| Διάλεξη 5: Πάμε σε έναν άλλο, που είναι ακριβώς ο άλλος πόλος. Τον είσαμε, λοιπόν, πως υπάρχουν δύο πόλοι. Τουλάχιστον στην αρχαία ελληνική σκέψη, το είναι και το γίνεστε. Τον Ηράκλητο τον είχαμε μεταφθίσει σίγουρα με τον Γιγνέστε. Αυτό είναι και το γίνεστε. Αυτό είναι και το γίνεστε. Αυτό είναι και το γίνεστε. Τον Ηράκλητο τον είχαμε μεταφθίσει σίγουρα με τον Γιγνέστε. Και αυτό που συνέβη τον άλλο πόλο, την σταθερότητα και το είναι, το συναντάμε στον Παρμενίδη και την ελληατική σχολή. Ο Παρμενίδης, λοιπόν, γεννήθηκε το 515 π.Χ. στην Ελλέα, στην Μεγάλη Ελλάδα. Κατά κάποιον τρόπο αφήνουμε την Ιωνία και πάμε στο άλλο άκρο, λοιπόν, στη Μεγάλη Ελλάδα. Και αντιτάχθηκε, λοιπόν, ως την Ηρακλήτια θεώρηση του γίνεστε. Τόνισε, λοιπόν, πως η πραγματικότητα δεν μπορεί να βρεθεί στο φυσικό κόσμο. Κάπως μας προδιαθέτει για αυτό που θα ακουστεί αργότερα από τον Πλάτωνα. Η πραγματικότητα, λοιπόν, δεν μπορεί να βρεθεί στο φυσικό κόσμο. Αυτά που βλέπουμε εμείς σαν πολλαπλότητα, κίνηση και μεταβολή, τη γέννηση και τη φθορά, στην ουσία είναι δοξασίες, είναι μια δόξα, που σημαίνει, λοιπόν, η απάτη των αισθήσεων. Άρα, λοιπόν, δεν πρέπει να έχουμε καμία εμπιστοσύνη στις αισθήσεις. Συνεπώς, εκείνο το πρόγραμμα που συναντάμε στους Ιώνες, το πρόγραμμα της φυσικής φιλοσοφίας, η αναζήτηση της αρχής των όντων μέσα από τη μελέτη του κόσμου, εγκαταλείπεται από τον Παρμενίδη. Τι είναι αυτό που είναι το σημαντικό για τον Παρμενίδη, είναι η υπερεμπειρική πραγματικότητα. Είναι μια πραγματικότητα, λοιπόν, που ξεπερνάει την εμπειρία. Γυρίζουμε την πλάτη στην εμπειρία, θεωρούμε ότι είναι μια δόξα, μια απάτη, και προσπαθούμε, λοιπόν, να αναζητήσουμε την υπερεμπειρική πραγματικότητα. Αυτό που είναι βέβαιο και αληθινό είναι το όνο, ο ίδιος το λέει αιών, είναι αυτό το αδιάβρωτο από την κίνηση και τη μεταβολή. Την ώρα, λοιπόν, που βλέπουμε πως τα πάντα αλλάζουν, υπάρχει κάπου αυτό το αιών, το όνο που δεν αλλάζει. Προσπαθώντας, τώρα, λοιπόν, να διεξάγουμε την έρευνα, να προχωρήσουμε να βρούμε, λοιπόν, την αλήθεια, υπάρχουν δύο δρόμοι. Ο δρόμος της αλήθειας, λέει, ξεκινάει από την παραδοχή ότι το όνο είναι. Αφανώς, θα αρχίζουμε και παίζουμε λίγο και με τις λέξεις, το όνο είναι, αυτός είναι ο δρόμος της αλήθειας. Ενώ ο άλλος ο δρόμος είναι, ναι, ότι το όνο είναι, ενώ το μη όνο δεν είναι. Άμα το διαβάσουμε στα αρχαία ελληνικά θα καταλάβουμε ακόμα καλύτερα και το πρόβλημα. Λοιπόν, σύμφωνα, λοιπόν, με τον Παρμενίδη, έστηνται και ως ουκέστη μη είναι. Και καλό, παιδί, από τη φιλοσοβική θα προσπαθήσει να μας δώσει μια πιο ακριβή αποτίμηση της