| : Καλησπέρα. Γεια σας και από μένα. Έχουν ακουστεί πολύ ωραίες ιδέες μας τώρα. Θέλω κι εγώ να βάλω το λιθαράκι μου από την εμπειρία στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Ψυχικού. Πλέον καλούμενη Δημοτική Βιβλιοθήκη Φιλοθέης Ψυχικού, μετά το καλή γράφτη. Μια ιδέα που εφαρμόσαμε πέρσι και είχε μεγάλη επιτυχία, για αυτή θεαλόγουνα να σας μιλήσω, είναι η Ανταλλαγή Βιβλίων. Πώς οργανώσαμε την Ανταλλαγή Βιβλίων. Φυσικά δεν ήταν μια ιδέα που ήρθε από τη μια μέρα στην άλλη. Να σας πω ότι η ζωή της Βιβλιοθήκης αυτής είναι αρκετά μικρή. Δηλαδή, ξεκίνησε το 2007. Τα υγένεια έγιναν το 2010. Η συλλογή της αποτελείται από 4.000 τίτλους μέχρι στιγμής, που όμως θα πρέπει να αναφέρω ότι είναι αξιόλογη και ποιοτική όλη. Γι' αυτό και δανείζονται με πολύ ταχύ ρυθμό. Και το 2009 ήρθα στην Βιβλιοθήκη για να υποστηρίξω το τεχνικό κομμάτι. Προερχόμενη όμως από το χώρο του σχολείου, θεώρησα και με τη βοήθεια και της κυρίας Παπάζογλου, που όπως υπόθεκε πριν είναι όντως η ψυχή της Βιβλιοθήκης και δίνει έμπνευση σε όλα αυτά που γραμματοποιούνται στους χώρους της Βιβλιοθήκης, ξεκινήσαμε μια σειρά παιδικών προγραμμάτων τα πρωινά του Σαββάτου. Ο στόχος μας ήταν φυσικά να φέρουμε κοντά το πολύ σημαντικό κοινό από τριών μέχρι δώδεκα ετών. Βυσικά παράλληλα λειτουργούσαν δύο λέσχες ανάγνωσης, τώρα έχουν γίνει πλέον τρεις, ελληνική λέσχη ξένη και λέσχη ιστορικού με ιστορήματος. Οι περιορισμοί που σαφώς υπήρχαν από την αρχή ήταν ως προς τη διαμόρφωση του χώρου. Στεγάζεται σε μία έυθουσα μονάχα από ένα κτίριο, πρόσφατα μας παραφορήθηκε και άλλη μία που χρησιμοποιούμε ως αποθήκη για την ώρα. Δεν είχαμε κανένα προϋπολογισμό για εκδηλώσεις, σχεδόν δεν είχαμε και προσωπικό. Υπάρχει ένα άτομο το οποίο ευτυχώς έχει την καλή διάθεση να δουλεύει και ευθελοντικά, όποτε χρειάζεται και έτσι καταλαβαίνετε ότι είχαν πάρα πολλά τα προβλήματα. Τι ήταν όμως τα δυνατά σημεία χωρίς τα οποία δεν θα είχαμε καταφέρει τίποτα. Είχαμε την υποστήριξη του ΔΕΣ, την υποστήριξη της διοίκησης, της προηγούμενης διοίκησης, έτσι προ καλλιτράστη. Είχαμε και έχουμε εθελοντές και εργαζόμαστε όλοι και εθελοντικά όταν χρειάζεται. Δεν μένουμε στο αυστηρό πρόγραμμα. Είπαμε ότι η συλλογή είναι εξαιρετικά αξιόλογη, δεν θα βρείτε ούτε ένα βιβλίο που δεν θέλετε να το ξεφυλίσετε. Πρόκειται για καινούργια δουλειά, πολλά από τα ευπόλητα, κάτι που κάποιος θέλει να το δανειστεί. Και είχαμε βέβαια αρκετές δωρές υλικο από τους δημότες, πολύ από τους οποίους έχουν πολύ αξιόλογες ιδιωτικές συλλογές. Αυτό που κάναμε δεν είναι κάτι πάρα πολύ πρωτότυπο, αλλά είναι κάτι που ίσως θα πρέπει να το προσπαθήσουν κι άλλοι συνασυγά για να φέρουν τη νέα γενιά μέσα στις βιβλιοθήκες. Κάναμε ένα παιδικό πρόγραμμα σαν όλα τα άλλα. Φέραμε τα παιδιά στη βιβλιοθήκη, τους αφηγηθήκαμε ιστορίες, να προτρέψαμε να