| μάθημα φαρμακευτικής: Είμαστε σε ένα σημείο που κάναμε μια πρώτη περιγραφή του πως, πιθανόν, δύο ατομικά τροχιακά, δεν είναι μπαλίτσες αυτά εδώ πέρα, είναι μια φοντρική συνοπτική περιγραφή του ένας τροχιακού κάποιου ατόμου. Ας πούμε η τρογόνου για να έχουμε το απλούς τρομμοντέλος στα χέρια μας. Αυτό είναι το πρόβλημα. Αυτό είναι το πρόβλημα. Αυτό είναι το πρόβλημα. Αυτό είναι το πρόβλημα. Αυτό είναι το πρόβλημα. Αυτό είναι το πρόβλημα. Αυτό είναι το πρόβλημα. Αυτό είναι το πρόβλημα. Σφαίρας, το άλλο αντίστοιχο ενέστροχιακό, σε αυτή την θέση που έχουν τοποθετήσει τα άτομα, είναι μακριά το ένα από το άλλο. Έτσι, κατά συνέπεια, δεν γνωρίζει το ένα το άλλο, δεν τον ενδιαφέρει τι γίνεται. Μπορούμε να περιγράψουμε το ηλεκτρόνιο εδώ πέρα με τους όρους της κυματικής συνάντησης που ξέρουμε. Αν τα άτομα έχουν μια πορεία κατά μήκος αυτού του άξονα, που τελικά θα γίνει ο άξονας των δεσμού τους, τότε κάποια στιγμή αυτές οι κυματικές συνάντησες θα επικαλυφθούν. Δίνω εδώ πέρα ένα παράδειγμα. Έχουμε γλυσιάσει, ναύτι οι πυρήνες. Αυτό το σημείο που το έχουμε γραμμοσκιάσει εδώ πέρα, είναι το σημείο που έχει γίνει η επικάλυψη της μίας από την άλλη κυματική συνάντηση. Προφανώς, αυτή η περιγραφή εδώ πέρα είναι χοντρική και απλοποιημένη. Εγώ έχω υποθέσει ότι γίνεται τίποτα. Γλυσιάζουν δύο σφαίρες και μπαίνουν η μία μες στην άλλη. Εντάξει? Αυτό μπορεί να γίνεται μόνο σε κάποιες ταινίες. Στην πραγματικότητα, η κατάσταση δεν είναι καθόλου έτσι. Όμως, ξεκινάμε να το σκεφτούμε. Έστω λοιπόν, την πισάσαν και έκαναν αυτό. Μία συνάντηση μπήκε μες στην άλλη. Τι θα γίνει? Προφανώς, σε αυτήν εδώ την περιοχή που έχουμε την επικάλυψη, δεν μπορώ να χρησιμοποιώ τις συνάντησες που είχα χρησιμοποιήσει προηγουμένως. Αυτές που αναφέρατε όταν στον ΕΕΣ ηλεκτρόνιο του ατόμου του ιδεογόνου. Πρέπει να σκεφτώ να βρω κάτι άλλο. Αυτό το κάτι άλλο είναι ότι πρέπει να καταλάβω, καταρχήν, τι κάνουν αυτές οι κυματικές συναρτήσεις καθώς επικαλυπτονται και στη συνέχεια να λύσω κάποιο μαθηματικό ζήτημα. Το μαθηματικό ζήτημα, είπαμε εδώ μεταξύ μας, θα το αφήσουμε απ' έξω. Εντάξει? Είναι πολύ μπλεγμένα μαθηματικά, που δεν μας χρειάζονται άλλωστε. Εκείνο που θέλουμε είναι το ποιοτικό χαρακτηριστικό του πώς θα μοιάζει η συνολική κυματική συναρτήση στη συνέχεια και το ημιποσοτικό χαρακτηριστικό του ενεργιακό. Αυτή η καινούργια κυματική συναρτήση που θα προκύψει, προφανώς ούτε ένα εις μπορεί να λέγεται, ούτε με την ίδια συναρτήση να περιγράφεται, ούτε τους ίδιους κυματικούς αριθμούς να έχει, ούτε την ίδια ενέργεια να έχει με τις προηγούμενες. Συνεπώς εμάς μας ενδιαφέρει μόνο η απεικόνιση του τι θα συμβεί αν η προσέγγιση είναι τέτοια, βλέπετε το έχω σημειώσει, να είναι με την ίδια φάση. Η απεικόνιση λοιπόν για το πώς θα μοιάζει η συνολική κυματική συναρτήση και δεύτερον μια προσέγγιση του που θα βρίσκεται ενεργιακά, διότι παραλαμβάνω ούτε με τους ίδιους όρους με το το εδώ που θα περιγράφεται σαν συναρτήση, αλλητική έκπραση, ούτε με την ίδια ενέργεια. Παρακτικά λοιπόν έχετε εσείς το μυαλό σας το εξής, αν η επικάλυψη γίνει με τέτοιο τρόπο, δηλαδή οι δύο φάσεις είναι ίδιες, τότε εκείνο που συμβαίνει είναι πως έχουμε μία δημιουργική συμβολή. Είναι σαν η μία κυματική συναρτήση να μπαίνει μες στην άλλη και να αυξάνεται το αποτέλεσμά τους. Και αυτό το αποτέλεσμα είναι σταθεροποίηση για το μόριο. Σταθεροποίηση τι σημαίνει? Χαμηλότερη ενέργεια. Στον άξονα των ενεργειών ακούμε το 1s τροχιακό του ιδρογόνου είναι εδώ, προφανώς και το άλλο 1s του άλλου ιδρογόνου είναι εδώ, στο ίδιο ύψος. Όταν συμβεί αυτού του είδους επικάλυψη, αυτό το τελικό αποτέλεσμα τι θα είναι? Ένα καινούργιο τροχιακό. Πού θα βρίσκεται αυτό ενεργειακά? Χαμηλότερα. Σταθεροποίηση λοιπόν, χαμηλότερα. Και η σχηματική επικόνιση, αυτό που χρειάζεται να δείτε με το μυαλό σας, είναι αυτό εδώ πέρα. Να οι θέσεις των δύο πυρήνων, να και η περιγραφή, χοντρικά επαναλαμβάνω έτσι, ποιοτικά, της σχηματικής συνάντησης εδώ. Τι βλέπουμε λοιπόν, δεν είναι ένας κύκλος κι άλλος ένας κύκλος. Έχουμε εδώ μια σημαντική αύξηση αυτής της νέας σχηματικής συνάντησης ψ. Ανάμεσα στάτομα. Αύξηση τι σημαίνει? Αντί να είναι μια μικρή μπάλα, είναι μια μεγάλη μπάλα. Θυμηθείτε τι θα πει τροχιακό. Είναι ο χώρος μέσα στο οποίο έχουμε τουλάχιστον 30% της πιθανότητας να βρεθεί ένα ηλεκτρόνιο. Τι σημαίνει εδώ αυτό έχει γίνει μεγάλο, έχει αυξηθεί. Έχω αυξημένη πιθανότητα να βρεθεί όλο το ηλεκτρόνιο εκεί πέρα. Ηλεκτρόνιο άμεσα σε δυο άτομα σημαίνει χημικό δεσμό. Αυτό λοιπόν ονομάζεται δεσμικό τροχιακό. Και προφανώς δεν αναφέρεται σε αυτό το άτομο, ούτε σε αυτό το άτομο, αναφέρεται στο μόριο. Είναι ένα δεσμικό μοριακό τροχιακό. Εντάξει. Σκεφτείτε λοιπόν αυτό. Επικάλυψη με την ίδια φάση. Έχω συμπαντισμό σταθερότερης κατάστασης, πιο κάτω ενεργιακά, δεσμικής, που σημαίνει αύξηση της πιθανότητας να βρεθεί και τουλεπτρόνια άμεσα στους δυο πυρήνες. Όμως μπορεί και προσέγγισα να είναι τέτοιο τύπο. Προσέξτε, η μία φάση είναι αυτή, η άλλη είναι αυτή. Έτσι, η θετική ή η αρνητική, ας το πούμε. Για σκεφτείτε λοιπόν, να έχουμε μία τέτοια επικάλυψη. Το δείχνω, έτσι, η ίδια φάση, διαφορετική εφάση. Εδώ λοιπόν, στην περιοχή της επικάλυψης, τι φαντάζεις ότι θα γίνει. Μία συμβολή των κοιμάτων συναντήσεων, αλλά καταστροφική. Η μία έρχεται με θετική φάση, άλλη με αρνητική. Το αποτέλεσμα είναι καταστροφή. 