φράσης, έστηνται και ως ουκέστη μη είναι. Υποθέτω πως θέλει να πει ότι αυτό που είναι το όν υπάρχει και αυτό που δεν είναι όν, εντάξει, έχει χάσει την οντολογική του, την υπόσταση, δεν υπάρχει. Άρα λοιπόν προκειτεί για ένα λεπτό παιχνίδι ανάμεσα στο έστη και το απαραίφατο το είναι. Ενώ ο δρόμος της δοξασίας, που είναι λοιπόν και το λάθος, είναι ότι το μειών υπάρχει. Ότι πρέπει λοιπόν να το μειών, εντάξει, να υπάρχει. Πιθανόν να φαίνεται σαν μια ταυτολογία, αλλά στη μία περίπτωση το ένα το ρήμα πρέπει για να σημαίνει το όντως όνω, και στην άλλη περίπτωση και θα πρέπει για να σημαίνει πως κάτι υπάρχει. Συμφωνεί. Συνεχίζει και λέει μετά ότι είναι αδύνατο να γνωρίσουμε το μειών και ούτε μπορούμε λοιπόν να το εκφράσουμε. Και καταθέτει μια πρόταση ιδιαίτερη έντονη. Το γαρ αυτό νοείν αίσθηται και είναι. Γιατί λοιπόν δεν μπορούμε για να γνωρίσουμε αυτό που δεν υπάρχει, γιατί είναι το ίδιο να σκεφτόμαστε κάτι και αυτό να υπάρχει. Ποιος δεν μπορούσε αυτό να το ερμηνεύσει και να το καταλάβει, γιατί εδώ βάζει μία ταυτότητα ανάμεσα στη νόηση και το είναι. Λέει στην ουσία πως η νόηση, το νοείν είναι το ίδιο με το είναι. Μπορούμε αυτό για να το καταλάβουμε στην πράξη τι μπορεί να σημαίνει. Το πρώτο που θα φτιάξουμε είναι ότι η νόηση είναι πραγματικό. Λέει ότι τα πράγματα θα σημαίνει σε εμάς. Επόσον λοιπόν η νόηση θα καταφύγονται. Άρα αυτό δεν μπορούμε να γνωρίσουμε το μειόν, γιατί η ίδια η νόηση είναι τα όν, βάζει το μειόν δεν μπορούμε να το γνωρίσουμε, αλλά δεν υπάρχει. Λέει πως ήδη το γεγονός πως σκέφτομαι κάτι σημαίνει πως αυτό υπάρχει, δηλαδή αν μου έρθει με κάποια σκέψη σημαίνει ότι αυτομάτα επειδή το σκέφτηκα αυτό υπάρχει. Δεν μπορώ για να σκεφτώ κάτι φανταστικό, απόρεια για σκέψεις. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι όντως αυτοί αυτοί αυτοί αυτοί αυτοί αυτοί αυτοί αυτοί αυτοί αυτοί. Υπάρχουν πράγματα τα οποία θα σκεφτόμαστε δεν ανήκουν συστησίμα και υπάρχουν πράγματα που μπορούν να το γνωρίσουν αυτό και αλλιώς, δηλαδή να βγουν αυτό που υπάρχει πίσω όσο το σκεφτόμαστε. Οπότε ποιος έχει το πάνω χέρι, συνήθως πάμε και μοιραζόμαστε σε δύο ομάδες. Η Αμέδα λέει πως έχω έψω μια κάποια πραγματικότητα και προσπαθώ για να την καταλάβω και μέσα από την μελέτη της πραγματικότητας φτιάχνω ένα κάποιο σύστημα χάρη στη νοησία μου. Άρα στην ουσία πρόκειται για επιβολή της πραγματικότητας πάνω στο δικό μου και το μυαλό και η νοησία μου δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αντανάκλαση της πραγματικότητας του είναι. Κι ένας άλλος για να πει κοίταξε είναι χάρη στο μυαλό μας και τη νόηση που κατασκευάζουμε