| σύντομη περιγραφή: Λοιπόν, στην πρώτη διαφάνεια βλέπουμε τον τίτλο του άρθρου. Ο τίτλος στα ελληνικά σε ελεύθερη μετάφραση είναι «Νευρωμιακές διαφορές μεταξύ αντρών και προεφίβων αγοριών κατά τη διάρκεια ενός μέγης του ισομετρικού αγωριών». Αυτό είναι το τίτλο του άρθρου. Βλέπουμε την αγοριόν κατά τη διάρκεια ενός μέγης του ισομετρικού τέστ των εκτινόντων του γόνατος στην κόπωση. Λοιπόν, όπως φαίνεται και στη διαφάνεια, ο σκοπός του άρθρου ήταν, όπως έλεγε στο τίτλο, να συγκριθούν ενήλικες και παιδιά στο ρυθμό εμφάνισης της κόπωσης, καθώς και στην ώρα που χρειάζεται αμέσως μετά την προσπάθεια, ώστε να αναλάβουν αρκετά, ώστε να είναι έτοιμοι να εκτελέσουν την ίδια κίνηση, επιτυχάνονται στις αρχικές επιδόσεις. Σε ένα μέγιστης έντεσης διαλυματικό τεστ κόπωσης στο συγκενωτικό δυναμόμετρο. Στα αποτελέσματα βρέθηκε ότι οι ενήλικες εμφανίζουν πιο γρήγορα την κόπωση και αργούν περισσότερο στο να αναλάβουν. Τώρα, όσον αφορά τον τίτλο, στον τίτλο στα αγγλικά αναφέρεται η λέξη pick, η οποία δεν αναφέρεται σχεδόν πουθενάμεσα στο υπόλοιπο άρθρο, αναφέρεται το test ως maximal test. Η εισαγωγή θα μπορούσε να είναι λίγο μεγαλύτερη σε έκταση, γιατί σε σχέση με τα υπόλοιπα κεφάλαια του άρθρου είναι σχετικά μικρή, θα μπορούσαν σημαντικές έρευνες να αναλυθούν λίγο περισσότερο. Όπως γράφω οι έρευνες με νούμερα 21 ή 33 όπως είναι πίσω στη βιβλιογραφία, στη συζήτηση αναλύονται με πολύ ωραίο τρόπο, θα μπορούσε κάτι ανάλογο να γίνει και στην εισαγωγή. Όσον αφορά το κεφάλαιο της μεθόδου. Στον πίνακα 1, αν γυρίσετε στο άρθρο που σας έχω διονύμη, η τρίτη στιλή αναφέρει τα p-values. Αυτά θα μπορούσαν να μην αναφέρονται καθόλου και θα μπορούσε όπως αναφέρεται και στο υπόμνημα να χρησιμοποιηθούν αστερίσκει εκεί που υπάρχουν στατιστικά σημαντικές διαφορές. Επίσης, θα ήταν καλό να αναφερθεί και το στατιστικό τεστ που χρησιμοποιήθηκε για την ανάλυση του πίνακα. Όσον αφορά τα όργανα που χρησιμοποιήθηκαν, θα ήταν καλό, αν υπήρχαν κάποιες αναφορές, από άρθρα τα οποία να αξιολογούν αυτά τα όργανα και να μας ενημερώνουν για την αξιοπιστία και την αγγυριότητα των αποτελεσμάτων. Επίσης, θα ήταν καλό να μας αναφερθούν οι αδυναμίες του κάθε οργάνου που χρησιμοποιείται, γιατί ως γνωστόν κάθε όργανα έχει κάποιες αδυναμίες, κανένα δεν είναι τέλειο. Αυτή η διαφάνεια βγήκε, γιατί ήταν λάθος κατανοήσεις σε αυτό που έγραψα. Και όσον αφορά τα αποτελέσματα, δεν βρήκα κάτι άλλο. Αυτό που μπορούσα να πω είναι ότι η πίνα και τα σχήματα που υπάρχουν είναι λιγάκι θολά και τα γράμματα στο πλάι λίγο δυσδιάκριτα. Λοιπόν, θα μιλήσουμε σήμερα για την αλλητικότητα. Αν επιχειρήσουμε να την εμπνεύσουμε, θα πούμε είναι η κανότητα του νευρομοιικού συστήματος. Αν θέλουμε να ακριβολογήσουμε, θα πούμε είναι το νευρομοιοτεναντίο συμπλέγματος. Και εμείς πρέπει να ακριβολογούμε και να πηγαίνουμε όσο γίνεται στο βάθος. Να κάνει τι? Να απογειώνει το σώμα σε κατακόρυφη και οριζώνει τον κατεύθυνση. Πήρα τις δύο βασικές επιλογές. Οποιαδήποτε απογείωση του σώματος, θεωρείται αλτική δραστηριότητα. Αλλά οι πιο καλά μελετημένες είναι η κατακόρυφη και οριζώνειο. Λοιπόν, καταρχάς είναι μια ασύνθετη πολυαρθητική κίνηση. Δεν είναι αποτέλεσμα μιας άρθρωσης. Και εφόσον είναι ασύνθετη πολυαρθητική κίνηση, αυτό αυτόματα εισάγει την έννοια της μεταφοράς ενέργειας από άρθρος σε άρθρωση. Όταν λέμε μια κίνηση είναι συνθετή, αμέσως μπαίνει μέσα οι παράμετρος του συντονισμού και της επιδεξιότητας. Που ακριβώς, στο πώς θα μεταφορθεί η ενέργεια από άρθρωση σε άρθρωση. Και πώς θα καταλήξει στην τελική άρθρωση, από την οποία θα ολοκληρωθεί η διαδικασία του άλματος. Οι αρθρώσεις οι οποίες συμμετέχουν στο άλμα είναι το ισχύο, το γόνατο και υπό το κοινωνική άρθρος. Επιχειρήθηκε από κάποιους να διερευνηθεί σε ποιό βαθμό οι κυλιακοί και οι ραχαίοι παίζουν κάποιο ρόλο στο άλμα. Αλλά διαπιστώθηκε ότι η συσχέτηση της δύναμης των κυλιακών και των ραχαίων είναι πάρα πολύ μικρή. Επομένως, έχουν μια συνησφορά ως σταθεροποιοιτασμής, αλλά δεν είναι σημαντική αυτή η συνησφορά τους. Και ως εκ τούτου, τους κυλιακούς και τους ραχαίους τους βγάζουμε από κάδρο των ομοιών που συνεσφέρουν στην εναλλητικότητα. Εντάξει. Το άλμα με τα ελεύθερα χέρια είναι άλλη δεξιότητα. Όταν μιλάμε για αλτικότητα, μιλάμε με τα χέρια δεμένα στο σώμα. Η ελεύθερη κίνηση των χεριών προσφέρει ένα ποσοστό αλτικότητας με το 20%. Έτσι. Γιατί η κίνηση των χεριών δημιουργεί μια δυναμική μεταφορά σε ενεργίες, η οποία βελτιώνει το άλμα. Αλλά αυτό δεν είναι υπόθεση που μας αποσχολεί. Είναι μια ιδιότερη κατηγορία αλτικής δραστηριότητας, την οποίαν χρησιμοποιούμε για εξειδικευμένους στόχους. Άρα στο μυαλό, καλά έκανες και το πες, είναι το άλμα χωρίς συνεισφορά των χεριών. Έχουμε τρεις κατηγορίες αλμάτων. Είναι το στρατικό άλμα με κατακόρυφη απογείωση, το squat το λεγόμενο, είναι το άλμα με ταλάντευση του σώματος και απογείωση, το counter-move-and-jump, το άτομο που έχει αθέση, λυγίζει τα πόδια του, γρήγορα και απογειώνεται. Και το άλμα με πτώση και απογείωση, το άτομο πέφτει από κάτω και ύψος, και ξανά απογειώνεται. Εκείνο που έχει σημασία και πρέπει να το διευκολυνήσουμε, ότι παλιότερα, εθεωρείται ότι ο κύκλος διάθεσης βράχυσης, δηλαδή της διάθεσης του μειοτενοδίου συμπλέγματος και της βράχυσής του, συνέβαινε στο counter-move-and-jump και στο drop-jump. Κατεπέκταση, στους δυο τύπους αυτούς αλμάτων, είχαμε παραγωγή ελαστικής ενέργειας και εκμετάλλευση ελαστικής ενέργειας. Σε πρόσφατης έρευνες που έχουμε γίνει, αυτό το πράγμα παρατηρείται πλέον και στο squat-jump. Και μάλιστα, η ελαστική ενέργεια, η οποία παρατηρείται στο στατικό άλμα με απογείωση, είναι η ίδια περίπου με την ελαστική ενέργεια που παράγειλε στο counter-move-and-jump. Όμως, το βάζω ερώτημα προς προβληματισμό. Γιατί τότε το άλμα στο counter-move-and-jump είναι πάντα μεγαλύτερο από το squat-jump. Σκεφτείτε, όταν φτάσουμε στο δεύτερο κεφάλαιο, θα το σχολιάσουμε. Επαναλαμβάνω. Ενώ παλιότερα, εθεωρείτο, ότι παραγωγή και παροχή ελαστικής ενέργειας συνέβαινε μόνο στο άτα, στο counter-move-and-jump και στο άπα, για να χρησιμοποιήσουμε και τις δομογραφίες του κειμένου, από το 2001 ο Κουροκάβα ξεκαθαρίσε ότι αυτό ισχύει και στο squat-jump. Άρα, παρότι το squat-jump γίνεται από στατική θέση και εξωτερικά δεν φαίνεται λύγισμα και τέτομα των αρθρώσεων, εσωτερικά το μειοτενόδιο σύμπλεμα τι κάνει. Διατείνεται, συσσορεύει ενέργεια, βραχύνεται και αποδίδει ενέργεια. Και μάλιστα, το επαναλαμβάνω και προς περισσότερο υπόθεση, αφομίωση, ότι η ελαστική ενέργεια από το squat-jump είναι η ίδια με το counter-move-and-jump. Και επαναλαμβάνω το ερώτημα, γιατί το counter-move-and-jump δίνει πάντα ψηλότερες επιδόσεις. Δουλέψε το αυτό παράλληλα με τα όσα θα λέμε. Δεν άκουσα. Θα το δούμε στην πορεία αυτό, Βαγγέλη. Το counter-move-and-jump είναι πάντα πιο ψηλό από το squat. Πάντα. Αυτό όμως δεν ισχύει πάντα και για το drop-jump. Όχι, όχι, μόνο για το counter-move-and-jump. Θα τα δούμε στην πορεία όλα αυτά τα πράγματα. Γενική παράγοντας που επηρεάζουν την αλλητικότητα, συναρμογή των κινήσεων. Έχουμε τρεις διαφορετικές αρθρώσεις. Εντάξει. Άρα αυτές οι τρεις αρθρώσεις πρέπει να το πούμε έτσι, απλά πρέπει να συνονιθούν μεταξύ τους. Για να δώσουν ένα τελικό αποτέλεσμα. Για τις σύθετες αρθρώσεις, και επειδή έχουμε άτομα τώρα που έρχονται από το χώρο της ειδική αγωγής και πρέπει να δίνουμε και αυτούς λίγο πεδίο, την ευθύνη την έχει η συμπλωματική κινητική περιοχή. Στον εγκέφαλο υπάρχουν τρεις κινητικά κέντρα. Η προκινητική περιοχή, η οποία υπεξεργάζεται τις κινήσεις που τις μαθαίνουμε και δεν τις εκτελούμε σωστά. Η συμπλωματική κινητική περιοχή, η οποία ασχολείται με τις είδητες κινήσεις, πώς θα τελειοποιήσει τις είδητες κινήσεις και η κυρίως κινητική περιοχή, η οποία δίνει την εντολή της εκτέλεσης. Άρα, πολύ ισχυρό ρόλο για τις όλες τις είδητες κινήσεις παίζει η συμπλωματική κινητική περιοχή. Και εδώ είναι η μηχανική μεταφορά ενέργειας. Υπάρχει μεταφορά ενέργειας, η οποία ξεκινάει από τους μης των ισχύων, μεταφέρεται στους μης της άρθρος του γόνατος και από εκεί στην ποδοκλιμική. Αν κάνω ένα άλμα με τα πόδια μου τεντωμένα, θα κάνω 5 κατ. επί το οποίο άλμα. Αν λυγίσω τα γόνατα μου και το ισχύο μου και το κάνω το άλμα, θα κάνω 30 κατ. Γιατί? Λόγω αυτής της μεταφοράς ενέργειας. Ο πρώτος που παρατήρησε αυτό το πράγμα ήταν ένας Ουγγαρέζος το 1850, τυχαία. Και από τότε άρχισε το ψάξιμο και