| Γονεϊκότητα και Μαθησιακά Επιτεύγματα: Λοιπόν, καλησπέρα σας. Εσείς φτάσαμε στην τελευταία εβδομάδα του εξαμίνου, έτσι, ολοκληρώνοντας τον κύκλο μαθημάτων μας στην Εκπαιδευτική Ψυχολογία. Σήμερα θα ολοκληρώσουμε με την τελευταία ενόητα, που ήταν η γονεϊκή εμπλοκή ή συμμετοχή των γονέων στη σχολική ζωή των παιδιών. Αυτή είναι η εμπλοκή. Αυτή είναι η εμπλοκή. Αυτή είναι η εμπλοκή. Αυτή είναι η εμπλοκή. Είναι η γονεϊκή εμπλοκή ή συμμετοχή των γονέων στη σχολική ζωή των παιδιών. Αν θυμάστε, την προηγούμενη εβδομάδα αναφερθήκαμε εκτενώς την έννοια της γονεϊκής εμπλοκής στις διαφορετικές μορφές τις οποίες μπορεί να πάρει συμμετοχή των γονέων στη σχολική ζωή. Αφού μιλήσαμε για τη γνωστική και την προσωπική εμπλοκή, κάναμε μία παρένθεση και αναφερθήκαμε στην γονεϊκή εμπλοκή κατά στη σχολική εργασία των παιδιών στο σπίτι. Μένει η δεύτερη υποενότητα που αναφέρει στη συνεργασία σχολείου-οικογένειας και την οποία θα ολοκληρώσουμε σήμερα. Ωστόσο, όμως, θα προτιμούσα να ξεκινήσουμε από μια εργασία η οποία αναφέρεται σε αυτήν την εποπτία των γονέων στη σχολική εργασία των παιδιών στο σπίτι. Οπότε, υπό μία έννοια, είναι συνέχεια των πράγματων που κουβεντιάζαμε την προηγούμενη εβδομάδα. Πρόκειται για μια ερευνητική εργασία, η οποία έχει γίνει από μένα μαζί με τον Κάι Κορτίνα από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν στο Ανάρμπρον στο Ανάρμπρον των Ηνωμένων Πολιτιών. Έχει δημοσιευτεί πρόσφατα το 2014 στο British Journal of Educational Psychology και αναφέρεται ακριβώς σε αυτό το θέμα. Έχουμε τη χαρά να έχουμε μαζί μας σήμερα εκτός από τη Θωμαΐ Χουλεύα. Έχουμε τη χαρά να έχουμε μαζί μας και την Μαρία τη Βάγκνερ η οποία είναι φοιτήτρια εράσμους εδώ στο τοπίο μας. Κι άλλη φορά έχουμε αναφερθεί, έτσι? Η Μαρία αποτελεί, θα πρέπει να πω, μια εξαίρεση στο σύνολο των φοιητών εράσμους που έχουν έρθει μέχρι τώρα, γιατί έμεινε όλο το χρόνο, αλλά προσπάθησε και δούλεψε πολύ στο να μάθει ελληνικά και κατάφερε να μιλάει πολύ καλά ελληνικά, έτσι? Και την ευχαριστούμε πολύ για την προσπάθεια αυτή που έκανα και γενικώς είναι μια εξαιρετική φοιτήτρια καθόλου τη διάρκεια των σπουδών της. Η Μαρία, λοιπόν, θα προσπαθήσει να τα πεις σήμερα. Σε ποια γλώσσα, Μαρία, θα μας τα πεις? Ναι, θα δοκιμάσουμε κάτι. Θα μιλήσουμε και στα ελληνικά. Και στα ελληνικά και στα αγγλικά. Και οι διαφάνειες θα είναι στα αγγλικά, έτσι? Για να μπορούμε να κινούμαστε σε δύο επίπεδα. Νομίζω ότι καμία δεν έχει πρόβλημα και αν κάτι δεν καταλαβαίνετε, εδώ είμαστε για να το εξηγούμε, έτσι? Λοιπόν, μπορούμε να συνεχίσουμε, κορίτσια? The floor is yours. So, as we've heard, the topic of today is parental involvement in homework and the relations with parent and student achievement-related motivational beliefs and achievement. As it has been said, it was published in 2014 by Gnida and Cortina. So, the main goals of the study were to see whether the parental involvement style were either predictors or outcomes of achievement goals. Further, whether the parents' perceptions of their child's academic efficacy were predictors of homework involvement style and the child's own efficacy beliefs. Further, whether the student's own achievement goal orientations and efficacy beliefs were mediators of the different types of involvement and student achievement. And also, whether the children's age and grade level were moderators for the parental involvement style. Okay. May I? Για να δώσω λίγο το στίγμα της εργασίας, έτσι και επειδή ίσως κάποιο ώρα να μην είστε εξικειωμένοι, η εργασία αναφερόταν στους εναλλακτικούς τύπους γονεϊκής εμπλοκής κατά τη σχολική εργασία των παιδιών στο σπίτι. Ο στόχος της ήταν να δει και προγνωστικούς παράγοντες, για ποιους λόγους δηλαδή οι γονείς επιλέγουν να εμπλακούν με συγκεκριμένους τρόπους και επίσης εάν επιλέγουν και εμπλέκονται με ένα συγκεκριμένο τρόπο στη σχολική εργασία των παιδιών, αυτό πώς μπορεί να προβλέψει τους ατομικούς στόχους επίτευξης των παιδιών, τις πεποίθησεις αυτοποτελεσματικότητας που τα παιδιά έχουν και εν τέλει την σχολική τους επίδοση. Στην πραγματικότητα δηλαδή, οι μορφές γονεϊκής εμπλοκής κατά τη σχολική εργασία των παιδιών στο σπίτι εξετάζονται τόσο με αναφορά στους προγνωστικούς παράγοντες, τι οδηγεί τους γονείες αυτές τις μορφές, αλλά και με αναφορά στις συνέπειες, έτσι που αυτές μπορεί να έχουν. So, the involvement styles that have been found were autonomy support, control, interference and cognitive engagement. We're going to take a closer look at this right now. So, one style was characterized by facilitating hints, encouraging the children to carefully look in other times if the kids were making mistakes or had difficulties. Also, parents who use this style of involvement, they ask the kids to reflect again upon the task and the solution and they promote self-regulatory practices. So, one sample item of this type was, when your child is asking