| : Κύριε Δήμαρχη και Στρατηγέ, Εκπρόσωπη Υπηρεσίων και Φορέων, κυρίες και κύριοι, σας καλωσορίζουμε στην απόψηνή εκδήλωση του Ανοιχτού Πλαϊκού Πανεπιστήμιου Γέιντσον, ένας θεσμός 22 ετών. Στην σημερινή εκδήλωση το θέμα μας είναι ιατρικό και καλυσμένη έχουμε την κυρία Δεργτζή Γεωργία, Διευθύντρια της Νευρολογικής Κοινωνικής του Γενικού Νοσοκομείου Παπαγεωργίου της Θεσσανονίκης. Το θέμα της είναι πολλαπλή σκλήριση, δηλαδή συμπτώματα, έτια, διαγνώση και θεραπεία της σκλήρισης καταπλάκας. Απλά το λέμε σκλήριση καταπλάκας. Θα ήθελα λίγο να σας αναφέρω μερικά στοιχεία του βιογραφικού της. Η κυρία Δεργτζή τελευταία μας το έδωσε, δημάχιστα την τελευταία στιγμή και λέει αυτά που θα πείτε είναι αρκετά. Όπως ανέφερα είναι νευρολόγος, διδάκτορας του Αριστοτελίου Πανεπιστημίου της Θεσσανονίκης, οι μεταδιδακτορικές της σπουδές έγιναν στο Ινστιτούτο της Στοχόλουης, στη Σουηδία, Καρονίσχα, του Παλπιστημίου της Στοχόλουης. Επίσης, οι διεσπουδές είχε και στο Ινστιτούτο Έρευνας και Εγκεφάλου του Παλπιστημίου της Βιέννας, είναι συγγραφέας 120 περίπου δημοσιευμάτων σε ξένα διεθνή περιοδικά, τεκμηριωμένα από το πά που έχει συμμετάσχει σε ελληνικά και διεθνή συνέδρια, πιο όπως απ' το ανέφερα είναι διεθύντρια της νευρολογικής θημικής του Νεοσοκομίου Παπαγεωργίου, υπεύθυνη της μονάδας πολλαπλής της κλήρυσης στο νοσοκομείο αυτό. Δεν ξέρω αν ο κ. Πρόεδρος θέλετε να είναι κάποια... Ναι, σας καλωσορίζω να είστε και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και θα κάνουμε πολύ ό,τι συμβεί. Εξήγησέ σας. Ευχαριστώ πολύ. Ακούγουμε. Καλησπέρα σε όλους. Ευχαριστώ πολύ το Διοικητικό Συμβούλιο της Ιστορικής Νογραφικής Εταιρείας και πραγματικά είναι τιμή και χαρά μου να βρίσκομαι σήμερα εδώ στο Ανοιχτό Βαϊκό Μαλλιβιστήμιο των Γενιτσών. Ενθουσιάστηκα με το Δημαρχείο, κύριε Δημαρχείο, με την αίθουσα και έχουμε αρκετούς ανθρώπους οι οποίοι είναι επισκέπτες στο νοσοκομίου Παπαγεωργίου και πραγματικά με τους ασφαλείς κανείς όταν δένεται αισθάνεται συγγένεια και με τον τόπο όπου τον οποίο κατάγονται. Άρα τα Γενιτσά δεν μου είναι ξένους τόπους. Ξέρω επίσης και αρκετούς ανθρώπους εδώ από τις κατασκηνώσεις της ιστιανικής ελπίδας πάνω στα Κολόγια. Επομένως έχω μια συγγένεια με τα Γενιτσά. Κύριε Πιμάκη αστρατηγέ, κύριε Πρόεδρε, το θέμα το οποίο θα μελτήσουμε σήμερα είναι πολλαπλή συγκυλίση και ποιότητα ζωής. Δεν σκοπεύω, βέβαια, σε αυτή την τριεκάτα. Ωραία, πώς θα το κάνετε. Λοιπόν, να σας πω όλα όσα σήμερα υπάρχουν για την πολλαπλή συγκυλίση. Θα προσπαθήσω να τα αυροποιήσω για να είναι αντιληπτά από όλους μας. Η πολλαπλή συγκυλίση είναι μια αυτοάνωση νόσος του κεντρικού νερικού συστημίτου στον κεφάλου και του νοτιόμιελιού. Τι θα πει αυτοάνωσονόσυμα. Σας έχω βάλει αυτό για να καταλάβουμε πριν, κανονικά. Το σύστημά μας το νοσοποιητικό, το οποίο είναι ορισμένος εμάς για να καθορίσει την υγεία μας ή την ασθένειά μας, θα πρέπει να δουλεύει με έναν ρυθμό. Αναγνωρίζει τους ξένους της βολής που έχουμε μέσα μας, μικρόπια, υγούς, και τους πολεμάει. Στα αυτοάνωσαν ο σύστηματος, όπως είναι και ο διθυματότης Λυκός, ή αυτοί χτιθές και πολλά άλλα, όσο αυτοάνωδης διαβίδης ο νερικός, μπερδεύεται το νοσοποιητικό μας σύστημα μας. Και τι κάνει, πολεμάει τον ίδιο ή τον εαυτό. Αυτό είναι η αυτονοσία. Πόλεμος δηλαδή, και δεν ξέρω με την αιτία, πόλεμος μέσα στον ίδιο ή τον εαυτό, με λάθους εχθρούς. Μια λοιπόν νόσος μέσα στα αυτοάνωσαν ο σύστηματος, είναι εκεί πολλαπρίς κλήση, η οποία ουσιαστικά, προσβάλλει τον εγκέφαλο και τον αδειάει ο μυαλό. Τι γίνεται, ουσιαστικά, το βλέπετε αυτό το σπιλό. Έτσι είναι κάθε νερική ύνα. Το περιττήλημα του σπιλιού, είναι η μυελήνη. Αυτό που βρίσκεται μέσα, είναι ο άξονας. Αυτό που περιέχεται το μελάνο. Αυτή λοιπόν η νερική είναι κανονικά δουλεύει με αυτόν τον τρόπο. Όπως το βλέπετε επάνω. Για κάποιους λόγους στην πορεμή σκήληση, η μυελήνη γύρω γύρω αυτό το περιττήλημα, κατά τόπους, αντιστεύεται, ή κατεστρέφεται, με αποτέλεσμα να μην την κάνει καλά αυτή η αγωγή. Γιατί γίνεται αυτόν, αν το ξέραμε, όταν ο άνθρωπος μας κάνει μεταφορετικό νόμιμο. Ποιοι πάσουν από την πορεμή σκήληση? Όλοι οι άνθρωποι μπορεί να νοσίσουν. Περισσότερο οι γυναίκες, όπως όλα τα αυθοάνωσα νοσίματα, αγαπάρουν πολύ τις γυναίκες τα αυθοάνωσα νοσίματα. Και σήμερα έχουμε καιρό στα 120 αυθοάνωσα νοσίματα. Ποιοι θα νοσίσουν περισσότερο οι γυναίκες από ότι οι άντρες? Η ηλικία που κυρίως προσβάλλονται είναι 20 με 40 χρονών, αλλά έχουμε και παιδιά. Και κάτω από την ηλικία των 10 ετών, και είναι η παιδική πορεμή σκήληση, και πάνω από την ηλικία των 40 ετών, και η μεγαλύτερη ηλικία που έχει βρεθεί η πορεμή σκήληση είναι σε ηλικία 85 με 90 χρονών. Όλες, λοιπόν, τις ηλικίες μας προσβάλλουν. Προσβάλλουν περισσότερο τους ανθρώπους, βόρειες περιοχές, εν σχέση με το μισήμερινό, παγκοσμίως σημαίνουν 2,5 εκατομμύρια περίπου ασθενείς, στην Ελλάδα 1 με 12 χιλιάδες. Και, ποιά είναι τα αίτια που πιθανολογούνται? Πρώτα πρώτα, η νόσος δεν είναι κυριολογική. Δεν μεταδίδεται, δηλαδή, από την μητέρα ή από τον πατέρα στα παιδιά. Δεν είναι κυριολογική. Παρ' όλα αυτά, έχει βρεθεί ότι κάποιοι γενετικοί παράγοντες συμβάλλουν στη νόσο. Υπάρχει μια υπηρέμεια, δηλαδή, σε κάποιες οικογένειες, να αποκτούν πιο εύκολα τη νόσο, χωρίς να μεταδίδεται η νόσος. Το δεύτερο είναι το περιβάλλον. Και υπάρχουν κάποιοι παράγοντες περιβαλλοντικοί, οι οποίοι συμβάλλουν στη νόσο. Υπάρχει ένα διαταραμένο νοσιακό σύστημα, όπως είπαμε πιο μπροστά. Από το περιβάλλον, ποιοι είναι οι παράγοντες που είναι του κίνδυνος. Πρώτα-πρώτα, η έλλειψη ηλιακής αυθυνοβολίας. Οι γόρειες χώρες που δεν έχουν λιωπάσουν πολύ περισσότερο από ό,τι οι χώρες του εστιμερινού. Το δεύτερο, η έκθεση σε ιούς από την παιδική ηλικία. Το τρίτο, το κάπνισμα έχει βρεθεί, ότι κάνει πολύ κακό στην πορεμπλησκλήρηση. Και σ' αυτούς τους ανθρώπους που έχουν πορεμπλησκλήρηση, αλλά και μια επιδέπια σε ανθρώπους οι οποίοι θα αποκτήσουν. Η παχυσαρκία για κακός παράδειγμας, η έλλειψη της βιταλίνης δε, η μικροβιακή γλωρίδα και θεσσασπόπα, αλλά κάπου τι κάνει το έντερο, και η συνύπαρξη με άλλα φάνους αποσήματα. Τίποτα όμως από όλα αυτά τα οποία είπα, δεν είναι η αιτιολογία της πορεμπλησκλήρησης. Δεν έχει βρεθεί ποιο είναι το έντερο. Είναι παράγοντες οι οποίοι συμβάλλουν στο να εμφανιστεί αυτή η νόσος. Υπάρχει και τερέπλαιο εδώ προς τα ουδέμιστέ και στο όρθιος και εδώ. Για την παθηγέννηση είχα τη χαρά και την τιμή να συνεργαστούν από τους πρώτους, κατά πόσο η εντελική γλωρίδα, με πολλές δημοσιεύσεις τις οποίες κάνουμε, και το διάλογο το οποίο στείνεται, και αυτά είναι δημοσιευμένα στο PubMed, ανάμεσα στον μικρό και στον μεγάλο ενδιέθρο. Ο μικρός ενδιέθρος είναι το μεζεντερικό μας. Ο μεγάλος ενδιέθρος είναι αυτός που βρίσκεται μέσα στον κρανίο μας. Υπάρχει λοιπόν ένα συνεχής διάλογος. Και φαίνεται ότι τα βακτηρίδια τα οποία υπάρχουν στον μεζεντερικό, παίζουν πολύ πολύ σπουδαίο ρόλο στην πορεμπλησκλήρηση. Στο τελευταίο μελετάδεκτον κοσμίως. Επίσης, έχω