| : και γίνεται πρώτη Απριλίου, λόγω καιρού. Δεν δουλεύει. Δεν δουλεύει. Δεν δουλεύει. Δεν δουλεύει. Δεν δουλεύει. Δεν δουλεύει. Δεν δουλεύει. Πρωτού περάσω στα απόψινά, να σας πω λίγο ότι 15 Απριλιού, δηλαδή δύο βδομάδες ακριβώς από σήμερα, έχουμε την επόμενη Δερβενική Δευτέρα. Ο μιλητής θα είναι ο Παύλος Σούρλας, καθηγητής της Φιλοσοφίας του Δικαίου. Λέω ότι η επόμενη Δαρβενική Δευτέρα θα είναι σε δύο εβδομάδες από σήμερα, 15 Απριλίου. Ο μιλητής θα είναι ο καθηγητής Σούρλας Παύλος, καθηγητής της Φιλοσοφίας του Δικαίου. Και το θέμα του θα είναι, εάν αυτό που ονομάζουμε ηθική, σωστή συμπεριφορά, όπως θα λέτε πάντα, πόσο σταθερό υπήρξε, ανά τους αιώνες, πόσο ευλύγιστο είναι, πώς μεταβάλλεται και γιατί μεταβάλλεται. Άρα λοιπόν και η ηθική έχει και αυτή την εξέλιξή της. Και επειδή μιλάμε εδώ για εξέλιξη, ο κύριος Σούρλας θα μιλήσει για την εξέλιξη της ηθικής. Φαντάζομαι έχετε όλοι διαπιστώσει ότι η κοπέλα που ήταν στο πιάνο, ήταν η Στέφη Καψετάκη, η οποία είναι και η ομιλήτρια της Αποψινής Βαρδιάς. Έχουμε κάνει αυτό το πείραμα των δύο ομιλητών αρκετές φορές και επομένως αυτή η βραδιά θα είναι πάλι μια βραδιά με δύο ομιλητές. Προτού περάσα στο θέμα ακριβώς, να πω μόνο μια κουβέντα για την Στέφη. Τέλειωσε πρώτη στην τάξη της, το βιολογικό τομέα του Παρεπιστήμιου μας εδώ στην Κρήτη. Και μετά έγινε δεκτή αμέσως στο Παρεπιστήμιο της Ακσφόρδης. Τέλειωσε και από εκεί, πήρα το διδακτορικό της και τώρα ανοίγει το σωρίο δεδέστηση για την Ηνωμένα Πολιτείας. Αλλά το θέμα είναι ότι ρώτησα αμέσως πώς έγινες δεκτή στο Παρεπιστήμιο της Ακσφόρδης. Δεν είναι απλό πράγμα να γίνεις δεκτή στο Παρεπιστήμιο της Ακσφόρδης. Άρχισε να μου λέει, είδαν τα χαρτιά σου, σε φωνάξανε, σε εξετάστηκαν. Όχι, τίποτα από αυτά. Τι? Μια συνέντευξη είχα από τον υπολογιστή. Καταλαβαίνετε, όσοι έχετε κάνει επιλογή ή είστε στις επιτροπές, κάνετε επιλογή ανθρώπων, μετράει μια λέξη, η οποία σήμερα, δυστυχώς, αναλόγως πώς το βλέπετε, έχει πάρει μια πίεση, λέγεται ρηστεία. Εντάξει, μπορεί να ρηστεύσει ένας στους δέκα, σε μια περιοχή, είτε λέγεται βιολογία, είτε λέγεται φυσική, είτε λέγεται μαθηματικά. Αλλά να ρηστεύσει το ίδιο πρόσωπο σε δύο, να ρηστεύσει, είναι ένας στους εκατό. Η στέφη λοιπόν, ρηστεύσε σε δύο τελείως διαφορετικούς χώρους. Αυτό για την αξιφόρητο κέμπριση και τα σκαλιά που ξέρουν τι σημαίνει να ρηστεύσεις δυό φορές, είναι αυτόματι εισαγωγή, αυτόματι εισαγωγή. Δεν θέλω να την υποβιβάσω με αυτό, αλλά ακριβώς είναι αυτό, ότι εάν χτυπήσεις το λαχείο δυό φορές, δεν μπορεί να είναι τύχη, κάτι έχεις μέσα σου. Λοιπόν, η στέφη λοιπόν θα μιλήσει, αυτό που θα κάνουμε πολύ γρήγορα, πάρα πολύ γρήγορα, θα κάνουμε και οι δυο μας μία ανάφορα στην εξέλιξη της ζωής στα 5 δισεκατομμύρια χρόνια, 4 δισεκατομμύρια χρόνια. Και θα δούμε και θα τονίσουμε ότι υπήρξαν επίπεδα, δηλαδή φάσεις, μεγάλες φάσεις. Ξεκίνησε η ζωή σαν μια πολύ απλή μονάδα που μπορούσε να αυτοαναπαράγεται με λάθης βέβαια. Και μετά, γύρω στα 3,5-3,8 δις, έχουμε το βακτήριο, ένας μονοκοίτερος οργανισμός, απλός, αλλά τρομερά πιο σύνθετος από τη μορφή που προηπήρχε. Και μετά, ξαφνικά παρουσιάζεται ένας άλλος οργανισμός, μια άλλη μορφή οργανισμού, φερειπίνια πλούστερη, αμμυβάδα. Και αυτός μονοκοίτερος οργανισμός, αλλά πολύ πιο σύνθετος. Και τι, έχει πληροφορία πολύ μεγαλύτερη, οργανωμένη μέσα σε ένα πυρήνα, ευκαιρωτικό κύντερο. Και ξαφνικά, πάλι τα λέω ξαφνικά, έχουμε ευκαιρωτικά κύντερα να φτιάχνουν πολυκύτερους οργανισμούς. Εμείς είμαστε, ο καθένας μας, κάπου 100-3 εκατομμύρια κύντερα. Και μετά, από αυτόν τον οργανισμό, πού πηγαίνουμε. Πηγαίνουμε στις κοινωνίες. Και διερωτάει κανείς, εάν κοιτάξω κάθετα αυτή την αεραρχία των επίπεδων, μπορώ να συμπεράνω κάτι, πώς πηγαίνουμε, πώς πηδάμε επίπεδα και του κυριότερο, στο επίπεδο που βρισκόμαστε τώρα, τι με ληγενέστη, για να φτάσουμε σε κάποιο άλλο επίπεδο. Λοιπόν, η Στέφη θα μιλήσει για τα πρώτα. Όταν φτάσαμε στον άνθρωπο και τις κοινωνίες, όχι μόνο τον ζώο και τον ανθρώπο, ο Σοφίας Ούσα, μου πέταξε το μπαλάκι σε εμένα. Α, εσείς θα μιλήσετε για αυτό. Λοιπόν, και καταλαβαίνετε ότι Απρίλης πρώτο, το μία πρώτο κομμάτι, δεν μπορεί να το πάρετε σαν ψέμα, αλλά το δεύτερο που θα μιλήσω εγώ, μπορεί να είναι και ένα Απριλιάτικο αστείο. Λοιπόν, η Στέφη θα πάρει τη μορφή σου, παρακαλώ. Με ακούτε, εντάξει? Ευχαριστώ πάρα πολύ τον κ. Ζούρι για την πρόσκληση και ευχαριστώ όλους σας που είστε εδώ σήμερα. Πριν ακούσαμε μουσική, λοιπόν, κάποια από δύο κονσέρτα. Το ένα ήταν από ένα κονσέρτο με τα αδερφή μου στην Αθήνα και το άλλο από τη Λάρη σε αυτόν τον διαγωνισμό. Μουσική, λοιπόν, ηχητικά κύματα, ενέργεια. Και αυτή η ενέργεια θα μας ακολουθήσει από την αρχή του Σύμβατος μέχρι το δινεκές. Καθόλου τη διάρκεια της ομιλίας, να έχουμε στο μυαλό μας αυτή την ενέργεια. Και θα περάσουμε από διάφορους ταθμούς. Από την εμφάνιση της Γης στα 9,2 δισεκατομμύρια χρόνια, στην εμφάνιση της ζωής, στον Λούκα, το Last Universal Comet Ancestor, που όπως σας είπε ο κύριος Ζούρος, το πρώτο κυταράκι που ξέρουμε ότι εμφανίσει και εδώ στη Γη. Το Λέκα, ο οποίος είναι το Last Eukaryotic Comet Ancestor. Eukaryotic σημαίνει ευκαρειωτικό κυταράκι, δηλαδή το DNA του είναι περιδειγμένο από μια μεμβράνη, μια πυρηνική μεμβράνη. Μετά θα μιλήσουμε για τους πολύ κύτερους οργανισμούς όπως είμαστε εμείς. Και θα περάσουμε στο παρόν, στις ανθρώπινες κοινωνίες και σε διάφορες ανεπιτράσεις, μεταξύ των οργανισμών του πλανήτη μας. Και θα συνεχίζει αυτό, όσο δεν ξέρω τι. Οπότε, ας ξεκινήσω να αρχίσω της αρχής εδώ πέρα. Δεν ξέρω και πάρα πολλά να σας πω, δεν είμαι φυσικός. Δεν ξέρω πολλά την αρχή της αρχής. Κάποιοι λένε ότι υπάρχουν πολλά σύμπαντα, όχι μόνο ένα σύμπαν, ή για το Big Bang. Ας ξεκινήσουμε εμείς από τα πλακ πράγματα, όπως τα ξέρω εγώ τουλάχιστον. Ας ξεκινήσουμε να σκεφτούμε ότι το σύμπαν ήταν μια πολύ μικρή κουκίδα. Και το Big Bang άρχισε αυτή η κουκίδα να αρχίζει να διαστέρεται, λοιπόν. Υπήρχε τεράστια ενέργεια σε αυτό το χρονικό περίοδο. Άρχιζαν και οι διαστέρετες, το σύμπαν διαστέρεται, λοιπόν. Και τα σωματίδια όλα μαζί με τα φωτόνια αρχίζουν να διαλεπιδρούν. Και τα φωτόνια μαζί με τα σωματίδια δεν μπορούν να ξεφύγει το ένα από το άλλο. Τα φωτόνια δεν μπορούν να ξεφύγουν από το σωματίδια, όμως καθώς διαστέρεται ακόμα περισσότερο από το σύμπαν, οι αποστάσεις μεταξύ των σωματιδίων είναι μεγαλύτερες. Και άρα τα φωτόνια αρχίζουν και απελευθερώνονται στο σύμπαν. Και έχουμε αυτή την πρώτη φωτογραφία από το σύμπαν μας, το νεαρό μας σύμπαν. Και βλέπετε εδώ λοιπόν κάποιες κόκκινες περιοχές, αυτές είναι κάποιες περιοχές με μεγαλύτερη ενέργεια. Τα σωματίδια λοιπόν κουτουλάνεσθαι μεταξύ τους με τεράστια ενέργεια. Οι μπλε περιοχές είναι πιο ψυχρές, λιγότερη ενέργεια. Και σταδιακά σταδιακά, καθώς διαστέρεται το σύμπαν, αρχίζουν και σταθροποιούνται κάποια σωματίδια και βλέπουν πως σχηματίζονται κάποια άτομα, όπως τα έχουμε σχηματίσει τώρα στον περιεδικό μας πίνακα. Όλα άτομα στην ουσία τους είναι όμια με μικρές διαφορές. Δηλαδή αυτά τα άτομα στην ουσία τους αποτελούνται όλα από ηλεκτρόνια, από νετρόνια, από πρωτόνια, και αυτά στην ουσία τους στο κάτω κάτω της γραφής είναι ενέργεια. Λοιπόν όλα είναι όμια με μικρές διαφορές. Οπότε τώρα φτάσαμε στις 480.000 χρόνια από τη γέννηση του σύμπαντος. Τώρα θα σας δείξω, θα ακούσετε βάλλον, την ενέργεια από όλο αυτό που σας εξήγησα, από την αρχή του σύμπαντος μέχρι τα πρώτα εκατομμύρια χρόνια. Θα ακούσατε στην αρχή που υπήρχε μεγάλη ενέργεια, άρα ένας ήχος υψηλού τόμου και όταν διασθέτει το σύμπαντο, η ενέργεια αρχίζει και χαμηλώνει. Με το ότι διασθέτει το σύμπαντο ακούσετε μια πιο χαμηλό, μια πιο μπάσα νότα. Αυτά τα πρώτα ένα εκατομμύρια χρόνια. Εντάξει, έτσι λένε λοιπόν ότι ακούγεται, με βάση κάποιας αναλύσης που έχουνε κάνει σε αυτή τη φωτογραφία. Και συνεχίζουμε λοιπόν και έχουμε σταδιακά, σταδιακά, αυτά οι περισσότεροι φυσικοί θα σας το πούνε καλύτερα, ακόμα έτσι είναι και γενικό πράγμα να σας πω εδώ πέρα. Αρχίζουν και δημιουργούνται λοιπόν οι γαλαξίες, κουτουλάνε τα πάντα μεταξύ τους, ενέργειες, αρχίζουν και δημιουργούνται ηλιακά συστήματα, τα αεροπελεγκίνητες έχουν έξι δισεκατομμύρια χρόνια. Αλληλυδά συνεχώς, μετεωρίτες, πετραδάκια ας τα πούμε, συνέχεια σημαντίστησαν σιγά σιγά ο ήλιος μας, το πρώτο μας, το κοντινό μας πώς. Αλλά αυτό δεν θα σας μεινει ουσιαστικά οι ενέργειες που συνέχεια λειτουργούν αυτά τα τεράστια σωματίδια. Να λοιπόν ο ίδιος μας, η πρώτη του μορφία, το τεράστιο πέντρο, όχι αμάσα από όλες τα τεράσεις. Να γίνει δημιουργή σε κάτι σωματίδιο, τρέχνει γύρω-γύρω το ηλιακό μας σύστημα και μόνον αυτό είναι κάτι σαν το πρώιμα του δικού μας πλανήτη, τη γη μας. Ήτανε ακατοίκητοι βέβαια σε τόσο παλαιά χρόνια, ένα καυτό πράγμα και έχουμε στον νου μας πάλι αυτά τα σωματίδια πώς είναι στον περιοδικό πίνακα που συνεχίσουν και αλεπιδρούνε. Καταλυπηγό τεράκι. Και έχουμε λοιπόν, φανταστείτε τα άζωτα και τα οξυγόνα και τα φώσφαλα, όλα αυτά τα άτομα αλεπιδρούνε και σταδιακά, σταδιακά, δημιουργούνται κάποια λυσίδες, κάποια περίπλοκα πράγματα, κουτουλάνε τυχαία και εμφανίζεται σταδιακά ένα πράγμα που το λέμε τώρα, το αναγνωρίζουμε ως DNA. Και είμαι σίγουρη ότι αρκετία που σας ξέρετε τι σημαίνουν αυτά τα γραμματάκια, αλλά θα τα εξηγήσω για όσους δεν ξέρουν. DNA, deoxyribonucleic acid. Αυτό ουσιαστικά δηλώνει κάποια στοιχεία για την ένωση. Τι χημική ένωση είναι ουσιαστικά αυτό το DNA. Δηλαδή δέοξη του λείπει μια ομάδα που έχει περιέχει οξυγόνα και νεροβόνο και τα άλλα πάλι δηλώνουν κάποιες προφορίες για τη σύντασή του. Τι έγινε λοιπόν, πάλι αυτό το πράγμα, άρχισε κουτουλάει με τα πάντα γύρω του. Συνέχεια ενέργειες, χαμός. Και δημιουργήθηκαν κάτι αντισίδες, κάτι σαν ένα μπουλού και ένα πράγμα που τώρα πια τα λέμε πρωτεΐνες. Για να δούμε τι έγινε λοιπόν. Και αυτό βλέπετε εδώ ένα μπουλού και ένα πράγμα αυτό. Είναι περιτριγμένο γύρω από αυτό το DNA. Και θα δείτε τώρα τι γίνεται εδώ πέρα, μια περίεργη αντίδραση. Να δείτε εδώ, εξετυλίγεται εδώ το DNA