for help because she or he cannot solve the problem, how often do you recommend her or him to read the problem from the beginning? So, does any of you have an idea which style it was? Is it either autonomy support, control, interference or cognitive engagement? Does anyone have an idea? One guess? Yes, very well. So, the next slide. Excuse me, why is it autonomy support? Let's elaborate a little bit. So, they support the children to work autonomously. They are there, they support them by providing, facilitating hints or encouraging them. And in general, they try to promote self-regulatory practices. So, the children have to work on their own to complete an assignment. So, the next type of involvement is defined by checking over mistakes by the parents and ensuring that the assignments are carried out properly and according to the instructions. Parents who use this style of involvement, they ask the child to memorize and they care to avoid any homework omissions. A sample item would be, how often do you ask your child to tell you the lessons for the next day by heart in order to assure that she or he has learned them properly? Any ideas which style could be this one? Any guesses? We have still control, interference and cognitive engagement. Do you remember what we said last time? Control, interference and engagement. Any guesses? Right, it's control. Because the parents want to make sure that everything will be ready for the child. So, they have to be sure that the child will be, will go to school well prepared, okay? So, now it's getting easier. The next style is characterized by the parents solving the child's exercises and teaching upcoming lessons in advance. So, how often do you solve your child's exercises because your child does not want to? We have still interference and cognitive engagement. Which one do you think it is? Yes, again. Very well. I think it's pretty obvious. So, the last one which is cognitive engagement is characterized by guidance of the parents to the child to search for extra homework related information and to assign additional exercises for practice. So, a sample item, how often do you indicate to your child books relevant to school subjects for knowledge enrichment? So, now that you've seen these styles, what are your experiences? Which style do you think is the most common? What have you seen? Maybe specifically here in Greece, what we talked about last week. Who of you thinks that autonomy support is the most common in Greece? Anyone? Do you agree? In all ages or regardless of age? In all, regardless of age or in different ages, the way parents interfere can be differentiated. Yes? Very well. At the same time, the degree of involvement and intensity can change. What do you think? At the same time, the degree of involvement and intensity can change. What do you think? We're going to take a look at this further, just to get an impression of what you think. Are there any other ideas about the question, which is the most common type of involvement? Yes? Are you a primary school teacher? Private lessons. We're going to take a look at this right now. So, before going to the results, we're going to present to you also some other measures that have been taken. So, the parent goals have been measured. They were, on the one hand, the parent mastery goals, which could be a sample item. I want my child to understand the concepts, not just to the work. So, parents who are mastery orientated, they really want the child to understand what is taught. In contrast, parents who are focusing on performance, they want the child to present well, so they seem good, and the focus is not on actual achievement. So, here you see the sample item. I would be very pleased if my child would be the only one in his or her class who could answer the teacher's questions. And one more measure from the parents was measured, the perceptions about the child academic efficacy. Like, I'm certain my child can master the skills taught in class this year. So, was the differentiation between mastery goals and performance goals clear, more or less? Are there any questions regarding this? We referred to the concept of the motives, if you remember, both for the personal goals, the mastery and performance, but also for the goals of parents and teachers. When parents want their children to acquire knowledge and skills, even if they make mistakes, while these are the parents who have mastery goals, when parents want their children not to make mistakes and appear to be better than the rest, and that they succeed, then they are the parents who are performance-oriented. Yes, yes, yes. It was a questionnaire for parents, which, just give me a couple of seconds, because we didn't have any other data in Greece, to end up with this questionnaire, this is purely