| Εργασία 4: Θα πω ο σύμφωνος, όπως είπατε, ότι ο κόσμος είναι ο σύμφωνος, ο σύμφωνος, όπως είπατε, είναι ο καλύτερος και ο λαός, ο γύρος, ο σύμφωνος και ο κόσμος. Ο κόσμος είναι ο καλύτερος και ο λαός. Ο κόσμος είναι ο γυρίζοντας και ο δημοσιογένειας. Ο κόσμος είναι ο δημοσιογένειας. Ο κόσμος είναι ο δημοσιογένειας. Ο δημοσιογένειας είναι ο γύριος και ο καλύτερος. και ξεκινάμε. Εδώ έχουμε βάλει ένα σλίδι με τα περιεχόμενα, τα βασικά τουλάχιστον της παρουσίασης. Θα ξεκινήσουμε με την ιστορική αναδρομή, κάποια γενικά στοιχεία για τα gestures και τις αθώνας αφής που σχετίζονται άμεσα με αυτά. Τα βρονεπτήματα των gestures. Τα βασικά αυτών, καθώς και τη μεταφορά τους που υπάρχει στα αντέχει στο περιβάλλοντα. Θα δούμε κάποια παραδείγματα gestures που είναι σε Mac trackpad, μετά σε iPad επίσης. Κάποιες επιπλέον ενέργειες οι οποίες ισχυούν σε άλλα περιβάλλοντα, πέρα από το Mac. Όσο κάτι εξτά που προέκυψε κατηδάκια της κρεφήτης της εργασίας, θα βάλουμε το Four Stats, το οποίο είναι μια τελευταία εξέλιξη τεχνολογία, που έφερε η Apple στο trackpad της. Θα παρουσιάσουμε πριν το τέλος την κοινωνική αποδοχή των χειρονομιών, βάσει μια σε πολύ ενδιαφέρουσες έρευνες που βρήκαμε στην βιβλιογραφία μας. Και τέλος κάποιες μενοδικές επεκτάσεις, οι οποίες θα επεκτείνουν τα σημερινά δεδομένα πάνω στα gestures. Ξεκινάμε με την ιστορική αναδρομή, όπου εδώ αναφέρουμε τις οθόνες αφής γιατί ουσιαστικά εδώ παίζουν τα gestures που ασχοληθήκαμε εμείς, με οθόνες αφής και trackpad, που ουσιαστικά είναι μεταφορά της οθόνης στο trackpad. Το 1965 ο Johnson φίβερ για πρώτη φορά οθόνη αφής, η οποία δεν ήταν από σήμερα τόσο εξελιγμένη. Το 1969 ήρθε το πρώτο tablet που ήρθε σε πατέντα κιόλας, που είχε οθόνη αφής, αλλά αυτή η αφής μπορούσε να αναγνωρίζει μόνο ένα δάχτυλο, σημεία βαφής στη φορά πάνω της. Το 1971 ο Samuel ουσιαστικά ξεκινάει και φέρνει την πρώτη οθόνη αφής, η οποία συμπίπτει αρκετά με τις σημερινές οθόνες, η οποία αναγνωρίζει παραπάνω από ένα σημείο πάνω στην οθόνη και δεν χρειάζεται ιδιαίτερα επίσης, όπως χρειάζονταν οι προηγούμενες οθόνες, ούτε κάποιο ειδικό, ας πούμε, style, όπως λέμε. Το 1980 έγινε η πρώτη μαζική παραγωγή οθονών αφής. Το 1982 στο Πανεπιστήμιο του Τωρόντο, από φοιτητές εκεί, δημιουργήθηκε ουσιαστικά η τεχνολογία multitouch, που χρησιμοποιούν σημερινές οθόνες αφής. Το 1984 τα Bell Labs φτιάχνουν αυτήν την οθόνη και ουσιαστικά εκεί πέρα υλοποιείται και το multitouch και το χρησιμοποιούν. Το 1990 ο Andrew Shears φτιάχνει μια έρευνα βιβλιογραφική και ουσιαστικά περιγράφει όλες τις λειτουργίες με χακίνητη