| : ΠΑΛΟΣΙΚΟΣ ΤΟΝΑΦΙΚΣΗ Άφιξη της αυτοεξαχώτες του Προέδρου της Δημοκρατίας. Άφιξη της αυτοεξαχώτες του Προέδρου της Δημοκρατίας. Άφιξη της αυτοεξαχώτες του Προέδρου της Δημοκρατίας. Άφιξη της αυτοεξαχώτες του Προέδρου της Δημοκρατίας. Άφιξη της αυτοεξαχώτες του Προέδρου της Δημοκρατίας. Άφιξη της αυτοεξαχώτες του Προέδρου της Δημοκρατίας. Άφιξη της αυτοεξαχώτες του Προέδρου της Δημοκρατίας. Άφιξη της αυτοεξαχώτες του Προέδρου της Δημοκρατίας. Άφιξη της αυτοεξαχώτες του Προέδρου της Δημοκρατίας. Άφιξη της αυτοεξαχώτες του Προέδρου της Δημοκρατίας. Άφιξη της αυτοεξαχώτες του Προέδρου της Δημοκρατίας. Άφιξη της αυτοεξαχώτες του Προέδρου της Δημοκρατίας. Άφιξη της αυτοεξαχώτες του Προέδρου της Δημοκρατίας. Άφιξη της αυτοεξαχώτες του Προέδρου της Δημοκρατίας. Άφιξη της αυτοεξαχώτες του Προέδρου της Δημοκρατίας. Άφιξη της αυτοεξαχώτες του Προέδρου της Δημοκρατίας. Άφιξη της αυτοεξαχώτες του Προέδρου της Δημοκρατίας. Άφιξη της αυτοεξαχώτες του Προέδρου της Δημοκρατίας. Άφιξη της αυτοεξαχώτες του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο υπουργός Κύριος Ζεύγος. Ο υπουργός Κύριος Τσάτσος. Η μεγαλειώδης παρέλαση του χαιρετισμού της Λευτεριάς συνεχίζεται. Η μεγαλειώδης παρέλαση του χαιρετισμού της Λευτεριάς συνεχίζεται. Χαίλ Χίτλερ. Η πρώτη σύμμαχη που φτάνουν στο ελληνικό ακρογιάλι πάνω σε ελληνικό πλειάριο. Το πρώτο βρετανικό άγγιμα συνοδευόμενο από έλληνες συνδέσμους αποβιβάζεται στην ακροί του σκαραμαγκά. Η υποδοχή που γίνεται από τον κόσμο είναι η πιο θερμές και αυθόρμητες εκδηλώσης της ελληνικής καρδιάς. Το άγγιμα εγκαθιστά ασύρματο. Πρόχειρος επιστησμός. Εν το μεταξύ η τακτική αποβίβαση αρχίζει σε ευρύτερη κλίμακα και σε διάφορα σημεία του σαλονικού με τον γνωστό γοργό ρυθμό του εγκλέζικου ναυτικού. Ανάπαυση μια στιγμής και πάλι ο ρυθμός. Ο θρυλικός αβέρος. Η δόξα της ναυτικής Ελλάδας στα ελληνικά νερά. Τα ναυτάκια μας που δράσανε σώλες στις θάλασσες περιφέροντας τη γαλανόλευτη σημαία μας από νίκη σε νίκη και από δόξα σε δόξα ξαναγυρίζουν στην πατρίδα με όλον τον άδολο ενθουσιασμό γεμάτη ανυπομονησία να αγγίξουν το χώμα μιας ελεύθερης και ενωμένης Ελλάδας. Εξοχότατε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Αξιότιμε κύριε Εκπρόσωπε της Βουλής. Αξιότιμε κύριε Υπουργέ. Κύριε Πρόεδρε της ΔΕΙ. Διακεκριμένοι μας καλεσμένοι κυρίες και κύριοι. Σας καλωσορίζουμε σε μια εκδήλωση ιδιαίτερης σημασίας για εμάς που εργαζόμαστε στο νόμιλο της ΔΕΙ. Μια εκδήλωση αλλά και μια έκθεση που εγκαινιάζεται σήμερα, τις οποίες η Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας τίμησε θετοντάστης από την αγίδα της. Η μεγάλη ιστορική επέτειος της μάχης της ηλεκτρικής από φέτος είναι και μια ξεχωριστή ημέρα στο ημερολόγιο της επιχείρησης της ίδιας. Γιορτάζεται για να μας θυμίζει ότι πριν από 73 χρόνια, στις 13 Οκτώμβρη του 1944, οι τότε συναδελφοί μας στην ηλεκτρική, μαζί με το έκτο σύνταγμα του Ελλάς, πολέμησαν εναντίον των Γερμανών κατακτητών και έσωσαν το εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρισμού του Αγίου Γεωργίου εδώ, στο Κερατσίνι, από βέβαια η ανατύναξη. Ο ηρωισμός, ο πατριωτισμός, με τον οποίο αγωνίστηκαν οι εργαζόμενοι της εταιρείας μας πριν από 73 χρόνια, αποτελεί φωτεινό παράδειγμα για εμάς, υποδεικνύοντας μας ότι οι δύσκολες συνθήκες που αντιμετωπίζουμε σήμερα μπορούν να ξεπεραστούν με τις δικές μας καθημερινές αποφασιστικές μάχες. Παρευρίσκονται λοιπόν σήμερα στην εκδήλωσή μας και μας τιμούν εκπρόσωπε της Κυβέρνησης, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολιτής Νίκαιας, ο Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων κ. Αποστολάκης, αντιπροσωπία του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλή τον κ. Αλεξιάδη, ο εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Συμπαράστασης κ. Κουκουλόπουλος, αντιπροσωπία του ΚΚΕ με επικεφαλή τον Γενικό Γραμματέα τον κ. Κουτσούμπα, η Αρχηγή της Αστυνομίας του Λιμενικού της Πυροσβεστικής, ο Πρέσβης της Γερμανίας, εκπρόσωπος της Πρέσβηρας της Μ. Βρετανίας και ο αντιπερρυαφεριάρχης κ. Γαυρίλης. Εδώ, όμως, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλος ιδιαιτέρως τους συγγενείς των οικογενειών των μαχητών της 13 Οκτώβρη 1944, που είναι εδώ μαζί μας και συγκεκριμένα τις οικογένειες των Καλαποθάκου, Κιβέλου, Καπετανάκη, Ρωσιάδου, Ιωακυμίδη, Λαγονίκα, Ξαρχάκου, Γαλανόπουλου και Περπερίδου. Σας ευχαριστούμε, λοιπόν, που μας τιμήσατε με την παρουσία σας εδώ απόψε. Και καλώς στο βήμα, τον Πρόεδρο και Δηθύνοντα Σύμβουλο της ΔΕΕ, κ. Μανώλη Παναγιωτάκη. Κύριε Πρόεδρο. Λέψτε μου, πριν διαβάσω την αποθέτησή μου, να διαβάσω το μήνυμα που μας έστειλε ο Πρωθυπουργός ο κ. Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος δεν μπόρεσε να παρευρεθεί γιατί είναι στο Περιφερειακό Συνέδριο Ανάπτυξης της Θεσσαλίας. Κύριε Πρόεδρε, σύντροφοι και φίλοι. Τίποτα δεν ξεχάστηκε. Κανένας δεν ξεχάστηκε. Τίποτα και κανένας δεν πρέπει να ξεχαστεί. Σαν αύριο, 12 Αυτοβρίου 1944, η Αθήνα ήταν ελεύθερη μετά από 1265 μέρες κατοχής. Μετά από εκατοντάδες μάχες κατά του κατακτητή, χιλιάδες θυσίες, απίστευτους ηρωισμούς, με πρωτοπόρες δυνάμεις το ΕΑΜ και το στρατό του τον Ελλάς. Τυμάμαι σήμερα την ευλυματική μάχη για τη σωτηρία της ηλεκτρικής. Τυμάμαι τους νεκρούς της. Τυμάμαι ταυτόχρονα την αντίσταση του λαού μας, που κέρδισε το σεβασμό όλων των ελεύθερων ανθρώπων. Και θυμόμαστε ότι αρχόμαστε από μακριά. Από πεδία μάχης, συρματοπλέγματα, φυλακές, εκτελέσεις, βασανιστήρια. Με τον πόθο για ελευθερία, εθνική ανεξαρτησία, κοινωνική δικαιοσύνη, να παραμείνει ζωντανός και επίκαιρος παρά τους διωγμούς και το αίμα. Ίσως και χάρη στους διωγμούς και το αίμα που χύθηκε για να ποτίσει το δέντρο της πατρίδας. Δεν ξεχνάμε, σημαίνει όχι μόνο ότι υποκλεινόμαστε με σεβασμό μπροστά στο παρελθόν και σε εκείνους που έμειναν όρθιοι, κρατώντας όρθια την ηλεκτρική και την Ελλάδα. Αλλά και ότι πρέπει να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας στις σημερινές συνθήκες για να μην πάει τίποτα χαμένο από τις ζωές που χάθηκαν στον τίμιο αγώνα της ελευθερίας. Επιτρέψτε μου γι' αυτό να κλείσω με τους τείχους του Νικηφόρου Βρετάκου. Πάνω στο χώμα το δικό σου λέμε το όνομά μας. Πάνω στο χώμα το δικό σου σχεδιάζουμε τους κήπους και τις πολιτείες μας. Πάνω στο χώμα σου είμαστε. Έχουμε πατρίδα. Εξοχότατε κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας, εκλεκτοί προσκεκλημένοι, κυρίες και κύριοι, αγαπητοί και αγαπητές συνάδελφοι, και συγγενείς των μαχητών εκείνης της εποχής. Είναι για την εταιρεία μας, τη Δημόσια Επιχείρη Συλλεκτρισμού, ύψη στη τιμή η παρουσία σας στη σημερινή εκδήλωσή μας για την επέτειο της τριλικής μάχης της ηλεκτρικής. Μάχη με την οποία στις 12 και 13 Οκτωβρίου 1944, οι μονάδες του 6ου Συντάγματος του Ελλάς Πειραιά, μαζί με τους εργαζόμενους του εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στο χώρο που βρισκόμαστε σήμερα, στον όρμο του Αγίου Γεωργίου, έσωσαν το εργοστάσιο από την ανατύναξη που είχαν ετοιμάσει και αποπειράθηκαν να πραγματοποιήσουν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής κατά την αποχώρησή τους. Τη 12 Οκτωβρίου 1944, ενώ η Αθήνα ζούσε ξέφραινα την απελευθέρωσή της, ο Πειραιάς βίωνε ζωφερά την καταστροφή του. Ένα σύντομος αλλά δραματικός αγώνας για την υπεράσπιση των ζωτικών για τη χώρα υποδομών μεταξύ των οποίων το εργοστάσιο του Αγίου Γεωργίου είχε ξεκινήσει. Η πραγματικά συνέβη περιγράφεται με τον πιο αυθεντικό τρόπο στην έκθεση του διοικητή του 6ου Συντάγματος Ελλάς Πυραιά Σωτήρη Κιβέλου, στην έκθεση του διοικητή Πέτρου Ευσταθόπουλου η Νόντα και του Καπετάνιου