research, it was a long process to end up with this questionnaire. We took interviews from parents of different children of different ages, for the ways in which they work with their children, we analyzed these interviews, analyzing the data we had from the interviews of the parents, we tried to do them, some patterns came out, we organized these patterns and asked some questions. We did a survey, we ended up with a questionnaire, because it was the first one, not the final one, around 52, if I remember correctly, questions. We gave them a big sample, around 200 parents of children of different ages. We did some analysis to see if this tool had psychometric properties, that is, if it was reliable and reliable, we did some formatting, we ended up with a questionnaire of 33 questions, we did a pilot test with this questionnaire again, and then we moved on to this tool, so that you can see how we end up with a tool to make sure that it has internal consistency, reliability, and so on. And this final tool that was given to us, how many people did we give it to? They haven't reached the sample yet. You are going to give details about the sample, yes. We came and said, okay, we have so many things, but we have to find it. If you have the information, just... We gave the questionnaire to the students and a questionnaire that was addressed to one of the two parents through the child. And we ended up with a sample of 271, if I remember correctly. I don't remember exactly, yes. The first one or the second one? Of the parents. The number, the parent's number. If I'm not wrong, 271? 282. Okay. So, pay attention now. The sample of the students was much larger, as you can understand. The fact that we ended up with the final sample of 282 students was because we wanted it to be, as Mr. Kiosioglou says in the statistic, a combined sample. That is, for each student there should be a parent. There is always a high percentage of rejection. That is, when you go to school, you take the students a little too much. You lose them a little, those who don't want to, you don't have consent from the parents, and so on. But when you send it to the parents, and in fact, if I remember correctly, we started with a number of students of about 400, and we ended up with a percentage of rejection from the parents, so the final number of parents who answered determined the final number of the sample. You always start with a bigger sample to ensure that you will have a good sample in the end. Okay, great. So, now that we've talked about the sample, it was 282 children and one of their parents, and half of them, almost half of them, were fifth graders, and others were eighth graders. So, we put this out of the presentation because we have so much information, but just to let you know. And it was also, interestingly, it was more mothers involved than fathers. It was a pretty big majority. This doesn't surprise us, of course, as you understand, because the majority of the parents who deal with the children's school assignments are mothers, and this is an international finding, and in fact, you can see it in magazine titles instead of being called parental involvement, they are called mother's involvement, because they only have mothers. I have to tell you that we started a little more optimistic. We had some thirty fathers who participated, but because the sample was not balanced between mothers and fathers, we took them out and so we reduced the sample even more to make the findings more consistent, for purely methodological reasons. So, now, on the side of the students, they also measured the achievement goal orientation with the sample item, I want to do better than other students in my class. Αυτό το ξέρετε, είναι η στόχη, ναι, ναι. Which orientation would that be? Mastery or performance? Πιο δυνατά. Performance. So, another measure was exactly the mastery goal orientation. An important reason why I do my classwork is because I like to learn new things. And performance goal orientation. Excuse me. The achievement goal orientation is performance goal orientation, sorry. So, the last measure was perceived academic efficacy. With the sample item, I am certain I can master the skills taught in class this year, which is similar to the parents' questionnaire. Now, moving on to the results, which form do you think is the best? Which could be characterized as the best, like, spontaneously? Who thinks it's control? Anyone? Who thinks interference? Και από αυτά που είπαμε στην προηγούμενη εβδομάδα, ποιος τύπος εμπλοκής στη σχολική εργασία έχει βρεθεί ότι συνδέεται με τα πιο αρνητικά αποτελέσματα για τα παιδιά, ας πούμε. Είμαστε? Δείτε τις σημειώσεις, ανοίξτε τις. Αρνητικά, ναι. Interference, the worst. You remembered well. And what about the best results? So now we have still autonomy