| σύντομη περιγραφή: Είναι ένα μάθημα που έχει να κάνει με το πώς εκφέρουμε τον λόγο μας, όλο αυτό που έχει να κάνει με την ομιλία, με τον προφορικό λόγο, όλο αυτό που έχει να κάνει με την σωματική ομιλία, δηλαδή τη σωματική έκφραση, τη γλώσσα του σώματος, όπως λέγεται σε μια κοινή καθομιλουμένη, και πώς ο συνδυασμός αυτών των δύο, στα οποία δύο μας ασκεί το θέατρο, το θεατρικό εργαστήριο, μπορούν να συμβάλουν στην εκπαιδευτική πράξη με άμεσο τρόπο, με αμεσότερο τρόπο από ό,τι το είδαμε σε προηγούμενα μαθήματα. Αυτόν τον προβληματισμό τον αντιμετωπίζουμε και στο προηγούμενο, στη θεατρική εγωγή για έκφραση και επικοινωνία. Πώς δηλαδή αυτά τα πράγματα, στα οποία καλλιεργούμε μέσω του θεάτρου, μπορούν να μας δώσουν εφόδια τα οποία θα μας είναι χρήσιμα και για την θεατρική πράξη. Αλλά εκεί είμαστε πιο πολύ στα εφόδια που αποκτούμε εμείς οι ίδιοι και που δινητικά μπορούμε να κάνουμε και τα παιδιά μας, τους μαθητές και τις μαθητριές μας να τα αποκτήσουν. Τώρα εδώ τα πράγματα γίνονται περισσότερο άμεσα. Εννοείται ότι εσείς πάλι εφοδιάζεστε με πράγματα, δικές σας ικανότητες καλλιεργούνται, εσείς αποκτάτε αυτού του είδους της δεξιότητες και της καλλιεργείτε, αλλά είναι περισσότερο προσανατολισμένα όλα αυτά στη ζωή της τάξης. Λοιπόν, το μάθημα θα κινηθεί σε τρία επίπεδα. Το ένα επίπεδο θα είναι η φωνητική σας προετοιμασία. Δηλαδή θα έχει καθαρά ασκήσεις φωνητικές βασίζοντας στην αναπνοή και που θα σας ασκήσουν στο να χρησιμοποιείτε καλύτερα τη φωνή σας. Επομένως και την ομιλία σας, το όχημα των λόγων σας. Είναι μαθήματα που έχουν να κάνουμε το πώς μιλάτε μέσα στην τάξη, πώς μιλάτε από πλευράς χειρισμού της φωνής και χειρισμού του λόγου. Έχουν να κάνουμε την ορθοφωνία και κυρίως με την συνάρτηση της ομιλίας με τη φωνή και της φωνής με την ανάσα, με την αναπνοή. Πώς δηλαδή αναπνέουμε για να έχουμε καλύτερη φωνή, πώς αναπνέουμε για να έχουμε μεγαλύτερη αντοχή ως προς την ποσότητα λόγου που θα παράξουμε με την ίδια ανάσα ή ως προς τη χρονική διάρκεια των λόγων μας με μία ανάσα. Έτσι ώστε να ενδυναμωθεί αυτή η ικανότητα σε περιπτώσεις που δεν μπορούμε να πάρουμε πολλές ανάσεις να διακόπτουμε διαρκώς το λόγο μας για να εισπνεύσουμε. Είναι δηλαδή αρκετά τεχνικό ως προς τη φωνή το πρώτο μέρος, αλλά περιλαμβάνει και ασκήσεις που έχουν να κάνουν με την εκφορά του λόγου, δηλαδή με την άρθρωση μας, την τοποθέτηση της γλώσσας, των χιλιών, των δοντιών, έτσι ώστε να μιλάμε σωστά. Αυτό το κομμάτι δηλαδή που έχει σχέση με τη φωνή συναρτάται από τη μία πλευρά με το σώμα μας, γιατί μέσω της αναπνοής η φωνή συνδέεται με το σώμα μας, η ρίζα της φωνής μας είναι το σώμα μας και πάλι, δηλαδή κατά μία έννοια και η φωνή είναι ένα είδος σωματικής έκφρασης είναι και αυτή, όχι οπτικής σωματικής έκφρασης, όχι κάτι που μπορεί να δει κανείς, κάτι που μπορεί να ακούσει, αλλά που είναι εδρεωμένο στο σώμα μας, είναι στα φωνητικά μας όργανα και στις κυλότητες των ουστών, οι οποίες λειτουργούν σαν ηχεία για να μεγεθύνουν φωνή που παράγουν οι δύο φωνητικές μας χορδές, αφενός δηλαδή η δουλειά μας είναι αυτή, από την άλλη συνορτάται η φωνή με την ομιλία, δηλαδή όχι μόνο με τον ήχο της φωνής, τους διαφόρους ήχους της φωνής μας που έχουν διαφορετική συχνότητα, ρυθμό, ένταση, χρειά, ποιότητα φωνής, αλλά και το πώς λέμε ότι λέμε, με τις λέξεις δηλαδή, πώς η φωνή υποστηρίζει την ομιλία, τον σχηματισμό των λέξεων. Ένα κομμάτι λοιπόν του τρίπτυχου του μαθήματος είναι αυτό, το άλλο κομμάτι είναι ακριβώς η σωματική έκφραση και πάλι, μόνο που αυτή τη φορά δεν είναι απλώς ένα επεισόδιο, μια ενότητα στα πλαίσια τεσσάρων ενωτήτων όπως είδα πως κάναμε όσοι από εσάς έχουν παρακολουθεί στη θεατρική αγωγή για έκφραση και επικοινωνία, εκεί δίναμε έναν χώρο στην εξάσκηση της σωματικής έκφρασης που ήταν ας πούμε το ένα τέταρτο του χώρου που δώσαμε στην εξέλιξη του μαθήματος. Εδώ πρόκειται για μια σωματική έκφραση σε συνδυασμό με την ομιλία και σε συνδυασμό με τη φωνή που θα δίνει συγκεκριμένους θεατρικούς χαρακτήρες, θα χτίζουμε δηλαδή θεατρικούς χαρακτήρες με γνώμονα την σωματική τους έκφραση, τη φωνητική τους έκφραση στην οποία θα εξασκούμαστε κάθε φορά και με γνώμονα και τις απόψεις που έχουν αυτά τα φανταστικά πρόσωπα που θα δημιουργήσουμε με τη ζωή και τις σχέσεις μεταξύ τους. Θα είναι δηλαδή μια κατασκευή θεατρικών χαρακτήρων εκ μέρους σας οι οποίοι θα έχουνε χαρακτηριστικά στοιχεία τέτοια που έχουν και πραγματικοί άνθρωποι με πραγματική υπόσταση στη ζωή. Θα δούμε δηλαδή τόσο το πως λειτουργούν σωματικά σε συνδυασμό με τη φωνητική τους έκφραση αλλά όσο και πως λειτουργούν διανοητικά τι σκέφτονται, τι επιδιώξεις έχουν, τι επιθυμίες έχουν, πως συναρτώνται με τους άλλους και πως τους βλέπουμε μαζί από κοινού με τους άλλους μέσα στην κοινωνία. Μετά θα γίνει μια τέτοιου είδους σύνθεση. Εδώ θέλω να σημειώσω την σύνδεση της σωματικής έκφρασης με την άλλη έννοια του λόγου. Γιατί όπως σας είπα πριν, στο πρώτο μέρος του μαθήματος, το φωνητικό κομμάτι συνδέεται με τον λόγο ως ομιλία. Όμως αυτό το δεύτερο κομμάτι της σωματικής έκφρασης που πάει από κοινού με την φωνητική έκφραση αλλά και με την εσωτερική κατάσταση του χαρακτήρα και την εξωτερική, την κοινωνική του κατάσταση του χαρακτήρα αλλά και των χαρακτήρων ως ομάδων νοούμενων, έχει να κάνει με τον λόγο με λάμδα κεφαλαίο, δηλαδή με τη νόηση, με το πώς η κίνηση, η έκφραση σωματική, ο τρόπος με τον οποίο κανείς κινείται συναρτάται με τις σκέψεις που κάνει, τις απόψεις που έχει, εκτός από τις επισημείες, τα συνασθήματα, τον τρόπο που κινείται, τον τρόπο, τη χρειά της φωνής, εκτός δηλαδή από τα τεχνικά ή και εξωτερικά χαρακτηριστικά πολύ σημαντικά για την υπόστασή του, πώς συναρτάται με τη σκέψη του, με τον λόγο δηλαδή με λάμδα κεφαλαίο, τι απόψεις αναπτύσσει, τι σημαίνουν αυτές οι απόψεις στα πλαίσια της κοινωνικής τους ζωής και τα λοιπά. Όλο αυτό το δεύτερο κομμάτι είναι πιο σύνθετο, δεν έχει δηλαδή να κάνει μόνο με τη σωματική έκφραση, έχει να κάνει με τον συνδυασμό της σωματικής έκφρασης με όλα τα υπόλοιπα που είπαμε. Και υπάρχει και ένα τρίτο κομμάτι στο τρίπτυχο του μαθήματος που είναι αυτό του προβληματισμού. Κάθε φορά μία άσκηση του εξής προβληματισμού, μία άσκηση που κάναμε για την