Αλέκου Παριτιμιάδη του 1ου Τάγματος του Ελλάς Σταμπουρίων, στην ανέκτοτη χειρόγραφη μαρτυρία του Νίκου Γαλανόπουλου εργαζόμενου και υπερασπιστή του εργοστασίου και στα γραπτά του Καπετάνιου του Συντάγματος Νίκανδρου Κεπέση. Η πρώτη αιματηρή συμπλοκή έγινε στις 12 Οκτωβρίου όταν ομάδα 30 οπλισμένων Γερμανών στρατιωτών προερχομένων από το εργοστάσιο της Κοπής, που επίσης σχεδίαζαν να την άξουν, κατευθύνονταν προς το εργοστάσιο πυροβολώντας πάνω σε ποδήλατα. Η επίθεση αυτή αποκρούστηκε από τις δυνάμεις του Ελλάς. Τότε έπεσαν οι πρώτοι νεκροί, Παναγιώτης Κοσμίδης, Παναγιώτης Μαυρομάτης και Συρίγος Παπάζογλου. Από τους Γερμανούς υπήρξαν τρεις νεκροί, δύο τραυματίες και ένας πιάστηκε εχμάλωτος. Τα ξημερώματα της 13ης Οκτωβρίου, στις 4.30, το ειδικό τμήμα ανατινάξεων του γερμανικού στρατού, από 56 άνδρες, ανατύναξε τις εγκαταστάσεις της ΣΕΡ στο Πέραμα. Και στη συνέχεια, με τρία φορτηγά και δύο επιβατικά αυτοκίνητα, κατευθύνθηκε στο εργοστάσιο του Αγίου Δημητρίου, όπου έφτασε περίπου στις 5.30. Εκεί αποκρούστηκε από τις δυνάμεις του Ελλάς και τη φρουρά των εργαζομένων του εργοστασίου, και ύστερα από τρία ωρί σκληρή μάχη, και αφού προηγουμένως οι Έλληνες αγωνιστές τους περικύκλωσαν, οι Γερμανοί αναγκάστηκαν να παραδοθούν. Στην μάχη αυτή έπεσαν άλλοι οχτώ αγωνιστές, οι Αντώνης Καλαποθάκος, Ανδρέας Κούνουπας, Γεώργιος Γιόρδας, Ιωάννη Σιλιόπουλος, Γρηγόρης Μεγκίσογλου, Ακρίταστο Ρωσιάδης, Νίκος Γεωριάδης και Δημήτρης Μαργαρώνης. Παραθέτουμε σχετικά σχόλια από την έκθεση των Ευσταθόπουλων Βαριτιμήδη. Οι περισσότεροι δεν είχαν παραπιστόλια και καμιά χειροκομβίδα, αλλά η λύσα των και ο φανατισμός ή το άνευ περιγραφής ρίπτοντο μέσα στα λυσασμένα πυρά των Γερμανών με ένα νεανικό ενθουσιασμό ζητοκραυγάζοντας σαν τρελή. Και ακόμη ο θρηλικός μαχητής Γεώργιος Γιόρδας στην πρώτη γραμμή πυρός πριν ξεψυχήσει αναφώνησε «Ζήτο η Ελλάς». Αναφέρουμε τέλος την ακόλουθη αφήγηση του Ευσταθόπουλου που δείχνει τη διαφορά των πολιτισμών. Με το τέλος της μάχης ο λαός των γύρω περιοχών κατέβηκε προς το Κερατσίνι εξαγριωμένος για να λυτζάρει τους Γερμανούς. Τότε αναγκάστηκα και ανέβηκα σε ένα μαντρότυχο και μίλησα στο λαό να σταματήσει τις βιαιότητες γιατί τώρα οι Γερμανοί είναι εχμάλλωτοι και εμείς λαός πολιτισμένος. Έτσι συνεχίστηκε η πορεία των εχμαλόττων προς την έδρα του τάγματος και μετά από λίγες μέρες τους παραδώσαμε στην τότε Εθνική Κυβέρνηση. Οι νεκροί ετάφησαν στις 16 Οκτωβρίου 1944 στον τόπο της μάχης μέσα στο εργοστάσιο με τη συμμετοχή μεγάλου πλήθους λαού. Στις 18 Οκτωβρίου 1944 η διοίκηση της ηλεκτρικής εταιρείας Αθηνών Πειραίος, η EAP, που βασικός της μέτωχος ήταν η Αγγλική Power, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη της, έγραψε στο διοικητή του Ελλάς Πειραία ανάμεσα στα άλλα. Η λαμπρή νίκη που στεφάνωσε τα όπλα σας χαιρετίστηκε από το Πανελλήνιο σαν μία ακόμα επιβεβαίωση ότι τα παιδιά της αθάνα της Ελλάδας ουδέποτε θα σκύψουν κάτω από βάρβαρο και τυρανικό ζηγό. Και η συνέσθηση ότι εκάματε το καθήκον σας προς την πατρίδα είναι η μόνη ικανοποίησή σας. Κλαίμε μαζί σας τους ένδοξους νεκρούς και η μνήμη τους, ας είστε βέβαιοι, δεν θα σβηστεί από το χρόνο που φθείρει τους θνητούς. Στη συνέχεια η διοίκηση της ΕΑΠ ανέθεσε στο γλύπτι Χρήστο Καπράλο τη δημιουργία του μνημείου πεσόντων στη μάχη της ηλεκτρικής, το οποίο τοποθετήθηκε το 1948 στον τόπο της μάχης όπου βρίσκεται και σήμερα. Αλλά τι έγινε με τη μνήμη των ένδοξων νεκρών, τα δύσκολα μετεμφυλιακά χρόνια μέχρι και την πτώση της δικτατορίας, η μάχη και οι νεκροί αγωνιστές παρέμεναν στη σκιά. Το μνημείο καλύφθηκε με τον καιρό από τσουκνίδες και άλλα γριόχορτα. Έγινε αυτό που αναφέρει ο μεγάλος ιστορικός Hagen Fleischer. Οι αμηχανίες, τα ατομικά και παραταξιακά άβωλα, έπρεπε να κλειδωθούν στον χρονοτούλαπο της ιστορίας. Πολλοί γατζώθηκαν από αυτή τη σιωπή για να αποφύγουν την επίπονη επεξεργασία του παρελθόντος. Όμως, όπως ένα αγριολούλουδο φυτρώνει μέσα στα κατσαύραχα, καθώς η φύση διεκδικεί και κερδίζει τα δικαιώματα της, έτσι και η ιστορία διεκδικεί τα δικά της δικαιώματα και την κατάλληλη στιγμή τα γεγονότα από την αφάνεια βγαίνουν στο ξέφωτο. Αυτή την επιταγή εκπήρωσαν οι απλοί εργαζόμενοι του εργοστασίου. Στις 13 Οκτωβρίου 1975, πέντε έξι εργαζόμενοι της ΔΕΙ, μέλη και φίλοι του ΚΚΕ, στον ΑΕΙΣ Αγίου Δημητρίου, με έναν ΠΑΠΑ, πραγματοποίησαν το πρώτο μνημόσυνο μπροστά στο χορταριασμένο μνημείο. Οι άλλοι, εκατοντάδες εργαζόμενοι, αμύχανοι και φοβισμένοι, απέφευγαν να πλησιάσουν. Στις 3 Οκτωβρίου 1976, η εκδήλωση πήρε μεγαλύτερη διάσταση, τόσο με τη συμμετοχή των εργαζομένων, όσο και με τη συμμετοχή των συγγενών των πεσόντων. Από το 1977 και ύστερα, με την ανάπτυξη του συνδικαλιστικού κινήματος, οι ετήσιες εκδηλώσεις για την επέτειο πήραν άλλη διάσταση, αντάξια θα λέγαμε της μάχης, με την καθολική συμμετοχή των εργαζομένων, συγγενών, αντιστασιακών οργανώσεων, βουλευτών και εκπροσώπων των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης. Ο Νίκανδρος Κεπέσης, βουλευτής του ΚΚΕ στον Πειραιά, μίλησε επανειλημμένα για τη μάχη, αναλύοντας το σχέδιο του Ελλάς για τη νίκη. Σε ένα βαθμό επαληθεύτηκε η άλλη ρύση του Φλάισερ. Η δεύτερη ζωή των ιστορικών γεγονότων είναι ιδιαίτερα ισχυρή εκεί όπου η επίσημη θεσμοποιημένη μνήμη έχει εξοστρακίσει την αυτούσια συλλογική μνήμη στη χειμερή ανάρκη των αποσιωπίσεων. Ωστόσο, αν και σήμερα, στη δεύτερη δεκατία του 21ου αιώνα, ως επίσημη έκφραση της ΔΕΙ, διαδόχου της ΕΑΠ και αντικειμενικού θεματοφύλακα της ιστορίας της, εξακολουθούσαμε να παραμένουμε αποστασιοποιημένοι ή και αμύχανοι, δέσμοι τραυματικών εμπειριών και προκαταλήψεων, θα είμαστε αναντίστοιχοι με τη δημοκρατική συνείδηση και οριμότητα που έχει με την πορεία του χρόνου και την εξέλιξη κατακτήσει ο λαός μας και οι νεότερες γενιές. Μια συνείδηση με την οποία δεν φοβάται και δεν αποφεύγει να εξετάσει και σε τελευταία ανάλυση να αναμετρηθεί με την ιστορία του, για να αντλήσει τα αναγκαία διδάγματα για το παρόν και το μέλλον. Αυτή την εκκρεμότητα επιβιώκουμε να τερματίσουμε με τη σημερινή μας εκδήλωση, με την έκθεση των ιστορικών δοκουμέντων που εγκαινιάζουμε και την καθιέρωση της 13ης Οκτωβρίου σαν την επίσημη γιορτή της ΔΕΕΙ. Ως διοίκηση της ΔΕΕΙ, οφείλουμε να είμαστε ευγνώμονες προς τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα που κράτησαν άσβεστη τη μνήμη της ιστορικής επαιτείου σαν τη φλόγα ενός κεριού και κάποτε λαμπάδας στο πέρασμα του χρόνου. Αυτή τη φλόγα θέλουμε να την κάνουμε προβολέα, που με τη λάμψη του θα περιλούσει τη θρηλική επέτειο με άπλετο φως «Φως Ιλαρών» όπως έγραψε στις 27 Σεπτεμβρίου 1945, επέτειο της ίδρυσης του ΕΑΜ, ο Γιάννης Καρίμπας στην εφημερίδα «Λευτεριά». Με τη μάχη της ηλεκτρικής, κορυφαία πράξη υπεράσπισης των ζωτικών συμφερόντων της χώρας, διασφαλίστηκε η ηλεκτροδότηση του ήδη σκληρά δοκιμαζόμενου λαού της πρωτεύουσας και ακόμη η λειτουργία των βιομηχανιών και του σιδροδρόμου. Επιπλέον, με την εχμαλωσία του γερμανικού σώματος ανατινάξεων, αποσοβήθηκε το ενδεχόμενο αλυσιδοτών καταστροφών άνων βασικών υποδομών και εργοστασίων. Αυτή είναι η απτή, η άμεση σημασία αυτής ηρωικής πράξης αντίστασης τη δεδομένη χρονική στιγμή. Ωστόσο, ως πράξη υπεράσπισης μιας υποδομής εθνικής σημασίας από τους ίδιους τους εργαζομένους, συνιστά μια πολύ σημαντική ενέργεια, κορυφαία εκδήλωση πατριωτισμού και κοινωνικής υπευθυνότητας. Μια πράξη από εκείνες που διδάσκουν πως ό,τι έχουμε καταχτήσει σήμερα, παρά τις πρόσκαιρες δυσκολίες και προβλήματα, δεν ήταν ούτε νομοτελιακά δεδομένο ούτε αυτονόητο. Χρειάστηκαν τεράστιες