| : Καλώς ήρθατε στην Διαδραστική Αίθαση Επιφωνίας και Τεχνολογίας και στο ίδρυμα Ευγενείδου. Απόψε αυτή τη στιγμή θα σας παρουσιάσουμε τον κ. Μανώλη Γεωργούλη, ο οποίος είναι δ και θα μας μιλήσει για τον διασυνδετικό καιρό και την επίδραση του... την επίδραση του. Καλώς ήρθατε στην Διαδραστική Αίθαση Επιφωνίας και Τεχνολογίας... ...και σκέφτεται άμεσα κανείς ότι τι σημαίνει αυτό που σημαίνει ότι βρέχει στο διάστημα, ότι φυσάει στο διάστημα ή ότι πιονίζει στο διάστημα. Αυτό θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω σήμερα. Είναι πάντως όλος ο οποίος χρησιμοποιείται διεθνώς. Στις εγγενικές γραμμές αυτά είναι τα κύρια σημεία της ομιλίας μου, πρώτα πώς να τη λαμπανόμαστε, που οφείλεται μετά στη συνέχεια, πώς δημιουργούνται συνθήκες έντονων διαστημικού καιρού, τι επιπτώσεις έχει ο διαστημικός καιρός σε όλο το ηλιακό σύστημα, γιατί όλα τα σώματα του ηλιακού σύστηματος ατιλαμβάνονται το διαστημικό καιρό με ένα διαφορετικό τρόπο. Η δουλειά μου είναι να σας εξηγήσω το γιατί τον ατιλαμβάνονται διαφορετικά. Και τελικά πώς μελετούμε το διαστημικό καιρό. Είναι μια επιστήμη ή ένας παρακλάδι της διαστημικής επιστήμης, το οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ, όπως θα καταλάβετε κι εσείς, είναι σε νηπιακή ηλικία ακόμα. Είμαστε πολύ βισόαφροι, είναι πολύ περισσότερα τα πράγματα που δεν ξέρουμε από τα πράγματα που ξέρουμε. Και θα καταλήξω με κάποια γενικά συμπεράδα. Πού σας πηγαίνω λοιπόν, σας πηγαίνω στον αρτικό κύκλο. Το Σόλτεν της Δορβηγίας είναι ένα καταπληκτικό βίντεο από τον Άσιο Νογιογράφη. Σιγά σιγά πέφτει η νύχτα και θα δείτε στον ουρανό να σηματίζονται κάποιες δομές, οι οποίες δεν οφείλονται αυτά και μόνο στη νύχτα. Αυτό λοιπόν που βλέπετε είναι κάποιες δομές αέραινες. Φανταστείτε τον εαυτό σας ξαπλωμένο κάτω από μια κουρτίνα. Βλέπετε το κάτω μέρος της κουρτίνας και κάτι την κοινή την κουρτίνα. Βλέπετε λοιπόν αυτή την αέραινη κίνηση της κουρτίνας. Είναι περίπου η αίσθηση που αποκομίζει κανείς όταν βρίσκεται σε ένα τέτοιο περιβάλλον και βλέπει αυτές τις δομές, επαναλαμβάνω μέσα στον ακτικό κύκλο. Ξέρετε, φαντάζομαι οι περισσότεροι τι είναι αυτό, πώς το λέμε αυτό, είναι το πολυκό σέλας. Το πολυκό σέλας, πέρα από την ομορφιά του, είναι πραγματικά μοναδική εμπειρία να έχει δει κανείς τέτοια πράγματα και είναι εκπληκτική εμπειρία. Είναι έκφρανση, η πιο γνωστή στον άνθρωπο έκφρανση, αυτό που λέμε διαστημικός καιρός. Μερικές εικόνες από το σέλας, εδώ είναι μια κατασκήνωση στον βόρειο Καναδάζο, στο Σκατσεουάνο, είναι γεμάτος από αυτές τις δομές, τις βλέπετε. Άμορες στον ονακτικό κύκλο, από την πλευρά της Βόρειας Αμερικής. Εδώ είναι μια πόλη, η οποία είναι πόλη βασικά εμπορική, έχει κλείνει κάποια πόλη στον χειμώνα. Βρίσκεται κοντά στον Πορτ Σόρτσιγκ, στον Καναδάζο ψηλά, όπου βλέπετε, και πάλι αυτές τις δομές στον ουρανό. Και εδώ είναι ένας ποταμός, στον πόρειο Καναδά, πάνω από τον οποίο βλέπετε το πολικό σέλας. Πολικό σέλας, το πολικό έχει να κάνει με τους πόλους, το σέλας, στα αρχαία ελληνικά σημαίνει λάμψι. Ορόρα Βολάρης, στα λατινικά, ορόρα είναι μια αρωμαϊκή θεότητα της αυγής. Διαστημικός χαιρός λοιπόν, αυτή είναι η πιο γνωστή του έκφραση, το σέλας. Και το θέμα είναι πού οφείλεται αυτό. Το σέλας είναι γνωστό από τα αρχαία χρόνια, πολιτισμοί, διάφοροι ιδίως πολιτισμοί του Βορρά το γνωρίζουν αυτό το πράγμα, το είχαν κάτι συνδέσει με κατουχίες ή με λινά τα οποία έρχονταν, ήταν περιεδοτρισμένο δηλαδή με ένα κλέγμα, με ένα μανδύα της ιδαιμονίας. Ακριβώς για το γλώβο ότι δεν μπορούσε ο άνθρωπος να καταλάβει πού οφείλεται. Πού οφείλεται ο διαστημικός χαιρός. Κύριος λενεί τώρα στον διαστημικού καιρού, δεν είναι άλλος από τον ήλιο. Και εδώ έρχεται το άλλο παραλώσιο. Από που πείτε, πώς γίνεται αυτό εμείς το σέλας το βλέπουμε στον υφερινό ουρανό. Αυτό λοιπόν είναι από την πλευρά της γης στην οποία δεν βλέπει τον ήλιο. Πώς είναι δυνατόν ο ίδιος να εκτείνεται για το γλώβο. Αυτό θα σας εξηγήσω συνέχεια. Αυτή είναι μια εκκλητική εικόνα του ηλιακού στέματος κατά τη διάρκεια ολικής έκλειψης ηλίου η οποία πραγματοποιήθηκε στο Καστελόριζο το 2006. Ήταν εκεί μία από τις πιο γνωστές αμερικανικές ομάδες κυνηγών εκκληψιών, εκκληψιτσέιλευς με επικεφαλής ένας από τους πιο γνωστούς τον Τζέι Πάσακοφ. Δυστυχώς δεν μπορέσα να βρίσκομαι εκεί, πήραν όμως εκκλητικές