ανάπτυξη του θεατρικού χαρακτήρα, σε συνδυασμό με όλα τα άλλα που πάμε να μην τα ξαναλέω, πώς λοιπόν μία τέτοια άσκηση μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ανάλογο τρόπο για να βρούμε ανάλογα στοιχεία για κάτι άλλο που δεν είναι θεατρικός χαρακτήρας αλλά που είναι ένα στοιχείο του κουρίκουλου, των μαθημάτων. Τι θέλω να πω με αυτό. Καθώς εσείς θα στείνετε έναν τον θεατρικό σας χαρακτήρα με τις υποδείξεις μου, αυτός ο θεατρικός χαρακτήρας θα στείνεται, αυτές οι υποδείξεις μου δηλαδή θα περιλαμβάνουν συγκεκριμένα στοιχεία του χαρακτήρα τα οποία εσείς θα διερευνάτε, καθένας και κάθε μια από τη δική του σκοπιά. Ταυτόχρονα όμως θα θέτουμε τον προβληματισμό για το πως αυτά τα στοιχεία μπορούν να αξιοποιηθούν για την κατασκευή, θα σας δώσω το πιο εύκολο παράδειγμα αυτή τη στιγμή, για την κατασκευή ενός θεατρικού χαρακτήρα παρμένου ας πούμε από ένα λογοτεχνικό κείμενο που έχετε να διδάξετε. Ή από ένα κείμενο σχετικό με τα θρησκευτικά που έχετε να διδάξετε ή με την ιστορία που έχετε να διδάξετε. Όποιες δίποτε τάξεις του σχολείου δεν μας ενδιαφέρει εσείς θα προτείνετε. Αυτό έχει μια αναλογία αλλά αυτή η αναλογία είναι και σε ένα βαθμό σχετικά εύκολη γιατί πρόσωπο που μοιμείται το ανθρώπινο πρόσωπο είναι και το πρόσωπο της λογοτεχνίας, πρόσωπο που μοιμείται τον ανθρώπινο χαρακτήρα είναι και ο θεατρικός χαρακτήρας του θεάτρου. Επομένως προπάντων οι πιο εξασκημένοι από εσάς αλλά και όλοι σεν τον χρόνο με σχετικά εύκολο τρόπο μπορείτε να φαντάζεστε την αναλογία ανάμεσα σε πρόσωπα που μοιμούνται ανθρώπους είτε από τον έναν χώρο είτε από τον άλλον. Εντάξει μοιμούνται ανθρώπους. Λίγο πιο δύσκολο γίνεται όταν σας πρέπει να επινοήσετε, να κατανοήσετε καταρχάς την αναλογία σε σχέση πάντοτε με το εκάστοτε θέμα που σας δίνω για να φτιάξετε σε θεατρικό χαρακτήρα άνθρωπο δηλαδή, να κατανοήσετε πως μπορούν αυτά τα χαρακτηριστικά να αναζητηθούν, πως μπορείτε να απαντάτε σε αυτή την ερώτηση που ζητά το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό που σας δίνω, όταν θα πρέπει στη θέση του να επινοήσετε όχι άνθρωπο αλλά όταν θα πρέπει στη θέση του να βάλετε όχι έναν άνθρωπο παρμένο, οποιοδήποτε μάθημα μας δίνει φιγούρες ανθρώπου αλλά ένα στοιχείο ή ένα ρυθμό ή ένα σύμβολο για να σας το κάνω πιο κατανοητό. Παράδειγμα, θα κάνουμε σε πολύ λίγο μια άσκηση που έχει να κάνει με την ηλικία, δηλαδή θα σας καλέσω, θα σας περιγράψω πως θα πρέπει να παίξετε ένα παιχνίδι με τον εαυτό σας και μετά με τους άλλους έτσι ώστε να ασκησείτε στο να επινοείτε ένα θεατρικό χαρακτήρα με βάση την ηλικία του. Τι είναι η ηλικία, είναι μια κατάσταση όταν θα έχετε επινοήσει δηλαδή, ξέρω εγώ, ένα μωράκι τριών ετών που μετακινείται στο χώρο με τον δικό σας τρόπο, ο δικός σας τρόπος θα αναπαράγει με τον δικό σας τρόπο έναν τρόπο που έχουν τα μωράκια των τριών ετών να περπατούν ή να μετακινούνται. Αυτή θα είναι η πρώτη δική σας προσπάθεια άμεσα εφαρμοσμένη εδώ με τεχνικές που ήδη γνωρίζετε από προηγούμενα μαθήματα και που σε κάθε περίπτωση θα τις μάθετε και στη διάρκεια αυτού του μαθήματος για όσους δεν έχουν παρακολουθήσει προηγούμενα και θα αποδώσετε ένα θεατρικό χαρακτήρα που θα είναι ένας άνθρωπος τριών ετών με τον δικό σας τρόπο. Αλλά τι κρύβεται κάτω από αυτή την προσπάθεια. Δηλαδή τι σημαίνει η ηλικία. Αυτό θα είναι το θέμα που θα σας έχει δοθεί η ηλικία. Εσείς θα κάνετε την επιλογή σας και θα παραστήσετε έναν άνθρωπο. Ταυτόχρονα όμως τι σημαίνει η ηλικία. Σημαίνει ένα ενδεχόμενο περιβάλλον μες το οποίο βρίσκεται κανείς. Ας πούμε ένα μωράκι τριών ετών θα το δούμε να οδηγεί Chris Kraft. Τα περιβάλλοντά του θα είναι το σπίτι του ή αγκαλιά της μαμάς του, του μπαμπά του, το σπίτι ενδεχομένως της γειτόνισσας που το κρατάει, ο βρεφονηπιακός σταθμός. Υπάρχει δηλαδή ένα περιβάλλον. Άρα θα πρέπει να φανταστείτε αυτόν τον άνθρωπο που επινοείτε σε ένα περιβάλλον. Μια ηλικία επομένως κρύβει ένα περιβάλλον. Κρύβει όμως και άλλα πράγματα. Κρύβει μια κατάσταση της υγείας. Κρύβει ενδεχομένως μια διάσταση. Κρύβει γιατί τα εξωτερικά χαρακτηριστικά θα είναι δοσμένα. Γι' αυτό όλα χρησιμοποιώ το ρήμα κρύβει. Υπάρχουν τα εξωτερικά χαρακτηριστικά που είναι ένα είδος περπατήματος, αβέβαιο κτλ που έχουμε κάνει με τη σωματική έκφραση, ένα είδος ομιλίας, αβέβαιης και πρώτων προσπαθειών να σχηματιστούν σωστά οι λέξεις που είναι πράγματα ξεκάθαρα. Απαντάει όμως η απάντησή σας σε αυτό το ερεσίσμα, δηλαδή κάνε μου μια ηλικία, έναν άνθρωπο μια στάδη ηλικίας, απαντάει και σε κρυμμένα ερωτήματα, μερικά από τα οποία είναι αυτά για τα οποία σας λέω. Επομένως εσείς απαντώντας σε αυτά τα ερωτήματα για να παίξετε έναν άνθρωπο, στην πραγματικότητα με αφθόρμητο μεν τρόπο, αλλά εκ των υστέρων θα κάνουμε τον αναστοχασμό γιατί θα γίνεται εκπαιδευτική και πρέπει να αναστοχάζεστε στη δράση την οποία μόλις έχετε ολοκληρώσει, θα ψάχνετε να βρείτε σε τι απαντάμε, πώς αντιδράφεται το άτομο στο περιβάλλον, πώς αντιδράφεται το άτομο σύμφωνα με την κατάστασή του. Και έτσι αυτές τις σκέψεις, αυτή την ανάλυση, αυτή την διερεύνηση, αν θέλετε, θα μπορείτε να την κάνετε για άλλα πράγματα τα οποία έχετε να διδάξετε, για τους αριθμούς, για τους ιούς, για χημικά στοιχεία ή χημικές ενώσεις, πώς λειτουργεί σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον, πώς κινείται, τι κατεύθυνση παίρνει, σε ποιον πόλο πάει το ηλεκτρόνιο, σε ποιον πόλο πάει το νετρόνιο κτλ. Δηλαδή θα φέρνουμε θέματα και από τις φυσικές επιστήμες και από όλα τα αντικείμενα τα οποία αντιμετωπίζεται στο σχολείο και θα προσπαθούμε να δώσουμε απαντήσεις μέσω του θεάτρου, στο πώς μπορούν όλα αυτά, εφόσον έχουμε τις απαντήσεις στα χέρια μας, τις οποίες θα διερευνάτε για να τις δώσετε, πώς μπορούν να στιθούν θεατρικά. Στην ουσία δηλαδή θα είναι μια προετοιμασία για εσάς, για να χρησιμοποιείτε το θεάτρο σαν ένα μέσον προσέγγισης οποιοδήποτε διδακτικού αντικειμένου. Αλλά θα είναι μια δουλειά που θα κάνουμε πάρα πολύ επιμελώς πάνω στα διδακτικά αντικείμενα. Θα έχει δηλαδή περισσότερες εφαρμογές σε σχέση με προηγούμενα μαθήματα. Χωρίς να σημαίνει ότι θα εγκαταλείψουμε το πεδίο του θεάτρου. Μέσω του θεάτρου θα ασκούμαστε, γιατί και ο τελικός σκοπός μας είναι μέσω του θεάτρου να εμπλουτίσουμε τη