0. Εντάξει. Αυτό σημαίνει αποσταθεροποίηση για το σύστημα. Άρα, αν εδώ ήταν οι ενέργειες του 1s και 1s τροχιακού, τρατόμα του υδρογόνου, αυτό το τροχιακό που θα προκύψει από εδώ πέρα, θα πρέπει να βρίσκεται ψηλότερα ενδιακά. Εντάξει. Και σαν απεικόνιση, πώς μπορούμε να το έχουμε στο μυαλό μας. Αφού, εδώ, στην περιοχή της επικάλυψης, η μία συνάντηση καταστρέφει την άλλη, την ανερή, κάντε τέτοιο. Πυρήνας και πυρήνας. Βλέπετε, κρατάω τις φάσεις. Η αρνητική, ας το πούμε, είναι τούτοι εδώ. Η θετική είναι τούτοι εδώ πέρα. Και εδώ, υπάρχει μια ολόκληρη περιοχή τώρα πια, που δεν υπάρχει πιθανότητα να βρίσκεται το ηλεκτρόνιο. Αν δεν υπάρχει ηλεκτρόνιο ανάμεσα στα δύο άτομα, αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει δεσμός. Εντάξει. Αυτό, λοιπόν, είναι ένα μωριακό τροχιακό, έτσι, γιατί στο μόλιο ανταποκρινεται όχι σε ένα άτομο, που είναι αντιδρασμικό. Βάζεις ηλεκτρόνιο εκεί πέρα, δεν δημιουργείς δεσμό. Τον καταστρέψεις, μάλιστα. Κατανοητό. Συνεμώς, μπορώ να έχω προσέγγιση δύο S τροχιακών με τέτοιον τρόπο. Με συμφωνία φάσης, όπου έχουμε δημιουργική συμβολή, συγκρατίζεται ένα μωριακό τροχιακό χαμηλότερες ενέργειες, που περιγράφεται κάπως έτσι, είτε με διαφωνία φάσης, όπου η συμβολή είναι καταστροφική, έχουμε συγκρατισμό ενός τροχιακού με ψηλότερη ενέργεια, εδώ το δω. Δεσμικό, αντιδρασμικό, χαμηλότερες ενέργειες, ψηλότερες ενέργειες. Σταθεροποίηση για το σύστημα από σταθεροποίηση για το σύστημα. Εντάξει. Πάμε ένα βήμα παρακάτω τώρα. Ας αφήσουμε το ιδρογόνο, έτσι, με το ένα στροχιακό που είναι ευολικό, είναι μια σφαίρα. Ας πάμε στην περίπτωση που έχω κάποιο πέτροχιακό, το δύο πέτροχιακό ενός ατόμου. Ποιοι άτομο έχουν δύο πέτροχιακά διαθέσιμα για να δουλέψουν, όλα όσα βρίσκονται στη δεύτερη περίοδο. Όλα εκείνα που μας ενδιαφέρουν από άποψη βιολογίας, ο άνθρακας, το άζοδο, το οξυγόνο, αντί και το φθόλαιο. Εντάξει. Όλα αυτά λοιπόν έχουν δύο S και δύο P τροχιακά να χρησιμοποιήσουν. Να λοιπόν τα δύο P. Τι βλέπετε εδώ? Ένα άτομο και ένα άλλο άτομο. Και πώς προσεγγίζουν αυτά τα δύο πέτροχιακά? Τέτα τέτ. Κεφάλι με κεφάλι. Η ίδια φάση. Μοιάζει αυτό σε κάτι που έχετε δει ήδη προηγουμένως? Το όμως όχι απολύτως. Ναι, απολύτως όχι. Αλλά αν αυτά τα δύο συνεχίζουν να κινούνται στον άξονα του δεσμού, τι θα γίνει? Θα επικαλυφθούν αυτά εδώ τα τροχιακά τους. Αυτά εδώ θα επικαλυφθούν με συμφωνία ή διαφωνία φάσης? Συμφωνία φάσης. Άρα, εδώ βρισκόμαστε. Συμφωνία φάσης, σταθεροποίηση για το σύστημα, θετική συμβολή. Κάπου σίγουρα είναι το αποτέλεσμα στο τέλος. Δηλαδή, αύξηση της πιθανότητας να βρεθεί το ηλεκτρόνιο εδώ ανάμεσα στους πυρήνες. Θα το ζουγραφίσουμε? Αν λοιπόν αυτά πλησιάσουν αρκετά κοντά και οι πυρήνες πια είναι εδώ, τότε θα έχουμε μία αύξηση αυτής της κυματικής συνάντησης εδώ. Και αυτό το τροχιακό δεν μοιάζει κάπως έτσι. Μωριακό τροχιακό, έτσι, που έχει προκύψει από την επικάλυψη, την δημιουργική, όχι την καταστροφική, δύο τροχιακών τύπου 2π. Όπου όμως έρχονται, έτσι, το ένα ακριβώς απέλευνται στο άλλο, τέτα τέτ. Και τώρα να δούμε τι γίνεται όταν έχουμε τέτα και, εδώ, το κεφάλι στην ουρά. Αν αυτά τα δύο τροχιακά συνεχίζουν και πλησιάζουν, γιατί τα άτομα τους πλησιάζουν, τι θα γίνει, εδώ, στην περιοχή που θα γίνει η επικάλυψή τους. Θα μοιάζει αυτή η εικόνα με κάτι που έχετε δει ήδη. Θα μοιάζει με αυτό, γιατί θα είναι ακριβώς το ίδιο, θα μοιάζει όμως αρκετά. Τι θα συμβεί, εδώ, στην περιοχή που αυτές οι δύο φάσεις θα συναντιωθούν, θα αλληλοανερεθούν. Κατά συνέπεια, ας κρατήσουμε την ισοδοτία, περίπου έτσι θα είναι τα πράγματα. Ένα μικρό κομματάκι θα περισσέψει, εδώ, και ένα μικρό, εδώ. Αυτό, λοιπόν, είναι το αντιδυσμικό και αυτό το αντιδυσμικό τροχιακό, που προκύπτει αν προσεγγίσουν δύο τροχιακά τύπου Π, το ένα απέναντι στο άλλο. Δυσμικό, αντιδυσμικό, χαμηλότερο ενεργειακά, σηλότερο ενεργειακά σταθεροποίηση από σταθεροποίηση. Θα υπήρχε, όμως, περίπτωση, καθώς δυο άτομα πλησιάζουν, να πλησιάσουν μεταξύ τους δύο τροχιακά τύπου Π, όχι το ένα απέναντι στο άλλο, αλλά το ένα πλάγια στο άλλο. Αφού θα μπορούσε να γίνει αυτό, ας προσπαθήσουμε να το παραστήσουμε εδώ. Να λοιπόν το ένα άτομο με το ένα πέτροχιακό του, να και το άλλο άτομο με το δικό του πέτροχιακό. Και η κατεύθυνση είναι αυτή, προσέγγιση πάνω στον άξονα του δεσμού. Για σκεφτείτε λοιπόν τώρα, τα δύο άτομα πλησιάζουν, οι δύο αυτές κυματικές συναντήσεις