να πω το εξίσο, ότι το υποβακτηρίδιο που πυλορώ έχει βρεθεί, ότι συσχετίζεται με την πορεμπλησκλήρηση. Αυτά, έτσι, βιβλιογραφικά δεδομένα. Πάμε λοιπόν στην ιδέα την πορεμπλησκλήρηση. Η πορεμπλησκλήρηση είναι, είπαμε, ένας το άνωστο νόσημα, το οποίο προσβάλλει τον εγκέφαλο και τον οποίο ομοιελών. Κάνει αυτές τις μικρές ασκηούλες. Πριν από λίγο ήρθε κάποιος κύριος εδώ και μου είπε, ξέρετε, έγινε μια μαγνητική κάποιος δικός και βλέπω και ότι έχει αυτές τις μικρές ασκηούλες, την μαγνητική τομογραφία και μπορεί να έχει πορεμπλησκλήρηση. Κάθε εστία την οποία βρίσκουμε στην μαγνητική τομογραφία, δεν σημαίνει ότι είναι την πορεμπλησκλήρηση. Πάμε, λοιπόν, στη μάθοφυσιολογία. Δηλαδή, τι γίνεται και τι διουργούνται αυτές οι ασκηίες στον εγκέφαλο και στον ομοιελό. Πρώτα πρώτα, στην πορεμπλησκλήρηση σαν νόσος, πολεμάει όλο το νοσιακό μας σύστημα. Αυτή τη στιγμή που με παρακολουθείτε, όλα τα κύττα του εγκεφάλου βρίσκονται σε εγκρίβωση. Γιατί? Βλέπετε, βλέπετε με τα μάτια, αλλά τη λαμάντα της είναι με τον εγκέφαλο. Όταν υπάρχει μία νόσος, υπάρχει ένα σιώσε, ένα πικρόβιο, κυνητοποιείται όλο το σύστημά μας. Παλέω. Τα λευκά αιμοσφαίρεται, δεύτερα αιμοσφαιρία, τα υπηταρά μας και λοιπά. Στην πορεμπλησκλήρηση, όλα αυτά πανεύουν μεταξύ τους. Θα μου πεις, και γιατί δεν δικούν. Και γιατί έτσι όταν δεν δικούν, εμφανίζεται η νόσος. Γιατί έχεις όλα τα νοσίματα. Γιατί αρρωσταίνεται μια πνευμονία. Πεντάει ένα μικρόβιο, έρχεται για σένα και εγώ δεν αρρωσταίνω. Πηγαίνει σε έναν άλλο και αρρωσταίνει. Βρίσκεται μέχρι μονάδα δεδικής θεραπείας. Και υπάρχουν άνθρωποι με έναν ιό της γρήμις που πεθαίνουν. Γιατί? Γιατί το νοσιακό το σύστημα, το οποίο καθορίζει την υγεία και την ανώστια, είναι διαφορετικό στον κάθε άνθρωπο. Όπως τα δραστηρικά προτυπώματα. Και αυτό κρατήστε το. Γιατί καμιά φορά λέμε, και θα το δούμε παρακάτω, έχει πολλαπτές σκέψεις αν θα μείνει στον καρότσι. Λάθος. Πάμε λοιπόν, γιατί παλέπουμε όλα τα κακύτερα. Είναι πάρα πολλά τα κακύτερα το νοσιακό συστήματος. Είναι αυτά με τα οποία κοινιόμαστε και αυτά τα οποία αυξάμονται όταν καθώς βρισκόμαστε μέσα στη ζωή, μέσα στα μικρόβια, στους υγούς και ούτω καθεξής. Και όλα τα κείμενα του εγκεφάλου τα οποία είναι πάρα πολλά και δεν θα καθίσω σε αυτό γιατί είναι λίγο δύσκολα με τα συλλάδικα όλα αυτήν την ώρα. Όλα και αυτά μέσα στην πολλαπτή σκέψη βρίσκονται σε μια συνεχή μάλλον και σε ένα συνεχές συνεχή πόλεμο. Εδώ θα σας δείξω ένα βίντεάκι. Για να καταλάβουμε περίπου τι σημαίνει αυτός ο πόλεμος ο οποίος γίνεται στην πολλαπτή σκέψη. Αυτά τα κύτταρα τα οποία βλέπουμε είναι τα κύτταρα του ανοσιακού μας συστήματος, τα τ και τα δ λεφοκύτταρα. Τα λεφοκύτταρα αυτά λοιπόν αρχίζουν και ενεργοποιούνται, αρχίζουν και πολλαπλασιάζονται έτσι ενός συγκεκριμένου αντικόνου που βρίσκεται μέσα στον εγκεφάλου. Και πηγαίνουν, θυμηθείτε αυτό που σας είπα για το αφάμουσα και χτυπούν ακριβώς λάθος αυτό το κομμάτι του κεντρικού συστήματος το οποίο ενεκοποιούνται. Αρχίζουν λοιπόν αυτά και πολλαπλασιάζονται μέσω πολλαπρών μηχανισμών. Αυτά τα κύτταρα γίνονται πάρα πολλά, πάρα πολλά το ένα κύτταρο, πολλαπλασιάζεται, πολλαπλασιάζεται, πολλαπλασιάζεται, σαφύνα κύτταρα και αυτά όλα τα πολλαπρασιασμένα κύτταρα γενεργοποιημένα έναν αντικοκομματιό τον εγκεφάλου, πέρνουν τον αιματογεφαλικό φραγό. Ένα φραγό που δεν περνεί εύκολα στον εγκεφάλό μας και βρίσκονται από την άλλη πλευρά του εγκεφάλου και πάνω τώρα μέσα στον εγκεφάλαιο από το αίμα. Εδώ είναι οι βρυκιασίδες που σας έδειξα. Είναι κάποια άλλα κύτταρα, τα μακροφάκω, που κάνουν αυτά να τα απολεμήσουν και δεν το καταρχόντουν πάντοτε, γίνεται αυτή η εργασία και μέσα στον εγκέφαλο και συνεχώς αυτά τα κύτταρα πηγαίνουν, χτυπούν αυτή τη μυελήνη, την κέναι και τη δημιουργεί τελείως από μυελήνους. Μαζί με αυτά τα κύτταρα που μπήκαν στον εγκέφαλο, μπήκαν και τα άλλα κύτταρα, όπως είναι τα μακροφάκω που έχουν κάποιες ουσίες οξειδοτικές, δηλαδή το οξειδοτικός ρες και λοιπά, με αποτέλεσμα, συγχρόνως με τα δυσσόματα τα οποία δημιουργούνται, έλπινε και τελειώνει όλη αυτή η διαδικασία και η διαδικασία, με αποτέλεσμα να καίγεται πολλές φορές και το μέσα της τη λουπλίδα και ο άξονας, εάν δεν κάνουμε κάτι. Αυτά λοιπόν παιδί που γίνεται στον εγκέφαλό μας και στον οικειαίο μυελό, θα βρεις αυτό όλο που ήθελες το πιτάκι γίνεται γίνονται χειρότερα πράγματα. Και δω που μιλάμε, τα κοίταρα μας είναι ακόμα πλέον, γιατί αν δεν φοβεύαμε θα είχαν πετάει. Εδώ στον εγκέφαλό όταν γίνεται μια μικρή βλάχνις, κατά μήνα μιλάμε να πουνάμε το κέρι μας και το πόδι μας, αλλά ο εγκέφαλος, το κάνουμε μια παρένθεση, είναι το τελειότερο από όλα τα δημιουργήματα του Θεού. Δεν υπάρχει τελειότερο. Τι είναι το σήμα και τι είναι τα άστρα του γραμμού και τι είναι οι γαλαξίες. Έχει σήμα και δεν ξέρω πώς εγκέφαλος. Πολλές φορές προσπαθούν να το συμβιρύνουν με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Μα τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές τους κάνουν εγκέφαλοι. Κάποιοι εγκέφαλοι ανθρώπινοι. Πάμε λοιπόν στη διάρκωση της Πωλίκου, λόγω αυτής της κλήσης. Αυτό το πρώτο γίνεται με την κλινική εικόνα. Υπάρχουν τα αρκετικά ανακτηριστικά. Δεν θα μείνω για να μη σας φοβήσω. Κι ειπικά οι νέοι μόλις αρχίζουν και μπουδιάζουν λίγο τα χέρια τους και τα πόδια τους επειδή νομίζουν ότι ένα μπουδιάσμα είναι κακό, αρχίζουν και ρεύνουν «Α, σε λίγο θα έχω κολλαπείς κλήση». Όχι. Υπάρχουν τα αρκετικά ανακτηριστικά, επισκέπτες από τον γιατρό, δεν φαντάζεσαι πιο κοντά από όλα τώρα. Όχι, πολύ κοντά. Μέχρι. Λοιπόν, έτσι λοιπόν μπουδιάσματα μπορεί να είναι επρόβλημα με το ένα μάτι, μπορεί να μπουδιάσματα στα πόδια, μπορεί να υπάρχει μια δύναμή στο χέρι, αλλά κάτι με τούς σύνθεμα, δεν υπογραφείς κλήση. Υπάρχουν ορισμένα κλειτήρια, τα οποία φέτοι στο 2017 αναθεωρήθηκαν, καινούργια κλειτήρια, τα οποία τη κλειτήρια αυτά μας λένε αν θα πρέπει να προχωρήσουμε να κάνουμε κάποιες εξετάσεις. Και ποιες είναι αυτές οι εξετάσεις, είναι μια μαθητική τομογραφία. Χάρη στη μαθητική τομογραφία, δυστυχώς, που στη Ελλάδα κάνουμε δεκαπλάσσες μαγενικές τομογραφίες, διότι στη Γερμανία, γι' αυτό είναι ο κερδομοσποναριώτης της νομιλητίας βέβαια, για τα πολλά όπως απέχουμε, υπέρ εκτιμούμε τη διάγνωση και πάρα πολλοί αστελείς, δεν έχουν πολλαπλής κλήση, και θεραπεύεται η πολλαπλής κλήση, γιατί θεωρονομικά αυτές οι μικρές αισθείες είναι πολλαπλής κλήση. Επίσης, μια διαγνωστική μένδοση είναι ο σύνολος για να πάρουμε το ευρώ από πίσω, γιατί πρέπει την πολλαπλής κλήση να την αποκλείσουμε, να την διαφοροδιαγνώσουμε από 110 άλλες ασθένειες. Δεν είναι απλή η διαγνώση. Και ο λάθος είναι απλό. Και πάντα λέω που συνεργάζονται με δουλειοκτή κλινική, είτε έρχονται περιστατικά από άλλα μοσοκομεία, από άλλους λεπτρούς, από άλλες περιοχές, αναθεωρούμε τις διαγνώσεις, όπως και να θεωρούν και τις δικές μας πολλές φορές, που μπορεί να είναι λάθος, γιατί τα κριτήρια αλλάζουν και έχουν βγει πολλές άλλες νόση που έχουν από μυελή