διδακτική μας εμπειρία, έτσι ώστε να την κάνουμε πιο διασκεδαστική, πιο ενδιαφέρουσα για τα παιδιά και τελικά πιο αποτελεσματική. Δηλαδή το πεδίο μας θα είναι το θεάτρο. Δεν θα αναλωθούμε σε ακατάσχετες σκέψεις για το πώς να κάνουμε το μάθημα. Έχετε άλλα μαθήματα που σας διδάσκουν τη διδακτική των αντικειμένων. Εδώ θα κινηθούμε μέσω του θεάτρου, πώς να εμπλουτίσουμε αυτή τη διδακτική με το θεάτρο. Γιατί ο στόχος είναι όχι να τα κάνουμε όλα θεάτρο, φυσικά ο στόχος είναι να τα κάνουμε όλα πιο ενδιαφέροντα. Πιο ενδιαφέροντα για τα ίδια τα παιδιά, που θα γίνουν πιο ενεργητικά, που θα συμμετέχουν, που θα είναι πιο επινοητικά. Αυτό όλο δεν είναι μια τελείως εύκολη δουλειά. Δεν γίνεται αυτομάτως. Αυτομάτως θα παίξουν ευχαρίστως τα παιδιά πολλά θεατρικά παιχνίδια, επειδή είναι εύκολα και ευχάριστα. Όπως ήταν τα δικά σας ας πούμε τα πρώτα για τη συνοχή της ομάδας και την εμπιστοσύνη των μελών στην ομάδα. Αλλά τα υπόλοιπα πρέπει να αποκτήσετε ένα εργαλείο στα χέρια σας, να έχετε κάτι πιο απτό στα χέρια σας, στο οποίο θα πρέπει να σκεφτείτε, στο οποίο θα πρέπει να προετοιμαστείτε για να μπορείτε να ετοιμάζετε τα μαθήματά σας έχοντάς τα εμπλουτίση με την θεατρική δράση. Αυτό νομίζω θα είναι μια καλή προετοιμασία. Έχω την εντύπωση, εσείς θα μου πείτε, ότι θα είναι ενδεχομένως μια καλή προετοιμασία και για τις πρακτικές σας. Γιατί στις πρακτικές σας θα έχετε να αντιμετωπίσετε θέματα διδακτικής, να είστε μέσα στην τάξη, θα παρακολουθήσετε μερικές μέρες και μετά θα πρέπει να κάνετε τη δική σας πρακτική, να λειτουργήσετε δηλαδή μέσα σε αληθινό σχολικό περιβάλλον, σε αληθινό περιβάλλον τάξης και να λειτουργήσετε με τα παιδιά. Εκεί προετοιμάζεστε γι' αυτό και έρχονται πολλά παιδιά και μου ζητούν τη βοήθειά μου για να προετοιμάσουν την πρακτική τους μέσω τέτοιων θεατρικών πρακτικών. Και συνεργαζόμαστε, συζητάμε στο γραφείο γι' αυτά τα πράγματα. Εδώ σε αυτό το μάθημα έχουμε μεγάλο μέρος αφιερωμένο ακριβώς σε αυτό το κομμάτι. Είδατε μία μικρή έτσι πολύ εξαπαλών ονείχων απόπειρα είχαμε κάνει στη διάρκεια του χειμερινού εξαμήνου όταν κάποια παιδιά ετοίμασαν, διάλεξαν ένα, θυμάστε, ετοίμασαν κάτι από την διδακτέα ήλι και μας το παρουσίασαν εδώ. Το θέμα μας τότε ήταν η σωματική έκφραση, δεν ήταν συνθετότερο πέρα από αυτό. Τώρα εδώ θα έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη προετοιμασία για να μπορούμε να κάνουμε τέτοιους πράγματα. Λίγο πολύ αυτό θα είναι το μάθημά μας, δηλαδή με έναν κεντρικό άξονα συνοψίζω. Με έναν κεντρικό άξονα που είναι η δημιουργία ενός θεατρικού χαρακτήρα εκ μέρους σας και η συνάρτησή του προς το τέλος των αθυμάτων από τα μισά μαθήματα και ύστερα με άλλους θεατρικούς χαρακτήρες ώστε να βλέπουμε και τις κοινωνικές ανταλλαγές ανάμεσά τους, το πώς λειτουργούν κοινωνικά, δηλαδή να μην είναι μόνο μια ατομική υπόθεση, με γνώμονα, με άξονα μάλλον, με άξονα τη δημιουργία ενός τέτοιου θεατρικού χαρακτήρα και την κατάταξή του μέσα σε ένα κοινωνικό περιβάλλον, θα έχουμε διαρκώς τις αντένες μας στραμμένες και προς το σχολείο. Δηλαδή, τι αναλογίες μπορούμε να βρούμε ανάμεσα στην κατασκευή που κάνουμε, στην κάθε στιγμή της κατασκευής του θεατρικού μας χαρακτήρα και στην κατασκευή, δεν μπορούμε να τους πούμε θεατρικούς χαρακτήρες, στην κατασκευή μορφωμάτων που θα είναι τα ίδια τα περιεχόμενα των μαθημάτων που θέλουμε να διδάξουμε έτσι ώστε να τα παραστήσουμε, να βοηθήσουμε τα παιδιά να τα παραστήσουν μέσω του θεατρικού παιχνιδιού με θεατρικό τρόπο με απότερο στόχο να γίνουν ελκυστικότερα και η μάθηση να είναι ελκυστικότερη και σε μεγάλο βαθμό αποτελεσματικότερη. Εντάξει, γι' αυτό θα ήθελα, ίσως και από την ερχόμενη και όλα φορά, αν σας είναι εύκολο, αλλά σίγουρα από τη μεθεπόμενη, όσοι όμως μπορούν γρήγορα να το αποκριθούν, πάρα πολύ ωραίο θα είναι αυτό, να επιλέξετε ένα πεδίο από τα βιβλία του δημοτικού σχολείου σε οποιοδήποτε αντικείμενο, δηλαδή πάτε και στη μυθολογία, πάτε και στα μαθήματα που, πώς να πω, εμπεριέχουν μορφές, είτε ανθρώπων, είτε μη ανθρώπινων μορφών, αλλά που παραπέμπουν σε ανθρώπους, ας πούμε οι Άγιοι, θεωρούνται πνεύματα, αλλά μπορούμε να τα παραστήσουμε με ανθρώπινες, μπορούμε να τα φανταστούμε με ανθρώπινη μορφή. Είτε λοιπόν προέρχονται από μαθήματα που μας δίνουν ανθρώπινες μορφές, τις οποίες θα προσπαθήσουμε να θεατροπίσουμε, είτε προέρχονται από θέματα του φυσικού κόσμου, φυτά, ζώα, κύτταρα, φαινόμενα, ενέργειες, βροχή, αέρας, νερό, δεν ξέρω τι, ο κύκλος του νερού. Βρείτε πράγματα που σας ενδιαφέρουν από την ήλιο οποιασδήποτε τάξη, για να αρχίσουμε να βλέπουμε ενδεικτικά πώς θα μπορέσουμε να κινηθούμε. Εντάξει, σημείζω, ο άξονας θα είναι η δημιουργία θεατρικού χαρακτήρα. Η συζήτηση, το σχόλιο, επομένως η κριτική πλευρά του μαθήματος, θα είναι το πώς θα βρούμε αναλογίες αυτής μας τις δράσεις που εμείς θα ψάχνουμε για να φτιάξουμε θεατρικούς χαρακτήρες, δηλαδή ομοιώματα ανθρώπων. Πώς τις λειτουργίες θα κάνουμε ώστε να φτιάξουμε και να σηκώσουμε στο χώρο, να κάνουμε ορατά στο χώρο, στοιχεία που προέρχονται από διαφορετικές περιοχές, που δεν είναι άνθρωποι, που είναι φυτά, ζώα, πράγματα και μορφές της ύλης, μορφές της ενέργειας κτλ. Να μπορούμε να δούμε πώς μπορεί να γίνει αυτό. Εμείς δεν θα αποκλείσουμε τη λογοτεχνία, θα την συμμεριλάβουμε, αλλά απλώς θα επεκταθούμε. Συνήθως, πώς να πω, η πιο παραδοσιακή κατάσταση είναι να μην αναμιγνύεται το θέατρο, το κάθε μάθημα να διδάσκεται με τους τρόπους που διδάσκεται. Λίγο πιο σύγχρονη είναι η τάση να βάζουμε το θέατρο στην εκπαίδευση, να προσπαθούμε δηλαδή μέσω του θέατρου να κάνουμε τη διδασκαλία ελκυστικότερη και για άλλους λόγους. Όχι μόνο για τη διδασκαλία, να μπαίνει το θέατρο στην εκπαίδευση και για άλλους λόγους, αλλά και όσον αφορά τη διδασκαλία να το αντιμετωπίζουμε και συνήθως είναι η περιοχή αυτή. Δηλαδή επιλέγουμε την δραματοποίηση από κάθε είδους δυνατότητα που δίνει το θέατρο μέσα στα διδακτικά δικαιώματα, επιλέγουμε την δραματοποίηση συνήθως λογοτεχνικών κειμένων, γιατί πραγματικά έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Ίσως και το αποτέλεσμα είναι πιο ενδιαφέρον, να το βλέπει κανείς, γιατί η λογοτεχνία προσφέρει ολοκληρωμένους χαρακτήρες ανθρώπων που έχουν ήδη, δηλαδή έτσι όπως