και πάει μια αντισίδα προς εδώ και άλλη προς εκεί. Που έχει πάει, εδώ πέρα. Εδώ έχει και δημιουργείται μια τέτοια ξανά διπλή έλικα. Και εδώ πέρα έχει και δημιουργείται κι άλλη διπλή έλικα. Λοιπόν, αυτή η αντίδραση λοιπόν είναι αντίδραση αντιγραφής του DNA. Το DNA λοιπόν άγισε και αντιγράφεται. Και δημιουργεί μωρά. Δηλαδή φτιάχνει κόπιες του εαυτού του. Και αντιγράφεται στους αιώνες των αιώνων. Αυτό με αυτήν την ιδιότητα όμως είναι πολύ κατακτηριστική γι' αυτό το μόρι. Όταν είχανε όλες αυτές τις αλυσίδες στον πλανήτη μας και όλα αυτά τα κλάματα, δεν είχαν αυτήν την ιδιότητα να αντιγράφονται. Και θα παναλάβω πάρα κάτι εδώ πέρα. Ότι στην αντίδαση της αντιγραφής που είδαμε πριν λίγο, συνήθως δημιουργούνται αυτές οι δυο αλυσίδες που χωρίζονται και δημιουργούνται δύο αντίγραφα πανωμιότυπα. Όμως καμιά φορά μόλις αυτές αυτές τις επιδράσεις που κουτουλάνε τα άτομα από εδώ και από εκεί, καμιά φορά γίνονται λάθη στην αντιγραφή και δεν είναι πανωμιότυπα τα δύο αντίγραφα που δημιουργούνται. Δεν είναι πανωμιότυπα. Είμαστε όμια με μερικές διαφορές. Και αυτό θα το δείτε χαρακτηριστικά. Εδώ πέρα κάποιοι έχουνε καταμένει όλους τους οργανισμούς στον πλανήτη μας και εδώ είναι η αλληλουχία τους της πρωταϊνής αλλά αυτή η προηθέτει από το DNA. Θα δείτε εδώ, ας πούμε, ένας ολόκληρο άνθρωπος που έχει μπαντρίσει σε αυτό. Την ομώνικη εδώ, πίστηκος, χώρος, άλογο από το αλλοδάρα, έχει και το φυτάκι εδώ. Θα δείτε ότι καθώς όλα αυτά είναι όμια, όλα αυτά τα γραμματάκια εδώ, τα άλλα είναι κάποια ανώμια, εδώ δημιουργείται καμιά διαφορές. Οπότε στην ουσία όλοι οι οργανισμοί στον πλανήτη είναι όμοι με μικροδιαφορές. Και αυτά πηγάζουν από το DNA. Και θέλω να σας μείνει κάτι εδώ πέρα που μπορεί να μην είναι πολύ κατανοητό για όλους, γι' αυτό θέλω να το προσέξετε λίγο. Θα συνεχίσω από τότε και πέρα να λέω ότι το DNA θέλει ή το συμφέρει να κάνει κάποια πράγματα. Και τι εννοώ θέλει. Εννοώ ότι έχει αυτή την ιδιότητα να αντιγράφεται. Εδώ πέρα βλέπετε το καθένα από αυτό. Αυτά τα αγμωριάκια, αυτό που θέλει, έχει εξεδικθεί να θέλει, είναι να κάνει αντίγραφα του αυτού του στους αιώνες των αιώνων. Και ο τρόπος με τον οποίο μπορεί να κάνει αντίγραφα είναι δύο. Μπορεί να κάνει αντίγραφα μέσω του άμεσου τρόπου, δηλαδή να κάνει μωρά, όπως σας έδειξα πριν να το αντιγράφετε, άμεσος τρόπος λοιπόν, μπορεί να κάνει και αντίγραφα στους αιώνες των αιώνων μέσω ενός αίμεσου τρόπου. Δηλαδή να βοηθήσει τα διπλανά του αντίγραφα να φωλοποσιαστούν. Το καταλάβατε αυτό, να το ξηγήσω ξανά. Άμεσος τρόπος είναι να κάνω εγώ αντίγραφα του αυτού μου μωρά και έμεσος τρόπος είναι να μεταδώσω τα γονίδια μου, βοηθώντας κάποιον άλλον που μοιράζεται DNA με εμένα. Δηλαδή είμαστε όμοι και μέσω του τρόπου πετάνε τα αντίγραφα μου στην επόμενη γενιά. Άρα μέσω των δύο τρόπων μπορώ να αξίσω εγώ τα αντίγραφα μου στις αιώνες των αιώνων. Και το κάθε κομματάκι θέλει αυτό το πράγμα, να αξίσει τα αντίγραφά του. Οπότε οποιαδήποτε ενδράση, όποια συμπεριφορά και οτιδήποτε κάνω στη ζωή μου, πες ότι είμαι εγώ ένα DNA, καθορίζει αυτό το πράγμα. Από το ότι θέλω εγώ να κάνω αντίγραφα του αυτού μου στις αιώνες των αιώνων. Οπότε πότε θα βοηθήσω εγώ τον άλλον, όποτε με συμφέρει. Αν είναι ο διπλανός μου, αν είναι ο διπλανός μου και λέει όμοιο με μένα, τότε δεν με συμφέρει εγώ να κάτσω και να κάνω αντίγραφα τόσο με τον άμυσο τρόπο, να κάνω εγώ αντίγραφα του αυτού μου, αλλά με συμφέρει αφού είναι ο διπλανός μου όμοιος με μένα, να τον βοηθήσω και με αυτόν τον τρόπο να αυξήσω τα αντιγραφά μου στη επόμενη γενιά. Οπότε βλέπουμε εδώ ότι όταν είναι όμοιο αυτό το κομματάκι μεταξύ τους, αρχίζει και βοηθάει ο ένας στον άλλον. Όμως όταν δεν είναι τόσο όμια, με συμφέρει, αντί να αυξήσω τα αντιγραφά μου με τον έμεσο τρόπο, να αυξήσω τα αντιγραφά μου με τον άμεσο τρόπο, να κάνω εγώ αντίγραφα του εαυτού μου στη επόμενη γενιά. Και ουσιαστικά εδώ είναι σαν να βλέπω έναν εγωισμός. Ο καθένας αντιγράφεται από μόνος του, ας πούμε εγωιστικά. Όμως θα πάμε εδώ στη μεσαία κατάσταση για να συνεχίσουμε. Εδώ στην μεσαία κατάσταση, όταν εγώ είμαι το DNA και το διπλανό μου κομματάκι, είμαστε πανωμοιότυποι. Δηλαδή, σε αυτή την κατάσταση, δεν με νοιάζει εγώ αν θα αντιγραφώ με τον άμεσο ή τον έμισο τρόπο. Δεν με νοιάζει αν θα παραδώσω την ικανότητά μου να αναπαράγομαι, επειδή μπορώ να βοηθήσω τον άλλον να αντιγράψει τα... Αν βοηθήσω τον διπλανό μου να αυξήσει τα αντιγραφά του, είναι το ίδιο πράγμα. Καταλάβατε αυτόν. Το πω ξανά. Αν είμαστε πανωμοιότυποι, έχω την δόση με την ίδια η αδερφή μου που έχω, ας πούμε. Αλλά είναι κλώνος, ας πούμε. Δεν με νοιάζει να... Και με ρωτήσεις κάποιος, θα κάνεις η μολάρα για να προχωρήσεις, ας πούμε, και θα πω εγώ. Δεν με νοιάζει. Και τόσο όμως δεν υπάρχει η ζώνηση, ας πούμε, δεν με νοιάζει εγώ να κάνω αντίγραφα του αυτού μου ή να βοηθήσω την αδερφή μου να κάνω αντίγραφα, επειδή είμαστε ουσιαστικά το ίδιο πράγμα από την αδερφή μου. Και βοηθώντας της, επειδή μοιραζόμαστε γονίδια, εγώ ουσιαστικά με συμφέρει, μοιράζεται αντίγραφα στην επόμενη γενιά βοηθώντας την. Άρα, σε αυτή την ακραία κατάσταση που είμαστε πανωμοιότυφοι, εμφανίζονται αυτές οι καταστάσεις με εις της συνεργασίας. Και εγώ ουσιαστικά έχω πεθάνει. Δεν μπορώ πια να αναπαράγομαι αυτόνομα, αλλά αναπαράγομαι ως μια νέα οδότητα με την αδερφή μου, ας πούμε, που με στεκλώνει. Οπότε αυτό το τελικό πράγμα εδώ πέρα αναπαράγεται ως μια νέα οδότητα. Τα μοναδεία μονατάκια δεν μπορούν να παράγονται πια μόνα τους. Και σε αυτή την περίπτωση το κάθε κομματάκι λέει αγαπώ θα πηγαίνουμε. Και τι μας είπε ο Καζαντζάκης, τι είναι αγάπη. Δεν είναι συμβόνια με τη καλοσύνη, στη συμβόνια είναι δύο, αυτός που πονάει και αυτός που συμβονάει. Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει και αυτός που δέχεται. Μα στην αγάπη είναι ένας. Σμύγουν οι δύο και γίνονται ένα. Δεν ξεχωρίζουν. Το εγώ και το εσύ αφανίζονται. Αγαπώ θα πηγαίνουμε. Και αυτό είναι η ουσία του τι θέλω να σας πω για αυτή την ακραία περίπτωση συνεργασίας, που είναι όλα ένα πράγμα και αν το παράγονται ως ένα… Αυτό λέγεται στην ουσία εξαιρετική μετάβαση, για να σας φέρω και ένα επιστημονικό όρο. Όταν πήγαμε από εδώ από μια αδότητα που αναπαράγεται αυτόνομα, σε μια άλλη καινούργια αδότητα που αναπαράγεται αυτόνομα, λέγεται εξαιρετική μετάβαση στην ατομικότητα. Major evolutionary transition in individuality. Αυτό λέγεται για ένας επιστημονικός όρος που δεν είναι δημοσιαστή. Αλλά όπου πιάσετε την ουσία, αυτό έχει σημασία. Λοιπόν, συνεχίζουμε. Αυτή η αδότητα, λοιπόν, μπορεί και να παράγεται τώρα αυτόνομα. Κάποιοι το λένε να σου εγωνιδίω, να χρωμώσουμε, όπως θέλετε να δείτε εδώ. Και είμαστε τώρα εδώ πέρα στον πλανήτη μας και μας χτυπάνε εδώ πέρα, για να δούμε τι μας χτυπάει. Είμαστε εδώ μες στη σούχα, εδώ ότι είναι νερό και μας χτυπάνε εδώ κάτι λάδια. Ξέρουμε εμείς όλοι επόμενό εδώ στην Λύπη. Και είμαστε εδώ πέρα, είμαστε εμείς μέσα στο DNA μέσα από το ποτήρι. Και τι γίνεται εδώ πέρα, λοιπόν. Αυτά τα green είναι μόρια νερού. Τα πράσινα είναι το λάδι. Και το λάδι είναι υτρόφοβο. Δεν του αρέσει το νερό, δεν πάνε καλά μεταξύ τους. Και το πράσινο εδώ είναι φυλαράκια μόνο με το πράσινο. Μπορεί να κάνει δεσμούς με το πράσινο. Οπότε θα δείτε σταδιακά. Σταδιακά δημιουργείται εδώ πέρα μια μεμβράνη. Και αυτή η μεμβράνη σιγά σιγά μας περιτυλίγει. Εμείς είμαστε στο DNA, μας περιτυλίγει. Αυτό το μπαλόνι. Να το δημιουργείται. Μια δημιουργητική μεμβράνη. Και μας περιτυλίγει λοιπόν... Εντάξει, δημιουργείται σιγά σιγά. Έτσι, αυτό το στανδροπράμπλε. Δεν είναι και στανδροκινήτες συνέχεια με τη δράση όπως σας είπα. Και μας περιτυλίγει λοιπόν αυτό το μπαλόνι εδώ. Να άμασταν εδώ μέσα και μας τρύγει σε αυτό το μπαλόνι τα πράγματα. Μέσω το ξέρεις, σταδιακά έχουμε πάλι αυτήν την ικανότητα να μπορούμε να κάνουμε αντίγραφα του εαυτού μας τους αιώνους των αιώνων. Και να παραχώμαστε. Και τι θέλει λοιπόν το κάθε κυταράκι όπως σας είπα. Θέλει να βγει στα αντιγραφάρια τους αιώνους των αιώνων. Και μπορεί να το κάνει αυτό με τον άμεσο ή τον έμεσο τρόπο. Να κάνει αντίγραφα του αυτού του ή να βοηθήσει κάποιον άλλον που μοιράζεται μαζί του γενευτικού... Για να τα δω πέρα τα κυταράκια. Και τι γίνεται εδώ πέρα. Αυτός ο μεγάλος θα δείτε εδώ πέρα. Αυτό πήρε από το εργαστήριο πριν ένα χρόνο. Αυτό το κυταράκι, αν δείτε εδώ προσεκτικά. Τι το έκανε εδώ, το γράψανε. Θα το δείτε, θα το πάρει. Οπότε αυτός, τι κάνει, μια χαρά τη ζωούλα του. Τρώει εδώ και εκεί και χρησιμοποιεί αυτή την ενέργεια για να κάνει αντίγραφα του αυτού του σε όλους τους αιώνους. Να μια χαρά τη ζωούλα κάνει αυτός. Αλλά σε συνθήκες που, ας πούμε, έχουμε έλλειψη οξυγόνου, τι χάνει αυτός εδώ πέρα ο μικρούλης. Κάτσε να το σταματήσω λίγο. Σε συνθήκες έλλειψης οξυγόνου, τι χάνει αυτός εδώ πέρα να μπορεί να παράγει οξυγόνο. Και αυτός, αντί, θα το γραπώσει. Αλλά θα το φάει, δεν το φάει. Δεν συμβαίνει να το φάει. Επειδή ο μεγάλος έχει έλλειψη οξυγόνου. Και ο άλλος, ο μικρούλης, του προσφέρει οξυγόνου. Θα το δείξουμε σιγά σιγά μια συνεργασία. Αλλά σε συγκεκριμένες περιβαλλοντικές συνθήκες, ας πούμε, έχω έλλειψη οξυγόνου. Δεν με συμφέρει να το φάω. Με συμφέρει ότι το έχω μέσα μου. Και να το κρατάω εκεί μέσα. Αλλά αν έχουμε πάλι πληρότητα οξυγόνου, αν αλλάξουν οι συνθήκες. Μπορούμε να πάμε πάλι πίσω και να αρχίζει όλος να τρώει τον άλλον. Αλλά εξετάται συνθήκες, ας πούμε, πότε θα συνεργαστώ με κάποιον ή όχι. Αλλά ας πάμε πάλι εδώ στην μεσαία κατάσταση και όπως φαντάζεστε, αν υπάρχει τελείως έλλειψη οξυγόνου. Που δεν μπορώ εγώ να ζήσω χωρίς τον άλλον. Που δεν μπορώ να ζήσω καθόλου χωρίς τον άλλον το μυκλούλι που βρίσκεται μέσα μου. Επειδή αυτός μου προσφέρει οξυγόνου, οξυγόνου αφού όλους ζωείς. Πρέπει να το κρατήσω μέσα μου, αλλιώς θα ψωφίσω. Άρα σε αυτές και συγκεκριμένες περιβαλλοντικές περιβαλλοντικές συνθήκες, μια ακραία κατάσταση συνεργασίας που αυτοί δεν μπορούν να ξεχωρίσουν να ζουν αυτόνομα. Βλέπουμε πάλι μια εξελιγκτική μετάβαση που ο καθένας λέει πάλι εδώ πέρα, αλλά