| : Με έντονα香港 ładησης house! Αυτό είναι το π resemblance! Καλησπέρα! Μου αρέσει πολύ σήμερα εδώ πέρα! Γιατί, καταρχήν, στην αίθουσα μυρίζει δημιουργία. Είναι από το πιο ωραίο κοινό που έχω δει μπροστά μου. Λοιπόν, σήμερα θα μιλήσουμε για δημιουργία, αλλά θα μυρίσουμε και λίγο για τεχνολογία. Αν είχαν λίγη τεχνολογία οι αρχαίοι Έλληνες, θα είχαν λύσει πολλά από τα προβλήματα που είχαν και θα είχαμε και μια ιστορία με λιγότερο ταραχή. Για παράδειγμα, ξέρετε πως ο βασιλιάς Μίνωας ήθελε να δείξει με κάποιο τρόπο ότι έχει την έμπνοια των θεών, ότι ο Ποσειδώνας είναι δικός του, και εφίβρυε όλη αυτή την ιστορία με το λευκό τάβρο. Αν είχαμε, λοιπόν, τότε Facebook, θα έκανε το εξής πολύ απλό. Μια selfie με τον Ποσειδώνα. Εκεί, λοιπόν, βγήκε και το πρώτο hashtag, θα σέβεστε, που θα το έλεγε ο Μίνωας, ως δικούς του, για να καταλάβουν ότι, θέλω να σου πάντων, τα έχουνε βρει. Αλλά και αυτή η Αριάδνη, τι τράβηξε αυτό το κορίτσι. Αγαπούσε. Με ένα status θα μπορούσε κάλλιστα να δείξει σε όλους ότι, τέλος πάντων, με το θυσέα υπάρχει αίσθημα. Δίπλα, και δεν ξέρω αν φαίνονται καθαρά, φέρνονται και οι τότε εταιρίες. Είναι η μύτος Demisais, νήματα. Είναι η Δέδαλος Startup, γιατί ο Δέδαλος ήταν μεγάλος μάγκας, και γι' αυτό θα μιλήσουμε μετά. Και ήταν βέβαια και η White Bull, έτσι, energy drink. Η Αριάδνη, λοιπόν, είχε το πρόβλημά της. Ο Μίνωας, όμως, πραγματικά, και το νέο αυτό, ήταν, ξεπνιωζε ότι τι έκανε, πήρε το Δέδαλος, το μεγαλύτερο εφευρέτη της περιοχής της εποχής, και τον έφερε στην Κρήτη, μετά από κάτι τεχνικά ζητήματα που είχε ο Δέδαλος στην Αθήνα. Θα μπορούσε, λοιπόν, αν τότε είχε και λίγο το branding στο μυαλό του, να κάνει την πρώτη θερμοκητήρια επιχειρήσεων, που θα λεγότανε Minovation από το όνομά του. Ο Δέδαλος, όμως, ήταν αυτός για τον οποίο θα μιλήσουμε σήμερα. Ήταν ένας τύπος ο οποίος δημιούργησε υπό μη ένια το πρόβλημα, κατ' εντολήν του μήνα, το Λαβίνιθο, αλλά ήταν και αυτός ο οποίος, τελικά, χρειάστηκε να βρει τη λύση. Και νομίζω πως υπάρχουν πάρα πολλά κοινά, ανάμεσα στη σημερινή εποχή και στα όσα έκανε ο Δέδαλος τότε. Διότι την κρίση, εμείς την δημιουργήσαμε, και αυτή είναι η αλήθεια, και πρέπει μόνοι μας να βρούμε τη λύση. Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύω ότι η κρίση προέκυψε από τους κακούς Αμερικανούς, από τους κακούς Ρώσους, τους κάκους τους Γερμανούς, από τον ανάνθρωπο Ερμή ή από τους εξωγήνους. Την κρίση, εμείς είναι οι Έλληνες την δημιουργήσαμε. Αλλά είμαι εδώ για να σας πείσω, ή για να προσπαθήσω να σας πείσω ότι μπορούμε εμείς οι ίδιοι να αποτελέσουμε και μέρος της λύσης. Διότι δυστυχώς, ενώ πήραμε τον μύτο από τους προγόνους μας, είχαμε τις λύσεις στα χέρια μας, αυτό το κουβάρι του μύτου τον μπερδέψαμε, το τεντώσαμε, το κόψαμε και τώρα είναι πολύ δύσκολο πλέον να το ανοίξουμε από την αρχή. Θα σας μιλήσω για τα Τρίκαλα, για την πόλη μου. Δεν θέλω να δείξω πολλά πράγματα, ούτε θα σας πω ότι κάνω σπουδαία πράγματα. Από αυτά που ακούτε, πιστέψτε τουλάχιστον τα μισά, ίσως και λιγότερα. Παρόλα αυτά, ξεκινήσαμε μια ομάδα νέων ανθρώπων πριν από τέσσερα χρόνια να πάρουμε την τύχη της πόλης στα χέρια. Μια ομάδα ανθρώπων που δεν ήξερε και πολλά από πολιτική, ούτε νομίζω ότι κάνουμε ακριβώς πολιτική. Μια ομάδα ανθρώπων που παρόλα αυτά είχε ένα όραμα και αποφάσισε να το κάνει πράξη. Και είμαι πολύ απέναντι σ' όλους αυτούς οι οποίοι κριτικάρουν κάθε μέρα τους πολιτικούς οι όσους ασχολούνται με τα κοινά και λένε ταλάμω για τους κλέφτες το ένα το άλλο. Και εσύ ρε φίλε τι κάνεις? Λίγο καναπέ ακόμα που λέει τώρα και η ικέες στη διαφήμιση. Αυτό κάνεις, βγες, πάλεψέ το. Και τότε ναι αυτό είναι, αυτή είναι η λύση. Και σε τρία καλά το πιστέψαμε αυτό και το κάναμε πράξη με διάφορα απλά πράγματα. Τρία θα σας δείξω για να δούμε πώς μπορούμε με απλές λύσεις να βρούμε, να κάνουμε, παράξουμε αποτέλεσμα για τους δημότες μας. Αυτό που βλέπετε πίσω να δείχνω στον κύριο Θεοδωράκη είναι ένα ATM πιστοποιητικών. Περιμένουμε, ωραίες, περιμένουμε καιρό να πάρουμε χαρτιά. Για ποιο λόγο? Θα έπρεπε όλο καταρχήνα ψηφιακά. Δυστυχώς στην Ελλάδα είμαστε ακόμα πίσω. Για όσο λοιπόν χρειαζόμαστε χαρτί, κάναμε το εξής πολύ απλό. Προσωμιώσαμε για μικρούς και κυρίως για τους μεγαλύτερους τη λειτουργία του ATM της τράπεζας με μια καρτούλα. Αυτή εδώ την κάρτα του δημότη. Πας στο μηχάνημα, βάζεις το PIN σου, επιλέγεις ποιο πιστοποιητικό θέλεις και το παίρνεις την ίδια ώρα. Κάναμε και τον delivery που είπε νωρίτερα και η κυρία Σαράφωκλου. Κόστος 20 ευρώ, ένα μηχανάκι που είχαμε, 5 αυτοκόλλητα και το πιστοποιητικό πάει στο σπίτι. Τόσο απλά και όμορφα. Κάναμε και κάτι ακόμη. Κάναμε το τηλεφωνικό κέντρο του δήμου. Ψάχνουν οι δημότες να βρούνε που θα πρέπει να αναφέρουν το πρόβλημά τους στη Λακούβα κλπ. Ψάχνουν τον δήμαρχο και εμείς κλείνουμε και λίγο το μάτι, πουλάμε και ένα ρουσφετάκι. Είδες που αλλάξα τη λάμπα. Μα αυτή είναι η δουλειά, γι' αυτό μας θέλουνε. Ένα λοιπόν τηλεφωνικό κέντρο, το οποίο δουλεύει σε δύο βάρδιας μέχρι και 10 η ώρα το βράδυ, παίρνει ανάκρισης. Βλέπουμε