αναπτύσσεται το λογοτέχνημα, έχουν ήδη περιβάλλον, έχουν ήδη σχέσεις, έχουν ήδη έναν εσωτερικό κόσμο, έχουν συναστήματα, έχουν συγκρούσεις, έχουν επιθυμίες, έχουν εμπόδια, έχουν προβλήματα. Είναι δουλεμένοι, είναι έτοιμοι, μόνο που είναι όντα φανταστικά, τα οποία παίζει ο καθένας μας στο θέατρο του εγκεφάλου του, στο θέατρο του μυαλού του. Μέσω της δραματοποίησης αυτά τα πρόσωπα τα λογοτεχνικά τα βλέπουμε να κυκλοφορούν στον χώρο και ίσως και να ξεδιπλώνουν κάποιες από τις δυνατότητες τους και να συνερτώνται με τους άλλους. Επίσης τα βλέπουμε σε πρώτο πρόσωπο και εδώ και τώρα, γιατί στο θέατρο η κατάσταση είναι πάντοτε τώρα, δεν είναι ποτέ πριν ή μετά. Δηλαδή για να παίξεις το πριν ή το μετά στο θέατρο, απλώς θα τα μεταφέρεις ένα τώρα σε προηγούμενη εποχή, κάνοντας τη σύμβαση ότι είσαι σε προηγούμενη εποχή. Για να δείξεις στο θέατρο ένα μέλλον, ένα μετά ενός ανθρώπου, απλώς μετακινήσεις το τώρα αυτού του ανθρώπου σε εκείνο το φανταστικό μέλλον. Καταλαβαίνετε τη διαφορά? Δηλαδή στη λογοτεχνία μπορεί να χρησιμοποιήσουμε, η Ελένη πήγαινε εκεί όταν ήταν έφηβη 15 χρονών, ανέβαινε, είχε ερωτευτεί τον Τάδε και συναντήθηκε, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον παρατατικό, τον αόριστο, για να δηλώσουμε το είχε πάει, τον παρακείμενο κτλ, ή τον μέλλοντα. Στο θέατρο είναι πάντοτε τώρα, για να δούμε την Ελένη των 15 χρονών που τώρα είναι 35, θα δείξουμε μια έφηβη 15 ετών, κάνει, συναντάει, ερωτεύεται, συμφωνεί, είναι πάντοτε τώρα. Με αυτή την έννοια το θέατρο είναι πιο άμεσο, γιατί συμβαίνει πάντοτε στο τώρα. Επίσης με μια έννοια τα θεατρικά κείμενα είναι πολύ πυκνά, λένε αυτά που έχουν να πούν σε συμπίκνωση, ενώ πραγμάτων που βρίσκονται στη ζωή, που συναντούμε στη ζωή, θεμάτων με το οποίο είναι γεμάτη η ζωή, αλλά στο θέατρο τα συναντούμε σε συμπίκνωση. Επιστρέφοντας λοιπόν στο θέμα της λογοτεχνίας και της δραματοποίησης, έχουμε αυτή την ευκολία να σηκώσουμε στο χώρο και να αναπαραστήσουμε στο τώρα αυτά τα πρόσωπα που είναι ξαπλωμένα στις ρίγες του ειβλίου, ανάμεσα στα γράμματα του ειβλίου. Και να φανταστούμε και όλο το περιβάλλον τους και να το αναπαραστήσουμε μέσω της παντομίας μας. Μια έχει πολύ μεγάλη γοητεία η δραματοποίηση, από την άλλη έχει μια κάποια ευκολία, γιατί είναι έτοιμη η δουλειά, η μισή δουλειά είναι έτοιμη, εμείς κάνουμε την άλλη μισή και έχει βέβαια και μια δυσκολία, γιατί είναι δύσκολο να φτιάχνεις θέατρο από ένα κείμενο που δεν είναι θεατρικό, δεν είναι εύκολο. Ο δρόμος που είναι λιγότερο πατημένος, ας πούμε, λιγότερο περπατημένος, που τον έχουν διερευνήσει πολύ λιγότερο, είναι η προσπάθεια να δραματοποιήσει κανείς καταστάσεις μη λογοτεχνικές. Αυτό σας μίλησα πριν για μορφές ανθρώπων και μορφές μη ανθρώπων. Τι θα κάνουμε δηλαδή αν πρέπει να μιλήσουμε για τα κουνέλια, ξοροχώτα ή τα θηλαστικά και τα λοιπά, μέσω του θεάτρου εννοώ. Θα πρέπει να παραστήσουμε τα θηλαστικά, θα πρέπει να μελετήσουμε τις συνήθειές τους και να κάνουμε πως τρώμε με τον τρόπο που τρών ή να μετακινούμαστε με τον τρόπο που μετακινούνται και τα λοιπά. Κάνοντας το αυτό, ταυτόχρονα ασκούμαστε σαν παιδιά, σε όλα αυτά τα πράγματα πρέπει να μάθουμε. Δηλαδή τι τρώνε, πως κινούνται, ποια είναι τα χαρακτηριστικά τους και τα λοιπά. Αλλά ταυτόχρονα τα κάνουμε με έναν τρόπο παιγνιώδη, δηλαδή γίνεται ελκυστικότερο. Και όντας αφενός ελκυστικότερος τρόπος αφετέρου πλήρης, γιατί πρέπει να δείξουμε αυτά τα όντα σε κάθε στιγμή, σε κάθε πλευρά των ιδιωτήτων τους, έχει γίνει και αποτελεσματικότερη η μάθησή μας. Δηλαδή δεν ξεχνούμε τίποτα από αυτά. Καταλαβαίνετε? Δεν είναι ούτε μόνο μια εικόνα, είτε ακίνητη, είτε κινούμενη σε ένα βίντεο στο ίντερνετ. Δεν είναι ούτε μόνο παρατήρηση μέσω μιας επίσκεψης στη φάρμα ζώων, που δεν ξέρω, θα πάμε έναν περίπατο εκπαιδευτικό μια μέρα του χρόνου. Δεν είναι ούτε η απαρίσμηση χαρακτηριστικών που πρέπει να τα μάθουμε απ' έξω, ότι αυτά τα ζώα κάνουν έτσι, έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά κτλ. Είναι μια πλήρης εμπλοκή όλων των αισθήσεών μας, μιλάω για τα παιδιά, αλλά μέσα στο εργαστήριο θα το κάνετε κι εσείς, προς τις κατευθύνσεις αυτές τις οποίες τα παιδιά πρέπει να μάθουν. Είναι κάτι συνολικότερο. Και βέβαια κανείς δεν μας εμποδίζει να χρησιμοποιήσουμε όλο το υπόλοιπο υποπτικό υλικό κτλ, αλλά είναι η ίδια η ενσάρκωση του πράγματος που μαθαίνει το παιδί, που κάνει το πράγμα να γίνει, να του το κάνει πιο οικείο, να το εμπεδώσει δηλαδή και ταυτόχρονα πιο ελκυστικό. Επομένως έχουμε και από πλευράς χρησιμοθυρικής χρησιμοποιείται το θέτρο για αυτούς τους λόγους. Τι γίνεται με τα ζώα, τι γίνεται με τον κεραυνό. Για κάνε μια ανάλυση του τι συμβαίνει και τι συμβαίνει πριν στο περιβάλλον και συμβαίνει ο κεραυνός. Θα πρέπει εσείς να επινοήσετε τον τρόπο με τον οποίο μπορείτε να παραστήσετε αυτό που συμβαίνει στην ατμόσφαιρα για να συμβεί ο κεραυνός. Αυτό με έναν τρόπο θεατρικό δηλαδή μέσα σε έναν άδειο χώρο, σε έναν χώρο που έστω και μικρός θα είναι άδειος και μέσω των κινήσεων των σωμάτων, αλλά μέσω των κινήσεων των σωμάτων με συγκεκριμένους τρόπους που να ακολουθούν το μάθημα της φυσικής εκείνη τη στιγμή, που διδάσκεστε σε ποιο μάθημα για τον κεραυνό, δεν ξέρω, στη φυσική ή στη γεωγραφία, στη φυσική. Κοίταξε αυτό θα είναι μια συγκεκριμένη στιγμή του μαθήματος, μια συγκεκριμένη άσκηση, όπου σωματικά θα πρέπει να παραστήσεις τον τρίχρονο ή τον ογδοντάχρονο, εσείς θα επιλέγετε ποια ηλικία, εγώ σας δίνω το θέμα ηλικία, εσείς επιλέγετε τον τριάνταχρονο, ό,τι θέλετε επιλάγετε, θα πρέπει να τον παραστήσετε σωματικά και ενδεχομένως και τι μουρμουρίζει, τι φωνές βγάζει και τα ξέρω εγώ, άρα ίσως να επινοήσετε και πέντε λέξεις που λέει, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα μας μόνο, είναι να ξεκινήσετε από εκεί, να έχετε αυτή την παραγωγή γιατί δραστηριοποιείται η φαντασία, οι γνώσεις, ό,τι ξέρουμε για έναν δεκαπεντάχρονο που θέλουμε να παραστήσουμε, την εικόνα του, την ζωηράδα του, την εκμάδα του, το τι κάνει ή αντίθετα την βαριεστιμάρα του και να λέει, όχι αμάν αδερφέ, όχι ρε μάνα και τα λοιπά, ανάλογο πώς θα τον παραστήσετε, αυτό θα είναι ας πούμε η ενεργητική στιγμή, η συνολική, όπου με την σκέψη σας, τις γνώσεις σας, τη μνήμη σας, τη