πλησιάζουν. Κάποια στιγμή μπορεί να προκύψει η επικάλυψη μεταξύ τους. Τι αποτέλεσμα θα θα είχα σε εκείνη την περίπτωση. Σε εκείνη την περίπτωση αν οι δύο πυρήνες ήταν ας πούμε εδώ. Εδώ έχουμε επικάλυψη των θετικών φάσεων, θα δημιουργούταν κάτι τέτοιο. Και εδώ θα είχαμε επικάλυψη των αρνητικών φάσεων ή ανάποδα όπως θέλετε πείδωτο. Τι έχουμε εδώ, συμβολή των φάσεων δημιουργική. Συμβολή των φάσεων δημιουργική. Ξηματίζεται ένας μεγάλος λοβός με τη μία φάση και ένας μεγάλος λοβός με την άλλη φάση. Βλέπετε λοιπόν τώρα σε τι μας ωφελεί το να κρατάμε σημείωση για το τι φάση είχε το τροχιακό μας. Το είχα τονίσει και παλιότερα. Το τροχιακό και η ζωγραφιά που κάνουμε εδώ για την εικόνησή του μας είναι την πιθανότητα να βρεθεί εκεί πέρα το ηλεκτρόνιο. Μα η πιθανότητα πάντα θετική. Άρα το που γίνεται είναι 0. Εγώ γιατί κρατάω το συμβολισμό της φάσης. Τον κρατάω για αυτόν εδώ. Θετική φάση ή αρνητική. Ή αρνητική ή θετική όπως το θέλετε. Μπορείτε να φανταστείτε τι θα γίνει στην περίπτωση που τα δύο πέ τροχιακά πλησιάσουν με αντίθετες φάσης. Το ένα λοιπόν πέ τροχιακό θα είναι εδώ και το άλλο εδώ. Το ένα θα είναι εδώ λοιπόν και το άλλο εδώ. Το ένα θα έχει αυτές τις φάσεις εδώ πάνω κάτω και το άλλο κάτω πάνω. Όταν λοιπόν συνεχίσει η προσέγγιση μεταξύ τους τι θα έχουμε σε αποτέλεσμα. Αυτή εδώ η φάση θα αναρρέσει αυτήν εδώ στην περιοχή που θα επικαλυπτόταν. Συνεπώς θα έχω κάποιο περίσεμα προς τα έξω και αυτή θα αναρρέσει αυτήν εδώ. Θα έχω λοιπόν και εδώ ένα περίσεμα κάπως προς τα έξω. Να την λοιπόν δύο πιερίνες. Να και το υπόλοιπο του τροχιακού το οποίο σχηματίστηκε. Πολύ σκόρφιο δε σας φαίνεται. Αυτό κι αν είναι αντιδεσμικό. Δεσμική λοιπόν προσέγγιση και αντιδεσμική τροχιακών τύπου πέ που είναι πλάγια όμως. Όχι το ένα πέντε στο άλλο. Εντάξει. Είναι πλάγια αυτή η επικάλυψη που γίνεται. Να τόσο άξονα στο δευτερό του δεσμού. Να λοιπόν το δεσμικό και το αντιδεσμικό. Αυτά εδώ πέρα πρόκειψαν από επικάλυψη έστροχιακών. Αυτά εδώ πρόκειψαν από επικάλυψη πετροχιακών. Αυτά εδώ όταν η επικάλυψη είναι απέναντι το ένα τροχιακό στο άλλο. Αυτά εδώ όταν τα τροχιακά είναι πλάγια. Πολλά φαίνονται, δε είναι. Και περίεργα. Όχι εντελώς περίεργα αν χαθείτε και το σκεφτείτε κάπως. Σκεφτείτε την αντιστοίχηση που προσπαθώ να δώσω εδώ αλλά δεν την ολοκλήρωσα. Έχουμε τα ατομικά τροχιακά και τα μωριακά τροχιακά. Τα ατομικά τροχιακά είναι προφανώς ατομικές σχηματικές συναρτήσεις. Τα μωριακά τροχιακά είναι μωριακές σχηματικές συναρτήσεις. Στο άτομο το χαρακτηριστικό πράγμα ποιο είναι. Το σταθερό σημείο εκείνο που με ενδιαφέρει. Ο πυρήνας και κοιτάω εδώ τι γίνεται γύρω από αυτόν. Σε ένα μόριο είναι ο άξονας του δεσμού. Το ένα άτομα έρχεται από εδώ, το άλλο από εδώ. Η κατεύθυνση πάνω στη οποία κινούνται είναι ο άξονας του δεσμού. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό σε ένα δεσμό. Όσον αφορά το άτομο, οι ατομικές συναρτήσεις χοντρικά κατατάσσονται σε 5 τύπου συναρτήσεις. Τι θα πει εστροχιακό. Έχει σφαιρική κατανομή συμμετρική γύρω από το πυρήνα. Ο πυρήνας γύρω από αυτόν έχει συμμετρική κατανομή. Εντάξει, το εστροχιακό. Το παιτροχιακό τι έχει. Έχει δύο περιοχές με δύο διαφορετικές φάσεις. Οι περιοχές είναι συμμετρικές όπως προς το πυρήνα. Αλλά στη μια περίπτωση η φάση είναι θετική, στη άλλη είναι αρνητική. Και υπάρχει και μια περιοχή εδώ που περνάει ακριβώς από το πυρήνα, που δεν υπάρχει πιθανόντε να βρίσκεται η ηλεκτρόνια. Ας σταματήσουμε εδώ. S ατομικό τροχιακό, το χαρακτηριστικό είναι ο πυρήνας και η συνάρτηση είναι συμμετρική γύρω από αυτόν. Δεσμός. Το χαρακτηριστικό είναι ο άξονας του δεσμού. Για να δούμε αυτό εδώ. Ξαναθυμίζω, έχουμε εδώ επικάλυψη ενός S με ένα άλλο S τροχιακό. Καθώς υπομπλησιάσανε, νάτος ο άξονας του δεσμού. Για να το δείτε. Υποθέστε, λοιπόν, ότι παίρνετε αυτό το τροχιακό και το στρίβετε γύρω από τον άξονα του δεσμού. Εγώ, βέβαια, καλλιτεχνικός δεν το έχω κάνει εντελώς σωστά, αλλά είναι συμμετρική η κατανομή του. Κοιτάξτε αυτό το τροχιακό. Συγγνώμη. Κοιτάξτε αυτό το τροχιακό. Το χαρακτηριστικό είναι ο άξονας του δεσμού. Φορείτε ότι το χαλτάτε έτσι στα χέρια σας και κάνετε την περιστροφή γύρω από τον άξονα του δεσμού. Αν εγώ, λοιπόν, είχα φτιάξει ένα μοντέλο από αυτό το πράγμα, εδώ, με φέρει ζόλ. Μια άσπρη μπάλα, μια μαύρη μπάλα. Κτισένωνα με ένας ύδρο. Και σέλεγα, το βλέπετε? Ναι, τώρα κλείστε τα μάτια σας. Μην το περιέστρεψα. Ξανανοίξτε. Θα μπορούσατε να καταλάβετε αν το περιέστρεψα ή όχι. Αυτό θα πει έχει συμμετρική κατανομή. Συμμετρική κατανομή, λοιπόν, με η ίδια φάση, αυτό κι ας έχει διαφορετικές φάσεις, έχει συμμετρική κατανομή γύρω από τον άξονα. Εδώ υπάρχει μια σφαίρα με τη μια φάση, εδώ υπάρχει μια σφαίρα με την άλλη φάση, στη μέση τίποτα, γύρω από τον άξονα είναι συμμετρικό. Για να έρθουμε εδώ. Ας κάνουμε πάλι το ίδιο παιχνίδι. Θα φαινόταν να υπάρχει καμιά διαφορά αν το