προσπάθειες, αγώνες και κάποτε θυσίες των εργαζομένων και όλου του λαού. Έτσι η μάχη αποτελεί ένα ανεκτίμητο ιστορικό κληροδότημα για τη ΔΕΕ και ως τέτοιο το επαναφέρουμε σήμερα στη συλλογική μνήμη, το αποδίδουμε στην επιστημονική κοινότητα και εν τέλει το προσφέρουμε στην κοινωνία ως ένα κοινό πολιτισμικό αγαθό. Για το σκοπό αυτό οργανώσαμε τη σημερινή εκδήλωση μνήμης στον ιστορικό χώρο του εργοστασίου με υψηλού επιπέδου και ανάλογου συμβολισμού καλλιτεχνικό περιεχόμενο. Ταυτόχρονα στον ίδιο χώρο οργανώνουμε την έκθεση με την επιμέλεια του ιστορικού αρχείου της ΔΕΕ, εμπεριστατωμένη τεκμηρίωση του σημαντικού αυτού γεγονότος με σπάνια αρχαιακά και εικονογραφικά τεκμήρια που δημοσιεύονται για πρώτη φορά. Έτσι συμβάλλουμε στη διερεύνηση της ιστορικής αλήθειας στην ανάδειξη των πρωταγωνιστών και εν τέλει στην προαγωγή του επιστημονικού και δημόσιο διαλόγου για τη μάχη αλλά και γενικότερα. Όλη αυτή η προσπάθεια να φωτίσουμε την ιστορία μας εγγράφεται στη σταθερή πεποίθησή μας ότι μια εταιρεία σαν τη ΔΕΕ δεν πρέπει μόνο να παράγει και να διαθέτει το προϊόν του ηλεκτρισμού. Στα πλαίσια της εταιρικής κοινωνικής της υπευθυνότητας οφείλουμε παράλληλα να παράγουμε γνώση, πολιτισμό και παιδεία. Αυτά ακριβώς τα αγαθά διαμορφώνουν τις αξίες μας, πολίτημα εφόδια στις αποσκευές μας για το αύριο που προδιαγράφεται εν τωλώς διαφορετικό από το χθες και από το σήμερα. Ένα αύριο που μας καλεί και μας προκαλεί να ανταποκριθούμε όχι μόνο στις ανάγκες της χώρας μας αλλά να επιβιώσουμε και να ισχυροποιηθούμε παραπέρα στα πλαίσια της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Αυτά προσδιορίζουν το καθήκον μας ως διοίκηση της εταιρείας και της δεσμεύσεις μας. Αυτό είναι το προσκλητήριο για όλους μας, διοίκηση και εργαζομένους. Να δώσουμε τον καλύτερό μας σε αυτό με την επίγνωση ότι έτσι θα συμβάλλουμε στο ξεπέρασμα της κρίσης, στην ανάπτυξη της χώρας μας, στην ευημερία του λαού μας. Αυτό το μήνυμα θα στέλνουν από σήμερα και εφ' εξής οι εργαζόμενοι της ΔΕΙ τη μέρα της Επετίου της Μάχης κάθε 13 του Οκτώβριου. Εξοχότατε, κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας. Η παρουσία σας σήμερα στην εκδήλωσή μας, την οποία έχετε θέσει υπό την αιγίδα σας, πέρα από την ύψηστη τιμή για τη ΔΕΙ και τους εργαζομένους της, προσδίδει στην επέτειο την εθνική διάσταση που της ταιριάζει. Στους δύσκολους καιρούς που διέρχεται η χώρα μας, ιστορικά γεγονότα αυταπάρνησης για υψηλούς σκοπούς και ιδανικά, όπως οι μάχοι της ηλεκτρικής, εκπέμπουν ισχυρά παιδαγωγικά μηνύματα στις νέες γενιές. Μηνύματα ασιοδοξίας και ελπίδας για ένα μέλλον με αξίες και οράματα, αντάξιο των θυσιών του λαού μας. Αποτελούν πηγή έμπνευσης και συνάμα οδηγό για τις πολύμορφες μάχες που καλούμαστε να δώσουμε, ενωμένοι με δημοκρατία μέσα από τη διαφορετικότητά μας και την πολυχρομία των απόψεων και ιδεολογιών μας. Άλλα στο λαός μας και στις πιο τραγικές στιγμές της ιστορίας, το όπως ο εμφύλιος πόλεμος εκδήλωνε ορατά και χειροπιαστά δείγματα ενότητας και αδελφοσύνης. Χαρακτηριστικό το περιστατικό που περιγράφει ο Τάκης Ψημένος στο βιβλίο του Αντάρτες Τάγραφα, όταν στο καταχείμωνο αντάμωσαν τυχαία στις βουνοκορφές της Αργυθέας Τάγραφα ένα απόσπασμα του δημοκρατικού με ένα απόσπασμα του εθνικού στρατού και πέρασαν πλάι-πλάι τη νύχτα σε μια σπηλιά για να προστατευτούν από το κρύο και την άλλη μέρα χώρισαν και πήγε ο καθένας στο δρόμο του. Ή το άλλο περιστατικό σε μια μάχη στον Καρπενίση, όταν ένας από τον εθνικό στρατό φώναξε τον ξάδερφό του στο δημοκρατικό στρατό στην άλλη μεριά και όταν ανακοίνωσε πως η γυναίκα του γέννησε αγόρι, οπότε και οι δυο μεριές ξέσπασαν σε χειροκροτήματα και ζητοκραβιές. Σε κάθε περίπτωση η μάχη της ηλεκτρικής συνιστά μια διαρκή ασάλευτη υπόμνηση ότι πάντοτε η απάντηση ήταν και παραμένει στο εμείς. Με αυτή την παρακαταθήκη, οφείλουμε αποφαστικά να πορευτούμε. Σας ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστούμε πολύ κύριε Πρόεδρε. Παρακαλώ τον Υπουργό Περιβάλλοντος Κενέργιας, κύριο Γεώργιο Σταθάκη, να έρθει στο Δήμα για ένα χειροτισμό. Κύριε Υπουργέ. Αξιότιμα, κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας, αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι. Κύριε Κουτσούμπα, Γενική Γραμματεία του Κουκουέα, αγαπητέ Μανώλη Γλέζο, σεβασμιότατε, εκπρόσωπτον των ενόπλων δυνάμεων, κύριε Αποστολάκη. Είναι μεγάλη μου χαρά και τιμή σήμερα να βρισκόμαστε εδώ και θέλω να συγχαρώ τη δαιοί για αυτήν την πολύ σημαντική πρωτοβουλία, που μέσα από το ιστορικό αρχείο της κρατάει ζωντανή τη φλόγα μιας κρίσιμης περίοδος της ελληνικής ιστορίας για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Η υπεράσπιση της ηλεκτρικής ανσαρκώνει αυτόν ακριβώς τον αγώνα. Αποτελεί μια σπουδαία ιστορική μάχη της αντίστασης, όχι μόνο επειδή ήταν η κηφόρα, καθώς σε μια υποδομή ζωτικής σημασίας για ολόκληρο το λεκανοπέδιο στην καρδιά της απελευθέρωσης, αλλά διότι αναδεικνύει την πλούσια εμπειρία των αγώνων και των κατακτήσεων που κοββαλούν ως πολύτιμη κληρονομιά γενιές απλών ανθρώπων. Είναι πράγματι συγκινητικές περιγραφές των γεγονότων, οι εικόνες και οι αληθινές μαρτυρίες για τις μάχες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στην περιοχή του Κερατσινίου και συνολικότερα του Πειραιά συγκλονίζουν, πριν ακόμα φτάσουμε στη μάχη της ηλεκτρικής που ήταν μια πολύ σημαντική νίκη, νίκη κορύφωση. Ενώ στην Αθήνα ο λαός πανηγύριζε για την απελευθέρωση των Πειραιά, οι μάχες συνεχίζονταν. Τα νεζιστικά στρατεύματα, όπως ήταν η τακτική τους, προχώρησαν να προκαλέσουν τεράστιες καταστροφές στις υποδομές της χώρας κατά την αναχώρησή τους. Το εργοστάσιο της ηλεκτρικής ήταν σημαντική ενεργειακή μονάδα της χώρας που τραφοδοτούσε ολόκληρο το λεκανοπέδιο. Το εργοστάσιο, το μόνο που παρήγησε ηλεκτρική ενεργία, στην περίπτωση καταστροφής του, οι ζημίες θα ήταν ανυπολόγεστες και ο αριθμός των θυμάτων θα αυξάνονταν δραματικά. Η Αθήνα και ο Πειραιάς για πολλούς μήνες αντιμετώπιζαν σημαντικά προβλήματα καθώς και το λιμάνι του Πειραιά, μαζί και ο σιδηρόδρομος και το τραμ που αποτελούσαν τα βασικά μέσα μεταφοράς στην ευρύτερη περιοχή. Στις 12 και 13 Οκτωβρίου του 1944, οι Ναζοί, βλέποντας ότι δεν μπορούν να παραμείνουν, αντιέχαν ξανπροβλήτες στο τελονίο, το λιμαναρχείο, τα χτίρια του ΟΛΠ. Η ελασή τους ήταν να διαλύσουν και άλλες νευραλγικές υποδομές. Στις 13 Οκτώβριου του 1944, οι ελασήτες του Πειραιά, μαζί με τους εργαζόμενους στο θερμοελεκτρικό σταθμό του Αγίου Γεωργίου, στο Κερατσίνι, ιδιοκτησία τότε της Αγγλικής Power, έδωσαν μάχη με τα τελευταία γερμανικά στρατεύματα για να αποτρέψουν την ανατύναξη του εργοστασίου. Έντεκα μαχητές χάθηκαν και δεκάδες τραγματίστηκαν για να σωθεί αυτό το τόσο σημαντικό εργοστάσιο. Μεταξύ άλλων, στη μάχη της ηλεκτρικής πήρε μέρος ως υπάλληλος της εταιρείας ο πατέρας του Αξέγας του Θανέση Βέγγου, Βασίλης Βέγγκος. Την επόμενη μέρα, 14 Οκτώβριου, η Αθήνα γιορτάζει την απελευθέρωση, ενώ στους δρόμους του Κερατσινίου και χιλιάδες λαού συνοδεύουν τους ηρωικούς νεκρούς μαχητές στην τελευταία κατοικία τους. Δέκα χρόνια μετά, ένα μέρος από αυτά, όσα ονειρεύτηκαν και για το οποία πάλεψαν, συνέπεσαν με μια μεγάλη τομή, την ίδρυση της ΔΕΕ το 1956, που θα λειτουργούσε προς όφελος του δημόσιου συμφέροντος, με παραγωγή ρεύματος και την κατασκευή του εθνικού συστήματος μεταφοράς υψηλής θάσης, το οποίο θα καδιστούσε δυνατή την ηλεκτροδότηση ολόκληρης της χώρας. Σήμερα, επιδιώκουμε η ΔΕΕ, ιστορική εταιρεία της ενέργειας, να παραμείνει ισχυρός πυλώνας του ενεργιακού συστήματος της χώρας, με σχέδιο που θα την καταστήσει πιο