| Εργαστηριακή άσκηση 3: Υπόσχεσαι, κύριέ μου, να μιλήσω με τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Υπόσχεσαι, κύριέ μου, να μιλήσω με τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Υπόσχεσαι, κύριέ μου, να μιλήσω με τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Υπόσχεσαι, κύριέ μου, να μιλήσω με τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Σήμερα, λοιπόν, έχουμε μια πειραματική διαδικασία, η οποία θα είναι λίγο πολύ επιβεβαιωτική από τα πράγματα που γνωρίζετε ήδη από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Θα μιλήσουμε για την οξύδιος και την αναγωγή. Η αναγωγή είναι μια χημική διαδικασία, την οποία ο άνθρωπος την πραγματοποιούσε από πολύ παλιά, συνήθως, όμως, χωρίς να ξέρει και χωρίς να καταλαβαίνει τι κάνει, δουλεύοντας με την εμπειρία. Αναγωγή, μην ξεχνάτε, είναι το τελευταίο στάδιο που βάζω, βρίσκω κάποιες κοτρονίτσες, τις σπάζω, καταρχήν, σε μικρά κομματάκια, διώχνω αυτά τα κομματάκια που η εμπειρία μου έδειξε ότι δεν μου βγάζουν υλικό, επειδή το πρώτο από τα μέταλα που μπορέσε και χρησιμοποιήθηκε και δουλεύτηκε με αυτόν τον τρόπο ήταν ο χαλκός, έγινε κατανοητό ότι εκείνα τα κομμάτια της πέτρας που ήταν πράσινα, που ήταν γαλάζι, εκείνα βγάζανε μέταλο. Συμμαζεύω λοιπόν το υλικό μου, αυτό λέγεται μπλουτισμός, διώχνω το υπόλοιπο πράγμα, το οποίο μου είναι λίγο πολύ άσχεστο, και από εκεί που έβγαλα έναν τόνο υλικό, μένω με 200 κιλά, τα οποία όμως έχουν πολύ περισσότερη υπερεκτικότητα στο μεταλόμο. Στη συνέχεια εκείνο που γίνεται είναι κάποια διαδικασία, στην οποία τελικά καταλήγω να έχω συνήθως το οξύδιο του μετάλο, εδώ το γράφω γενικά, μέταλο, οξυγόνο, βλέπετε, φροντίζω ούτε βαθμίδες οξύδους, ούτε στοιχειομετρίες, ούτε τίποτα να μπλέξω, έτσι, για τέλος, πρακτικό είναι αυτό που δείχνω. Εκείνο λοιπόν που γινόταν σε ένα τελευταίο στάδιο, ήταν μια κατεργασία, από την οποία έπαιρνα το ίδιο πράγμα, το μέταλο. Αυτή η διαδικασία λέγεται αναγωγή, επειδή είναι σαν να κάνω κάτι και αυτό το υλικό το οποίο έχω στα χέρια μου, το αναγω, το φέρνω πίσω δηλαδή, στο μέταλο το οποίο υπήρχε. Υπήρχε μέσα εκεί ένα μέταλο, κάνω εγώ μια διαδικασία σε αυτό το υλικό και παίρνω από αυτό το μέταλο, αναγω, δηλαδή όλο αυτό το υλικό, στο μέταλο το οποίο είχα. Αυτό το οποίο γινόταν συνήθως ήταν μια διαδικασία όπου χρησιμοποιούσαμε κάρβουνο. Ξύλο στην αρχή, ξυλάνθρακα, κάρβουνο κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ. Αυτή η διαδικασία λοιπόν πρακτικά ήταν γνωστή από πολύ παλιά, δόθηκε το όνομα αναγωγή, δηλαδή ανάγω αυτό το πράγμα στο μέταλο το οποίο είχε μέσα και όλα τα πράγματα πηγαίνουν καλά. για την ονομασία μερικών μετάλλων. Παραδοσιακά, λοιπόν, οι πράσινες, οι γαλάζιες, οι σκοτρονίτσες, άμα τους κάνεις εμπλουτισμό και λοιπά και λοιπά και μετά από μια τέτοια διαδικασία, στο τέλος θα σου δώσουν χαλκότ. Εντάξει. Υπάρχουν όμως και άλλα στοιχεία, των οποίων ενώσεις είναι γαλάζιες ή πράσινες. Όταν λοιπόν κάνεις όλη αυτή τη διαδικασία και καταλήξεις στο τέλος, ανοίγεις την τρύπα στο χώμα που έχεις φτιάξει στην αρχή ή ανοίγεις το φουρνάκι, το πύλινο που έχεις φτιάξει στη συνέχεια ή το μεγαλύτερο φούρνο που έχεις κάνει όταν έχει εξελιχθεί η κατάσταση και περιμένεις να βρεις χαλκότ ή δεν βρίσκεις. Τι αρχίζεις και κάνεις, βάζεις φωνές, βρίζεις, σε χτυρίζεις. «Cobalt, Cobalt», φωνάζανε οι μεταλλουργοί στην Κεντρική Ευρώπη. Cobalt είναι κάτι σαν τους καλικάνζαρους, σαν τα τέτοια τα πράγματα τα δικά μας. Τι κάνουν οι καλικάνζαροι, πηγαίνουν και κάνουν τούτο, φτύνουν στο γάλα, μαγαρίζουν το τέτοιο, σπάζουν πράγματα. Ήταν λοιπόν ένας Cobalt, Cobalt ο οποίος πήγε και έφτισε το μέταλο και δεν έβρεπε το χαλκό που ήθελε. Όταν λοιπόν ανακαλύφθηκε ότι αυτό ήταν ένα άλλο πράγμα και όχι χαλκός, πώς ονομάστηκε αυτό το άλλο πράγμα. Cobalt, Cobalt. Εντάξει, διαβόλιο και τριβόλιο και τέτοια και λόγια σχετικά θα έλεγα εμείς. Διαβόλιο, τριβόλιο, κοβάλτιο. Καλώς. Λοιπόν, έτσι το δω σχετικά με την αναβολή. Τώρα, ξεκινώντας η οργάνωση της χημίας ως επιστήμης, ένα από τα κύρια πράγματα το οποίο συνέβη ήταν, άρχισαν να δημιουργούνται θεωρίες για το τι συμβαίνει στη χημία. Μια από τις πρώτες θεωρίες στη χημία ήταν η θεωρία της κάψης. Ο Λαβοζια είναι γνωστός, κυρίως κυρότατα για το ότι τη δημιούργησε μία μοντέρνα καινούργια καλή σωστή, συναιπή, θεωρία γύρω από την κάψη. Εντάξει, κάψη λοιπόν για τον Λαβοζια είναι ακριβώς το ανάποδο πράγμα. Δηλαδή, αυτό το πράγμα. Οτιδήποτε αντιδρά με οξυγόνο και μου δίνει κάτι το οποίο ονομάζεται οξύδιο, επειδή έχει οξυγόνο μέσα, φαντάζομαι η αρχική έκφραση ήταν οξυγωνίδιο. Αλλά καταλαβαίνετε ότι ορισμένοι άνθρωποι δεν γυρνάει η γλώσσα τους για να πούμε ορισμένα πράγματα. Το οξυγωνίδιο φαίνεται αρκετά περίεργο και αρκετά μεγάλο. Συγκόπτεται λοιπόν, οξύδιο. Άρα, αυτή η διαδικασία ονομάστηκε οξύδωση. Λοιπόν, εκείνο που είναι κατανοητό είναι πώς ξεκινώ από το μετάλλο, αντιδρώ με οξυγόνο και μπορώ να πάρω κάτι που υπάρχει μέσα το μετάλλο, αλλά ενωμένο με οξυγόνο. Έχω κάνει λοιπόν μια έλωση του μετάλλου. Ένα πράγμα το οποίο μπορούμε να βάλουμε στο μυαλό μας είναι ότι το οξυγόνο μου δημιουργεί οξύδια μέσω μιας διαδικασίας που λέγεται οξύδωση. Για δείτε λοιπόν τι συνέβη ξαφνικά, έτσι σοκ, στον επιστημονικό κόσμο, όταν κάποιοι κάναν αυτή τη διαδικασία. Τι έχει γίνει εδώ πέρα? Αν τέταρτας εγώ μη, αυτό το ίδιο μέταλλο, ας πούμε, με αέριο χλώριο, το αέριο χλώριο πολύ εύκολο μπορεί να αντιδράσει, έρχεται να το ακτινοβολίσει κάποιος. Σκεκτικά εύκολα σπάζει ο δυσμός του χλωρίου, δημιουργούν ρίζες χλωρίου, οι οποίες είναι πάρα πάρα πολυτραστικές. Αν έχεις κάπου να χρησιμοποιήσεις ένα άλλας μετάλλου, η χειρότερη επιλογή είναι το χλωριούχο. Είναι βέβαιος η πιο απλή, είναι από τα πιο απλά άλλατα που υπάρχουν. Αλλά αν θες να κάνεις κάποιου σοβαρή μενέτη, η χειρότερη περίπτωση είναι να χρησιμοποιήσεις χλωριούχο άλλας. Έχεις μέσα στο διάλειμμα σου και χλώριο, οι οποίοι δεν ξέρεις πώς θα συμπεριφερθούν. Μια ένωση του μετάλλου, που προφανώς δεν βρίσκεται με τη μορφή του μετάλλου, έχω κάνει μια ένωση του στοιχείου μου, χρησιμοποιώντας όχι το οξυγόνο αλλά το χλώριο. Δεν υπάρχει μια αντίστοιχη στιγμής στις δύο διαδικασίες, υπάρχει. Άρα τι έκανα, πήρα ένα μετάλλο, αντέδρασα με κάτι και πήρα μια ένωση του μετάλλου, όπως αντίστοιχα το οξύδιο, όλο που δεν χρησιμοποιήσα οξυγόνο. Πάμε ένα βήμα παρακάτω και βλέπουμε ότι για να ξεκινήσουμε από το μετάλλο και να πάμε σε κάποιες ενώσεις του μετάλλου, δεν είναι ανάγκη να πάμε μόνο με το οξυγόνο και να φτιάξουμε το οξύδιο, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και χλώριο και να φτιάξουμε το αντίστοιχο χλωρίδιο. Πώς μπορώ εγώ να περιγράψω το οξύδιο του μετάλλου και το χλωρίδιο του μετάλλου. Υπάρχει μια απλή ιδέα. Και η ιδέα αυτή ήταν επίσης του Λαβουαζία και της παρέας του. Για εκείνους οι ανόργανες ενώσεις ήταν ενώσεις που αποτελούνταν από δύο κομμάτια, ένα θετικό και ένα αρνητικό. Ποιο είναι το θετικό και ποιο είναι το αρνητικό κομμάτι. Ας θυμηθούμε απλές βασικές λογικές. Οι ηλεκτραρνητικά πράγματα είναι για μας τα στοιχεία που είναι προς την άκρη, προς τα πέρα και προς τα πάνω στον πυλαιοδικό πίνακα. Το οξυγόνο, το φθόριο, κυρίως το χλώριο, ο δευτερεβόντος. Άρα σε ενώσεις δεν μπορείς να υποθέσεις ότι αυτά βρίσκονται σε κατάσταση που να βρίσκονται σαν κατιώντα, μάλλον σαν ανιώντα θα βρίσκονται. Αντίστοιχα τα μέταλα βρίσκονται δεξιά και κάτω στον πυλαιοδικό πίνακα. Δεν θα γίνεις καλή οδηγός. Λοιπόν, από εδώ και κάτω, από εδώ και πάνω. Άρα σε μια τέτοιου είδους ένωση είναι σχετικά απλό για μας να πούμε το θετικό κομμάτι είναι αυτό, το αρνητικό είναι αυτό. Το θετικό κομμάτι είναι αυτό, το αρνητικό είναι αυτό. Από και μετά αρχίζουμε να συγκεφθόμαστε. Χλώριο. Το χλώριο βρίσκεται για μας στην 7η ομάδα του πυλαιοδικού πίνακα. Είναι ή δεν είναι έτσι. Έχει λοιπόν 7 ηλεκτρόνια στην εξωτερική τροχιά. Η αυσταθέστητη διαμόρφωση ποια θα ήταν να αποκτήσει 8. Πώς θα αποκτήσει 8 αν πάρει ακόμα ένα ηλεκτρόνιο. Ε, λοιπόν υποθέτουμε ότι για να συγκρατηστεί αυτή η ένωση το πήρε αυτό το ένα ηλεκτρόνιο. Το πήρε αυτό το ένα ηλεκτρόνιο, συνεπώς το κάθε χλώριο έχει τυπικά ένα φορτίο μειών 1, 2 τέτοια χλώρια 2 μειών. Για να γράφω εγώ αυτή την ένωση σαν ουδέτερη, προφανώς πρέπει να υποθέσω ότι το μεταλλό μου έχει ένα τυπικό φορτίο συνδύο. Αντίστοιχα εδώ, το οξυγόνο βρίσκεται στην έκτη ομάδα. 