φτάσαμε μέχρι τις λεπτομέρειες που συζητάμε τώρα. Από την αρχιτεκτονική του μειώση. Να ρωτήσω εγώ κάτι τώρα. Με όσα έχουμε πει για την αρχιτεκτονική του μειώση, τι κατά τη γνώμη σας από τα αρχιτεκτονικά στοιχεία του μειώση επηρεάζουν την αλτικότητα. Λέγε μου. Ναι. Πρέπει να είναι μεγάλη ή μικρή? Μικρή. Μικρή, πολύ ωραία. Γιατί η μικρή γωνία πρόσφυσης επηρεάζει την αλτικότητα. Ναι, γίνεται πιο γρήγορα γιατί ακριβώς αλλάζουν τα συνειμήτωνα της γωνίας πρόσφυσης και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά. Σωστό είναι. Άλλη. Ναι Βαγγελή. Το μήκος του μηκησύνας. Το εύρος. Όχι το εύρος, μόνο το μήκος. Το εύρο, δηλαδή η μηκημάζα δεν επηρεάζει την αλτικότητα. Άρα, προς το παρόν, είδαμε πρώτα ξεκινάμε ο τύπος μηκησύνας. Τι θέλει, γρήγορη ή αργημήκη ίνα. Προφανώς γρήγορη η μήκη ίνα. Μήκος μηκησύνας. Θέλει μεγάλο μήκος μηκησύνας. Άρα, ο τύπος του μηκησύνας. Μήκος μήκησύνας. Θέλει μεγάλο μήκος μηκης ίνας. Άρα, μεγάλο μήκος μης. Σκληρότε τένοντα. Εδώ όμως, αρχίζει τεράστια συζήτηση. Παλιότερα, τι λέγαμε. Γρήγορη μηκή ίνα και φτάνει. Δεν φτάνει μόνο αυτό. Αν η γρήγορη μηκή να είναι κοντή, δεν μας κάνει. Πρέπει να είναι και γρήγορη και τι. Και μακριά. Εντάξει. Τώρα, φτάνουμε στη σκληρότητα του τένοντα. Υπάρχουν τρεις διαφορετικές απόψεις. Η κυρία αρχιά πως λέει ότι ο σκληρός ο τένοντας, ο σκληρός ο τένοντας, είναι πιο αποδοτικός. Και για τα άλματα και για το σπριντ. Για ποιο λόγο γίνεται αυτό, διότι ο σκληρός ο τένοντας απορροφά λιγότερη μεν ελαστική ενέργεια, όταν διατύνεται το μειωτενότητο σύμπλεγμα, αλλά την αποδίδει πιο γρήγορα. Εντάξει. Λογικό είναι αυτό. Όμως, ο Μπόλτ χρησιμοποιεί ελαστικό σύστημα. Όλοι οι παγκόσμιοι πρωταλευτές σπριντ έχουν σκληρούς τένοντες, κάνουν σχετικά μικρούς διασκελισμούς με μεγάλη συχνότητα. Ο Μπόλτ είναι το αντίστροφο. Μεγάλο διασκελισμό και μικρότερη συχνότητα. Πάει στη λογική του ελαστικού τένοντα. Τι λέγει αυτή η λογική? Μεγαλύτερη ποσότητα ελαστικής ενέργειας, η οποία αποδίδει όμως πιο αργά. Δηλαδή, ο ελαστικός τένοντας απορροφάει περισσότερο ελαστική ενέργεια και την αποδίδει όμως πιο αργά. Είναι πολύ αυτή που υποστηρίζει ότι ο ελαστικός τένοντας είναι πιο αποδοτικός για το άνθρωπο. Και υπάρχει η τρίτη περίπτωση που λέει για ιδανική σκληρότητα. Κατά τη γνώμη μου, εξαρτάται από την περίπτωση. Ένας τριπλουνίστας δεν μπορεί να έχει ελαστικό τένοντα. Δεν μπορεί να έχει. Για σκεφτείτε την πίεση του μειωτενού συμπλέγματος στο δεύτερο άλμα. Πατάω από τη βαλβίδα, προσγιώνουμε στο πρώτο και πάω στο δεύτερο. Αν ήταν εκεί ελαστικός του τένοντας, θα πάθαινε αυτός ο αρχτής. Θα βολιάζει στην κυριολεκσία. Άρα εκεί απαιτείται σκληρός τένοντας. Εντάξει? Είναι ανάλογα με την περίπτωση. Μάλλον είναι ευνοϊκή παράμετρος ή σκληρότητα του τένοντας για τους ενέληκες. Θα δείτε ένα παράδοξο σήμερα από μια έρευνα που έχουμε κάνει για παιδιά. Εντάξει. Αλλά η ομορφιά της επιστήμης είναι η αντίφαση. Να χαίρεστε όταν στις διαλέξεις ακούτε αντιφάσεις, αντιθέσεις και παράδοξα. Τότε προοδεύει η επιστήμη. Λοιπόν. Από την ομιλική ισχύδα το συζητάμε. Από την ηλικία και το φύλλο που θα είναι και το κύριο μέρος του μαθήματος σήμερα. Η δύναμη αυτή κατά αυτή δεν επηρεάζει την αλλητικότητα. Σε παραγωτική ανάλυση που έγινε, διαπιστώθηκε ότι είναι εκτός των παραγώντων που επηρεάζουν την αλλητικότητα. Όπως και η μυϊκή μάζα. Άρα το μήκος μυϊκής ύνας επηρεάζει την αλλητικότητα. Το εύρος μυϊκής ύνας επηρεάζει δύναμη αλλά δεν επηρεάζει δύναμη την αλλητικότητα. Εντάξει. Εδώ είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση που περιγράφει τη διαδικασία της αλλητικότητας. Η κίνηση ξεκινάει από τα ισχύα. Το ισχύο πρέπει να είναι ελληγισμένο. Μεταφέρεται μέσω διαρθρικών μοιών. Ποιοι είναι οι διαρθρικοί μοιές? Λέγε. Οι διαρθρικοί μοιές. Είναι οι μοιές οι οποίοι ενεργοποιούν δύο διαφορετικές αρθρώσεις. Οι μονοαρθρικοί μοιές ενεργοποιούν μία άρθρωση. Αλλά όμως, επειδή χρειάζεται να γίνει μεταφορά ενέργειας από άρθρωση-άρθρωση, η φύση, ή ο Θεός, όπου σέβει ο καθένας σας, προέβλεψε και έκανε αυτή τη δημιουργία των διαρθρικών μοιών, οι οποίοι διαρρέουν δύο αρθρώσεις και ενεργοποιούν δύο αρθρώσεις. Ένα παράδειγμα. Ο Ορθός Μυριέως εκφύγεται από τη Λαγώνια Άκαθα και καταφύγεται πού? Στην Κνήμη. Περνάει δύο αρθρώσεις. Το ισχύου και το γόνατο. Τι κάνει? Κάμψει το ισχύου και έκθεση του γόνατος. Οι άλλοι τρεις εκθύνοντες, ο έσω, ο έξω, ο πλαντής και ο εντωβάθη, που είναι μόνο αρθικοί μοιες, κάνουν μία κίνηση. Έκθεση του γόνατος. Οι γαστροκνήμοι είναι διαρθικοί μοιες. Εκφύγονται από την οπίστια πλευρά του Μυρού και καταφύγονται στην υποδοκνημική άρθρωση. Εντάξει? Λοιπόν, κάνουν δύο κίνησεις. Κάνουν το ισχύο και κάνουν και την υποδοκνημική άρθρωση. Ο υποκλειμήδος που είναι μόνο αρθρικός μοιής, γιατί εκφύγεται από την οπίστια πλευρά της κνήμης και καταφύγεται στην υποδοκνημική άρθρωση, κάνει μόνο την πελματεία κάμψη. Άρα, οι μεταβολικοί μοιες, άρα, η μεταφορά ενέργειες γίνεται από τους διαρθικούς μοις. Εντάξει? Κοιτάξτε εδώ την ακολουθία, γιατί μιλήσαμε για συντονισμό. Αν το άλμα γίνεται από αυτή τη γωνία, είναι τι? Ατελές. Άμα γίνεται αυτή τη γωνία από αυτή τη γωνία, ακόμα πιο άτελες. Αν όμως τεντώσουνε και τα ισχυία και το γόνατο, και στο βαθμό που μπορεί η υποδοκνημική άρθρωση, τότε το άλμα είναι τέλειο. Προσέξτε αυτό για να το δούμε στα πιτσιρίκια. Θα δούμε τι γίνεται με τα πιτσιρίκια. Εντάξει? Και εδώ φαίνονται οι μοιες οι οποίοι κάνουν αυτή τη λάπωση. Κοιτάξτε τον ορθό μηραίο, που είναι διαρθικός. Κοιτάξτε τους γαστροκνήμιους, που εκφαίνονται από την πίσω πλευρά. Έτσι. Και εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι η σημαντικότερη άρθρωση για το άλμα, είναι η άρθρωση του γόνατους. Γιατί οι μοιες της άρθρωσης του γόνατους, δίνουν το περίπου 2% της απαιτούμενης ενέργειας. Καλώς. Αυτό δεν σχεδιά όλες τις σύνθετες κοινήσεις του κατ' άκρου. Γιατί στο σπρίντ, η πιο αποδοτική άρθρωση είναι η ποδοκλιμική. Άρα βλέπονται ότι κάθε κίνηση έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες, κι ως εκ τούτου προκαλεί και το ανάλογο ενδιαφέρον. Κοιτάξτε εδώ το παράδειγμα που σας είπα. Το άτομο πάνω εκτελεί ένα στατικό άλμα με κατακόρφια αναπήδης, δηλαδή το σκουάντζα, λυγίζοντας ποδοκλιμική γόνατο και ισχύο. Το άτομο κάτω δεν κάπτει το ισχύο. Σηκώνεται από όλες τις θέσεις. Το άλμα είναι μεγαλύτερο εδώ. Διότι από εδώ, από αυτή την εκτέλεση, τι λείπει? Κάτι λείπει. Λείπει από τα ισχύα. Το με το να είμαι όρθιος, σημαίνει δεν έχω ενεργοποιήσει τα ισχύα. Αν όμως κάψεις το σώμα, τότε είναι αυτή η κίνηση. Άρα αυτή η κίνηση παράγει ενέργεια. Ποια που πάει, πάει στο γάνωτο και τα λοιπά και τα λοιπά. Κοιτάξτε τώρα. Διάφορες φάσεις εκτέλεσης άλματος. Από πολύ μικρή ηλικία είναι κατακόρυφο άλμα. Μια ενδιάμεση φάση και μια τελική φάση. Βλέπετε ότι το παιδάκι της πολύ μικρής ηλικίας ποτέ δεν ολοκληρώνει την έκθεση των ανασχωρισεών του. Άρα έχει πρόβλημα συντονισμού. Μέχρι την ηλικία των έξι χρόνων προσπαθεί να βρει την ιδανική συναρμοστική εκτέλεση των αρθρώσεων των κάτω άκρων. Από την ηλικία των έξι χρόνων και μετά, η υστέρης που έχει το παιδί στο άλμα έχει να κάνει με την ισχύη της κρυώτητας του μειοτενόντου του συμπλέγματος και με δυναμικά και κινηματικά χαρακτηριστικά των μειών των κάτω άκρων. Άρα μέχρι την ηλικία των έξι χρόνων το πρόβλημα είναι πρόβλημα συντονισμού και μάθησης τεχνικής. Από την ηλικία των έξι χρόνων και μετά το πρόβλημα έχει να κάνει περισσότερο με την ισχύη, την παραγωγή της ενέργειας, της κληρότητας κτλ. Μετά τις λεπτομέρες που θα δούμε παρακάτω. Εδώ βλέπετε τι βελτίωση είναι ο σάλματος και μας θυμίζει λίγο, εδώ είναι το αγόρι και το κορίτσι. Μας θυμίζει λίγο την καμπύλη της δύναμης. Τι βλέπουμε, ποιό σε σχολιάζει, τι βλέπουμε σε αυτό το σχήμα. Πες το χοντρικά. Μετά την έργηση της βιβλίας. Ενώ στο κορίτσι τι παραδείρετε. Έχουμε ένα πλατό. Αυτό είναι χαρακτηριστικό για όλες δεξιώτες μεταξύ αγωριών και κοριτιών. Και οφείλεται στη δεταφορετής δύναμη, στη συσχείως κτλ. Είναι μια κλασική διαδικασία. Αλλά όπως είπαμε πριν, η δύναμη δεν παίζει στο άλμα. Ναι, αλλά όσο αυξάνει η δύναμη, αυξάνει και η ισχύς. Η δύναμη δεν υπηρεάζει, αλλά η δύναμη υπηρεάζει την ισχύ. Και η ισχύ με τη σειρά της υπηρεάζει την αλλητικότητα. Πολύ ωραία παραθέρωση. Λέγει ο Ευαγγέλι. Ποιο σημαντικό θα τα δω και μετά. Είναι πιο σημαντικό και τα επόμενα χρόνια έχουν μεγαλύτερη ανάπτυξη στο σκεφτό. Άρα και εμείς