περιέστρεφα, έτσι. Εδώ. Αυτό φαίνεται το πιο σκόρπιο απ' όλα, έτσι. Αυτό φαίνεται το πιο σκόρπιο απ' όλα, δεν είναι. Έχουμε τέσσερις διαφορετικές περιοχές, εδώ. Όμως, αν περιστρέψω γύρω από τον άξονα του δεσμού, είναι συμμετρικό. Όλα αυτά, λοιπόν, είναι σύγματροχιακά. Δέστε, στο άτομο S5, στο μόριο, σύγμα, πι και δέλτα. Ένα S τροχιακό, λοιπόν, μπορεί να είναι αυτού του τύπου. Μπορεί να είναι και αυτού του τύπου. Σημειώνω πάντοτε, έτσι, μεταγύζεις σε θέση των ατόμαν. Μπορώ να καταλάβω ότι αυτό εδώ είναι σύγμα-τύπου μολιακό τροχιακό και, μάλιστα, προέρχεται από επικάλυψη S τροχιακών. Εντάξει. Μπορεί το τροχιακό μου να έχει αυτήν την εικόνα. Πάλι είναι σύγμα-τύπο. Μπορεί να έχει και αυτήν την εικόνα. Πάλι είναι σύγμα-τύπο. Μόνο που αυτά εδώ προέρχονται από επικάλυψη 5 ατομικών τροχιακών. Όλα, όμως, είναι συμμετρικά σε περιστροφή γύρω από τον άξονο του δέσμο, που είναι τώρα το χαρακτηριστικό. Όλα αυτά εδώ πέρα, λοιπόν, έχουν αντίστοιχεια με αυτό το S τροχιακό στάτομα. Εντάξει. Και πώς θα τη συμβολίζω εδώ πέρα στο άτομο. Συμβολίζω το 1S, το 2S, το 5S, το δεν ξέρω εγώ τι. Το νούμερο μπροστά είναι, έτσι, η τιμή του κύρου κυματικού αριθμού. Εδώ πέρα δεν υπάρχουν οι αντίστοιχοι κυματικοί αριθμοί, τελειώσαν. Δεν μπορούν να περιγράψουν τις κυματικές συναρτήσεις, έτσι. Όμως θα βρούμε έναν τρόπο πώς θα περιγράφουν τη διαδοχή τους. Αυτό είναι σίγμα τροχιακό και αυτό είναι σίγμα τροχιακό, ναι. Αυτό είναι δεσμικό και αυτό είναι αντίδεσμικό, όμως. Αυτό θα πρέπει κάπως να το περιγράφουμε εδώ πέρα. Δεν υπάρχουν δεσμικά και αντιδεσμικά τροχιακά, έτσι. Είναι κυματικές συναρτήσεις ενός ατόμου. Εδώ κάπως θα πρέπει να διακρίνονται. Συμφωνήσαμε λοιπόν να κάνουμε αυτήν την παραδοχή. Σίγμα και σίγμα στεράκι. Σίγμα τροχιακό είναι αυτό. Που είναι δεσμικά. Σίγμα στεράκι είναι αυτό. Και αυτό που είναι αντιδεσμικά. Εντάξει. Σίγμα λοιπόν και σίγμα. Σίγμα στεράκι και σίγμα στεράκι. Σίγμα τύπου τροχιακά, δεσμικά ή αντιδεσμικά. Εντάξει. Ωραία. Για να δούμε τις άλλες δύο κυματικές συναρτήσεις. Αυτές που τρομίσαμε και φτιάξαμε εδώ. Δύο Π τύπου τροχιακά, τα οποία πλησιάζουν, καθώς πλησιάζουν τα άτομα, πλάγια. Το ένα προς το άλλο. Έτσι, η προσέγγιση τους μου δίνει θετική συμβολία ανάμεσα σε αυτές τις φάσεις. Θετική συμβολία ανάμεσα σε αυτές τις φάσεις, τη δημιουργική. Εδώ λοιπόν έχουμε το σχηματισμό μιας συνολικής φάσης τέτοιου τύπου. Εδώ μιας συνολικής φάσης τέτοιου τύπου. Έτσι, το συν και το πλήν, ή όπως θέλετε να ονομάσετε. Εδώ υπάρχει διαφορά. Δεν είναι αυτό το τροχιακό συμμετρικό ως προς τον άξονο του δεσμού. Αυτό εδώ σαν σχήμα μπορεί να είναι ίδιο με αυτό. Εδώ όμως έχω τη μία φάση και εδώ έχω την άλλη φάση. Και επίσης έχω ακριβώς την περιοχή του άξονο του δεσμού που δεν υπάρχει πιθανότητα να βρίσκεται το ηλετρόνιο. Να ο άξονος του δεσμού και εδώ. Πολύ χειρότερα είναι τα πράγματα εδώ πέρα, αλλά είναι ανάλογα. Υπάρχει συμμετρική κατονομή σαν έκταση στον χώρο. Αυτό είναι ίσο με αυτό και αυτό ίσο με αυτό. Εντάξει. Όμως έχουν διαφορετική φάση. Ωραία. Αλλά το σύστημα εδώ πέρα δεν είναι συμμετρικό όσον αφορά την περιστροφή γύρω από τον άξονο του δεσμού. Εντάξει. Και επιπλέον υπάρχει οπωσδήποτε αυτό το επίπεδο του άξονα του δεσμού που δεν υπάρχει πιθανότητα να βρεθεί αυτό το ηλετρόνιο. Αυτό μου θυμίζει πάρα πολύ αυτά εδώ. Τα πέ ατομικά-τροφιακά. Η μία φάση εδώ, η άλλη εκεί. Δεν υπάρχει λοιπόν συμμετρία ως προς τούτο και υπάρχει και ακριβώς αυτό το επίπεδο που περνάει από τον πυρήνα που δεν υπάρχει πιθανότητα να βρεθεί το ηλετρόνιο. Εδώ είναι αυτό το επίπεδο που ρελαμβάνει το δεσμό. Υπάρχει λοιπόν αντιστοιχία αυτόν εδώ, των τροφιακών, με τα πέ ατομικά-τροφιακά. Και κατά συνέπεια θα κάνω εγώ τη ζωγραφιά μου εδώ. Αυτό είναι το ένα. Και αυτό είναι το άλλο τροφιακό. Και περιμένω να μου πείτε εσείς πώς θα τα ονοματίσω. Πι μοριακά-τροφιακά. Κατά τη στιχία όπως και πριν, πι και πιαστεράκι. Το πι και το πιαστεράκι. Το δεσμικό, διότι υπάρχει ηλεκτρόνιο άμεσα στους πυρήνες, αντί δεσμικό δεν υπάρχει. Εντάξει. Στην περίπτωση των δέλτα μοριακών-τροφιακών δεν θα μπούμε. Είναι αρκετά τραγική και αρκετά άχρηστη για μας. Ας δείτε πώς είναι τα δετροφιακά. Έχουμε δύο λοβούς και άλλους δύο από κάτω. Να πλησιάζουν τα δετροφιακά κάπως έτσι. Και να κάνουν αυτή την πλάγια επικάλυψη. Τότε δημιουργείται αυτό που λέμε δέλτα δεσμός. Σε σπάνιες περιπτώσεις τον βρίσκουμε. Δεν είναι κάτι που αφορά εμάς. Κρατούμε την αναλογία μέχρι αυτό εδώ πέρα το σημείο. S και P ατομικά τροφιακά, σίγμα και πι. Τώρα έχουμε σίγμα δεσμικά και αντιδεσμικά, πιαν δεσμικά και αντιδεσμικά. Εκνευριστικό αλλά χρήσιμο. Και δείτε για ποιο λόγο είναι χρήσιμο στη συνέχεια. Θα πιάσουμε να μελετήσουμε με τέτοιου είδους απλούς όρους το μόριο του οξυγόνου. Φτάσαμε πλέον στο μόριο του οξυγόνου. Για το μόριο του τρογούνου τα πράγματα είναι απλά. Προσεγγίζει η μία κυματική συνάντηση στην