εικόνες όπου βλέπετε ότι όταν στην ολόκλητα της εκκληψής, όταν ο ήλιος είναι όλος καλυμμένος από τη σελήνη, κάθε άτομο πρέπει να τον περιβάλλει. Δεν είναι απλά το φως, βλέπετε κάποιες δομές εδώ πέρα. Έτσι βλέπετε κάποιες δομές οι οποίες δείχνουν ότι υπάρχει κάτι γύρω από τον ήλιο. Αν θα κοιτάξετε τον ήλιο, να θυμίζω συγγνώμη εκ των προτέρων αυτό εδώ είναι βίντεο κανονικά το οποίο δεν καταφέρα να το κάνουμε να παίξει, αλλά εν πάση περιπτώσει παίρνετε την εικόνα, βλέπετε τον ήλιο σε κάποιες παρατηρήσεις από το τελευταίο διαστημόκληρο το οποίο έχει σηκωθεί μόλις πριν από δύο χρόνια και είναι η αιχμή του δόρατος σε ό,τι έχει να κάνει την ηλιακή παρατήρηση, λέει είναι δοσόρατα ένα ανοιξοβιόγραφο. Αν θα δείτε τον ήλιο θα δείτε ότι έχει κάποιες δομές, εδώ είναι διάφορα μικρή κύματα τα οποία έχουν συντεθεί μέσα στην παρατήρηση, θα δείτε λοιπόν κάποιες δομές. Το θέμα είναι τι είναι αυτές οι δομές. Αυτές οι δομές, είμαστε πλέον σίγουροι, αφού τον γνωρίζουμε ότι έχουν να κάνουν με την παρουσία πάρα πολύ ισχυρών μαγνητικών πεδίων επάνω στον ήλιο. Είναι τα ισχυρότερα μαγνητικά πεδία του ηλιακού μας συστήματος. Ωραία, σας δίνω μερικές εικόνες επιπλέον. Τον ήλιο μπορούμε να τον παρατηρήσουμε σε διαφορετικά ανήκη κύματος, έχει πολλά πρόσωπα όπως λένε. Εδώ τον παρατηρούμε στη φωτόσφαιρα στο λευκό φως, οπότε το μόνο πράγμα που βλέπουμε είναι ο ηλιακός δίσκος με κάποιες κυλίδες. Τις ηλιακές κυλίδες έχετε ακούσει όλοι οι αυτές. Θα σας εξηλήσω πλέον. Αν θα πάμε σε ένα διαφορετικό μικροσχήματος, το οποίο μας ανεβάζει λίγο πιο ψηλά από τη φωτόσφαιρα, στη χαμηλή χρωμόσφαιρα, τότε βλέπουμε η θερμοκρασία στη φωτόσφαιρα είναι περίπου 4,6 χιλιάδες βαθμούς Κ, στην χρωμόσφαιρα γίνεται 4,10, βλέπουμε μια διαφορετική εικόνα. Πάμε λίγο πιο ψηλά, στην ανώτερη χρωμόσφαιρα 10 με 30 χιλιάδες βαθμούς Κ, βλέπουμε μια διαφορετική εικόνα. Αυτές οι εικόνες είναι ταυτόχρονες. Έχουν ελειφθεί την ίδια καλό στιγμή. Ανεβαίνουμε πιο ψηλά ακόμα και βλέπετε ήδη άλλο ένα παράδοξο. Όσο ανεβαίνουμε, όσο απομακρυνόμαστε από την επιφάνεια, τόσο η αρμόσφαιρα αυξάνεται. Φανταστείτε να είστε δίπλα σε μια φωτιά να ζεσταίνεστε και να κάνετε μερικά βρίματα πιο πίσω και αυτή η φωτιά να σας καίει περισσότερο. Αυτό είναι άλλο ένα παράδοξο το οποίο από την ανακάλυψή του και μετά, στην δεκαετία του 40 όπου συμπτωματικά ανακαλύφθηκε μέσα στις τεχνολογίες οι οποίες ήταν υποδοκιμή για να βοηθήσουν τους σημάχους στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ανακαλύψανε μέσα από κάποιες σημαντικές γραμμές ότι η θερμοκρασία του στέματος του ήλιου είναι πάρα πάρα πολύ υψηλή, πολύ υψηλότερα από την φωτόσφαιρα. Ανεβαίνουμε πια σιγά σιγά στο στέμα. Το στέμα ονομάζεται στέμα τιμής ένεγγια γιατί ο ήλιος από τα αρχαία χρόνια εθεωρεί το βασιλιάς. Άρα η αθμόσφαιρα αυτό που λέμε του ήλιου έχει ονομαστεί στέμα και υπάρχει και χρησιμοποιείται ο όλος οχιστημονικός και σήμερα. Ανεβαίνοντας λοιπόν στο στέμα η θερμοκρασία του ήλιου ανεβαίνει. Όπως σας είπα όλες αυτές οι φωτογραφίες είναι ταυτόχρονες. Έχουν λυθεί την ίδια στιγμή περίπου. Βλέπετε λοιπόν κάποιες περιοχές οι οποίες είναι πιο λευκές και αραθερμότερες από κάποιες άλλες περιοχές οι οποίες είναι ψυχρότερες. Χωρίς να ξέρουμε ακριβώς πού, ξέρουμε ότι τα μαγνητικά πεδία του ήλιου είναι υπεύθυνα για αυτή τη συμπεριφορά, την παράδοξη. Εδώ πλέον είμαστε στο στέμα το σχεδόν εκκληκτικό στέμα. Θερμοκρασίες 10 εκατομμυρίων βαθών. Θυμηθείτε, σας μίλησα για 4 με 6.400 βαθμούς κάτω στη φωτοσφαιρά. Έχουμε φτάσει σε κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα πάνω από τη φωτοσφαιρά και είμαστε στα 4 εκατομμύρια βαθμούς. Και ξαναπάω στη φωτοσφαιρά. Οι περιοχές που είδατε πιο λαμπρές στο στέμα, αν θα τις κοιτάξετε στη φωτοσφαιρά θα δείτε αυτές τις δομές. Αυτές εδώ οι δομές είναι δομές ισχυρού μαγνητικού πεδίου. Συγκεντρωμένα μαγνητικά πεδία. Βλέπετε λευκό και μαύρο. Λευκό επειδή το μαγνητικό πεδίο είναι ένα διάνισμα. Λευκό σημαίνει ότι βγαίνει αυτό το διάνισμα από τον ήλιο και μαύρο σημαίνει ότι επιστρέφει πίσω στον ήλιο. Αυτές λοιπόν οι ισχυρές μαγνητικές ισοματώσεις που λέγονται αγιώς κέντρα δράσεις. Όπως θα σας δείξω είναι η αρχή του διαστημικού καιρού. Γιατί? Σας δείχνω καταρχήν πόσο δυναμική είναι η διαδικασία εξέλιξης και γέννησης αυτών των μαγνητικών πεδιών της