| : Είστε μια χαρά, εμείς δεν είμαστε κι εσείς, μετά το σοκ που πάθαμε. Σήμερα, το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο του Δήμου Αλήμου συμπληρώνει έναν χρόνο. Το θυμήθηκα κάπως αργά. Το εγγενίασε ο κύριος Δανέζης και οι τελευταίες διαλέξεις της πρώτης χρονιάς πάλι κλείνουν με τον κύριο Δανέζη. Δεν θα πω τίποτα, πρώτον, γιατί δεν του αρέσει να τον προλογίζουμε. Ωμως, θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς τη σύζυγό του, την κυρία Μίτσιου, γιατί πίσω από κάθε μεγάλο άντρα βρίσκεται μια μεγάλη γυναίκα. Γιατί αν δεν ήταν εκείνη, πολλές από τις συγκεντρώσεις δεν θα μπορούσαν να υλοποιηθούν. Την ευχαριστούμε από καρδιάς. Γερκά, έλα σε παρακαλώ να μιλήσεις. Να μας τα πεις σε σήμερα. Κύριε Δανέζη, για τα οργανωτικά, μην το αρνίστε. Ποιο? Είναι με θησαυρός. Την ευχαριστούμε από καρδιάς. Να μεταφέρω τους χαιρετισμούς του δημάρχου. Το ξέρω, τα ξέρω όλα. Έχουμε δύσκολο δημοτικό συμβούλιο. Ξέρω. Ωραία, ευχαριστούμε πάρα πολύ. Λοιπόν, τον ευχαριστώ πάρα πολύ τον δήμαρχο για την πρόσκληση που μου έκανε. Ευχαριστώ την κυρία σκλάβου. Όπως είπα την περασμένη φορά, μας είχε σκλαβώσει η Αιτσιλία. Την έχουμε ταλαιπωρήσει πάρα πολύ. Με ρώταγε συνέχεια, μα είναι δύσκολο αυτό με τα βαρυτικά κύματα. Θα το καταλάβουμε? Όλα τα πράγματα καταλαβαίνουμε, αρκεί να ξέρουμε δυο-τρία πραγματάκια προαπετούμενα. Αν δεν τα ξέρουμε αυτά τα δυο-τρία πραγματάκια τα πρώτα παιτούμενα, τα οποία έχουμε επίσης στον περασμένο κύκλο, αλλά θα με υπτρέψετε να επαναλάβω κάποια από αυτά και θα δείτε όταν τα ξαναδυμηθούμε, πόσο απλό είναι να συζητήσουμε για οτιδήποτε. Και αν θέλουμε. Για να δούμε... Δεν θέλει. Ναι, εγώ φταίω. Για να δούμε μερικά πραγματάκια πολύ απλά, τα οποία είχαμε συζητήσει τα περασμένες τρεις συναντήσεις μας. Αυτό που με ρωτάνε συνέχεια, και μάλιστα άνθρωποι που έχουν σπουδάσει αρκετά, ίσως περισσότερο είναι τεχνολόγοι, με ρωτάνε πόσο μακριά μπορούν να δούμε μέσα στο σύμπαν. Και όταν μου λένε την άποψή τους, διατυπώνουν την εξής σκέψη. Ανάλογα πόσο η τεχνολογία είναι ανεπτυγμένη. Αν φτιάξουμε ισχυρότερα τηλεσκόπια, ισχυρότερα κι άλλα θα βλέπουμε όλο και πιο μακριά. Αυτό δεν είναι αλήθεια, κάνουν λάθος. Δεν μπορούν να δούμε όσο μακριά, μου λένε τα οργανά μου, για τον εξής απλό τρόπο. Αυτό το οποίο γνωρίζουμε είναι... Το ξέρουμε από το γυμνάσιο, από το λύκειο, είναι ότι γύρω μας, αν δούμε τους γαλαξίες, αυτοί απομακρύνονται από εμάς τον παρατηρητή που θεωρούμε ότι είναι πάνω στη Γη. Και μάλιστα αυτός ο νόμος του Χάμπλαντ, που δεν φαίνεται τίποτα γιατί ο υπολογιστής έχει αλλάξει όλα τα χρώματα, τα άλλα μας τα δείχνει. Όσο πιο μακριά βρίσκονται οι γαλαξίες, με τόσο μεγαλύτερη ταχύτητα κινούνται. Αυτό σημαίνει, ωραία, πιο μακρινή οι γαλαξίες, πιο γρήγορα κινούνται με μεγαλύτερη ταχύτητα και πιο μεγάλη και πιο μεγάλη. Αυτό σημαίνει ότι κάποτε η ταχύτητα αυτή των γαλαξιών πολύ μακριά θα φτάσει την ταχύτητα των 300.000 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο που όλοι ξέρουμε ότι μέσα στο αισθητό μας σύμπαν δεν μπορούμε να αντιληφθούμε ταχύτητες μεγαλύτερες από την ταχύτητα του φωτός. Αυτό τι σημαίνει? Σημαίνει ότι δεν μπορούμε να περάσουμε πιο έξω από κάποια σημεία που οι γαλαξίες κινούνται με ταχύτητα των 300.000 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Αυτός ο κύκλος που βλέπετε, αυτό το όριο που φτάνουμε να κινούνται οι γαλαξίες με 300.000 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο το λέμε κοσμολογικό ορίζοντα. Πέραν από αυτό το όριο, ό,τι τηλεσκόπιο και να έχουμε ό,τι κι άλλο κι αν έχουμε, δεν μπορούμε να δούμε πέραν αυτού. Γιατί? Γιατί η φυσιολογία μας δεν μπορεί να δει πέραν αυτών των 300.000 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Δηλαδή, δεν σημαίνει ότι τελειώνει και το σύμπαν. Δεν σημαίνει ότι πίσω από αυτόν τον ορίζοντα δεν υπάρχει τίποτα. Εμείς, με κανένα όργανο, δεν μπορούμε να παρατηρήσουμε πίσω από αυτόν τον ορίζοντα. Πολλές φορές λέω, για να μεταφέρει και στα παιδάκια σας, ότι αυτό είναι ακριβώς ορίζοντα στις γης. Αν πάρετε ένα παιδάκι πέντε χρονών και το πάρετε στην παραλία και φαίνεται στον ορίζοντα, δείτε στον ορίζοντα να απομακρύνεται ένα καράβι με ψηλά κατάρτια, θα δει το παιδί σιγά σιγά να χάνονται τα κατάρτια. Να χάνονται τα κατάρτια και σιγά σιγά να σβήνει η εικόνα του καραβιού. Αν ρωτήσει τη μαμά του σε τι οφείλεται το ότι χάνουμε το καράβι από τα μάτια μας, η μαμά θα πει, λόγω της καμπυλότητας της γης. Και δεν μου λέτε, αν πάρω ισχυρά κιάλια ή ένα μεγάλο τηλεσκόπιο και κοιτάξω το καράβι, θα το δω να σηκώνεται. Όχι, απλώς θα δω την εικόνα πιο μεγάλη. Δεν θα δω το καράβι να σηκώνεται. Άρα τα κιάλια μεγαλώνουν το γεγονός που παρατηρώ, αλλά δεν αλλάζουν τη φυσιολογία του ανθρώπου, που δεν μπορεί να δει πέραν μια σκαμπυλότητας. Σταματάνε όλα, όλα τα μηχανήματα. Τέλος πάντων. Δεν θα το περάσει. Αρχίζω πάλι. Λοιπόν, σύντομα. Με ρωτάν μέχρι πού μπορούμε να δούμε μέσα στο σύμπαν. Και απάντηση που παίρνω από τεχνολόγους, εντάξει, όχι συναδέλφους που να ξέρουν αυτά τα πράγματα, είναι ότι μπορώ να δω τόσο πιο μακριά όσο πιο ισχυρά όργανα διαθέτω. Αυτό, λοιπόν, που τους λέω είναι ότι όχι, δεν μπορούμε να δούμε όσο μακριά θέλουμε, ούτε είναι συνάρτηση των μηχανημάτων που έχω, της τεχνολογίας που διαθέτει ο άνθρωπος, αλλά δεν μπορώ να δω πέραν ενός ορίου, γιατί δεν μου το επιτρέπει η ανθρώπινη φυσιολογία. Αυτό το όριο, λοιπόν, που δεν μπορώ να δω πέραν από αυτό, το λέω κοσμολογικό ορίζοντα. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι έξω από αυτόν τον κοσμολογικό ορίζοντα δεν υπάρχουν γεγονότα. Απλώς η φυσιολογία μου δεν μπορεί να τα αντιληφθεί, να τα μετρήσει με κανένα όργανο, γιατί τα όργανα δεν αλλάζουν τη φυσιολογία του ανθρώπου, απλώς μεγεθύνουν τις δυνατότητες του. Άρα, λοιπόν, αυτό το οποίο ονομάζουμε στην αστρονομία, στην αστροφυσική, μελετούμενο, παρατηρούμενο και μετρούμενο σύμπαν, δεν είναι τίποτα άλλο, οτιδήποτε βρίσκεται μέσα στα όρια αυτού που λέω κοσμολογικό ορίζοντα. Είναι, δηλαδή, σαν μια φουσκάλα, βάλτε στο μυαλό σας, που μπορώ να δω μόνο μέσα από αυτή τη φουσκάλα και τίποτα περισσότερο. Άρα, λοιπόν, βλέπετε ότι με τα πιο σύγχρονα όργανα έχω σημειώσει τους πιο σύγχρονους δορυφόρους, δεν μπορώ να δω μέχρι την αρχή του σύμπαντος, μπορώ να δω μέχρι ένα όριο στο σύμπαν, όπως βλέπετε εδώ είναι ο κοσμολογικός ορίζοντας. Μέχρι εδώ και τίποτα άλλο πίσω από αυτό τον ορίζοντα. Αυτό, λοιπόν, που θέλω να σας πω, το έχω πει επανειλουμένως πάρα πολλές φορές, το λέω ακόμα μια φορά. Εδώ βλέπουμε το σύμπαν. Εδώ γεννήθηκε το σύμπαν από ένα σημείο, όπως έχω πει. Αυτό το σημείο, ό,τι και να σας λένε, ό,τι και να βρίσκεται γραμμένο, μιλάω για όλα τα βιβλία, τα οποία εκειλωφορούν στην Ελλάδα, εδώ δεν είναι η μεγάλη έκρηξη. Η μεγάλη έκρηξη, βλέπετε, συμβαίνει σε αυτό το σημείο. Όλο αυτό εδώ πέρα το κομμάτι δεν το βλέπω. Αλλά και μετά τη μεγάλη έκρηξη, αυτό το κομμάτι εδώ που βλέπετε, ούτε κι αυτό το κομμάτι, μπορώ να δει εδώ καμιά ιδιότητα, οτιδήποτε υπάρχει σε αυτό το κομμάτι, ονομάζεται στην αστροφυσική σκοτεινή αιώνες. Και εδώ μέσα δημιουργούνται πάρα πολλά γεγονότα, τα οποία εμείς πιστεύουμε, έτσι μάθαμε στο σχολείο, έτσι μας μάθανε στο σχολείο, ότι αυτά τα σωματίδια είναι υλικά αντικείμενα και τα βλέπω, τα μετράω. Ποια είναι αυτά? Είναι τα πρωτόνια, τα νετρόνια, τα υπερώνια, τα ηλεκτρόνια, όλα αυτά τα πράγματα δημιουργούνται μέσα σε αυτή την περιοχή, που είναι αόρατα. Μπορώ να τα δω μέσω δευτερογενών ιδιωτήτων τους. Εγώ μπορούμε να δούμε λοιπόν από εδώ και πέρα, που αυτός εδώ είναι ο κοσμολογικός ορίζοντας. Άρα λοιπόν βλέπετε ότι όλα τα γεγονότα πίσω από το κοσμολογικό ορίζοντα είναι έξω από τη δυνατότητα της άμεσης παρατήρησής μας μέσω των οργάνων. Όμως είχα πει πολλές φορές... Είχα πει πάρα πολλές φορές ότι το σύμπαν δεν έχει μέσα κι έξω. Και όταν κάποιοι μου λέγανε ότι αυτά είναι μεταφυσική κατά κάποιο τρόπο, τους έκαναν μια απλή χειροτεχνία, δημοτικού σχολείου, τους έδειχνα ότι μπορώ με ένα χαρτονάκι να τους φτιάξω και σχήματα τα οποία να μην έχουν μέσα κι έξω. Και έπαιρνα αυτή τη λωρίδα, βλέπετε ότι αυτή η λωρίδα ας πούμε το έξω για μένα είναι το κίτρινο και το μέσα είναι το μαύρο. Και τι έκανα, ότι αν την πάρω αυτή και την κολλήσω με αυτόν τον τρόπο εδώ, αν αρχίσω να τη βάφω, βλέπετε, κάποια στιγμή το κίτρινο θα έρθει με το μαύρο και όλη αυτή η ταινία θα βαφτεί όλη κίτρινη. Αυτή λοιπόν και την ταινία δεν έχει μέσα κι έξω. Ποιο είναι το έξω και ποιο είναι το μέσα. Έχει μόνο μία πλευρά. Λοιπόν, καταλαβαίνετε ότι αυτό το οποίο έλεγα ότι το σύμπαν δεν έχει μέσα κι έξω, δεν είναι μεταφυσική, δεν είναι θεολογία, δεν είναι φιλοσοφία. Απλώς ένας τομέας, ένα τμήμα της γεωμετρίας που ονομάζεται τοπολογία και μετράει μαζί με τη γεωμετρία με έναν διαφορετικό τρόπο που δεν μαθαίνουμε στα σχολεία μας κατά κάποιον τρόπο. Με την λογική αυτή ότι το σύμπαν έχει μία τοπολογία δεν έχει μέσα κι έξω. Είναι πάρα πολύ σημαντικό, γι' αυτό σας το λέω. Για να δούμε όμως. Εφόσον το σύμπαν δεν έχει μέσα κι έξω, τότε πάει να πει ότι το μέσα από τον κοσμολογικό ορίζοντα ταυτίζεται με το έξω από τον κοσμολογικό ορίζοντα. Δηλαδή το έξω και το μέσα δεν είναι η λογική του σχολείου που πηγαίνουμε μέσα εκπαίδευση ακόμα και πανεπιστημίου. Άρα το σύμπαν δεν έχει μέσα κι έξω. Σταυτίζονται το μέσα και το έξω όπως η κορδέλα αυτή που σας έδειξα προηγουμένως. Άρα λοιπόν εμείς αντιλαμβανόμαστε τα μέσα, λέμε. Πάει να πει ότι στο μέσα υπάρχουν και τα έξω. Άρα στον ίδιο χώρο μέσα υπάρχουν γεγονότα που οι αισθήσεις μας μπορούν να τα αντιληφθούν και τα λέμε μέσα στον κοσμολογικό ορίζοντα ενώ υπάρχουν και γεγονότα που δεν μπορούμε να τα αντιληφθούμε και αυτά που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τα λέμε έξω. Δεν υπάρχουν μέσα κι έξω. Υπάρχουν γεγονότα που μπορώ να αντιληφθώ και θεωρούμε ότι είναι μέσα στον κοσμολογικό ορίζοντα επαναλαμβάνω και είναι άλλα γεγονότα που δεν μπορώ να αντιληφθώ άμεσα με τις αισθήσεις μου που θεωρώ ότι βρίσκονται έξω. Άρα λοιπόν συμπίπτουν όλα τα πράγματα. Είχα πει πάρα πολλές φορές το επαναλαμβάνω πάρα πολύ γρήγορα κάποιες ιδιότητες, έστω για αυτό το μέσα του κοσμολογικού ορίζοντα τι είναι αυτό που λέμε μέσα. Για να δούμε και μιλήσαμε για την πλάνη των αισθήσεων. Είχαμε πει ότι οι εντυπώσεις των αισθήσεων άρα και ο κόσμος που αντιλαμβανόμαστε που μετράμε, που το λέμε αστροφυσική, το λέμε αστρονομία τηλεσκόπια, όργανα, δορυφόρειες κτλ είναι αποτέλεσμα της δομής του εγκεφάλου μας και όχι μια αντικειμενική πραγματικότητα. Είχαμε πει ότι εκεί έξω στο σύμπαν ξέρουμε εδώ και άπειρες δεκαετίες από τις αρχές του 20ου αιώνα ξέρουμε ότι εκεί έξω στο σύμπαν υπάρχει ένας κοχλάζων οκεανός ενέργειας χωρίς το μη, χωρίς χρώματα, χωρίς αρώματα. Δεν υπάρχουν εκεί γεγονότα, ως φρύσης, δεν λειτουργεί καμιά από τις αισθήσεις μου. Δεν έχει χρώμα, δεν έχει όριο, δεν έχει