είναι πιο μακροί. Αποκτούν πιο μεγάλους μοχλούς εννοείς. Σωστό είναι και αυτό. Άρα έχουμε και μεγαλύτερους μοχλοβραχιώνες δύναμεις. Πολύ σωστή παρατήρηση. Πες του. Η δύναμη δεν την χαρτιρίζουμε σαν έμεσο παράγοντα που υπηρεάζει την αλλητικότητα. Ναι, έμεσο, όχι άμεσο παράγοντα. Δεν συσχετίζεται άμεσα. Να καθόμουν κατάλαβα. Αλλά γιατί δεν το χαρτιρίζουμε σαν έμεσο παράγοντα που υπηρεάζει την ισχύ. Ναι, αλλά δηλαδή έγινε παραγωτική ανάλυση. Η παραγωτική ανάλυση τι κάνει. Βγάζει τους παράγοντες που υπηρεάζουν ένα φαινόμενο. Η αλλητικότητα βρέθηκε σε μια συστηχία παραγώτων όπου μέσα και δεν ήταν η δύναμη. Ήταν ο τύπος μυικής ίνας, ήταν η ισχύς, αλλά δεν ήταν η δύναμη, δεν ήταν η μύκη μας. Ως εκ τούτου όταν θέλουμε να συγκρίνουμε αλλητικότητα ενηλίκων και παιδιών δεν την ομαλοποιούμε. Ενώ την δύναμη την ομαλοποιούμε. Γιατί την ομαλοποιούμε την δύναμη. Διότι λόγω της μυικής μάζας. Εδώ όμως ούτε η μυική μάζα παίζει ρόλο ούτε η δύναμη. Άρα και στις συγκρίσεις που κάνουμε ενηλίκων και παιδιών δεν ομαλοποιούμε την αλλητικότητα. Αν όμως μετρήσουμε την ισχύ θα την ομαλοποιήσουμε ως προς τη μυική μάζα. Γιατί η μυική μάζα σχετίζεται με την παραγωμένη ισχύ. Αυτά είναι λίγο πράγματα που... Αν ανεδράμε την ισχύ μέσα στο μάγοντα, παίρνουμε απολυτηνή. Αν παίρνουμε αλλητικότητα... Πάντα. Πάντα. Ενώ στην αλλητικότητα παίρνουμε απόλυτες θυμές, στην ισχύ παίρνουμε πάντα ομαλοποιημένας. Ενώ στην αλλητικότητα αφού υπάρχει μέσα ως παράγοντας ισχύς και είναι αλλητική η ισχύ. Είναι παράγουγο όμως της δύναμης. Δεν είναι δύναμη ισχύς. Η ισχύς είναι δύναμη επί ταχύτητα. Αλλαγματικά πρέπει να βάλουμε αλλητικότητα. Όχι. Γιατί, κοίταξε, για να βγάλω την ισχύ πρέπει να πάρω την παράμετρο της ταχύτητας. Είναι δύναμη επί ταχύτητα. Τι κάνει να συσχετίζεται την ισχύ με την αλλητικότητα ή παράμετρος ταχύτητα. Όχι η δύναμη. Έτσι. Γιατί επηρεάζει η δύναμη την ισχύ. Διότι όσο πιο ψηλή μεγαλύτερη είναι η δύναμη πολλαπλασιάζεται επί ταχύτητα κτλ κτλ. Γι'αυτό και θεωρείτε ότι είναι παράγοντας που επηρεάζει την αλλητικότητα. Απλά η ισχύς είναι αλλητική της δύναμης. Ναι βεβαίως και είναι. Αλλά όμως η ισχύς είναι παράγοντας όχι μόνο της δύναμης αλλά και της ταχύτητας. Και εκείνο που στην προκειμεία περίπτωσης κάνει την ισχύ να επηρεάζει την αλλητικότητα είναι η παράμετρος της ταχύτητας. Όχι της δύναμης. Ναι. Αυτό λέμε ότι πραγματικά. Αφού όχι τους ξέρουμε που είναι ο τύπος της ισχύς. Έτσι δεν είναι. Επηρεάζει από την δύναμη την ισχύ. Δεν έχει σχέση. Δεν έχει σχέση. Αλλά εδώ έχω 30 δύναμη επί 20 ταχύτητα και 60 δυναμη επί 20 ταχύτητα. Θα σου πω γιατί. Θα σου πω γιατί. Γιατί ο πιο δυνατός δεν σημαίνει και ο πιο αλλητικός. Δεν σημαίνει και ο εκκληκτικός. Έτσι. Ο πιο δυνατός δεν σημαίνει πάντα και ο πιο εκκληκτικός. Κατάλαβες γιατί. Άρα μπαίνουν και άλλοι παράμετροι μέσα οι οποίοι κάνουν αυτή τη διαφοροποίηση. Και ως εκ τούτου, εφόσον η δύναμη δεν συσχετίζεται με την αλλητικότητα, δεν τη θεωρούμε ότι είναι άμεσως... Δεν θεωρούμε ότι είναι άμεσως, ότι είναι πιο δυνατός, ότι είναι πιο αλλητικός. Απλά παίρνουμε στον αθωματικότητο ότι δεν μπορούμε να καταλάβουμε τίποτα, γιατί δεν χρησιμοποιούμε αναλογικές μέσους, ενήλικες και στα παιδιά μας. Γιατί, γιατί, σου εξηγώ, ότι οι ισχύσεις είναι ένα γινόμενο. Δύναμης και ταχύτητας. Άρα οι ισχύς και δύναμη δεν είναι το ίδιο πράγμα. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Άρα οι ισχύς συσχετίζεται άμεσα, η δύναμη δεν συσχετίζεται άμεσα. Λοιπόν, προσέξτε τώρα κάτι που είναι πολύ σημαντικό, διότι οι περισσότεροι λένε για να κάνω το squat jump πρέπει να λυγίσω τα γόνατά μου στις 90 μυρίς και από τις 90 μυρίς να το αξιολογήσω. Αυτό είναι λάθος. Κατ' αρχάς, όταν θέλω να αξιολογήσω το squat jump, τα χέρια μου θα είναι στο σώμα μου, θα λυγίσω πολύ αργά τα πόδια μου και θα φτάσω στη γωνία που επιλέγει το ίδιο το άτομο. Δεν θα πάω σε προκαθορισμένη γωνία. Το κάθε άτομο μπορεί από μόνο του να βρει τη γωνία που το ενδιαφέρει. Αν θέλω να επιλέξω κάποια άλλη γωνία για να αξιολογήσω την αλλητικότητα, θα πρέπει το άτομο να το προπονήσω για αυτή τη γωνία. Αν θέλω να επιλέξω 90 μυρίες, θα τον προπονήσω να κάνω την αναπήδηση από τις 90 μυρίες για 15-20 μέρες. Αλλιώς θα έχω μικρότερη αποβάση. Ναι. Αυτό είναι θέμα δικό σου. Είναι θέμα δικό σου. Αν δεν σε ενδιαφέρει ποιο είναι το ατομικό μέγιστο του κάθε αττήσου, θα πεις θα επιλέξεις τις 90 μυρίες για να μπορώ να τη συγκρίνω με μια άλλη έργα που χρησιμοποιείς τις 90 μυρίες. Εκεί, τις 90 μυρίες όταν θα τις επιλέξεις, θα τον κάνεις στον αθλητή σου να μάθει την αναπηδία από τις 90 μυρίες. Βεβαίως. Το σκουάτζ αν δεν δέσει ρόλο με το αν είναι πάλι προδιάταση του κοινιώσης ή όχι. Ναι, για να μην έχει προδιάταση και να είμαι σίγουρος ότι δεν κάνει counter moment jump. Αν πάει γρήγορα κάτω κάνει counter moment jump. Εγώ δεν θέλω να είναι counter moment jump, εγώ θέλω να είναι σκουάτζ. Αλλά θα πάει πάρα πολύ σιγά κάτω, θα μείνει για κάνα δυο δευτερόλεπτα σε μια γωνία είτε που θα την πρωί επιλέξουμε είτε θα τον αφήσουμε να την επιλέξει. Εγώ στις έρευνες που γράφω που έχω μέσα σκουάτ και λέω από τις 90 μυρίες, αφού προηγήθηκε γράφω πάντα σχετική προεκπαίδευση στην Αθήνα. Ο Βαγγέλις έκανε στην πτυχιακή του μια εργασία με drop jump στα παιδιά με νοητοκυστέρηση. Κάνουν ένα μήνα εκπαίδευση στο να κάνουν drop jump. Ποτέ δεν βάζεις κάποιον να κάνει από την αρχή κάτι. Εκτός το να τον αφήσεις από τη γωνία που θέλει αυτός. Λοιπόν, άλμα με ταλάντευση και αναπήδηση είναι πάντα μεγαλύτερη από το squat jump. Γιατί? Σας το είπα από την αρχή θα σας το ρωτήσω. Βοηθάω, ότι είπα στην αρχή ότι η ελαστική ενέργεια που παράγεται στο squat jump είναι η ίδια με το countermovement jump. Τι είναι αυτό που κάνει το countermovement jump να είναι μεγαλύτερο. Μέχρι πριν από μερικά χρόνια, πριν από 5-6 χρόνια, όλοι οι ερευνητές λέγαν ότι ούτε στο countermovement jump έχουμε παραγωγή και απόδοση ελαστικής ενέργειας. Αυτό πλέον ανήκει στον παρελθόν. Ήρθαν οι άνθρωποι που ασχολούν με την αρχιτεκτονική του μέρος και το ξεκαθάριζαν. Και συγκεγνάω κουροκάβα από το 2001 μέχρι το 2005. Γιατί το countermovement jump είναι ψηλότερο πάντα, το επαναλαμβάνω πάντα μα πάντα, από το squat. Αυτό τι προκαλεί? Όντως είναι μια πολύ πιο γρήγορη κίνηση και μετά αναπήδηση. Τι προκαλεί αυτό? Μεγαλύτερο βαθμό ενεργοποίησης του μηρτενοντιού συμπλέγματα. Δηλαδή, ξεκινάει η ενεργοποίηση μου από την όρια στάση, από το squat που ξεκινάει από την καθυστή θέση. Άρα έχω μεγαλύτερο χρόνο ενεργοποίησης. Έχω μεγαλύτερη ενεργοποίηση. Και υπάρχει και κάτι άλλο. Με το που λυγίζω τα γόνατα μου, ο μυς μου αποκτάει πιο ιδανικό μήκος από ό,τι στο squat. Γιατί πάω πιο χαμηλά από τη θέση που εκτελώ το squat. Με το που πηγαίνω πιο χαμηλά, τι κάνω συνεχώς, τι κάνω, τεντώνω το μυμό έτσι δεν είναι. Κοιτάξτε τώρα τι γίνεται η τετρακέφαλη εδώ. Συνεχώς διατείνονται όπου όταν φτάσω στην τελική μου θέση, η διάταση είναι τέτοια που ο μυς έχει πιο ευνοϊκό μήκος από ό,τι στο squat. Του καταλαβαίνουμε αυτό. Και αυτό, εφόσον νομίζεις θα συσπαστεί σε πιο καλό μήκος, θα έχει και μεγαλύτερη αποδόση. Δεν καταλαβαίνω γιατί έχει πιο παλιά άλλη άποψη, αφού και μόνο μέσω της εκείς, λόγω από το σημείο εκείνησης, δημιουργείται η τάχνηση. Άρα ποιο λογικό θα μου φτιάχνει. Γιατί αυτό που λες είναι το τρίτο κομμάτι της υπεροχής του counter moment jump. Επειδή πάω πάρα πολύ γρήγορα κάτω, πάρα πολύ γρήγορα κάτω, έχω μεγαλύτερο χώρο για να επιταχυθώ. Έχει να κάνεις από το σημείο εκείνησης. Ναι. Έχει να κάνεις από το σημείο εκείνησης πιο πίσω. Κοιτάξτε, όταν πάω σιγά σιγά κάτω, ελέγχω μέχρι που πένω. Όταν όμως πάω πάρα πολύ γρήγορα κάτω, δεν υπόκειται στο να ελεγχώ μέχρι που θα πάω. Έχει να κάνει με τις αντιστάσεις που έχει το μειωτενόδιο σύμπλεγμα. Παλιότερα, όταν κάτι δεν το διερευνήσεις, δεν μπορείς να το πεις. Παλιότερα, αρκούνταν σε αυτά τα πράγματα. Ποιο είναι σε αυτά τα πράγματα που λέγανε. Έχουμε μεγαλύτερη ενεργοποίηση, μεγαλύτερο χώρο για να επιταχυθεί το κέντρο ΜΑΖΑΣ. Και τώρα έρχεται η έρευνα και λέει, υπάρχει και η συμφωνία της ελαστικής ενεργίας. Αυτό είναι καινούργιο. Είναι από το 2000 και μετά. Άρα, και στο σκουάτ, και στο καούντερ μουεντζαμπ και στο ντροπτζαμπ, υπάρχει η συμφωνία της ελαστικής ενεργίας. Απορροφάται η ελαστική ενεργία και αποδίδεται την ελαστική ενεργία. Το σκουάτ βρίσκεται ήδη σε τάση κομμής από την αρχική θέση και