αυτό θα πει χάνομαι, το καταλάβατε αυτό. Και εδώ πάλι σας δείχνω αυτό το παραλίωμα της θυμόσα σας. Βλέπετε εδώ πάλι μια εξελιγκτική μετάβαση από έναν πίεδο που αυτοί ζούσαν μόνοι τους, σε ένα άλλο επίπεδο εδώ πέρα, που τώρα αυτή η καινούρια μονάδα δεν μπορεί να ζει ο καθένας και το μικρό κυτεράκι δεν μπορεί να ζει μόνο του. Ζούνε όσοι μιλάνε νιέα οδότητα. Και αυτό παραδειγόντας, αυτό το κυτεράκι εδώ πέρα, αυτό είναι ένα από τα τρεις εκατομμύρια μας κυτεράκια. Και είναι το ευχαριωτικό κύτερα. Για να δούμε, πάντα ήρθα σε πίσω. Αυτό στα ίδια, πάλι. Αυτό που θέλει να είναι να αναπαράγεται. Πότε θα βοηθήσει ο ένας τον άλλον. Αυτό ήταν το αντικείμενο της διδακτονικής μου διαδικασίας, όπου θα σας πω λίγο παραπάνω πάνω. Για να δούμε. Γιατί συνεργάζονται. Λοιπόν, εδώ κάτω είναι ο χρόνος. Εδώ κάτω ο χρόνος. Εδώ στον άλλο άξιο να είναι, να είναι το σχηματισμός των συνεργατικών μας όλων. Δηλαδή πόσες μάδες έχουν σχηματιστεί. Εδώ λοιπόν, τα κυτεράκια όταν είναι μόνος τους, μια χαρά ο καθένας αναπαράγεται μόνος του. Μια χαρά ευωριστικά. Όμως, όταν μπει να στηρευτείς εδώ μια νεκροκεφαλή για να φαντηθούν τα γυράκια, όταν μπει ένας εχθρός, αρχίζουν και συνεργάζονται. Γιατί αρχίζουν και συνεργάζονται λοιπόν. Γιατί αυτό ήταν, εγώ το διαρωτόμουν αυτό και έκανα δύο χρόνια στην διδακτορική διατροπή. Γιατί γίνεται λοιπόν. Εδώ είχαμε τον εχθρό, αυτός ο μικρούλης. Φανταστείτε τον εχθρό. Και αυτή είναι η μάζα εδώ πέρα. Βλέπετε ότι αυτός ο εχθρός δεν μπορεί να φάει τη μάζα, αυτή είναι πολύ μεγάλη. Άρα αυτή η μάζα έχει εξαιρετικό πλεονέκτημα. Δηλαδή επιβιώνει. Ενώ αυτά τα κυταράκια που είναι μόνα τους, όπως βλέπετε εδώ μέσα, θα στηρευτείς εδώ τα κυφάρια. Άρα άμα είσαι μόνος σου, σε τρώει ο εχθρός. Άρα άμα είσαι σε μάζα, την κλητώνεις. Άρα συμφέρον που κατάλληλες συνθήκες ασούν και να συγγραφτείς με τα κυταράκια που είναι δίπλα σου. Κοιτάξτε, αυτός είναι μικρός εχθρός. Τι θα γίνει αν μας επιτυαθεί κάποιος μεγάλος εχθρός. Για να δούμε εδώ πέρα τι γίνεται. Βλέπετε αυτό που κουνάει της κρελής. Το βρήκα εγώ σε ένα ποτάμι πίσω στην Εξπόρτη. Αυτός, βλέπετε εδώ πέρα αυτά τα φράσινα, είναι αυτά τα κυταράκια που βλέπετε. Αλλά βλέπετε πόσο τεράστιος είναι αυτός ο εχθρός. Εγώ πήρα μια φωτογραφία εδώ στην κοιλίτσα του, εδώ το παιπτικό του σύστημα. Είδατε ότι εμείς είμαστε τη ΜΑΖΑ και μας έβαγε. Αυτή είναι η ΜΑΖΑ τώρα. Αλλά ακόμη και αν είμαστε ΜΑΖΑ μπορεί να μας πάρει. Αλλά γιατί να γίνουμε ΜΑΖΑ. Το διαδοτήθηκα αυτό παραπάνω και το ώξαξα και είδα ότι αυτό εδώ είναι το έντερο του εχθρού. Και βλέπετε, η ημέρα 8, 9, 10. Καθώς περνάνε οι μέρες, βλέπετε εδώ τα κυταράκια, το ψάνονται. Και εδώ το ψάνονται. Αυτό σημαίνει ότι ζούνε ακόμα εκεί μέσα τα κυταράκια. Και το ψάξαμε ακόμα περισσότερο και είδαμε ότι άμα είσαι σε ΜΑΖΑ μέσα στο έντερο, γλιτώνεις και πιένει σώος από την άλλη. Δεν σε χτυπάνε αυτά τα τυφόλα έντυμα εκεί στο οικοτσικό σύστημα. Δεν τη γλιτώνεις. Αλλά άμα είσαι μόνος σου, δεν τη γλιτώνεις. Σε χτυπάνε τα παιπτικά έντυμα και πάπα. Τέλειωσε. Αλλά σε συμφέρει να είσαι σε ΜΑΖΑ. Και αν σε χτυπήσει ο μικρός εχθρός και αν σε φάει και ο μεγάλος. Αλλά εντάξει. Σε συμφέρει να είσαι σε ΜΑΖΑ. Αλλά γιατί πάει να σε εργάζεται δεν το καταλάβετε. Άμα λείπει ο λίχος, θα γυρίσεις πάλι και θα είσαι μόνος σου. Να δείτε εδώ πέρα, καθώς περνάει η μέρα, 100-20 ώρες. Μέχρι εδώ πέρα είναι ο εχθρός μέσα. Και εδώ πέρα πόσες μαζί έχουν συμβατιστεί. Αλλά βλέπετε εδώ πέρα πόσες μαζί έχουν συμβατιστεί. Όλοι συνεργάζονται, άμα είναι εκεί ο λίχος. Αλλά μόλις φύγει ο εχθρός, δάκα, πράτο, φεύγουν όλοι και αρχίζουν και χωρίζονται. Ξεχωρίζονται και είναι έτσι εδώ πέρα. Καθέναστε την πάτη του, ξανατε μόνος του. Αλλά, εντάξει, ας πάω εδώ πάλι στο κέντρο, εδώ πέρα, ας δούμε ότι αρχίζουν και συνεργάζονται τα κυταράκια. Τι γίνεται, πότε θα πάμε εδώ στην ακραία κατάσταση. Πάλι θα πω αυτή την περίπτωση των δήμων, ή των κλόνων, ας πούμε, στα κυταράκια. Είμαι εγώ ένα κυταράκι και είναι και δίπλα μου το άλλο κυταράκι. Και άμα είναι επανομοιότυπο με εμένα, δεν με συμφέρει εγώ να σπαταλάω όλη τη ζωή μου. Όταν το ίδιο μου κάνει να κάνω εγώ παιδιά, ή να βοηθήσω τον διπλανό μου και το τεράχι να κάνω παιδιά, είναι το ίδιο πράγμα. Άρα, θα παραδόσω την ικανότητά μου να παράγω με αυτό όνομα, δεν με νοιάζει να κάνω εγώ παιδιά, θα βοηθήσω τον διπλανό μου. Και άρα βλέπουμε αυτές τις ακραίες κατάσεις της συνεργασίας, που είναι εξαιρετικά, είμαι εγώ εξαιρετικά νεκρός, δεν μπορώ πια να παράγω μόνη μου, παράγω μόνο ως ένα σύνολο. Αυτό, λοιπόν, είμαστε εμείς. Εδώ έχω ζωγραφίσει τέσσερα κυταράκια, αλλά στην ουσία είναι πάρα πολλά. Τρεις εκατομμύρια, όπως μας είπε ο κύριος Ζούρος. Και, ναι, αγαπώ θα πει, χάνω το κάθε κυταράκι αυτό λέει. Εδώ ένα μικρό ταινιού να το δω. Θα δείτε, λοιπόν, στην αρχή είμαστε ένα κυταράκι, όμως, και διαιρείτε, είμαστε τρεις εκατομμύρια κυταράκια. Όμως, καθώς περνάει ο χρόνος, όπως σας είπαμε, με τη διαδικασία της αντιγραφής του DNA, καμιά φορά δημιουργούνται λάθη, γίνονται λάθη. Και εγώ, ας πούμε, δεν είμαι πια πανωμοιότυπη, πανωμοιότυπη με το διπλανό μου κυταράκι. Υπάρχουν κάποιες μικρές διαφορές. Και μόλις το καταλάβα αυτό, ότι, ναι, ο διπλανός μου δεν είναι πανωμοιότυπος με εμένα, αρχίζω και δεν συνεργάζομαι απόλυτα μεταξύ μας, δεν συνεργαζόμαστε απόλυτα, και αρχίζω να αυξάω με τον άμεσο τρόπο. Αυξάω να παράγω αντίρρα από το εαυτού μου. Και κάνω κι άλλα κυταράκια, κι άλλα κυταράκια, κι άλλα κυταράκια. Και καμιά φορά αυτό γίνεται και σε διάφορα σημεία του σώματος. Κι άλλα κυταράκια, κι άλλα κυταράκια, αυτό θα σας συμβήσει κάτι. Αυτό, ας πούμε, είναι όγκος, καρκίνος που λέμε. Άρα, κι αυτή η κατάσταση του καρκίνου, είναι ίσως μια επιστροφή πίσω στην αρχαίγονη κατάσταση, που τα κυταράκια αρχίζουν και να παράγονται αυτό όνομα. Γιατί πάλι τους δεν τους νοιάζει να συνεργάζονται πια με τα άλλα κυταράκια και τα άλλα κυταράκια στον οργανισμό. Και εδώ είναι, ας πούμε, μια φωτογραφία που βρήκα, είναι ότι σε όλους τους πολυκίνδυντρους οργανισμούς στον πλανήτη όλος που ξέρουμε, έχουν βρει ότι εμφανίζεται ο καρκίνος. Αλλά δεν υπάρχει υπέροχο καρκίνος, δεν είναι μόνο κάτι στον άνθρωπο, εμφανίζεται σε πολλούς οργανισμούς. Και τώρα θα σας πω και κάτι άλλο. Είμαστε ο κυταράκι αυτό, είπα λοιπόν ότι καθώς περνάει χρόνος, καμιά φορά είμαστε λίγο πιο διαφορετικά από τα άλλα κυταράκια, επειδή εμφανίζονται αυτές οι μεταλλάξεις και δεν αναγνωρίζει πια ο ένας τον άλλο ότι είναι ταυτόσινοι, όταν υπάρχει μια ακόμη περίπτωση πιο ακραία, που δεν αναγνωρίζουμε καθόλου πια ο ένας τον άλλο. Δηλαδή στον άνθρωπο, θα ξέρετε ότι στους μη μεταλληδόμενους καρκίνους, όταν πεθάνουμε ας πούμε, πεθαίνει και ο καρκίνος. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται ακόμα τα κυταράκια τα υπόλοιπα. Χρειάζεται αυτή τη συνεργασία, δεν μπορεί να παράγεται εξολοκλήρου μόνο, όπως αυτά εδώ πέρα, χρειάζεται ακόμα αυτήν τα κυταράκια. Όμως υπάρχει μια κατάσταση όπου κάποια κυταράκια στο οργανισμό μας, ή σε άλλους πολυκύτρας οργανισμούς, έχουν να δείξει τόσες πολλές διαφορές μεταξύ τους, τόσες πολλές μεταλλάξεις, που δεν αναγνωρίζουν καθόλου ο ένας τον άλλο, σε επίπεδο συνεργασίας, δεν συνεργάζονται καθόλου πια μεταξύ τους και σε αυτή την περίπτωση μπορούν να πητούν από ένα οργανισμός ένα άλλο. Δηλαδή πάνε πόρτα όπου θέλουν. Και αυτή την περίπτωση είναι των μεταδιδόμενων καρκίνων. Και αυτοί οι μεταδιδόμενοι καρκίνοι έχουν εμφανιστεί σε κάποιες σκυλιά, που αυτός ο μεταδιδόμενος καρκίνος είναι πιο εύκολο να μεταδοθεί σε αδέρες πόρτα. Εδώ κάτω στην περίπτωση αυτή είναι οι διάβολοι της τασμανίας, κάποια τηλαστικά που ζούνε στη τραφυμανία. Και εδώ πέρα είναι κάποια μύτια που έχουν δει ότι αυτά τα κυταράκια μπορούν να μεταδίδεται από το ένα είδος στο άλλο. Αυτά τα κυταράκια είναι ενδιαφέρονσα περίπτωση επειδή μας δείχνει ότι ίσως αυτά τα κυταράκια εδώ πέρα έξω στους οκεανούς ή όπου να είναι, μπορούν να αναπαράγονται ίσως αυτόνομα. Ή ακόμα και ίσως έχουν υγεπιστέψει εδώ πέρα στην αρχαιεκόνικη κατάσταση. Και με αυτά λοινικό με τη περίπτωση του Καρκίνο, πλέον θέλω να σας δείξω πως αυτή η ισορροπία εδώ πέρα δεν είναι ουσιαστικά ισορροπία. Μπορεί να κινείται εδώ πέρα κάποιες φορές συνεργαζόμαστε, κάποιες φορές πόραμε εδώ στην τετάση, κάποιες φορές πόραμε πίσω στην τετάση, ανάλογα με τις συνθήκες, όπως της συμφέρει το κάθε κυτεράκι, το κάθε εών, μπορούμε να συνεργαστούμε ή όχι. Και θα φτάσω εδώ στο πορεκύτερο οργανισμό που είμαστε δείξει και θα δω τώρα σε λίγο να δώσω τον λόγο στον κ. Ζούρε και να διαβιωτιθούμε λίγο. Εδώ είμαστε εμείς, όμως, που είναι η ανθρώπινη κοινωνία. Είμαστε εδώ, όσο είμαστε σε μια αντιάμεση κατάσταση, που συνεργαζόμαστε καμιά φορά, ανάλογα με τις συνθήκες, ή μήπως είμαστε ένα στεθαρό πράγμα που έχουμε παραδώσει όλη την ικανότητά μας να αναπαραγόμαστε. Δεν νομίζω ότι είμαστε εδώ το καρέ, όχι ότι μπορούμε πια να αναπαραγόμαστε ο καθένας μόνος του. Εδώ είναι μια περίπτωση στον Μελισσόνα, ας πούμε, αλλά θα αφήσω τον κ. Ζούρε να πει περισσότερα. Ευχαριστώ. Ευχαριστώ πολύ. Έχουμε ακουστικό ή τέτοιο καρμά εδώ ή πώς... Λοιπόν, η Στέφη έκανε επιστήμη. Έδειξε μερικές μεγάλες στιγμές από το ιδιακτορικό της. Ουσιαστικά μας είπε ότι όντως υπάρχουν συνθήκες κάτις ο οποίες τα κύταρα μπορούν να ενώνονται και να συνεργάζονται και υπάρχουν συνθήκες κάτις ο οποίες αυτό δεν γίνεται. Δηλαδή είναι, αν θέλετε, εξηλικτικά σοφό να συνεργάζομαι ή δεν είναι. Εγώ θα δεχθώ ότι όντως υπάρχουν δυνάμεις οι οποίες δημιουργούν συνεργασίας και δυνάμεις οι οποίες δημιουργούν ανταγωνισμό και θα κάνω μια πολύ γρήγορη αναδρομή στο παρελθόν της ζωής για να περάσω στο σήμερα και από εκεί και πέρα να κάνω, αν θέλετε, το κήρυγμα μου, τι γίνεται με το μέλλον. Πώς προχωρώ τώρα, λοιπόν. Το πρώτο μέρος, λοιπόν, είναι τα δεδομένα. Τα μαθήματα, το πρώτο μέρος τα αγωγίδια, τα χροντοσώματα, τα κύτταρα, τους οργανισμούς. Γιατί, διότι τα αγωγίδια είναι μονάδες αγωγιείς, τα οποία όμως ενώνονται και δημιουργούν, θα μπορώ να το πω