νόση. Και ξεχωρίζουν εντελώς από την πολλαπλής κλήση και θέλουν διαφορετική θεραπεία. Επομένως, πρέπει να αποκλείσουμε κι άλλα νοσοκομεία. Ωραία, είναι μια έτσι πολύ πλοκκινόςος, φέρεται στη μανιμητική τοπογραφία, ένα της εικόνες, τις οποίες κανονικά δεν χρειάζεται να ξέρουμε ή απλώς άνθρωποι να τις διαβάζουμε, κανέναν δεν ξέρουν να διαβάζουν γιατί. Και είναι πνεύμα δόγμα ότι όσο πιο γλύγορα είναι η διαγνωσή και όσο πιο… και εφόσον υπάρχει διαγνωσή με πολλαπλής κλήση και σκληρήση κατά πράγμας, τόσο αρχίζει άμεσα η θεραπεία από την αρχή για να σπάσουμε το κακό. Και υπάρχουν σήμερα πολλά θεραπευτικά σχήματα τα οποία μπορούμε να αποκλείσουμε που είναι ιδιαίτερα για τον κάθε άνθρωπο. Και σκοπός μας είναι, ανεξάρτητα αν οι άνθρωποι έχουν πολλαπλή σκληρήση, να έχουν καλύτερη ποιότητα ζωής. Για αυτούς τους ασθενείς. Αυτός είναι ο στόχος μας. Ποιότητα ζωές. Τρεις θεραπευτικές επιλογές, λοιπόν, έχουμε μέχρι σήμερα. Κανονικά, στην πολλαπλής σκληρήση είπαμε, ότι υπάρχει από Μιελίνος, υπάρχει μια φλεγμονή. Έτσι υπάρχει μέσα στον εγκέφαλο. Και αυτή η φλεγμονή φυαίνεται με αυτές τις άσπρες τρίπες, τις οποίες δουλέπουμε στον εγκέφαλο, έτσι, στις Λέβοι ασθενείες. Το δεύτερο, στην πολλαπλής σκληρήση, υπάρχει η κφίληση. Η κφίληση, ναι. Πρέπει να ξέρουμε ότι από τη στιγμή που γεννιόμαστε, από την πρώτη στιγμή που γεννιόμαστε, είναι προγραμματισμένο μέσα στα κύκαιρα μας, ο θάνατος. Δεν είναι φιλικτό αυτό. Έτσι είναι. Είναι προγραμματισμένος ο θάνατος του κύκαιρα μας. Και ξέρετε ότι πάρα πολλά κύκαιρα πεθαίνουν κάθε χρόνο από τον οικογενισμό μας. Κάθε χρόνο, τα κύκαιρα της επιβελίδας αναλαιώνονται, πέφτουν όλα. Και γίνονται λούγια. Αναλαιώνονται εκεί κατά το μενδέρμας. Αναλαιώνονται κάθε τρεις με τέσσερις μήνες στα αριθρά μας ατοσφαίρια. Ευτό που μπορούμε να γνωρίσουμε κάθε τρεις μήνες ένα. Όλα πεθαίνουν και ανανεώνονται. Κάποιοι στιγμιόματος. Αυτή η εκφίληση δεν θέλει την ανανέωση και έχουμε τον γύρος. Τόσα χρόνια και να ζήσουμε, θα πεθάει κόσμο το νυχμός μας. Αλλά ο θάνατος και αδιέκτης των κυτάρων γίνεται συνεχώς στη ζωή μας. Η εκφίληση λοιπόν, όπως είχε η εκφίληση στις νόσους του Ανσφαίρια Μέρις, στη νόσο του Πάρτινσον, σ' άλλες εκφιληστικές νόσους. Υπάρχει και σ' όλα τα άλλα κύκαιρα μας, αυτή η εκφίληση υπάρχει στην κολλαβή της κλήσης. Με τη θεραπεία τι επιδιώχουμε. Επιδιώχουμε δύο πράγματα. Το ένα, να σταματήσουμε τη θλερμονή. Και αυτό γίνεται κυρίως σε περιπτώσεις όπου έχουμε μία υποτροπή της νόσου, που έχουμε μία όση που διέμε, μία χειροτέρα συσσερδιαγνωσμένη νόσο που χειροτερέδει ο στραμμής. Τότε χρειάζεται άμεσα να πάρει πιο τη ζώνη, για να σταματήσουμε αυτήν τη διαγρασία της θλερμονής. Και επίσης να σταματήσουμε κατά κάποιον τρόπο την ευρωεκφύληση. Το πετυχαίνουμε 100% αυτόν. Δεν το πετυχαίνουμε. Σε μερικούς ανθρώπους το πετυχαίνουμε. Σ' άλλους όχι. Από τι εξαρτάται. Όχι πάντοτε από τα φάρμακα. Αλλά από τον ίδιο των ασθενείων πώς να αντιλάσει. Και πώς αυτός ο ασθενής που έχει άνδρες ή γυναίκα την νόσο, πραγματικά βρίσκεται σε καλή παρακολούθηση. Και θα σας το πω παρακάθαρα. Και ο τρίτος στόχος των επιστημών, δεν είναι μόνο να σταματήσουν τη θλερμονή και την ευρωεκφύληση, ο τρίτος στόχος είναι να φέρνουμε την επαναμιελίνωση. Δηλαδή να βρούμε ένα τέτοιο τρόπο, ώστε αυτό που καταστρέφεται, αυτή είναι η Ελλήνη που καταστρέφεται, να βρούμε τρόπο να τη ξανατιάξουμε. Σε αυτό το κομμάτι πάρα πολλά κέντρα σήμερα στον κόσμο, και αυτό είναι ενδύωνο, δουλεύουν για να μπορούν να φτιάξουν μεθόδουρους τρόπους φάρματα, για να μπορέσουμε να βρούμε τη δυνατότητα, αυτή η καταστραμμένη Μιελήνη που σας έδειξα στο βίντεο, ή η Μιελήνη αυτό που σας είπα, τον κύρο-γύρο το περίβλημα, να το ξαναφτιάσουμε. Αυτά είναι λοιπόν και το μεγάλο σχήμα, και αυτοί είναι οι τρεις στόχοι των φάρματων που χρησιμοποιούμε σήμερα. Να σταματήσουμε τη θλερμονή, να σταματήσουμε την εκφύληση, και να βρούμε τρόπους γιατί έπαναν οι Ελλήνες. Και έτσι σήμερα έχουμε αυτήν τη στιγμή και στην Ελλάδα, και αν ξέρετε ότι στην Ελλάδα έχουμε την δυνατότητα των φαρμάτων όλων για την πολλαπλή σκέψη, παρόλοιπη αυτόν και εμάς, δεν την έχουν στην Ευρώπη σε όλα τα κράτη, περίπτω να σας πω ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο, όχι τώρα με τον Πρέξ, αλλά και πριν, δεν είχαν τη δυνατότητα οι ασθενείς να πάρουν όλες τις αυλές υπερφαρώνες. Έφτασαν μέχρι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για να κερδίσουν τη μάχη οι ασθενείς για να πάρουν τα θάνατα. Βέβαια, σε εμάς υπάρχει ο άλλος αλκήποντας, ότι η ασυδοσία η οποία υπάρχει στη χρήση των φαρμάτων και στην ακαταλληλότητα πολλές φορές των φαρμάτων που χρησιμοποιούνται, όχι σε στοκευμένους ασθενείς. Ό,τι να είναι και όπου να είναι, ή όπου όποια να είναι, γίνονται τα μεγάλα λάθη και οι μεγάλες παρενέργειες των φαρμάτων που στο τέλος τυχίζει στους ασθενείς και όχι μόνο οικονομικά στην Ελλάδα. Σήμερα λοιπόν έχουμε τη δυνατότητα στην Ελλάδα να έχουμε τις πρώτες ελληνικής φάρματος που είναι οι Ιντερφερμόνες και το Κοπαψόν, που είναι έξι σκευάσματα τα οποία τη συμβούνουμε, έχουμε τις δεύτερες ελληνικές φάρματος, δεν θα σας πω, τα οποία χρησιμοποιούμε ανάλογα με την πορεία της ασθένειας, τις τρίτης ελληνικής φάρματος ανάλογα με το πόσο πιο πυροτερή είναι η ελληνική φάρματος και αύριο έχουμε δειραματικά πλέον φάρματο, τα οποία παίρνουν σιγά σιγά στον εμπόριο και τα οποία θα τα χρησιμοποιήσουμε πότε, όταν τα βγουν κανονικά στην κυκλοφορία. Σήμερα γίνονται πάρα πολλές στρατηγικές νεονομικές και προσέξτετε αυτό και για τους συγγενείς σας και κάποια από εδώ που έχετε την αρρώστια, ότι ό,τι να είναι δεν τη συμβούνουμε όποτε να είναι. Και όποιος έρχεται και μας λέει, ξέρεις, κυκλοφόρησε έναν καινούργιο φάρματο τώρα το πάτο, μπορεί πειραματικά να γίνεται και να βγει έναν φάρματο που ξέρετε στην αγορά, πρέπει να περάσουν 10 με 15 χρόνια. Από τη στιγμή που συναμβάνεται η ιδέα μέχρι που θα βγει για να πουληθεί. Και γι' αυτό οι κλινικές καλεύτες με τις δοκιμές των φαρμάκων, μέχρι να φτάσουμε στον ίδιο τον άνθρωπο, τα χρόνια είναι 10 με 15. Δεν μπορούμε να τις συμβουλήσουμε πάνω τα, χωρίς να υπάρχουν ερδίξεις. Γιατί είναι μύθος αυτό το οποίο πολλές φορές κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Είναι μύθος αυτό το οποίο πολλές φορές κυκλοφορεί σε διάφορα σάγια. Και πολλές φορές και στην τηλεόραση. Ότι μπορούμε να μιλούμε για πάντοτε, ναι, παραδείγου το σκάρι, όταν πάρουμε αυθεντικά στιγμή. Ή μπορεί να είναι η αθανασία, όπως η τσοκόντα, μέσα σε ένα μπουκάλι. Αυτά είναι μόνο για κάποιους, οι οποίοι θέλουν να κερδίσουν χρήματα. Και προσδοκεί στους αγύρτες, οι οποίοι χρησιμοποιούν δυστυχώς την ασθένεια των ανθρώπων και τον πόνο, για να κερδίσουν. Θα πάω λοιπόν στο τελευταίο κομμάτι, το οποίο είναι και το πιο ευγειονό, θα έλεγε κανείς, για την ποιότητα ζωής και την πολατρή σκλήβηση. Τι θα πει ποιότητα ζωής. Και αυτό είναι κάτι πάρα πολύ καινούργιο. Όχι ποιότητα ζωής. Είναι κάτι πολύ καινούργιο, που