εκμεταλλεύεται αυτή την ελαστική ενεργία που έχει ήδη. Από τη θέση εκκίνησης να το πω. Ό,τι μπορεί να παράξει από τη θέση εκκίνησης. Είναι καινούργια πράγματα. Δεν τα συζητάγαμε μέχρι τώρα. Κανένας δεν συζητούσε μέχρι τώρα για αρχιτεκτονική μειώση και τέτοια. Αυτά πράγματα προκύψαν αυτή την περίοδο και πρέπει να τα πούμε και αυτά. Τώρα, στο άλμα με προσγείωση και αναπήδηση έχουμε τέσσερις φάσεις. Η πρώτη φάση είναι η προενεργοποίηση. Η δεύτερη φάση είναι η φάση ανάσχεση. Η τρίτη είναι η διάμεση φάση και η τέταρτη είναι η φάση όθησης. Η φάση προενεργοποίησης είναι όταν το σώμα φεύγει από κάποιον ύψος και είναι στον αέρα. Οι παλιότερες αντιλήψεις λέγανε δεν υπάρχει καμιά ενεργοποίηση του μοιός. Από το 1980 και μετά έχει τεκμηριωθεί ότι όσο το άτομο βρίσκεται στον αέρα υπάρχει μια προσύσπαση. Ο μυς είναι ενεργοποιημένος. Αυτή η ενεργοποίηση του μοιός γίνεται για να προκαλέσει μια αρχική κάμψη της άρθρωσης κυρίως του γόνατος. Άρα όσο είμαστε στον αέρα το γόνατο μας δεν είναι ποτέ τεντωμένο. Είναι λαφρά λυγισμένο. Για ποιο λόγο γίνεται αυτό? Για λόγους προστασίας. Αυτό γίνεται από την επαφή και μετά επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό την απογείωση του άλματος, αλλά αυτή όλη η διεργασία κυρίως γίνεται με την προσγείωση. Άρα συγκρατούμε ότι όσο βρίσκεται στον αέρα το σώμα προετοιμάζεται για την προσγείωση και αυτή η προενεργοποίηση γίνεται πέρα από τη στέλνηση του ατόμου. Δεν υπόκειται στο δικό μας βουλητικό έλεγχο αυτό το πράγμα. Γίνεται από νευρικά κέντρα τα οποία δεν υπόκειται στη συμβουλήση μας. Και αυτό το νευρικό κέντρο είναι το εξοπυραμιδικό νευρικό σύστημα. Αυτό το νευρικό κέντρο, το νευρικό σύστημα που χρησιμοποιούμε για τις βουλητικές σκηνήσεις είναι το πυραμιδικό. Όπως το εξοπυραμιδικό ελέγχει και την ανταγωνιστική δραστηριότητα. Τώρα, έχουμε τη φάση ανάσχυσης και πτώσης. Είναι η πρώτη φάση επαφής με το έδαφος και διαρκεί μέχρι τη μέγιστη κάμψη του γόνατος. Το γόνατο το παίρνω ως σημείο αναφοράς. Και το ισχυό κάμπτεται και υποδοχημική κάμπτεται. Λοιπόν, και βεβαίως η επαφή με το έδαφος όπως είπαμε γίνεται πάντα με τα πόδια λυγισμένα. Γι' αυτό και σας είπα στην επιλογή της πλειομετρικής προπόνησης ως μεθόδο προπόνησης στα παιδιά. Τι κοιτάμε, ένα από αυτά που προσέχουμε είναι τα παιδιά να μην προσγιώνται ποτέ με τεντωμένα τα πόδια. Λοιπόν, στη φάση αυτή το μειοτενόντιο σύμπλεγμα διατείνεται και απορροφά ελαστική ενέργεια και καταπέκτησης σησπάται πώς? Έκεντρα. Έτσι, αλλιώς τη λέμε και έκεντρη φάση. Είναι μια διάμεση φάση που κρατάει πάρα πολύ μικρή, έχει πολύ μικρή διάρκεια, όπου το μειοτενόντιο σύμπλεγμα σησπάται ισομετρικά και είναι η φάση ένθεσης όπου το μειοτενόντιο σύμπλεγμα λειτουργεί στη σύγκεντρα, σταδιακά τενόντιο αρθρώσεις και το άτομα απογειώνεται. Ποιο είναι το σημαντικό? Καταρχάς, η διάμεση αυτή φάση να κρατάει πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Η μετάβαση από τη φάση ανάσχεσης στη φάση οθήσεσης πρέπει να γίνεται πάρα πολύ γρήγορα. Γιατί? Γιατί το θέλουμε αυτό το πράγμα. Η ενέργεια μετατρέπεται σε θερμότητα. Ένα μέρος της ενέργειας που απορροφάται με τη μορφή ελαστικής ενέργειας, ένα μέρος της πάντα μετατρέπεται σε θερμότητα. Αν η φάση ανάσχεσης και η διάμεση φάση διατηρηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα, τότε μεγαλύτερα ποσοστά της ελαστικής ενέργειας θα μετατρεπούν σε θερμότητα. Άρα, πρέπει μετά την προσγείωση, πρέπει άμεσα να περάσουμε στη φάση οθήσεσης. Εντάξει. Προσέξτε κάτι που είναι πολύ ενδιαφέρον στην ανθρωτική πράξη. Έχουμε δύο τύπους drop-jab. Ο ένας ο τύπος είναι πίδα όσο μπορείς πιο ψηλά, ο άλλος είναι πίδα όσο μπορείς πιο γρήγορα. Είναι κάποιες περιπτώσεις που μπορούμε να κάνουμε πάρα πολύ γρήγορο άλμα. Παίζει κάποιος από σαν σβόλυ. Λοιπόν, την ξέρετε ποια είναι η μπιχτή πάστα στον σβόλυ? Αυτή που πάει γρήγορα και παράλληλα που στο φιλέ. Σε αυτή την περίπτωση όλες οι σκηνήσεις πρέπει να είναι πάρα πολύ γρήγορα. Εκεί δεν χρειάζεται να πηδήσεις πάρα πολύ ψηλά. Πρέπει να πηδήσεις πολύ γρήγορα. Τώρα, το πιο ψηλό άλμα είναι το πίδα όσο μπορείς πιο ψηλά. Αλλά είναι πιο αργό. Αν με ενδιαφέρει να πάω μετά από πτώση ψηλά, η εντολή που δίνω στον εαυτό μου είναι πίδα όσο μπορείς πιο ψηλά. Αν όμως θέλω να πάω πιο γρήγορα, θα πάω πιο γρήγορα, αλλά το άλμα μου θα είναι μικρό. Κοιτάξτε. Στη επιλογή του πίδα όσο μπορείς πιο ψηλά, πόσο λυγίζει το γόνατο. Και πόσο σταδιακά το λύγισμα του γόνατος μειώνεται, όταν θέλω να κάνω άλμα πάρα πολύ γρήγορα. Εντάξει. Εδώ, σε μια έρευνα που έγινε, σε άλμα με πτώση από 20 και 40 εκατοστά, μετρήσαν την ταχύτητα με την οποία εκτελεί το άλμα με την εντολή, κάνε το άλμα όσο μπορείς πιο γρήγορα, μετρώντας το χρόνο στήριξης. Και δείτε, στην εντολή πίδα όσο μπορείς πιο ψηλά και πόσο σταδιακά ο χρόνος στήριξης μειωνόταν με τις εντολές, πίδα όσο μπορείς πιο γρήγορα. Έφτασε μέχρι να μειωθεί στο 60% του χρόνου επαφής. Δηλαδή, μειώθηκε ο χρόνος στήριξης κατά 40%. Αλλά παράλληλα, όμως, το άλμα εκτελεί το πιο γρήγορα, αλλά εκτελεί το και πιο… σε πιο χαμηλό ύψος. Επομένως, διαλέγουμε και παίρνουμε ανάλογα με την περίπτωση. Το ίδιο φαινόμενο παρατηρήθηκε και σε απροπόνητα άτομα από μια μεταπτυχική εργασία δική μας. Με τα μπλε βλέπετε τα απροπόνητα τα κορίτσια και με το πράσινο είναι οι απροπόνητες γυναίκες. Έκαναν ένα άλμα όσο μπορείς πιο ψηλά, πήραμε όσο 100% το χρόνο στήριξης στην εντολή πίδα όσο μπορείς πιο ψηλά και μετά πήραμε το χρόνο στήριξης στην εντολή πίδα όσο μπορείς πιο γρήγορα. Και βλέπετε σταδιακά ο χρόνος στήριξης από το 100% έπεσε στο 60% και δεν έπεσε παρακάτω. Δηλαδή, το ελάχιστο όριο που μπορούμε να κάνουμε ένα άλμα γρήγορο είναι να μειώσουμε το χρόνο στήριξης στο 60%. Επίσης, ένα ενδιαφέρον στοιχείο που έχει σχέση με την ορίμαση του άλμα με πτώση και απογείωση. Έχει δύο διακριτές φάσεις. Είναι στην παιδική ηλικία περίπου μέχρι τα 5 και 7 χρονιές και πιο χαμηλά, όπου παρατηρείτε το εξής φαινόμενο. Το άτομο προσγειώνεται. Η προσγειώση του είναι πολύ αργή και μικρής διάρκειας, δηλαδή δεν λυγίζουν τα γόνατά του. Η δεύτερη φάση είναι στην προφητική ηλικία όπου το άτομο κάνει πιο γρήγορα τα γόνατα και τα κάνει και σε μεγαλύτερο βαθμό. Αυτό το μοντέλο άλματος παρατηρήθηκε και σε παιδιά με νοητική στέρηση. Τα παιδιά με νοητική στέρηση, όταν κάνουν άλμα με προσγείωση, κάνουν λίγο τα πόδια τους και πάρα πολύ αργά. Αυτό είναι χαρακτηριστικό ανώριμο άλματος με προσγείωση. Το επόμενο μοντέλο είναι το ελαστικό μοντέλο όπου το άτομο λυγίζει τα γόνατά του και τα λυγίζει με μεγαλύτερη ταχύτητα. Και σταδιακά τείνει να βρει το μοντέλο εκτέλεσης των ελληνικών. Λοιπόν, τώρα, στο άλμα με πτώση και απογείωση παρατηρούνται δύο στρατηγικές. Είναι το άλμα το οποίο χρησιμοποιούν οι προχωρημένοι αθλητές και το άλμα με πτώση και απογείωση που χρησιμοποιούν οι απροπόνητοι. Η διαφορά ξεκινάει από τη φάση προενεργοποίησης, από τον αέρακο. Οι καλά προπονημένοι άλθες, αυτοί που έχουν συνηθίσει στο άλμα με πτώση και τα λοιπά, κάπνουν περισσότερο τα γόνατά τους. Προσέξτε, κάπνουν περισσότερο τα γόνατά τους, άρα κάνουν πιο ασφαλητή προετοιμασία για προσγείωση. Άρα, κυρινάμουν λιγότερο και από πιθανώς τραυματισμούς. Ο απροπόνητος έχει τα γόνατά του πιο τεντωμένα. Τα κάπνουν, αλλά τα έχουν πιο τεντωμένα. Στη φάση ανάσχεσης ο αθλητής έχει μικρότερη διάρκεια συνεργατική φάση, τα γόνατά λιγίζουν λιγότερο, οι αγωνιστές ενεργοποιούνται πιο πολύ και σκληρνύνει περισσότερο ο τένοντας. Το παιδί, όπως σας είπα στην προηγούμενη διαφάνεια, ακολουθεί το μοντέλο του απροπόνητος ατόμου. Θα το δούμε και λίγο παρακάτω. Στη μεταβάτικη φάση είναι μικρότερη στους αθλητές. Κυφάση ώθησης ο αθλητής αναπτύσσει μεγαλύτερη ισχύ, δύναμη και ταχύτητα ώθησης. Αυτές είναι οι διαφορές στην εκτέλεση ενός άδματος με πτώση και απογείωσης. Τώρα, κάτι άλλο σημαντικό είναι το κέρδος αναπήδησης. Τι εννοούμε όταν λέμε κέρδος αναπήδησης. Είπαμε, στο countermovement jab, το άλμα αυτό είναι πάντα ψηλότερο από το squat jab. Η επιπλέον αναπήδηση που έχει το countermovement jab σε σχέση με το squat jab είναι το κέρδος αναπήδησης. Και το επαναλαμβάνω, στο squat jab πάντα παρατηρείται αυτό. Στο drop jab δεν παρατηρείται πάντα. Άρα, αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό σημείο στο πώς θα επιλέξουμε τα ύψη πτώσης σε μια πλαιομετρική προπόνηση. Κοιτάξτε το σχήμα εδώ λίγο. Είναι από τα επισκέπτωα της εργασίας που έκανε αυτός ο