| : Σε ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Είναι η δεύτερη φορά που βρίσκουμε σε τέτοια συγκέντρωση. Πέρσι ήμουνα κάπου αμύχανη, νομίζω ότι τώρα θα ήμουν καλύτερα, αλλά πάλι αμύχανη νιώθω γιατί πραγματικά ένα θέμα που το χειριζόμαστε τόσο εύκολα στην καθημερινή πράξη είναι λίγο δύσκολο να το εκθέσουμε. Είναι όμορφα πραγματικά ένας φυσικός, μοναδικός συγκεκριμένος, ή μοναδικός μυθοβολιακός, είναι λίγο δύσκολο να το εκθέσουμε, όπως είπε στην αρχή και ο κύριος Βασιλακόπουλος, σε ένα κοινό που δεν ξέρουμε πολύ καλά. Λοιπόν, το θέμα είναι οξείες λευχαιμίες και το προσέγγισε ως εξής. Υπάρχει μια πολύ μικρή εισαγωγή, που αναφέρομαι σε βασικές έννοιες που τις χρησιμοποιούμε καθημερινά και μετά θα μπω στο θέμα των οξειών λευχαιμιών, το οποίο σκέφτηκα ότι ο καλύτερος τρόπος να το προσεγγίσω είναι να απαντήσω σε κάποια ερωτήματα που κάνουν οι ασθενείς όταν διαγυγνώσκονται με το νόσημα, για να γίνει και λίγο πιο κατανοητό. Λοιπόν, η αιμοποίηση είναι μια διαδικασία, η οποία αφορά τη δημιουργία και την ανάπτυξη των κυτάρων του αίματος και είναι μια διαδικασία που γίνεται μέχρι το τέλος της ζωής μας. Όλα ξεκινούν στην αιμοποίηση από ένα κύτταρο. Το κύτταρο αυτό λέγεται στο τελευταίο πολυδύναμο αιμοποιητικό κύτταρο, ή μάλλον πολλά είναι τα κύτταρα, αλλά το ίδιο ένα κύτταρο το οποίο είναι σε μεγάλο αριθμό, γι' αυτό το αναφέρω εδώ σαν πολλά. Αυτό το κύτταρο δίνει γέννηση σε όλα τα κύτταρα του αίματος. Αν θέλουμε να δούμε σχηματικά πώς γίνεται αυτό, υπάρχει το πολυδύναμο αιμοποιητικό αυτό που σας ενέφερα κύτταρο, το οποίο έχει δύο χαρακτηριστικές ιδιότητες. Πρώτα απ' όλα εξασφαλίζει τον εαυτό του, δηλαδή αυτό ανανεώνεται για να χρησιμοποιείται όποτε έχουμε ανάγκη. Και στη συνέχεια εφόσον αποφασίσει ότι θα κάνει άλλα κύτταρα, τα υπόλοιπα κύτταρα του αίματος, κάνει μια πρώτη διαίρεση και δίνει γέννηση σε δύο αρχικά προγονικά κύτταρα. Είναι το κοινό προγονικό της μηλικής σειράς και το κοινό προγονικό της λεμφικής σειράς. Από το πρώτο κύτταρο θα παραχθούν όλα τα κύτταρα του αίματος που ξέρουμε και μιλάμε καθημερινά γι' αυτά, τα ερηθρά αιμοσφαίρια, τα αιμοπετάλια, τα λευκά αιμοσφαίρια στα οποία υπάρχουν τα ουδετερόφυλλα, τα υιοσινόφυλλα και τα βασιόφυλλα, ενώ από το κοινό προγονικό κύτταρο της λεμφικής σειράς θα βγουν όλα τα λεμφοκύτταρα. Φανταστείτε εδώ τώρα μια νοητή γραμμή. Ό,τι βρίσκεται κάτω από αυτή τη γραμμή υπάρχει στο αίμα μας. Όλα, λοιπόν, τα κύτταρα που είναι κάτω από τη γραμμή αυτή είναι μέσα στο αίμα και ό,τι υπάρχει πάνω από τη γραμμή αυτή είναι μέσα στο μυαλό των οστών. Πού είναι αυτός ο μυαλός των οστών? Ο μυαλός των οστών είναι αυτό που παρουσιάζεται με τα μαύρα στο σκελετό, δηλαδή όλες οι περιοχές που βλέπετε οι μαύρες έχουν μέσα αιμοποιητικό ιστό που παράγει διαρκώς τα κύτταρα του