δυνατή θεσμικά, με ισχυρή συμμετοχή του δημοσίου και με τις θέσεις εργασίας διασφαλισμένες και ενισχισμένες. Η μάχη της ηλεκτρικής είναι κομμάτι της ιστορίας μας. Είναι μια μάχη που δεν πρέπει να ξεχαστεί και η έκθεση αυτή τη ζωντανεύει. Μας αφήνει πλούσια διδάγματα, πρωτίστως μας γεμίζει με ασιοδοξία για τις μάχες που είναι σε εξέλιξη για την υπεράσπιση της δημοκρατίας στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Αυτή η παρακαταθήκη βρίσκει στη συνέχεια της στους σημερινούς αγώνας, τόσο κατά του νεοναζισμού και του ακροδεξιού λαϊκισμού, που προσπαθεί να σηκώσει ξανά κεφάλι. Η μάχη δινεδιαρκής δεν σταματά. Βρισκόμαστε στο Κερατσίνι, σε μια γειτονιά που έχει σημαδευτεί τα τελευταία χρόνια απ' τη βίαιη δράση των νοσταλγών του Χίτλερ, αλλά ταυτόχρονα αντιστέκεται σε λογικά, ώστε οι εχθροί της ελευθερίας να μη βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και να εκτοξεύουν το δηλητήριο του μίσους. Η δολοφονία του Παύλου Φύσα πριν τέσσερα χρόνια δεν αφήνει περιθώριο να ξεχάσουμε, να λυσμονήσουμε, να κάνουμε βήμα πίσω. Προσπάθει αυτή είναι ζήτημα αξιών. Το οφείλουμε στις νεότερες γενιές, αλλά και σ' όλους και όλες που αφιέρωσαν τη ζωή τους για τη δημοκρατία, την ελευθερία, την ανεξαρτησία και τη δικαιοσύνη. Σας ευχαριστώ. Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Υπουργό. Παρακαλούμε τον εξοχότατο Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, κ. Προκόπιο Παυλόπουλο, να έρθει στο βήμα για ένα χαιρετισμό και στη συνέχεια να μας κάνει την τιμή να γεννιάσει την εκθεσή μας. Σεβασμιώτατε κ. Υπουργέ, κ. Γραμματεία της Κεντρικής Επιτροπής του Κομινιστού Κόμματος Ελλάδας, κ. Υβουλευτές, κ. Αρχηγέ, κ. Πρέσβη της Γερμανίας, αγαπημένα Μανώλη, κυρίες και κύριοι. Εκ μέρους της πολιτείας και μάλιστα αναδρομικά βρίσκομαι εδώ για να ποτίσω τον οφειλόμενο φόρο τιμής στη νιερή μνήμη εκείνων που έπεσαν στη μάχη της ηλεκτρικής, όπως είναι γνωστή, στις 13 Οκτωβρίου του 1944, όταν ξημέρωνε η απελευθέρωση. Τα γεγονότα της εποχής εκείνης έχουν μείνει χαρακμένα νεξίτιλα στην ιστορική συνείδηση του λαού μας και όχι μόνο τα γεγονότα, μα και οι συμβολισμοί των γεγονότων αυτών και κυρίως οι συμβολισμοί που συνδέουν το αδάμαστο φρόνιμα των Ελλήνων με την υπέρτατη αξία της ελευθερίας. Τα γεγονότα είναι γνωστά, ιδίως εδώ στην περιοχή τα ξέρουν όλοι. Τα εξέθεσε ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος ο κ. Παναγιωτάκης. Τα εξέθεσε και ο κ. Υπουργός ο κ. Σταθάκης. Οφείλω όμως να τα επαναλάβω κι εγώ εκ μέρους της πολιτείας, για να θυμόμαστε ότι είναι παρακαταδίκες τις οποίες πρέπει να έχουμε μέσα μας, να μην τις λυσμονάμε και να τους αποδίδουμε την ιστορική αξία την οποία έχουν για το παρελθόν, για το παρόν και για το μέλλον. Φεύγοντας τα στρατεύματα κατοχής την εποχή εκείνη, τα αναγιστικά στρατεύματα κατοχής, δυστυχώς επιβεβαίωσαν το πρόσωπο εκείνο που είχαν δείξει όλα τα χρόνια προηγουμένως, το πρόσωπο της ομότητας, της βαρβαρότητας. Δεν έφταναν οι καταστροφές, δεν έφταναν τα θύματα. Έπρεπε να γίνει κατά αυτούς η χειρότερη καταστροφή που μπορούσε να συμβεί εδώ στο Λεκανοπέδιο, στην περιοχή που βρισκόμαστε, η καταστροφή του λιμανιού του Πειραιά και μαζί και η καταστροφή του εργοστασίου της ηλεκτρικής μου. Όλα αυτά είχαν σχεδιαστεί να γίνουν στη Σέντρικα Οκτωβριού του 1944 και ορισμένα έγιναν. Τότε όμως η μεγαλύτερη καταστροφή ιδίως για τις υποδομές του λιμανιού του Πειραιά αποφεύκτηκε, όταν το έκτο συνταγμα του Ελλάς την εποχή εκείνη μπόρεσε να αποσυνδέσει τα γαλόδια, τα οποία υπήρχαν σε τρία φρεάτια εδώ στην περιοχή και έτσι αποσοβήθηκε η μεγαλύτερη καταστροφή. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που δείχνει τη νοοτροπία που επικρατούσες τους να δει την εποχή εκείνη. Υπήρχε συμφωνία για το εργοστάσιο της ηλεκτρικής, το οποίο έπαιζε ζωτικό ρόλο για ολόκληρο το Λεκανοπέδιο, για ολόκληρο τον λιμοκτωνούντα λαό του Λεκανοπέδιο, ώστε να μην υπονομευθεί και βεβαίως να μην καταστραφεί. Αυτή ήταν η συμφωνία που είχε επιτευχθεί μεταξύ των Γερμανών Φουλών και της Επιτροπής των Εργαζομένων του Εργαστασίου. Αυτή η συμφωνία δεν τηρήθηκε. Ύστερα από την καταστροφή του εργαστασίου της Shell, ξημερώματα, στις 13 Οκτωβρίου του 1944, οι Γερμανοί επιχείρησαν να ανατινάξουν το εργοστάσιο. Και τότε ήταν που ένα τάγμα του έκτου συντάγματος του Ελλάς, μαζί με την Επιτροπή του ΕΑΜ της περιοχής, αλλά και την Επιτροπή των Εργαζομένων, έδωσαν εκείνη τη μάχη. Αυτή τη μάχη που μπορεί να διήρκησε τέσσερες κατά άλλους πέντε ώρες, αλλά δεν έχει σημασία πόσες ώρες διήρκησε. Είναι μια μάχη που μέσα στη συνειδησία μας κράτησε αιώνες και θα κρατάει αιώνες, μαζί με άλλες μάχες, γιατί συμβολίζουν όλα εκείνα που δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ. Τα ονόματα των νεκρών τα γνωρίζουμε όλοι. Το μνημείο του Καπράλου, το οποίο έγινε τέσσερα χρόνια μετά και το οποίο πλέον έχει την προβολή που του πρέπει, μας θυμίζει και τα ονόματά τους και τη μνήμη τους. Αυτή τη μνήμη που τιμούμε σήμερα. Όμως, δεν θα ήταν ολοκληρωμένη η εδώ παρουσία μου αν έμενε σε αυτό το επετιακό, ας το πω έτσι, μήνου. Θέλω να κλείσω αυτή μου την αποτίμηση των γεγονότων της εποχής με τους συμβολισμούς τους οποίους μας πληροδοτεί η μνήμη των νεκρών και η μάχη που έγινε. Πολλά από όλα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η μάχη της ηλεκτρικής ήταν μια πράξη αντίστασης την ώρα που τέλειωνε η κατοχή, την αυγή της απελευθέρωσης που δείχνει τι? Ότι η αντίσταση των Ελλήνων, αντίθετα από άλλους λαούς, υπήρξε διαρκής από την πρώτη στιγμή μέχρι την τελευταία. Από την πρώτη στιγμή που μπήκαν οι κατακτητές στην Ελλάδα και στην Αθήνα μέχρι την τελευταία στιγμή. Και εδώ η παρουσία του Μανώλη Γλέζου το επιβεβαιώνει όχι μόνο με τη δική του μαρτυρία, αλλά και με τους δικούς τους συμβολισμούς, εκείνου του Λακησάντα και όλων των άλλων, που έγραψαν τη δική τους εποποιεία και που σήμερα, ακριβώς επειδή ζουν ορισμένοι από αυτούς, μας δίνει τη δυνατότητα να τη θυμόμαστε και να την τιμούμε ακόμα περισσότερο. Δεύτερο συμβολισμός, ακριβώς επειδή οι Έλληνες αντιστάθηκαν από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή, είναι το ότι εμείς οι Έλληνες είμαστε δεμένοι με την έννοια της ελευθερίας. Για εμάς τους Έλληνες η έννοια της ελευθερίας είναι ιερή. Η ελευθερία είναι υπαρξιακή αξία με την έννοια ότι οι Έλληνες μόνο είναι ελεύθεροι, μπορούμε να ζήσουμε, να υπερασπιστούμε την αξία μας, να αναπτύξουμε την προσωπικότητά μας, να κατακτήσουμε το μέλλον που μας αναλογεί, το μέλλον που μας αρμόζει. Είμαστε ένας λαός ακριβώς επειδή είμαστε δεμένοι με την έννοια της ελευθερίας, ένας λαός αντίστασης. Και αυτό πρέπει να θυμόμαστε ότι το έχουν αναγνωρίσει πολλοί. Ξαναγύριζω πίσω σε εκείνη την μνημιώδη πραγματικά ομιλία του Αντρέ Μαλρό κατά την πρώτη φωταγόγηση της Ακρόπολης. Όταν ο Αντρέ Μαλρό είχε πει ότι οι Έλληνες τιμούν την επέτειο του όχι, αντίθετα από άλλους λαούς, ακριβώς γιατί είναι ο λαός της αντίστασης. Εκείνος ο λαός ο οποίος φέρει μαζί του, που βαλάει στην πλάτη του μέσα από την ιστορία, την παράδοση του προμηθέα και της αντιγόνης. Δεν είναι δικά μου τα λόγια. Άρα εμείς μέσα μας, ως λαός ελευθερίας και αντίστασης, έχουμε χρέος να συνεχίσουμε αυτήν την παράδοση. Και έχουμε χρέος να τη συνεχίσουμε για να πολεμήσουμε ειρηνικά μαζί με όλους τους άλλους λαούς, να υπερασπιστούμε το δικό μας μέλλον, το μέλλον της Ευρώπης μας, το μέλλον της ανθρωπότητας, απέναντι στους κινδύνους, οι οποίοι αυτή τη στιγμή υπάρχουν ακόμα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ζούμε ειρηνικά και επιθυμούμε να ζήσουμε