support and cognitive engagement. Who of you thinks cognitive engagement is the best? Just raise your hands. Who thinks autonomy support? At least two. You're going to see it in the following. So now finally we're going to go to the results. This is somewhat... Complicated. Yes, a bit confusing graph, it might seem confusing. I hope you can read it, there was no... I couldn't place it better. So I'm going to explain it a bit to you. Δεν είναι και πολύ καθαρό το γράφημα. Και σήμερα που χρειαζόμουν το pointer, δεν έχω το pointer. Καταλάβατε, αλλά δεν πειράζει, θα τα βρούμε. Είστε και εγώ θα παρέμπω. Λοιπόν, λίγο να σας εξηγήσω τη λογική αυτών των αναλύσεων. Γιατί είναι δεχομένος να μείνεις ακόμα εξικειωμένη. Είστε και σχετικά με τα δικαιώματα που έχετε. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Λοιπόν, λίγο να σας εξηγήσω τη λογική αυτών των αναλύσεων. Γιατί είναι δεχομένος να μείνεις ακόμα εξικειωμένη. Είστε και σχετικά με μικρό εξάμινο. Τι κάνουμε? Πρόκειται για μια ανάλυση η οποία ανήκει δομικές... Αυτά λέγονται structural equation modeling. Μοντέλα δομικών εξισώσεων. Και στην πραγματικότητα τι κάνουν. Εσείς έχετε μάθει στη σταθεστική με τον κύριο Κιωσέουλου για τις συσχετήσεις. Είναι μεταξύ δύο μεταβλητών, έτσι δεν είναι? Στην πραγματικότητα όμως τα φαινόμενα, όλα τα φαινόμενα τα οποία μελετάμε, είναι πολύ πιο σύνθετα. Εμείς όταν κάνουμε συσχετήσεις, τι κάνουμε? Απομονώνουμε δύο-δύο τις συμμεταβλητές και βλέπουμε αν συμμεταβάλλονται προς τη μια ή προς την άλλη κατεύθυνση. Οι αναλύσεις αυτές μας δίνουν τη δυνατότητα να κάνουμε πιο λυστικούς ελέγχους. Βάζουμε σε ένα μοντέλο περισσότερες μεταβλητές και να δούμε ποιοι παράγοντες οδηγούν σε ποια συμπεριφορές ή σε ποια αποτελέσματα. Αυτές οι αναλύσεις πραγματικά είτε με τη μορφή των αναλύσεων διαδρομών είτε με τα δομικά μοντέλα μας επιτρέπουν να έχουμε μια πιο ρεαλιστική εικόνα του τι πραγματικά συμβαίνει. Συνήθως τα μοντέλα αυτά τι κάνουμε. Βάζουμε παράγοντες πλαισίου και μετά τους ατομικούς παράγοντες συμπεριλαμβανομένων και ούτε μαρκαδόρα έχω σήμερα. Είμαι παντελώς έτσι απροεκείμαστη τεχνικά. Το άλλο δεν ήμουνα, το ξέχασα το USB στην Κύπρο. Οπότε τι κάνουμε, βάζουμε τους παράγοντες πλαισίου, που στην προκειμένη περίπτωση οι παράγοντες πλαισίου είναι υπεπιθύσεις των γονέων για το τι θέλουν από τα παιδιά τους, αν επιθυμούν τα παιδιά τους να μαθαίνουν, να αποκτούν γνώσεις και δεξιότητες, αν επιθυμούν τα παιδιά τους απλώς να είναι καλοί μαθητές και να παίρνουν ψηλούς βαθμούς και να φαίνονται καλύτεροι από τους άλλους και επίσης υπεπιθύσεις των γονέων για το πόσο αποτελεσματικά, πόσο ικανά πιστεύουν ότι είναι τα παιδιά τους. Οι γονείς δεν έχουν πάντα μία εικόνα για τις ικανότητες των παιδιών τους και προσδοκίες αντίστοιχες. Οπότε, αυτοί οι τρεις παράγοντες, οι στόχοι των γονέων για τα παιδιά τους, μάθησης ή επίδοσης και υπεπιθύσεις των γονέων για την αποτελεσματικότητα των παιδιών τους, ήταν ως προγνωστικοί παράγοντες του τρόπου εμπλοκής στη σχολική εργασία, για το αν θα υιοθετούσαν οτόνομη support, control, interference ή cognitive engagement. Άρα λοιπόν βάζουμε τρεις προγνωστικούς παράγοντες για το ποια μορφή εμπλοκής οι γονείς θα υιοθετούσαν. Και εδώ είναι οι παράγοντες πλαισίου. Γονείς είμαστε και εδώ και εδώ είμαστε στο επίπεδο των γονέων. Πεπιθύσεις από τη μια, συμπεριφορές από την άλλη. Και τώρα περνάμε στο επίπεδο των μαθητών και θέλουμε να δούμε αν πεπιθύσεις των μαθητών, όπως η ατομική στόχη των ίδιων των μαθητών, που είναι αν είναι προσανατολισμένη προς τη μάθηση, αν είναι προσανατολισμένη προς την επίδοση, αλλά και οι ίδιες οι προσωπικές τους πεπιθύσεις για το πόσο αποτελεσματικοί είναι. Έτσι προβλέπονται και από τις μορφές εμπλοκής στη σχολική εργασία. Και βέβαια αυτά είναι διαμεσολαβητικά μοντέλα και μέσω και από τις πεπιθύσεις των ίδιων των γονέων. Και τελική μεταβλητή την οποία έχουμε σαν εξαρτημένη είναι η επίδοση των παιδιών που βγαίνει από τον βαθμό στη γλώσσα και τον βαθμό στα μαθηματικά ως τα δυο πιο σημαντικά μαθήματα. Άρα λοιπόν καταλάβατε τι βάζει το μοντέλο να εξετάσει. Πώς οι πεπιθύσεις των γονέων μπορούν να προβλέψουν τον τρόπο που ασχολούνται με την κατοίκονση σχολική εργασία των παιδιών τους και πώς αυτά με τη σειρά τους μπορούν να προβλέψουν τους ίδιους τους ατομικούς στόχους των παιδιών, τις πεπιθύσεις των παιδιών για το πόσο αποτελεσματικά είναι και κατεπέκτες την επίδοσή τους. Μπήκαν λοιπόν αυτές οι μεταβλητές σε ένα ενιαίο μοντέλο και οι αναλύσεις αυτές μας επιτρέπουν να δούμε τις σχέσεις μεταξύ τους όχι μόνο όμως ανά δύο που τις βλέπουμε από τα βέλη. Έχουμε και τιμές όπως λέγονται είναι οι δίκτες προσαρμογής του μοντέλου κατά πόσο δηλαδή το μοντέλο αυτό είναι κοντά στην πραγματικότητα. Δηλαδή αν τα δεδομένα μας πραγματικά υποστηρίζουν αυτές τις σχέσεις και πρέπει βέβαια οι δίκτες προσαρμογής να έχουν συγκεκριμένες τιμές δεν επί της ώρας θα τα μάθετε αυτά