| : Εκμέτωση του Εκφ minute του 2016 Εκφ ηλίθια παιδιά, Στον κεφ τέτοιο κλίμα, Ηλίθια παιδιά, Εκφ ηλίθια παιδιά, Στον κεφ τέτοιο κλίμα, Εκφ ηλίθια παιδιά, Εκφ ηλίθια παιδιά, Στον κεφ τέτοιο κλίμα, Εκφ ηλίθια παιδιά, Εκφ ηλίθια παιδιά, Εκφ ηλίθια παιδιά, Στον κεφ τέτοιο κλίμα, Εκφ ηλίθια παιδιά, Εκ μέρους του Δημιουργικού Συμβουλίου και του Προσωπικού Του Λύγκα, σας καλωσορίζω στους χώρους της δημιουργίας μας, προκειμένου να ακούσουμε από τα χείλη, θα έλεγα, του πλέον ειδικού του κ. Λέαντου Ρακιτζή για τις παθογένειες και ενδεχομένως για τη θεραπεία αυτών. Είναι χαρά μας και μαζί τιμή που είναι μαζί μας ο κ. Ρακιτζής, ο οποίος γεννήθηκε στην Καβάλα με καταγωγή σαλιώτης από τη Σάμου ενδίκτυες σπουδές στοιχείων το 1957. Πέρασε με επιτυχία και συζαβλές εξετάσεις στην οικογένειά του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποίαν αποφίτησε το 1962. Στη συνέχεια εισήχθη στο κ. Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, από το οποίο αποφίτησε σε σύντομο χρόνο και ακολούτως έλαβε μετατυχιακό δίπλωμα στο ευρωπαϊκό δίκαιο από το Πανεπιστήμιο King's College του Νοδίνη, ενώ παράλληλα αναδείχθηκε διδάκτορα σε επιτυμί στο Πάντιο Πανεπιστημίου. Ας τον αναφέρω κι αυτό, στα νεαρνικά του πρόγραμμα υπήρξε ατλητής του Ναστικού Ομοίλου καταλαβαίνων σε αυτά τα δύο χρόνια ισχύου. Η καλλιέρατος δικηγόρας άρχισε το 1964, ενώ δύο χρόνια αργότερα διορίστησε 100 πειραιπτικούς διαγωνισμούς στο δικαστικό σώμα. Ηπηρέτησε κατά σειρά ως πρόεδρος, πρωτοδίκης, πρόεδρος πρωτοδικών, εφέτης και πρόεδρος εφετών σε διάφορα δικαστήρια της χώρας. Το 1974 ανέλαβε για ένα έτος υπηρεσιακός δήματος Εγάλι. Ήταν κληροτό μέλος του Ανότατου Ειδικού Δικαστηρίου στην υπόθεση της Ραγέτ Ιρακλής. Δίδαξε στην Ανότατη Περισμιστική Σχολή, ενώ υπήρξε μέλος χωρών νόμων παρασκευαστικών επιτροπών και αντιπρόσωπος στη Νομική Επιτροπή της ΕΡΩΚΑ. Το 1998 προήθισε άλλο παγίδι. Διετέλεσε πρόεδρος του Ανότατου Δικαστικού Συμβουλίου, του Εφετείου Αθηνών, ενώ θύτευσε ως πρόεδρος σε υπηρεσιακά και επιταλικά συμβούλια διαφόρων άλλων υπηρεσιών του δημοσίου. Χρημάτισε επίσης Γενικός Γραμματέας του Συνδέσμου Ανότατων και Ανότατων Δικαστικών Λειτουργών. Από το 2004 και για 12 περίπου χρόνια, μέχρι το 2016, κατείχε η θέση του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διήγησης. Πανέστηκε σε διάφορα διεθνή συνέδρια. Μετήχε στο Συμβουλίο Κατάδυσης και Αφθοράς. Είναι πατρεμένος με τη Φιλόλογο η Ιωάννα Σταμούλη και έχουν αποκτήσει δύο παιδιά. Στον κύριο Ραγιζή έχουν απολεμηθεί οι τιμητικοί τύπιοι. Ανότερος ταξιάδης του Τάγματος της Ταξίας, μεγαλόσταπρος του Τάγματος του Αγίου Μάτου του Πατριαρχείου της Αλεξάνδριας. Πριν δώσω τον λόγο, όπως κάνω συνήθως να σας ενημερώσω, ότι στις 30 του μηνός Μαρτίου, ημέρα 5 η ίδια ώρα, είναι η επόμενη θεματική βραδιά μας, με θέμα η ελληνική γλώσσα εντός και εκτός Ελλάδας και οι ελληνικές σπουδές στον σύγχρονο κόσμο. Οι συγγιτές, ο καθηγητής και πρόεδρος του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας, κύριος Γιάννης Καζάζης και ο αναπτυρωτής καθηγητής και διευθυντής του Ενστήματος Νεοελληνικών Σπουδών του ΑΠΙΧΙΤΑ, κ. Γιώργος Παππαναστασίου. Και θεωρώ το θέμα εξαιρετικά ενδιαφέρον, ελπίζω να κινήσει το ενδιαφέρον των νέων μας κυρίως, γιατί ο δεύτερος θα μας μιλήσει, πρώτον το είπαμε, για την Ελληνική σε ένα μεταβαλώμενο κόσμο από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Με αυτά τα λόγια να παρακαλέσω τον κ. Ναγιζή να πάρει τον λόγο. Ευχαριστώ πολύ κ. Πρόεδρε για την πρωτοβουλία, για την εκδίδωση, το πολύ ενδιαφέρον θέμα, ελληνικό δημόσιο, Παθογένια θεραπεία. Κατά Μπαμπινιώτη, να ουρωθώ λόγος, η λέξη Παθογένια δεν έχει πτυθυντικό. Λοιπόν, κατά Μπαμπινιώτη, η λέξη Παθογένια δεν έχει πτυθυντικό. Έχει ιατρικός όρος που αναφέρεται στον βλάδο της Γενικής Παθολογίας, που μελετά την πρόκριση νόσων από Παθολογικά Ακία. Η λέξη είναι ξένη ελληνογενής από το γαλλικό Παθοζεμί και ματειρείται από το 1887. Ήδεο όμως η λέξη Παθογένια και Παθογένια σε πείγμα των γλωσσολόγων, καθιερώθηκε ως επιτυχής νεολογισμός στην καθημερινωμένη και σημαίνει τα αίτια που προκάλεσαν την νόσο, την νοσηρότητα κοινωνικών μαθωμάτων. Εάν μπορέσαμε να προσδιορίσουμε τα αίτια, πράγματι που απαιτεί ενδυμότητα και συνέσεις ρεφήγης και όσοι προσπάθηκαν προφυγής με το να ρίξουμε το φτέξιμο της άρρωσης και λίγως ξανά παράγοντες, η θεωρία της συνομωτίας, η θεραπεία, θεωρητικά τουλάχιστο μπορεί να προσδιοριθεί με την εξάγγιση του τελετείου, με το ορειτό, πάσαλλο, πάσαλλο να υποβλέπεται. Είναι όμως τόσο δύσκολη η ειχονολογία ενός μέτρου, που ο πρώτος δημοκρατίας ο φίλος της παππούλιας κάποτε μου είπε «εάν καταφέρεις να περιορίσεις τη διαφθορά 1% θα σου βγάλω το καπέλο». Τα ένθυα των παθηγιονιών του δεν είναι αυτοφυΐοί ή για στον πίσω γιατρικό όρο αυτοάνωσα. Είναι αποτελέσματα ανθρωπινής παρεμβάσεως αμέσως ή ως παράγραφης συναιπία αστόπου οι αφρώνους παρεμβάσεως με αποτέλεσμα να έχουν δημιουργηθεί ατομικά ή ταξικά δικαιώματα, που προστατεύονται δικαιαστικά και όταν έχουν δημιουργηθεί δεδοικρασμένα είναι αδύνατον οι εξαλληγήσεις. Επίσης γίνονται αντικείμενο πολιτικής αντιπαραθέσεως γιατί οι θυγόμενοι θα τα φέρνουν στην προστασία πολιτικού κόμματος ή ακόμα χειρότερο τα πολιτικά κόμματα προς άγρα ψήφου πληροδοτούν στα μέτρα προστασίας των θυγομένων όταν το δίκαιο έρχεται προς νομοθετική ρύθμιση. Οι πολιτικοί προσπαθούν διά των εξαιρέσεων, στον Μαρατάσιο, στη Ελλάδα είναι η χώρα των εξαιρέσεων με Μαρατάσιο, εφαρμογή στον Ρώμου να προστατεύσουν ό,τι μπορεί να σωθεί για τους θυγοφόλους. Συνεπώς, οποιοδήποτε μέτρο θεραπείας πρέπει να γινθεί με κοινή συνέναιση όλων των κομμάτων. Και πάλι δεν είναι βέβαιο ότι την επομένη, μόλις πανεθεωτήμενος, δεν θα αρχίσει το ψήφιο με το μέτρο για λόγους πληροδόσης. Τα μιμόνια περιείχαν υπό τη μορφή των μεθρασμίσεων πολλά μέτρα θεραπείας των παιθογενειών και των κακοσκυμένων λοιμωσιών τομέων. Αν φιβάλλω αν υπάρχει έστω και άλλος Έλληνας, μηδεύου εξελουμένων, αν να έχει διαβάσει ολόκληρα τα μιμόνια και κυρίως