ειρηνικά με όλους τους λαούς γύρω μας. Αλλά τους λέμε ότι ταυτόχρονα είμαστε αποφασισμένοι και σε αυτό δεν χωρούν εκπτώσεις. Να υπερασπιστούμε με κάθε τιμή την εδαυτική μας ακαιριότητα, την εθνική μας κυριαρχία, τα σύνορά μας. Σήμερα ξέρουμε ότι δεν είναι μόνο δικά μας, είναι σύνορα, κυριαρχία και ταυτική ακαιριότητα της μεγάλης μας ευρωπαϊκής οικογένειας. Και τούτο ακόμα και το λέω αυτή τη στιγμή απευθυνόμενος στον Γερμανό Πρέσβη, στον οποίο τονίζω ότι εκτιμούμε πολύ ειλικρινά την εδώ παρουσία του. Γιατί ξέρω ότι ξέρουμε όλοι ποια είναι τα αισθήματα της σημερινής πολιτικής ηγεσίας της Γερμανίας και ιδίως του επικεφαλής Προέδου της Γερμανίας, Frank-Walter Steinmeier, πραγματικών συνεχιστών της παράδοσης του Willy Brand, του Helmut Schmidt, και από εκείνων οι οποίοι ξέρουν τι συνέβη στη χώρα τους και ότι η χώρα τους υπήρξε το πρώτο μεγάλο θύμα του Ναζισμού. Τους λέμε λοιπόν ότι τέτοιες επέτειοι για μας τους Έλληνες, όπως αυτή, κύριε Πρέσβη, σήμερα εδώ, δεν είναι επέτειοι δίχασμου, είναι επέτειοι μνήμης. Δεν μας χωρίζουν, μας ενώνουν στους κοινούς αγώνες, τους οποίους έχουμε μπροστά μας. Όταν ακόμα εμείς οι Έλληνες, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού, διεκδικούμε επειδή είναι νομικώς ενεργές και δικαστικώς επιδιώξυμες οι απαιτήσεις μας για το εχατωτικό δάνειο, για τις αποζημιώσεις, δεν το πράττουμε με την έννοια της εκδίκησης, αλλά στο όνομα και στο πνεύμα της δικαιοσύνης. Και θέλουμε μαζί με το γερμανικό λαό, μαζί με τους άλλους λαούς της Ευρώπης, να χτίσουμε την Ευρώπη που ταιριάζει στην ιστορία της και στον προορισμό της. Να χτίσουμε μια Ευρώπη ενιαία, ομοσφονδιακή, στη βάση της δημοκρατικής αρχής και της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, που θα φέρει σε πέρα σε έναν πλανητικό ρόλο τον οποίον έχει. Το τονίζω και θα το τονίζω. Η Ευρώπη έχει ρόλο πλανητικό. Και αυτός ο ρόλος δεν είναι ο ρόλος της πρώτης οικονομικής δύναμης. Δεν είναι ο ρόλος της πρώτης θεωρητικής δύναμης, που δεν θα γίνει και δεν το επιδιώκει η Ευρώπη. Είναι, όμως, ο ρόλος της πρώτης, της παγκόσμιας δύναμης, η οποία ακριβώς μέσα από τον πολιτισμό της, μέσα από την παραδοσία της, μπορεί να διδάξει σ' όλους τους λαούς του πλανήτη, ιδίως σ' αυτούς τους κρίσιμους καιρούς, τους ταραγμένους καιρούς, μπορεί να τους διδάξει την αξία της ειρήνης, της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης και ιδίως της κοινωνικής δικαιοσύνης. Και αυτό, κύριε Πρέσβη, κυρίες και κύριοι, το λέμε εμείς οι Έλληνες τόσο περισσότερο σήμερα, όσο οι κίνδυνοι δεν έχουν περάσει. Οι κίνδυνοι είναι εδώ, η Δημοκρατία πάντα κινδυνεύει. Είναι εύθραυστο αγαθό και πρέπει να την υπερασπιζόμαστε πάντοτε. Η ίδια Γερμανία γνωρίζει στις τελευταίες εκλογές, μέσα από τα υπολήματα του Ναζισμού, τα οποία φάνηκαν ξανά, τι σημαίνει τούτη τη στιγμή να υπερασπιστούμε μέσα από την Ευρώπη, το μέλλον μας και την προοπτική μας, μην αφήνοντας τους εφιάλτες του παρελθόντος να αναδειώσουν πότε ξανά. Μα αυτό θα το καταφέρουμε όταν χτίσουμε μια Ευρώπη εκτός από οικονομικά και νομισματικά ευρωστοί, θα χτίσουμε μια Ευρώπη πρωτίστως δημοκρατική και Ευρώπη των αρχών και των αξιών. Εμείς οι Έλληνες, στο όνομα όλων εκείνων που έπεσαν, σ' όλους τους αγώνες της ελευθερίας, σ' αγώνες της αντίστασης, εδώ, από τούτο το ιερό χώρο και στη μνήμη εκείνων που έπεσαν στη μάχη της ηλεκτρικής, δηλώνουμε διαρκώς και στο δυναικές παρόντες σε αυτή τη μάχη. Τη μάχη της ιστορίας μας, τη μάχη της Ευρώπης. Και όσο γίνονται κρισιμότεροι καιροί, τόσο θα βρισκόμαστε, Γρήγοριση. Και δεν θα υποστήριξουμε ποτέ αυτή τη σημαία, που είναι πριν απ' όλα σημαία ειρήνης και ελευθερίας, αιωνιέμνη με τους. Ευχαριστούμε πολύ, εξοχότατε, κύριε Πρόεδρε. Καλώς στο βήμα. Το κύριο Μανώλη Γλέζο για ένα σύντομο λόγο. Και επίσης να πω ότι εκ παραδρομής δεν ανέφερα πως τους παρεμπισκόμενους σήμερα είναι και εκπρός της Νέας Δημοκρατίας ο κύριος Κατσαφάδος. Υπάρχει ένα παράδοξο στην ιστορία της πατρίδας μας, σε σχέση με τα άλλα έθνη και τους άλλους λαούς. Το παράδοξο είναι ότι όλοι οι λαοί οι άλλοι, εθνικές επέτειες έχουν τη λήξη ενός νικηφόρου αγώνα ή την ενθρόνηση ενός βασιλιά. Και 28 Οκτωβρίου και 25 Μαρτίου είναι έναρξη αγώνα. Αυτό, νομίζω, μας χαρακτηρίζει σε σχέση με όλους τους άλλους λαούς. Αγαπητέ εκπρόσωπε της Εκκλησίας και αγαπητέ Πρόεδρε εκπρόσωπε της Πολιτείας. Πολλά υπόθηκαν και η δική μου συμβολή είναι ακριβώς τα ιστορικά στοιχεία που δείχνουν αυτόν τον αγώνα του ελληνικού λαού στο συνολό του. Δεν είναι γνωστό σε πάρα πολύ κόσμο και στους ιδίμονες δεν είναι όπως πρέπει να είναι γνωστό. Ποιο? Ότι η απελευθέρωση της Ελλάδας άρχισε από το Βοριά, άρχισε από τον Εύρω. Οι Φαίρες είναι η πρώτη πόλη που απελευθερώθηκε στην Ελλάδα και μάλιστα από τις γυναίκες. Δηλαδή οι γυναίκες περικύκλωσαν τη γερμανική φουρά που ήταν στο σταθμό το συνολογικό και τους είπανε δεν πρόκειται να φύγουμε αν δεν παραδοθείτε και έγινε η παράδοση. Παράδοση που την αγνούμε προσέξτε πότε έγινε θα σας φανεί παράξενο. 2 Αυγούστου 1944 έγινε η απελευθέρωση των Φερών. Στις 28 Αυγούστου, 28 Αυγούστου έκανα λάθος, 29 Αυγούστου απελευθερώθηκε το Διδημότικο και στις 2 Σεμπεμβρίου, ένα μήνα δηλαδή, τον άλλο μήνα η Καρδίτσα και στις 4 Σεμπεμβρίου τα Κύθυρα. Το λέω αυτό γιατί ως τότε δεν υπήρχε διαταγή από την πλευρά των στρατευμάτων κατοχής για την αποχώρηση από την Ελλάδα. Η διαταγή για την αποχώρηση από την Ελλάδα έγινε στις 3 Οκτωβρίου 1944. Δηλαδή τα γεγονότα που ανέφεραν πριν από τη διαταγή αποχώρησης. Είναι για να δείξω τη συμμετοχή του ελληνικού λαού. Στην συνέχεια έχουμε την απελευθέρωση της Καρδίτσας 5 Σεμπεμβρίου και στις 10 Οκτωβρίου έχουμε τα Κύθυρα στις 9 Σεμπεμβρίου. Η Καλαμάτα στις 9 Σεμπεμβρίου και στις 10 Οκτωβρίου απελευθερώνεται ολόκληρη η Πελοπόννηση και μετά απελευθερώνεται η Καρδίτσα, η Αθήνα και ο Πειραιάς. Για τη συμμετοχή του Πειραιάκια της Αθήνας αναφέρω ότι το Σύνταγμα του Ελλάς, το οποίο υπεράσπιζε και είχε την ευθύνη για όλη την ενέργεια, το έξω Σύνταγμα του Ελλάς είχε καπετάνιο τον Νίκανδρο Κεπέση, αναφέρθηκε το όνομά του προηγουμένως, ο οποίος ήταν και αργότερα έγινε μέλος αναπληρωματικών της Κεντρικής Επιτροπής του Κομματικού Κόμματος Ελλάδας. Όλη αυτή η συμμετοχή και η μάχη που έγινε εδώ πέρα δείχνει την πάλη του ελληνικού λαού. Αναφέρθηκαν όλοι, δεν θέλω να σταθώ περισσότερο σε αυτή τη μάχη γιατί υπόθηκε από όλες τις πλευρές νομίζω και θα ήταν κουραστικό για εσάς να μη ακούσετε να αναφερθώ σε αυτή τη μάχη. Η ουσία είναι ότι αποτράπηκε το σχέδιο των Γερμανών να αναθυνάξουν όχι μόνο την ηλεκτριγύη και το λιμάνι του Πειραία. Αποτράπηκε αυτό χάρη στη μάχη που συμμετείχαν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι περισσότερο από όλους. Επειδή κανένας λαός δεν υπάρχει χωρίς ιστορία και επειδή πρέπει πάντοτε να αναζητούμε στην ιστορία μας να μας φωτίζει και να μας δείχνει το δρόμο για το ποιο είναι το χρέος μας από εδώ και πέρα, τι είπε ο Μάθηος Οπόταγας, δεν θα μας κλαμβώσετε. Αυτή τη στιγμή είμαι μόνος όμα ακολουθεί ολόκληρος ελληνικός λαός. Ένα μάθημα ενός νέου άόπλου απέναντι στην γερμανική μεραρχία Αδόλφος Χίτλερ. Το παράδειγμά μου δηλαδή, ας γίνει παράδειγμα για όλους, απαιτείται από όλον τον κόσμο να προσφέρεις στο σύνολο, όχι να δορίσεις ένα δρόμο να τα βολεύεις. Ευχαριστούμε πάρα πολύ. Κυρίες και κύριοι, παρακαλώ να παραμείνετε για λίγα λεπτά στις θέσεις σας, έτσι ώστε να ολοκληρωθεί η ξενάειξη του Προέδρου με τα εγγένεια της έκθεσής μας και να συνεχίσουμε την εκδήλωσή μας. Σας ευχαριστούμε για την κατανοησία σας, κύριε Πρόεδρο. Ευχαριστούμε πολύ. Ευχαριστούμε