αίματος. Από αυτό παίρνουμε ένα μήνυμα, ότι εμείς μπορούμε ως γιατροί να προσυγγίσουμε το μυαλό των οστών παίρνοντας δείγμα από διάφορες περιοχές. Τιες είναι οι πιο προσπελάσιμες περιοχές? Είναι το στέρνο που δεν φαίνεται πολύ καλά εδώ και είναι και η λεκάνη. Και εδώ βλέπετε μία σχηματικά, τέλος πάτων, την προσπάθει ενός γιατρού να πάρει από τη λεκάνη ένα δείγμα μυαλό ή παράλληλα να πάρει και μία βιοψία μυαλού. Και τι θα το κάνουμε αυτό το υλικό? Αυτό το υλικό το στρώνουμε σε ένα πλακίδιο γυάλινο, είναι αυτό το περίφημο πλακάκι που θα ακούτε κατά καιρούς. Πήγα στο γιατρό και μου έκανα ένα πλακάκι, τι είναι το πλακάκι. Παίρνουμε μια σταγόνα αίματος, αν πάρουμε αίμα ή μυαλού, εφόσον πάρουμε μυαλό και το στρώνουμε και τι κάνουμε στη συνέχεια, μια ειδική χρώση. Και βλέπουμε αυτός το αίμα που είναι ένα φυσιολογικό, μια φυσιολογική εικόνα και αυτός το μυαλό. Όπως βλέπετε υπάρχει μεγάλη διαφορά στα δύο. Ο μυαλός έχει μια πληθώρα κυτάρων σε διαφορετικά στάδια ορίμαν στα κύτταρα ενώ το περιφερικό αίμα έχει πιο λίγα κύτταρα αυτά που ξέρουμε που μετράει και ένας απλός αναλυτής. Και πάμε στην οξία λευχαιμία. Το αναφέρω ως οξία λευχαιμία αλλά δεν είναι μία είναι όσος οξία λευχαιμία. Οι οξίες λευχαιμίας είναι πολλές και θα το δούμε στη συνέχεια πιο καθαρά. Πρώτος αρχίζουμε τις ερωτήσεις. Πώς προκύπτει ο όρος οξία λευχαιμία. Οξία, η λέξη οξία έχει σχέση με το χρόνο. Δηλαδή από τότε που εμφανίζεται το νόσημα στον οργανισμό μέχρι να εκδηλώσει συμπτώματα ο χρόνος είναι πάρα πολύ λίγος. Δηλαδή μπορεί να είναι εβδομάδες ή ένας δυο μήνες. Άρα ο άρρωστος από την ώρα που θα εκδηλωθεί το νόσημα στον οργανισμό θα πάει πολύ γρήγορα στο γιατρό. Αυτό το χρησιμοποιούμε σε αντιδιαστολή με το χρόνια, όπου η χρόνια μπορεί να εξελίσσεται στον οργανισμό για πολλά χρόνια και να εκδηλωθεί πλέον και να αναγκάσει τον άρρωστο να πάει στον γιατρό μετά από μια μακρά χρονική περίοδο. Η λευχαιμία τι σημαίνει. Η λευχαιμία προκύπτει από τις δυο ελληνικές λέξεις λευκός και αίμα. Ο νονόσομος αυτής της λέξης ήταν ο Δύρχοφ από το 1850 περίπου, είχε δει ότι ασθενείς που είχαν πολλά λευκά, όταν φυγοκεντρούσε το αίμα τους, έπαιρνε ένα πολύ λευκό χρώμα και θεώρησε ότι αυτοί οι άρρωστοι είχαν λευκό αίμα, το οποίο στη συνέχεια άλλαξε σαν όρος και ονομάστηκε λευχαιμία. Τι είναι η οξιαλευχαιμία όμως. Η οξιαλευχαιμία αποτελεί μια μορφή καρκίνου το αίματος. Σας ομολογώ ότι είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιώ τη λέξη, γιατί μου αρέσει να χρησιμοποιώ τους όρους με τον όρο τον οποίο είναι καταχωρημένα. Παρ' όλα αυτά όμως, είναι μια μορφή καρκίνου το αίματος, που το καρκινικό κύταρο, δεν είναι καρκινικό αόριστο κύταρο, είναι οι βλάστες υπερίφημες, δηλαδή τα αόρα κύταρα. Μορφές οξιαλευχαιμίας είναι πολλές, είναι πολλές. Οι βασικές όμως