τελευταία, σ' όλα τα περιοδικά, τα διεθνή, και σ' όλα τα διεθνή συνέχεια την πολατρή σκλήβηση, συνεχώς κυκλοφορεί και αναφέρεται. Και βέβαια ξέρουμε πάρα πολύ καλά και το διδαχτείταν από τα μικρά μας χρόνια, τουλάχιστον μέσα στην Αρχόδοξη Ελλάδα, όταν οι άνθρωποι πίστευαν, γιατί πλέον δεν ξέρω πόσο πιστεύουν, ότι αποτελούντας τα ψυχίκες όμου. Και αυτά τα δυο είναι κομμάτια του ίδιου μας του ίναι. Είμαστε και ψυχίκες όμου, ούτε παραπάνω ψυχίου, ούτε παραπάνω σώμα. Είμαστε ψυχοσημονωματικά όμκα. Έτσι, η ποιότητα της ζωής μας γενικώς, εξαρτάται από τους σωματικούς παράγοντες, όσοι είμαστε καλά στο σώμα, από τους ψυχικούς παράγοντες, αυτή είναι η δυοκύλη πόλη, και όλη αυτή η διεθνή αριστερά είναι η παράλληλη, θα έλεγε κανείς, παράγοντες. Οι κοινωνικοί παράγοντες και οι οικονομικοί παράγοντες, οι οποίοι συνθέτουν τη ζωή μας. Αυτό είναι για όλους μας. Η ποιότητα ζωής μας, εξαρτάται, πόσο καλά, και το είδα μια αρχαία ημών πρόγονη, ότι ένα γεροσώμα και μια υγιής ψυχή, είναι αυτή η οποία συνθέτει την υπόστασή μας και το ίδιο μας. Σε μια στιγμή αυτά διαθαράσσονται. Και όταν είναι και αυτά διαθαραμένα, καταλαβαίνει τι γίνεται. Τώρα, στην πολλαπλή συλλήψη. Ναι, η ισχυρή επίδραση έχει και η κατάθλιψη, και ο πόνος είναι η ίδια διαδραχή, η έλλειψη αυτονομίας και η έλλειψη υποστήριξης. Επίσης, διάβαιστε το, η κόπωση, η ξέρη επικοινωνίας, ένας πολύ βασικός παράγοντες. Όσο ένας άνθρωπος μπορεί να επικοινωνεί με τους άλλους αυτές διαπροσωπικές σχέσεις, που δεν είναι εισιτήλιο μόνο να πας, πρέπει να είναι εισιτήλιο να γυρίσεις, αναλυτικού που λένε. Να πας και να γυρίσεις. Αυτές είναι οι διαπροσωπικές σχέσεις. Εάν το άνθρωπος έχει κάνει γε αυτό στην εκτίμηση, τότε οι παράγοντες επηρεάζουν περισσότερα ομορφυντικά τη ζωή του. Τι ζητάει ένας ασθενής από τον γιατρό. Πάει στον γιατρό που λέει ότι έχει το κολλαπτής κλείσης. Λέει ο γιατρός, ή ο ασθενής το ξέρει και πάει για δεύτερο γνώμη, ή ο γιατρός τότε να τη βγάζει μια διαμονή. Έχει κλείση και τα πράγματα της βάση λοιπόν. Ζητάει να πάρει μια βογή, αυτό σκέφτεται, προς το κάτι να δει ο ασθενής, να πάρει μια βογή, η οποία να είναι αποτελεσματική. Έτσι δεν είναι. Έχει αποτέλεσμα, είναι για ασφαλής. Μην πεθάνει από το φάρμα πολύ επί ασθένεια. Εκεί η ποραπρισκλήση δεν πεθαίνει αυτή η καταθή. Και επίσης, θα πρέπει ο γιατρός να ξέρει καλά ποιος είναι αυτός ο άσθενός που βρίσκεται μπροστά του. Γιατί φανόμαστε πρέπει να δώσει. Επομένως, θα πρέπει ο ίδιος ο γιατρός να ξέρει τι μορφή ποραπρισκλήσης έχει ο ασθενής του. Γιατί δεν είναι μία μορφή ποραπρισκλήσης. Ζήξαμε μια μεγάλη εξαμενή. Η οποία δεν εξαμενεί, μπορεί πάρα πολλά πράγματα. Υπάρχουν μορφές ποραπρισκλήσης οι οποίες είναι πάρα πολύ αναφιαίες, δεν τις καταλαβαίνει και κανείς. Και είναι καλόίθις οι μορφές. Υπάρχουν μορφές ποραπρισκλήσης οι οποίες έχουν μια κακοίδη πορεία. Υπάρχουν σκληρήσεις καταλάχτας μορφές που έχουν υποτροπές. Υπάρχουν μορφές ποραπρισκλήσης που έχουν συνεχώς μία πορεία τη διούμενη. Πρέπει ο γιατρός να το ξέρει αυτό. Γιατί αν δεν το ξέρει και του δώσει το ασθενεί οτιδήποτε φάρμακο, καταλαβαίνετε ότι δεν θα πάει καλά ο ασθενής. Επομένως αυτό που βασικά προσδοχά ο ασθενής είναι καλή ποιότητα ζωισμού, ότι έγινε να περνάει καλύτερα. Στο γιατρό έρχονται διάφορα φάνημα. Στο Μουνταβτάφος, όπως σας είπα, τα δώδεκα τα οποία έχουν πληροφορούς σήμερα στο εμπόριο στην αγορά, στις φαγητευτικές εταιρίες, και πρέπει να επιλέξει ένα από αυτά. Ωραία, το επλέγχει, το δίνει στον ασθενεί και τον ασθενεί το στέλνει να πάει στο σπίτι. Του θα κάνεις έτσι και σε μέση, θα πάρεις έτσι στο χάρτη και με κάποιο. Όμως, υπάρχουν και άλλους τρόπους για να βελτιώσουμε τη ζωή των ασθενών που πάσουν από πολλά βυσκείς. Σας είπα ότι είμαστε Ψυχή και Σώμα. Είναι κάτι πάρα πολύ βασικό αυτό, το οποίο πρέπει. Είμαστε μια κοινωνία που, δυστυχώς, στην Ελλάδα, μέσα σε αυτήν την κοινωνία δεν έχουν εντάξει τους ανθρώπους που πάσουν. Ίσως απορρίπτουν λίγο. Δεν τους έχουμε ευσωματώσει κάτι σε εστοίνε μας. Ίσως έχουμε ένα πρότυπο και όλα καλά θα πάρει στη ζωή μας. Στην προσωπική μας, στην οικογενειακή μας. Ίσως είναι ένα μοντέλο οδηγικό που λέει ότι πρέπει να είμαστε πολύ καλοί, να πάνε όλα καλά, να έχουν ωραία σπίτια, να έχουν ωραία ατοκίνητα, να έχουν και υγεία. Αυτό είναι υποθούμενο, βέβαια. Αλλά δεν είναι αυτή η ποιότητα της ζωής πάντα. Εντάξει όλα και να μην είναι αυτή η ποιότητα της ζωής. Μπορούμε να βελτιώσουμε την ποιότητα της ζωής όταν είμαστε με την πόλαπτη σκήριση? Πρώτον, ότι δεν πρέπει ως ανίσταση να ξεχνάει το γιατρό του. Δεν το γιατρό στον ασθενείο, βέβαια. Είναι πολύ βασικό. Θα πρέπει να υπάρχει μια καλή σχέση στα χρόνια νοσήματα γενικώς του ασθενείου με τον γιατρό και πρέπει να υπάρχει μια σωστή πληροφόρεση. Θα πρέπει ο ασθενής να ξέρει ότι εκτός από την πόλαπτη σκήριση υπάρχουν και γενικότερα προβλήματα αγγείας για τον καθένα μας. Μπορεί να έχει φυσιολυστερό όνειρο, μπορεί να έχει πέρταση, μπορεί να έχει κάποια αγγεία τα προβλήματα, μπορεί να μην έχει καλό νύπνο. Ο ασθενής, και να νομίζει ότι είναι όλα τα προβλήματα από την πόλαπτη σκήριση, μπορεί οι δυο τάχοι να μην μιλούν καλά, να μην τρώνει καλά και σωστά. Θα καταναλύσει και επίσης πολλή αλάτι, να καπνίζει πάρα πολύ πίγωμε, ή να έχει μια όμορφη κατάτα τα οποία δεν έχει που σέξονε αυτόν. Επίσης, θα πρέπει κανονικά να είναι σχετικά ισόλωτος. Αυτό, πώς θα το ετοιμαστεί, είναι πάρα πολύ δύσκολο. Συναισθηματικά προβλήματα, κοινωνικές δραστηριότητες. Γι' αυτό, είτε έχετε στους συγγενείς σας, στους δικούς σας, ανθρώπους που έχουν οποιοδήποτε νόσημα, ή κι εσείς να πάσετε, ενταχθείτε μέσα στο κοινωνικό γήγνεσμα, στο κοινωνικό σκηνό. Οι προσωπικότητες του ανθρώπου, που ο άνθρωπος δεν μεταβάλλει κατά μορφή, ούτε όταν πειράζει. Οι προσωπικότητες θα πρέπει να διατηρηθεί με κάποιο τίμι. Και διατηρηθείται, γιατί το πρόσωπο είναι το δημιούργημα του Θεού και τον κάθε άνθρωπο. Ανεξάρτητα τι είναι, ποιος είναι, γιατί είναι. Αν είναι υγιή ή συνασπενείς, τον βλέπουμε σαν εικόνα του Θεού. Ένας τρόπος για να περνιώσουμε, λοιπόν, τη ζωή μας είναι η άσκηση. Τι θα πει, έχει όλη τη ζωή με την άσκηση. Έχεις πετύχει, ότι καθώς ασκείται ο άνθρωπος. Τι ασκείται, απλά ασκείσεις στη γυναστική. Ασκείσεις που κάναμε αυτό το γυμνωτικό, που κράσεις στη γυναστική, στο γυναστήριο, στο τρέξιμο, στη γυναστική. Αυξάνομαι μέσα στον εγκέφαλό μας με ευρωτρόφοι παράγοντες. Τους οφείρους δεν έχουν τη δυνατότητα με φάρμακα, ανεπιστώς. Αυτοί οι ευρωτρόφοι παράγοντες έχουν δει ότι κινητοποιούν συστήματα. Γιατί? Ο πιο έξυπνος άνθρωπος, μόνο του ευρού, στις 100 του εγκεφάλου που χρησιμοποιηθά, από το αυρού που θα χρησιμοποιηθά. Άρα, με την άσχηστη πνευματική, την ψυχική, υπάρχουν δυνατικές ασχήσεις. Η σωματική άσχηση, αυξάνονται οι ευρωτρόφοι αυτοί παράγοντες, οι οποίοι ουσιαστικά, μειώνουν την κόπωση και την κατάθλιψη. Όταν σας πιάτει έναν θρησκευτικό συνέστημα, μην κάνετε αυτό στο σπίτι. Βγέστε μια βόλτα. Κάντε λίγο