φαντασία σας, τη σωματική σας έκφραση, την ηχητική έκφραση και τις πέντε λέξεις που ξέρετε, που θέλετε να πείτε για να τον παραστήσετε, θα είναι μια δημιουργική δική σας στιγμή, αυτό ήδη θα είναι ένα κομμάτι δημιουργικό και μετά θα αρχίζει το κομμάτι του αναστοχασμού, δηλαδή αν είχα εγώ να παραστήσω την ηλικία του ηλεκτρονίου, τι θα έκανα που το ηλεκτρόνιο δεν ξέρω σε ποια ηλικία βρίσκεται, 2 ετών ή 102, αλλά θα απαντούσα στο ερώτημα, όταν ψάχνω την ηλικία, τι στην πραγματικότητα κοιτώ, ποιες ιδιότητες, σε αυτά τα ερωτήματα θα αρχίσουμε να απαντούμε μετά για να βρίσκουμε αναλογίες με άλλα πράγματα που δεν είναι άνθρωποι. Εντάξει, δεν είναι δηλαδή άμεσα η ηλικία του ανθρώπου και η ηλικία του λύκου ή ακόμα χειρότερα και πιο δύσκολα η ηλικία του ηλεκτρονίου, δεν είναι τόσο προφανή σε αυτές οι αναλογίες, αλλά τι κρύβει η ηλικία, γιατί τον έπαιξα έτσι αυτόν τον ρόλο, γιατί ήταν μέσα σε ένα περιβάλλον, γιατί είχε μία σωματική κατάσταση δεδομένη, γιατί είχε έναν ρυθμό κινησιακό που είναι τάδε, γιατί έκανε φασαρία με τον τάδε τρόπο. Τέτοια πράγματα ανάλογα βρίσκουμε όμως και στον φυσικό κόσμο, δηλαδή και το νερό ρέει με έναν ρυθμό και με έναν ήχο, αν είναι χήμαρος ρέει πιο γρήγορα, έχει έναν πιο γρήγορο ρυθμό, αν είναι πλωτό ποτάμι βάει πιο αργά, θα βρίσκουμε τέτοιου είδους αναλογίες. Τέτοιου είδους αναλογίες ανάμεσα στα πράγματα. Κοιτάξτε να δείτε, το όχημα αυτών των αναπαραστάσεων θα είναι το σώμα μας και η φωνή μας, εντάξει. Αλλά δεν θα το κάνουμε όπως σε ένα παραμύθι, ότι ένα κορίτσι με την όψη της δικής σου παρεστά την Ελλάδα, ένα άλλο κορίτσι δεν ξέρω τι την Τουρκία, όχι με αυτόν τον τρόπο, αλλά έτσι όπως είχαμε κάνει στις ασκήσεις σωματικής έκφρασης. Δηλαδή, θα μπορείτε να παραστήσετε το νερό είτε ατομικά, είτε σε συνενόηση με άλλους ώστε να υπάρχει μια ροή, θα μπορείτε να παραστήσετε το νερό το στάσιμο, ή το νερό των ρέων, ή ψύγματα νερού που είναι η βροχή, ή το νερό που έχει μια ορμή πολύ μεγάλη σε μεγάλες ποσότητες που είναι ένας καταράκτης, ή ένα ριάκι, ή ένα χήμερο, ή τη σάλασσα, τη σάλασσα με κύμα, τη σάλασσα σε εποχή ηρεμίας, σε στιγμή ηρεμίας και τα λοιπά. Δηλαδή, το σώμα μας θα χρησιμοποιούμε και τους ήχους της φωνής μας για να το κάνουμε αυτό, αλλά θα έχουμε στο νου μας να το παραστήσουμε στον χώρο. Δεν θέλω να το ονομάσω γιατί θα είναι πολύ μεγάλο επίβολο. Δεν θέλω να το ονομάσω ένα είδος χωροθεάτρου, εντάξει, αλλά θα είναι ένας εργαστηριακός τρόπος να βγάλουμε από το νου μας τρόπος με τους οποίους, χρησιμοποιώντας ως εκφραστικό μέσον το σώμα και τη φωνή μας, δηλαδή ανατρέχοντας στον κόσμο του θεάτρου, να εκφράσουμε για κάποιους χαρακτηριστικά κάποιου πράγματος, με το οποίο θέλουμε να διδάξουμε στην τάξη. Αυτό το πράγμα θέλουμε να το διδάξουμε στην τάξη. Και σε μια πρώτη φάση, δηλαδή στη φάση αυτού του εργαστηρίου, θα είστε εσείς οι ίδιοι που θα παρουσιάζουν σε μένα ή στους συναδέλφους σας και στις συναδέλφεις σας αυτό που έχετε επινοήσει. Αλλά σε μια δεύτερη φάση που θα είναι μετά και από καιρό όταν θα έχετε τελειώσει και αυτό το μάθημα και όλα τις σπουδές σας και θα είστε δάσκαλ και δασκάλας, εσείς θα στείνετε για τα παιδιά. Δηλαδή, σας σκέφτεστε πώς θα στείσετε αυτή τη δράση, ώστε παριστώντας αυτή τη δράση με το σώμα τους τα παιδιά, να διδαχθούν καλύτερα τον κύκλο του νερού, φέρι πιν, αν μιλάμε για το νερό αυτή τη στιγμή. Οπότε, σας πρέπει λίγο να σκαλίσετε τα βιβλία των διαφόρων τάξεων, να επιλέξετε πράγματα και να τα φέρετε, να τα δούμε ήδη την επόμενη φορά, ακόμη και σαν ερεσίσμα, δηλαδή κάτι που θα ξεκινήσει. Όχι, δεν θέλω να φέρετε κάτι να το παραστήσετε ακόμη, προτάσεις να κάνετε από το τάδε μάθημα, να το διαβάσουμε εδώ, εκείνη την ημέρα τι θέλετε να παραδώσετε. Να κάνουμε έτσι μια αρχική διαρεύνηση, να δούμε πώς προσεγγίζονται κάποια πράγματα, πώς δεν προσεγγίζονται ενδεχομένως κάποια. Είναι και αυτό ένα ζητούμενο, να δούμε δηλαδή τι μπορεί να, θα έχει σε ένα βαθμό και έναν χαρακτήρα πειραματικό η δουλειά που θα κάνετε πέραν αυτού του βασικού άξονα του να στήσετε τον θεατρικό σας χαρακτήρα. Θα έχει και έναν πειραματικό χαρακτήρα, να δούμε δηλαδή τι και τι μπορεί να γίνει να διδαξεί μέσω του θεάτρου. Μπορεί κάποια πράγματα να χτυπάμε σε τείχο, να μην γίνεται να διδαχτεί, να διδαχτούν, να μην γίνεται να, θα το δούμε. Αυτά από μένα για αυτή την πρώτη συνάντηση μας. Ερωτήσεις? Ωραία. Λοιπόν, τώρα θα κάνουμε το εξής, για να ξεκινήσουμε και όλα, θα παίξουμε ένα παιχνίδι. Το παιχνίδι είναι τα αγάλματα. Ορισμένοι από εσάς το γνωρίζουν, το έχουν ξεναπαίξει. Δηλαδή τι θα κάνουμε, θα περπατάτε, θα σηκωθείτε όταν τελειώσω την περιγραφή, θα σηκωθείτε στο χώρο και θα αρχίσετε να περπατάτε προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Χωρίς να περπατάτε σε κύκλο, θα περπατάτε άτακτα. Κάποια στιγμή εγώ θα σας κάνω αυτόν τον ήχο και εσείς θα πρέπει να κινητοποιηθείτε μόλις τον ακούσετε. Και τη συνέχεια θα σας την πω όταν είστε κινητοποιημένοι. Λοιπόν, μπορείτε σιγά σιγά να σηκωθείτε μέχρι και εγώ να βάλω τα παπούτσια μου. Τα ειδικά μου παπούτσια για αυτήν την τάξη. Λοιπόν παιδιά, αρχίζετε να περπατάτε άτακτα σε όλο το χώρο που έχουμε. Στην διάθεσή μας. Περπατάτε και με διαφορετικές ταχύτητες και γρηγορότερα και πιο αργά και χαμηλότερα και πιο κάτω στο έδαφος και πιο ψηλά στον αέρα. Μετακινήστε με ό,τι τρόπο θέλετε. Έτοιμοι μόλις ακούσετε τον ήχο από τα χέρια μου να παγώσετε στη θέση που βρίσκεστε. Ωραία. Μείνετε εκεί καθώς με ακούτε. Σκεφτείτε ότι είστε ένα άγαλμα και δώστε απαντήσεις στα εξής. Ποιος είμαι ως άγαλμα, πού είμαι και τι κάνω. Και τα τρία αυτά να τα απαντήσετε. Γιατί ο καλλιτέχνης σας φιλοτέχνησε κατά αυτόν τον τρόπο σε αυτή τη στάση. Τι συμβολίζετε δηλαδή τι κάνετε, ποιοι είστε και πού είστε. Ποιος είμαι, πού είμαι, τι κάνω. Έχετε αυτές τις τρεις απαντήσεις. Ο καθένας για τον εαυτό του, τις επινοεί. Ok. Ωραία. Για χαλαρώστε. Για χαλαρώστε. Λάτε λίγο σε κύκλο. Για να δούμε λίγο διάφορα πράγματα. Έλα λίγο πιο κοντά μου, να ανοίξουμε από εκεί. Πού ήσουν, σε ποιο σημείο της αίσθησης σας και σε τι στάση. Εσύ. Πήγαινε. Και στάσου έτσι όπως ήσουν. Ok. Πες μας και τις απαντήσεις σου. Λοιπόν, εγώ ανήκα στις ελεύθερες πολυοκοιμένες του Μεσολογγίου. Οπότε