μορφές είναι η οξία μυαλογενής και η οξία λεμφοβλαστική λευχαιμία. Φανταστείτε ότι κάτω από τους δύο αυτούς απλούς όρους, όπως αναφέρονται εδώ, υπάρχουν πάρα πολλοί υπότυποι. Επομένως, οι μορφές των λευχαιμιών είναι πολλές και δεν είναι μία. Ας το δούμε λίγο σχηματικά πάλι, για να καταλάβουμε τι γίνεται στη λευχαιμία. Φανταστείτε αυτό το σχήμα που σας έδειξα στην αρχή. Αν συμβεί μια γενετική βλάβη επικτήτως, δηλαδή κατά τη διάρκεια της ζωής μας εκείνη την περιοχή, στο πολύ ψηλά, στο πολύ δύναμο μεπητικό που πάει να γίνει προγωνικό της μυαιλικής, θα δώσει δύο ιδιότητες σε αυτό το κύταρα. Πρώτον, θα σταματήσει να παράγει τα υπόλοιπα κύταρα. Δεν θα παράγει τίποτα, γιατί αχάνει τη δυνατότητα αυτή. Από την άλλη μεριά, όμως, πολλαπλασιάζει πάρα πολύ τον εαυτό του, με αποτέλεσμα να καταλαμβάνει όλο το μυαιλό και το αίμα. Επομένως, αυτή είναι η περίφημη οξία μυαιλογενής. Η οξία λεμφοβλαστική, από την άλλη μεριά, είναι το αντίστοιχο. Η βλάβη γίνεται σε εκείνη την περιοχή, σταματάει να παράγει όλα αυτά και, επομένως, παράγει τον εαυτό του και δημιουργείται η οξία λεμφοβλαστική λευχαιμία. Φανταστείτε, λοιπόν, τον μυαιλό που έχει ένα χώρο συγκεκριμένο, να καταλυφθεί από αυτά τα παθολογικά κύταρα που είναι βλαστικά. Θα πάψει να υπάρχει δυνατότητα του φυσιολογικού μυαιλού να παράγει φυσιολογικά κύταρα και, επομένως, θα γεμίσουμε από αυτά της λευχαιμίας. Αυτή είναι μια εικόνα φυσιολογικού μυαιλού. Βλέπετε πόσο ποικιλία κυτάρων υπάρχει και βλέπετε μια εικόνα μυαιλού με λευχαιμία. Τα κύταρα είναι όλα ίδια, γιατί το ένα γεννάει τον εαυτό του. Τώρα, είναι συχνή η οξία λευχαιμία. Στο σύνολο των καρκίνων δεν είναι συχνονόσυμα. Ίσως, η οξία μυαιλογενή λευχαιμία είναι η πιο ασυχνή μορφή λευχαιμίας στους ενήλικες. Συνολικά, έχουμε 3,4 περίπτωσην 100.000 κατοίκους το χρόνο. Και τα 2 τρίτα, αυτό είναι πολύ σημαντικό να το προσέξουμε, τα 2 τρίτα των περιπτώσεων αφορούν άτομα μεγάλης ηλικίας. Γιατί αυτό μας δημιουργεί θέμα τόσο να φοράς και θεραπεία. Τέλος, η οξία λεμφοβλαστική είναι η συχνότερη μορφή κακοίθια στα παιδιά. Υπάρχουν όλες τις 1% μόνο των λευχαιμιών στους ενήλικες που οφείλεται. Δεν υπάρχουν σαφείς αιτιολογικοί παράγοντες. Είναι το συχνότερο ερώτημα που ακούμε από τους αρρώστους. Δεν υπάρχει η ιτεία της οξίας λευχαιμίας. Υπάρχουν όμως κάποιοι προδιαθεσσικοί παράγοντες που αναφέρονται στη βιβλιογραφία. Είναι κάποιοι επίκτητοι, αναφέρθηκε νομίζω την κυρία Σταυρογιάννη και από τον κ. Βασιλακόπουλο, ότι έκθεσης καρκυνογόνους παράγοντες στην ακτινοβολία στη χημειοθεραπεία μπορεί να προδιαθέσει στην εμφάνιση μιας οξίας λευχαιμίας. Επίσης, υπάρχουν καταστάσεις αιματολογικά νοσήματα τα οποία μπορεί να προειδηθούν και να έχουν σαν εξέλιξή τους το μέλλον την οξία λευχαιμία. Αυτό το γνωρίζουμε στις περισσότερες