πού πάσχουμε και πού πάμε καλά. Και το πιο σημαντικό, τηλεφωνούμε πίσω στους δημότες και ρωτάμε, η λάμπα που θέλετε, αλλάχθηκε, δουλεύει, τα σκουπίδια μαζεύτηκαν. Μάλιστα κάποιοι δημότες νομίζουν πως αυτό γίνεται από την υπέρμετρη αγάπη και το ενδιαφέρον των πολιτών και μας φέρουν κάθε τόσο στα παιδιά του τηλεφωνικού κέντρου πίτες, αβγά, όλα αυτά που δίνουν μέσα στις μικρές πόλεις. Πρέπει, και αυτό δείχνουμε με το διάφορο δημόσιο, θα πρέπει να το δούμε ανταγωνιστικά. Αν εκτός από τον Δήμο Τρικέων, υπήρχε δίπλα ένας Δήμος Τρικέων 2, φοβάμαι ότι οι δημότες μου θα πηγαίνουν στον δεύτερο δήμο να εξυπηρετηθούν. Δεν θέλουμε να τους χάσουμε από πελάτες, από πολίτες, τους θέλουμε εκεί, γιατί το κακό είναι πως τελικά με όλη αυτή την έλλειψη εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας στο δημόσιο, οι δημότες δεν φεύγουν όνομα από τον Δήμο, φεύγουν από τη χώρα. Οι δήμοι όμως δεν είμαστε εδώ μόνο για να μαζεύουμε τα σκουπίδια. Θα πρέπει να μιλήσουμε διαφορετικά, να δείξουμε και να αναδείξουμε τις δυνατότητες ανάπτυξης του τόπου. Και ο Άη Βασίλης, πίσω μου, αυτό ακριβώς έκανε. Στα Τρίκαλα, λοιπόν, είχαμε έναν μήλο του 1887, ίσως το πιο ωραίο μήλο των Βαλκανίων, το πιο καλοδιατηρημένο μήλο των Βαλκανίων. Μια ιδέα που είχε η προηγούμενη δημοτική αρχή, γιατί δεν παρέλαβα καμμένη γη, και το λέω πάντα, παρότι κέρδισε από τον προηγούμενο δήμαρχο, ο άνθρωπος προσπάθησε και έφερε ένα αποτέλεσμα μέχρι εκεί που μπορούσε. Και συνεχίσαμε εμείς για έβδομη χρονιά το Μήλο των Ψωτικών. Μια γιορτή η οποία πλέον μαζεύει ένα εκατομμύριο επισκέψεις που στα ταπεινά Τρίκαλα και έχει αποτελέσει το σημείο έλξης για όλη την Ελλάδα, ενώ πέρυσι για πρώτη φορά ακούσαμε στα Τρίκαλα και άλλες γλώσσες, ακούσαμε και τουρκικά και βουλγάρικα, σιγά σιγά η πόλη ανήκει και μαθαίνει. Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνουμε. Πρέπει να δούμε πού βρισκόμαστε και πού θέλουμε να πάμε. Να δούμε και να αναδείξουμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα των δήμων και των πόλεων μας. Το κάναμε με το Μήλο των Ψωτικών, το κάνουμε τώρα και με κάτι ακόμη. Τα Τρίκαλα είναι η πατρίδα του Ασκληπίου, του πρώτου γιατρού της ανθρωπότητας, ο οποίος είχε βασίσει τη θεραπεία του σε βότανα και αρωματικά φυτά. Αυτό, λοιπόν, κάνουμε και εμείς τώρα. Προσπαθούμε να βγάλουμε τους νέους αγρότες από τα καφενεία, να τους δείξουμε πως αρκετά έχουμε ασχοληθεί με το βαμπάκι και το καλαμπόκι, να τους δείξουμε ότι υπάρχει μια νέα αγορά στα φαρμακευτικά και