υγραστική, περπατήστε. Μην κάθεστε μέσα στο σπίτι, πραγματικά. Δε σε κάποιους δικούς σας, κάποιους φίλους σας, φύγετε από το περιβάλλον το οποίο σας καταφύγει. Περπατήστε, θα λιώσετε πολύ καλύτερα. Ήρθε η άσχηση δυναμών και τους μοίες. Αυτό είναι και για τους υγιείς και για τους ασθενείς. Αυξάνονται η ισορροπία. Αυξάνονται τους νευροτρόφους παράγοντες, αυτούς που σας είπα, είναι άπολοι νευροτρόφοι παράγοντες. Οι οποίοι είναι απαραίτητοι για να κάνουν μυαλήνη, για να λειτουργήσουν τα κύτταρα του εγκεφάλου μεταξύ μας, για να κοινωνήσουν τα κύτταρα, χρειάζονται αυτούς τους παράγοντες. Σήμερα δεν είναι δυνατό για να τους δώσουμε με άλλο τρόπο να πάρουμε ένα φάρμακι να τους δώσουμε. Γι' αυτό και σας έφτιαξε την Τσοκόντα με την Αθανασία μέσα σε ένα μπουκάλι. Καθισμένοι σκοτάνα παίρνουν, προσπάσουν τη τηλεόραση. Δεν αυξάνονται προς αυτούς τους παράγοντες, αυξάνονται παράγοντες συμβλακίας. Αυτό είναι αυτή η σημερινή τη τηλεόραση, δυστυχώς. Και έτσι, αυτή τη στιγμή γινόμαστε περισσότερο μέσα σε εγωικά νόηγια νόηση με χωρις νόηση. Από ό,τι είμαστε αρχές και προχωρές. Έχει λοιπόν όλο εγκέφαλό μας τη δυνατότητα να γεννάται όπως αναγενόνταματε κύτταρα του σώματος μας. Πότε, όταν το χρησιμοποιούμε, όταν διαβάζουμε, όταν μελετούμε, όταν κάνουμε πνευματικά πράγματα. Δηλαδή, η προσευχή, κι όπως μπορεί να την έχει. Και όποιος μπορεί, και αυτό είναι το όνομα του Θεού. Η μελετή, οποιουδήποτε βιβλίο, όχι τη τηλεόραση. Και παρακαλώ, γιατί στη τηλεόραση υπάρχει τέτοια κίνηση θρησκώς, που δεν μπορεί να τη συλλάχνουμε για χρόνος μας. Το διάβασμα, το κλασικό διάβασμα. Αυξάνει, λοιπόν, την αναγένιση στα κύτταρα μας. Θα σας δείξω μερικά πράγματα, τι κάνουμε σε Μονάδα Ποραπτής και Λίου Ιησού Ποπαδιωργίου. Πρώτα-πρώτα, έχουμε ασθενείς. Και το θέμα των ασθενών είναι ένα υποδειγματικό κομμάτι των ασθενών μας, οι οποίοι μας έχουν διδάξει και εμάς τι μπορούν να κάνουμε. Αυτά όλα τα οποία θα σας δείξω είναι ασθενώτα, τα οποία για έκτονη χρονιά, μέχρι πέρσι, στις ημερίδες που κάνουμε για την Ποραπτή Συγκλινήση και θα σας θέρω να ανακοινώσω, που έχουμε στο ίδιο Δεκεμβρίου, έχουν παρατηθεί και στο νόκο του Ιδρυντοσοκομείου. Άνθρωποι, οι οποίοι πάσχονε από την Ποραπτή Συγκλινήση, δεν ήξεραν να ζωγραφίσουν. Και δημιουργούν έργα. Απίστευτα έργα. Θα σας δείξω λοιπόν, πριν πάω από πόσο, θα σας δείξω λίγο το τμήμα γυναστικής που έχουμε. Και το δημιουργήσαμε μαζί με το Πανεπιστήμιο της Κολομίας, σε ένα πρότζεκτο, το οποίο δημιουργήσαμε για την ίδια Ποραπτή Συγκλινήση, με τις ασκήσεις. Και τι βρήκαμε σε αυτό. Αυτή είναι η ασκήνηση, οι οποίοι ασκούνται στο Ιδρυντοσοκομείο δύο φορές τη εβδομάδα και έχουν δημοσιεύσει ότι η ποιότητα ζωής τους, μετά από έξι μήνες άσκηση, δυό φορές τη εβδομάδα, και εδώ κάνω επίσης μια παραγγελματική ασκήνηση, δεν γιατί κάνω μία φορά δύο φορές, μία ώρα ή δύο ώρες και δεν την κάνω κάθε μέρα. Η ποιότητα ζωής τους, λοιπόν, ήταν πολύ καλύτερη, σημαντικά καλύτερη. Η κατάπληψή τους, η κίνησή τους, οι τραστηριώτητές τους και ειδικά η αυτοδιαφύλησή τους, ασθενόνιοι, οι οποίοι ασκήθηκαν, η σχέση με τους ασθενείς, που δεν ασκήθηκαν συστηματικά, ήταν πάρα πολύ καλύτερη, σημαντικά, στατιστικά σημαντικότερη. Και έτσι εγώ θέλω να μάθω να βγουν οι πρωταθλητές. Βγήκε ο Ελληνκύτης στα Βαρέα, ο Μανώλης πρωταθλητής, και σε τον δεύτερο, γιατί μας έδωσαν τις φωτογραφίες στους αθλητήτους με ένας δαιμίσμας, οι οποίοι στην κολύπτηση, η Μάρκα, η οποία δεν μπορούσε να περπατήσει, πρωταθλήτια δρόμο, δεν έχει μάρθονο, μάρθονο, ήταν πολύ συγκινητικό, όταν πήραμε το βραδιό, το μετάδι που μας τόπανε, και το έχουμε στη λιμνική ένας από αυτούς. Και λίγο θα σας δείξω τα έργα των ασθενών. Ασθενείς τα ζωγράφησαν αυτά. Ασθενείς τα ζωγράφησαν αυτά, που δεν ήξεραν να ζωγραφήσουν. Αυτά είναι αυτό που τρέχει σήμερα στο Ισσοκομείο. Δες, τα έργα ασθενείων. Άρα βρήκαν την ποιότητα ζωής. Και θα σας πω ένα συγκινητικό, που πραγματικά πάντα το λέω, από μια στριλή μου, η οποία άρχισε να ζωγραφίζει στα 45, δεν ήξερα να ζωγραφίζει. Είπε λοιπόν το σύζυγό της, «Δεν θα μου σε παρακαλώ». Είχε κάνει κάποια σκίτσα πρώτα και φέρευε κάποιες βογές, την πισπαλίγκυλα, το καραβάζο, το όμαρι στο ροσαλόνι. Αλλά επειδή είχε μια δυσκολία λίγο στο χέρι της, έχει κάνει πάρα πολύ ωραία, κάποια έργα είναι έτια στιγμής, κυριακή που λένε. Πραγματικά η ζωή της είναι σαν κυριακή. Καθώς ζωγράφισε, της έφυγαν οι βογές και το σαλόνι, επειδή είχε και ζωγράφισε, πιτσιλίστηκε. Έρχεται ο σύζυγός της απ' έξω, ήδη με το δυσκό, μπαίνει μέσα και ήταν πολύ στενοχωρημένη και εκεί. Και λέει ο σύζυγος, «Τι λέγεις έτσι, αφού να σε ζωγραφίζεις και ξέρω τη ζωγραφιά, τη ζωγραφια, τη ζωγραφική, σε χαροκεί». Λέει, «Τι δεν ξέρετε, παιδί μου, δες τι έκανε το σαλόνι». Και η απάντηση του συζύγου. «Τώρα το σαλόνι έχει το δικό σου κρώμα». «Το σαλόνι έχει τώρα και διαχεί το δικό σου κρώμα». Αφήν μετά ζωγραφίζει συνέχεια. Δεν ήταν δικαλείο το βασικό ότι μόνο αυτή ζωγράφιζε. Ήταν και ο σύζυγος που χαράμβιζε οποιονδήποτε σαλόνι, προκειμένου να της πει αυτό ότι τόσο ορμονικό, αλλά και τόσο μεγάλο δεχτεί. Ζωγραφιές υπών διάφορες έργα των ασθενών. Πάρα πολύ όμορφα. Δες τις ζωγραφίες που έχουν κάνει. Αυτό ήταν ένα τεράστιο δέντρο που το έκανε μια ασθενής μας. Ήταν τρία μέτρα ένα έργο που το έκανε από τι λέτε. Όλα αυτά είναι μεγάζας. Απίστευτο έργο. Κομμάτια κομμάτια γάζας το δέντρο της ζωής. Απίστευτο. Ένα τεράστιο δέντρο. Μετά από αυτά, λοιπόν, οι δημιότητας ζωής είναι εκκληκτά. Δεν είναι ουτοπιστικά. Δεν είναι κάτι που μπορεί να φανταστεί κανείς. Θα σας πω με δύο μύθους οι οποίοι κυκλοφορούν. Πρώτα-πρώτα, ένας μύθος ότι οι κολαπτές δεν ισχύουν. Ότι είναι θραντικόρος νόσου. Έχεις πολλές κυλίες και τώρα πεθάνεις. Το δεύτερο θα τεταλήξει σε έναν πυρική καρέγρα. Λάθος. Παθαίνεις πνευμονία, πεθαίνεις. Κάθε πνευμονία δεν πεθαίνει. Παθαίνεις ρύπη, πεθαίνεις. Αλλά κάθε ρύπη δεν πεθαίνει. Όλοι πεθαίνουν ρύπη. Αφού δεν υπάρχει θεραπεία για οι κολαπτές κυλίες, δεν μπορεί να γίνει τίποτα για μένα. Όχι, πάθα. Θα πρέπει να σταματήσω να δουλεύω. Όχι. Θα πρέπει να συνεχίσω να δουλέψω. Δεν θα πρέπει να κάνω παιδιά. Θα πρέπει να κάνεις παιδιά. Γιατί τα παιδιά δεν θέλουν κολαπτές κυλίες. Κανείς δεν θέλει τώρα που πάσουν κολαπτές κυλίες. Εξαφάτει πόσο θέλεις τον εαυτό σου, καλέ. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι περνά. Αυτά, βέβαια, είναι σημαντικές σκέψεις. Και δεν έχει γίνει τίποτα μέχρι τώρα για την κολαπτή σκλησία. Γίνει πάρα. Και γίνονται συνεχώς. Θα τελειώσω με αυτό που ο κύκλινγκ λέει. Γιατί είναι μια πικημία η κάθε αρρώστης στη ζωή μας. Είναι χειρότερο από το τσιμάδι. Λες στο σπίτι, κοιμήσε, θα το ξαναφτιάσω. Όχι, και με την αρρώστια μπορούμε να σκαθούμε. Αν μπορείς λες στην πικημία να κρατήσεις ψυχραιμία, αν μπορείς στην κατηγύδα να μην χάνεις την ελπίδα, θα είσαι άνθρωπος σπουδαίος, το λιγί θα είναι δική σου. Μέσα από την αρρώστια, ο άνθρωπος μπορεί να γεννηθεί και έχει την δυνατότητα να το κάνει αυτό. Οι σκάφτε κρίσεις είναι ευκαιρία και θάνατος και κίνηνος. Αυτό που πολύ ωραίο το εκφράζουν οι Κινέζοι. Σε μια παλινία την οποία λέει, την οποία δεν γνωρίζω. Υπάρχουν οι Κινέζοι ή δεν τα ξέρω. Λέει λοιπόν, λένε ότι πιάνεις λοιπόν την ευκαιρία και ανεβαίνεις, αλλά το ίδιο μπορεί να σε κάνει να πεθάνεις. Οι κάθε κρίση. Οικονομική, κοινωνική, πολιτική, προσωπική, οικογενειακή ασθένειας. Και είναι αυτό που πάντα, να μ' αρέσει και το λέω και σ' όλες τις ομιλίες, αυτό που λέει ο Νικηφόρος Βελτάκτος, το γράμμα της ενανθρώπιδας μου, ότι παρότι την ασθένει, επιμένω ακόμα πως ο κόσμος είναι όμορφος. Γι' αυτό λοιπόν, τον άλλο τρόπο ζωής, ετοιμάζουμε μία ημερίδα αυτότος άνθρωπος της Δύο Δεκαινηρίου και θα γνήσουμε και όλα αυτά τα πράγματα. Και τόσο από τις θεραπευτικές παρεμβάσεις, τις φαρμακευτικές, τι άλλο μπορεί να τη συμποίησε ο άνθρωπος, τη μουσική, το χορό, την άσκηση και το θέατρο. Και το πολύ ωραίο σε αυτήν την ιδιόση, που είναι πολύ πρωτοποριακό, είναι ότι μια ασθενής μας, η Βερόνικα Πουστόριο, που έλεγε πρόεδρος των ασθενών με πολλά περισκλήμηση από την καστολιά, φοιτήτρια της νομικής, συγκυμονούσα τώρα στον όπλο της κλίσης, της κοιοφορίας, της συγκυμνωσύνης, έχει γράψει ένα πολύ ωραίο το λιμπείο, η Σκυρή Κυρία Κάλα. Το έδωσο θα παρουσιαστεί μετά τη μημερίδα. Θα το παίξουμε πια από το άκρως οριστικό. Η Αδυγηρό, η κυρία Αδυγηρό Αποστολίου, είναι αυτή που έχει συνοθετήσει το θέμα. Είναι ένα απληκτικό έργο, διότι το είδα στην φορά μου από πριν χθες και σας καλώ να έρθείτε. Δεν ξέρω εάν πολλά είπαν στο θέατρο, γιατί πάντα γεννίζει τα θέατρα των Μοσοκομείων Παγιωργίου. Εκεί ήταν εμείς, στις 10 η ώρα το πρωί ήταν η εκδήλωση. Ήταν ηλεκτρολόγοι και ηλεκτρονικοί, οι οποίοι στην αρχή μου λέγανε, «Αχ, πώς θα με ανταφερθούμε, δεν θα ήθελα να πείσω, γιατί έπρεπε να κάνω πρώμα τα παιδιά». Και μετά και τους τέσσερις, τους είδα, σε τελευταία καθίσματα, τα κλέβε. Εγώ έλαψα πολύ, βέβαια, γιατί είναι κουρύο δυστροπημένος το θέμα των ασθενών από την σκληξή. Και πραγματικά συγκινόμουν ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι γράφουν. Υπάρχουν ασθενείς οι οποίοι έχουν κυνηγή συγγραφής. Πέρσι είχα διαβάσει ένα πολύ ωραίο βιβλίο, που μοιάζεται μία άλλη, η οποία έγραψε ένα ωραίο βιβλίο. «Κανένας πίνος δεν σταματάει όταν κελαγηθούν τα ιδόνια». Δεν σημαίνει, δηλαδή, ότι όταν δεν μπορεί κανείς να τραγουδήσει σαν τα ιδόνια, δεν μπορεί να είναι και σπίτιος. Αυτά λοιπόν είχα να σας πω. Έχω τελειώσει το βιβλίο μου. Νομίζω ότι είναι ένα περιγραμματισμό σου και θέλω να συμπερασματικά να πω. Η νόσος παλέπεται. Η νόσος μπορεί να την διαχειριστεί κανείς. Με την βοήθεια των γιατρών, με την βοήθεια των καταλήνων κέντρων που υπάρχουν σήμερα, αλλά και με την ίδια βοήθεια για τον ίδιο τον εαυτό, να την αυτοδιαχειριστεί την νόσο. Η νόσος παίρνει αθανατηφόρος, η νόσος είναι κομμάτι της ζωής και πάντα λέω όμως τους ασθενείς είναι το εξής. Να γίνετε καβαλάριθες και να ευκαιριστείτε πάνω στην ερώστια. Να μη σας πάρει από κάτω. Εσείς θα κυβερνήσετε το αγώνα. Όχι αυτή η ερώστια. Είναι μικρότερη για τους σας. Για αυτό υπάρχει δυνατότητα να διαχειριστούμε κάθε ερώστια ασθένεια. Σίγουρα υπάρχει περίοδος της προσαρμογής με την ανακοίνωση της ερώστιας, αλλά η νόσος παλεύεται. Και όσο παλεύει ο ίδιος ο άνθρωπος, τόσο μεγαλουργεί και έχει τη δυνατότητα να μεγαλουργήσει. Γιατί ο κόσμος δεν σταματάει να είναι όμορφος, ανεξάρνετα από τη φάση ο καθένας. Ευχαριστώ. Ευχαριστούμε πολύ την κυρία Τελετζή για πράγματι την ενδιαφέρουσα και με απλό και παραστατικό τρόπο, κατανοητό τρόπο, παρουσίαση της πολλαπλής πλήρησης, της συνορζωθής, της σκήρησης καταπλάκας. Δεν ήταν μια έτσι ξεχωριστή παρουσία, κύριε Δήμαρχε, έτσι η απόψη. Ξέρετε, η κυρία Τελετζή, εκτός από τον νοσοκομιακό χώρο στον οποίο καθημερινά βρίσκεται και ασχολείται, εκτός από νοσοκομιακά, ασχολείται ως συγκίδρια σε κύκλους μελέτης της Αγίας Γραφής, τακτικότατα, και επίσης είναι κυβείτρια. Αυτό δε συμβεί λίγο στο να μας παρουσιάσει κάπου ζεωρητικά την εισήγηση και όχι με, ξέρω, σαν μια ξερή ιατρική διάλεξη. Νομίζω και απευθυνώνουμε σε εσάς και δήμαρχε ότι θα πρέπει να απευθύνετε να χαιρετισμώ και στην Συντρία, γιατί πρωτεκαϊδίες, νομίζω, βρισκόσαστε μαζί σε κάποια νοσοκομιακή μονάδα, αλλά και στο κοινό. Είχαμε πολλά χρόνια να δείχνουμε τον Πετώπι Μορφό σε μια άλλη γύρωση, την οποία είχε γυρίσει η Τερία. Και τον ευχαριστώ που ήταν εδώ πέρα, τελματικά. Καλησπέρα σας. Όντως, είναι η δεύτερη φορά που ανταμόνω με την κυρία Τερεζή. Η προηγούμενη πριν από δέκα χρόνια, πότε είχα 45, προκάλεσε τόσο, ώστε να πω, να ασχοληθώ με την ιατρική. Μυστικός, όμως, οι συνθήκες και οι καταστάσεις με οδήγησαν στο να παρακολουθώ τα ιατρικά θέματα μόνο διαδικτυακρά. Βλέπετε ότι αυτή, έτσι, η σύγχρονη, θα λέγα, ασθενία, γιατί πριν από λίγες δέκα αιτίες άρχισε να παρακολουθεί και συστηματικά. Με πόσο συνεστηματικό τρόπο την παρουσίασε η κυρία Τερεζή. Όλοι οι ιατροί, φυσικά, ας πούμε, λειτούργημα, αν, ας πούμε, ακούγαμε έναν ορθοπαιδικό, κράφς, μούτσ, κόμπο, κογκαλακί, πάρε και έναν κυδαιμόνα ή μια πατερίτσα και πορέψουν τώρα, τελώς πάντων, η αποθεραπεία. Αυτή η νόσος, όντως, εκτός από το καθαρά ιατρικό κομμάτι, τη φυσιολογία της, δηλαδή, δηλαδή ότι έχει στοιχεία ψυχολογίας, χρειάζεται μια προσωπική επαφή με τον ασθενή, χρειάζεται υποστήριξη. Και νομίζω ότι η κυρία Τερεζή, από τα λίγα που ξέρω, γιατί δεν μπορώ να τα ξέρω όλα, έχει βοηθήσει πάρα πολύ ο κόσμος, σύνδημότες μας και την ευχαριστούμε πολύ για αυτό. Ας τα ευχαριστούμε. Σας ευχαριστούμε, κύριε Δήμαρχη. Να παρακαλήσω και τον κ. Κάτσου, τον Πρόεδρο της Ιστορικής Λαουγραφικής Εταιρίες, να απευθύνει και αυτό σε ένα χαιρετισμό. Συνδιοργανατές Ιστορική Λαουγραφική Εταιρεία και Δήμος Πέλας, της ΔΙΚΕΠΑ. Εκμερωστής Ιστορικής Ιστορικής Λαουγραφικής Εταιρείας Γεννησών, ο Φίλιππος. Σας ευχαριστούμε, κύριε Βερετζή, για την αποδοχή της πρόσκλησης και την παρουσία σας σήμερα εδώ. Μας παρουσιάσατε ένα πολύ σημαντικό ιατρικό θέμα που απασχολεί πολλούς συμπατριώδες μας. Και κράτησα ένα κομμάτι αυτό που είπατε και με ενδικοσίασε, ότι βετειώνει την ποιότητα ζωής του αστερνούς η σωματική αλλά και η πνευματική άσκηση, όπου εκεί εντάσσεται εκτός από το διάβασμα και την προσευχή. Και είναι κάτι σημανικό, νομίζω, και εγώ συμφωνώ, δεν το αποδέχομαι. Αναφερθήκατε σε θεραπείες παρμαρκευτικές για αντιμετώπιση της φρεγμονής και του εκφυλισμού των κυτάρων. Αναφέρετε κάποτε στιγμή και στην επαναμιελίνωση. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να έχουμε μια πλήρια αποκατάσταση του αστερνούς σε κάποια χρονική περίοδο ή απλά να βελτιώσουμε, να σταθεροποιήσουμε την κατάσταση. Ξέρω κάποιες περιπτώσεις ανθρώπων που έδωραν για χρόνια πολλά, θα έλεγα, είχαν συντώματα με βραδία εξέλιξη, ξαφνικά, σε ένα χρόνο, νομίζω, ή σε ένανιση, είχε μια ραγδαία εξέλιξη νόσους αυτοί. Και, ένα τελευταίο, συζητάμε πολλές φορές εδώ και λέμε ότι υπάρχει έξαξη στην περιοχή μας της ασθένειας αυτής. Έχει γίνει κάποια μελέτη έτσι... Επί τη βιολογική. Επί τη βιολογική, ναι. Ευχαριστώ πολύ. Να είστε καλά, κύριε Πρόεδρε. Στο πρώτο, ότι ίσως δεν το έφτιαξε πολύ, ότι υπάρχουν διάφορες ομορφές ομορφιστίες. Δεν είναι ένα κομμάτι. Είναι μια δεξαμινή. Και πιστεύω, και δεν το πιστεύω μόνο εγώ, το πιστεύει όλη η επιστημονική κοινότητα, ότι από αυτές τις μορφές κάποιες θα ξεχωριστούν γιατί τα είναι ιδιαίτερα νοσήματα. Όπως μέχρι τώρα έχουν ξεχωριστεί, όπως η νευρομυγελίτηδα, που ήταν μια αβαρκιά μορφή της πολλοκλησίας κλείσης, ένα κομμάτι, μέχρι τώρα το θεωρούσαμε από δέκα χρόνια μορφής κλείσης. Δεν είναι όμως πολλοκλησία κλείσης, είναι κάτι άλλο. Και συνεχώς και συνεχώς, γένουν και λούγες οντόλητες από αυτή τη μεγάλη δεξαμινή, οι οποίες ξεχωρίζουν σαν ξεχωριστά πλέον κομμάτια με διαφορετική θεραπεία. Έγινε αυτό. Ένα δεύτερο. Και απνείται οι πολλοκλησίες κλείσεις, όλες οι μορφές δεν είναι οι ίδιες. Για αυτό και σας είπα, μια πνευμονία πεθαίνει, μια πνευμονία περνάει στο πόδι. Υπάρχουν μορφές πολλοκλησίες κλείσεις, οι οποίες είναι πάρα πολύ καλές. Πότε ο άνθρωπος κάνει μια όση, κάνει μετά από δέκα χρόνια, μετά από δέκα πέντε χρόνια και λοιπά. Υπάρχουν όμως και μορφές, οι οποίες ξεκινούν πολύ δύσκολα. Αυτές είναι γύρω στο 10%. Και οι οποίες επιθυμόνται πολύ γλυκόρα. Τα φάρμακά τι κάνουν. Δεν θεραπεύουν τις ίδιες αυτές οι βλάβες που έχουν δημιουργηθεί. Τα φάρμακά τα οποία δίνουν προσπαθούν να προλάβουν τις καινούργιες βλάβες. Σήμερα όμως δεν έχουμε φάρμακες για την επαναμιελίνωση. Γίνονται πολλές πειραματικές συνελεύθεες, αλλά δεν έχουμε κανένα φάρμακο που να φέρνει την επαναμιελίνωση. Όμως, έχει βρεθεί σε κάποιους ασθέντες και σε πειράμματα και σε ανθρώπους, ότι ο ίδιος ο οργανισμός έχει τη δυνατότητα να επιφέρει την επαναμιελίνωση. Πώς γίνεται αυτό δεν τους ξέρει μόνο στις παράγματα. Έχει βρεθεί ότι υπάρχουν κάποιες πρωτείνες, κάποιοι δρόμοι διοχημικοί και βιολογικοί, που ευνοούν την επαναμιελίνωση. Αλλά δεν ξέρουμε στο τέλος, γιατί αν το βρίσκαμε θα βρίσκαμε και την τέλεια θεραπεία της ασθένειας. Η ασθένεια, όπως και όλες οι αυτοάνωσες νόσοι, εξαρτάται από ένα πολύ βασικό παράγματο, από τον ίδιο τον άνθρωπο που την έχει. Όπως παραδείγονται κάποιοι ζαχαρότες διαβίδες. Ο Νέμικος. Όπως είναι και ο αριθματόδης Κίκος. Όπως είναι οι σποντιλαόρ προπάθειες κάποιες αυτοάνωσες νοσήματα. Όπως είναι κάποια αυτοάνωσες νοσήματα των οφανών. Οπλικές νευρικίδες, οι οποίες είναι μόνο τα όνομα των οφανών. Εξαρτάται δηλαδή από τον ίδιο τον οργανισμό. Ποιο είναι αυτό το παράγματο, το υπόβαθο του οργανισμού, ο οποίος έχει την ανάλογη ασθένεια. Επομένως, έχει υπάρχει πάρα πολύ μεγάλο από δύο ακόμη έρευνας. Το ευχάριζουν ότι γίνεται έρευνα και δεν σταματάει. Και σήμερα ξέρουμε αυτά που λένε, αύριο μπορούν ξανά πολύ περισσότερα. Σήμερα ξέρουμε 10 πράγματα και αύριο μπορούν ξανά 100. Και αύριο μπορεί μια πραγματική αναφάνεια, όπου το προηγούμενο θα καταλήξει και θα ξαναδείτε αυτό είναι το παράγματο που το βρήκαμε. Τα φάρματα όμως η θεραπεία. Εκείνο που έχει όμως να κάνει ασθενής, που έχει τη νόσο και οτιδήποτε νόσο, είναι να μην καθυπλωθεί γιατί έχω τη νόσο ή μάγους τους. Τελείωσε. Όχι. Έχω τη νόσο και η νόσος είναι μικρότερη από μέσα. Παράδειγμα. Δεν σταματώ να ζω. Ό,τι και να έχω. Δεν σταματώ να υπάρχω. Αυτό είναι το βασικότερο μηνύμα που πρέπει να περάσουμε σ' όλους αυτούς και σ' όλους μας δηλαδή. Ό,τι συνεχίζουμε και ζούμε, συνεχίζουμε και παλεύουμε, συνεχίζουμε και εργαζόμαστε, συνεχίζουμε και παράδομα, συνεχίζουμε και υπάρχουμε. Και με όλα τα δεδομένα συνεχίζουμε, συνεχίζουμε και ζούμε. Και ζούμε σήμερα ως άνθρωποι. Γιατί το άλλο είναι την απογοήτευση. Έχω τελειώσει, το καθυλώσαμε, δεν κουνιέμαι, δεν λυγιέμαι και δεν δώσαμε. Δεν είναι εις τα πράγματα. Ή έχουμε εμείς τη δυνατότητα με όποιαδήποτε άσκηση, μορφή άσκησης, με οποιοδήποτε τρόπο που μπορούμε να βρούμε. Γιατί? Εδώ υπάρχουν παραδείγματα, παγκόσμια πλέον, ότι άνθρωποι δεν έχετε ακούσει το τροφέδρο το θέμα. Και πάμε γενικότερα. Για τον μισό άνθρωπο, ο οποίος έχει κάνει σε όλη την κόσμο τα καταστήματα που είναι χάφκωρα, μάρκετς, όπου οι τιμές είναι μισές από ό,τι κάνουν τα καταστήματα. Δεν είναι σκηνές. Ο οποίος, ό,τι θα κάνει τόσο, κομμένα είναι τα πόδια του. Ο μισός άνθρωπος το λένε. Και αυτός έχει δημιουργήσει μια σειρά, μια σειρά καταστημάτων, άπειλοι και μάλιστα αρκεί σε μισή την ώρα, γιατί είναι μισός άνθρωπος. Πες αμάξε. Δεν είπα ότι εγώ δεν έχω πόδια. Δεν μπορώ να περπατήσω. Δεν είπα ξέρεις εγώ σταματώ τη ζωή. Εγώ λέει θα αρκήσω τη ζωή από τώρα. Και εσύ να τη δημιουργείς. Επομένως, μπορεί ένας άνθρωπος να έχει τα δύο τα πόδια του και να κάνει τίποτα. Έστω να μην έχει κανένα πόδι και να κάνει πάρα πολλά πράγματα. Να περπατάει και να σκέφτεται στην επιτυχία του. Ναι. Βεβαίως. Και να τη δημιουργεί. Και να δίνει. Και να δίνεται. Και να του δίνουν μια άλλη. Πάρε και πάρα πολλά, όταν ένας έχει ένα πρόβλημα και είναι μίζερος και κακόμυνος και όχι. Δεν της οδηγείται να το ανταβουδώσει στο μας. Ενώ υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι μπορεί να είναι καθυρωμένοι στο κρεβάτι και μόνο έναν πρόσωπο και ένα χαμόγελο να έχουν και δεν σκέφτεται σε ότι έχουν αναπηρία από το νερό και κάτω. Γιατί? Γιατί η έκφρασή τους, η θαλά τους, το γέλιο τους, η κοινωνία τους ή η επικοινωνία τους είναι αυτό που είναι ο άνθρωπος, αυτό είμαστε, η ψυχή μας είναι. Είναι μεγαλείο άνθρωπος. Πάνω στο θέμα αυτό, εδώ έχει ελώνα η οποία ζήπε πολλά χρόνια, το κακογείτι του που βάζει σε όλη τη ζωή. Άρα εμείς θα μπορούμε να υπομοινάμε λίγο αν, διότι στηλάχιστον μας έρθει μια τέτοια κατάσταση. Εγώ προσωπικά σε κανένα στιγμή, σε κανένα στιγμή, δεν θέλω να κάνω υπομονή, αλήθεια σου το λέω. Σε κανένα στιγμή μου, δεν θέλω να κάνω υπομονή. Γιατί? Γιατί είναι πολύ δύσκολο κάτι. Είναι πολύ γρήγορος ο στενής, έχει γρήγορος ο στενής. Εσείς λέει, άμα ήσασταν 25 χρονών καλυπλωμένος, θα έκανα την υπομονή μου. Ναι, εξω από το χωρό. Ναι, έξω από το χωρό. Ξέρετε όμως, τι λέω. Ότι να παλέψει. Να μην κάνει υπομονή, γιατί θα είναι υποθετικό πράγμα. Να κάνει υπομονή. Να παλέψει. Να τελειώσει τη σχολή του, να τελειώσει μια δεύτερη σχολή. Να δημιουργήσει. Να κάνει ό,τι μπορεί. Να προχωρήσει. Να μην σταματήσει να ζει. Με κάθε τιμή. Με κάθε τιμή. Να πάμε στις ερωτήσεις. Ναι, ο κ. Ροαγίδης, Χριστάκης, ο παλιός, ο πρώην πρόεδρος της Ιστορικής Λαογραφικής Εταιρείας. Έχετε τον λόγο. Χριστάκης ευγνούσε από εγώ. Το μισό άνθρωπο που είπατε, έναν άνθρωπο εξής, στη δεκαετία του 60' και του 70', στις παρελάσεις 25' Μαρτίου και 28', πάντοτε έμεινε μπροστά ένας αξιωματικός με κομμένα τα πόδια του απογραφητικά του. Και παρήλαβε πολύ πιο καλύτερα από εκείνους που είχαν και τα δύο πόδια. Και μου έκανε ιδιαίκρα εντύπωση τώρα που ήμουνα νέα ως στη νεαρή ηλικία. Άρα αυτό που λέτε ακριβώς έχει πολύ μεγάλη πέραση. Δηλαδή το να πιστεύει καλύτερα στο νεαρό του και να πολεμάει. Εκείνο που θα ήθελα να