περιπτώσεις, δηλαδή γνωρίζουμε τον άρρωστο με το συγκεκριμένο νόσημα και επομένως τον έχουμε σε παρακολούθηση και σε περίπτωση που προκύψει ίσως βάλουμε και τη διάγνωση σχετικά πρόλημα. Τώρα υπάρχουν κάποιοι κληρονομικοί παράγοντες, κάποια σύνδρομα με τα οποία γεννιούνται τα παιδιά και φαίνεται να έχουν κάποια προδιάθεση στην ανάπτυξη της λευχαιμίας. Κληρονομείται η λευχαιμία, δεν κληρονομείται η λευχαιμία, καμιά μοφή της λευχαιμίας δεν κληρονομείται. Πώς εκδηλώνεται τώρα. Είναι πολύ απλό αν σκεφτούμε ότι τα πιο συχνά συμπτώματα είναι αποτέλεσμα του χαμηλού αριθμού των λευκών, άρα λιμόξης, αδυναμία ζάλη καταβολή δυνάμων λόγω χαμηλού αιματοκρίτη και αιμοραγίας στο δέρμα και στους γλενογόνους λόγω χαμηλών αιμοπεταλιών. Και γιατί είναι αυτά χαμηλά, γιατί είπαμε ότι ο οργανισμός μάλλον τα κύτταρα καταλαμβάνουν το μυαλό, δεν μπορούν να δώσουν γένεση στα κύτταρα του αίματος και άρα έχουμε ένδυα όλων αυτών των απλών κυτάρων. Όμως υπάρχουν και περιπτώσεις τις οποίες μπορείς να δούμε ασθενείς να έρχονται με υπερτροφή αούλων, με δύθυση του δέρματος, με διοκομμένους αδένες, με προσβολή του κεντρικού νευρικού συστήματος. Αυτά γίνονται όλα από εκείνους τους βλάστες που σας ανέφερα που είναι τα καρκινικά κύτταρα της λευχαιμίας. Θα σας δείξω μερικές εικόνες, δεν θέλω να σας φοβίσω, αλλά όμως είναι εικόνες που τις βλέπουμε. Η πρώτη εικόνη είναι ενός νεαρού 35 χρονών ο οποίος πήγαινε στον οδοντήατρο για δυο βδομάδες και δεν μπορούσε να βγει λύση στο πρόβλημα. Ευτυχώς ο οδοντήατρος του είπε μάλλον να πάει στον γιατρό του και να κάνει μια εξέτασια με το σχεδιαπιστώθηκε η λευχαιμία. Εδώ είναι μια δύθυση του δέρματος από βλάστες. Δεν το βλέπουμε συχνά, δεν είναι ό,τι πιο συχνό, αλλά είναι κι αυτό μια πιθανή εικόνα. Εδώ είναι μοραλική διάθεση που είναι από τις πιο συχνές εκδηλώσεις που βλέπουμε και εδώ είναι ένα μεγάλο αιμάτομα σε έναν ασθενή ο οποίος είχε οξία προ μυαλοκυταρική λευχαιμένα, το πρότυπο της οξίας μυαλογενούς που χαρακτηρίζεται από αυτές τις αιμορραγίες. Πώς θα βάλουμε τη διάγνωση τώρα. Όλα ξεκινούν από τα συμπτώματα που θα πάντων ασθενείς στον γιατρό και από μια γενική αίματος. Μόλις δούμε τη γενική αίματος, τα συχνότερα ευρήματα πια είναι όλες οι σειρές των ερυθρών, των λευκών και των αιμοπεταλείων χαμηλές. Και μόνο με αυτή την εικόνα ο γιατρός θα προχωρήσει στο να δει τα κύτταρα του αίματος στο περίφυμο πλακάκι όπως είπαμε είτε στο αίμα είτε στο μυαλό και η διάγνωση μπαίνει πολύ εύκολα ότι πρόκειται για οξία λευχαιμία αλλά δεν μπορεί να μπει εύκολα η διάγνωση του ποιος τύπος λευχαιμίας είναι και που είναι πολύ σημαντικό. Τι θα γίνει μετά ακολουθεί μια άλλη εξέταση που είναι η κυταρωμετρία ορίσω περίφυμα σαν ο σοφενότυπος που τυποποιεί τη λευχαιμία αλλά και πάλι δεν σταματάμε εδώ γιατί είναι πολύ σημαντικό