αρωματικά φυτά. Και κάτι παραπάνω με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ξεκινάμε μια spin-off, προκειμένου να κάνουμε R&D, να δούμε πως μπορούμε τα προϊόντα αυτά να γίνουν, πλέον, να αποκτήσουν θαμπέλα, να είναι προϊόντα από τη γη του Ασκληπίου και να προχωρήσουν ακόμα παραπέρα. Και βέβαια, τουρισμό, τριτογενή τομέα, να γυρίσουμε στα μονοπάτια του Ασκληπίου, εκεί που ομήθως η ιστορία ήθελε τον Ασκληπίο να μαζεύει τα βότανα του. Όλα αυτά, λοιπόν, μπορούμε να τα κάνουμε σε μια πόλη, η οποία, θεωρητικά, παλιά, είχε πολύ λίγα πράγματα. Συμφώνω γι' εγώ. Για όλα αυτά, όμως, χρειάζεται παιδεία και ήταν επίτηθες. Το μωρό το έβαλα τώρα να γκρινιάξεις, για να πω ότι πρέπει να στοχεύσουμε στην παιδεία. Τι έχουμε πάρει πρωτοβολίας, μα είναι επόμενη δεφάνεια, σοβαρά. Νάτη. Λοιπόν, ο δήμοσας έλεγα νωρίτερα ότι δεν ασχολείται μόνο με λακούβες και πράσινο. Φέτος πήραμε μια πρωτοβουλία να ασχοληθούμε με το STEM, Science, Technology, Engineering, Mathematics. Να δείξουμε στα νέα παιδιά έναν καινούριο υπέροχο κόσμο που ανοίγεται και που, δυστυχώς, τα σχολεία δεν μπορούν ακόμα να έχουν όλο αυτό το υποπτικό υλικό. Νωρίτερα η κυρία Βασιλόπουλος έλεγε ότι στην Φιλανδία οι δήμοι προφανώς, προφανέστατα, έχουν ρόλο και στο κομμάτι της παιδείας. Έχουμε συνενοηθεί με τα σχολεία να τους εξοπλήσουμε με kit Arduino, Raspberry, Sensores και τρομποτικής και να ενημερώσουμε τους καθηγητές, να τους επιμορφώσουμε μέσω της E3αε, για να μπορέσουν να δείξουν στα παιδιά αυτόν τον καινούριο υπαρχό κόσμο. Ήδη δύο χρόνια τώρα τρέχουμε μαζί με την Αμερικάνικη Περεσβεία ένα πράγμα που λέγεται Coward Girls και από εκεί είναι η φωτογραφία που βλέπετε, για να μικρύνουμε αυτό το χάσμα που υπάρχει ανέμεσα στα αγόρια και στα κορίτσια σε σχέση με την πληροφορική. Διότι τελικά λένε, αν και δεν με συμφέρει, πως οι γυναίκες είναι πολύ καλύτερες στον προγραμματισμό από ότι οι άντρες απλά δεν ασχολούνται. Αυτή είναι η αλήθεια. Μιλάμε λοιπόν για παιδεία και πάμε να αλλάξουμε τη χώρα και για να αλλάξει η χώρα, ας είμαστε σοβαροί και ας το παραδεχτούμε ότι θα αλλάξει μόνο αν αλλάξει το κομμάτι της αξιολόγησης στο δημόσιο. Δεν καταλυφένω πραγματικά, γιατί ο φούρναρης της γειτονιάς να αξιολογείται κάθε μέρα και αν δεν έχει καλό ψωμί δεν παίρνουμε, γιατί οι αιρετοί να αξιολογούνται και πολύ καλά κάνουμε και αξιολογούμαστε κάθε τρία, τέσσερα, πέντε χρόνια και στο δημόσιο θα πρέπει να έχουμε μία light αξιολόγηση, έλα μωρέ τώρα τα παιδιά και λίγο με τις στενοχωρήσουμε, να