βρίσκομαι στη Μεσολογγίου. Και είμαι έτοιμη για την έξοδο του Μεσολογγίου. Είσαι λίγο πριν την ηρωική έξοδο του Μεσολογγίου. Πολύ ωραία. Θα τις δέσω πίσω. Ναι, ναι. Θέλεις να πας εκεί που ήσουν και να μας πεις. Ναι. Μπορούμε κάποια στιγμή σε αυτή τη στάση και έτσι όπως σκεφτόμαστε να πούμε σε πάρα πολλοί τους δρομείς. Οπότε ή προπονούμε ή ετοιμάζουμε για κάποιο αγώνισμα να τρέξουμε. Πολύ ωραία. Είσαι λοιπόν ένας δρομέας στο στάδιο και ετοιμάζεσαι να τρέξεις. Πολύ ωραία. Βλέπετε, ευχαριστώ, βλέπετε ήδη με δύο μαρτυρίες πως ό,τι ξέρουμε στο επίπεδο της συνείδησης μας, αλλά πολλές φορές θα βγουν πράγματα και από το υποσυνείδητό μας, γνώσεις, ιδέες από την ιστορία, από τις επιστήμες και τα λοιπά, έρχονται στην επιφάνεια. Γιατί κάτι μας θυμίζει κάτι άλλο από ένα άλλο πεδίο. Η Λέκτρα. Είμαι η Λέκτρα και είμαι στο νοτοφέλ με μία βαρύτη και μία σαφαλιά και δεν πατάω. Είναι ταξιδιώτης, δηλαδή. Ωραία. Εγώ κάπου εδώ ήμουν και ήμουνα έτσι και απλά είχα χαμηλά το κεφάλι. Σκέφτηκα ότι είμαι μαθηματικός και προσπαθώ να λύσω κάποιο, κάτι που είναι το πρόβλημα της δεξιότητας. Πολύ ωραία. Πού ήσουν? Κάπου εδώ κοντά. Πήγαινε στο σημείο που ήσουν. Έτσι με ανοιχθώ τα δάχτυλα. Τι σκέφτηκες? Ποια είμαι, πού είμαι, τι κάνω. Ποια ήσουν. Σκέφτηκες μόνο το πού είσαι. Καλά, ok. Έλα. Παρακαλώ. Παρακαλώ. Παρακαλώ. Παρακαλώ. Παρακαλώ. Σκέφτηκα ό,τι ποζάρω για να παραστήσουμε ως κόλλη του παρθενώπου. Μάλιστα. Μπορείτε να έχουμε το πρώτο μπροστάκι. Πολύ ωραία. Εγώ είμαι έτσι και στέλνω στην εμίτρια και βλέπω ότι δεν είχε το χρόνο να παίχνω. Ναι, έτοιμη. Πολύ ωραία. Πολύ ωραία. Στο Wimbledon. Ναι. Ωραία. Φλιτρέκιαση λοιπόν. Ναι. Πολύ ωραία. Ναι. Πολύ ωραία. Μήνα, μήνα για να σε φανταζόμαστε. Ποια είμαι, Βασίλισσα, ναι. Αρνείσαι. Και πού είναι αυτό, στο βασίλειο της Θούλης. Στο βασίλειο της Μαρία. Ωραία, σε ένα φανταστικό τόπο. Ωραία. Ωραία. Και σκέφτηκα ότι περπατούσα λεγαίνω περαστικός και σταμάτησα απότομα, γιατί είδα μια άλλη κουβά μπροστά μου, για να μην πέσω μέσα. Γιατί ήμουν κάπως έτσι. Πολύ ωραία. Εγώ, κάτω εδώ και εγώ είμαι. Ναι. Κάτω εδώ και εγώ είμαι. Κάτω ξέφτη. Και γενικά, επειδή είπαμε και για κάνατο, μούφωσαν μια λόγη σκηνή από τον Ιρακλή και με την Μέγκ που είναι. Βασικά και ήμουν η Μέγκ. Σκέφτεται εκεί τον Ιρακλή και είναι στεναχωρημένη επειδή δεν την έχει βάλει ο Άνδης, ξέρω εγώ, να πλησιάσει τον Ιρακλή και ότι συνειδητοποίει ότι τον θέλει, ας πούμε, και κρίνει εκεί με το πάρκο, με το συντριβάνι και τα. Ωραία. Εγώ ήμουν κάτω εδώ, έτσι. Κάτω έτσι. Και σκέφτηκα ότι είμαι όντως ένα άγαλμα. Έξω από ένα κάπου έτσι κεντρικά. Όλους και οι άλλοι άγαλμα τα είδαν. Άγαλμα, άγαλμα. Είμαι άγαλμα. Ναι. Και ότι κρατάω μια ζεγαριά. Και ότι κάτι μόλις έρχομαι στην ισότητα ή κάτι. Έξω από ένα μουσείο κάτι για το μουσείο αυτό που θα μπεί. Μάλιστα. Για να προϋπαντεί τον κόσμο που θα πηγαίνει στο μουσείο. Ωραία. Ναι. Είμαι εδώ. Είμουνα εκεί έτσι ακριβώς. Και σκέφτηκα ότι βρίσκομαι στην είσοδο κάποιου αρχαίου ναού. Στηρίζω μια καριάτιδα. Στηρίζω από την αρχαίου ναού. Ωραία. Εγώ είμαι εδώ. Είμαι εδώ και είμαι έτσι. Και σκέφτηκα ότι είμαι πολεμιστής. Έχω τρία συμμάχια και κρίνω πορπαθήματα. Αν και εγώ αγωνίζω τα μάτια. Μάλιστα. Εγώ είμαι κάπου εκεί. Έλα. Εδώ. Είμαι εδώ και είμαι έτσι. Είμαστε σε ένα πάρο κληροφορικής αγωγής. Και έχουμε πάρει με τα παιδιά. Και είναι άνοιγμα στο πράζο και να κάνουμε διάβαση. Τα παιδιά μαθαίνουν για τους κανόντους αγωγικούς. Είσαι δασκάλα δηλαδή. Ναι. Πολύ ωραία. Το άγαλμα της δασκάλας σε ώρα μαθήματος. Εγώ είμαι εδώ και εδώ. Έτσι. Και σκεφτόμουν ότι είμαι σε αγώνες. Και με το φλόγο του χεριού που έχω μπροστά, πω ότι ίσως κάνω τι θέλω εμείς. Και ήρθα να δώσω. Τι σκεφτάει άλλη. Πολύ ωραία. Εγώ βρισκόμουν εδώ κάπως έτσι. Και παρήσω ένα δικημόρο και προσπαθώ να ξελασπώσω ένα πελάτη, ο οποίος είναι διευθυντής μιας οικονομικής εταιρείας και καινδυναίχτας από την γυναίκα, γιατί δεν μάθει να συνεχίσει με την κραματέα. Πολύ. Έκανες όλο το σενάρι. Ωραία. Προσπαθείς να ξελασπώσεις δηλαδή. Μάλιστα. Λοιπόν, πολύ ωραία. Σε τι απαντάμε για να κάνουμε τα γάλματα, όταν κάνουμε τα γάλματα, ποιος είμαι, που είμαι, τι κάνω. Σκεφτείτε οτιδήποτε που έχει σχέση με την ύλη του σχολείου, θα πρέπει να απαντάει σε αυτά τα πράγματα. Αν θέλουμε να μιλήσουμε για τα μόρια ας πούμε, ποια είναι, τι είναι, πού είναι, τι κάνουν. Γενικές απαντήσεις, γιατί είναι γενικές αυτές οι ερωτήσεις ακόμη. Αλλά στο μεταξύ μπορούμε να ζοριζόμαστε να απαντούμε, ώστε να αρχίσουμε να στείνουμε κάτι. Λοιπόν, θα κάνουμε τώρα το εξής. Θα ξαναπερπατάτε έτσι άτακτα και θα ξανακάνουμε το απότομο χτύπημα και τώρα θα υποβάλλετε στον εαυτό σας τα ίδια τρία ερωτήματα, αλλά παίρνοντας υπόψη σας ένα ακόμη πρόσωπο από την εμβέλιά σας, την εμβέλεια του βλέμματός σας. Δηλαδή, έτσι όπως θα έχετε σταθεί, μπορεί να είστε γυρισμένοι προς τα εκεί, θα βλέπετε ας πούμε δύο άτομα και ένα ίσως τρίτο με την άκρη του βλέμματος, με την περιφερειακή όραση. Θα διαλέξετε ένα από αυτά και θα αρχίσετε ο κασένας για τον εαυτό του να απαντάει ποιοι είμαστε, πού είμαστε, τι κάνουμε. Σαν να είναι ένα σύμπλεγμα, σαν να είστε ένα σύμπλεγμα ειδιό σας εσείς και εκείνο το άτομο που διαλέξετε, γιατί το βλέπετε εκείνη την ώρα. Αλλά ο καλλιτέχνης σας έχει φιλοτεχνίσει σαν ντουέτο, είστε και οι δύο μαζί. Δεν απαγορεύεται να σκεφτείτε και με περισσότερα άτομα, να είναι δηλαδή ένα ταμπλό vivant. Αλλά οι απαντήσεις θα είναι αυτές, ποιοι είμαστε, τι κάνουμε, πού είμαστε. Όχι σε καμιά συνεργασία, μόνο μέσα στο δικό σας μυαλό. Δηλαδή ο άλλος που θα τον εμπλάκετε εσείς στο δικό σας σενάριο, μπορεί να σκέφτεται κάτι τέλειο διαφορετικό. Εντάξει, για πάμε. Κάντε την επιλογή σας, ενός ατόμου τουλάχιστον. Και φανταστείτε ότι εσείς και αυτή η μορφή, είστε δύο αγάλματα. Και απαντήστε σε αυτές τις ερωτήσεις, ποιοι είμαστε, τι κάνουμε, δηλαδή τι μας έκανε ο καλλιτέχνης να κάνουμε και πού είμαστε. Το έχετε, και τα τρία. Ωραία, περιμένουμε λίγο ακόμα. Εντάξει, ωραία, ελάτε σε κύκλο. Λοιπόν, θέλεις να ξεκινήσεις. Στήσου έτσι όπως ήσουνα και βάλε και φώναξε και το άτομο που είχες διαλέξει να πάρει τη θέση του μέσα στον χώρο. Να δούμε δηλαδή, να μας βοηθήσετε, να δούμε τις δύο φιγούρες σας στο