τώρα. Φανταστείτε το γονίδιο, απλά, σαν μια χάντρα ενός κομπολογιού. Όταν οι χάντρες ενωθούν, φτιάχνουν ένα κομπολόι. Το πρόβλημα είναι ότι το γονίδιο έχει αυτοθυλή ύπαξη και αναπαράγεται ως είναι γονίδιο, μόνο. Από τη στιγμή, όμως, που τα γονίδια ενωθούν και φτιάξουν ένα κομπολόι, χάνουν το δικαίωμα της αυτοαναπαραγωγής και αναπαράγεται σαν κομπολόι. Μονάδα, μονάδα αναπαραγωγής. Πολλά χρωμασώματα φτιάχνουν τον πυρήρα του κετάρου. Και μέσα στον πυρήρα του κετάρου, τα χρωμασώματα χάνουν το δικαίωμα της αναπαραγωγής, ανεξάρρετα, και αναπαράγονται σαν σύνολο. Δηλαδή, έχουμε μία αρματιά κομπολογιών, η οποία αναπαράγεται μαζί. Δεν μπορεί ένα κομπολόι να αναπαραχθεί χωρίς να αναπαραχθούν βολαντά. Και χρειάζονται στους οργανισμούς. Λοιπόν, ας πάμε λοιπόν βήμα προς βήμα. Γρήγορα, γρήγορα, λοιπόν, η ζωή αρχίζει πριν τέσσερις, πριν μία χρόνια, σήμερα μας το χρόνο, έχουμε μία ροή στο χρόνο, η ζωή είναι μία ροή στο χρόνο. Λοιπόν, αυτό που ρέει στο χρόνο, τι είναι? Στον αρχή ξέραμε ότι μέχρι τώρα είναι τα γωνίδια. Αυτή είναι μια ουσιαστική μορφή, την ξέρουμε, την έχουμε καταλάβει, αναπαράγονται και ταξιδεύουν στο χρόνο μέσα σε διαφορετικό τρόπο να αναπαραγουγήσουν. Θέλω όμως να σας πω ότι δεν είναι μόνο τα γωνίδια τα οποία αναπαράγονται και ταξιδεύουν στο χρόνο, αλλά κάτι άλλο, κάτι που το έχουν τα γωνίδια και είναι η πληροφορία. Τώρα, ήρθε τα θέμα, τι είναι η πληροφορία, θα δείτε στις διάφορες εφάνειες ένα κόκκινο σεράκι, που το έχουμε στην πληροφορία. Το κόκκινο σεράκι σημαίνει ότι αξίζει να αποδειδιάσουμε, αλλά δεν έχουμε το χρόνο να το δειδιάσουμε. Επομένως, μπορούμε να το μεταφέρουμε για αργότερα. Πολύ γρήγορα μπορώ να σας πω, όπως κάτι που είναι κρίσιμο, τι είναι το μπαρούτι. Ένας άνθρωπος απλός μπορεί να πει το μπαρούτι είναι άνθρακας, νητρικό, καλή και θιάφι. Πολύ απλές ενώσεις, πάρα πολύ απλές ενώσεις. Κάποιος θα πει, δεν είναι μόνο αυτό, είναι ένα μείγμα ενώσεων τα οποία, κάτω από απορρισμένες συνθήκες, μπορούν να δώσουν ένα φαινόμενο που λέει τάκρυξη. Αλλά κάτω από απορρισμένες συνθήκες. Αυτό το πράγμα είναι σαν να λέμε λοιπόν ότι ένα μείγμα ενέχει μια πληροφορία, εφόσον εκτεθεί κάτω από τις ρωμείες φυσικές συνθήκες. Εκπλήγγεται, αναπλάζει, πολλαπλασιάζει. Το ίδιο λέμε και για το αγγολιωμένο άραμα. Λέμε ότι αναπτύσσεται, δημιουργεί πληροφορία. Αυτό λοιπόν είναι το σχήμα σε χουντρές γραμμές. Και το θέμα είναι το εξής, όπως το ανάφερε και η Στέφη. Η αναπαραγωγή. Αλλά ξεκινάμε λοιπόν από μια απλή ένωση. Παρασθείτε πώς ένας στιγμός, ένα σύνοδο μωρίων, θα προτιμήνει κοιλίου ότι ενέχει οτιδήποτε, είχε αυτή την ικανότητα της αναπαραγωγής. Εάν αυτή την ικανότητα δεν την έχει, σταματήστε με, δεν υπάρχει ζωή. Και να το πούμε κι αλλιώς. Πώς μπορούμε να διαψεύσουμε όλο το οικοδόμημα της εξέλιξης και το δερβήμα. Μόνο αν μπορεί κάποιος να αποδείξει ότι η πιθανότητα να δημιουργηθεί ένα μώριο με τη δυνατότητα να γλήσει ή δεν. Όποιος θα αποδείξει αυτό, σταματάμε. Άρα ζητούμε τότε κάποια άλλη δύναμη να δημιουργήσει η ζωή. Από τη στιγμή όμως που είναι δυνατότητα να υπάρξει μια χημική ένωση που έχει την ικανότητα αυτό να παρουγείς, τότε μπαίνουμε στη δουλειά. Έχουμε κάτι. Το θέμα είναι ότι αυτή η αναπαρουγή δεν μπορεί να είναι αλάθιτη. Δεν μπορεί να αντιγράφεται επάπυρο μια ένωση και κάτω από πολλές τικίες συνθηκών χωρίς να γίνει κάποια αλλαγή. Και είναι λάθος να λέμε ότι η μεταλλαγή είναι λάθος. Διότι η μεταλλαγή είναι μέσα στο φυσικό κανόνα. Έχουμε μία κατανομή πιθανοτήτων. Και επομένως είναι πολύ πιθανό ότι κάποια στιγμή θα έχουμε τη γουαλίνη να είναι καταστασμένη, να δεν γίνει, κλπ. Η μεταλλαγή λοιπόν διακουργεί ανεπόφευτα διαφορετικότητα. Ένα μόριο λοιπόν απλό. Όταν διπλωσιαστεί, τώρα το ίδιο είναι αυτό, αλλά κάποτε θα δώσει κάτι διαφορετικό. Αμέσως έχουμε διαφορετικότητα. Αυτό είναι το παν, διαφορετικότητα ως προς την φυσικοχημική σύσταση. Δηλαδή ως προς την πληροφορία. Και θα σας καλέσω να θυμηθάτε, να θυμηθείτε αυτό, ότι σε κάθε σύνοδο οργανισμών έχουμε μία διαφορετικότητα ως προς την πληροφορία την οποίαν ελέγχουν οι μονάδες του πληθυσμού. Βέβαια. Η διαφορετικάτα ως προς την φυσικοχημική σύσταση δημιουργεί ανεπόφευτα και διαφορετικότητα ως προς την ιδανότητα αναπαραγωγής αυτής της μονάδας. Διότι δεν είναι δυνατόν δύο μόρια που είναι διαφορετικά, έστω και ακατελάχιστο, αυτή η διαφορά θα αντιπροσπερθεί με, αν θέλετε, ταχύτητα ως προς το πρόγραμμα της μετάθεσης από μόρια σε μόρια. Άρα, η πρώτη διαφορά ως προς την πληροφορία δημιουργεί διαφορά ως προς την αναπαραγωγή. Άρα, λοιπόν, και τα δυο Δ, αν το Δ δεν υπάρχει γράφω ΔΑ μηδέν, αυτό θα το δείτε γιατί, κι αν υπάρχει γράφω ΔΑ είναι μεγαλύτερο. Έχω δύο Δ, λοιπόν, και κάθε ένα μπορεί να είναι είτε μηδέν, στον φρόνο που θα πούμε, είτε θα είναι μεγαλύτερο το μηδένος. Γιατί δεν μπορεί να είναι μικρότερο το μηδένος? Γιατί ξέρετε και η στατιστική ότι η ιδιακή μας, η διασπαρά, ποτέ δεν είναι τελειδική. Είναι μηδέν, μη είναι θετική. Λοιπόν, τώρα πάμε, λοιπόν, στα πέντε επίπεδα οργάνωσης της ζωής. Τα πέντε οργάνωσης της ζωής είναι ο υποθετικός πρώτος βιβλιοθέσιος. Δεν τον ξέρουμε, ούτε θα τον γνωρίσουμε ποτέ τι ήταν, αλλά δεν μπορούμε να φανταστείμε ότι δεν ήταν και καθόλου. Γιατί, διότι όταν φτάσουμε στον δεύτερο οργάνωσης της ζωής, που είναι ουσιαστικά το πραγματικό βακτήριο, ξέρουμε ότι το πραγματικό βακτήριο ήδη είναι πολύ σύνθετο. Και μάλιστα, το πρώτο υποθετικό βακτήριο τον λέμε Λούκα, που σημαίνει «Last Universal Common Ancestor», που σημαίνει ότι φύναγε αυτοί πριν από αυτό. Πώς τον συμπερανόμαστε τον Λούκα? Είναι διότι παίρνουμε όλα τα βακτήρια που έχουμε σήμερα ζωντανά και λέμε «Α, η ελάχιστη πληροφορία που μπορεί να υπήρξε και που την έχουν όλες οι μορφές σήμερα, είναι ένας υποθετικός ο Βέντσιμος, που είναι απλώς ο Λούκα». Όμως, ο Λούκα μπορεί να είναι υποθετικός, το βακτήριο όμως είναι πραγματικό. Καμιά επιβολία. Και αν βάλουμε τον πρώτο βακτήριο ένα, μονάδα πληροφορίες ένα, ο Λούκα ή το βακτήριο ή, πολλές χάρες, το διότι ο Λούκα, είναι ήδη 10 στη τετάρτη μεγαλύτερο. Είναι 10 χιλιάδες φορές το πρώτο. Ωραία, πάμε στο επόμενο βήμα. Έχουμε ένα πάλι ένα μονοκοίτερο οργανισμό, αλλά τώρα λέμε ευκαρυωτικό. Γιατί? Διότι έχει περισσότερη πληροφορία από το βακτήριο και την έχει αυτή την πληροφορία οργανωμένη και είναι ουσιαστικά σαν να έχει παραπάνω από χρωμασόμετρα. Θα το δείτε. Τώρα το ανθρώπινο κύτταρι έχει 23x2, αλλά 23, 23 από τον ευαναϊκό, 20 από τον άλλο, χρωμασόμετρα. Από το μονοκοίτερο ευκαιριωτικό οργανισμό, όμως, μονοκοίτερο, που βλέπουμε φασικά όλοι οι οργανισμοί που γνωρίζουμε και βλέπουμε με κυμνό μάτι, ο άνθρωπος έχει τώρα 10 ή 14 κύτταρα. Άρα, λοιπόν, μπορείτε να δείτε πόσο αυξάνεται η πληροφορία της ζωής και να πάμε τέλος στο 5. Η κοινωνία ολόκληρη, όλο το ανθρώπινο γένος, είναι 7 και κάτι δισεκατομμύρια άνθρωποι. Άρα, έχουμε τόση μεγάλη, τόση πληροφορία. Έτσι, το 4 κομπονιζομένο επί 10 στην Ενάτη, κλπ κλπ. Λοιπόν, πώς βράσουμε λοιπόν εκεί και τι έχει γίνει στο μεταξύ. Λοιπόν, ο υποθετικός πρωτοβιώτης, αυτό που λέμε, ήταν ένας οργανισμός ο οποίος εμπειρήχε την ελάχιστη πληροφορία που απαιτείται για να πούμε ότι είναι ζωνταίνος. Το συγκεκριμένο το λέμε χάνδρα. Κάπου, λοιπόν, σε μια γυμνούλα, μάλλον τώρα θεωρούμε, μέσα σε ένα ζεστό πίδακα, μέσα στον Οικιανό, προέκυψε, αυτοί οι πρώτες πρωτοβιώτης, και πολλοποσιάστηκε και έχουν ξαφνικά ένα πληθυσμό οργανισμών που διέφεραν και ως προς την πληροφορία που είχαν, αλλά και ως προς τον ρυθμό παραγωγής, διότι ήταν διαφορετικές. Σε έναν και πληθυσμό, λοιπόν, και το ΔΕΠ, διαφορά ως προς την πληροφορία, ήταν μεγαλύτερος του μηδενός, και το ΔΕΠ, διαφορά ως προς τον ρυθμό, ήταν μεγαλύτερος του μηδενός. Και το γυνόμενο των δύο, ήταν και αυτό μεγαλύτερος του μηδενός. Ε, λοιπόν, θα σας πω τώρα και θα σας δείξω ότι, όταν το γυνόμενο των δύο διαφορών είναι μεγαλύτερος του μηδενός, αυτό σημαίνει ανταγωνισμό. Ανταγωνισμό, πώς μπορεί να είναι διαφορετικά και τα δύο. Μπορεί να είναι. Αν δεν είναι διαφορετικά και τα δύο, το γυνόμενο είναι μεγαλύτερος του μηδενός. Αν αντιοθετικά, το γυνόμενο είναι μεγαλύτερος του μηδενός. Ναι, αλλά σε υπάρχουν περιπτώσεις που θα δε θα είναι. Γι' αυτό το γράφω αυτό. Λοιπόν, ναι ο Λούκα. Ο Λούκα, λοιπόν, το πίθεται. Ένα πρωμασμό, μέσα σε μια μεμβράνη, από την οποία μας έδειξε η Στέφη Φως, γνιούνια η μεμβράνη, είναι απαλέτης. Τελικά πάρα, οι μεμβράνες είναι τόσο σημαντικές, όσο και γενετική πληροφορία. Να ενέχονται μέσα σε μια μεμβράνη. Δεν μπορεί να είναι άδεια η μεμβράνη. Και ήδη, βλέπετε αυτό το κομπολόι, το οποίο έχει σημερινές εκτιμήσεις του Λούκα, είναι κάπου 400 αγγολίδια. Ήδη, αρκετά. Αλλά αυτό είναι υποθετικό. Το βακτήριο, βέβαια, είναι πολύ μεγαλύτερο. Το βακτήριο, λοιπόν, είναι ένας πληθυσμός γονιδίων, οργανωμένος σε κάτι που ονομάζουμε χρωμόσμα, το κομπολόι. Το κύριο στοιχείο της οργάνωσης είναι ότι το χρωμόσμα πολλαπλασιάζεται ως μονάδα. Τα γονίδια παραμένουν διαφορετικά. Το χρώμα πάνω στο κομπολόι είναι διαφορετικό. Κόκκινο, άσπρο, μαύρο. Αλλά έχουν απολέσει την ανεξάρτητη αναπαραγωγή. Άρα, αν δούμε το κομπολόι και οι χάντρες, έχουν γίνει ΔΑΑΕ. Δεν έχουν διαφορετικές αναπαραγωγές. Έχουν ΔΑΠ, έχουν πληροφορία διαφορετική. Άρα, το ΔΑΠ παραμένει μεγάλο μεταξύ των χάντρες, αλλά ΔΑΑΕ έχει γίνει 0. Δεν αναπαράγονται ανεξάρτητα. Σημαίνει ότι δεν υπάρχει και λόγος να ανταγωνίζονται, γιατί αναπαράγονται με τον ίδιο ρυθμό. Άρα, εάν αυτό το πράγμα γίνει 0, τότε έχουμε συνεργασία. Οι χάντρες, τα γωνίδια μέσα στο βακτίριο συνεργάζονται. Οπότε, τι γίνεται? Έχουμε έναν κόσμο συνεργασίας? Όχι. Διότι ενώ παίξαμε, περάσαμε από έναν κόσμο όπου υπήρχε αντιπαλότητα μεταξύ γωνιδίων και ξαφνικά έχουμε ενότητες γωνιδίων, ο ανταγωνισμός περνάει σε ένα άλλο πίπερο ανταγωνισμός μεταξύ κυτάρων, φυσικό. Άρα, λοιπόν, σε έναν ανώτερο επίπεδο έχουμε μια χαλέβασμα του επίπεδο ανταγωνισμού. Μεταξύ κυτάρων. Το δεύτερο περάσμα είναι από το προκαρυωτικό κύτρας στο ευκαρυωτικό. Ο ευκαρυωτικός συνεργασμός είναι