στιγμή που μπορούσε να κάνει κάποιος είτε με ένα δάχτυλο στην οθόνη είτε με δύο. Άρα μένει περισσότερα σημεία στην οθόνη αφής που αναγνωρίζονται από την οθόνη. Και τέλος δεν θα προλύψουμε την Apple το 2007, που παρουσιάζει ουσιαστικά όλη αυτή την τεχνολογία που μέχρι τότε είχε ανακαλυφθεί σε μια πολύ μικρή συσκευή και εκμεταλλεύεται όλη την τεχνολογία που μέχρι τότε είναι διαθέσιμη και παρουσιάζει το πρώτο iPhone ή μια τέτοια οθόνη. Περνάμε στα πλεονεκτήματα που θα συνεχίσει η Νταλία. Όσο στα πλεονεκτήματα, όλες οι οθόνες αφής έχουν ένα πιο φιλικός προστοχίστη περιβάλλον και προσομοιώνουν κινήσεις του φυσικού κόσμου. Βοηθάνε άτομα με ειδικές ικανότητες να έχουν μια πιο εύκολη πρόσβαση στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Προσφέρουν ευκολία στη χρήση από ηλικιωμένα άτομα όπου δεν χρειάζεται να εκπαιδευτούν πάνω στην τρόπο χρήσης καθώς προσομοιώνουν ένθετες κινήσεις που ήδη ξέρουν και είναι πιο φιλικό σε σχέση με τη χρήση γραφίδας που αποτελεί ήδη κάποιο μέσο και καθώς υπάρχει άμεση επαφή με το αντικείμενο στόχο. Ακολουθούν τα βασικά gesture και τα desktop μεταφόρτους. Έχουμε το pinch, το tap, το rotation, το drag, το sweep, το scroll και το slide. Αντίστοιχα τα βασικά gesture είναι μπορούμε να έχουμε ένα άγγιγμα πάνω σε ένα σημείο και συγκεκριμένα αυτό γίνεται μέχρι τώρα παραδεσιακά με την ασθέαση του κέντρο του ποδικιού ή με τη χρήση από τα βελάκια του πληκτρολογίου. Για το άνοιγμα μιας εφαρμογής ή με το παρατετεμένο πάτηγμα πάνω στην επιφάνεια αφής μπορούμε να ανοίξουμε την εφαρμογή και αυτό αντιστοιχεί με το enter ή με το διπλό κλικ. Κατά τη μετακίνηση του δίκτυ πάνω στην επιφάνεια αφής μπορούμε να έχουμε μια διαγραφή και προσπαθώντας να το μετακινήσουμε το αντικείμενο εκτός της οθόνης. Αυτό παραδεσιακά γίνεται με το πληκτρο delete. Με μια γρήγορη κίνηση έχουμε μετακίνηση και να τοποθέτεις σε αντιφορετικό σημείο του αντίστοιχου αντικειμένου και αυτό παραδεσιακά γίνεται με το αριστερό κλικ και τη μετακίνηση του ποντικίου. Για την εστίαση πάνω στην οθόνη έχουμε δύο κινήσεις, το zoom in και το zoom out. Γίνεται με τη χρήση των δύο δακτύλων. Υπάρχει έξερα η δυνατότητα της έξυπνης εστίασης με το διπλό κλικ πάνω στην οθόνη και αντίστοιχα παραδεσιακά γίνεται με το control και το swing και το control και το blink. Για τη μετακίνηση κατά μήκος της οθόνης έχουμε μετακίνηση στα μήκος της οθόνης με τη χρήση ενός δακτύλου όπου παραδεσιακά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το ποντίκι πάνω στην παρακύλησης, τα βελάκια του πληκτρολογίου ή το σκρόλι του ποντικίου. Για να μετακινήσουμε