το δεύτερο από 3,5 χιλιάδες σελίδες και αντιδρούμε γενικά για κάποια σημεία που νομίζω να εμποσπαστεί. Ουδείσαι ενδιαφέροντα για τους δημόσιους συμφέρον, αλλά μόνο για το ατομικό. Το πρώτος τέλος του θέματος απαιτεί μια λεπτομερή καταγραφή των μαθηγενειών, δηλαδή των αιτίων της νόσης του δημοσίου τομέα που το εμποδίζει να λειτουργήσει ικανοποιητικά με τον κακό σκημένο, που κατά αποτέλεσμα τα χτίζουν με τις παθογιακές. Πόσο λεπτομερός κι αν είναι, δεν είναι δυνατόν να περιγραφούν όλα το σύντομο χρόνο μιας ομιλίας. Ούτε είναι δυνατόν παρά τη μακρά μου θυσία σε γενικώς επιθερητές να τα γνωρίζω. Ζητώ, λοιπόν, την επιχειρικιά σας. Εάν παραλείψω μερικά, μπορείτε όμως να τα επισημάνετε στη συζήγη που θα επαγγλούθησε. Επισημαίνω επίσης ότι έχω ιδία γνώση της λειτουργίας των δημοσίων υπηρεσιών στο κέντρο, όπου σχεδόν τα πάντα είναι πρόσωπα και όχι στην απαρχία, όπου είναι έντονες οι προσωπικές σχέσεις και αντιπαλότητες. Και ο λόγος της ομαρτά που επιχρατεί δεν είναι εύκολη ακόμα και για το γενικό επιθερητή ή ανήθραψη των παθηγημιών, διότι οι παραμύρες της ομαρτάς στην απαρχία, στο χωριό, στον πρώο μέρος, έχει δυσμενή συνέβη για τους παραβάτες. Φυσικά, στην περιφέρεια, τα πάντα είναι δεφορατικά απ' ό,τι στο κέντρο. Και σε μικρότερ κλίματα και σε πολύ μικρά μέρη, τα πάντα ακόμα και η δικαιοσύνη λειτουργεί σε προσωπικό επίπεδο. Αλλά πολλές φορές οι αντιπαραθέσεις είναι πολύ πιο έντερνες, όπως και η δικαιογεία του πελακιακού και κομματικού κράτους. Σε κάποια μέρη, η υπηρεσία και η υπηρεσία του κράτους είναι ενήπαλτος, όπως στην Λίμνο και στην ίντρα. Δεν άφησαν τους ελεχτές, τους δώρε, να βοηθούν, τους πέταξαν σε θέλασσα. Ή στα θέλασσα που δεν ενδιαντιαστεί η παρουσία μεμονωμένου αστυνομικού αμπάλορα τα μάτια για κάθε χρόνιο. Ή στην κυλίγη, το επιθυρωτέρο εργασία για τη συγκομή της πράγματος. Οι παθογέγιες αυτές οφείλονται στην ανικαλότητα του κράτους να λειτουργήσει λόγω του πελακιακού κομματικού πολιτικού συστήματος. Κυρίως λόγω της αποθυμίας των πολιτών. Να στηρίξουν ένα κράτος που δεν ταυτίζονται με αυτό, αλλά τον βλέπουν σαν εθνό. Που τεχνηματελεύεται και θέλουν μόνο να παίρνουν χωρίς να λειτουργούν. Όπως στο έμαθα αυτό το μάθημα η πολιτική. Επιφραίαν, στα μικρά μέρη η περισσότερη δημόσια υπάλεια αστυνομική είναι τόπος. Και λόγω των συγγενικών ηφηλικών δορμών δεν μπορούν να λειτουργήσουν αυτά τα νοσματικά. Ας πω ένα παράδειγμα. Στην Κρήτη έχουμε ένας ξένος σαν μπαρκάρι παράνομα τι να μας υπηρετήσει. Εάν πάει ο κριτικός θα θέλει να δούμε ανδρεσίους στην καλύτερη περίπτωση παράτα στον κύριο Ναπαδό. Η μερική καταγραφή ή των παθηγηγιών είναι εύκολη όπως και οι θροντικές προτάσεις θεραπείας. Εκείνο είναι το ανθρώμηνο δυναμικό. Και αφενός βασικό χαρακτηριστικό των δημοσίων προσώπων και κυρίως των δημοσίων υπαγγελίων είναι η μη εκκρίνωση προδουλειάς. Και έχει ψυχθάρους για την ανέργεια πράξεων ακόμα και η διευθυνότητα γνώμης. Και η αποφυγή αναγείμισης ευθυνών αφεντέρων με το ίδιο υλικό που έχει μάθει σε όλη την καριέρα, στην αδράγεια και τη ρουτίνα, δεν μπορεί να φτιάξει το κράτος από την αρχή. Παρά μόνο κάποια μπεραιμέτια που σε ένα τυμόρμο οικοδόμημα απλώς παρατείνουν το χρόνο καταρρέψεως. Οι εργατικές λύσεις δεν είναι δυνατάσεις με το σημερινό συνταρματικό, δημοσυμπαλληδικό, εργασιακό και συσκεκριστικό καθεστώς. Και η εποχή της πλατείας Κλαθμώνας, παλίπτερ, δηλαδή εδώ, ενώ ο Περκιλέθ θα τους απολύσει όλους τους δημοσίους υπαγγελίδους και θα πάρουν με και άλλους. Πάει αυτό, δεν μπορεί να έχει υπέροχους λόγους συντάραντος και άλλους συνθεκότητες. Αλλά για να κάνεις το κύριο του χρόνου πρέπει να κάνεις το πρώτο βήμα και συζητήσεις σαν τη σημερινή βοηθούν στο πρώτο βήμα. Όταν μιλούμε για το ελληνικό δημόσιο εννοούμε τον ευρύτερο δημόσιο κομμαέα. Όπως προειδητοποιείται από το νόμο 3074 του 2002, δηλαδή το δημόσιο με στιγμή έννοια τα ρωτικά πρόσωπα του δημοσίου δικαίου, του σοβαρινού τοπικής αυτοδιοίκησης, της δημοτικής επιχειρήσεις και της δημόσιας επιχειρήσεις της ΔΕΠΟ ή της επιχειρήσεις της δίκης, το οποίο διορίζει το δημόσιο άνα σε άνα σε μερικήτικη πράξη ή ως πάντων. Ο δημόσιος τομέας καταλαβαίνει περίπου το 70% της οικονομικής δραστηριότητας της κόρης. Ο λόγος ιδιωτικός μόνο το 30%. Οι δύο τομείς λειτουργούν σαν συγκρονώντα δοχεία. Και ο μεν δημόσιος τομέας επιβιώνει απ' τους πόρους που αποσπάτουν με διαφορους τρόπους απ' τον ιδιωτικό τομέα. Παρά στη συνέχεια, ανατροφωνοτεί το ιδιωτικό τομέα με τις δημόσιες δραστηριότητες για να συνεχίσει την παραγωγική τους δραστηριότητα. Εάν καθώς θα θυστερήσει η λογή της ανατροφωνότησης, όπως συμβαίνει τώρα, παρουσιάζονται φαινόμενα η ύψος ρευτότητας στην αγορά, με αγιστωτές επιπτώσεις στην οικονομία του ιδιωτικού τομέα που επιτείνονται λόγω του ανυπάκτου υφιδωλού τραπεζικού γενισμού. Λόγω της οικονομίας κρίσεως και εντέθερτων ποιημών, βίμων, συνολωνικών προβλημάτων και του υπηρόμου μηδιαχειρίσιμου δημοσίου χρέους. Η εξοπιστία του ελληνικού δημοσίου βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο. Όπως φαίνεται, απ' την απόδοση των ελληνικών ομορφών που διαπραγματεύονται διεθνώς πράγμα που εμποδίζει το δημόσιο να βενιστεί από τις διεθνείς αγορές και έτσι υποκλήπτεται κυρίως του ιστορικού γεγονότος. Στην διαχείριση των δημοσίων οικονομικών δεν μπορούμε να διαχωριστούμε την εκάθαρτη πολιτική κυβερνήση απ' ελληνικό δημόσιο. Απλώς η κυβερνήση φράδει την πολιτική κούληση κατόπιν της λαϊκής αναλύσης. Σύμφωνα με το δεύτερο νόμο του Πάρτισο, άγγλου οικονομολόγου του περαιμένου αιώνα, στη δημόσια οικονομία σχεδιαπάνη τι είναι να ξεπεράσει το εισόδημα, σε εμάς αυτός ο νόμος εφαρμόζεται σ' όλο το μεγαλείο. Διότι μόλις προέκυψε κάποιο πλασματικό δημιουργικό πρέοδο, διότι το δημόσιο δεν ξόφτει τα χρέη του, η κυβερνήση έσπεψε. Για λόγους πολιτικούς, να διανύμει ένα μεγάλο ποσό στις ταξίχους, αντί να πληρώσει τα χρέη της και να ανακουφίσει τις υποχρεωμένες επιχειρήσεις και τους χρυσάιες τα χρήματα. Το ελληνικό δημόσιο είναι σπάταλο γιατί υπορρεπολογιζούει του ίδιου. Και οι