πολύ. Ευχαριστούμε πολύ. Ευχαριστούμε πολύ. Ευχαριστούμε πολύ. Κυρίες και κύριοι, συνεχίζουμε την εκδήλωσή μας. Παρακαλώ την Πρόεδρο του Δικητικού Συμβουλίου των Ελληνικών Ταχυδρομείων, κυρία Φροσίνη Σταυράκη, να έρθει στο βήμα για ένα χαιρετισμό, αλλά και μια σύντομη προβολή μιας ταινίας μικρού μήκους με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Καλησπέρα σας, κύριε Πρόεδρε και Διευθύνοντα Σύμβουλα της ΔΕΙ. Κυρίες και κύριοι βουλευτές, συγγενείς των πεσόντων σε αυτή τη μάχη. Καταρχήν, μεταφέρω χαιρετισμό στην πολύ σημαντική εκδήλωσή σας του Εποπτεύοντος Υπουργού των Ελληνικών Ταχυδρομείων, του Υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικνωνίων και Ενημέρωσης, κυρίου Νίκου Παπά. 73 χρόνια μετά, οι μνήμες ορθώνονται σαν χρέος που δεν σβήνει. Και ποιο είναι αυτό να συνεχίσουμε, να μην καθυσυχάσουμε, να υψώσουμε τη σπουδαία παρακαταθήκη των προγόνων μας μπρος τα τέρατα του σύγχρονου φασισμού που δυστυχώς ξυπνούν. Οι μάχες των γενναίων Ελλήνων πατριωτών δεν συνοψίζονται, ηχούν. Και εδώ, στη μάχη της ηλεκτρικής, δεν μπορεί κανείς να μη θαυμάσει τον ηρωισμό των αγωνιστών του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ. Αλλά και των εργατών και της ελληνικής αστυνομίας και των πολιτών από τις γύρω περιοχές. Όλοι μαζί μια γροθιά ενάντια στον άπλιστο κατακτητή. Μια συμφωνία που καταπατήθηκε από τους Γερμανούς. Μια δόλια συμφωνία που όμως βρήκε αντίσταση με αποτέλεσμα να ειτηθεί ηκτρά. Το εργοστάσιο σώθηκε. Οι Γερμανοί εχμαλωτίστηκαν και η πρωτεύουσα δεν έχασε τον ηλεκτροφωτισμό της. Η ανθρώπινη απογραφή στις 13 Οκτώβρη του 1944 έντεκα νεκροί. Έντεκα ένδοξοι Έλληνες πεσόντες. Με αυτούς χτίζεται η ιστορία και μόνο με αυτούς. Πώς μπορεί λοιπόν να μην αποτελεί καθήκον για τα ελληνικά ταχυδρομεία η έκδοση ενός γραμματοσύμου τιμής και μνήμης. Πώς μπορεί να μην προχωρήσουν με την ελάχιστη συμβολή τους στα ελληνικά ταχυδρομεία αυτή την αιματηρή καταγραφή ένα βήμα πιο πάνω, πιο πέρα, στο ανεξίτιλο της ιστορίας. Είναι καθήκον όλων μας, ο καθένας απ' τη μεριά του να αποδίδει τις τιμές που πρέπει στους ήρωες του γένους. Αυτό το ιστορικό καθήκον εκπληρώνουν σήμερα με υπερηφάνεια τα ελληνικά ταχυδρομεία, η μακροβιότερη ελληνική επιχείρηση που φέτος συμπλήρωσε 189 χρόνια συνεχούς λειτουργίας και προσφοράς και αποδίδουν στους ήρωες της μάχης της ηλεκτρικής τις τιμές που τους πρέπουν. Τα ελληνικά ταχυδρομεία εκδίδουν και κυκλοφορούν σήμερα 11 Οκτωβρίου του 2017 την αναμνιστική σειρά γραμματοσύμων η μάχη της ηλεκτρικής. Η σειρά δημιουργήθηκε σε συνεργασία με τη ΔΕΕΙ. Δύο πολύ αγαπητές για τους Έλληνες επιχειρήσεις του ελληνικού δημοσίου συνεργάστηκαν για να συμβάλουν στη μνήμη και να πολεμήσουν τη λήθη. Στο πλαίσιο της απόφασης της διοίκησης της η ΔΕΕΙ να ορίσει, εφ' εξής, τη 13η Οκτώβρη ως ημέρα μνήμης της μάχης της ηλεκτρικής. Τα ελληνικά ταχυδρομεία αποδέχτηκαν με χαρά το έτημα του Προέδρου και Διευθυνοδοσύμβουλου της ΔΕΕΙ, κύριο Παναγιωτάκη και ενέταξαν στο εκδοτικό πρόγραμμα του τρέχοντος έτους αυτή την αναμνιστική σειρά γραμματοσύμων στο πλαίσιο των εκδόσεων επέτει η γεγονότα και επιπλέον αποφασίστηκε να οριστεί η σημερινή ημέρα ως ημέρα πρώτης ημέρας κυκλοφορίας ώστε να συμπέσει με τα εγγένεια της έκθεσης η οποία ετέθη υπό την αιγίδα της αυτού εξοχότητας του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλου. Γιατί η πρώτη ημέρα κυκλοφορίας ενός γραμματοσύμου είναι ένα παγκόσμιο γεγονός. Είναι μια πιστοποίηση για το μέλλον και δημιουργεί παρακαταθήκη ιστορική, καλλιτεχνική και πολιτιστική. Η σφραγίδα πρώτης ημέρας κυκλοφορίας που συνοδεύει την έκδοση καταχωρεί ένα γεγονός ως πιστοποιημένο και το παραδίδει στην ιστορία. Τα ελληνικά ταχυδρομεία παραδίδουν σήμερα στην ιστορία την αναμνιστική σειρά γραμματοσύμων «Μάχη της Ελεκτρικής» που τη συνθέτουν δύο γραμματοσύμμα. Το πρώτο απεικονίζει το μνημείο Πεσόντων στη Μάχη της Ελεκτρικής που φιλοκτενήθηκε από τον γλύπτη Χρήστο Καπράλλο το 1948 και αναγράφει όλα τα ονόματα των Πεσόντων. Και το δεύτερο είναι μια προσαρμογή του χαρακτικού του Θωμά Μόλου έργο του 1979. Τα γραμματοσύμμα από 1,5 εκατομμύρια τεμάχια έκαστο θα κυκλοφορούν από σήμερα και για ένα ολόκληρο χρόνο σε όλα τα ταχυδρομικά καταστήματα. Θα ταξιδέψουν μέσω της αλληλογραφίας σε όλο τον κόσμο την τελευταία σύγκρουση με τους κατακτητές πριν από την απελευθέρωση της Αθήνας και του Πειραιά. Την ευλυματική αυτή πράξη αντίστασης ποτίοντας φόρο τιμής στους νεκρούς υπερασπιστές. Θέλω να ευχαριστήσω τον πρόεδρο και διευθύνοντας σύμβουλο της ΔΕΙ τον κ. Μανώλη Παναγιωτάκη και τους συνεργάτες του για την παραχώρηση του υλικού και την άψογη συνεργασία με τα στελέχη και τη διεύθυνση των ελληνικών ταχυδρομείων. Τελειώνοντας, θέλω να σας πω ότι τα ελληνικά ταχυδρομεία μαζί με το στριαταφική στις 14 Απριλίου 1,5 χρόνο πριν στις 14 Απριλίου 1942 έχουν να δείξουν μια εξίσου σημαντική σελίδα που αφορά την πρώτη απεργία στη σκλαβωμένη Ευρώπη. Αυτή λοιπόν την ημερομηνία οφείλουμε κι εμείς στα ΕΛΤΑ να την τιμήσουμε και να την τοποθετήσουμε εκεί που πραγματικά πρέπει έτσι όπως η ΔΕΙ τοποθετεί την μεθαυριανή επέτειο. Σας καλώ να δούμε το βίντεο της παρουσίασης των γραμματοσύμων και των φιλοτελικών εκδόσειων τιμής που κυκλοφορούν σήμερα. Το βίντεο είναι πάρα πολύ σύντομο με τα δίδυ πολλά μηνύματα όπως σύντομο και με πολλά μηνύματα είναι κάθε γραμματοσύμον που κυκλοφορεί. Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ. Αξιότιμοι προσκεκλημένοι, κυρίες και κύριοι, ο Μίκης Θεοδωράκης δεν μπορέσε να είναι απόψε μαζί μας. Σας μεταφέρουμε το μήνυμά του στη σημερινή μας εκδήλωση. Η ιστορική μνήμη είναι η ουσία που αιμοδοτεί την κοινωνία, τον λαό να παραμείνει ζωντανός, δημιουργικός και προπαντός κύριος της τύχης του. Ένα λαό που δεν έχει ανάγκη από ντόπιους και ξένους σωτήρες για να τον κανακεύουν σαν να είναι ένα άβουλο μωρό και να τον μεταβάλουν τελικά σε ένα κοπάδι που έχει ανάγκη να βοσκώ για να βοσκήσει υπάκουα όπου αυτό του διαλυθεί σε ένα τυποτένιο τίποτα, έρμεο στον σαρκασμό και την περιφρόνηση της κοινότητας των λαών και την κρίση της ιστορίας. Εν τούτοις, πολύ λίγοι είναι οι λαοί που έχουν να επιδείξουν τόσες πολλές πράξεις ηρωισμού και θυσίας για την πατρίδα όπως ο δικός μας. Όταν η μοίρα μας έφερε αντιμέτωπους με το τέρας του Ναζισμού που μας απειλούσε με ολοκληρωτική καταστροφή. Ο τέρας που ξερνούσε μίσος και θάνατο και που το μπόι του ήταν δεκαπλάσιο από εκείνο της μικρής Ελλάδας. Και ξαφνικά, οι Έλληνες έγιναν ο καθένας ένας μικρός Ιρακλής, Κολκοτρώνης, Καραϊσκάκης, Ανδρούτσος. Άφησαν πίσω τους γονείς, γυναίκες, παιδιά για να αντιμετωπίσουν πρόσωπο με πρόσωπο τους εχθρούς της πατρίδας αψηφώντας τους κινδύνους και δίνοντας το αίμα τους ακόμα και τη ζωή τους για την ελευθερία. Τότε ήταν που ο Τσόρτσιλ δήλωνε στην Αγγλική Βουλή ότι από σήμερα δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες. Εδώ στην ηλεκτρική, στο Κερατσίνι, έλαμψε ο ηρωισμός των Ελλήνων. Και συγχαίρω με όλη μου την καρδιά αυτούς που είχαν την πρωτοβουλία να μας θυμίσουν αυτή την κορυφαία πράξη σήμερα. Όμως ο δρόμος μπροστά μας είναι μακρύς. Γιατί όποια πέτρα κι αν σηκώσεις στην Ελλάδα θα βρεις κι ένα παλικάρι που πρόσφερε τη ζωή του για να είναι οι απογονείς του περήφανοι. Για να κυκλοφορεί στις φλεύες του λαού μας αίμα καθαρό, γνήσιο, δυνατό. Προϋπόθεση για να στέκει η πατρίδα όρθια, ανεξάρτητη, αφτάρκης και περήφανη μέσα σε έναν κόσμο που βαδίζει από το κακό στο χειρότερο. Όμως δεν τα καταφέραμε. Γιατί κάποιοι είχαν τη δύναμη να σκεπάσουν με στάχτη τους νεκρούς και τις θυσίες. Δηλαδή