ένα αντικείμενο πάνω στην οθόνη μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε δύο δάχτυλα όπως φαίνεται και στην εικόνα αντίστοιχα. Παραδεσιακά χρησιμοποιούμε μια παρατεταμένη πίεση του αριστερού κλικτρου ποντικίου και μετακινούμε το ποντίκι μας για να τοποθετήσουμε στη νέα θέση. Αν πιέσουμε μια παρατεταμένη κίνηση πάνω στην παρακύληση μπορεί να μας οδηγήσει πάνω ή κάτω αντίστοιχα και με το ποντίκι μπορούμε να κάνουμε ακριβώς την ίδια κίνηση. Μετά με τη γρήγορη μετακίνηση πάνω στην παρακύλησης με το δίκτυ μας και το αντίστοιχο desktop μεταφορ είναι η χρήση του πληκτρολογίου και το page down. Για την εμφάνιση των εντολών υπάρχουν τέσσερις διαφορετικοί τρόποι. Το παραταταγγευμένο άγγιγμα για την αλλαγή λειτουργίας και την εμφάνιση των ιδιωτήτων παραδοσιακά αυτό γίνεται με το δεξί κλικ του ποντικίου και η επιλογή των ιδιωτήτων με αριστερό κλικ του ποντικίου και το πάτημα του κουμπιού option που υπάρχει στο πληκτρολόγιο. Ένας άλλος τρόπος για τα tablet είναι η απλή πίεση και το απλό άγγιγμα και έπειτα η πίεση πάνω στην οθόνη. Ένας αναλλακτικός τρόπος είναι το διπλό κλικ και ένας εξελιγμένος είναι η πίεση σε μια γωνία της επιφάνειας αφαιής. Για τη διαχείριση των αντικειμένων, όπως φάνεται και στις εικόρνες είναι αντίστοιχη κίνηση, επιλέγουμε το αντικείμενο, ενώ στο desktop μεταφορ έχουμε αριστερό κλικ του ποδικιού και μετακίνηση του δίκτυ στη νέα θέση ή μετακίνηση του cancer και διαχείριση με το shift και τα βελάκια. Για την περιστροφή των αντικειμένων εικόνων, αντίστοιχα υπάρχουν τρεις διαφορετικοί τρόποι, όπως το δεικνύονται εκεί πάνω. Ενώ στο desktop μεταφορ συνήθως χρησιμοποιούσαμε το ποδίκι και επιλέγαμε κάποιο εικονίδιο πάνω στην οθόνη. Ενώ και τη μετακίνηση μας εντός μιας λίστας, χρησιμοποιούμε τα δύο δάχτυλα και περιφερόμαστε, ενώ παραδεσιακά θα χρησιμοποιούσαμε το ποδίκι και θα επιλέγαμε τα βελή που αντιστοιχούν πάνω στην οθόνη ή τα βελάκια του κλειτρολογίου. Ακολουθούν τα τζέστρες σε Mac και trackpad. Λοιπόν, τώρα συνεχίζουμε με τα τζέστρες που είδαμε και πιο πριν και κάποια επιπλέον τα οποία εφαρμόζονται στο trackpad των MacBook. Πρώτο έρχεται το tab με δύο δάχτυλα, το οποίο εμφανίζει τις επιλογές, το οποίο σε desktop επιβάλλονται γίνεται με το δεξί κλικ του ποδικιού, το συγκεκριμένο μπορεί να παραμετροποιηθεί και να εμφανίζει και άλλα πράγματα, εκτός δηλαδή, από να εμφανίζει επιλογές, μπορεί να θεωρηθεί και ως δεξί κλικ καθαρά. Έχουμε το three finger tab, το οποίο χρησιμοποιεί τρία σημεία στο trackpad, που κι αυτό παραμετροποιείται, η πιο πολύ συχνή χρήση του είναι να μαρκάρει