αυτοτελείς των νομικών προσώπων καταρτίζονται βάση των προηγουμένων προϋπολογισμών της εποχής ευημερίας. Και όταν υπάρχει οικονομική στενότητα, δεν ακαθαρίζουν τα μη αναγκαία αποδείλια, αλλά περικόκτουν οριζοντιώς όλα τα αποδείλια. Πράγμα που είναι το πολύ εύκολο, ιδίως για τους μισούς και τις εγκάσεις. Ο νόμος του πάντως εφαρμόλυται σε όλα τα δημόσια μορφώματα, ιδίως τις δέκο, που υπερβαίνουν τους κουρυπολογιζμούς τους και δημιουργούν εγχείματα για την καλύψη των οποίων ζητείται έκτατη επιχορίζηση. Από τα διαφέσιμα κομβήλια για την αντιμετώπιση εκτάκτου ανάγκης. Συνεπώς, το ζητήμα δεν είναι πολιτικό, όπως φαίνεται εκτός όψος, αλλά οφείλεται στην παθολένια του λοιπού δημοσίου να συντάξει αξιόπιστος κουρυπολογιζμούς να τους χειρίσει και την τελετουργία του φρογκυπρακτικού μυθαγητμού και των έλεγχων των δημοσίων θα πανώ. Να μην προκύπτουν ελλείμματα που αναγκάζεται να τα καλύπτει με βαγισμό. Πολλές φορές με υποβολικό κόστος. Είναι γεγονός ότι το Υπουργείο Οικονομικό και κυρίως το Υπουργείο Οικονομικό Δικαστήριο είναι άμαρτος, που ακόμα και η πολιτική υγεσία δεν μπορεί να το ελέγξει. Η παθολένια του φρογκυπρακτικού μυθαγητμού οφείλεται στην ύπαρξη πολλών φορολογικών νόμων. Κάποιοι μπορεί να είναι άδικοι, γιατί φορολογούν, δεν μπορούν να αποφύγουν, να αποκλείψουν τα ισχυδήματά τους, μισθοτούς και συνταξιούπους. Στην ασάφια τους, δε, γιατί είμαι ανήκαγη να παράξομαι σαφής, καταρρέπτου και εφαρμόσιμους νόμους. Άλλωστε, είμαστε η μόνη χώρα που στις νομικές τις σχολές δεν διδάσκεται το μάθημα του καλός νομαθετή του. Η συλλένωση αλεπαγίων εγκλήων του Υπουργείου Χροντικών. Κάποτε, για το ίδιο θέμα, εξεδόθησαν την ίδια ημέρα της ΕΝΚ. Και έτσι δημιουργείται ενδεχομένως και στιγμές. Μια προσφράση χείσωση, όπου οι διευθυντές των δόη, παίρνουν κυριαστικό ρόλο, και η επαθωγένεια αυτή επιτείνεται από την πραγματικότητα ειδικάσεως των δημοσυνοδικών προστηγών, που της δυσκαιρένει η υποκρέωση καταβολής ως παραμόλου του 50% της διαφράσης και που το οποίο η προκαταβολία αυτή παραμένει, δεσμερμένει, επιστρέφει τώρα. Και τα τελευταία χρόνια ευκολία, με την οποία η αγκάστρια κυβερνήση προβαίνει σε φορολογικές ευμήσεις, χαρίζοντας τόπους και πρόστιμα και όλα αυτά, επιτρέπουν στους μη συλληθούς πολίτες, οι οποίοι θέλουν τους ευθύντους έξυπνους, και οι έξυπνοι, να μην εκπληρώνουν τις φορολογικές υποχρεώσεις αναμένοντας ευλογικές ευμήσεις. Η κατάσταση αυτή, εκτός από δημιουργητικά κενά, δημιουργεί και μη συλληθούς πολίτες, που είναι το χειρότερο και που είναι έτοιμοι να ψηθήσουν οποιοδήποτε υποσχέθη βίωση των φόρων. Όπως το κίνημα που ζήτησαν στη Γαλλία του 1952, πήρα δευτεράχτο αριθμό ψήφωμα, περίπου πέρα στο 30%. Και το σύσθεμα ήταν κάτω η φόρη. Ο βασικός ενεργτής των δημοσιών τα πανόλογηση είναι το Ενεργτικό Συνέδριο, που μέχρι τις 2017 τη σύλλεχε προηγητικά και καταστρατικά. Έκτοτε μόνο καταστρατικά, γιατί καταδίθηκε ο προηγητικός έλεγχος των δημοσιών, δε μπορώ, με συγκεκριμένο νόμο, σε εκτελέση μημονιακής υποκρέωσης. Για να θα αντιστάθει, δηλαδή, το Συμβούλιο Ενεργτικό Συνέδριο δε να αντιστάθει στη ψαγίδευση αυτών των αργοειβιωτήτων του. Σαφώς, ο σκοπός του λόγου είναι η ταχία ταμείαση των δημοσιών τα πανόλων προς τόρους της αγοράς. Αλλά φοβάμαι ότι θα αρχίσει το πάτη για δημοσιολογικές σπατάρες, κυρίως από τους ΟΤΑ, που τραπούν 14 καλλιτραθικούς δήμους μόνο επτά ο πρωτοπολόγισμός του ΔΕΡΟΣ ΑΠΑΟΚΙΝΟ, ο οποίος είναι κατευθερωμένη. Προσωπικά πιστεύω ότι πρέπει να επαναφερθεί ο πολιτικός έλεγχος των δημοσίων απαρών, διότι ο κατευθερωτικός έλεγχος αυτιστερεί υπέρμαντα. Είναι δημοτωνυκτικός. Ο πολιτικός συνέδριος, συγγήθως, δεν προμένει σε καταλογισμού, αλλά σε βάρος του λοιπολόγου. Κι αν ακόμα η δαπάνι χτυπηθεί παράνομη, δεν την καταλογίζει με τη λεπτολογία ότι η πάντως εγγύρισε, εγκαλύπησε. Τις ΔΩΕ ελέγχουν οι οικονομικοί επιφορητές. Τα νεοδημοσιονομικά με κάποιους ελέγχους ή οι δημοσιονομικοί ελεγχτές, οι οποίοι πέρσι ήταν μόνοι τους 2015 και είχαν πέντε χιλιάδες εντολές συνεχτερέων. Ο δημοσιονομικός έλεγχος του Δημοσίου Ταπανών να είναι αντιπαθούς. Η παθηγηγία γι' αυτή μπορεί να ισχυρωθεί μόνο με την ολοκλήρωση της ηλεκτρογραφικής μητρογραφίσεως και του διπλωματικού συστήματος Ταπανών σε ολόκληρο δημοσιοτομέα και κυρίως με την επιλογή του προσωπικού, όχι με πολιτικά, αλλά με αξιοκρατικά κριτήρια. Επίσης, αξιοπρόσεχτος είναι ο τρόπος καταπτήσεως στον δημοσιονομικό συμβάσμα προβληθίας του έλεγχου. Μέχρι επιτυγμένος 45 χιλιάδες ρόλ, είναι δυνατή και απευθείας ανάδυση χωρίς διακονισμό. Γι' αυτό, πολλοί οΚΑ για την καταστρατήγηση του ρόλου κατατεύουν τα έλεγα στα λεγόμενα 40 πεντάρια. Σαράνπισσόλια τα 40 πεντάρια. Για μεγαλύτερα ποσά, χρειάζεται ο ιδιωτικός λαϊνγόνας από τον κύριο Κέροντο. Για μεγαλύτερα, το ενεργτικό συνέδριο, πριν μερικά χρόνια, αν θυμάστε, δεν είχε εγκληθεί εγκέρος το ενεργτικό συνέδριο. Η προμήθεια χάρτου για τα σχολικά βιβλία. Έτσι, οι μαθητές δεν εφοδιάστησαν εγκέρος, ή πολύ καθυστερημένα, με τα βιβλία. Για τα πολύ μεγάλα ποσά, αργοδία είναι η ανεξάρτητα αρχής συμβάσεων. Και τέλος, για πολύ σημαντικά έλεγα, δημόσια έλεγα, οι σύμβασες, τη ρόλονται μόνο ο αργόδιπλης και έτσι, οι αργόδιπλης, απαλάσσονται πάλι σε αυτοί, γιατί έχουν τον όμορφο. Επίσης, η παθογένεια υπάρχει και στον χρόνο από παρατώσεως και παραδόσεως τον δημοσιοέργο. Αμφιβάλλω, ένα μεγάλο δημόσιο έργο παρενώθει εντός του συμβατικού χρόνου. Συνεχώς πυροφορούμεθα παρατάσεις παρατώσεως και αλλού, όπως η εθνική οδό κολλήθο πατρών, η σειρά της των νημών, ή πυρακοθήκη συγχρόνων πέχνης. Κάθε καθυστερήση παραδόσφαιρου στοιχείται στο δημόσιο σημαντικά από εσάς. Εκτός από αυτή που καταβάλλεται στους αργολάμους δημοσιοέργου και έχουμε και απώλειες εσόδων. Υπάρχουν έργα που είναι άγνωστο πότε θα φανωθούν, όπως η εθνική πυρακοθήκη στην Αθήνα. Αμφιβάλλω, αν καταπύκτουν οι πηγές ρητές για την καθυστερμένη παραδόσφαιρου, γιατί με την παράταση παραδόσφαιρου συνήθως χάζονται. Υπάρχουν περιπτώσεις που εταιρεία δημοσίων έργου, που πήραν και παχυλές