πω, κ. Ροαγίδη, είναι το εξής. Ότι μέχρι να αρχίσεις να μιλήσεις, όταν άκουγα ότι αυτός έχει στρίσει καταπλάκια σε τρεμή καρδιά μου. Και λοιπόν πολύ. Αλλά τώρα βλέπω ότι με δώσατε ένα δωράκι στιγμές ασιοδοξίας ότι καλύτερα μπορεί να το πολεμήσει αυτό το πράγμα. Και δεν ξέρω αν όταν με αναγκάσεις και σαν τώρα να το πολεμήσουν κάτι καλύτερο. Θα ήθελα να πω τα εξής. Είπατε να αποφεύγουμε τριόραση, μήπως το ίδιο και για το κομπιούταρ και για το Άμλερ και για το χειρινό τηλέφωνο. Κι ο δικό μου μάθημα δεν ήταν αυτό. Τι διάλεξη. Απλώς θέλω να πω να μην καθυλωνόμαστε και τα σχήματα τα οποία πλέον έχουν εμπιστεύει την καθημερινή μας ζωή, με οτιδήποτε τρόπο, με αυτά που λέτε τελος πάντων, μόλις η ηλεκτρονική παιδεία εντός της επολικών, νομίζω ότι ή θα φτιάξει και φτιάχνει διευρωτικούς ανθρώπους, διευρωτικό είδος ανθρώπων. Εντάξει, αυτό είναι πολύ μεγάλο θέμα. Εγώ φρος το ανέφερα για να μην καθυλώνω εμείς άνθρωποι σ' όλα αυτά. Ναι, κύριε Ξάκη. Ένα άλλο που ήθελα να πω να πείτε εσείς, ότι παραπίσια άνθρωστα σύμματα, μπορούμε να τα κολληβούμε με τον ίδιο τρόπο που είπαμε. Όλα τα αυτό άνθρωψε, ποιο είναι στις ασθένειες και τον καρκίνο. Αλληλουσιακά είναι τα αρνητικά, ποιο είναι το σπαντέπρο, πώς θα τα εξαντρώνουμε. Δεν λέγεται αυτό άνθρωψε, εσύ σε λόγω εκφύλησης είναι τα αρνητικά σου. Υπάρχουν παιδιά τα οποία είναι με αρνητικές αυτοάνωστες, που δεν μπορούν να τα κολληβούν. Αυτά είναι τα αυτοάνωστα, λόγω εκφύλησης όλη η πολλά μου, και εγώ κουνάω. Ναι, βεβαίως. Εγώ μπορώ να τα φέρω τη μητέρα μου, η οποία είναι ο κοντέξικος, που κοινάζεται κάθε μέρα και δύο φορές πάει μοναστήριο. Και η οποία είναι μοναστήριος. Εσύ σίγουρα και ο κοντέξικος είναι ο κοντέξικος. Όχι, δεν πρέπει μόνο να είναι κοντέξικος. Λοιπόν, άλλη ερώτηση αν υπάρχει. Έχω εικάνες ερωτήσεις. Σε κάποια στιγμή εδείξατε έναν κάρτι και παρατήρησα ότι η ασθένεια αυτή κυρίως υπάρχει στα αυτονιτισμένα κράτη και όλοι τον έχουν κεντρικό κόλλο. Τι συμβαίνει? Απλώς έχουν γίνει μελέτες από την Αφρική και από την Ασία. Και επίσης υπάρχουν πάρα πολλές διαφορετικές φορτές στην ίκη. Συγχαρηστήσουμε από αυτή την έδρα το εσφαιρινό ίκιο γιανιτσών που τακτικά η αδερφή μας κάνει την επίσκεψη και παρακολουθεί τις εκκληρώσεις του Ανοιχτού Λαϊκού Πανεπιστημίου. Και λόγω αντικειμένου απόψε το αναφέρο επίσης παρουσιαίνει και η πρόσωπος της Πρόεδρος Επισημισίας του Συγκόμπου Φύλων του Μεσοκομμίου. Επίσης να σας ενημερώσω και αν έχουμε σήμερα την κυρία Δερετζή εδώ σε αυτό συνετέλεσε η κυρία Μαρία Ικωνόου η οποία είναι και μέλος στην επιτροπή του Ανοιχτού Λαϊκού Πανεπιστημίου και εγώ προσωπικά σαν υπεύθυνος του Ανοιχτού Λαϊκού Πανεπιστημίου φύλω να την ευχαριστήσω. Και να πάμε στην επόμενη ερώτηση που είδαμε στο βάθος ένα χέρι η Λατουσκάνο, η αδερφή της κυρίας Ικωνόου. Και το μυαλό, προσπάρχει και το μικρό, δηλαδή το καστατεσμό. Όχι, απλώς υπάρχει συσχέτιση. Δηλαδή τα μπακτήρια τα οποία κυκλοφορούνε στο βασιλετικό μας και τα οποία είναι άπειρα, δισεκατομμύρια, φαίνεται ότι έχουν μια μολιακή ομοιότητα με τη μυαιρήνη πάνω στον εγκέφανο. Σε αυτό γίνονται πάρα πολλές μελέτες. Δεν έχει τελειώσει όλη η έρευνα. Εμείς με τον Παθαδικού Τυριγκή και τον Κύριο Κουντουρά είχαμε κάνει από τις πρώτες ανακοινώσεις για τον διάλογο που παίζεται ανάμεσα στον μεγάλο και στον μικρόν εγκέφανο. Και σήμερα υπάρχουν πάρα πολλές πραγματικές που λύπνουν στο εξωτερικό, στο κέντρο του εξωτερικού, για να βρουν τη συσχέτιση υπάρχει. Πάντως το εξωτερικό παίζει πάρα πολύ μεγάλο ρόλο αυτό που λέει και ο Ιπποκράτης. Όλοι οι νόσοι ξεκινούν λέει από τη Μαύρη Ήπειρο. Εκεί και εκεί υπάρχει ο θάνατος. Δεν έχει τελειώσει η έρευνα για τα δικά αποτελέσματα. Απλώς το ανέβαινε γιατί είναι κάποιες μελέτες οι οποίες έχουν προοπτική και μέλλον. Κάθισε. Είναι ο κ. Σιγενίδης, είναι τρακτικός, τώρα υπόκανη πιστήμη εδώ, και πάντα έχει έλεξη. Μπράβο, συγχαρητή. Συναιρώτηση. Πολύ σοφά, πολύ σοφά ότι το σώμα είναι ο νόος της ψυχής. Και μέσα εκεί γεννιέται τώρα, μέσα από τη συμφωνία μου, συμφωνώ απόλυτα, η απορία. Ποια είναι η σύγχρονη ασθένεια της επόμενης ημέρας. Άλλο λέει δηλαδή, που ξεκινά αφήνουμε την εξυπτήρηση καταπλάκας και προγράμματα. Ποια είναι η επόμενη μάστιγα. Έχετε λάβει κάτι που υποψιάζεστε μέσα από την προσπάθειά σας να θεραπεύσετε έναν ασθενήτη. Για την φαρούσα ομιλία που κάνατε μετά της εποχής της καταπλάκας. Και συγκουσάτε αυτήν να δείτε μια αρρωστημένη ψυχή, που αλλά έχει κι άλλους άνθρωποι που τότε δεν έχει καμία απολύπωση. Να απαντήσει, να απαντήσει. Δεν κατάλαβα την ερώτηση. Η ερώτηση είναι ότι ο άνθρωπος ο οποίος πάσχει και συγνώζει να πάσχει ψυχη του. Αυτό μπορεί να πάσχει. Κάποιος άνθρωπος ο οποίος περπακάει και με τα 4 και με τα 6, εγώ θεωρώ πιστεύω ότι περπακάει το μυαλό του. Κανένας δεν αγοράσει την ασκάνεια, του ήρθε και παλέψει. Βλέπουμε τη μάχη, γιατί η ζωή σημαίνει μία μάχη, όταν εγώ μάθω, εγώ βρίσκομαι υποτάστατη από τη χέρι. Ήθελα να πω την ερώτηση συγκεκριμένη. Εάν στη προσπάθειά σας θα θεραπεύσετε ένα ασθενή, όταν αναφέρετε στην ιστορία της κατάλληλας, δεν μπορώ να το πω, γιατί δεν έχω πει. Ναι, δεν πειράζει. Αυτό που θα αποστολίσει η ιατρική κοινότητα, αύριο. Ποια είναι η αρρώστια σας, έρχονται να την πω. Ποια είναι η αρρώστια σας, έρχονται να την πω. Πάρα πολλές. Πάρα πολλές. Πάρα πολλές. Ωραία, το πάτησε. Άλλη ερώτηση είναι... Εκτυπικά, ευκαιριά με υπάρχει, είναι η ασέλλεια και σαν κομπολία. Και σύγχρον για σένα είναι η ασέλλεια που προσπάρει τη βρήτη, θα δούμε λίγο. Είναι η εποχή. Η επόμενη ερώτηση. Ναι, εκεί. Υπάρχουν κάποιες γεκτημένες συντώματα που θα μας οδηγήσουνε, που έχουν ασέλλεια. Ναι, τα συντώματα πρέπει να διαλυγούν, να είναι οι ίδιες και να διαλυγούν πάνω από 48 ώρες. Και τι ακρίβει. Μπορεί να είναι ενδιάσματα, μπορεί να είναι αντικειμενική αδυναμία, μπορεί να είναι αδυναμία το να μπαίνει καλά το ένα τομάτι κυρίως, μπορεί να είναι αμυσολοπία μερικές χωρές, αλλά αυτά πρέπει να διαλυγούν πάνω από 48 ώρες συνέχεια. Αλλά ένα τέτοιο σύμπτωμα μπορεί να είναι, σύγχρον και πολλά άλλα σημάδια. Όταν συμβαίνουν, δεν σημαίνει ότι έχουν σκλήρισει. Αν συνεχίζουν και υπάρχουν πάνω από 48 ώρες, τότε επισκεφτόμαστε έναν γιατρό, ο οποίος πρέπει να βγει αντικειμενικά, όταν μας εξετάσει ότι αυτό το σύμπτωμα το οποίο βλέπω, έχει αντικειμενικά πρίμενα. Από εκεί και πέρα, θα μπήρθει ο άνθρωπος σε μια βουτήλα, σε κάποια συγκεκριμένα συγκεκριμένα συζητήσεις και να συζητήσει κάποια πράγματα. Εγώ σας συγχαίρω για την προσπάθεια αυτή, για να σας συγχαίρω. Και το Δήμακο και το Διοικητικό Συμβουλείο, που κάνουν τέτοιες εκδηλώσεις. Και είναι καλά να τις παρακολουθείτε. Γιατί όποιος και, έρχεται ο μιλητής για να μιλήσει. Έχει να δώσει κάτι, κυνητοποιεί τον νεαρό του ανθρώπου, ασκείται, μαθαίνει. Είναι πάρα πολύ βασικό, τώρα υπάρχουν αυτές εκδηλώσεις στις πόλεις μας. Είναι μεγάλη ευλυτία, νομίζω, παρό το μόνο που ο ανθρώπιος τον της αγκαλώσουν. Σας ευχαριστώ και την τιμή και τη θάλασσα να καλέσετες όλους. |