μία λέξη, είτε είναι σε κάποια σελίδα, είτε σε κάποιο Word που γράφεις εκείνη τη στιγμή και εμφανίζει τιμολογικά τη σημασία της λέξης, σαν λεξικό άμεσο δηλαδή. Αντίστοιχα αυτό σε κάποιος browser υπάρχει, που με δεξί κλικ και μετάφραση της λέξης μπορείς να δεις τη μετάφραση της, είτε τη σημασία της. Μετά έχουμε στον Safari και γενικότερα στο λειτουργικό το scrolling, που γίνεται αποκλειστικά με δύο δάχτυλα, αποφαίδεις λοιπόν το ποντίκι, δεν χρησιμοποιείς καθόλου, όπου αντί για τα βελάκια είμαι το ποντίκι, εδώ πέρα έχεις τα δύο δάχτυλά σου, τα οποία σε οδηγούν πάνω κάτω, δεξιά και ρεστρά πάνω στη σελίδα και μπορείς να αλλάζεις κάποιο περιεχόμενο που είναι εκείνη τη στιγμή ορατό πάνω στην οθόνη σου. Το slide των δύο δαχτύλων χρησιμοποιείται κυρίως σε Safari για μπρος και πίσω μεταξύ σελίδων, για να πας στην προηγούμενη και στην επόμενη σελίδα, αντί να πατάς σε desktop υπολογιστή κάποιο κουμπάκι πίσω μπρος, ή με το backspace. Όπως και πριν, υπάρχει και η ίδια κίνηση με τρία δάχτυλα, στην οποία έχουμε τη μετακίνηση αντικειμένου. Μπορεί να είναι είτε τη φωτογραφία, είτε κάποιο παράθυρο, είτε κάποιο εικονίδιο στον desktop σου, γενικότερα με τα κίνηση. Υπάρχει κάτι εξτρά το οποίο υπάρχει και με κουμπάκι για την εμφάνιση των notification, των ειδοποιήσεων που υπάρχουν σε τα τελευταία λογισμικά και updates που έχουν εφρυμωστεί στα MacBook, που γίνεται με τα δύο δάχτυλά σου από τη δέρμα δεξιά πλευρά έξω από το trackpad προς τα μέσα, όπου εμφανίζονται οι ειδοποιήσεις, όπως μπορείς να βάλεις μέσα τις ειδοποιήσεις widget και root, το πρόγραμμά σου για να βλέπεις τι έρχεται στη μέρα σου, ειδοποιήσεις από εφαρμογές που είναι κατεστημένες, από κοινωνικά δίκτυα, από επαγγελματικές εφαρμογές, μπορείς να εντάξεις RSS feeds και να είσαι ενημερωμένος. Έχουμε το 4-finger drag που είναι από κάτω από στα πάνω και το επόμενο είναι από πάνω προς τα κάτω, τα οποία έχουν παρόμοια λειτουργίες, απλά εμφανίζουν διαφορετικό περιεχόμενο στον οθόνη. Αρχικά το upload drag που είναι προς τα πάνω εμφανίζει τις ενεργιές εφαρμογές, ενώ τα προς τα κάτω εμφανίζει και πάλι τις εφαρμογές, αλλά όπως είναι αυτή τη στιγμή εκείνης το Mac, ουσιαστικά το αυτοιδειότυπο που έχεις αφήσει στην εφαρμογή. Υπάρχει το 4-finger pinch, το οποίο ουσιαστικά υπάρχει πάλι και με κουμπί, πέρα από το gesture, που συμφανίζει όταν κάνεις το pinch αυτό όλες τις εφαρμογές που έχεις εγκαταστήσει στο Mac σου και είναι διαθέσιμες για να κινήσεις. Και επίσης πάλι με τα 4 δάχτυλα, η αντίστροφη κίνηση του pinch, που είναι το spread, που ουσιαστικά διώχνει όλα τα ενεργά