6 ηλεκτρόνια σαν εξωτερική τροχιά, αυσταθέστητη διαμόρφωση με 8. Άρα, αν θα ήταν, θα ήταν σε μια κατάσταση με τυπικό φορτίο μειών 2. Για να γράφω εγώ την ένωση μειο ουδέτερη, σημαίνει ότι πρέπει να έχουμε συνδύο για το μεταλλό μου. Τι βλέπω εδώ πέρα, έχω γράψει δύο αντιδράσεις, στις οποίες έχω ξεκίνησει από ένα μεταλλό, και έχω καταλήξει να έχω ενώσεις του μετάλλου, όπου τυπικά λέω ότι αυτό το μεταλλό έχει χάσει δύο ηλεκτρόνια. Για μας, αυτό εδώ το συνδύο, το μειών 1, το μειών 2, λέγονται βαθμίδας οξύδοσης. Σε τι βαθμίδα οξύδοσης βρίσκεται το μεταλλό σε αυτές τις ενώσεις, σε αυτό το οξύδιο και σε αυτό το χλωρίδιο, σε βαθμίδα οξύδοσης εν δύο. Δηλαδή, υποθέτω ότι έχει χάσει δύο ηλεκτρόνια από την εξωτερική τροχιά. Σε τι βαθμίδα οξύδοσης βρίσκεται το οξυγόνο, μειών 2. Σε τι βαθμίδα οξύδοσης βρίσκεται το χλώριο, μειών 1. Έχει κερδίσει αυτό δύο ηλεκτρόνια, αυτό ένα ηλεκτρόνιο. Αυτό λοιπόν είναι ένας γενικός χοντρικός τρόπος προσέγγισης των πραγμάτων. Είναι, σκεφτείτε το έτσι κάπως, η λογιστική του πράγματος. Πόσο ηλεκτρόνια εκκρατώ στην αρχή, πόσο έπρεπε, τόσα πρέπει να έχω και εδώ πέρα κάτω. Για να έχουν σχηματιστεί όμως οι δεσμοί, πρέπει να έχουν γίνει ανακατατάξεις, μετακινήσεις ηλεκτρονίων. Δεχόμαστε λοιπόν, έτσι και αυτό είναι μια απόφαση που πήραμε, δεχόμαστε ότι σε τέτοιου ήτους ενώσεων αυτό το στοιχείο που είναι ηλεκτροθετικό έχει χάσει ηλεκτρόνια και αυτό που είναι αρνητικό έχει πάρει. Έχουμε κάνει δηλαδή μια μετακίνηση 100% των ηλεκτρονιών, από το ηλεκτροθετικό προς το ηλεκτρονιτικό κομμάτι. Προσέξτε τυπικά και πρακτικά, εκείνο που συμβαίνει είναι ότι έχουν γίνει ομοιοπολικοί δεσμοί, περισσότερο ή λιγότερο πουλωμένοι. Αλλά αυτό είναι μεγάλο μπλέξιμο. Κάνουμε μια απλή θεώρηση. Είναι ηλεκτροθετικός, χάνει ηλεκτρόνια. Είναι ηλεκτρονιτικός, παίρνει. Πόσα χάνει? Δύο. Για να είναι σταθερό η λιένωση, έτσι. Μίον δύο πρέπει να γίνει το οξυγόνο, συνδύο θα γίνει το μέταλλο. Κανένας δεν μας λέει ότι στο περιβάλλον γύρω από το μέταλλο αυτό λείπουν δύο ηλεκτρόνια. Εντάξει, είναι όμως ένα ωραίο νουμεράκι, το συνδύο, για να μου περιγράψει την βαθμίδα οξύδοσης στην οποία βρίσκεται το μέταλλο. Τώρα, λοιπόν, εμείς μπορούμε να απεμπλακούμε από αυτή την ιστορία με το οξυγόνο. Δεν μου χρειάζεται οξυγόνο για να κάνω οξύδοση. Εντάξει, γιατί τη διαδικασία οξύδοσης έχω και εδώ. Ξεκίνησα από ένα μέταλλο, το οποίο εδώ πέρα τι βαθμίδα οξύδοσης θα πρέπει να έχει τίποτα. Θα μου πείτε καμία. Εδώ πέρα έχει τα ηλεκτρόνια που έπρεπε. Συνεπώς, μηδέν. Κι εδώ μηδέν. Το μέταλλο, λοιπόν, ξεκίνησε από μία βαθμίδα οξύδοσης μηδέν και πήγε σε μία βαθμίδα οξύδοσης σε δύο, χάνοντας δύο ηλεκτρόνια. Εντάξει. Εδώ πάλι πήγε από μηδέν σε σύνδυο, χάνοντας δύο ηλεκτρόνια. Κάνοντας, λοιπόν, αυτήν εδώ την πορεία, το μέταλλο ανέβηκε στη βαθμίδα οξύδοσης από μηδέν, πήγε σε δύο. Τι έπαθε το μέταλλο εδώ πέρα, στην πάνω διαδικασία, οξυδόθηκε. Εμένα εδώ στην πάνω διαπαθέ, το ίδιο πράγμα όσον αφορά τη μετακίνηση ηλεκτρονιών. Εντάξει. Λοιπόν, εμείς τώρα που ξέρουμε αρκετά παραπάνω πράγματα από τον ΛΑΒΟΑΣΓΕ, ξέρουμε την ατομική θεωρία. Η ατομική θεωρία καταρχήν προτάθηκε μία γενιά μετά από τον ΛΑΒΟΑΣΓΕ. Δεν μπορούσε να την ξέρει αυτός, αυτός το μνήμα που μπορούσε να κάνει ήταν να κάνει ακριβείς μετρήσεις εδώ πέρα. Να μετρήσει βάρη, να προσδιορίσει τούτο, τούτο και το άλλο και να μας πει ότι ξέρετε η μάζα του τελικού προϊόντου συνώσει η μάζα των αρχικών αντιδροντών. Εντάξει. Αυτό το πράγμα μπορούσε να κάνει. Εμείς, λοιπόν, τώρα που ξέρουμε την ατομική θεωρία, έχουμε απεμπλακή από αυτό εδώ. Δεν χρειάζομαστε το οξυγόνο, δεν χρειάζομαστε κατά τα αναλογία άνθρακα για να κάνουμε αναγωγή. Όποιοδήποτε πράγμα θα μπορούσε να μας πάει από εδώ πίσω προς το μεταλλό μας, θα μπορούσε να κάνει αναγωγή του μετάλλου. Οξύδοση, ανεβαίνω στις βαθμίδες οξύδοσης, αναγωγή. Κατεβαίνω. Εντάξει. Για μας, λοιπόν, τώρα η οξύδοση δεν σημαίνει αντίδραση με οξυγόνο. Η αναγωγή δεν σημαίνει αφαίρεση οξυγόνου. Για μας, οξύδοση σημαίνει χάνω ηλεκτρόνια. Αναγωγή σημαίνει κερδίζω ηλεκτρόνια. Εντάξει. Συνεπώς, ας το σημειώσω. Αυτό εδώ είναι η οξύδοση. Και τον ερχόμαστε στο κρίσιμο σημείο. Σε αυτές εδώ τις δύο διδράσεις που έγραψα εγώ, το μεταλλό οξυδώνεται. Εντάξει. Δηλαδή χάνει ηλεκτρόνια. Τα ηλεκτρόνια που χάνουν το μεταλλό τι κάνουν? Χάνονται στο υπερπέραν, εξαφανίζονται, πέφτουν σε μια μαύρη τρύπα. Τι ακριβώς συμβαίνει? Όσον αφορά το Hollywood, άμα θέλουμε να γυρίσουμε καμιά ταινία και μαύρες τρύπες κυκλοφορούν εδώ ανάμεσά μας και ξέρω εγώ κοινώντας και την κάτι. Είναι πολύ ωραία. Στην πραγματικότητα όμως, στον κόσμο που ζούμε, το ηλεκτρόνιο που θα φύγει από εδώ θα πάει κάπου και πέρα δίπλα. Δεν πρόκειται να εξαφανιστεί ούτε να εξαηλουθεί. Εντάξει. Κάποιος θα το αρπάξει αυτό το ηλεκτρόνιο. Κάποιος θα το πάρει. Και κερδίζουν ηλεκτρόνια τι σημαίνει? Ανάγομαι. Υπόσχετε εσείς εδώ μπροστά σας κάποιον που ανάγεται καθώς το μεταλλό οξυδώνεται. Πρακτικά λοιπόν και το οξυγόνο εδώ πέρα που βρίσκεται σαν στοιχείο, πόσα ηλεκτρόνια έχει γύρω του. Όσα πρέπει. Έχει παραπάνω ή παρακάτω. Ούτε παραπάνω, ούτε παρακάτω. Άρα και εδώ θα έχει μία βαθμίδα οξύδοσης 0. Εδώ όμως έχει μία βαθμίδα οξύδοσης 0.2. Αν πάω λοιπόν από εδώ, εδώ, τι έχω κάνει. Την αντίστροφη διαδικασία. Χάνω ηλεκτρόνια εδώ πέρα, κερδίζω ηλεκτρόνια εδώ, ανεβαίνω στις βαθμίδες οξύδο Να λοιπόν και κάτι άλλο στο οποίο ελευθερωθήκαμε. Δεν μιλάμε για μία οξύδοση, για μία αναγωγή. Τώρα πια μιλάμε για το φαινόμενο της οξυδόαναγωγής. Οξυδόαναγωγή, ας το γράψω εδώ πέρα, οξυδόαναγωγή. Και στα αγγλικά και στη διεθνή ορολογία η σύντμηση των δύο εκφράσεων, reduction και oxidation, μου δίνει το το εδώ. Αν κάπου λοιπόν δείτε, εδώ θα πούμε για τις redox αντιδράσεις, τι είναι αυτό το redox, reduction και oxidation. Κολλάμε τα αρχικά από τις δύο λέξεις. Ωραία. Τώρα λοιπόν μιλάμε για οξυδόαναγωγή και έρχομαι και σας ρωτάω. Ποιος θέλει ποξιδώνεται το μέταλλο σε αυτές εδώ τις αντιδράσεις. Προφανές είναι. Εδώ πέρα θέλει το οξυγόνο και εδώ πέρα θέλει το χλόριο. Είναι για μας. Αυτό δεν το προφανές. Υπάρχει οξυγόνο, οξυδώνεται το μέταλλο. Υπάρχει χλόριο, οξυδώνεται το μέταλλο. Ποιος θέλει λοιπόν ποξιδώνεται το μέταλλο, το οξυγόνο. Για το χλόριο. Προσέξτε τώρα εδώ έχουμε ένα λεπτό σημείο, το οποίο φαντάζει να είναι πρόβλημα γραμματικής, αλλά στην ουσία είναι πρόβλημα πρακτικό. Το οξυγόνο και το χλόριο οξυδώνουν το μέταλλο. Οξυδώνω. Άρα τι ιδιότητα έχω, είμαι οξυδωτικός. Προσέχετε. Ενεργώ, οξυδώνω, είμαι οξυδωτικός. Το μέταλλο τι παθαίνει, οξυδώνεται. Αν πρόκειται να μιλήσω για το μέταλλο, με αυτούς τους όρους θα πρέπει να είναι ο οξυδωνόμενος. Οξυδωτικός σώμα λοιπόν ποιο είναι? Εκείνο το οποίο προκαλεί την οξύδωση κάποιον. Είμαι οξυδωτικός, σημαίνει προκαλώ την οξύδωση κάποιου πράγματος, εδώ πάνω από το μέταλλο. Ένα συνηθισμένο σφάλμα είναι αυτό. Τι παθαίνει το μέταλλο, οξυδώνεται. Τι σώμα είναι το μέταλλο, οξυδωνικό. Λάθος. Οξυδώνεται το μέταλλο, άρα είναι ο οξυδωνόμενος, στην περίπτωση αυτή. Οξυδωνικό σώμα λοιπόν είναι εκείνο το οποίο προκαλεί την οξύδωση κάποιου άλλου. Μα για να προκαλέσω εγώ την οξύδωση κάποιου άλλου, τι πρέπει να πάθω εγώ ίδιος. Όπως επίσης και το περίπτωση χλόριο μηδέν, μόνο σημείωνα ένα. Τι παθαίνω εγώ που προκαλώ την οξύδωση κάποιου άλλου, ανάγομαι. Εκείνο όσο κάποιος χάνει ηλεκτρόνια, εγώ για να προκαλώ την οξύδωση τα παίρνω τα ηλεκτρόνια. Συνεπώς εγώ ίδιος ανάγομαι. Το χλόριο και το οξυγόνο λοιπόν τι είναι? Σώματα που προκαλούν οξύδωση. Τα ίδια ανάγονται. Ποιος φταίει που ανάγονται το οξυγόνο και το χλόριο? Το μέταλο φταίει. Άρα το μέταλο τι είναι? Είναι σώμα που προκαλεί αναγωγή. Άρα είναι αναγωγικό. Συνεπώς έχουμε φτάσει μέχρι αυτό το σημείο. Μιλάμε για το φαινόμενο της οξυδότητας αναγωγής και αναφερόμαστε πια στη μετακίνηση ηλεκτρονίων. Για να έχω οξύδωση έχω χάσει ηλεκτρόνια, 1, 2, 3, 4 περισσότερα. Για να πάθω αναγωγή έχω κερδίσει ηλεκτρόνια, 1, 2, 3, 4. Ξέρετε κανένα οξυδοτικό σώμα? Δεν σας έλεγα πείτε μου ένα οξυδοτικό σώμα τώρα. Δεν σας έρχονταν κάτι στο μυαλό. Το υπερμεγκανικό κάλιο, για παράδειγμα, σε όξινο περιβάλλον. Ωραία. Το υπερμεγκανικό κάλιο, να το. Είναι λοιπόν οξυδοτικό σώμα. Άρα κάποιος από το υπερμεγκανικό κάλιο πρέπει να προκαλεί οξύδωση. Και για να προκαλεί οξύδωση αυτός ο κάποιος πρέπει να ανάγεται. Για να δούμε τώρα εδώ πέρα τι γίνεται. Πώς μπορούμε να βρούμε ποιος είναι αυτός που ο οποίος προκαλεί οξύδωση. Ποια είναι τα πράγματα από τα απλούστερα και ευκολότερα προς τα δυσκολότερα. Το κάλιο. Ανοίγει στα στοιχεία της πρώτης ομάδας. Είναι λοιπόν στοιχεία που βρίσκονται αριστερά-αριστερά, έχουν την προηγούμενη τροχιά συμπυρωμένη και έχουν ένα ελεκτρόνιο στη επόμενη τροχιά. Τι μπορώ να περιμένω εγώ για το κάλιο. Σχετικά εύκολα να διώξει αυτό το ελεκτρόνιο που είχε στην εξωτερική του τροχιά και να ανοίγει με την προηγούμενη συμπυρωμένη. Είναι αυτό η ευσταθέστερη δυνατή κατάσταση που μπορεί να υπάρχει. Άρα λοιπόν το κάλιο μπορεί να βρίσκεται ως κάλιο συνένα στις ενώσεις. Δεν έχει τίποτα άλλο. Και αυτό κάνει. Συνένα λοιπόν το κάλιο. Οξυγόνο. Απ' τα πιο ηλεκτρονιτικά πράγματα. Το παλιό καιρό, και μέχρι να ανακαλυφθεί το φθόριο ηκλώδηση και δικά, ήταν το πιο ηλεκτρονιτικό μπορούσε. Γι' αυτό έχει γίνει και τόσο μεγάλη δουλειά πάνω στα οξύδια των μετάνων. Άρα λοιπόν, στην έκτη ομάδα, προσπαθεί να συγκυρώσει την εξωτερική του τροχιά, με οχτώ ελεκτρόνια, συνεπώς βρίσκεται στις ενώσεις του ως μίον δύο. Έχει ένα τρομακτικό ποσοστό εμφάνισης ως μίον δύο στις ενώσεις. 