προκαταβολές, πρόχειψαν. Και σ' άλλες έφτυξαν εγγυετικές επισολές τραπεζών και κουλτσμένδες, που δόθηκαν για την ευθέρωση του έργου. Οι άλλες εγγυετικές επισολές ήταν μανού. Και κανείς δεν φόβησε να ελέγξει ότι είναι μανού. Βέβαια, όλες οι διαφορές περιγραφήτων έργου, του δημοσίου έργου, επιλύονται είτε δικαστικό με την διαδικασία περί δημοσίων έργων, είτε με μεγαλυσία αποτέλεσμα κάθε φορά ο λάβος, να παίρνει το κατητή του και έχει ιδιαιτητές στις ομιβίσκους. Σαφώς, οι παθογένεια αυτοί που ξεκινάνε, γιατί δεν στράσσονται σωστές μελέκτες για το έργο, ελεγχωμένος και εσείς και εμένα. Δεν γίνονται επιβλέπεις από ανεξαρτήρους επιθυλητές, σε κάθε στάτη εκτελέση του έργου, διότι όταν επικαλυφθεί από αυτό το έργο, δεν μπορεί να κάνεις καμία επιβλέψη, καμία επιμέθεια. Επικαλύφθηκε το τελευταίο έργο. Και τέλος, σπανγίως γίνεται τελική παραλαμβή του έργου, και έτσι κανένας δεν θα έχει καμία ευθύνη. Πολλές φορές, πάρα πολλά έλα, οι εργολάτες φύλουν ατρία και δεν το παραλαμβάνουν επίθεσης και δεν έχουν τελική παραλαμβή. Πρόσφατα, πριν παιδικά πρόνια, διεπισκόσαμε, εγώ εγώ ήδη, όπως είπα με δικό μου συνεργείο, ότι μία σύννεξη του ΟΣΕ, 700 μέτρων είχε ειχθεί, είχε κατασκευαστεί σε λάθος σημείο, εγκαταλείθηκε, με κόστος 32 εκατομμύρια ευρώ πάνω στο ΟΣΕ. Σοβαρή παθογένεια για το δημόσιο έργο είναι οι υπόγειες διασυνδέσεις του εργολάμπου δημόσιο εργαλών με πολιτικά τόματα, εκεί υπάρχει μόνο χώρο και χρήμα. Το δημόσιο στερεχόνται από δημόσιο της υπαγγύρου διαφόρων κατηγοριών, ο φόσος, προελέσσεως, υποδερφότερη διάγημο νιωπίσεως, τελευταία μέσω ΑΣΕΝ ή την Εθνική Σχολή Δημόσια Δίκησης. Λίγο πολύ, εκτός εξαιρέσεων, οι δημόσοι υπαλλοί επιβιγγύουν την ίδια παραγωγικότητα. Ο καλός δημόσιο υπαλλοί είναι αυτός που χτυπάει χάρτα το πρωί και χάρτα το μισήμέρι. Έχουν δημιουργήσει μια ειδική ιδιοσυγκρασία. Δεν αναβαίνουν πρωτοβουλίες, ούτε και εμείς. Αν και εμείς, θα το πω, δεν έχουμε μία ιδιοσυγκρασία. Δεν είναι μια ιδιοσυγκρασία. Παρακαλώ, παρακαλώ. Παρακαλώ, παρακαλώ. Παρακαλώ, ποια είναι η δημόσια υπαλλοί. Παρακαλώ, παρακαλώ. Αμήν... Άμήν. Είμαστε στους Άμλης. Άμλης, στους Άμλης, στους Άμλης. Φυσικά, το δημόσιο λειτουργεί με τους δικούς του δημόσιο, από λίγους συλλογικούς υπαγγείρους που πάντως τους στηρίζονται υποειστά αμήνια τα δύσκολα. Είναι γεγονός ότι όλες οι κυβερνήσεις έχουν καταβάλει προσπάθειες αναδιοργανώσεως του κράτους. Τώρα αποτελεί και αντιμονιακή μου χρέωση, και μάλιστα με εξαγγελίες όπως επαγγείδησης του κράτους κάθε παρήγουδες. Ανθυφάλλω, όμως, αν θυμάται κανένας όλες αυτές τις εξαγγελίες. Ειγείνει η Υπουργότητα Κριτικής Ανασυμπρότησης. Ζήτησα από όλα τα Υπουργεία και όλους τους φόρους του δημοσίου να υποβάλλουν νέα ονομέρο γράμματα των υπηρεσιών τους μέχρι τις 15 Ιουγραλίου. Η προθεσμία παρήρθε και μόνο τρία Υπουργεία του Τουρισμού, της Άμια και της Εργασίας, το 20% του οικονομικού προσώπου δημοσίου δικαίου και ράχιστα ανταποκρίθησαν το αποτέλεσμα ως ευγρανισμοί. Δεν έχουν συμμαρφωθεί. Δεν θα έχουν δικαίωμα προστίψω. Δεν θα συμβαθούν στην ιδιωτικότητα των υπαλλήλων. Δεν θα γίνει μια επιλογή προησταμένων, διότι δεν θα έχει διαπιστευθεί. Ο αρθήμος των θέσεων είναι αθήνης και το αντικειμενό τους. Δηλαδή, θα παραμείνουν ως προηστάμενοι αυτοί που είχαν οριστεί με υπουργική απόφαση ως προηστάμενοι με προστοιχεία λάθηση. Η προσπάθεια για την δημιουργία νέων οργανωγραμμάτων για το δημόσιο είναι διοικητήτειομένο πλέον της Εκκλητίας, με τις αλλεπάλυλες οικυκλίους και παρατάσιμων θεσμιών. Η μη υποβολή των νέων οργανωγραμμάτων θα το πείσουν έγινε υπογυρού, για να μην διατερευτεί η υπάρχουσα κατάσταση επιλογής της σημερινής κυβερνήσεως, απαραστούν κάποιες θέσεις ευθύνης και περιεριστούν κάποιες αργαλειότητες. Άλλωστε, οι περισσότερες θέσεις ευθύνης είναι πρασματικές. Παραλείωμας κάποτε, σε ένα υπουργείο, πολύ δυνατό υπουργείο, σε μια ευρώ μου, βρήκαμε ότι είχαμε πέντε γενικούς διευθυντές, οι οποίοι δεν είχαν ούτε ένα υπάλειο στην υπηρεσία τους. Απλώς ήταν γενικοί διευθυντές. Όταν άρχισαν θυμιώσεις των νησών, των νησών των δημοσίων υπαγιών, σε μια μικρή, 80 τόμων, κρατική επιχείρηση, έφτιαξαν νέο όργαλο πράγμα με δύο γενικούς διευθυντές, καμιά δεκαριά διευθυντές και άλλους τόσους περισταμένους, ώστε να αναπληρωθεί η μείωση των αποδοχών τους με τις αξιωμένες αποδοχές των θέσεων ευθύνησης. Όσες φορές έκανα σχετικοί για συγκίνηση σε οικογένειες, μου απήντησαν, αυτό είναι θέμα πολιτικής βούλησης. Σύμφωνα μεταστασία από τις εφημερίδες στα θέκη του 2014, κατόπιν το δικονομικό καταργήσωρο υπηρεσιών, αποργήσουν και περιγμών των συμβασιούχων, ο αριθμός των αποσχολημένων στον δημόσιο τομέα είχε περιοριστεί στις 590.000 περίπτω. Στο τέλος δεκαεδοσιακού 2016, ο αριθμός των δημοσίων υπαγγελών ανέχεται σε 707.548, των συμβασιούχων σ' 80.405, των μετακλητών σε 3.240 και των αποσπασμένων σε βουλευτικά γραφεία σε 2.070, δηλαδή σε τακτικούς δημοσιούς υπαγγείλωση είχαμε μια αύξη της τάξας του 19%, αλλά αξιορόγηκε την απόδοση των δημοσιών υπηρεσιών που δεν έγινε ούτε του 2014 ούτε του 2010, συνεπώς δεν μπορούμε να έχουμε χρήσιμα συμπεράσματα σε τι ωφέγεσαν το δημόσιο, η άσκη αυτή, που έχει κόστος 1.200.000 ευρώ το χρόνο, εκτός από δημοσκοπικά υπέροχοι βρώνους χώρους. Απλώς ας έρθω το ερώτημα, χωρίς να περιμένω απάντηση, αλλά εσείς, σαν πολίτες σας, θα είχατε εκδηλειωθεί αντίστοιχη, έστω λιγότερη, άύξη της αποδεικτικότητας των δημοσιών υπηρεσιών. Το ότι καταφέραμε να γνωρίζουμε τον ατριβή αριθμό των δημοσιών υπαγγείλων αποτελεί πρόοδο, γιατί η πρώτη σύσταση της ελληνίας αυτή γινόμαστε το 2011. Ο αριθμός των δημοσιών υπαγγείλων ήταν κορυφός στο περίπου. Αλλά ακόμα και τώρα κάποια λίγα νομιτά πρόσωπα, που οχλικοί όρους αρνούνται να υπαθούν στην ενιαία αρχή πληρωμών κι όσο πως αυτά δεν γνωρίζουν τον ατριβή αριθμό των υπαγγείλων. Στην Ελλάδα, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο ιδιωτικό τομέα περίπου τρία εκατομμύρια. Κάνα τόσα οι συνταξίδιοι, εκ των οποίων 368.000 με αναπληκτική συνταξία, που σε μεγάλων ποσοστών είναι μαλλιού