οργανισμός πληθυσμός χρωμοσωμάτων, μια αρματιά. Τα χρωμοσώματα παραμένουν διαφορετικά πάλι αλλά έχουν απολέσει την ανεξάρτητα αναπαραγωγή. Η αρματιά αποπουτσιάζεται αυτό. Εδώ είναι μια μεγάλη ανακάλυψη της οικογένειας. Και καμιά φορά και πολύ δύσκολο να τη δώσουμε να την καταλάβουμε. Έχουμε την ανακάλυψη, αν θέλετε, της συναρμοδότησης του φαινόμενου της μύτωσης. Όπου μέσα στον ίδιο που πήραμε, τα χρωμοσώματα έρχονται, έχουν μια γραμμή, τα υπάρχουν και ποδοπασιάζονται σε σύντομο. Σε σύντομο, σε καταπληκτικό πράγμα. Και όμως, έχει γίνει. Το ξέρουμε, το παρακολουθούμε, το καταλαβαίνουμε. Άρα, λοιπόν, μέσα στο ευκαιριωτικό κύτερο, έχουμε πάει συνεργασία. Γιατί διότι πάλι το ΔΑΑ έχει γίνει με δέν, μέσα στο κύτερο το ευκαιριωτικό κύτερο. Ωραία. Άρα, πού έχει πάει ο διογωγής μας, έχει πάει μεταξύ ευκαιριωτικών κύκλων. Αναγγλικά. Πάμε στο επόμενο. Από το μονοκύτερο, στο πολυκύτερο οργανισμό. Τι είναι στη πολυκύτερος οργανισμός, τι είμαι εγώ. Εγώ είμαι ένα κύκλος που ξεκίνησε μέσα στη μύτρα της μάνας μου. Το γονιμοποιημένο. Και το οποίο διαιρέθηκε σε δύο ίδια. Και μετά τα δύο γίνεται τέσσερα. Και τα τέσσερα γίνονται οκτώ. Και με το οποίο θα μου έχουν μερικές εκατομμύρια κοιτάκια. Αλλά δεν είναι διαφορετικά. Τώρα θα μου πει κανείς άλλα γονίδια, εκφράζεσταν άλλος, αλλά δεν είναι η συντασία. Διότι στο μέλλον του χρόνου είναι αυτή η πληροφορία. Άρα λοιπόν, όταν δούμε το πολυκύτερο οργανισμό, θα πιστεύουμε ότι είναι μια ανακάλυψη, στην οποία τα μέλη μέλη έχουν χάσει τη διαφορετικότητα, ως προς την πληροφορία, το Δ και η Λ, γιατί το κύτρο του οφθαγού και το κύτρο της καρδιάς είναι ίδια. Όμως, έχει δημιουργηθεί διαφορετικότητα προς το ευτό αναπαραγωγής. Γιατί? Τα σημαντικά κύτταρα έχουν περάσει το δικαίωμα της αναπαραγωγής μόνο στα πλαστικά κύτταρα, στα κύτταρα που θα δώσουν ο Άριο και σχολευτές ο Άριο. Άρα λοιπόν, αν δω τον οργανισμό, ενώ τα κύτταρα είναι ίδια της καρδιάς και του Λ, τα κύτταρα που είναι μέσα στους σώχους και τα κύτταρα έχουν εισασφαίχηση, δεν είναι διαφορετικότητα στην αναπαραγωγή. Άρα, πάλι έχουν συνεργασία μέσα στον οργανισμό. Ο οργανισμός είναι ένα σύλλοδο μονάδων που τα λέμε κύτταρα, τα οποία συνεργάζονται. Γιατί? Όχι διότι αναπαραγωγούν τον οργανισμό όπως προηγούμενα, αλλά γιατί τώρα πια είναι ίδια. Μάλιστα. Κι επομένως, ο οργανισμός έχει μεταφερθεί που? Μεταξύ ατόμου. Το τέταρτο πέροδι, λοιπόν, είναι από τον οργανισμό, το άτομο, δηλαδή, στην κοινωνία. Και εδώ τι γίνεται. Εδώ είναι το πρόβλημα. Εδώ είναι το πρόβλημα. Λοιπόν, περιμένετε. Το τι περιμένετε θα σας το κάνω πολύ για να ως εξής. Θα αναφερθώ σε ανθρωπομορφικά φυσικά, σε διαφορές και θυσίες. Τι λέει το ένα γωνίδιο στάλο μέσα στον προκαρυπτικό κύτταρο, μέσα στον προκαρυπτικό κύτταρο, το βακτήριο. Εγώ και εσύ διαφέρουμε. Αν πολλαπλασιασείς τα χύτερα από εμένα, το επόμενο κύτταρο θα είναι διαφορετικό, ανισόρροπο και εθνησιγόνο. Βεβαίως. Διότι ένα βακτήριο, ένα ενδροβακτήριο, πρέπει να έχει αυτή τη σειρά των γωνιδιών. Αν είναι να πολλαπλασιαστεί παραπάνω, θα αλλάξει όλη η σύνθεση, όλη η φυσιολογία του βακτήριου. Θα σκοτωθεί το βακτήριο. Επομένως, δεν πρέπει να πολλαπλασιαστείς, θα πολλαπλασιαζόμαστε με τον ίδιο ρυθμό. ΔΑΑΙΜΗΝΗ. Ο Κέι του λέει το ένα το άλλο το βακτήριο, θα θυσιάσω το δικαίωμα να τρέχω ταχύτερα από σένα, για να μη σκοτώσουμε τον οργανισμό στον οποίο βρισκόμαστε. Ανθρωπομορφιακή σκέψη, αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ. Τι λέει ένα χρωμώσαμε ας το άλλο μέσω του ευκαιρωτικού κύτταρου. Εγώ και εσύ διαιφέρομαι. Αν πολλαπλασιαστείς πάλι ταχύτερα από μένα, η επόμενη αμοιβάδα θα έχει βέθειν εξισορροπημένη στο δικαιητική της πληροφορία, ούτε ως προστιθωρία της, θα πεθάνει. Επομένως καλύτερα να εσέχεστε με τον ίδιο ρυθμό, επομένως η επόμενη αμοιβάδα θα μπορέσει να ζήσει. Τι λέει το ένα κύτταρο μέσα στον πολυκύτταρο οργανισμό, στον άνθρωπο. Ένα κύτταρο λέει πρέπει να τρέξω γερότερα από σένα. Πρέπει να φτιάξω επιδερμίδα, πρέπει να φτιάξω μισ και τα λοιπά. Το άλλο κύτταρο λέει κανένα πρόβλημα. Μπορεί να τρέξεις όσα θέλεις πιο γρήγορα, εσύ είσαι εγώ, εγώ είμαι εσύ. Δεν έχει σημασία ποιος πάει μπροστά και ποιος μένει πίσω. Έχουμε και τα δυο θυσιά στο δικαίωμα της διαφορετικότητας. Έτσι, είμαστε ίδιοι. Επομένως, άμα είμαστε ίδιοι, όποιος πάει μπροστά, πάει εγώ είμαι αυτός που πάω μπροστά. Γιατί είμαστε ολόιδοι. Ταυτότητα. Συμπερασματικά, λοιπόν, το γινόμενο αυτών των δυο διαφορών είναι κοινό χαρακτηριστικό, μπορείτε να πούμε και προϋπόθεση, κάθε σταθερού βιολογικού επιπέδου. Η μετάβαση από το Δ μεγαλύτερο του 0 στο Δ ί0 είναι αναγκαία ενός από τον δύο για το πέρασμα από το ένα επίπεδο οργάνωσης, το ένα επίπεδο πολυπλοκότητα, στο άλλο επίπεδο πολυπλοκότητας. Η μετάπτωση από το Δ μεγαλύτερο του 0 στο Δ ί0 προκαλεί κατάρευση του συστήματος. Παρά με τη χάρη, με τα 7 στοιχεία, μειωτική καθοδήγηση και καρκίνη. Τι είναι η καρκίνη? Μπορώ να το πω έτσι χορτογραφώς. Η καρκίνη, τι είμαι εγώ αυτή τη στιγμή, κάθομαι και σας μιλώ. Είμαι ένας σύνοδος μερικών τρεις εκατομμύρια κετάρων, που, τι γίνεται μέσα μου είναι πολύ πραγματικά, έχουν κύτερα τα οποία συνεργάζονται, το ξέραμε αυτό, υπάρχουν κύτερα που αυτοκτονούν, κάθε εβδομάδες κύτερα με αυτοκτονία προγραμματισμένη, για να ζήσει ο οργανισμός, και υπάρχουν κύτερα, δυστυχώς, που επαναστατούν και πολλαπλασιάζονται με το έτσι θέλω και τα λέμε καρκενικά κύτερα. Τα καρκενικά κύτερα, λοιπόν, είναι κύτερα τα οποία παραβιάζουν τη συνθήκη του ότι είμαστε διαφορετικοί και δεν πρέπει να αποδοφωσιάσουμε το δικαίωμα του πορτσαλισμού, το έχουμε μεταφέρει σε κάποια κύτερα που λένε σπέρματα και οάρια. Όχι λένε τα καρκενικά κύτερα, εμείς θα αποδοφωθούμε αλεξάνδριατα. Το αποτέλεσμα, θάνατος. Άρα, λοιπόν, η σταθερότητα για την οποία σας μιλώ είναι ευάλωτη, είναι ισορροπία τρόμου, ουσιαστικά. Είναι μια ισορροπία τρόμου. Το θέμα είναι ότι πόσο θα κρατήσει ο τρόμος, δεν μπορεί να κρατήσει ακόμα. Τελικά θα καταρρεύσει. Και φυσικά έχουμε κατάρρευση και έχουμε θάνατο και στο χρωμόσμα και στο κύτερο και στον άνθρωπο και θα έχουμε και θάνατο στην κοινωνία, πιθανόν. Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε, οι φυσικοί θα χαρούν, δεν μπορούμε να ξεφύγουμε την ισορροπία τρόμου. Μπορούμε να ζούμε σε μια κατάστα ισορροπίας, αλλά είναι ισορροπία τρόμου. Τώρα περνάς στον δεύτερο από τις κοινωνίες του χθες και τους σήμερους κοινωνίες του μέλλοντος. Λοιπόν, κοινωνικότητα συναντούμε σε πολλές μορφές ζωής. Και μάλιστα πολύ έντονη κοινωνικότητα. Έχει την κοινωνικότητα, δηλαδή εστικτόδη, βρίσκονται ακόμα και στα βακτίδα. Ακόμα και στα βακτίδα. Υπάρχουν τώρα βακτίδα, τα οποία έχουν μια πηκή, μια στεγονίτσα, δεσμευρούν μερικές κατοτάσεις βακτίδα. Ρίχνει κανείς μία αντιβιωτικό σε πάρα πάρα πολύ αρέρωση. Όσο εμείς σκοτωθούμε ολόκληρα, σκοτώνεται ένα. Πεθαίνοντας, εξαπολύνει μια ουσία μέσα στη στεμόρα, που ενεργοποιεί τους αμυντικούς μηχανισμούς του άλλου κοινωνίου. Οι κοινωνικότητα, εγώ θυσιάζομαι για να ζήσω νέα. Στα βακτίδα. Στα ελληνικές κοινωνίες. Στα ελληνικές, διότι μία μέλησσα δεν διωρουτάται αν θα πρέπει να βοηθήσω τη Μασίλησα ή την αδουλφή Μέλησα. Το κάνει ακόμα στο. Είναι τα ημέλησσες και τα συγγενείδες, είναι οι τεμίδες. Μην πίνει κάποια διαφορετική αδοχή έννομα. Ενστικτότητη συμπεριφορά, ξέρετε, η μέλησσα είναι το άκρα όταν τη δουλειά της συνεργασίας και της οπωθυσίας δεν υπάρχει. Υπάρχει κοινωνικότητα ένθυκτη και επίκτητη. Ασφάλακες, θα σας δείξω λίγο. Γεχτερίδες, θα σας πω λίγο. Και τελικά υπάρχει επίκτητη κοινωνικιότητα. Δεν βρίσκονται στα αναπτυγμένα, στους σκύλους, στις φάνες, στα δοφίνια. Στα ανθρωποϊδή και στον άνθρωπο. Τον βάζουν διαφορετική λιγορία. Γιατί έτσι, άνθρωπος είμαι, θέλω κι εγώ να πω κάτι για τον εαυτό μου παραπάνω. Λοιπόν, μέλησσα σαν το άκρα όταν της αυταπάνωσης. Δεν μελοπλωσιάζεται. Έχει απεμβουλή στο λυπείο με τις αναποραγωγείς. Το έχει αποδώσει στην βασίλισσα και βλέπει συνέχεια τοκτωλή. Πολλές φορές όταν έρθει το ποτήκι να μπει στην ισχυψέη και τα λοιπά. Γιατί το κάνει? Γιατί, κατ' αρχή, οι αριοάτριες, οι οποίες αντιπροσωπίζουν και το 99.5% του πληθυσμού για την ισχυψέη, το ΔΑ είναι 0. Δεν είναι αναπαραγωγή. Άρα είναι ίσο μεταξύ των αριοατριών. 0, 0, 0, 0. Δεύτερον, δεν θα σας το δείξω τώρα, αλλά είναι εύκολο, μπορεί κανείς να αποδείξει, λόγω του συστήματος που αντιπράγεται η Μέλησσα, και έχει μια βασίλισσα και κυφήνες, ότι μια αργάτρια με την άλλη έχουν μεγαλύτερη συγγένεια, μεταξύ τους, από ότι έχει η βασίλισσα που γέννησε αυτή την αργάτρια. Άρα μπορεί κανείς να μιλήσει απλά, αν δεν πιστεύει τα μαθηματικά, και τα γονίρια, και τα αριοατριά, και τα δέκα, ότι μια Μέλησσα της συμφέρει να βοηθάει τις αδερφές της, με τις οποίες έχει μεγαλύτερη συγγένεια, πάνω από μεταξύ 5% και 7%, ενώ η βασίλισσα έχει μόνο το που γέννησε. Άρα, αν το πούμε έτσι, μια Μέλησσα λέει, τι μου συμφέρει, να δουλέψω για τη συνεργά μου, για την αδερφή μου, ή να δουλέψω για τη μάνα μου, να δουλέψω για τα αδερφή μου. Ένα αυτό. Λοιπόν, οι γυμνείς σπάλωτες, που ζούν στην Αφρική, είναι περίπου μείστοις. Δηλαδή υπάρχει ένα θηλυκό που αναπαράγεται, και όλοι οι άλλοι δουλεύαν για αυτό το θηλυκό, και κάποια αυσυνικά, τα οποία μεγαλώνουν, για πολλή, διακτηκούν την κοντιμότητα. Απλώς το ίδιο πράγμα. Οι ποτάσμοι του πλήρων ζούνε μέσα σ' αυτά τα βαγγούμια, και ψάμνουν να βρουν ρίζες δέντρων που κατεβαίνουν κάπου, και τρώνε μεταξύ τους, και δεν πολλοπλασιάζεται παρά μόνο ένα θηλυκό. Οι νυχτερίδα, οι βάχουροι, έχουν το φαινόμενο της αμοιβιώδης, λαϊτή. Αυτά ζούνε, καταρχήν, όλοι και τα χρόνια. Ζούν σε ομάδες, κατοικούν την ίδια μέσα στην ίδια σπηλιά, όπου όμως γνωρίζουν ένας τον άλλο. Η Κέτη γνωρίζει την Κατηρίνα, απλόριπτα. Και το βράδυ βγαίνουν για να κυνηγήσουν. Πρέπει να πιούν αίμα, για αυτό λέγονται και μάμπερ, από οποιοδήποτε εθαραστικό, ακόμα και από ποτήκι, αλλά από λαβό, αγελάρα, για να υπάρχει. Εάν μια νυχτερίδα πάμπαρος δεν καταφέρει να πιει αίμα για τρεις συνεχής βραδιές, μπορεί και να