σύμπλεγμα αυτό, το γλυπτικό. Εσύ τι θέση που είχες. Μπορείς να μας πεις και εσύ τη δική σου. Ότι εσύ υποδεικνύεις κάποιον κάτι που σε ρώτησε. Ωραία, σύμφτωση, τώρα η μία να έχουν διαλέξει την άλλη. Θέλεις να μας πεις. Εγώ ήμουνα κάπως έτσι και σκέφτηκα ότι είμαι άρρωστη, πάνω φτερνεστό και έρχεται να μου πει, ξέρω τι έχεις, είσαι καλά. Να σε δούμε. Εγώ ήμουνα κάπως έτσι. Ωραία, είναι ένα άγαλμα που κοσμεί το νοσοκομείο της. Την κοπέλα την είχε διαλέξει κάποιος. Εγώ αλλά και τις δύο μαζί. Ελάτε δύο μαζί. Αυτό θέλουμε, την πρώτη. Εγώ ήμουνα κάπως έτσι και σκέφτηκα ότι είμαστε σε μια χορογραφία εκεί κάτω κοινό και γενικά είμαστε χορεύτες και είπαμε κίνηση μου ήταν κάτι τέτοιο. Και πριν, οι δυο θα έβγαιναν. Ωραία, είστε δηλαδή τα αγάλματα στο θηραίο του μεγάρου χορού. Μεγάρου χορού δεν έχουμε, έχουμε γραμμουστικής, αλλά αν υποθέσουμε ότι υπήρχε. Ωραία. Θέλαμε να μας πεις. Πάτε. Εγώ ήμουνα το δύο μαζί και είχαν τα χέλη μου επακχαθώ. Ψάχνα θέλω να την προλάβω λόγω του δήματος που έχει κέφτηκε και εγώ. Να θέλω να της πω κάτι γρήγορα πριν πήγει. Ωραία. Η προσπάθεια του διαβάτει. Εσύ. Εγώ την κομπέλα. Κάποιος που σκέφτηκε καθόλου με μητέρα, της κάναμε παρατηρήσεις εκείνη τη στιγμή, γιατί είχε σκέφτηκε καιθάνη. Εσύ. Εγώ. Εγώ δεν ήμουνα. Ναι, ναι με πιονίσουνα. Μείνε εκεί που ήσουνα. Απλαιτρογικό αυτό. Εσύ ο παιδικός που το διάβασες από την σπίτ του Ρέκ, έχεις μόνο τώρα ένα θέμα τώρα. Εγώ εδώ πέρα. Το πόδι σου είναι εδώ. Λοιπόν, είμαι έτσι και είναι αυτή η αδικώνη. Μου λέει να φάσουμε έναν αδερφό μας. Και εγώ της λέω όχι, πήγεις. Αλλά τελικά θέλει. Πολύ ωραία. Αυτό, αυτό. Μα κοίταξε, μας χρειάζεται αυτή η ανακίνηση. Είναι αυτό που λέει ο ροντάρι για τις λέξεις. Που η λέξη πέφτει μέσα σε μια λίμνη και όπως πέφτει η πέτρα μέσα στη λίμνη, κάνει να έρθουν στην επιφάνεια διάφορα περιεχόμενα της λίμνης. Φιλαράκια, πτώματα από έντομα, λάσπη, φισαλίδες. Μια λέξη πέφτει στη λίμνη του εγκεφάλου μας και μπορούμε να αφουγγραστούμε τι σηκώνει στην επιφάνεια, τι συναιρμούς μας παίρνει. Έτσι και εσείς, αυτή η στάση και αυτό το εοπτικό αιρέσισμα που δέχεστε από κάποιον άλλον, λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο. Ξεσηκώνει είτε από τη βιωματική σας εμπειρία, την προσωπική σας, είτε από το ιδεξαμενή των γνώσεων σας, είτε από την γενικότερη πολιτιστική σας συγκρότηση, κάτι από όλα, με ελεύθερο συνειρμό. Και έρχεται στην επιφάνεια. Αυτό είναι ωραίο αφ'εαυτού, το ίδιο το πράγμα είναι ωραίο. Γιατί έρχονται στην επιφάνεια και πολύ απλά πολλές φορές και πολύ ενδιαφέροντα πολλές φορές πράγματα. Σε εμάς χρειάζεται και πέραν αυτού βέβαια. Πέραν το ότι παρουσιάζει μια γοητεία το ίδιο το πράγμα καθέ αυτό. Ωραία. Είσουν λοιπόν, ποια ήταν, εσείς ήσουν η Χρυσόδη, ναι, ναι. Εγώ ήμουν με την κοπέλα για την στάση, τα χέρια πίσω την πλάτη και αυτή η στάση μου πήμισε ότι σαν να περιμένει κάτω από μένα, σαν να περιμένω να της εξηγήσω κάτι και ότι λοιπόν πάω, ας πούμε, να πάω, ας πούμε, κοντά της να της μιλήσω. Διότι αυτή η στάση μου φαίνεται πολύ απαιτητική, σαν να απαιτεί κάτω από μένα. Μάλιστα. Σαν να είναι η Ευρωπαϊκένος και σε ο Βαρουφάκης ας πούμε. Να δούμε τι θα γίνει απόψε. Ωραία, μένεις εδώ σε παρακαλώ στη στάση σου για να μας πεις εσύ ποιο άτομο. Ναι, αλλά θα πεις τη δική σου βερσίον. Άρα είχες κάτι το αυστηρό. Πράγματι, καλά σε κατάλαβες. Ωραία. Κορίτσια. Άρα η Ελεκτροεπιτυχία που την έχεις. Είχαμε ακριβώς την ίδια στάση, απλά εγώ πήγαινα από εκεί, ήμασταν έτσι δίπλα και είχα και το χέρι μου έτσι, άρα μου φάνηκε σαν ότι έχουμε μαλώσει και φεύγουμε τσατισμένες έτσι έτσι. Αυτό το χέρι τι σημαίνει, ότι το έχετε σπάσει. Δεν ξέρω, κάτι σανάλεγα. Α, έτσι και έτσι και έτσι η Ελεκτροεπιτυχία. Ωραία, μάλιστα. Ποιο, εσύ? Είμαστε εδώ, θέλω να μιλήσω, εγώ έρχομαι να έρθω και εσείς στο μέρος και εμείς είμαστε στο σούπερ μάρκετ, είχαμε πάει στο ταμείο να πληρώσουμε, είμαστε αυτοίς και τα πέρα τα έφυγε τα πράγματα, τα βάλεμε και εγώ είμαι έτοιμη να πάω να το βάζω στις σαμπούλες. Πολύ ωραία. Μια στιγμή της καθημερινότητας. Πολύ ωραία και μεγάλη αξία έχει η καθημερινότητά μας. Εσύ μας είπες? Μας είπες, εσύ? Α, όχι, τέλος, μετά. Στασείτε, παιδιά, όπως ήσασταν. Πρώτη σκέψη, είμασταν καλός, κακός και άσχηνος και ετοιμαζόμασταν να αρχίσουμε. Και δεύτερον, είναι ο Σπάρτακος και η Χαρτίδα. Ο Σπάρτακος και... Είχα πίστευμα. Δεν κατάλαβα. Είχα πίστευμα, ρε. Και ήταν ποιοι αυτοί οι δύο. Γιατί πάλι. Α, μάλιστα. Ωραία. Ωραία, εγώ αυτή τη στιγμή είμαι σε ένα πεζοδρόμιο ή στο σχολείο, δεν είμαι σίγουρη. Δεν πιστεύω να μας τελειώσετε. Μετά η πρώτη σκέψη που μου έκανε, είμαι στη θέα της Δυσλις και ο Έλευς είναι ο Νίνιν, ο Άλος είναι ο Πρόημ, και έχω ραντεβού με τον Έλευ και πετάγεται ο Άλος. Δεν είναι τόσο πολύ σημασία. Ναι. Εσχεριάς και για τους δυο. Ναι. Για να το κατανοήσουμε καλύτερα, δηλαδή έχεις ραντεβού με τον Νίνιν. Άλος. Τάχαξα. Να μην δούμε τη συνέχεια. Πολύ ωραία. Και εσύ? Όχι, όχι. Το δικό σου σκεπτικό να ακούσουμε. Ωραία. Το δικό σου το σενάριο ας το ονομάσουμε. Υπάρχει μόνο εσύ. Είναι χωρίς το παιδί. Ok. Για πες μας. Είμαι την Ελληνά. Ναι και εγώ είμαι ένα έτσι νομίζω. Βασικά κοιτούσα, ένιωσα ότι σαν να μου δείχνει κάτι, και ούτε καν να κοιτούσα, και κοιτούσα αυτό να μου δείχνει ότι είναι η κυρία μου, η κυρία μου είναι η κυρία, και μου λέει ότι κάτω δεν έκανα καλά, και εγώ πάω να διαμαρτυρηθώ, και να διταχθώ σε αυτό που μου λέει. Μάλιστα. Ωραία. Μίνα Ελληνά, για να μας πεις εσύ τι φαντάστηκες. Και φαντάστηκα ότι είμαι στο Μουσείο του Λούβρου, ότι είναι ένα άγαλμα, και εγώ με ένα μικρό παιδί, και πάω να το αγγίξω, ενώ κανονικά δεν κάνει, δυστακτικά, και εκείνη τη στιγμή... Γυρνάει το άγαλμα και σου λέει... Αφήνω τα φύλακα να μου λέει και απογορεύεται, και... Δυστάζεις. Ναι. Ποιος δεν μπει, ποιος δεν πήγε. Ποιος δεν πήγε. Πολύ ωραία εσύ. Είμαστε στο πάρκον, με τους φίλους μου λέει κάτι πολύ κακό, και εδώ είμαστε εδώ στιγμή. Εσύ? Έκανα. Έκανατε όλοι? Ωραία. Τώρα αυτό που θέλω να σας δηλώσω είναι δύο σκηνές που θα κάνουν οι περισσότεροι. Δηλαδή η Λάκτρα θα κάνει περισσότερες από δύο. Ή κάποιοι θα κάνουν μόνο μία. Δηλαδή τι θέλω. Να πάρεις τον παρτενέρ που είχες εσύ στο νου σου, στο δικό σου σενάριο και να κάνετε