άλλη. Εκθετική συμβολή, αρνητική συμβολή. Χαμηλότερο ενεργιακά, ψηλότερο ενεργιακά, τελείωσε. Αυτό ας πούμε είναι λίγο πολύ κατανοητό. Κλεισιάζουν τώρα δύο άτομα οξυγόνου το ένας προς το άλλο. Για να το κάνουμε αυτό θα χρειαστεί πρώτα απ' όλα να σβήσουμε λίγο το πίνακα. Θα ήθελα να σκεφτούμε τι έχουμε πει μέχρι τώρα. Τι ξέρουμε εμείς για το άτομο του οξυγόνου μέχρι αυτή τη στιγμή. Ξέρουμε τον ατομικό του αριθμό, ξέρουμε την διαδοχή, την ενεργιακή των κυματικών συναρτήσεων στο άτομο του οξυγόνου. Και ξέρουμε πόσα ηλεκτρόνια χρειάζεται να βάλουμε. Αυτό δεν είναι. Το άτομο του οξυγόνου λοιπόν έχει ένα S τροχιακό. Έχει δύο S τροχιακό και δύο πέτροχιακά. Είναι στη δεύτερη περίοδο. Ο κ. Καδικός αριθμός είναι δύο. Ένα το ένα S τροχιακό, ένα το δύο S τροχιακό, τρία τα δύο πέτροχιακά. Ωραία. Ποιος είναι ο ατομικός αριθμός του οξυγόνου? Οχτώ. Κατά συνέπεια έχει οχτώ πρωτονοί στον πυρήνα και οχτώ ηλεκτρόνια. Το πυρήνα και οχτώ ηλεκτρόνια πρέπει να τα χτωπίσω εδώ. Προφανώς λοιπόν ξεκινώντας με την αρχή του Παουλή και των Κανόνων του Χούντ, θα ξεκινήσω από εδώ. Χαμηλότερη ενέργεια. Τα δύο πρώτα. Το τρίτο, το τέταρτο. Προσέξτε τώρα. Το πέμπτο, το έκτο, το έβδομο. Και το όγδο. Εντάξει. Έχω λοιπόν εδώ γράψει αυτά που μπορούσα για το άτομο τοξιγόνου. Έβαλα στη σειρά τις ενιακές καταστάσεις, τοποθέτησα πάνω τα ηλεκτρόνια που έπρεπε και αυτό είναι όλο το οποίο πρέπει να κάνω. Εντάξει. Πολύ ωραία. Προφανώς το ίδιο πράγμα μπορώ να κάνω στη συνέχεια. Και εδώ. Από την άλλη μεριά. Το άλλο άτομο τοξιγόνου. Θα είχε υποθέσει ότι αυτό είναι μια οριζόντια γραμμή. Ένα έστροχιακό, χαμηλότερα ή ψηλότερα, που να καταλαβάνεται ή να μην καταλαβάνεται από ηλεκτρόνια. Στο ίδιο ύψος, στην ίδια ενέργεια, με δύο ηλεκτρόνια. Το ίδιο και εδώ. Έτσι. Το ίδιο και εδώ. Ας τοποθετήσουμε και τα ηλεκτρόνια μας εδώ. Ένα, δύο, τρία, τέσσερα. Και αρχίζω τώρα να σκέφτομαι τι θα συμβεί όταν το ένα άτομο οξυγούν αρχίζει να πλησιάζει το άλλο. Φυσικά μπορώ να θεωρώ ότι τα δύο άτομα πλησιάζουν ταυτόχρονα το ένα προς το άλλο. Αυτό είναι κάτι λογικό και βολικό. Όμως, επίσης βολικό και λογικό είναι να θεωρήσω ότι είναι ένα καρφωμένο και πλησιάζει το άλλο προς αυτό. Από την άποψη του τι θα συμβεί στο τέλος δεν έχει καμιά διαφορά. Ωραία. Τώρα, όσο τα άτομα είναι μακριά και δεν καταλαβαίνει το ένα την υπέρξει το άλλο, οι καταστάσεις περιγράφονται όπως τα έχω δώσει εδώ. Με τα ατομικά τροχιακά, το 1 στο 2 στο 2π και την κατρονομή των ηλεκτρονιών εκεί πέρα. Όταν τα άτομα αρχίζουν και πλησιάζουν τόσο που το ένα αρχίζει και καταλαβαίνει την υπέρξει το άλλο, τότε αρχίζουν και σχηματίζονται μωριακές κυματικές συναρτήσεις, παύουν πια να υπάρχουν αυτά εδώ πέρα και δημιουργούνται μωριακά τροχιακά. Πώς δημιουργούνται? Δημιουργούνται ως εξής. Κατ' αρχήν, φανταστείτε ότι το 1s τροχιακό είναι κάπου εδώ πέρα, το 2s είναι κάπου εδώ παρά έξω. Δεν είναι μεγαλύτερο. Το 2π ακόμα μεγαλύτερο, έχει κάποια έκθεση στον χώρο. Προχωρώνως, λοιπόν, θα έλεγε ένας με στο μυαλό του, το 1s και το άλλο 1s τροχιακό δεν πρόκειται ποτέ να πλησιάζουν τόσο πολύ που να κάνουν κάποια άλλη επιδράση. Έτσι δεν είναι. Θα έλεγε λοιπόν κάποιος ότι εδώ τα πράγματα είναι κάπως έτσι. Οι δύο ενεργιακές καταστάσεις θα μείνουν εκεί, στο ίδιο σημείο, χωρίς να έχουν καμία αλλείωση. Δεν θα υπάρξει καμία επιδράση πάνω σε αυτές. Ας το δεχτούμε, κατ' αρχήν. Στη συνέχεια, πλησιάζοντας τα άτομα, μεταξύ τους, τι θα συμβεί. Το 2s τροχιακό του ενός θα ελληνική επιδράση με το 2s τροχιακό του άλλου. Αυτό θα μπορέσει να γίνει. Στην περίπτωση αυτή τι θα συμβεί. Τι είχαμε σωγραφίσει προηγουμένως. Δύο περιπτώσεις. Με θετική και αρνητική συμβολή. Με επικάλυψη με ίδια φάση ή διαφορετική φάση. Επικάλυψη με ίδια φάση που δίνει χαμηλότερο ενεργειακά τροχιακό, δεσμικό. Επικάλυψη με διαφορά φάσεις που δίνει ψηλότερο ενεργειακά τροχιακό, αντιδεσμικό. Άρα, εδώ, η επίδραση ανάμεσα σε αυτά, τα δύο, θα μου δώσει δύο κυματικές συναρτήσεις. Με τις τελίτσες εδώ πέρα συμβολίζω το από πού ξεκίνησαν αυτές οι κυματικές συναρτήσεις. Αυτή, λοιπόν, θα είναι μια σύγμα και αυτή μια σύγμα αντιδεσμική. Μωριακή κυματική συναρτήση που προκύπτει από την επικάλυψη των ατομικών τροχιακών. Εντάξει. Ξαναδείχνω. Ποιο είναι το άλλο? Από εδώ πηγαίνω εδώ και εδώ, από εδώ πηγαίνω εδώ και εδώ. Άστε εκεί, προς τον παρόν. Είναι μακριά, όπως εξήγησα, μπορείς να υποθέσεις ότι δεν έγινε και τίποτα μεταξύ τους. Εντάξει. Τα πέρα τροχιακά. Ξαναδείχνω τα δυο άτομα εδώ και πλησιάζω σε αυτήν την κατεύθυνση. Άρα το χαρακτηριστικό στην περίπτωσή μας είναι αυτός εδώ πέρα ο άξωνας. Προφανώς, λοιπόν, όταν αναφέρουμε σε ένα άτομο οξυγόνου και θέλω να βάλω κάποιους καρδισιανούς άξωνας, πού είναι αυτοί? Όπου θέλουν. Τη στιγμή όμως που τα αυτού απλησιάζουν δεν μπορεί τα δυο συστήματα τους να είναι έτσι. Καλώς. Πρέπει εγώ μες στο μυαλό μου να τα περιγράψουμε