πεθάνει από πίνα. Μια άλλη που παίρνει, παίρνει συνήθως πολύ περισσότερο από ότι χρειάζεται για δύο εικοσιτρά. Τι γίνεται τώρα με αυτό. Έχει παρατηρηθεί ότι η νυχτερίδα, η οποία δεν κατάφερε να πάρει αίμα, παρακαλεί τη διπλανή της, η οποία είχε καταφέρει να πάρει αίμα, να εμμέσει αίμα σε αυτήν. Αυτό που είναι ενδιαφέρον είναι ότι εάν μια νυχτερίδα αρνηθεί να δώσει αίμα και το κάνει και δεύτερη και τρίτη φορά, δεν μπορεί να δώσει αίμα. Μου δίνεις, σου δίνω. Δεν μου δίνεις, δε σου δίνω. Σε γνωρίζω, είσαι αυτός, έχεις πράξη σε αυτό και τα λοιπά. Μάλιστα υπάρχουν τώρα έρευνες που λένε ότι εμείς οι άνθρωποι έχουμε μια περιοχή στην Ελλάδα, η οποία μας δίνει την ενατόρθα να συγκεντρώνουμε πληροφορία για τον καθένα μας, όχι μόνο την πορφολογική με τα σβουρά μανιάνι μεταξύ μας, αλλά και το τι έκανε και έχουμε ένα είδος από τα μύρσεις πληροφορίας για τους συνανθρώπους μας. Αν πληγηθεί αυτή η περιοχή, το άτομο χάνει αυτή την πληροφορία. Συντονισμός. Στους κέντρους Αφρικής είναι καταστρεπτικό παράδειγμα. Βγαίνουν μαζί και κάνουν κατανομή της εργασίας. Εσύ θα κυνηγήσεις το ελάχη, εγώ, εμείς οι τρεις θα περιμένουμε από αυτό το στενό, εσείς άλλη φορά από αυτό το στενό και πάω. Αυτό απόδοσε πολύ αποδοτική, καταπληκτική συνεργασία μεταξύ αυτού του θύματος. Και όχι μόνο αυτό. Επειδή αυτά τα σκυλιά είναι μικρά σε σχέση με το θύμα τους, δεν μπορούν να το τραβήξουν όσο τραβάει η τίγρη στο εγώ. Κάθονται και το κατασπαράσουν εκεί τόπου μέχρι που να φτάσουν οι έννοιες και οι πανιόξυμοι. Και από τα μία έχουν κρέας μέσα στο στωμάτι τους. Έχουν πανδροί στον κύριο στη φωλιά, εμέσον τη τροφή και την εμέσον όχι μία μάνα στους παιδίτες. Έχουν κοινωνική τροφή. Άρα λοιπόν, συντονισμός, έγκλημα. Λοιπόν εδώ βλέπετε ένα μαχάρι, ο οποίος έχει απάξει και έχει σκοτώσει ένα μικρό οδόμα της οικογένειας. Ανθρωποκτονία, βρεφοκτονία. Βρεφοκτονία είναι πολύ κοινή. Είναι σχεδόν κοινή σε όλα τα είδη που έχουν το σύστημα του χαρεμνιού. Ένα συνδικό, πολλά συνδικά. Θα πούμε τώρα γιατί είναι αυτό το εγκλημάρι. Μάλλον επειδή έχω αστεράκι και δεν ξέρω αν πρέπει να σας περιμένω, αλλά περιμένετε. Η ίδια ομάδα, συμπόνια. Δύο θηλυκά έχουν αρπάξει το μικρό που το έχει αρπάξει ο άλλος να το σκοτώσει. Δεν ξέρω αν επιβίωσε και προσταθούν να το συμφέρον. Και μία μάνα είναι, αλλά βλέπεις πόσο συμπαριθυντικά προστατεύουν. Την μία να παρεμβουλήσει, να βοηθήσει την άλλη να παραφέρει στη ζωή το μικρό. Γιατί αυτό? Γιατί σε αυτά τα Λιήζη έχουμε το σύστημα του χαρινιού. Ένας αρσενικός κυριαρχεί μονοπουλή της ειζέξης. Και εάν κάποια αρσενικόή λειπιωθεί, το διώχνει. Τα διωχμένα αρσενικά διώχνουν ένα βίο πλανήδικο έργο. Και από εκεί φεύγουν, διασπύρονται σε μεγάλες αποστάσεις. Όμως, πάντοτε το αρσενικό που είναι ο κύριος αρσενικός, βρίσκεται υποκίδευση από κάποιον άλλον αρσενικό, το οποίο ζούσε στην περιφέρεια της ομάδας, μέχρι που να υποκτευθούν ότι ο αρσενικός έχει γεράσει, έχει πληγωθεί ή οτιδήποτε άλλο. Και οπότε κατεβαίνουν κάπου και προχωρούν μονομαρχία. Στην μονομαρχία γίνονται κυρίες φορές. Αλλά κάποια στιγμή το αρσενικό, το άλλο αρσενικό, θα υποκίψει και θα σκοτωθεί ή θα φύγει. Και τι γίνεται? Τότε και μόνο τότε, αυτός ο αρσενικός, που έχει αναλάβει τώρα την ομάδα, επιδίδεται σε μια συστηματική βρεφοκτονία όλων των μικρών, τα οποία βρίσκονται στο στάδιο θυλαισμού. Αυτό βραστάει κάπου ενάμιση δυο μήρες. Μόλις περάσει αυτή η περίοδο, ενστικτοδός την άλλη μέρα του αρσενικού, να αναβάλλει και στον καλύτερο σύντροφο, τον προστάτη της ομάδας και τα άλλα. Γιατί? Απλό. Διότι ο αρσενικός που ανέλαβε την ομάδα θα πρέπει να περάσει τα γωνίδια του σύντομα, να το δίνει να γωνιωποιήσει όσο τεντρών περισσότερες θηλυκές, γιατί δεν έχει πολύ χρόνο να γίνει ο αρσενικός. Με τη στιγμή θα έρθει ο άλλος και θα τον εκδίωξε. Αλλά όμως, έλαβε θηλυκά τα οποία βρίσκεται στο στάδιο της δουλευσμού, έχουν δουλευό, ορμονικά δεν προσφέρουν μια σύζεψη και αρνούνται τη σύζεψη. Επομένως, για να φέρει τα θηλυκά σε κατάσταση σύζεψης, ίσως σκοτώνει τον δικά. Κερδίζει χρόνο και αυτό το πράγμα που δίνει, μπορεί να το πάρει τα αντίστροφα. Έχει ένα αρσενικό, ο οποίος δεν θα σκότωνε τα μικρά, σε σύνδυση με κάποιον που θα γίνει τη θηλυκά. Κάνετε τη σχέση και θα δείτε ότι αυτός που σκοτώνει, έχει μεγαλύτερες πιχανότητες να φύσει η γωνίδια στην επόμενη γενιά, ενώ ο άλλος που θα σκοτώνει είναι... Ποιο είναι αυτό το δαρβίνικο πλεονέκτημα, δαρβίνο, όπως δεν βλέπω καθώς μέχρι στιγμής. Δαρβίνο δεν έχω δει καθόλου. Δηλαδή, ποιο είναι το εξελιχτικό πλεονέκτημα σε όλα τα παραδείγματα, που επιλέγει τη μία συμπεριφορά αντί μιας άλλης. Και τι είναι δαρβίνικο πλεονέκτημα αυτό. Συγγνώμη, ότι αυτή η συμπεριφορά του εγωιστικού γωνιδίου, κάνει αυτή τη συμπεριφορά να είναι επιλέξημη, διότι δίνει πλεονέκτημα. Ναι. Έναντι του... Ποιο το πλεονέκτημα. Ποιο το πλεονέκτημα, δεν το βλέπεις? Το αρσενικό που κέρδισε, θέλει να περάσει το περισσότερο... Εντάξει. Μπορούμε να ρωτήσουμε τον καθηγητή, μην το κάνουμε τώρα. Στάθητε, στάθητε. Τώρα είναι αυτό. Έχουμε δύο αρσενικά. Έχουμε δύο ομάδες. Δύο ομάδες. Οι οποίες καταλαμβάνεται από δύο αρσενικά. Ο ένας δεν σκοτάνει ένα χαράκι. Το πιθανότερο είναι ότι θα έρθει ένας όλος αρσενικός και θα τον εκδιώξει. Πατέρυστος. Ο άλλος διώχνει τα αρσενικά. Τα γονίδια αυτοί που δεν... Πάχνουν και έχουν σβήσει. Ξαφανίστηκαν. Συμφωνεί. Πάμε, δεν τα βλέπουμε σήμερα. Του ανού τα γονίδια, ο οποίος σκοτώνει, θα περάσουν στην επόμενη γενιά. Αλλά θα τα δούμε. Αν δεν τα δούμε στην επόμενη, θα τα δούμε στην παραπάνω. Και αν δεν τα δούμε στην παραπάνω, θα τα δούμε στην παραπάνω. Αυτό που προέρχεται είναι να επιζήσει μια συμπεριφορά. Η οποία επιζήγει. Καλώς. Αυτή είναι. Προσπαθούμε να εξηγήσουμε συμπεριφοράς. Και σας λέω ότι αυτή η συμπεριφορά εξηγείται με αυτόν τον κλόκι. Και την βλέπουμε παντού. Ξέρει ο αρσενικός που σκοτώνει ότι μπορεί να είναι στήρος. Ξέρει ο αρσενικός που σκοτώνει ότι μπορεί να είναι στήρος. Αυτής ο αρσενικός. Και δεν το βλέπουμε λοιπόν αυτό μόνο. Δεν το βλέπουμε μόνο στους παιδίκους. Το βλέπουμε και στα γιωτάρια. Το βλέπουμε όπου υπάρχει αυτό το σύστημα. Το αρσενικό επίγεται να συζευχθεί πριν αν καταστατεί. Αυτό είναι. Άρα λοιπόν. Ερμηνείες κοινωνικότητες. Έμφυτες στο βακτήριο. Στα βακτήρια τι είναι. Εσείς είσαι εγώ σχεδόν 100% δεν τα έχεις ακόμα 0%. Πάει, εξηγούμε γιατί τα βακτήρια αναπτύσσουν αυτό. Πεθαίνει το ένα, αποπαίει με μια ουσία, προστατεύει το άλλο. Γιατί το παίει. Γιατί προστατεύεται ο νεαυτός του. Ο νεαυτός του είναι το άλλο βακτήριο. Είναι ολόιδιο. Ξεκίνησε ότι εσείς είσαι εγώ μέχρι έναν διάσταμα 75%. Το μονοπόλιο της παραγωγής δημιούργησε από ένα άτομο στη βασίλισσα. Οι εργάτες έχουν πει ισον 0. Άρα ΔΑΦΑ ισον 0. Πάλι δεν έχουμε πρόβλημα. Οι ασπάλακες περίπου το σημαίνει. Πάμε τώρα σε επίκτητες κοινωνίες. Καθελαστικά εμείς έχουμε μια έμφυτη μη συνειδητή κανότα κοινωνικής. Όχι απλώς φυσιογραμμικής απεικόνισης. Σας το είπα αυτό. Από μέσα το αστράκι σβήνει. Και εδώ έχουμε το εξής. Επιτέλους φτάσαμε κάπου. Κάτω η γενετική πυκολομορφία του γονίδιου, ζητώ η κοινωνική. Το μημύδιο. Έχουμε λοιπόν δύο τρόπους πληροφορίας εμείς οι άνθρωποι. Ή και τα φυλαστικά ακόμα. Ένα είναι η γενετική πληροφορία. Και άλλη είναι η κοινωνική πληροφορία. Άρα και δύο διαφορετικά ΔΕΛΤΑΠΙ. Διαφέρουμε ως προς την πληροφορία την γενετική. Και βάζω ένα γ, διαφορά πληροφορίας γενετικής. Και διαφέρουμε επίσης ως προς το ΔΕΛΤΑΠΙΚ. Βάζω το Κ που είναι το κοινωνικό. Που μετρά πόσο διαφορετική είμαστε όσον αφορά την κοινωνική μας υπόσταση. Έχουμε δύο ΔΕΛΤΑ πληροφορικά. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Λοιπόν, στα ΙΜΙ κοινωνικά είδη, το ΔΕΛΤΑΠΙΓΑΜΑ, γενεγονιτικά, τα γεννήδια, δεν μη θυμίζεται. Αλλά το ΔΕΛΤΑΠΙΚΑΠΑ εντός της ομάδας τείνει στο μηδέν. Δηλαδή οι σκύλοι έχουν την ίδια κοινωνικότητα. Άρα τι γίνεται τώρα. Το ΔΕΛΤΑ από τα δύο το πληροφορικό τείνει στο μηδέν. Εάν η γενετική πληροφορία παίζει πολύ μικρό ρόλο σε σχέση στην επιβίωση της ομάδας από τη κοινωνική, δηλαδή εάν οι διαφορές από στη γενετική πληροφορία είναι πολύ μικρότερες ως προς τη διαφορά, ως προς την κοινωνική πληροφορία, αυτή που μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά, μέσω μαθαίνω, διδάσκω κτλ. Τότε μπορούμε να γνωρίσουμε την πρώτη και να γράψουμε το εξής. ΔΕΛΤΑΑΛΦΑ επί ΔΕΛΤΑΠΙΚΑΠΑ, που το ΚΑΠΑ είναι αυτό που προέχει, το ΔΕΛΤΑΠΙΓΑΜΑ έχει γίνει πολύ μικρό, είναι ΔΕΛΤΑΑΛΦΑ επί μηδέν, άρα το γινόμενο γίνεται μηδέν. Με άλλα λόγια στα ανώτερα κοινωνικά είδη, οι σταθεροποιητικές δυνάμεις είναι κοινωνικές δυνάμεις, δεν είναι γενετικές δυνάμεις. Αλλά μην ξεχνάτε και τον βρεφοκτόνο Μακάκου. Να μην τα ταξιδένει και αυσι με όλα. Πάμε προς τον άνθρωπο γρήγορα-γρήγορα. Στον άνθρωπο έχουμε το ΓΑΜΑ, η πληροφορία στην γενετική πληροφορία, ως προς την επιβίωση της ομάδας. Έχει πολύ μικρότερη σημασία ως προς το ΔΕΛΤΑ ΚΑΠΑ. Τη διαφορά την κοινωνική διαφορετική και κοινωνικότητα. Και οι γενείς διαφορές μεταξύ ομάδων οχρειούν προστάσεις πολιτιματικές. Άρα το ΔΕΛΤΑ ΠΙ ΚΑΠΑ, διαφορά πληροφορίας ως προς την κοινωνική υπόσταση οργάνωση, μέσα σε καθοριστικό λόγο. Για το αν θα υπάρξει αντεγωισμός ή συνεργασία. Αντεγωισμός θα υπάρξει αν το ΔΕΛΤΑ ΠΙ ΚΑΠΑ είναι μεγάλο. Συνεργασία θα υπάρξει όταν το ΔΕΛΤΑ ΠΙ ΚΑΠΑ, διαφορά πληροφορίας κοινωνική είναι μικρό. Λοιπόν τώρα το θέμα είναι το εξής για το χιμπατζί. Οι κοινωνικές διαφορές μεταξύ ομάδων και της δικής του ομάδου και της ομάδας από την άλλη οχθή του ποταμού είναι σαν να μην υπάρχουν. Έχουμε μια ομάδα χιμπατζίδων εδώ, φοταμός, μια ομάδα χιμπατζίδων εκεί. Μπορεί η ομάδα να είναι κοινωνικά ομογενοποιημένη για το Α, μια άλλη ομάδα να είναι κοινωνικά πληκτικημένη για το Β. Αλλά αφού δεν συνεργιούνται δεν υπάρχει πρόβλημα. Για τον άνθρωπο όμως αυτό υπάψει να υπάρχει. Για τον άνθρωπο δεν μπορούμε πια να μιλάμε για μια ομάδα που ζει στην Ευρωπή και μια ομάδα που ζει στην Ευρώπη. Έρχομαι λοιπόν τώρα να σας μιλήσω το εξής, ότι μιλάμε για πολιτισμική διαφορετικότητα. Μπορούμε να