οσμί, δεν έχει γεύση, τίποτα. Ένας οκεανός συμπαγής κοχλάζων ενέργειας. Αν κομματάκια από αυτή την ενέργεια χτυπήσουν, παραμοσχάρη το μάτι μου, μέσω κάποιων καλωδίων, είχαμε πει, των νευρώνων, φτάνει σε ένα σημείο του εγκεφάλου εδώ πέρα πίσω και εδώ μέσα δημιουργούνται όλα εκείνα τα φαινόμενα τα οποία ονομάζουμε φαινόμενα όρασης. Το ίδιο, αν κομμάτια από αυτή την ενέργεια χτυπήσουν το αυτοί μου, τότε με βάσει κάποιους άλλους νευρώνες, κάποια άλλα καλώδια πάει σε ένα άλλο σημείο του εγκεφάλου και εκεί πέρα δημιουργούνται ήχοι, οι νότες. Εκεί μέσα δημιουργείται η πέμπτη συμφωνική. Εκεί έξω στο σύμπαν δεν νομίζω ότι ακούμε Μπετόβεν. Δεν υπάρχουν χρώματα, δεν υπάρχουν τίποτα. Άρα να μην πολυλογώ, και οι άλλες αισθήσεις μας δημιουργούνται με το ίδιο τρόπο. Όταν ενέργεια από αυτή την κοχλάζωσα του σύμπαντος χτυπήσουν τα αισθητήρια όργανο μας και όλα αυτά τα οποία ονομάζουμε πραγματικότητα δημιουργούνται μέσα στον εγκεφαλό μας. Άρα εκεί έξω δεν υπάρχει τίποτα από αυτό που ονομάζουμε πραγματικότητα. Η πραγματικότητα είναι μια φτιάξη, μια κατασκευή των αισθήσεών μας και τίποτα άλλο. Αυτά μας λέει η νευροφυσιολογία. Για να δούμε, επιβεβαιώνεται αυτό το πράγμα ότι βλέπουμε ειναι εικόνες. Βεβαίως, έχω πει και ένα άλλο γεγονός ότι, για σκεφτείτε, έχω έναν μακρινό γαλαξία και κάποια στιγμή αναλάμπει, θεωρείστε. Άρα, λοιπόν, το φως του φεύγει από το γαλαξία εκείνων και αρχίζει να ταξιδεύει μέσα στο σύμπαν να φτάσει εμένα εδώ στη Γη για να το δω. Εντάξει, τρέχει το φως του με μεγάλη ταχύτητα, 300 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι το φως είναι ακαρίο και το φως αυτού του γαλαξία από τη στιγμή που ανέλαμψε πρώτη φορά για να φτάσει μέχρι εμάς εδώ στη Γη, μπορεί να περάσουν δισεκατομμύρια χρόνια. Άρα, λοιπόν, κάποιος παρατηρητής στη Γη ξαφνικά θα δει να αναλάμπει ένας γαλαξίας κάτι στον ουρανό και θα πει «απ, τώρα, αυτή τη στιγμή γεννήθηκε κάτι, ένας γαλαξίας». Όχι, είναι εικόνα του γαλαξία τότε που ανέλαμψε πριν δισεκατομμύρια χρόνια. Είναι μια παρελθοντική εικόνα. Εδώ βλέπετε και τον ήλιο. Αν με τα ειδικά γυαλιά που φοράμε και τα ειδικά φίλτρα που έχουμε και ποτέ με γυμνά μάτια, κοιτάξουμε τον ήλιο, η εικόνα του ήλιο δεν είναι η εικόνα του ήλιο εκείνη τη στιγμή που κοιτάμε, είναι η εικόνα του ήλιο όπως ήταν πριν τέσσερα λεπτά. Γιατί το φως, για να έρθει από τον ήλιο και να φτάσει μέχρι εμάς εδώ στη Γη να το δούμε, χρειάζεται περίπου τέσσερα λεπτά. Άρα βλέπετε ότι εάν βλέπω μακρινά αντικείμενα, η εικόνα που βλέπω είναι πολύ παλιά. Άρα το αντικείμενο είναι μια εικόνα παρελθοντική. Αν είναι μακριά του απότατου παρελθόντος του και αν είναι κοντά το αντικείμενο, όπως είναι ο ήλιος, του κοντινού παρελθόντος στα τέσσερα λεπτά. Βλέπουμε ότι και με το δρόμο αυτό οτιδήποτε βλέπουμε μέσα στο σύμπαν. Δεν είναι πραγματικότητα, είναι εικόνες της πραγματικότητας που όπως περνάνε μέσα από το σύμπαν, διάφορα γεγονότα που υπάρχουν μέσα στο σύμπαν παραμορφώνονται και όλες. Άρα είναι παραμορφωμένες εικόνες και όχι μια πραγματικότητα. Άρα καταλαβαίνετε ότι αυτό που σας λέω συμφωνεί και με τα προηγούμενα της νευροφυσιολογίας που μου λέει ότι οτιδήποτε βγούμε στον ουρανό να κοιτάξουμε μέσα στον κοσμολογικό ορίζοντα, όλα αυτά τα πράγματα είναι παρελθοντικές εικόνες και όχι το τώρα. Αυτή είναι η πραγματικότητα αυτών των αντικειμένων. Για να περάσουμε, γιατί αυτά είναι λίγο νευροφυσιολογία, είναι έξω από τα νερά μου, για να περάσουμε στα δικά μας νερά την ειδική θεωρία της σχετικότητας. Τι είναι αυτό που ονομάζουμε πραγματικότητα στην ειδική θεωρία της σχετικότητας, πολύ απλά πίσω από αυτές τις διαφορικές εξισώσεις που θεωρείτε ότι πρέπει να είναι κανένας ιδιοφυΐα για να τις καταλάβει ψέματα όπως ο καθένας ξέρει μια δουλειά και εμείς ξέρουμε να λύρουμε διαφορικές εξισώσεις, δεν είναι τίποτα σπουδαίο, αλλά πίσω από τις εξισώσεις. Οι εξισώσεις μου λένε κάτι που καταλαβαίνει όλος ο κόσμος. Για να δούμε τι είναι αυτό που μας λέει. Αυτό που βλέπουμε, μου λέει, στον ουρανό και αυτό αποδεικνύεται και πειραματικά, γιατί ξέρετε η ειδική θεωρία της σχετικότητας όπως και η γενική θεωρία της σχετικότητας που θα πούμε στη συνέχεια είναι κάτι που αποδεικνύεται συνέχεια, εδώ και 100 χρόνια, ασχέτως κάποιοι τη γράφουν στο ίντερνετ, στις σελίδες, στα βιβλία και τα λοιπά, για άλλους λόγους οι οποίοι δεν είναι επιστημονικοί, έχουν αποδειχθεί πειραματικά εκατοντάδες φορές. Για να δούμε λοιπόν τι μου λένε αυτά τα πειράματα, πάπε δείχνει η ειδική θεωρία της σχετικότητας, ότι αυτό που βλέπουμε σαν πραγματικό σύμπαν γύρω μας, δεν είναι η πραγματικότητα, γιατί η πραγματικότητα, το σύμπαν το πραγματικό, έχει κάποιες ιδιότητες, έχει ξερογοτέσες διαστάσεις, δεν μετριέται με την ευκλή διαγεωμετρία και ως εκ τούτου έχει αποδειχθεί ότι το πραγματικό σύμπαν έχει ιδιότητες που το κάνει αόρατο από την ανθρώπινη φυσιολογία. Άρα λοιπόν, τι είναι αυτό που βλέπουμε σύμπαν, σαν σύμπαν πραγματικό με ύλη και τα λοιπά, είναι η προβολή του πραγματικού σύμπαντος πάνω σε έναν ψεύτικο, τρισδιάστατο, ευκλήδιο και επαρμορφωτικό καθρέφτη που φτιάχνει το μυαλό μας. Πάνω σε αυτόν τον καθρέφτη, που είναι τριών διαστάσεων και ξέρετε σε ένα χώρο τριών διαστάσεων μου λέει η νευροφυσιολογία ότι μπορώ να αντιληφθώ γεγονότα, τότε εμείς δεν αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα του σύμπαντος, αλλά τις εικόνες, τις προβολές επάνω σε αυτόν τον τρισδιάστατο, ευκλήδιο, παρμορφωτικό καθρέφτη που φτιάχνει η φυσιολογία μας, δεν υπάρχει εκεί στο σύμπαν. Και για κάποιους που ίσως γνωρίζουν μαθηματικά, τους λέω ότι αυτός ο ψεύτικος καθρέφτης είναι αυτός που στα μαθηματικά μαθαίνουμε στις πρώτες τάξεις του Παναμιστήμιου και λέγεται χώρος Μυγκόφσκι και αυτή η απεικόνιση, το καθρέφτισμα που λέω έτσι εκλαϊκευτικά ονομάζεται ισομορφισμός. Δηλαδή μιλάμε για μαθηματικά, αυτά όλα οι προβολές που αντιλαμβανόμαστε δεν είναι μυθικά και μεταφυσικά, είναι μαθηματικές οντότητες οι οποίες έχουν αποδειχθεί και πειραματικά μέσα από την ειδική θεωρία της σχετικότητας. Άρα λοιπόν καταλαβαίνετε και η ειδική θεωρία της σχετικότητας, μας λέει ακριβώς το ίδιο όπως πριν, ότι ό,τι αντιλαμβανόμαστε σε αυτό που λέγεται σύμπαν μες στον κοσμολογικό ορίζοντα δεν είναι τίποτα άλλο από εικόνες ψεύτικες, είναι αυτό που ονομάζεται πολλές φορές είναι ένα μάτριξ, μια εικονική πραγματικότητα και γιατί δεν το λέω μάλλον τρόπο και το λέω μάτριξ, θα το δείτε στη συνέχεια είναι σαν να βλέπω στην οθόνη ενός υπολογιστή εικόνες, οι οποίες πια μπορεί να μην υπάρχουν, μπορεί να είναι ψεύτικες εικόνες. Για να δούμε λοιπόν τι συμβαίνει τελικά μες στο σύμπαν. Η συμπαντική πραγματικότητα όπως καταλαβαίνετε ας το σκεφτούμε λίγο έξω από δόγματα που μας έχουν δημιουργήσει διάφοροι ισμοί μέσα στους πολιτισμούς μας. Πες ότι δεν υπήρχε ο άνθρωπος, δεν το είχε φτιάξει, δεν είχε φτιαχτεί ο άνθρωπος, δεν με ενδιαφέραν να το φτύξει ο Θεός οποιοςδήποτε, πες ότι δεν υπήρχε, ιδιότητες του σύμπαντος δεν θα υπήρχαν, ιδιότητες του σύμπαντος δεν συνάντησε αν υπάρχει ο άνθρωπος ή όχι, το σύμπαν θα συνέχισε να υπάρχει χωρίς τον άνθρωπο. Αλλά λοιπόν καταλαβαίνετε θα πρέπει να καταλάβουμε το εξής, ότι υπήρχε μια συμπαντική πραγματικότητα στο σύμπαν, είτε υπήρχε ο άνθρωπος είτε δεν υπήρχε. Τι σημαίνει όμως αυτή η συμπαντική πραγματικότητα όταν περάσει μέσα από την ανθρώπινη φυσιολογία, αυτό που βλέπετε εδώ πέρα που βάζω εγκέφαλο, μια πραγματικότητα, θα δούμε τι είναι αυτή η πραγματικότητα, αν περάσει μέσα από τον εγκέφαλο, ο εγκέφαλος αρχίζει να δημιουργεί τα αισθήματα της όρασης, της ακοής, της όσφρησης, της γεύσης, της αφής, δημιουργεί δηλαδή αυτό που λέμε πραγματικότητα των αισθήσεών μου. Άρα έχουμε τρεις πραγματικότητες ας το πω έτσι. Πρώτα είναι η πραγματικότητα του σύμπαντος, είτε υπήρχε ο άνθρωπος είτε όχι και όταν η πραγματικότητα αυτή περνάει μέσα από τον βιουπολογιστή μετασχηματίζεται σε ψεύτικες εικόνες, αυτές ακριβώς που συζητήσαμε προηγουμένως. Άρα λοιπόν βλέπετε ότι μέσα στην ανθρώπινη φυσιολογία, από τη μία πλευρά μέσα από κάποια όργανα μπαίνει το πριν του σύμπαντος, το πραγματικό σύμπαν, μετασχηματίζεται μέσα από την φύση του ανθρώπου, από αυτό τον βιουπολογιστή και στο τέλος αποδίδεται η πραγματικότητα αυτή που λέμε, το μάτριξ. Άρα αυτό που θέλω να σημειώσω αυτή τη στιγμή είναι το εξής. Έχουμε λοιπόν τρεις πραγματικότητες αυτές που σας είπα. Εάν θέλουμε να μελετήσουμε την φυσική και την επιστήμη του μάτριξ, χρησιμοποιούμε κάποιες ιδιότητες. Αυτά που μαθαίνουμε στο σχολείο μας, κλασική φυσική, νευτόνια, ευκλήδα γεωμετρία, ακόμα και γενική θεωρία σχετικότητας, είναι μία θεωρία που μελετάει για το μάτριξ. Δηλαδή πώς μεταβάλλεται αυτό το μάτριξ όταν οι ταχύτητες αλλάξουν και γίνουν πάρα πολύ μεγάλες, αλλά και αυτό μέσα στο μάτριξ. Άρα λοιπόν ιδιότητες αυτές δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν, η επιστήμη την οποία ξέρουμε του μάτριξ, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει το τι υπήρχε πριν το μάτριξ. Ούτε βέβαια η επιστήμη αυτή μπορεί να εξηγήσει, να λύσει προβλήματα που αφορούν το βιοϊπολογιστή. Δηλαδή την δυνατότητα του ανθρώπου. Είναι άλλες επιστήμες με άλλους νόμους που εξηγούν πώς λειτουργεί αυτός ο βιοϊπολογιστής όσο μπορούν, όπως η επιστήμη ακόμα δεν έχει φτάσει σε ένα τέλος. Ούτε θα φτάσει σε ένα τέλος στη ζωή που ξέρουμε ή που φανταζόμαστε τα επόμενες χρόνια. Άρα λοιπόν το πρόβλημα είναι το εξής. Ποιο είναι το ζητούμενο? Θα πρέπει να ξεχωρίσουμε τι συμβαίνει στην πραγματικότητα μέσα στο σύμπαν από το τι μπορεί ο ανθρώπινος βιοϊπολογιστής να αντιληφθεί μέσω των σημερινών δυνατοτήτων του. Η κλασική επιστημονική σκέψη που πολλές φορές με κατηγορούν γιατί λέει η επιστήμη είναι νοιαία τι πάνε να πει κλασική και σύγχρονη. Υπάρχει και η διαφορά είναι να σας πω ότι η κλασική επιστημονική σκέψη μελετάει το αποτέλεσμα της επεξεργασίας των πραγματικών συμβατικών γεγονότων από τον ανθρώπινο βιοϊπολογιστή. Τα γεγονότα που έχουν φύγει από τον βιοϊπολογιστή. Δηλαδή αν έχω έναν τέτοιο υπολογιστή, τα γεγονότα που δείχνουν επάνω στην οθόνη που έχει μετασχηματίσει ο υπολογιστής σε εικόνες από αυτές που αντιλαμβανόμαστε εμείς οι άνθρωποι μέσα από τα αισθητήρια όργανα μας. Η σύγχρονη επιστημονική σκέψη προσπαθεί να κατανοήσει τη συμπαντική πραγματικότητα όπως αυτή υπάρχει ασχέτος του μετασχηματισμού της από τον ανθρώπινο βιοϊπολογιστή ασχέτος του αν υπήρχε άνθρωπος ή όχι. Πώς ήταν αυτές οι ιδιότητες. Βλέπετε ότι η κλασική φυσική, οι κλασικές επιστήμες με τη σύγχρονη επιστημονική γνώση διαφέρουν ρυζικά γιατί μελετάνε διαφορετικά γεγονότα. Και να δώσω ένα απλό παράδειγμα. Δεν μπορώ με την επιστήμη της βιολογίας να μπορώ να καταλάβω αστροφυσική. Το καταλαβαίνετε αυτό το πράγμα. Άλλες ιδιότητες του σύμπαντος άσχετα αν υπάρχει άνθρωπος ή όχι και άλλες ιδιότητες του σύμπαντος μετά. Για να δούμε τι υπήρχε πριν την αισθητή δημιουργία. Πίσω, δηλαδή, από