μία σκηνή όντως αυτή η χαρακτήρες, μία σκηνή με αρχή, μέση και τέλος και μετά να πας να βρεις αυτόν που σε επέλεξε εσένα και να στήσετε από κοινού μία ακόμη σκηνή. Εντάξει. Εσείς συμμετείχατε, είχασταν τρία πρόσωπα. Εσείς συμμετείχατε και στα τρία. Θα κάνεις τρεις. Εντάξει. Και στα τρία. Θα κάνεις τρεις. Αλλά εσύ ας πούμε συμμετείχες στα δύο από αυτά αλλά θα κάνεις δύο. Εντάξει. Μόνο που κάθε ένας που προτείνει την ειδική του ιστορία, παιδιά, ακόμη με βάση αυτό που σκεφτήκατε ήδη. Μία φορά με βάση αυτό που σκεφτήκατε εσείς και μία με βάση αυτό που σκέφτηκε αυτός που σας έβαλε μέσα στο σενάριο του. Την ιστορία θα τη φτιάξετε μαζί. Πρέπει να έχει αρχή, μέση και τέλος. Πρέπει να είναι αυτοί οι χαρακτήρες που έχετε επινοήσει. Πρέπει να είναι σε αυτόν τον τόπο, στο σούπερ μάρκετ, ξέρω εγώ, κλπ. Και το πάνω χέρι της κοινοθεσίας θα το έχει αυτός που επινόησε το σενάριο. Αλλά συνισφέρεται και οι άλλοι. Εντάξει. Έγινε κατανοητό. Οπότε αρχίστε να μιλάτε. Τέσσερα λεπτά. Όχι, όχι. Να πάρετε την αρχή που σας είπα ότι πρέπει να επινοήσατε. Τι αρχή επινοήσατε? Από τη στάση μας ξεκινήσαμε. Ωκέι λοιπόν. Ξεχάσαμε και όλο το σενάριο. Πώς το έκανας έτσι? Ούτε να συνδερώνεις δεν ξέρεις. Τι λέτε κυρία! Τρεις ώρες το έχω συνδερώσει το πρωί. Μιλάμε, θα δώσουμε να δείξουμε. Στοπ. Στοπ λίγο. Να πω κάτι. Δεν θα μείνετε σε αυτή τη σκηνή αγάλματα. Επομένως τα πόδια σας δεν θα μείνουν κορφωμένοι. Κυρία! Κυρία! Και πάντοτε ακίνητες. Συμφώνει. Θα ζωντανέψετε. Για πάμε. Όχι, θα κουνιόμαστε. Ναι, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί καθυστερείτε. Πώς το έκανες έτσι? Ούτε να συνδερώνεις δεν ξέρεις. Τι λέτε κυρία! Μια ώρα που σαν να πετύχω την τσάχηση. Αυτό φαίνεται σαν να μπες κανείς ούτε μια φορά. Πολύ αυταρχική η κυρία σου. Ωραία. Όταν έχετε, παιδιά, μια στιγμή στατική, φροντίστε λίγο να σημάστε ότι καλό είναι να σας παίρνει η κάμερα έστω λίγο ένα προφίλ. Για να μην αποκλείσουμε τον μελλοντικό ηλεκτρονικό σπουδαστή, που θα θέλει να παρακολουθήσει το μάθημα, να μην τον αποκλείσουμε από το να δει με περιέργεια τι κάνει αυτό το άτομο που, ας πούμε, είχε δώσει εντελώς την πλάτη σου στην κάμερα. Δεν θέλω να πω ότι πρέπει να χάσετε τον αυτορμητισμό σας και να παίζετε για την κάμερα. Είναι καταστροφικό και θα αποκλείσουμε την κάμερα από το να βρίσκετε εδώ μέσα. Απλά, όταν έχετε στο νου σας λιγάκι ότι από εκείνη τη μεριά του δωματίου πρέπει να είστε ορατίας με το μπροστά σας μέρος ή το χειρότερο το τελευταίο σας προφίλ. Να μην δίνετε εντελώς πλάτη, δηλαδή να μην καλύπτετε εντελώς από την κάμερα αυτό που κάνετε. Και πάνε. Συγνώμη, πίστευες ότι δεν καταλάβω από τι έφυγες στο δωματίό σου. Ε, μα νομίζεις ότι είμαι χαζή, μήπως... Μου υποσχέθηκες ότι θα κάνεις τα μαθήματά σου και βγήκες για να δεις ποιον. Δεν φανταστώ. Τη Μαρία. Τη Μαρία, μάλλον κάποιον άλλον. Δεν θα το πω αυτή τη φορά στο μπαπά σου. Κάτσε να κάνεις τα μαθήματά σου και θα το καλύψω κάπως. Ωραία, ναι. Λοιπόν, τι θα γίνει. Θα αποφάσεις εσύ? Θα έρθεις μαζί μου να θαύσουμε τον αδερφό μας ή θα κάτσεις εδώ. Πήγαινε. Αποφάσεις έτσι, όπως νομίζεις. Εγώ θα κάνω αυτό που θεωρώ σωστό. Πολύ καλά. Εκεί η πλάτη είναι απαραίτητο να υπάρχει. Δηλώνει τον χαρακτήρα του θεατρικού. Της Χρυσοθέμηδος. Πάμε για άλλη. Καλησπέρα. Πάμε και το δεύτερο. Ωραία, στιγμιότυπα. Και μας κάνει και το άλλο. Ωραία μέρα σήμερα. Πολύ μου αρέσεις. Δες και πουλάκια, νελάκια, γαμώ. Ωραία μέρα, τελειώσαμε. Υπέροχο αυτό το πάρκο. Δες αυτό. Τι πάμε πια. Έλα στο χυμούζο. Πάμε στον κάρθο. Ήρθει στο χυμούζο τα φαγητά. Ωραία. Ρωτάνο, περίμενε. Τι κάνεις καπέλα μου. Καλά, εσύ. Καλά, κι εγώ. Συγχαράζομαι, σου δώσω τις σημειώσεις. Και σε πέτυχα τώρα στον δρόμο. Ευχαριστώ, ευχαριστώ. Τι κάνεις καθόλου καλά. Καλά, πήγα εσύ. Ευχαριστώ. Μια χαρά. Τρέχω λίγο η τελεφόρια. Θα πάμε μια λεπτοβουλία. Πάρε τελεφόρια. Γεια. Ωραία. Καλά, περίμενε. Ευχαριστώ. Καρτούλα έχετε. Καλά, πάτε. Ευχαριστώ. Τραγωδία. Όπως τις εξπηρικές τραγωδίες. Όλοι πεθαίνουν. Αυτό ήταν το σενάριο του Γιώργου, έτσι. Η μονομαχία. Η μονομαχία, ναι. Στο Ελπάσσο. Τώρα τι θα δούμε. Τι είναι το σενάριο. Σκοπέντ. Ναι. Πού είσαι βρε μωρό μου. Πού είσαι βρε πανημένο. Παναγία μου. Τι γίνεται εδώ πέρα. Καλά δεν τρέμεις εμωρή. Με έχεις χωρίσει. Εδώ και μια εβδομάδα. Πού είσαι άλλο. Πού είσαι άλλο. Πήρες την καρδιά μου. Και την έβαλες στο μπλέντερ. Πού έβαλες την κι μου στο μπλέντερ ρε. Έβαλες την κι μου στο μπλέντερ ρε. Έβαλες την κι μου στο μπλέντερ ρε. Ε, δεν έβαισε εσύ καμία άλλη. Έκατε να πάς με την κολλητή μου ρε. Δεν τρέμεις εσύ καθόλου. Πού πας. Σου μιλώ. Πού πας. Οκ. Και οι δύο ήρθες. Μωμά μου, μωμά μου. Θα κάνεις μία άντα και θα κάνεις μία άντα βάφλες, θέλω κι εγώ! Ποια στεράκι μου έχουν μία άντα! Θα κάνουμε μία συμφωνία, για βάφλες δεν έχω. Θα φάς, θα διαβάσεις, αν έχεις κάνει όλα σου τα μαθήματα θα φτιάξουμε μάτια με σοκολάτα. Και αυτή η μάνα μας, που είχε δυο φορές για μένα και μας το παίζει βέθα. Θα φάμε μάτια με σοκολάτα, θα φάμε σοκολάτα με σοκολάτα, θα φάμε μάτια με σοκολάτα, θα φάμε μάτια με σοκολάτα. Ωραία, πόσα είναι τον, είναι δέκα, το πολύ, ναι, ωραίο. Έχουμε κάτι άλλο? Γεια σας. Τι κάνετε, τι κάνετε, να σας ευχαριστώ. Καλέ, πώς θα κοιμήσετε, συγγνώμη γιατρέ μου. Μόνο μικρόβια. Εσύ μόνο με μία αρρώστου συνεργάζεσαι, δεν θα ήρθα. Ευχαριστούμε. Καλησπέρα. Από εδώ ήρθε η μοναδική Γελέκτρα. Από εδώ η μοναδική Μαρία. Από εδώ η μοναδική Σοφία. Πήρατε την καλύτερη στιγμή της παράστασης, το χειροκρότημα. Ωραία. Είναι άλλος κανείς. Ποπ σταρ είναι. Όχι στην κάμερα κυρίως. Καλά ρε, βγήκατε όλη η παρέα κι εμένα δεν με είπατε τίποτα. Όταν βγω εγώ με τη Μαρία δεν θα σε πω τίποτα. Μα μη με πεις δεν με νοιάζει. Δεν έχει λόγια αυτό, γιατί δεν μπορούσε να έχει λόγια. Είναι πολύ ωραίο. Πάντα όταν μπαίνει λίγο σουρελιστικό στοιχείο πάντα γίνονται ενδιαφέροντα τα πράγματα. Ωραία, έχουμε κάτι άλλο? Πείτε μου λίγο και την ώρα. Πέντε και πέντε. Λοιπόν, εγώ προτείνω για πρώτο μάθημα να το κλείσουμε εδώ. Για να δούμε λίγο και ποιοι είστε. Δεν ξέρω μήπως ώστε την άλλη Τατάρτη έρθουν κι άλλοι, ή ώστε κάποιοι φύγουν. Αν έρθουν άλλοι να μην χάσουν περισσότερο από το σημερινό. Αυτά λοιπόν, χάρηκα που σας είδα. Καλή συνέχεια και καλή αρχή. |