99,9% κομμουνιστικό ποσοστό. Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις, στις οποίες το οξυγόνο έχει βαθμίσει το οξύδιο στις μίον ένα. Είναι κοίτες που λέγονται υπέροξύδια. Δεν είναι αυτό εδώ υπέροξύδιο. Συνεπώς μίον δύο. Για να μετρήσουμε λοιπόν τώρα το χάσιμο των ηλεκτρονιών, γιατί την ένωση την έγραψαμε έτσι. Καλειο, μαγκάνιο, οξυγόνο, τέσσερα. Ουδέτερη έτσι. Δεν γράψαμε μίον δύο στις τρία τίποτα. Ουδέτερο λέτε το μόλιο. Τέσσερα οξυγόνα από μίον δύο το καθένα. Εδώ στο οξυγόνο λοιπόν έχουν μαζευτεί οχτώ ελεκτρόνια. Ένα καλειο σιν ένα έχει φύγει από εδώ πέρα ένα ελεκτρόνιο. Μίον οχτώ εδώ πέρα σιν εδώ πέρα. Μίον εφτά. Άρα για να έχουμε γράψει την ένωση έτσι ως καλειο, μαγκάνιο, οξυγόνο, τέσσερα, από κάπου έχουν φύγει εφτά ελεκτρόνια. Από πού? Από αυτόν εδώ. Το μαγκάνιο λοιπόν τυπικά έχει μία βαθμίδα οξύδωση σιν εφτά. Πιστέψτε με είναι η μεγαλύτερη που μπορείτε να φανταστείτε ότι υπάρχει. Και πιστέψτε με επίσης δεν υπάρχει περίπτωση αν κάνουμε μια μελέτη προσεκτική και σωστή να βρούμε ότι λείπουν εφτά ελεκτρόνια από το μαγκάνιο. Θα ήταν τρελό. Αν προσπαθείς να βγαίνεις εφτά ελεκτρόνια από το μαγκάνιο το ένα μπορεί να φύγει, το δεύτερο μπορεί να φύγει, το τρίτο δύσκολα, το τέταρτο πολύ δύσκολα, από εκεί πέρα είναι τρομακτικές οι ενέργειες που χρειάζονται. Επαναβάλλον είναι μία λογιστική αυτό που κάνουμε. Εδώ φανταστείτε υπάρχουν δεσμοί του τύπου, μαγκάνιο-οξυγόνο, που επειδή το οξυγόνο είναι ηλεκτρονιτικό, η κατανομή του τροχιακού είναι κάπως έτσι. Σε πώς έχουμε ένα δέλτα πιν εδώ και ένα δέλτα συν εκεί. Εντάξει, τόσο απλά είναι τα πράγματα. Όμως η λογιστική μας τα πάει μια χαρά. Συν 7 εδώ πέρα, μειών 2 εδώ πέρα, συν 1 εδώ πέρα. Τι μπορεί να κάνει λοιπόν αυτή η ένωση του υπεραμεγκάνικου κουκαλιού. Αφού έχει ένα στοιχείο με βαθμίδα οξύδοση συν 7, επαναλαμβάνω έτσι, είναι η σύμβαση που έχουμε κάνει για το πώς με δράμε. Θα μπορούσε να κάνει κάποιες διαδικασίες και να κατέβει αυτό το στοιχείο σε βαθμίδα οξύδοσης. Τι ξέρετε εσείς ακόμα από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, από το γυμνάσιο και από το λύκειο, σας βάλαμε να γίνετε και εξισώσεις εκεί πέρα και στολίες κλπ. Το υπεραμεγκάνικο κάλλιο σε όξινο περιβάλλον είναι οξυδετικό σώμα και όταν κάνει την οξύδοση καταλήγει σε τι, σε μαγκάνιο σε τι βαθμίδα οξύδοσης, μαγκάνιο δυσθενές λέγατε. Θα καταλήξω λοιπόν να έχω μαγκάνιο σε βαθμίδα οξύδοση συν 2. Για να δείτε λοιπόν τώρα τι γίνεται, συν 7, συν 2. Μα για να κάνω αυτήν εδώ την διαδικασία τι χρειάζεται να κάνω, το μαγκάνιο τυπικά να βρει και να πάρει από κάπου πέντε ηλεκτρόνια, έτσι δεν είναι. Από το συν 7 πήγαμε στον συν 2, θέλουμε λοιπόν πέντε ηλεκτρόνια. Κάποιος πρέπει να δώσει στο μαγκάνιο πέντε ηλεκτρόνια, μα για να δώσει κάποιος θα πρέπει να χάσει τα ηλεκτρονιά του αυτά, έτσι δεν είναι. Χάνω ηλεκτρόνια σημαίνει ανεβαίνω σε βαθμίδα οξύδοσης άρα οξυδώνομαι. Λάει λοιπόν το υπαραπογκανικοκάλιον που εμφανίζει την οξυδοτική του ικανότητα με αυτόν τον περίοδο τρόπο. Από εδώ ξεκλάει και κατέληγε εδώ. Πέντε ηλεκτρόνια και φτάνουμε εδώ πέρα. Αν γράψετε την ηλεκτρονική διαμόρφωση για το μαγκάνιο, το διστενές, θα δείτε ότι είναι μία από τις εφταθείς ηλεκτρονιακές διαμορφώσεις. Έχει μισοσυμπληρωμένα τα τέτροχια κάτω. Είναι η τυπική κατάσταση που έχουν φύγει όλα τα ηλεκτρονιά της εξωτερικής τροχιάς και έχει μείνει με την προηγούμενη συμπληρωμένη. Επαναλαμβάνω, δεν είναι πραγματική κατάσταση. Δεν υπάρχει περίπτωση να γυρνούν εφτά ηλεκτρονιά από το μαγκάνιο, όμως εξυπηρετεί μια χαρά τη λογιστική μας. Καλώς. Έτσι κάπως μπορούμε να δουλέψουμε και να βρούμε τις βαθμίδες οξύδοσης στοιχείων που δεν έχουμε εμπόψει. Μας κλικνάμε από κάποια βασικά, τα στοιχεία της πρώτης, της δεύτερης ομάδας, της έβδομης, της έκτης, ειδικά αν πρόκειται και το τοξιγόνου, και προχωρούμε παρακάτω. Εντάξει. Κατωνευτόμετο εδώ. Οξύδοση, λοιπόν, και αναγωγή. Δύο φαινόμενα, τα οποία είναι ένα, αντίστροφο το ένα το άλλο. Δεν υπάρχει περίπτωση να έχω οξύδοση χωρίς να έχω αναγωγή. Προσέξτε όμως ότι εγώ κάνω μια αντίδραση και με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα. Εδώ, για παράδειγμα, με ενδιαφέρει να πάρω το οξύδο του μετάλλου. Πώς θα πήρε κράψω εγώ αυτή την αδικασία όπου οξυδώνω το μέταλλο και παίρνω το οξυδιό του. Για να οξυδώσω το μέταλλο έχω κάνει και αναγωγή του οξυγόνου. Εμένα όπως με ενδιαφέρει αυτό ή θέλω να πάρω το ανάποδο, να πάρω το μέταλλο από εδώ πέρα, θα αναγωγω το οξύδο του μετάλλου, για να κάνω την αναγωγή όμως γίνεται και κάποια οξύδοση παραπέρα. Εμένα δεν με ενδιαφέρει η αντίδραση, με ενδιαφέρει το προϊόν και ανάλογα με το προϊόν που έχω δίνω ονομασία και στην αντίδρασή μου. Και αυτή είναι η αναγωγή του οξυδιού του μετάλλου, για μένα. Τώρα ερχόμαστε σε κάτι άλλο, το οποίο επίσης το ξέρετε και το έχουμε πει αρκετές φορές. Υπάρχει πάντοτε η ανθρώπινη προδιάθεση. Η ανθρώπινη προδιάθεση λέει έχω ένα σύνολο από πράγματα για να τα κατατάξω. Πόσα μέταλα μη ξέρετε εσείς, εγώ δεν έγραψα αυτό ένα συγκεκριμένο, οποιοδήποτε μπορώ να γράψω. Αν πάρετε μπροστά τον πίνακα περιοδικότητας των στοιχείων, μέταλα είναι οι δύο ομάδες του τομέα S, από τη μια μεριά, είναι ο κεντρικός τομέας, D και F, και από το δεξί κομμάτι, που είναι τομέας P, που έχει τις εξειστήλες, άμα τραβήξουμε την κύρια διαγωνία, τα στοιχεία που είναι κάτω είναι μέταλα. Κοτρικά λοιπόν, ας πούμε 100 στοιχεία είναι μέταλα. Συνεπώς τι μη μπορώ να βάλω εκεί πέρα, 100 στοιχεία. Όλα αυτά τα μη, τα μέταλα είναι το ίδιο, τι σώματα είναι τα μέταλα, αφού εύκολα παθαίνουν οξείδωση, οξυδώνονται, αφού οξυδώνονται προκαλούν αναγωγή. Άρα είναι τα μέταλα αναγωγικά σώματα. Είναι όλα το ίδιο αναγωγικά, το πιο πιθανό όχι. Μπορώ να βάλω τα μέταλα σε μια σειρά αναγωγικής ικανότητας. Μπορεί και να μπορώ. Πώς μπορώ να το κάνω αυτό. Ένας τρόπος που φαντάζει απλώς είναι ο εξής. Φαντάζει απλώς και το λέω φαντάζει γιατί θα δείτε τώρα στη συνέχεια το πόσο περίπλοκο είναι αυτό το πράγμα που λέμε τόσο απλά. Θα πάρω ένα ποτήρι και θα βάλω εδώ πέρα ένα κομμάτι ενός μετάλλου μη. Το κάνω και έτσι για να φαίνεται ότι είναι στερεό. Και θα βάλω εδώ πέρα μέσα ένα διάλειμμα μιας ένωσης αυτού του μετάλλου, το χλωριού χουάλαστο, νυτρικό, το οποιοδήποτε θέλετε. Βλέπετε, δεν επιμένω πολύ στη βαθμή δοξίδωση, έτσι, συνένας, για να μην πλέξουμε τα πράγματα. Οπότε, εδώ στην διεπιφάνεια, και η διεπιφάνεια είναι αυτή εδώ η περιοχή, έτσι, λίγο μέσα στο διάλειμμα και πάνω στην επιφάνεια του μετάλλου μη. Έτσι, ας την κάνω κάπως διαφορετική. Εδώ, λοιπόν, σε αυτήν την διεπιφάνεια, εκείνο το οποίο μπορεί να πραγματοποιηθεί είναι μια αντίδραση αυτού του τύπου. Ισορροπία ανάμεσα στο μέταλλο και στο κατ' όλο του μετάλλου. Εδώ, δεν θα γίνει εκεί, δεν θα γίνει μέσα στο μέτρο, αλλά θα γίνει εδώ πέρα, ανάμεσα στην επιφάνεια του μετάλλου και το πρώτο στρώμα, ας πούμε, του υλικού που βρίσκεται γύρω του, αυτού του διαλείμματος. Θα υπάρχει αυτή η ισορροπία, εντάξει. Κάθε τέτοιου είδους αντίδραση συνοδεύεται και από ένα δυναμικό, μια ηλεκτροκαιρτική δύναμη, εντάξει. Πώς θα μπορούσα να μετρήσω αυτό το δυναμικό. Θα μου πείτε, σχετικά εύκολα μπορείς να το μετρήσεις, αρκεί να βάλεις ένα ηλεκτροδιάκι εδώ πάνω στο μέταλλο, ένα ηλεκτροδιάκι εδώ στη διεπιφάνεια αυτή, δηλαδή πολύ πολύ κοντά στο μέταλλο, όχι απάνω του, και να τα συνδέσεις αυτά με έναν βολτόμετρο. Θα μπορούσε λοιπόν αυτό το βολτόμετρο να μετρήσει αυτή την ηλεκτροκαιρτική δύναμη. Τη διαφορά δυναμικού ανάμεσα στη μάζο του μετάλλου και στη διεπιφάνεια, λίγο δεξιά από αυτό. Τότε, ανάλογα