με έναν κοινό τρόπο. Προφανώς, λοιπόν, αυτός ο άξωνας θα είναι ο ένας, αυτός θα είναι ο άλλος και αυτός θα είναι ο τρίτος. Έχουμε, λοιπόν, έναν, δύο, τρεις άξωνας και έναν, δύο, τρεις άξωνας. Συμφωνήσαμε ο άξωνας του δεσμού να ονομάζεται ο άξωνας Ζ. Εντάξει. Έχουμε, λοιπόν, XYZ. Ωραία. Αντίστοιχα, λοιπόν, εδώ πέρα, ας τα γράψω κιόλας για να μην έχουμε δυσκολία μετά. PX, PY, PZ είναι τα τρία αυτά τροχιακά. Καθώς, λοιπόν, αυτό το οξυγόνο πλησιάζει σε αυτό το οξυγόνο. Προσέξτε τι γίνεται. Αφού δεχτήκαμε ότι ο άξωνος του δεσμού θα ονομάζεται Ζ, αυτό για να μην έχουμε μπλέξει μας το συμβουλισμό. Ο καθένας μπορούσε να λέει τι θέλει. Εγώ, ξέρετε, τα PZ τροχιακά θεωρούσαμε. Όχι, όχι, όχι, τα PX τροχιακά, γιατί αυτό ονομάζεται Ζ και πάει λέγοντας. Συμφωνήσαμε, αυτός θα είναι για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Εντάξει. Τώρα, λοιπόν, τα PZ τροχιακά δείτε πώς πλησιάζουν. Πλησιάζουν το ένα απέναντι στο άλλο. Εντάξει. Το ένα απέναντι στο άλλο. Τα PY και τα PX πλησιάζουν πλάγια το ένα στο άλλο. Αμέσως, αμέσως, έχουμε δύο διαφορετικού τύπου προσεγγίσεις. Τα τροχιακά που έχουν λοβούς πάνω στον άξονο του δεσμού, θα έρθουν και θα κάνουν επικάλυψη το ένα καταμέτωπο με το άλλο. Τα άλλα, που είναι κάθετα στον άξονο του δεσμού, προφανώς θα κάνουν πλάγια επικάλυψη. Συμφωνώ με σ' αυτό. Άρα, εκείνο που θα συμβεί είναι από εδώ. Να ξεχωρίσω ένα τροχιακό που θα μου δώσει δεσμικό και αντιδεσμικό συνδυασμό σίγμα τύπου. Και τα άλλα δύο θα μου δώσουν δύο συνδυασμούς που θα είναι π και π αντιδεσμικό. Το πζ λοιπόν και πζ θα πλησιάσουν το ένα απέναντι στο άλλο και θα μου δώσουν σίγμα μολιακά, τροχιακά, αντιδεσμικό και αντιδεσμικό. Το πx και το πy θα πλησιάσουν πλάγια και θα μου δώσουν π και π αντιδεσμικό του καθένα. Αλλά, πώς σας λέω, ο άξονος είναι αυτός. Ως προς αυτόν τον άξονο το ξεκαθαρίσαμε, γιατί διώξω εξαινευτή. Αν είμαι στο πx ή στο πy έχει διαφορά για το πώς θα πλησιάσω, πλάγια γίνεται η επικάλυψη. Είναι ισότημα, είναι ενεργειακά το ίδιο, είναι εκφυλισμένα ας το πούμε. Κατά συνέπεια, το πz και το πz θα μου δώσουν σίγμα και σίγμα αντιδεσμικό, το πx και το πy θα μου δώσουν π και π αντιδεσμικό. Οπότε, αυτά τα δύο θα έχουν την ίδια ενέργεια, θα είναι εκφυλισμένα. Και τώρα αρχίζω το μπλέξιμο. Σίγμα αυτό και σίγμα αντιδεσμικό. Και σίγμα αυτό και σίγμα αντιδεσμικό αυτό, κάπως πρέπει να τα ξεχωρίσω. Συμφωνούμε? Δηλαδή το σίγμα, ποιο σίγμα, σε ποιο σίγμα αναφέρομαι εγώ από όλα. Καλά είναι λοιπόν να δώσω εδώ μία ένδειξη ότι αυτό προκύπτει από δύο s τορθιακά, και αυτό το σίγμα προκύπτει από δύο π τορθιακά, και τα π, τα πιμωριακά τορθιακά προχωρώς προκύπτουν από π τορθιακά, έτσι. Είναι λοιπόν ένας δείκτης που λέει σίγμα που προκύπτει από δύο s, από δύο π. Ωραία. Προσέξτε τώρα τι γίνεται εδώ. Αν η κατάσταση έχει έτσι, τότε τα πράγματα είναι τόσο απλά, ας το πούμε. Έφτιαξα με κάποια λογική την αλληλεπικάλυψη των κυμαντικών συναρτήσεων του ενός οξογόνου και του άλλου. Ναι, έχω τόσες μωριακές ενεργειακές καταστάσεις όσες είχα και ατομικές. Μία, δύο και τρεις πέντε. Και πέντε δέκα. Δύο, τρεις, τέσσερις, πέντε, έξι, εφτά, οχτώ, εννιά, δέκα. Δέκα κυμαντικές συναρτήσεις τάτωμα στην αρχή, δέκα μωριακές συναρτήσεις στο τέλος. Εντάξει. Τώρα λοιπόν το επόμενο που έχω να κάνω είναι να βάλω στις ενεργειακές καταστάσεις στον μωρίο του οξυγόνου τι πράγμα. Οχτώ και οχτώ, δεκάσι ελεκτρόνια. Τώρα ξεχνάω τις ακραίες περιοχές του σχήματος. Δεν με ενδιαφέρει πια τι έγινε. Εντάξει. Της χρησιμοποίησα σαν αφητερία. Από εδώ πήγα εδώ, από εδώ πήγα εδώ και εδώ, από εδώ πήγα εδώ, εδώ, εδώ και εδώ. Τελείωσε. Τα σβήνω λοιπόν τώρα αυτά μέσα στο μυαλό μου και επικεντρώνω να το ενδιαφερούμαι εκεί. Εδώ λοιπόν πρέπει να προσθέσω, πόσα είπαμε, οχτώ και οχτώ, δεκάσι ελεκτρόνια. Να το κάνω. Θα ξεκινήσω με την αρχή του Παουλί και του γκανό του Χουντ που εφαρμόζει τα παλέγγιτα πάντοτε. Δύο, τέσσερα, πέντε, έξι, εφτά, οχτώ, εννιά, δέκα. Πείτε μου πότε να σταματήσω. Έντεκα, δώδεκα, δεκατρία, δεκατέσσερα, δεκαπέντε, δεκαέξι, δεκαεφτά. Α, σταματάω. Καλά. Αυτό σημαίνει τουλάχιστον ένας παρακολουθεί. Ωραία. Ναι, κάποια φορά ξεχνιάμαι και βάζω 27 αντί για 17. Πολλά δεν έβαλες. Μετά όμως. Εντάξει. Μερικοί είναι καλοί να το μάθουν έτσι και να τους λέω μετά πίτε μου και τον οξυγόνο τα 17 ελεκτρόνια. Ποια 17? Να το. Πολύ ωραία. Και τώρα? Τώρα, αυτή εδώ η εικόνα μου λέει κάποια πράγματα. Και αυτή η εικόνα μου λέει κάποια πράγματα για τα οποία υπάρχουν και πειραματικές αποδείξεις. Δηλαδή δεν τα λέει έτσι. Πρώτα απ' όλα, όσον αφορά τη μαγνητική συμπεριφορά του οξυγόνου. Μπορείτε να μου πείτε εσείς κάτι, γιατί που να ξέρω εγώ. Είπαμε κάποια προηγούμενη φορά κάτι τι. Τα μόρια κενικά διακρίνονται γεννώσεις, τα χημικά είδη, σε διαμαγνητικά και παραμαγνητικά. Διαμαγνητικό θα πει είναι κάτι που έχει σε όλες τις εργαϊκές καταστάσεις ζευγάρια από ηλεκτρόνια. Αρκεί να έχει ένα μόνο μονύλες ηλεκτρόνιο για να είναι παραμαγνητικό. Το μόριο του οξυγόνου είναι διαμαγνητικό ή παραμαγνητικό, με την έννοια αυτή. 1, 2, 3.5 χέρια θα μου λέγατε παραμαγνητικό, υποθέτω, ναι. Ωραία, αυξάνετε το ποσοστό. Ζευγάρι, ζευγάρι, ζευγάρι, ζευγάρι, ζευγάρι, ζευγάρι, ζευγάρι, 1, 2 μονύλες ηλεκτρόνια. 