περίπτωσος οργανωτής, ο Παβοκόμης, τον οποίον τον κάναμε και ομότιμο καθηγητή εδώ πριν μερικά χρόνια. Πήρε απροπόνητα άτομα, τα οποία τα βάζε και αναπηδούσαν από ύψη 20, 30, 40, 50, 60, 80 και 100 εκατοστά. Και διεπίστωσαν ότι οι απροπόνητες που είναι κάτω δεν δίνουν την αναπήδηση. Βελτίωναν την αναπήδησή τους μέχρι τα 40 εκατοστά. Από τα 40 μέχρι τα 60 δεν είχαν καν άλλο κέρδος. Και από τα 60 και μετά άρχισε η πτώση. Οι πολύ προπονημένοι αθλητές, οι πολύ καλά προπονημένοι αθλητές, όπως ήταν αθλητές του Βόλη, βελτίωναν το άρμα τους και μέχρι τα 60 εκατοστά. Τα 60 εκατοστά και μετά μειώνονταν η αποδοσή τους. Με τα γενέσερες έρευνας διεπίστωσαν ότι οι αθλητές των οργάνων γυμναστικής βελτίωναν την αποδοσή τους και με άλμα τα πτώση από 80 εκατοστά. Αυτοί είναι ακόμα πιο καλά προπονημένοι σε αυτό το ζήτημα. Στις γυναίκες το κέρδος αναπήδησης έφτανε μέχρι τα 35, έτωπολυ 40 εκατοστά και μετά άρχισε η αποδοσή και μειωνόταν. Ωραία. Κατανοητά αυτά. Γιατί να μειώνεται η αποδοσή. Του καταλαβαίνουν να μην βελτιώνεται η αποδοσή. Να στεθωροποιηθεί. Γιατί να μειώνεται η αποδοσή. Άρα για λόγους προστασίας. Γινόταν για λόγους προστασίας. Ακριβώς. Γινόταν για λόγους προστασίας. Και ξέρετε ποιος δίνει το σήμα του κίνδυνο. Η ταχύτητα με το με διατείνεται ο θένοντας. Όταν από ένα σημείο και μετά αυξάνονταν το στρίψεις στους πτώσεις, η ταχύτητα διάταση του θένοντα γινόταν μεγάλη, πιο μεγάλη. Οπότε από ένα σημείο και μετά παρέμεινε το κεντρικό ναυρικό σύστημα μέσω των ασχετικών του μηχανισμών και έλεγε μέχρι εδώ. Και μείωνε την απόδοση. Πώς τη μείωνε την απόδοση? Έκανε τον θένοντα πιο ελαστικό. Όσο αυξάνεται το ύψος πτώσεις, ο θένοντας δε σκληράνει, σταδιακά τι κάνει. Μαλακώνει. Αυτό από πρώτη άποψη είναι τι? Αντιφατικό. Τι θα περιμένω όσο αυξάνεται το ύψος πτώσεις, ο θένοντας τι πρέπει να είναι. Να γίνεται πιο σκληρός. Απεναντίες γίνεται πιο ελαστικός. Γιατί γίνεται πιο ελαστικός? Για λόγους προστασίας. Άρα, ανάλογα με το φύλλο, ανάλογα με το επίπεδο απόδοσης, υπάρχουν κάποια ύψη από τα οποία η πτώση προκαλεί βελτίωσης απόδοσης. Και υπάρχουν κάποια ύψη όπου σταθεροποιείται το άτομο και υπάρχουν άλλα ύψη όπου το άτομο, η απόδοση τι κάνει. Μειώνεται. Άρα εγώ στην προπόνηση τι ύψη θα επιλέξω, αρχίζει το προπονητικό πλέον, ερώτημα και εφαρμογή. Τι ύψη θα επιλέξω. Τα ύψη που παρουσιάζεται κέρδος αναπήδησης. Είδαμε ορισμένα παραδείγματα, εντάξει. Ο Βαγγέλις το πείραμα που έκανε με τα παιδιά με νοητική αισθέριση, είδε ότι δεν έχουν κέρδους αναπήδησης. Δεν έχουν κέρδους αναπήδησης. Επέλεξε να κάνει άλματα στο 100% του σκουάτ τζαμ, στο 125% και στο 100%, δηλαδή άλματα με πτώση ατομικοποιημένα εντελώς. Και τα παιδιά αυτά δεν παρουσιάσαν κέρδους αναπήδησης. Και ένα ερώτημα που μάλλον θα το απαντήσει στη μεταπτυακή του διατριβή. Είναι θέμα προπονησίας, είναι θέμα ανωριμότητας. Τα παιδιά με νοητική αισθέριση έχουν πολύ ανώριμο τρόπο εκτέλεσης. Και σκουάτ και κάτω νοητζαμ και το ντοντζαμ. Παρ' όλα αυτά όμως αναφέρονται προγράμματα πλειομετρικής εφαρμογής στα άτομα με νοητική αισθέριση. Και όχι μόνο στα άτομα αυτά όπως θα δούμε παρακάτω. Λοιπόν, λίγο υπομονή ακόμη. Έχουμε? Λοιπόν, drop jab και παιδί έχει μικρότερη ενεργοποίηση. Μικρότερη κάψη του γόνατους, άρα κάνει πιο επικίνδυνη προσγείωση το παιδί. Το προμπώνει. Δεύτερο, στη φάση ανάσχεσης. Είναι μεγαλύτερης διάρκειας στη ρικτική φάση και μεγαλύτερη κάψη του γόνατους. Άρα το παιδί τι κάνει? Βουλιάζει στα drop jab. Έχει μικρότερη σκληρότητα, μικρότερο ανταγκλαστικό διάτασης και μικρότερη ενεργοποίηση μειώσης. Στη φάση όθησης έχει μικρότερη ενεργοποίηση, ισχύει και ταχύτητα όθησης. Λοιπόν, άρα η στρατηγική των παιδιών στα άλματα με πτώση και αναπήδησης είναι παρεφερής με τη στρατηγική των απροπονήτων ενήλικων. Εδώ κοιτάξτε χαρακτηριστικές διαφορές, είναι στον αέρα το παιδί και ο ενήλικας. Δείτε πόσο περισσότερο λυγίζει τα γόνατά του στον αέρα ο ενήλικας και πως τα πόλια του παιδιού είναι σχεδόν ταντωμένα. Άρα εμείς για να βάλουμε το παιδί να κάνει πλειομετρικά άλματα, τι πρέπει να του μάθουμε εκ των πρωτέρων, να λυγίζει τα γόνατά του από τον αέρα. Καταλαβαίνετε πως στάσουμε από τη γενικευμένη θεωρία στην εφαρμοσμένη θεωρία και πως αυτό εφαρμόζεται στην προπονητική πράξη. Δείτε πόσο βουλιάζουν τα γόνατά του το παιδί στη φάση της μέγισσης κάποιου στου γόνατος και πως ο ένας ενήλικας. Λοιπόν, τώρα, για να τελειώνουμε αυτό το γενικό μέρος, για να μιλήσουμε την επόμενη ώρα μόνο για τα θέματα προμπόνησης. Είπαμε, μέχρι τώρα λέγαμε πτώση από 10, 15, 20, 25, 30, 40 εκατοστά σε ενήλικες και σε παιδιά. Αυτό ήταν άδικο. Γιατί τα 30 εκατοστά είναι περίπου το 100% του σκουάτ τζάπ σε έναν από πόντων ενήλικας, δεν είναι? Σε ένα παιδί είναι όμως το 200% που έχει ένα επιτόπιο άνθρωπο που είναι από 15 μέχρι 20 εκατοστά. Και είπαμε να δοκιμάσουμε να δοκιμάσουμε και να δοκιμάσουμε και να δοκιμάσουμε και να δοκιμάσουμε και να δοκιμάσουμε και να δοκιμάσουμε και να δοκιμάσουμε και να δοκιμάσουμε. Να τα ατομικοποιήσουμε. Και τι πήραμε ως σημείο ατομικοποίησης του 100% του σκουάτ τζάπ. Μετρήσαμε το σκουάτ τζάπ του καθενός και βρήκαμε παραμουσχάριση στα παιδιά ότι είναι 20 εκατοστά. Πήραμε και δοκιμάσαμε τα παιδιά σε ύψη πτώση του 75% του 100% στο 100% στο 125% και στο 150%. Δηλαδή αυτός που είχε 20 εκατοστά επιτόπιο άλμα το μεγαλύτερο ύψος που πήδεξε ήταν τα 30 εκατοστά. Πήραμε τον έλληλικα και είδαμε ποιο είναι το επιτόπιο άλμα του στο σκουάτ 30 εκατοστά. Πήραμε το 125%, 125% και το 150%. Καταρχάς και σε αυτή την περίπτωση οι ενήλικες αναπτύσσαν και ψηλά είναι με τα μπλε. Τι παρατήρητηκε όμως και στους τρεις και στις δύο περιπτώσεις ότι από το 75% στο 100% και για τα δύο γκρουπ παρουσιάζονταν μια μικρή βελτίωση του ύψου. Παρουσιάζονταν κέρδος. Στο 125% παρουσιάζεται το μεγαλύτερο κέρδος αναπήδησης. Από το 150% και μετά αυτό το κέρδος άρχισε να μειώνεται. Άρα και στους ΜΕ και στους ΔΕΕΦΩΣ είναι να προπόνηται καλό είναι τα ύψη πτώσης να μην ξεπερνάνε το 125% αντί το 150% του σκουάντζαου. Αυτό βάλετε στο στους υπάκησες. Θέλετε να κάνετε σωστή δουλειά. Αυτό εδώ σκέφτεστε ότι τα ύψη πτώσης που θα επιλέξω πρέπει να μην ξεπερνούν το 125% αντί το 150% του σκουάντζαου. Άρα στα παιδιά ποια είναι τα ευνοϊκά ύψη πτώσης για να κάνουν πλειομετρική προπόνηση μέχρι 25% αντί 30%. Έτσι. Άρα αν τα παιδιά τα μάθω να προσγιώνονται όχι στις φτερνές αλλά πού. Στις μύτες. Τα μάθω να λυγιούζουν τα γόνατά τους όσο είναι στον αέρα και επιλέξω σε αυτό το φάσμα τα ύψη πτώσης έχω κανένα πρόβλημα τραυματισμούν. Κανένα. Τι πρέπει να θυμάμαι ότι τα παιδιά τι γουστάω να κάνουν να σπιντάρουν και να χοροπηδάνε. Άρα τα μαθαίνω να το κάνω αυτό σωστά και άφοβα. Εγώ την πλειοματική προπόνηση τη λατρεύω είναι η αγαπημένη μου προπόνηση. Ερώτημα. Πήραμε το ποσοστήριο κέρδος αναπήδησης όχι το απόλυτο από το 75% το 100% το 125% το 150%. Τι βλέπουμε τα παιδιά έχουν μεγαλύτερο κέρδος αναπήδησης. Παραδοξό. Και σε προηγούμενες έργουμενες δικές μας και άλλων, το κέρδος αναπήδησης των παιδιών στο counter-movement job ήταν μεγαλύτερο των ενελίκων. Γιατί? Το παιδί επιλέγει το ελαστικό μοντέλο. Έτσι, ναι. Έχει πιο ελαστικό ομοιοτενότεο σύμπλεγμα. Έχει πιο οργιές μηκιάσεις. Έχει πιο κοντές μηκιάσεις. Παράγει μάλλον μικρότερη ισχύ. Αυτό συζητήκεται με σύγχρονες έρευνες όπου η ισχύς υπολογίζεται με βάση τον όγκο το μοιός με ultrasound και τέτοια. Οι σχετικοποιημένοι ισχύς είναι ίδια σε παιδιά και σε ενήλικες. Το παιδί όμως έχει μεγαλύτερο κέρδος αναπήδησης. Το προφανές είναι ότι το παράδειγμα του Bolt, που σας είπα στην αρχή. Τι λέει ο Bolt? Ότι προτιμάει το ελαστικό μοντέλο. Μεγάλο μήκος διασκεκρισμού, μικρότερη συχνότητα. Άρα, συλλέγει περισσότερο ελαστική ενέργεια και αποδίδει πιο αργά αλλά πιο αποδοτικά για αυτόν. Τι? Την ελαστική ενέργεια την οποία απόδοσε. Υπάρχει και κάτι άλλο όμως. Τι κάνει το παιδί στο drop-jump? Λυγίζει πιο πολύ τα γόνατά του. Αυτό σας δημιουργεί κανένα ερώτημα. Αυτό σας δημιουργεί κανένα ερώτημα. Όταν λυγίζω πάρα πολύ τα γόνατά μου είναι μηχανικό αποτέλεσμα. Ότι το παιδί αναλογικά με το ύψος του έχει περισσότερη τροχιά για να επιταχύνει το κέντρο μάζις από ό,τι ο ενήλικας. Αυτό είναι υπόθεση, έτσι. Όταν κάνουμε υποθέσεις μπορούμε και τερατολογούμε. Προσέξτε, όταν κάνω υποθέσεις μπορώ και τερατολογώ. Αν λύμωνο στον ερευνητή ο οποίος δεν έχει φαντασία και δεν τερατολογεί. Δεν είναι ερευνητής. Αν λύμωνο