τη φωτεινή Ελλάδα των αγώνων. Με αποτέλεσμα να πάψει να αιμοδοτείται η ελληνική κοινωνία και να κατατήσουμε ένας ανεμικός, χλωμός και φοβισμένος λαός, έρμεο πότε της κούντας και πότε της διαφθοράς, πότε της διαπλοκής και πότε των μνημονίων. Χλέβει των απογόνων όλων αυτών που εκείνες τις εποχές με τη στάση μας τους κάναμε να μας θαυμάζουν όπως ο Τσόρτσιλ και να μας σέβονται όπως οι λαοί όλου του κόσμου. Μακάρι το παράδειγμα το δικό σας που ανασύρατε από τα σκοτάδια της λύθης στην ηρωική σελίδα της μάχης της ηλεκτρικής, μια γενναία πράξη που μας γεμίζει φως, μακάρι λέω, να δώσει το έναυσμα να ξεκινήσει η προσπάθεια για την αναβίωση της ιστορικής μνήμης. Εκφράζοντας τις ευχαριστίες, τη συγκίνηση και τα συγχαρητήριά μου θα πω μόνο ότι πράξη σαν τη δική σας είναι η μόνη εγγύηση ότι αυτός ο μαρτυρικός λαός θα μπορέσει αύριο να σταθεί στα πόδια του ελεύθερος, δυνατός και ανεξάρτητος. Σας χαιρετώ, Μίκης Θεοδωράκης, 11 Οκτωβρίου 2017. Κυρίες και κύριοι, εκ μέρους του ιστορικού αρχείου ΔΕΙ επιτρέψτε μας να εκφράσουμε ιδιαίτερες ευχαριστίες για την παραχώρηση αρχιακού υλικού και για τη συμβολή του στην τεκμηρίωση, στο Γενικό Επιτελείο Στρατού, τη διέθυνση ιστορίας στρατού για την άδεια έρευνα στο αρχείο του 6ου Συντάγματος Ελλάς Πειραιά. Ιδιαίτερα στο Διευθυντή Ταξίερχο κ. Νίκολα Βελατόλα, καθώς και στον κ. Δημήτρη Αννόπουλο για την εξαίρετη συνεργασία. Στον κ. Σπύρο Μόλο για την εγχώρηση άδειας χρήσης του χαρακτικού μάχη της ηλεκτρικής που φιλοτέχνησε ο πατέρας του ο καλλιτέχνης Θωμάς Μόλος. Στην οικογένεια Φίνου, στον κ. Ροβίρο Μανθούλη και στον κ. Νίκο Θεοδωσίου για την παραχώρηση της ταινίας επικέρων του Φίνου για την απελευθέρωση. Στον κ. Μάκη Μαγκλάρα και στην οικογένεια Νίκου Γαλανόπουλου, που μας εξασφάλισαν τα σπάνια φωτογραφικά τεκμήρια από τη χειρόγραφη μαρτυρία του εργαζομένου και υπερασπιστή της ηλεκτρικής Νίκου Γαλανόπουλου. Στην Εθνική Πινακοθήκη Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτζου για την παραχώρηση φωτογραφικού υλικού από το αρχείο Χρήστου και Σούλης Καπράλου. Επιπλέον, στην επιμελήτρια της Εθνικής Πινακοθήκης κ. Άρτε Μιζερβού για την τεκμηρίωση του μνημείου πεσόντων στη μάχη της ηλεκτρικής. Στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο για την άδεια δημοσίευσης του αρχαϊκού οπλυτοδρόμου, που αποτέλεσε το πρότυπο για το μνημείο πεσόντων στη μάχη της ηλεκτρικής του γλύπτη Χρήστου Καπράλου. Στο αρχείο ΕΡΤ και στην υπεύθυνη του τμήματος αρχείων κυρία Αντωνία Κουτσοδόντι, που μας διέθεσαν οπτικοακουστικό υλικό για την περίοδο της απελευθέρωσης. Στην Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης Παράρτημα και Ρατσινίου για το πληροφοριακό υλικό που έθεσαν υπόψη μας. Το έργο αυτό δεν θα είχε ολοκληρωθεί χωρίς τη συνεργασία υπηρεσιών της ΔΕΙ. Την ευθύνη και την υποπτία του έργου είχε η Διέθυνση Εταιρικών Σχέσεων και Επικοινωνίας και συνεργάστηκε με το Γραφείο Διοίκησης, με τη Διέθυνση Τύπου και Μέσων Μεσογραφικής Ενημέρωσης, τη Διέθυνση Υπηρεσιών Στέγασης, τον κλάδο διαχείρισης απόσυρσης Σταθμού Αγίου Γεωργίου και τον τομέα αρχείων της Διέθυνσης Ανθρώπινων Πορών και Οργάνωσης. Τέλος, επιτρέψτε μου εκ μέρους και της συνεπιμελήτριας ιστορικού Γεωργίας Πανσελινά ως μια ελάχιστη ευχαριστία και ελάχιστη ένδειξη τιμής προς τους συντελεστές και συνεργάτες της έκθεσης χωρίς την προσπάθεια, την έμπνευση και τη φροντίδα των οποίων αυτό το αποτέλεσμα που στη συνέχεια θα σας παρουσιάσουμε δεν θα ήταν εφικτό. Επιτρέψτε μας λοιπόν θερμές ευχαριστίες στην ιστορικό Βασιλική Λάζου για την αρχιακή έρευνα, τον εντοπισμό, την ανακάλυψη και τη μελέτη του αρχείου του έκτου συντάγματος Ελλάς Πειραιά, στο Μανώλη Κασιμάτη για την επιμελημένη φωτογράφηση του αρχιακού υλικού, στο Θήμιο Πρεσβύτη για τον ιδιαίτερο καλλιτεχνικό και αρχιτεκτονικό σχεδιασμό του, στο Θοδωρία Ναγνωστόπουλο για την επιμέλεια της παραγωγής, στον Ηλία Περδικούλη, τη μημή κατριανταφύλου, την Αγγελική Χουντί και τον Νίκο Καβαλιώτη για την πάντοτε πρόθυμη και αποτελεσματική ανταπόκριση τους και τέλος στο Χρήστο Κοβέο για τον υποβλητικό φωτισμό της έκθεσής μας. Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ. Ευχαριστούμε πολύ, κύριε Μαυροϊδή. Συνεχίζουμε λοιπόν. Ακολουθεί αφήγηση ιστορικών κειμένων από τον κ. Νικήτα Τσακύρωγλου, τον οποίο θα συνοδεύουν με την κιθάρα τους οι κύριοι Βασίλης Μαστοράκης και Στέλιος Γκόλγκαρης. Στη συνέχεια, έχουμε τη μουσική αφιερωματική μας βραδιά με τον κ. Γιάννη Κότσιρα και τη χοροδία «Δε είδε διε» υπό τη διεύθυνση του κ. Κωστή Κωνσταντάφη. Και τη μουσική επιμέλεια του κ. Θύμη Παπαδόπουλου. Παρακαλώ. Ο Δημοσθένης Παπαχρίστου, ένας από τους τρεις από τους επικεφαλείς του Ελλάς Αθήνας, αφηγείται τη διάρκεια του «Δημοσθένης Παπαχρίστου». Ο δημοσθένης του Ελλάς Αθήνας αφηγείται την καταστροφή του Πειραιά. Ο καπετάνιος του σώματος στρατού, Σπύρος Κοτσάκης, γνωστός τώρα με το ψευδόνυμο Νέστορας, μου ανακοίνωσε ότι ο Ελλάς Αθήνας τίθεται υπό τις διαταγές του στρατιωτικού διοικητή Αττικής Παναγιώτη Σπηλιοτόπουλου και ότι αναθέτουν σε μένα να είμαι ο σύνδεσμος Ελλάς-Σπηλιοτόπουλου. Μου δόθηκε η εντολή να εμφανιστώ στο διοικητή. Μου ξεκαθάρισε ότι ο Ελλάς θα υπακούει πλέον στις δικές του εντολές. Θα πρέπει να αποφεύγει οποιαδήποτε σύγκρουση με τους Γερμανούς και τα τάγματα ασφαλείας, με τη χωροφυλακή και την αστυνομία. Πολύ νωρίς το πρωί, στις 12 Οκτωβρίου, έρχεται ένα επίγον μήνυμα από τον Ελλάς Πειραιά, το οποίο ζητούσε να κατέβω αμέσως για να μεταφέρω στον Σπηλιοτόπουλο έτηση για να επιτραπεί ενέργεια κατά των Γερμανών στο λιμάνι. Έφυγα αμέσως για τον Πειραιά και έφτασα στο σταθμό διοίκησης του συντάγματος σχεδόν τα ξημερώματα. Εκεί, ο καπετάνιος του συντάγματος Νίκανδρος και Πέσης με πληροφόρησε ότι οι Γερμανοί ετοίμαζαν ανατύναξη του λιμανιού. Είχαν κάνει πολλά πηγάδια με μεγάλη ποσότητα εκρυκτικών. Τα είχαν συνδέσει ηλεκτρικά με μια κεντρική συσκευή, όπου θα γινόταν ηλεκτρική πυροδότηση όλων των φρεατίων. Ο Ελλάς Πειραιά είχε καταφέρει από το προηγούμενο βράδυ να καταστρέψει το κεντρικό καλώδιο που συνέδενε τη συσκευή πυροδότησης με τα φρεάτια. Το πρωί, οι περισσότεροι Γερμανοί είχαν φύγει από τον Πειραιά. Όταν όμως διαπίστωσαν ότι είχε καταστραφεί ο κεντρικός ηλεκτρικός αγωγός, επέστρεψαν αρκετοί για να εξασφαλίσουν την ανατίναξή του. Αυτή τη φορά, όχι ομάδικά, αλλά ένα-ένα χωριστά τα πηγάδια. Έφυγα αμέσως για την Αθήνα. Οι Γερμανοί είχαν εγκαταλείψει την πρωτεύουσα και χιλιάδες λαού είχαν κατέβει στους δρόμους και πανηγύριζαν. Μετέφερα αυτή την εντολή Σπηλιοτόπουλου, που απαγόρβε οποιαδήποτε επίθεση στον Ελλάς Πειραιά, περίπου κατά τις 4.15 μετά μεσημβρίαν, άκουσα αλλεπάλληλες εκρήξεις από την κατεύθυνση του Πειραιά. Ανέβηκα στην ταράτσα, από όπου φαίνονταν στήλες καπνού. Το λιμάνι του Πειραιά είχε καταστραφεί. Ευτυχώς, ο Ελλάς παραβιάζοντας τις εντολές του Σπηλιοτόπουλου, έσωσε την ηλεκτρική εταιρεία. Ανέβηκα στην ταράτσα, από όπου φαίνονταν στήλες καπνού. Το λιμάνι του Πειραιά είχε καταστραφεί. Ευτυχώς, ο Ελλάς παραβιάζοντας τις εντολές του Σπηλιοτόπουλου, έσωσε την ηλεκτρική εταιρεία. Ανέβηκα στην ταράτσα, από όπου φαίνονταν στήλες καπνού. Το λιμάνι του Πειραιά είχε καταστραφεί. Ευτυχώς, ο Ελλάς παραβιάζοντας τις εντολές του Σπηλιοτόπουλου, έσωσε την ηλεκτρική εταιρεία. Ανέβηκα στην ταράτσα, από όπου φαίνονταν στήλες καπνού. Το λιμάνι του Πειραιά είχε καταστραφεί. Ευτυχώς, ο Ελλάς παραβιάζοντας τις εντολές του Σπηλιοτόπουλου, έσωσε την ηλεκτρική εταιρεία. Ανέβηκα στην ταράτσα, από όπου φαίνονταν στήλες καπνού. Το λιμάνι του Πειραιά είχε καταστραφεί. Ευτυχώς, ο