τον κοσμολογικό ορίζοντα αυτό που υπήρχε είναι η έννοια του μη αισθητού μαθηματικού χώρου. Ο μαθηματικός χώρος, όπως καταλαβαίνει, το τίποτα. Ο χώρος, αν ανοίξετε οποιοδήποτε λεξικό θα δείτε ότι είναι το αναγκαίο, λέει, γεγονός το οποίο πρέπει να υπάρχει για να πλέουν τα στερεά αντικείμενα μέσα του. Είναι ένα φιλοσοφικό κατηγόρημα, ένα αισθητό τίποτα. Θα δούμε όμως ότι δεν είναι τίποτα, απλώς αισθητό τίποτα είναι αλλά τώρα ξέρουμε ότι το κενό είναι κάτι πολύ γεμάτο τόσο γεμάτο που δεν υπάρχει τίποτα άλλο στον κόσμο πιο γεμάτο από αυτό την έννοια αυτή του χώρου του καινού χώρου. Αυτός ο κενός χώρος ήταν γεμάτος από μη αισθητούς κυματισμούς. Σκεφτείτε λοιπόν μια θάλασσα κυματισμένη που εσείς να μην μπορείτε να την αντιλαμβάνεστε με τις ανθρώπινες αισθήσεις αλλά υπάρχουν αυτοί οι κυματισμοί. Θα μου πείτε αυτά είναι οι φιλοσοφίες μη αποδεικνυόμενες πειραματικά και σας λέω ότι πραγματικά ξέρω τι γράφουν πολλοί και διάφοροι περίεργοι γνώστες των πραγμάτων και σας εξηγώ ότι ο κενός χώρος το ότι υπάρχει στην πραγματικότητα είναι έτσι όπως το λέω ότι έναν απέραντος χώρος μη αισθητός με κυματισμούς έχει αποδειχθεί. Είναι αυτές οι κβατικές διακυμάνσεις του κενού και μια απόδειξη αυτών των για μη συζητήσω γιατί είναι λίγο πιο δύσκολα τα πράγματα θα το συζητήσουμε όμως σε μια επόμενη συνάντησή μας μια απόδειξη των κβατικών διακυμάνσεων αυτό που σας είπα προηγουμένως είναι η δύναμη Κασιμήρ. Δεν θα εξηγήσω ότι είναι η δύναμη Κασιμήρ αλλά είναι πραγματική πειραματική απόδειξη μαζί με κι άλλες πολλές αποδείξεις που θέλω λίγο χρόνο αλλά σε μια άλλη συνάντησή μας να συζητήσουμε και αυτές. Σκεφτείτε όμως ότι αυτό που έχουμε αποδείξει ότι η αρχή του σύμπαντος εκεί δηλαδή μέσα που υπήρχε λένε και ενός χώρος και μέχρι μια στιγμή η κλασική φυσική λέει και ενός χώρος είναι το τίποτα ξέρουμε ότι το τίποτα αυτό υπάρχει πειραματικά και μάλιστα έχει κυματισμούς. Για να προχωρήσουμε. Τι δημιούργησε αυτούς τους αρχικούς κυματισμούς μέσα στον αρχικό συμπαντικό χώρο που δεν αντιλαμβάνονται άμεσα και πειραματικά με τους κλασικούς τρόπους οι ανθρώπινες αισθήσεις. Αυτό που γνωρίζουμε ότι το σύμπαν γεννήθηκε μέσα από μια σημιακή ιδιομορφία. Δηλαδή ο Αβά Λεμέτρ που μας δημιούργησε την Γενική Θεωρία της Σχετικότητας αλλά εμείς θέλουμε αυτή τη γέννηση του σύμπαντος στην πάροδο των ετών, τουλάχιστον στην Ελλάδα αλλά και στον δυτικό κόσμο να τη συνδέσουμε με θεολογικά γεγονότα. Θα σας πω ότι ο Αβά Λεμέτρ δεν ήταν ένας παπάς που άρχισε να μου λέει τα θεολογικά του. Ο Αβά Λεμέτρ ήταν διάσημος φυσικός. Γνώριζε πάρα πολύ καλά την Γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Ήταν σύγχρονος με τον Αϊστάιν και τα λέγε με τον Αϊστάιν. Λοιπόν, ποτέ κανένας δεν είπε ο Λεμέτρ ότι αρχικά υπήρχε μια μπάλα υλικό, ύλη. Σαν την ύλη που βλέπετε γύρω σας και αυτή κάποια στιγμή έσκασε μπαμ και τα κομμάτια φτιάξαν τους γαλαξίες και τα λοιπά και όλα αυτά τα πράγματα. Αυτά είναι κουταμάρες. Αυτά είναι μυθολογίες που ποτέ δεν ελεγχθεί τίποτα από αυτά. Ο Αβά Λεμέτρ είπε ότι η αρχή του σύμπαντος ήταν μια, τη λέω και αγγλικά singularity, δηλαδή μια σημιακή ιδιομορφία, που σημιακές ιδιομορφίες σήμερα έχουμε τη σημιακή ιδιομορφία της μελανής οπής και τη σημιακή ιδιομορφία της λευκής οπής. Άρα, λοιπόν, ανοίγει ένα άλλο κεφάλαιο που πάλι θα συζητήσουμε άλλη φορά. Υπήρχε στην αρχή ακριβώς αυτό το ιδιόμορφο σημείο, η singularity, που άρχισε να πάλεται και παλώμενη, θα τη δούμε στα βαρυτικά κύματα στην συνέχεια, παλώμενη δημιουργεί αυτούς τους κυματισμούς. Και τους δημιουργούσε από την αρχή και συνεχίζει να τους δημιουργεί. Δεν σταμάτησε αυτός ο κυματισμός. Αυτοί, λοιπόν, οι κυματισμοί δημιουργούν συνεχώς μεταβαλώμενες καμπυλώσεις του χώρου, όπως είπα προηγουμένως, όπως βλέπετε και εδώ. Εδώ, για όσους με ακούν, γιατί ξέρω ότι πάρα πολύ ξέρουν μαθηματικά, δηλαδή είναι μαθηματικοί, έχω επικοινωνήσει μαζί τους. Προσέξτε, όταν λέω καμπυλότητα, δεν εννοώ ολόκληρη την καμπύλη αυτή. Κάθε σημείο αυτής της καμπύλης, κάθε σημείο, κέκτηται μιας ιδιότητας η οποία λέγεται καμπυλότητα. Η καμπυλότητα, δηλαδή, αντιστοιχεί σε κάθε σημείο. Κάθε σημείο έχει διαφορετική καμπυλότητα πάνω σε αυτή την καμπύλη. Άλλο η καμπύλη, κι άλλο η καμπυλότητα. Άρα, όταν μιλάω για καμπυλότητες, δεν εννοώ μόνο τους σκηματισμούς, αλλά και τις τιμές αυτές κάθε σημείον ενός μιας καμπύλης που δημιουργείται. Για να δούμε, λοιπόν, πώς συνδέεται η έννοια της καμπυλότητας, που, όπως σας είπα, είναι κάτι μη αισθητό, έξω από τη δυνατότητα της ανθρώπινης φυσιολογίας να το παρατηρήσει, από το σημείο του χώρου με τις έννοιες της ύλης και της ενέργειας. Δηλαδή, πώς οι καμπυλότητες, περνώντας μέσα από τον ανθρώπινο βιοϊπολογιστή, μετατρέπονται σε ύλη και ενέργεια. Εδώ, πάλι μου λένε, εδώ μου τα ρίχνουν οι θεολόγοι, ότι αυτά που λέω είναι για να με κάψουν. Δεν φταίω εγώ να με κάψουν, τον Αϊνστάι να κάψουν, διότι με βάση στη θεωρία της σχετικότητας, στη γενική θεωρία της σχετικότητας, που, όπως ξέρετε, έχει αποδειχθεί κι αυτή εκατοντάδες φορές, μέχρι πρώτοιον, απεδείχθηκαν πειραματικά τα βαρυτικά κύματα που θα δούμε στη συνέχεια, συνέδεσε με μία σχέση την καμπυλότητα, δηλαδή αυτό το άηλο μη αισθητό γεγονός, που προϋπήρχε μες στο σύμπαν και πριν τον άνθρωπο, με το αποτέλεσμα της επεξεργασίας του ανθρώπινου υπολογιστή και τη μετατροπή αυτών των καμπυλωτήτων σύλληκη ενέργεια. Πολύ απλό, αυτό που θα σας δείξω, το λέμε εδώ και πάρα πολλά χρόνια, τι είπε ο Αϊνστάιν. Ο Αϊνστάιν μας είπε, βγαίνει μέσα στις εξισώσεις και απεδείχθηκε πειραματικά, όπως θα δούμε, ότι εάν αρχίσουμε να δημιουργούμε μια καμπύλη, έχω τον τρισδιάστο το χώρο, αυτό είναι εδώ γύρω μου, εάν καμπυλώσω αυτό τον χώρο προς μια τέταρτη διάσταση, δηλαδή εάν φτιάξω ένα πηγάδι, όπως βλέπετε εδώ, που το βάθος του πηγαδιού είναι η τέταρτη διάσταση, τότε εάν αυτή η τέταρτη διάσταση, το βάθος δηλαδή του πηγαδιού, είπα τέταρτη διάσταση, δεν είπα χρόνος, προσέξτε, το βάθος του πηγαδιού, εάν ξεπεράσει ένα συγκεκριμένο όριο, μια συγκεκριμένη τιμή, τότε η ανθρώπινη φυσιολογία αντιλαμβάνεται αυτό το πηγάδι που το βάθος του πήρε μια τιμή και πάνω σαν εμφάνιση πυκνότητας υλοενέργειας εκτουμή όντως. Ποια είναι η σχέση αυτή, να τη. Δεν τη δείχνω για να τη μάθετε, αλλά να ξέρετε ότι υπάρχει και δεν είναι έτσι, όπως μου λένε, χαριτωμενιά το Δανέζι για να μου το δείξει το μεταφυσικό πιστεύω του και όλα αυτά τα πράγματα. Κοιτάξτε, αυτό που βλέπετε το ε, είναι η καμπηλότητα. Η καμπηλότητα είναι ένας καθαρός αριθμός. Η καμπηλότητα δεν έχει μονάδες μέτρησης. Στο δεύτερο μέλος βλέπετε αυτό το ρ. Αυτό το ρ είναι γραμμάριο ανακηβικό εκατοστό ή μονάδος ενέργειας ανακηβικό εκατοστό και είναι η πυκνότητα του υλικού. Η πυκνότητα της καρέκλας, της δική μου, όλων των αντικειμένων. Πυκνότητα που αντιλαμβάνεται ο μέσος άνθρωπος γύρω του ως μάτριξ. Και μου λέει δηλαδή αυτή η εξίσωση, εφόσον ισούνται αυτά τα πράγματα, μου λέει ότι κοίταξε να δεις. Αυτό που λέει ο μαθηματικός καμπηλότητα του χώρου δεν είναι τίποτα άλλο. Αυτό που λέει ο φυσικός, δηλαδή ο μέσος πολίτης, λέει πυκνότητα της υλοενέργειας. Ξαναλέω και πάλι ότι το ε είναι καθαρός αριθμός, ενώ η πυκνότητα, όπως ξέρετε, έχει μονάδες μέτρησης. Βλέπετε εδώ στην εικόνα ότι αυτές οι καμπηλότητες, οι κίτρινες, που τις αντιλαμβάνεται ο μαθηματικός, δηλαδή υπήρχαν στο σύμπαν πριν γεννηθεί ο άνθρωπος αυτός, ο βιοϋπολογιστής, δεν είναι τίποτα άλλο από μια πυκνότητα, που βλέπετε σωματίδι εδώ πέρα κάτω, μια πυκνότητα υλοενέργειας. Εδώ υπήρχε ένα πρόβλημα. Ποιο είναι αυτό το πρόβλημα? Μέχρι κάποια στιγμή, οι μαθηματικοί, οι φυσικοί και γενικά οι επιστήμονες είχαν την εντύπωση ότι οι καθαροί αριθμοί χωρίς μονάδες μέτρησης δεν λένε τίποτα. Είναι φιλοσοφικές οντότητες που εντάξει, τις λένε τα μαθηματικά απλώς για να κάνουν σπαζοκεφαλιές και να γίνουμε πιο έξυπνοι κατά κάποιον τρόπο. Δηλαδή τα μαθηματικά δεν πίστευαν ότι είναι μια επιστήμη η οποία μπορεί να περιγράψει το σύμπαν. Άντε να μετρήσει. Το είχαν λίγο παραπεταμένο το επάγγελμα του μαθηματικού. Σήμερα, μετά από αυτά που σας είπα, καταλαβαίνω το εξής. Ότι ο καθαρός αριθμός, όταν αντιπροσωπεύει αυτό που λέμε καμπηλότητα, μπορεί να είναι καθαρός αριθμός, αλλά εν δυνάμη μέσα του, λέω μια ελληνική λέξη που είναι νεότερη, δεν θα την έχουν ακούσει και δεν θα καταλαβαίνουν τη σημασία του, εν δυνάμη έχει μεγάλες ιδιότητες. Θέλω ένα παράδειγμα. Αν πάνω σε ένα τραπέζι βάζω ένα μαγνίτι. Ακουμπάω πουθενά το μαγνητικό πεδίο, μου λένε ότι έχει ένα μαγνητικό πεδίο γύρω. Το ακουμπάω, όχι. Το βλέπω, όχι. Το μυρίζω, όχι. Το γεύομαι, όχι. Δεν υπάρχει για μένα μαγνητικό πεδίο. Έχει εν δυνάμη μια ιδιότητα όμως, εάν βάλω ένα σιδεράκι δίπλα του, να το έλκει. Καταλαβαίνω λοιπόν το μαγνητικό πεδίο, αν συμβεί κάτι, δηλαδή είσοδος ενός δρινίσματος σιδείρου δίπλα στον μαγνίτι. Ιδάλλως δεν το αντιλαμβάνομαι. Και όμως υπάρχει. Το ίδιο συμβαίνει και εδώ. Αυτός ο καθαρός αριθμός, που λέγεται καμπηλότητα του χώρου, που όπως σας είπα κυματίζει ο χώρος κτλ κτλ κτλ. Εάν πάρει μία τιμή πάνω από μία ελαχίστη, ο ανθρώπινος βιοϊπολογιστής έχει την ιδιότητα να τη βλέπει σαν ύλη, σαν μια πυκνότα ύλης. Άρα έχει ιδιότητες μέσα του τις οποίες εμφανίζει κάτω από αυτές τις συνθήκες. Και αν συνεχίσει η καμπηλότητα, δηλαδή το βάθος αυτό του πηγαδιού συνεχώς να μεγαλώνει, όταν φτάσει σε ένα maximum το βάθος του πηγαδιού, που ο φυσικός και ο μέσος άνθρωπος θα αντιλαμβάνονται ένα αντικείμενο μεγάλης πυκνότητας, εάν ξεπεράσει ένα όριο ανώτατο, τότε αυτή τη μεγάλη πυκνότητα του υλικού τη χάνει ξαφνικά από τα μάτια του. Έτσι, ξαφνικά. Θα μου πείτε, αυτά είναι πάλι μυθικά. Όχι, το ξέρετε όλοι, αυτή είναι η θεωρία των μελανών, οπότε τόσο απλοϊκή. Δηλαδή, όταν ένα αστέρι συρρικνώνεται, με κάποιους λόγους, γίνεται πολύ πυκνό, γίνεται αστέρα νετρονίων. Όταν γίνεται ακόμα πιο πυκνό από τον αστέρα νετρονίων, ταπ, το χάνω από τα μάτια μου και γίνεται μια μελανιωπή. Δηλαδή, τι είναι η μελανιωπή, δεν το βλέπω πια, δεν μπορώ να το μετρήσω πια. Αυτό δεν σημαίνει ότι έπαψε να υπάρχει, απλώς η ανθρώπινη φυσιολογία μου δεν αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει από εκεί πίσω. Εδώ όμως υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα. Είδατε, σας είπα ότι κάθε πυκνότητα μπορεί να μετατραπεί σε έναν καθαρό αριθμό. Για κάντε τώρα το εξής, πάρτε όλα τα αντικείμενα, τα αστρικά που βλέπετε γύρω σας, γαλαξίες, αστέρια, πλανήτες, κομπίτες, δορυφόρους, τα πάντα. Βάλτε την πυκνότητά τους σε αυτή την εξίσωση, τότε θα δείτε ότι όλα τα αντικείμενα που έχουν κάποια πυκνότητα μέσα στο σύμπαν μετατρέπονται σε καθαρούς αριθμούς. Άρα λοιπόν με τον τρόπο αυτό μπορώ να μετατρέψω όλα τα αντικείμενα του σύμπαντος, το σύνολο του σύμπαντος, αντί σε ένα σύμπαν πυκνωτή των ύλης και ενέργειας, σε ένα σύμπαν καθαρών αριθμών. Άρα λοιπόν βλέπουμε ότι με τον τρόπο αυτό, η φυσική και