στον καλλιτέχνη ο οποίος τι δεν είναι. Δεν έχει υπερβολία. Δεν είναι καλλιτέχνης. Άρα δεν ξέρω αν θα προλάβω να το μελετήσω γιατί ουσιαστικά εγώ παρέδωσα. Σου συνεργάτη μου τον πατήκα τον Δημήτρη αυτό που σας μίλησα την προηγούμενη φορά. Έχω άλλα δύο χρόνια. Θα τελειώσω ό,τι έχω ξεκινήσει. Και αυτό είναι θέμα του Δημήτρη αλλά και δικός σας. Να το αποδείξετε. Μήπως αυτό δίνει ένα πλεονέκτημα στο παιδί να επιταχύνει περισσότερο το κέντρο μαζί του. Ο κύριος Παπαιακόβου σε μια πολύ ενδιαφέρουσα δημοσία της επόμενης Journal of Sports Science συνέκρινε δύσκαμπτους και μη δύσκαμπτους στον drop job. Και βρήκε ότι αυτοί που δεν είναι πολύ δύσκαμπτοι είναι πιο ελαστικοί. Έχουν ένα εύρος 4-10 μήρες, δεν θυμάμαι, περισσότερο από τους δύσκαμπτους να επιταχύνουν πιο το κέντρο μαζί σας. Άρα πιθανά να συχεί αυτό για το παιδί. Αυτά σε εσάς που είστε μεταπτυακοί πρέπει να τα συζητάμε και να τα λέμε. Αυτό σημαίνει μάθημα μεταπτυακό. Συνεχώς να θέτεις προϋποθέσεις υποθέσεων, τερατωλογίες στις υπολογίες. Και να ρισκάρεις να τις εφαρμόζεις. Εγώ ρίσκαρα και δεν απαιτεί. Πάντα με ρίσκω. Ρίσκω στο 1000%. Έτσι είναι η ζωή μου, έτσι είναι το στήρι μου. Μου βγήναν, έτσι. Να δούμε αν έχω τίποτα άλλο εδώ και να κάνετε το διάλειμμα σας. Λοιπόν, τώρα μπαίνουμε στην προπόνηση. Δικαιούστε. Καταλάβατε πώς πήγε σήμερα το μάθημα. Από την πολυγενική θεωρία που φτάσαμε στο εξειδικευμένο και το οποίο μας προτιμάζει για την προπόνηση. Και εκεί θα δείτε την έκπληξη ημών που ασχολείστε με την δικαιαγωγή. Λοιπόν, τώρα είμαστε έτοιμοι να μπούμε στην προπόνηση της αλτικότητας εν γέννη. Δηλαδή, αν μπορέσετε και κάνετε μια αλυσίδα αυτά που είπαμε, αυτό που οι εγγλές λένε consequence. Θα δείτε ότι δεν σας λείπει με αυτά που έχετε από θεωρητικές άποψεις τίποτε για να κάνετε προπόνηση, είτε σε ενήλικες είτε σε παιδιά. Έτσι και θα δείτε κάποια πράγματα τα οποία φαντάζονται απογορευτικά όταν δεν είναι. Λοιπόν, προπόνησα να σας ψηλίσατε στους 85% βελτιώνει την αλτικότητα. Έχω δικαίωμα να ρωτάω διότι ανέλησα, θυμάστε και τον τεράστιο τον πίνακα στο προ προηγούμενο μάθημα. Λοιπόν, τι λέμε για την περίπτωση αυτή. Όταν 75% μέσω του ιδιωτικού συντονισμού βελτιώνει. Όχι, η κυρία. Προσέξτε. Βελτιώνει ενίωτε. Πολλές φορές δεν βελτιώνει την αλτικότητα, έστω και αν βελτιώνει τη δύναμη. Και τα ερωτήματα που έβαζες για την επίδαρση της δύναμης και τα λοιπά και τα λοιπά. Κοιτάξτε τώρα. Η προπόνηση αυτή βελτιώνει τη δύναμη, τη βελτιώνει. Βελτιώνει την ισχύ του μειός, τη βελτιώνει. Βελτιώνει την εκκληκτικότητα του μειός. Ο μειός δηλαδή συσπόμενος παράκτυο γρήγορα δίνει τη βελτιώνει. Παρ' όλα αυτά όμως υπάρχει περίπτωση να μην βελτιώσει την αλτικότητα. Ή αν θα βελτιώσει, θα βελτιώσει κυρίως το σκουάντζα. Αυτό με βάζει σε σκέψεις. Ναι Βαγγέλη. Όχι, δεν μπαίνεις σε αυτό. Εντάξει, γιατί το άλμα είναι πολυαρθική κίνηση. Άρα εξαρτάται σε τεράστιο βαθμό από τι? Από το παράγοντα επιδεξιότητας και συντονισμού. Άρα το πρώτο που θα λάβω υπόψη μου είναι, αν επιλέξω αυτή τη μέθοδο, θα πρέπει η άσκηση που θα επιλέξω να έχει πλήρη τάφτιση κινητικής εκτέλεσης με το άλμα που με ενδιαφέρει. Μπορεί αυτή η μέθοδος να έχει πλήρη τάφτιση με το drop jab ή το countermovement jab. Δεν μπορεί. Άρα είναι περιορισμένη. Άρα θα τη χρησιμοποιήσω μόνο όταν με ενδιαφέρει το θέμα της δύναμης. Και μόνο. Αν με ενδιαφέρει και κάτι άλλο, τότε θα ψαχτώ λίγο παραπάνω. Για να δούμε τι έχει. Αυτή η μέθοδος, η λεγόμενη υπέρ εκκλητική είναι από το 30% σε 60% το NOSRM. Προσέξτε. Δίνει για το squat καλύτερα αποτέλεσμα και από αυτή τη μέθοδο και από την πλειομετρική. Εντάξει. Εμείς, εσείς δηλαδή, πρέπει να έχετε αυτή τη συγκεκριτική ικανότητα στο μυαλό σας πάντα. Να έχετε άσσουστα μανίκια για να μπορείτε να τα αφαρμόσετε σε κάθε σας ζήτημα. Ωραία. Ναι, αλλά αυτή έχει ένα πρόβλημα. Δεν είναι σίγουρο ότι βελτιώνει τη δύναμη. Με ενδιαφέρει εμένα η δύναμη. Με ενδιαφέρει. Γιατί με ενδιαφέρει η δύναμη. Γιατί αυξάνει την ισχύ. Άρα θα ξηθώ λίγο πάλι μπροστά σε αυτή τη μέθοδο. Έστω κι αν μου δίνουν όλα αυτά θα πω τα λεγμένα. Πάμε παρακάτω. Πλειομετρική προπόνηση. Τα δίνει όλα. Τα δίνει όλα. Τα δίνει όλα. Όλα συμπεριλαμβανομένες και της ταχύτητας εκκίνησης στην κολύμβηση γίγαντα και στη στροφή της κολύμβησης. Κάνει τη στροφή της κολύμβησης πιο γρήγορα. Εφόσον πάει στον τείχο, λυγίζει στα πόδια και κοιωθείς, τη βοηθάει εκεί. Έχει δηλαδή μια πλέρα εφαρμόγια, τα έλεγα σε δικούς σας προπονητές της κολύμβησης και τα ακούγαν λίγο γαλικά αυτά. Εσείς του τουλάχιστον από τότε και πέρα όσοι είναι της κολύμβησης θα βάλετε και στη ξηρά προπόνηση στην οποία δεν τη συμπαθείτε ιδιαίτερα. Θα βάλετε υποχρεωτικά πλειομετρική προπόνηση. Εντάξει. Το που μπορεί να εφαρμοστεί όπου έχει εκκλητική κίνηση, είτε είναι ανάπηρη, είτε είναι υγιής, είτε είναι πρωταθέστη παιδιά, η πλειομετρική προπόνηση δίνει λύσεις. Έτσι με τις προϋποθέσεις που πάντα βάζουμε. Συνδιαστική προπόνηση υψηλών αντιστάσεων με αρτικές ασκήσεις, δηλαδή είναι πλειομετρική προπόνηση ή δρομική ασταρχία. Μανούλα. Όλα τα παιδιών. Συνδιασμός προπόνηση με αντιστάσεις ψηλής άντεσης και ηλεκτροδιέργεση. Γιατί αντιστάσεις και ηλεκτροδιέργεση, σας την εξήγησε αυτή τη μέθοδο. Είμαι στο ημικά θύσμα, έχω βάλει τα πάντς, δίνω έναν ερεθισμό και αμέσως μετά εκτελώ την κίνηση. Έχω καλύτερα αποτέλεσματα. Γιατί? Διότι η ηλεκτροδιέργεση σε αντίθεση με τη βουλητική σύσπαση, ενεργοποιεί πρώτα τις γρήγορες μύκιας είναις. Η βουλητική σύσπαση ενεργοποιεί πρώτα τις αριές και στο τέλος τις γρήγορες. Αν εδώ δώσω εγώ ένα ερεθισμό ηλεκτροδιέργεσης, τι υποχρεώ να διαγιερθούν πρώτες οι γρήγορες μύκιας είναις. Τι χρειάζομαι εγώ για την κίνησή μου, κυρίως τις γρήγορες μύκιας είναις. Τις έχω έτοιμες. Διαλέγετε και παίρνετε, εξαρτάται από το μεράκι σας και από το ψάξιμό σας. Προπόνηση ισορροπίας. Βελτιώνει την αλλητικότητα, δεν βελτιώνει την δύναμη. Αν δεν έχω βάρι, αν δεν μπορώ να κάνω πληρωματική προπόνηση και πρέπει να κρατήσω λίγο την ισχύ, θα κάνω προπόνηση ισορροπίας. Και για τους λόγους τους μαθησιακούς, καλό να έχω ισορροπία, αποφύγει τραυματισμών και τα λοιπά και τα λοιπά, αλλά έχω τι, βελτίωση της εκκληκτικότητας και της αλλητικότητας. Ναι. Προπόνηση αλλητικότητας σε αναπτυξιακές υλικές, αυτό ήταν για τους μεγάλους. Πάντα πρέπει να κάνουμε, όταν είμαστε προπονητές μικράς υλικές, πρέπει να έχουμε ως μοντέλο το τι γίνεται πού. Στους μεγάλους. Προπόνηση αντιστάσεων υψηλής έντασης. Συνδιαστική προπόνηση δύναμης και αερόβιας ατουχής. Πλειομετρική προπόνηση. Συνδιαστική προπόνηση δύναμης και πλειομετρικής προπόνησης και στα πιτσιρίκια. Προπόνηση δρομικής ταχύτητας. Προπόνηση ισορροπίας. Συνδιαστική προπόνηση πλειομετρίας και ισορροπίας. Έχει τίποτα άλλο εδώ. Άρα, εφτά μέθοδο για την αλλητικότητα στα παιδιά. Πριν του πείτε στην άθεση αυτήν, εδεχομένως να μην ξέρετε και καμία. Έτσι δεν είναι. Τώρα έχετε στη διάθεση 7 μεθόδους για το ζήτημα της αλλητικότητας. Ο καλός του προπονητής τι έχει. Πολλούς άσους στα μανίκια του για να μην σταματήσει πουθενά στην εφαρμογή των στόχων του. Λοιπόν, σε αντίθεση με τους ενήλικες, στα παιδιά, αν κάνουμε προπόνηση δυνάμωση στο 70-80% του νο-σε-ρέμ, η αλλητικότητα πάντα βελτιώνεται. Γιατί στα παιδιά δεν είναι απαραίτητη τόσο εξειδικημένη προπόνηση, όσο το γενικευμένο μοντέλο παρέμβασης. Είναι ένας αναπτυσσόμενος οργανισμός που δεν έχει αποκτήσει την πολυτέλεια της εξειδικεύσης ενός ενήλικα. Στους ενήλικες υπάρχει περίπτωση η προπόνηση δυνάμωσης να βελτιώσει τη δύναμη της ισχύης, να μην βελτιώσει την αλλητικότητα. Είναι και μια έρευνα δικιά μας, το διπιστέζουμε και για δικαιαμωτικές μας έρευνες. Είναι μια δημοσίες που κάνατε στο Journalist Recognition Research το 2005. Εντάξει, στα παιδιά πάντα όπως προσέξτε αυτός εδώ, αυτός εδώ ο κύριος Κύριε Μάνο Τινίσιες είναι, υποπτεύουμε και κάνει σε έναν πολύ καλό ερευνητή την διδακτορική του διατροφή, η Χαουάτσι, βρήκε ότι η πλειομετρική προπόνηση όμως στα παιδιά ή το πρόγραμμα ενδυνάμωσης με ασκήσεις άρσης βαρών, δίνει καλύτερα αποτέλεσμα, προσέξτε. Λες προς τα έξω στα παιδιά, μπορώ ή ρε να κάνω προπόνηση, να βάλεις κι εσύ κι ήταν παράξενα. Αυτή και σου λένε τώρα, ότι προπόνηση ενδυνάμωσης με ασκήσεις άρσης βαρών, δηλαδή μεσίδετες ασκήσεις. Βεβαίως λέμε ναι, με τι προϋπόδευση, ότι τα παιδιά έχουν μάθει πάρα πολύ καλά. Νάτο, σας το έδειξα στο μάθημα, στο μάθημα με την προπόνηση ενδυνάμωσης. Άμα το παιδάκι μάθει καλά την άσκηση, από τι τραυματίζει το παιδί, από την ένταση ή από την κακή τεχνική. Την κακή τεχνική. Άμα μάθει καλά την τεχνική, υπάρχει περίπτωση να τραυματιστεί. Καμία. Και έχει επιβλέψει. Γιατί άμα δεν έχει επιβλέψει, το παιδί κάνει ό,τι κουστάρει. Έχει πλούσια φαντασία και θέλει να την πραγματώνει. Εντάξει. Λοιπόν. Συνδυαστική προπόνηση δύναμης και αερόβεες σε ντουχής. Οι εργοφυσιολόγοι αρρωσταίνουν με αυτό το συνδυασμό, λένε ότι δεν γίνεται, είναι αντίθετα πράγματα. Όντως είναι αντίθετα πράγματα. Η ενδυνάμωση ενεργοποιεί κυρίως τις γρήγορες μηκιάσεις. Η αερόβεο προπόνηση αποφυλάει κυρίως τις αριές μηκιάσεις. Τα αποτελέσματα είναι αντιφατικά, αλλά όμως σύμφωνα με την έρευνα αυτή, που είναι στο International Journal of Sport Medicine, εγώ είμαι υποχρεωμένος να αντιθέσω υπόψεις σας. Έτσι. Εσείς αναπτύξτε την κρητική σκέψη, τι από αυτά που σας λέω είναι προς χρήση ή όχι. Εγώ είμαι υποχρεωμένος, ηθικά απέναντί σας, να σας φέρουν μπροστά στα ερευνητικά ευρήματα παντός τύπου. Αναπτύξτε τις σκέψεις σας, εγκρίνετε, απορρίψτε ή δημιουργήσετε κάτι δικό σας. Εντάξει. 