση και τέλος. Ωραία. Στο τέλος τώρα, παιδιά, να γράψω εδώ πέρα ότι είναι το κύριο μέρος. Ωραία, άρα στο κύριο μέρος, παιδιά, έχουμε τα πρόσωπα και την αφήσιγηση των γεγονότων με χρονολογική σειρά, απλώς κάποια στιγμή εκεί στη μέση προς το τέλος, για να δοθεί η λύση στην ιστορία, να δοθεί το τέλος της ιστορίας, πρέπει να συμβεί έτσι και κάτι διαφορετικό. Τέλος, λοιπόν, η λύση. Το λέμε κιόλας πολλές φορές. Τέλος, η λύση της ιστορίας μας. Και εδώ η λύση, παιδιά, έρχεται με τους πυροσβέστες που σβήνουνε τη φωτιά. Και το τέλος μας είναι ότι όχι μόνο η φωτιά έσβησε, αλλά οι πυροσβέστες ευχαρίστησαν τη Σόνια και όλοι τη χειροκρότησαν. Και μετά από το κύριο μέρος, παιδιά, κι αφού έχουμε γράψει και το τέλος έχουμε δώσει τη λύση, όλα κύλησαν μια χαρά σε αυτή την ιστορία, πάμε στον επίλογο. Τι να γράψουμε στον επίλογο για να κλείσει όμορφα η ιστορία μας. Εδώ χρησιμοποιεί σκέψεις και συναισθήματα. Λέει, τι σκεφτήκατε και τι αισθανθήκατε. Περήφανη, γιατί βοήθησα όλα αυτά που έλεγε η Σόνια. Ήμουν η ηρωίδα της γειτονιάς. Άρα, σαν επίλογο, σε ένα αφηγηματικό κείμενο, μπορούμε να πούμε τα συναισθήματα των ηρώων. Να δώσουμε ένα συμπέρασμα. Κάπως έτσι. Άρα, στον επίλογό μας μπορούμε να γράψουμε τις σκέψεις, τα συναισθήματά μας, πώς αισθάνθηκαν οι ήρωες, σκέψεις και συναισθήματα. Ωραία, αυτά λοιπόν, παιδιά, μπορείτε να τα σημειώνετε κι εσείς εδώ. Είναι για την αφήγηση και να σκεφτείτε κι εσείς το σπίτι. Μια ιστορία, κάτι που σας έχει συνέβει, ένα ατύχημα σε εσάς, στους δικούς σας ανθρώπους, κάτι που παρακολουθήσατε κι εσείς στη γειτονιά. Και να το σκεφτείτε, να το γράψετε και γιατί όχι, να το παρουσιάσετε στους γονείς σας, στους αδέλφια σας, στους φίλους σας. Θα είναι πολύ ωραία ιδέα. Ο επίλογος, λοιπόν. Και έτσι τελειώνει η Σόνια με τις σκέψεις και τα συναισθήματα. Και εσείς θα σκεφτείτε κάτι δικό σας για το δικό σας κείμενο. Λοιπόν, παιδιά, αυτό ήταν το σημερινό μας μάθημα. Θέλω, λοιπόν, να θυμάστε αυτά που είπαμε. Τι κάναμε σήμερα, λοιπόν. Διαβάσαμε ένα πάρα πολύ ωραίο αφηγηματικό κείμενο, με λένε Σόνια. Είχαμε αφηγήτρια της Σόνια. Αφήγηση, λοιπόν, παιδιά, σε πρώτο πρόσωπο. Άρα, λοιπόν, αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο. Και είδαμε το σκελετό, για να κάνετε και εσείς, παιδιά, στο σπίτι, μία αφήγηση. Όταν λοιπόν έρθει αυτή η ώρα, και εσείς θα πρέπει να πείτε την δική σας ιστορία, να περιγράψετε ένα γεγονός που σας συνέβη, δεν θέλω να ξεχνάτε αυτά εδώ πέρα. Στον πρόλογό σας πού, πότε συνέβουν αυτά που θέλετε να περιγράψετε. Πρόσωπα, ήρωες. Ποιοι ήταν οι ήρωες της ιστορίας σας, παιδιά. Μην ξεχάσετε κανένα, ναι. Λοιπόν, αρχή της ιστορίας. Πώς ξεκίνησε η ιστορία, ποια ήταν η αφορμή. Μετά τα γεγονότα με τη σειρά, όλα. Τι έγινε μετά, να χρησιμοποιούμε και χρονικούς προσδιορισμούς, ύστερα, έπειτα, αργότερα, μετά από λίγο. Η κορύφωση, εδώ θα πρέπει να είσαστε ευρηματικοί, πώς κορυφώθηκε, τι έγινε εκεί. Και μετά το τέλος, η λύση της ιστορίας. Στο τέλος, μην ξεχνάτε να λέτε πάντα τις σκέψεις και τα συναισθήματά σας. Σκέψεις και συναισθήματα που σας προκάλεσε αυτή η ιστορία, το γεγονός, οτιδήποτε περιγράφετε. Και, παιδιά, σας εύχομαι καλή συνέχεια, σας ευχαριστώ που παρακολουθήσατε το μάθημα και να χαμογελάτε! |