μάλιστα η γενική θεωρία σχετικότητας, που είναι μια θεωρία βαρύτητας, που μου λέει πως έλκονται τα σώματα και μιλάει για πυκνότητες, μετατρέπεται σε μια γεωμετρία. Και να μην ξεχάσω να το πω, ότι ο πρώτος ο οποίος είπε ότι το σύμπαν είναι καθαροί αριθμοί, είναι ο Πιθαγόρας. Δεν το καταλαβαίνω να πω, δεν το καταλαβαίναμε τότε, γιατί θεωρούσαμε ότι είναι πολύ κουτό να λέμε ότι καθαροί αριθμοί χωρίς μονάδες μέτρησης μπορούν να φτιάξουν ένα σύμπαν. Άρα λοιπόν με τον τρόπο αυτό ο Γουίλλερ, ένας μεγάλος επιστήμονας θετικών επιστημών, τότε δεν υπήρχαν μαθηματικοί, φυσικοί, χημικοί, ξέρανε πολλά από όλες αυτές τις επιμέρους επιστήμες των θετικών επιστημών και τους κλάδους των θετικών επιστημών, έφτιαξε αυτό που ονομάζουμε σήμερα γεωμετροδυναμική, μετέτρεψε τη γενική θεωρία της σχετικότητας που απαιτούνται πυκνότητες σε καθαρούς αριθμούς, μετέτρεψε σε γεωμετρία και έφτιαξε αυτό που λέμε γεωμετροδυναμική. Άρα η γεωμετροδυναμική δεν είναι και αυτή η μετατροπή των πυκνωτήτων σε σχήματα, μορφές, μαθηματικές και όλα αυτά τα πράγματα, δεν είναι πάλι μεταφυσική, ένας κλάδος των μαθηματικών που δυστυχώς δεν διδάσκεται η γεωμετροδυναμική στην Ελλάδα. Για να σας δώσω να καταλάβετε ότι αυτά είναι επίσημα γραμμένα, σας δίνω ένα κομμάτι από το βιβλίο «Φιλοσοφία και νέα φυσική» του Jonathan Power που μου λέει «Η θεωρία του Einstein υιοθετεί μια νέα προσέγγιση για τη γεωμετρία του χώρου. Το αν θα θεωρήσει κανείς το αποτέλεσμα ως την κατάρριγηση της γεωμετρίας και την αντικατήστασή της από τη φυσική της βαρύτητας ή αντιθέτως ως τη γεωμετροποίηση της βαρύτητας φαίνεται να είναι κατά μεγάλο μέρος θέμα αγούστου. Όμως η ιδέα ότι τα υλικά αντικείμενα ενδέχεται αυτά τα ίδια να συνιστούν απλώς έντονα μη ευκλήδιες περιοχές του χώρου αναβίωσε τα τελευταία χρόνια. Αναβίωσε δηλαδή πριν από 50 χρόνια το έχουν γράψει αυτό. Ο Einstein υπενείχθηκε ότι ο χώρος μπορεί να είναι κάποιο είδος έκτασης της ύλης ή αντιστρόφος, ότι η ύλη ενδέχεται να είναι κάποιο είδος τοπικής ιδιομορφίας του χώρου. Αυτές οι ιδέες αναπτύσσονται σε αυτό το κεφάλαιο σε αυτή την επιστήμη της γεωμετροδυναμικής. Και για να καταλάβετε την ουσία όλων αυτών των πραγμάτων εντέλει ο Wheeler σε ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο ότι βλέπετε εδώ, μου λέει εκτός από το κενό καμπυλόγραμμο μη ευκλήδιο διάστημα δεν υπάρχει τίποτα άλλο στον κόσμο. Η ύλη, το φορτίο, τα ηλεκτρικά φορτία κλπ ο ηλεκτρομαγνητισμός και τα υπόλοιπα πεδία εγώ σημειώνω όπως είναι το πεδίο βαρύτητας είναι μόνο οι εκδηλώσεις της κάμψης του χώρου δηλαδή οι κυματισμοί του χώρου. Η φυσική είναι γεωμετρία. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε δηλαδή σαν αισθητή ύλη και ενέργεια δεν είναι παραειδεατές και μη αισθητές γεωμετρικές μορφές και σχήματα χωρίς μονάδες μέτρησης. Τελικά, για να ολοκληρώσουμε χονδρικά όλα αυτά που είπα για τη γενική θεωρία της σχετικότητας ο χώρος μέσω της ιδιότητας της καμπύλωσής του δημιουργεί την αίσθηση της πυκνότητας της υλοενέργειας. Όπως βλέπετε εδώ πέρα έχω ένα χώρο να καμπυλώνεται περνάει αυτές οι καμπυλώσεις η μη αισθητές μέσα από τη φυσιολογία του ανθρώπου και μου δίνει αυτό που λέγεται υλικό αντικείμενο και εγώ το ονομάζω matrix. Δηλαδή, μου λέει η γενική θεωρία της σχετικότητας ότι στο σύμπαν προϋπήρχε μόνο ο χώρος καμπυλωμένος σαν κυματισμός σε κάθε σημείο του και αυτός ο κυματισμός γέννησε την έννοια της ύλης και της ενέργειας. Δηλαδή, δεν γεννήθηκε ενέργεια στο σύμπαν από την αρχή. Πρώτα γεννήθηκαν αυτοί οι κυματισμοί και αυτοί οι κυματισμοί δημιούργησαν με έναν περίεργο τρόπο που θα δούμε αυτό που είναι η ύλη και η ενέργεια. Η ύλη και η ενέργεια είναι επόμενα γεγονότα μιας αρχικής κατάστασης του σύμπαντος. Δηλαδή, υπήρχε αυτή η γενική καμπυλότητα στο σύμπαν και ένα πύκνωμα εδώ πέρα πιας έντονης καμπυλότητας πολλών καμπυλωτήτων έντονων μου δημιουργούν αυτό που λέμε πυκνότητα ύλης. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε λοιπόν σαν αισθητή ύλη δεν είναι παρά η εξέλιξη ιδεατών και μη αισθητών αρχικά γεωμετρικών μορφών και σχημάτων του χώρου, γεωμετροδυναμική. Το σύμπαν λοιπόν είναι μια περιοχή απείρων, μη αισθητών και συνεχώς μεταβαλλόμενων μαθηματικών καμπυλωτήτων όλων των τιμών, από τις οποίες όμως μπορούμε να αντιληφθούμε μέσω της φυσιολογίας μας μόνο ελαχιστότατες. Σας δείχνω μερικές εικόνες από αμερικάνικα βιβλία και να σας δείξω ότι ξέρω αγγλικά. Αλλά για να δείτε ότι αυτά διδάσκονται παντού. Βλέπετε λοιπόν ότι παριστάνει το χώρο. Βλέπετε με καμπυλώτητες εδώ γύρω. Και εδώ μέσα στις καμπυλώτες υπάρχει μια πεδιάδα, ένα οροπέδιο, πώς να το πούμε. Εδώ είναι ο παρατηρητής και βλέπετε ένας κύκλος γύρω του, είναι ο κοσμολογικός ορίδας και μέχρι εδώ μπορεί να δει εκείνο το σημείο οι καμπυλώτες του χώρου είναι τέτοιες που μπορεί να τις αντιληφθεί η ανθρώπινη φυσιολογία. Μετά έχουμε βάραθρα, έχουμε βουνά κτλ. που δεν μπορούν τις καμπυλώτες να τις αντιληφθεί η ανθρώπινη φυσιολογία. Βέβαια, αν υπήρξε μια άλλη βιολογία που να βρίσκεται κάπου εδώ θα αντιλαμβάνω τα άλλα πράγματα. Γιατί αν είμαι στη Λάρισα βλέπω τον Όλυμπο. Ναι, αλλά αν είμαι στην Αθήνα βλέπω την Πάρνηθα ή τον Ημητό δεν βλέπω τον Όλυμπο, αλλά γύρω μου έχω έναν άλλο ορίζοντα που βλέπω άλλα πράγματα. Από άλλο βιβλίο βλέπετε στη μέση τη γη εδώ πάλι τα ίδια πράγματα. Άρα, ποια είναι η σχέση της καμπυλότητας όμως και μια έννοιας και αυτό θα δείτε πώς μας ενδιαφέρει αυτό το τελείως σπουδαίο συμπέρασμα. Όλοι ξέρετε για την πληροφορική. Τα μηχανάκια αυτά που μας ταλαιπώρεσαν μια ώρα τώρα εδώ για να μας δείξουν αυτό που θέλουν, αυτά λέει παίρνουν πληροφορίες. Παίρνουν πληροφορίες, οι νεότεροι θα ξέρουν πολύ καλύτερα και από εμένα. Χρησιμοποιούν τα μηχανάκια αυτά καθημερινώς πολλές ώρες. Πληροφορία όμως δεν είναι ούτε ενέργεια ούτε υλί. Βλέπετε έχω αυτό το USB. Αυτό το USB έχει 15 ιδακτορικά μέσα, δεν είναι ενέργεια. Δηλαδή αν πάρω αυτό το USB και το βάλω στον υπολογιστή μου όσες φορές και να παίξει δεν θα διάσει. Δεν είναι μπαταρία που να έχει ενέργεια μέσα. Φέστατα αυτό που είναι μέσα δεν είναι και υλί. Άρα έχει λέμε πληροφορίες. Άρα αυτές οι πληροφορίες δεν είναι ούτε υλί ούτε ενέργεια. Άρα τι είναι η πληροφορία? Η πληροφορία αν ρωτήσουμε και διαβάσουμε δεν μπορεί να έχει έναν μαθηματικό, έναν επιστημονικό ορισμό. Είναι σαν ένα φιλοσοφικό κατηγόριμα. Μπορούμε να το καταλάβουμε και να το μετρήσουμε και να το εκφράσουμε μέσω των ιδιωτήτων που παράγει και όχι το ίδιο. Αυτό που ξέρουμε από την κλασική πληροφορική, μάλλον από τις βάσεις της πληροφορικής, που είναι μια επιστήμη που λέγεται κυβερνητική, ιδρυτής ο Wiener, ο αρχηγός, ο ιδρυτής των πρώτων ιδεών περί της πληροφορικής. Μας λέει ότι αυτό που λέγεται πληροφορία μπορώ να το αντιληφθώ μέσω τριών ιδιωτήτων της προσάπτω της πληροφορίας. Πρώτον, είναι ο φορέας της πληροφορίας, δηλαδή το καρότσι που φορτώνεται μέσα η πληροφορία και μαθαίνουμε στο σχολείο μας ότι είναι τα ηλεκτρόνια, τα πρωτόνια, σωματίδια κλπ. Είναι ο φορέας, δηλαδή το ηλεκτρόνιο φέρει την πληροφορία. Δεν είναι πληροφορία. Το δεύτερο που πρέπει να το χαρακτηρίζει την πληροφορία είναι ο χώρος μέσα στον οποίο διαδίδεται και ο χώρος, αυτή η κλασική πληροφορική που μας δίνει τόσο ωραία πράγματα, γατζετάκια, όλα αυτά που βλέπουν, τηλεοράσεις, ο χώρος είναι ο νευτόνες χώρος. Αυτόν που ήξερε η κλασική φυσική. Και ο χρόνος διάδοσης της πληροφορίας. Ο χρόνος διάδοσης της πληροφορίας είναι η ενέα του χρόνου, όπως την ξέρουμε στην κλασική φυσική, δηλαδή τα ρολόγια και τα ημερόλογιά μας. Άρα, λοιπόν, η πληροφορία που σας δίνει όλα αυτά τα υπέροχα γατζετάκια και τα φοβερά πράγματα και όλα αυτά, στηρίζεται επάνω σε τρεις έννοιες. Δηλαδή, ο φορέας είναι σωματίδια, ηλεκτρόνια, πρωτόνια και όλα αυτά τα πράγματα, λέω τα πιο απλά. Ο χρόνος που διαδίδεται είναι τα ρολόγια μας και ο χώρος είναι ο ευκλήδιος χώρος που μαθαίνουμε στα σχολεία μας. Όλα έχουν αλλάξει, όμως, σήμερα. Ξέρουμε ότι αυτές οι τρεις έννοιες που καθορίζουν την έννοια της πληροφορίας έχουν αλλάξει. Ο χώρος, όπως είδατε προηγουμένως, δεν αυτός ο ευκλήδιος χώρος. Ο χώρος περιγράφεται από μια γεωμετρία, τη ρήμα, τη γεωμετρία και περιγράφεται και από κομμάτι της γεωμετρίας που λέει τοπολογία, έχει αλλάξει έννοια του χώρου κατά έναν εκατομμύριο της εκατό. Ομοίως, όπως θα δούμε την επόμενη Δευτέρα, η έννοια του χρόνου έχει αλλάξει κατά έναν δισεκατομμύριο της εκατό. Καμία σχέση δεν έχει ο χρόνος με αυτό που μετράνε τα ρολόγια μας. Αυτό που μετράνε τα ρολόγια μας, θα δούμε την άλλη Δευτέρα, είναι ένα δευτερογενές φαινόμενο και όχι η έννοια του χρόνου, η πραγματική έννοια του χρόνου που πλέον γνωρίζει πάρα πολύ καλά η σύγχρονη επιστημονική σκέψη. Ο χώρος δεν είναι ο ευκλήδας χώρος. Είναι καμπυλωμένος, βλέπετε, έχει καμπυλότητες, έχει, έχει, διά... σας είπα, ο χρόνος δεν είναι. Άρα, οι βάσεις της έννοιας της πληροφορίας και της πληροφορικής έχει αλλάξει, η έννοια της πληροφορικής, όπως την ξέραμε, φτιάχνει αυτούς τους υπολογιστές που έχουμε και ότι γατζεντάκι μας αρέσει πάρα πολύ, αλλά εδώ είναι το τέρμα. Η σύγχρονη επιστημονική άποψη που αλλάζει αυτές τις τρεις έννοιες του φορέα, του χρόνου και του χώρου έχει αλλάξει και καλημερίζει μια σύγχρονη εποχή, που θα τελειώνουν τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας αυτή την εποχή των κυβαντικών υπολογιστών που κάνουν περίεργα πράγματα σε σχέση με αυτά που γνωρίζαμε πριν. Εδώ πέρα, λοιπόν, εκφράζω μια προσωπική άποψη που συμμερίζεται τώρα πια ένα πολύ μεγάλο μέρος στους συναδέλφους μου και στο εξωτερικό, λέω το εξής. Αυτό το οποίο μπορούμε να δούμε, και θα το δούμε πάρα πολύ εύκολα, είναι ότι η έννοια της πληροφορίας ταυτίζεται σχεδόν με την έννοια της καμπυλότητας του χώρου. Για να το δούμε. Επ, τι κάνω, ναι. Η έννοια της πληροφορίας, όποιοι ξέρουν λίγο πληροφορική και θα σας το δείξω όμως και πραγματικά, περιγράφεται από καθαρούς αριθμούς χωρίς μονάδες μέτρησης. Ακριβώς όπως γίνεται και στην έννοια της καμπυλότητας. Όμως, αυτοί οι αριθμοί χωρίς μονάδα μέτρησης και αυτοί φέρουν εν δυνάμη μέσα τους την ιδιότητα, ας συντεθούν μεταξύ τους, να μας δίνουν μια πραγματικότητα στην οθόνη του υπολογιστή. Για να το δούμε. Βλέπετε, αυτό είναι ένα πρόγραμμα για τους πιο παλιούς που είχαν τις διατρήσεις. Για να μπορέσουμε να περάσουμε το πρόγραμμα που θα μας δείχνει η ξυφομαχία δύο υποτών ή ξέρω εγώ τιδήποτε ροζ κίτρινο κλπ. Αυτός ήταν ο κωδικός που περνάγαμε στον υπολογιστή για να μας δείξει όλα αυτά τα πράγματα. Βλέπετε, είναι το μηδέν και το ένα δυο καθαροί αριθμοί οι οποίοι εναλλασσόμενοι σε θέση και σε πλήθος μου δίνουν αυτό που βλέπαμε στην οθόνη του υπολογιστή, εικόνες και οτιδήποτε άλλο. Άρα καταλαβαίνετε ότι αυτό το οποίο βλέπουμε είναι ότι η πληροφορία στην βασική της μορφή, μην κοιτάτε τώρα πλέον με τα προγράμματα που έχουμε κάνει, έχει χαθεί αυτή η μορφή, δεν τη βλέπει αυτός που χτυπάει τα