έχουμε διαπληθυσμιακή μεταξύ ομάδων, διαφορετικότητα. Μπορεί να έχουμε ενδοπληθυσμιακή και να έχουμε και ενδρατομική. Εδώ τι σας παραστάνω, τέσσερις ανθρώπους. Οι δύο είναι πράσινοι και οι δύο είναι κοκκινές. Διαφέρον και μπορώ να πάρω αυτούς τους τέσσερις και να θέλω να τους κάνω να συνυπάρχουν. Οι κοκκινοί είναι δυοπληθυσμοί. Πρέπει να έχω δυοπληθυσμούς. Ένας τρόπος είναι να βάλω τους ίδιους μέσα σε διαπληθυσμία και τους άλλους. Έχω επιτύχει ενδοπληθυσμιακή ομοιογένεια, αλλά σε βάρος μιας διαπληθυσμιακής ετερογενειάς. Τι θα γίνει εάν δεν υπάρξει κάποια γραμμή 0, τότε έχουμε ανογονισμό μεταξύ ομάδων. Αν δεν μ' αρέσει αυτό, να κάνω κάτι άλλο. Χωρίς να θυσιάσω τα χρώματα, τα θέλω τα δυο χρώματα και τα θέλω ισόπωσα. Τι να κάνω, να τα βάλω, να κάνω αυτό. Να πάρω ένα πληθυσμό, θα βάλω πράσινοι και πράσινοι. Τι έχω κάνει, έχω επιτύχει ενδοπληθυσμιακή, διαπληθυσμιακή ομοιότητα, αλλά σε βάρος μιας ενδοπληθυσμιακής ετερογένειας, έχω τώρα μεταφέρει τον ετερογονισμό μέσα στην ομάδα. Τι γίνεται, τι μπορώ άλλο να κάνω. Το τι μπορώ να κάνω, μπορώ να το κάνω στον άνθρωπο και ίσως σε μερικούς κυπατσίδες, να κάνω το άτομο πολύμορφικό. Να σπάσω και να πω ότι εγώ δεν είμαι ούτε κόκκινος ή πράσινος. Είμαι και πράσινος και κόκκινος. Και πράσινος και κόκκινος ο χώρος. Δεν έχω ενδοπληθυσμιακή πληθυσμιακή. Δεν έχω και ενδοπληθυσμιακή πληθυσμιακή. Είμαστε ήδη. Γίνεται αυτό το πράγμα. Αυτό το πράγμα, ναι, γίνεται, διότι οι διαφορές στις οποίες μιλάμε, δεν είναι γενετικές. Είναι διαφορές στις οποίες υποτίθεται, μπορούμε να ελέγξουμε. Και επομένως εγώ μπορώ να γίνω ένα μοσαϊκό πολιτισμικών ιδιωτήτων. Να είμαι τη δευτέρα χριστιανός, την τρίτη μου στουμάνο, την τετάρτη κλπ. Θέλω να πω ότι έχουμε ειθισθεί στο Ιωνό, ότι πρέπει να είμαστε ανεκτικοί στη διαφορετικότητα. Έχετε εντύπωση ότι αυτό δεν είναι αρκετό. Γιατί ανεκτικότητα σημαίνει ουσιαστικά, κατά βάση, να συνδυεσγαίνει αντιπάθωπο, προς το διαφορετικό. Αν υπάρξουν συνθήκες, αυτή η συνδυασία θα εκτελεί. Δεν είναι μόνο ότι πρέπει να είμαστε ανεκτικοί. Πρέπει να γίνουμε μέλη του διαφορετικού. Ο καθένας από εμάς. Αυτό είναι δύσκολο. Σίγουρα είναι δύσκολο. Και απαιτεί μια ενσυνείδητη θυσία. Ποια είναι η θυσία? Να θυσιάσουμε τη διαφορετικότητά μας και να γίνουμε πολυπολιτισμικοί. Τώρα γυρίζω πίσω και να τελειώσω. Μια συζήτη μεταξύ κοιτάρω του ανθρώπου. Επιθυλιακό κοιτάρο στον νευρικό. Πρέπει να τρέξω γρήγορα από εσένα. Κάπου υπάρχει μια πληγή, πρέπει να την υπολώσω. Διότι αλλιώς θα πεθάνει ο οργανισμός με τον οποίος μας φιλοξενεί. Το νευρικό κοιτάρο λέει κανένα πρόβλημα. Εσύ είσαι εγώ, εγώ είμαι εσύ. Επομένως δεν έχει σημασία αν θα τρέξεις εσύ, αν θα τρέξω εγώ. Είμαστε ίδιοι, ολοίδιοι. Πάμε λοιπόν μια συζήτηξη μεταξύ ανθρώπων του 21ου αιώνα. Και έχουμε δύο άνθρωποι. Είναι ο υπεριώδης και ο υπεριθρός. Δηλαδή δύο άνθρωποι που έχουν τελείως διαφορετικές αντιλήψεις. Και τις έχουν στο άπακρο, υπέ. Έτσι, ο ένας λοιπόν λέει στον άλλον, ο πανίτης μας που μας φιλοξενεί εμωραεί. Εάν δεν γίνει κάτι θα κατερεύσει και μεσί θα κατερεύσουμε και εγώ και εσύ. Ο υπέριθρος λέει, συμφωνώ. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε στο τι είναι αυτό το κάτι που πρέπει να κάνουμε. Έρχεται λοιπόν, δίνω δύο ή τρία ονόματα για να κανοποιήσω όλες τις τάσεις μέσα στον κροτήριο. Έρχεται λοιπόν ο Ιησούς ή ο Δαρβίνος ή ο Μάρξ ή ο Βούδας, δεν με ενδιαφέρει. Και λένε και οι τρεις με ένα στόμα. Θυμηθείτε τον διάλογο μεταξύ των κυτάρων σας. Μα τα κύττα μας είναι ολόιδια λένε άλλοι. Εμείς είμαστε διαφορετικοί. Στον χρώμα της επιδερμίδας, στη γλώσσα, στη θρησκεία, στον υλικό πλούτο. Και λένε άλλοι, μα μην επικαλείστε τώρα την επιδερμίδα. Γιατί κι αν γίνετε ίδιοι ως προς την επιδερμίδα και τα μαλλιά θα πάρουν τα χιλιάδες δεκανιές. Δεν έχετε χρόνο. Κάτω κάτω δεν είναι αυτή η διαφορά που προκαλεί την αιμορραγία του πλανήτη. Την απλώς την χρησιμοποιείτε σε πρόσχημα. Ο λόγος που αιμορραγεί ο πλανήτης είναι άλλες διαφορές. Δηλαδή μας ζητείτε να μοιάσουμε στη γλώσσα, στη θρησκεία, στον υλικό πλούτο μεγάλη θυσία. Ασφαλώς μεγάλη θυσία. Το θέμα είναι αν θα προλάβετε να την κάνετε. Δηλαδή, ας μην μας τρομάζει η λέξη ισότητα, διότι άλλο πράγμα ισότητα, άλλο ισοτιμία. Μιλάμε για ισοτιμία. Η ισότητα είναι το αντίθετο της διαφορετικότητας. Ταυτίζεται με τη μονοχρωμία, ουσιαστικά. Ενώ η ισοτιμία προϋποθέτει διαφορετικότητα. Μας πήρε 200.000 χρόνια για να γίνουμε διαφορετικοί. Τόσα χρόνια έχει περίπου το είδος μας. Μεσολοβίσανε μεταναστεύσεις, μεσολοβίσανε ποταμεί, μεσολοβίσανε βουνά. Ανέπτυξαν μια διαφορετικότητα. Μας μένουν πολύ λίγα χρόνια για να ξαναγίνουμε ίδιοι. Και το θέμα είναι αυτός που ενοχλείται από την πολυπολιτισμικότητα, πρέπει να πάρει το επόμενο διαστημόπλαιο για έναν μονοχρωμο πλανήτη και να αφήσει αυτόν τον πλανήτη να ζήσει. Αν δεν το κάνουμε, δεν θα ζήσουμε. Να πω το εξής μια και να ικανοποιήσω και τους φυσικούς και τα λοιπά. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι ένας άνθρωπος, πολύ γνωστός όλος, ο οποίος έκανε μεγάλες πλόδες στον χώρο του, αλλά ταυτόχρονα κατάφερε ο ίδιος άνθρωπος να ζήσει πενήντα χρόνια πάνω σε ένα καροτσάκι. Όταν είναι γιατί το λένε ότι έχει δυο χρόνια μόνο. Αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι τυχαίος. Κατάφερε τελείως δύο διαφορετικά πράγματα. Οι δυο αριστείες του συστήματος. Στην περίπτωση που δεν είναι ένας στους εκατοντές, ένας στους χίλιους. Είναι ένας στο δέκα εκατομμύρια. Αυτόν τον άνθρωπο πρέπει να το πάρουμε στα σοβαρά. Δεν μπορούμε να ακούμε άδε τώρα. Λοιπόν αυτός ο άνθρωπος μας προειδητοποιεί, μας προειδητοποιήσε προς το δέκα εκατομμύρια. Ότι αν δεν κάνετε κάτι αυτού του τυπού, αυτού του τυπού, ξεχάσετε. Ξεχάσετε. Δεν έχετε μέρα. Λοιπόν, μπορούμε τώρα να κουδιάσουμε και πολλά και πολλά και για το Φέρβι που είναι η άλλη. Και το γεγονός ότι χρειαζόμαστε κοινούλια πράγματα και τα λοιπά. Αυτά ήταν παραμύθια. Σήμερα ποια δεν είναι παραμύθια. Υπάρχουν οι άλλοι και υπάρχουν οι κοινές. Και τι θα γίνει. Αν θυμιουργηθείτε τη διάλεξη της κυρίας Παμπλίδου, είπε ότι δεν χρειάζεται πολλά πράγματα. Αρκεί να αποδείξουμε ότι υπήρξε ένα βακτήριο στη Σελήνη ή στον Άρη. Ένα βακτήριο κάποτε. Αυτό είναι αρκετή απόδειξη ότι η ζωή, το σύμβολο είναι γεμάτο το ζωή. Λοιπόν, και αν είναι αυτό πρέπει να το πάρουμε στα πολύ σαβερά. Δεν ξέρω αν έφτασα, αλλά δεν ξέρω αν έφτασα. Τι κάναμε τώρα. Μάλλον ο Μανώλης αναλάβει τη συζήτηση. Πού είσαι Μανώλη. Εγώ. Δηλαδή να είμαι και κατηγορούνος και εισαγγελέας. Λοιπόν, αυτά θέλουμε να σας πούμε εμείς κύριε Κυριστέφη. Το θέμα είναι και εξής. Πώς γίνεται και έχουμε διαφορετικά είδη. Γιατί έχουμε μαλμούδες και γιατί έχουμε λαμπούς και γιατί έχουμε γελάδες και γιατί έχουμε πλάτα. Ένα πλατάνια και γιατί έχουμε τρεις. Αυτό είναι σχετικά εύκολο. Είναι ότι... Δεν το πάρω, δεν ξέρω. Να πάμε πιο κοντά στον εαυτό μας. Από τους γνωρίς μου, όλη τη βιοφορία που έχουμε, δεν ξέρω τι είχα. 7 εκατομμύρια χρόνια πριν, το μέγιστο, 10, 16, 17 και 18 εκατομμύρια χρόνια πριν, δεν υπήρχε ούτε άνθρωπος που δεν υπήρξε. Υπήρχε ένα είδος χ, γιατί έχει εξαφανιστεί, από το οποίο ξεπηθήσαμε δύο πληθυσμοί. Ο ένας τράβηξε από αυτή την πλευρά του Αμαζιλίου, ο άλλος τράβηξε από την άλλη πλευρά του Αμαζιλίου. Αν τους βλέπαμε στις χρονικοί στιγμή που χωρίσανε, θα τους έκαναν ολόκληρος. Από τη στιγμή που δεν επικοινωνούσαν πια με κατσίνους, οποιασδήποτε αλλαγές του DNA τους εγγυνότανε, είτε με μετάλλαξη, είτε διότι επηλέγησαν σε κάποιες μοφές, ο ένας έτσι σε χρόνο, σε υγρό, πίμα, άλλος σε ξηρό. Αυτές εισορευθήκανε, εισορευθήκανε, εισορευθήκανε και με δεδομένο ότι δεν κράτησε η αποχώρησή τους για πολλά εκατομμύρια χρόνια, όταν τους δούμε αργότερα, πέντε εκατομμύρια χρόνια αργότερα, λένε, «Α, εσύ είσαι άδωτος, εσύ είσαι και τέτοιος». Αυτή είναι η μέρη μου, η θέση μου. Αυτή είναι η μέρη μου. Για να έχει κανείς δημιουργία ειδών, πρέπει να πάρει μια κοινή εξαγγελία, όταν το σπάσε στα ΛΟΙΟ, να τους κρατήσει χωριστά και να αφήσει την εξέλιξη να δημιουργήσει ανεξάρτητα. Ε, αυτό τελικά σε δώσει, δύο είναι. Κανένα από αυτά που υπάρχουν είναι δεκόμενες. Α, ναι, άμα το κάνουμε. Γιατί έτσι όπως το κάνουμε σκάζεται, είναι σαν να ήταν προς δύο λεπτά, την τυχιότητα δεν την βάλετε καθόλου μέσα. Ναι, αν ήταν τυχιές ήταν δεκόμενα, αν δεν ήταν τυχιές δεν είναι καλύτερα. Εάν, δηλαδή, ξαναπέξουμε, αν ήταν δεδοτό να κοντήσουμε την ιστορία της ζωής μας και να τη φέξουμε πάλι, το ποιοί θα είναι και οι δύο ζωές μας. Όχι, πέραν αυτού και το περιβάλλον έλειπε, όταν λέω ότι ο Δαρπίνος ήταν εγώ, στο ίδιο περιβάλλον αναπτύχθηκαν διαφορετικές συμπεριφορές. Και, επομένως, η μία ή η άλλη συμπεριφορά έδινε εξαλληκτικό πλεονέκτημα για δεδομένες περιβαλλοντικές συνθήκες σε αυτό το είδος, ενώ μία άλλη συμπεριφορά, το εγωιστικό γονίδιο σε άλλων περιβάλλων, όχι ότι είναι εγωιστικά τα γονίδια, να είναι πάντα μια αρχή που να λένε τα γονίδια είναι εγωιστικά και θέλουν να αναπαράγονται, ο Δαρπίνος το λέει όλα. Αν αυτή η συμπεριφορά για το δεδομένες περιβαλλοντικές συνθήκες δίνει εξαλληκτικό πλεονέκτημα, δηλαδή πολλαπλασιάρθηκε. Αλλά αυτή η συμπεριφορά όμως είναι μια πληροφορία, η οποία ταξιδέψει. Ταξιδέψει όμως... Ταξιδέψει και πού είναι, πού είναι η αγραμμένη. Ρήτη. Αυτό είναι. Αυτό εγώ. Άρα αυτό είναι. Διότι μην ξεχνάμε πάντως, δηλαδή μέχρι τώρα τα μπακτήρια, τα παιδίκια και τα λοιπά, ήταν ο παράδεισος των δεοδόμεων, στα πλεονεκτικά ζώα. Ένα ζώο, το οποίο στο μέλλον θα προηθεί πάρα πολύ κρίσιμο, είναι σπίλος. Είναι σπίλος. Διότι ξέρουμε τώρα ότι, ενώ ξεκίνησε σαν ενεργήδος, με την επαρμογή της φυσικής εκπαιδομής που κάνουμε εμείς, ανθρώπινες και τα λοιπά, έχουμε δημιουργήσει κλάτσες, οι οποίες έχουν όλο το φάσμα το συμπεριφορά. Έχεις επιθυτικό σπίλο και έχεις συγκεκριτικό σπίλο. Λοιπόν, αυτό το χαρακτηριστικό που λέγεται υποτακτικότητα και αυτό το χαρακτηριστικό που λέγεται επιθετικότητα, είναι σίγουρα δύο συμπεριφορές. Επενέργησαν διότι ήταν καλό εκεί που ήταν ο Ράντης και ο Βιντεκάλ. Αλλά