με το πόσο μεγαλύτερο ή μικρότερο είναι αυτό, θα μπορούσα να ξέρω πόσο περισσότερο προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά έχει πάει αυτή η ισορροβία. Πόσο περισσότερο προς τα δεξιά σημαίνει τόσο περισσότερο οξυδώνεται, όσο περισσότερο προς τα αριστερά, τόσο λιγότερο οξυδώνεται. Περισσότερο αναγκογικό, λιγότερο αναγκογικό. Αυτό, λοιπόν, φαντάζει τόσο απλό το πράγμα. Η δυσκολία είναι εξής. Πρέπει αυτή την ηλεκτροκαιρτική δύναμη κάπως να τη μαθημονομήσω, να τη μετρήσω. Τι θα είναι αυτό που θα μετρήσω. Το πιο σωστό θα ήταν να συνδέσω αυτό εδώ, το ηνηστηχείο, όπως λέγεται, με ένα άλλο ηνηστηχείο, το οποίο θα ήταν ένα γνωστό, που θα είχε μια γνωστή τιμή ηλεκτροκαιρτικής δύναμης. Και ένα τέτοιο στοιχείο έχουμε διαλέξει να είναι το στοιχείο του υδρογόνου. Φανταστείτε, υδρογόνου, κατιών υδρογόνου και ηλεκτρόνια. Πώς θα μπορούσε να πετύχω αυτό, το υδρογόνου, κατιών υδρογόνου και ηλεκτρόνια. Θα έπρεπε κάπου εδώ πέρα να έχω υδρογόνου. Αυτό, λοιπόν, γίνεται ως εξής. Αν φτιάξω ένα κομμάτι από πλατίνα σχετικά από ρόδι και φυσάω μέσα σε αυτό, διαβιβάζω αέριο υδρογόνου με αρκετή πίεση. Αν το κάνω αυτό για αρκετή ώρα, προσλωφάται υδρογόνου μέσα στους πόρους της πλατίνας και έχω εδώ πέρα ένα κομμάτι πλατίνας που έχει πολλούς πόρους και μέσα σε αυτό έχει υδρογόνου. Και έξω τι χρειάζομαι? Ένα οξύ. Α, λοιπόν, κατανοθώ και έχω ένα κομμάτι πλατίνα που είναι γεμάτο από υδρογόνου προσλωφημένο και έξω έχω συγκέντρωση κατώ των υδρογόνου ένα μη. Και εδώ, επίσης, έχω συγκέντρωση ένα μη από αυτό το διάλειμμα. Και εδώ έχω 100,000% μέταλλο, εντελώς το τέλος καθαρό, όχι 93, όχι 99, όχι 99,5%. 99,999999. Τότε, κάνοντας μια τέτοιου δουσίζευσης, θα μπορούσα να μετρήσω αυτό που χθες ήταν το σωστό δυναμικό για αυτήν εδώ την αντίδραση. Πόσο εύκολα σας φαίνεται αυτό όπως το περιγράφω. Αρρώστια. Σε ένα τέτοιο εργαστήριο σε γι' αυτό εδώ πέρα δεν θα μπορούσαμε ποτέ να το κάνουμε. Εντάξει, σε ένα εργαστήριο φυσικοχημείας που θα μπορούσαμε να έχουμε ένα κομμάτι από πορό διπλατίνα, που θα μπορούσαμε να φτιάξουμε συγκέντρωση εξώ σε ένα μη 1,000, που θα μπορούσαμε να κάνουμε ένα μη από καθαρό άλασσο εδώ πέρα, να έχουμε 100% τέτοιο μέταλλο εδώ, θα μπορούσαμε να στήσουμε αυτή εδώ πέρα. Εντάξει, να το μετρήσουμε. Και τέτοιου τους μετρήσεις έχουν γίνει. Εδώ σε ένα τέτοιο εργαστήριο, γενικής κοινίας δεν μπορούσαν να γίνονται τέτοιου τους μετρήσεις. Εντάξει. Σε πως αυτό εδώ φαντάζει απλό, αλλά δεν είναι καθόλου εύκολο να γίνει. Θα σας πω τώρα εγώ, όμως, κάτι το οποίο φαντάζει πιο περίπλοκο. Αλλά είναι απλό, απλώς, θα το να το στήσουμε και να το κάνουμε εδώ πέρα. Εντάξει. Και φαντάζει πιο περίπλοκο με την 6-9. Εδώ, εγώ, θα χρησιμοποιήσω ένα μεταλλο α, και εδώ ένα μεταλλο β. Έτσι θα κάνω, θα πάρω ένα κομμάτι από ένα μεταλλο α και θα το βυθήσω σε ένα διάλειμμα ένωσης ενός μεταλλου β. Θα μου πεις, είσαι τρελός. Τρελός, όχι απολύτως. Δείτε, όμως, τι θα μπορούσε να γίνει εδώ. Εδώ η κατάσταση όπως ξεκίνησα να την δημιουργήσω είναι μεταλλο α και κατιώντα του μεταλλου β, ισορροπία, μεταλλο ασυν και μεταλλο β. Εντάξει. Αυτή η αντίδραση, λοιπόν, είτε είναι αυθόρμητη και πραγματοποιείται προς τα δεξιά, είτε δεν είναι. Συμφωνούμε? Ένα από τα δύο μπορεί να συμβαίνει. Αυτή η αντίδραση, λοιπόν, είτε είναι αυθόρμητη προς τα δεξιά, είτε δεν είναι, άλλο είτε προς τα δεξιά. Ωραία. Ας πάρουμε το εύκολο πράγμα. Δεν είναι αυθόρμητη αυτή η αντίδραση. Τι θα πει αυτό? Ότι αυτή εδώ η κατάσταση, όπως την έχω φτιάξει, μεταλλο α και κατ. του μεταλλου β, είναι η θερμοδυναμικό σταθερότερη. Τι θα πει η θερμοδυναμικό σταθερότερη? Αυτό ακριβώς που λέει. Μια χαρά είναι τα πράγματα όπως είναι, η γενική φυσική αρχή. Άσε με ήσυχο, καλά είμαι εδώ. Βρήκα τη θερμοδυναμικό σταθερότερη κατάσταση, τις χαμηλότερες έννοιες. Αλλά τι θα παρατήρησω εγώ σε αυτή την περίπτωση? Τι θα παρατήρησω? Νάδα, που λέει και στο χωριό μου. Τίποτας. Τίποτα. Όσο και να κάθομαι να το κοιτάω, αυτή είναι θερμοδυναμικό σταθερότερη κατάσταση, δεν θα κάνω τίποτα. Άσε με εδώ μέρες, χρόνια. Εντάξει. Το καταλαβαίνετε. Βάζω λοιπόν αυτό το κομματάκι του μεταλλου μέσα στο διάλειμμα αυτού του άλλοντος και όσο και να το κοιτάω, αυτό θα παραπονεί έτσι. Γιατί? Γιατί μια χαρά είναι τα πράγματα. Τι καταλαβαίνετε εσείς από αυτό το συμπέρασμα. Η αντίδραση λοιπόν είναι μη αφθόρμητη. Η κατάσταση που έχουμε είναι αυτή. Ποιο από τα δύο μέταλα σας φαίνεται ότι είναι πιο αναγγωγικό? Το μεταλλοάλφα ή το μεταλλοβήτα? Το απαιτεί και που να ξέρω εγώ. Σκεφτείτε. Τι θα πει αναγγωγικό μέταλο? Τι θα πει αυτό είναι πιο αναγγωγικό από εκείνο? Πιο αναγγωγικό σημαίνει οξιδώνεται πιο εύκολα. Από τα δύο αυτά μέταλα ποιο σας φαίνεται ότι οξιδώνεται πιο εύκολα. Εκείνο που προτίμησε να παραμείνει οξιδωμένο. Έτσι. Άρα στην σειρά αναγγωγικής ικανότητας στο μεταλλον, τι πρέπει να γράψω. Πρέπει να γράψω ότι το μεταλλοβήτα είναι πιο μπροστά από το μεταλλοάλφα. Γιατί εκείνο που προσπαθώ να κάνω είναι να βάλω τα μέταλα σε μια σειρά αναγγωγικής ικανότητας. Από το πιο αναγγωγικό προς το λιγότερο αναγγωγικό. Έτσι δεν είναι. Είναι αυτό που είπαμε η αυθόρμητη ανθρώπινη προδιάθεση. Θέλω να ομοδοποιήσω τα πράγματα. Θέλω να τα αργανώσω. Θέλω να κατατάξω τα μέταλα σε μια σειρά αναγγωγικής ικανότητες. Από το πιο αναγγωγικό προς το λιγότερο αναγγωγικό. Να το λοιπόν. Ωραία. Ας υποθέσουμε τώρα ότι έχουμε αυθόρμητη αντίδραση. Τι καταλαβαίνετε εσείς? Ποια είναι η θερμοδυναμικός σταθερότερη κατάσταση για το σύστημα. Αυτή. Τι σημαίνει αυτή είναι η θερμοδυναμικός σταθερότερη κατάσταση. Σημαίνει ότι το μεταλλοάλφα προτιμάει να οξυδοθεί σε σχέση με το μεταλλοβήτα. Άρα ποιο είναι πιο αναγγωγικό από τα δύο. Το μεταλλοάλφα. Σωστά. Άρα ποιο οξυδώνεται πιο εύκολα το μεταλλοάλφα είναι πιο αναγγωγικό. Άρα στη σειρά της αναγγωγικής ικανότητας θα πρέπει αυτό να μπει πιο μπροστά από εκείνο. Ωραία. Άρα φτιάχνετας κάτι τέτοιο και χωρίς να χρειαστεί να το συνδέσω με κάτι άλλο. Και χωρίς να χρειαστεί να μετρήσω δυναμικά. Και χωρίς να χρειαστεί να κάνω διατάξεις ιστορίες κλπ. Απλώς έχοντας το διάλειμμα του άλλοτος ενός μετάλλου και ρίχνοντας ένα άλλο κομματάκι από μέταλλο μέσα εκεί. Μπορώ σχετικά εύκολα να παρατηρήσω αυτό το ποιοτικό χαρακτηριστικό. Πιο από τα δύο είναι πιο αναγγωγικό από το άλλο. Αν η κατάσταση είναι έτσι, και στο τέλος δηλαδή δεν παρατηρώ τίποτα, αυτό εδώ και αυτό εδώ είναι στις καταστάσεις αυτές, αυτό εδώ πρωτοίμα είναι ενοξιδομένο, αυτό οξιδόνται πιο εύκολα, αυτό είναι πιο αναγγωγικό. Ωραία, αυτό θα μου πείτε είναι εύκολο να το παρατηρήσω. Αν η αντίδραση είναι αυτόρμητη, πώς θα το καταλάβω. Δείτε τι γίνεται. Τα κομμάτια του μετάλλου α γίνονται κατιόντα. Να λοιπόν κάποιο κομματάκι. Να μερικά άτομα του μετάλλου α, τα οποία φύγανε από εδώ πέρα και μπήκαν στο διάλειμμα. Τι θα παρατηρήσετε δηλαδή εσείς. Αυτό το μεταλάκι, σβήνω πάλι εδώ πέρα την επιφάνεια, δεν μου χρειάζεται αυτή τη στιγμή. Από εδώ πέρα λοιπόν, κομματάκια του μετάλλου α ήρθανε και μπήκανε στο διάλειμμα και γίνανε κατιόντα. Αντίστοιχα, κατιόντα του μετάλλου β ήρθαν εδώ πέρα και δημιουργήσαν ένα καινούργιο πράγμα, μια καινούργια οντότητα, ένα ζυματάκι. Τι θα παρατηρήσω λοιπόν εγώ πρακτικά αν η αντίδραση που έγραψα εδώ είναι αυθόρμητη. Είτε το μεταλάκι μου διαβρώνεται, διαγείεται, φαγώνεται, καταστρέφεται, πώς θέλετε να το πείτε. Είτε σχηματίζετε ένα καινούργιο ζυματάκι, ένα καινούργιο στερεό πάνω εκεί. Το πιο στερεό τι είναι? Είναι άτομα αυτού του μετάλλου β που ήρθανε εδώ πέρα ως κατιόντα, πήραν ελεκτρόνιο, γίνανε οδέτερα και μείνανε πάνω εκεί. Έχω λοιπόν δύο δυνατές παρατηρήσεις. Ή διαβρώνεται το μεταλλικό μου έλασμα ή δημιουργείται ένα καινούργιο στερεό πάνω εκ. Ποιο δεν υπήρχε εκεί πέρα προηγουμένως, δεν είχε λόγο αυτό εδώ να διαλυθεί και να ξανασχηματιστεί, το καταλαβαίνετε. Ήτε δεν γίνεται τίποτα, βρίσκομαι εδώ, είτε γίνεται κάτι, βρίσκομαι εδώ. Σε κάθε περίπτωση μπορώ να κατατάξω αυτά τα δύο μέταλα σε μια σχετική θέση όσον αφορά την αναγωγική τους ικανότητα. Εντάξει. Εύκολο ή δύσκολο. Σαν κατασκευή φαίνεται τρελό. Εδώ θα βγάλω συμπέρασμα. Το συμπέρασμα που βγάζουμε δεν είναι ποσοτικό. Δεν μας έκανε να σπάω και μετράω εδώ πέρα ούτε ενέργειας, ούτε δυναμικά, ούτε τίποτα. Απλώς κατατάσσω αυτό σαν πιο οξυδωτικό ή πιο αναγωγικό από κοινωνική. Αυτό μόνο. Μπορώ να βάλω λοιπόν τα μέταλα σε μια σειρά. Όταν λοιπόν και εγώ ήμουνα στο σχολείο, στο κυμνάσιο, μου μαθαίνανε να βάλω σε μια σειρά τα μέταλα όσον αφορά την αναγωγική