φωτοσφαιρά. Προσέξτε αυτήν εδώ την περιοχή. Εδώ είμαστε. Κόβω λοιπόν αυτή την περιοχή και την βλέπω να εξελίσσεται μέσα σε μερικές ημέρες. Βλέπετε πώς πετάγονται από το εσωτερικό της, από το εσωτερικό του ήλιου πετάγονται ισχυρά μαγνητικά βεβαιία τα οποία εξελίσσονται. Θα σας πω τώρα. Και αν θα τα δούμε αυτά στο λευκό φως, ένα άλλο κεντροβράσεις, κοιτάξτε πως θα αρχίσει να πετάγεται εδώ πέρα. Ωπ! Το βλέπετε? Αυτό είναι κυλίδες ηλιακές που γεννιώνται. Και κυλίδες ηλιακές δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά ισχυρά μαγνητικά βεβαιία. Τόσο ισχυρά μαγνητικά βεβαιία που καταφέρνουν να είναι ψυχρότερες από το περιβάλλον τους. Γι' αυτό και ονομάζονται κυλίδες, φαίνονται σκοτεινές σε παρατηρής λευκό φως. Αυτό είναι ένα κεντροδράσεις και αρκετά εκπληκτικό μάλιστα. Τα μαγνητικά παιδεία λοιπόν ξεκινάνε από τον ήλιο, από την επιφάνεια του ήλιου και φεύγουν να εκτείνονται σε όλη η ηλειόσφαιρα, τη σφαίρα επιρροής του ήλιου. Η ηλειόσφαιρα δεν είναι τίποτε άλλο από το χώρο όλο του ηλιακού μας συστήματος. Εδώ είναι υπολογισμοί ηλιακών μαγνητικών παιδεών σε όλο τον ήλιο από την ομάδα του Predictive Science η οποία εδράζεται στο Σάρντι Έγω της Χαλιφώνη. Και μάλιστα αυτοί οι άνθρωποι έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο εξειδίκευσης όπου παίρνουν αυτούς τους υπολογισμούς και προσπαθούν να προσωμιώσουν πως θα φαινόταν ο ήλιος σε μια έκπληξη. Δηλαδή αυτό που βλέπετε και αυτό που σας έδειξα στην αρχή, θυμηθείτε από την έκπληξη, έχουν πάει, έχουν βγάλει τα μαγνητικά παιδεία του ήλιου και έχουν πάει να δουν ότι αν αυτά τα προσωμιώναν υποτύπων λευκού φωτός όπως παρατηρούμε με τις εκπλήψεις που μας βλέπουμε. Και άλλος ένας υπολογισμός μαγνητικών παιδείων, πιο δεκτομερής, όπου δίνεται πλέον, το μαγνητικά παιδεία μπορεί να τα φανταστεί κανείς ως, επειδή είναι ένα διάνυσμα, μπορεί να τα φανταστεί κανείς ως γραμμές ή αλλιώς ως μαλλιά. Αυτό εδώ λέγεται μια προσωμίωση της μαγιαρίς μπάλας, και είναι αυτό ακριβώς μας δείγνει πόσο περίπλοκα μπορεί να είναι τα μαγνητικά παιδεία του ήλιου, τα οποία όπως είπα κτείνονται, φεύγουν σε όλο το ηλιακό σύστημα. Τι άλλο έχει ο ήλιος. Ο ήλιος έχει και αυτό που λέμε ηλιακό άνεμο. Γιατί έχει τον ηλιακό άνεμο, σας το δείχνω, εξαιρετικές παρατηρήσεις από το δορυφόρο από τα σκάφη στέρεο. Αυτός εδώ στο κέντρο είναι ο ήλιος, έχουμε φύγει πολύ μακριά τώρα. Αυτή εδώ είναι η γή μας, από το ένα σκάφος παρατηρούμενη και αυτή εδώ είναι η γή μας από το άλλο σκάφος παρατηρούμενο. Φεύγει προς τα έξω, βλέπετε ότι φεύγουν κύματα προς τα έξω, τα οποία φτάνουν με τη γή μας. Αυτός είναι ο λεγούμενος ηλιακός άνεμος. Πού οφείλεται? Οφείλεται στο ότι ο ήλιος δεν είναι μόνο μαγνητικά παιδεία, ο ήλιος είναι και η ύλη. Αυτή τη συγκεκριμένη η ύλη τη λέμε πλάσμα. Τι είναι το πλάσμα? Το πλάσμα είναι αυτό που λέμε η τέταρτη κατάσταση της ύλης. Υπάρχει το στερεό, το υγρό, το αέριο και υπάρχει και το πλάσμα. Στο πλάσμα τα ηλεκτρόνια έχουν καταφύγει, έχουν καταφέρει και έχουν αποδεσμευτεί από τα άτομα, ώστε το πλάσμα να αποτελείται από πληθυσμούς ηλεκτρικά φορτισμένων σωματιδίων, ηλεκτρονίων και πυρήνων, πυρήνων υδρομπών όσο και το πλίστο, ηλίου κατά δεύτερο λόγο και βαρύτερων υόντων στη συνέχεια. Το πλάσμα, λοιπόν, ως φορτισμένο σωματιδίο, αναγκάζεται να κινηθεί κατά μήκος των μαγνητικών γραμμών, τις οποίες εσείς εδώ πέρα δεν τις βλέπετε, γιατί δεν μπορεί να δει κανείς τις μαγνητικές γραμμές, το πλάσμα όμως κινείται κατά μέρος τους και επειδή οι μαγνητικές γραμμές του ήλιου είναι, να το πω, σαν φλοχάμια από τα οποία φεύγουν προς τα έξω, το πλάσμα ως φορτισμένο, ως φορτισμένη ήλιη, κινείται κατά μέρους τους και φεύγει προς τα έξω. Αυτό το πράγμα ενωλίγει συνολιακό σανέμους. Και για να δείτε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, το οποίο φτάνει και κοντά στην καθημερινή εμπειρία μας όσο και να σας φέρετε παράξενο, σας δείχνω άλλη μία εικόνα, άλλο ένα βίντεο μάλλον από το στέρεο, το οποίο θα δείτε τον ηλιακό άνεμο, ο ήλιος είναι από εδώ προς τα εδώ, ο ηλιακός άνεμος φύγει προς τα εδώ και προσέξτε αυτό εδώ. Αυτό εδώ είναι ένας κομήτης, ο κομήτης Σένκετ, ο οποίος πλησιάζει τον ήλιο. Όλοι μας έχουν πετάξει κατά ετό, σε συνθήκες ισχυρού ανέμου και όλοι μας, ή περισσότεροι από εμάς, ή πιο άτοιχοι ίσως από εμάς, έχουν δει την ουρά να φεύγει