να ξέρουμε τι χρωμοσώματα έχει η λευχαιμία και επίσης τι άλλες γενετικές βλάβες έχει η λευχαιμία αυτό λοιπόν μας είναι απαραίτητο για να δημιουργήσουμε το προφίλ της λευχαιμίας του κάθε αρρώστου βάσει του οποίου θα σχεδιάσουμε και τη θεραπεία του Γιατί ελέγχονται χρωμοσώματα και γονίδια είναι αυτό που σας είπα οι ανομαλίες των χρωμοσωμάτων και οι βλάβες των γονιδίων καθορίζουν την πρόγνωση των οσθενών αλλά και τη θεραπευτική επιλογή που θα κάνουμε Είναι η άσημο το νόσυμα. Η οξύ ελευχαιμία είναι μια νόσος απειλητική για τη ζωή και θανατηφόρα αν την αφήσουμε χωρίς θεραπεία αλλά είναι η άσημη σε κάποιους ασθενείς με κάποιες προϋποθέσεις. Πώς θα την αντιμετωπίσουμε. Διαθέτουμε εντατική χημιοθεραπεία δηλαδή θεραπείες που κρατάνε μέρες που διατηρούν τον άρρωστο μέσο του νοσοκομείου που νοσηλεύεται για μέρες με μια συνολική διάκοια μήνες ή ακόμα και έτους και η αλλογενής μεταμόσχευση είναι δύο επιλογές οι οποίες είναι εντατικές θεραπείες που όμως έχουν δυνατότητα εφαρμογής ασθενείς κάτω των 65 ετών και βεβαίως στοχεύουν στην ίαση. Μόνο με αυτές τις δύο επιλογές μπορεί ένας άρρωστος να οδηγηθεί στην ίαση. Υπάρχουν όμως και οι ποιότερες θεραπείες που μπορεί να τις κάνει στο σπίτι ή μπορεί να πηγαίνει στο νοσοκομείο μία φορά την 7 μέρες της εβδομάδας να κάνει μια υποδόρια έναιση και να βοηθηθεί στο νόσημά του. Ωστόσο, αυτές οι δύο επιλογές, δηλαδή οι ήπιες θεραπείες και η υποστηρικτική που σημαίνει μεταγγύσεις αντιβιωτικά, υποστήριξη με μεταγγύσεις αιμοπεταλίων και ερηθρών, είναι θεραπείες οι οποίες τι στοχεύουν? Στοχεύουν στο να παρατείνουν τη ζωή με μια καλή ποιότητα ζωής και εφαρμόζονται σε ασθενείς που είναι μεγαλύτεροι των 65, κατά άλλους των 70 ή κατά τους Αμερικάνους κι αν των 75. Γιατί ανάλογα με τη χώρα που ζει κάποιος, μπορεί οι δυνατότητες εφαρμογής κάποιων θεραπείων να είναι λίγο διαφορετικές. Η θεραπεία επιλέγεται με βάση, όπως σας είπα, των ασθενείς, δηλαδή την ηλικία, τα άλλα προβλήματα που έχει, τον τρόπο ζωής, τα χαρακτηριστικά της νόσου, τι βλάβες έχει μέσα στα χρωμοσώματα ή τι άλλες γονιδιακές βλάβες έχει, ποιες θεραπευτικές επιλογές διαθέτουμε και τέλος την επιθυμία του αρρώστου. Ποια είναι η έκβαση των ασθενών με οξία μυαλογενείς σήμερα? Πενταετής επιβίωσης τους ασθενείς που είναι κάτω των 60 ετών είναι περίπου 40%. Σε ασθενείς άνω των 60, με σχετικά καλό καριότυπο που είναι 15% και άνω των 60 με ένα καριότυπο χρωμοσώμακα, δηλαδή κακής πρόγνωση, είναι κάτω του 5%. Η οξία προ μυαλογηταρική λευκαιαμία είναι μια υποκατηγορία που, όπως βλέπετε, δεν βάζω ηλικία, είναι μια κατηγορία της οξίας μυαλογενούς, με πολύ καλούς προγνωστικούς παράγοντες, και επομένως άνω άρρωστος ανταποκριθεί στη θεραπεία 80% πενταετής επιβίωση για όλους. Η οξία λεμφοβλαστική πενταετής επιβίωση 30% με 40% στους