τους ικανότητα και μαζί με βάζανε να μάθω μια σειρά. Εμείς σήμερα αυτό που θα κάνουμε είναι ένα ποιοτικό πείραμα, στο οποίο ακριβώς κανείς και εγώ θα κάνουμε. Δηλαδή, θα φτιάξω μια σειρά από τρεις, τέσσερις, πέντε σωλήνες. Σε αυτούς τους πέντε σωλήνες θα προσθέσω μια ποσότητα από διάλειμμα κάποιου άλατος. Όταν λοιπόν έτσι θα πω και θα προσθέσω μια ποσότητα από διάλειμμα νητρικού αργύρου, προφανώς έχω εδώ πέρα γιονταργύρου. Αν προσθέσω μια ποσότητα από διάλειμμα οξυκού μολύβδου, έχω γιονταμολύβδο. Αν προσθέσω μια ποσότητα από διάλειμμα μαγνησίου, έχω γιονταμαγνησίου. Και αν προσθέσω μια ποσότητα από διάλειμμα χλωριού χουνατρίου, έχω γιοντανατρίου. Αν τώρα εδώ προσθέσω και ένα μεταλάκι που είναι χαλκός. Τι θα συγκρίνω, τον άργυρο με τον χαλκό. Αν προσθέσω και εδώ χαλκό, εδώ τι θα συγκρίνω, το μόλιδο με τον χαλκό. Αν προσθέσω εδώ πέρα ψεδάργυρο, εδώ τι θα συγκρίνω, το μόλιδο με τον ψεδάργυρο. Αν προσθέσω εδώ πέρα επίσης ψεδάργυρο, τι θα συγκρίνω, το μαγνίσιο με τον ψεδάργυρο. Και αν προσθέσω εδώ πέρα μαγνίσιο, τι θα συγκρίνω, τον άτρο με το μαγνίσιο. Λοιπόν, τι χρειάζομαι, ένα δοκιμαστικό σωλήνα, που θα βάλω μια ποσότητα από αυτό το διάλειμμα, κλωρικού νατρίου, κλωρικού μαγνισίου, νυτρικού, οξυκού, μολύβδου, ή τι είναι, εν πάση περιπτώση, αργύρου. Και ένα μεταλλικό κομματάκι, μαγνισίου, ψεδάργυρου ή χαλκού, αντίστοιχα. Ο στόχος είναι αυτό το μετάλλακι να πέσει κάτω, έτσι, προφανώς έτσι, άμα ρίξω το μεταλλάκι και κολλήσει εκεί πέρα στις διχώματα, δεν μπορείς να μετρήσω τίποτα. Αν σε μία αυτό τα λακουράω λίγο το σωλήνα για να το ρίξω κάτω. Και το μόνο που έχω να κάνω είναι να καθίσω και να το κοιτάξω για λίγη ώρα. Εντάξει, αυτή τη λίγη ώρα την έχουμε περάσει ήδη. Εδώ και κάνα τέταρτο, 20 λεπτο, κάποιοι συναδελφοί σας κάνανε αυτό το ίδιο στα πειράματα. Αυτό που θα τους ζητήσω τώρα είναι να πάρουν το αντίστοιχο σωλήνα που είχανε, να πάνε να ρίξουν το αντίστοιχο μεταλλάκι και να έρθουν εδώ πέρα κρατώντας τους δύο σωλήνες. Αυτό μου πήραν τώρα στον χέρι και αυτό μου πήραν πριν από λίγη ώρα στο άλλο χέρι, κάπως έτσι. Για να δούμε λοιπόν τι θα γίνει σε αυτές τις περιπτώσεις. Συνεπώς, αυτή τη στιγμή θα έχουμε μπροστά μας σε ένα σωλήνα την εικόνα για χρόνο περίπου μηδέν. Έριξα μόλις τώρα το μεταλλάκι μου μέσα και κάπως έτσι είναι η κατάσταση. Και στον άλλο σωλήνα θα έχουμε την κατάσταση σπουσίτερα μετά από 15-20 λεπτά αναμονής. Λοιπόν, αν σε 15-20 λεπτά δεν είδαμε τίποτα, σημαίνει ότι ούτε σε 20 ώρες θα δούμε τίποτα. Η αντίδραση που προσπαθώ να κάνω δεν είναι αθόρμητη προς τα δεξιά, είναι αθόρμητη προς τα αριστερά. Λοιπόν, για να δούμε τι γίνεται, ναι, στην περίπτωση ιόντων αργύρου και χαλκού. Οπότε, αν θέλετε, κρατήσετε έτσι και λίγο πιο κάτω για να φαίνονται καλύτερα. Έχουμε λοιπόν εδώ πέρα ιόντων αργύρου και χαλκού, ιόντων αργύρου και χαλκού. Φαίνεται εδώ το κοκκινοπό χρώμα του χαλκού, έτσι. Τώρα μόλις έχει πέσει αυτός ο χαλκός εδώ πέρα και εδώ φαίνεται το κοκκινοπό χρώμα του χαλκού. Οι περισσότεροι που είστε κοντά μπορείτε να δείτε ότι έχει μαυρίσει ο χαλκός. Γιατί έχει μαυρίσει? Από το κακό του. Όχι, είναι ένα στροματάκι από κόκκους αργύρου, οι οποίοι έχουν σχηματιστεί. Ωραία, κάνε μια βόλτα να το δουν και στην αλήθεια από εκεί. Για να δούμε λοιπόν τι γίνεται στην περίπτωση του μολύβδου με τον χαλκό. Κρατήσατε μπροστά σου κάτω. Μολύβδος και χαλκός, τώρα μόλις και μολύβδος και χαλκός πριν από 20 λεπτά. Εγώ και στις δύο περιπτώσεις βλέπω το μεταλάκι του χαλκού να είναι κοκκινοπό, ωραίο όπως ήταν και πριν. Κατά συμπεριφέρα στην περίπτωση αυτή δεν νομίζω να έχει γίνει τίποτα. Αυτό που προσπαθώ να πραγματοποιήσω δεν είναι αυθόρμητο προς τα δεξιά. Η θερμοδυναμικό σταθερή κατάσταση είναι ιόντα μολύβδου και χαλκός. Ευχαριστώ. Για να δούμε λοιπόν την περίπτωση του μολύβδου με τον ψευδάριερο. Ιόντα μολύβδου και ψευδάριερο πριν από 20 λεπτά. Εδώ ήδη έχει αρχίσει να γίνεται κάτι, αλλά δέστε εδώ πέρα. Αυτό είναι εντυπωσιακό. Αυτό φαντάζομαι και οι πιο μακριοί μπορούν να το δουν. Ένα τερατόδες πράγμα που σχηματίζεται εκεί, το οποίο τι είναι? Είναι ιόντα μολύβδου τα οποία έχουν αναχθεί και έχουν μετατραπεί σε μικρά-μικρά ατομάκια μολύβδου. Δημιουργούν συσσοματόματα αυτού του πέρα του τύπου. Εντάξει? Καλώς? Ωραία, ευχαριστώ. Συνεπώς αυτή η αντίδραση πραγματοποιείται, αυτή πραγματοποιείται. Θα δούμε την περίπτωση του Μαγνησίου με τον ψευδάριερο. Μαγνησίο και ψευδάριερος. Ιόντα Μαγνησίο και ψευδάριερος, Ιόντα Μαγνησίο και ψευδάριερος. Εγώ ανάμεσα στους δύο σωλήνες δεν βλέπω καμία διαφορά. Εντάξει? Απλώς γνωρίζω ότι στον έναν η αντίδραση προχωράει, αν προχωράει, εδώ και 20 λεπτά περίπου. Καμία διαφορά. Κατά συνέπεια, η κατάσταση όπως την έχουμε σχηματίσει εκεί πέρα είναι θερμοδυναμικό σταθερή. Εντάξει? Να δούμε και την περίπτωση των Ιόντων Νατρίου με το μεταλάκι του Μαγνησίου. Και εδώ επίσης το μεταλάκι του Μαγνησίου και εδώ και εδώ, εξεκολουθεί και είναι μικρό και ασημένιο και δεν έχει πάθει τίποτα. Εντάξει? Κατά συνέπεια η θερμοδυναμικό σταθερή κατάσταση είναι αυτή την οποία την έχουμε σχηματίσει μέσα στο δοκιμαστικό μας σωλήνα. Καλώς? Ευχαριστώ. Λοιπόν, βγάζουμε κανένα συμπέρασμα από αυτά τα πράγματα. Ας δούμε τι συμπέρασμα μπορεί να βγάλω. Εδώ. Πραγματοποιήθηκε αντίεδραση, δηλαδή πήγε προς τα δεξιά. Δηλαδή ο Χαλκός οξιδόθηκε σε σχέση με τον Άργυρο. Εντάξει? Άρα ο Χαλκός οξιδώνεται πιο εύκολα, άρα είναι πιο αναγωνικός. Αν σχηματίσω λοιπόν μια σειρά τέτοια, ο Χαλκός θα είναι πιο μπροστά από τον Άργυρο. Έρχομαι εδώ. Χαλκός και Ιόντα Μολύβδο. Τίποτα. Άρα ο Μολύβδος προτιμά να οξιδοθεί σε σχέση με τον Χαλκό. Συνεπώς, σε αυτή τη σειρά της αναγωνικής ικανότητας ο Μολύβδος είναι πιο μπροστά. Εντάξει? Ιόντα Μολύβδο και Ψεφδάριγγρος. Ήταν εκείνο το θηριώδες ύσεμα που είδατε να σχηματίσετε, έτσι? Είναι πολύ ογκώδες και πολύ αφαρά το αυτό που γίνεται. Άρα, προφανώς, ο Ψεφδάριγγρος οξιδώνεται σε σχέση με τον Μολύβδο. Είναι πιο αναγωνικό, έτσι θα πρέπει να μπει πιο μπροστά. Ψεφδάριγγρος και Ιόντα Μαγνησίου. Τίποτα. Άρα, το Μαγνησίο προτιμά να οξιδοθεί σε σχέση με τον Ψεφδάριγγρο. Και θα πρέπει να μπει πιο μπροστά. Και τον Άτριο προτιμά να οξιδοθεί σε σχέση με τον Μαγνησίο. Άρα, η σειρά αναγωνικής ικανότητας αυτών των στοιχειών ποια είναι? Τον Άτριο είναι το πιο αναγωνικό. Μαγνησίο, Ψεφδάριγγρος, Μολύβδος, Χαλκός, Άργερος κλπ. Εντάξει. Θα μπορούσαμε να βρούμε τρόπο να κάνουμε μια σειρά τέτοιων πειραμάτων για 10-15 μεταλλά από αυτά που είναι κοινά. Έτσι. Δεν θα ήταν εύκολο να βρούμε λανθανίδες και ακτινίδες σε στοιχειακή μορφή κλπ. Εντάξει. Θα μπορούσατε να μου προτείνετε εσείς ένα πειραματάκι για να μπορέσω να βάλω τον σίδηρο σε αυτήν εδώ πέρα τη σειρά. Μου πείτε είναι εδώ επειδή εγώ θυμάμαι τη σειρά από όξω. Εντάξει. Πώς θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι για να δείξουμε πού είναι η θέση του σειδίρου. Ας πούμε είναι εδώ. Αλλά δεν το ξέρω. Έτσι. Ούτε τώρα το ξέρω. Σημείωσα μια θέση στην τύχη. Θέλω λοιπόν να βάλω τον σίδηρο εδώ πέρα. Τι θα πρέπει να κάνω. Ένα είδος πειράματος. Είτε να πάρω κομματάκια από σίδηρο και να τα ρίξω σε δοχεία που θα είχα αυτά εδώ πέρα τα κατιόντα. Ή να πάρω κομμάτια από αυτά τα μεταλάκια και να τα ρίξω μέσα σε αντιάγημα σιδίρου. Και να παρατηρήσω τις αντιδράσεις. Σε κάθε αντίδραση πάει και το ίδιο συμπέρασμα θα έβασα. Έτσι. Θα είχα σίδηρο και ανάτριο. Σίδηρο και μαγνίσιο. Σίδηρο και ψευδάριγκιο. Κάπου λοιπόν θα παρατηρούσα τις δράσεις και από ένα σημείο και μετά δεν θα παρατηρούσα. Εκείνο λοιπόν ήταν το σημείο στο οποίο έπρεπε να βάλω το σίδηρο. Το καταλαβαίνετε. Λοιπόν, στο δικό μου τον καιρό, όταν ήμουν μικρός, μας είχαν πει κάπου εδώ πέρα μέσα να βάλουμε και το ιδρογόνο. Α, μάλιστα. Γιατί να βάλουμε και το ιδρογόνο κάπου εκεί πέρα μέσα. Γιατί και το ιδρογόνο μπορεί να μπει σε τέτοιους διαδικασμούς. Αν αυτό εδώ πέρα είναι ιδρογόνο συν, εδώ πέρα μπορεί να μου δημιουργήσει ιδρογόνο μωριακό. Ή αν αυτό είναι ιδρογόνο, μπορεί να μου δημιουργήσει ιδρογόνο κατιώντα. Έτσι. Και λοιπόν τι να το κάνω αυτό. Προσέξτε τι να το κάνω. Σε αυτή τη σειρά της αναγωγικής ικανότητας, τι θα πει αυτό είναι πιο μπροστά από αυτό. Θα πει ότι αν πάρω ψευδάριερο και το ρίξω μέσα σε ένα διάλειμμα από χλωριούχο καλκό, για παράδειγμα, εκείνο που θα συμβεί είναι ότι, αφού αυτό είναι πιο αναγωγικό, θα οξυδοθεί στη σχέση με το χαλκό και θα έχω χλωριούχο ψευδάριερο και απόθεση καλκού. Χοντρικά, λοιπόν, αυτό πώς λέγεται, αυτό που είναι πιο αναγωγικό, αντικαθιστάει