πλήθρα. Κάποτε την γράφαμε τη διάτρηση, το μηδέν-ένα και αυτός που χειριζόταν τον υπολογιστή ήξερε ότι κάνει μηδέν-ένα καθαρούς αριθμός. Μα αυτό ακριβώς δεν είπαμε και στις καμπυλότητες, ότι είναι καθαροί αριθμοί. Βλέπετε λοιπόν εδώ πέρα ότι για να φτιάξανε αυτοκίνητο στην οθόνη, ένα στέδιο, ένα στόχο, οτιδήποτε άλλο, έπρεπε να γράψω μια συγκεκριμένη σειρά καθαρών αριθμών μηδέν-ένα. Βλέπετε ότι η βασική ιδιότητα το να εκφράζονται οι πληροφορίες και οι καμπυλότητες είναι να παρουσιάζονται με καθαρούς αριθμούς που εν δυνάμει όταν περάσουν μέσα από ένα υπολογιστικό σύστημα που την πρώτη φορά το υπολογιστικό σύστημα το κλασικό ήταν ένας υπολογιστής την δεύτερη ένας βίαιο υπολογιστής που λέγεται άνθρωπος τις επεξεργάζονται και τις αποδίδουν σαν εικονική πραγματικότητα. Άρα λοιπόν ο στόχος των πληροφορικών συστημάτων είναι να βελτιώνουν συνεχώς την δυνατότητά τους να επεξεργάζονται αλλά και να παράγουν πληροφορίες και αμπυλότητες αυξάνονται στις δυνατότητές τους να κατανοήσουν το σύμπαν. Ο υπολογιστής όταν βγάζουμε και πιο σύγχρονους υπολογιστές με δυνατότητες λογισμικού πάρα πολύ μεγάλας δεν μπορούν να επεξεργάζονται πιο σύνθετες πληροφορίες να μας δίνουν σύνθετα αποτελέσματα συνεχώς αν αλλάζουμε και τη μηχανή αλλά να αλλάξουμε και τον λογισμικό δηλαδή τον τρόπο που επεξεργάζομαστε τις πληροφορίες. Αυτή ακριβώς πρέπει να είναι η προσπάθεια του ανθρώπινου βιο υπολογιστή να αυξάνει τη δυνατότητά του να επεξεργάζεται και να παράγει όλο και πιο σύνθετες πληροφορίες και αμπυλότητες ώστε κάποια στιγμή να ταυτιστεί με το σύμπαν να καταλάβει δηλαδή ολόκληρο το σύμπαν. Εδώ θα κάνω μια κριτική αν και δεν κάνω κοινωνικές κριτικές έτσι. Ναι, για να μπορέσει να γίνει καλύτερος ο υπολογιστής αυτός χρειάζεται δύο πράγματα. Χρειάζεται να αυξήσω τη μνήμη του ώστε να μπορεί να συλλέγει όλο και πιο σύνθετες πληροφορίες αλλά με τις πληροφορίες στο σκληρό δίσκο μέσα δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Είναι ένα άχρηστο μηχάνημα. Και αν στο σκληρό δίσκο δεν περάσω και αυτό που λέμε λογισμικό δηλαδή τον τρόπο που να συνδέει ο υπολογιστής του λέμε του υπολογιστή πώς να συνδέει αυτές τις πληροφορίες για να παράγει καινούργιες. Αυτό που λέμε συνειρμό που λέμε. Όπως καταλαβαίνετε η σύγχρονη εκπαίδευση οδηγεί μόνο στη συλλογή των πληροφοριών που γεμίζουμε τον εγκέφαλο και τα παιδιά μας μπορούν μόνο να απαντήσουν αν τους λέμε πες μου την άλλη πληροφορία. Να συνθέσουν 10 πληροφορίες 20 μαζί και να βγάλουν μια καινούργια πληροφορία είναι πολύ σπάνιο να βρούμε καινούργους ανθρώπους που να κάνουν αυτή τη δουλειά. Το λογισμικό όμως είναι ένα ανθρώπινο βιοϊπολογιστή ονομάζεται παιδεία. Και όχι εκπαίδευση. Εκπαίδευση είναι να γεμίσουμε το σκληρό δίσκο με πληροφορίες και παιδεία είναι να μάθουμε το βιοϊπολογιστή πως να χειρίζεται αυτές τις πληροφορίες και να βγάζει καινούργιες. Ποια είναι τα βήματα της μελλοντικής εξέλιξης? Το πρώτο βήμα ενός νέου πολιτισμού είναι να καταλάβουμε ότι η λεγόμενη πραγματικότητα αυτό που είπα προηγουμένως δηλαδή αποτελεί κάτι σαν μια εικόνα ενός παιχνιδιού σε μια οθόνη υπολογιστή. Σε ένα δεύτερο βήμα, δεν είμαστε ακόμα σε αυτό το βήμα, πρέπει να αντιληφθούμε ότι είμαστε οι χειριστές του υπολογιστή και μπορούμε να το χειριστούμε να χειριστούμε αυτό το παιχνίδι πολύ καλύτερα. Οι πυθυρικά δραστηριότητες ξέρουν πάρα πολύ καλά ότι όταν μπαίνουν σε ένα παιχνίδι και έχουν 8 ζωές όταν χάσουν τις ζωές, πατάνε κάτι πλήκτρα και ο υπολογιστής τους ξαναδίνει άλλο 8 κι ας έχουν χάσει χωρίς να βγαίνουν από τον υπολογιστή. Δηλαδή, ξέρουν να το χειρίζονται το πρόγραμμα αυτό με περίεργους τρόπους. Αυτό είναι η δεύτερη φάση να καταλάβουμε ότι είμαστε οι χειριστές του υπολογιστή και δεν κάνει ο υπολογιστής ό,τι του αρέσει και ότι σκέφτεται μόνο εκείνος. Σε ένα τρίτο βήμα που είμαστε πάρα πολύ μακριά ακόμα πρέπει να αντιληφθούμε ότι δεν αποτελούμε μόνο χειριστές αλλά είμαστε οι προγραμματιστές. Είμαστε αυτοί που μπορούμε μέσα να αλλάξουμε το πρόγραμμα, να αλλάξουμε το λογισμικό και να βάλουμε τον υπολογιστή να κάνει εντελώς διαφορετικά πράγματα από τι έκανε πριν χιλιάδες χρόνια ή πριν 100 χρόνια ή πριν 10 χρόνια. Πώς θα το επιτύχει ο ανθρώπινος βιουπολογιστής? Η σύγχρονη επιστημονική γνώση αποτελεί την εκπαίδευση του ανθρώπινου βιουπολογιστή προκειμένου να διερευνήσει νέους ορίζοντες δυνατοτήτων του και να αντιληφθεί νέες συμπαντικές πληροφορίες με στόχο να πλησιάσει και να ταυθεί όλο και περισσότερο με τις δυνατότητες του σύμπαντος. Αφού τα είπαμε αυτά, να δείτε πόσο αστείο είναι να δούμε τα βαρυτικά κύματα. Αυτό που με έχει εκπλήξει, έχω δει πάρα πολλές διαλέξεις, άρθρα πάνω στα βαρυτικά κύματα και έχω καταλάβει πάρα πολύ καλά τα μηχανήματα τα οποία μπορούν να συλλέχουν και να αποδείξουν την ύπαρξη πειραματικά αυτών των βαρυτικών κύματων. Όμως μου λένε ότι αυτά τα βαρυτικά κύματα αποδεικνύουν πλέον πειραματικά κάποιο θέμα μέσα από τη Γενική Θεωρία Φυγετικότητας. Αλλά εγώ δεν έχω καταλάβει ποιο είναι αυτό το θέμα. Ωραία το μηχάνημα που αποδεικνύει κάποια πράγματα. Εντάξει αυτό που βλέπουμε στον ουρανό και το μετράμε, πώς το μετράμε, με λανέσωπες κλπ που ακούστε και διαβάσατε, αλλά ήθελα να ξέρω ποιο κομμάτι της Γενικής Θεωρίας Φυγετικότητας έχει αποδείξει. Αυτό που έχει αποδείξει στη Γενική Θεωρία Φυγετικότητας πειραματικά είναι αυτός ο τύπος που σας έδωσα προηγουμένως, ότι μετατρέπεται η καμπηλότητα του χώρου, το αρχικό γεγονός είναι η καμπηλότητα, και μετατρέπεται σε πυκνότητα υλοενέργειας. Δηλαδή, κοιτάξτε, αυτό που ξέρω από το σχολείο μας. Έχουμε μια μάζα με μια πυκνότητα, αυτή εδώ πέρα. Ξέρουμε από το Λύκειο ότι εάν αυτή έχω μια μάζα σταθερή, γύρω της δημιουργείται ένα πεδίο βαρύτητας κάποια στιγμής. Εάν αρχίσει να πάλετε αυτό το υλικό, για προσέξτε με, η ίδια μάζα αλλάζει όγκο. Άρα, η πυκνότητα τι είναι, μάζα προς όγκος. Και όταν ο όγκος μεταβάλλεται, πάει να πει ότι αλλάζει το πεδίο βαρύτητας γύρω από αυτό το υλικό. Συμφωνούμε μέχρι εδώ. Λοιπόν, αυτό το οποίο ξέρω από αυτή τη σχέση επάνω εδώ που βλέπετε, είναι ότι όταν μεταβάλλεται η πυκνότητα της υλοενέργειας, τότε αυτό σημαίνει ότι μεταβάλλεται η καμπυλότητα του χώρου. Αυτό μου λέει. Όπως είδατε, μεταβολή της πυκνότητας υλοενέργειας, ξέρουμε από την κλασική φυσική ότι είναι μεταβολή της βαρύτητας, δηλαδή ένα κύμα βαρύτητας. Άρα, η μεταβολή αυτή της βαρύτητας είναι αυτό που λέμε κύμα καμπυλότητας του χώρου. Η ρυθμική μεταβολή της πυκνότητας της υλοενέργειας, όχι εφάπαξ να κάνει μια μπαφ μπαφ, αλλά η συνεχής και ρυθμική μεταβολή της πυκνότητας παράγει ρυθμική μεταβολή των κυματισμών του χώρου. Αυτό που λέει, δηλαδή, αυτή η εξίσωση. Άρα, αυτό που λέγαμε μέχρι σήμερα βαρυτικό κύμα είναι ένας αόρατος κυματισμός του χώρου που οι καμπυλότητές του έχουν τέτοιες τιμές ώστε να μπορεί ο ανθρώπινος βιουπολογιστής να τις αντιληφθεί σαν πυκνότητες του χώρου που μεταβάλλονται. Για κοιτάξτε, πήραμε δύο μελανές σωπές για να δούμε αυτό το πρόβλημα, να το λύσουμε, να το δούμε πειραματικά ό,τι συμβαίνει. Θα μου πείτε γιατί δεν μπορούσαμε προηγουμένως να το δούμε. Γιατί τα όργανα που είχαμε δημιουργούν κάποιο θόρυβο, δηλαδή κάποιες τυχαίες καμπυλώσεις ποφύλονται στη λειτουργία του οργάνου. Αυτές οι μεταβολές της καμπυλότητας που προκύπτουν από τα βαρυτικά κύματα ήταν τόσο μεγάλες ή τόσο μικρές που να μην είμαστε σίγουροι αν είναι αυτό που λένε θόρυβος του υπολογιστή ή αν είναι πραγματικά βαρυτικά κύματα. Γιατί ήταν μικρής έντασης αυτά τα κύματα. Φτιάξαμε λιγάκι τα μηχανήματά μας, κατεβάσαμε αυτό το οποίο λέμε θόρυβο και μπορέσαμε και τα βρήκαμε. Τώρα πόσες σβήδες είναι και πόσες σβηδώσαμε και το τι εργαλεία βάλαμε πάνω εμένα με αφήνει παγερά δύο διάφορους σαν φυσικό. Οι τεχνολόγοι βέβαια, μπράβοτες που το κάνανε. Βλέπετε λοιπόν εδώ πέρα ότι πήραμε δύο μελανές οπές. Τι είναι μελανές οπές? Οι μελανές οπές είναι γεγονότα τα οποία έχουνε τεράστια πυκνότητα. Δηλαδή ο χώρος τους είναι καμπυλωμένος σε μεγάλη ένταση. Το υλικό το οποίο έχουν. Βλέπετε ότι εδώ πέρα βλέπετε να κινείται η μία γύρω από την άλλη. Μεταβαλότανε το βαρυτικό πεδίο γύρω αλλά δεν ξέραμε ότι είναι κύμα. Κοιτάξτε εδώ πέρα που μετατρέπουμε τις μελανές αυτές οπές που βλέπετε εδώ πέρα σε καμπυλότητες που περιστρέφεται η μία γύρω από την άλλη. Βλέπετε και δημιουργούν κυματισμούς στην κίνησή τους. Άρα, οι κυματισμοί αυτοί όπως μου λέει η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας είναι κυματισμοί του χώρου που αντιλαμβάνονται, έχουν τέτοιες στιγμές που να τις αντιλαμβάνονται οι ανθρώπινες αισθήσεις σαν πυκνότητα του χώρου. Δηλαδή, αυτές οι μελανές οπές όπως περιστρέφονται μεταβάλλουν τη μεταξύ τους απόσταση. Για να το δείτε. Βλέπετε ότι μεταβάλλουν την απόσταση μεταξύ τους. Δεν κινούνται σε μια σταθερή απόσταση η μία γύρω από την άλλη όταν περιστρέφεται η μία γύρω από την άλλη. Αυτό το οποίο γνωρίζουμε ότι κατά τη διάρκεια της μεταβολής αυτής της απόστασης τους δηλαδή του όγκου του συστήματος χάνουν και ύλη. Φεύγει ύλη. Αυτό μπορούμε να παρατηρήσουμε με τα όργανα μας. Αυτό δηλαδή σημαίνει ότι η πυκνότητα του συστήματος μεγαλώνει και μικραίνει ο όγκος του και συγχρόνως μεταβάλλεται και η μάζα του. Άρα μεταβάλλεται η πυκνότητα με έναν περίεργο τρόπο. Άρα λοιπόν έχω μεταβολή της πυκνότητας αυτού του συστήματος των δύο μελανών οπών που αυτό σημαίνει ότι έχουμε μεταβολή της καμπυλότητας του χώρου. Νάτο, βλέπουμε δύο μελανές οπές που πάνε να συγχωνευθούν η μία μες στην άλλη. Επάνω βλέπετε τις μελανές οπές σαν αντικείμενα που τις αντιμετωπίσουμε στην κλασική αστροφυσική. Από κάτω βλέπετε την μετατροπή τους σε καμπυλότητες του χώρου, όπως βλέπετε. Κοιτάξτε μια άλλη προσομοίωση για να καταλάβετε ότι εδώ και χρόνια πολλά το έχουμε μελετήσει το θέμα αυτό και δεν θέλαμε να το πούμε γιατί ντρεπόμαστε. Επάνω βλέπετε τι βλέπουμε, το μπλε, σαν εικόνα επάνω στον ουρανό στα τηλεσκόπια μας και από κάτω έχουμε την ανάλυση της εικόνας σε δύο καμπυλότητες σε οποίες η μία μπαίνει μέσα στην άλλη. Άρα λοιπόν, μη αισθητά μεταβαλώμενα κύματα καμπυλότητας του χώρου που μου λέει η γεωμετροδυναμική. Μέσω της ανθρώπινης φυσιολογίας μετατρέπονται σε κύματα πυκνότητας όπως μου λέει η γενική θεωρία σχετικότητας με αυτή τον τύπο που βλέπετε από κάτω. Άρα λοιπόν, γύρω από μεταβαλώμενα κύματα πυκνότητας δημιουργούνται κύματα βαρύτητας. Άρα λοιπόν, τα κύματα καμπυλότητων είναι κύματα βαρύτητας. Άρα ξέρουμε τι γέννησε την πυκνότητα της ύλης και της ενέργειας. Ό,τι βλέπουμε δηλαδή γύρω μας είναι κύματα τα οποία εμείς αντιλαμβανόμαστε σαν ύλη ή σαν ενέργεια. Κάθε άνθρωπος δεν είναι ένα κύμα. Για πάρετε τη ζωή του από τότε που γεννιέται δεν μεταβάλλει την πυκνότητά του της υλοενέργειάς του από τη στιγμή που γεννιέται έως που πεθαίνει. Άρα ανεπικνότητα της υλοενέργειας είναι κύμα χώρου μη αισθητού. Δεν θα συνεχίσω αλλά καταλαβαίνετε ότι πλέον τα κύματα βαρύτητας και ο τρόπος