ξέρουμε επίσης ότι είναι γενετικό. Διότι μια ράζα θα δώσει πάντοτε επιθετικά και άλλη άλλη δεν θα δώσει. Γιατί το λέω τώρα. Φανταστείτε να μπορούμε να βρούμε κάποια σμήκη. Να μπορούμε να βρούμε. Να πάρουμε ένα επιθυτική ράτσα και ένα υποτακτική. Να δούμε το DNA και θα βρουν. Και να εντοπίσουν μια σειρά του το DNA, το οποίο είναι το στοιχείο του που το κάνει το ρότφαλερ επιθυτικό. Και να πάρουν μεγάλη δυνατότητα και να τσάξουν τα δρόμια του DNA για πιθανότητες και πιθανές ομορφίες. Στης ισχυγένειας. Αυτό δεν είναι κόσμος. Δεν είναι καθόλου πράγμα. Πολίτη και δεν είναι φιλή. Και να βρούμε τελικά ότι ναι αυτός ο Κώστας που είναι επιθυτικός και ο Βιντεκάλ που είναι υποτακτικός, όντως αυτό το Βιντεκάλ είναι κάποιος νεαρός. Αυτά τα πράγματα λέει κάποτε ότι θα θεωρούσουμε ότι δεν είναι δύνατο τότε να καταλάβουμε τις περιφορές που συνεδέθηκαν πριν. Δεν σημαίνει ότι θα ερμηνεύσουμε στα πάντα. Δεν σημαίνει ότι θα μπορώ να ερμηνεύσω στον Θεός που αισθάνομαι να διβάζω με ποινόν καμπάθο. Ενώ άλλος δεν το αισθάνεται. Αλλά από το να φτάσουν στο άλλο άκρο και να κάνουν το περιβάλλον δικτάτορα και θεωρηματροφή δικτάτορα και ερμηνευτή των πάντων είναι άλλο άκρο. Με ένα σχέδιο σ' αυτό που είπες. Σε εμένα τουλάχιστον αυτή η δυνατότητα του εντοπισμού αυτής της διαφορετικότητας, σε εμένα τουλάχιστον μοιάζει τρομακτικό και μου θυμίζει το γενναίο νέο κόσμο του παρελθόνου. Γι' αυτό και πράγματι το θέμα είναι ότι τελικά ίσως αυτό που λέγεται εγκέφαλος να μπορεί να υποτάξει το ουλινό. Είναι μια άλλη ιστορία. Δηλαδή, να μπορεί ο άνθρωπος να χρησιμοποιήσει μια τέτοια συνείδηση του τι πράττων που να αντιστατεύεται ο επιθυμικός άνθρωπος να μη δημορφίζει στο έσπιση του της επίθεσης. Είναι μια κρίτωση, είναι κάτι. Αλλά αυτή τη στιγμή, ναι. Και ποιος αλλάγει ας πούμε τον εγκέφαλο που δείχνει τώρα πως βακτήρια ας πούμε μπορεί να αλλάγξουν τη σκεφτόμαστα και πόσο συνεργούμε. Ναι, στο έντερο σώμα μας ανέχονται τις δράσεις μας. Για πες αυτό. Να δείξουν ότι υπάρχουν συγκεκριμένα βακτήρια που μας ανέχονται τη σκεφτόμαστα και πόσο συνεργούμε. Έχουν δώσει τώρα όσο τα χρήματα πρέπει να το ψάξει. Οπότε μη νομίζουμε πως κάνουμε εμείς όσο και τα ράκια μας και εμείς τα ανέχουμε πάντα. Είναι ο χαμός. Τα ισόδου βακτήρια έχουν πάνω μας, οπότε δεν είμαστε κοίτα. Και αυτά τα βακτήρια πολλές φορές ανέχουν τις αποφάσεις μας, τον εγκέφαλο μας. Στέλνουν μηνύματα εμείς, αλλά πρέπει να τα ψευλέψουμε. Επάγγει η παράστατα τα οποία δημιουργούν μια συγκεκριμένη συγκριήφαρα στο άτομα του κυβέρνησης. Με σκοπό να δευτευθέρωμε. Ο κόσμος του κ. Γέμπρα μπορεί να αλλάξει τη συνοφορία του? Έχεις δίκιο και την κ. Χατζάκη, η κ. Χατζάκη, που είναι συμπεριφοράς κατά τον Ιωάννη. Αν θυμηθείτε, δεν είσα σας εις την διάλεξη της κ. Στυλιανοπούλου, στην οποία έδειξε ότι ο εγκέφαλος είναι το πιο τελαστικό όργανο. Δηλαδή ενώ γεννιόμαστε εμένα πολύ με έτρεπα οθνάχτυλα και δεν αλλάζει, όσο είναι εδώ, το μπορεί να χάσουμε οθονάχτυλα. Το μπορεί να χάσουμε οθονάχτυλα. Επιταχείρου, δηλαδή. Ο εγκέφαλος αλλάζει συνέχεια. Υμιουργεί νέες συνέσεις. Άλλες πεθαίνουν, άλλες μεγαλώνουν. Ο εγκέφαλος, λοιπόν, δεν βρει την έγκαια και όμως είναι του μεγάλου μυστήρου. Γιατί ανάβει ο εγκέφαλος στο παιχνίδι. Δηλαδή ο εγκέφαλος αυτή τη στιγμή είναι διαφορετικός. Δεν είναι διαφορετικός και από την φυσική. Δεν είναι μόνοι με συνάμψεις αυτάς, όμως. Όχι, δεν είναι μόνοι με συνάμψεις. Στα πρώτα φρονιά γίνονται μόνοι με συνάμψεις. Όσο διατηρείς την πληροφορία, πέρας, χρειάζεσαι αυτή τη στιγμή κάτι που δεν το ξέρεις. Και όσο το θυμάσαι, ο εγκέφαλος είναι διαφορετικός. Φυσικά διαφορετικός. Αυτό που κάνει αυτό το παιχνίδι, διότι άλλοι θα λένε ο άκρης, εσύ παρατέπεις ότι κάτι έχει γίνει μέσα εκεί. Κάτι έχει γίνει μέσα εκεί. Το θέμα του ασφαλώς είναι ότι από τη ίσμη Ψηφία. Το θέμα του ασφαλώς είναι ότι από τη ίσμη Ψηφία. Μα, αν δεν είσαι τρυπαστιέργη, ότι οτιδήποτε έχει υλικό αντίκρισμα... Κάπου αποθηκεύεται η πληροφορία. Πήραμε μια πληροφορία επιπλέον. Λοιπόν, αυτή κάπου πρέπει να αποθηκευθεί. Τώρα, αν αποθηκεύεται στα έντερα ή στον εγκέφαλο, δεν ξέρω, αλλά αποθηκεύεται. Για λίγο έχει γίνει έξω. Ναι, λοιπόν, αυτό το θέμα, διότι όντως, είναι μεγάλη υπόθεση εδώ, ότι οι πληροφορείς, το ακούμε συζητήσεις, έχουν μια φυσικόχημική έγκληση. Έγκληση. Να το λες σε φυσικούς αυτό. Όχι, να το λες σε φυσικούς αυτό. Θα ξερέσει το τρακάδι του οικονομικού. Αυτή είναι μεγάλη υπόθεση. Ναι, βέβαια. Συγγνώμη. Μπορώ να πω κι εγώ, θα φυσικό, ότι το έχω σημειώσει εδώ, ότι πράγματι οι χημικές αντιδράσεις είναι αυτές οι οποίες όλο τούτο το έχουν δώσει να γίνει. Αλλά καταφύγω τα πράγματα από την αρχή. Να συγχαρώ ότι στέφει σαν μια μαθήτριά μας. Ίσως η Ραγλιότισσα δεν ήταν μαθήτριά μου, αλλά το νιώθω σαν μαθήτριά μου. Μπράβο της. Είναι πολύ καλή να τρατήσει την Κρήτη και την Ελλάδα μαζί της, όπως όλοι εσείς που πήγατε έξω και επιστρέψατε. Εγώ δεν είχα την τύχη να πηγω. Αλλά ήθελα να ρωτήσω κάτι εσάς, κύριε Ζουρο, ο οποίος είπατε πανηλυμένα για τα βακτήρια και μιλήσατε και λέτε, ο εαυτός τους, το έχω σημειώσει, είπατε, ο εαυτός τους τους δίνει να κάνει αυτό. Και με βάζει στη σκέψη, τη δική μου σκέψη με το δικό μου εγκέφαλο που έχω, να πω, μήπως και τα βακτήρια, εκτός από τις απλές φυσικοσυμικές αντιδράσεις, έχουν κάτι πιο προχωρημένο. Μα το είπατε αρκετές φορές, λέτε, ο εαυτός τους. Και, δεν ξέρω, μπορεί να απαντήσει και η στέφη, η οποία τη βλέπω και, θέλει να πει, σας ευχαριστώ πάντως, γιατί είναι που μας μάθετε. Ό,τι είναι, όσον αφορά την πληροφορία που έχουν, είναι ολόγι. Δηλαδή, είναι το ίδιο πράγμα. Τώρα μπορείτε να το δώσετε. Δεν λέω ότι έχει σκέψεις. Δεν είναι, δεν το εννοώ. Όχι ο εαυτός. Κάποια χινικές αντιδράσεις, θα προώθησαν αυτό το πράγμα, να γίνει έτσι. Δηλαδή, αυτό που λέμε εαυτός του, είναι κάποιες αντιδράσεις, ηλεκτρικά φορτήρια και όλα αυτά, τα οποία δημιούργησαν. Αυτά τα φορτήρια που δεν έχουν αυτήν την ιδιότητα, θα έχουν εξαφανίσει. Αυτά που δεν έχουν, θα επιζούν και τα βλέπουμε σήμερα. Αυτά είναι. Αλλά εδώ ο κύριος Κοραμμούς μας οφείλεται εξής. Διότι εάν δεν έχεις όπως είσαι σχεδόν, ότι οτιδήποτε κάνεις, οτιδήποτε σκεφτόμασες, έχει κάποια φυσική, κάποια φυσικότητα. Από αυτή τη θέση, συνάγεται με άλλα λιότα, ότι και η βούλησή μας δεν είναι ελεύθερη. Δεν είναι ελεύθερη. Είναι ελεύθερη. Ναι. Κύριε Δεξέρι, το πρώτο που πρέπει να γνωρίσουμε, είναι ότι δεν τα καταλαβαίνουμε τα περισσότερα. Καταλαβαίνουμε, εμείς σε φυσική, το πολύ περιορισμένο αντικείμενο που έχουμε, το καταλαβαίνουμε, ας πούμε, σε επίπεδρο, ας πούμε, 50 ετών. Εσείς οι ιδεολόγοι, μπορούσαμε να αποφασίσουμε, να αποφασίσουμε, πως, εσείς οι ιδεολόγοι, μπορείς να μείνετε μία πολύ πιο π fuckin' πράγματα, מη το ιστορική εξερήνη σας, που είναι ακόμα πιο δύσκολο, καταλαβαίνετε ας πούμε το ένα της σχεδίδας. Λοιπόν, από κει και πέρα, toutes αυτοί είναι μπιστεύιες, και μοναδiked μην συμβουλεύει. stato ελευθερίας της σκούρισσου... Υπάρχουν φυσικοί παράγοντες για τη γνήμη, για τη συμπεριφορά και να λέμε μετά ότι μπορεί και να έχουμε και ελεύθερη γνήμη. Δεν είπα εγώ ότι έχουμε ελεύθερη γνήμη. Δεν είπα ούτε ότι έχουμε, ούτε δεν έχουμε. Είναι ένα αντικείμενο που δεν το ξέρουμε και πρέπει να αναγνωρίσουμε την άγνοιά μας. Και οι βιωλόγοι και για τα ΔΑΦΑ που λέτε και για τους χωροπλασιασμούς που κάνετε και τα λοιπά, είναι, δηλαδή, να το πω αλλιόδικα ας πούμε. Η ομιλία ήτανε ως ό,τι έχει προκύψει, έμπεται λογικά. Γιατί πολλοπλασιασμός, άρα αυτό, πολλοπλασιασμός αυτό, δεν πιστεύω ότι είναι άρα αυτό. Δηλαδή, εντάξει, η πολυπλοκότητα στη γη και σε οποιοδήποτε άλλο που είναι κοντά σε ένα πανήτη, έχει λόγο να αυξάνεται. Και αυτός είναι απλή φυσική. Από εκεί και πέρα, αν θα πάρει τη μορφή, την περάστρα που έχει, ή αν θα πάρει μια τελείως άλλη μορφή, ή αν θα είχε τόσο δελτά ποιή, ένα εκατομμύριο φορές λιγότερη, αυτό δεν μπορεί να το πει κανείς. Απλώς παρατηρείτε το τι είναι και μας περιγράφετε το τι είναι. Πώς το πει ότι έχω τέτοιο κάτι. Αλλά εάν βλέπω έναν βοτύβο να επαναλαμβάνει, ότι ή θα πρέπει οι μονάδες να πολλοπλασιάζονται να είναι ολόιγες, για να αποκύψει ένα σύνολο σταθερό, ή θα πρέπει να είναι ολόιγες, ή να είναι διαφορετικές, αλλά, να πω πως άνδρων δεν είναι ολόιγες, τότε αυτό κάτι μου λέει. Δεν μπορεί να είναι τυχαία, επαναλήφθηκε μια φορά, δεύτερη φορά, τέταρτη φορά, πέντη φορά, τίποτα. Αυτό λέει. Τι κάνουμε δηλαδή με σύνολο, προσπαθούμε γενικά μοτύβα. Όταν εγώ, μου είπανε να θυσιάσεις την ακρίβεια για τη γενικότητα. Καλύτερα μπορώ να έχω μερικούς γενικούς ικανότητες, που μου λένε για το 8% παρά ένα γενικό ικανότητο που μου λένε 6-2 επακριβώς, αλλά μόνο 1-2. Καλά λέει αυτό, ότι έχουν μειωμένη προβλεπτική ικανότητα. Αυτό είναι. Αλλά υπάρχει ένα. Εγώ μπορώ να πω ένα παράδειγμα. Μπορώ να προβλέψω τον πρωτέρο. Ξέροντας ότι γίνονται, η ζωή θα αναπτυχθεί σε ένα περιπάνω με ένα ήλιο που έχει μια καμπύλη κατανομή της ενέργειάς τους και έχει μέγιστο εκεί. Τα μάτια όλων των οργανισμών, οπουδήποτε στο σήμα και αυρεθούν σε μια άλλη αυτή, σίγουρα θα βλεπουν όλοι οι οργανισμοί που έχουν μάτια, στην ίδια περιοχή μικρονκύματα, σε εκεί που είναι το μέσεις του ιστορικού. Αυτός το χρειάζονται. Δεν είναι με άλλο κόσμο. Όσοι έχουν όραση, βασίζεται στο ηλιακό φως, θα έχουν αυτό. Δεν είναι πρόβλεψη. Να φύγουμε από τη σπίτσα μας. Καλησπέρα. Πουλήσατε για τον αρτουρισμό αλλά μόνο βάσει συγγενών, δηλαδή στην Αγγέλη, στο οργανισμό της Μέλης σας. Όλα τα Μέλη έχουν σκοντινές συνδυνικές σχέσεις. Αλλά στον άλλο τόπο παρατηρούμε και αρτουριστικές σχέσεις σε μεγάλο βαθμό απέναντι σε άτομα του εμβουίνου, που είναι μεχρις όλους τους δύναμους. Πώς το εξειδητοποιούν και από όπου σημαίνει και η συμπεριφορία σκέφτη. Το ευπαιρύντιο του το ίδιο πράγμα είναι ότι οι συγκεκριμένες δεν βουληθούν. Είναι άλλη την ευκαιρία. Άρα το περιβάλλον, που μια φορά είναι τόσο μεγάλο, που δημιουργεί δημιουργήσεις, μούς, που δημιουργεί σέντρες. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η ευκαιρία. |