2 μονύλες ηλεκτρόνια, το μόριο του οξυγόνου είναι παραμαγνητικό. Αυτό συμβαίνει αμέσως-αμέσως από άποψη τεχνικής. Αν θέλω να πάω να μετρήσω τον διαμαγνητισμό ή τον παραμαγνητισμό μιας ουσίας, και έχω φτιάξει εδώ πέρα ένα μαγνητικό πεδίο, τι πρέπει να κάνω πρώτα. Μια μέτρηση με ένα σκαφίδιο που είναι άδειο. Γιατί όλος ο χώρος γύρω από το δείγμα μου είναι χεμάτος με αέρα. Μέσα στον αέρα υπάρχει οξυγόνο, το οποίο έναν παραμαγνητισμό θα δώσει. Φυσικά δεν είναι τερατόδης, αλλά είναι κάτι με το παραγωψήμον. Θα κάνω μία μέτρηση πρώτα χωρίς την ουσία μου και μετά με την ουσία. Και θα κάνω αφαίρεση των δυο αποτελεσμάτων. Γιατί όσο και να υπάρχει αέρας, θα υπάρχει και μέσα στους δυο πόλους του μαγνήτη. Ωραία. Να κάνουμε μια καταμέτρηση των ηλεκτρονίων σε δεσμικά και αντιδεσμικά μωριακά τροχιακά στο οξυγόνο. Γίνεται αυτό? Ε, ναι. Τώρα που κάναμε και τους συμβουλισμούς. Προσέξτε, σίγμα και σίγμα αντιδεσμικό από δυο S, σίγμα και σίγμα αντιδεσμικό από δυο Π, π και π αντιδεσμικό από τα δυο Π. Ξέρουμε ποιο είναι αντιδεσμικά και αντιδεσμικά. Δεσμικό τροχιακό, δυο ηλεκτρόνια. Δεσμικό τροχιακό, άλλα δυο ηλεκτρόνια. Δεσμικό τροχιακό, δεσμικό τροχιακό. Πόσα ηλεκτρόνια συνολικά σε αντιδεσμικά τροχιακά? Δυο, τέσσερα, έξι, οχτώ. Αντίδεσμικά τροχιακά, δυο. Το βάζουμε στην άκρη. Τρία, τέσσερα. Άρα η καταμέτρησή μας τι έδειξε εδώ πέρα. Έδειξε πως έχουμε ηλεκτρόνια σε αντιδεσμικά τροχιακά, οχτώ. Ηλεκτρόνια σε αντίδεσμικά τροχιακά, τέσσερα. Μπορείς, λοιπόν, να πεις ότι μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτό το πράγμα. Δεσμικά, μίον αντιδεσμικά ηλεκτρόνια, οχτώ μίον τέσσερα, τέσσερα. Και επειδή για μας δεσμός σημαίνει ένα ζευγάρι ηλεκτρονίων. Οχτώ δεσμικά, τέσσερα αντιδεσμικά, οχτώ μίον τέσσερα δια δύο. Τέσσερα δια δύο, από όταν ήμουν εγώ ο μαθητής ήταν δύο. Αυτό, λοιπόν, το ωραίο νομεράκι ονομάζεται πολύ απλά τάξη δεσμού. Ποια είναι η τάξη δεσμού στο μόλιο του οξυγόνου? Δύο. Υπάρχουν δύο δεσμοί ανάμεσα στα δύο άτομα του οξυγόνου. Πώς το ζουγραφίζουμε εμείς στο μόλιο του οξυγόνου? Είτε συντομογραφικά έτσι, είτε αν θέλουμε να δείξουμε και τους δεσμούς. Δύο γραμμούλες σημαίνει σχηματισμός δύο δεσμών από δύο ηλεκτρονίες το καθένα. Έτσι. Νομίζω να καλά, έτυχε. Έτυχε. Ας πούμε, έτσι, ότι το σβήνω αυτό τώρα και σας λέω, το καταλάβατε, μπορείτε να μου κάνετε το ίδιο για το άτομο του φθορίου και για το μόριο του φθορίου. Ναι. Ποια θα ήταν η διαφορά εκτός εγώ που θα έγραφα εδώ φθόριο και φθόριο. Ποια θα ήταν η διαφορά. Φυσικά θα υπήρχε διαφορά στη σχετική θέση αυτών. Θα ήταν πιο κάτω, πιο πάνω ή ξέρω εγώ. Σαν σχήμα ποιοτικά θα διέφερα σε κάτι. Το φθόριο θα έχει το 1s, το 2s, τα 2 πέτροχια κάτω και το άλλο φθόριο επίσης. Ναι, ακούω. Ναι. Ποιοτικά, λοιπόν, το σχήμα θα διέφερα σε κάτι. Θα διέφεραν οι ανιέργειες, αλλά εδώ πέρα δεν πήγαμε να μετρήσουμε και να πούμε εδώ είναι το 15 και εδώ είναι το 16. Ένα σχήμα είναι. Αυτό, λοιπόν, που θέλεις εσύ είναι ένα ηλεκτρόνιακό μάντε. Ας το βάλω. Θα λάβω το χατήρι. Ναι, αλλά αφού ξεκίνησα από εκεί και έκανα όλο αυτό το πράγμα μέσα στο μυαλό μου, τώρα τι άλλο πρέπει να κάνω. Θα θυμηθώ να βάλω εδώ πέρα, όχι 16, αλλά 18 ηλεκτρόνια. Έφτασα, λοιπόν, εδώ πέρα 15, 16, για πείτε μου 17, 18. Το μόλιο του φθορίου, αν υπάρχει, είναι παραμαγνητικό? Διαμαγνητικό. Μάλιστα. Οι τάξεις δεσμούς στο μόλιο του φθορίου, δεσμικά ηλεκτρόνια 2, 4, 6, 8. Τα βάζω εκεί. Αντί δεσμικά ηλεκτρόνια 2, 4, 6. 8-6, 2. Δια 2, από παλιά ήταν 1. Οι τάξεις δεσμούς στο μόλιο του φθορίου είναι, και επειδή έχω κάτι έξυπνος εδώ προστά λέει ναι, μπορείς να το κάνεις και παρακάτω, μπορώ να το κάνω και για άλλο ένα. Ακόμα, ποιο είναι το άλλο ένα, το βάλα δίπλα από το φθόριο. Το βάλα δίπλα από το φθόριο είναι το νέο. Λες εσύ, επειδή διάβασες κρυφά και θες να μας κάνεις την έξυπνη. Εγώ λέω, θα το κάνω για το νέο. Να τα ατομικά τροχιακά, να το διάγραμμα, να πώς προκύπτουν, τα σίγμα, τα σίγμα αντιδρασμικά, τα πίταπι αντιδρασμικά και κλπ. Πολύ ωραία. Τι πρέπει να κάνω, μου θυμίζει από εκεί πάνω, άλλο ένα ηλεκτρόνιο λέει, θέλει εδώ, ορίστε. Να το εδώ. Να το και εδώ. Πρέπει, όμως, να βάλω και τα δυο ηλεκτρόνια εκεί. Για να μετρήσουμε τώρα. Δεσμηκά ηλεκτρόνια. Αυτά νομίζω πάνω και οχτώ θα παραμείνουν. Δύο, τέσσερα, έξι, οχτώ. Αντί δεσμηκά ηλεκτρόνια. Δύο, τέσσερα, έξι, οχτώ. Οχτώ μιλών οχτώ συνήθιζε να είναι μηδέν. Μηδέν δια δύο είναι επίσης μηδέν. Καμία τάξη δεσμού ενάμεσα στα δυο άτομα του νέου. Τι έκανε εδώ? Εδώ απέδειξα με έναν αρκετά καλό τρόπο δυο πράγματα. Πρώτα απ' όλα