που συνδέονται με το μη αισθητών επιστημονικών των θετικών επιστημών με πείραμα αλλάζει. Άρα να κάνουμε ένα συμπέρασμα να το μαζέψουμε. Τα κύματα βαρύτητας δηλαδή μεταβολή βαρύτητας μετά του χρόνου μαθαίνουμε ότι δεν είναι τίποτα άλλο προέρχεται από κύματα πυκνότητας. Μεταβολή δηλαδή της πυκνότητας μετά του χρόνου. Και ξέρω ότι τα κύματα πυκνότητας είναι κύματα καμπυλότητας. Δηλαδή μεταβολή της καμπυλότητας του χώρου. Και αυτά που σας είπα για την πληροφορική το κύμα πληροφοριών η ροή δηλαδή των μεταβαλών πληροφοριών δεν είναι τίποτα από κύματα καμπυλότητας. Δηλαδή με λίγα λόγια το κύμα βαρύτητας είναι ένα κύμα πληροφοριών με την έννοια της πληροφορικής. Άρα λοιπόν κατανοούμε πάρα πολύ καλά εφόσον το κύμα βαρύτητας είναι κύμα πληροφοριών και η πληροφορία είναι καμπυλότητα και όλα αυτά που σας είπα. Πολύ απλά. Ότι το σύμπαν, εφόσον μέσα του συνεχώς δημιουργούνται καμπυλότητες όλων των δυνατών τιμών δηλαδή πληροφορίες το σύμπαν είναι ένα σκληρός δίσκος που περιέχει το σύνολο των παρελθοντικών πληροφοριών του και ο ανθρώπινος βιουπολογιστής μπορεί να αντιληφθεί μόνο μερικές από αυτές τις καμπυλότητες πληροφορίες. Δηλαδή ο ανθρώπινος βιουπολογιστής μεταφράζει πληροφορίες του σύμπαντος και πληροφορίες του σύμπαντος είναι αυτό που λέμε καμπυλότητες. Στόχος του ανθρώπινου βιουπολογιστή είναι να αναπτύξει συνειδησιακά και αβιωματικά ένα νέο λογισμικό είναι αυτό που λέω πολλές φορές ένα νέο πολιτισμό τον πολιτισμό του χωμογιουνιβερσάλις ώστε να μπορέσει να αντιληφθεί όλο και περισσότερες σύμπαντικές πληροφορίες προκειμένου να κάνει τις συνθήκες της ζωής του βιουπολογιστή, δηλαδή της ζωής του ανθρώπου καλύτερες και ικανές να τον οδηγήσουν στη γνώση του αιτίου της φυσικής δημιουργίας του του ανθρώπου και του τελικού προορισμού του ανθρώπου. Όταν μπορέσει να αναλύσει έναν τεράστιο όγκο πληροφοριών που ήδη υπάρχει μέσα στο σύμπαν. Όπως καταλαβαίνετε όλα αλλάζουν. Ας κολαρσιωρήσουμε τα πρώτα βήματα μιας νέας γνώσης της γνώσης που λέω του χωμογιουνιβερσάλις. Ευχαριστώ πάρα πολύ για την προσοχή και την υπομονή σας. Λία. Πού είσαι? Σε ψάχνω. Έχω το μικρόφωνο. Τη Λία θέλω. Ερωτήσεις. Αν μπορώ να δω σ' απαντήσεις, εντάξει. Εγώ για ερωτήσεις. Έχουμε ερωτήσεις. Θα μου επιτρέψετε, δάσκαλε. Όχι τοποθετήσεις ερωτήσεις. Κύριε Δανέζ, ήθελα να ρωτήσω το εξής. Ο ανθρώπινος βιουπολογιστής πώς τον έχετε στο μυαλό σας μέσα από την επιστήμη σας. Και εσείς τον έχετε στον εμπροστάσεις, στον καθρέφτη σας. Τι πώς τον έχετε. Έτσι τον έχω στο μυαλό μου. Όλοι οι υπολογιστές είναι ίδιοι? Όχι. Όλοι όμως είναι υπολογιστές και εκφράζουν τους ίδιους νόμους. Αν πάτε σε ένα μαγαζί που πουλάει γατζετάκια θα βρείτε 200 τύπους υπολογιστών. Άλλοι είναι πιο χαζοί υπολογιστές. Άλλοι είναι πιο έξυπνοι. Έτσι. Και οι δυνατότητες των υπολογιστών είναι διαφοροποιημένες όπως και η εμφάνιση τους. Συνήθως για να πουλήσουμε τους πιο χαζούς υπολογιστές τους κάνουμε πολύ όμορφους. Να κατάλαβατε. Ευχαριστώ. Μπορεί να τους κάνω και σαν κι εμένα. Η Δεσποινίσθα έλεγε μια ερώτηση αλλά ντρέπεται. Άκου να σου πω κάτι. Το έχω πει πολλές φορές και να μη σε ακούσει. Δεν υπάρχουν ηλίθιες ερωτήσεις. Ενίωτε υπάρχουν ηλίθιες απαντήσεις. Έτσι, να το έχεις υπόψη. Οπότε μην τρέπεσαι. Ωραία. Θέλω να ρωτήσω ότι από τη στιγμή που το Σύμπαν είναι μία εμφάνιση που το Σύμπαν είναι μία επηγή πληροφοριών. Ουσιαστικά σαν αυτό το παράδειγμα που δώσατε με το USB. Και ο άνθρωπος είναι βιοϊπολογιστής. Μπορεί μέσα της εξέλιξης κάποια στιγμή να φτάσει στο σημείο να ανασύρει και να βιώσει παρελθοντικές πληροφορίες. Ήδη, ό,τι βιώνουμε είναι παρελθοντικές πληροφορίες. Ήδη. Κοίταξε, το ξέρω ότι είναι δύσκολο. Και για μένα είναι δύσκολο να το σκεφτώ έτσι βιοματικά. Αν θέλεις να απαντήσεις αυτές τις ερωτήσεις, ρώτα τον εαυτό σου. Αυτό που ρωτάω, πώς εξηγείται στο βιοϊπολογιστή σε έναν υπολογιστή, αυτόν τέτοιον βιοϊπολογιστή. Για να το πάρουμε λοιπόν αυτό που με ρώτησες. Μου λες λοιπόν, αυτός ο υπολογιστής μπορεί να εξελιχθεί με έναν τρόπο ώστε να μπορεί να καταλαβαίνει περισσότερες πληροφορίες απ' ό,τι είναι τώρα. Μα αυτό δεν κάνουνε οι υπολογιστές. Από τότε που εγώ θυμάμαι τον Amstrad 128 που είναι την πράσινη οθόνη που μας έβγαινε η ψυχή για να μπορέσουμε να λύσουμε μια εξίσωση ή να κάνουμε απλά πράγματα. Δεν άλλαξε συνεχώς, συνεχώς. Έγινε πιο έξυπνος, έγινε πιο όμορφος, πιο λειτουργικός, καταλαβαίνει πολύ περισσότερα πράγματα. Αυτό δεν κάνει και ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος των σπηλαίων μπορεί να ξέρει αυτά που ξέρεις εσύ και να αναλύσει τις πληροφορίες που αναλύσεις εσύ. Δηλαδή, τον άνθρωπο των σπηλαίων, αν κάνω ένα ταξίδι στο παρελθόν και πάω και του πω όλα αυτά τα πράγματα, θα με δείρει ή θα καταλάβει κάτι από αυτά που του λέω. Αλλά καταλαβαίνεις ότι ο δικός σου υπολογιστής πόσο ισχυρότερος είναι από τον υπολογιστή του δικό μου, γιατί εσύ τα ακούς στην ηλικία σου, εγώ αυτά τα κατάλαβα και τα συνέλαβα πρώτη φορά όταν ήταν πέντε ετών. Και εσύ είσαι τόσο μικρή και τα συλλαμβάνεις τώρα. Άρα, ο δικός σου υπήρχε ο υπολογιστής είναι πολύ καλύτερος. Επεξεργάζεται πολύ γρήγορα πληροφορίες που δεν μπορούσα εγώ να επεξεργαστώ χρόνια, δέκα αιτίες ολόκληρες. Τον παιδιόν σου θα είναι ακόμα πιο ισχυρός ο υπολογιστής, γιατί θα το προικοδοτήσεις εσύ και το περιβάλλον του, όχι μόνο με γνώσεις, αυτό να προσέξεις, αλλά βασικά με παιδεία την οποία δεν δίνει κανένας στο δυτικό πολιτισμό σε κανένα σχολείο. Δηλαδή, το λογισμικό που να μπορεί να επεξεργάζεται τις πληροφορίες και να δίνει αποτελέσματα ικανοποιητικά. Τι εννοώ ικανοποιητικά? Όλοι χειροκροτείται και αλαλάζεται για την τεχνολογία και τα επιτέλγματα της, όταν έγραψαν στην εφημερίδα ότι κοιτάξτε τι σπουδαίο πράγμα που έγινε, φτιάξανε λέει μία ατομική βόμβα σαν ένα κινητό τηλέφωνο και αλάλαζαν όλοι για το μεγαλείο της τεχνολογίας. Και λέω οι λύθιοι αυτοί που αλαλάζουν και παλιάνθρωποι αυτοί που το φτιάξαν. Γιατί μία ατομική βόμβα σαν ένα κινητό, τι καλό μπορεί να προσφέρει στον άνθρωπο απ' το να τυνάξει τον αέρα μια πόλη. Άρα ποια είναι η ξυπνάδα του λογισμικού αυτών των ανθρώπων, όσες πληροφορίες κι αν είχαν, που οδήγησαν τις πληροφορίες αυτές το να κατασκευάσει, έτσι. Και οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν να αφορούν το φάρμακο του καρκίνου ή ξέρω άλλων παθήσων ή μάλλον μπορούν και δεν υπάρχουν τα χρήματα αυτά και τα λοιπά. Αλλά, λοιπόν, θα πρέπει παιδεία για να επεξεργαστούμε με καλύτερο τρόπο τις πληροφορίες για το καλό της ανθρωπότητας και όχι για να καταστρέψουμε τον κόσμο. Τον κόσμο θα τον καταστρέψουμε εμείς και όχι καμιά παλαιόπιτρα απ' το διάστημα όπως φοβόμαστε. Ερώτηση. Λία, ποιος είναι, γιατί δεν βλέπω. Εδώ, εδώ. Ναι. Το πόσο τζόβελ είναι, αλλά δεν βλέπω μακριά. Εδώ, εδώ. Πού, δεν ξέρω. Εδώ, εδώ, κύριε. Ποιος είναι τώρα πρώτος, δεν βλέπω. Εδώ. Ναι, ναι. Σας παρακαλωπείτε μου, αν κατάλαβα καλά, οι καμπηλότητες που κολυμπάμε στο σύμπαν είναι δημιούργημα σύμπραξη, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή με τις αισθήσεις μας και το βιουπολογιστή μας, τεσσάρων παραγόντων των τριών γνωστών διαστάσεων του χώρου και το της τέταρτης που δεν την αντιλαμβανόμαστε πλήρως. Ακριβώς, ακριβώς. Αυτές, λοιπόν, οι καμπηλότητες δημιουργούνται από τέσσερις. Ενδεχομένως να υπάρχει και πέμπτη, έκτη, νιωστή. Όχι, όχι. Όχι, σταματάμε στο τέσσερα. Όχι, όχι, να σας πω κάτι να μην ξεστρατήσουμε πολύ. Σας είπα κάπου εκεί στη μέση ότι υπάρχουν τρεις πραγματικότητες. Αυτό που υπήρχε στο σύμπαν και θα υπάρχει είτε υπάρχει άνθρωπος είτε δεν υπάρχει και το μάτριξ που γίνεται μετά την επεξεργασία του ανθρώπου αυτών των πληροφοριών. Εάν θέλετε να σας απαντήσω, θα μου πείτε η ερώτησή σας που εντάσετε σε φαινόμενα του μάτριξ ή σε φαινόμενα του σύμπαντος πριν. Διότι εγώ πρέπει να αναγκαστώ να σας απαντήσω με ιδιότητες και φυσικούς νόμους πειραματικά αποδειγμένες αν μου πείτε για το μάτριξ με μία άλλη φυσική και μία άλλη επιστήμη. Αν μου ζητήσετε για το πριν, θα πρέπει εγώ να αναγκαλέσω και να σας απαντήσω με ιδιότητες πριν. Άρα λοιπόν, αν μου μπλέξετε και τα δύο μαζί... Όχι. Άρα πέστε μου, ναι. Όχι με το μάτριξ, με αυτό που είναι έξω από το μάτριξ. Μπράβο, ωραία. Αν λοιπόν σταματήσουμε στις τέσσερις. Εκεί πέρα έξω δεν έχει τέσσερις, έχει δέκα, έντεκα και δεκατρείς. Ωραία λοιπόν. Πώς μπορεί ο ανθρώπινος βιοϊπολογιστής, έστω και με την εξέλιξή του, να μπορέσει να κάνει αυτό το μπρος-πίσω και να αντιληφθεί, να παίρνει πληροφορία, να την εξελίσει και να την επανα... την παιδεία που είπατε. Ναι. Καλλιεργώντας επομένως, ανατροφοδοτώντας αυτές τις υπάρχουσες διαστάσεις και να μπορεί να ταξιδεύσει μπρος-πίσω σε αυτές. Όχι, κάτι πολύ απλό. Άρα, εσείς μου μιλάτε να μιλήσουμε για τον βιοϊπολογιστή, για τον άνθρωπο. Ωραία. Δεν είμαι βιολόγος. Δεν ξέρω αυτές τις ιδιότητες που έχουν, τα γονίδια, ξέρω, το DNA κλπ. Μπορώ να σας απαντήσω πάρα πολύ απλοϊκά. Με το παράδειγμα, το ιστορικό που το κατέχω. Με τον τρόπο που ο άνθρωπος των σπηλαίων έγινε με τον άνθρωπο που κάνει μία ατομική βόμβα σε ένα κινητό. Άρα, βλέπετε ότι οι δυνατότητες των βιοϊπολογιστών εξελίσσονται. Τώρα, είναι το κοινωνικό περιβάλλον, είναι άλλες συνθήκες και τα λοιπά, δεν είμαι ειδικός να σας πω, αλλά ξέρω όμως στην πράξη την ιστορική, ότι ακριβώς αυτός ο βιοϊπολογιστής, αυτό είναι η ιστορία της ανθρωπότητας, μετασχηματίζεται συνέχεια και από τον άνθρωπο των σπηλαίων έχουμε τον σημερινό άνθρωπο, που δυστυχώς δεν είναι καν χόμο σάπιενς, δηλαδή δεν είναι καν σοφός. Είναι χόμο βλάξ, κατά κάποιο τρόπο. Σύμφωνοι, άρα αυτό που πρέπει να κατακτήσουμε είναι το χόμο σάπιενς. Τώρα, αποβιολογία δεν ξέρω, αυτό όμως που ξέρω το βασικό γεγονός είναι ο κοινωνικός χώρος μέσα στο οποίο μεγαλώνει ένας νέος βιοϊπολογιστής, γιατί ένα παιδάκι στην Αφρική που πεινάει και δεν έχει να φάει και δηλαδή, όσο έξυπνο και να γεννηθεί, ποτέ δεν θα φτάσει σε ξυπνάδα ένα ηλίθιο παιδάκι του Παρισιού. Άρα είναι το κοινωνικό περιβάλλον που πρέπει να δημιουργούμε στις νέες γενιές, το πρώτο αυτό. Και ένα δεύτερο, η γνώση και η παιδεία. Όταν το παιδί μαθαίνει ότι είναι έξυπνο, όταν είναι άδικο και βίαιο, ή δεν ξέρω τι άλλο πράγμα, όπως καταλαβαίνετε αυτός ο γεγονιολογιστής δεν πάει καλά. Άρα λοιπόν είναι οι αξίες, είναι η παιδεία, ισότητα, δικαιοσύνη, αλληλεγγύη. Και αλληλεγγύη δεν μιλάω που τη θυμηθήκαμε τώρα που έχουμε πρόσφυγες και την κάναμε πολιτικό παιχνίδι προς άγραμ ψήφων, γιατί εγώ θυμάμαι πριν 20 χρόνια, 15, 20, 30 χρόνια στον Πειρά, έβλεπα ανθρώπους να κοιμώνται στα παγκάκια και να πεθάνουν και να είναι νυστικοί και δεν έβλεπα καμιά αλληλεγγύη. Έτσι. Άρα η αλληλεγγύη είναι κάτι γενικότερο και δεν είναι ένα πολιτιστικό ή πολιτισμικό ή ωφελμιστικό παράγωγο για να έχουμε οπαδούς. Αλληλεγγύη πρέπει να είναι μια συνδυσιακή σχέση, το έχουμε συζητήσει κάποια στιγμή, είναι ένα συμπατικός νόμος και αυτό το έχουμε συζητήσει πειραματικά