εικονίδια της επιφάνειας εργασίας και σου εμφανίζει το desktop καθαρά με ό,τι αυτό έχει πάνω, που και αυτό υπάρχει φυσικό πλήκτρο για να το κάνεις. Και βάλαμε και για το iPad, το οποίο είναι αρκετά δημοφιλές πλέον, τα πιο βασικά του, που είναι η χρήση πέντε σημείων στην οθόνη, πέντε δαχτύλων από το χέρι σου, με swipe pins, που τα swipe είναι πάλι, όπως και είδαμε και πριν με τα δύο δάχτυλα εδώ, είναι για τα πέντε, είναι εναλλαγή μεταξύ ενεργών εφαρμογών, δηλαδή περνάς από τη μία στην επόμενη. Εναλλακτικά αυτό μπορεί να γίνει με διπλό πάτωμα του μοναδικού κουμπιού που έχουν το iPad και μετά να δεις ποιες εφαρμογές είναι εναλλαγές για να μεταβείς ό,τι θέλεις εσύ. Και το pins που είναι ουσιαστικά οι έξοδες από μια εφαρμογή στην οποία είσαι εκείνη τη στιγμή, η οποία στο iPad μπορεί να γίνει είτε με το πάτημα του μοναδικού κουμπιού, όπως είπα, του hardware button που λέμε, και στον δέξο υπάρχει η επιλογή του κουμπιού του X, του κλασικού που έχουν τα παράθυρα στα Windows, είτε Alt F4, το κλασικό. Στο επόμενο κομμάτι της παρουσίας έχουμε τις επιπλέον ενέργειες, οι οποίες εμφανίζονται σε όλα τα λειτουργικά, είτε μέσα σε εφαρμογής, είτε είναι ήδη εγκαταστημένες μέσα στο όλη το λειτουργικό που υπάρχει. Βρήκαμε κυρίως με σχεδίαση, είτε μέσα σε δαχτύλου είτε μέσα στάιλους, όπου το Tick ουσιαστικά είναι μια επιβεβαίωση, εννοητικά σε ένα desktop μεταφορά είναι ένα κουμπί accept. Η σχεδίαση μιας γραμμής κάθετης, η οποία είναι η αποκοπή που λέμε, το κάτω στα αγγλικά, που είναι με Ctrl και X. Η σχεδίαση ολυτωματικού που μας προκύπτει μετάβαση στη βοήθεια, που γίνεται με το F1 σε desktop μεταφορά. Πρώτος και τελευταίο έρχεται το reject, η ακύρωση κάποιας ενέργειας, που είναι με τη σχεδίαση ενός X στην οθόνη. Και, αναλυτικά, μπορεί να γίνει με κάποιο ειδικό κουμπί επίσης. Και τέλος το undo, η ανέραση, η οποία γίνεται με όλη τη συσκευή, που ουσιαστικά την τρακουνάς για να ανερέσει μια ενέργειά σου, που γίνεται με Ctrl και Z σε κάποιο desktop μεταφορά. Μετά, έχει τη τεχνολογία force touch, όπως είπαμε, η οποία προέκυψε τελευταία και θεωρήσαμε ότι είναι σημαντικό να τη βάλουμε, γιατί δεν τα αλλάζει, απλά δίνει μια διαφορετική, πιο εξελιγμένη οπτική γωνίας στα τζέσιους, όπου ουσιαστικά δεν προκύπτει κάποια διαφορά σε αυτό που βλέπεις εσύ, επιφανειακά. Έχει διαφορά στο από μέσα του, ο μηχανισμός του δηλαδή αλλάζει. Έχει διαφορετικούς αισθητήρες. Και η ουσιαστική διαφορά του με το απλό trackpad είναι ότι μπορεί και καταλαβαίνει την πίεση που ασκείς εσύ, το βαθμό της δύναμης που εκείνη τη στιγμή δέχεται είτε η οθόνη, είτε