όσοι με το καλό συνεχίσταση στον μεταπτυχιακό θα τα μάθετε. Οι δίκτες προσαρμογής του μοντέλου ήταν πάρα πολύ καλοί θα πρέπει να σας πω και επίσης τα βέλη τα βλέπετε αναδείω αλλά υπάρχουν όμως και διαμεσολαβητικές σχέσεις δηλαδή υπεπιθύσεις για παράδειγμα των γονέων για την αποτελεσματικότητα των παιδιών τους προβλέπουν τις ίδιες τις υπεπιθύσεις των παιδιών για την αποτελεσματικότητά τους μέσω της γνωστικής ενδυνάμωσης. Αυτά θα μας τα πουν τώρα τα κορίτσια. Καταλάβατε λίγο τη φιλοσοφία του μοντέλου. Ωραία. Πάμε κορίτσια. Ωραία. Εγώ θα μιλήσω σε ελληνικά. Αφού είδαμε πρώτο μοντέλο, ας προχωρήσουμε πια ερωτικά λίγο στις υποθέσεις. Η πρώτη υπόθεση... Στα αποτελέσματα σε σχέση με τις υποθέσεις. Ναι, στη σχέση με τις υποθέσεις. Η πρώτη υπόθεση αναφέρεται στο τύπο της γονεϊκής επλοκής. Η στόχη μάθησης των ίδιων γονέων θα προβλέπει θετικά τόσο την στήριξη της αυτονομίας όσο και τη γνωστική ενδυνάμωση και τη διάρκεια της εργασίας για το σπίτι και ανοιχτικά τον έλεγχο και την παρεμβολή. Δηλαδή αναμενόταν ότι όταν οι γονείς υιοθετούν στόχους μάθησης για τα παιδιά τους, αυτό προβλέπει να υιοθετούν ένα στήλ εμπλοκής προς την αυτονομία, η υποστήριξη της αυτονομίας των παιδιών και της ενδυνάμωσής τους με το να τους παίρνουν συμπληρωματικό υλικό, να εξασκούνται κλπ, όχι όμως με τη λογική του να έχουν καλούς βαθμούς, πιο πολύ για να ενδυναμώσουν το γνωστικό τους δυναμικό, ενώ οι γονείς οι οποίοι έχουν στόχους μάθησης για τα παιδιά τους αναμένεται να προβλέπουν αρνητικά ένα στήλ εποπτίας ελέγχου και παρεμβολής. Άρα, λοιπόν, θετικά το οτώνομη σαπόρτη να προβλέπεται και η γνωστική ενδυνάμωση και αρνητικά ο έλεγχος και η παρεμβολή. Ναι, σε αντίθεση με τους στόχους προσέγγισης επίδοσης, οι οποίοι θα υποσκάπτουν ουσιαστικά την αυτονομία και τη γνωστική ενδυνάμωση και θα ξέρουν τον έλεγχο και την παρεμβολή. Πολύ σωστά. Αυτές οι δύο υποθέσεις επιβεβαιώθηκε μόνο εν μέρειο, όμως. Και τι βρέθηκε? Βρέθηκε ότι ουσιαστικά οι στόχοι μάθησης πρέπει παρθετικά την αυτονομία και αρνητικά την παρέμβαση, ενώ οι επίδοσεις προσέγγισης σχετικά με την παρέμβαση και τον έλεγχο. Μάλιστα, δηλαδή δεν βρέθηκε πλήρως ό,τι αναμενόταν. Βρέθηκε το πρώτο, οι στόχοι μάθησης των γονέων προβλέπουν θετικά το οτώνομη σαπόρτη και αρνητικά το interference, αλλά όχι τα υπόλοιπα, οι στόχοι επίδοσης των γονέων προβλέπουν τον έλεγχο και την παρέμβαση. Η τρίτη υπόθεση αναφέρει τις υπεπεθύσεις των ίδιων των γονέων για την ακαδημαϊκή αποτελεσματικότητα των παιδιών τους, οι οποίοι θα σητήσουν θετικά με την αυτονομία και με την γνωστική ενάμωση και αντικά με την παρέμβαση και τον έλεγχο. Αυτή η υπόθεση επιβεβαιώθηκε πλήρως. Και στην πραγματικότητα τι μας λέει αυτό, γύρισε λίγο στην προηγούμενη εθωμένη, τι μας δείχνει αυτό. Μπορείτε λίγο να το καταλάβετε, να μου το εξηγήσετε. Έλα εδώ. Όσο οι περιοχήσεις των αυτονομιών είναι καλύτερες, θετικότερες για τα παιδιά τους, τόσο θα έχουμε μεγαλύτερη... θα προσεγγίζουμε τη μάνα τους των παιδιών μέσω της αυτονομίας και της γνωστικής ενδυνάμωσης. Και αντίθετα... Και αντίθετα, όσο είναι χαμηλότερες οι περιοχήσεις για τα παιδιά τους με την ικανότητα των ικανότητων των παιδιών. Πολύ σωστά. Όσο θα έχουμε περισσότερο τον έλεγχο και την παρεμβολία... Το οποίο είναι και ένα μενόμερο, έτσι δεν είναι. Όταν ένας γονιός πιστεύει ότι το παιδί του μπορεί να τα καταφέρει, τότε του δίνει περιθώρια αυτονομίας. Επίσης επειδή πιστεύει ότι μπορεί να τα καταφέρει, του δίνει, τον προτρέπει να ασχολείται και περισσότερο, να ενισχύει το δυναμικό που έχει. Ενώ μειώνει το έλεγχος και η παρεμβολία. Ωραία. Ωραία. Συνέχεται η προώθηση. Η προώθηση, φυσικά, της αυτονομίας και της νοστικής ευνυνάμωσης προβλέψει τον προσωτερισμό των παιδιών προς τους στόχους μάθησης και τις επεπιθύσεις και τις ακαδημαϊκές αποτελεσματικότητες των παιδιών. Περάσαμε στο άλλο επίπεδο του. Πώς οι γοναιικές συμπεριφορές προβλέπουν συμπεριφορές επεπιθύσεις και στόχους των παιδιών. Ναι. Αυτή επιβεβαιώθηκε μόνο εν μέρει και πάλι γιατί η στόχη μάθηση των παιδιών αποτέλεσε επεπιθυσμό παράγοντα μόνο για το παρέμβο των αυτονομών και ανοιτικά για την παρέμβαση. Όμως δεν βρέθηκαν συγκεκριμένα να αποτελέσουν για τη νοστική ευνυνάμωση και τον έλεγχο. Άρα, το αυτονομισμό απόδειχθηκε πιο ισχυρός προγνωστικός παράγοντας. Ο έλεγχος και η παρεμβολή των γονέων θα προβλέψουν τις στόχους προσέγγισης επίδρασης των παιδιών ενώ θα υπάρχουν στόχους μάθησης και τις πεπιθύσεις αποτελεσματικότητας και πάλι μόνο εν μέρει επιβεβαιώθηκε γιατί η στόχη επίδρασης προσέγγισης προβλέπτηκε μόνο από τον έλεγχο των γονέων. Ο έλεγχος δηλαδή των γονέων αποτέλεσε προβλεπτικό παράγοντα μόνο για τους στόχους προσέγγισης επίδρασης. Ενώ η ακαδημαϊκή αποτελεσματικότητα σχετίστηκε ανοιτικά με την παρέμβαση και θετικά με την γονεϊκή ενδυνάμωση, δεν βρέθηκαν όμως και πάλι αποτελέσματα για την ευθονομία και τον έλεγχο. Το είπα λίγο γρήγορα, ε? Συγγνώμη. Ναι, ουσιαστικά, η