ανάπλυση. Λυστυχώς, δεν έχει αρχίσει ακόμα η πλήρια καθάριση των αρνωμενικών συντάξεων, εάν όμως κλείσουμε αναλογικά. Στις περιπτώσεις που κλήθηκαν και έπανε εξέταση όπως στοιχείο και στις άσπρες του για τους δικλούς, δεν παρουσιάστηκε το ένα τρίτο. Αυτό περίπου είναι το ποσοστό των μαλλιού συνταξιούκων. Και εδώ πάει, θα σας πω, ένα ανέγνωθο. Είναι σαν ένα μπάν, ένα σάγλο, σαν ένα σγάλο, σαν ένα σάγι, ένα εφαγητό Χριστός. Θέλω να σας πω, ο Χριστός θέλει να σας κάνω πάλι στον γάλο, ήταν του σώστου, ακούμπαει το πόδι του, το χέρι του, το πόδι του, ήταν ένα σάγλο. Ο Άγγλος ήταν καμπούρης, ακούμπαει την πλάτη για να τελειώσει, πιστεύει τον Άγιον και του λέει μακριά για να χάσει την εναπληκτική σύνταξη. Οι εξερχόμενοι πρόορα σε σύνταξη, σε παραιολογική δικία, ασχολούνται μερικά σημαντικά εργασία ή οικογενική επιχείρηση και έτσι το κράτος έχει διωμοσιναιμικές και ασφαλιστικές απόλυσσες. Γίνεται προσπάθεια έξω από λογισμού των συντάξεων, αλλά εγώ των εξαιρέσεων και των παρατάσεων φοβάμαι ότι η προσπάθεια αυτή θα αργήσει να αποδώσει. Εξάλλου, με το νέο υπολογιμό των συντάξεων, με τον όμοκατρο Ουμπελού, κανένας δημόσιο υπογένειας δεν θα βγει στη σύνταξη με εμμεριωμένη σύνταξη, αλλά μόνο με διαπιστωτική υπράξη λόγω ρήλου ηλικίας. Το κράτος στην προσπάθειά του να θεραπεύσει οδηγμένα συντουργία ευαισθήτων τομέα του, που έπρεπε να υπηρετήσουν ταχύτερα και με ανεξαρτησία από την πολιτική γεσία, της σύρριας στεδιακά, του αγνοσοφιλικού θεσμού των ελεξαντήτων ακόμα. Κάποιοι, σε το οποίο είναι το κατέστηση σύνταγματικές συμμετοχίτες της σύνταξης, δεν θεραπεύονται τελευταία και γίνεται πολύ φιλόγος και αντικείμενο κομματικής αντιπαραθέσεως η ανάδειξη των ηγεσιών τους. Αλλά παρά τη στελέχωση του ΕΣΟΡΟΝ, που ο κ. Σαμπρίτης πήρε και είναι παλιός παράδεισος του ΕΣΟΡΟΝ, παραβιάζει ακόμα προβλήματα λειτουργίας, γιατί δεν έχει λειτουργηθεί και ο θέμα στους ανοιχτρικούς πανελόγους του Λευκητικού Συμβουλίου. Υπάρχουν ήδη πέντε συνταγματικές ανεξάρτητες αρχές, δεκαεννέα μη συνταγματικές, και ο γενικός επιθροχής, που δεν κατανομάζεται σαν ενεξάρτητη αρχή, αλλά θεωρείται γιατί είναι μόνο πρόσωπο ανοιχτρικήσως, με υπλήγη προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία. Ποτέ δεν κατάλαβα σε τι συμβαίνει η κληθόρα των εξαρτήτων ακόμα, εκτός ότι υποδηλώνει έζημα της κρατικής εξουσίας. Καθώς κάποιες από αυτές είναι πιο ευέλικτες και πιο αποτελεσματικές από ό,τι θα μπορούσαν να είναι οι αντίστοιες δημόσιας, διότι εστερούνται κατεβείρου οργανωγράβων και σταλέχωσιν τελούνται υπό την πολιτική εποπτεία ώστε να την επιλογεί προησταμένο και τρόπο λειτουργίας. Σε κάθε όμως περίπτωση, οι ανεξάρτητες αρχές πρέπει να αποδείξουν έπρακτα ότι παράγονται ουσιαστικό έργο και δεν είναι παραπτήματα των ευχάριστων κυβερνήσεων, διότι υπάρχει κίνημα με πολιτική αλλαγία να καταγηθούν. Άλλωστε, κάποιες από αυτές, λόγω αλλαγίας, έχουν αυτοαλλαγηθεί και δεν τις θυμάται κανένας. Η επιτυχία κάθε αρχής αποτελεί συνισταμένη των προσώπων που την διοικούν, όπως φάνηκε, όταν σε κάποια από αυτές αντεκασταστάθηκε η υγεσία από άλλο πρόσωπο. Για κάθε αλλαγή, η υγεσία δεν πρέπει να γίνεται κατ' όλους τους πολιτικούς συμβελμούς. Σε κάθε όμως περίπτωση, οι ανεξάρτητες αρχές, όπως και όλοι οι θεσμοί, διαίνουν μια κυκλική πορεία ανώδου και καθόλου. Οπότε, στην κάθονο αντικαθίστε με ένα άλλο σχήμα. Οι κατοδύτης, λόγω της μη γυρίσης συνοδεμότρων και υπολαμπές περιπτώσεων διαφράσεων, που παρατηρούνται ως συχνό φαινόμενο στη λειτουργία του δημοσίου τομέα της χώρας μας, έχουν επιφέρει σημαντικές αρνητικές εκπτώσεις, γιατί εκλογίζουν την επιστοσύνη των πολιτών τους δημοσίων. Πλήτων των κρατοδικαίων, στερούν πολιτικούς πόλους, δημιουργούν την οικονομική ανάπτυξη της χώρας και αμαυλών την εικόνα της διεθνός, της συνέπειας της οποίας υφιστάμε τα είδη ως χώρα και ως κοινωνία στη σημερινή εποχή της κρίσης. Η συνειδητοιτική μερίδα της και οι γνώμεις έχει φράσει την άποψη ότι η δημοσία εμπιλίκτηση είναι μεγάλης ασταγής. Η άποψη αυτή, με την οποία σε μεγάλο βαθμό συντάξομαι, σκυρίζεται κυρίως στο γεγονός ότι η ρυθμή λειτουργίας της δημόσιας εμπιλίκτησης δένωτα που κρίνεται στις εποχές μας και των πολιτών, ελλά πολλές φορές παρουσιάζονται συμπτώματα κακοδίθησης και διαφοράσης. Ο δημόσιος τομέας της χώρας, πάλι κυρίως λόγω της κακοδίθησης, που συνύσταται στη μη εκτέλεση του υπενθυαβού κατοίτων, από κάποιους υπαγείλους, ελληνίζεται λόγω πατροχρόνιας αντιθεωφορίας ή ευθυνοφοβίας. Τη κατάσταση επιτείνει διαφορά, γεγονός που έχει πολύ επιβλεβή τέτοις, τόσεις στην υπηρεσία του κράτους με την γραφειοκρατική αναποτελεσματικότητα του μηχανισμού του, όσο και δεύτερογενος και στον ιδιωτικό τομέα, με ιδιωτικές συνέπειες για την εικονομική ανάπτυξη της χώρας και την εγγέλη κοινογική και πολιτιμή εξαγητή της. Αυτές τις δημιουργίες συνέπειες διώνονται και επιστάματα καθημερινά. Για την καταπολέπιση της κακοδίθησης και διαφοράς, απαιτείται εφενώς η λειτουργία των καταγγείλων ελλακτικών μηχανισμών, παράλληλα με την αποτελεσματική λειτουργία της δικαιοσύνης για την πρόληψη και καταστολή των φαινομένων αστών, αλλά και η ενεργή συμπαράσταση ολόκληρης κοινωνίας. Ο πόλεμος αυτός είναι πακρίς, δύσκολος επιβόλος και προπαρτός απαιτεί συνεχεί έμπραστη πολιτική βούληση και προσπάθεια των ομορμωδίων οργάνων γιατί εντολίζει αντιμετωπίτια διάφορα εμπόδια, όπως την γραφειοτρική γραφειοκρατική λοτροπία των υπαγγείλων, τα διάφορα μη προσυφέροντα που ανάγουν την υπόθεσή τους σε μίσο εθνικό ζήτημα και επιβιβιούν πολιτικές παρεμβάσεις, την άμεση και έμεση αντίδροση των συνειδικριστών φορέων, τις ομοθετικές θεγμίσεις που πολλές φορές ακυρώνουν τα αποτελέσματα του ελεγκτικού έργου και κυρίως τη χτυγερή και νίωτη εκθυκή εκ μέρους της κοινωνίας στη διεξιτομέτρο. Μόνο με τη δημιουργία των καταγήρων της ηθικών μπορεί ο πόλεμος αυτός να έχει ασσία έγβαση. Η δημιουργία των καταγήρων της ηθικών πρέπει νογασίστες της αρχαίας, μελέτη και θέσπισης καταγγύλου και ανεξαρθείς ελέγχου της δημόσιας δίκησης στο ειδοχημένο