το trackpad. Κάτι που αυτό δεν υπήρχε μέχρι τώρα πιο πριν σε προηγούμενα trackpads. Και όπως είπα αυτή η δύναμη μπορεί να ερμηνευτεί στο λειτουργικό, είτε σε κάποιο βίντεο που μπορεί ανάλογα με το πόσο την ταπ πατιέται το fast forward να γίνεται όλο και πιο γρήγορος οριθμός που θα αλλάζει ένα βίντεο, είτε μια φωτογραφία, οριθμός της φωτογραφίας. Μπορεί, υπάρχει η δυνατότητα με λίγη πίεση πάνω σε ένα link, το λειτουργικό αυτό να καταλάβει ότι υπάρχει κάποια μικρή πίεση, οπότε να φτιάξει μια προσκόπιση του link αυτού πάνω στην ιδιοθόνη χωρίς να μεταβεί απευθείας σε αυτό. Για να αποφύγεις το gesture με τα πέντε δάχτρα που δήξαμε πριν, μπορείς με μια απλή πίεση να προβάλλεις απευθείας την πάνε εργασίας. Και τέλος, αντί να χρησιμοποιήσεις τα δύο δάχτυλά σου, μπορείς πάλι με μια θυμημένη πίεση, σχεμένη δύναμη στην πίεσή σου, να δεις πάλι την ατιμονογική σημασία μιας λέξης. Επόμενο κομμάτι ήταν μια έρευνα που βρήκαμε στην έρευνα που κάναμε, βιβλιογραφικά, η οποία ουσιαστικά έθεξε το πόσο αποδεχτές είναι τελικά οι χειρονομίες, γιατί οι εταιρείες δεν μπορούν να φτιάχνουν χειρονομίες, να επενδύουν σε αυτές, αλλά να μην είναι κοινωνικά αποδεχτές. Δηλαδή να φαίνονται περίεργες στους υπόλοιπους, οπότε τελικά χρειάζεται να μην τις χρησιμοποιούν καθημερινά. Άρα, τσάμπα κόπως του ερευνητή που τη βρήκε και του μαρκετής τα προτυπωρόφηση και την ειδοποίηση. Οπότε, είδαμε σε αυτή την έρευνα ότι η αποδοχή των χειρονομιών επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από την τοποθεσία του ατόμου, δηλαδή το πού θα κάνει τη χειρονομία, το τζέστο, το άτομο, αν θα είναι σπίτι του ή αν θα είναι έξω κάποιο δημόσιο χώρο. Και είδαμε στον έρευνα ότι στο σπίτι, ουσιαστικά, επειδή ο χρήστης είναι σπίτι του, νιώθει η ελευθερία, άρα χρησιμοποιεί πιο εύκολα τις χειρονομίες. Και το κοινωνικό περιβάλλον, που το επηρεάζει επίσης, γιατί όταν είσαι μόνος σου, δεν σε βλέπει κάποιος, άρα είσαι πιο ελεύθερος, ενώ όταν είσαι μέσα σε ελευθερία, δεν έχεις ούτε το χώρο να κάνεις κάποια επιπλέον χειρονομία, χρειάζεται κάτι πέρα από την οθόνη, είτε επηρεάζεσαι από τις υπόλοιπους που σε βλέπουν, γιατί δεν μπορείς να κάνεις γκριμάτες ή να κάνεις χειρονομίες, όταν οι άλλοι σε βλέπουν σε ένα δημόσιο χώρο. Ουσιαστικά τελειώνει δυνατά από τις πιο δημοφιλείς χειρονομίες, οι οποίες είναι το άγγεμμα της οθόνης, γι' αυτό ουσιαστικά ασχοληθήκαμε παραπάνω σε όλη αυτή την εργασία που κάναμε, ανάλυσαμε πιο πολύ το τομέα αυτό, το ταρακούνιμα, ουσιαστικά μέχρι τώρα έχει υλοποιηθεί με το αντού που είπαμε πιο πριν, και τελειώνει η περιστροφή, που ουσιαστικά