πράγματα και συνεπώς αυτός που έχει το πάνω χέρι είναι η νόηση που περιγράφει με κάποια πραγματικότητα και είμαστε εμείς που δίνουμε τον τόνο. Και το πάνω χέρι λοιπόν έχει η νοητική μας προσπάθεια, το κόγκιτο. Εδώ αυτός γράφει μια πρότεση Μυστηριώδη, γιατί πραγμανός δεν μας άφησε καν ένα βιβλίο για να το εξηγήσει το πως και το γιατί και πάρα πάρα πολύ συνοπτικά λέει γιατί το γράφτο αυτο έστηται και είναι γιατί νόηση και το είναι το ίδιο πράγμα. Δεν υπάρχει ένα πράγμα που να είναι έξω από την νόησή μας ή δεν μπορούμε να φανταστούμε κάτι που να μην υπάρχει στη πραγματικότητα που συναντάμε τριγύρω μας. Μα αδερφούμε ότι υπάρχει το αδιανόητο, δηλαδή αν θα το χωρίσουμε σαν βίτερα και δηλαδή είναι το αδιανόητο, μπορούμε να πούμε μετά ότι είναι πραγματικότητα, είναι σαν να είναι κάτι από μέσα. Για να γίνει το αδιανόητο και το πραγματικότητα πρέπει ότι το παντρός να υπάρχει σαν μόναμα, σαν ιδέα πρώτα, δηλαδή να έχει κάποιος σοφίος να το δώσει σαν ιδέα και μετά να περάσεις σε αυτό το πράγμα. Θα το πάω μόνο να δούμε, ένας πόρος είναι ένα δέντρο, δεν είναι ένα δέντρο. Άρα από αυτή την έννοια είναι μειών. Αν όμως πούμε ότι είναι δυνάμιο δέντρο, είναι, έχει μειών. Άρα δηλαδή μήπως το είναι ή το μην είναι, δεν είναι τόσο καταπανταστικά πράγματα. Εκείνο που σου θέλει για παιδί όσο σκουάρ είναι τώρα κάτι δε μειών. Και να δει το δυνάμιο είναι σήμεσα. Καπέλα. Εγώ θέλω ότι η δύσκολη σκεφτόμασέ μπορεί να εμπραστεί με τις συνδέσεις του νευρώνιου στη μισουμία όπου δεν υπάρχει. Δηλαδή μπορεί να τα παραδείχνει να δείς τη λοχωρία σ' κάποιους. Οπότε σαν λοχωρία μπορεί να υπάρχει στη δύσκολη σκεφτόμασέ. Καλύπτω να μην συμβαίνει έτσι. Δηλαδή, θα έρθει κάποιος, θα δει τους νευρώνιους σου και θα πει πως η δέσφυνα σκέφτεται τώρα αυτό το πράγμα. Εν δυνάμει πως θα μπορούσε να γίνει ένα τύο πράγμα. Ό,τι σκεφτόμαστε δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μια καπιά χημία μέσα στον εγκέφαλο, συνάψεις και νευρώνιους και τα λοιπά. Άρα στο βαθμό που ο εγκέφαλός μας είναι κομμάτι της πραγματικότητας και φτιάχεται μυλικά που συναντάμε στη φύση γύρω. Άρα, άρα, άρα λοιπόν υπάγεται στην πραγματικότητα. Δεν είναι γεγονός γιατί στην πραγματικότητα ο μόνος που έχει το στόμα του και φλιαρεί είμαστε εμείς. Την ώρα που, άμα δούμε τη βιολογική μας τη σύνταξη, νοιάζουμε πάρα πολύ με τα πιθηκάκια, με τα πουλιά που επίσης έχουν γλώσσα και τα λοιπά. Δηλαδή, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Άρα, ανάγονται τα πάντα εκεί σε νευρώνες και σε συνάψεις ή παίζεται κάτι άλλο, ναι. Οπότε, αύριο θα συνεχίσουμε με το ζήνο, ναι. |