από ποια φαινόμενα φυσικής παράγεται η αλληλεγγύη και γενικά θα πρέπει να προικοδοτούμε τα παιδιά μας μέσα στις γνώσεις και των αξιών με καινούριο λογισμικό. Δηλαδή ο υπολογιστής δεν πρέπει να μαζεύει πληροφορίες που κάνουν σχολεία, παπαγαλία αυτό λέγεται. Αν εκτιμήσουμε ότι πετυχαίνουμε σε ένα μεγάλο βαθμό αυτό το ιδανικό... Να σας πω κάτι, δεν είναι εύκολο να το επιτύχουμε, ούτε αν και τίποτα. Κοιτάξτε, είναι η εύκολη διέξοδος για να κάνουμε φτωχή φιλοσοφία. Ας πούμε πρώτο βήμα, να γίνουμε σοφοί άνθρωποι. Στοιχειοδός. Γιατί δεν νομίζω ότι είναι κανένας σοφός άνθρωπος από αυτούς που καταστρέφουν ολόκληρο τον κόσμο ή τύνουν να το καταστρέψουν. Είναι έξυπνοι, αλλά σοφοί δεν είναι. Γιατί μην ξεχνάτε, ο φιλόσοφος είναι φίλος της σοφίας. Ο φιλόσοφος δεν είναι και σοφός. Θέλει να τρύψει πολλά παντελόνια και να περάσει πάρα πολλά για να γίνει και σοφός. Άρα ας αφήσουμε τους φιλοσόφους στην άκρη και να προσπαθήσουμε τους εαυτούς μας κάθε μέρα να τους κάνουμε και πιο σοφούς μέσα από τις αξίες και μέσα από το λογισμικό, το καινούργιο που δημιουργούμε, από τις κοινωνικές σχέσεις ή από το πώς περνάμε καλά. Γιατί ένας ο οποίος πεινάει, δεν νομίζω ότι θα καθίσει σε 1.75 διάσταση στις καμπυλώσεις του χώρου, πρέπει να πεινάει και εμείς καλά το στωμάχι του. Άρα λοιπόν, γεμίζουμε το στωμάχι των συνανθρώπων μας στο λογικό επίπεδο, τον αφήνουμε να έχει ελεύθερο χρόνο, αλλά μέσω της παιδείας τον οδηγούμε ότι τον ελεύθερο χρόνο δεν τον σπαταλάμε στα μπιζούκια, αλλά για να πτύξουμε την πνευματικότητά του. Είναι πολλά προβλήματα, ας μην τα φτύξουμε τώρα, ίσως τα φτύξουμε άλλη φορά. Άρα εγώ πιστεύω ότι θα φτάσει στο σημείο, δεν είμαι πολιτικός να σας πω ότι όταν αλλάξουμε κυβέρνηση θα αλλάξει και ο άνθρωπος. Έτσι, λοιπόν, θέλει 100 χρόνια, πολλά χρόνια, με μεγάλη προσπάθεια, αλλά θα αλλάξουμε, είτε μας αρέσει, είτε όχι. Ο τοκετός έχει αρχίσει. Θα του επιτρέψουμε να είναι φυσιολογικός, ανώδυνος ή βίαιος. Δυστυχώς η ιστορία μας λέει ότι αυτή η τοκετή πολιτισμική δεν είναι πάντοτε και τόσο γαλήνη, γιατί οι κοινωνίες δεν βοηθάνε. Άλλη ιστορία αυτή. Ακούω ότι θέλετε άλλο. Μια ερώτηση που την έχω και από τις προηγούμενες διαλέξεις σας, και ελπίζω να μην ανατρέψετε την άποψή σας ότι υπάρχουν χαζές ερωτήσεις. Όχι, βέβαια, δεν υπάρχουν. Εγώ να δείτε χαζομάρες που έχω πει. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, από τις προηγούμενες διαλέξεις σας, πώς μια καμπηλότητα του χώρου, όπως είμαι εγώ, αντιλαμβάνει την ιστορία μας. Αντιλαμβάνει την ιστορία μας, το χώρο, όπως είμαι εγώ, αντιλαμβάνεται τον εαυτό της και προσπαθεί να καταλάβει τι γίνεται γύρω της. Ναι. Θα σας φέρω ένα παράδειγμα που ανατρέξε στο ίντερνετ στις ιατρικές σελίδες. Υπάρχουν κάποια προγράμματα που παίζουν τα παιδιά. Α, το ξέρω ότι υπάρχουν κάποια δωμάτια. Ας αρχίσουμε με ένα ένα. Τα παιδιά αυτά κλείνονται στο δωμάτιό τους και παίζουν μέχρι το βράδυ κάποια παιχνίδια ρόλων. Εσοματώνονται τόσο πολύ στα παιχνίδια ρόλων αυτά που τους δίνει εντολή το πρόγραμμα ότι για να προχωρήσουν να κάνουν πράγματα πρέπει να κάνουν πράγματα φανταστικά, φοβερά. Φόνους, βιασμούς, επιθέσεις, βιώτητες, στην πραγματική ζωή και βγαίνουν και το κάνουν. Δηλαδή, εσοματώνονται τόσο πολύ με το παιχνίδι που θεωρούν ότι το παιχνίδι είναι κομμάτι της ζωής τους. Αυτά νοσηλεύονται τα παιδιά. Σήμερα υπάρχουν, λέει, πληρώνες για να μπεις μέσα, αυτά είναι παιχνίδια, σε σκοτεινά δωμάτια που τους δίνουν εντολές τι να κάνουν για να επιτύχουν στόχους. Και έτσι κάνουν. Βεβαίως τα γνωστά δωμάτια που έχουμε, οι στόχοι είναι αστείοι, φυσιολατρικοί, να δεμάσουν τον φόβος και κάτι τέτοια πράγματα και συμμετέχουν. Στις ΗΠΑ όμως έχουν συλλάβει που όταν κλείνεις στο σκοτεινό δωμάτιο με άλλους ανθρώπους μαζί οι εντολές που παίρνεις δεν είναι μόνο τόσο ειρηνικές και απλές απ' τότε φοβερών γεγονότων που οι άνθρωποι όταν μπαίνουν μέσα να παίξουν αυτό το παιχνίδι των ρόλων μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο για να κερδίσουν κάνουν ό,τι τους λέει η φωνή στο σκοτεινό δωμάτιο. Βλέπετε ότι η άκρατη συμμετοχή στα φαινόμενα του Μάτριξ δημιουργεί τέτοιες ψυχικές καταστάσεις ταύτισης της εικόνας του υπολογιστή ή του χώρου μέσα στον οποίον ζούμε γιατί πρέπει να ξέρετε ότι πλέον δεν τα βλέπεις τον υπολογιστή. Ξέρετε ότι υπάρχουν υλογράμματα. Ξέρετε ότι πάρα πολλές φορές μπορούμε να δούμε γύρω μας έναν τραγουδιστή πάνω στη σκηνή να τραγουδάει να χαϊδεύει τους μουσικούς. Δε θέλω να πω όνοματα. Έχω συνηθίσει με αυτούς τους καλλιτέχνες ο ίδιος σε προσωπικό. Και απ' έξω οι θαυμάστερες, οι θαυμαστές να χειροκροτούν και να θεωρούν, να πιστεύουν ότι αυτός που τραγουδάει είναι φαν κλαμπ του τραγουδιστή. Και δεν μου καταλάβει ότι είναι υλογράμμα. Με καταλάβατε. Και για σκεφτείτε λοιπόν αυτά τα παιχνίδια να πάρουν, αν δεν γνωρίζουμε ακριβώς αυτή την ενσωμάτωση να πάμε σε ένα ναό, οποιασδήποτε θρησκείας και ξαφνικά, χωρίς να ξέρουμε τις τεχνολογίες αυτές και πώς αλληλοεπιδρούν να κατεβαίνουν χερουβίμ ή ουροί του παραδείσου, ξέρω εγώ και τα λοιπά, αν Ισλάμ και να δίνουν εντολή στους πιστούς να κάνουν ό,τι θέλουν. Λοιπόν, συμμετέχουμε σε τέτοια μάτρικση. Ήδη συμμετέχουμε. Αυτό είναι όμως με μια άλλη λογική τώρα και μια άλλη κουβέντα πολύ μεγάλη, η οποία δεν είναι και τόσο ευχάριστη. Αλλά θα πρέπει να καταλαβαίνουμε παρομοιάζοντας τον άνθρωπο με βιουπολογιστή ότι μπορούν να κάνουν οι υπολογιστές ικανονικοί, να κάνουν ολογράμματα και τα λοιπά. Να παίζουν με κρυφτονομίσματα, έτσι δεν είναι, τα οποία δεν καταλαβαίνουμε τι γίνεται. Να κάνουμε εικονικό σεξ και να περνάμε καλά και να μεγένουν τα πρωινάδικα και να μας λένε τι καλό που είναι. Αντί να φλερτάρουμε να ανταλλάσουμε μηνυματάκια, θα μην προχωρήσω, αφού είμαστε ενσωματωμένοι στο Μάτριξ. Αυτό θέλει να αποτυνάξουμε. Να ρωτευόμαστε και να φλερτάρουμε από κοντά. Να καταλάβουμε πράγματα. Και όχι υπό κατάστατο των πραγμάτων. Να καταλάβουμε ότι η ρευστότητα του χρήματος λέγεται σπατάλη. Να μην ζούμε σε Μάτριξ εικονικό, εικονικών λέξεων και εικώνων. Μεγάλη κουβέντα. Πολύ σωστά αυτά που είπατε. Αλλά να σκεφτόμαστε λίγο πιο πρακτικά. Εγώ μ' άνοιξε πολύ το μυαλό όταν ταύτισα το βιοϊπολογιστή με έναν εξελιγμένο υπολογιστή που έχω στο πανεπιστήμιο. Το τι αναγκάζεται να κάνει ο υπολογιστής και τι αναγκάζομαι εγώ να κάνω στο πανεπιστήμιο. Μάλλον ο υπολογιστής είναι πιο χρήσιμος από μένα. Ζούμε, λοιπόν, αυτή την ταύτιση. Ο αγώνας μας είναι να βγούμε από το Μάτριξ. Να καταλάβουμε ότι αυτό που αντιλαμβανόμαστε γύρω μας είναι Μάτριξ. Να το χαιρόμασταν όμως το Μάτριξ. Εγώ το χαιρόμαι πάρα πολύ και μου αρέσει. Θα ρισκάρω μια ερώτηση. Γνωρίζοντας όλους εσάς, ότι αν δεν θέλετε δεν θα μου απαντήσετε. Γιατί άπτετε στα θέματα της φιλοσοφίας που θύξατε πριν. Ξέγασα να πω ότι απαντάω αν ξέρω και αν θέλω να απαντήσω. Σας έχω παρακολουθείς πάρα πολλές φορές. Μπορεί να θέλω να απαντήσω σήμερα. Το ελπίζω και το εύχομαι. Είπατε πριν ότι η πραγματικότητα είναι παρελθοντικές εικόνες. Σκέφτομαι, λοιπόν, ότι ζούμε, κατά κάποιο τρόπο, το παρελθόν μας. Συμφωνήτως εδώ. Μήπως αυτό σημαίνει ότι βαδίζουμε σε έναν προδιαγγεγραμμένο δρόμο και αν είναι να βγούμε από το Μάτριξ θα βγούμε ούτως ή άλλους. Όχι, δεν με παρακολούθησες καλά. Δεν κατάλαβα καλά. Σας παρακολουθώ αλλά δεν θα την απάνω μωρέ. Πλάκα σου κάνω, μωρέ. Αυτό που είπα είναι τρία βήματα. Είναι τρία βήματα να καταλάβουμε. Πρώτα ότι είμαστε Μάτριξ. Ό,τι βλέπουμε γύρω είναι Μάτριξ. Και εσύ. Πρόσθεξε, μιλάω για την υλική σου υπόσταση. Γιατί επανειλημμένος αυτό που λέει πνεύμα, ψυχή, κτλ. σε φυσικό επίπεδο πειραματικό είναι μια άλλη ιστορία. Δεν είσαι Μάτριξ γιατί όταν είσαι μια εικόνα πρέπει να υπάρχει ένα πρότυπο που να επικονίζεται. Συμφωνή? Αλλά δεν μιλάω εγώ για το πρότυπο, που είναι κάτι πολύ περισσότερο από την εικόνα. Και θα το καταλάβεις, γιατί αν πας στην εικόνα και δεις την εικόνα στον καθρέφτη και σπάσεις τον καθρέφτη ή μια σκασίλα μεγάλη, το πρόβλημα είναι να έρθεις και σκότω σε σένα. Ωραία. Λοιπόν, μιλάω για το Μάτριξ. Τι είπα, το πρώτο βήμα είναι να καταλάβεις ότι τα πάντα γύρω είναι Μάτριξ. Εσύ έχεις μείνει εκεί. Κι όλος είναι ένα Μάτριξ, εγώ είμαι αμέτοχος, άρα είμαι αρμένη. Κάρμα. Άρα δεν κάνω τίποτα. Όταν ξεπεράσεις τη γνώση αυτό το όριο και θα πρέπει να την ξεπεράσεις, αυτή μπορεί να την ξεπεράσεις, στο δεύτερο βήμα καταλαβαίνεις ότι είσαι ο χειριστής του Μάτριξ. Δηλαδή, εσύ όταν πιστεύεις ότι είσαι εικόνα και Μάτριξ δεν ξέρεις να χειρίζεσαι το παιχνίδι. Δεν ξέρεις το παιχνίδι που σου αγόρασε ο πατέρας ή δική σου να το παίζεις γιατί έχει και κόλπα το παιχνίδι. Άρα μπορεί να ξεφύγεις και την ημαρμένη των Αρχιών Ελλήνων και το κάρμα των Ανατολικών. Δεν τελειώνεις εδώ όμως. Θα πρέπει να καταλάβεις σε μια άλλη φάση ότι είσαι και ο προγραμματιστής. Εσύ το φτιάξες το παιχνίδι, εσύ μπορεί να το αλλάξεις. Αυτή είναι η μεγάλη μου διαφορά. Μου ήρθε σήμερα να σε απαντήσω. Η μεγάλη διαφορά που με χωρίζει από την ινδική φιλοσοφία του κάρμα. Δηλαδή, σε προετοιμάζει, λέει πολύ σπουδαία πράγματα και οι άνθρωποι αυτοί είναι μεγάλοι σοφοί και όχι φιλόσοφοι. Συμφωνεί? Όσοι με ξέρουν, ξέρουν τη λατρεία που έχω στην ινδική φιλοσοφία. Συμφωνεί? Αλλά όχι στη μυρολατρεία. Αυτό είναι μια άλλη ιστορία μεγάλη. Αλλά λοιπόν, ξέροντας ότι εσύ το φτιάξες το παιχνίδι, μπορεί να τα αλλάξεις όλο το παιχνίδι. Αλλά λοιπόν, εγώ δεν σταματήσω στο Matrix να το αντιληφθείς, την εικόνα. Αλλά τα δύο άλλα στάδια που προετοιμάζεσαι σιγά σιγά. Το πρώτο είναι για να καταλάβεις και να μπεις στο Homo sapiens. Όταν φύγεις από το Homo sapiens, θα περάσεις τα δύο άλλα βήματα και τότε θα ξέρεις να χειρίζεσαι στην αρχή της ζωής σου και κατόπιν να αλλάζεις τη ζωή σου. Εσύ μπορεί να μην το κατορθώσεις και δεν θα το κατορθώσεις. Τα παιδιά σου, τα εγγόνια σου όμως, εάν εσύ θέλεις, θα μπορέσουν να το κάνουν. Δεν είμαι μυρολάτρης, δεν πιστεύω στην Ιμαρμένη, δεν πιστεύω στον Κάρμα, πιστεύω στις δυνατότητες του ανθρώπου που ο άνθρωπος ταυτίζεται με τις ιδιότητες του σύμπαντος ασχέτος αν δεν μπορεί ακόμα να τις καταλάβει όλες. Ευχαριστώ πολύ. Να είσαι καλά. Δώστε μου μισό λεπτό, αφού θα δεχτεί και άλλες ερωτήσεις. Αθλητική σε βλέπω. Όχι, καλέ. Κύριε Δανέζη, μου κάνατε μια πολύ ωραία πάσα. Κι αυτό σήκωσε το καπάκι για να μην βλέπει συνέχεια και μην βαρεθεί. Καταλυστείτε. Με όσα είπατε τώρα στο τέλος, μου κάνατε μια πολύ καλή πάσα για να ρωτήσω αυτό που εδώ και ώρα θέλω. Ναι. Το αν η σκέψη... αν η σκέψη μπορεί να ελλοποιηθεί, αν έχει κυματισμό και αυτή και επομένως μπορεί κάτω από ένα σημείο να ελλοποιηθεί και τότε να γίνουμε και προγραμματιστές. Παραπομπή. YouTube, μάνος Δανέζης, όταν η ύλη δημιουργεί ηλικία πραγματικότητα. Όταν η σκέψη δημιουργεί ηλικία πραγματικότητα. Δεν είναι δύσκολο να απαντήσω. Θέλω κανένα μισάωρο. Στον Περσινό, στις Περσινές διαλέξεις του Ανοιχτού Πανεπιστημίου. Εκεί αναλύουμε, προσέξτε, όχι