ενήλικες, κάτι ανάλογο με τη μυαλογενή, άνω των 70% πέφτει πάρα πολύ, κάτω του 5%. Ευτυχώς η οξία λεμφοβλαστική λευκαιαμία των παιδιών έχει πολύ καλή έκβαση, το 85% με 90% υιώνται. Μπορεί να προληφθεί η λευκαιαμία. Δεν υπάρχουν ειδικά μέτρα πρόληψη της οξίας λευκαιαμίας, υπάρχει πρόοδος στον τομέα. Όπως ήδη αναφέρθηκε μέχρι τώρα, υπάρχει η δυνατότητα ανάδειξης γονιδιακών βλαβών, αυτό υπάρχει, μπορούμε να το κάνουμε σήμερα. Και παράλληλα με αυτή την ανάπτυξη έχουν δημιουργηθεί, μάλλον αναπτύσσεται και το κομμάτι των φαρμάκων που στοχεύουν σε συγκεκριμένες βλάβες. Άρα λοιπόν υπάρχουν θεραπείας που στοχεύουν σε ειδικές βλάβες ή κυταρικές οδούς που βρίσκονται ή σε μελέτες ή κάποιες από αυτές έχουν εγκριθεί. Ωστόσο ποτέ δεν δίνονται μόνες τους, αλλά πάντα σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία. Εδώ τελείωσα το θεωρητικό, αλλά θα ήθελα να μου δώσει την ευκαιρία να πω είναι τέσσερις διαφάνειες σύντομε σχετικά με τέσσερις διαφορετικές περιπτώσεις πολύ σύντομα. Καμία? Καμία. Κάμα είναι ωραία μπορεί να κάνουμε δύο. Δύο πρέπει γιατί πρέπει να φανεί η ετερογένεια. Γυναίκα 34 ετών ήταν ασθενής μου το 2005, ήρθε με αδυναμία πυρετό και ουλοραγία. Η εξέταση έδειξε αυτά, παινία σ' όλες τις σειρές, το μυελόγραμμα ήταν εοξία μυελογίνης. Εντάξει, σήμερα αποφάσισα να κάνω το καλό μέχρι τώρα, αλλά όλοι οι συναδελφοί μου χρησιμοποιούν πολύ τεχνικούς όρους. Παινία σ' όλες τις σειρές σημαίνει ιδιανομία… Να τα είπαμε, τα είπαμε αυτά. Τώρα μπαίνουν όμως το… Προχώ. Η εισαγωγή είχε γίνει, οπότε τώρα νομίζω ότι καταλαβαίνουν. Και έχει έναν πάρα πολύ καλό, έχει μια βλάβη η οποία θεωρείται πολύ ευνοϊκής πρόγνωση. Άρρωστη έκανε εντατική χημειοθεραπεία μόνο και παραμένει εν ζωή μέχρι σήμερα. Θα πω το δεύτερο και θα το κλείσω, να μη σε καλυπορήσω. Τον Ιούνιο του 19, λίγους μήνες πριν, ένας άνδρας των 83 ετών έρχεται στο εξωτερικό ιατρίο περπατώντας και προβάλλοντας αδυναμία και εύκολη κόπωση και μου δείχνει μια γενική αίμα τους. Στη γενική αίμα τους είχε αυτή την εικόνα, χαμηλά λευκά, χαμηλό αρματοκρίτη, χαμηλά αιμοπετάλια. Συζητήσαμε με τον άρρωστο, τι θα μπορούσαμε να κάνουμε, δεν είχαμε πολλές επιλογές, είχαμε αυτή τη θεραπεία, την υποδόρια που σας ανέφερα πριν, η διάγνωση ήταν οξία μυαλογενής, είχε πολλές βλάβες, δεν προλάβαμε να κάνουμε κάτι γιατί ο άρρωστος έκανε μια σοβαρή λήμωξη στο έτερο και κατέληξε τον Ιούλιο, δηλαδή διάρκει η ζωή 1,5 μήνας. Τέλος. Εδώ όμως ήθελα να περάσω ένα μήνυμα. Η κοπέλα ήταν 19 ετών, είχε οξιά λευκέμια, έκανε ύφαση υποτροπία σε 5 χρόνια, πήρε αλλογενή μεταμόσχευση, ζει μέχρι σήμερα. Και ήθελα να πω ότι όλοι μεταξύ μας πρέπει να ενισχύσουμε τον εθελοντισμό, τόσο στις μεταγκήσεις, όσο και στην δωρεά του μυαλοτονοστών. Ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστώ πολύ. |