όταν ο άνεμος είναι ισχυρός. Προσέξτε λοιπόν αυτή τη δομή εδώ πέρα. Εδώ. Ωπ, κάνει την ουρά του. Ξαναποτάει βέβαια ο ουρά ο κομήτης, σύντομα. Κουτάξτε όμως πως τι κάνει. Άχι. Έτσι. Έχει λοιπόν μια ομή ο ηλιακός άνεμος. Έτσι. Υπάρχουν και άλλα φαινόμενα εδώ πέρα, το δίνω στην πιο απλή επαγγή του για να το καταλάβουμε ότι ο ηλιακός άνεμος είναι μια οδότητα η οποία όντως επιδράει επάνω στα σώματα. Ο ηλιακός άνεμος λοιπόν δεν είναι τίποτε άλλο από το μελτέμι. Είναι οι συνθήκες, οι ομαλές του διαστημικού καιρού. Αυτό λοιπόν το μελτέμι είναι οι ήρεμες συνθήκες από τη πλευρά της διαστημικού καιρού. Υπάρχουν και φίλες. Βεβαίως. Εδώ δεν θα μείνουμε. Θα πάω εδώ. Κοιτάξτε. Να τα μανιντικά παιδιά πως εξελίσω. Κοιτάξτε τι θα γίνει. Κοιτάξτε. Ακριβώς. Αυτό είναι, βγαίνουν από κάποια σημεία και μπαίνουν σε κάποια άλλα σημεία πολλά από αυτά. Είναι δηλαδή δομές οι οποίες έχουν τη δομή ενός πετάλου. Οι δομές οι οποίες γυρίζουν πίσω στον ήλιο. Και είδατε την έκρηση. Βάζω. Αν σας φαίνεται ότι είναι κάτι μικρό, έχω βάλει εδώ τη γη το μέγεθος της γης. Αν την πηγαίναμε κοντά στον ήλιο. Και την έχω μεγαλώσει, ίσως είναι και λίγο μικρότερη. Σε πραγματικό... Σε πραγματική αριθμή. Σε πραγματική αριθμή, ναι, ναι, ναι. Αν ήταν εκεί πέρα κοντά. Άρα λοιπόν, η έκρηση μπορεί να καταπιεί ολόκληρη τη γη πολλές φορές. Έτσι. Βάζουμε. Βάζουμε. Βάζουμε. Βάζουμε και το να μην εδειτυγεί πολλές φορές. Έτσι. Παίρνουμε έτσι μια ιδέα πόσο μικροί είμαστε, να είμαστε όλοι εδώ πάνω. Και αυτό το πράγμα που είδατε ήταν μια έκρηξη μεγάλη, μεγαλύτερη του παρόντος ηλιακού κύκλου. Και πάμε να δούμε τις εκρήξεις που μας φαίνονται μικρές, τι κάνουν πολύ πολύ μακριά από το ήλιο, επειδή όπως είπα υπάρχουν τα μαθητικά παιδεία. Βλέπετε, φεύγει κάτι προς τα έξω, κάτι ακόμα μεγαλύτερο και κοιτάξτε τώρα. Εδώ πρέπει να κοιτάξτε. Αυτό είναι μια μεγάλη εκπλήξη. Γεμίζει όλο το τηλεσκόπιο, όλη η επιφάνεια του τηλεσκοπίου που παρατηρεί τον αριθμός, όλη την οικογένειά του, όλη η επιφάνεια του τηλεσκοπίου που παρατηρεί τον ήλιο, γεμίζει σωματίδια φορτισμένα, τα οποία φεύγουν από τον ήλιο με ταχύτητες σχεδόν σχετικιστικές. Πολύ κοντά στην ταχύτητα του φωτός. Η ήλιος-γη, μια απόσταση 150 εκατομμυρίων χιλιομέτρων, είναι υπόθεση μερικών ορών για αυτά τα σωματίδια. Αυτό λοιπόν που βλέπετε, αυτό εδώ, την ευκαιρία για να μην παρεξηγούμαστε, δεν είναι κανένα σκάφος εξωγήνων, είναι ο πλανήτης Αφροδίτη, σε τροχιά γύρω από τον ήλιο, όπως πέρασε. Άρα λοιπόν, βλέπετε τι σημαίνει μια ηλιακή έκρηξη, μια μεγάλη έκρηξη για το ηλιακό σύστημα. Φανταστείτε τον άνεμο, ο οποίος είναι μία δομή, αυτό που λέμε είναι ιστατική, υπάρχει μία ισορροπία, βάσης περιπτώσης, στη ροή του ηλιακού ανέμου και κάτι από τον ήλιο και το σαρώνει όλο μαζί. Περνάνε ώρες, αρκετές ώρες. Ο άνεμος αριστερά το κοτάκι είναι σαν κονίκηση, είναι το μέγεθος περίπου αυτής της Αφροδίτης. Αυτό εδώ πέρα? Αυτό εδώ πέρα είναι ένα σωματίδιο, το οποίο έχει προσπέσει επάνω στον αιδευτή μας. Είναι δίπλα μας. Άρα λοιπόν, περνάει η έκρηξη και σαρώνει ό,τι βρει στο διάβα της. Ο ηλιακός άνεμος, για να μπορέσει να αποκτήσει την κανονική του μορφή, περνάνε πλέον αρκετές ώρες. Να, μία ηλιακή έκρηξη. Τι προκαλεί? Αυτό δεν είναι παρατηρήσεις, αυτό είναι μία καλλιτεχνική αποκόνηση. Φέρνει μία έκρηξη από τον ήλιο και μας έρχεται. Μας έρχεται, φτάνει στη γη με το μαγευτικό της πεδίο, την καταπίνει. Αυτό είναι άλλη μία προσομίωση. Από πίσω πιέζονται πολύ οι μαγνητικές γραμμές, επανασυνδέονται και επιστρέφουν στους πόλους της γης, όπου πλέον σωματίδια από τον ήλιο πάνε και βρίσκουν τα σωματίδια που υπάρχουν ήδη πάνω από τους πόλους της γης. Αυτό που βλέπετε είναι το σέλες. Η γη έχει επίσης ένα μαγνητικό πεδίο και αυτή είναι η ασπίδα της. Ζούμε εξαιτίας του μαγνητικού πεδίου της γης και θα σας δείξω ένα παράδειγμα αργότερα. Ζούμε γι' αυτό επειδή το μαγνητικό πεδίο της γης επιδρά σαν ασπίδα, η οποία ουσιαστικά μας σώζει από αυτά τα σωματίδια που μας έρχονται από τον ήλιο. Επιδρά σαν ασπίδα το μαγνητικό πεδίο. Έρχεται ο ήλιος, το ξαναδείχνω, στέλνει τα σωματίδιά του, σκεπάζουν, καταπίνουν ολόκληρη τη γη, συμπιέζουν τα μαγνητικά πεδία της γης, οι μαγνητικές γραμμές σε αυτό που λέμε στη μαγνητόουρα, στην πίσω πλευρά, στη σκοτεινή πλευρά, αυτοί που δεν βλέπουν τον ήλιο πιέζονται τόσο πολύ που σπάνε, τα