τούτο εδώ στις ενώσεις του. Εντάξει. Ωραία. Λοιπόν, τι σημαίνει αυτό για εμάς. Τι σημαίνει αυτό για εμάς. Σημαίνει ότι έχεις απλό. Θέλω εγώ να παρασκευάσω χλωριούχο χαλκό. Α, ναι, πρόσεξε πόσο εύκολο θα το κάνεις. Θα πάρεις χαλκό, θα πάρεις και υδροχλώριο, θα τον διαγήσεις εκεί πέρα. Θα πάρεις χλωριούχο χαλκό, θέλω δύο χλωριούχο χαλκό και υδρογόνο. Εντάξει. Έχουμε χαλκό, μπορούμε να πάρουμε κομματάκι, να πάρουμε ένα μεγάλο φύλλο. Υδροχλώριο, δόξα του Θεού, υπάρχει σε όλο το εργαστήριο που σέβονται εαυτό τους. Να πάω να κάνω αυτή εδώ πέρα την αντίδραση. Γιατί να μην την κάνω, θα πει κάποιος. Μια απλή αντίδραση αντικατάστασης. Μπαίνει ο χαλκό στη θέση του υδρογόνου, μαζεύω το χλωριούχο χαλκό, φεύγει το χλωριούχο χαλκό, το πολύ πολύ επιδύθανη υδρατικό διάλειμμα αυτό, το ξατμίζω σιγά σιγά και μαζεύω το στερεό χλωριούχο χαλκό. Το υδρογόνο είναι πιο αναγωγικό από το χαλκό, που σημαίνει το υδρογόνο αντικαθιστεί το χαλκό στις ενώσεις του. Ο χαλκός δεν μπορεί να το αντικαταστήσει, για το πέρα τι προσπαθώ να κάνω. Να αντικαταστήσω το υδρογόνο στην ένωση του υδροχλωριού με το χαλκό. Αυτό σημαίνει πάρτε το υδροχλωριούχο οξύ όσο πικρό θέλετε και βάλετε το σαν ποτήρι και βάλετε και ένα κομματάκι χαλκού μέσα και φύγετε και λάττε όποτε θέλετε. Σε μια μέρα, σε μια βδομάδα, σε τρία τέρμη να όποτε και περιμένετε να δείτε το χλωριούχο οχαλκό. Ποτέ. Δεν πρόκειται να γίνει αυτή η διαδικασία. Με ψεδάριορο βεβαίως, με μόλιβδο βεβαίως. Αν θέλω χλωριούχο μόλιβδο, ένας ωραίος τρόπος είναι μόλιδος και υδροχλώριο και σημαίνει το χλωριούχο ως μόλιδος. Από εδώ και κάτω, για να σημειώσω και τα άλλα στοιχεία που ακολουθούν τον άργερο, άργερος, πλατίνα, χρυσός, είναι τα στοιχεία που είναι τα λιγότερο αναγγωγικά από όλα. Οξυδώνονται πάρα πάρα πάρα πολύ δύσκολα. Και γι' αυτό το λόγο είναι εύκολο σε μας τα αγοράκια, άμα θέλουμε, και άμα έχουμε επηρεαστεί τόσο πολύ, να πάμε και να κάνουμε δώρο σε κοριτσάκια, κοσμήματα από άργερο, από πλατίνα και από χρυσό. Μας σφέρουν πιο κοντά, που ρίχνει και η διαφήμιση παλιότεροι. Έτσι δεν είναι, γιατί μπορούν οι κοπέλες να φορέσουν αυτά τα πράγματα, χωρίς να κυνηγούν να πάθουν τίποτα. Θα φορέσει το πράγμα που θα είναι από πλατίνα, από χρυσό, από άργερο και είσαι σίγουρος πως δεν θα πάθει τίποτα ιδιαίτερα, θα παρέμει όπως είναι. Αν αντίστοιχα είχε μεγάλη αξία τον άτριο και ήταν πανάκρυπο, είναι σχετικά κρυβό, αλλά όχι τόσο όσο πήγαινε εκεί πέρα. Αν όμως ήταν αυτό εδώ πέρα πανάκρυπο, δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε κοσμήματα από άτριο και να το δώσουμε στις κοπέλες. Είναι ένας ωραίος τρόπος να σκοτώσει στον άνθρωπο, να βάλει πάνω ένα κομμάτι άτριο. Για να είμαστε ακριβείς δεν υπάρχει περίπτωση να βρείτε ένα άτριο σε μορφή τέτοια. Το άτριο το κρατάμε όταν το συνθέσουμε και το φτιάξουμε σε μπουκάλια κάτω από πετρέλαιο. Επειδή είναι μαλακό το κόβουμε εκεί πέρα μέσα, το βγάζουμε και απ' τη στιγμή που το βγάλουμε σε δευτερόλεπτα έχει χάσει τη μεταλλική του λάμψη. Έχει δημιουργήσει επιφανικά ένας τρόπος από οξύδιο, υδροξύδιο, γιατί άλλο γρήσε στην ατμόσφαιρα. Ήταν δολοφονικό να κάνει κάποιος κοσμήματα από άτριο όσο πανάκρυπο και να ήταν. Συνεχώς είμαστε ευτυχείς που εκεί είναι και τα στοιχεία βρίσκονται πέρα κάτω και είναι πάρα πολύ λίγο αλλάγωγικά. Για αυτόν τον λόγο επίσης μπορούν να υπάρχουν άνθρωποι που να πάνε να ψάξουν, εδώ κοντά σε εμάς είναι ο Γαλλικός Ποταμός. Το παλιό του το όνομα ήταν Εχέδωρος, είχε δώρα, έφερνε δώρα. Ένα από τα δώρα που έφερνε ήταν κομματάκια χρυσού καθώς αποσάθρωνε ορικτά πάνω ψηλά σταρφονά από τα οποία ξεκινούσε. Κομματάκια από χρυσό, γιατί μπορείς να βρεις το Γαλλικό? Γιατί πολύ δύσκολο ο χρυσός θα οξυδοθεί και θα σου δώσει νητρικό, χλωριούχο, θηκόκελο, τα σχετικά. Ακόμα και τώρα μπορούμε να πάμε να ψάξουμε εκεί πέρα και μέσα στο άμα να βρούμε μικρά μικρά κομματάκια που λάμπουν, που είναι χρυσός. Το δείχνει και η πλατίνα. Λίγο λιγότερο Άργυρος. Λοιπόν τα στοιχεία μπορούμε να τα βρούμε ακόμα και σε καθαρή μεταλλική μορφή, όπως λέγονται αυτοφυΐ, σαν αφήτρωση μόνο του ένα κομμάτι από χρυσό από Άργυρο από πλατίνα. Αυτό σε αναφορά την οξύδωση και την αναγωγή. Προφανώς έτσι επαναλαμβάνω, θα μπορούσαμε να επεκτείνουμε αυτό εδώ πέρα το πείραμα για να δούμε και ένα σωρό άλλα μέταλα, τα οποία να μας δείξουν σε ποια θέση βρίσκονται σε αυτή τη σειρά αναγωγικές ικανότητες. Είναι το ιδιαίτερο με την περίπτωση της δρογόνου. Τα στοιχεία από εδώ και κάτω δεν μπορώ να τα κατεργαστώ με κάποιο οξύ για να μπορέσω να κάνω αλατά τους. Δεν υπάρχει περίπτωση. Στην αναλυτική χημεία θα πρέπει να μάθετε κάποια στιγμή ότι μπορώ να κατεργαστώ το χρυσό και την πλατίνα και τον Άργυρο. Πώς όμως με κάτι το οποίο τον παλιό καιρό το λέγαμε το βασιλικό ίδωρο. Βασιλικό γιατί, γιατί ο χρυσός είναι ο βασιλέας των μετάλλων. Το μόνο πράγμα με το οποίο μπορούσαμε να κατεργαστούμε το χρυσό ήταν το βασιλικό ίδωρο. Το οποίο είναι ένα μείγμα από πικρό υδροχλωρικό και πικρό νυτρικό οξύ. Τι ξέρετε όμως εσείς για το νυτρικό οξύ. Το νυτρικό οξύ είναι ένα ισχυρό οξυδωτικό σώμα. Συνεπώς δεν είναι απλώς ένα μείγμα από οξέα, εκείνο το πράγμα που προσοποιούμε. Είναι οξύ το οποίο όμως έχει και οξυδοτική ικανότητα. Έχουμε λοιπόν την ισχυρή οξυδοτική ικανότητα του νυτρικού οξέους για να πειράξουμε το χρυσό, την πλατίνα και τον άγγελο. Μόνο με τέτοια μέσα μπορεί να γίνει κάποια κατεγρασία τους. Ρίχνοντας λοιπόν οσοδήποτε πικνό, θηικό, υδροχλωρικό ή οτιδήποτε οξυθέλετε, εκτός από νυτρικό, που είναι ισχυρό οξυδοτικό, δεν μπορούμε να κάνουμε κανένας είδος ένωση από αυτά τα στοιχεία. Εντάξει, γι' αυτό είναι χρήσιμο να ξέρουμε τη διαθέσιμη των δυρογόνων εκεί. Τώρα, κάτι άλλο. Όπως είπα και προηγουμένως, πείτε μου ένα οξυδοτικό σώμα, ή μάλλον ας μην το κάνουμε τόσο χοντρό, πείτε μου 2, 3, 4 οξυδοτικά σώματα, άμα σας βάλουν τέτοιο ρώτημα, σίγουρα μέσα στις απαντήσεις σας θα είναι το υπερμαγγανικό κάλλιο. Έτσι θα είναι. Και από ό,τι θυμάμαι από το δικό μου τον καιρό ακόμα, μας βάζαμε εκεί πέρα να γίνουμε εξισώσεις, να γράφουμε, να φτιάχνουμε, να δείχνουμε γιατί, για ποιον λόγο, διότι έχει αυτή την λογική. Αν έχω ένα σώμα α, το οποίο οξυδώνεται και γίνεται α3σ, και έχω ένα σώμα β, το οποίο ανάγκηται και γίνεται δυοπλίν, έτσι, προφανώς δεν αρκεί να προσθέσω τις αντιδράσεις και να λέω α και β, βελάκι, έτσι, α3σ β δυοπλίν, έτσι θα είναι. Αυτό θα ήταν σύμφωνο με τον παππού μας του ΛΑΒΑΣΓΕ. Ένα α και ένα β, ένα α και ένα β, εμείς ξέρουμε και τι παραπάνω από τον ΛΑΒΑΣΓΕ. Πρέπει εκτός από τα στοιχεία να εξορπήσουμε και τι άλλο, και τα ηλεκτρόνια. Εδώ πέρα για να πάμε από εδώ εδώ, έχουμε και τρία ηλεκτρόνια. Για να πάμε από εδώ εδώ, θα χρειαστούμε δύο ηλεκτρόνια. Άρα έχουμε συν δύο ηλεκτρόνια εδώ, συν τρία ηλεκτρόνια εκεί. Κάπου μας λείπει ένα ηλεκτρόνιο, κάπου μας περισσεύει ένα ηλεκτρόνιο. Εντάξει, τι κάνουμε σε αυτές τις περιπτώσεις, εξετάζουμε κάθε ημία αντίδραση ξεχωριστά. Αυτό είναι μία ημία αντίδραση, αυτό είναι μία άλλη ημία αντίδραση. Εδώ πέρα τι έχουμε, τρία ηλεκτρόνια για κάθε α, εδώ τι έχουμε, δύο ηλεκτρόνια για κάθε β. Ένας απλός τρόπος να κάνω τη δουλειά μου, ποιος είναι, παίρνω αυτό το δύο και το προλαπλασιάζω εδώ, παίρνω αυτό το τρία και το προλαπλασιάζω εδώ. Και κατά συνέπεια η αντίδρασή μου σχηματίζεται ως έτσι, α2β3 και κανένα ηλεκτρόνιο, συν έξι, συν έξι. Συμφωνούμε? Μάθαμε να λέμε αυτό το τρία κατεβαίνει συντελεστής εδώ, αυτό το δύο κατεβαίνει συντελεστής εκεί. Εντάξει? Το λέμε τόσο απλά και υπήρικα, αλλά στην ουσία είναι εξισορρόπιση των φορτίων. Δεν μπορεί από εδώ πέρα να μου χρειάζονται τρία ηλεκτρόνια και εδώ πέρα να βρίσκω εγώ δύο. Το τρίτο ηλεκτρόνιο που θα πάει, πουθενά. Εντάξει? Συνεπώς, έξι ηλεκτρόνια ελευθερώνονται εδώ, έξι χρησιμοποιούνται εδώ, η έννοιση που θα σχηματιστεί είναι ότι εδώ. Εντάξει? Επειδή λοιπόν στο μαγκάνιο η μεταβολή αυτή είναι πέντε ηλεκτρόνια και σε κάποιες άλλες υπηρεπτώσεις είναι ένα, είναι δύο, είναι τρία, είναι εξαιρεογωτία, είναι διάφορους περίεργους πολλαπλασιασμούς. Εντάξει? Σας αγνακτούμε λοιπόν, σας βάζω να κάνετε το τίτλο, το άλλο και τα συγκριτικά του. Εντάξει. Το υπερμαγκανικό κάλλιο, εμείς μπορούμε να το μελετήσουμε ως προς την οξυδοτική του ικανότητα. Μπορούμε. Λοιπόν, ποια είναι η πιο όμορφη και η πιο έξεπνη από τις κοπέλες που έχουν τους σωλήνες εκεί? Εσύ. Ε, σου έδωσα το μήλο τώρα, έλα. Πάρε τα σωλινάκια και έλα προς εδώ. Διαφωνήσεις εσύ ή είναι οι άλλοι? Όχι. Α, ναι. Ναι, φυσικά. Συγγνώμη, τρία, ναι. Νοείται. Για