μπορεί να αλλάξει από τη γωνία της εφαρμογής που εκείνη τη στιγμή χρησιμοποιείς, την κάνεις σαν πιο 3D. Η έρευνα δημοσιεύει και του Thes 10, από τον Brewster και τον Rico. Αυτά για την έρευνα. Ολοκληρώνοντας με τις μελλοντικές επεκτάσεις, έχουμε τρεις να σας προτείνουμε. Απευθυνόμαστε συνήθως στην αναγνώριση κάποιου προσώπου μέσω κάμερας, για αναγνώριση εκφράσεων του προσώπου, κινήσεων του σώματος ή αναγνώριση συναισθημάτων. Θα μπορούσαμε να λειτουργούμε δίνοντας φωνητικές εντολές και πλοηγούμενοι μέσω αυτών, στα λειτουργικά συστήματα, ή με χρήση ψηφιακών ειστητήρων που προσωμιώνουν την όσφρηση, για βαλτίωση της αλληλοποιήδρασής μας γενικότερα με τα συστήματα. Για κάποιες εφαρμογές είναι η αναγνώριση της νοηματικής λόσας, η ένδειξη κατεύθυνσης μέσω κάποιας κατάδειξης και γενικότερα χειρονομιών, που δεν έχουν άμεση επαφή με τις οθόνες, έλεγχος μέσω χειρονομιών γενικότερα, εντυπωσιακή τεχνολογία στα παιχνίδια και προσαρμογή του περιεχομένου ανάλογα με τα συναισθήματα του κάθε χρήστη. Αυτά από μας. Ευχαριστούμε πολύ. Θα ήθελα να ρωτήσω για τη μεγγονόμια των τζέστρους, ανάλογα στο κυβείρετ, που δεν έχω πάντα κάτι τέτοιο. Μα εγώ όλα τα φωτογραφία έχω την εμπειρία, αν κάποιος διαλέγει πιο εύκολα τα τζέστρους αντιτυπωδικού και μετά από πολλή ώρα η θρύση είναι πιο κραστικό ειλικότερο, αν έχει κάποιος κάποιο ειλικότερο. Όσον αφορά τα τζέστρια, από τη προσωπική επίπεδο θα σου πω, είναι πολύ πιο εύκολο και πιο γρήγορο για σένα να τα χρησιμοποιήσεις αρκετά συνηθίσεις. Δηλαδή, αν δεν έχεις συνηθίσεις πέντε περίεργο, δηλαδή λοιπόν τα άτομα γύρω μου τα οποία βλέπουν τη χρήση μου και λένε τώρα τι κάνει αυτός, ας πούμε. Κάτι δεν πάει καλά. Και με το ποτήκι σου μένει πιο ξυλιαμένο, αλλά πιστεύω ότι με την εξυκείωση στο στυφημένο κομμάτι, ας πούμε, θα έχουν πολύ πιο γρήγορα άνταση και καθημερινότητά σου και είναι πάρα πολύ γρήγορα. Στην ουσία είναι θέμα εξυκείωσης. Σε όλους τους κρίτους ποτήκιου, αφού είναι πολύ ολικριστή, σε όλους τους τρεις περιφορικούς σύνδρομα σοδαρκώτη, προβλήμα κατανοτησμών, παρκέται αντίστοιχος αμπούρας. Τι είναι τα δοδε δεν έχει παρατηρηθεί κάτι, καθώς υπάρχει διαφορά κλήσης. Το ποτήκι έχει ένα νόγκο, ενώ, συμήθως, μιλάμε για μια επιφάνεια, που είσαι, συμήθως, σε δύο ύψη στο χέρι σου, όπως είναι και το πληκτρολόγιο. Νομίζω, σωστά, είναι τα μεγαλύτερα οπλήματα στην αντικατάσταση και την αντικατάσταση στην αντικατάσταση στην αντικατάσταση στην αντικατάσταση στην αντικατάσταση στην αντικατάσταση στην αντικατάσταση στην αντικατάσταση στην αντικατάσταση στην αντικατάσταση στην αντικατάσταση |