σωματίδια κινούνται κατά μήκος των μαγνητικών γραμμών και γεμίζουνε ξαφνικά οι πόλοι μας με φορτισμένα σωματίδια τα οποία έρχονται από τον ήλιο. Έξω και ό,τι το σέλλαστο βλέπουμε στο νυχτερινό ουρανό. Και στους δύο πόλους βέβαιος, το ίδιο βέβαιο. Υπάρχει το βόρειο σέλλαστο και υπάρχει και το νότιο σέλλαστο. Θα μπορούσαμε να το δούμε και τη μέρα, όπως είδατε είναι δακτυλιοειδή τα έργα, όπως γίνεται αυτή η διαδικασία. Να, οι μαγνητικές γραμμές της Γης. Πάμε από την πίσω πλευρά και να τα σωματίδια τα οποία έχουν έρθει από τον ήλιο, τα οποία περνάνε μέσα από τις μαγνητικές γραμμές. Οι μαγνητικές γραμμές γυρίζουν στη Γη επάνω στους πόνους, έρχονται και βρίσκουνε πλέον δέκαρα και φορτισμένα σωματίδια της Γης. Και κοιτάξτε τι γίνεται. Κάθε σωματίδιο που θα χτυπηθεί ανάλογα αν είναι υδρογόνο, αζότου, άτομο κτλ. αποκτάει ένα διαφορετικό χρώμα. Έρχεται λοιπόν και παίζεται ένα μεγάλο μπιλιάρδο, να το πω έτσι, στους πόνους της Γης. Διαφορετικά λοιπόν χρώματα εξαιτίας της διαφορετικής σύστασης των ατόμων μας δίνουνε, αυτό που θα δείτε στο τέλος αυτού του βίντεο, μας δίνουνε την εικόνα του πολύγρομου πολυκού σέλαος, όπως βλέπετε από την πόλη της Γης. Αυτή είναι η παρατήρηση. Σαν ο Ράνιος Ρητώπης. Σαν Στεφάνιος. Σαν Στεφάνιος. Αυτή λοιπόν είναι η έκφρανση του διαστημικού καιρού, η πιο, να την πω έτσι, η πιο εντυπωσιακή και η πιο γνωστή. Υπάρχουν και άλλες που δεν είναι ούτε τόσο εντυπωσιακές. Εντυπωσιακές είναι αλλά δεν είναι τόσο ευχάριστος. Μιλάμε για ψηλά πλέον πάνω από την αμμόσφαιρα. Κατεβαίνει λίγο σχαμία. Κατεβαίνει να μιλάς σε κάποιες περιπτώσεις έντονων ηλιακών εκρήξεων. Οι επιδράσεις, όπως θα δείτε σε λίγο, μπορούν να φτάσουν μέχρι την εντυπωσιακή της Γης. Μέχρι την εντυπωσιακή της Γης. Τα διάφορα χρώματα πώς εμπνεύσουν? Αυτή είναι άλλη μια εικόνα σέλαος από τον διάστημα. Τα διάφορα χρώματα εμπνεύονται από την πρόσκρουση σωματιβίων από τον ήλιο σε διαφορετικά άτομα. Αζότου, υδρογόνου, βασικά υδρογόνου και αζότου στην αμμόσφαιρα. Διαφορετικές γωνίες πρόσκρουσης, διαφορετικού τύπου ιωνισμός εξού και διαφορετικού μυκουσχήματος υπομπή. Η οποία στο οπτικό μεταφράζεται σε διαφορετικό χρώμα. Αυτή λοιπόν είναι μια παρατήρηση από τον διάστημα. Σας είπα προηγουμένως ότι δεστινικός χειρός είναι η υπόθεση ολόκληρου του ηλιακού συστήματος. Βλέπουμε λοιπόν αυτές τις εκκρίσεις να φεύγουν από τον ήλιο, να καταπίνουν τις σκοτεινούς πλανήτες, να περνάνε στους μεγάλους, στους γίγαντες πλανήτες, στον δία, τον χρόνο και να φτάνουν μέχρι τα εξόδτατα όρια του ηλιακού συστήματος, μέχρι τα όρια της ηλιοσφέρας, η οποία είναι αυτή και η οποία πλέον οριοθετεί το δικό μας ηλιακό σύστημα από άλλα αστικά συστήματα, από το μεσοαστικό χώρο και άλλα συστήματα του γαλαξίδιου μας. Δηλαδή αυτή τη στιγμή δείχνω μάλιστα εδώ τα δύο σκάφη του Voyager τα οποία εκτοξεύθηκαν το 1977, έχουν φτάσει πλέον στα εξόδτατα όρια του ηλιακού συστήματος και μπορούν και ανοιχνεύουν ακόμα τα αποτελέσματα των ηλιακών εκπρίξεων σε απόσταση 110 αστρονομικών μονάδων είναι ο Voyager 2, 110 αστρονομικές μονάδες είναι 110 φορές η απόσταση γης ηλίου η οποία είναι 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα επί 110. Λέγουμε ακόμα και καλύτερα. Μας κάνουνε ώρες μέχρι να ακούνε τα αποτελέσματα, τα ημετρήσεις του στιγμή με την αχείτητα του φωτογραφίου, αλλά ναι. Είναι η Ζώνη του Ορτ. Η Ζώνη του Ορτ είναι, ουσιαστικά μιλάμε για την Ζώνη των αστεροειδών. Η Ζώνη των αστεροειδών είναι ανάμεσα στον Άρη και στον Δία. Λοιπόν, εδώ δεν θα μπορέσει να βλέξει αυτό δυστυχώς. Θα σας έδειγνα στον Ερμή αλλά δεν χάνεται και πολλά με την έννοια ότι ο Ερμής έχει ένα ισχυρό μανιτικό πεδίο όπως της γης άρα αυτό που σας έδειξα περίπου για τη γη ισχύει και για τον Ερμή. Η Αφροδίτη έχει πολύ πυκνή ατμόσφαιρα αλλά όχι μανιτικό πεδίο και με αποτέλεσμα οι εκκρίξεις να φτάνουν σχεδόν μέχρι την επιφάνεια της. Ο Άρης και η Σελήνη είναι σώματα τα οποία έχουν και αραγία ατμόσφαιρα και ένα πολύ πολύ ισχλό, ανίσχυρο μανιτικό πεδίο. Αυτό θα έπαιζε και δεν έχει παίξει αλλά σε κάθε περίπτωση αυτό που βλέπετε το βλέπετε εδώ πέρα. Δεν υπάρχει ασπίδα για αυτά τα σώματα. Τα σωματίδια από τον ήλιο φτάνουν σχεδόν μέχρι την επιφάνειά τους. Αυτό που ξέρουμε και δεν το ξέρει πολύ ο κόσμος και μπορώ να σας το πω ήταν ότι όταν οι Αστροναύτες οι πρώτοι