στόχη ότι ο έλεγχος σχετίστηκε μόνο με τους στόχους... Μόνο με τους στόχους επίδρασης προσέγγισης. Και δεν βρέθηκε κάποιο αποτέλεσμα για την παρεμβολή σε αυτό το σημείο. Σε σχέση, λοιπόν. Στην πραγματικότητα, οι γονείς οι οποίοι υιοθετούσαν αυτό το στυλ ελέγχου, προέβλεπε, όταν οι γονείς υιοθετούσαν αυτό το στυλ ελέγχου, τα παιδιά είχαν αυξημένες πιθανότητες να υιοθετούν στόχους επίδρασης προσέγγισης. Αυτό είναι το... Ναι, ουσιαστικά, η επίδραση των ίδιων των μαθητών θα σχετίζεται με τους στόχους μάθησης και με τους στόχους προσέγγισης επίδρασης. Αυτό επιστολήθηκε, όπως είπα, μόνο στον πρώτο μέρος και όχι στον δεύτερο. Όσο περίεργο και να σας φαίνεται, και θα πρέπει να σας πω, επειδή έχουμε δεδομένα και από άλλες προηγούμενες έρευνες με Έλληνες μαθητές και παρά το γεγονός ότι είμαστε ένα σχολείο που δίνει πολύ μεγάλη έμφαση στην επίδραση και στην αξιολόγηση, τα ευρύματα είναι συνεπεί ότι για τους Έλληνες μαθητές οι στόχοι μάθησης προβλέπουν καλύτερα αποτελέσματα. Και ξέρετε, αυτή είναι και η μεγάλη αντίφαση. Από τη μια έχουμε τόσο μεγάλη έμφαση στην αξιολόγηση και στην επίδραση και εν τέλει όταν οι μαθητές έχουν στόχους επίδρασης δεν είναι αυτοί οι οποίοι έχουν τα καλύτερα αποτελέσματα αλλά είναι οι στόχοι μάθησης που προέβλεψαν καλύτερες επιδόσεις. Και πραγματικά την πρώτη φορά όταν είχαμε κάνει έτσι παλαιότερες έρευνες και το είχαμε βρει, οι στόχοι επίδρασης για τους Έλληνες μαθητές όχι ότι έχουν, προβλέπουν αρνητικά την επίδραση. Δεν την χαμηλώνουν την επίδραση αλλά δεν είναι και οι παράγοντες που την ενδυναμώνουν κιόλας. Βρίσκουμε κενό με τους στόχους της επίδρασης. Ούτε θετικός προγνωστικός παράγοντας της επίδρασης ούτε αρνητικός προγνωστικός παράγοντας. Τίποτε δηλαδή, δεν ενδυναμώνουν, δεν βελτιώνουν την επίδραση αλλά ούτε και την μειώνουν. Αυτοί όμως που την βελτιώνουν την επίδραση είναι οι στόχοι μάθησης. Ενώ διεθνώς, έτσι, για τους στόχους μάθησης δεν είναι πάντα σίγουρο ότι η επίδραση είναι συνέπεια των στόχων μάθησης. Στο ελληνικό κλασίο, παρά την έμφαση στην αξιολόγηση, είναι πολύ συνεπές. Όσες έρευνες έχουμε κάνει, τα ίδια πράγματα έχουμε βρει. Ορίστε. Δεν σας ακούω. Αυτό είναι μια δική σας ερμηνεία. Ναι, αλλά είναι εσείς που προσεγγίζετε το θέμα. Ποιο σύνθεται σε αυτές οι δυναμικές διαδικασίες. Είδα και ένα άλλο χέρι. Έχουμε μια εργασία για τους συνδυασμένους, βεβαίως. Το καλύτερο προφίλ είναι οι ψηλοί στόχοι μάθησης. Μάλλον είναι δύο τα καλύτερα προφίλ. Οι ψηλοί στόχοι μάθησης μόνοι τους και χαμηλή επίδοσης και οι ψηλοί στόχοι μάθησης και υψηλή επίδοσης. Αυτό γιατί λειτουργεί προστατευτικά ποιο πράγμα. Οι στόχοι μάθησης, δηλαδή τα προφίλ των μαθητών, τα δύο προφίλ που έχουν οι ψηλοί στόχους μάθησης είτε είναι μόνο οι ψηλοί στόχοι μάθησης είτε είναι μαζί με τους στόχους επίδοσης. Έτσι έχουν τα ίδια που δεν διαφέρουν μεταξύ τους. Στην πραγματικότητα η παρουσία των στόχων μάθησης λειτουργεί προστατευτικά. Φυσικά όταν είναι μόνοι τους δεν υπάρχει θέμα αλλά και όταν και παρουσία των υψηλών στόχων επίδοσης οι οποίοι είναι ρεαλιστικού πράγματο. Έχουμε συζητήσει και τότε με τα κίνητρα. Δεν μπορείς να ζητάς μόνο οι υψηλούς στόχους μάθησης. Λειτουργεί προστατευτικά. Δεν επιτρέπει δηλαδή με άλλα λόγια στους υψηλούς στόχους επίδοσης να λειτουργήσουν αρνητικά όπως θα λειτουργούσαν αν ήταν μόνοι τους. Αυτό θα φανεί και αργότερα. Τα υπόθεση υπήρξε και σε αυτή την έρευνα. Ότι ουσιαστικά αποτελέσουμε προστατευτικό παράγοντα. Αυτό που είπε η καθηγητρία. Στη 7η υπόθεση, νομίζω ότι αυτή η υπόθεση συζητοψίζει αυτό που είπε και πριν η καθηγητρία στο διάγραμμα. Οι στόχοι ακαδηματικής εμπλοκής ουσιαστικά θα κατευθύνουν και θα επηρεάσουν πολύ το προσανατολισμό των στόχων των ίδιων των παιδιών καθώς και τις επεπιθύσεις αποτελεσματικότητάς τους και έτσι όπως φαίνεται και σε αυτό το σχήμα που προσπαθήσαμε να το κάνουμε λίγο πιο απλά. Και πολύ καλά κάνατε γιατί το άλλο είναι μεγάλο και... Οι στόχοι μάθησης των ίδιων των γονέων του υπογνωϊκής εμπλοκής που αυτός σε συνέχεια θα επηρεάσει και τους στόχους των ίδιων των παιδιών. Και οι οποίοι στόχοι είναι οι μόνοι που προβλέπουν και την επίδοση εν τέλει. Γι' αυτό είναι διαμεσολαβητικές ισχέσεις. Βλέπετε δεν είναι διμερείς ισχέσεις. Ξεκινάμε από παράγοντες πλαισίου έτσι και καταλήγουμε σε ένα τελικό αποτέλεσμα. Όπως φαίνεται και σε αυτό το παράδειγμα οι στόχοι μάθησης των ίδιων των γονέων και την αυτονομία και στη συνέχεια η αυτονομία προωθεί του στόχου μάθησης των ίδιων των παιδιών. Το ίδιο και οι στόχοι επισέκτης επίδοσης των έλεγχων και την στόχος επισέκτης επίδοσης των παιδιών. Και οι υπεπιθύσεις των ίδιων των γονέων για το αποτελεσματικό των παιδιών οδηγούν στη γνωστική δυνάμωση και στην παρεμβολή. Αρνητικά βέβαια, έτσι, δηλαδή εδώ είναι θετικός προγνωστικός παράγοντας. Όσο πιο υψηλά, όσο πιο ικανό πιστεύει ο γονιός ότι είναι το παιδί του, ιωθετεί ένα στυλ γνωστικής ενδυνάμωσης. Όσο πιο χαμηλές