δανειστούν. Καταφέραμε αυτό να γίνει η συνήθειά τους, να θέλουν να έρθουν και να ξανά έρθουν κάποιοι σάββατο. Αναπτύξαμε τίφιλα αναγνωσία και φυσικά φέραμε και συγγραφείς, όσους όμως δεν χρειαζόταν να τους καλύψουμε κάποια έξοδα, είτε μετακίνησης, είτε κάποιο άλλο τελεσπάνδιο, είτε κάτι άλλο που χρειάζονταν για την επίσκεψή τους. Διαφάνηκε λοιπόν ότι για να ανταπεξέλφουμε σε αυτό το πλαίσιο, έπρεπε να αναπτύξουμε νέες δεξιότητες, έπρεπε να αρχίσουμε να παίρνουμε νέους ρόλους από αυτούς που είχαμε συνηθείς, ό,τι ακούσαμε, ας πούμε, για καταλογγραφή, που φυσικά είναι μέρος του δουλειάς μας και άλλα τέτοια πιο τεχνικά και καθημερινά θέματα. Εδώ βλέπετε τη βασική εργαζόμενη στη πλειοθήκη, που χρειάστηκε φυσικά να ανταποκριφήσει όλο αυτό, να το στηρίξει μόλις τις δυνάμεις και το έκανε και εκεί επέδειξε την ευελιξία για την οποία μίλησε από προηγουμένων. Για παράδειγμα η πλειοθήκη έπρεπε να ανοιχτεί το Σάββατο, συνήθως όμως η δημοτική πάλη βουλεύει από Δευτέρα ως Παρασκευή. Αυτό το προσέφερε η ίδια αμέσως που μόλις τη στήθηκε. Χρειάστηκε επίσης να αφηγηθούμε παραμύχια στα παιδιά. Για να το κάνεις αυτό το πιο ενδιαφέρον, να προσθέσεις στοιχεία γραμματοποίησης, χρειάζεται ενδεχομένως, εγώ παρακολουθώ και από το σεμινάριο. Γιατί πραγματικά ήθελα να κάνουν τα παιδιά να έχουν στη βουλειοθήκη, να μείνουν στη βουλειοθήκη και να γίνουν ένα κομμάτι της ζωής τους. Και έτσι φτάγουμε στην ανταλλαγή. Η ανταλλαγή ήρθε στο προσκήνιο ως μία ιδέα για το πώς μπορεί να κλείσει η δεύτερη επιτυχημένη χρονιά, η περίσσινη, το 2010-2011, παιδικών προγραμμάτων και φυσικά και όλων των άλλων εκδηλώσεων που σας είπα, λες Ψινάγονος και τα λοιπά. Έτσι στάλλει η πρόσκληση που βλέπετε, αν μπορείτε να τη διαβάσετε, στο κοινό μας. Τους καλούσαμε σε μια γιορτή ανταλλαγής βιβλίων. Φυσικά ο καθένας έπρεπε να φέρει όσα δικά του βιβλία παλιά δεν ήθελε πια και να πάρει αντίστοιχο αριθμό γεννούργιων βιβλίων. Μπορεί αυτό να σας φαίνεται απλό και μια ιδέα, έτσι, που πραγματικά μπορεί να έχει απείχηση, όμως είχαμε πάρα πολλές αντιδράσεις από το Διεκτικό Συμβούλιο της Αφρικής. Ειδικά τα μέλη του ήταν μεγαλύτερα στην ηλικία, θεώρησαν ότι, διαβάζοντας προφανώς κάτι διαφορετικό, θεώρησαν ότι πάμε να δώσουμε βιβλία της Βιβλιοθήκης, γεννούργια, ενδεχομένως και βιβλία που είχαν δορυθεί και ήταν νέα στην Βιβλιοθήκη. Και, τέλος πάντων, ξέσπασαν διάφορα σχόλια. Ορίστε. Απ' την άλλη είχαμε τον ενθουσιασμό του κοινού, που μόλις έλαβε την πρόσκληση έπαιρνε καθημερινά τηλέφωνο για να δηλώσει η συμμετοχή. Η επιτενέστερη, τέλος πάντων, μορφή της πρόσκλησης, για να πάρετε μια ιδέα, ήταν αυτή. Καλούσαμε, λοιπόν, τον κόσμο στο κλίσιμα, όπως είπα, των δημιουργικών πρωινών του Σαββάτου, στον κήπο της Βιβλιοθήκης, και αναφέραμε τις λεκτομέρειες για τη λειτουργία του παζαριού της Ανταλλαγής. Ποια ήταν