μητραοντάσες και επιχειρητές που ενεργούν με χτύρα της αρνησίας και συγκίνησης της αποστολής. Αξιολόγησε τον υπαρθόν του συστημάτου ελέγχου από την αφή, οφέλους και πόντων και την επιλογή του πρέον αποτελεσματικού τρόπου ελέγχου. Καταλήγει τεχνογρασίας για την καταβάλλονση της ελευθερίας και την αποτελεσμίωση των συστημάτων δίκησης, μάλλον δημοσίου, ιδιωτικούς φορείς που αντιμετώπισαν αδυστυχούς, επιτυχώς παραμίας φύσιος προβλήων και με την αγγίση της διεθνούς συνεργασίας. Νομίζω, όμως, ότι τα μέτρα αυτά δεν πρόκειται από τόσο χωρίς την κοινωνική συνένωση, που μπορεί να επιτεθεί μόνο με την πληγματοποίηση, την ευρευνητοποίηση και την πληγμή στον πολιτικό κοινωνικό. Εξάρτη, υπάρχουν μερικές αγγίες παραγωγές που λειτουργούν υπέρ της διαθωράς και ακακοδηθείς, όπως έλλειψη των καταλήνων μηχανισμών για τον αποτελεσματικό έλεγχο, τα γραφειοκρατικά εμπόδια, η χαμηλή πλειότητα στις μηχανισμοί, και ακόμα η κάρονα συνομαθητικής λύθμισης που θεσπίστηκαν ατχώμα, για να επιτρέψουν και να καλύψουν διαφορεμένες συμπερρικορές της εχθρές αλλαγής του τεχνικού πλαισίου. Η εννοίωτη ευαλεντήτα των ελέγχων και ανεπάρκει αρρωστία των πολυσμάτων και εκθέσεων, που αποφεύγουν να δοσκήσουν ευθύνες ακούμενα σε απλά ευκολόγια. Η έλλειψης επαρκούς επροστασίας των επιθρονιτών, κατά των οποίων που βάζονται πολλές φορές αμβάσιμες μιλίες αγωγιάς, η ανέλεκτη εξουσία που παρέχεται από τους εργοδείους, να αποφασίζουν την οποία πολλές φορές ασκούν, χωρίς διάκριση και λογικούς περισμούς, με μόνο την επίκτηση της πολιτικής δουλειάς τους. Η μερική έλλειψη διαφανίας καθώς το πρόγραμμα διάμυγια, δεν καλεί και όλες τις περιπτώσεις και άκρυζε ήδη να καταστρατηγείται. Η βαρύτητα στην απονομή της δικαιοσύνης, και εμπολής ανεπάρκετων δικαστηρίων επιβάλλοντων όμων, κυρίως στα οικονομικά εγκλήματα, όπου πολλοί διαφέγουν διότι της μεθαδοδομμένης παράγραφής των ανεκτυμάτων, όπως και οι διακριτικοί μαθηχείες των επολίπων, που αναπαράσσονται με την έκκληση ουλικού λεγμάτων και μάλιστα γέριψων αθέσεως, αντίστοις της επακροτρίου διαδικασίας, όπου, δια της ζωντανής διαδικασίας, μπορεί να διεκδημοθεί, όπως και σε μεγάλο μεθοπλήκη και πληθυρική αντιμωρυσία των δημοσίλων επαγγελών, που έχει δημιουργήσει στους παραδομούντας αίσθημα συνωσίας. Επισημαίνεται ότι μόνο με την πραγματική απόδοση της δικαιοσύνης, επιτυχάνεται η σκοπωμένη ειδική και εγγυητική πρόληψης των κάθε είδους παραπτωμάτων. Ξέρω ότι το πρόβλημα της δικαιοσύνης είναι το σοβαρότερο και περισσότερο από τις επηγητές και με πολλαπλές συνέπειες σε όλες τις εκπάσεις του Δημοσίλου Υμίου και του Κυβερνητικού Έργου, κυρίως στην οικονομική ανάπτυξη, γιατί πρέπει να εξασφαλίζεται ασφάλεια δικαίου. Κανένας επιχειρηματίας δεν πάθει επιβείς στη χώρα, αν δεν έχει εξασφαλιστεί ασφαλιαδικαίου. Πρέπει να ξέρει τι νόμος έχει σε βάση του ικέου, τι φορολογική, τι συνεικανιστική. Όσον αφορά την καταφυλή των φτωφερωμένων διευθυράς και τακοδύχηση, πρέπει να λειτουργούν αποτελευματικά και γρήγορα ιερευτική, διοικητική, κατασαλτική πιχαϊδή με παράλλη, ταχύα, αποτελευματική και αξιόπιστη από τους ικανότητες. Άλλως, όλες οι προσπάθειες θα απογούν εκτιμαντές. Στο σημείο αυτό, πρέπει να παρατηρήσουμε ότι η θερμοθέπτηση κάποιων μέτρων, που μερικά αυτά αποτελούν εκτιμονιακή υποκραίωση, θα βοηθούσε πολύ προς την κατεύθυνση της αντιμετώπισης της κακοδύχης διεθράσης, όπως η θέσπιση του κολλήματος εντοπιών τους για υπελλήλουσή του λούτου, η σεκρισίμουση για τέλος τομής του κράτους, δικαιοσύγια, στεομία, λοιμή, υποεφορία, δικηματικές υπηρεσίες, πολεμία επιθυρωσίων, με αποτέλεσμα οι εντόπιοι πολίτες να έχουν εμπαινές στραμερές εποτελεύθερες. Λίγο πολλές δεν πάει όλη η συνεπαρτία. Σε ένα τετρικό σημείο στην πλατεία είναι η Δόη. Κάπου από την Δόη, δίπλα, είναι ένα γραφείο φρολογικό, όπου έχει γυναίκα ή σύζυγος, ο γιος του Διεθύνου της Εμμόριας. Όλοι υπάρχουν εκεί. Προτετρομή των ανομοδιοτήτων και των πρωθήκων δραγμικών, αλαφορέα ή υπηρεσία, σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες και με φοροδικά κλητήρια. Νέα ρογαλογράμματα, ρογαλογραφία ανάπτυπη, που περιλαμβάνει σχεδιασμό και περιγραφή των θέσεων εργασίας. Βέσβηση εσωτερικής ιδιωτικότητας του ανθρωπιστικού. Αλλά εναλλαγή σε θέση αυθίας και με την προϋπόθεση ότι αυθύγεται αξιοκρατικά, για την καλύτερη λειτουργία της υπηρεσίας και κατεοδικαστικές δημιουργίες του θεού, που θέμοντας να εξετάζεται και το δημόσια θεκάδι. Υπάρχουν δημόσια υπάρκια, που κάθοντας σε μια καρακλαμμώνιση αναλάβουν υπηρεσία και με τα 35 χρόνια που παίρνουν σύνταξη θέμουν από την ίδια καρακλάμμα. Η καθυστέρηση της ιδιωτικοποίησης εκείνου τον τομέο του δημοσίου, του δέντατα που κρίνεται στον ρόλο αυτού του συμπέριου, χωρίς όμως το κράτος να απολέξει σε καμιά περιοχή του θερματικού ή θερματικού ρόλου, που κατέσσει πλέον πολιτικό λύτυμα. Η ουσιαστική αξιολόγηση των δημοσίων φόρων και του ανθρωμίου γραμμικού, βάσει στόχο που θα κατεθούν ως μέρος στο στρατηγικό πρόγραμμά του, που θα καταστρούν από αξιολόγοι, αξιολογητές, ανεθνωρισμένους κύλους και αυραγηψίες. Η μείωση της ρατσοκρατίας με τη συνεχή απλούστασης των δημοσιοκρατειών, την επέκταση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης που ιδιαίτερα εφαρμόνισε σταδιακά. Στης υποθέτητα, το κράτος επιτέλους να αποκτήσει εμπιστοσύνη στους πολίτες, όχι στην προσπάθειά του να προστατεθεί δορθώνει διάφορα γραφειοκρατικά εμπόδια. Η συνεχή συνέχιση της διεμφανίας με τον χρόνο των διαβάλλειων. Ο αυτοπεριορισμός των συνδικανιστών σταμιγός συνδικανιστικά τους καθήκονταν. Το συνδικανιστικό είναι μόνο ότι βάζει από τα πλημμόνια, δεν έχει ακόμα καν και συζητηθεί. Οι εγγύσεις των πληθυνισμών και στιγμάτων ελέγχουν και αυτό ελέγχουν, τόσο στην κοντρική όσο και στην τοπική ευτοδιοίκηση. Με οξιαστικότερο και αποτελεσματικό ελέγχωμα από τις αποκεντρωμένες δικαίες ισορτά και τους εξαρτώμενα από αυτούς, το μετά προβλημάται. Και αυτά τα παραγωγή τους υπάρχουν να τους ελευθερούνται σαν υπηρεσία, διότι πολλές φορές αδυνατούν να εμποριθούν σε πρόεδρο