πιεπιθύσεις έχει για το παιδί του, ιωθετεί παρεμβολή. Και αντιστοίχως, έτσι, στην πρώτη περίπτωση, τα παιδιά ατείνουν επίσης και τα ίδια να αναπτύσσουν οι ψηλές πιεπιθύσεις αποτελεσματικότητας. Γιατί οι γονείς τους περνούν το μήνυμα ότι πιστεύουν σε αυτά και μέσα απ' το να τους δίνουν έξτρα υλικό για να βελτιωθούν, ενώ στην δεύτερη περίπτωση, όταν οι γονείς πιστεύουν ότι ο παιδί τους δεν είναι πολύ ικανό, ότι δεν είναι πολύ αποτελεσματικό, εμπλέκονται περισσότερο με αυτόν τον άσχημο τρόπο, έτσι, τον δυσλειτουργικό τρόπο της παρεμβολής, δεν τους αφήνουν κανένα περιθώριο. Τα κάνουν στην πραγματικότητα οι γονείς για τα παιδιά τους και το μήνυμα που τους περνούν στα παιδιά είναι ποιο, ότι μπορούν μόνα τους ή ότι δεν μπορούν, ότι δεν μπορούν, έτσι. Η τελευταία υπόθεση αφορά την αυτονομία, η οποία θα είναι ισχυρότερος προοριστικός παράγοντας για τις πεποιθήσεις αποτελεσματικότητας των εφήβων και την επίδραση εντέλειτων εφήβων, συγκριτικά με τα παιδιά τα οποία πηγαίνουν στο δημοτικό, αυτό δεν υποστηρίχθηκε. Και ότι οι γονείς ουσιαστικά, νομίζω ότι και εγώ θα ήθελα να σχέσω αυτό, θα είναι πιο πρόθυμοι να προώσουν περισσότερη αυτονομία στους εφήβους, σχετικά που θα περιορίζεται περίπου στο λιγότερο έλεγχος, καθώς και στη λιγότερη παρέβαση, καθώς και στη λιγότερη νοστικέντρια μέσα στη διάρκεια της εργασίας για το σπίτι. Αυτό υποστηρίχθηκε μόνο σε γκρουπ τα οποία είχαν πολύ ημειωμένο έλεγχο. Να πω λίγο κάτι σε αυτό. Η αρχική μας υπόθεση ήταν, γιατί αν θυμάστε είχαμε παιδιά πέμπτης δημοτικού και παιδιά δευτέρας γυμνασίου. Πρόκειται για διαφορετικό πλαίσιο, διαφορετικές απαιτήσεις, περιμένεις και το στυλ εμπλοκής των γονέων να αλλάζει, καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν. Αυτό το οποίο πότε εμείς περιμέναμε, το οτόνομη σαπόρτ να ενδυναμώνεται πιο πολύ στην εφηβεία και να περιορίζονται τα άλλα. Ενώ στο δημοτικό, ίσως και το κοντρόλ που το είπατε και νωρίτερα να είναι πιο αυξημένο. Δεν το βρήκαμε όμως αυτό. Αυτό το οποίο βρήκαμε είναι ότι όλοι οι τρόποι εμπλοκής των γονέων εξακού είναι παρόντες και στο δημοτικό και στο γυμνάσιο, τουλάχιστον της ηλικίας που εξετάσαμε. Αυτό το οποίο μειώνεται με την πρόοδο της ηλικίας χωρίς να αυξάνουν τα υπόλοιπα. Καταρχήν να πω ότι γενικώς όλοι οι τρόποι είχαν μία τάση μίωσης, χωρίς όμως να αγγίζουν το όριο της στατιστικής σημαντικότητας. Μίωσης σε επίπεδο στατιστικής σημαντικότητας είχαμε μόνο στο parental control. Δηλαδή αυτό το οποίο μειωνόταν ήταν το parental control. Το interference όσο περίεργο και να σας φαίνεται δεν μειωνόταν γιατί αν το interference ξεκινάει από μία πεποίτηση του γονέου ότι το παιδί δεν μπορεί να τα καταφέρει, στο γυμνάσιο που αυξάνουν και οι δυσκολίες, καταλαβαίνετε ότι δεν θα αρχίσει να μειώνει τον τρόπο. Βλέπετε ότι είναι σύνθετες οι σχέσεις μεταξύ των πραγμάτων. Οπότε τη μόνη μίωση την οποία είδαμε, δηλαδή δεν βρήκαμε και τα τέσσερα στήλη να εμφανεί και στο δημοτικό και στο γυμνάσιο, υπάρχει μια γενικότερη μίωση όλων γιατί οι γονείς τύνουν γενικά να εμπλέκονται λιγότερο. Η αισθητή όμως μίωση ήταν κυρίως το έλεγχο. Όπως είπατε, εκτός από αυτό και αυτή η παρεμβολή, σωστικά δεν προωθεί την αισθητησία των εφήβων εκτός από το ότι, αν και μειώνεται, δεν υπάρχει πτώση και ουσιαστικά δεν βοηθάει τους γονείς να εμπλέκονται λιγότερο για το γεγονός ότι όσο μοναλώνουν τα παιδιά, στο γυμνάσιο παραμένως χάρη, οι ακαδημαϊκές απαιτήσεις είναι ακόμα περισσότερες και χρειάζεται αυτή η δικαιμμένη ουσιαστικά βοήθεια γι' αυτό και μερικοί καταφεύγουμε και στους ελληνικούς αυτοτιστήρια. Τα γενικά συμπεράδελμα της έρευνας ήταν ότι η αυτονομία είναι ο πιο φέριμος τύπος γονεϊκής εμπλοκής. Επιβεβαιώθηκε και στα ελληνικά δεδομένα. Παρά το γεγονός, ξέρετε ότι επιβεβαιώθηκε, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και ο πιο συχνός τρόπος γονεϊκής εμπλοκής. Εδώ εξετάζουμε τις σχέσεις. Μπορεί να μην είναι ο πιο συχνός τρόπος εμπλοκής μεταξύ των ελλήνων γονέων, αλλά αυτοί οι οποίοι τον εφαρμόζουν έχουν και τα καλύτερα αποτελέσματα. Ο χειρότερος είναι η παρεμβόλη. Συνεπεί με τη διεθνή βιβλιογραφία για και για τα δύο, ναι. Και ότι η τύπη της γονεϊκής εμπλοκής, όπως είπαμε και από την αρχή, καθορίζεται τόσο από τους στόχους των ίδιων των γονέων, τους στόχους των ίδιων των παιδιών και επιθύς ακαδημαϊκής αποτελεσματικότητας και των γονέων και των παιδιών. Η έμφαση των ίδιων των γονέων στη μάθηση είναι αφέλιμη γιατί αποτελεί έναν προστατευτικό παράγωτο και για τους ίδιους τους γονείς, τόσο για τα παιδιά όπως είπαμε και πριν, αλλά και για τους ίδιους τους γονείς για να καταφέρουν να αποφύγουν αυτή την παρεμβολή. Σε αντίθεση με τους στόχους που έχει στις επιδοσίες που αποτελέσουν έναν παράγωτο, κινδύνουν για τα παραπάνω. Η αυτονομία επίσης συνδέεται με την κατανόηση των ίδιων των γονέων από τις παιδιά και με την αποκτήση περισσότερων εικανοτήτων. Η ενδυνάμωση αυξάνει τις υπευθύσεις ακαδημαϊκής