20 λεπτά αερόβια προπόνηση μετά πρόγραμμα δυνάμου. Συμφελτίωση δύναμη, αερόβια αντοχή, εκκλητικές κινήσεις. Το έχω όποιος το θέλει. Ή να μου στείλει κάποιος ένα email, να σας το στείλω, γιατί θα φύγω την Παρασκευή. Θα φύγω την Παρασκευή, είμαι προσκαλισμένος ο μιλητής στο Συνέδριο της Αθήνας. Να σας το στείλω, να διαβάσετε το σκεπτικό. Είναι στο International General Sport Medicine, προσπαθήστε να το κατεβάσετε, αν δεν μπορείτε θα σας το στείλω εγώ. Πλαιομετρική προπόνηση. Πλαιονεκτήματα πλαιομετρικής προπόνησης στα παιδιά. Φελτιώνη. Δύναμη και ισχύ. Αλτικότητα, όλες οι μορφές αλτικότητας και στα παιδιά. Δρομική ταχύτητα. Εκκρεκτικές κινήσεις γενικότερα. Ταχύτητα αλλάκτισματος στο ποδόσφαιρο. Και στους ενήλικες και στα παιδιά, μόνο η πλαιομετρική προπόνηση βελτιώνει ταχύτητα αλλάκτισματος στο ποδόσφαιρο. Ταχύτητα κολυμπητικών κινήσεων. Άρα, από πολύ μικρή ηλικία μπορούμε να βάλουμε τα παιδιά της κολύμπησης στην πλαιομετρική προπόνηση. Έτσι δεν είναι μεγάλα. Υπάρχει δυσκολία στο πώς τις ζητήσετε. Αυτό είναι αυτό. Ο καλός γαπετάνιος στην φουρτούνα φαίνεται. Και εγώ στη ζωή μου γουστάρω τις ανηφόρες, τα ισχυάδια και τις κατηφόρες, τα σιχιώνουμε. Λοιπόν. Φελτιώνη την ευκαινησία. Την ισορροπία. Ενισχύει την οριστική πυκνότητα. Τι προσαρμογές προκαλεί η πλαιομετρική προπόνηση στη βελτίωση της δύναμης. Ενεργοποιεί κινητικές μονάδες περισσότερες. Αυξάνει τον ενδομικό συνδονισμό. Όχι. Δεν έχουμε ενδομικό συνδονισμό. Λοιπόν. Μετατρέπει κινητικές μονάδες από αριές σε γρήγορες. Στους ενήλικες νέοι, για τους μικρούς, δεν ξέρουμε ακόμη. Δεν ξέρουμε ακόμη. Μπορεί. Αυξάνεται η σκληρότητα του μειωτενοδίου συμπλέγματα στη πλαιομετρική προπόνηση. Μόνος σε φίβους, όχι στα παιδιά. Παράδοξο. Για να δώσετε να το καταλάβετε αυτό, σε μια μεταπτυκή εργασία. Κι αν μας τραβάμε τα μαλλιά μας. Με την φοιτητήρια. Μετά από δύο μήρες προπόνηση πλαιομετρική, βελτιώθηκε η αλτικότητα σ' όλους τους τύπους. Σκουάτ, Counter-movement job, πτώση από 20, 35 και 50 εκατοστά. Αλλά, το μειωτενοδίο συμπλέγμα είναι πιο αλληλικό. Το μειωτενοδίο συμπλέγμα είναι πιο ελαστικό. Αντί να γίνει πιο σκληρό. Τα παιδιά ελιγίζουν περισσότερο το αγώνατά τους. Δηλαδή, απέκτησαν το μοντέλο του ελαστικού μειωτενοδίου συμπλέγματος. Το μόνο που ξέρουμε και με λίγο μας παρηγορεί, είναι ότι σε ένα πρόγραμμα 4 εβδομάδων, με πλαιομετρικές ασκήσεις, όπου το αντικαίμενο ήταν το hopping, πώς θα βελτιώσουμε την αναπήδηση. Η σκληρότητα βελτιώθηκε στους εφίβους, αλλά όχι στα παιδιά. Παρ' όλα αυτά, το hopping βελτιώθηκε στα παιδιά. Τι συμβαίνει με τα παιδιά? Τίποτα, απλώς το λέω. Απ' τότε ένας οργανισμός, ο οποίος ψάχνει να βρει τι τον εαυτό του και πώς θα προσανατριστεί. Ενώ ο εφηβός είναι πιο σχηματισμένος. Έχουν πει ορμόνες πλέον μέσα. Το σύστημα πλέον είναι μια προσομοίωση του. Το παιδί ψάχνει να βρει. Μήπως με την προπόληση αντιλήφθει ότι είναι πιο καλά να πηγαίνει πιο βαθιά, να έχει την παραθύριση που έκανα, πώς είπαμε, ο Θοδωρής, ότι ψάχνει να βρει μεγαλύτερο διάστημα για επιτάχυση και επιλέγει αυτή τη στρατηγική, απ' το να συγκλαινεί τον τένοντά του και να πάει πιο ότι, να μην πάει τόσο πολύ χαμηλά, να μην λυγίζει συμπούλη τα πόδια του. Αυτά είναι πολύ όμορφα ερωτήματα. Ήθελα να με, στην αρχή της ακαδημαϊκής μου καριέρας, να τα σχεδιάσω. Αλλά τα αφήνω. Παρακαλή δείξη σε εσάς. Λοιπόν, κοιτάξτε τώρα κάτι άλλο που θα σας φύγουν και τα μαλλιά. Έχουμε και υπερτροφία μετά από λιωμεντική προπονισμό. Στους ενήλικες βεβαίως. Στα παιδιά, αυτή εδώ η ερευνητική ομάδα, το γράφω ολόκληρο, κατεβαίνει από το ίντερνετ, αν το ψάξετε. Βρήκαν μετά από δύο μήνες, όπου έκανε ένα σοφτ πρόγραμμα. Με 20 άλματα στην προπόνηση, δυό φορές την εβδομάδα, παρατήρηθηκε αύξηση κατά 9% του εύρους. Μέτησαν με ultrasound το thickness, δηλαδή, ο μυς έγινε πιο φαρδής, να σου το πω έτσι. Άρα, πιθανόντα, αυξηθήκε και η μήκη του ΜΑΖΑ. Ενώ, στο μάθημα της δύναμης είπαμε ότι βελτιώνεται η μήκη ΜΑΖΑ από ένα πρόγραμμα δυνάμωσης στο παιδί. Τι είχαμε πει, βελτιώνεται? Όχι. Δεν ξέρουμε ακόμα τι γίνεται με αυτό, μάλλον όχι. Αλλά, δεν βελτιώθηκε η δύναμη, όμως. Πώς γίνεται αυτό το πρόγραμμα? Τοδωρή, που σου αρέσουν τα παράδοξα, πώς το ρημηνεύεις? Πολύ ωραία. Αυτό το φαινόμενο παρατηρήθηκε σε ενήλικα σε δυο έρευνες. Αυξήθηκε η μήκη ΜΑΖΑ χωρίς να αυξηθεί η δύναμη. Γιατί? Διότι, στην ίδια έρευνα, που χρησιμοποιήσαν μια διαδικασία ενεργοποίησης των κινητικών μονάδων, αν βελτιώθηκαν κινητικές μονάδες, είχαν βελτιώσει μόνο 4%. 8%. Το έυρωσης αυξήθηκε και 8%. Η βελτίωση της μηκής ΜΑΖΑ ήταν διπλάσια από ότι η ενεργοποίηση των κινητικών μονάδων. Ενδεχομένως, η έλλειψη νευρομυϊκών προσταναμογών να έκανε το νευρικό σύστημα μη ικανό να μπορεί να ενεργήσει την καινούργια μηκή ΜΑΖΑ και άρα να προκαλέσει βελτίωση δύναμης. Η πλειομετρική προπόνηση όμως και στα παιδιά βελτιώνει τη δύναμη αλλά όχι όμως με 20 άλματα στην προπονητική μονάδα. Εμείς στο δικό μας το πρόγραμμα φτάσιμα 120 άλματα στο τέλος. Αυτή από την αρχή μέχρι το τέλος και μόνο 20 άλματα. Είναι έντονη η πλειομετρία όμως. Δοκίμασέ το γιγαντά μου. Δοκίμασέ το. Κατάλαβα τα ερωτήσεις. Γιατί η πλειομετρία φέρνει νευρομικού συντονισμό. Η πλειομετρία σημαίνει επιβάλλειση στην πλειομετρία. Πρόσει τώρα. Την απάντησα. Απάντησα ρωτήματα και σου τη δείχνω. Έκανα μόνο 20 άλματα στην προπονητική μονάδα. Δεν είχαν. Άρα το τι θα γινόταν αν κάναμε 100 άλματα. Ή από μεγαλύτερο ύψος. Βλέπετε τι σημαίνει η έρευνα. Πέντε υποθετικά θέματα βάλαμε αυτή τη σήμα. Αυτό είναι η έρευνα. Αυτό σημαίνει και μεταπτιακό μάθημα. Όχι ξέρει γνώση. Αυτή τη γνώση τη θέλει να την επεξεχαστούμε. Να την ζυμώσουμε. Να την κάνουμε ερευνητικές υποθέσεις. Από το σημερινό το μάθημα, αν προσάχατε, για να τουλάχιστον δεν εντέξει θέματα για μεταπτιακές διατρεβές. Μόνο από το σημερινό το μάθημα. Λοιπόν. Για διαβάστε εδώ τι σε δικής αγωγής τη λέει εδώ πέρα. Κάνε ένα σχόλιο. Την κυρία. Βλέπετε ότι εφαρμόζεται παντού η πλειομετρική προπονήση. Και στα άτομα με εγκεφαλική παράλυση. Και βέβαια, ασυστητική με κλειστά μάτια, στα άτομα με νοητική στέρεση. Δεν τους συζητάμε εκεί. Θα είναι κρίμα να μην το κάνουμε. Άρα, έχει μια εφαρμογή παντού. Σε όλες τις κατηγορίες των παιδιών. Και τα υγιεί, και τα προπονημένα, αλλά και τα παιδιά με κινητικά προβλήματα. Εντάξει. Και, το άλλο ερώτημα είναι, από ποια ηλικία μπορούμε να αρχίσουμε πλειομετρική προπονήση. Το είπα στο μάθημα της δύναμης. Ποια ηλικία. Από την ηλικία των τριών ως πέντε χρόνων, εφαρμόστηκε πλειομετρικό πρόγραμμα για ένα ολάκαιρο χρόνο. Για πέντε φορές την εφαρμόση. Αλλά δεν έχουμε ηλικιακό περιορισμό. Δεν έχουμε βιολογικό περιορισμό, έχουμε παιδαγωγικό περιορισμό. Εγώ αν θα έκανα στα παιδιά τριών ως πέντε χρόνων πλειομετρική προπόνηση, θα τα έκανα για να διορθώσω την τεχνική προσγείωσης, που είπα ότι είναι λίγο καθυστερημένη. Δηλαδή τα μάθαινα να λυγίζουν πιο πολύ τα γόνατά τους, και να τα λυγίζουν με μεγάλη ταχύτητα. Τα παιδιά μέχρι την ηλικία των πέντε έξι χρόνων, λίγο τα γόνατα και πάρα πολύ τι? Αργά. Αυτό το σύλλο το έχουνε τα παιδιά με αγνωσμένα κινητικά προβλήματα, όπως τα παιδιά με εννοητική αισθέριση. Το είπαμε στο πρώτο μέρος της διάλεξης. Άρα εγώ αν θα τα έπαιρνα αυτά τα παιδιά, θα τα έκανα προπόνησης για να μάθω να προσγειώνονται και να απογειώνονται, όπως τα παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας. Όχι σαν και καλά για να βελτιώσουν την αλλητικότητά τους. Και άμα βελτιώσουν την τεχνική τους, μόνο την τεχνική τους, θα βελτιώσουν και την αλλητικότητα. Εδώ απαντάει ο επιστήμονας, ο καθηγητής φυσικής αγωγής, πότε κάνω τεχνική και πού κάνω προπόνηση για να βελτιώσω την φυσική κατάσταση. Στο παιδί το άτεχνο, κάνω προπόνηση τεχνικής παρέμβασης. Στο παιδί που είναι πολύ καλής τεχνικής κατάρτης, κάνω κατευθείαν και άβο προπόνηση για τη βελτιώση της φυσικής κατάστασης. Εντάξει. Αυτό είναι μια μεταπληκτική διατριβή του 2002. Είναι η πρώτη δημοσίευση που έγινε διεθνώς για την πλειομετική προπόνηση στην παιδική ηλικία. Το πρόγραμμα. Ξεκινήσαμε με 60 άλματα στην προπονητική μονάδα. Στο προηγούμενο πρόγραμμα με εκείνης τις αντιφάσεις ήταν μόνο 20 άλματα, έτσι. Τι θα γινόταν αν αυτοί κάνανε 60 άλματα. Δεν ξέρω με τι θα είχαμε. Ξεκινήσαμε με 60 άλματα δυό φορές την εβδομάδα με χαμηλή ένταση άσκησης. Σταδιακά την πέμπτη εβδομάδα φτάσαμε στο 80, την δέκατη εβδομάδα φτάσαμε στα 100 άλματα. Βελτιώθηκε και η δρομική ταχύτητα, βελτιώθηκε και η αλτικότητα. Επίσης κάναμε και ένα πρόγραμμα δρομικής ταχύτητας. Στην ίδια ηλικία, δηλαδή μόνο σπρίν και εκτός ότι βελτιώθηκε η δρομική ταχύτητα, βελτιώθηκε και την αλτικότητα. Γιατί? Γιατί στα παιδιά το σπρίν, η προπόνηση δρομικής ταχύτητας βελτιώθηκε το άλμα. Πιθανά, πιθανά. Είναι πιο απλό, μπροστά σε σένα. Λέγε. Απλό. Είναι πλειομετρική άσκηση, η οποία εκτελείται τι? Οριζόντια. Δεν εκτελείται κάτι. Δηλαδή, μερικά πράγματα είναι προφανή, αν καθίσουμε και τα αναλύσουμε λίγο στο βάθος τους. Εδώ είναι η έρευνα που σας είπα, της κυρίας Κατσικάρη, η οποία βρήκε ότι βελτιώθηκε και το squat jump και το counter moment jump και η αναπηδήση 20, 35 και 50 εκατοστά. Και η αναπηδήση από τα 50 εκατοστά βελτιώθηκε. Έτσι. Άρα δεν υπάρχει περιορισμός, μάλλον στις προσταμωγές, που προκαλεί πλειομετρική προπονήση. Τώρα το ρώτημα μας θα πρέπει να το δικαιολογήσουμε αυτό. Διότι εμείς περιμέναμε άφυση των στύφνες, μίωση της γωνίας κάμψης, μίωση της ταχύτητας κάμψης του γόνατος. Περιμέναμε η προσταμωγή να φέρει το σκυρό μοντέλο και μας του ρέκυψε μετά ελαστικό μοντέλο. Θα δείξει. Έχει ενδιαφέρον πάντως. Σήμερα μου αρέσει αυτή η πρόκειση. Λοιπόν, να επαναλάβουμε τις προϋποθέσεις για την πλειομετρική προπονήση. Σωστή τεχνική προσγείωσης. Προσγείωση με το πρόσθετη μέρος του πέλματος. Προσγείωση με λαφρά λυγισμένα πόδια στη φάση της προενεργοποίησης. Ήψη αναπίδευσης, όχι πάνω από το 50% του ύψης αναπίδευσης του σκουατζά. Δηλαδή για παράδειγμα το σκουατζά που είναι 20%, η αναπίδευση θα πρέπει να είναι μέχρι 30%. Εντάξει. Αν τα κάνουμε αυτά, τα κάνουμε σε όποια ηλικία εκτιμήσουμε ότι πρέπει να αφαρμόσουμε πλειομετρική προπονήση. Επαναλαμβάνω για να γίνω πιο καταναλητός. Για όποια ηλικία εκτιμήσουμε ότι πρέπει να κάνουμε πλειομετρική προπονήση. Στον παιδαγωγικό μοντέλο, γιατί στις πολύ μικρές ηλικίες είπαμε πως υπάρχει και η πλειομετρική αδερφή. Εκεί όμως αφού υπάρχει μεγάλη αδειλή για εμάς όταν έρχονται να το αναλύνουμε, ότι δεν έχουμε κανείς να λέει ότι δεν πλειομετρική αδερφή. Δεν μπορείς να δεις. Δεν μπορείς να παρατηρήσεις. Θα πάρεις μία μία τις κινήσεις και θα τις αναλύσεις. Θα δεις, προσγιώνεται, μετά πω για τεντωμένα ή λυγισμένα. Όταν προσγιώνεται η κίνησή του είναι αργή ή γρήγορη. Αν είναι αργή η κίνησή του και η κάμψη του γόνατος είναι μικρή, είναι εντελώς ανώριμο και άτεχνο το στυλ. Είναι όπως το στυλ των παιδιών με νοητική στέρηση. Αν δεις ότι το παιδί πάει με πάρα πολύ μεγάλη ταχύτητα και λυγίζει πάρα πολύ, σημαίνει ακολουθεί το ελαστικό μοντέλο προσγίωσης και πρέπει να τους κλειώνεις λίγο τον τένοντα. Αυτά τα βλέπεις. Θα του δεις, προσγιώνεται με στις φτέρνες ή στις μύτες. Αν προσγιώνεται στο πρώτο μέρος του πέλματος, ας το πει να κάνει το γουστάρι, θα το βρει μόνο στο δρόμο. Και αν θέλεις να τον διορθώσεις, τράβα τον σε βίντεο, κοίταξε, λυγίζεις λίγο τα πόδια σου και φοβάσαι και πας, χρησιμοποιήσεις τη μαγική λέξη φοβάσαι, να πας γρήγορα, γιατί φοβάσαι. Μην του πεις ρε, γιατί ρε κάνεις αυτό εκείνο. Το παιδί τον μιλάμε με ζεστασιά και του δημιουργώντας του τι, κινητρά. Καλό είναι αυτό που κάνεις, εντάξει, δεν είναι κακό. Δεν δοκιμάζεις και αυτό να δούμε τι θα γίνει. Αν βγάλει κάποιο αποτέλεσμα, έκαλος. Σας είπα ένα παράδειγμα, το παιδί στη μικρή ηλικία των 2 χρόνων, δεν ξέρει το κατακόρυφο άλλο. Άμα κρεμάς κάτι που του αρέσει πάρα πολύ, θα κάνει ό,τι άμα μπορείς να φανταστείς, για να το πάρει. Τι είναι η ζωή του ανθρώπου. Μια διαρκής αναζήτηση για την τελειοποίηση των συνδικών επιβίωσης. Θυμάσαι στο πρώτο μάθημα ποιον σας έδειξα. Το τετραποδικό στυλ, το όρθιο και το χόμου κομπιούτερ. Τελευταία επίπεδοση. Ποιος ήταν ο τύπος του ανθρώπου που δημιούργησε τη μετέπειτα εξέλιξη. Ο χόμου χάμπιλις. Δηλαδή ο άνθρωπος που κατασκεύαζε εργαλεία. Ο σκέτος χόμου ερέκτους εξαφανίστηκε. Γιατί δεν μπορούσε να ακουμαντάρει τη φύση και ως εκ τούτου να ακουμαντάρει και την επιβίωση του. Αυτό είναι κάτι που γίνεται και τώρα ας πούμε. Άμα δεν τους ζαλίσεις τον Άγιο. Άμα δεν τους βρίσεις. Άμα δεν τους καταπιέσεις. Είναι ένα υπέροχο τραγούδι της Τανίκα Τάνιγκραμπ. Don't twist my sobriety. Μην πιέζεις την διάθεσή μου, την ψυχολογία μου. Don't twist children's sobriety. Το καταλαβαίνετε αυτό τι σημαίνει. Το παιδί δεν το πιέζουμε. Το παιδί του το κάνουμε. Το απογιώνομαι. Δες και αυτό. Δες και εκείνο. Μήπως αυτός τελειάζει πέρας του. Δείξεις στο βίντεο ότι ο τρόπος εκτέλεσης είναι λάθος. Πρέπει να πες του. Δεν λυγίζει για λίγο περισσότερο το αγώνα. Για να μην μπορείς να το κάνεις άραγε. Βάλ' του αυτήν την κόντρα. Δεν μπορείς να το κάνεις. Μπορείς να πας πιο γρήγορα. Φοβάσαι? Βάλ' του τέτοια παιδαγωγικά ερωτήματα. Μην τον καταχεριάζεις. Μην τον πιέζεις. Μην τον πιέσεις στον Τανίκα να το κάνει. Πες του ότι υπάρχουν και άλλες λύσεις για το πρόβλημά του. Και τότε θα δεις. Λοιπόν. Συνδιαστική προπόνηση πλειομετρίας και ισορροπίας. Στο πρόγραμμα αυτό. Εντάξει. Στο προ προηγούμενο κερδίστε ένα τέταρτο. Το διούμε πίσω. Θα το πάρω. Δεν υπάρχει περιπτωση. Το λέω ξεκάθαρα. Θα κάνετε. Εντάξει. Το μάθημα γίνεται χαλαρά και αυτό. Δεν πιέζεστε. Μπορώ να έχω τη συμβολή της κυρίας σε αυτό το πράγμα. Δεν έχω τη συμβολή. Μπορώ να έχω τη συμβολή της κυρίας σε αυτό το πράγμα. Δεν ρέει το μάθημα λίγο συναυλιακά. Λοιπόν. Στο πρόγραμμα αυτό. Εναλλάχτηκε η πλειομετική προπόνηση με προπόνηση ισορροπίας. Εντάξει. Και ήταν πιο αποτελεσματικό από το σκέτο το πρόγραμμα της πλειομετρίας. Και η ερευνήτρια η Χαουάτσι είπε ότι. Επίσης γιατί η ισορροπία χαλάρωνε το ομοιοτενόντιο σύμπλαγμα. Μετά τις υπερβολικές πτώσεις. Και αυτό διευκόλυνε τα πράγματα. Η ιδιοδεκτική προπόνηση. Όταν το πρόγραμμα ήταν τεσσάρων εβδομάδων δεν είχε αποτελέσματα. Εμείς το κάναμε σε έξι εβδομάδες η Χρυστοφορίδου. Τη δουλειή της εργασίας. Και είχαμε αποτελέσματα. Δείτε εδώ ασκήσεις που μπορούμε να κάνουμε. Απλή τοποθέτηση πάνω στο δίσκο. Με ένα πόδι. Χαλάμε μόνιμα ισορροπία. Και φτάνουμε να παίζουμε και ποδόσφαιρο. Ό,τι θέλουμε μπορούμε να κάνουμε. Εγώ σε δυο πρωταρχητές Ελλάδος του Τάικ Βοντό. Τους έβαζα και παίζαν κανονικό αγώνα. Σε ορθογώνια παραλληλόγραμμα πλάτη τους 10 κατ. Παίζαν για μισή ώρα 40 λεπτά. Χτυπιόντουσαν αλύπτα και δεν πέφτουν κάτω. Σταδιακά φτάσανε. Λοιπόν, στο πρόγραμμα που κάναμε έξι εβδομάδων. Βελτιώσαμε την αλτικότητα. Το counter με jab, το drop jab. Και είδαμε βελτίωση ισχύος. Ισχύος και νέοση του χρόνου στήριξης. Και στη διαστικά προγράμματα. Έχω προταθεί. Δύναμης και πρέπει μεθαδικά. Μην τα κάνετε, δεν χρειάζεται. Υπάρχει και η πλειομετρική προπόνηση. Είναι λίγο ρίσκα ας πούμε. Είναι η προπόνηση που προκάλεται περισσότερο το καταπόνηση. Όταν η πλειομετρική προπόνηση μου δίνει τα ίδια αποτελέσματα με το συνδυαστικό πρόγραμμα, γιατί να κάνω συνδυαστικό πρόγραμμα δύναμης. Αλλά υπάρχουν 3 δημοσιεύσεις που έχουν δώσει πάρα πολύ καλά αποτελέσματα. Και να μην ξεχάσουμε για να τελειώσουμε. Ότι το κόριτσι μετά την εφηβεία, λόγω των ιστρογόνων, αυξάνει τη βλεσότητα του γόνατος και αυτό στα άλματα, αυξάνει τη συχνότητα προστείων χειριαστών 6 φορές περισσότερο από τα γόρη. Και ποια είναι η συνταγή για να το καταπολεμήσουμε. Προπόνηση με εξωτερικές αντιστάσεις, ψηλής έντασης, πλειομετρίας και ισορροπίας. Λοιπόν, όλοι παρόντες ευχαριστώ πολύ και ευχαριστώ πολύ για το πείραμα. |