της ομάδας του συναβένου. Ο Συμπόλης είναι διάφορος. Από την οικονομική και συνακόνουθα δημοσιολογική και κοινωνική κρίση απομένει η κοινωνική αναπτύξη της χώρας, που απελθεί η κρίση συλλογικά και στην κατάλληλη στιγμή, όχι στρατογυρισμένα, με οικονομικά και όχι πολιτικά κριτήρια. Και φόσουν συνδρέψουν και άλλες συνθήκες, όπως εργασία κοινωνικής, ασφάλεια δικαίου, σε βάθους χώρους, σταθερή αρχολογική πολιτική, υγιή συνδικασμός, αναπτυξιακή, δεστευματικές υγιήσεις, πάτεξης φορουδιαφυγής, υγίσανε μεμόση και κυρίως πάτεξη της δρασκοπρατίας. Τα μέτρα αυτά απαιτούν ισχυρή πολιτική βουλήση και συνεχή πολιτική βουλήση. Η πάτεξη δρασκοπρατίας και ασφάλεια δικαίου μπορούν να επιτεθούν με το ισχύο νομικό πάτεθος, μόνο εφόσον εκαθαριστεί η πολυδρομία για τις υποδεικοποιήσεις των νόμων, μπορεί να διοριστεί η νομοθέτηση τροπολογιών. Μέσ' τον Δεκέμβρη τελευταία στιγμή του Δεκεμβρίου, σε ένα βράδυ υπερβήθησα σε ένα νομοσχέδιο άσχετο 82 τροπολογιές. Άσχετος με τον Θεό. Όλοι οι σχεδόν δημόσιοι πάντες έχουν δοθολογηθεί μάλιστα. Πρέπει, λοιπόν, να δημιουργηθεί νομοθετικά η πραγματική εξυλόγηση των δημοσίων δικαγήρων για την αξιοκρατική δικαξέδιση. Η γραφειοκρατία, επίσης, η οποία είναι βιάχυτη στους περισσότερους τομείς της δημόσια Ελληνικής, έχει βαρύτα της εκπιστώσης την οικονομική ανάπτυξη της χώρας και προκαλεί ταλαιπωρία στους πολίτες καθόλου. Ρημιουργεί δυσκολία στους πολίτες κρίσης αντιπόλευσης της υπηρεσίας των κράτων, αυξάνοντας το χρόνο και τη δομπάγη που απαιτείται για την εξυπηρέτησή τους και ανακτάζει τους ανδιαφεύερους να καταφεύγουν σε πρακτικές μεινόμενες, ενταχωμένων και πληγικός πολλάσιμος. Οδηγεί συχνά σε διαδικασίες και πρακτικές, σε αντίθετοι, σε αντίθεση, με τη σύγχρονη απέτηση για διαφάνεια, λογοθεσία και ανοιχτή δίκηση. Εμπνοεί την καποδίκηση, η οποία όπως γνωστό οδηγεί αρκετές φορές και στη διαθωρά η εμπνοεί την αναπτυξή της. Προκαλεί δυσκολίες και καθυστερήσεις στη γης αποφάσεως και γης πλήση των προβλημάτων. Εμποδίζει τη δημιουργικότητα ενάπτυξης της χώρας, καθώς αντιμιουργεί ανασφάλεια δικαίων και καθιστά δυσκολίες επενδύσεις σύμφωνα με τις εμφέσεις των διθόν οργανισμών. Παρά τον γεγονός ότι η ανάγκη για μίωση της γραφειοκρατίας έχει γίνει πλέον κατανοητή όσο αναγκαιότητα από όλους, αλλά και της πολλάς και της εγχειριακής προσπάθειας που γίνονται προς την κατεύθυνση αυτή, δεν έχουμε φτάσει ακόμα στο επιθυμευτό επίπεδο, διότι δεν έχει ελάξει ακόμα η ιδιωτροπία των υπαγγύλων, οι οποίοι είναι προσκολλημένοι σ' αυτά που έπρεπε, αυτά είναι πυρικά, όταν μπήκα στην υπηρεσία, γλωδημό της εκκλείωσης υπηρεσίας που εκδίδονται πολλές φορές στις οριτών και αντικρούνται μεταξύ τους, αντιδρούνται σε οποιοδήποτε ενωτορισμό. Ο κόσμος της ευρωβουλιανίας ανέχεται στους 6,8 του ΕΕ, δημοκρατικά 13 δις το πρόγραμμα. Στις 10 φορές, σύμφωνα με τη συμμεθύση του Μπρουτινγκ Συντρούσιο, σε 20 δις το πρόγραμμα. Επιπλέον, πρέπει η ελεκτική εγχειριακή του μούλου πιο άλλα προτελευματικά και γρήγορα. Διότι πολλές φορές, ώσπου να ολοκληρωθεί η έρευνα, τα πειθαρχικά και πειθαρχικά δικίματα έχουν παραγραφεί. Απετείται προς τούτο αναμόρφωσης του ιστιών του πειθαρχικού και πειθαρχικού δικαίου. Με την έναξη της παραγραφής όλων των δικημάτων, όχι από τέτοιες πράξεις, αλλά από τότε που έγιναν αυτά γνωστά αρμοδίονες και σε κάθε περίπτωση να μην παραγράφονται εν επιδικία. Ένα πράγμα που επιτυχάρατε με τις αλλαυπάριζες αναμονές. Επιπλέον έχουμε τη διαλόγου συχνή παραγραφή των ελαφρών μέχρι δυο χρόνια πλημεριμάτων. Είχαμε μία παραγραφή το 2014, μία πρόφητη το 2016. Αποτέλευαν να ευρώνουνε οι ένοχοι τα δεθύματα να μην έχουν προστασία. Εξάλλου πρέπει για τεΐσιόνος σημασίας πληθαρχικά παραπτώματα να διτουργούν πιο αποτελεσματικά τα μονομαϊκή πληθαρχικά όργανα. Είναι προστάμη να τον λύσουν εκ τέλους, να ασχίσουν συγκεκριμένες αρμοδιότητες. Αντί να διατάσουν χρονοβόρες, κάσκομε σε δέν, οι οποίες όπως την ποινικές προκαταρχικής εξετάσεις, χάνονται σε βάρκες χρόνες. Ακούτε μας, διατάστη προκαταρχική εξάδηση από την Ισαγγελέα. Έχει ακούσει κανένας το αποτέλεσμα της προκαταρχικής εξάδησης. Κάπου χάλετε. Τελειώνουμε. Δέκα λεπτά. Η άσχη της εξουσίας, συγκεκριμένος από τετών ερετών, χρόνων, θεωρετών, χρονών, υπέρ αυτής, οι απότομοι και χώρες που υπογνωμένουν οργάνωσης απεθομένης αποδομής, μεταβίβωσης αυτούς αρμοδιότητους, τίτωρος, ικαντηρική υπηρεσιδιοίχηση, η ανεπαρθής έλεγχη, σχετική διοικητική και ανεπαρθής μελέτης διαθρακτάριος του έργου, η κατάπτωση των εργών, στα γύρουντα προσφύλες αναθέσεις, έχουν προκαλέσει ένας από τους προβλήματος της διαθρασίας και ανυκανότητας στην τοπική αυτολύχηση. Τα προβλήματα της τοπικής αυτολύχησης είναι υπονομία, συμμετεχωρές, τα δηματικά έργα, οι άλλες καθησμάτια του υγειονομικού ενδιαφέραντο. Ξέρετε, για να αφαιρεθεί ένα καταστήμα υγειονομικού καταστήματος πρέπει να έχει τρεις παραμπάσεις για να πάει στο δημοτικό σύμβουλό. Βάζουν πάντα στο τέλος της συναντριάς τους, η υγεία της συναντρίας πριν εξαταστεί και όταν αφαιρεθεί άντε αφαιρεθεί σε νεκρά επαγγεία. Οι παραμπάσεις του κόσμου αφαιρούν κλειάδια για το χειμώνα που δεν λειτουργεί το κατάσταμα. Άλλος σημαντικός παράγωνας είναι το σύστημα υγείας. Όσον προς την παραχή υφερσιών υγείας αλλακτηρίων, η διαχείριση των λοσοκομίων ως προς την προμήθεια υγειονομικού λοιχού. Το πρόβλημα είναι δυσεπίλητο διότι οποιαδήποτε παρέμβαση μπορεί να σταματήσει και ο λόγος της προμηθίας του υγειονομικού λοιχού, αλλά ένας λεπτομερίς και ασταυρούμενος ένακος μεταξύ προμηθευτών φαμακευτικών και παρόχων προς τους ιατρούς μπορεί να αποκαλύψει ενδιαφέρονες υπόγειες διαδρομές με κατευθερωμένη συντακογραφία και βιωγρούση ζαμπανής. Ήδη εξατάζεται η νοβάτης, δεν ξέρω τι θα δει, η μόνη μας ελπίδα να μαντώσει οι αμερικές στοιχεία. Σημαντικός πλούτος και παράγωνος πολιτικής και οικονομικής αντίξωσης υπήρξαν τα χειροκυφηλή ιδρύματα και κλιμαδοχήματα, τα οποία προσέφεραν στο παρελθόν τεράστιες περισσότερες και όλες οι δημιουργίες δηθύμιζαν πλέον από τον όμορφο 41 ο γοταλμής του 2013, που