αποτελεσματικότητας. Όμως η εμπλοκή, ειδικά όταν γίνεται με τεωτύπο της αυτονομίας, είναι πολύ θετική, γιατί ουσιαστικά συμβαίνει το σχολείο με το σπίτι. Κι έτσι, τα παιδιά μπορούν να εμπλουτίσουν τις ακαδημαϊκές τους επιρίες, τις αξιότητές τους και τις νόσους, καθώς και δίνεται η δυνατότητα στους ίδιους τους γονείς να καταφέρουν να συμβάλουν στις υπευθύσεις ακαδημαϊκής αποτελεσματικότητας των ίδιων των παιδιών. Όπως είπαμε, νομίζω ότι αυτό σχετίζεται με όλο το μάθημα μας από την αρχή. Μας το έχετε αναφέρει πάρα πολλές φορές κι εσείς. Φυσικά αυτό να το έχετε εμπεντώσει τελειώνοντας από αυτό το μάθημα. Αυτό που είναι πάρα πολύ σημαντικό σε όλη την πορεία της ακαδημαϊκής ζωής των ίδιων των παιδιών είναι το μήνυμα εμπισοσύνης που θα πρέπει να επικοινωνείτε στα παιδιά τόσο από τους εκπαιδευτικούς αλλά και κυρίως από τους γονείς. Οι διαφορές τις αναφέραμε και πριν. Θα θέλαμε να κάνουμε μια παραλυρισμό, τελ. πάντων. Τι είναι η θεωρία του αυτοπροσδιορισμού. Λοιπόν, τα κορίτσια ανέλαβαν την πρωτοβουλία και είμαι πολύ χαρούμενη γι' αυτό να ξεπεράσουν το άρθρο ή ως συνέχεια το άρθρο το οποίο είχαν να δουλέψουν, το οποίο κινούνταν στην θεωρία των στόχων επίτευξης σε επίπεδο γονέων και σε επίπεδο μαθητών και να περάσουν να κάνουν τις διασυνδέσεις μεταξύ της θεωρίας των στόχων επίτευξης και της θεωρίας του αυτοπροσδιορισμού και αν θυμάστε με τις τρεις βασικές ανάγκες το οτόνομη σαπόρτ, το competence και το affiliation ότι δηλαδή τα παιδιά πρέπει να νιώθουν ότι έχουν αυτονομία και μπορούν να παίρνουν αποφάσεις να παίρνουν μηνύματα ότι είναι ικανά και να έχουν ένα δίκτυο ανθρώπων από τους οποίους μπορούν να πιστεύουν ότι μπορούν να λάβουν στήριξη όταν τη χρειαστούν και τώρα θα κάνουμε τις διασυνδέσεις μεταξύ των δύο θεωριών γιατί είπαμε και τότε ότι μπορεί να διατυπώνονται στη βιβλιογραφία διαφορετικές προσεγγίσεις αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι στεγανά διακριτά μεταξύ τους και εν τέλει με τον ίδιο το μαθητή, το γονέα, το σχολείο έχουν να κάνουν μέσα από προσεγγίσεις που γεφυρώνονται. Πάμε, Μαρία. Ναι, νομίζω ότι έχουμε ακούσει πολλά για το στήριξη και έχετε τους πιο σημαντικούς σημείους και έχουμε ακούσει την σημαντικότητα της αυτονομίας. Θα κάνουμε ένα λεπτό πρόγραμμα για τη θεωριογραφία της αυτονομίας από την ΑΔΑΚ και τον Ριτζετ Ράιν. Έχουμε ακούσει μία γρήγορη πρόγραμμα και θα τελειώσουμε. Ας παρακολουθήσουμε. Παρακαλώ να σας πω, δεν ξέρω αν θυμάστε τι είχαμε πει. Το πιο σημαντικό για εμάς, για το σχολείο μας με το σχολείο της αυτονομίας είναι η διαφορά μεταξύ εμπορικής και εμπορικής αυτονομίας. Η εμπορική εμπορική αυτονομία είναι η εμπορική αυτονομία, ενώ η εμπορική εμπορική αυτονομία είναι χαρακτηρισμένη από εμπορική εμπορική αυτονομία, ενδιαφέρονση, ενδιαφέρονση, ενδιαφέρονση, ενδιαφέρονση, ενδιαφέρονση, ενδιαφέρονση, ενδιαφέρονση, ενδιαφέρονση, ενδιαφέρονση, ενδιαφέρονση, ενδιαφέρονση, ενδιαφέρονση, ενδιαφέρονση, ενδιαφέρονση, ενδιαφέρονση, ενδιαφέρονση, Με εξελίξεις που έχουν δείξει ότι όταν είσαι αυτονομικά ενδυναμωμένος, το πραγματικό σου θα είναι πιο δημιουργημένο. Θα είσαι ένας καλύτερος προβλήτης. Όταν αντιμετωπίσεις ευκαιρία θα μπορείς να πιστεύεις έξω από το σύστημα και να δεις τι να κάνεις. Τα εξελίξεις θα είναι καλύτερα, συγκεκριμένως στις πραγματικές δραστηριότητες, και τα εμπορικά σου θα είναι πολύ πιο θετικά. Και πολύ σημαντικά, ο αυτονομικός προβλήτης είναι σχετικό με το φυσικό και το ψυχολογικό. Ένας αυτονομικός πρόσφυγος, που είναι το τρόπο να καταστρέψει τους ανθρώπους να είναι πιο αυτονομικά ενδυναμωμένος. Ξεκινάς με το να παρακολουθείς τη σχέση τους. Αν δουλεύεις με ένα παιδί, με έναν εργασμό, με ό,τι συμβαίνει να είναι, μπορείς να ξεκινάς προσπαθώντας να καταλαβαίνεις πώς ο άνθρωπος βλέπει τη στιγμή. Τι είναι το μέρος της εμπορικής σχέσης. Και αν το κάνεις, είσαι σε μια θέση να πηγαίνεις από εκεί και να κάνεις ό,τι θέλεις να κάνεις. Επιτρέψει επίσης να προσφέρει τους ανθρώπους τη σχέση τους, αφού αφησιάζονται να είναι ενδυναμωμένοι. Αυτό σημαίνει να υποστηρίξεις την εξελίξη τους, να αφησιάσεις τους να δουλεύουν, να τους ενδυναμωμένοι, να είναι αυτονομικοί, και πολύ σημαντικά, αν ζητάς κάποιον να κάνει κάτι, πρέπει να τους προσφέρει ένα σημαντικό ρατσιόνατο. Γιατί αυτός ο λόγος θα καταλάβουν την σημαντικότητα και θα μπορούν να την ενδυναμωματοποιούν και να είναι μέρος του ρατσιού. Όταν οι γονείς έχουν περισσότερη αυτονομία, τα παιδιά τους έχουν ισχυρή θεσμική υποστήριξη, κάνουν καλύτερα στη σχολή και συνεργαζόμαστε περισσότερο. Τι προσπαθώ να πω σε όλα αυτά? Η σημαντικότητα είναι, μην ρωτήσεις πώς μπορείς να ενδυναμωματοποιείς άλλους. Αυτό είναι το κακό τρόπο να πιστεύεις. Αντίο, ρωτήσεις πώς μπορείς να δημιουργήσεις τη κατάσταση μέσα από την οποία θα ενδυναμωματοποιούν άλλους. Βλέπετε πόσο απλά και ωραία και καθαρά αγγλικά τα λέει. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. Ήταν ο Μιλίας στο TEDx. |