τελικά, γιατί πρέπει να σας πω τι πραγματοποιήθηκε, παρά το σώμα της Αντιδράσης. Καταφέραμε να τους πείσουμε όλους. Φυσικά, χρειάστηκε να επιστρατευτεί και αρκετή διπλωματία, γιατί πραγματικά πρέπει να αναπτύξουμε ως Βιβλιοθήκης και τις δημόσιες σχέσεις μας. Καταφέραμε, λοιπόν, να έχουμε τα ίδια ιδέα για τη Βιβλιοθήκη. Πρώτον, εκτός από τους αναγνώστες, εκτός από αμέλη μας, τους δημότητες του ψυχικού, οι οποίοι έφεραν, δηλαδή, ατσουλειτία, καταφέραμε και εμείς να διαθέσουμε αρκετούς τίτλους. Να σκέφτεστε τα νούμερα σε αναλογία με το σύνολο σας. Ανέφερα κάτι για 4.000, επομένως το 100 μπορεί να είναι μικρό, αλλά είμαστε, νομίζω, στην ιππιακή ηλικία και σιγά-σιγά καθυξάνεται. Είχαμε πάνω από 100 τίτλους, λοιπόν, που προέρχονταν από δωρές και είχαμε αποφασίσει να μην τους εντάξουμε στη συλλογή μας. Τους διαθέσαμε, λοιπόν, στον κοινό τους, χαρίσαμε μερικά λόγια. Αντίστοιχα, επιλέξαμε κι εμείς 100 δημιουργία σε καλή κατάσταση, για να εμπλουτίσουμε τη συλλογή. Από αυτά του κοινού. Είμασταν, δηλαδή, κι εμείς μέρος της ανταλλαγής. Συζητήσαμε με το κοινό και έτσι καταφέραμε να προγραμματίσουμε τη φετινή χρονιά και είχαμε, βέβαια, και πολλές εγγραφές νέων μελών, διότι μπήκα στην Πολυοθήκη και άτομα που δεν είχαν ξανάρθει. Και ήρθαν καθαρά για να δώσουν τα δουλειά τους και να πάρουν καινούργια. Τα οφέλη τώρα για τους χρήστες είναι εύλογα, φυσικά να νέωσαν την προσωπική τους συλλογή. Ενισχύθηκαν οι διαπροσωπικές τους σχέσεις, διότι είχαμε και την ευκαιρία έτσι να συνομιλήσουν και μεταξύ τους, με αφορμή το βιβλίο, προτείνοντας ο ένας τον άλλον να διαβάσουν. Και νομίζουμε ότι έτσι συντελέσαμε και συντελούμε φυσικά στη δημιουργία μιας αναγνωστικής κουλτούρας στον κοινό μας και φυσικά προωθούμε και την ανακύκλωση ενός αγαθού, όπως είναι το βιβλίο, που φυσικά η διάρκεια ζωής του είναι πάρα πολύ μεγάλη και θα πρέπει συνεχώς να αυξάνεται με τέτοιες δράσεις. Τα σχέδιά μας για το μέλλον είναι να επαναλαμβάνεται η τύση αυτή ανταλλαγή. Μάλιστα κάποιος από τους χρήστες έλεγα, μα όχι μία φορά το χρόνο, εγώ θέλω δύο για να ναιώνω τη συλλογή μου τα δουλεία και να κλείσω λέγοντά σας, αν και νομίζω ότι ακούστηκαν τόσες ωραίες ιδέες, που πραγματικά όλα αυτά τα λογεία, για τα οποία μιλάει η πρώτη λεφτά μου κεφάλαια, καλύπτονται από τις ιδέες. Τι μας δίδαξε τα λογεία λοιπόν και τι μπορεί ενδεχομένως να μας διδάσει και η κρίση, ως βιβλιοθυπονόμους, να κοιτάξουμε τη ζωή των ανθρώπων και όχι μόνο τις υπηρεσίες μας. Και οι υπηρεσίες μας να συνάβουν πάντα με τις ανάγκες και τη ζωή των ανθρώπων. Να είμαστε προσανατολισμένοι στον άνθρωπο και όχι σε έναν θεωρητικό σύστημα που μπορεί να μην λειτουργήσει και να μετακινηθούμε από τη συναλλαγή με το κοινό μας στη συνεργασία με το κοινό μας, γιατί νομίζω ότι αυτό είναι και το κλειδί και με αυτό θέλω να σας ευχαριστούμε. |