να είναι το σωστό πράγμα. Λοιπόν, η καλή κοπέλα έχει κάνει το εξής πράγμα. Ένα, δύο, τρία, τέσσερα. Και τα τέσσερα είναι αυτά εδώ πέρα πίσω, έτσι? Μόνο που θυμόμαστε ποιο είναι η στερά, έτσι? Λοιπόν, τι δείχνω εγώ εδώ? Θέλεις να το δείξεις εσύ γιατί έχεις την άσπρη ποδιά και θα φαίνεται καλύτερα μπροστά σου. Κράτησέ το έτσι εκεί. Αυτό που βλέπετε, λοιπόν, εσείς εδώ, το δείχνω κι εγώ για να φαίνεται πιο ψηλά, είναι ένα ωραίο, εντυπωσιακό χρώμα, έτσι? Ένα σκούρο, ιόδες πράγμα. Το βλέπετε? Δεν υπάρχει περίπτωση αυτό το χρώμα να το χάσετε και να μην το δείτε. Είναι, λοιπόν, το χαρακτηριστικό χρώμα που έχει το υπερμαγκανικό κάλλιο. Εντάξει? Τι κάνατε εσείς εδώ πέρα, ρίξατε λίγο υπερμαγκανικό κάλλιο και λίγο θεϊκό οξύ. Έχουν, λοιπόν, τέσσερις ογήνες που έχουν υπερμαγκανικό κάλλιο και θεϊκό οξύ. Το χρώμα του υπερμαγκανικού κάλλιου σε αυτή την περίπτωση είναι αυτό εδώ πέρα, το εντυπωσιακό. Το διάλειμμα αυτό ήταν 0,1 μή, ή κάτι τέτοιο. Εγώ σας λέω και δέκα στιγμήων τρία μήνα ήταν πάλι το χρώμα του που θα ήταν εμφανές, χαρακτηριστικό. Θυμηθείτε το, λοιπόν, γιατί θα το δείτε αρκετές φορές αυτό το χρώμα. Τώρα θα προσπαθήσουμε να το βάλουμε να αντιδράσει με διάφορα πράγματα. Θυμάστε ποια είναι η σειρά των σωλήνων, από εδώ προς εδώ, πηγαίνοντας. Βάλετε το άλλο στουμόρ πρώτα, το θειώδες, το ιωδίουχο κάλλιο και το τελευταίο ποιο είναι, το τελευταίο? Ναι, εδώ πέρα γράφεται το άλλα στουμόρ, γράφεται το θειώδες νάτριο, το επόμενο είναι το οξαλικό και το τελευταίο είναι το ιωδίουχο κάλλιο. Αν και θα το δούμε. Σημειώνω κι εγώ εδώ το άλλα στουμόρ, το θειώδες νάτριο, το ιωδίουχο κάλλιο και το οξαλικό νάτριο. Αυτό, ωραία, έλα, εδώ είναι καλά. Εδώ λοιπόν, η καλή συναδελφός σας θα κάνει το εξής πράγμα. Θα προσπαθήσει να ρίξει μια αποσότητα από αυτή την ένωση που τη λέμε άλλα στουμόρ, θα σας πω σε λίγο τι είναι. Μέσα στο σωλήνα που έχουμε το υπεραπανκανικό κάλλιο. Κάντε το και δείξτε το εκεί. Α, μαγεία, εξαφανίστηκε. Τι έγινε λοιπόν τώρα που εξαφανίστηκε, καταλαβαίνουμε εμείς ότι δεν υπάρχει πια αυτό το υπεραπανκανικό κάλλιο. Ας σβήσουμε εδώ την αντίδραση. Όπως γράψαμε και προηγουμένως, ξεκινάμε από ένα υπεραπανκανικό κάλλιο, το γράφω έτσι. Και καταλήγουμε σε κάτι που είναι δυσθενές μαγκάνιο και επειδή έχω χρησιμοποιήσει θηκόξι θα είναι κάτι τέτοιο. Το ωραίο λοιπόν στην υπόθεση είναι ότι οι απλές ενώσεις του δυσθενούς μαγκανίου είναι άχρωμες. Τι παρατρίσαμε εδώ πέρα, αποχρωματίστηκε το διάλειμμα. Γιατί? Δεν υπάρχει πια το ευθασμένος μαγκάνιο. Υπάρχει μαγκάνιο σε δύο. Θηκό μαγκάνιο επειδή χρησιμοποιήσαμε θηκόξι. Θέλεις να ρίξεις και το θειόδεσνα τριό. Μόνο δείξε το εκεί. Το ανακοινεί λίγο και θαύμα, θαύμα! Εξαφανίστηκε και εδώ το χρώμα. Εντάξει. Εξαφανίστηκε και εδώ το χρώμα. Για όσους δεν το βλέπουν από μακριά, είναι το εδώ. Δεν υπάρχει το επαρμαγκανικό κάλλιο μέσα εδώ. Συνεπώς τι έχουμε εδώ. Έχουμε την περίπτωση να χρησιμοποιήσουμε τη μεταβολή του χρώματος σαν διαγνωστικό στοιχείο ότι έγινε μια αντίδραση. Εντάξει. Έγινε λοιπόν μια αντίδραση. Για να δούμε θα τα καταφέρει και εδώ. Είσαι καλή μάγισσα, θα τα καταφέρεις. Θα προσθέσει εδώ λοιπόν, ελπίζω αυτό να είναι η οδιούχο κάλλιο. Για να δούμε η μαγεία προχωράει. Εδώ πέρα λοιπόν δεν έχουμε ένα ωραίο ιόδες χρώμα, αλλά ούτε έχουμε και έναν άχρωμο πράγμα. Για πείτε μου τι γίνεται. Εγώ βλέπω ένα σκούρο καστανό πράγμα. Το βλέπετε κι εσείς. Είναι ένα σκούρο καστανό πράγμα. Ιόδες δεν είναι όμως. Δεν αποχρωματίστηκε όμως. Ας το κρατήσουμε υπόψη μας. Στην περίπτωση του ιοδιούχου καλλιού δεν αποχρωματίστηκε, όμως άλλαξε το χρώμα. Δεν είναι πια εκείνο το σκούρο ιόδες, δεν είναι υπερμαγγανικό καλλιό, είναι κάτι άλλο. Και να δούμε τι ακριβώς σημαίνει αυτό το καστανό πράγμα το οποίο σχηματίστηκε εδώ πέρα. Ίσως να βγάλουμε και κάποιο συμπέρασμα. Και τώρα η μεγάλη πρόκληση είναι να ρίξουμε το ξελικό ανάτριο εκεί μέσα. Το εμπιστεύουμε στα χέρια σου. Ξέρετε καμιά προσευχή. Κάντε καμιά προσευχή. Χάνεται η μαγεία όσο φαίνεται. Εδώ πέρα βλέπω το χρώμα παραμένει όπως είναι. Το οποίο σημαίνει αυτή η αντίδραση δεν γίνεται. Λέμε τώρα. Εντάξει. Ας το αφήσουμε εδώ πέρα και ας σκεφτούμε τι γίνεται. Ευχαριστώ. Λοιπόν. Δεν θα πιάσουμε να γράψουμε τις αντιδράσεις τώρα. Ούτε να τις εξισορπίσουμε. Αν θέλετε μπορείτε να το κάνετε σπίτι σας. Για να θυμηθείτε και αυτά που κάνετε στο λίκιο. Εδώ απλώς θα γράψω το τι και πώς. Λοιπόν. Το άλλαστο μόρ λέγεται άλλαστο μόρ επειδή το έφτιαξε πρώτος κάποιος μόρ. Εντάξει. Αυτός λοιπόν ο μόρ ήθελε να φτιάξει δυσθενείς ήδηρο. Ξεκίνησε λοιπόν χρησιμοποιώντας αμμονία. Χρησιμοποιώντας θηκό οξύ. Τέτοια πράγματα που ήταν απλά και βολικά και χρησιμοδόνται. Εκείνο που κατόλουθε να κάνει ήταν να συγκρισταλώσει θηκό σίδηρο δυσθενεί με θηκό αμμόνιο. Λοιπόν ξεκινάς με σίδηρο τον διαλύεις με θηκό οξύ και στη συνέχεια προσθέτεις αμμονία. Ελπίζοντας να πάρεις δυσθενεί θηκό σίδηρο παίρνεις ωραία κρυσταλάκια όπου έχουν συγκρισταλωθεί θηκό σίδηρο και θηκό αμμόνιο. Εντάξει. Τώρα αυτό εδώ το να έχω ένα μονοσθενές κατιών και ένα τρισθενές κατιών και θηικά άλατα. Αυτός ο συνδυασμός γενικά πώς λέγεται το ξέρετε. Όχι αμμονία και σίδηρο οτιδήποτε αμμόνιο συν ένα. Αν ήταν αυτό συν τρία που δεν είναι εδώ είναι συν δύο. Αν ήταν συν ένα και συν τρία είχαμε θηικά ιόντα. Αυτός ο συνδυασμός γενικά πώς λέγεται στυπτηρία. Οι στυπτηρίες λοιπόν έχουν ένα μέταλο μονοσθενές ένα τρισθενές και τα αντίστοιχα θηικά ιόντα. Εντάξει το χρειάζεται. Εδώ πέρα δεν είναι τρισθενές είναι δυσθενείς ο σίδηρος. Επειδή όμως φτιάχνεται αρκετά εύκολα ακόμα και τώρα συνεχίζουν να το φτιάχνουν και μας δίνουν τέτοιο. Στην ουσία εδώ πέρα λοιπόν ποιος θα οξειδωθεί. Το θηικό αινιόν είναι εντελώς τρελό να οξειδωθεί. Θέλει πάρα πάρα πολύ μεγάλη ενέργεια. Το αμμόνιο συν είναι αμμόνιο συν δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο. Το άζωτο έχει δώσει ό,τι έχει να δώσει. Δεν υπάρχουν ηλεκτρόνια να πάνε να φύγουν να κάνουν φτιάξεις. Έχει κάνει τέσσερις δεσμούς στην αμμονία έτσι ή έχει κάνει τρεις δεσμούς και έχει να σε βάλει αρκετρονιόν. Άρα εκείνος που μπορεί να οξειδωθεί είναι ο σίδηρος. Ο οποίος στη βαθμή εδώ οξείδωσης έχει εδώ. Αν θυμηθούμε ότι το θηικό αινιόν έχει φορτίο μειών δύο. Σύνδυο. Άρα ο σίδηρος από σύνδυο παραγίνει συντρία. Τι ξέρουμε εμείς για τον σίδηρο των τριστανοί. Οι απλές ενώσεις του τριστανού σιδίρου έχουν έναν ανοιχτό κετρονό χρώμα. Εδώ πέρα λοιπόν είναι τόσο αραιό το διάλειμμα που δεν φαίνεται αυτό το ανοιχτό κετρονό χρώμα. Εντάξει. Είναι τόσο αραιό που δε. Καλώς. Πετύχαμε όμως την οξείδωση του σιδίρου. Για να πάμε παρακάτω. Θειώδες Νάτριο. Για να προχωρήσουμε το Θειώδες Νάτριο πρέπει να κάνουμε μια σκέψη. Ωξειδωθεί από το Θειώδες Νάτριο. Νάτριο. Είναι στην πρώτη ομάδα. Δεν υπάρχει περίπτωση για τον Νάτριο Σινέρα. Και μόνο αυτό είναι. Δεν μπορεί να γίνει Νάτριο Σινέρα με κανέναν τρόπο. Οξυγόνο. Είπαμε στο 99,9% των περιπτώσεων μειών 2. 3 οξυγόνα από μειών 2 μειών 6. 2 Νάτριο από Σινέρα σιν 2. Μειών 6 σιν 2 μειών 4. Άρα το Θείο εδώ πέρα έχει μια βαθμή του οξείδωσης σιν 4. Βλέπετε και τι να κάνω τώρα εγώ. Να κάνουμε την εξής σκέψη. Όπως έχουμε πει στο μάθημα, σε κάθε στοιχείο μπορούμε σχετικά εύκολα να βρούμε ποια είναι η μεγαλύτερη βαθμή του οξείδωσης που μπορεί να έχει. Εκτός από τα στοιχεία της πρώτης στεράς που είναι πολύ πολύ ηλεκτρονιδικά, όλα τα υπόλοιπα, το μεγαλύτερο που μπορεί να έχουμε σαν βαθμή του οξείδωσης είναι ο αριθμός της ομάδας στην οποία βρίσκονται. Το θείο βρίσκεται κάτω από τοξιγόνο. Στην έκτη ομάδα λοιπόν. Συνεπώς μπορεί να βρίσκεται και ως σιν έξι σε κάποιους ενώσεις. Μπορείτε να φανταστείτε το θείο σε βαθμή του οξείδωσης σιν έξι. Στο θείο κό. Θείο κ άνιον, τέσσερα επί μήνων δύο μήνων οχτώ. Σιν δύο από εδώ πέρα μήνων έξι, έχει σιν έξι το θείο εδώ. Το θείο δεσνάτριο λοιπόν γίνεται θειικό. Όπως λοιπόν το διάλειμμα του θείο δεσνατρίου που το είδατε ήταν άχρωμο και του θειικού νατρίου άχρωμο θα ήταν. Άχρωμος και σομίναση. Εντάξει. Έρχομαστε εδώ. Ιο-2, έχω κάλλιο. Το κάλλιο σιν ένα. Το Ιο-2 μοιονένα τελείωσε. Δεν έχουμε να σκεφτώ και πολλά πράγματα εδώ πέρα. Δεν θέλω να οξυδοθεί σε κάτι άλλο με κανένα τρόπο. Το Ιο-2 όμως, το οποίο είναι Ιο-2 μοιονένα, μπορεί να έρθει και να μου δώσει στοιχειακό Ιό-2. Τι ξέρετε εσείς για το στοιχειακό Ιό-2? Τίποτα ιδιαίτερο. Βέβαια μόνο ότι σχηματίζει μόρια τέτοιου τύπου. Το Ιό-2 σαν καθαρή ουσία είναι ένα στερεό το οποίο τρίβεται πολύ εύκολα. Και έχει