διέπλωχε την διακρίση των ιδρύμεων φιλόφυλων δημοκρατών. Ωστόσο η διοίκηση διαφόρων σωματείων φιλοσοφικού χαρακτήρα έχει εισακλείσεις περιπτώσης παιδεύτης σε χέρια επιτιμίου ή απλώς ασκούν διακύριση για τη δικιά προφέρεια. Τα τόσα προσπαθίες του βραφείου καταφέραμε και καταγράψαμε τα χειροκυφηλή ιδρύματα, είναι κάπου 11.000, 4.500 από αυτά είναι στην Ήπειρο, τα οποία μας λύπουν και ομερικάνοι και ομορφανίζονται και όλα έχουν πρόβλημα, κυρίως έχουν διαχειρίσει περιουσία, γιατί δεν υπάρχουν παιδίκια, δεν διωρώνται παιδίκια, διωρώνται καθέζι, αλλά και πρόβλημα στελεχός, διότι πλέον ακόμα και οι φιλάνθρωποι, κύριοι που θέλουν να ανοιχθούν, ευθύνονται και ποιητικά και με την περιουσία τους για το Φιλτιά και τις ασφαλιστικές υποθέσεις. Προχθές ένας από τους αντιπρόεδους του Αριουπάδου που είπε για πρόεδρο του Προεδρύου, κάθισε κατηγορούνων και μην καταβολήθηκε ο Φιλικός Χορός. Αθώθηκε μεν, αλλά ολόκληρος αντιπρόεδος, αριουπάδου, κάθισε κατηγορούνων. Καθε παράδειγμα, είχα προτείνει δημοσίες για το Ελληνικό Εξέσιο, ότι το πρόβλημα των αυθαραίτων μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά με τη ρίδιση μιας στελεχικής υπηρεσίας, όπως ήταν η ΜΟΜΑ. Όχι μόνο δεν έγινε η ΜΟΜΑ, αλλά στραχώς για παγιών οικοστημισμάτων, νομονοποιούμε τα αυθάρατα. Σημαντικός είναι η διαφύλαση και δημοσίες της Ελληνικής Εξέσίας. Κανείς δεν ξέρει ποια είναι η δημοσία περιουσιάς, κανείς δεν ξέρει. Η εταιρεία με χρήση δημοσίου είναι η εταιρεία ψυχίου. Όταν έγινε το κτηματολόγιο, είπα στον διπλωγό οικονομικό, τουλάχιστον δηλώστον το κτηματολόγιο να το σώσουμε. Εμείς δεν έχουμε τέτοιο δυνατό. Και το μόνο που έκανε, είπε ότι το δημόσιο δεν χάει ποτέ τα δικαιώματά του. Έστειλε εργαστή στο κτηματολόγιο. Κάτι άλλο αυτό είναι προσωπικό παράπονο. Πέρασα εγώ ίδιο. Μια διάταξη στο 1482 και είπα ότι οι άκληροι αυτοί που δεν έχουν αναγκέπτουν κληρονόμους. Και το δημόσιο είναι ο κληρονόμος. Τράστιση περιουσία. Οι εξωτικοί δηλαδή αυτοί να μπορούν να κληρονομήσουν μόνο με δημοσία διαθήκη. Γιατί και πριν χθες είχαμε παπποπηροδικηγόρου που έκρεψε τη διαθήκη. Ήταν πολύ επιτυχή η διάταξη. Με το βόδικα πολιτικής δικαιολογίας που καταλήγει αυτή τη διαθήκη διαδιαδεκτικής. Ένας από τους πλέον προβληματικούς στο μίσο είναι της αεργορικής διαχείρισης του οικολογικού από θεό τη χώρα. Καθόλου σε ειδικό φάσμαση της ποιότητας του περιβάλλοντος παραθύτης σύμπασης της ινταγματικής διαχείρισης και του εθνικού και κοινωνικού περιβάλλοντος οφείλεται κατά κύριο λόγο σε φαινόμενα κακοδικτήσεις και πολλές φορές τύπωρας που αφήνουν την αδυφάμου ιδιωτική πρωτοβουλία της σύντασης. Η συνεχισμένη υποδάσταση δεν επηρεάζει μόνο την ποιότητα ζωής αλλά αποδολεί ταυτόχρονα και σοβαρή απειλήκρα της συναντησιακής προσπάθειας της χώρας θα αλκυδεύει. Τα δικαιώματα των επερχόμενων γενών και μπορεί να διορίζει σε μεγάλο μετρό τη διατήρηση των χριστικών πόλων. Και αυτό πρέπει να έχουμε ένα χώρο ταξικό σχεδιασμό. Είμαστε η μόγη χώρας στον κόσμο που κάνουμε τις έφορες περιοχές ηκώπεδα ενώ δεν έχουμε κανούν τα μουράγια να κάνουμε τις πόλεις αμουράγια απάντων. Και εμείς καταστρέφουμε τις έφορες περιοχές το οποίο είναι μόνο το 3% της ελληνικής γης. Στο σημείο αυτό πρέπει να σταματήσω την επαρρυθμίσεις των παθηγημιών χωρίς να ασχοληθώ ειδικότερα με ευθέες της παιδείας και κυρίως των ΑΕΠΕΙ και του Παναπιστημίου Ασύλου. Απλώς θέλω να επισημάνω ότι με νόμο απεθράπη πλέον η χρησιμοποίηση των κομβυλίων για την έρευνα και για άλλες απάνεσσες των ΑΕΠΕΙ και του Παναπιστημίου Ασύλου. Οπότε προσεχώς, αν θα αποχαιρετήσουμε την έρευνα, τις περιπτώσεις αίψων δημοσίας ασφαλείας με τις καταστραφές μέσω δημοσικής μεταφοράς, τα καταλήψεις και το φόβο των δικαιωμένων πολιτών να κυκλοφορήσουν τη νύχτα, δεν ξέρω εδώ, αλλά στην Αθήνα οι ισχυωμένοι δεν κυκλοφορούν τη νύχτα. Των αχρύστων μικιών, που με πολιτική κάλυψη ακούν μισούν τεράστια πομήλια, υπάρχουν όμως και μικιών που προφέρουν πραγματικό έργο, που προφύνουν και το μετανοχώρο, που είναι τσίτιμα διαθέσις και και ο πολιτικό, κυρίως, ναι, τις δικαιοσύνειες, που ειλικρινά πιστεύω, όμως, είναι του πλέον δύσκολο να θεραπευτεί η δυστυχία της, που εξαρτάται κυρίως από την υπελογή της δικαιοσύνης, της συγκρισίας της δικαιοσύνης, που απαιτεί σύνταγματική αναθεώρηση και όχι απλώς νόμο, διότι αντιλαμβάνω ότι η δικαιαρία μου υπεράει κάθε όριο και σας κούρασα, αλλά δε βλέπω να κοιτάτε τα ρολόγια σας, θα δείτε, ας τα πάτε στο όπως λέει ο Βάρκου Έιντ, για τις παθηγένειες που ανέφερα, και μέσω της περίπτωσης της θεραπείας σας, για τις οποίας υπάρχει η θωρανόγου, που δεν εφαρμόλυνται, μόνο δύσκολα και ανόγου, εφαρμόλυνται. Τηχή για το νόμο περί απογοράσης του καντίνου θα το πω, που μας ατόγησε, διαπιστώθηκαν μόνο τέσσερις παραβάσεις, δεν ξέρω αν είναι καμία κατοδύνη. Συνεφώς, πρέπει να παραλάβω τη δίρυση του Ροίδη, ενός νόμου έχουμε χρία, περισκευήνισεως τον κυμένο νόμο. Μαγικές συνταγές για τη θεραπεία των παθητήριών της ελληνικής δημοσύνης δεν υπάρχουν, διότι αυτές είναι αποτέλευμα της κακής νοτροπίας των δημοσύνων υπαλλιών και πολιτών. Στον κακό πρακτικό και της άνευσης συναιπείων μη εφαρμογιστρών των ραστόχων πολιτικών παρεμβάσεων, ακόμα και νομαθετικά του Πελευθιακού κράτους και της τελέχωσης των φέρσεων αφήνισης του δημοσίου με κομματικές επιλογές. Συνεφώς, που μόνοι μιλήσει είναι η συμβάρθος χρόνος σταδιακή βελτίωση της νοτροπίας των πολιτών, της εκπαιδείας, του παραδείου, αδικημένων ευθυμόντων, της συνετούς κοινής μεταχειρήσεως, της επάξεως και επιβουλής κυρώσεων διότι της καλύτερης δουλειάς της δικής τους και της δικαιοσύνης και της τοσής επιλογής με την πίφο μας των προσώπων που θα μας κυβερνήσουν. Επιστρέψτε μου να κάνω μια πρόβλεψη. Όλοι αυτοί οι ιδέοι που πήραν στο Ψεδικό Πάρμο με 400.000 για να εργαστούν, αλλά έχουν όλοι προσώπια. Όταν επιστρέψουν θα είναι άνθιοι πολίτες. Τονίζω και πάλι. Όταν πάτεξα τότε, αφήνισα τον κεφύγιο. Και θα κλείσω με τα λόγια του Καζοτσάκη. Εσύ θα σώσεις τον κόσμο. Και αν δεν σωσεί, εσύ θα στέλνεις. Ευχαριστώ. |