φιλοσοφικά. Εγώ δεν είμαι ούτε φιλόσοφος, ούτε θεολόγος, ούτε τίποτα από αυτά. Εγώ είμαι θετικός επιστήμονας. Ας σχεδόν έχω τις απόψεις που δεν τις λέω. Με λοιπόν τις θετικές επιστήμες πώς η σκέψη δημιουργεί ηλικία πραγματικότητα και να εξηγηθώ, γιατί με βρίζουν στο ίντερνετ. Όταν λέω η σκέψη δημιουργεί ηλικία πραγματικότητα, εάν σκεφτώ πεντακόσεις χιλιάδες, δεν θα αρχίσει να βρέχει πεντακόσεις χιλιάδες. Τότε, αν ήξερα αυτό, θα το έλεγα στο Υπουργείο Οικονομικών. Μου επιτρέπετε να πω κάτι? Ναι. Θα βρείτε στο YouTube, στο κανάλι Άνεμος, σχεδόν το 90 κάτι της 100 διάλεκτων. Πάντως, σε βίντεο είναι όλα. Αυτό λέω. Όσα υπάρχουν βίντεο, βέβαια, έτσι. Εκτός από μερικούς οι οποίοι παίρνουν την άδεια για να μου το δώσουν και κατόπιν, αν δεν τους αρέσουν αυτά που είπα, δεν μου το δίνουν. Ούτε εκείνοι το βγάζουν στο YouTube, έστω να το βγάζουν εκείνοι. Απλώς το τρώνε. Και υπάρχει και το site του κ. Δανέζη που ξανανέβηκε γιατί πέρσι... Έλα μωρέ τώρα, εντάξει. Μα πώς, ο κόσμος ρωτάει πληροφορίες. Ωραία, γι' αυτό του λέω εγώ όσα πρέπει. Λοιπόν, έχει ξανανέβει το site που μας είχε πει πέρσι ότι είχε κατέβει. Οπότε και εκεί μπορείτε να έχετε πληροφορίας. Κύριε Δανέζη, θα ήθελα να σας κάνω δύο ερωτήσεις απλά. Ευχαριστώ. Μελετώντας τα βαρυτικά κύματα, πρώτον, τι ωφέλημα συμπεράσματα μπορούμε να πάρουμε από τι. Δηλαδή, τι πληροφορίες θα αντιλήσουμε από τα βαρυτικά κύματα. Και δεύτερον, επειδή είμαι άνθρωπος της τεχνολογίας, πάντα δουλεύουμε με simulators. Είναι εύκολο μέσα από ένα αλγόριθμο να δημιουργήσουμε στην οθόνη του υπολογιστή μας την παρουσίαση βαρυτικών κυμάτων. Αυτό όμως την πραγματικότητα, δηλαδή διαθέτοντας, τι σένσωρες θα μπορούσαμε να πάρουμε από το περιβάλλον, από το σύμπαν που μας έρχονται βαρυτικά κύματα. Είπατε προηγουμένως ότι δεν ασχολείστε με την τεχνολογία. Όχι. Αλλά είστε θεωρητικός. Ακριβώς. Λοιπόν, αν είχατε υπόψη σας, θα μου άρεσε πάρα πολύ να ακούσω με τι σένσωρες και με ποια μεθοδολογία μπορούμε να παρακολουθήσουμε τα βαρυτικά κύματα. Σας ευχαριστώ πολύ. Να είστε καλά. Κοιτάξτε, αυτό που ξέρω. Τα βαρυτικά κύματα, για να δημιουργηθούν, πρέπει να δημιουργηθούν τέτοιες μεταβολές πυκνότητες. Με όλα αυτά που είπα πριν. Οι πυκνότητες που έχουμε στο σύμπαν, αντικείμενα με την πιο μεγάλη πυκνότητα, είναι οι μελανές οπές μόνες τους. Όταν έχω ένα σύστημα δύο μελανών οπών, τότε έχω δύο πολύ πυκνά γεγονότα, αλλά αυτό δεν λέει τίποτα. Αυτά τα δύο γεγονότα, οι δύο μεγάλες πυκνότες, συμπεριφέρονται σαν ένα ενείο γεγονός. Δηλαδή, δεν μεταβάλλεται μόνο η πυκνότητα, μεταβάλλονται και άλλα στοιχεία. Δηλαδή, όταν έχω δημιουργεί με λανές οπές που γυρίζει μία γύρω από την άλλη, όπως σας είπα, δεν γυρίζουν ώστε να διατηρείται η απόσταση τους συνεχώς η ίδια. Και κάτι άλλο, ξέχασα να το πω. Οι ταχύτητες με τις οποίες περιστρέφεται η μία γύρω από την άλλη, δεν είναι σταθερές. Μεταβάλλονται κατά μήκος της τροχιάς τους. Αυτό σημαίνει το εξής, ότι αυτή η κίνηση με τη μεταβολή της ταχύτητος αποδεικνύεται με μαθηματικά δευτέρας λυκείου. Νομίζω που τα παιδιά μαθαίνουν εφαπτόμενοι. Νομίζω στο γυμνάσιο. Ναι, εγώ σας λέω δευτέρα λυκείου, τέλος πάντων, για να έχουν καταλάβει και κάποια πράγματα παραπάνω. Η ταχύτητα δεν είναι τίποτα άλλο μια έκφραση της καμπυλότητας του χώρου στο σημείο το οποίο βρίσκεται αυτή η ταχύτητα. Λοιπόν, τι γίνεται, η ίδια η μεταβολή της ταχύτητας είναι ένα μέτρο της μεταβολής της καμπυλότητας του χώρου. Βλέπετε, τα δύο αυτά συστήματα, όταν τα δω ενιαία, επειδή έχουν όλες αυτές οι ιδιότητες να μεταβάλλουν στροχιές στις αποστάσεις μεταξύ τους, αλλά φεύγει και η λοενέργεια από αυτές τις περιοχές, δηλαδή μεταβάλλεται και το υλικό, η μαζά, δηλαδή ο αριθμητής της πυκνότητας, έχουμε τη δυνατότητα να παίρνουν οι καμπυλότητες αυτές μεγαλύτερες τιμές. Δηλαδή, η κούρβα που θα δω στον υπολογιστή μου να γίνει μεγαλύτερη από το θόρυβο. Βεβαίως, όταν οι τεχνολόγοι έχουν κατορθώσει να περάσουν διάφορα φίλτρα και να μειώσουν στο ελάχιστο, αυτό επέτυχαν. Το μεγάλο τεχνολογικό επίτεχμα είναι ότι μικρή να είναι τόσο πολύ το θόρυβο σε σχέση με τόσο μικρές καμπυλότητες, γιατί ακόμα και οι δύο μελανές οπές αυτές στο σύστημα με όλα αυτά που σας είπα, οι καμπυλότητες που παράγονται είναι πάρα πολύ μικρές. Ξέρετε ποιες καμπυλότητες είναι ευδιάκριτες περισσότερο από όλες τις άλλες? Οι καμπυλότητες της αρχής του σύμπαντος. Όταν γνωρίσουμε ότι το σύμπαν είναι μια μελανή οπή. Άρα, λοιπόν, οι καμπυλότητες ενός γεγονότος που κάποια στιγμή μαζεύει όλο το υλικό του σύμπαντος, έστω με την έννοια του καινού χώρου, και οι καμπυλότητες είναι τεράστιες. Αυτές τις αντιλαμβανόμαστε και κάποια στιγμή μπορούμε να τις συζητήσουμε στη συνέχεια τις άλλες δευτέρες. Σας λέω ότι αυτό που είπα ότι δεν ξέρω είναι η τεχνολογία, πώς σε φτιάχνει το μηχάνημα. Το πρόβλημα όμως το μεγάλο για μένα, το επιστημονικό, είναι ότι απεδίχθηκε αυτή η σχέση. Η σχέση αυτή έχει να κάνει με τη ζωή σας, προσωπικά με τη ζωή σας, διότι μέχρι τώρα μας έχουν μάθει ότι είμαστε αιρές. Πράγμα το οποίο δολοφονείται, βασανίζεται, πιέζεται, βιάζεται. Τώρα ξέρω ότι αυτό που βιάζεται, αυτό το οποίο βασανίζεται είναι η εικόνα, η εικόνα της πραγματικότητάς μου. Η πραγματικότητά μου είναι ένας πολυκαμπυλωμένος χώρος που εσείς μέσω των αισθήσεων βλέπετε κάτι από μένα, μια εικόνα μου και εγώ από εσάς βλέπω μια εικόνα σας. Δηλαδή λύνει πάρα πολλά προβληματάκια που ενώ τα ξέρουμε δεν τα λέμε στα παιδιά μας και θα κάνω ένα ερώτημα να το βάλεις σε όλα τα παιδιά σας. Μαθαίνουν τα παιδιά από την πρώτη γυμνασία ή ξέρω εγώ την έκτη δημοτικού πιθανότητα σήμερα ότι το πυκνό υλικό, δηλαδή ο τείχος, το πετό είναι κατά 99,99% κοινός χώρος και δεν έχουμε μάθει τα παιδιά μας να ρωτάνε «Κύριε, αυτό το τείχος είναι 99,99% κοινός χώρος γιατί δεν βλέπω τις τρύπες». Μια ερώτηση που δεν καταλαβαίνω γιατί την κάνει κανένας. Μας επέβαλα να μην την κάνουμε για να μην μας δώσουν την απάντηση που πρέπει, που την ξέρουμε εδώ και 100 χρόνια. Αλλά δεν αρέσει, όχι στην επιστήμη, η επιστήμη έχει απαντήσει, αλλά στην κοινωνία των άσοφων ανθρώπων η οποία ξέρει ότι αν γνωρίσουμε κάποια πράγματα θα αντιληφθούμε τον κόσμο γύρω μας και μας τους ίδιους με ένα διαφορετικό τρόπο που δεν είναι έτοιμη η κοινωνία να το αντιμετωπίσει. Αλλά λοιπόν, τους αρέσει η μηχανική του ανθρώπου, οι αισθητοί, δεν τους αρέσει πίσω απ' το αισθητό τι είναι. Άρα λοιπόν, καλά κάνει ο τεχνολόγος γιατί εγώ δεν θα είχα όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα από εγώ στο σπίτι μου, έξω, αυτοκίνητα, αεροπλάνα κλπ. Πολύ καλά. Δεν μου λύνει το προαιώνυμα ερώτημά μου από πού προέρχομαι και πού πάω και γιατί υπάρχω. Για να μπορέσουμε να προσεγγίσουμε κατ' ελάχιστον αυτό, θα πρέπει να ξέρουμε από τι γίναμε και τι είμαστε. Δηλαδή, όταν πεθάνετε, χίλια χρόνια να ζήσετε όπως και εγώ, τι συμβαίνει όταν χερνάμε, μικραίνει η πυκνότητα της ύλης μας και παίρνει την ελάχιστη τιμή όταν λέμε, έφυγε ο άνθρωπος. Ωραία, και όταν η καμπηλότητα πάρει μια μικρότερη τιμή, η καμπηλότητα χάθηκε? Ας το αφήσουμε μέχρι εδώ το θέμα, γιατί από εδώ και πέρα μπαίνω στην Φιλοσοφία και στα άλλα πράγματα, τα οποία όμως είναι πειραματικά αποδειγμένα. Δεν είμαστε έτοιμοι να τα αντιμετωπίσουμε ακόμα. Αλλάζει όλη η λογική του πολιτισμού. Σε αυτόν τον πολιτισμό που ζούμε, οι ύλη και τα παράγωγά της είναι το πρώτο αξιακό γεγονός που θυσιάζουμε ακόμα και την αξιοπρέπειά μας. Εγώ δεν είπα ότι οι ύλη και τα παράγωγά της δεν είναι αξία. Δεν είναι η πρώτη. Και ένας φραγμός προς το να αντιληφθούμε τις μεγάλες αξίες είναι η έννοια του θανάτου και του πόνου. Ανοίγει έναν καινούργιο πολιτισμό, αυτοί οι εξίσως υπάπεδικτοι πειραματικά, που μ' αποδεικνύει πειραματικά πίσω από τη βίδα, τι κρύβεται. Γιατί και οι τεχνολόγοι έχουν αυτήν ένα μεγάλο πρόβλημα. Ξεσηκώνεται, λέει, οι κοινωνίες ενάντια της τεχνολογίας της τεχνητής νοημοσύνης. Μου το βάλανε επανειλημμένος. Και τι θα γίνουν οι άνθρωποι που θα έχουν έξυπνα ρομπότ, τους αντικαταστές κλπ. Και τους εξηγώ, πίσω από κάθε μηχανή υπάρχει ένας άνθρωπος. Οι μηχανές κάνουν ό,τι τους έχει προγραμματίσει ο άνθρωπος να κάνουν. Άρα τι κάνουμε εμείς? Τα βάζουμε με τους υπολογιστές και την τεχνητή νοημοσύνη και όχι με τους καστασυσκευαστές και τους ανθρώπους, τους χρηματοδότες. Γιατί? Διότι οι μηχανές δεν μπορούν να μου κάνουν κακό, δεν μπορούν να μου στερήσουν το δικαίωμα να γίνω βουλευτής, να πάω σύμβουλος στο Υπουργείο, να κονομήσω χοντρά προγράμματα. Μηχανήματα είναι. Αν τα βάλω με αυτούς που φτιάχνουν και κατευθείνουν τους υπολογιστές, τότε μπορεί να έχω πρόβλημα στη ζωή μου μέσα. Να μην μπορώ να γίνω σύμβουλος, να μην μπορώ να γίνω τάδε, να μην κάνω αυτό, να μην κονομήσω, να μην πάρω το πρόγραμμα από τους ανθρώπους. Γι' αυτό λέω ότι για να κατακτήσουμε το Homo Universalis και να κατακτήσουμε το Homo Sapiens πρέπει να αλλάξουμε τους ανθρώπους, να περάσουμε σε έναν νέο πολιτισμό, να αλλάξουμε τους εαυτούς μας πάνω απ' όλα, γιατί εγώ δεν ξέρω τι θα κάνουν οι Δανέζις αν του λέγανε φτιάξε έναν κατσετάκι βόμβα και θα σου δώσω 8 δισεκατομμύρια, αν θα το φτιάχνετε θα το φτιάχνετε. Θα πρέπει να φτιάξω έναν Δανέζι που να έλεγε όχι όσοι είχαν να μου δώσεις. Και έχουμε φτάσει σε τεχνολόγους οι οποίοι φτιάχνουν ένα ξαρτηματάκι όλη τη ζωή τους και δεν ξέρουν τι το κάνουν αυτό το ξαρτηματάκι και λέει είμαι τεχνολόγος. Ναι, τι είναι αυτό μωρέ που φτιάχνεις το πραγματάκι, το βάζουν λες σε ένα μηχάνημα και τι κάνει το μηχάνημα, κανένας δεν ξέρει σε σύνθανα μηχανήματα. Άρα, αυτά που είπα προηγουμένως τα βαρυτικά κύματα, αποδεικνύουν την ισχύ μιας εξίσωσης που κάνει τον άνθρωπο πολιτισμένο και τον περνάει σε ένα άλλο πολιτισμό. Ενώ αυτό που μας μαθαίνουν είναι το ε μη σε τετράγωνο. Το ε μη σε τετράγωνο καταστρέφει τους ανθρώπους και κάποιους άλλους τους ανθρώπους κάνει πολύ πλούσιους. Γι' αυτό το μαθαίνουμε όλοι μας. Ενώ η εξίσωση αυτή που έδειξα, δεν κονομάει κανένας τίποτα προς το παρόν. Αλλάζει απλώς τον πολιτισμό. Και γι' αυτό ποτέ κανένας δεν τη μαθαίνει, ούτε την δασκόμαστε αυτή στο πανεπιστήμιο την εξίσωση. Προκαλώ να ρωτήσετε όλους τους φοιτητές όλων των ελληνικών πανεπιστήμιων του ΜΕΕ Φυσικής αν ξέρουν αυτήν την εξίσωση. Καλά, πρώτα απλά να ρωτήσετε αν έχουν κάνει γενική θεωρία σχετικότητας. Κανένας δεν έχει κάνει γενική θεωρία σχετικότητας. Και όσοι κάνανε αυτό τον τύπο, αυτή τη σχέση δεν την είδε κανένας. Δεν τους την δείξαμε εμείς, εμείς τις θέμε. Όχι εμείς, το Πανεπιστήμιο δεν είναι τύχη. Είναι η δάσκαλή του. Και εγώ φέρω μέρος της ευθύνης. Εγώ τους το έλεγα, αλλά είναι μια άλλη ιστορία. Και εγώ φταίω. Το Πανεπιστήμιο είναι οι άνθρωποι. Δεν είναι ούτε τα μηχανήματα ούτε οι τύχοι. Ευχαριστούμε πάρα πολύ. Να είστε πάρα πολύ καλά. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ που σας ταλαιπώρησα και σας ξενύχτησα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. |