χρώμα καστανό. Το Ιό-2 όταν διαλυθεί στο νερό θα έχει ένα χρώμα τέτοιο, περισσότερο ή λιγότερο καστανό, όπως βλέπετε από αυτό εδώ πέρα. Μπορούσε να ήταν λίγο σκούρο, λίγο πιο ανοιχτό. Αυτό που έχετε συνηθίσει να βλέπετε στα φαρμακία που έχει εκείνο το πρωτοκαλή χρώμα είναι βάμα Ιο-2. Δηλαδή είναι ιόδιο διαλυμένο σε αλκοόλι. Σε αλκοόλι αν διαλυθεί το ιόδιο δίνει εκείνο το πρωτοκαλή χρώμα. Σε ένα ρόλο είναι αυτό το καστανό. Έχουμε λοιπόν σχηματίσει εδώ πέρα ιόδιο, γιατί σε αυτό είναι πάντως αντίδρασης. Το ιόδιο μη 1 γίνεται ιόδιο μη 0. Από τι θυμάστε, όταν προσθέσαμε το οξαλικό νάτριο, θα μπορούσε να είναι οξαλικό οξύ. Αλλά το οξαλικό οξύ ως οργανική ένωση θα διαλυόταν στο νερό λίγο. Χρησιμοποιώντας οξαλικό νάτριο έχω ένα άλλο στο οποίο διαλύεται στο νερό. Στην ουσία όμως εκείνος ο οποίος θα πάθει την οξύδοση εδώ πέρα δεν είναι ούτε το ιδρογόνο, ούτε το άνθρωπο, ούτε το οξυγόνο. Ο άνθρακας είναι. Ξαναθυμίζω. Αυτό που είπαμε βαθμίδα οξύδοσης είναι κάτι που υπάρχει μόνο μέσα στο μυαλό μας. Όπως σας είπα και προηγουμένως δεν λείπουν 7 ηλεκτρόνια από εδώ γύρω. Είναι η λογιστική μας που μας λέει έχουν ηλεκτρονιτικό, ηλεκτροστατικό, διώξτε τα ηλεκτρόνια προς το ηλεκτρονιτικό και τελειώνε. Μετράμε λοιπόν τα ηλεκτρονιά μας. Αυτό κάνουμε. Αντίστοιχα λοιπόν κάνουμε και στις οργανικές ενώσεις. Τι κάνω λοιπόν στις οργανικές ενώσεις. Πιάνω τον άνθρακα και το κοιτάω και λέω ωραία τι κάνει αυτός ο άνθρακας. Διάφορους δεσμούς. Όταν κάνει δεσμούς με στοιχεία λιγότερο ηλεκτρονιτικά, παίρνει τα ηλεκτρόνια από αυτούς τους δεσμούς. Αν κάνει δεσμούς με στοιχεία το ίδιο ηλεκτρονιτικά, ισοπαλία. Αν κάνει δεσμούς με στοιχεία πιο ηλεκτρονιτικά, χάνει ηλεκτρόνια. Ωραία. Δεσμοί. Άνθρακας με άνθρακα, ισοπαλία. Δεσμοί. Άνθρακας με οξυγόνο, έβαλε ένα ηλεκτρόνιο, το έχασε, πάει. Άνθρακας με οξυγόνο, διπλός δεσμός, έκανε δύο δεσμούς, έβαλε δύο ηλεκτρόνια, τα έχασε, πάει. Άρα έχασε ένα, δύο, τρία ηλεκτρόνια, η βαθμή δοξίδωσης του τυπικά είναι συντρία. Τυπικά συντρία είναι και βαθμή δοξίδωσης αυτού του άνθρακα. Εντάξει. Ο άνθρακας συντρία τώρα σε τι να οξιδοθεί? Θυμηθείτε, ο άνθρακας βρίσκεται στην τέταρτη ομάδα. Το πολύ πολύ να βρίσκεται σε βαθμή δοξίδωσης συν τέσσερα. Εντάξει. Καμιά ένωση του άνθρακα που να βρίσκεται σε βαθμή δοξίδωση συν τέσσερα. Ναι. Αν υποθέσω ότι σπάει αυτός ο δεσμός και σχηματίζεται κάτι τέτοιο εδώ πέρα, δύο δεσμοί με το ένα οξυγόνο, δύο δεσμοί με το άλλο οξυγόνο, συν τέσσερα φυσικά θα είναι στραποτομωρίου νεφθί. Το διοξείδωτο άνθρακα, το είδε και εδώ. Διοξείδωτο άνθρακα συν τέσσερα. Οξυδρώνεται. Ναι, εγώ γράφω την αντίδραση εδώ. Εσείς την είδατε να πραγματοποιείτε, ρίξαμε το οξαλικό νάτριο και το κεντούσαμε. Και για κανα λεπτό που έμεινε εδώ πέρα οι συναδέλφοι σας, εκεί πέρα ήταν το χρώμα του υπερμαγκανικού καλείου. Δεν ήταν αυτό όμως το χρώμα του υπερμαγκανικού καλείου, ήτανε? Όχι. Εδώ πέρα βλέπουμε ένα ωραίο καστανό και μάλιστα όσοι είστε εδώ κοντά μπορείτε να δείτε ένα καστανό αιώριμα. Κάτι που αιωρείται μέσα εδώ. Κάτι έχει γέννη λοιπόν, αλλά δεν έγινε αμέσως. Και δεύτερον, δεν φτάσαμε στη διαδικασία του να έχω διοξείδωτο άνθρακα, που σημαίνει το διοξείδωτο άνθρακα, αέριο, είτε θα διαλυθεί, είτε θα σηκώθηκε, θα φύγει από το διαλυμά μου. Είμαι σε μια δική κατάσταση που έχω έναν καστανό αιώριμα. Λοιπόν, εδώ έχουν το εξίσιο ενδιαφέρον πράγμα. Αυτό που έκανα εγώ έτσι και έζυρσα το δισμό άνθρακα δεν γίνεται έτσι. Εγώ το κάνω εδώ πει δίνω πίνακας και είναι ευκολία μου. Εδώ πέρα υπάρχει ένας ομοιοπολικός δισμός. Τι συμβαίνει όταν ρίξω το ξελικό υιών μέσα στο διαλυμά μου, αυτό πηγαίνει και σαραμόζεται πάνω στο μαγκάνιο. Γίνεται μια σύμπλοκη ένωση και αρχίζουν τώρα εδώ τα ελεκτρόνια να κινούνται γύρω γύρω. Αυτό που λέμε από το ΣΥΝΕΦΤΑ πήγα στο ΣΥΝΔΙΟ δεν έρχονται ξαφνικά με ένα τσουβάλι πέντε ελεκτρόνια και πέφτουν πάνω εκεί. Γίνεται μια μετακίνηση ελεκτρονιών. Όταν έχουν ένα τέτοιο σύστημα, γίνεται μια ανακατανομή των ελεκτρονιών μέσα εδώ. Αλλάζει συμπεριφορά αυτό το σύστημα, κάποια στιγμή καταργείται αυτός ο δεσμός, κάποια στιγμή καταργούνται και αυτοί δεσμοί και δημιουργείται τελικά το διοξείο του άθρακα. Τέτοιου είτους αντιδράσεις οργανικές προχωρούν αργά. Δεν είναι τόσο απλό το πράγμα να σπάσω ένα νομοιοπολικό δεσμό. Το να πάρω από εδώ και να δώσω εκεί ένα ελεκτρόνιο ή το ανάποδο είναι κάτι που γίνεται σχετικά εύκολα. Το έριξα, τελείωσε, φύγαν τα ελεκτρόνια από εδώ, πήγαν εκεί πέρα, λήξεις. Με το πρέπει να μας σχηματιστούν ομοιοπολικοί δεσμοί, να αλλάξουν δομές, να μετακινηθούν ελεκτρόνια και τελικά κάποια στιγμή να σπάσουν ένας, δύο, τρεις δεσμοί. Είναι μια αντίδραση που οδηγείται σε βάθος χρόνου. Αν λοιπόν καθίσουμε εδώ πέρα και περιμένουμε καμιά μισή ώρα, σιγά σιγά θα δείτε αυτό το καστανό πράγμα να γίνεται πιο ανοιχτό, να γίνεται κίτρινο και στο τέλος θα γίνει ένα άχρωμο διάλειμμα, διότι αυτό που θα πάρουμε πάλι θα είναι ένα δυσθενές μαγκάνιο και διοξείδουτο άνθρωκα. Το πιο διοξείδουτο άνθρωκα, στη χειρότερη περίπτωση, θα παραμείνει διαλειμμένο μες στο διαλειμμά μου εδώ. Είναι λοιπόν η αντίδραση, η οποία προχωράει σε βάθος χρόνου και έχετε το υπόψη σας, για όταν θα κάνετε εργαστήριο οργανικής χημείας, οι αντιδράσεις οργανικής χημείας γενικά είναι αριές, δεν προχωρούν γρήγορα. Εντάξει. Ερώτηση. Πρέπει να κάνουμε κοκάλιο. Είναι όξινο περιβάλλον αυτό που χρησιμοποιώ. Γιατί θεϊκό οξύ, δεν υπήρχε καν άλλο οξύ, έτσι, γιατί σας μάθαμε. Το πρέπει να κάνουμε κοκάλιο ως όξινο περιβάλλον, ρίξτε και πάρε και το θεϊκό οξύ, άντε θα θεϊκάλατας ο τέλος και άντε να δούμε τι θα γίνει παρακάτω. Γιατί θεϊκό οξύ είχαμε έλλειψη από άλλα οξέα. Είναι το πιο εύκολο να βρεθεί, το πιο φτεινό, το πιο βολικό, το πιο τι. Το σκεφτήκατε ποτέ. Σκεφτείτε το εξής πράγμα. Έχουμε ήδη πει κάποια πράγματα μέχρι τώρα και τα έχουμε δει. Τι είπαμε προηγουμένως όταν μιλούσαμε για τη σειρά αναγωγικής ικανότητας των μετάλων, κάπου εκεί πέρα σε εκείνη τη σειρά μπαίνει και το υδρογόνο. Και είπαμε τα μέταλα που είναι τα λιγότερα λιγότερα αναγωγικά, άργυρος, πλατίνα, χρυσός, μπορούμε να τα κατεργαστούμε μόνο με βασιλικό νερό. Και το βασιλικό νερό τι έχει. Και πικρό νητρικό οξύ το οποίο είναι σχερό ξενοδοτικό. Και άπετε μου λοιπόν θα μπορούσα να έχω υπερμαγκανικό κάλλιο μέσα σε νητρικό οξύ. Θα μπορούσα. Αλλά θα είχα οξενοδοτική δράση από το υπερμαγκανικό κάλλιο και οξενοδοτική δράση από το νητρικό οξύ. Που θα ήξερα ποιο είναι πιο στο αποτέλεσμα που χρησιμοποιώ. Θα ήξερα ποιο επέδρασε οξενοδοτικά και τι έγινε και τι δεν έγινε. Θα ήταν εύκολο. Όχι. Αποκλείεται λοιπόν. Συμφωνούμε σε αυτό. Ωραία. Ας πούμε το υδροχλωρικό. Υδροφρομικό, υδροειοδικό οξύ, τα υδραλογόνα. Θα μπορούσα να τα χρησιμοποιήσω. Υδροχλώριο πια σε όλα τα εργαστήριο του κόσμου που υπάρχει, έτσι δεν είναι. Και εδώ όταν μιλάμε ρίξετε λίγο οξύ, τι οξία έχει εκεί πέρα υδροχλώριο. Πέρα ρίχνω λίγο οδροχλώριο και κάνω τη δουλειά μου. Δείτε εδώ τι γίνεται. Το υιόδιο πιίνει γίνεται υιόδιο μηδέν. Δηλαδή αν είχαμε χρησιμοποιήσει βρωμιού χοκάλιο τι θα γινόταν. Βρώμιο. Χλωριού χοκάλιο. Χλώριο. Αν υπάρχει υιόδιο πιίνει στο υιόδιο χοκάλιο, στο υδροιόδιο τι υπάρχει. Στο υδροβρώμιο τι υπάρχει. Βρώμιο πιίνει. Στο υδροχλώριο τι υπάρχει. Χλώριο πιίνει. Αν λοιπόν χρησιμοποιούσα υδραλογόνα θα άρχιζε η οξυδοναγωγή ανάμεσά τους. Δεν θα προφτέρει να γίνει η οξυδοναγωγή με το πράγμα που θέλω να δώσω. Να βάλω εκεί πέρα να μετρήσω. Κρεβοξυλικά οξεά. Οξυκό, μυρμυγκικό, οξαλικό, μενζοικό και διάφορα άλλα. Τι λέγεται ότι θα γίνει. Πρώτα απ' όλα τα πολύ ογκώδη δεν θα ήταν διαλυτά. Αλλά πάλι σε περίπτωση θα παίρναμε τα άλλα τάτους. Και τι θα είχαμε. Φευγόμαστε τέτοιο τύπο. Να αρχίζει να γίνεται η οξεδροναγωγή ανάμεσα στο οξύ και το μυρμυγκανικό κάλλιο. Δεν γίνεται. Κατασκευήθηκε ποιο άλλο οξύ μασμένοι. Το μυρμυγκανικό δεν γίνεται. Τα υδραλλογόνα δεν γίνεται. Τα οργανικά δεν γίνεται. Τα άλλα οξεδροναγωγή που μαζεύουν είναι το φοσφορικό και το θηκό. Το φοσφορικό είναι αρκετά γεγλοσκοπικό, αρκετά περίεργο. Κατασκευήθηκε μαζεμένοι το θηκό οξύ. Το οποίο σε συγκεκριμένη περίπτωση είναι ένα πολύ ωραίο, καθαρό οξύ. Είναι ένα πολύ αθώο οξύ. Κάνει μόνο τη δουλειά ως οξύ. Τίποτα άλλο. Εντάξει. Κατανοητό. Γι' αυτό καταλήξαμε στο θηκό οξύ. Δεν υπήρχε κανένας άλλος λόγος που μας ανάγκασε. Δεν υπήρχε καμιά βιομηχανία θηκό οξύ όπως λέει πέρατε το δικό μας θα σκοτώνω. Κατανάγενη δεν γινόταν να χρησιμοποιήσουμε ούτε το νυτρικό, ούτε τα υδραλλογόνα, ούτε τα οργανικά οξέα. |