ότι η γενική εμπειρία πως τα ευγενία αέρια δεν κάνουν αλληλεπιδράσεις σχετικά, ούτε δεσμός μεταξύ νέου και νέου γίνεται. Εντάξει, όχι μεταξύ νέου και κάτι άλλο. Ναι, τάξη δεσμού μηδέν. Και δεύτερον, τι άλλο απέδειξα έμμεσα. Ότι αυτή η θεωρία, πολύ μεγάλη ευτυχία κυκλοφορεί το γύρο, τα αποτελέσματα δεν ξέρω, έδειξε λοιπόν ότι αυτή η θεωρία, που είναι μία επέκταση της θεωρίας των οτομικών τροχιακών, μην ξεχνάτε, από μπαλίτσες και από λοβούς, έτσι, τον έσκεφαρ των οτομικών τροχιακών ξεχνίσαμε για να δούμε τι γίνεται με τις μωριακές σχεματικές συναρτήσεις. Αυτή λοιπόν η θεωρία που κάνει μία επέκταση των οτομικών τροχιακών και λέει είναι καλός σημείου εκκίνησης για να δω τι γίνεται στο μώριο, είναι καλή. Περιγράφει σωστά πρώτα απ' όλα ότι το οξυγόνο σαν μώριο είναι παραμονητικό, ότι έχει τάξιδεσμού 2 και ότι το φθόριο έχει τάξιδεσμού 1 στο μωριό του και το νέο δεν έχει μώριο. Δεν υπάρχει μώριο νέων 2 ακόμα και από τον υπέθασσα ότι υπάρχει, βάζοντας εκεί πέρα κάτω τα πράγματα κάνοντας την σωστή διαδικασία, βάζω στα ηλεκτρόνια που έπρεπε, προέγγυψε ότι έχει τάξιδεσμού 0, δηλαδή δεν υπάρχει. Άρα τα οτομικά τροχιακά είναι ένα καλό μοντέλο, το οποίο το κρατάμε γιατί, όταν ξεκινώ να περιγράψω κάπως μωριακά τροχιακά με βάση αυτά, αυτά τα μωριακά τροχιακά μου περιγράφουν το σύστημα καλά. Μου δείχνουν πότε έχει και πότε δεν έχει δεσμό. Ερώτηση. Τι γίνεται με το μωρίο του αζότου? Είναι καλά και μας χαιρετάει. Ωραία. Ξέρετε κάτι χαρακτηριστικό σας για το μωρίο του αζότου? Ξέρετε να το γράφετε. Και το γράψουμε ότι το μωρίο του αζότου είναι, είτε αζότου 2, είτε προκύπτει τάξιδεσμού 3 για το μωρίο του αζότου. Γιατί είναι? Γιατί το αζότου θα είχε δύο, τέσσερα και τρία, εφτά ηλεκτρόνια. Έτσι. Και τρία ηλεκτρόνια εδώ. Εφτά και εφτά δεκατέσσερα. Και εδώ πέρα θα πρέπει να έχουμε δύο, τέσσερα, έξι, οχτώ, δέκα, δώδεκα, δεκατέσσερα. Εδώ θα σταματούσα να βάζω ηλεκτρόνια για το μωρίο του αζότου. Για μετρήσετε μέχρι εδώ λοιπόν δεσμικά και αντιδεσμικά ηλεκτρόνια. Δύο, τέσσερα δεσμικά. Έξι δεσμικά. Αν βγάλουμε τα δύο αντιδεσμικά, τέσσερα. Έξι. Έξι λοιπόν δια δύο, τρία. Τριπλός δεσμός στο αζότου. Ερώτηση που έχει να κάνει και με βιολογικά φαινόμενα. Όταν αναπνέουμε, εκτός τον άλλο βάζουμε και οξυγόνο μέσα. Βάζουμε και πολλά άλλα πράγματα. Εντάξει. Όταν εκπνέουμε βγάζουμε διάφορα πράγματα. Τι το κάνει ο οργανισμός το οξυγόνο? Το χρησιμοποιεί για τις κάθεσσες του. Φυσικά για να καεί το οξυγόνο, έτσι, με άνθρακα και να μου δώσει διοξίδιο, έτσι. Διοξίδιο κατέβουμε αρκετό. Άρα έγινε μια κάψη, το άνθρακα με το οξυγόνο. Τι θεραποκρασία θέλω για να πετύχω αυτήν την κάψη? 500-600 βαθμούς στον λιγότερο. Εντάξει. Πού μπορείτε να εντοπίσετε μέσα μου έναν χώρο που έχει 500-600 βαθμούς, για να πείτε εδώ είναι, εδώ θα γίνει αυτήν την κάψη. Πουθενά. Θες να είναι. Για αυτό υπάρχουν τα εκατοντάδες χιλιάδες έζιμα, από τα οποία πιστέψτε με, ίσως το ένα τρίτο, το ένα τέταρτο, έχουμε καταλάβει τι πριν που κάνουν. Εντάξει, θα τα πω λοιπόν, είναι αχαρτογράφητα. Πώς είναι η Μησίνδονησία, έτσι κάπως. Δεν ξέρουν καν αν έχει ανθρωποφάγους, όχι αν πρέπει να προσέχουν, μήπως έχει. Εντάξει, λοιπόν, τι κάνουμε τώρα. Σκεφτόμαστε τι και πώς, ψάχνουμε και βρίσκουμε διάφορους διαδικασίες. Και παρατηρούμε ότι μια δουλειά που γίνεται ενζυμικά μέσα στον οργανισμό, είναι ότι με κάποιον τρόπο, πραγματοποιείται αυτή εδώ η αντίδραση. Παίρνει ο οργανισμός το οξυγόνο, εμπλέκονται διάφορα ενζύματα, τα οποία το παίρνουν από εδώ, το παίρνουν από εκεί, κάνουν αυτό, το κάνουν εκείνο, κάνουν το άλλο, και καταλήγουν μετά από μερικά στάδια να μου δημιουργήσουν αυτό εδώ το μόριο, μάλλον αυτό εδώ το ιόν. Οξυγόνο δύο, δύο ποιοι είναι. Το πόσο έγινε αυτό δεν ξέρω να σας πω. Ούτε ο Ντάρβιν ούτε κανένας άλλος ξέρει να σας πει. Απλώς σας λέμε, ξέρετε η εξελιχτική πορεία και το είδος αυτό ανέπτυξε βράχια, ανέπτυξε φτερά, ναι ωραία, και ο οργανισμός ανέπτυξε μια σειρά από ενζυμικές διαδικασίες, που αυτό εδώ το κάνει έτσι. Γιατί, είναι η ώρα μου να ξεπνίσω, αλλά ας συνεχίσουμε. Γιατί? Για αυτό εδώ πέρα υπολογίσαμε ότι η τάξη του δεσμού είναι δύο, και είχαμε βάλει ηλεκτρόνια μέχρι και εδώ, σε αυτό το σημείο. Ένας διπλός δεσμός είναι εύκολο να καταργηθεί, να πειραχτεί, να καταστραφεί. Σχετικά δύσκολο. Ένας απλός δεσμός φαντάζει πιο εύκολο. Το οξυγόνο διωπιίν θα έχει δύο ηλεκτρόνια παραπάνω. Η τάξη δεσμού του θα ήτανε, όχι 8-4 δια 2-2, αλλά 8-6 δια 2-1. Ένα τέτοιο χημικό είδος που έχει απλό δεσμό ανάμεσα στα άτομα του οξυγόνου, είναι πιο εύκολο να καταστραφεί, πιο εύκολο να διασπαιστεί. Γίνονται λοιπόν ένα σωρό ενζυμικές διαδικασίες, για να καταλήξουμε εδώ, από ένα χημικό είδος που έχει διπλό δεσμός, σε ένα που έχει απλό δεσμό. Τώρα οι αντιδράσεις που μπορούν να γίνουν με αυτό είναι αρκετά πιο εύκολες. Και προκύπτουν τα διάφορα οξύδια, τα οποία εκπνέωσε ο τέλος. |