είχαν προσεγγαφιστεί στη Σελήνη τον Ιούλιο του 1969 δεν ξέραμε τίποτα από όλα αυτά. Εάν είχε γίνει αυτό περίπου δύο μήνες νωρίτερα 29-22 Απριλίου του 1969 αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ πιθανό να ήταν νεκροί. Να ήταν νεκροί ακαριέα σχεδόν και να μην ξέρουμε τι έχει συμβεί. Φανταστείτε τι οι θεωρίες θα βγαίνανε πίσω από όλα αυτά τα πράγματα. Είχαμε μια πολύ μεγάλη ηλιακή έκρηξη τον Απρίλιο του 1969 η οποία περιέλειωσε την Επιφάνεια της Ελλήνης Μεσομαρθήδης. Όταν ο αστρονάρτης δεν υπάρχει κανενός ιδιούς προφύλαξης πέρα από το πιστολί του είναι σαν να δέχεται μια πολύ πολύ μεγάλη δόση απ' την οργή και απ' την οργάνωση, η οποία σε πολλές περιπτώσεις είναι θανατικό. Θα ήθελα να παρατηρήσω πριν την αποβιβάση που ήρθαμε. Ήτανε δύο μήνες αργότερα η αποβιβάση. Ήτανε τον Απρίλιο του 1969, δύο μήνες αργότερα όταν έγινε η έκρηξη και τρεις μήνες αργότερα περίπου έγινε η πρώτη προσεδάφιση. Έτσι λοιπόν, αν θέλουμε ποτέ να πάνε προς τα κήγια των Άρειας, πείτε, το μόνο πράγμα το οποίο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να μπορέσουν να επιβιώσουν οι άνθρωποι είναι να πάνε να σταθούνε μέσα σε φύλλα και δηλ. νοσματικικού πεδίου όπως αυτός που βλέπετε εδώ τα οποία να δρούνε, τα οποία να δρούνε σαν μια υποτυπώδια σπίδα, η οποία θα τους παίρνει τη μεγάλη δόση και βέβαια να έχουν συστήματα και επιχωρμές οι οποίες να τους επιτρέπουν να προφυλαχθούν όταν πρέπει. Ο Δίας και ο Χρόνος έχουν επίσης εξαιρετικά πολύ εντυπωσιακό σέλλας. Εδώ βλέπετε τρεις εικόνες, πώς μεταβάλλεται το σέλλας πάνω στον Χρόνο. Εδώ βλέπετε πολικός σέλλας πάνω στον Δία. Και μπαίνω τώρα στις πιο δύσκολες συνέπειες, στις λιγότερο ευχάριστες συνέπειες του διεθνικού καιρού, που έχουν να κάνουν με το πλέγμα των δορυφόρων που πετάνε, που βρίσκονται στη τροχιά γύρω από τη γη. Φανταστείτε δορυφόρους GPS, φανταστείτε αυτό, είναι σαν να μπαίνει μια κουρτίνα σωματιβίων κάτω από αυτούς, δηλαδή αναταράσσεται τόσο πολύ οι ονόσφαιρα της γης, όπου πλέον αδυνατούν να στείλουν το σήμα πάνω στη γη. Οπότε το σήμα τους χάνεται με ότι αυτός είναι φαΐδ. Για όσο διακεί η θύευση. Επίσης, πλατφόρμες, άντλης, πετρελέου, οι οποίες βασίζονται σε αυτές τις τεχνολογίες, έχουν εζητήματα. Αυτό, εδώ βλέπουμε μία πραγματική εικόνα, πόσο μεγάλη ήταν η διαταραχή που προήλθε στη Βόρεια Αμερική και στη Νότια Αμερική λόγω του Νότου Πόλου, εξαιρετικά μεγάλη, όπου όλη η Βόρεια Αμερική καλύφθηκε από διαταραχές. Πώς μας το GPS, αυτό έγινε, νομίζω είναι το 1991. Άλλες δυσάρεστες συνέπειες είναι πλέον οι υπηρωτικές φύσεις, οι οποίες περνάνε πάνω από τους πόλους. Είχα την τύχη να πετάξω πριν από κάποια χρόνια από την Βουάσινγκο ή Αβουτόγγιο, στιγμές, όπου έτυχε εξαιτίας μεγάλης δραστηριότητας στους πόλους να υπάρχει μια καθυστέρηση 5-6 ωρών, επειδή το αεροσκάθος έπρεπε να αποκλίνει από τους πόλους και να περάσει εκείνη την επικίνδυνη περιοχή, η οποία θα μπορούσε να επιφέρει μία δόση ακτινωνχή πολύ μεγαλύτερη από την επιτρεπτή σε πλήρωμα επιβάτες. Άρα λοιπόν και οι αεροβολικές εταιρείες της ενδιαφέρει ιδιαίτερα η πρόνοση. Πότε φτάνουν οι συνέπειες μέχρι την επιφάνεια της Γης και πού φτάνουν. Σε κάποιες περιπτώσεις, ειδικά σε κυκλώματα διανομής ενέργειας πολύ μεγάλων ισχύων, τότε ειδικά σε μεγάλα πλάτη, δηλαδή βόρειος Καναδάς, ακόμα και βόρειες ΗΠΑ, βόρεια Ευρώπη, επειδή αυτά διαρρέονται από ισχυρά ρέγματα, εάν αυτά τα σωματίδια φτάσουν μέχρι την επιφάνεια της Γης, είναι δυνατόν να υπερφορθώσουν με ρέγματα τα οποία επάγονται επάνω στα καλώδια. Και το πιο διάσημο παράδειγμα αυτού, ήταν αυτό που συνέβη σε ένα μετασχηματιστή μεγάλη ισχύο στο Κεβέκ, το Καναδά το Μάρκο του 1989, εδώ τον βλέπετε τηγανισμένο. Τυγανίστηκε εντός μερικών λεπτών. Μείνανε μερικά εκατομμύρια σπίτια χωρίς δρέμμα για διάστημα δύο ή τριών ημερών, μέχρι να μπορέσουν να αντικατασταθούν οι ζημίες. Τότε ακόμα δεν είχαμε ούτε GPS, ούτε ασύρμαντες τεχνολογίες που αναχασίζονται στους ιδορυφόρους, ούτε τίποτα ακόμα αυτά. Κάτι μια τέτοια θύελα σήμερα θα μπορούσε να επιφέρει αποτελέσματα τα οποία είναι πολύ πιο δυνατά. Έχει λοιπόν να κάνει, ο διαστημικός καιρός και η προγνωσή του, επιφέρει κίνδυνος για αστρονάτες, οι οποίοι δεν είναι υπαρκώς υποστατευμένοι για όλους αυτούς τους ιδορυφόρους, οι οποίοι βρίσκονται πίσω από τη Γη, ή επίσης για τον έμψυπο δυναμικό