Ελλάς παραβιάζοντας τις εντολές του Σπηλιοτόπουλου, έσωσε την ηλεκτρική εταιρεία. Ανέβηκα στην ταράτσα, από όπου φαίνονταν στήλες καπνού. Το λιμάνι του Πειραιά είχε καταστραφεί. Ευτυχώς, ο Ελλάς παραβιάζοντας τις εντολές του Σπηλιοτόπουλου, έσωσε την ηλεκτρική εταιρεία. Ανέβηκα στην ταράτσα, από όπου φαίνονταν στήλες καπνού. Το λιμάνι του Πειραιά είχε καταστραφεί. Ευτυχώς, ο Ελλάς παραβιάζοντας τις εντολές του Σπηλιοτόπουλου, έσωσε την ηλεκτρική εταιρεία. Ανέβηκα στην ταράτσα, από όπου φαίνονταν στήλες καπνού. Το λιμάνι του Πειραιά είχε καταστραφεί. Ευτυχώς, ο Ελλάς παραβιάζοντας τις εντολές του Σπηλιοτόπουλου, έσωσε την ηλεκτρική εταιρεία. Ανέβηκα στην ταράτσα, από όπου φαίνονταν στήλες καπνού. Το λιμάνι του Πειραιά είχε καταστραφεί. Ευτυχώς, ο Ελλάς παραβιάζοντας τις εντολές του Σπηλιοτόπουλου, έσωσε την ηλεκτρική εταιρεία. Ανέβηκα στην ταράτσα, από όπου φαίνονταν στήλες καπνού. Το λιμάνι του Πειραιά είχε καταστραφεί. Ευτυχώς, ο Ελλάς παραβιάζοντας τις εντολές του Σπηλιοτόπουλου, έσωσε την ηλεκτρική εταιρεία. Ανέβηκα στην ταράτσα, από όπου φαίνονταν στήλες καπνού. Το λιμάνι του Πειραιά είχε καταστραφεί. Ευτυχώς, ο Ελλάς παραβιάζοντας τις εντολές του Σπηλιοτόπουλου, έσωσε την ηλεκτρική εταιρεία. Ανέβηκα στην ταράτσα, από όπου φαίνονταν στήλες καπνού. Το λιμάνι του Πειραιά είχε καταστραφεί. Ευτυχώς, ο Ελλάς παραβιάζοντας τις εντολές του Σπηλιοτόπουλου, έσωσε την ηλεκτρική εταιρεία. Και ώρα πέντε και τριάντα π.Μ. οι Γερμανοί δυνάμιως περίπου πενήντα ανδρών άρχισαν επιθετική ενέργεια με σκοπό να ξανακαταλάβουν το εργοστάσιο. Το αρμόδιο όμως τάγμα του έκτου συντάγματος είχε λάβει τα μέτρα ασφαλίας του. Κατόρθωσε να κυκλώσει τους επιτεθεμένους. Ύστερα, από η ερωική τρίωρο μάχη, τα τμήματά μας ενίκησαν ολοκληρωτικά τον εχθρό. Έτσι, ο ΕΛΑΣ παραδίδει στον ελληνικό λαό σχεδόν άθηκτο το κύριο εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής Αθήνα-Πειραιά. Ο Νίκος Γαλανόπουλος, ένας από τους υπερασπιστές εργαζομένους της ηλεκτρικής, θυμάται. Το μικρό κεφυράκι, λοιπόν, έγιναν οι θερμοπύλες του Ατμοελεκτρικού Σταθμού Κερατσινίου. Γιατί στο σημείο αυτό, ητήθηκαν κατά κράτος οι Γερμανοί. Προσωπικές εντυπώσεις πρώτ' της μάχης. Παραμονή της μάχης της ηλεκτρικής, λόγω μήκαλου ύπνου, ύπνος στα τραπέζια του εστιατορίου, ξύπνησα κατά τις τέσσερις και μισή και κατηφόρηζα προς τα αποδειτήρια. Φτάνοντας στο μέσον της διαδρομής, είδα μια εκτιφλωτική λάμψη. Και, εν συνεχεία, μια μεγάλη έκρηξη. Όλα αυτά ήταν αποτέλεσμα της πονόμευσης που είχε γίνει στην εταιρία Shell, από τα τάγματα θανάτου. Από εκείνη τη στιγμή, δεν έπαψα να τους ακολουθώ νοερός, αλλάζοντας καθοδόν σκέψεις και ιδέες. Καταρχάς, το πρώτο αίσθημα ήταν η φοβία. Γρήγορα, όμως, το αντικατέστησε η φλόγα της ελπίδας. Προχωρώντας, όμως, προς το μικρό γεφυράκι και βλέποντας από την πρώτη κιόλας βολή του φύλακα σκοπού το πρώτο αυτοκίνητο ακυνητοποιημένο με ταλάστιχα σκασμένα και τον οδηγό νεκρό, έδιαξα όλα τα άλλα συναισθήματα και κράτησα μόνο την αισιοδοξία της νίκης. Τελικά, δικαιώθηκα. Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Ο διευθυντής του Σταθμού Αγίου Γεωργίου προς τον διοικητή του Ελλάς Πειραιά, Σωτήρι Κιβέλω στις 18 Οκτωβρίου 1944. Κύριε Διοικητά, με μεγάλη συγκίνηση σπεύδουμε να σας εκφράσουμε τη βαθύτατη ευγνωμοσύνη του προσωπικού του εργαστασίου ηλεκτρικής εταιρείας Αθηνών-Πειραιός Αγίου Γεωργίου για την πολύτιμη και σωτήρια βοήθεια που σέφερε ο ηρωικός στρατός του Ελλάς Πειραιός κατά την ημέρα της 13 Οκτωβρίου για την απόκρουξη της βαρβάρου γερμανικής επιθέσεως. Η λαμπρή νίκη που στεφάνωσε τα όπλα σας χαιρετίστηκε από το Πανελλήνιος σαν μια ακόμα επιβεβαίωση ότι τα παιδιά της αθάνατης Ελλάδος ουδέποτε θα σκύψουν κάτω από τον βάρβαρο και τυρανικό ζηγό και η συνέσθηση ότι εκάματε το καθήκον σας προς την πατρίδα είναι η μόνη ικανοποίησή μας. Κλαίμε μαζί σας τους ένδοξους νεκρούς και η μνήμη τους, ας είστε βέβαιοι δεν θα σβηστεί από το χρόνο που φθρύρει τους θνητούς. Με τιμή και εκτίμηση ο Διευθυντής του Εργοστασίου Εκτορ Γεωργιάδης. Κράτησα τη ζωή μου Κράτησα τη ζωή μου, ας είδε μόνος, παράμεσα σε γήτρινα μέτρα απ' από κλάγια σ' αυτή η ζωή. Κράτησα τη ζωή μου Κράτησα τη ζωή μου, ας είδε μόνος, παράμεσα σε γήτρινα μέτρα απ' από κλάγια σ' αυτή η ζωή. Σε σκουμπηλές καρνές φορτωμένες με τα φύλλα της ουξιάς καμιά φωτιά στη κορυφή του αδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου Σχεδόν πενήντα χρόνια βάσανα και δυο γμήν τώρα στη μαύρη αρρώστια ανάξια πλέρονι. τώρα στη μαύρη αρρώστια ανάξια πλέρονι. Το δίκιο του Αδώνα όλα σου στέρισε μα η ζωή λεχώνα ελπίδες γέννησε. Τίποτα δεν πάει χαμένο στη χαμένη σου ζωή το όνειρο σου ανασταίνω και το κάφε σου γιατί. Πότε δε λες η μοίρα που σε αδίκησε μα μόνο η ιστορία αλλιώς σου μίλησε σκυφτός στα καφενεία στους δρόμους σκεφτικός μα χθες μες στη πορεία περνούσες γελαστός Τίποτα δεν πάει χαμένο στη χαμένη σου ζωή το όνειρο σου ανασταίνω και το κάφε σου γιατί. Το όνειρο σου ανασταίνω και το κάφε σου γιατί. Ομορφή και παράξενη πατρίδα πως σαν αυτή που μου λαχέ δεν είδα ρίχνει να πιάσει ψάρια πιάνει φτερωτά στήνει στη γη καράβι κήπος τα νερά κλαίει η φιλή το χώμα ξενιτεύεται μένει στους πέντε δρόμους αντριεύεται ομορφή και παράξενη πατρίδα πως σαν αυτή που μου λαχέ δεν είδα κάνει να πάρει πέτρα την επάρακα μη να της καλήσει βγάζει θάματα μπαίνει σ' ένα βαρκάκι πιάνει οκεανούς ξεσηκωμούς γυρεύει θέλει τυρανούς ομορφή και παράξενη πατρίδα πως σαν αυτή που μου λαχέ δεν είδα ομορφή και παράξενη πατρίδα πως σαν αυτή που μου λαχέ δεν είδα Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Θα ποτίσω με ένα δάκρυ μαλμύρο τον καιρό πικρά καλοκαίρια έμαθα κοντά σου να περνώ νεκρά περιστέρια γέμισε η αυλή τον ουρανό Θα γυρίσω λυπημένη Παναγιά έχει αγιά μη κλαις το μαράζι μάθε φυλακτό να μην κρεμάς να λες δεν πειράζει θα έρθει η άσπρη μέρα και για μας να λες δεν πειράζει θα έρθει η άσπρη μέρα και για μας Είναι μεγάλος ο γιαλός είναι μακρύ το κύμα Είναι μεγάλος ο καημός είναι πικρό το κρίμα Ποτάει μέσα μου πικρό το αίμα της πληγής σου κι από το αίμα πιο πικρό στο στόμα του φιλή φιλής σου κι από το αίμα πιο πικρό στο στόμα του φιλή φιλής σου Δεν ξέρεις τι είναι παγωνιά Δεν ξέρεις τι είναι παγωνιά βράδια χωρίς φεκάρι να μη γνωρίζεις πια στιγμή ο πόνος θα σε πάρει Ποτάει μέσα μου πικρό το αίμα της πληγής σου κι από το αίμα πιο πικρό στο στόμα του φιλή φιλής σου κι από το αίμα πιο πικρό στο στόμα του φιλή φιλής σου Μουσική Μικρά κι ανήλια γαστενά και σπίτια χαμηλά μου βρέχει στη φτώχο γειτονιά βρέχει και στη καρδιά μου βρέχει στη φτώχο γειτονιά βρέχει και στη καρδιά μου Μα ψεύτη κι άδικε του νιάχο που ανάψε στο καημό μου είσαι μικρός και δε κοράς τον ανασταίναγμο μου Μουσική Μουσική Μουσική Μα ψεύτη κι άδικε του νιάχο που ανάψε στο καημό μου είσαι μικρός και δε κοράς τον ανασταίναγμο μου Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Μουσική Ο πατέρας μου ο Πάτης ήρθα απ' τη Σμύρνη το 22 και ζησε 50 χρόνια σε ένα 100 ημιστικό Σ' αυτό το τόπο όσοι αγαπούνε τρώνε βρώμικο ψωμί τρώνε βρώμικο ψωμί κι υπόθετοι τους ακολουθούνε κι υπόθετοι τους ακολουθούνε υπογειά διαδρομή Μουσική Χθες το βράδυ είδα έναν φίλο σαν ξωτικό να τριγυρνά πάνω στη μοτοσυκλέτα και πίσω τρέχανε σκυλιά σήκω ψυχή μου δώσε ρεύμα βάλες τα ρούχα σου φωτιά βάλες τα όργανα φωτιά Να την αχτίσα μαύρο πνεύμα η τρομερή μας ηλαγιά Σας ευχαριστούμε πάρα πάρα πολύ Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ Μεγάλη μας τιμή Δεν μπορώ να πω τίποτα άλλο, σας ευχαριστούμε πολύ. Να είστε καλά. Σας ευχαριστούμε πολύ. |