κάνουμε αξιολόγηση σοβαρή, τους δημοτικούς παλήλους που υπάρχουν τέτοιοι και είναι αρκετοί ως πολλοί και ενδιαφέρονται, δεν έχει άλλη παιδιά, και ενδιαφέρονται να τους επιβραβεύσουμε και αυτούς οι οποίοι θέλουν βοήθεια να τους επιμορφώσουμε τρία πράγματα θεωρώ ότι λείπουν στο ελληνικό δημόσιο και αυτά είναι η αξιολόγηση, η σοβαρή αξιολόγηση, η επιμόρφωση, δεν είναι δυνατόν οι μηχανικοί του δήμου ή στους αδελφοί μου να μη ξέρουν να δουλεύουν οτοκαντή, αντίστοιχα πρόγραμματα ανοιχτού κώδικα και βασικά νέο αίμα στην αυτοδιοίκηση και στο δημόσιο. Ανθρώπους που θα έχουν διάθεση να ασχοληθούν και να το ψάξουν και λίγο παραπάνω. Τελικά με όλα αυτά, τι θέλω να πω, και για να κλείνω σιγά σιγά, γιατί δεν νομίζω ποιος μηχανικός δεν έχω μάθει να μιλάω πάρα πολύ, ότι αυτό το οποίο λείπει στη χώρα μας είναι οι πραγματικές, οι ειλικρινείς προθέσεις. Θέλουμε όλοι μια αλλαγή. Την ψάχνουμε, την ζητάμε. Δεν ξέρω όμως κατά πόσο είμαστε εμείς διατεθμένοι να αλλάξουμε. Στο δήμο μου, για παράδειγμα, παρέλαβα μια κατάσταση, που δεν οφείλεται στον προηγούμενο, με αρκετά χρέη. Πάλαμε μία σειρά, πληρώνουμε κάθε χρόνο περίπου 3 εκατομμύρια ευρώ και ξέρω ότι σε 12 χρόνια από τώρα ο δήμος μου δεν θα χρωστάει. Θα ήμουν πάρα πολύ ευτυχής, ανήξα και η Ελλάδα, πότε θα φτάσει, αν φτάσεις ποτέ, να μη χρωστάει τίποτα. Στόχευση και προγραμματισμό. Είμαστε σε μια χώρα που νομίζω πως έχουμε πέσει όλοι σε κατάθλιψη, διότι δεν βλέπουμε ένα άστρο, μια πηγή φωτός, για να πιστέψουμε σε αυτή και να προχωρήσουμε. Και όμως νομίζω πως θα πρέπει να κοιταχτούμε στον καθρέφτη, γιατί αυτή η ελπίδα, αυτή η πηγή φωτός είναι μέσα μας. Είναι ο άλλος μας εαυτός, ο δέδαλος εαυτός μας, το καλό κομμάτι του εαυτού μας. Τι θα πρέπει να κάνουμε, αφού τη θέλουμε την αλλαγή, αφού το συνομολογούμε, ανοίγω παρέθεση, άκουγα νωρίτερα τον κύριο Οικονόμου ότι μιλάει 32 γλώσσες. Στην Ελλάδα μιλάμε την ίδια γλώσσα και άλλα πράγματα λέμε και άλλα εννοούμε. Θα πρέπει να έχουμε λοιπόν και εθνική συνενόηση επιτέλους, στα βασικά τουλάχιστον. Δεν είναι δυνατόν κάθε κυβέρνηση να αλλάζει ή κάθε δήμος και κάθε δήμαρχος να αλλάζει αυτά τα οποία ο προηγούμενος έκανε επειδή θεωρεί ότι σε ηλίβδιν όλα είναι λάθος. Αν λοιπόν αυτά τα πιστέψουμε και αν βασικά πιστέψουμε στον εαυτό μας, βγάλουμε το καλό του κομμάτι και βασικά αποφασίσουμε να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι τότε και μόνο τότε θα καταφέρουμε να αλλάξουμε τις ζωές μας. Να γίνουμε εμείς οι αλλαγή που θέλουμε. Σας ευχαριστώ πολύ. |