και την υλικοτεχνική υποδομή, η οποία βρίσκεται στην επιφάνεια άλλων σωμάτων του ηλιακού συστήματος, όπως η Σελήνη, η οποία δεν προστατεύεται υπαρκώς από τις ηλιακές εκπρίξεις. Πολλές εικόνες εντυπωσιακές. Αν θέλουμε να βάλουμε το δάχτυλο επί των τύπων των ήλων, ο διαστημικός και ο ρόλ μελετάται με μια ομάδα εξισώσεις, αυτές είναι, κακογραμμένες, με τον δικό μου γραφικό χαρακτήρα. Είναι οι εξισώσεις της πανεδροδυναμικής, οι οποίες ουσιαστικά είναι οι εξισώσεις του Μάξουλ, στις οποίες έχει προσθεθεί και η ήλη. Με μια ομάδα λοιπόν εξισώσεων και με μια αρμάδα από διαστημόπλια, κυρίως από τον Αμερικανικό και τον Ευρωπαϊκό Εγκανισμό Διαστήματος και κατά δεύτερον λόγω από τον Ιαπωλικό Εγκανισμό Διαστήματος, αλλά και από τον Κιναιζικό, τον Ρωσικό και τον Ινδικό τελευταία, όπου πλέον προσπαθούμε να καταλάβουμε, όσο το δυνατόν συγκεντρώνοντας περισσότερη πληροφορία μπορούμε, βάζοντας και ό,τι θεωρητικές γνώσεις έχουμε, να τα συνθέσουμε όλα μαζί προσπαθώντας να δούμε τι γίνεται. Έτσι. Είναι, όπως σας είπα, μία επιστήμη σε νηπιακή ηλικία. Αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας δουλειάς που είχαμε κάνει πριν από μερικά χρόνια στην Αμερική, όπου είχαμε συνθέσει παρατηρήσεις από την επιφάνεια του ήλιου που είναι εδώ μέχρι και τη γη μας, παρατηρήσεις, προσπαθώντας να καταλάβουμε τι συμβαίνει. Εδώ λοιπόν είναι, κοιτάμε ποια είναι η πιθανότητα μιας ηλιακής έκπληξης, μελετώντας τα μαγνητικά περιόδια του ήλιου. Εδώ μελετάμε τι γίνεται στον ηλιακό άνεμο από σκάφη. Εδώ βλέπουμε πώς είναι η προβληπόμενη και πώς είναι η πραγματική εικόνα του Σέλλα ως γύρω από τη Γη. Εδώ πέρα βλέπουμε τι συμβαίνει στη Μαγνητοουρά, πόσο πολύ συμπιεσμένη είναι για να ξέρουμε αν και κατά πώς αν πρέπει να σπάσει και να μας φέρει σωματίδια προς τους πόλους της Γης. Εδώ πέρα βλέπουμε άλλα ζητήματα τα οποία έχουν να κάνουν με επιμέρους θέματα της Μαγνητόσφαιρας, δηλαδή του μαγνητικού παιδιού της Γης προς την πλευρά την οποία βλέπει τον ίδιο. Παρ' όλα αυτά που βλέπετε και μπορεί να σας φαίνονται ότι ξέρουμε πράγματα, είμαστε σχεδόν στο μηδέν. Προσπαθούμε να καταλάβουμε πού οφείλονται αυτά τα πράγματα που βλέπουμε, πότε κυρίως μπορούν να μας επηρεάσουν και κατά πόσο αν τι συνέπειες, τι επιπτώσεις μπορούν να έχουν στη Γη μας. Εδώ είναι το ένα και μοναδικό κέντρο προγόνωσης διαστημικού καιρού, το οποίο βρίσκεται στο Μπονταρ, στο Κολοράντο. Συνομένες πολυπτήρες, όπου διάφορα δεδομένα εδώ μαζεύονται και βγάζουμε και ένα καθημερινό δελτίο, το οποίο μπορείτε να το βρείτε στο διαδίκτυο την Ελεύθερα Προσβάση. Για να σας κεντρήσω λίγο ακόμα, έρχομαι να σας πω τι κάνουμε, πολύ επιγραμματικά, για να προβλέψουμε τις ηλιακές εκρήξεις. Σας είπα ότι οφείλονται σε ισχυρά μανιτικά παιδιά στον ήλιο. Έρχεστε εσείς και μου λέτε, αυτή τη στιγμή έχω ένα κέντρο δράσης, έχω μια συστομάτωση μανιτικών παιδίων σε ένα σημείο του ήλου. Τι πιθανότητα έχω, θα μου δώσει κάτι, θα μου δώσει μια έκρηξη. Αν εγώ σας πω χωρίς να δω τίποτα, αν εγώ σας πω όχι, είμαι κατά 98% σωστός. Μόνο το 2% των μεγάλων κέντρων δράσης, μας δίνουνε αυτή την κόκκινη φετούλα που βλέπετε εδώ, μας δίνουνε εκρήξεις οι οποίες θα μπορούσαν να μας ενδιαφέρουνε από πρακτικής άποψης. Αυτό το 2% πρέπει να το βρούμε. Πριν συμβεί και να ξέρουμε πότε, ποιο κέντρο δράσης, πόσο μεγάλη θα είναι η έκρηξη, πότε θα έρθει στη γη και τι επιπτώσεις έχει. Αυτά τα πράγματα. Αυτό θα πει πρόγλωση του διαστημικού καιρού, όπως την ονειρευόμαστε και ακόμα είμαστε σε ονειρικό. Δεν έχουμε κάνει μεγάλα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Φαινομενολογική προσέγγιση. Να μια καθημερινή εικόνα του Ρήλου, ειδικά τώρα που πηγαίνουμε προς το Μέγιστο. Να τα κεντραδράσεις, ισχυρά μανιτικά παιδεία. Και έρχεται κάποιος που μου λέει, πάρε αυτό και πες μου, τι πιθανότητα έχω να έχω μία μεγάλη έκλαμψη εντός περιόδου 24ωρ. Τι κάνουμε για μέρος όπου την δουλεύουμε εμείς. Παίρνουμε ένα ένα από αυτά τα κομματάκια του Ρήλου, με τα μανιτικά παιδεία τα ισχυρά και τα κόβουμε. Να ένα, το έχουμε κόψει. Μετά προσπαθούμε, αυτά που βλέπετε όλα είναι υπολογισμοί, να δούμε πως συνδέονται μανιτικά τα διάφορα μαύρα κομματάκια με τα διάφορα λευκά κομματάκια. Δηλαδή από εκεί που βγαίνει το μανιτικό πεδίο εκεί που μπαίνει μέσα. Πως συνδέονται μανιτικά και πως η μανιτική ροή δίνεται σε αυτές τις συνδέσεις. Κάνουμε τα μαθηματικά μας, προσπαθώντας όλη αυτή τη συνδεσμολογία να πάμε να τη ρίξουμε πάνω σε έναν νούμερο και βόνο και μετά παίρνουμε αυτόν τον νούμερο και το βάζουμε σε διάφορα κέντρα βράσεις τα οποία τα έχουμε μαζέψει μέσα από μια μεγάλη στατιστική δουλειά που κάνουμε. Αυτά εδώ τα κόκκινα σηματάκια είναι κέντρα βράσεις τα οποία έχουν δώσει εκκλάνσεις τύπου 6, τις μεγαλύτερες δυνατές, εκκρίξεις δηλαδή, εντός στις 4 νορο. Αυτά θέλουμε να προβλέψουμε πριν να συμβούν. Όταν πάμε σε πιο χαμηλές εκκλάνσεις που δεν έχουν τόσο μεγάλο ενδιαφέρον με τον διευθυνικό καιρό, είναι περισσότερες, ενώ όταν πάμε σε ακόμα πιο χαμηλές είναι ακόμα περισσότερες. Πιώνουμε λοιπόν αυτά, κάνουμε τη στατιστική μας και καταλήγουμε σε κάποιες πιθανότητες πρόγνωσης. Όσο πιο μεγάλη είναι η κοινή αυτού του παραμέτρου που μελετάμε, τόσο πιο ισχυρή είναι η πιθανότητα εκδήλωσης της έκλαμψης, με το 1 να σημαίνει βεβαιότητα, αυτό είναι η αντίστοιχη πιθανότητα του να μη συμβεί, άρα όσο μεγαλώνε αυτή η παράμετρότητα τόσο πέφτει η πιθανότητα και βέβαια έχουμε αυτό το πράσινο, το οποίο είναι η περιοχή στην οποία είμαστε κατά βάση σίγουροι ότι δεν θα συμβεί τίποτα εντός του διαστήματος το οποίο έχουμε βάλει εμείς και μελετάμε. Για να βρεθεί αυτό, επειδή δεν υπάρχει μόνο μία μέθοδο, υπάρχουν και τες, είχε γίνει ένα ολόκληρο συνέδριο πριν από 4 χρόνια στον Πόλτερ εκεί κοντά στο κέντρο πρόγνωσης του διαστημικού καιρού όπου είχε ένα και μόνο τίτλου «Πώς να βρούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την περίοδο στην οποία δεν θα συμβεί τίποτα». Δηλαδή αυτή τη στιγμή που δίνω εγώ μια πρόγνωση να πω μην περιμένετε τίποτα σπουδαίο εντός χωρίς τεσσάρων ώρων και είναι πολύ μεγάλη συζήτηση. Το επόμενο βήμα θα γίνει αυτό τον Απρίλιο, πάθει στο ίδιο σημείο και βέβαια θα είμαστε όλοι εκεί. Τελειώνω λοιπόν. Βασικά επίλογος λέω αλλά το σκέφτηκα μετά και είπα ότι μάλλον η αρχή είναι και όχι ο επίλογος. Ο ηλιακός άνεμος και οι διαταραχές του είναι η βασική αίμια, η βασική επία κατά 95%, το άλλο 5% έρχεται από το γαλαξία αλλά κατά 95% είναι η βασική αιτία γένεσης του διαστημικού καιρού. Να με συγχωρήσει για αυτό. Ήθελα να σας πω απλά ότι ο διαστημικός καιρός έχει τη στατική κατάσταση όπως σας είπα με βάση τον ηλιακό άνεμο που δεν δημιουργεί τίποτα και τις εκκρίξεις οι οποίες δημιουργούν μεγάλα προβλήματα ή είναι σε θέση να δημιουργήσουν μεγάλα προβλήματα. Τι έχω εδώ? Εδώ έχω μία εικόνα ενός κέντρου δράσης, ενός συστήματος κυλίδων, το οποίο μοιάζει με ένα τυφώνα επάνω στην υπουφάνεια του ήλιου και εδώ ένας πραγματικός τυφώνας ο οποίος ετοιμάζεται να χτυπήσει στην ακτή της χλόλου. Και θα λέω το εξής. Πριν από ένα αιώνα περίπου, στις αρχές του 20ου αιώνα, αυτά τα ξέρανε, δεν μπορούσαν να τα προβλέψουν, τους πραγματικούς τυφώνας δεν μπορούσαν να τις προβλέψουν, δεν τους βλέπανε, δεν είχαν ειδορικωρικές παρατηρήσεις, ξέρανε όμως λίγο πολύ τι θα κάνουν όταν φτάνουν στις ακτές. Σήμερα βλέπουμε αυτά, ξέρουμε ότι θα μας δώσουν κάτι, αλλά δεν ξέρουμε ούτε πότε θα έρθει να δούμε πόσο μεγάλο θα είναι. Άρα λοιπόν βρισκόμαστε κατά βάση, τυρουμένο τον αναλυτειό, όσο επιτοχλείς προς την πλευρά του διαστημικού καιρό, βρισκόμαστε όπου βρισκόμαστε, στην πρόβληση των τυφώνα, έναν αιώνα πριν. Τώρα, αν θα χρειαστεί έναν αιώνα για να το καταλάβουμε, ελπίζω να χρειαστεί λιγότερο. Αυτό είναι μια εικόνα, το οποίο μας δίνει ξεκάθαρα μια περίληψη, ηλιακές εκρήξεις, το πολυκό σέλλας, πήρο από τη γη και το σέλλας από ένα δάσος, όπως το παρατηρούμε στη γη. Και κλείνω με το δέος, το οποίο νιώθει ένας παρατηρητής του σέλλα, όσο όταν βρίσκεστε κάτω από την κουρτίνα, όπως σας είπα στην αρχή, και κοιτάτε τι υπάρχει από πάνω, είναι σαν ένας καταράκτης σωματιδίων πάνω από το κεφάλι σας. Και σας λέω απλά ότι, αντί για τις συνδεμονίες ή οτιδήποτε άλλο, την απάντηση την έδωσε ο Κέπλερ, ο γνωστός Γερμανός μαθηματικός και αθρονόμενος Κέπλερ, όταν είπε, πριν από αρκετούς αιώνες, ότι παρατήρηση, αυτό που θα πρέπει να κάνει είναι καταβάσει να ακούει στη λογική, πρώτα να ακούει στη λογική και μετά να ακούει σε άλλη. Σας ευχαριστώ πολύ. |
![Oμιλία: Διαστημικός Καιρός: Γένεση [...] Ηλιακό Σύστημα /](http://oava-admin-api.datascouting.com/static/b83b/6e0a/f885/78fa/fb81/9df5/8804/bc1a/b83b6e0af88578fafb819df58804bc1a.jpg)